مطالب
ایجاد قالب‌های سفارشی ستون‌ها و فرمت شرطی اطلاعات در PdfReport
صورت مساله:
- لیستی از حقوق کارکنان را داریم. در گزارش نهایی آن نیاز است عدد حقوق کارکنانی با مبلغ کمتر از 1000، با رنگی دیگر نمایش داده شوند.
همچنین در این گزارش هر ردیفی که در ماه 7 واقع شده نیز ظاهر عدد سلول مربوط به آن ماه، به رنگ قهوه‌ای و زمینه زرد تغییر یابد.
- در ستون مشخصات افراد این گزارش، نیاز است تصویر کارمند به همراه نام او در ذیل این تصویر (داخل یک سلول) نمایش داده شوند.

چیزی شبیه به این گزارش!


مورد اول در گزارشات، اصطلاحا به conditional formatting معروف است و مورد دوم مرتبط است به تهیه قالب‌های سفارشی، بجای استفاده از قالب‌های سلول‌های پیش فرض PdfReport؛ که در ادامه نحوه انجام این موارد را بررسی خواهیم کرد.

ابتدا سورس کامل این مثال را ملاحظه نمائید:
using System;
using iTextSharp.text;
using PdfRpt.Core.Contracts;
using PdfRpt.Core.Helper;
using PdfRpt.FluentInterface;

namespace PdfReportSamples.CustomCellTemplate
{
    public class CustomCellTemplatePdfReport
    {
        public IPdfReportData CreatePdfReport()
        {
            return new PdfReport().DocumentPreferences(doc =>
            {
                doc.RunDirection(PdfRunDirection.RightToLeft);
                doc.Orientation(PageOrientation.Portrait);
                doc.PageSize(PdfPageSize.A4);
                doc.DocumentMetadata(new DocumentMetadata { Author = "Vahid", Application = "PdfRpt", Keywords = "Test", Subject = "Test Rpt", Title = "Test" });
                doc.Compression(new CompressionSettings
                               {
                                   CompressionLevel = CompressionLevel.BestCompression,
                                   EnableCompression = true
                               });
            })
             .DefaultFonts(fonts =>
             {
                 fonts.Path(AppPath.ApplicationPath + "\\fonts\\irsans.ttf",
                            Environment.GetEnvironmentVariable("SystemRoot") + "\\fonts\\verdana.ttf");
             })
             .PagesFooter(footer =>
             {
                 footer.DefaultFooter(DateTime.Now.ToString("MM/dd/yyyy"));
             })
             .PagesHeader(header =>
             {
                 header.DefaultHeader(defaultHeader =>
                 {
                     defaultHeader.ImagePath(AppPath.ApplicationPath + "\\Images\\01.png");
                     defaultHeader.Message("گزارش جدید ما");
                 });
             })
             .MainTableTemplate(template =>
             {
                 template.BasicTemplate(BasicTemplate.SnowyPineTemplate);
             })
             .MainTablePreferences(table =>
             {
                 table.ColumnsWidthsType(TableColumnWidthType.Relative);
                 table.MultipleColumnsPerPage(new MultipleColumnsPerPage
                 {
                     ColumnsGap = 20,
                     ColumnsPerPage = 2,
                     ColumnsWidth = 250,
                     IsRightToLeft = true,
                     TopMargin = 7
                 });
             })
             .MainTableDataSource(dataSource =>
             {
                 var table = new System.Data.DataTable("لیست حقوق");
                 table.Columns.Add("شخص", typeof(string));
                 table.Columns.Add("ماه", typeof(int));
                 table.Columns.Add("مبلغ", typeof(decimal));

                 var rnd = new Random();
                 for (int i = 0; i < 200; i++)
                     table.Rows.Add("شخص " + i, rnd.Next(1, 12), rnd.Next(400, 2000));

                 dataSource.DataTable(table);
             })
             .MainTableEvents(events =>
             {
                 events.DataSourceIsEmpty(message: "There is no data available to display.");
                 events.CellCreated(args =>
                     {
                         //change the background color of the cell based on the value
                         if (args.RowType == RowType.DataTableRow && args.Cell.RowData.Value != null && args.Cell.RowData.Value is decimal)
                         {
                             if ((decimal)args.Cell.RowData.Value <= 1000)
                                 args.Cell.BasicProperties.BackgroundColor = BaseColor.CYAN;
                         }
                     });
             })
             .MainTableSummarySettings(summary =>
             {
                 summary.OverallSummarySettings("جمع کل");
                 summary.PageSummarySettings("جمع صفحه");
                 summary.PreviousPageSummarySettings("نقل از ستون قبل");
             })
             .MainTableColumns(columns =>
             {
                 columns.AddColumn(column =>
                 {
                     column.PropertyName("rowNo");
                     column.IsRowNumber(true);
                     column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                     column.IsVisible(true);
                     column.Order(0);
                     column.Width(1);
                     column.HeaderCell("ردیف");
                 });

                 columns.AddColumn(column =>
                 {
                     column.PropertyName("شخص");
                     column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                     column.IsVisible(true);
                     column.Order(1);
                     column.Width(3);
                     column.HeaderCell("شخص");
                     column.ColumnItemsTemplate(t => t.CustomTemplate(new MyCustomCellTemplate()));
                 });

                 columns.AddColumn(column =>
                 {
                     column.PropertyName("ماه");
                     column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                     column.IsVisible(true);
                     column.Order(2);
                     column.Width(2);
                     column.HeaderCell("ماه");
                     column.ColumnItemsTemplate(template =>
                     {
                         template.TextBlock();
                         template.ConditionalFormatFormula(list =>
                         {
                             var cellValue = int.Parse(list.GetSafeStringValueOf("ماه", nullValue: "0"));
                             if (cellValue == 7)
                             {
                                 return new CellBasicProperties
                                 {
                                     PdfFontStyle = DocumentFontStyle.Bold | DocumentFontStyle.Underline,
                                     FontColor = new BaseColor(System.Drawing.Color.Brown),
                                     BackgroundColor = new BaseColor(System.Drawing.Color.Yellow)
                                 };
                             }
                             return new CellBasicProperties { PdfFontStyle = DocumentFontStyle.Normal };
                         });
                     });
                 });

                 columns.AddColumn(column =>
                 {
                     column.PropertyName("مبلغ");
                     column.CellsHorizontalAlignment(HorizontalAlignment.Center);
                     column.IsVisible(true);
                     column.Order(3);
                     column.Width(2);
                     column.HeaderCell("مبلغ");
                     column.ColumnItemsTemplate(template =>
                     {
                         template.TextBlock();
                         template.DisplayFormatFormula(obj => obj == null ? string.Empty : string.Format("{0:n0}", obj));
                     });
                     column.AggregateFunction(aggregateFunction =>
                     {
                         aggregateFunction.NumericAggregateFunction(AggregateFunction.Sum);
                         aggregateFunction.DisplayFormatFormula(obj => obj == null ? string.Empty : string.Format("{0:n0}", obj));
                     });
                 });
             })
             .Export(export =>
                 {
                     export.ToXml();
                     export.ToExcel();
                 })
             .Generate(data => data.AsPdfFile(AppPath.ApplicationPath + "\\Pdf\\RptDataTableSample.pdf"));
        }
    }
}
به همراه قالب سلول سفارشی آن:
using System;
using System.Collections.Generic;
using iTextSharp.text;
using iTextSharp.text.pdf;
using PdfRpt.Core.Contracts;
using PdfRpt.Core.Helper;

namespace PdfReportSamples.CustomCellTemplate
{
    public class MyCustomCellTemplate : IColumnItemsTemplate
    {
        Random _rnd = new Random();

        public void CellRendered(PdfPCell cell, Rectangle position, PdfContentByte[] canvases, CellAttributes attributes)
        {
        }

        public CellBasicProperties BasicProperties { set; get; }
        public Func<IList<CellData>, CellBasicProperties> ConditionalFormatFormula { set; get; }

        public PdfPCell RenderingCell(CellAttributes attributes)
        {
            var pdfCell = new PdfPCell();
            var table = new PdfPTable(1) { RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL };

            var filePath = AppPath.ApplicationPath + "\\Images\\" + _rnd.Next(1, 5).ToString("00") + ".png";
            var photo = PdfImageHelper.GetITextSharpImageFromImageFile(filePath);
            table.AddCell(new PdfPCell(photo, fit: false)
            {
                Border = 0,                
                VerticalAlignment = Element.ALIGN_BOTTOM,
                HorizontalAlignment = Element.ALIGN_CENTER
            });

            var name = attributes.RowData.TableRowData.GetSafeStringValueOf("شخص");
            table.AddCell(new PdfPCell(attributes.BasicProperties.PdfFont.FontSelector.Process(name))
            {
                Border = 0,
                HorizontalAlignment = Element.ALIGN_CENTER
            });

            pdfCell.AddElement(table);

            return pdfCell;
        }
    }
}

توضیحات:

- در این مثال از منبع داده‌ای از نوع DataTable استفاده شده است؛ که نحوه بکارگیری آن‌را در متد MainTableDataSource ملاحظه می‌کنید. ستون‌های تعریف شده در MainTableColumns نیز بر اساس ستون‌های DataTable مشخص شده‌اند.
- در متد DocumentPreferences، نحوه مشخص سازی فشرده سازی نهایی فایل PDF را ملاحظه می‌کنید. این مورد از مزایای استفاده از فایل‌های PDF است.

- برای اعمال فرمت شرطی اطلاعات در PdfReport دو روش وجود دارد.
الف) استفاده از متد MainTableEvents و کار کردن با رخ‌دادهای تعریف شده در آن مانند CellCreated. در اینجا می‌توان در نحوه رندر شدن یک سلول دخالت کرد:
events.CellCreated(args =>
    {
         //change the background color of the cell based on the value
         if (args.RowType == RowType.DataTableRow && args.Cell.RowData.Value != null && args.Cell.RowData.Value is decimal)
         {
              if ((decimal)args.Cell.RowData.Value <= 1000)
                   args.Cell.BasicProperties.BackgroundColor = BaseColor.CYAN;
          }
      });
برای مثال در تعاریف فوق، اگر نوع ردیف، از نوع ردیف‌های اطلاعاتی جدول باشد، مقدار آن دریافت شده و بر اساس شرطی مشخص، برای نمونه رنگ پس زمینه آن سلول تغییر داده می‌شود.
ب) همانطور که در قسمت تعریف ستون «ماه» ملاحظه می‌کنید، توسط متد template.ConditionalFormatFormula نیز، امکان فرمت شرطی اطلاعات فراهم شده است. در اینجا می‌توان به لیست اطلاعات سلول‌های ردیف جاری دسترسی یافت و سپس بر اساس آن تصمیم گیری کرد.

- جهت تعریف قالب‌های سفارشی سلول‌ها کافی است اینترفیس IColumnItemsTemplate را پیاده سازی کنیم؛ که نمونه‌ای از آن را در کدهای MyCustomCellTemplate فوق ملاحظه می‌کنید. در اینجا فرصت خواهید داشت هر شکل و طرح متنوعی را تهیه کرده و به صورت یک PdfPCell بازگشت دهید. برای نمونه در مثال فوق، یک جدول را در سلول تعریف شده قرار داده‌ایم. این جدول یک ستون دارد و هر سلولی که به آن اضافه خواهد شد، یک ردیف را تشکیل خواهد داد. در ردیف اول آن تصویر قرار گرفته و در ردیف دوم آن مقدار سلول جاری.
مطالب
پیاده سازی پروژه نقاشی (Paint) به صورت شی گرا 5#
در ادامه مطلب پیاده سازی پروژه نقاشی (Paint) به صورت شی گرا 4# به تشریح مابقی کلاس‌های برنامه می‌پردازیم.  

در این پست به شرح کلاس Rectangle جهت رسم مستطیل و Square جهت رسم مربع می‌پردازیم

using System.Drawing;

namespace PWS.ObjectOrientedPaint.Models
{
    /// <summary>
    /// Rectangle
    /// </summary>
    public class Rectangle : Shape
    {
        #region Constructors (2)

        /// <summary>
        /// Initializes a new instance of the <see cref="Rectangle" /> class.
        /// </summary>
        /// <param name="startPoint">The start point.</param>
        /// <param name="endPoint">The end point.</param>
        /// <param name="zIndex">Index of the z.</param>
        /// <param name="foreColor">Color of the fore.</param>
        /// <param name="thickness">The thickness.</param>
        /// <param name="isFill">if set to <c>true</c> [is fill].</param>
        /// <param name="backgroundColor">Color of the background.</param>
        public Rectangle(PointF startPoint, PointF endPoint, int zIndex, Color foreColor, byte thickness, bool isFill, Color backgroundColor)
            : base(startPoint, endPoint, zIndex, foreColor, thickness, isFill, backgroundColor)
        {
            ShapeType = ShapeType.Rectangle;
        }

        /// <summary>
        /// Initializes a new instance of the <see cref="Rectangle" /> class.
        /// </summary>
        public Rectangle()
        {
            ShapeType = ShapeType.Rectangle;
        }

        #endregion Constructors

        #region Methods (1)

        // Public Methods (1) 

        /// <summary>
        /// Draws the specified g.
        /// </summary>
        /// <param name="g">The g.</param>
        public override void Draw(Graphics g)
        {
            if (IsFill)
                g.FillRectangle(BackgroundBrush, StartPoint.X, StartPoint.Y, Width, Height);
            g.DrawRectangle(Pen, StartPoint.X, StartPoint.Y, Width, Height);
            base.Draw(g);
        }

        #endregion Methods
    }
}
کلاس Rectangle از کلاس پایه طراحی شده در ^ ارث بری دارد. این کلاس ساده بوده و تنها شامل یک سازنده و متد ترسیم شی مستطیل می‌باشد.

کلاس بعدی کلاس Square می‌باشد، که از کلاس بالا (Rectangle) ارث بری داشته است، کد‌های این کلاس را در زیر مشاهده می‌کنید.
using System;
using System.Drawing;

namespace PWS.ObjectOrientedPaint.Models
{
    /// <summary>
    /// Square
    /// </summary>
    public class Square : Rectangle
    {
#region Constructors (2) 

        /// <summary>
        /// Initializes a new instance of the <see cref="Square" /> class.
        /// </summary>
        /// <param name="startPoint">The start point.</param>
        /// <param name="endPoint">The end point.</param>
        /// <param name="zIndex">Index of the z.</param>
        /// <param name="foreColor">Color of the fore.</param>
        /// <param name="thickness">The thickness.</param>
        /// <param name="isFill">if set to <c>true</c> [is fill].</param>
        /// <param name="backgroundColor">Color of the background.</param>
        public Square(PointF startPoint, PointF endPoint, int zIndex, Color foreColor, byte thickness, bool isFill, Color backgroundColor)
        {
            float x = 0, y = 0;
            float width = Math.Abs(endPoint.X - startPoint.X);
            float height = Math.Abs(endPoint.Y - startPoint.Y);
            if (startPoint.X <= endPoint.X && startPoint.Y <= endPoint.Y)
            {
                x = startPoint.X;
                y = startPoint.Y;
            }
            else if (startPoint.X >= endPoint.X && startPoint.Y >= endPoint.Y)
            {
                x = endPoint.X;
                y = endPoint.Y;
            }
            else if (startPoint.X >= endPoint.X && startPoint.Y <= endPoint.Y)
            {
                x = endPoint.X;
                y = startPoint.Y;
            }
            else if (startPoint.X <= endPoint.X && startPoint.Y >= endPoint.Y)
            {
                x = startPoint.X;
                y = endPoint.Y;
            }
            StartPoint = new PointF(x, y);
            var side = Math.Max(width, height);
            EndPoint = new PointF(x+side, y+side);
            ShapeType = ShapeType.Square;
            Zindex = zIndex;
            ForeColor = foreColor;
            Thickness = thickness;
            BackgroundColor = backgroundColor;
            IsFill = isFill;
        }

        /// <summary>
        /// Initializes a new instance of the <see cref="Square" /> class.
        /// </summary>
        public Square()
        {
            ShapeType = ShapeType.Square;
        }

#endregion Constructors 
    }
}
این کلاس شامل دو سازنده می‌باشد که سازنده دوم فقط نوع شی را تعیین می‌کند و بقیه کارهای آن مانند مستطیل است، در واقع می‌توان از یک دیدگاه گفت که مربع یک مستطیل است که اندازه طول و عرض آن یکسان است. در سازنده اول (نحوه ترسیم شکل) ابتدا نقاط ابتدا و انتهای رسم شکل تعیین شده و سپس با توجه به پارامترهای محاسبه شده نوع شی جهت ترسیم و دیگر خصوصیات کلاس مقدار دهی می‌شود، با این تفاوت که در نقطه EndPoint طول و عرض مربع برابر با بزرگترین مقدار طول و عرض وارد شده در سازنده کلاس تعیین شده و مربع شکل می‌گیرد. مابقی متدهای ترسیم و ... طبق کلاس پایه مستطیل و Shape تعیین می‌شود.
مطالب قبل:
پیاده سازی پروژه نقاشی (Paint) به صورت شی گرا 1# 
پیاده سازی پروژه نقاشی (Paint) به صورت شی گرا 2# 
پیاده سازی پروژه نقاشی (Paint) به صورت شی گرا 3#
پیاده سازی پروژه نقاشی (Paint) به صورت شی گرا 4# 
نظرات مطالب
آشنایی با آزمایش واحد (unit testing) در دات نت، قسمت 3
سلام
حق با شما است. مطابق مستندات نگارش آخر آن
NUnit.Framework.SyntaxHelpers namespace no longer exists.
All classes that were in this namespace have been moved to the NUnit.Framework namespace.

به این معنا که SyntaxHelpers الان با همان using NUnit.Framework به پروژه شما الحاق می‌شود (به این فضای نام منتقل شده).
مطالب
تبدیل قالب‌های سفارشی پروژه‌های NET Core. به بسته‌های NuGet
در مطلب «امکان ساخت قالب برای پروژه‌های NET Core.» با مقدمات تبدیل یک پروژه‌ی سفارشی سازی شده، به یک قالب ایجاد پروژه‌های جدید NET Core. آشنا شدیم. اگر علاقمند باشید می‌توانید قالب‌های خود را به صورت بسته‌های نیوگت نیز با دیگران به اشتراک بگذارید. برای نمونه تمام قالب‌هایی را که توسط دستور dotnet new قابل نصب هستند، می‌توانید در مسیر ذیل، در سیستم خود پیدا کنید:
 %userprofile%\.templateengine\dotnetcli


و یا قالبی را که در قسمت قبل، به سیستم dotnet new اضافه کردیم، مدخل تعریف آن، در فایل templatecache.json ذیل، ثبت شده‌است (short name آن‌را در این فایل جستجو کنید):
 %userprofile%\.templateengine\dotnetcli\v2.0.0-preview2-006497\templatecache.json

برای حذف قالب تعریف شده از سیستم dotnet new،  تنها دستور ذیل وجود دارد که سبب حذف تعریف تمام قالب‌های سفارشی جدید می‌شود:
 dotnet new --debug:reinit


ساخت بسته‌ی نیوگت از قالب سفارشی


- برای ساخت بسته‌ی نیوگت، ابتدا یک پوشه‌ی مجزا را خارج از پروژه‌ی خود ایجاد کنید (تصویر فوق).
- سپس آخرین نگارش فایل nuget.exe را از آدرس https://dist.nuget.org/index.html دریافت کنید و به داخل این پوشه کپی نمائید.
- فایل pack.bat دارای این یک سطر است:
 nuget pack .\nuget\Templates.nuspec
کار آن پردازش فایل Templates.nuspec و تولید بسته‌ی نیوگت متناظر با آن است.


- در ادامه داخل پوشه‌ی nuget، مطابق تصویر فوق، پوشه‌ای به نام Content و فایل خالی Templates.nuspec را ایجاد کنید.
پوشه‌ی Content در برگیرنده‌ی قسمتی از پروژه‌است که قرار است درون بسته‌ی نیوگت قرارگیرد (یعنی تمام فایل‌های پروژه به همراه پوشه‌ی مخصوص template.config. باید به اینجا کپی شوند). برای مثال پوشه‌های Bin و Obj و یا اسکریپت‌های جانبی را می‌شود در اینجا لحاظ نکرد.
- محتوای فایل Templates.nuspec یک چنین ساختاری را دارد:
<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<package 
    xmlns="http://schemas.microsoft.com/packaging/2010/07/nuspec.xsd">
    <metadata>
        <id>DNT.Identity</id>
        <version>1.0.0</version>
        <description>Empty DNT.Identity project</description>
        <authors>VahidN (https://www.dntips.ir/)</authors>
        <language>en-US</language>
        <projectUrl>https://github.com/VahidN/DNTIdentity</projectUrl>
        <licenseUrl>https://github.com/VahidN/DNTIdentity/blob/master/LICENSE.md</licenseUrl>
        <packageTypes>
            <packageType name="Template" />
        </packageTypes>
    </metadata>
</package>
که در آن، نام، شماره و توضیحاتی در مورد پروژه ذکر می‌شوند. همچنین نوع این بسته به Template تنظیم خواهد شد.

- اکنون فایل pack.bat را اجرا کنید. پس از آن فایلی مانند DNT.Identity.1.0.0.nupkg تولید خواهد شد که آن‌را می‌توان در سایت nuget.org مانند سایر بسته‌های نیوگت آپلود کرد و به اشتراک گذاشت.

یک نکته: می‌شد فایل nuget.exe و pack.bat را در کنار پوشه‌ی Content و فایل Templates.nuspec هم قرار داد. در این حالت پس از اجرای دستور nuget pack، فایل‌های exe و bat نیز داخل فایل نهایی تولیدی قرار می‌گرفتند. بنابراین بهتر است این‌ها را درون یک پوشه قرار نداد.


نحوه‌ی نصب یک قالب جدید پروژه‌های NET Core. از طریق نیوگت

پس  از آپلود فایل nupkg حاصل در سایت nuget.org، اکنون نحوه‌ی نصب آن در سیستم به صورت ذیل است:
در حالت عمومی:
 dotnet new --install [name]::[version]
و یا در اینجا:
 dotnet new --install DNT.Identity::*
*:: به معنای نصب آخرین نگارش موجود است.


همانطور که در تصویر فوق نیز ملاحظه می‌کنید، این قالب جدید در کنار سایر قالب‌های پیش‌فرض SDK مربوط به NET Core. قرار گرفته‌است.

اکنون کار با این قالب نصب شده، همانند قسمت «نحوه‌ی ایجاد یک پروژه‌ی جدید بر اساس قالب نصب شده» مطلب پیشین است:
 dotnet new dntidentity -n MyNewProj
مطالب
توسعه سیستم مدیریت محتوای DNTCms - قسمت چهارم

در این قسمت مدل‌های مربوط به بخش انجمن را تکمیل کرده و همچنین سیستم نظرسنجی را نیز بررسی خواهیم کرد.
همکاران این قسمت: 
سلمان معروفی
سید مجبتی حسینی

مدل پست‌های انجمن

 /// <summary>
    /// Represents The Post of Forum
    /// </summary>
    public class ForumPost : AuditBaseEntity
    {
        #region Ctor
        /// <summary>
        /// create one instance of <see cref="ForumPost"/>
        /// </summary>
        public ForumPost()
        {
            CreatedOn = DateTime.Now;
        }
        #endregion

        #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or sets body of this post
        /// </summary>
        public virtual string Body { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Count of this post's reports
        /// </summary>
        public virtual int ReportsCount { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets information of User-Agent
        /// </summary>
        public virtual string Agent { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets rating values 
        /// <remarks>is a complex type</remarks>
        /// </summary>
        public virtual Rating Rating { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets author's ip address
        /// </summary>
        public virtual string CreatorIp { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets status of this post
        /// </summary>
        public virtual ForumPostStatus Status { get; set; }
        #endregion

        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// gets or sets ParentPost of this post
        /// </summary>
        public virtual ForumPost Reply { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets ParentPost's Id of this post
        /// </summary>
        public virtual long? ReplyId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets 
        /// </summary>
        public virtual ICollection<ForumPost> Children { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Topic That Associated with this Post
        /// </summary>
        public virtual ForumTopic Topic { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Id of Topic That Associated with this Post
        /// </summary>
        public virtual long TopicId { get; set; }
        /// <summary>
        /// get or sets  Histories of this Post's Updates
        /// </summary>
        public virtual ICollection<ForumPostHistory> Histories { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Forum that this post created in it . used for retrive posts count 
        /// </summary>
        public virtual Forum Forum { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets id of Forum that this post created in it . used for retrive posts count 
        /// </summary>
        public virtual long ForumId { get; set; }
        #endregion
    }

 public enum ForumPostStatus 
    {
        /* 0 - approved, 1 - pending, 2 - spam, -1 - trash */
        [Display(Name = "تأیید شده")]
        Approved = 0,
        [Display(Name = "در انتظار بررسی")]
        Pending = 1,
        [Display(Name = "جفنگ")]
        Spam = 2,
        [Display(Name = "زباله دان")]
        Trash = -1
    }

مدل بالا مشخص کننده‌ی پست‌هایی که در پاسخ به تاپیک‌ها ارسال می‌شوند، می‌باشد. ساختار درختی آن به منظور امکان پاسخ به پست‌ها در نظر گرفته شده است. در هر تاپیک چندین پست ارسال می‌شود که اولین پست ارسال شده، همان محتوای اصلی تاپیک می‌باشد. بدین منظور خصوصیت Topic را در مدل بالا تعریف کرده‌ایم. برای این پست‌های ارسالی امکان امتیاز دهی و اخطار دادن نیز خواهیم داشت که به ترتیب خصوصیات Rating و ReportsCount  (بحث شده در مقالات قبل) را در مدل بالا تعریف کرده‌ایم. خصوصیت Status به منظور اعمال مدیریتی در نظر گرفته شده است که از نوع ForumPostStatus می‌باشد و در بالا تعریف آن نیز آمده است.

نکته : خصوصیتی از نوع مدل Forum نیز در مدل بالا تعریف شده است. هدف از آن افزایش سرعت ویرایش خصوصیات ApprovedPostsCount و UnApprovedPostsCount موجود در مدل Forum می‌باشد. در واقع هنگام درج پست جدید یا حذف پستی و یا ... ، لازم است خصوصیات مذکور به روز شوند.

علاوه بر این موارد ، لازم است تاریخچه‌ی تغییرات پست‌های ارسالی را هم نگهداری کرد تا در صورت نیاز به آنها استناد کنیم. از طرفی پست‌های ارسالی را می‌توان چندین بار ویرایش کرد. به همین دلیل خصوصیت Histories را که لیستی از مدل ForumPostHistory می‌باشد، در مدل بالا تعریف کرده‌ایم.

مدل تاریخچه‌ی تغییرات پست

 /// <summary>
    /// Represents History Of Post's Updates
    /// </summary>
    public class ForumPostHistory 
    {
        #region Ctor
        /// <summary>
        /// create one instance of <see cref="ForumPostHistory"/>
        /// </summary>
        public ForumPostHistory()
        {
            Id = SequentialGuidGenerator.NewSequentialGuid();
            CreatedOn = DateTime.Now;
        }
        #endregion

        #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or sets Identifier of this history
        /// </summary>
        public virtual Guid Id { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Reason of  update
        /// </summary>
        public virtual string Reason { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets DateTime that this record added
        /// </summary>
        public virtual DateTime CreatedOn { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets body of this post
        /// </summary>
        public virtual string Body { get; set; }
        #endregion
        
        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// gets or sets Post
        /// </summary>
        public virtual ForumPost Post { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Id Of Post
        /// </summary>
        public virtual long PostId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets User that modified this Record
        /// </summary>
        public virtual User Modifier { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets if of User that modified this Record
        /// </summary>
        public virtual long ModifierId { get; set; }
        #endregion
    }

اگر خصوصیت ModifyLocked مربوط به مدل ForumPost که آن را از کلاس پایه AuditBaseEntity به ارث برده است، دارای مقدار true باشد، این امکان وجود خواهد داشت تا بتوان پست مورد نظر را ویرایش کرده و اطلاعات قبلی، در قالب یک رکورد در جدول حاصل از مدل بالا ثبت شوند.

  • Reason : دلیل این ویرایش به عمل آماده 
  • Body : محتوای پست یا تاپیک
  • Modifier : کاربر انجام دهنده‌ی این ویرایش 
  • CreatedOn : زمانی که این ویرایش انجام شده است

مدل ردیابی انجمن ها

در خیلی از انجمن‌ها حتما متوجه شده‌اید که لینک برخی از انجمن‌ها یا تاپیک‌های درج شده‌ی در آنها برای شما bold شده نشان داده می‌شود. در واقع، هدف مطلع کردن شما از اینکه در حال حاضر یکسری تاپیک یا پست در انجمن ثبت شده است که شما آنها را مشاهده نکرده‌اید.
 public class ForumTracker
    {
        #region Ctor
        /// <summary>
        /// create one instance of <see cref="ForumTracker"/>
        /// </summary>
        public ForumTracker()
        {
            LastMarkedOn = DateTime.Now;
        }

        #endregion

        #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or sets DateTime Of Las Visit by User
        /// </summary>
        public virtual DateTime LastMarkedOn { get; set; }

        #endregion

        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// gets or sets Forum that Tracked
        /// </summary>
        public virtual Forum Forum { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Id of Forum tath Tracked
        /// </summary>
        public virtual long ForumId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets User that tracked The forum
        /// </summary>
        public virtual User Tracker { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Id Of User that Tracked the forum
        /// </summary>
        public virtual long TrackerId { get; set; }
        #endregion
    }


   public class ForumTopicTracker
      {
        #region Ctor
        /// <summary>
        /// create one instance of <see cref="ForumTopicTracker"/>
        /// </summary>
        public ForumTopicTracker()
        {
            LastVisitedOn = DateTime.Now;
        }

        #endregion

        #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or sets DateTime Of Las Visit by User
        /// </summary>
        public virtual DateTime LastVisitedOn { get; set; }

        #endregion

        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// gets or sets topc that Tracked
        /// </summary>
        public virtual ForumTopic Topic { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Id of topic that Tracked
        /// </summary>
        public virtual long TopicId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets User that tracked The topic
        /// </summary>
        public virtual User Tracker { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Id Of User that Tracked the topic
        /// </summary>
        public virtual long TrackerId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Forum 
        /// </summary>
        public virtual Forum Forum { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Identifier of Forum . used for delete 
        /// </summary>
        public virtual long ForumId { get; set; }

        #endregion
      }
در سیستم، برای کاربران احراز هویت شده، این امکان را مهیا ساخته‌ایم تا انجمن‌ها و تایپک‌هایی که پست جدید ارسال شده دارند و توسط کاربر خوانده نشده است، به نحوی متمایز نشان داده شوند. 
برای این منظور از دو مدل پیاده سازی شده‌ی در بالا و یک خصوصیت از نوع تاریخ تحت عنوان LastMarkedOn در مدل User، استفاده خواهیم کرد. در واقع از LastMarkedOn مدل User، برای نگه داری آخرین تاریخی استفاده می‌شود که کاربر تمام انجمن‌ها را خوانده شده علامت گذاری کرده است. در این صورت می‌توان تمام رکورد‌های ذخیره شده‌ی در جداول ForumTrackers و ForumTopicTrackers را که قبل از این تاریخ هستند، حذف کرد. از LastMarkedOn مدل ForumTracker هم برای نگهداری تاریخی استفاده می‌شود که یک انجمن خاص را خوانده شده علامت گذاری کرده است و همچنین می‌توان تمام رکورد‌های مربوط به آن انجمن را در جدول ForumTopicTrackers حذف کرد.

از مدل ForumTopicTracker هم برای مشخص کردن اینکه کاربر کدام تاپیک را و در چه تاریخی آخرین بار مشاهده کرده است، کمک می‌گیریم. برای این منظور از خصوصیت LastVisitedOn استفاده می‌شود.

البته نیاز است هنگام واکشی انجمن‌ها و تاپیک‌ها، یکسری بررسی‌هایی را بر اساس این جداول انجام داد که تشریح این بررسی‌ها را  قصد دارم هنگام پیاده سازی سیستم انجام دهم. 

این قسمت از کار کمی پیچیده است و برای خودم نیز چالش داشت. سعی کردم انجمن‌های سورس باز PHP را بررسی کنم تا در نهایت به تحلیل بالا دست یافتم. مدل‌های ارائه شده انجمن تا این قسمت، نیازهای مورد نظر ما را برآورده خواهند کرد.

مدل سیستم نظرسنجی

public class Poll : BaseContent
    {
        #region Ctor
        /// <summary>
        /// create one instance of <see cref="Poll"/>
        /// </summary>
        public Poll()
        {
            Rating = new Rating();
            PublishedOn = DateTime.Now;
        }
        #endregion

        #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or set Date that this Poll will Expire
        /// </summary>
        public virtual DateTime? ExpireOn { get; set; }
        /// <summary>
        ///indicating this poll allow to select multi item
        /// </summary>
        public virtual bool IsMultiSelect { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Count of this poll's votes 
        /// </summary>
        public virtual long VotesCount { get; set; }
        /// <summary>
        /// indicate this Poll is approved by admin if Poll.Moderate==true
        /// </summary>
        public virtual bool IsApproved { get; set; }

        #endregion

        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// get or set comments of this poll
        /// </summary>
        public virtual ICollection<PollComment> Comments { get; set; }
        /// <summary>
        /// get or set Options Of Poll For selection
        /// </summary>
        public virtual ICollection<PollOption> Options { get; set; }
        /// <summary>
        /// get or set Users List That vote for this poll
        /// </summary>
        public virtual ICollection<User> Voters { get; set; }
        #endregion
    }
مدل بالا مشخص کننده‌ی نظرسنجی‌های سیستم ما می‌باشد. این مدل نیز از کلاس پایه مطرح شده در مقاله اول ارث بری کرده است و علاوه بر آن یکسری خصوصیت دیگر را به شرح زیر دارد:
  • ExpireOn : زمان اتمام فرصت رای دهی که اگر نال باشد در آن صورت زمان انقضا نخواهد داشت.
  • IsMultiSelect : اگر انتخاب چندگزینه‌ای مجاز باشد، این خصوصیت، با مقدار true مقدار دهی می‌شود.
  • VotesCount : به منظور افزایش کارآیی در نظر گرفته شده است و تعداد کل رای‌های داده شده‌ی به نظرسنجی را در بر می‌گیرد.
  • Voters : برای جلوگیری از رای دهی چند باره‌ی کاربر به یک نظرسنجی، یک ارتباط چند به چند بین کاربر و نظرسنجی برقرار کرده‌ایم. هر کاربر به چند نظر سنجی می‌تواند پاسخ دهد و به هر نظرسنجی توسط چندین کاربر رای داده می‌شود.
  • PollOptions : هر نظر سنجی تعدادی گزینه‌ی انتخابی هم خواهد داشت که برای همین منظور و اعمال ارتباط یک به چند بین نظرسنجی و گزینه‌های انتخابی، لیستی از PollOption را در مدل بالا تعریف کرده‌ایم.

مدل گزینه‌های نظرسنجی

 public class PollOption
    {
        #region Properties
        /// <summary>
        /// gets or sets identifier of this polloption
        /// </summary>
        public virtual long Id { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Title of this polloption
        /// </summary>
        public virtual string Title { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets count of votes 
        /// </summary>
        public virtual long VotesCount { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets Description of this Option for more details
        /// </summary>
        public virtual string Description { get; set; }
        #endregion

        #region NavigationProperties
        /// <summary>
        /// gets or sets the poll that assosiated with this Polloption
        /// </summary>
        public virtual Poll Poll { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets the id of poll that assosiated with this Polloption
        /// </summary>
        public virtual long PollId { get; set; }
        #endregion
    }
مدل بالا نشان دهنده‌ی گزینه‌های انتخابی در هر نظر سنجی می‌باشد. خصوصیت Poll و به دنبال آن PollId به منظور اعمال ارتباط یک به چند بین نظرسنجی و گزینه‌ها در نظر گرفته شده‌اند. 
  • Title: عنوان گزینه‌ی مورد نظر
  • Description: توضیح بیشتر برای گزینه‌ی مورد نظر
  • VotesCount: تعداد باری که یک گزینه در نظر سنجی انتخاب شده است.
در این سیستم نیازی نیست که بدانیم چه کاربرانی در یک نظر سنجی کدام گزینه را انتخاب کرده‌اند و لذا مدل بالا برای کار ما کافی است.

مدل نظرات سیستم نظرسنجی

 public class PollComment : BaseComment
    {
        #region Ctor
        public PollComment()
        {
            CreatedOn = DateTime.Now;
            Rating = new Rating();
        }
        #endregion

        #region NavigationProperties

        /// <summary>
        /// gets or sets body of blog poll's comment
        /// </summary>
        public virtual long? ReplyId { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets body of blog poll's comment
        /// </summary>
        public virtual PollComment Reply { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets body of blog poll's comment
        /// </summary>
        public virtual ICollection<PollComment> Children { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets poll that this comment sent to it
        /// </summary>
        public virtual Poll Poll { get; set; }
        /// <summary>
        /// gets or sets poll'Id that this comment sent to it
        /// </summary>
        public virtual long PollId { get; set; }
        #endregion
    }
مدل بالا نیز از کلاس پایه‌ی BaseComment مورد بحث در مقاله‌ی اول  ارث بری کرده است و ساختار درختی آن نیز مشخص است و همچنین یک ارتباط یک به چند بین نظرسنجی‌ها و نظرات وجود خواهد داشت که برای این منظور خصوصیت Poll را در مدل بالا تعریف کرده‌ایم.

در مقاله‌ی بعد به بررسی سیستم پیام رسانی و همچنین بخشی از سیستم تحت عنوان Collections (امکان ساخت گروه‌های شخصی برای انتشار مطالب خود (توسط کاربران) با اعمال دسترسی‌های مختلف) خواهیم پرداخت.

نتیجه تا این قسمت


مطالب
ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 22 - توزیع برنامه توسط IIS
روش کار برنامه‌های ASP.NET Core در IIS کاملا متفاوت است با تمام نگارش‌های پیشین ASP.NET؛ از این جهت که برنامه‌های ASP.NET Core در اصل یک برنامه‌ی متکی به خود از نوع Console می‌باشند. به همین جهت برای هاست شدن نیازی به IIS ندارند. این نوع برنامه‌ها به همراه یک self-hosted Web server ارائه می‌شوند (به نام Kestrel) و این وب سرور توکار است که تمام درخواست‌های رسیده را دریافت و پردازش می‌کند. هرچند در اینجا می‌توان از IIS صرفا به عنوان یک «front end proxy» استفاده کرد؛ از این جهت که Kestrel تنها یک وب سرور خام است و تمام امکانات و افزونه‌های مختلف IIS را شامل نمی‌شود.
بر روی ماشین‌های ویندوزی و ویندوزهای سرور، استفاده‌ی از IIS به عنوان پروکسی درخواست‌ها و ارسال آن‌ها به Kestrel، روش توصیه شده‌است؛ از این جهت که حداقل قابلیت‌هایی مانند «port 80/443 forwarding»، مدیریت طول عمر برنامه، مدیریت مجوزهای SLL آن و خیلی از موارد دیگر توسط Kestrel پشتیبانی نمی‌شود.


معماری پردازش نگارش‌های پیشین ASP.NET در IIS


در نگارش‌های پیشین ASP.NET، همه چیز داخل پروسه‌‌ای به نام w3wp.exe و یا IIS Worker Process پردازش می‌شود که در اصل چیزی نیست بجز همان IIS Application Pool. این AppPoolها، برنامه‌های ASP.NET شما را هاست می‌کنند و همچنین سبب وهله سازی و اجرای آن‌ها نیز خواهند شد.
در اینجا درایور http.sys ویندوز، درخواست‌های رسیده را دریافت کرده و سپس آن‌ها را به سمت سایت‌هایی نگاشت شده‌ی به AppPoolهای مشخص، هدایت می‌کند.


معماری پردازش برنامه‌های ASP.NET Core در IIS

روش اجرای برنامه‌های ASP.NET Core با نگارش‌های پیشین آن‌ها کاملا متفاوت هستند؛ از این جهت که داخل پروسه‌ی w3wp.exe اجرا نمی‌شوند. این برنامه‌ها در یک پروسه‌ی مجزای کنسول خارج از پروسه‌ی w3wp.exe اجرا می‌شوند و حاوی وب سرور توکاری به نام کسترل (Kestrel) هستند.


 این وب سرور، وب سروری است تماما دات نتی و به شدت برای پردازش تعداد بالای درخواست‌ها بهینه سازی شده‌است؛ تا جایی که کارآیی آن در این یک مورد چند 10 برابر IIS است. هرچند این وب سرور فوق العاده سریع است، اما «تنها» یک وب سرور خام است و به همراه سرویس‌های مدیریت وب، مانند IIS نیست.


در تصویر فوق مفهوم «پروکسی» بودن IIS را در حین پردازش برنامه‌های ASP.NET Core بهتر می‌توان درک کرد. ابتدا درخواست‌های رسیده به IIS می‌رسند و سپس IIS آن‌ها را به طرف Kestrel هدایت می‌کند.
برنامه‌های ASP.NET Core، برنامه‌های کنسول متکی به خودی هستند که توسط دستور خط فرمان dotnet اجرا می‌شوند. این اجرا توسط ماژولی ویژه به نام AspNetCoreModule در IIS انجام می‌شود.


همانطور که در تصویر نیز مشخص است، AspNetCoreModule یک ماژول بومی IIS است و هنوز برای اجرا نیاز به IIS Application Pool دارد؛ با این تفاوت که در تنظیم AppPoolهای برنامه‌های ASP.NET Core، باید NET CLR Version. را به No managed code تنظیم کرد.


اینکار از این جهت صورت می‌گیرد که IIS در اینجا تنها نقش یک پروکسی هدایت درخواست‌ها را به پروسه‌ی برنامه‌ی حاوی وب سرور Kestrel، دارد و کار آن وهله سازی NET Runtime. نیست. کار AspNetCoreModule این است که با اولین درخواست رسیده‌ی به برنامه‌ی شما، آن‌را بارگذاری کند. سپس درخواست‌های رسیده را دریافت و به سمت برنامه‌ی ASP.NET Core شما هدایت می‌کند (به این عملیات reverse proxy هم می‌گویند).


اگر دقت کرده باشید، برنامه‌های ASP.NET Core، هنوز دارای فایل web.config ایی با محتوای ذیل هستند:
<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<configuration>
  <system.webServer>
    <handlers>
      <add name="aspNetCore" path="*" verb="*"
           modules="AspNetCoreModule" resourceType="Unspecified"/>
    </handlers>
    <aspNetCore processPath="%LAUNCHER_PATH%"
                arguments="%LAUNCHER_ARGS%" stdoutLogEnabled="false"
                stdoutLogFile=".\logs\stdout" forwardWindowsAuthToken="false"/>
  </system.webServer>
</configuration>
توسط این تنظیمات است که AspNetCoreModule فایل‌های dll برنامه‌ی شما را یافته و سپس برنامه را به عنوان یک برنامه‌ی کنسول بارگذاری می‌کند (با توجه به اینکه حاوی کلاس Program و متد Main هستند).
یک نکته: در زمان publish برنامه، تنظیم و تبدیل مقادیر LAUNCHER_PATH و LAUNCHER_ARGS به معادل‌های اصلی آن‌ها صورت می‌گیرد (در ادامه مطلب بحث خواهد شد).


آیا واقعا هنوز نیازی به استفاده‌ی از IIS وجود دارد؟

هرچند می‌توان Kestrel را توسط یک IP و پورت مشخص، عمومی کرد و استفاده نمود، اما حداقل در ویندوز چنین توصیه‌ای نمی‌شود و بهتر است از IIS به عنوان یک front end proxy استفاده کرد؛ به این دلایل:
- اگر می‌خواهید چندین برنامه را بر روی یک وب سرور که از طریق پورت‌های 80 و 443 ارائه می‌شوند داشته باشید، نمی‌توانید از Kestrel  به صورت مستقیم استفاده کنید؛ زیرا از مفهوم host header routing که قابلیت ارائه‌ی چندین برنامه را از طریق پورت 80 و توسط یک IP میسر می‌کند، پشتیبانی نمی‌کند. برای اینکار نیاز به IIS و یا در حقیقت درایور http.sys ویندوز است.
- IIS خدمات قابل توجهی را به برنامه‌ی شما ارائه می‌کند. برای مثال با اولین درخواست رسیده، به صورت خودکار آن‌را اجرا و بارگذاری می‌کند؛ به همراه تمام مدیریت‌های پروسه‌ای که در اختیار برنامه‌های ASP.NET در طی سالیان سال قرار داشته‌است. برای مثال اگر پروسه‌ی برنامه‌ی شما در اثر استثنایی کرش کرد، دوباره با درخواست بعدی رسیده، حتما برنامه را بارگذاری و آماده‌ی خدمات دهی مجدد می‌کند.
- در اینجا می‌توان تنظیمات SSL را بر روی IIS انجام داد و سپس درخواست‌های معمولی را به Kestrel  ارسال کرد. به این ترتیب با یک مجوز می‌توان چندین برنامه‌ی Kestrel را مدیریت کرد.
- IISهای جدید به همراه ماژول‌های بومی بسیار بهینه و کم مصرفی برای مواردی مانند gzip compression of static content, static file caching, Url Rewriting هستند که با فعال سازی آن‌ها می‌توان از این قابلیت‌ها، در برنامه‌های ASP.NET Core نیز استفاده کرد.


نحوه‌ی توزیع برنامه‌های ASP.NET Core به IIS

روش اول: استفاده از دستور خط فرمان dotnet publish

برای این منظور به ریشه‌ی پروژه‌ی خود وارد شده و دستور dotnet publish را با توجه به پارامترهای ذیل اجرا کنید:
 dotnet publish --framework netcoreapp1.0 --output "c:\temp\mysite" --configuration Release
در اینجا برنامه کامپایل شده و همچنین مراحلی که در فایل project.json نیز ذکر شده‌اند، اعمال می‌شود. برای مثال در اینجا پوشه‌ها و فایل‌هایی که در قسمت include ذکر شده‌اند به خروجی کپی خواهند شد. همچین در قسمت scripts تمام مراحل ذکر شده مانند یکی کردن و فشرده سازی اسکریپت‌ها نیز انجام خواهد شد. قسمت postpublish تنها کاری را که انجام می‌دهد، ویرایش فایل web.config برنامه و تنظیم LAUNCHER_PATH و LAUNCHER_ARGS آن به مقادیر واقعی آن‌ها است.
{

    "publishOptions": {
        "include": [
            "wwwroot",
            "Features",
            "appsettings.json",
            "web.config"
        ]
    },
 
    "scripts": {
        "precompile": [
            "dotnet bundle"
        ],
        "prepublish": [
            //"bower install"
        ],
        "postpublish": [ "dotnet publish-iis --publish-folder %publish:OutputPath% --framework %publish:FullTargetFramework%" ]
    }
}
و در نهایت اگر به پوشه‌ی output ذکر شده‌ی در فرمان فوق مراجعه کنید، این خروجی نهایی است که باید به صورت دستی به وب سرور خود برای اجرا انتقال دهید که به همراه تمام DLLهای مورد نیاز برای برنامه نیز هست.


پس از انتقال این فایل‌ها به سرور، مابقی مراحل آن مانند قبل است. یک Application جدید تعریف شده و سپس ابتدا مسیر آن مشخص می‌شود و نکته‌ی اصلی، انتخاب AppPool ایی است که پیشتر شرح داده شد:


برنامه‌های ASP.NET Core باید به AppPool ایی تنظیم شوند که NET CLR Version. آن‌ها No Managed Code است. همچنین بهتر است به ازای هر برنامه‌ی جدید یک AppPool مجزا را ایجاد کنید تا کرش یک برنامه تاثیر منفی را بر روی برنامه‌ی دیگری نگذارد.

روش دوم: استفاده از ابزار Publish خود ویژوال استودیو

اگر علاقمند هستید که روش خط فرمان فوق را توسط ابزار publish ویژوال استودیو انجام دهید، بر روی پروژه در solution explorer کلیک راست کرده و گزینه‌ی publish را انتخاب کنید. در صفحه‌ای که باز می‌شود، بر روی گزینه‌ی custom کلیک کرده و نامی را وارد کنید. از این نام پروفایل، جهت ساده سازی مراحل publish، در دفعات آتی فراخوانی آن استفاده می‌شود.


در صفحه‌ی بعدی اگر گزینه‌ی file system را انتخاب کنید، دقیقا همان مراحل روش اول تکرار می‌شوند:


سپس می‌توانید فریم ورک برنامه و نوع ارائه را مشخص کنید:


و در آخر کار، Publish به این پوشه‌ی مشخص شده که به صورت پیش فرض در ذیل پوشه‌ی bin برنامه‌است، صورت می‌گیرد.


روش عیب یابی راه اندازی اولیه‌ی برنامه‌های ASP.NET Core

در اولین سعی در اجرای برنامه‌ی ASP.NET Core بر روی IIS به این خطا رسیدم:


در event viewer ویندوز چیزی ثبت نشده بود. اولین کاری را که در این موارد می‌توان انجام داد به این صورت است. از طریق خط فرمان به پوشه‌ی publish برنامه وارد شوید (همان پوشه‌ای که توسط IIS عمومی شده‌است). سپس دستور dotnet prog.dll را صادر کنید. در اینجا prog.dll نام dll اصلی برنامه یا همان نام پروژه است:


همانطور که مشاهده می‌کنید، برنامه به دنبال پوشه‌ی bower_components ایی می‌گردد که کار publish آن انجام نشده‌است (این پوشه در تنظیمات آغازین برنامه عمومی شده‌است و در لیست include قسمت publishOptions فایل project.json فراموش شده‌است).

روش دوم، فعال سازی stdoutLogEnabled موجود در فایل وب کانفیگ، به true است. در اینجا web.config نهایی تولیدی توسط عملیات publish را مشاهده می‌کنید که در آن پارامترهای  processPath و arguments مقدار دهی شده‌اند (همان قسمت postpublish فایل project.json). در اینجا مقدار stdoutLogEnabled به صورت پیش فرض false است. اگر true شود، همان خروجی تصویر فوق را در پوشه‌ی logs خواهید یافت:

<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<configuration>
  <system.webServer>
    <handlers>
      <add name="aspNetCore" path="*" verb="*" modules="AspNetCoreModule" resourceType="Unspecified" />
    </handlers>
    <aspNetCore processPath="dotnet" arguments=".\Core1RtmEmptyTest.dll" stdoutLogEnabled="true" stdoutLogFile=".\logs\stdout" forwardWindowsAuthToken="false" />
  </system.webServer>
</configuration>
البته اگر کاربر منتسب به AppPool برنامه، دسترسی نوشتن در این پوشه را نداشته باشد، خطای ذیل را در event viewer ویندوز مشاهده خواهید کرد:
 Warning: Could not create stdoutLogFile \\?\D:\Prog\1395\Core1RtmEmptyTest\src\Core1RtmEmptyTest\bin\Release\PublishOutput\logs\stdout_10064_201672893654.log, ErrorCode = -2147024893.
همچنین پوشه‌ی logs را هم باید خودتان از پیش ایجاد کنید. به عبارتی کاربر منتسب به AppPool برنامه باید دسترسی نوشتن در پوشه‌ی logs واقع در ریشه‌ی برنامه را داشته باشد. این کاربر  IIS AppPool\DefaultAppPool نام دارد.



حداقل‌های یک هاست ویندوزی که می‌خواهد برنامه‌های ASP.NET Core را ارائه دهد

پس از نصب IIS، نیاز است ASP.NET Core Module نیز نصب گردد. برای این‌کار اگر بسته‌ی NET Core Windows Server Hosting. را نصب کنید، کافی است:
https://go.microsoft.com/fwlink/?LinkId=817246

این بسته به همراه NET Core Runtime, .NET Core Library. و ASP.NET Core Module است. همچنین همانطور که عنوان شد، برنامه‌های ASP.NET Core باید به AppPool ایی تنظیم شوند که NET CLR Version. آن‌ها No Managed Code است. این‌ها حداقل‌های راه اندازی یک برنامه‌ی ASP.NET Core بر روی سرورهای ویندوزی هستند.


هنوز فایل app_offline.htm نیز در اینجا معتبر است

یکی از خواص ASP.NET Core Module، پردازش فایل خاصی است به نام app_offline.htm. اگر این فایل را در ریشه‌ی سایت قرار دهید، برنامه پردازش تمام درخواست‌های رسیده را قطع خواهد کرد و سپس پروسه‌ی برنامه خاتمه می‌یابد. هر زمانیکه این فایل حذف شد، مجددا با درخواست بعدی رسیده، برنامه آماده‌ی پاسخگویی می‌شود.
مطالب
ASP.NET MVC #7

آشنایی با Razor Views

قبل از اینکه بحث جاری ASP.NET MVC را بتوانیم ادامه دهیم و مثلا مباحث دریافت اطلاعات از کاربر، کار با فرم‌ها و امثال آن‌را بررسی کنیم، نیاز است حداقل به دستور زبان یکی از View Engineهای ASP.NET MVC آشنا باشیم.
MVC3 موتور View جدیدی را به نام Razor معرفی کرده است که به عنوان روش برگزیده ایجاد Viewها در این سیستم به شمار می‌رود و فوق العاده نسبت به ASPX view engine سابق، زیباتر، ساده‌تر و فشرده‌تر طراحی شده است و یکی از اهداف آن تلفیق code و markup می‌باشد. در این حالت دیگر پسوند فایل‌های Viewها همانند سابق ASPX نخواهد بود و به cshtml و یا vbhtml تغییر یافته است. همچنین برخلاف web forms view engine از System.Web.Page مشتق نشده است. و باید دقت داشت که Razor یک زبان برنامه نویسی جدید نیست. در اینجا از مخلوط زبان‌های سی شارپ و یا ویژوال بیسیک به همراه تگ‌های html استفاده می‌شود.
البته این را هم باید عنوان کرد که این مسایل سلیقه‌ای است. اگر با web forms view engine راحت هستید، با همان کار کنید. اگر با هیچکدام از این‌ها راحت نیستید (!) نمونه‌های دیگر هم وجود دارند، مثلا:

Razor Views یک سری قابلیت جالب را هم به همراه دارند:
1) امکان کامپایل آن‌ها به درون یک DLL وجود دارد. مزیت: استفاده مجدد از کد، عدم نیاز به وجود صریح فایل cshtml یا vbhtml بر روی دیسک سخت.
2) آزمون پذیری: از آنجائیکه Razor viewها به صورت یک کلاس کامپایل می‌شوند و همچنین از System.Web.Page مشتق نخواهند شد، امکان بررسی HTML نهایی تولیدی آن‌هابدون نیاز به راه اندازی یک وب سرور وجود دارد.
3) IntelliSense ویژوال استودیو به خوبی آن‌را پوشش می‌دهد.
4) با توجه به مواردی که ذکر شد، یک اتفاق جالب هم رخ داده است: امکان استفاده از Razor engine خارج از ASP.NET MVC هم وجود دارد. برای مثال یک سرویس ویندوز NT طراحی کرده‌اید که قرار است ایمیل فرمت شده‌ای به همراه اطلاعات مدل‌های شما را در فواصل زمانی مشخص ارسال کند؟ می‌توانید برای طراحی آن از Razor engine استفاده کنید و تهیه خروجی نهایی HTML آن نیازی به راه اندازی وب سرور و وهله سازی HttpContext ندارد.


ساختار پروژه مثال جاری

در ادامه مرور سریعی خواهیم داشت بر دستور زبان Razor engine و جهت نمایش این قابلیت‌ها، یک مثال ساده را در ابتدا با مشخصات زیر ایجاد خواهیم کرد:
الف) یک empty ASP.NET MVC 3 project را ایجاد کنید و نوع View engine را هم در ابتدای کار Razor انتخاب نمائید.
ب) دو کلاس زیر را به پوشه مدل‌های برنامه اضافه کنید:
namespace MvcApplication3.Models
{
public class Product
{
public Product(string productNumber, string name, decimal price)
{
Name = name;
Price = price;
ProductNumber = productNumber;
}
public string ProductNumber { get; set; }
public string Name { get; set; }
public decimal Price { get; set; }
}
}

using System.Collections.Generic;

namespace MvcApplication3.Models
{
public class Products : List<Product>
{
public Products()
{
this.Add(new Product("D123", "Super Fast Bike", 1000M));
this.Add(new Product("A356", "Durable Helmet", 123.45M));
this.Add(new Product("M924", "Soft Bike Seat", 34.99M));
}
}
}

کلاس Products صرفا یک منبع داده تشکیل شده در حافظه است. بدیهی است هر نوع ORM ایی که یک ToList را بتواند در اختیار شما قرار دهد، توانایی تشکیل لیست جنریکی از محصولات را نیز خواهد داشت و تفاوتی نمی‌کند که کدامیک مورد استفاده قرار گیرد.

ج) سپس یک کنترلر جدید به نام ProductsController را به پوشه Controllers برنامه اضافه می‌کنیم:

using System.Web.Mvc;
using MvcApplication3.Models;

namespace MvcApplication3.Controllers
{
public class ProductsController : Controller
{
public ActionResult Index()
{
var products = new Products();
return View(products);
}
}
}

د) بر روی نام متد Index کلیک راست کرده، گزینه Add view را جهت افزودن View متناظر آن، انتخاب کنید. البته می‌شود همانند قسمت پنجم گزینه Create a strongly typed view را انتخاب کرد و سپس Product را به عنوان کلاس مدل انتخاب نمود و در آخر خیلی سریع یک لیست از محصولات را نمایش داد، اما فعلا از این قسمت صرفنظر نمائید، چون می‌خواهیم آن‌ را دستی ایجاد کرده و توضیحات و نکات بیشتری را بررسی کنیم.

ه) برای اینکه حین اجرای برنامه در VS.NET هربار نخواهیم که آدرس کنترلر Products را دستی در مرورگر وارد کنیم، فایل Global.asax.cs را گشوده و سپس در متد RegisterRoutes، در سطر Parameter defaults، مقدار پیش فرض کنترلر را مساوی Products قرار دهید.


مرجع سریع Razor

ابتدا کدهای View متد Index را به شکل زیر وارد نمائید:

@model List<MvcApplication3.Models.Product>
@{
ViewBag.Title = "Index";
var number = 12;
var data = "some text...";
<h2>line1: @data</h2>

@:line-2: @data <‪br />
<text>line-3:</text> @data
}
<‪br />
site@(data)
<‪br />
@@name
<‪br />
@(number/10)
<‪br />
First product: @Model.First().Name
<‪br />
@if (@number>10)
{
  <span>@data</span>
}
else
{
  <text>Plain Text</text>
}
<‪br />
@foreach (var item in Model)
{
<li>@item.Name, $@item.Price </li>
}

@*
A Razor Comment
*@

<‪br />
@("First product: " + Model.First().Name)
<‪br />
<img src="@(number).jpg" />

در ادامه توضیحات مرتبط با این کدها ارائه خواهد شد:

1) نحوه معرفی یک قطعه کد
@model List<MvcApplication3.Models.Product>
@{
ViewBag.Title = "Index";
var number = 12;
var data = "some text...";
<h2>line1: @data</h2>

@:line-2: @data <‪br />
<text>line-3:</text> @data
}

این کدها متعلق به Viewایی است که در قسمت (د) بررسی ساختار پروژه مثال جاری، ایجاد کردیم. در ابتدای آن هم نوع model مشخص شده تا بتوان ساده‌تر به اطلاعات شیء Model به کمک IntelliSense دسترسی داشت.
برای ایجاد یک قطعه کد در Viewایی از نوع Razor به این نحو عمل می‌شود:
@{  ...Code Block.... }

در اینجا مجاز هستیم کدهای سی شارپ را وارد کنیم. یک نکته جالب را هم باید درنظر داشت: امکان نوشتن تگ‌های html هم در این بین وجود دارد (بدون اینکه مجبور باشیم قطعه کد شروع شده را خاتمه دهیم، به حالت html معمولی سوئیچ کرده و دوباره یک قطعه کد دیگر را شروع نمائیم). مانند line1 مثال فوق. اگر کمی پایین‌تر از این سطر مثلا بنویسیم line2 (به عنوان یک برچسب) کامپایلر ایراد خواهد گرفت، زیرا این مورد نه متغیر است و نه از پیش تعریف شده است. به عبارتی نباید فراموش کنیم که اینجا قرار است کد نوشته شود. برای رفع این مشکل دو راه حل وجود دارد که در سطرهای دو و سه ملاحظه می‌کنید. یا باید از تگی به نام text برای معرفی یک برچسب در این میان استفاده کرد (سطر سه) یا اگر قرار است اطلاعاتی به شکل یک متن معمولی پردازش شود ابتدای آن مانند سطر دوم باید یک @: قرار گیرد.
کمی پایین‌تر از قطعه کد معرفی شده در بالا بنویسید:
<‪br />
site@data

اکنون اگر خروجی این View را در مرورگر بررسی کنید، دقیقا همین site@data خواهد بود. چون در این حالت Razor تصور خواهد کرد که قصد داشته‌اید یک آدرس ایمیل را وارد کنید. برای این حالت خاص باید نوشت:
<‪br />
site@(data)

به این ترتیب data از متغیر data تعریف شده در code block قبلی برنامه دریافت و نمایش داده خواهد شد.
شبیه به همین حالت در مثال زیر هم وجود دارد:
<img src="@(number).jpg" />

در اینجا اگر پرانتزها را حذف کنیم، Razor فرض را بر این خواهد گذاشت که شیء number دارای خاصیت jpg است. بنابراین باید به نحو صریحی، بازه کاری را مشخص نمائیم.

بکار گیری این علامت @ یک نکته جنبی دیگر را هم به همراه دارد. فرض کنید در صفحه قصد دارید آدرس توئیتری شخصی را وارد کنید. مثلا:
<‪br />
@name

در این حالت View کامپایل نخواهد شد و Razor تصور خواهد کرد که قرار است اطلاعات متغیری به نام name را نمایش دهید. برای نمایش این اطلاعات به همین شکل، یک @ دیگر به ابتدای سطر اضافه کنید:
<‪br />
@@name

2) نحوه معرفی عبارات
عبارات پس از علامت @ معرفی می‌شوند و به صورت پیش فرض Html Encoded هستند (در قسمت 5 در اینباره بیشتر توضیح داده شد):
First product: @Model.First().Name

در این مثال با توجه به اینکه نوع مدل در ابتدای View مشخص شده است، شیء Model به لیستی از Products اشاره می‌کند.

یک نکته:
مشخص سازی حد و مرز صریح یک متغیر در مثال زیر نیز کاربرد دارد:
<‪br />
@number/10

اگر خروجی این مثال را بررسی کنید مساوی 12/10 خواهد بود و محاسبه‌ای انجام نخواهد شد. برای حل این مشکل باز هم از پرانتز می‌توان کمک گرفت:
<‪br />
@(number/10)
3) نحوه معرفی عبارات شرطی

@if (@number>10)
{
  <span>@data</span>
}
else
{
  <text>Plain Text</text>
}

یک عبارت شرطی در اینجا با @if شروع می‌شود و سپس نکاتی که در «نحوه معرفی یک قطعه کد» بیان شد، در مورد عبارات داخل {} صادق خواهد بود. یعنی در اینجا نیز می‌توان عبارات سی شارپ مخلوط با تگ‌های html را نوشت.
یک نکته: عبارت شرطی زیر نادرست است. حتما باید سطرهای کدهای سی شارپ بین {} محصور شوند؛‌ حتی اگر یک سطر باشند:
@if( i < 1 ) int myVar=0;


4) نحوه استفاده از حلقه foreach
@foreach (var item in Model)
{
<li>@item.Name, $@item.Price </li>
}

حلقه foreach نیز مانند عبارات شرطی با یک @ شروع شده و داخل {} بدنه آن نکات «نحوه معرفی یک قطعه کد» برقرار هستند (امکان تلفیق code و markup با هم).
کسانی که پیشتر با web forms کار کرده باشند، احتمالا الان خواهند گفت که این یک پس رفت است و بازگشت به دوران ASP کلاسیک دهه نود! ما به ندرت داخل صفحات aspx وب فرم‌ها کد می‌نوشتیم. مثلا پیشتر یک GridView وجود داشت و یک دیتاسورس که به آن متصل می‌شد؛ مابقی خودکار بود و ما هیچ وقت حلقه‌ای ننوشتیم. در اینجا هم این مساله با نوشتن برای مثال «html helpers» قابل کنترل است که در قسمت‌های بعدی به آن‌ پرداخته خواهد شد. به عبارتی قرار نیست به این نحو با Viewهای Razor رفتار کنیم. این قسمت فقط یک آشنایی کلی با Syntax است.


5) امکان تعریف فضای نام در ابتدای View
@using namespace;

6) نحوه نوشتن توضیحات سمت سرور:
@*
A Razor Comment / Server side Comment
*@

7) نحوه معرفی عبارات چند جزئی:
@("First product: " + Model.First().Name)

همانطور که ملاحظه می‌کنید، ذکر یک پرانتز برای معرفی عبارات چندجزئی کفایت می‌کند.


استفاده از موتور Razor خارج از ASP.NET MVC

پیشتر مطلبی را در مورد «تهیه قالب برای ایمیل‌های ارسالی یک برنامه ASP.Net» در این سایت مطالعه کرده‌اید. اولین سؤالی هم که در ذیل آن مطلب مطرح شده این است: «در برنامه‌های ویندوز چطور؟» پاسخ این است که کل آن مثال بر مبنای HttpContext.Current.Server.Execute کار می‌کند. یعنی باید مراحل وهله سازی HttpContext و شیء Server توسط یک وب سرور و درخواست رسیده طی شود و ... شبیه سازی آن آنچنان مرسوم و کار ساده‌ای نیست.
اما این مشکل با Razor وجود ندارد. به عبارتی در اینجا برای رندر کردن یک Razor View به html نهایی، نیازی به HttpContext نیست. بنابراین از این امکانات مثلا در یک سرویس ویندوز ان تی یا یک برنامه کنسول، WinForms، WPF و غیره هم می‌توان استفاده کرد.
برای اینکه بتوان از Razor خارج از ASP.NET MVC استفاده کرد، نیاز به اندکی کدنویسی هست مثلا استفاده از کامپایلر سی شارپ یا وی بی و کامپایل پویای کد و یک سری ست آپ دیگر. پروژه‌ای به نام RazorEngine این‌ کپسوله سازی رو انجام داده و از اینجا http://razorengine.codeplex.com/ قابل دریافت است.


مطالب
نحوه استفاده از Text template ها در دات نت - قسمت سوم
 خوب در دو قسمت قبلی (^ و ^) با T4 و قواعد کد نویسی Text Template آشنا شدید. در این قسمت برخی مفاهیم را با یک مثال کاربردی‌تر بررسی می‌کنیم.
در ادامه قواعد زیر را در نظر بگیرید :
1 - برای استفاده از یک کتابخانه خارجی (dll) در داخل کد Text Template از بلوک <#@ assembly #> استفاده می‌شود .
مثلا برای استفاده از System.xml کد <#@ assembly name="System.xml" #> رو قرار بدید .
2- برای import کردن یک فضای نام نیز می‌توانید از بلوک #> <#@ استفاده نمایید .
به عنوان مثال : <#@ import namespace="System.Data" #>
3- encoding خروجی قابل تظیم می‌باشد. مثال: <#@ " output  extension = ".html" encoding = "utf-8 #>
4- برای استفاده از یک فایل tt درون فایل دیگر میتوان از include  استفاده کرد. مثال :   <#@ " include file=" testpath \basetest.tt #>
 
حالا به مثال زیر توجه کنید:

در بسیاری از پروژه‌ها، معادل تمامی جداول موجود در یک دیتابیس Class هایی به نام DTO  یا Data transfer object ساخته میشود که عموما" کلاسهای سبکی هستند که فقط شامل خصوصیت‌های معادل فیلدهای جداول می‌باشند و از آن‌ها جهت مدل کردن داده‌ها و ... استفاده می‌گردد. تولید این کلاسهای ساده می‌تواند بصورت اتوماتیک صورت گیرد و از این جهت در زمان تولید پروژه صرفه جویی شود. همچنین با تغییر ساختار دیتابیس می‌توان همواره کلاسها را بروزرسانی کرد.  نمونه ای از کد T4 برای تولید تمامی کلاسهای DTO به شکل زیر میباشد . فقط برای تست کد زیر دقت کنید که ConnectionString  را در داخل کد متناسب با دیتابیس خود تغییر دهید:  
<#@ template language="C#" debug="True" hostspecific="True" #>
<#@ output extension=".cs" #>
<#@ assembly name="System.Data" #>

<#@ assembly name="System.xml" #>
<#@ import namespace="System.Collections.Generic" #>
<#@ import namespace="System.Data.SqlClient" #>
<#@ import namespace="System.Data" #>

using System;
namespace MyProject.Entities 
{    
        <#
            string connectionString = "Password=22125110;Persist Security Info=True;User ID=sa;Initial Catalog=DnnDB;Data Source=ABBASPOOR299"; 
            SqlConnection conn = new SqlConnection(connectionString); 
            conn.Open(); 
            System.Data.DataTable schema = conn.GetSchema("TABLES"); 
            string selectQuery = "select * from @tableName"; 
            SqlCommand command = new SqlCommand(selectQuery,conn); 
            SqlDataAdapter ad = new SqlDataAdapter(command); 
            System.Data.DataSet ds = new DataSet(); 
            
            foreach(System.Data.DataRow row in schema.Rows) 
            { 
            #> 
            public class <#= row["TABLE_NAME"].ToString().Trim('s') #>                
            
            {
                <#                 
                    command.CommandText = selectQuery.Replace("@tableName",row["TABLE_NAME"].ToString()); 
                    ad.FillSchema(ds, SchemaType.Mapped, row["TABLE_NAME"].ToString());

                    foreach (DataColumn dc in ds.Tables[row["TABLE_NAME"].ToString()].Columns)
                    {
                        #>
                        
                    private <#= dc.DataType.Name  #> _<#= dc.ColumnName.Replace(dc.ColumnName[0].ToString(), dc.ColumnName[0].ToString().ToLower())      #>;
                    public <#= dc.DataType.Name #> <#= dc.ColumnName #> 
                    {
                        get { return _<#= dc.ColumnName.Replace(dc.ColumnName[0].ToString(), dc.ColumnName[0].ToString().ToLower()) #>; } 
                        set { _<#= dc.ColumnName.Replace(dc.ColumnName[0].ToString(), dc.ColumnName[0].ToString().ToLower()) #> = value; }
                    }                    
                    
                <#    }                 #>
                
            }                
            
            <#    
            }  #>            
}
خوب؛ خودتون می‌توانید تست کنید ... این یکی از رایج‌ترین استفاده‌های T4 Text Template هست که برنامه نویسان از آن استفاده می‌کنند. 
مطالب
انتقال SVN به یک سیستم جدید

در راستای مهاجرت به ویندوز 7، کار نصب و راه اندازی SVN و کلاینت‌های آن باید مجددا انجام می‌شد. اگر برای بار اول است که به مبحث SVN برخورد می‌کنید، مطالعه این جزوه توصیه می‌شود. مطالب ذیل برای افرادی مفید است که قصد انتقال سیستم SVN موجود خود را به مکان و یا سیستم عامل دیگری در اسرع وقت دارند.

الف) دریافت و نصب Visual SVN server
یا می‌توان SVN خالص را از سایت آن دریافت کرد و یا جهت سهولت کار و همچنین دسترسی به یک کنسول مدیریتی می‌توان برنامه‌ی رایگان Visual SVN server را از آدرس زیر دریافت و نصب کرد:

پس از نصب، ابتدا باید یا کاربر جدیدی را جهت استفاده از منابع آن تعریف کرد و یا از نحوه‌ی اعتبار سنجی یکپارچه با ویندوز هم می‌توان استفاده کرد که من از این روش دوم استفاده می‌کنم (شکل زیر، کلیک راست بر روی نود اصلی visual SVN server و سپس انتخاب خواص و مراجعه به برگه‌ی اعتبار سنجی آن):



ب)دریافت و نصب TortoiseSVN

نصب آن نکته‌ی خاصی ندارد. اما یک سری نکته‌ی ریز پس از نصب آن بهتر است رعایت شود که در ادامه ذکر می‌شود:

ج) دریافت و نصب برنامه‌ی WinMerge
برنامه‌ی Diff پیش فرض TortoiseSVN آنچنان قوی نیست. به همین جهت می‌توان برنامه‌ی WinMerge را با آن یکپارچه کرد. برای این منظور ابتدا آن‌را دریافت نمائید:

اگر پس از نصب TortoiseSVN آن‌را نصب کنید، در حین نصب پیشنهاد یکپارچه سازی با TortoiseSVN را نیز می‌دهد. اگر ابتدا WinMerge را نصب کرده‌اید و سپس TortoiseSVN بر روی سیستم شما نصب شده، فقط کافی است مطابق شکل زیر ابتدا به قسمت Diff viewers آن مراجعه کرده و سپس با انتخاب گزینه‌ی external ، دستور خط فرمان زیر را وارد نمائید:

C:\Program Files (x86)\WinMerge\WinMergeU.exe -e -x -ub -dl %bname -dr %yname %base %mine



بدیهی است مسیر WinMergeU.exe مطابق مسیر نصب در سیستم شما باید تنظیم شود.

د) تنظیم مسیر تحت نظر قرار گرفتن سیستم
TortoiseSVN به صورت پیش فرض کل سیستم را جهت مشاهده‌ی تغییرات تحت نظر قرار می‌دهد که گاهی باعث کاهش کارآیی آن خواهد شد. برای رفع این مشکل می‌توان مسیرهایی را که پروژه‌های شما در آن قرار دارند را به آن معرفی نمود تا بار کلی سیستم کاهش یابد.



همانطور که در شکل نیز ملاحظه می‌کنید، Include path مقدار دهی شده است.

ه) مشخص سازی پسوندهایی که بهتر است از آن‌ها صرفنظر شود
به برگه‌ی general تنظیمات TortoiseSVN مراجعه کرده و در قسمت global ignore pattern آن، موارد زیر را وارد نمائید:



این موارد شامل پروژه‌های دات نت، دلفی ، VC و امثال آن است و همچنین یک سری فایل بایناری که عموما با پروژه‌های برنامه نویسی نیازی به ثبت نگارش آن‌ها نیست.

*.dcu *.~* dcu temp *.exe *.zip *.bkm *.ddp *.cfg *.dof *.dsk *.ini *.hlp *.gid *.bmp *.png *.gif ~* *.log bin debug release *.map *.chm *.bkf Thumbs.db *.mdb .obj *.elf *.stat *.ddp *.bpl *.map *.GID *.hlp *.opt *.dll *.raw *.BIN *.obj *.pdb *.scc Debug Release *.xml obj *.~* *.backup *.INI *.ArmLog *.KeyLog *.NanoLog *.Stats *.PreARM *.old *.drc *.*~ *.doc *.pdf *.bmp *.jpg *.MRW *.NEF *.ORF *.psd *.X3F __history *.local *.identcache *.bak Thumbs.db *.ldb *.dex *.rar DllDcu *.lck CVS cvs *.txt *.TXT *.jdbg *.HLP *.KWF *.xls *.cnt *.dsm *.dti *.tmp *.lnk *.cbk *.mes *.suo *.ncb *.user _ReSharper.* [Bb]in obj [Dd]ebug [Rr]elease *.aps *.eto


در همین برگه، اگر هنوز از VS2003 استفاده می‌کنید، تیک مربوط به استفاده از _svn بجای .svn را قرار دهید تا VS.Net با پوشه‌های مدیریتی ذکر شده مشکل پیدا نکند.

و) نصب افزونه‌های SVN سازگار با VS.Net
یا می‌توان از افزونه‌ی Visual SVN استفاده کرد (که رایگان نیست) و یا AnkhSVN که رایگان و سورس باز است.
ولی در کل یک مورد را بیشتر نصب نکنید. علت هم کند شدن VS.Net است به دلیل فعالیت‌های پشت صحنه‌ی هر کدام از این افزونه‌ها که زیاده روی در تعداد آن‌ها گاها باعث کرش هم می‌شود. بنابراین همان یک مورد کافی است.

ز) Import مخزن‌های قبلی
تا اینجا مقدمات کار فراهم شد. اکنون نوبت به import مخزن‌های بجا مانده از سیستم قبلی است. برای اینکار مطابق شکل زیر، گزینه‌ی import existing repositories را انتخاب کرده و مسیر مخزن‌های قبلی خود را باید معرفی نمود (به ازای هر کدام یکبار باید این عملیات صورت گیرد).



پس از انجام این مراحل یکبار باید سیستم reboot شود و اکنون همه چیز مثل قبل خواهد شد!


نکته:
اگر مسیر ریشه مخزن‌های جدید با مسیر آن‌ها در سیستم قبلی متفاوت است، هنگام commit کارهای خود با خطای زیر متوقف خواهید شد:
Commit failed (details follow): Unable to open an ra_local session to URL
Unable to open repository 'file:///C:/Repositories/tracking/trunk'




اشکالی ندارد! برای رفع آن باید از گزینه‌ی relocate مربوط به TortoiseSVN استفاده کرد.
بر روی پوشه کاری پروژه خود کلیک راست کرده، انتخاب گزینه‌ی TortoiseSVN و سپس انتخاب گزینه‌ی Relocate آن باید صورت گیرد. در اینجا می‌توان مسیر جدید ریشه اصلی مخزن را در سیستم جدید معرفی کرد.



مطالب
آزمایش Web APIs توسط Postman - قسمت هفتم - استفاده از خروجی OpenAPI Swagger در Postman
در سری «OpenAPI Swagger» با نحوه‌ی مستندسازی یک Web API و همچنین آزمایش دستی اجزای آن به کمک Swagger-UI که رابط کاربری ایجاد شده‌ای بر اساس خروجی Open API است، آشنا شدیم. بنابراین اگر می‌توان رابط کاربری خودکاری را بر اساس OpenAPI Spec ایجاد کرد، به این معنا است که تمام اطلاعات لازم جهت انجام اینکار، هم اکنون در آن قرار دارد. در ادامه قصد داریم تعامل دستی با Swagger-UI را جهت آزمایش Web API، به Postman منتقل کرده تا اجرای مجموعه‌ای از آن‌ها را توسط Collection Runner، خودکار کنیم.


ساخت و ایجاد درخواست‌های Postman به کمک خروجی OpenAPI

در اینجا از همان برنامه‌ای که در سری «مستند سازی ASP.NET Core 2x API توسط OpenAPI Swagger» بررسی کردیم، استفاده خواهیم کرد. بنابراین، این برنامه از پیش تنظیم شده‌است و هم اکنون به همراه یک تولید کننده‌ی OpenAPI Specification نیز می‌باشد. آن‌را اجرا کنید تا بتوان به OpenAPI Specification تولیدی آن در آدرس زیر دسترسی یافت:
https://localhost:5001/swagger/LibraryOpenAPISpecification/swagger.json
سپس برنامه‌ی Postman را گشوده و از منوی File، گزینه‌ی Import آن‌را انتخاب کنید:


در برگه‌ی Import from link آن، همان URL فوق را که به خروجی OpenAPI Spec اشاره می‌کند، وارد کنید. اکنون با کلیک بر روی دکمه‌ی Import، یک مجموعه‌ی جدید، به نام Library API، به لیست مجموعه‌های Postman، اضافه می‌شود:


Postman تمام این اطلاعات را به صورت خودکار از OpenAPI Spec استخراج کرده‌است. تمام نام‌ها نیز بر اساس توضیحاتی که برای متدها نوشته‌ایم، انتخاب شده‌اند.


ارسال اولین درخواست به Web API

در اینجا برای نمونه اگر درخواست «Get list of authors» را انتخاب کنیم، یک چنین خروجی ظاهر می‌شود:


همانطور که مشاهده می‌کنید، متغیر {{baseUrl}} را جهت تنظیم آدرس پایه‌ی Web API انتخاب کرده‌است. این نکته در مطلب «قسمت پنجم - انواع متغیرهای قابل تعریف در Postman» بیشتر بحث شده‌است. هدف از تعریف متغیر {{baseUrl}} به این شکل در اینجا، امکان تعریف آن به صورت یک متغیر محیطی است تا بتوان آن‌را به سادگی بر اساس محیط‌های مختلفی که تعریف و انتخاب می‌کنیم، تغییر داد؛ بدون اینکه نیازی باشد اصل درخواست‌های تعریف شده، تغییری کنند. بنابراین در ادامه نیاز است یک محیط جدید را تعریف کنیم.
برای تعریف یک محیط جدید می‌توان بر روی دکمه‌‌ای با آیکن چشم، در بالای سمت راست صفحه و کلیک بر روی گزینه‌ی Add آن، یک محیط جدید را ایجاد کرد:


در صفحه‌ی باز شده ابتدا باید نامی را برای این محیط جدید انتخاب کرد و سپس می‌توان key/valueهایی را مخصوص این محیط، تعریف نمود:


ابتدا یک نام دلخواه وارد شده‌است و سپس متغیر محیطی baseUrl را با مقدار اولیه‌ی https://localhost:5001 تنظیم کرده‌ایم. پس از آن با کلیک بر روی Add پایین این صفحه، کار تعریف این محیط جدید به پایان می‌رسد.

مرحله‌ی بعد، انتخاب این محیط تعریف شده، به عنوان محیط کاری جاری است:


پس از این انتخاب، اگر اشاره‌گر ماوس را به متغیر baseUrl نزدیک کنیم، می‌توان مقدار تنظیم شده‌ی آن‌را مشاهده کرد:


اکنون اگر بر روی دکمه‌ی send این درخواست کلیک کنیم، چنین خروجی ظاهر می‌شود:


علت آن‌را می‌توان در برگه‌ی Authorization درخواست جاری مشاهده کرد:


همانطور که در مطلب «قسمت ششم - یک مثال تکمیلی: تبدیل رابط کاربری مثال JWT به یک مجموعه‌ی Postman» نیز مشاهده کردیم، برای تعریف هدرهای Authorization یا می‌توان به برگه‌ی هدرهای درخواست جاری مراجعه کرد و این هدرها را دستی تولید کرد و یا می‌توان با استفاده از برگه‌ی Authorization آن، کار تعریف این هدرها را ساده نمود. برای مثال در اینجا Postman بر اساس خروجی OpenAPI، دقیقا تشخیص داده‌است که این Web API از Basic authentication استفاده می‌کند. به همین جهت فیلدهای ورود نام کاربری و کلمه‌ی عبور را علاوه بر نوع اعتبارسنجی از پیش انتخاب شده، تدارک دیده‌است.
برای اینکه این مقادیر را نیز تبدیل به متغیرهای محیطی کنیم، برای ویرایش اطلاعات منتسب به محیط جاری، ابتدا باید آن‌را از dropdown محیط‌های بالای صفحه انتخاب کرد. اکنون با کلیک بر روی دکمه‌‌ای با آیکن چشم، در بالای سمت راست صفحه، لینک ویرایش این محیط انتخاب شده ظاهر می‌شود. با کلیک بر روی آن، می‌توان دو متغیر محیطی جدید را تعریف کرد:


پس از تعریف متغیرهای محیطی {{username}} و {{password}}، آن‌ها را در قسمت Authorization درخواست جاری استفاده می‌کنیم:


اینبار اگر مجددا بر روی دکمه‌ی Send کلیک کنیم، خروجی ذیل حاصل خواهد شد: