await(.+);
await $1.ConfigureAwait(false);
await(.+);
await $1.ConfigureAwait(false);
شاید سادهترین تعریف برای Saltarelle این باشد که «کامپایلریست که کدهای C# را به جاوا اسکریپت تبدیل میکند». محاسن زیادی را میتوان برای اینگونه کامپایلرها نام برد؛ مخصوصا در پروژههای سازمانی که نگهداری از کدهای جاوا اسکریپت بسیار سخت و گاهی خارج از توان است و این شاید مهمترین عامل ظهور ابزارهای جدید از قبیل Typescript باشد.
در هر صورت اگر حوصله و وقت کافی برای تجهیز تیم نرم افزاری، به دانش یک زبان جدید مانند Typescript نباشد، استفاده از توان و دانش تیم تولید، از زبان C# سادهترین راه حل است و اگر ابزاری مطمئن برای استفاده از حداکثر قدرت JavaScript همراه با امکانات نگهداری و توسعه کدها وجود داشته باشد، بی شک Saltarelle یکی از بهترینهای آنهاست.
قبلا کامپایلر هایی از این دست مانند Script# وجود داشتند، اما فاقد همه امکانات C# بوده وعملا قدرت کامل C# در کد نویسی وجود نداشت. اما با توجه به ادعای توسعه دهندگان این کامپایلر سورس باز در استفادهی حداکثری از کلیه ویژگیهای C# 5 و با وجود Library های متعدد میتوان Saltarelle را عملا یک کامپایلر موفق در این زمینه دانست.
برای استفاده از Saltarelle در یک برنامه وب ساده باید یک پروژه Console Application به Solution اضافه کرد و پکیج Saltarelle.Compiler را از nuget نصب نمایید. بعد از نصب این پکیج، کلیه Reference ها از پروژه حدف میشوند و هر بار Build توسط کامپایلر Saltarelle انجام میشود. البته با اولین Build، مقداری Error را خواهید دید که برای از بین بردنشان نیاز است پکیج Saltarelle.Runtime را نیز در این پروژه نصب نمایید:
PM> Install-Package Saltarelle.Compiler PM> Install-Package Saltarelle.Runtime
در صورتیکه کماکان Build نهایی با Error همرا بود، یکبار این پروژه را Unload و سپس مجددا Load نمایید
UI یک پروژه وب MVC است و Client یک Console Application که پکیجهای مورد نیاز Saltarelle روی آن نصب شده است.
در صورتیکه پروژه را Build نماییم و نگاهی به پوشهی Debug بیاندازیم، یک فایل JavaScript همنام پروژه وجود دارد:
برای اینکه بعد از هر بار Build ، فایل اسکریپت به پوشهی مربوطه در پروژه UI منتقل شود کافیست کد زیر را در Post Build پروژه Client بنویسیم:
copy "$(TargetDir)$(TargetName).js" "$(SolutionDir)SalratelleSample.UI\Scripts"
اکنون پس از هر بار Build ، فایل اسکریپت مورد نظر در پوشهی Scripts پروژه UI آپدیت میشود:
در ادامه کافیست فایل اسکریپت را به layout اضافه کنیم.
<script src="~/Scripts/SaltarelleSample.Client.js"></script>
در پوشهی Saltarelle.Runtime در پکیجهای نصب شده، یک فایل اسکریپت به نام mscorlib.min.js نیز وجود دارد که حاوی اسکریپتهای مورد نیاز Saltarelle در هنگام اجراست. آن را به پوشه اسکریپتهای پروژه UI کپی نمایید و سپس به Layout اضافه کنید.
<script src="~/Scripts/mscorlib.min.js"></script> <script src="~/Scripts/SaltarelleSample.Client.js"></script>
حال نوبت به اضافه نمودن libraryهای مورد نیازمان است. برای دسترسی به آبجکت هایی از قبیل document, window, element و غیره در جاوااسکریپت میتوان پکیج Saltarelle.Web را در پروژهی Client نصب نمود و برای دسترسی به اشیاء و فرمانهای jQuery، پکیج Salratelle.jQuery را نصب نمایید.
> Install-Package Saltarelle.Web > Install-Package Saltarelle.jQuery
به این libraryها imported library میگویند. در واقع، در زمان کامپایل، برای این libraryها فایل اسکریپتی تولید نمیشود و فقط آبجکتهای #C هستند که که هنگام کامپایل تبدیل به کدهای ساده اسکریپت میشوند که اگر اسکریپت مربوط به آنها به صفحه اضافه نشده باشد، اجرای اسکریپت با خطا مواجه میشود.
به طور سادهتر وقتی از jQuery library استفاده میکنید هیچ فایل اسکریپت اضافهای تولید نمیشود، اما باید اسکریپت jQuery به صفحه شما اضافه شده باشد.
<script src="~/Scripts/jquery-1.10.2.min.js"></script>
مثال ما یک اپلیکیشن ساده برای خواندن فیدهای همین سایت است. ابتدا کدهای سمت سرور را در پروژه UI می نویسیم.
کلاسهای مورد نیاز ما برای این فید ریدر:
public class Feed { public string FeedId { get; set; } public string Title { get; set; } public string Address { get; set; } } public class Item { public string Title { get; set; } public string Link { get; set; } public string Description { get; set; } }
و یک کلاس برای مدیریت منطق برنامه
public class SiteManager { private static List<Feed> _feeds; public static List<Feed> Feeds { get { if (_feeds == null) _feeds = CreateSites(); return _feeds; } } private static List<Feed> CreateSites() { return new List<Feed>() { new Feed(){ FeedId = "1", Title = "آخرین تغییرات سایت", Address = "https://www.dntips.ir/rss.xml" }, new Feed(){ FeedId = "2", Title = "مطالب سایت", Address = "https://www.dntips.ir/feeds/posts" }, new Feed(){ FeedId = "3", Title = "نظرات سایت", Address = "https://www.dntips.ir/feeds/comments" }, new Feed(){ FeedId = "4", Title = "خلاصه اشتراک ها", Address = "https://www.dntips.ir/feed/news" }, }; } public static IEnumerable<Item> GetNews(string id) { XDocument feedXML = XDocument.Load(Feeds.Find(s=> s.FeedId == id).Address); var feeds = from feed in feedXML.Descendants("item") select new Item { Title = feed.Element("title").Value, Link = feed.Element("link").Value, Description = feed.Element("description").Value }; return feeds; } }
کلاس SiteManager فقط یک لیست از فیدها دارد و متدی که با گرفتن شناسهی فید ، یک لیست از آیتمهای موجود در آن فید ایجاد میکند.
حال دو ApiController برای دریافت دادهها ایجاد میکنیم
public class FeedController : ApiController { // GET api/<controller> public IEnumerable<Feed> Get() { return SiteManager.Feeds; } } public class ItemsController : ApiController { // GET api/<controller>/5 public IEnumerable<Item> Get(string id) { return SiteManager.GetNews(id); } }
در View پیشفرض که Index از کنترلر Home است، یک Html ساده برای
فرم صفحه اضافه میکنیم
<div> <div> <h2>Feeds</h2> <ul id="Feeds"> </ul> </div> <div> <h2>Items</h2> <p id="FeedItems"> </p> </div> </div>
در المنت Feeds لیست فیدها را قرار میدهیم و در FeedItems آیتمهای مربوط به هر فید. حال به سراغ کدهای سمت کلاینت میرویم و به جای جاوا اسکریپت از Saltarelle استفاده میکنیم.
کلاس Program را از پروژه Client باز میکنیم و متد Main را به شکل زیر تغییر میدهیم:
static void Main() { jQuery.OnDocumentReady(() => { FillFeeds(); }); }
بعد از کامپایل شدن، کد #C شارپ بالا به صورت زیر در میآید:
$SaltarelleSample_Client_$Program.$main = function() { $(function() { $SaltarelleSample_Client_$Program.$fillFeeds(); }); }; $SaltarelleSample_Client_$Program.$main();
و این همان متد معروف jQuery است که Saltarelle.jQuery برایمان ایجاد کرده است.
متد FillFeeds را به شکل زیر پیاده سازی میکنیم
private static void FillFeeds() { jQuery.Ajax(new jQueryAjaxOptions() { Url = "/api/feed", Type = "GET", Success = (d,t,r) => { // Fill var ul = jQuery.Select("#Feeds"); jQuery.Each((List<Feed>)d, (idx,i) => { var li = jQuery.Select("<li>").Text(i.Title).CSS("cursor", "pointer"); li.Click(eve => { FillData(i.FeedId); }); ul.Append(li); }); } }); }
آبجکت jQuery، متدی به نام Ajax دارد که یک شی از کلاس jQueryAjaxOptions را به عنوان پارامتر میپذیرد. این کلاس کلیه خصوصیات متد Ajax در jQuery را پیاده سازی میکند. نکته شیرین آن توانایی نوشتن lambda برای Delegate هاست.
خاصیت Success یک Delegate است که 3 پارامتر ورودی را میپذیرد.
public delegate void AjaxRequestCallback(object data, string textStatus, jQueryXmlHttpRequest request);
data همان مقداریست که api باز میگرداند که یک لیست از Feed هاست. برای زیبایی کار، من یک کلاس Feed در پروژه Client اضافه میکنم که خصوصیاتی مشترک با کلاس اصلی سمت سرور دارد و مقدار برگشی Ajax را به آن تبدیل میکنم.
کلاس Feed و Item
[PreserveMemberCase()] public class Feed { //[ScriptName("FeedId")] public string FeedId; //[ScriptName("Title")] public string Title; //[ScriptName("Address")] public string Address; } [PreserveMemberCase()] public class Item { // [ScriptName("Title")] public string Title; // [ScriptName("Link")] public string Link; // [ScriptName("Description")] public string Description; }
jQuery.Each((List<Feed>)d, (idx,i) => { var li = jQuery.Select("<li>").Text(i.Title).CSS("cursor", "pointer"); li.Click(eve => { FillData(i.FeedId); }); ul.Append(li); });
به ازای هر آیتمی که در شیء بازگشتی وجود دارد، با استفاد از متد each در jQuery یک li ایجاد میکنیم. همان طور که میبینید کلیه خواص، به شکل Fluent قابل اضافه شدن میباشد. سپس برای li یک رویداد کلیک که در صورت وقوع، متد FillData را با شناسه فید کلیک شده فراخوانی میکند و در آخر li را به المنت ul اضافه میکنیم.
برای هر کلیک هم مانند مثال بالا api را با شناسهی فید مربوطه فراخوانی کرده و به ازای هر آیتم، یک سطر ایجاد میکنیم.
private static void FillData(string p) { jQuery.Ajax(new jQueryAjaxOptions() { Url = "/api/items/" + p, Type = "GET", Success = (d, t, r) => { var content = jQuery.Select("#FeedItems"); content.Html(""); foreach (var item in (List<Item>)d) { var row = jQuery.Select("<div>").AddClass("row").CSS("direction", "rtl"); var link = jQuery.Select("<a>").Attribute("href", item.Link).Text(item.Title); row.Append(link); content.Append(row); } } }); }
در این مثال ما از Saltarelle.jQuery برای استفاده از jQuery.js استفاده نمودیم. libraryهای متعددی برای Saltarelle از قبیل linq,angular,knockout,jQueryUI,nodeJs ایجاد شده و همچنین قابلیتهای زیادی برای نوشتن imported libraryهای سفارشی نیز وجود دارد.
مطمئنا استفاده از چنین کامپایلرهایی راه حلی سریع برای رهایی از مشکلات متعدد کد نویسی با جاوا اسکریپت در نرم افزارهای بزرگ مقیاس است. اما مقایسه آنها با ابزارهایی از قبیل typescript احتیاج به زمان و تجربه کافی در این زمینه دارد.
در این حالت دیگر درخت مانند یک درخت رفتار نمیکند و بیشتر شبیه لیست پیوندی است و عملیات جستجو همینطور کندتر و کندتر میشود و دیگر مثل سابق نخواهد بود، پیچیدگی برنامه بیشتر خواهد شد و از (Log(n به n میرسد. از آنجا که دوست داریم برای عملیاتهای رایجی چون درج و جستجو و حذف، همین پیچیدگی لگاریتمی را حفظ کنیم، از ساختاری جدیدتر بهره خواهیم برد.
درخت دودویی متوازن: درختی است که در آن هیچ برگی، عمقش از هیچ برگی بیشتر نیست.
درخت دودویی متوازن کامل: درختی که تفاوتش در تعداد گرههای چپ یا راست است و حداقل یک فرزند دارند.
درخت
دودویی متوازن حتی اگر کامل هم نباشد، در عملیات پایهای چون افزودن، حذف و
جستجو در بدترین حالت هم با پیچیدگی لگاریتمی تعداد گامها همراه است.
برای اینکه این درخت با به هم ریختگی توازنش روبرو نشود، باید حین انجام
عملیات پایه، جایگاه تعداد المانهای آن بررسی و اصلاح شود که به این
عملیات چرخش یا دوران Rotation میگویند. انجام این عملیات بستگی دارد که پیاده سازی
این درخت به چه شکلی باشد و به چه صورتی پیاده سازی شده باشد. از پیاده
سازیهای این درخت میتوان به درخت سرخ-سیاه Black Red Tree ، ای وی ال AVL Tree ، اسپلی Splay و ... اشاره کرد.
با توجه به موارد بالا میتوانیم به نتایج زیر برسیم که چرا این درخت در هر حالت، پیچیدگی زمانی خودش را در لگاریتم n حفظ میکند:
نمونه ای از درخت جستجوی دو دویی
همان درخت ولی به صورت متوازن با پیاده سازی AVL
درختهای متوازن هم میمتوانند دو دویی یا باینری باشند و هم غیر باینری non-Binary
درختهای دو دویی در انجام عملیات بسیار سریع هستند و در بالا به تعدادی از انواع پیاده سازیهای آن اشاره کردیم.
درختهای غیر باینری نیز مرتب و متوازن بوده، ولی میتوانند بیش از یک کلید داشته باشند و همچنین بیشتر از دو فرزند. این درختها نیز عملیات خود را بسیار سریع انجام میدهند. از نمونههای این درخت میتوان به B Tree,B+ Tree,Interval Tree اشاره کرد.
از آنجا که پیادهسازی این نوع درخت کمی دشوار و پیچیده و طولانی است و همچنین پیاده سازیهای مختلفی دارد؛ تعدادی از منابع موجود را در زیر معرفی میکنیم:
در خود دات نت در فضای نام system.collection.generic کلاس TreeSet یک نوع پیاده سازی از این درخت است که این پیاده سازی از نوع درخت سرخ سیاه میباشد و جالب است بدانید، در طی بیست گام میتواند در یک میلیون آیتم به جستجو بپردازد ولی خبر بد اینکه استفاده مستقیم از این کلاس ممکن نیست چرا که این کلاس به صورت داخلی internal برای استفادهی خود کتابخانه طراحی شده است ولی خبر خوب اینکه کلاس sortedDictionary از این کلاس بهره برده است و به صورت عمومی در دسترس ما قرار گرفته است. همچنین کلاس SortedSet هم از دات نت 4 نیز در دسترس است.
کتابخانههای خارجی جهت استفاده در دات نت که به پیادهسازی درختهای متوازن پرداختهاند:
پیاده سازی Splay Tree با سی شارپ
پیاده سازی AVL به صورت بهینه و آسان برای استفاده
پیاده سازی درخت AVL با کارایی بالا
پیاده سازی درخت AVL به همراه نمایش گرافیکی آن
کتابخانه ای متن باز برای درخت سرخ-سیاه
درخت متوازن به همراه جست و جو و حذف و پیمایش ها
غیر دودوییها
public class EfRolesService : IRolesService { readonly IUnitOfWork _uow; readonly IDbSet<Role> _roles; public EfRolesService(IUnitOfWork uow) { _uow = uow; _roles = _uow.Set<Role>(); } public IList<Role> FindUserRoles(int userId) { var query = from role in _roles from user in role.Users where user.Id == userId select role; return query.OrderBy(x => x.Name).ToList(); } public string[] GetRolesForUser(int userId) { var roles = FindUserRoles(userId); if (roles == null || !roles.Any()) { return new string[] { }; } return roles.Select(x => x.Name).ToArray(); } public bool IsUserInRole(int userId, string roleName) { var query = from role in _roles where role.Name == roleName from user in role.Users where user.Id == userId select role; var userRole = query.FirstOrDefault(); return userRole != null; } }
public class CustomRoleProvider : RoleProvider { public override bool IsUserInRole(string username, string roleName) { // Since the role provider, in this case the CustomRoleProvider is instantiated by // the ASP.NET framework the best solution is to use the service locator pattern. // The service locator pattern is normally considered to be an anti-pattern but // sometimes you have to be pragmatic and accept the limitation on the framework // that is being used (in this case the ASP.NET framework). var rolesService = ObjectFactory.GetInstance<IRolesService>(); return rolesService.IsUserInRole(username.ToInt(), roleName); } public override string[] GetRolesForUser(string username) { var rolesService = ObjectFactory.GetInstance<IRolesService>(); return rolesService.GetRolesForUser(username.ToInt()); } // مابقی نیازی نیست پیاده سازی شوند
یکی
از ویژگیهای جدید اضافه شده به سی شارپ 9، Attributes on
local functions نام دارد و این توانایی را به ما میدهد تا بر روی متدهای محلی که
درون متدها تعریف میشوند، Attributes قرار دهیم. قابلیت local functions در نسخه 7 سی شارپ اضافه شدهاست و با استفاده از این قابلیت میتوانیم درون یک متد، تابع دیگری را تعریف کنیم و در همان متد، از آن تابع درونی
استفاده کنیم. در واقع تابع درونی، لوکال متد بیرونی است و در خارج از متد بیرونی،
قابل دسترسی نیست. مانند مثال زیر:
// Main method public static void Main() { // Local Function void AddValue(int a, int b) { Console.WriteLine("Value of a is: " + a); Console.WriteLine("Value of b is: " + b); Console.WriteLine("Sum of a and b is: {0}", a + b); Console.WriteLine(); } // Calling Local function AddValue(20, 40); AddValue(40, 60); }
برای بررسی این ویژگی جدید سی شارپ 9.0، از یک مثال استفاده میکنیم. فرض کنید یک برنامهی کنسول را داریم و میخواهیم یک قطعه کد فقط در حالتی در خروجی نوشته شود که برنامه در حالت دیباگ اجرا شده باشد و اگر در حالت ریلیز باشد، در خروجی مشاهده نشود. قبل از نسخهی 9.0 سی شارپ، مجبور هستیم از directive های کامپایلر زبان استفاده کنیم و از طریق آن به کامپایلر بفهمانیم که چه زمانی این قطعه کد را کامپایل کند. مانند مثال زیر:
static void Main(string[] args) { static void DoAction() { // DoAction Console.WriteLine("DoAction..."); } #if DEBUG DoAction(); #endif }
اما با استفاده قابلیت اضافه شدهی در این نسخه از سی شارپ، میتوان روی متدهای محلی هم Attributes اضافه کرد. پس میتوانیم از ConditionalAttribute استفاده کنیم و آن را در بالای متد محلی قرار دهیم و از کامپایلر بخواهیم در حالت دیباگ اجرا شود. مانند کد زیر
static void Main(string[] args) { [Conditional("DEBUG")] static void DoAction() { // Do Action Here Console.WriteLine("Do Action..."); } DoAction(); }
اگر بر روی متدهای محلی C# 8.0 از Attribute استفاده کنیم، با خطای زیر روبرو میشویم:
ErrorCS8400Feature 'local function attributes' is not available in C# 8.0. Please use language version 9.0 or greater.
var builder = WebApplication.CreateBuilder(args); var app = builder.Build(); app.MapGet("/", () => "Hello World!"); app.Run();
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk.Web"> <PropertyGroup> <TargetFramework>net6.0</TargetFramework> </PropertyGroup> </Project>
public class Startup { public Startup(IConfigurationRoot configuration) { Configuration = configuration; } public IConfigurationRoot Configuration { get; } public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { // ... } public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostApplicationLifetime lifetime) { // ... } }
var builder = WebApplication.CreateBuilder(args); var startup = new Startup(builder.Configuration); startup.ConfigureServices(builder.Services); var app = builder.Build(); startup.Configure(app, app.Lifetime); app.Run();
var builder = WebApplication.CreateBuilder(args); ConfigureConfiguration(builder.configuration); ConfigureServices(builder.Services); var app = builder.Build(); ConfigureMiddleware(app, app.Services); ConfigureEndpoints(app, app.Services); app.Run(); void ConfigureConfiguration(ConfigurationManager configuration) => { } void ConfigureServices(IServiceCollection services) => { } void ConfigureMiddleware(IApplicationBuilder app, IServiceProvider services) => { } void ConfigureEndpoints(IEndpointRouteBuilder app, IServiceProvider services) => { }
دات نت فریمورک هم یک معضل بزرگ در زمینهی DLL hellدارد که برای حل مشکل در پخش کردن فایلها در جای جای هارد دیسک راه درازی در پیش است.
GAC به همین منظور تدارک دیده شد. در GAC میتوان چندین نگارش یک DLL دات نتی را ذخیره کرد، بدون اینکه برنامههای مختلف دات نتی با مشکل نصب یا ارتقاء مواجه شوند.
public enum Grade { Failing = 5, BelowAverage = 10, Average = BelowAverage + 5, // = 15 VeryGood = 18, Excellent = 20 }
class Description : Attribute { public string Text; public Description(string text) { Text = text; } }
public enum Grade { [Description("Mardood")] Failing = 5, [Description("Ajab Shansi")] BelowAverage = 10, [Description("Bad Nabood")] Average = BelowAverage + 5, [Description("Khoob Bood")] VeryGood = 18, [Description("Gol Kashti")] Excellent = 20 }
public static class ExtensionMethodCls { public static string GetDescription(this Enum enu) { Type type = enu.GetType(); MemberInfo[] memInfo = type.GetMember(enu.ToString()); if (memInfo != null && memInfo.Length > 0) { object[] attrs = memInfo[0].GetCustomAttributes(typeof(Description), false); if (attrs != null && attrs.Length > 0) return ((Description)attrs[0]).Text; } return enu.ToString(); } }
Console.WriteLine(grade.GetDescription()); // Print Bad Nabood
using System; using System.Reflection; namespace CSharpEnum { class Description : Attribute { public string Text; public Description(string text) { Text = text; } } public enum Grade { [Description("Mardood")] Failing = 5, [Description("Ajab Shansi")] BelowAverage = 10, [Description("Bad Nabood")] Average = BelowAverage + 5, [Description("Khoob Bood")] VeryGood = 18, [Description("Gol Kashti")] Excellent = 20 } public static class ExtensionMethodCls { public static string GetDescription(this Enum enu) { Type type = enu.GetType(); MemberInfo[] memInfo = type.GetMember(enu.ToString()); if (memInfo != null && memInfo.Length > 0) { object[] attrs = memInfo[0].GetCustomAttributes(typeof(Description), false); if (attrs != null && attrs.Length > 0) return ((Description)attrs[0]).Text; } return enu.ToString(); } } class Program { static void Main(string[] args) { const Grade grade = Grade.Average; Console.WriteLine("Underlying type: {0}", Enum.GetUnderlyingType(grade.GetType())); Console.WriteLine("Type Code : {0}", grade.GetTypeCode()); Console.WriteLine("Value : {0}", (int)grade); Console.WriteLine("--------------------------------------"); Console.WriteLine(grade.ToString()); // name of the constant Console.WriteLine(grade.ToString("G")); // name of the constant Console.WriteLine(grade.ToString("F")); // name of the constant Console.WriteLine(grade.ToString("x")); // value is hex Console.WriteLine(grade.ToString("D")); // value in decimal Console.WriteLine("--------------------------------------"); Console.WriteLine(grade.GetDescription()); // Print Bad Nabood Console.ReadKey(); } } }
public class Triangle { private int _height; private int _baseLength; public int Height { get { return _height; } set { if (value < 1 || value > 100) { // تولید خطا } _height = value; } } public int BaseLength { get { return _baseLength; } set { if (value < 1 || value > 100) { // تولید خطا } _baseLength = value; } } public double Area { get { return _height * _baseLength * 0.5; } } }
public Triangle() { _height = _baseLength = 1; }
Triangle triangle = new Triangle(); Console.WriteLine(triangle.Height); Console.WriteLine(triangle.BaseLength); Console.WriteLine(triangle.Area);
public Triangle(int height, int baseLength) { Height = height; BaseLength = baseLength; }
Triangle triangle = new Triangle(5, 8); Console.WriteLine(triangle.Height); Console.WriteLine(triangle.BaseLength); Console.WriteLine(triangle.Area);
دستور dotnet restore بر اساس لیست وابستگیها و پلتفرم هدف، وابستگیهای لازم را از مخزن نیوگت دریافت میکند. (در صورتی که در هنگام اجرای این دستور با خطای NullReferenceException مواجه شدید از دستور dnu restore استفاده کنید. این خطا در گیت هاب در حال بررسی است)
دستور dotnet run هم سورس برنامه را کامپایل و اجرا میکند. در صورتی که پیام Hello World را مشاهده کردید، یعنی برنامهی شما تحت NET Core. با موفقیت اجرا شده است.
توسعهی پروژه با Visual Studio Code
در ادامه، قصد داریم پروژهی HelloWorld را تحت Visual Studio Code باز کرده و تغییرات بعدی را در آنجا اعمال کنیم. پس از باز کردن Visual Studio Code از منوی File گزینهی Open Folder را انتخاب کنید و پوشهی حاوی پروژه (EF7-SQLite-NETCore) را انتخاب کنید. اکنون پروژهی شما تحت VS Code باز شده و قابل ویرایش است.
سپس از لیست فایلهای پروژه، فایل project.json را باز کرده و در بخش "dependencies" یک ردیف را برای EntityFramework.SQLite به صورت زیر اضافه کنید. به محض افزودن این خط در project.json و ذخیرهی آن، در صورتیکه قبلا این وابستگی دریافت نشده باشد، Visual Studio Code با نمایش یک هشدار در بالای برنامه به شما امکان دریافت اتوماتیک این وابستگی را میدهد. در نتیجه کافیست دکمهی Restore را زده و منتظر شوید تا وابستگی EntityFramework.SQLite از مخزن ناگت دانلود و برای پروژهی شما تنظیم شود.
"EntityFramework.SQLite": "7.0.0-rc1-final"
پس از کامل شدن این مرحله، در پروژههای بعدی تمام ارجاعات به وابستگیهای دریافت شده، از طریق مخزن موجود در سیستم خود شما، برطرف خواهد شد و نیاز به دانلود مجدد وابستگیها نیست.
اکنون همهی موارد، جهت توسعهی پروژه آماده است. ماوس خود را بر روی ریشهی پروژه در VS Code قرار داده و New Folder را انتخاب کنید و نام Models را برای آن تایپ کنید. این پوشه قرار است مدل کلاسهای پروژه را شامل شود. در اینجا ما یک مدل به نام Book داریم و نام کانتکست اصلی پروژه را هم LibraryContext گذاشتهایم.
بر روی پوشهی Models راست کلیک کرده و گزینهی New File را انتخاب کنید. سپس فایلهای Book.cs و LibraryContext.cs را ایجاد کرده و کدهای زیر را برای مدل و کانتکست، در درون این دو فایل قرار دهید.
Book.cs
namespace Models { public class Book { public int ID { get; set; } public string Title { get; set; } public string Author{get;set;} public int PublishYear { get; set; } } }
using Microsoft.Data.Entity; using Microsoft.Data.Sqlite; namespace Models { public class LibraryContext : DbContext { protected override void OnConfiguring(DbContextOptionsBuilder optionsBuilder) { var connectionStringBuilder = new SqliteConnectionStringBuilder { DataSource = "test.db" }; var connectionString = connectionStringBuilder.ToString(); var connection = new SqliteConnection(connectionString); optionsBuilder.UseSqlite(connection); } public DbSet<Book> Books { get; set; } } }
using System; using Models; namespace ConsoleApplication { public class Program { public static void Main(string[] args) { Console.WriteLine("EF7 + Sqlite with the taste of .NET Core"); try { using (var context = new LibraryContext()) { context.Database.EnsureCreated(); var book1 = new Book() { Title = "Adaptive Code via C#: Agile coding with design patterns and SOLID principles ", Author = "Gary McLean Hall", PublishYear = 2014 }; var book2 = new Book() { Title = "CLR via C# (4th Edition)", Author = "Jefrey Ritcher", PublishYear = 2012 }; context.Books.Add(book1); context.Books.Add(book2); context.SaveChanges(); ReadData(context); } Console.WriteLine("Press any key to exit ..."); Console.ReadKey(); } catch (Exception ex) { Console.WriteLine($"An exception occured: {ex.Message}\n{ex.StackTrace}"); } } private static void ReadData(LibraryContext context) { Console.WriteLine("Books in database:"); foreach (var b in context.Books) { Console.WriteLine($"Book {b.ID}"); Console.WriteLine($"\tName: {b.Title}"); Console.WriteLine($"\tAuthor: {b.Author}"); Console.WriteLine($"\tPublish Year: {b.PublishYear}"); Console.WriteLine(); } } } }
اگر به پوشهی bin که در پوشهی پروژه ایجاد شده است، نگاهی بیندازید، خبری از فایل باینری نیست. چرا که در لحظه، تولید و اجرا شده است. جهت build کردن پروژه و تولید فایل باینری کافیست دستور dotnet build را اجرا کنید، تا فایل باینری در پوشهی bin ایجاد شود.
در واقع این پوشه تمام وابستگیهای مورد نیاز پروژه را همراه خود دارد و در نتیجه جهت اجرای این برنامه برخلاف برنامههای معمولی دات نت، دیگر نیازی به نصب هیچ وابستگی مجزایی نیست و حتی پروژههای نوشته شده تحت NET Core. را میتوانید در سیستمهای عاملهای دیگری مثل لینوکس و مکینتاش و یا Windows IoT بر روی سخت افزار Raspberry Pi 2 هم اجرا کنید.