مطالب
نحوه استفاده از TransactionFlow در WCF
شش مرحله برای ایجاد WCFTransactions  در WCF 
 مقدمه و هدف:

هدف از مطلب  فوق اجرا نمودن عملیات Insert، Update و غیرو... بوسیله چندین Connection  در یک Transaction  در زمان اجرای سرویسهای WCF  میباشد. برای پیاده سازی و شرح Transaction ، سه پروژه ایجاد می‌نماییم. دو پروژه WCF  سرویس و یک پروژهClient ، هر سه پروژه را در یک Solution  به نام WCFTransaction  اضافه می‌نماییم. در هر دو پروژه WCF  بطور جداگانه Connection  رویDatabase  ایجاد می‌نماییم. سپس سعی می‌کنیم بوسیله Transaction  عملیات Insert  هر دو Service  را کنترل نماییم. بطوریکه اگر یکی از Service ‌ها در زمان عملیات Insert  دچار مشکل شود. دیگری نیز Commit  نگردد. به عبارتی در قدیم نمی‌توانستیم بیش از یک Connection  در یک Transaction  ایجاد نماییم. اما بوسیله Transactionscope ، انجام عملیات Insert، Update و غیرو...  بوسیله چندین Connection   به یکDatabase  بطور همزمان در یک Transaction  فراهم شده است. برای نمایش دادن عملیات Rollback  نیز،به عمد خطایی ایجاد می‌کنیم،تا نحوه Rollback  شدن در Transaction  را مشاهده نماییم.

سعی شده است پیاده سازی و استفاده از  Transaction در شش مرحله انجام شود.

مرحله اول: ایجاد دو پروژه WCFService و یک پروژه Client جهت فراخوانی (Call) کردن سرویسها

در این مرحله همانطور که از قیل نیز توضیح داده شده است، دو پروژه WCF  به نامهای WCFService1  و WCFService2  ایجاد شده است و یک پروژه Client  به نام WCFTransactions  نیز ایجاد می‌کنیم.

مرحله دوم : افزودن   Attribute ی به نام   TransactionFlow به  Interface سرویسها.

در این مرحله در Interface  هریک از سرویس‌ها متد جدیدی به نام UpdateData  اضافه می‌نماییم. که عملیات Insert into  درون Database  را انجام می‌دهد. حال بالای متد UpdateData   از صفت TransactionFlow  استفاده می‌نماییم. تا قابلیت Transaction  برای متد فوق فعال گردد و متد فوق اجازه می‌یابد از Transaction  استفاده نماید.

<ServiceContract()> _
Public Interface IService1

    <OperationContract()> _
    Function GetData(ByVal value As Integer) As String

    <OperationContract()> _
    Function GetDataUsingDataContract(ByVal composite As CompositeType) As CompositeType

    <OperationContract()> _
    <TransactionFlow(TransactionFlowOption.Allowed)> _
     Sub UpdateData()

End Interface

مرحله سوم:

در این مرحله متد UpdateData  را پیاده سازی می‌نماییم. بطوریکه یک Insert Into  ساده در Database  انجام می‌دهیم.و بالای متد فوق نیز کد زیر را می‌افزاییم.

 <OperationBehavior(TransactionScopeRequired:=True)> 

کد متد UpdateData   

   <OperationBehavior(TransactionScopeRequired:=True)> _
    Public Sub UpdateData() Implements IService1.UpdateData
        Dim objConnection As SqlConnection = New SqlConnection(strConnection)
        objConnection.Open()
        Dim objCommand As SqlCommand = New SqlCommand("insert into T(ID,Age) values(10,10)", objConnection)
        objCommand.ExecuteNonQuery()
        objConnection.Close()
End Sub

مرحله دوم و سوم را برای Service دوم نیز تکرار می‌نماییم.

مرحله چهارم:

در این مرحله  TransactionFlow  را در Web.Config  دو سرویس فعال می‌نماییم. تا قابلیت استفاده از  TransactionFlow   برای سرویسها نیز فعال گردد. نحوه فعال نمودن بصورت زیر میباشد:

برای  WCFService1خواهیم داشت:

<bindings>
                <wsHttpBinding>
                                <binding name="TransactionalBind" transactionFlow="true"/>
                </wsHttpBinding>
</bindings>
و در ادامه داریم:
<endpoint address="" binding="wsHttpBinding" 
bindingConfiguration="TransactionalBind" 
contract="WcfService1.IService1">

برای  WCFService2نیز خواهیم داشت:

<bindings>
                <wsHttpBinding>
                                <binding name="TransactionalBind" transactionFlow="true"/>
                </wsHttpBinding>
</bindings>

و در ادامه داریم:

<endpoint address="" binding="wsHttpBinding" 
bindingConfiguration="TransactionalBind" 
contract="WcfService2.IService1">

مرحله پنجم:

در این مرحله دو سرویس فوق را به پروژه  WCFTransactions  اضافه نموده و قطعه کد زیر را درون فرم Load  می‌نویسیم.

Private Sub frmmain_Load(ByVal sender As System.Object, ByVal e As System.EventArgs) Handles MyBase.Load

        Using ts As New TransactionScope(TransactionScopeOption.Required)
            Try
                Dim obj As ServiceReference1.Service1Client = New ServiceReference1.Service1Client()
                obj.UpdateData()
                Dim obj1 As ServiceReference2.Service1Client = New ServiceReference2.Service1Client()
                obj1.UpdateData()
                ts.Complete()

            Catch ex As Exception
                ts.Dispose()
            End Try

        End Using
End Sub


پس از اجرای برنامه دو رکورد در جدول درج خواهد شد.

مرحله ششم:

حال برای RollBack   کردن کل عملیات و مشاهده آنها کافیست در یکی از متدهای UpdateData  یک  Throw Exception  ایجاد نماییم.

سعی می‌کنیم با کمی تغییر در متد UpdateData در WCFService2 ، خطایی ایجاد شود، تا نحوه RollBack را مشاهده نماییم.

Public Sub UpdateData() Implements IService1.UpdateData
        Throw New Exception()
        Dim objConnection As SqlConnection = New SqlConnection(strConnection)
        objConnection.Open()
        Dim objCommand As SqlCommand = New SqlCommand("insert into T(ID,Age) values(101,101)", objConnection)
        objCommand.ExecuteNonQuery()
        objConnection.Close()
End Sub

فقط کد زیر به متد UpdateData اضافه شده است:

Throw New Exception()

و در رویداد Load  فرم نیز پیاده سازی آن بشکل زیر خواهد بود:


Using ts As New TransactionScope(TransactionScopeOption.Required)
            Try
                Dim obj As ServiceReference1.Service1Client = New ServiceReference1.Service1Client()
                obj.UpdateData()
                Throw New Exception("There was Error")
                Dim obj1 As ServiceReference2.Service1Client = New ServiceReference2.Service1Client()
                obj1.UpdateData()
                ts.Complete()

            Catch ex As Exception
                ts.Dispose()
            End Try
 End Using 

وقتی برنامه را اجرا نمایید، مشاهده می‌کنید که هیچ رکوردی دورن دیتابیس درج نشده است.

بسبار مهم: برای اینکه بتوانید بصورت Distibuted  عملیات Transaction  را انجام دهید می‌بایست تنظیماتی را روی سرور که دیتایس و سرویسها و کامپیوتر کلاینت انجام دهید که بصورت زیر می‌باشد:

نحوه تنظیم:

1- سرویسDistribute Transaction Coordinator  را روی هر دو Server‌های WCFService ، Database و کامپیوتر کلاینت، Start می‌نماییم.    

البته در شرایطی که Service‌های WCF و برنامه Client و Database روی یک سیستم باشد، تنظیمات فوق فقط روی همان سیستم انجام می‌شود.

برای دسترسی به قسمت Service ‌های Windows  ابتدا Administrative Tools  و سپس Service   را باز نمایید و روی Start کلیک کنید.

2- در ادامه روی MY Computer کلیک راست نموده و تب MSDTC را انتخاب نمایید:

در ادامه روی Security Configuration  کلیک نمایید. تا فرم زیر نمایش داده شود.


مطمئن شوید که آیتمهای زیر انتخاب شده باشند:

· Network DTC Access

· Allow Remote Clients

· Allow Inbound

· Allow Outbound

· Enable Transaction Internet Protocol(TIP) Transactions 

سپس با OK کردن Service،سرویس بطور خودکار Restart می‌شود.
در ضمن اگر از SQL Server 2000 استفاده می‌نمایید. لازم است تنظیم زیر را انجام دهید.
روی SQL Server Service Manager کلیک نموده و کامبوی Service را Dropdown نمایید و Distribute Transaction Coordinator  را انتخاب کنید. اما برای ورژن‌های بالاتر از SQL Server 2000 نیاز به انتخاب Distribute Transaction Coordinator  نمی‌باشد.
امیدوارم مطلب فوق مفید واقع شود، چنانچه کم و کاستی مشاهده نمودید، اینجانب را از نظرات خود بهره مند سازید.
منبع:
مطالب
یافتن Contextهای Dispose نشده در Entity framework
این دو متد را در نظر بگیرید:
        private static void disposedContext()
        {
            using (var context = new MyContext())
            {
                Debug.WriteLine("Posts count: " + context.BlogPosts.Count());
            }
        }

        private static void nonDisposedContext()
        {
            var context = new MyContext();
            Debug.WriteLine("Posts count: " + context.BlogPosts.Count());
        }
در اولی با استفاده از using، شیء context به صورت خودکار dispose خواهد شد؛ اما در دومی از using استفاده نشده‌است.

سؤال: در یک برنامه‌ی بزرگ چطور می‌توان لیست Contextهای Dispose نشده را یافت؟

در EF 6 با تعریف یک IDbConnectionInterceptor سفارشی می‌توان به متدهای باز، بسته و dispose شدن یک Connection دسترسی یافت. اگر Context ایی dispose نشده باشد، اتصال آن نیز dispose نخواهد شد.
using System.Data;
using System.Data.Common;
using System.Data.Entity.Infrastructure.Interception;

namespace EFNonDisposedContext.Core
{
    public class DatabaseInterceptor : IDbConnectionInterceptor
    {
        public void Closed(DbConnection connection, DbConnectionInterceptionContext interceptionContext)
        {
            Connections.AddOrUpdate(connection, ConnectionStatus.Closed);
        }

        public void Disposed(DbConnection connection, DbConnectionInterceptionContext interceptionContext)
        {
            Connections.AddOrUpdate(connection, ConnectionStatus.Disposed);
        }

        public void Opened(DbConnection connection, DbConnectionInterceptionContext interceptionContext)
        {
            Connections.AddOrUpdate(connection, ConnectionStatus.Opened);
        }
      
        // the rest of the IDbConnectionInterceptor methods ...

    }
}
همانطور که ملاحظه می‌کنید، با پیاده سازی IDbConnectionInterceptor، به سه متد Closed، Opened و Disposed یک DbConnection می‌توان دسترسی یافت.

مشکل مهم! در زمان فراخوانی متد Disposed، دقیقا کدام DbConnection باز شده، رها شده‌است؟
پاسخ به این سؤال را در مطلب «ایجاد خواص الحاقی» می‌توانید مطالعه کنید. با استفاده از یک ConditionalWeakTable به هر کدام از اشیاء DbConnection یک Id را انتساب خواهیم داد و پس از آن به سادگی می‌توان وضعیت این Id را ردگیری کرد.
برای این منظور، لیستی از ConnectionInfo را تشکیل خواهیم داد:
    public enum ConnectionStatus
    {
        None,
        Opened,
        Closed,
        Disposed
    }

    public class ConnectionInfo
    {
        public string ConnectionId { set; get; }
        public string StackTrace { set; get; }
        public ConnectionStatus Status { set; get; }

        public override string ToString()
        {
            return string.Format("{0}:{1} [{2}]",ConnectionId, Status, StackTrace);
        }
    }
در اینجا ConnectionId را به کمک ConditionalWeakTable محاسبه می‌کنیم.
StackTrace توسط نکته‌ی مطلب «کدام سلسله متدها، متد جاری را فراخوانی کرده‌اند؟ » تهیه می‌شود.
Status نیز وضعیت جاری اتصال است که بر اساس متدهای فراخوانی شده در پیاده سازی IDbConnectionInterceptor مشخص می‌گردد.

در پایان کار برنامه فقط باید یک گزارش تهیه کنیم از لیست ConnectionInfoهایی که Status آن‌ها مساوی Disposed نیست. این موارد با توجه به مشخص بودن Stack trace هر کدام، دقیقا محل متدی را که در آن context مورد استفاده dispose نشده‌است، مشخص می‌کنند.


کدهای کامل این مثال را از اینجا می‌توانید دریافت کنید
EFNonDisposedContext.zip
 
مطالب
پیاده سازی عملیات صفحه بندی (paging) در sql server

در خیلی مواقع ملاحظه میشود که برای نمایش تعدادی از رکوردهای یک جدول در پایگاه داده، کل مقادیر موجود درآن توسط یک دستور select به دست می‌آید و صفحه‌بندی خروجی، به کنترلهای موجود سپرده میشود. اگر پایگاه داده ما دارای تعداد زیادی رکورد باشد، آن موقع است که دچار مشکل می‌شویم. فرض کنید به طور همزمان ۵ نفر (که تعداد زیادی نیستند) از برنامه ما که شامل ۱۰۰۰۰۰ سطر داده میباشد استفاده کنند و در هر صفحه، ۱۰ رکورد نمایش داده شود و صفحه‌بندی ما از نوع معقولی نباشد. در این صورت به جای اینکه با ۵×۱۰ رکورد داده را بارگزاری کنیم، ۵×۱۰۰۰۰۰ رکورد یعنی ۵۰۰۰۰۰ رکورد را برای به دست آوردن ۵۰ رکورد بارگزاری میکنیم. در زیر روشی شرح داده میشود که توسط آن، این سربار اضافه از روی برنامه و سرورهای مربوطه حذف شود. به stored procedure و توضیحات مربوط به آن توجه فرمایید :

CREATE PROCEDURE sp_PagedItems
(
 @Page int,
 @RecsPerPage int
)
AS

-- We don't want to return the # of rows inserted
-- into our temporary table, so turn NOCOUNT ON
SET NOCOUNT ON


--Create a temporary table
CREATE TABLE #TempItems
(
ID int IDENTITY,
Name varchar(50),
Price currency
)


-- Insert the rows from tblItems into the temp. table
INSERT INTO #TempItems (Name, Price)
SELECT Name,Price FROM tblItem ORDER BY Price

-- Find out the first and last record we want
DECLARE @FirstRec int, @LastRec int
SELECT @FirstRec = (@Page - 1) * @RecsPerPage
SELECT @LastRec = (@Page * @RecsPerPage + 1)

-- Now, return the set of paged records, plus, an indiciation of we
-- have more records or not!
SELECT *,
MoreRecords =
(
 SELECT COUNT(*)
 FROM #TempItems TI
 WHERE TI.ID >= @LastRec
)
FROM #TempItems
WHERE ID > @FirstRec AND ID < @LastRec


-- Turn NOCOUNT back OFF
SET NOCOUNT OFF
در این کد دو پارامتر از نوع integer تعریف میکنیم. اول پارامتر @Page که مربوط به شماره صفحه‌ای می‌باشد که قصد دارید آن‌را بارگزاری نمایید. دومین پارامتر با نام @RecsPerPage تعداد رکوردهایی است که هر بار میخواهید بارگزاری شوند. مثلا اگر میخواهید هر بار ۱۵ عدد از رکوردها را نمایش دهید، این مقدار را باید برابر ۱۵ قرار دهیم. در مرحله بعد یک جدول موقت با نام #TempItems ساخته شده است که به طور موقت مقادیری را در حافظه نگه میدارد. نکته کلیدی که جلوتر از آن استفاده شده، ستون با نام ID است که از نوع auto-increment بوده و روی جدول موقت تعریف شده است. این ستون شناسه هر سطر را در خود نگه میدارد که به صورت اتوماتیک بالا میرود و جزء لاینفکی از این نوع paging میباشد. پس از آن جدول موقت را توسط رکوردهای جدول واقعی با نام tblItem توسط دستور select پر میکنیم.

در مرحله بعد شماره اولین و آخرین سطر مورد نظر را بر اساس پارامترهای ورودی محاسبه کرده و در متغیرهای @FirstRec و @LastRec می‌ریزیم.
برای استفاده از این کد فقط کافیست که پارامترهای ورودی را مقداردهی نمایید. مثلا اگر میخواهید در یک کنترل Grid از آن استفاده کنید باید ابتدا یک کوئری داشته باشید که تعداد کل سطرها را به شما بدهد و بر اساس این مقدار تعداد صفحات مورد نظر را به دست آورید. پس از آن با کلیک روی هر کدام از شماره صفحات آن را به عنوان مقدار به پارامتر مورد نظر بفرستید و از آن لذت ببرید. 

نظرات مطالب
تهیه قالب برای ارسال ایمیل‌ها در ASP.NET Core توسط Razor Viewها
درود
آیا امکان دارد کد داخل فایل view را بصورت string (بعنوان مثال از بانک اطلاعاتی یا ساخته شده بصورت دستی ) مانند همین کد رندر کنیم .
مثال :
کد html ای بصورت string داریم که در بانک اطلاعاتی ذخیره شده است :
@model string
<div>@Model</div>
<div><CutumTagHelper asp-id="1000" /></div>
حال در قسمتی از View اصلی میخواهیم این مقدار string خوانده شده از بانک را ابتدا بصورت یک view مجزا رندر و نتیجه آن را بصورت Html نمایش دهیم :
بجای
...

@Html.Raw(Model.HtmlData)

....
چنین کدی داشته باشیم :

...

@Html.SomeNameLikeRenderedRaw(Model.HtmlData,Model.SomeDataAsDynamicViewModel)

....

بازخوردهای پروژه‌ها
تنظیم پیش فرض "عبارات ریاضی" برای Captcha MVC
زمانی که وارد صفحه Login میشیم با اینکه از مدل MathBuildInfoModel  استفاده کردیم ولی فقط بار اول عبارت ریاضی به ما نمایش میده و زمانی که روی دکمه "تغییر تصویر" کلیک می‌کنیم دیگه این عبارات نمایش داده نمیشه یا به عبارتی Plain Captcha نمایش داده میشه. برای حل این مشکل کافیه کار زیر رو انجام بدید :

تغییر متد زیر :

 function @functionName{
            $('#@id').prop('disabled', true);
            $.post("@Model.RefreshUrl", { @Model.TokenParameterName: $('#@Model.TokenElementId').val() }, function () {
                $('#@id').prop('disabled', false);
            });
            return false;
        }

به متد زیر :

 function @functionName{
            $('#@id').prop('disabled', true);
            $.post("@Model.RefreshUrl", { @Model.TokenParameterName: $('#@Model.TokenElementId').val() ,@Model.MathParamterName: "0"}, function () {
                $('#@id').prop('disabled', false);
            });
            return false;
        }
 
مطالب
امن سازی برنامه‌های ASP.NET Core توسط IdentityServer 4x - قسمت دوم - ایجاد ساختار اولیه‌ی مثال این سری
در این قسمت قصد داریم ساختار مقدماتی مثال این سری را که لیستی از تصاویر آپلود شده‌ی توسط کاربران مختلف را نمایش می‌دهد، بدون افزودن مباحث امنیتی و سطوح دسترسی کاربران وارد شده‌ی به سیستم، تشکیل دهیم. در قسمت‌های بعدی، به تدریج آن‌را با قابلیت‌های مختلف IdentityServer 4x یکپارچه خواهیم کرد. در اینجا فرض بر این است که حداقل SDK نگارش 2.1.401 را پیشتر نصب کرده‌اید.


بررسی ساختار WebAPI مقدماتی مثال این سری


این پروژه‌ی مقدماتی که هنوز قسمت‌های اعتبارسنجی به آن اضافه نشده‌اند، از دو قسمت WebApi و MvcClient تشکیل می‌شود.
کار قسمت WebApi، ارائه‌ی یک Restful-API برای کار با گالری تصاویر است. برای اجرای آن وارد پوشه‌ی src\WebApi\ImageGallery.WebApi.WebApp شده و ابتدا فایل restore.bat و سپس dotnet_run.bat را اجرا کنید.
در این حالت برنامه بر روی پورت 7001 در دسترس خواهد بود:


این پورت نیز در فایل Properties\launchSettings.json تنظیم شده‌است تا با پورت کلاینت MVC تهیه شده، تداخل نکند.
کار این سرویس، ارائه‌ی ImagesController است که توسط آن می‌توان لیستی از تصاویر موجود، اطلاعات یک تصویر و همچنین کار ثبت، ویرایش و حذف تصاویر را انجام داد.
در این Solution، رکوردهای تصاویری که در بانک اطلاعاتی ذخیره می‌شوند، یک چنین ساختاری را دارند:
using System;
using System.ComponentModel.DataAnnotations;

namespace ImageGallery.WebApi.DomainClasses
{
    public class Image
    {
        [Key]
        public Guid Id { get; set; }

        [Required]
        [MaxLength(150)]
        public string Title { get; set; }

        [Required]
        [MaxLength(200)]
        public string FileName { get; set; }

        [Required]
        [MaxLength(50)]
        public string OwnerId { get; set; }
    }
}
همانطور که ملاحظه می‌کنید در اینجا OwnerId نیز در نظر گرفته شده‌است تا بتوان پس از اعمال مباحث اعتبارسنجی، تصاویر را از کاربری خاص دریافت و همچنین صرفا تصاویر متعلق به او را به آن کاربر خاص نمایش داد.
در این قسمت توسط کلاس ImageConfiguration کار مقدار دهی اولیه‌ی بانک اطلاعاتی به کمک متد HasData مربوط به EF Core 2.1 صورت گرفته‌است و به این ترتیب می‌توان برنامه را برای نمایش مقدماتی جاری، بدون داشتن سیستم اعتبارسنجی و مفاهیم کاربران، نمایش داد.
این قسمت از Solution، به نحو زیر تشکیل شده‌است:
- ImageGallery.WebApi.DataLayer
در اینجا کار تشکیل DbContext برنامه و همچنین مقدار دهی اولیه‌ی بانک اطلاعاتی و تنظیمات Migrations قرار گرفته‌اند.
- ImageGallery.WebApi.DomainClasses
در این پروژه کلاس‌های موجودیت‌های متناظر با جداول بانک اطلاعاتی قرار می‌گیرند.
- ImageGallery.WebApi.Mappings
این پروژه کار تهیه نگاشت‌های AutoMapper برنامه را انجام می‌دهد؛ نگاشت‌هایی بین Models و DomainClasses که در ImagesController از آن‌ها استفاده می‌شود.
- ImageGallery.WebApi.Models
در این پروژه همان DTO's پروژه قرار گرفته‌اند. جهت رعایت مسایل امنیتی نباید کلاس موجودیت Image فوق را مستقیما در معرض دید API عمومی قرار داد. به همین جهت تعدادی Model در اینجا تعریف شده‌اند که هم برای ثبت، ویرایش و حذف اطلاعات بکار می‌روند و هم جهت گزارشگیری از رکوردهای موجود جدول تصاویر.
- ImageGallery.WebApi.Services
در این پروژه کار با DbContext انجام شده و توسط آن اطلاعات تصاویر به بانک اطلاعاتی اضافه شده و یا واکشی می‌شوند.
- ImageGallery.WebApi.WebApp
این پروژه، همان پروژه‌ی اصلی است که سایر قسمت‌های یاد شده را در کنار هم قرار داده و به صورت یک Restful-API ارائه می‌دهد.



بررسی ساختار MvcClient مقدماتی مثال این سری

پس از اجرای WebAPI و آماده بودن آن جهت استفاده، اکنون یک کلاینت ASP.NET Core MVC را جهت کار با امکانات ImagesController آن، تدارک دیده‌ایم.
برای اجرای آن وارد پوشه‌ی src\MvcClient\ImageGallery.MvcClient.WebApp شده و ابتدا فایل restore.bat و سپس dotnet_run.bat را اجرا کنید.
در این حالت برنامه بر روی پورت 5001 در دسترس خواهد بود:


این پورت نیز در فایل Properties\launchSettings.json تنظیم شده‌است.


در اینجا نمایی از اجرای این برنامه را مشاهده می‌کنید که لیستی از تصاویر را توسط GalleryController، از سرویس ImagesController مربوط به WebAPI، دریافت کرده و سپس نمایش می‌دهد. در این لیست تصاویر تمام کاربران با هم نمایش داده شده‌اند و هنوز امکان فیلتر کردن آن‌ها بر اساس کاربران وارد شده‌ی به سیستم را نداریم که در قسمت‌های بعدی آن‌ها را تکمیل خواهیم کرد.

این قسمت از Solution به نحو زیر تشکیل شده‌است:
- ImageGallery.MvcClient.Services
در اینجا یک Typed HTTP Client مخصوص NET Core 2.1. را تهیه کرده‌ایم. این سرویس جهت دسترسی به آدرس https://localhost:7001 که WebAPI برنامه در آن قرار دارد، تشکیل شده‌است. روش ثبت مخصوص آن‌را نیز در فایل آغازین پروژه‌ی MvcClient.WebApp توسط متد services.AddHttpClient ملاحظه می‌کنید.
- ImageGallery.MvcClient.ViewModels
مدل‌های متناظر با ساختار Viewهای Razor برنامه‌ی وب، در اینجا قرار می‌گیرند.
- ImageGallery.MvcClient.WebApp
این پروژه، همان پروژه‌ی اصلی است که سایر قسمت‌های یاد شده را در کنار هم قرار داده و به صورت یک برنامه‌ی MVC قابل مرور در مرورگر، ارائه می‌دهد.

کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید.
برای اجرای آن ابتدا باید پروژه‌ی WebApi.WebApp را اجرا کنید و سپس پروژه‌ی MvcClient.WebApp.
نظرات مطالب
نمایش اخطارها و پیام‌های بوت استرپ به کمک TempData در ASP.NET MVC
بله؛ می‌توانید به عنوان مثال در viewی createتان از ای جکس استفاده کنید:
<div id="result"></div>

@using (Ajax.BeginForm(new AjaxOptions
{
    HttpMethod = "POST",
    InsertionMode = InsertionMode.Replace,
    UpdateTargetId = "result"
}))

مطالب
Blazor 5x - قسمت 16 - کار با فرم‌ها - بخش 4 - تهیه سرویس‌های آپلود تصاویر
در ادامه می‌خواهیم برای هر اتاق ثبت شده، تعدادی تصویر مرتبط را نیز به سرور آپلود کرده و مشخصات آن‌ها را در بانک اطلاعاتی ثبت کنیم. به همین جهت در این قسمت سرویس ثبت اطلاعات تصاویر در بانک اطلاعاتی و سرویس آپلود فایل‌ها را تهیه می‌کنیم.


تعریف موجودیت و DbSet تصاویر یک اتاق هتل

برای اینکه بتوان اطلاعات تصاویر آپلودی را در بانک اطلاعاتی ثبت کرد، نیاز است یک رابطه‌ی یک به چند را بین یک اتاق و تصاویر مرتبط با آن برقرار کرد. به همین جهت ابتدا به پروژه‌ی BlazorServer.Entities.csproj مراجعه کرده و موجودیت ثبت اطلاعات تصاویر را تعریف می‌کنیم:
using System.ComponentModel.DataAnnotations.Schema;

namespace BlazorServer.Entities
{
    public class HotelRoomImage
    {
        public int Id { get; set; }

        public string RoomImageUrl { get; set; }

        [ForeignKey("RoomId")]
        public virtual HotelRoom HotelRoom { get; set; }
        public int RoomId { get; set; }
    }
}
که در اینجا باید سر دیگر این رابطه‌ی one-to-many، در جدول HotelRoom نیز تعریف شود:
namespace BlazorServer.Entities
{
    public class HotelRoom
    {
        // ...
        public virtual ICollection<HotelRoomImage> HotelRoomImages { get; set; }
    }
}
در آخر باید این موجودیت جدید را به Context برنامه معرفی کرد. برای اینکار به پروژه‌ی BlazorServer.DataAccess مراجعه کرده و DbSet متناظری را تعریف می‌کنیم:
namespace BlazorServer.DataAccess
{
    public class ApplicationDbContext : DbContext
    {
        public DbSet<HotelRoomImage> HotelRoomImages { get; set; }

        // ...
    }
}
پس از این تغییرات، نیاز است یکبار دیگر عملیات Migrations را اجرا کرد، تا ساختار متناظر بانک اطلاعاتی این تغییرات ایجاد شود. بنابراین توسط خط فرمان به پوشه‌ی پروژه‌ی BlazorServer.DataAccess وارد شده و دستورات زیر را اجرا می‌کنیم. در اینجا نگارش 5.0.3 باید معادل نگارشی از EF-Core باشد که از آن در حال استفاده‌اید:
dotnet tool update --global dotnet-ef --version 5.0.3
dotnet build
dotnet ef migrations --startup-project ../BlazorServer.App/ add Init --context ApplicationDbContext
dotnet ef --startup-project ../BlazorServer.App/ database update --context ApplicationDbContext
در مورد این دستورات در قسمت 13 بیشتر بحث شده‌است.


تعریف مدل UI متناظر با هر تصویر

همانطور که در قسمت 13 نیز عنوان شد، در حین کار با رابط کاربری برنامه، با موجودیت‌های بانک اطلاعاتی، به صورت مستقیم کار نخواهیم کرد و بر اساس نیازهای برنامه، یکسری کلاس DTO را تعریف می‌کنیم. بنابراین به پروژه‌ی BlazorServer.Models مراجعه کرده و DTO متناظر با HotelRoomImage را به صورت زیر اضافه می‌کنیم:
namespace BlazorServer.Models
{
    public class HotelRoomImageDTO
    {
        public int Id { get; set; }

        public int RoomId { get; set; }

        public string RoomImageUrl { get; set; }
    }
}
و همچنین جهت سهولت تبدیل اطلاعات بین موجودیت تعریف شده و DTO ی آن، نگاشت AutoMapper دو طرفه‌ای را در پروژه‌ی BlazorServer.Models.Mappings برقرار می‌کنیم:
using AutoMapper;
using BlazorServer.Entities;

namespace BlazorServer.Models.Mappings
{
    public class MappingProfile : Profile
    {
        public MappingProfile()
        {
            // ...
            CreateMap<HotelRoomImageDTO, HotelRoomImage>().ReverseMap(); // two-way mapping
        }
    }
}

تعریف سرویس کار با HotelRoomImage

در اینجا نیز همانند سرویسی که برای انجام عملیات تجاری مرتبط با یک اتاق هتل، در قسمت 13 پیاده سازی کردیم، سرویس دیگری را در پروژه‌ی BlazorServer.Services برای کار با تصاویر اتاق‌ها تهیه می‌کنیم:
namespace BlazorServer.Services
{
    public interface IHotelRoomImageService
    {
        Task<int> CreateHotelRoomImageAsync(HotelRoomImageDTO imageDTO);

        Task<int> DeleteHotelRoomImageByImageIdAsync(int imageId);

        Task<int> DeleteHotelRoomImageByRoomIdAsync(int roomId);

        Task<List<HotelRoomImageDTO>> GetHotelRoomImagesAsync(int roomId);
    }
}
برای نمونه بر اساس اطلاعات مدل UI برنامه، نیاز است بتوانیم اطلاعات یک تصویر را ثبت و یا حذف کنیم و یا لیست تصاویر یک اتاق را از بانک اطلاعاتی دریافت کنیم؛ با این پیاده سازی:
namespace BlazorServer.Services
{
    public class HotelRoomImageService : IHotelRoomImageService
    {
        private readonly ApplicationDbContext _dbContext;
        private readonly IMapper _mapper;
        private readonly IConfigurationProvider _mapperConfiguration;

        public HotelRoomImageService(ApplicationDbContext dbContext, IMapper mapper)
        {
            _dbContext = dbContext ?? throw new ArgumentNullException(nameof(dbContext));
            _mapper = mapper ?? throw new ArgumentNullException(nameof(mapper));
            _mapperConfiguration = mapper.ConfigurationProvider;
        }

        public async Task<int> CreateHotelRoomImageAsync(HotelRoomImageDTO imageDTO)
        {
            var image = _mapper.Map<HotelRoomImage>(imageDTO);
            await _dbContext.HotelRoomImages.AddAsync(image);
            return await _dbContext.SaveChangesAsync();
        }

        public async Task<int> DeleteHotelRoomImageByImageIdAsync(int imageId)
        {
            var image = await _dbContext.HotelRoomImages.FindAsync(imageId);
            _dbContext.HotelRoomImages.Remove(image);
            return await _dbContext.SaveChangesAsync();
        }

        public async Task<int> DeleteHotelRoomImageByRoomIdAsync(int roomId)
        {
            var imageList = await _dbContext.HotelRoomImages.Where(x => x.RoomId == roomId).ToListAsync();
            _dbContext.HotelRoomImages.RemoveRange(imageList);
            return await _dbContext.SaveChangesAsync();
        }

        public Task<List<HotelRoomImageDTO>> GetHotelRoomImagesAsync(int roomId)
        {
            return _dbContext.HotelRoomImages
                            .Where(x => x.RoomId == roomId)
                            .ProjectTo<HotelRoomImageDTO>(_mapperConfiguration)
                            .ToListAsync();
        }
    }
}
پس از این تعاریف، به فایل BlazorServer\BlazorServer.App\Startup.cs مراجعه کرده و این سرویس را به سیستم تزریق وابستگی‌های برنامه معرفی می‌کنیم:
namespace BlazorServer.App
{
    public class Startup
    {
        public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
        {
            services.AddScoped<IHotelRoomImageService, HotelRoomImageService>();
            // ...


تهیه سرویسی برای آپلود فایل‌های یک برنامه‌ی Blazor Server به سرور

جهت ساده سازی کار آپلود، در برنامه‌های Blazor Server، سرویس جدید FileUploadService را به پروژه‌ی BlazorServer.Services اضافه می‌کنیم:
using Microsoft.AspNetCore.Components.Forms;
using System.Threading.Tasks;

namespace BlazorServer.Services
{
    public interface IFileUploadService
    {
        void DeleteFile(string fileName, string webRootPath, string uploadFolder);
        Task<string> UploadFileAsync(IBrowserFile inputFile, string webRootPath, string uploadFolder);
    }
}
کار آن حذف یک فایل، بر اساس مسیر آن است و همچنین دریافت یک IBrowserFile از کاربر و ذخیره سازی اطلاعات آن در سرور؛ با این پیاده سازی:
using Microsoft.AspNetCore.Components.Forms;
using System;
using System.IO;
using System.Threading.Tasks;

namespace BlazorServer.Services
{
    public class FileUploadService : IFileUploadService
    {
        private const int MaxBufferSize = 0x10000;

        public void DeleteFile(string fileName, string webRootPath, string uploadFolder)
        {
            var path = Path.Combine(webRootPath, uploadFolder, fileName);
            if (File.Exists(path))
            {
                File.Delete(path);
            }
        }

        public async Task<string> UploadFileAsync(IBrowserFile inputFile, string webRootPath, string uploadFolder)
        {
            createUploadDir(webRootPath, uploadFolder);
            var (fileName, imageFilePath) = getOutputFileInfo(inputFile, webRootPath, uploadFolder);

            using (var outputFileStream = new FileStream(
                        imageFilePath, FileMode.Create, FileAccess.Write,
                        FileShare.None, MaxBufferSize, useAsync: true))
            {
                using var inputStream = inputFile.OpenReadStream();
                await inputStream.CopyToAsync(outputFileStream);
            }

            return $"{uploadFolder}/{fileName}";
        }

        private static (string FileName, string FilePath) getOutputFileInfo(
                    IBrowserFile inputFile, string webRootPath, string uploadFolder)
        {
            var fileName = Path.GetFileName(inputFile.Name);
            var imageFilePath = Path.Combine(webRootPath, uploadFolder, fileName);
            if (File.Exists(imageFilePath))
            {
                var fileNameWithoutExtension = Path.GetFileNameWithoutExtension(fileName);
                var fileExtension = Path.GetExtension(fileName);
                fileName = $"{fileNameWithoutExtension}-{Guid.NewGuid()}{fileExtension}";
                imageFilePath = Path.Combine(webRootPath, uploadFolder, fileName);
            }
            return (fileName, imageFilePath);
        }

        private static void createUploadDir(string webRootPath, string uploadFolder)
        {
            var folderDirectory = Path.Combine(webRootPath, uploadFolder);
            if (!Directory.Exists(folderDirectory))
            {
                Directory.CreateDirectory(folderDirectory);
            }
        }
    }
}
اگر در ASP.NET Core، اطلاعات فایل ارسالی به سرور، توسط IFormFile به اکشن متدهای کنترلرها ارسال می‌شود، در برنامه‌های Blazor Server اینکار توسط IBrowserFile صورت می‌گیرد. کلیات کار با آن، بسیار شبیه به IFormFile است و اگر به مطلب «بررسی روش آپلود فایل‌ها در ASP.NET Core» مراجعه کنید، تفاوت آنچنانی را مشاهده نخواهید کرد. تنها تفاوت پیاده سازی که در اینجا وجود دارد، نیاز به استفاده‌ی از متد ()inputFile.OpenReadStream جهت دسترسی به محتوای فایل آپلودی، برای ذخیره‌ی آن در سمت سرور است؛ وگرنه مابقی کدهای آپلود آن، با ASP.NET Core یکی است.
همچنین برای دسترسی به IBrowserFile در یک سرویس، نیاز است وابستگی زیر را نیز به پروژه‌ی سرویس‌ها اضافه کرد:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk">
  <ItemGroup>
    <PackageReference Include="Microsoft.AspNetCore.Components.Web" Version="5.0.3" />
  </ItemGroup>
</Project>
پس از آن، به فایل BlazorServer\BlazorServer.App\Startup.cs مراجعه کرده و این سرویس را به سیستم تزریق وابستگی‌های برنامه معرفی می‌کنیم:
namespace BlazorServer.App
{
    public class Startup
    {
        public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
        {
            services.AddScoped<IFileUploadService, FileUploadService>();
            // ...
در قسمت بعد، از این سرویس‌ها جهت مدیریت آپلود تصاویر استفاده خواهیم کرد.


کدهای کامل این مطلب را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-16.zip
مطالب
استفاده از Razor در فایل Css
در مقاله «استفاده از Razor در فایل‌های JavaScript و CSS» با نحوه‌ی استفاده از Razor در فایل‌های Js و Css آشنا شدید. در مقاله‌ی جاری با روش دیگری، با نحوه‌ی استفاده از Syntax Razor در فایل‌های Css آشنا خواهید شد.

در ابتدا بعد از ایجاد یک پروژه‌ی جدید، نیاز دارید تا اسمبلی RazorEngin را توسط Package Manager Console به پروژه اضافه نماید.
Install-Package RazorEngine -Version 3.7.0



در گام بعدی نیاز است در کنترلری، یک اکشن متد را تعریف نماید که خروجی آن از نوع رشته خواهد بود و دستورات زیر در آن تعریف می‌شوند:
using System.Web.Mvc;
using RazorEngine;

namespace dynamicCSS.Controllers
{
    public class StyleController : Controller
    {
        /// <summary>
        /// نام متد ارجاعی به فایل سی اس اس 
        /// </summary>
        /// <returns></returns>
        public string Index()
        {
            //The ContentType property specifies the HTTP content type for the response. If no ContentType is specified, the default is text/HTML.  
            Response.ContentType = "text/css";
            //با استفاه از متد           
            //ReadAllText
            //فایل رو خوانده و سپس از متد 
            //Parse in Razor Class
            //به صورت رشته برگشت خواهیم داد
             return Razor.Parse(System.IO.File.ReadAllText(Server.MapPath("/Content/Site.css")));
        }
    }
}
در خط 21، فایل Css موجود در پوشه‌ی Content واقع در ریشه‌ی پروژه، خوانده شده و با متد Parse در کلاس Razor پردازش و بازگشت داده می‌شود. در کد زیر تمامی متدهای موجود در کلاس Razor را می‌توانید ملاحظه کنید:
#region Assembly RazorEngine.dll, v2.1.4039.23635
// Your Address\dynamicCSS\packages\RazorEngine.2.1\lib\.NetFramework 4.0\RazorEngine.dll
#endregion

using RazorEngine.Templating;
using System;
using System.Collections.Generic;

namespace RazorEngine
{
    public static class Razor
    {
        public static TemplateService DefaultTemplateService { get; }
        public static IDictionary<string, TemplateService> Services { get; }

        public static void AddResolver(Func<string, string> resolverDelegate);
        public static void AddResolver(ITemplateResolver resolver);
        public static void Compile(string template, string name);
        public static void Compile(string template, Type modelType, string name);
        public static void CompileWithAnonymous(string template, string name);
        public static string Parse(string template, string name = null);
        public static string Parse<T>(string template, T model, string name = null);
        public static string Run(string name);
        public static string Run<T>(T model, string name);
        public static void SetActivator(Func<Type, ITemplate> activator);
        public static void SetActivator(IActivator activator);
        public static void SetTemplateBase(Type type);
    }
}


در این حالت می‌توان از دستورات Razor در فایل Css نیز استفاده کرد:
@{
    // در اینجا دو متغییر با کلمه کلیدی 
    // var
    // ساخته و به صورت پیش فرض مقدار دهی نمودیم
    var  redColor = "red";
    var sizeMode = "100px";
}

h1 {
 // روش استفاده از متغییر‌ها 
  color: @redColor !important;
  font-size : @sizeModel !impotant;
 }
و در انتها می‌بایست در Layout پروژه، آدرس فایل Css را مشخص کرد:
//تغییر ادرس فایل به اکشن متد در  کنترلر
//Home
//<link href="/Content/Site.Css" rel="stylesheet" />
//شکل صحیح آدرس دهی
<link href="@Url.Action("Style", "Home")" rel="stylesheet" />

نکته: در صورتیکه متغیری بعد از دستورات استفاده شده تعریف گردد، با خطای زیر روبرو خواهید شد:




در خروجی نهایی تگ h1  با فونت 100 پیکسل و رنگ قرمز به نمایش در می‌آید:


Image

 

 :در صورتیکه خروجی نهایی به شکل صحیح اجرا نگردید، برای تست صحیح بودن گام‌های قبلی می‌توانید اکشن متد را در مرورگر اجرا کنید
 localhost:1599/Home/Style
مطالب
کار با بانک‌های اطلاعاتی فاکس‌پرو و OleDB در دات نت 7
فرض کنید قصد خواندن اطلاعات یک بانک اطلاعاتی قدیمی فاکس‌پرو را با آخرین نگارش دات نت دارید. اگر سعی کنید از روش‌های و مطالب موجود استفاده کنید، هیچکدام جواب نخواهند داد! در این مطلب تغییرات صورت گرفته را بررسی می‌کنیم.


نیاز به درایور OleDB مخصوص بانک‌های اطلاعاتی قدیمی

برای کار با بانک‌های اطلاعاتی قدیمی از طریق ADO.NET، نیاز است بتوان به نحوی با آن‌ها ارتباط برقرار کرد و اینکار از طریق استاندارد OleDB که صرفا مختص به ویندوز است، قابل انجام است. برای مثال برای کار با فاکس‌پرو نیز در ابتدا باید درایور OleDB آن‌را نصب کرد که ... هیچکدام از لینک‌های قدیمی مایکروسافت در این زمینه دیگر وجود خارجی ندارند! آخرین نگارش مرتبط را می‌توانید در این آدرس و ذیل نام VFPOLEDBSetup.msi دریافت کنید (نگارش 9 را نصب می‌کند).


نیاز به دریافت بسته‌ی System.Data.OleDb

در اولین قدم جهت کار با درایور OleDB نصب شده، باید یک اتصال را توسط نمونه سازی شیء OleDbConnection ایجاد کرد که ... این شیء هم شناسایی نمی‌شود. به همین جهت باید بسته‌ی نیوگت مرتبط با آن‌را به صورت جداگانه‌ای دریافت و نصب کرد:
<ItemGroup>
   <PackageReference Include="System.Data.OleDb" Version="7.0.0"/>
</ItemGroup>


برنامه‌ی مبتنی بر درایور OleDB فاکس‌پرو اجرا نمی‌شود!

اولین سعی در برقراری ارتباط با درایور OleDB نصب شده، با خطای زیر خاتمه می‌یابد:
The 'VFPOLEDB' provider is not registered on the local machine.
مشکل اینجا است که درایور ارائه شده، 32 بیتی است و ما سعی داریم آن‌را در یک محیط 64 بیتی اجرا کنیم. به همین جهت خطای فوق ظاهر می‌شود. برای رفع آن باید PlatformTarget را به x86 تنظیم کرد:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk">
<PropertyGroup>
   <PlatformTarget>x86</PlatformTarget>
</PropertyGroup>
البته این تنظیم هم اگر پیشتر تنها runtime و یا SDK پیش‌فرض 64 بیتی را نصب کرده‌اید، سبب اجرای برنامه نخواهد شد. برای فعالسازی آن باید SDK x86 را هم جداگانه دریافت و نصب کنید.



روش یافتن نام پروایدر OleDB نصب شده

رشته‌های اتصالی OleDB، با =Provider، شروع می‌شوند. اکنون این سؤال مطرح می‌شود که پس از نصب VFPOLEDBSetup.ms یاد شده، دقیقا چه پروایدری به سیستم اضافه شده‌است و نام آن چیست؟
برای اینکار می‌توان از چندسطر زیر برای یافتن نام تمام پروایدرهای OleDB نصب شده‌ی بر روی سیستم استفاده کرد:
var oleDbEnumerator = new OleDbEnumerator();
using var elements = oleDbEnumerator.GetElements();
foreach (DataRow row in elements.Rows)
{
    Console.WriteLine($"{row["SOURCES_DESCRIPTION"]}: {row["SOURCES_NAME"]}");
}
که برای مثال یک خروجی آن می‌تواند به صورت زیر باشد:
Microsoft OLE DB Provider for SQL Server: SQLOLEDB
MSDataShape: MSDataShape
SQL Server Native Client 11.0: SQLNCLI11
Microsoft OLE DB Provider for Visual FoxPro: VFPOLEDB
OLE DB Provider for Microsoft Directory Services: ADsDSOObject
Microsoft OLE DB Driver for SQL Server: MSOLEDBSQL
Microsoft OLE DB Driver for SQL Server Enumerator: MSOLEDBSQL Enumerator
SQL Server Native Client 11.0 Enumerator: SQLNCLI11 Enumerator
Microsoft OLE DB Provider for Search: Windows Search Data Source
Microsoft OLE DB Provider for ODBC Drivers: MSDASQL
Microsoft OLE DB Enumerator for ODBC Drivers: MSDASQL Enumerator
Microsoft OLE DB Provider for Analysis Services 14.0: MSOLAP
Microsoft OLE DB Provider for Analysis Services 14.0: MSOLAP
Microsoft Jet 4.0 OLE DB Provider: Microsoft.Jet.OLEDB.4.0
Microsoft OLE DB Enumerator for SQL Server: SQLOLEDB Enumerator
Microsoft OLE DB Simple Provider: MSDAOSP
Microsoft OLE DB Provider for Oracle: MSDAORA
که در اینجا ما به دنبال یک سطر زیر هستیم:
Microsoft OLE DB Provider for Visual FoxPro: VFPOLEDB
یعنی نام دقیق پروایدر مرتبط با فاکس‌پرو، VFPOLEDB است.


روش خواندن اطلاعات یک بانک اطلاعاتی فاکس پرو

پس از این مقدمات و تنظیمات، اکنون می‌توانیم از قطعه کد متداول ADO.NET زیر، جهت خواندن اطلاعات یک بانک اطلاعاتی فاکس‌پرو، استفاده کنیم:
var connectionString = "Provider=VFPOLEDB;Data Source=" +
       @"C:\path\Db.DBF;Password=;Collating Sequence=MACHINE";
using var dbConnection = new OleDbConnection(connectionString);
using var dataAdapter = new OleDbDataAdapter("select family from Db.DBF", dbConnection);
using var dataset = new DataSet();
dataAdapter.Fill(dataset, "table1");

var sb = new StringBuilder();
foreach (DataRow dataRow in dataset.Tables[0].Rows)
{
    var iranSystem = dataRow[0] as string;
    var unicode = iranSystem.FromIranSystemToUnicode();
    if (!string.IsNullOrWhiteSpace(unicode))
    {
       sb.AppendLine($"[DataRow(\"{iranSystem}\", \"{unicode}\")]");
    }
}
توضیحات:
- نام پروایدر در رشته اتصالی، به VFPOLEDB تنظیم شده‌است.
- select انجام شده بر روی نام فایل dbf انجام می‌شود. یعنی هر فایل dbf، یک جدول را تشکیل می‌دهد.
- اگر نام فیلدهای موجود را نمی‌دانید، بجای select family از * select استفاده کنید و سپس بر روی DataSet پر شده، یک break-point را قرار دهید تا بتوانید نام تمام ستون‌ها را از آن استخراج کنید.
- رشته‌ای را که توسط درایور فاکس‌پرو دریافت می‌کنید، یک رشته‌ی اسکی سیستم عامل داس است که در دات نت، با encoding مساوی 1252 شناخته می‌شود. یعنی encoding این رشته‌ی دریافتی، یونیکد پیش‌فرض دات‌نت نیست و باید توسط متد Encoding.GetEncoding(1252).GetBytes پردازش شود. که در نگارش‌های جدید دات نت، این کد‌پیج‌ها به صورت پیش‌فرض مهیا نیستند و باید در ابتدا ثبت شوند تا قابل استفاده شوند:
Encoding.RegisterProvider(CodePagesEncodingProvider.Instance)
- متد FromIranSystemToUnicode استفاده شده، جزئی از «DNTPersianUtils.Core» است که در صورت نیاز به تبدیل اطلاعات قدیمی ایران سیستمی به یونیکد، می‌تواند مورد استفاده قرار گیرد.