catch (System.Data.SqlClient.SqlException ex) { foreach (SqlError error in ex.Errors) { switch (error.Number) { case 1205: System.Diagnostics.Debug.WriteLine("SQL Error: Deadlock condition."); return true; case -2: System.Diagnostics.Debug.WriteLine("SQL Error: Timeout expired."); return true; case -1: System.Diagnostics.Debug.WriteLine("SQL Error: Timeout expired."); return true; } }
Connection Resiliency Spec
+
نحوه راه اندازی مجدد یک دیتابیس اس کیوال سرور پس از پر شدن هارد دیسک
تغییر اندازه تصاویر #1
System.Windows.Media.Imaging.GifBitmapEncoder gEnc = new GifBitmapEncoder(); foreach (System.Drawing.Bitmap bmpImage in images) { var bmp = bmpImage.GetHbitmap(); var src = System.Windows.Interop.Imaging.CreateBitmapSourceFromHBitmap( bmp, IntPtr.Zero, Int32Rect.Empty, BitmapSizeOptions.FromEmptyOptions()); gEnc.Frames.Add(BitmapFrame.Create(src)); DeleteObject(bmp); // recommended, handle memory leak } using(FileStream fs = new FileStream(path, FileMode.Create)) { gEnc.Save(fs); }
ایجاد اولین فرم مبتنی بر قالبها
پس از ایجاد کامپوننت employee-register، فایل قالب آن یا src\app\employee\employee-register\employee-register.component.html را گشوده و به نحو ذیل تکمیل میکنیم:
<h3>Angular Forms</h3> <form #form="ngForm"> <input type="text" placeholder="Name"> <button type="submit">Ok</button> </form> form.pristine: {{ form.pristine }}
خاصیت pristine مشخص میکند که آیا فرم توسط کاربر تغییر یافتهاست یا خیر؟
مقدار خاصیت pristine در ابتدای کار true است؛ به این معنا که هنوز تغییری در آن اعمال نشدهاست.
یک نکته: ممکن است در حین توسعهی برنامه، خطای ذیل را در کنسول developer tools مرورگرها مشاهده کنید:
There is no directive with "exportAs" set to "ngForm"
در ادامه، در همین فرمی که تعاریف آنرا در بالا مشاهده میکنید، اطلاعاتی را وارد نمائید. هنوز هم مقدار خاصیت pristine مساوی true است. علت اینجا است که هنوز به Angular اعلام نکردهایم که کدام فیلد یا فیلدهای فرم را باید تحت نظر قرار دهد. برای این منظور ابتدا به المان تعریف شده نامی را انتساب داده و سپس دایرکتیو ngModel را نیز به انتهای تعاریف آن اضافه میکنیم:
<h3>Angular Forms</h3> <form #form="ngForm"> <input type="text" placeholder="Name" name="name" ngModel> <button type="submit">Ok</button> </form> form.pristine: {{ form.pristine }}
اکنون اگر مقدار فرم را تغییر دهیم، مشاهده خواهیم کرد که مقدار خاصیتpristine به false تغییر میکند:
یک نکته: زمانیکه دایرکتیو ngModel ذکر میشود، تعریف name المان متناظر با آن، الزامی است؛ در غیراینصورت خطای ذیل را در کنسول developer tools مرورگرها مشاهده خواهید کرد:
Error: If ngModel is used within a form tag, either the name attribute must be set or the form control must be defined as 'standalone' in ngModelOptions.
خاموش کردن اعتبارسنجی توکار مرورگرها
یکی از کارهایی را که نیاز است در حین کار با فرمها انجام داد، خاموش کردن اعتبارسنجی توکار مرورگرها است. فرض کنید ویژگی معتبر و استاندارد required را به یکی از المانهای ورودی اضافه کردهاید:
<input type="text" required placeholder="Name" name="name" ngModel>
<form #form="ngForm" novalidate>
بهبود ظاهر فرم توسط اعمال شیوهنامههای بوت استرپ
در قسمت قبل، در ابتدای کار تدارک ساختار مثال این سری، بوت استرپ را نیز نصب و تنظیم کردیم. در ادامه میخواهیم اندکی ظاهر این فرم را بر اساس شیوهنامههای بوت استرپ بهبود ببخشیم:
<div class="container"> <h3>Angular Forms</h3> <form #form="ngForm" novalidate> <div class="form-group"> <label>First Name</label> <input type="text" class="form-control" required name="firstName" ngModel> </div> <div class="form-group"> <label>Last Name</label> <input type="text" class="form-control" required name="lastName" ngModel> </div> <button class="btn btn-primary" type="submit">Ok</button> </form> </div> form.pristine: {{ form.pristine }}
- برای افزودن بوت استرپ نیازی نیست تا شیوهنامهی آنرا به صورت دستی به Index.html برنامه اضافه کرد. همینقدر که ارجاعی از آن در فایل angular-cli.json. در قسمت شیوهنامههای آن وجود داشته باشد، به صورت خودکار در bundle نهایی تولید شدهی توسط سیستم ساخت برنامهی Angular CLI ظاهر خواهد شد.
- در اینجا ابتدا فرم خود را در داخل یک container قرار دادهایم. این مورد سبب میشود تا محتوای آن به میانهی صفحه منتقل شود.
- سپس شیوهنامهی btn به دکمهی ارسال فرم اضافه شدهاست تا شکل دکمههای بوت استرپ را پیدا کند.
- سپس هر فیلد ورودی داخل یک div با کلاس form-group محصور میشود و هر کنترل، کلاس form-control را خواهد یافت.
افزودن سایر المانهای ورودی به فرم
تا اینجا دو text box را به فرم اضافه کردهایم. در ادامه میخواهیم المانهای دیگری را نیز تعریف کنیم:
افزودن Check boxes
<div class="checkbox"> <label> <input type="checkbox" name="is-full-time" ngModel> Full Time Employee </label> </div>
افزودن Radio buttons
<label>Payment Type</label> <div class="radio"> <label> <input type="radio" name="pay-type" value="FullTime" checked> Full Time </label> </div> <div class="radio"> <label> <input type="radio" name="pay-type" value="PartTime"> Part Time </label> </div>
افزودن Drop downs
<div class="form-group"> <label>Primary Language</label> <select class="form-control"> <option *ngFor="let lang of languages"> {{ lang }} </option> </select> </div>
اما قسمت مهم آن، اطلاعاتی است که قرار است در این drop down نمایش داده شوند. این اطلاعات را میتوان از آرایهی languages گرفت و سپس توسط یک ngFor به المان select اضافه کرد. بنابراین باید به فایل employee-register.component.ts مراجعه کرده و آرایهی languages را به آن افزود:
export class EmployeeRegisterComponent implements OnInit { languages = ["Persian", "English", "Spanish", "Other"];
<select class="form-control"> <option>Persian</option> <option>English</option> <option>Spanish</option> <option>Other</option> </select>
تا اینجا فرم تشکیل شدهی ما چنین نمایی را پیدا میکند:
در قسمت بعد این فرم را توسط مباحث data binding و بررسی نحوهی دسترسی به اطلاعات آن در کامپوننت مرتبط، تکمیل خواهیم کرد.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: angular-template-driven-forms-lab-02.zip
برای اجرای آن فرض بر این است که پیشتر Angular CLI را نصب کردهاید. سپس از طریق خط فرمان به ریشهی پروژه وارد شده و دستور npm install را صادر کنید تا وابستگیهای آن دریافت و نصب شوند. در آخر با اجرای دستور ng serve -o برنامه ساخته شده و در مرورگر پیش فرض سیستم نمایش داده خواهد شد.
EF Code First #12
public class MyContext : DbContext, IUnitOfWork { // ... public IList<T> GetRows<T>(string sql, params object[] parameters) where T: class { return this.Database.SqlQuery<T>(sql, parameters).ToList(); } }
مقدمه
الگوریتم Clustering یا خوشه بندی مایکروسافت
محتوای مدل خوشه بندی
بنابراین برای برچسب زدن مناسب برروی هر گره باید به شکل زیر عمل کرد:
- مرور اجمالی مدل: توسط دو برگه اول یعنی Cluster Diagram و Cluster Profiles میتوان توپولوژی مدل خوشه بندی را به دست آورد. در برگه Cluster Diagram هر خوشه یک گره را تشکیل میدهد که براساس شباهت به یکدیگر متصل شدهاند. بدیهی است خوشههایی که در ضعیفترین ارتباط هم به یکدیگر متصل نیستند، هیچگونه شباهتی ندارند. براساس میزان شباهت، نوار اتصال بین گرهها، تیرهتر یا روشنتر میگردد. همانطور که در شکل فوق مشخص است هرچه این نوار تیرهتر باشد، بیانگر شباهت بیشتر بین دو خوشه است. Cluster Profiles یک ستون را برای هر خوشه و یک سطر را برای هر ویژگی درنظر میگیرد. درصورتیکه یک ویژگی برای شما جالب توجه باشد میتوانید به صورت افقی توزیع آن را در خوشههای مختلف مشاهده کنید. هر زمانیکه آیتمی نظر شما را جلب کرد میتوان به سلولهای مجاور یا سلولهای هم خوشه آن نگاه کرد و مفهوم آن خوشه را بیشتر درک نمود. با کلیک برروی هر یک از سلولها میتوان جزییات مربوط به آن سلول را مشاهده کرد. برای مثال میتوان فهمید این خوشه براساس چه شروطی ایجاد شدهاست. شکل زیر نمایی از Cluster Profiles را نشان میدهد. همانطور که در قسمت قبل نیز بحث شد، نوارهای هیستوگرام مربوط به ویژگیهای گسسته بوده و نوارهای الماسی نشان دهنده ویژگیهای پیوسته میباشند.
- انتخاب یک خوشه و تشخیص وجه تمایز آن: از برگه Cluster Diagram شروع مینماییم. یک راه این است که ببینیم کدام خوشهها، قویترین ارتباط را دارند و یکی از آنها را انتخاب نماییم. راه دیگر این است که خوشهای را انتخاب کنیم که به نظر دور از بقیه خوشهها است. پس از انتخاب خوشه موردنظر به تب Cluster Characteristics میرویم. همانطور که در شکل زیر مشخص است این بخش مشخصات حالات مختلف یک خوشه را توسط نمودار احتمال با روند کاهشی نشان میدهد. بنابراین میتوان متوجه شد چه ویژگی هایی و با چه احتمالی سبب ایجاد یک خوشه شدهاند.
- تشخیص چگونگی تمایز یک خوشه از خوشههای نزدیک به آن: حال میتوان با اطلاعاتی که تا به حال کسب کردهایم یک خوشه را به صورت دقیق برچسب بزنیم. اما ممکن است این خوشه خیلی شبیه به خوشههای دیگر باشد و بنابراین مجبور شویم که یک برچسب را بر روی دو خوشه بزنیم. پس توصیه میشود که خوشه انتخاب شده را با خوشههای همسایه مقایسه کنیم. برای این منظور به تب Cluster Diagram مراجعه نموده و نگاه میکنیم که کدام خوشهها به خوشه مدنظر ما نزدیک هستند. اگر هیچ اتصال قوی بین دو خوشه نبود کار تمام است. اما اگر اینگونه نبود آنگاه باید مجددا به تب Cluster Characteristics مراجعه نموده و تک تک ویژگیهای دو خوشه نزدیک به هم را مقایسه نماییم، تا فرق بین آنها را در صورت وجود به دست آوریم.
خوشه بندی سخت و خوشه بندی نرم
خوشه بندی با قابلیت مدرج کردن
دارا بودن امکانات بسیار قدرتمند و پشتیبانی از محیط فارسی و همچنین پشتیبانی آنها جهت پاسخگویی به سوالات، چه از طریق ایمیل یا چت، از نقاط قوت این ابزار به شمار میروند. در جدول مقایسات میتوانید تفاوت نسخههای موجود این گزارش ساز را مشاهده کنید. برای استفاده در MVC از نسخه وب آن استفاده میکنیم.
در این مقاله قصد داریم با نحوه راه ندازی این ابزار در وب (MVC) آشنا شویم که شامل مباحث زیر میشود:
- استفاده از EF به عنوان منبع داده و ارسال آنها به سمت گزارش ساز
- نحوه طراحی فایل MRT و بایند کردن دادههای اطلاعاتی و ایجاد جدول
- استفاده از امکانات فایل خروجی ، چاپ و پیش نمایش و...
- بررسی Direction جهت استفاده در محیطهای فارسی زبان
- نحوه ارسال اطلاعات بین دو اکشن متفاوت
طراحی فایل MRT
فایل MRT در واقع یک قالب (Template) خالی از مقادیر متغیر است که در StimulSoft Studio به طراحی آن میپردازیم و در برنامه خود، این مقادیر متغیر را با اطلاعات دلخواه خود جایگزین میکنیم. تصویر زیر یک نمونه از یک گزارش خالی است که ابتدا آن را طراحی کرده و سپس در برنامه آن را مورد استفاده قرار میدهیم:
برای اینکه فایل MRT بتواند دیتاهای لازمی را که به آن پاس میدهیم، بخواند و در جای مشخص شده قرار بدهد، باید یک BussinessObject برای آن ایجاد کنیم. بعد از اینکه یک گزارش جدید ایجاد کردید، در سمت راست به قسمت Dictionary بروید و در قسمت BussinessObject گزینه NewBussinessObject را انتخاب کنید. یک نام و نام مستعار که عموما هم یکی است، برای آن انتخاب کنید. در زیر همان پنجره شما میتوانید ستونهای اطلاعاتی خود را تعریف کنید. در اینجا من میخواهم اطلاعات یک راننده را به همراه خودروی وی، نشان دهم. برای همین، من دو موجودیت راننده و خودروی راننده را دارم. پس اسم Business Object را DriverReport میگذارم و ستونهای اطلاعاتی فقط راننده (بدون در نظر گرفتن خودروی وی) را وارد میکنم.
در همین کادر بالا شما میتوانید تصیم بگیرید که آیا میخواهید اطلاعات خودرو را به همراه دیگرستونهای اطلاعاتی راننده، ایجاد کنید یا اینکه برای خودرو یک نوع مجزا انتخاب کنید. اگر تنها یک خودرو برای راننده باشد، شاید راحتتر باشید همانند اطلاعات راننده با آن رفتار کنید. ولی اگر مثلا بخواهید خودرویهای گذشته راننده را هم جز لیست داشته باشید، بهتر است یک Business Object جدید متعلق و زیر مجموعه Business Object راننده ایجاد کنید. در اینجا چون تنها یک خودرو است، من آن اطلاعات آن را به همراه راننده، ارسال میکنم. شکل زیر ساختار درختی از گزارش بالاست:
شکل زیر هم یک ساختار دیگر از یک گزارش است که شامل Business objectهای مختلف میشود:
سپس همین فیلدها را به سمت صفحه خالی بکشانید. با دو بار کلیک روی فیلدهای قرار گرفته در صفحه، با نحوه بایند کردن مقادیر آشنا میشوید؛ هر فیلدی که قرار است دیتای آن بایند شود، باید به شکل زیر در بخش Expression پنجره باز شده، نوشته شود:
{driverReport.LastName}
در دیکشنری همچنین انواع دیگری از فیلدها نیز به چشم میخورد:
متغیرها: این نوع فیلد یک متغیر است که به طور جداگانه میتواند مقداردهی شود و از آن بیشتر برای ارسال دادههای تکی چون تصاویر، تاریخ شمسی و ... میتوان استفاده کرد.
متغیرهای سیستمی: این نوع متغیرها توسط خود گزارش ساز به طور مستقیم پر میشوند که شامل شماره صفحه، تاریخ و زمان، تعداد صفحات، مقادیر دو ارزشی (آیا صفحه آخر گزارش است؟) و ... میشود.
توابع: گزارش ساز شامل یک سری توابع آماده برای اعمال تغییرات بر روی دادهها میباشد که در دستههای مختلفی چون کار با رشتهها، زمان، ریاضیات و... قرار گرفتهاند.
بعد از تکمیل آن، فایل MRT را ذخیره و در یک دایرکتوری در ساختار پروژه قرار دهید.
راه اندازی گزارش ساز در ASP.Net MVC
اولین کاری که میکنیم، ورود سه dll اصلی به پروژه است:
Stimulate.Base
Stimulate.Report
Stimulate.Report.MVC
در مرحله بعد یک متد ساخته و یک ویوو را برای صفحه گزارش گیری ایجاد میکنیم:
public ActionResult Report(int id) { return View(); }
@Html.Stimulsoft().StiMvcViewer(new StiMvcViewerOptions() { Localization = "~/content/reports/fa.xml", Actions = { GetReportSnapshot = "LoadReportSnapshot", ViewerEvent = "ViewerEvent", ExportReport = "ExportReport", PrintReport = "PrintReport", } }
در نسخههای دو سال اخیر، استفاده از این Helper تفاوتهایی در نحوه استفاده از خصوصیتهای آن کرده است. در این روش جدید، پراپرتیها دسته بندی شده و برای دسترسی به هر کدام باید به بخش آن مراجعه کنید؛ مثلا پراپرتیهای Action، در دسته Actions قرار گرفتهاند یا خصوصیتهای ظاهری در دسته Appearance، یا گزینههای مرتبط با خروجی گرفتنها، در دسته Export قرار گرفتهاند و الی آخر که در نسخههای پیشین، کد بالا را به شکل زیر، با پیشوند نام دسته مینوشتیم:
@Html.Stimulsoft().StiMvcViewer(new StiMvcViewerOptions() { Localization = "~/content/reports/fa.xml", ActionGetReportSnapshot = "LoadReportSnapshot", ActionViewerEvent = "ViewerEvent", ActionExportReport = "ExportReport", ActionPrintReport = "PrintReport", }
بعد از آن لازم است دیتاها را از طریق EF خوانده و به یک مدل جدید که بر اساس اطلاعات گزارش شماست و قرار است گزارش شما این پراپرتیها را بشناسد، به طور دستی یا با استفاده یک کتابخانه mapping مثل automapper انتقال دهید. یا حتی میتوانید مانند کد زیر از ساختاری ناشناس استفاده کنید. در کد زیر، من به صورت تمرینی اطلاعات یک راننده و خودروی او را انتقال میدهم:
var driver = new { FirstName = "علی", LastName = "یگانه مقدم", NationalCode = "12500000000", FatherName = "حسین", Model = "نام خودرو", MotorNumber = 415244, ProductionYear = 1394, Capacity = 4 };
var driver = new { FirstName = "علی", LastName = "یگانه مقدم", NationalCode = "12500000000", FatherName = "حسین", car = new { Model = "نام خودرو", MotorNumber = 415244, ProductionYear = 1394, Capacity = 4 } };
var report = new StiReport(); report.Load(Server.MapPath("~/Content/Reports/driver.mrt")); report.RegBusinessObject("driverReport", driver); report.Dictionary.Variables.Add("today", DateTime.Today.ToPersianString(PersianDateTimeFormat.Date));
var report = new StiReport(); report.RegBusinessObject("driverReport", driver); report.Dictionary.Variables.Add("today", DateTime.Today.ToPersianString(PersianDateTimeFormat.Date)); report.Load(Server.MapPath("~/Content/Reports/driver.mrt"));
پس کد کامل ما برای ایجاد یک گزارش به شکل زیر میشود:
public ActionResult LoadReportSnapshot() { var driver = new { FirstName = "علی", LastName = "یگانه مقدم", NationalCode = "12500000000", FatherName = "حسین", Model = "نام خودرو", MotorNumber = 415244, ProductionYear = 1394, Capacity = 4 }; var report = new StiReport(); report.Load(Server.MapPath("~/Content/Reports/driver.mrt")); report.RegBusinessObject("driverReport", driver); report.Dictionary.Variables.Add("today", DateTime.Today.ToPersianString(PersianDateTimeFormat.Date)); return StiMvcViewer.GetReportSnapshotResult(HttpContext, report); }
اگر دوباره در ویو مربوطه، به سراغ helper برویم میبینیم که سه اکشن متد دیگر وجود دارند که در زیر، به ترتیب با نحوه کار آنها و کد اکشن متد آنها اشاره میکنیم:
Viewer Events : این اکشن متد که تنها یک خط ActionResult استاتیک را فراخوانی میکند، جهت مدیریت رویدادهای گزارش چون: زوم، صفحه بندی گزارش، خروجیها و چاپ میباشد و وجود آن در گزارش از الزامات است.
public virtual ActionResult ViewerEvent() { return StiMvcViewer.ViewerEventResult(); }
PrintReport: برای مدیریت و ارسال گزارشات به دستگاه چاپ میباشد. این اطلاعات از طریق شی HttpContext به سمت اکشن متد ارسال شده و توسط PrintReportResult آن را دریافت میکند.
public virtual ActionResult PrintReport() { return StiMvcViewer.PrintReportResult(this.HttpContext); }
ExportReport: گزارش ساز استیمول به شما اجاز میدهد در فرمتهای گوناگونی چون xlsx,docx,pptx,pdf,rtf و ... از گزارش خود خروجی بگیرید. اطلاعات گزارش از طریق شی HttpContext به سمت اکشن متد ارسال شده و توسط ExportReportResult دریافت میشود.
public virtual ActionResult ExportReport() { return StiMvcViewer.ExportReportResult(this.HttpContext); }
البته خوشبختانه این مشکل در حالت پیش نمایش و چاپ و خروجیها دیده نمیشود و فقط مختص نمایش روی فرم Html است. برای حل این مشکل ممکن است از گزینه یا پراپرتی RightToLeft، در بخش Appearance موجود در helper استفاده کنید که البته استفاده از آن مانند تصویر بالا، فقط محدود به container گزارش و نوار ابزار آن میشود. برای حل این مشکل کافی است کد css زیر را به صفحه گزارش اضافه کنید تا مشکل حل شود:
.stiMvcViewerReportPanel table{ direction:ltr !important; }
حال حتما پیش خود میگویید که این روش برای اطلاعات ایستا و تمرینی مناسب است و من چگونه باید پارامترهای ارسالی به اکشن متد Report را به اکشن متد LoadReportSnapshot ارسال کنم. برای این منظور استفاده از SessionStateها زیاد توصیه شدهاست:
public virtual ActionResult Report(int id) { TempData["id"]=id; return View(); } public virtual ActionResult LoadReportSnapshot() { var driverId = (int)TempData ["id"]; //..... }
public virtual ActionResult Report(int id) { return View(); } public virtual ActionResult LoadReportSnapshot(int id) { //..... }
نکته بسیار مهم: گزارش ساز استیمول متاسفانه شامل تنظیم پیش فرض نامناسبی است که عملیات کش را بر روی گزارشها اعمال میکند. به عنوان مثال تصور کنید من صفحه گزارش شخصی به نام «وحید نصیری» را باز میکنم و در تب دیگر گزارش شخص دیگری با نام «علی یگانه مقدم» را باز میکنم. حال اگر کاربر به سراغ تب آقای نصیری برود و بخواهد چاپ یا خروجی درخواست کند، اشتباها با گزارش علی یگانه مقدم روبرو خواهد شد که این اتفاق به دلیل کش شدن رخ میدهد. برای غیر فعال کردن این قابلیت پیش فرض، کد زیر را در Helper اضافه کنید:
Server = { GlobalReportCache = false }
بررسی ویجت Kendo UI File Upload
[HttpPost] [ValidateAntiForgeryToken] public ActionResult Create(MyModel model, IEnumerable<HttpPostedFileBase> files) { // code return View(); }
[HttpPost] public ActionResult Save(MyModel model, IEnumerable<HttpPostedFileBase> files) { var sModel = new MyViewModel { MainPhoto = model.MainPhoto, Phone = model.Phone, Title = model.Title, WebSiteUrl = model.WebSiteUrl, // .... }; if (files != null) { var images = files.Select(file => new Image { FileName = Helpers.Helper.UploadFile(file) }).ToList(); sModel.Images = images; } _locationService.AddLocation(sModel); _uow.SaveAllChanges(); return RedirectToAction("List"); }
mklink /j C:\android-sdk "C:\Program Files (x86)\Android\android-sdk"
<AotAssemblies>true</AotAssemblies> <EnableLLVM>true</EnableLLVM>
- یک جاب تعریف کن که بازهی اجراش یک ساعت یکبار باشه. هر بار هم که اجرا شد، یک حلقهی 40 تایی رو اجرا کن.
- یک فیلد وضعیت در دیتابیس براش تعریف کن. هر بار که جاب اجرا شد، اول چک کن که این فیلد، فعال بودن یا نبودنش تنظیم شده یا نه.