Blazor 5x - قسمت سوم - مبانی Razor
مقایسه تعریف سطوح دسترسی «مبتنی بر نقشها» با سطوح دسترسی «مبتنی بر سیاستهای امنیتی»
- در سطوح دسترسی «مبتنی بر نقشها»
یکسری نقش از پیش تعریف شده وجود دارند؛ مانند PayingUser و یا FreeUser که کاربر توسط هر نقش، به یکسری دسترسیهای خاص نائل میشود. برای مثال PayingUser میتواند نگارش قاب شدهی تصاویر را سفارش دهد و یا تصویری را به سیستم اضافه کند.
- در سطوح دسترسی «مبتنی بر سیاستهای امنیتی»
سطوح دسترسی بر اساس یک سری سیاست که بیانگر ترکیبی از منطقهای دسترسی هستند، اعطاء میشوند. این منطقها نیز از طریق ترکیب User Claims حاصل میشوند و میتوانند منطقهای پیچیدهتری را به همراه داشته باشند. برای مثال اگر کاربری از کشور A است و نوع اشتراک او B است و اگر در بین یک بازهی زمانی خاصی متولد شده باشد، میتواند به منبع خاصی دسترسی پیدا کند. به این ترتیب حتی میتوان نیاز به ترکیب چندین نقش را با تعریف یک سیاست امنیتی جدید جایگزین کرد. به همین جهت نسبت به روش بکارگیری مستقیم کار با نقشها ترجیح داده میشود.
جایگزین کردن بررسی سطوح دسترسی توسط نقشها با روش بکارگیری سیاستهای دسترسی
در ادامه میخواهیم بجای بکارگیری مستقیم نقشها جهت محدود کردن دسترسی به قسمتهای خاصی از برنامهی کلاینت، تنها کاربرانی که از کشور خاصی وارد شدهاند و نیز سطح اشتراک خاصی را دارند، بتوانند دسترسیهای ویژهای داشته باشند؛ چون برای مثال امکان ارسال مستقیم تصاویر قاب شده را به کشور دیگری نداریم.
تنظیم User Claims جدید در برنامهی IDP
برای تنظیم این سیاست امنیتی جدید، ابتدا دو claim جدید subscriptionlevel و country را به خواص کاربران در کلاس src\IDP\DNT.IDP\Config.cs در سطح IDP اضافه میکنیم:
namespace DNT.IDP { public static class Config { public static List<TestUser> GetUsers() { return new List<TestUser> { new TestUser { Username = "User 1", // ... Claims = new List<Claim> { // ... new Claim("subscriptionlevel", "PayingUser"), new Claim("country", "ir") } }, new TestUser { Username = "User 2", // ... Claims = new List<Claim> { // ... new Claim("subscriptionlevel", "FreeUser"), new Claim("country", "be") } } }; }
namespace DNT.IDP { public static class Config { // identity-related resources (scopes) public static IEnumerable<IdentityResource> GetIdentityResources() { return new List<IdentityResource> { // ... new IdentityResource( name: "country", displayName: "The country you're living in", claimTypes: new List<string> { "country" }), new IdentityResource( name: "subscriptionlevel", displayName: "Your subscription level", claimTypes: new List<string> { "subscriptionlevel" }) }; }
namespace DNT.IDP { public static class Config { public static IEnumerable<Client> GetClients() { return new List<Client> { new Client { ClientName = "Image Gallery", // ... AllowedScopes = { // ... "country", "subscriptionlevel" } // ... } }; } }
استفادهی از User Claims جدید در برنامهی MVC Client
در ادامه به کلاس ImageGallery.MvcClient.WebApp\Startup.cs برنامهی MVC Client مراجعه کرده و دو scope جدیدی را که در سمت IDP تعریف کردیم، در اینجا در تنظیمات متد AddOpenIdConnect، درخواست میدهیم:
options.Scope.Add("subscriptionlevel"); options.Scope.Add("country");
البته همانطور که در قسمتهای قبل نیز ذکر شد، اگر claim ای در لیست نگاشتهای تنظیمات میانافزار OpenID Connect مایکروسافت نباشد، آنرا در لیست this.User.Claims ظاهر نمیکند. به همین جهت همانند claim role که پیشتر MapUniqueJsonKey را برای آن تعریف کردیم، نیاز است برای این دو claim نیز نگاشتهای لازم را به سیستم افزود:
options.ClaimActions.MapUniqueJsonKey(claimType: "role", jsonKey: "role"); options.ClaimActions.MapUniqueJsonKey(claimType: "subscriptionlevel", jsonKey: "subscriptionlevel"); options.ClaimActions.MapUniqueJsonKey(claimType: "country", jsonKey: "country");
ایجاد سیاستهای دسترسی در برنامهی MVC Client
برای تعریف یک سیاست دسترسی جدید در کلاس ImageGallery.MvcClient.WebApp\Startup.cs برنامهی MVC Client، به متد ConfigureServices آن مراجعه کرده و آنرا به صورت زیر تکمیل میکنیم:
namespace ImageGallery.MvcClient.WebApp { public class Startup { public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddAuthorization(options => { options.AddPolicy( name: "CanOrderFrame", configurePolicy: policyBuilder => { policyBuilder.RequireAuthenticatedUser(); policyBuilder.RequireClaim(claimType: "country", requiredValues: "ir"); policyBuilder.RequireClaim(claimType: "subscriptionlevel", requiredValues: "PayingUser"); }); });
به علاوه policyBuilder شامل متد RequireRole نیز هست. به همین جهت است که این روش تعریف سطوح دسترسی، روش قدیمی مبتنی بر نقشها را جایگزین کرده و در برگیرندهی آن نیز میشود؛ چون در این سیستم، role نیز تنها یک claim است، مانند country و یا subscriptionlevel فوق.
بررسی نحوهی استفادهی از Authorization Policy تعریف شده و جایگزین کردن آن با روش بررسی نقشها
تا کنون از روش بررسی سطوح دسترسیها بر اساس نقشهای کاربران در دو قسمت استفاده کردهایم:
الف) اصلاح Views\Shared\_Layout.cshtml برای استفادهی از Authorization Policy
در فایل Layout با بررسی نقش PayingUser، منوهای مرتبط با این نقش را فعال میکنیم:
@if(User.IsInRole("PayingUser")) { <li><a asp-area="" asp-controller="Gallery" asp-action="AddImage">Add an image</a></li> <li><a asp-area="" asp-controller="Gallery" asp-action="OrderFrame">Order a framed picture</a></li> }
@using Microsoft.AspNetCore.Authorization @inject IAuthorizationService AuthorizationService
@if (User.IsInRole("PayingUser")) { <li><a asp-area="" asp-controller="Gallery" asp-action="AddImage">Add an image</a></li> } @if ((await AuthorizationService.AuthorizeAsync(User, "CanOrderFrame")).Succeeded) { <li><a asp-area="" asp-controller="Gallery" asp-action="OrderFrame">Order a framed picture</a></li> }
ب) اصلاح کنترلر ImageGallery.MvcClient.WebApp\Controllers\GalleryController.cs برای استفادهی از Authorization Policy
namespace ImageGallery.MvcClient.WebApp.Controllers { [Authorize] public class GalleryController : Controller { [Authorize(Policy = "CanOrderFrame")] public async Task<IActionResult> OrderFrame() {
اکنون برای آزمایش برنامه یکبار از آن خارج شده و سپس توسط اکانت User 1 که از نوع PayingUser در کشور ir است، به آن وارد شوید.
ابتدا به قسمت IdentityInformation آن وارد شوید. در اینجا لیست claims جدید را میتوانید مشاهده کنید. همچنین لینک سفارش تصویر قاب شده نیز نمایان است و میتوان به آدرس آن نیز وارد شد.
استفاده از سیاستهای دسترسی در سطح برنامهی Web API
در سمت برنامهی Web API، در حال حاضر کاربران میتوانند به متدهای Get ،Put و Delete ای که رکوردهای آنها الزاما متعلق به آنها نیست دسترسی داشته باشند. بنابراین نیاز است از ورود کاربران به متدهای تغییرات رکوردهایی که OwnerID آنها با هویت کاربری آنها تطابقی ندارد، جلوگیری کرد. در این حالت Authorization Policy تعریف شده نیاز دارد تا با سرویس کاربران و بانک اطلاعاتی کار کند. همچنین نیاز به دسترسی به اطلاعات مسیریابی جاری را برای دریافت ImageId دارد. پیاده سازی یک چنین سیاست دسترسی پیچیدهای توسط متدهای RequireClaim و RequireRole میسر نیست. خوشبختانه امکان بسط سیستم Authorization Policy با پیاده سازی یک IAuthorizationRequirement سفارشی وجود دارد. RequireClaim و RequireRole، جزو Authorization Requirementهای پیشفرض و توکار هستند. اما میتوان نمونههای سفارشی آنها را نیز پیاده سازی کرد:
using System; using System.Linq; using System.Threading.Tasks; using Microsoft.AspNetCore.Authorization; using Microsoft.AspNetCore.Mvc.Filters; using Microsoft.Extensions.Logging; namespace ImageGallery.WebApi.Services { public class MustOwnImageRequirement : IAuthorizationRequirement { } public class MustOwnImageHandler : AuthorizationHandler<MustOwnImageRequirement> { private readonly IImagesService _imagesService; private readonly ILogger<MustOwnImageHandler> _logger; public MustOwnImageHandler( IImagesService imagesService, ILogger<MustOwnImageHandler> logger) { _imagesService = imagesService; _logger = logger; } protected override async Task HandleRequirementAsync( AuthorizationHandlerContext context, MustOwnImageRequirement requirement) { var filterContext = context.Resource as AuthorizationFilterContext; if (filterContext == null) { context.Fail(); return; } var imageId = filterContext.RouteData.Values["id"].ToString(); if (!Guid.TryParse(imageId, out Guid imageIdAsGuid)) { _logger.LogError($"`{imageId}` is not a Guid."); context.Fail(); return; } var subClaim = context.User.Claims.FirstOrDefault(c => c.Type == "sub"); if (subClaim == null) { _logger.LogError($"User.Claims don't have the `sub` claim."); context.Fail(); return; } var ownerId = subClaim.Value; if (!await _imagesService.IsImageOwnerAsync(imageIdAsGuid, ownerId)) { _logger.LogError($"`{ownerId}` is not the owner of `{imageIdAsGuid}` image."); context.Fail(); return; } // all checks out context.Succeed(requirement); } } }
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk"> <ItemGroup> <PackageReference Include="Microsoft.EntityFrameworkCore" Version="2.1.0" /> <PackageReference Include="Microsoft.AspNetCore.Authorization" Version="2.1.1.0" /> <PackageReference Include="Microsoft.AspNetCore.Mvc.Abstractions" Version="2.1.1.0" /> </ItemGroup> </Project>
پیاده سازی سیاستهای پویای دسترسی شامل مراحل ذیل است:
1- تعریف یک نیازمندی دسترسی جدید
public class MustOwnImageRequirement : IAuthorizationRequirement { }
2- پیاده سازی یک AuthorizationHandler استفاده کنندهی از نیازمندی دسترسی تعریف شده
که کدهای کامل آنرا در کلاس MustOwnImageHandler مشاهده میکنید. کار آن با ارث بری از AuthorizationHandler شروع شده و آرگومان جنریک آن، همان نیازمندی است که پیشتر تعریف کردیم. از این آرگومان جنریک جهت یافتن خودکار AuthorizationHandler متناظر با آن توسط ASP.NET Core استفاده میشود. بنابراین در اینجا MustOwnImageRequirement تهیه شده صرفا کارکرد علامتگذاری را دارد.
در کلاس تهیه شده باید متد HandleRequirementAsync آنرا بازنویسی کرد و اگر در این بین، منطق سفارشی ما context.Succeed را فراخوانی کند، به معنای برآورده شدن سیاست دسترسی بوده و کاربر جاری میتواند به منبع درخواستی بلافاصله دسترسی یابد و اگر context.Fail فراخوانی شود، در همینجا دسترسی کاربر قطع شده و HTTP status code مساوی 401 (عدم دسترسی) را دریافت میکند.
در این پیاده سازی از filterContext.RouteData برای یافتن Id تصویر مورد نظر استفاده شدهاست. همچنین Id شخص جاری نیز از sub claim موجود استخراج گردیدهاست. اکنون این اطلاعات را به سرویس تصاویر ارسال میکنیم تا توسط متد IsImageOwnerAsync آن مشخص شود که آیا کاربر جاری سیستم، همان کاربری است که تصویر را در بانک اطلاعاتی ثبت کردهاست؟ اگر بله، با فراخوانی context.Succeed به سیستم Authorization اعلام خواهیم کرد که این سیاست دسترسی و نیازمندی مرتبط با آن با موفقیت پشت سر گذاشته شدهاست.
3- معرفی سیاست دسترسی پویای تهیه شده به سیستم
معرفی سیاست کاری پویا و سفارشی تهیه شده، شامل دو مرحلهی زیر است:
مراجعهی به کلاس ImageGallery.WebApi.WebApp\Startup.cs و افزودن نیازمندی آن:
namespace ImageGallery.WebApi.WebApp { public class Startup { public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddAuthorization(authorizationOptions => { authorizationOptions.AddPolicy( name: "MustOwnImage", configurePolicy: policyBuilder => { policyBuilder.RequireAuthenticatedUser(); policyBuilder.AddRequirements(new MustOwnImageRequirement()); }); }); services.AddScoped<IAuthorizationHandler, MustOwnImageHandler>();
سپس یک Policy جدید را با نام دلخواه MustOwnImage تعریف کرده و نیازمندی علامتگذار خود را به عنوان یک policy.Requirements جدید، اضافه میکنیم. همانطور که ملاحظه میکنید یک وهلهی جدید از MustOwnImageRequirement در اینجا ثبت شدهاست. همین وهله به متد HandleRequirementAsync نیز ارسال میشود. بنابراین اگر نیاز به ارسال پارامترهای بیشتری به این متد وجود داشت، میتوان خواص مرتبطی را به کلاس MustOwnImageRequirement نیز اضافه کرد.
همانطور که مشخص است، در اینجا یک نیازمندی را میتوان ثبت کرد و نه Handler آنرا. این Handler از سیستم تزریق وابستگیها بر اساس آرگومان جنریک AuthorizationHandler پیاده سازی شده، به صورت خودکار یافت شده و اجرا میشود (بنابراین اگر Handler شما اجرا نشد، مطمئن شوید که حتما آنرا به سیستم تزریق وابستگیها معرفی کردهاید).
پس از آن هر کنترلر یا اکشن متدی که از این سیاست دسترسی پویای تهیه شده استفاده کند:
[Authorize(Policy ="MustOwnImage")]
اعمال سیاست دسترسی پویای تعریف شده به Web API
پس از تعریف سیاست دسترسی MustOwnImage که پویا عمل میکند، اکنون نوبت به استفادهی از آن در کنترلر ImageGallery.WebApi.WebApp\Controllers\ImagesController.cs است:
namespace ImageGallery.WebApi.WebApp.Controllers { [Route("api/images")] [Authorize] public class ImagesController : Controller { [HttpGet("{id}", Name = "GetImage")] [Authorize("MustOwnImage")] public async Task<IActionResult> GetImage(Guid id) { } [HttpDelete("{id}")] [Authorize("MustOwnImage")] public async Task<IActionResult> DeleteImage(Guid id) { } [HttpPut("{id}")] [Authorize("MustOwnImage")] public async Task<IActionResult> UpdateImage(Guid id, [FromBody] ImageForUpdateModel imageForUpdate) { } } }
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید.
برای اجرای برنامه:
- ابتدا به پوشهی src\WebApi\ImageGallery.WebApi.WebApp وارد شده و dotnet_run.bat آنرا اجرا کنید تا WebAPI برنامه راه اندازی شود.
- سپس به پوشهی src\IDP\DNT.IDP مراجعه کرده و و dotnet_run.bat آنرا اجرا کنید تا برنامهی IDP راه اندازی شود.
- در آخر به پوشهی src\MvcClient\ImageGallery.MvcClient.WebApp وارد شده و dotnet_run.bat آنرا اجرا کنید تا MVC Client راه اندازی شود.
اکنون که هر سه برنامه در حال اجرا هستند، مرورگر را گشوده و مسیر https://localhost:5001 را درخواست کنید. در صفحهی login نام کاربری را User 1 و کلمهی عبور آنرا password وارد کنید.
معماری N-Tier چالشهای بخصوصی را برای قابلیتهای change-tracking در EF اضافه میکند. در ابتدا دادهها توسط یک آبجکت EF Context بارگذاری میشوند اما این آبجکت پس از ارسال دادهها به کلاینت از بین میرود. تغییراتی که در سمت کلاینت روی دادهها اعمال میشوند ردیابی (track) نخواهند شد. هنگام بروز رسانی، آبجکت Context جدیدی برای پردازش اطلاعات ارسالی باید ایجاد شود. مسلما آبجکت جدید هیچ چیز درباره Context پیشین یا مقادیر اصلی موجودیتها نمیداند.
در نسخههای قبلی Entity Framework توسعه دهندگان با استفاده از قالب ویژه ای بنام Self-Tracking Entities میتوانستند تغییرات موجودیتها را ردیابی کنند. این قابلیت در نسخه EF 6 از رده خارج شده است و گرچه هنوز توسط ObjectContext پشتیبانی میشود، آبجکت DbContext از آن پشتیبانی نمیکند.
در این سری از مقالات روی عملیات پایه CRUD تمرکز میکنیم که در اکثر اپلیکیشنهای n-Tier استفاده میشوند. همچنین خواهیم دید چگونه میتوان تغییرات موجودیتها را ردیابی کرد. مباحثی مانند همزمانی (concurrency) و مرتب سازی (serialization) نیز بررسی خواهند شد. در قسمت یک این سری مقالات، به بروز رسانی موجودیتهای منفصل (disconnected) توسط سرویسهای Web API نگاهی خواهیم داشت.
بروز رسانی موجودیتهای منفصل با Web API
سناریویی را فرض کنید که در آن برای انجام عملیات CRUD از یک سرویس Web API استفاده میشود. همچنین مدیریت دادهها با مدل Code-First پیاده سازی شده است. در مثال جاری یک کلاینت Console Application خواهیم داشت که یک سرویس Web API را فراخوانی میکند. توجه داشته باشید که هر اپلیکیشن در Solution مجزایی قرار دارد. تفکیک پروژهها برای شبیه سازی یک محیط n-Tier انجام شده است.
فرض کنید مدلی مانند تصویر زیر داریم.
همانطور که میبینید مدل جاری، سفارشات یک اپلیکیشن فرضی را معرفی میکند. میخواهیم مدل و کد دسترسی به دادهها را در یک سرویس Web API پیاده سازی کنیم، تا هر کلاینتی که از HTTP استفاده میکند بتواند عملیات CRUD را انجام دهد. برای ساختن سرویس مورد نظر مراحل زیر را دنبال کنید.
- در ویژوال استودیو پروژه جدیدی از نوع ASP.NET Web Application بسازید و قالب پروژه را Web API انتخاب کنید. نام پروژه را به Recipe1.Service تغییر دهید.
- کنترلر جدیدی از نوع WebApi Controller با نام OrderController به پروژه اضافه کنید.
- کلاس جدیدی با نام Order در پوشه مدلها ایجاد کنید و کد زیر را به آن اضافه نمایید.
public class Order { public int OrderId { get; set; } public string Product { get; set; } public int Quantity { get; set; } public string Status { get; set; } public byte[] TimeStamp { get; set; } }
- با استفاده از NuGet Package Manager کتابخانه Entity Framework 6 را به پروژه اضافه کنید.
- حال کلاسی با نام Recipe1Context ایجاد کنید و کد زیر را به آن اضافه نمایید.
public class Recipe1Context : DbContext { public Recipe1Context() : base("Recipe1ConnectionString") { } public DbSet<Order> Orders { get; set; } protected override void OnModelCreating(DbModelBuilder modelBuilder) { modelBuilder.Entity<Order>().ToTable("Orders"); // Following configuration enables timestamp to be concurrency token modelBuilder.Entity<Order>().Property(x => x.TimeStamp) .IsConcurrencyToken() .HasDatabaseGeneratedOption(DatabaseGeneratedOption.Computed); } }
- فایل Web.config پروژه را باز کنید و رشته اتصال زیر را به قسمت ConnectionStrings اضافه نمایید.
<connectionStrings> <add name="Recipe1ConnectionString" connectionString="Data Source=.; Initial Catalog=EFRecipes; Integrated Security=True; MultipleActiveResultSets=True" providerName="System.Data.SqlClient" /> </connectionStrings>
- فایل Global.asax را باز کنید و کد زیر را به آن اضافه نمایید. این کد بررسی Entity Framework Compatibility را غیرفعال میکند.
protected void Application_Start() { // Disable Entity Framework Model Compatibilty Database.SetInitializer<Recipe1Context>(null); ... }
- در آخر کد کنترلر Order را با لیست زیر جایگزین کنید.
public class OrderController : ApiController { // GET api/order public IEnumerable<Order> Get() { using (var context = new Recipe1Context()) { return context.Orders.ToList(); } } // GET api/order/5 public Order Get(int id) { using (var context = new Recipe1Context()) { return context.Orders.FirstOrDefault(x => x.OrderId == id); } } // POST api/order public HttpResponseMessage Post(Order order) { // Cleanup data from previous requests Cleanup(); using (var context = new Recipe1Context()) { context.Orders.Add(order); context.SaveChanges(); // create HttpResponseMessage to wrap result, assigning Http Status code of 201, // which informs client that resource created successfully var response = Request.CreateResponse(HttpStatusCode.Created, order); // add location of newly-created resource to response header response.Headers.Location = new Uri(Url.Link("DefaultApi", new { id = order.OrderId })); return response; } } // PUT api/order/5 public HttpResponseMessage Put(Order order) { using (var context = new Recipe1Context()) { context.Entry(order).State = EntityState.Modified; context.SaveChanges(); // return Http Status code of 200, informing client that resouce updated successfully return Request.CreateResponse(HttpStatusCode.OK, order); } } // DELETE api/order/5 public HttpResponseMessage Delete(int id) { using (var context = new Recipe1Context()) { var order = context.Orders.FirstOrDefault(x => x.OrderId == id); context.Orders.Remove(order); context.SaveChanges(); // Return Http Status code of 200, informing client that resouce removed successfully return Request.CreateResponse(HttpStatusCode.OK); } } private void Cleanup() { using (var context = new Recipe1Context()) { context.Database.ExecuteSqlCommand("delete from [orders]"); } } }
در قدم بعدی اپلیکیشن کلاینت را میسازیم که از سرویس Web API استفاده میکند.
- در ویژوال استودیو پروژه جدیدی از نوع Console Application بسازید و نام آن را به Recipe1.Client تغییر دهید.
- کلاس موجودیت Order را به پروژه اضافه کنید. همان کلاسی که در سرویس Web API ساختیم.
نکته: قسمت هایی از اپلیکیشن که باید در لایههای مختلف مورد استفاده قرار گیرند - مانند کلاسهای موجودیتها - بهتر است در لایه مجزایی قرار داده شده و به اشتراک گذاشته شوند. مثلا میتوانید پروژه ای از نوع Class Library بسازید و تمام موجودیتها را در آن تعریف کنید. سپس لایههای مختلف این پروژه را ارجاع خواهند کرد.
فایل program.cs را باز کنید و کد زیر را به آن اضافه نمایید.
private HttpClient _client; private Order _order; private static void Main() { Task t = Run(); t.Wait(); Console.WriteLine("\nPress <enter> to continue..."); Console.ReadLine(); } private static async Task Run() { // create instance of the program class var program = new Program(); program.ServiceSetup(); program.CreateOrder(); // do not proceed until order is added await program.PostOrderAsync(); program.ChangeOrder(); // do not proceed until order is changed await program.PutOrderAsync(); // do not proceed until order is removed await program.RemoveOrderAsync(); } private void ServiceSetup() { // map URL for Web API cal _client = new HttpClient { BaseAddress = new Uri("http://localhost:3237/") }; // add Accept Header to request Web API content // negotiation to return resource in JSON format _client.DefaultRequestHeaders.Accept. Add(new MediaTypeWithQualityHeaderValue("application/json")); } private void CreateOrder() { // Create new order _order = new Order { Product = "Camping Tent", Quantity = 3, Status = "Received" }; } private async Task PostOrderAsync() { // leverage Web API client side API to call service var response = await _client.PostAsJsonAsync("api/order", _order); Uri newOrderUri; if (response.IsSuccessStatusCode) { // Capture Uri of new resource newOrderUri = response.Headers.Location; // capture newly-created order returned from service, // which will now include the database-generated Id value _order = await response.Content.ReadAsAsync<Order>(); Console.WriteLine("Successfully created order. Here is URL to new resource: {0}", newOrderUri); } else Console.WriteLine("{0} ({1})", (int)response.StatusCode, response.ReasonPhrase); } private void ChangeOrder() { // update order _order.Quantity = 10; } private async Task PutOrderAsync() { // construct call to generate HttpPut verb and dispatch // to corresponding Put method in the Web API Service var response = await _client.PutAsJsonAsync("api/order", _order); if (response.IsSuccessStatusCode) { // capture updated order returned from service, which will include new quanity _order = await response.Content.ReadAsAsync<Order>(); Console.WriteLine("Successfully updated order: {0}", response.StatusCode); } else Console.WriteLine("{0} ({1})", (int)response.StatusCode, response.ReasonPhrase); } private async Task RemoveOrderAsync() { // remove order var uri = "api/order/" + _order.OrderId; var response = await _client.DeleteAsync(uri); if (response.IsSuccessStatusCode) Console.WriteLine("Sucessfully deleted order: {0}", response.StatusCode); else Console.WriteLine("{0} ({1})", (int)response.StatusCode, response.ReasonPhrase); }
Successfully updated order: OK
Sucessfully deleted order: OK
شرح مثال جاری
با اجرای اپلیکیشن Web API شروع کنید. این اپلیکیشن یک کنترلر Web API دارد که پس از اجرا شما را به صفحه خانه هدایت میکند. در این مرحله اپلیکیشن در حال اجرا است و سرویسهای ما قابل دسترسی هستند.
حال اپلیکیشن کنسول را باز کنید. روی خط اول کد program.cs یک breakpoint تعریف کرده و اپلیکیشن را اجرا کنید. ابتدا آدرس سرویس Web API را پیکربندی کرده و خاصیت Accept Header را مقدار دهی میکنیم. با این کار از سرویس مورد نظر درخواست میکنیم که دادهها را با فرمت JSON بازگرداند. سپس یک آبجکت Order میسازیم و با فراخوانی متد PostAsJsonAsync آن را به سرویس ارسال میکنیم. این متد روی آبجکت HttpClient تعریف شده است. اگر به اکشن متد Post در کنترلر Order یک breakpoint اضافه کنید، خواهید دید که این متد سفارش جدید را بعنوان یک پارامتر دریافت میکند و آن را به لیست موجودیتها در Context جاری اضافه مینماید. این عمل باعث میشود که آبجکت جدید بعنوان Added علامت گذاری شود، در این مرحله Context جاری شروع به ردیابی تغییرات میکند. در آخر با فراخوانی متد SaveChanges دادهها را ذخیره میکنیم. در قدم بعدی کد وضعیت 201 (Created) و آدرس منبع جدید را در یک آبجکت HttpResponseMessage قرار میدهیم و به کلاینت ارسال میکنیم. هنگام استفاده از Web API باید اطمینان حاصل کنیم که کلاینتها درخواستهای ایجاد رکورد جدید را بصورت POST ارسال میکنند. درخواستهای HTTP Post بصورت خودکار به اکشن متد متناظر نگاشت میشوند.
در مرحله بعد عملیات بعدی را اجرا میکنیم، تعداد سفارش را تغییر میدهیم و موجودیت جاری را با فراخوانی متد PutAsJsonAsync به سرویس Web API ارسال میکنیم. اگر به اکشن متد Put در کنترلر سرویس یک breakpoint اضافه کنید، خواهید دید که آبجکت سفارش بصورت یک پارامتر دریافت میشود. سپس با فراخوانی متد Entry و پاس دادن موجودیت جاری بعنوان رفرنس، خاصیت State را به Modified تغییر میدهیم، که این کار موجودیت را به Context جاری میچسباند. حال فراخوانی متد SaveChanges یک اسکریپت بروز رسانی تولید خواهد کرد. در مثال جاری تمام فیلدهای آبجکت Order را بروز رسانی میکنیم. در شمارههای بعدی این سری از مقالات، خواهیم دید چگونه میتوان تنها فیلدهایی را بروز رسانی کرد که تغییر کرده اند. در آخر عملیات را با بازگرداندن کد وضعیت 200 (OK) به اتمام میرسانیم.
در مرحله بعد، عملیات نهایی را اجرا میکنیم که موجودیت Order را از منبع داده حذف میکند. برای اینکار شناسه (Id) رکورد مورد نظر را به آدرس سرویس اضافه میکنیم و متد DeleteAsync را فراخوانی میکنیم. در سرویس Web API رکورد مورد نظر را از دیتابیس دریافت کرده و متد Remove را روی Context جاری فراخوانی میکنیم. این کار موجودیت مورد نظر را بعنوان Deleted علامت گذاری میکند. فراخوانی متد SaveChanges یک اسکریپت Delete تولید خواهد کرد که نهایتا منجر به حذف شدن رکورد میشود.
در یک اپلیکیشن واقعی بهتر است کد دسترسی دادهها از سرویس Web API تفکیک شود و در لایه مجزایی قرار گیرد.
ASP.NET MVC #9
@html.actionlink(item.name, "details", new { id = item.productnumber , name=item.id})
در کد بالا اگر id ما از جنس guid و primary key هم باشه موقع نمایش در url مشکل امنیتی نداره؟
راه حلش چیه؟
Tools -> Code Snippets Manager (Ctrl+K,Ctrl+B)
در ویژوال استودیو 2010 دو نوع snippet وجود دارد :
1- Expansion snippets : که در محل کرسر (Cursor) اضافه میشوند . مثل cw و enum که به ترتیب دستور writeLine و ساختار یک enum را ایجاد میکنند .
2- SurroundsWith snippets : که میتوانند یک تکه کد انتخاب شده را در بر بگیرند مثل for و یا do که کد انتخاب شده را در یک حلقه for و do-while محصور میکنند .
نکته ای که باید توجه داشت این است که یک snippet میتواند از هر دو نوع باشد . برای مثال for و do و یا if ، در صورتی که کدی انتخاب شده باشد آن را محصور میکنند و گرنه ساختار خالی مرتبط را در محل cursor اضافه میکنند .
همانطور که در ابتدا هم ذکر شد ، علاوه بر snippetهای آمادهی موجود ، توسعه دهنده میتواند قطعه کدهایی را خود ایجاد کرده و مورد استفاده قرار دهد .
در اینجا یک expansion snippet خواهیم ساخت تا کار اضافه کردن بلاک try-catch-finally را برای ما انجام دهد .
- ابتدا یک فایل xml به پروژه اضافه میکنیم و آنرا TryCatchFinally.snippet مینامیم . توجه کنید که نام فایل باید به .snippet ختم شود .
- فایل را باز و درون آن راست کلیک کرده و گزینه Insert snippet > Snippet را انتخاب میکنیم . با اینکار یک قالب پایه snippet ( که یک ساختار xml ) است به فایل اضافه میشود . هر فایل snippet از دو بخش اصلی header و snippet تشکیل شده که بخش header اطلاعاتی کلی درباره قطعه کد را نگهداری میکند و بخش snippet مربوط به تعریف محتوای قطعه کد است .
<codesnippet format="1.0.0" xmlns="http://schemas.microsoft.com/VisualStudio/2005/CodeSnippet"> <header> <title>title</title> <author>author</author> <shortcut>shortcut</shortcut> <description>description</description> <snippettypes> <snippettype>SurroundsWith</snippettype> <snippettype>Expansion</snippettype> </snippettypes> </header> <snippet> <declarations> <literal> <id>name</id> <default>value</default> </literal> </declarations> <code language="XML"> <!--[CDATA[<test--> <name>$name$</name> $selected$ $end$]]> </code> </snippet> </codesnippet>
- قالب پیش فرض شامل هر دو نوع snippet است .
<codesnippet format="1.0.0" xmlns="http://schemas.microsoft.com/VisualStudio/2005/CodeSnippet"> <header> ... <snippettypes> <snippettype>SurroundsWith</snippettype> <snippettype>Expansion</snippettype> </snippettypes> </header> ... </codesnippet>
از آنجا که قصد داریم یک Expansion snippet بسازیم پس تگ SurroundsWith را حذف میکنیم .
<snippettypes> <snippettype>Expansion</snippettype> </snippettypes>
- در بخش header مقدار تگ Title را به “Try Catch Finally”و مقدار تگ Shortcut را به “trycf” و Description را به “Adds a try-catch-finally block ” تغییر میدهیم . Title عنوان snippet است و وجود آن ضروری است . اضافه کردن shortcut اختیاری است و به عنوان یک متن میانبر برای اضافه کردن snippet استفاده میشود .
<Header> <Title>Try Catch Finally</Title> <Author>mohsen.d</Author> <Shortcut>trycf</Shortcut> <Description>Adds a try-catch-finally block</Description>
- تگ Literal برای تعریف جایگزین برای بخشی از کد درون snippet که احتمال دارد پس از اضافه شدن ، توسط برنامه نویس و یا در صورت استفاده از function توسط خود ویژوال استودیو تغییر کند استفاده میشود . در قطعه کد try-catch-finally ، ما میخواهیم به کاربر اجازه بدهیم که نوع استثنائی را که catch میشود تغییر دهد .
تگ id نامی برای بخش قابل ویرایش تعریف میکند ( که از آن در ادامه در تعریف خود قطعه کد استفاده میکنیم ) . آنرا به “ExceptionName” تغییر میدهیم . تگ default هم مقدار پیش فرضی را برای آن بخش مشخص میکند . ما میخواهیم تمام استثناها را Catch کنیم پس مقدار پیش فرض را برابر "Exception" قرار میدهیم .
..... <declarations> <literal> <id>ExceptionName</id> <default>Exception</default> </literal> </declarations> ...
- و در تگ Code ، خود قطعه کدی که ویژوال استودیو باید آن را اضافه کند ، تعریف میشود . مقدار مشخصه Language آن را به CSharp تغییر میدهیم و محتویات داخل آنرا به شکل زیر اضافه میکنیم .
<code language="CSharp"> <!--[CDATA[ try { $end$ } catch($ExceptionName$) { } finally { } ]]--> </code>
به نحوه استفاده از ExceptionName که در قسمت Literal تعریف کردیم توجه کنید . عبارت $end$ هم یک کلمه رزرو شده است که محل قرار گرفتن cursor را بعد از اضافه شدن قطعه کد مشخص میکند .
- در نهایت snippet ما به شکل زیر خواهد بود :
<codesnippet format="1.0.0" xmlns="http://schemas.microsoft.com/VisualStudio/2005/CodeSnippet"> <header> <title>Try Catch Finally</title> <author>mohsen.d</author> <shortcut>trycf</shortcut> <description>Adds a try-catch-finally block</description> <snippettypes> <snippettype>Expansion</snippettype> </snippettypes> </header> <snippet> <declarations> <literal> <id>ExceptionName</id> <default>Exception</default> </literal> </declarations> <code language="CSharp"> <!--[CDATA[ try { $end$ } catch($ExceptionName$) { } finally { } ]]--> </code> </snippet> </codesnippet>
اضافه کردن snippet ساخته شده به visual studio
دو راه برای اضافه کردن snippet تعریف شده به ویژوال استودیو وجود دارد :
روش اول قرار دادن فایل .snippet در پوشه code snippets ویژوال استودیو است که مسیر پیش فرض آن
C:\Users\<UserName>\Documents\Visual Studio 2010\Code Snippets\
گزینه دوم import کردن فایل .snippet به داخل ویژوال استودیو است . در ویژوال استودیو به مسیر
Tools -> Code Snippets Manager (Ctrl+K,Ctrl+B)
استفاده از snippet ساخته شده
برای استفاده از snippet میتوانیم متن میانبر تعریف شده را تایپ کنیم و با دو بار فشردن کلید tab قطعه کد تعریف شده به محل کرسر اضافه میشودهمینطور با فشردن کلیدهای Ctrl+K و Ctrl+X به صورت پشت سر هم منوی “Insert Snippet” ظاهر میشود که از طریق آن میتوانیم Snippet موردنظر را یافته ( بدنبال Title تعریف شده برای snippet در پوشه ای که آنرا ذخیره کرده اید بگردید ) و با انتخاب آن کد تعریف شده اضافه خواهد شد .
برای آشنایی با روشهای مختلف دسترسی به snippetها اینجا را بررسی کنید .
ابزارها
در این پروژه هم مجموعه snippetهای موجود ویژوال استودیو 2010 برای زبان سی شارپ ، جهت سازگاری با stylecop ویرایش و refactor شده اند ( در کنار تعریف snippetهای دیگر ).
تهیه کوئری بر روی ایندکسهای Full Text Search
با استفاده از Contains predicate چه اطلاعاتی را میتوان جستجو کرد؟
متد Contains مخصوص FTS، قابلیت یافتن کلمات و عبارات، تطابق کامل با عبارت در حال جستجو و یا حتی جستجوهای فازی را دارد. همچنین حالات مختلف صرفی یا inflectional یک کلمه را نیز میتواند جستجو کند (مانند jump، jumps و jumped). البته این مورد وابسته است به زبانی که در حین ایجاد ایندکس مشخص میشود. امکان یافتن کلماتی نزدیک و مشابه به کلماتی دیگر نیز پیش بینی شدهاست. پیشوندها و پسوندها را نیز میتوان جستجو کرد. امکان تعیین وزن و اهمیت کلمات در حال جستجو وجود دارند (برای مثال در این جستجوی خاص، کلمهی ویژه اهمیت بیشتری نسبت به بقیه دارد). متد Contains امکان جستجوی Synonyms را نیز دارد. برای مثال یافتن رکوردهایی که معنایی مشابه need دارند اما دقیقا حاوی کلمهی need نیستند.
بررسی ریز جزئیات توانمندیهای Contains predicate
1) جستجوی کلمات ساده
-- Simple term SELECT id, title, docexcerpt FROM dbo.Documents WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'data');
باید دقت داشت که این نوع کوئریها، حساس به حروف کوچک و بزرگ نیستند.
همچنین عبارت وارد شده از نوع یونیکد است. به همین جهت برای جلوگیری از تغییر encoding رشته وارد شده (و تفسیر آن بر اساس Collation بانک اطلاعاتی)، یک N به ابتدای عبارت افزوده شدهاست.
2) جستجوی عبارات
-- Simple term - phrase SELECT id, title, docexcerpt FROM dbo.Documents WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'"data warehouse"');
3) استفاده از عملگرهای منطقی مانند OR و AND
-- Simple terms with logical OR SELECT id, title, docexcerpt FROM dbo.Documents WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'data OR index');
و یا نحوهی بکارگیری AND NOT در کوئری ذیل مشخص شدهاست:
-- Simple terms with logical AND NOT SELECT id, title, docexcerpt FROM dbo.Documents WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'data AND NOT mining');
به علاوه با استفاده از پرانتزها میتوان تقدم و تاخر عملگرهای منطقی را بهتر مشخص کرد:
-- Simple terms with mny logical operators, order defined with parentheses SELECT id, title, docexcerpt FROM dbo.Documents WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'data OR (fact AND warehouse)');
4) جستجوی پیشوندها
-- Prefix SELECT id, title, docexcerpt FROM dbo.Documents WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'"add*"');
5) جستجوهای Proximity
Proximity در اینجا به معنای یافتن واژههایی هستند که نزدیک (از لحاظ تعداد فاصله بر حسب کلمات) به واژهای دیگر میباشند.
-- Simple proximity SELECT id, title, docexcerpt FROM dbo.Documents WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'NEAR(problem, data)');
همچنین میتوان مشخص کرد که این نزدیک بودن دقیقا به چه معنایی است:
-- Proximity with max distance 5 words SELECT id, title, docexcerpt FROM dbo.Documents WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'NEAR((problem, data),5)'); -- Proximity with max distance 1 word SELECT id, title, docexcerpt FROM dbo.Documents WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'NEAR((problem, data),1)');
همچنین میتوان مشخص کرد که ترتیب جستجو باید دقیقا بر اساس نحوهی تعریف این کلمات در کوئری باشد:
-- Proximity with max distance and order SELECT id, title, docexcerpt FROM dbo.Documents WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'NEAR((problem, data),5, TRUE)'); GO
6) جستجوی بر روی بیش از یک فیلد
در قسمت قبل، FULLTEXT INDEX انتهای بحث را بر روی دو فیلد docexcerpt و doccontent تهیه کردیم. اگر نیاز باشد تا جستجوی انجام شده هر دو فیلد را شامل شود میتوان به نحو ذیل عمل کرد:
SELECT id, title, docexcerpt FROM dbo.Documents WHERE CONTAINS((docexcerpt,doccontent), N'data');
یک نکته: اگر تعداد ستونهای ایندکس شده زیاد است و نیاز داریم تا بر روی تمام آنها FTS انجام شود، تنها کافی است پارامتر اول متد Contains را * وارد کنیم. * در اینجا به معنای تمام ستونهایی است که در حین تشکیل FULLTEXT INDEX ذکر شدهاند.
7) جستجوهای صرفی یا inflectional
FTS بر اساس زبان انتخابی، در حین تشکیل ایندکسهای خاص خودش، یک سری آنالیزهای دستوری را نیز بر روی واژهها انجام میدهد. همچنین امکان تعریف زبان مورد استفاده در حین استفاده از متد Contains نیز وجود دارد.
-- Inflectional forms -- The next query does not return any rows SELECT id, title, docexcerpt FROM dbo.Documents WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'presentation'); -- The next query returns a row SELECT id, title, docexcerpt FROM dbo.Documents WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'FORMSOF(INFLECTIONAL, presentation)'); GO
اکنون اگر کوئری دوم را که از FORMSOF جهت تعیین روش INFLECTIONAL استفاده کرده است، اجرا کنیم، به یک رکورد خواهیم رسید که در آن جمع واژهی presentation وجود دارد.
8) جستجو برای یافتن متشابهات
برای نمونه اگر SQL Server 2012 بر روی سیستم شما نصب باشد، محل نصب واژهنامههای Synonyms یا واژههایی همانند از لحاظ معنایی را در مسیر زیر میتوانید مشاهده کنید:
C:\...\MSSQL11.MSSQLSERVER\MSSQL\FTData
<XML ID="Microsoft Search Thesaurus"> <thesaurus xmlns="x-schema:tsSchema.xml"> <diacritics_sensitive>0</diacritics_sensitive> <expansion> <sub>Internet Explorer</sub> <sub>IE</sub> <sub>IE5</sub> </expansion> <replacement> <pat>NT5</pat> <pat>W2K</pat> <sub>Windows 2000</sub> </replacement> <expansion> <sub>run</sub> <sub>jog</sub> </expansion> <expansion> <sub>need</sub> <sub>necessity</sub> </expansion> </thesaurus> </XML>
فایل tsenu.xml به صورت پیش فرض برای زبان انگلیسی آمریکایی مورد استفاده قرار میگیرد. اگر محتویات آنرا برای مثال با محتویات XML ایی فوق جایگزین کنید (در حین ذخیره باید دقت داشت که encoding فایل نیاز است Unicode باشد)، سپس باید SQL Server را از این تغییر نیز مطلع نمائیم:
-- Load the US English file EXEC sys.sp_fulltext_load_thesaurus_file 1033; GO
البته اگر اینکار را انجام ندهیم، به صورت خودکار، اولین کوئری که از THESAURUS انگلیسی استفاده میکند، سبب بارگذاری آن خواهد شد.
-- Synonyms -- The next query does not return any rows SELECT id, title, docexcerpt FROM dbo.Documents WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'need'); -- The next query returns a row SELECT id, title, docexcerpt FROM dbo.Documents WHERE CONTAINS(docexcerpt, N'FORMSOF(THESAURUS, need)'); GO
در ادامه اگر کوئری دوم را که از FORMSOF جهت تعیین روش THESAURUS استفاده کرده است، اجرا کنیم، به یک رکورد خواهیم رسید که در آن واژهی necessity به کمک محتویات فایل tsenu.xml که پیشتر تهیه کردیم، بجای need وجود دارد.
9) جستجو بر روی خواص و متادیتای فایلها
-- Document properties SELECT id, title, docexcerpt FROM dbo.Documents WHERE CONTAINS(PROPERTY(doccontent,N'Authors'), N'Test');
کار با FREETEXT
-- FREETEXT SELECT * FROM dbo.Documents WHERE FREETEXT(docexcerpt, N'data presentation need');
در کوئری فوق، کلیه رکوردهایی که با سه کلمهی وارد شده (به صورت مجزا) به نحوی تطابق داشته باشند (تطابق کامل یا بر اساس تطابقهای معنایی یا دستوری) باز گردانده خواهند شد.
در ادامه قصد داریم همان امکان پشتیبانی از تصاویر base64 مدفون شده در صفحات HTML را به کتابخانه XMLWorker نیز اضافه کنیم.
تهیه پردازندههای سفارشی تگهای HTML جهت افزونه XMLWorker
در اینجا کار با ارث بری از کلاس AbstractTagProcessor شروع میشود. سپس کافی است تا متد End این کلاس پایه را override کرده و تگ سفارشی خود را پردازش کنیم. نمونههایی از این نوع پردازندهها را در پوشه itextsharp.xmlworker\iTextSharp\tool\xml\html سورسهای iTextSharp میتوانید ملاحظه کنید و جهت ایده گرفتن بسیار مناسب میباشند.
یکی از این پردازندههای پیش فرض موجود در افزونه XMLWorker کار پردازش تگهای img را انجام میدهد و در کلاس iTextSharp.tool.xml.html.Image قرار گرفته است. این پردازنده به صورت پیش فرض تصاویر base64 را پردازش نمیکند. برای رفع این مشکل میتوان به نحو ذیل عمل کرد:
public class CustomImageTagProcessor : iTextSharp.tool.xml.html.Image { public override IList<IElement> End(IWorkerContext ctx, Tag tag, IList<IElement> currentContent) { IDictionary<string, string> attributes = tag.Attributes; string src; if (!attributes.TryGetValue(HTML.Attribute.SRC, out src)) return new List<IElement>(1); if (string.IsNullOrEmpty(src)) return new List<IElement>(1); if (src.StartsWith("data:image/", StringComparison.InvariantCultureIgnoreCase)) { // data:[<MIME-type>][;charset=<encoding>][;base64],<data> var base64Data = src.Substring(src.IndexOf(",") + 1); var imagedata = Convert.FromBase64String(base64Data); var image = iTextSharp.text.Image.GetInstance(imagedata); var list = new List<IElement>(); var htmlPipelineContext = GetHtmlPipelineContext(ctx); list.Add(GetCssAppliers().Apply(new Chunk((iTextSharp.text.Image)GetCssAppliers().Apply(image, tag, htmlPipelineContext), 0, 0, true), tag, htmlPipelineContext)); return list; } else { return base.End(ctx, tag, currentContent); } } }
در اینجا اگر src یک تگ img با الگوی تصاویر base64 شروع شده باشد، تصویر آن استخراج و تبدیل به وهلهای از تصاویر استاندارد iTextSharp میشود. سپس این تصویر در اختیار htmlPipelineContext قرار داده خواهد شد و یا اگر این تصویر از نوع base64 نباشد، همان متد base.End کلاس پایه، جهت پردازش آن کفایت میکند.
استفاده از یک پردازنده تگ سفارشی HTML افزونه XMLWorker
تا اینجا یک پردازنده جدید تصاویر را ایجاد کردهایم. برای اینکه XMLWorker را از وجود آن مطلع کنیم، نیاز است آنرا به درون htmlPipeline این افزونه تزریق نمائیم که کدهای کامل آنرا در ذیل مشاهده میکنید:
using (var doc = new Document(PageSize.A4)) { var writer = PdfWriter.GetInstance(doc, new FileStream("test.pdf", FileMode.Create)); doc.Open(); var html = @"<img src='' width='62' height='80' style='float: left; margin-right: 28px;' />"; var tagProcessors = (DefaultTagProcessorFactory)Tags.GetHtmlTagProcessorFactory(); tagProcessors.RemoveProcessor(HTML.Tag.IMG); // remove the default processor tagProcessors.AddProcessor(HTML.Tag.IMG, new CustomImageTagProcessor()); // use our new processor var cssResolver = new StyleAttrCSSResolver(); cssResolver.AddCss(@"code { padding: 2px 4px; }", "utf-8", true); var charset = Encoding.UTF8; var hpc = new HtmlPipelineContext(new CssAppliersImpl(new XMLWorkerFontProvider())); hpc.SetAcceptUnknown(true).AutoBookmark(true).SetTagFactory(tagProcessors); // inject the tagProcessors var htmlPipeline = new HtmlPipeline(hpc, new PdfWriterPipeline(doc, writer)); var pipeline = new CssResolverPipeline(cssResolver, htmlPipeline); var worker = new XMLWorker(pipeline, true); var xmlParser = new XMLParser(true, worker, charset); xmlParser.Parse(new StringReader(html)); } Process.Start("test.pdf");
- تغییر اندازه تصویر در زمان ذخیرهسازی
- در زمانی که میخواهیم تصویر را به بازدید کننده نشان دهیم
using System; using System.Drawing; using System.Drawing.Drawing2D; using System.Drawing.Imaging; using System.IO; namespace PWS { public static class Helpers { /// <summary> /// تغییر اندازه تصویر /// </summary> /// <param name="imageFile">آرایه بایتی از تصویر مورد نظر</param> /// <param name="targetSize">اندازه تصویر خروجی</param> /// <param name="format">فرمت تصویر خروجی</param> /// <returns></returns> public static byte[] ResizeImageFile(this byte[] imageFile, Int32 targetSize, ImageFormat format) { if (imageFile == null) throw new Exception("لطفا تصویر اصلی را مشخص نمایید"); //باز کردن تصویر اصلی به عنوان یک جریان using (var oldImage = Image.FromStream(new MemoryStream(imageFile))) { //محاسبه اندازه تصویر خروجی با توجه به اندازه داده شده var newSize = CalculateDimensions(oldImage.Size, targetSize); //ایجاد تصویر جدید using (var newImage = new Bitmap(newSize.Width, newSize.Height, PixelFormat.Format24bppRgb)) { using (var canvas = Graphics.FromImage(newImage)) { canvas.SmoothingMode = SmoothingMode.AntiAlias; canvas.InterpolationMode = InterpolationMode.HighQualityBicubic; canvas.PixelOffsetMode = PixelOffsetMode.HighQuality; //تغییر اندازه تصویر اصلی و قرار دادن آن در تصویر جدید canvas.DrawImage(oldImage, new Rectangle(new Point(0, 0), newSize)); var m = new MemoryStream(); //ذخیره تصویر جدید با فرمت وارد شده newImage.Save(m, format); return m.GetBuffer(); } } } } /// <summary> /// محاسبه ابعاد تصویر خروجی /// </summary> /// <param name="oldSize">اندازه تصویر اصلی</param> /// <param name="targetSize">اندازه تصویر خروجی</param> /// <returns></returns> private static Size CalculateDimensions(Size oldSize, Int32 targetSize) { var newSize = new Size(); if (oldSize.Height > oldSize.Width) { newSize.Width = Convert.ToInt32(oldSize.Width * (targetSize / (float)oldSize.Height)); newSize.Height = targetSize; } else { newSize.Width = targetSize; newSize.Height = Convert.ToInt32(oldSize.Height * (targetSize / (float)oldSize.Width)); } return newSize; } } }
- در متد ResizeImageFileتصویر اصلی به عنوان یک جریان باز میشود. (سطر 23)
- اندازه تصویر خروجی با توجه به اندازه وارد شده توسط متد CalculateDimensions تعیین میشود؛ روال کار متد CalculateDimensions اینگونه است که اندازه عرض و ارتفاع تصویر اصلی بررسی میشود و با توجه به اینکه کدام یک از اینها بزرگتر است تغییر اندازه در آن صورت میگیرد، مثلا در صورتی که عکس ارتفاع بیشتری نسبت به عرض تصویر داشته باشد تصویر تغییر اندازه داده شده نیز با توجه به تناسب ارتفاع تغییر داده میشود و بالعکس. (سطر 26)
- پس از تغییر اندازه تصویر جدیدی در حافظه ایجاد میشود. (سطر 28)
- سپس تنظیمات گرافیکی لازم بروی تصویر جدید اعمال میشود. (سطر 30 تا 34)
- تصویر اصلی با توجه به اندازه جدید تغییر کرده و در تصویر جدید قرار میگیرد. (سطر 36)
- در نهایت تصویر جدید با فرمت وارد شده در متد ذخیره شده و به عنوان خروجی متد برگشت داده میشود. (سطر 37 تا 40)
نحوه استفاده از این تابع در ASP.NET میتواند به صورت زیر باشد :
byte[] oldImage = FileUploadImage.FileBytes; byte[] target = oldImage.ResizeImageFile(100, ImageFormat.Jpeg);
در بخش بعد در زمان نمایش تصویر به کاربر آن را تغییر اندازه خواهیم داد.
لازم به ذکر است که کدهای تغییر اندازه از StarterKitهای میکروسافت کپیبرداری شده است.
@inject IJSRuntime JSRuntime @code { string currentInputValue; public async Task Save() { await JSRuntime.InvokeVoidAsync("localStorage.setItem", "name", currentInputValue); } public async Task Read() { currentInputValue = await JSRuntime.InvokeAsync<string>("localStorage.getItem", "name"); } public async Task Delete() { await JSRuntime.InvokeAsync<string>("localStorage.removeItem", "name"); } }
@using Microsoft.AspNetCore.Components.Server.ProtectedBrowserStorage @inject ProtectedLocalStorage BrowserStorage @code { string currentInputValue; public async Task Save() { await BrowserStorage.SetAsync("name", currentInputValue); } public async Task Read() { var result = await BrowserStorage.GetAsync<string>("name"); currentInputValue = result.Success ? result.Value : ""; } public async Task Delete() { await BrowserStorage.DeleteAsync("name"); } }
@inject ProtectedSessionStorage BrowserStorage