.NET 7 minimal API from scratch | FULL COURSE | clean architecture, repository pattern, CQRS MediatR

In this course I want to provide you a project structure and code organization to get you started with real .NET 7 minimal API projects. It's a full course on this topic where I start from creating and explaining the project structure, setting up different layers using EF Core, repository pattern, CQRS and MediatR. The biggest part of the video is however around the .NET 7 minimal API, taking you from the initial setup, explaining route handlers, implementing all CRUD operations and so on. Last but not least, this course walks you through the process of refactoring the .NET 7 minimal API so that it becomes readable, maintainable and scalable. At the end, you'll have a full project structure organized according to modern architectural patterns that you can take as a template for your own projects.

Contents
1. Intro: 00:00
2. Structuring the solution: 01:00
3. Coding the domain layer: 05:25
4. Coding the data access layer: 08:22
5. Creating repositories: 11:17
6. Adding migrations and database update: 22:30
7. CQRS with MediatR: 29:07
8. Route and rout handlers: 52:06
9. Dependency injection: 55:52
10. Implementing GET by ID : 57:40
11. Implementing POST route: 01:00:26
12. Implementing GET all route: 01:03:41
13. Implement PUT and DELETE: 01:04:57
14. Testing with Postman: 01:09:01
15. Is there a problem? 01:12:41
16. Refactoring service registrations: 01:15:49
17. Refactoring route registrations: 01:20:01
18. Automatic registration of endpoints: 01:26:28
19. Introducing route groups:  01:31:43
20. Extract lambdas into instance methods: 01:34:31
21: Model validation with endpoint filters: 01:45:58
22. Global exception handling: 01:55:10
23. Conclusions: 01:59:49 

Here’s where you can download our First Responder Kit complete with:
- Our scripts: sp_Blitz, sp_BlitzCache, sp_BlitzIndex, sp_AskBrent, sp_BlitzRS, sp_BlitzTrace
- Our e-books: SQL Server Setup Guide, AlwaysOn Availability Groups Checklist, the DBA Training Plan, How to Develop Your DBA Career
- Our posters: Table Partitioning, Isolation Levels, Bandwidth Reference
- Our whitepapers: Factors of Cloud Success, Sizing Up Solid State Drives

This repository was created with the intention of helping developers master their concepts in JavaScript. It is not a requirement, but a guide for future studies. It is based on an article written by Stephen Curtis and you can read it here

This repository was created with the intention of helping developers master their concepts in JavaScript. It is not a requirement, but a guide for future studies. It is based on an article written by Stephen Curtis and you can read it here. 

HTTP Error 403.14 - Forbidden
The Web server is configured to not list the contents of this directory.
Most likely causes:

    A default document is not configured for the requested URL, and directory browsing is not enabled on the server.

Things you can try:

    If you do not want to enable directory browsing, ensure that a default document is configured and that the file exists.
    Enable directory browsing using IIS Manager.
        Open IIS Manager.
        In the Features view, double-click Directory Browsing.
        On the Directory Browsing page, in the Actions pane, click Enable.
    Verify that the configuration/system.webServer/directoryBrowse@enabled attribute is set to true in the site or application configuration file.

Detailed Error Information:
Module DirectoryListingModule
Notification ExecuteRequestHandler
Handler StaticFile
Error Code 0x00000000
Requested URL http://localhost:80/3724/
Physical Path C:\inetpub\wwwroot\3724\
Logon Method Anonymous
Logon User Anonymous

TypeScript 3.6 introduces stricter checking for iterators and generator functions. In earlier versions, users of generators had no way to differentiate whether a value was yielded or returned from a generator. 

• Template pages using Angular4 and TypeScript
  
• RESTful API Backend using ASP.NET Core MVC Web API
  
• Database using Entity Framework Core
  
• Authentication based on OpenID Connect
  
• API Documentation using Swagger
  
• Webpack2 for managing client-side libraries
  
• Theming using Bootstrap 
  

Table of Contents

1. MongoDB Overview
2. MongoDB Installation
3. The Mongo Shell
4. Manipulating Documents
5. Data Retrieval
6. Basic MongoDB with C#
7. Data Handling in C#
8. Inserting Data in C#
9. Find (Query) Data in C#
10. Binary Data (File Handling) in C#
11. Back Up and Restore 

همچنین می‌توان function type را به صورت inline نیز تعریف کرد:

let myAdd: (baseValue:number, increment:number) => number =
    function(x, y) { return x + y; };

Optional and Default Parameters 

در جاوا اسکریپت تمامی پارامترهای یک تابع اختیاری هستند. اما TypeScript کمی متفاوت است. یعنی در حالت پیش‌فرض، ذکر تمامی پارامترها ضروری است؛ مگر اینکه پارامترهای موردنیاز را به صورت اختیاری تعیین کنید. به طور مثال در تابع زیر دو پارامتر را تعریف کرده‌ایم:

function CreateCustomer(name: string, age?: number) {}

همانطور که مشاهده می‌کنید با افزودن علامت سوال بعد از نام پارامتر، توانسته‌ایم آن را به صورت اختیاری تعریف کنیم. نکته‌ایی که در اینجا وجود دارد این است که تمامی پارامترهای optional، حتماً باید بعد از پارامترهای required تعریف شوند.

برای تعیین مقدار پیش‌فرض برای هر پارامتر نیز می‌توانیم به این‌صورت عمل کنیم:

function GetBookByTitle(title: string = 'C# 6.0 in a Nutshell') {}

default parameters در صورتیکه بعد از required parameters آورده شوند، به عنوان optional در نظر گرفته می‌شوند. یعنی در این‌حالت لزومی به گذاشتن علامت سوال، بعد از نام پارامتر نیست. نکته‌ی قابل توجه‌ایی که در استفاده از default parameters وجود دارد این است که علاوه بر رشته‌ها می‌توان عبارات (expressions) را نیز به آنها اختصاص داد:

function GetBookByTitle(title: string = GetMostPopularBooks()) {}

Rest Parameters

rest parameters به شما این امکان را می‌دهند تا به تعداد نامحدودی پارامتر به یک تابع ارسال کنید:

function GetBooksReadForCust(name: string, ...bookIDs: number[]) {}

تابع فوق دو پارامتر را از ورودی دریافت می‌کند. پارامتر دوم این تابع به صورت rest تعریف شده است. یعنی برای پارامتر دوم می‌توانیم هر تعداد پارامتری را به این تابع ارسال کنیم. همچنین برای نوع این پارامتر، یک آرایه از نوع number را تعیین کرده‌ایم. یعنی پارامترهای دریافتی، درون یک آرایه از نوع number ذخیره خواهند شد. در ES 5 برای داشتن این چنین قابلیتی از شیء  arguments استفاده می‌کردیم. یعنی تابع فوق را می‌بایستی اینگونه می‌نوشتیم:

function GetBooksReadForCust(name) {
    var bookIDs = [];
    for (var _i = 1; _i < arguments.length; _i++) {
        bookIDs[_i - 1] = arguments[_i];
    }
}

استفاده از this

درک this در جاوا اسکریپت، در ابتدا باعث مقداری سردرگمی می‌شود. یعنی مقدار آن در زمان فراخوانی تابع، ست خواهد شد. یعنی در هر بلاک از کد، وضعیت‌های متفاوتی را ارائه می‌دهد. به عنوان مثال درون callback مربوط به تابع setInterval در تابع زیر می‌خواهیم به مقدار متغیر publishDate دسترسی داشته باشم:

function Book() {
    let self = this;
    self.publishDate = 2016;
    setInterval(function() {
        console.log(self.publishDate);
    }, 1000);
}

همانطور که مشاهده می‌کنید برای دسترسی به این پراپرتی، مقدار this را درون یک متغیر با نام self، در ابتدا تعریف کرده‌ایم. زیرا استفاده‌ی مستقیم از this.publishDate درون callback به چیز دیگری اشاره می‌کند. این روش در ES 5 خیلی رایج است. اما با استفاده از Arrow Functions به راحتی می‌توانیم به this در هر جایی دسترسی داشته باشیم. بنابراین کد فوق را می‌توانیم به این صورت بازنویسی کنیم:

function Book() {
    this.publishDate = 2016;
    setInterval(() => {
        console.log(this.publishDate);
    }, 1000);
}

در واقع Arrow Function در پشت صحنه کار capture کردن this را برایمان انجام خواهد داد.

Function overloads

قابلیت function overloading در بیشتر typed languageها در دسترس می‌باشد. همانطور که می‌دانید این قابلیت جهت تعریف امضاءهای مختلف برای یک تابع استفاده می‌شود. یعنی ایجاد توابعی با یک نام، اما با انواع متفاوت. از آنجائیکه TypeScript به جاوا اسکریپت کامپایل می‌شود، در نتیجه جاوا اسکریپت فاقد نوع (type) است. پس در زمان کامپایل نوع‌ها برداشته خواهند شد. بنابراین داشتن توابعی همنام باعث بروز مشکلاتی خواهد شد. برای داشتن نسخه‌های مختلفی از یک تابع می‌توانیم تعاریف موردنیازمان را ارائه داده، اما تنها یک پیاده‌سازی داشته باشیم. برای مثال می‌خواهیم یک overload دیگر برای تابع زیر داشته باشیم:

function GetTitles(author: string) : string[];

تابع فوق یک رشته را از ورودی دریافت کرده و در نهایت یک آرایه از رشته‌ها را بر می‌گرداند. برای overload دیگر این تابع می‌خواهیم به جای دریافت رشته، یک boolean از ورودی دریافت کنیم:

function GetTitles(available: boolean) : string[];

همانطور که مشاهده می‌کنید، هیچکدام از overloadهای فوق پیاده‌سازی‌ایی ندارند. در واقع تا اینجا به TypeScript گفته‌ایم که نیاز به دو نسخه از تابع GetTitles خواهیم داشت. اکنون می‌توانیم یک پیاده‌سازی کلی برای دو overload فوق داشته باشیم:

function GetTitles(bookProperty: any) : string[] {
    if(typeof bookProperty == 'string') {
        // some code
    } else if (typeof bookProperty == 'boolean') {
        // some code
    }
    
    return result;
}

همانطور که عنوان شد، تنها پیاده‌سازی فوق را برای تمامی overloadها خواهیم داشت. در نتیجه اینبار نوع پارامتر ورودی را any تعریف کرده‌ایم. سپس درون بدنه‌ی تابع، نوع پراپرتی را توسط typeof تشخیص داده‌ایم. بنابراین برای فراخوانی هر یک از overloadها، می‌توانیم کدهای خاصی را اجرا کنیم.

Note: This is the source code for ASP.NET Identity 2.2. ASP.NET Identity 3.0 is part of ASP.NET 5 and the source code is on GitHub.