نظرات مطالب
انجام کارهای زمانبندی شده در برنامه‌های ASP.NET توسط DNT Scheduler
ممنون از پاسختون 
- چنین حالتی نداره که مثل کد زیر که جاب رو استارت میزنه حالتی باشه که با یه بار چک کردن فیلد فعال یا غیر فعال بودن، کلا جاب رو استوپ کنه و دیگه RunAt اجرا نشه!
ScheduledSendEmailsTaskRegistry.Init(); 

نظرات مطالب
انجام کارهای زمانبندی شده در برنامه‌های ASP.NET توسط DNT Scheduler
بله. می‌توانید یک وظیفه‌ی جدید تعریف کنید که هر شب ساعت مثلا 11 و 15 دقیقه اجرا شود (نحوه‌ی تعریف متد RunAt). سپس در متد Run آن یک کوئری از دیتابیس گرفته، لیست موارد مدنظر را واکشی کرده و به آن‌ها ایمیل بزنید.
نظرات مطالب
طراحی افزونه پذیر با ASP.NET MVC 4.x/5.x - قسمت اول
بله پروژه از نوع Asp.net MVC است. بنده افزونه را در فولدر Plugins ایجاد کردم و سپس یک فولدر در داخل فولدر Plugins به نام Blog ساختم و پروژه‌های افزونه را به داخل آن انتقال دادم (مشکل این موقع به وجود آمد و دلیل آن را نمیدانم) ! با برگرداندن پروژه‌ها به فولدر قبلی، متد RegisterArea هم کار کرد. ولی با این که من namespaces مربوط به Routing پروژه‌ها را ست کردم ولی با این حال با کلیک بر روی منوی مربوط به افزونه ردایرکت میشود به صفحه اصلی پروژه.
این کانفیگ مربوط به افزونه
 public override void RegisterArea(AreaRegistrationContext context)
        {
            context.MapRoute(
                "BlogArea_default",
                "BlogArea/{controller}/{action}/{id}",
                // تکمیل نام کنترلر پیش فرض
                new { controller = "Home", action = "Index", id = UrlParameter.Optional },
                // مشخص کردن فضای نام مرتبط جهت جلوگیری از تداخل با سایر قسمت‌های برنامه
                namespaces: new[] { string.Format("{0}.Controllers", this.GetType().Namespace) }
            );
        }
و این هم لینک تولیدی برای افزونه 
Url = new UrlHelper(requestContext).Action("Index", "Home",new{area="BlogArea"})

کانفیگ مربوط به پروژه اصلی 
 routes.MapRoute(
                name: "Default",
                url: "{controller}/{action}/{id}",
                defaults: new { controller = "Home", action = "Index", id = UrlParameter.Optional },
                namespaces: new[] { string.Format("{0}.Controllers", typeof(RouteConfig).Namespace) }
            );
مطالب
Blazor 5x - قسمت دوازدهم - مبانی Blazor - بخش 9 - یک تمرین
تا اینجا با مبانی Blazor آشنا شدیم. در این قسمت می‌خواهیم مثالی را بررسی کنیم که بسیاری از این مفاهیم ابتدایی را پوشش می‌دهد. برای نمونه می‌خواهیم یک کامپوننت modal بوت استرپی را جهت دریافت تائیدیه‌ی حذف اتاق‌های تعریف شده‌ی در مثال این سری نمایش دهیم که به همراه مفاهیمی است مانند فرگمنت‌ها جهت تعیین محتوای نمایشی مودال به صورت پویا، ارسال نتیجه‌ی انتخاب بله یا خیر از کامپوننت دریافت تائید، به کامپوننت والد، ارسال پارامترها به کامپوننت فرزند جهت نمایش عنوان و فراخوانی متدهای نمایش و مخفی کردن وهله‌ای از کامپوننت مودال، در کامپوننت والد؛ بدون یک سطر کدنویسی جاوا اسکریپتی!


مرور مثال این قسمت

تا اینجا در مثالی که بررسی کردیم، لیست اتاق‌ها توسط کامپوننت IndividualRoom.razor و لیست خدمات رفاهی یک هتل توسط کامپوننت IndividualAmenity.razor در کامپوننت والد DemoHotel.razor، نمایش داده شده‌اند:


دکمه‌های حذف و ویرایش هر اتاق نیز در کامپوننت EditDeleteButton.razor قرار دارند که توسط کامپوننت IndividualRoom.razor مورد استفاده قرار می‌گیرند.
اکنون می‌خواهیم با کلیک بر روی دکمه‌ی حذف کامپوننت EditDeleteButton، یک modal بوت استرپی جهت دریافت تائیدیه‌ی عملیات، نمایش داده شود و در صورت تائید آن، اتاق انتخابی از لیست اتاق‌های کامپوننت DemoHotel حذف گردد.


بنابراین در ابتدا کامپوننت EditDeleteButton، به کامپوننت IndividualRoom خبر درخواست حذف یک اتاق را می‌دهد. سپس کامپوننت IndividualRoom، یک مودال دریافت تائیدیه‌ی حذف را نمایش می‌دهد. پس از تائید حذف توسط کاربر، این رویداد به کامپوننت DemoHotel، جهت حذف اتاق انتخابی از لیست اتاق‌ها، اطلاع رسانی خواهد شد.


ایجاد کامپوننت مودال دریافت تائید

در ابتدا، فایل جدید Pages\LearnBlazor\LearnBlazor‍Components\Confirmation.razor را ایجاد کرده و به صورت زیر تکمیل می‌کنیم:
@if (ShowModal)
{
    <div class="modal-backdrop show"></div>

    <div class="modal fade show" id="exampleModal" tabindex="-1"
        role="dialog" aria-labelledby="exampleModalLabel"
        aria-hidden="true" style="display: block;">
        <div class="modal-dialog" role="document">
            <div class="modal-content">
                <div class="modal-header">
                    <h5 class="modal-title">
                        @Title
                    </h5>
                    <button @onclick="OnCancelClicked" type="button" class="close">
                        <span aria-hidden="true">&times;</span>
                    </button>
                </div>
                <div class="modal-body">
                    @ChildContent
                </div>
                <div class="modal-footer">
                    <button @onclick="OnCancelClicked" type="button" class="btn btn-secondary">@CancelButtonLabel</button>
                    <button @onclick="OnConfirmClicked" type="button" class="btn btn-primary">@OkButtonLabel</button>
                </div>
            </div>
        </div>
    </div>
}

@code {
    private bool ShowModal;

    [Parameter] public string Title { get; set; } = "Confirm";

    [Parameter] public string CancelButtonLabel { get; set; } = "Cancel";

    [Parameter] public string OkButtonLabel { get; set; } = "Ok";

    [Parameter] public RenderFragment ChildContent { get; set; }

    [Parameter] public EventCallback OnConfirm { get; set; }

    [Parameter] public EventCallback OnCancel { get; set; }

    public void Show() => ShowModal = true;

    public void Hide() => ShowModal = false;

    private async Task OnConfirmClicked()
    {
        ShowModal = false;
        await OnConfirm.InvokeAsync();
    }

    private async Task OnCancelClicked()
    {
        ShowModal = false;
        await OnCancel.InvokeAsync();
    }
}
توضیحات:
- در اینجا در ابتدا تگ‌ها و کلاس‌های مرتبط با نمایش یک modal استاندارد بوت استرپی را مشاهده می‌کنید.
- اگر فیلد خصوصی ShowModal به false تنظیم شود، چون کل محتوای این کامپوننت از DOM حذف خواهد شد (اثر if@ تعریف شده)، سبب مخفی شدن و عدم نمایش آن می‌گردد.
- این کامپوننت عنوان و برچسب‌های دکمه‌های خودش را به صورت پارامتر دریافت می‌کند.
- برای اینکه بتوان محتوای نمایشی این کامپوننت را پویا کرد، از یک RenderFragment استفاده کرده‌ایم:
[Parameter] public RenderFragment ChildContent { get; set; }
- خروجی این کامپوننت به والد یا فراخوان آن، دو رویداد OnConfirm و OnCancel هستند. همچنین چون نمی‌خواهیم کدهای مخفی کردن modal را به ازای هربار کلیک بر روی این دکمه‌ها فراخوانی کنیم، این رویدادها، ابتدا به دو متد خصوصی OnConfirmClicked و OnCancelClicked متصل شده‌اند، تا کار مخفی سازی و سپس هدایت این رویدادها را به کامپوننت والد انجام دهند.
- همچنین می‌خواهیم به کامپوننت فراخوان این امکان را بدهیم تا بتواند به صورت مستقل، سبب نمایش یا مخفی شدن وهله‌ای از این کامپوننت شود. به همین جهت دو متد عمومی Show و Hide نیز تعریف شده‌اند.


هدایت درخواست Delete به کامپوننت نمایش مشخصات اتاق

با توجه به اینکه دکمه‌های حذف و ویرایش هر اتاق، در کامپوننت Pages\LearnBlazor\LearnBlazor‍Components\EditDeleteButton.razor قرار دارند، به آن مراجعه کرده و امکان انتشار این رخ‌داد را به فراخوان آن، با تعریف رویداد OnDelete می‌دهیم:
@if (IsAdmin)
{
    <input type="button" class="btn btn-danger" value="Delete" @onclick="OnDelete" />
    <input type="button" class="btn btn-success" value="Edit" />
}

@code
{
    [Parameter]  public bool IsAdmin { get; set; }

    [Parameter] public EventCallback OnDelete { get; set; }
}


واکنش نشان دادن کامپوننت IndividualRoom.razor به درخواست حذف آن اتاق

کامپوننت Pages\LearnBlazor\LearnBlazor‍Components\IndividualRoom.razor که نمایش دهنده‌ی جزئیات هر اتاق است، با مدیریت رویداد OnDelete کامپوننت EditDeleteButton، از درخواست حذف اتاق جاری مطلع می‌شود:
<EditDeleteButton IsAdmin="true" OnDelete="OnDeleteClicked"></EditDeleteButton>

<Confirmation @ref="Confirmation1"
    OnCancel="OnCancelClicked"
    OnConfirm="@(() => OnDeleteSelectedRoom.InvokeAsync(Room))">
    <div>
        Do you want to delete `@Room.Name`?
    </div>
</Confirmation>
- در اینجا در ابتدا کامپوننت جدید Confirmation را مورد استفاده قرار داده و برای مثال محتوای «آیا می‌خواهید این اتاق را حذف کنید؟»، به صورت پویا به آن ارسال می‌کنیم که در این کامپوننت، توسط فرگمنت مرتبطی نمایش داده می‌شود.
- سپس نیاز است زمانیکه OnDelete کامپوننت EditDeleteButton رخ‌داد، این modal دریافت تائید را نمایش دهیم. به همین جهت باید بتوانیم متد عمومی Show آن‌را فراخوانی کنیم. بنابراین از ref@ برای دسترسی به وهله‌ای از این کامپوننت تعریف شده استفاده کرده‌ایم تا توسط شیء Confirmation1، بتوانیم متد عمومی Show را در رویدادگردان منتسب به OnDelete فراخوانی کنیم.
- همچنین دو رویداد OnCancel و OnConfirm کامپوننت دریافت تائید را به متد خصوصی OnCancelClicked و رویداد جدید OnDeleteSelectedRoom متصل کرده‌ایم. یعنی زمانیکه کاربر بر روی دکمه‌ی OK مودال ظاهر شده کلیک می‌کند، Room جاری، از طریق رویداد OnDeleteSelectedRoom به فراخوان کامپوننت IndividualRoom ارسال می‌شود تا دقیقا بداند که چه اتاقی را بایدحذف کند:
@code
{
    Confirmation Confirmation1;

    [Parameter]
    public BlazorRoom Room { get; set; }

    [Parameter]
    public EventCallback<BlazorRoom> OnDeleteSelectedRoom { get; set; }

    void OnDeleteClicked()
    {
        Confirmation1.Show();
    }

    void OnCancelClicked()
    {
        // Confirmation1.Hide();
    }

   // ...
}
بنابراین کامپوننت IndividualRoom، یک شیء Room را از والد خود دریافت کرده و مشخصات آن‌را نمایش می‌دهد. همچنین پس از تائید حذف این اتاق، آن‌را از طریق رویداد جدید OnDeleteSelectedRoom به والد خود اطلاع رسانی می‌کند.


حذف اتاق انتخابی در کامپوننت نمایش لیست اتاق‌ها

مرحله‌ی آخر این مثال، بسیار ساده‌است. در حلقه‌ای که هر اتاق را توسط کامپوننت IndividualRoom نمایش می‌دهد، به رویداد OnDeleteSelectedRoom گوش فرا داده و selectedRoom یا همان BlazorRoom ارسالی را، دریافت و از لیست Rooms کامپوننت جاری حذف می‌کنیم. این حذف شدن، بلافاصله سبب رندر مجدد UI و حذف آن از رابط کاربری نیز خواهد شد:
@foreach (var room in Rooms)
        {
            <IndividualRoom
                OnRoomCheckBoxSelection="RoomSelectionCounterChanged"
                Room="room"
                OnDeleteSelectedRoom="@(selectedRoom => Rooms.Remove(selectedRoom))">
            </IndividualRoom>
        }


کدهای کامل این مطلب را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-12.zip
مطالب
استفاده از Fluent Validation در برنامه‌های ASP.NET Core - قسمت چهارم - اعتبارسنجی Async سمت کلاینت و یا همان Remote Client Side Validation
در قسمت قبل با نحوه‌ی پیاده سازی اعتبارسنجی‌های سفارشی سمت کلاینت مخصوص کتابخانه‌ی Fluent Validation آشنا شدیم. در این قسمت، یک حالت خاص همان نوع اعتبارسنجی‌های سمت کلاینت را که remote validation نام دارد، بررسی می‌کنیم. در این حالت خاص، نیازی به کدنویسی جاوااسکریپتی خاصی نیست. چون زیرساخت آن به همراه unobtrusive jQuery Ajax خود ASP.NET Core ارائه می‌شود. در اینجا فقط نیاز است تا متادیتای خاص آن‌را تولید کنیم. به عبارتی اینبار هدف ما تنها تولید یک چنین تگ HTML ای است:
<input dir="ltr" class="form-control input-validation-error" 
type="email" 
data-val="true" 
data-val-email="'آدرس ایمیل' is not a valid email address." 
data-val-remote="این آدرس ایمیل هم اکنون مورد استفاده‌است" 
data-val-remote-url="/Home/ValidateUniqueEmail" 
data-val-required="'آدرس ایمیل' must not be empty." 
id="Email" 
name="Email" 
>
که به همراه ویژگی‌های data-val ، data-val-remote و data-val-remote-url است. همینقدر که این سه ویژگی وجود داشته باشند، مابقی منطق اعتبارسنجی سمت کلاینت آن توسط unobtrusive jQuery Ajax (ارسال خودکار Ajax ای مقدار ایمیل، به سمت سرور و دریافت پاسخ) و unobtrusive java script validation مدیریت خواهند شد.


افزودن آدرس ایمیل به مدل کاربران

به همان مدل قسمت قبل، قصد داریم خاصیت آدرس ایمیل را هم اضافه کنیم:
using System.ComponentModel.DataAnnotations;

namespace FluentValidationSample.Models
{
    public class UserModel
    {
        [Display(Name = "نام کاربری")]
        public string Username { get; set; }

        [Display(Name = "سن")]
        public int Age { get; set; }

        [Display(Name = "سابقه کار")]
        public int Experience { get; set; }

        [DataType(DataType.EmailAddress)]
        [Display(Name = "آدرس ایمیل")]
        public string Email { get; set; }
    }
}


ایجاد سرویسی برای بررسی منحصربفرد بودن آدرس ایمیل

در ادامه قصد داریم سرویسی را ایجاد کنیم که برای مثال با بانک اطلاعاتی ارتباط برقرار کرده (در اینجا جهت سهولت ارائه، از یک آرایه استفاده شده‌است) و مشخص می‌کند که آیا ایمیل دریافتی پیشتر استفاده شده‌است یا خیر:
using System.Linq;

namespace FluentValidationSample.Services
{
    public interface IUsersService
    {
        bool IsUniqueEmail(string emailAddress);
    }

    public class UsersService : IUsersService
    {
        public bool IsUniqueEmail(string emailAddress)
        {
            string[] registedEmails = {
                "email@site.com",
                "test@gmail.com"
            };
            return !registedEmails.Contains(emailAddress);
        }
    }
}
این سرویس را هم با طول عمر Scoped به برنامه معرفی می‌کنیم؛ چون طول عمر سرویس‌هایی که با بانک اطلاعاتی و DbContext کار می‌کنند، به همین نحو تعیین می‌شوند:
namespace FluentValidationSample.Web
{
    public class Startup
    {
        public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
        {
            services.AddScoped<IUsersService, UsersService>();


ایجاد اعتبارسنج سمت سرور بررسی منحصربفرد بودن آدرس ایمیل

در ادامه یک PropertyValidator جدید را ایجاد می‌کنیم تا بتوان توسط آن مقدار ایمیل دریافتی را در سمت سرور، تعیین اعتبار کرد:
using FluentValidation.Validators;
using FluentValidationSample.Services;

namespace FluentValidationSample.ModelsValidations
{
    public class UniqueEmailValidator : PropertyValidator
    {
        private readonly IUsersService _usersService;

        public UniqueEmailValidator(IUsersService usersService)
                : base("این آدرس ایمیل هم اکنون مورد استفاده‌است")
        {
            _usersService = usersService;
        }

        protected override bool IsValid(PropertyValidatorContext context)
        {
            return context.PropertyValue != null &&
                    _usersService.IsUniqueEmail((string)context.PropertyValue);
        }
    }
}
همانطور که مشاهده می‌کنید، در اینجا تزریق سرویس سفارشی IUsersService به سازنده‌ی کلاس اعتبارسنج، مجاز است و بدون مشکل کار می‌کند.
پس از آن جهت سهولت استفاده‌ی از آن، یک متد الحاقی جدید را نیز به نام UniqueEmail به نحو زیر تعریف می‌کنیم:
using FluentValidation;
using FluentValidationSample.Services;

namespace FluentValidationSample.ModelsValidations
{
    public static class CustomValidatorExtensions
    {
        public static IRuleBuilderOptions<T, string> UniqueEmail<T>(
            this IRuleBuilder<T, string> ruleBuilder, IUsersService usersService)
        {
            return ruleBuilder.SetValidator(new UniqueEmailValidator(usersService));
        }
    }
}

یک نکته: اگر دقت کرده باشید، فضای نام این اعتبارسنج در این قسمت FluentValidationSample.ModelsValidations شده‌است:


علت اینجا است که اعتبارسنج تعریف شده نیاز دارد هم از مدل‌ها استفاده کند و هم از سرویس کاربران. سرویس کاربران هم از مدل‌ها استفاده می‌کند. به همین جهت اگر تعاریف اعتبارسنجی را داخل پروژه‌ی مدل‌ها قرار دهیم، یک وابستگی حلقوی رخ خواهد داد (وابستگی مدل‌ها به سرویس‌ها و برعکس). بنابراین بهتر است اعتبارسنج‌ها را به یک پروژه‌ی مجزا منتقل کنیم تا از بروز این cyclic dependency جلوگیری شود.


اعمال اعتبارسنجی منحصربفرد بودن ایمیل دریافتی به اعتبارسنج UserModel

پس از تهیه‌ی متد الحاقی UniqueEmail، آن‌را به RuleFor مخصوص خاصیت ایمیل اضافه می‌کنیم. در اینجا نیز تزریق وابستگی سرویس سفارشی IUsersService به سازنده‌ی کلاس اعتبارسنج مجاز است:
using FluentValidation;
using FluentValidationSample.Models;
using FluentValidationSample.Services;

namespace FluentValidationSample.ModelsValidations
{
    public class UserModelValidator : AbstractValidator<UserModel>
    {
        public UserModelValidator(IUsersService usersService)
        {
            RuleFor(x => x.Username).NotNull();
            RuleFor(x => x.Age).NotNull();
            RuleFor(x => x.Experience).LowerThan(nameof(UserModel.Age)).NotNull();
            RuleFor(x => x.Email).EmailAddress().NotNull().UniqueEmail(usersService);
        }
    }
}


ایجاد متادیتای مورد نیاز جهت unobtrusive java script validation در سمت سرور

در ادامه نیاز است ویژگی‌های data-val خاص unobtrusive java script validation را توسط FluentValidation ایجاد کنیم:
using FluentValidation;
using FluentValidation.AspNetCore;
using FluentValidation.Internal;
using FluentValidation.Resources;
using FluentValidation.Validators;
using Microsoft.AspNetCore.Mvc.ModelBinding.Validation;

namespace FluentValidationSample.ModelsValidations
{
    public class RemoteClientValidator : ClientValidatorBase
    {
        public string RemoteUrl { set; get; }

        public RemoteClientValidator(PropertyRule rule, IPropertyValidator validator) :
            base(rule, validator)
        {
        }

        public override void AddValidation(ClientModelValidationContext context)
        {
            MergeAttribute(context.Attributes, "data-val", "true");
            MergeAttribute(context.Attributes, "data-val-remote", GetErrorMessage(context));
            MergeAttribute(context.Attributes, "data-val-remote-url", RemoteUrl);
        }

        private string GetErrorMessage(ClientModelValidationContext context)
        {
            var formatter = ValidatorOptions.MessageFormatterFactory().AppendPropertyName(Rule.GetDisplayName());
            string messageTemplate;
            try
            {
                messageTemplate = Validator.Options.ErrorMessageSource.GetString(null);
            }
            catch (FluentValidationMessageFormatException)
            {
                messageTemplate = ValidatorOptions.LanguageManager.GetStringForValidator<NotEmptyValidator>();
            }
            return formatter.BuildMessage(messageTemplate);
        }
    }
}
در این کدها، تنها قسمت مهم آن، متد AddValidation است که کار تعریف و افزودن متادیتاهای unobtrusive java script validation را انجام می‌دهد و برای مثال سبب رندر تگ HTML ای زیر می‌شود:
<input dir="ltr" class="form-control input-validation-error" 
type="email" 
data-val="true" 
data-val-email="'آدرس ایمیل' is not a valid email address." 
data-val-remote="این آدرس ایمیل هم اکنون مورد استفاده‌است" 
data-val-remote-url="/Home/ValidateUniqueEmail" 
data-val-required="'آدرس ایمیل' must not be empty." 
id="Email" 
name="Email" 
>
که به همراه ویژگی‌های data-val، data-val-remote و data-val-remote-url است تا unobtrusive jQuery Ajax validation را فعال کند.


افزودن اعتبارسنج‌های تعریف شده به تنظیمات برنامه

پس از تعریف UniqueEmailValidator و RemoteClientValidator، روش افزودن آن‌ها به تنظیمات FluentValidation به صورت زیر است:
namespace FluentValidationSample.Web
{
    public class Startup
    {
        public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
        {
            services.AddScoped<IUsersService, UsersService>();

            services.AddControllersWithViews().AddFluentValidation(
                fv =>
                {
                    fv.RegisterValidatorsFromAssembly(Assembly.GetExecutingAssembly());
                    fv.RegisterValidatorsFromAssemblyContaining<RegisterModelValidator>();
                    fv.RunDefaultMvcValidationAfterFluentValidationExecutes = false;

                    fv.ConfigureClientsideValidation(clientSideValidation =>
                    {
                        // ...

                        clientSideValidation.Add(
                            validatorType: typeof(UniqueEmailValidator),
                            factory: (context, rule, validator) =>
                                        new RemoteClientValidator(rule, validator)
                                        {
                                            RemoteUrl = "/Home/ValidateUniqueEmail"
                                        });
                    });
                }
            );
        }
در اینجا یک RemoteUrl را هم مشاهده می‌کنید که به صورت زیر باید تعریف شود:
namespace FluentValidationSample.Web.Controllers
{
    public class HomeController : Controller
    {
        private readonly IUsersService _usersService;

        public HomeController(IUsersService usersService)
        {
            _usersService = usersService;
        }

         // ...

        public IActionResult ValidateUniqueEmail(string email)
        {
            return Ok(_usersService.IsUniqueEmail(email));
        }
    }
}
زمانیکه اعتبارسنجی سمت کلاینت رخ می‌دهد، آدرس ایمیل، به اکشن متد فوق ارسال شده و یک true و یا false را دریافت می‌کند که بیانگر موفقیت آمیز بودن و یا شکست اعتبارسنجی از راه دور است.


تعریف کدهای جاوا اسکریپتی مورد نیاز

پیش از هرکاری، اسکریپت‌های فایل layout برنامه باید چنین تعریفی را داشته باشند:
<script src="~/lib/jquery/dist/jquery.min.js"></script>
<script src="~/lib/bootstrap/dist/js/bootstrap.bundle.min.js"></script>
<script src="~/lib/jquery-validation/dist/jquery.validate.js"></script>
<script src="~/lib/jquery-validation-unobtrusive/jquery.validate.unobtrusive.js"></script>
<script src="~/js/site.js" asp-append-version="true"></script>
در اینجا مداخل jquery، سپس jquery.validate و بعد از آن jquery.validate.unobtrusive را مشاهده می‌کنید. در ادامه نیازی به تکمیل فایل js/site.js جهت افزودن کدهای remote client validation نیست و این کدها جزئی از کتابخانه‌ی jquery.validate.unobtrusive هستند.


آزمایش برنامه

View این قسمت نیز همانند قسمت قبل است که فقط یک آدرس ایمیل به آن اضافه شده‌است:


برای آزمایش آن اگر برای مثال یکی از آدرس‌های ایمیل از پیش تعریف شده‌ی در متد IsUniqueEmail سرویس کاربران را وارد کنیم، با خطای اعتبارسنجی سمت کلاینت فوق روبرو خواهیم شد.


کدهای کامل این سری را تا این قسمت از اینجا می‌توانید دریافت کنید: FluentValidationSample-part04.zip
اشتراک‌ها
دیباگ کدهای فشرده جاوااسکریپت

یکی از پروسه‌های بهبود سئو وب سایت کاهش حجم نهایی فایل‌های CSS و JS می‌باشد که به آن Minification یا Minimization گفته می‌شود. این عمل موجب حذف شدن کامنت‌ها، فضاء خالی بین دستورات و ... می‌گردد. در سوی دیگر با عمل فشرده سازی کدهای نهایی جاوااسکریپت و سی اس اس موجب عدم خوانایی بهتر این دستورات برای انسان‌ها می‌شود.

 
دیباگ کدهای فشرده جاوااسکریپت
نظرات مطالب
بازنویسی سطح دوم کش برای Entity framework 6
Application_Start یکبار اجرا می‌گردد. ضمنا lazyloading و tracking را خاموش کردم. یک نمونه کد هم بصورت زیر می‌باشد.
var id = User.GetClaimValue("IdHamayesh").ToInt();
var db = new ApplicationDbContext();
var f= db.Faq.Cacheable().Where(x=>x.IdHamayesh == id && x.IdLanguage == idLanguage).OrderBy(x=>x.Order);
return PartialView(f);
نظرات اشتراک‌ها
فرق بین TFS ،SVN و GIT در چیست؟
من از SVN استفاده می‌کنم  و قصد تعویضش رو هم ندارم. SVN مانند Git توزیع شده نیست و ... برای کار من هم اهمیتی ندارد. سازگاری بسیار مناسبی با ویندوز دارد. برنامه Visual SVN Server و همچنین افزونه VisualSVN، کار کردن با SVN را تحت ویندوز و با VS.NET بسیار لذت بخش می‌کنند. تمام امکانات یک سورس کنترل عالی را هم دارد و من کم و کسری در آن نمی‌بینم.

نظرات مطالب
طراحی افزونه پذیر با ASP.NET MVC 4.x/5.x - قسمت دوم
- روش دوم بررسی علت وقوع internal server error نصب ELMAH هست. این افزونه علت واقعی استثنای رخ داده را به همراه stack trace کامل، برای شما ذخیره می‌کند.
نصاب سریع آن برای ASP.NET MVC
مقالات مرتبط با آن در سایت
- روش سوم آن، مراجعه به لاگ‌های ویندوز است: Computer management -> Event viewer