همانطور که در قسمت‌های قبل عنوان شد، دو نوع متداول تزریق وابستگی‌ها وجود دارند:
الف) تزریق وابستگی‌ها در سازنده کلاس
ب) تزریق وابستگی‌ها در خواص عمومی کلاس‌ها یا Setters injection
حالت الف متداول‌ترین است و بیشتر زمانی کاربرد دارد که کار وهله سازی یک کلاس را می‌توان راسا انجام داد. اما در فرم‌ها یا یوزرکنترل‌های ASP.NET Web forms به صورت پیش فرض کار وهله سازی فرم‌ها و یوزرکنترل‌ها توسط موتور ASP.NET انجام میشود و در این حالت اگر بخواهیم از تزریق وابستگی‌ها استفاده کنیم، مدام به همان روش معروف Service locator و استفاده از container.Resolve در تمام قسمت‌های برنامه می‌رسیم که آنچنان روش مطلوبی نیست.
اما ... در ASP.NET Web forms می‌توان وهله سازی فرم‌ها را نیز تحت کنترل قرار داد، که برای آن دو روش زیر وجود دارند:
الف) یک کلاس مشتق شده را از کلاس پایه
PageHandlerFactory تهیه کنیم. این کلاس را پیاده سازی کرده و نهایتا بجای وهله ساز پیش فرض فرم‌های موتور داخلی ASP.NET، در فایل وب کانفیگ برنامه استفاده کنیم. یک نمونه از پیاده سازی آنرا
در اینجا میتوانید مشاهده کنید.
مشکلی که این روش دارد سازگاری آن با حالت Full trust است. یعنی برنامه شما در یک هاست Medium trust (اغلب هاست‌های خوب) اجرا نخواهد شد.
ب) روش دوم، استفاده از یک Http Module است برای اعمال Setter injectionها، به صورت خودکار. اکنون که حالت الف را همه جا نمی‌توان بکار برد یا به عبارتی نمی‌توان وهله سازی فرم‌ها را راسا در دست گرفت، حداقل می‌توان خواص عمومی اشیاء صفحه تولید شده را مقدار دهی کرد که در ادامه، این روش را بررسی میکنیم.
تهیه ماژول انجام Setters injection به صورت خودکار در برنامه‌های ASP.NET Web forms به کمک StructureMap
پیشنیاز این بحث، مطلب «استفاده از StructureMap به عنوان یک IoC Container» می‌باشد که پیشتر مطالعه کردید (در حد نحوه نصب StructureMap و آشنایی با تنظیمات اولیه آن)
using System.Collections;
using System.Web;
using System.Web.UI;
using StructureMap;
namespace DI05.Core
{
/// <summary>
/// تسهیل در کار تزریق خودکار وابستگی‌ها در سطح فرم‌ها و یوزرکنترل‌ها
/// </summary>
public class StructureMapModule : IHttpModule
{
public void Dispose()
{ }
public void Init(HttpApplication app)
{
app.PreRequestHandlerExecute += (sender, e) =>
{
var page = HttpContext.Current.Handler as Page; // The Page handler
if (page == null)
return;
WireUpThePage(page);
WireUpAllUserControls(page);
};
}
private static void WireUpAllUserControls(Page page)
{
// در اینجا هم کار سیم کشی یوزر کنترل‌ها انجام میشود
page.InitComplete += (initSender, evt) =>
{
var thisPage = (Page)initSender;
foreach (Control ctrl in getControlTree(thisPage))
{
// فقط یوزر کنترل‌ها بررسی شدند
// اگر نیاز است سایر کنترل‌های قرار گرفته روی فرم هم بررسی شوند شرط را حذف کنید
if (ctrl is UserControl)
{
ObjectFactory.BuildUp(ctrl);
}
}
};
}
private static void WireUpThePage(Page page)
{
ObjectFactory.BuildUp(page); // برقراری خودکار سیم کشی‌ها در سطح صفحات
}
private static IEnumerable getControlTree(Control root)
{
foreach (Control child in root.Controls)
{
yield return child;
foreach (Control ctrl in getControlTree(child))
{
yield return ctrl;
}
}
}
}
}
در این ماژول، کار با HttpContext.Current.Handler شروع میشود که دقیقا معادل با وهله‌ای از یک صفحه یا فرم می‌باشد. اکنون که این وهله را داریم، فقط کافی است متد ObjectFactory.BuildUp مربوط به StructureMap را روی آن فراخوانی کنیم تا کار Setter injection را انجام دهد. مرحله بعد یافتن یوزر کنترل‌های احتمالی قرار گرفته بر روی صفحه و همچنین فراخوانی متد ObjectFactory.BuildUp، بر روی آنها می‌باشد.
پس از تهیه ماژول فوق، باید آنرا در فایل وب کانفیگ برنامه معرفی کرد:
<?xml version="1.0"?>
<configuration>
<system.web>
<compilation debug="true" targetFramework="4.0" />
<httpModules>
<add name="StructureMapModule" type="DI05.Core.StructureMapModule"/>
</httpModules>
</system.web>
<system.webServer>
<modules runAllManagedModulesForAllRequests="true">
<add name="StructureMapModule" type="DI05.Core.StructureMapModule"/>
</modules>
<validation validateIntegratedModeConfiguration="false" />
</system.webServer>
</configuration> مثالی از نحوه استفاده از StructureMapModule تهیه شده
فرض کنید لایه سرویس برنامه دارای اینترفیس‌ها و کلاس‌های زیر است:
namespace DI05.Services
{
public interface IUsersService
{
string GetUserEmail(int id);
}
}
namespace DI05.Services
{
public class UsersService: IUsersService
{
public string GetUserEmail(int id)
{
//فقط جهت بررسی تزریق وابستگی‌ها
return "test@test.com";
}
}
}
کار تنظیمات اولیه آنها را در فایل global.asax.cs برنامه انجام خواهیم داد:
using System;
using StructureMap;
using DI05.Services;
namespace DI05
{
public class Global : System.Web.HttpApplication
{
private static void initStructureMap()
{
ObjectFactory.Initialize(x =>
{
x.For<IUsersService>().Use<UsersService>();
x.SetAllProperties(y =>
{
y.OfType<IUsersService>();
});
});
}
protected void Application_Start(object sender, EventArgs e)
{
initStructureMap();
}
void Application_EndRequest(object sender, EventArgs e)
{
ObjectFactory.ReleaseAndDisposeAllHttpScopedObjects();
}
}
}
در اینجا فقط باید دقت داشت که ذکر SetAllProperties الزامی است. از این جهت که از روش Setter injection در حال استفاده هستیم.
مرحله آخر هم استفاده از سرویس‌های برنامه به شکل زیر است:
using System;
using DI05.Services;
namespace DI05
{
public partial class Default : System.Web.UI.Page
{
public IUsersService UsersService { set; get; }
protected void Page_Load(object sender, EventArgs e)
{
lblEmail1.Text = string.Format("From Default Page: {0}", UsersService.GetUserEmail(1));
}
}
}
همانطور که ملاحظه می‌کنید در این فرم، هیچ خبری از وجود IoC Container مورد استفاده نیست و کار وهله سازی و مقدار دهی سرویس مورد استفاده به صورت خودکار توسط Http Module تهیه شده انجام میشود.
دریافت مثال کامل قسمت جاری DI05.zip یک نکته‌ی تکمیلی
برای ارتقاء نکات مطلب جاری به نگارش سوم StructureMap
نیاز است موارد ذیل را لحاظ کنید:
الف) نصب بسته‌ی وب آن
PM> Install-Package structuremap.web
ب) ReleaseAndDisposeAllHttpScopedObjects
حذف شده را به متد جدید ()HttpContextLifecycle.DisposeAndClearAll تغییر دهید.
ج) x.SetAllProperties را به x.Policies.SetAllProperties ویرایش کنید.
