نمونهای از راه اندازی یک برنامهی Blazor WASM در IIS
الف) به قسمت application pools در IIS Manager مراجعه کرده و گزینهی add application pool را انتخاب کنید. سپس یک نمونهی جدید را برای مثال به نام no-managed ایجاد کنید که net clr version. آن به گزینهی no managed code اشاره میکند.
ب) پس از publish برنامه مطابق مطلب فوق (برای مثال با اجرای دستور dotnet publish -c Release) و معرفی مسیر پوشهی publish به IIS (برای مثال به عنوان یک Application جدید ذیل default web site با کلیک راست بر روی default web site و انتخاب گزینهی Add application)، این application pool جدید را به برنامهی خود در IIS نسبت دهید. برای اینکار basic settings سایت را باز کرده و بر روی دکمهی select که در کنار نام application pool هست، کلیک کرده و گزینهی no-managed قسمت الف را انتخاب کنید.
نکته 1: برنامههای blazor wasm، یا standalone هستند و یا hosted. مورد standalone یعنی کاری به Web API ندارد و به خودی خود، به صورت یک سایت استاتیک قابل مشاهدهاست. حالت hosted یعنی به همراه web api هم هست و توسط دستور برای مثال «dotnet new blazorwasm -o BlazorIIS --hosted --no-https» ایجاد میشود که به همراه سه پوشهی کلاینت، سرور و shared است. برای توزیع حالت متکی به خود، فقط محتویات پوشهی publish، به عنوان مسیر برنامه، در IIS معرفی خواهند شد. در حالت hosted، مسیر اصلی، پوشهی publish مربوط به پروژهی سرور است؛ یعنی: Server\bin\Release\net5.0\publish. در این حالت پوشهی Client\bin\Release\net5.0\publish باید به داخل همین پوشهی publish سرور کپی شود. یعنی پوشهی publish پروژهی client باید به درون پوشهی publish پروژهی server کپی شود تا با هم یک برنامهی قابل توزیع توسط IIS را تشکیل دهند.
ج) اکنون اگر برنامه را برای مثال با مسیر فرضی جدید http://localhost/blazortest اجرا کنید، خطای 500.19 را دریافت میکنید. علت آنرا در مطلب «بررسی خطاهای ممکن در حین راه اندازی اولیه برنامههای ASP.NET Core در IIS» بررسی کردهایم. باید IIS URL Rewrite ماژول را نصب کرد؛ تا این مشکل برطرف شود. همچنین دلیل دیگر مشاهدهی این خطا، عدم نصب بستهی هاستینگ متناظر با شماره نگارش NET. مورد استفادهاست (اگر برنامهی شما از نوع hosted است و web api هم دارد).
د) پس از آن باز هم برنامه اجرا نمیشود! اگر در خطاها دقت کنید، به دنبال اسکریپتهایی شروع شده از مسیر localhost است و نه از پوشهی جدید blazortest. برای رفع این مشکل باید فایل publish\wwwroot\index.html را مطابق نکتهی base-URL که کمی بالاتر ذکر شد، ویرایش کرد تا blazor بداند که فایلها، در چه مسیری قرار دارند (و در ریشهی سایت واقع نشدهاند):
اکنون برنامه بدون مشکل بارگذاری و اجرا میشود.
الف) به قسمت application pools در IIS Manager مراجعه کرده و گزینهی add application pool را انتخاب کنید. سپس یک نمونهی جدید را برای مثال به نام no-managed ایجاد کنید که net clr version. آن به گزینهی no managed code اشاره میکند.
ب) پس از publish برنامه مطابق مطلب فوق (برای مثال با اجرای دستور dotnet publish -c Release) و معرفی مسیر پوشهی publish به IIS (برای مثال به عنوان یک Application جدید ذیل default web site با کلیک راست بر روی default web site و انتخاب گزینهی Add application)، این application pool جدید را به برنامهی خود در IIS نسبت دهید. برای اینکار basic settings سایت را باز کرده و بر روی دکمهی select که در کنار نام application pool هست، کلیک کرده و گزینهی no-managed قسمت الف را انتخاب کنید.
نکته 1: برنامههای blazor wasm، یا standalone هستند و یا hosted. مورد standalone یعنی کاری به Web API ندارد و به خودی خود، به صورت یک سایت استاتیک قابل مشاهدهاست. حالت hosted یعنی به همراه web api هم هست و توسط دستور برای مثال «dotnet new blazorwasm -o BlazorIIS --hosted --no-https» ایجاد میشود که به همراه سه پوشهی کلاینت، سرور و shared است. برای توزیع حالت متکی به خود، فقط محتویات پوشهی publish، به عنوان مسیر برنامه، در IIS معرفی خواهند شد. در حالت hosted، مسیر اصلی، پوشهی publish مربوط به پروژهی سرور است؛ یعنی: Server\bin\Release\net5.0\publish. در این حالت پوشهی Client\bin\Release\net5.0\publish باید به داخل همین پوشهی publish سرور کپی شود. یعنی پوشهی publish پروژهی client باید به درون پوشهی publish پروژهی server کپی شود تا با هم یک برنامهی قابل توزیع توسط IIS را تشکیل دهند.
در اینجا تنها فایلهایی که تداخل پیدا میکنند، فایلهای web.config هستند که باید یکی شوند. فایل web.config برنامهی web api با برنامهی client یکی نیست، اما میتوان محتویات این دو را با هم یکی کرد.
نکته 2: محل اجرای دستور dotnet publish -c Release مهم است. اگر این دستور را در کنار فایل sln پروژهی hosted اجرا کنید، سه خروجی نهایی publish را تولید میکند و پس از آن باید فایلهای کلاینت را به سرور، به صورت دستی کپی کرد. اما اگر دستور publish را درون پوشهی سرور اجرا کنید، کار کپی فایلهای کلاینت را به درون پوشهی نهایی publish تشکیل شده، به صورت خودکار انجام میدهد؛ علت اینجا است که اگر به فایل csproj. پروژهی سرور دقت کنید، ارجاعی را به پروژهی کلاینت نیز دارد (هر چند ما از کدهای آن در برنامهی web api استفاده نمیکنیم). این ارجاع تنها کمک حال دستور dotnet publish -c Release است و کاربرد دیگری را ندارد.
ج) اکنون اگر برنامه را برای مثال با مسیر فرضی جدید http://localhost/blazortest اجرا کنید، خطای 500.19 را دریافت میکنید. علت آنرا در مطلب «بررسی خطاهای ممکن در حین راه اندازی اولیه برنامههای ASP.NET Core در IIS» بررسی کردهایم. باید IIS URL Rewrite ماژول را نصب کرد؛ تا این مشکل برطرف شود. همچنین دلیل دیگر مشاهدهی این خطا، عدم نصب بستهی هاستینگ متناظر با شماره نگارش NET. مورد استفادهاست (اگر برنامهی شما از نوع hosted است و web api هم دارد).
د) پس از آن باز هم برنامه اجرا نمیشود! اگر در خطاها دقت کنید، به دنبال اسکریپتهایی شروع شده از مسیر localhost است و نه از پوشهی جدید blazortest. برای رفع این مشکل باید فایل publish\wwwroot\index.html را مطابق نکتهی base-URL که کمی بالاتر ذکر شد، ویرایش کرد تا blazor بداند که فایلها، در چه مسیری قرار دارند (و در ریشهی سایت واقع نشدهاند):
<head> <base href="/blazortest/" />
بسیاری از عزیزانی که با Elmah کار کردهاند ، احتمالا زمانیکه تعداد رکوردها زیاد میشود و بخواهند مورد خاصی را جستجو یا پیگیری کنند مجبورند خروجی اکسل رو فیلتر کنن که این کار زمان بر است. اگر تعداد رکوردها زیاد باشد، باید از طریق خود جدول داخل دیتابیس رکورد مورد نظر خود را جستجو کنن. در این مطلب قصد دارم ابزاری که open source هست رو معرفی کنم که به کمک این ابزار به راحتی میتوانید خطای خاصی را جستجو کنید و حتی آماری از تعداد رکوردها در بازههای زمانی مختلف داشته باشید. همچنین میتوانید با دخل و تصرف در کد این برنامه آن را به صورت دلخواه تغییر دهید.
نظرات مطالب
EF Code First #1
- رشته اتصالی به SQL Server حالتهای مختلفی میتواند داشته باشد. اطلاعات بیشتر
Data Source آن معمولا نام کامپیوتر جاری است یا IP Server. چون در تصویر شما instance name خالی است، از همان وهلهی پیش فرض استفاده میشود. اگر مقدار داشت میشد computer_name/instance_name
Initial Catalog نام بانک اطلاعاتی مدنظر است که قرار است به آن متصل شوید (یا در اینجا به صورت خودکار ساخته شود).
Integrated Security = true به معنای استفاده از اعتبارسنجی ویندوزی است برای اتصال به SQL Server. یعنی کاربر جاری لاگین کرده به سیستم باید دسترسی لازم را برای کار با SQL Server داشته باشد.
- برای فراگیری یک فناوری جدید از برنامههای کنسول استفاده کنید و نه ASP.NET. این مباحث عمومی است بین فناوریهای مختلف استفاده کننده از آن. در یک برنامهی کنسول آغاز کار از متد Main است؛ در یک برنامهی وب از متد Application_Start فایل global.asax.cs خواهد بود.
Data Source آن معمولا نام کامپیوتر جاری است یا IP Server. چون در تصویر شما instance name خالی است، از همان وهلهی پیش فرض استفاده میشود. اگر مقدار داشت میشد computer_name/instance_name
Initial Catalog نام بانک اطلاعاتی مدنظر است که قرار است به آن متصل شوید (یا در اینجا به صورت خودکار ساخته شود).
Integrated Security = true به معنای استفاده از اعتبارسنجی ویندوزی است برای اتصال به SQL Server. یعنی کاربر جاری لاگین کرده به سیستم باید دسترسی لازم را برای کار با SQL Server داشته باشد.
- برای فراگیری یک فناوری جدید از برنامههای کنسول استفاده کنید و نه ASP.NET. این مباحث عمومی است بین فناوریهای مختلف استفاده کننده از آن. در یک برنامهی کنسول آغاز کار از متد Main است؛ در یک برنامهی وب از متد Application_Start فایل global.asax.cs خواهد بود.
نظرات نظرسنجیها
آیا لزوم ایجاد یک CMS متن باز برای کشورمان را مفید می دانید؟
سلام
رئیس شرکت بورلند (فلیپ خان) رو یادتون هست؟ با استعداد و با پشتکار اما اکنون از او و شرکتش نامی نیست چرا؟ اما از جابز که جزء اولینها بود و اخیرا مدیران فیسبوک و گوگل بسیار میشنوید چرا؟ کار شما مانند این میماند که بگویید میخواهم زبان برنامه نویسی فارسی به نام پارس شارپ بنویسم. با همان استدلال هایی که برای اینکار آوردید. پیشنهاد میکنم شما هم عضور تیم توسعه دهنده گان همین CMSهای Open Source شوید و گامی در ارتقاء آنها بردارید ضمن آنکه برای آن ماژولهای بومی مانند تقویم بنویسید. بروید روی شانههای بزرگانی که امروز هستند. این سخن انشتین را که بخاطر دارید که گفت من بر روی شانههای نیوتن رفتم یعنی کاری در پی کار او کردم و نظرات او را بسط دادم.
در C# 7.2 میتوان با value types (مانند structs) همانند reference types (مانند کلاسها) رفتار کرد. جائیکه کارآیی برنامه بسیار حائز اهمیت باشد (مانند بازیها)، استفاده از structs و value types بسیار مرسوم است؛ از این جهت که این نوعها بر روی heap تخصیص داده نمیشوند. اما مشکل آنها این است که زمانیکه به متدها ارسال میشوند، مقدار آنها ارسال خواهد شد و برای این منظور نیاز به ایجاد یک کپی جدید از آنها میباشد. برای رفع این مشکل و کاهش سربار کپی کردن اشیاء، اکنون در C# 7.2 میتوان value types را همانند reference types به متدها ارسال کرد.
واژهی کلیدی جدید in
C# 7.2، واژهی کلیدی جدیدی را به نام in جهت تعریف پارامترها، معرفی کردهاست. زمانیکه از آن استفاده میشود به این معنا است که value type ارسالی به آن، توسط ارجاعی از آن، در اختیار متد قرار میگیرد و نه توسط مقدار کپی شدهی آن (حالت پیشفرض) و همچنین متد استفاده کنندهی از آن، مقدار این شیء را تغییر نمیدهد.
واژهی کلیدی in مکمل واژههای کلیدی ref و out است که پیشتر به همراه زبان #C ارائه شده بودند:
- واژهی کلیدی out: مقدار آرگومان مزین شدهی توسط آن، باید درون متد تنظیم شود و صرفا کاربرد ارائهی یک خروجی اضافهتر توسط آن متد را دارد.
- واژهی کلیدی ref: مقدار آرگومان مزین شدهی توسط آن، ممکن است درون متد تنظیم شود، یا خیر و همچنین توسط ارجاع به آن منتقل میشود.
- واژهی کلیدی in: مقدار آرگومان مزین شدهی توسط آن، درون متد تغییر نخواهد کرد و همچنین توسط ارجاع به آن منتقل میشود.
برای مثال اگر پارامترهای value type متد زیر را از نوع in معرفی کنیم، امکان تغییر مقدار آنها درون متد وجود نخواهد داشت:
و کامپایلر با صدور خطای readonly بودن پارامتر number1، از انجام اینکار جلوگیری میکند
واژهی کلیدی جدید in تا چه اندازهای بر روی کارآیی برنامه تاثیر دارد؟
زمانیکه یک value type را به متدی ارسال میکنیم، ابتدا به مکان جدیدی از حافظه کپی شده و سپس مقدار clone شدهی آن، به متد ارسال میشود. با استفاده از واژهی کلیدی in، دقیقا همان ارجاع به مقدار اولیه، به متد ارسال خواهد شد؛ بدون ایجاد کپی اضافهتری از آن. برای بررسی تاثیر این عملیات بر روی کارآیی برنامه، میتوان از BenchmarkDotNet استفاده کرد. برای این منظور ابتدا ارجاعی را به BenchmarkDotNet اضافه میکنیم:
سپس متدهایی را که قرار است کارآیی آنها بررسی شوند، با ویژگی Benchmark مزین خواهیم کرد:
در آخر برای اجرای آن خواهیم داشت:
و در این حالت برنامه را باید توسط دستور «dotnet run -c release» اجرا کرد (اندازه گیری کارآیی در حالت release و نه دیباگ پیشفرض)
با این خروجی نهایی:
همانطور که ملاحظه میکنید، کارآیی برنامه در حالت استفادهی از پارامترهای in، حداقل 3 برابر شدهاست.
امکان استفادهی از واژهی کلیدی in در حین تعریف متدهای الحاقی
در حین تعریف متدهای الحاقی، واژهی کلیدی in باید پیش از واژهی کلیدی this ذکر شود:
در این حالت اگر برنامه را به صورت زیر اجرا کنیم (یکبار با ذکر صریح in، بار دیگر بدون in و یکبار هم به صورت فراخوانی متد الحاقی بر روی عدد):
خروجیهای ذیل را دریافت خواهیم کرد:
به عبارتی حین فراخوانی و استفادهی از متدی که پارامتر آن به صورت in تعریف شدهاست، ذکر in ضروری نیست.
و به طور کلی استفادهی از in در مکانهای ذیل مجاز است:
• methods
• delegates
• lambdas
• local functions
• indexers
• operators
محدودیتهای استفادهی از پارامترهای in
الف) محدودیت استفاده از پارامترهای in در تعریف overloads
مثال زیر را در نظر بگیرید:
در اینجا overloadهای تعریف شدهی متد A تنها در ذکر واژهی کلیدی in یا modifier متفاوت هستند.
اگر سعی کنیم وهلهای از این کلاس را ایجاد کرده و از متدهای A آن استفاده کنیم:
خطای کامپایلر مبهم بودن متد A مورد استفاده صادر خواهد شد. یعنی نمیتوان overload ایی را تعریف کرد که تنها در modifier از نوع in با دیگری متفاوت باشد؛ چون ذکر in در حین فراخوانی متد، اختیاری است.
ب) پارامترهای از نوع in را در متدهای iterator نمیتوان استفاده کرد:
ج) پارامترهای از نوع in را در متدهای async نمیتوان استفاده کرد:
تاثیر کار با متدهای داخلی تغییر دهندهی وضعیت یک struct
مثال زیر را درنظر بگیرید. به نظر شما خروجی آن چیست؟
در اینجا اگر متد TestInStructs.Run را اجرا کنیم، خروجی آن، نمایش عدد 1 خواهد بود.
در ابتدا مقدار struct را به 1 تنظیم و سپس ارجاع آنرا به متدی دیگر که مقدار آنرا به 5 تنظیم میکند، ارسال کردیم. در این حالت برنامه بدون مشکل کامپایل و اجرا میشود. علت اینجا است که کامپایلر #C زمانیکه متدی را در داخل یک struct فراخوانی میکند، یک clone از آن struct را ایجاد کرده و متد را بر روی آن clone اجرا میکند؛ چون نمیداند که آیا این متد وضعیت و مقدار این struct را تغییر میدهد یا خیر. در این حالت کپی اصلی بدون تغییر باقی میماند (در نهایت عدد 1 را مشاهده خواهیم کرد)، اما در آخر فراخوان، ارجاعی از struct را دریافت نکرده و بر روی کپی آن کار میکند. بنابراین مزیت بهبود کارآیی، از دست خواهد رفت.
البته در اینجا اگر میخواستیم مقدار MyValue را مستقیما تغییر دهیم، کامپایلر از آن جلوگیری میکرد و این کد هیچگاه کامپایل نمیشد:
واژهی کلیدی جدید in
C# 7.2، واژهی کلیدی جدیدی را به نام in جهت تعریف پارامترها، معرفی کردهاست. زمانیکه از آن استفاده میشود به این معنا است که value type ارسالی به آن، توسط ارجاعی از آن، در اختیار متد قرار میگیرد و نه توسط مقدار کپی شدهی آن (حالت پیشفرض) و همچنین متد استفاده کنندهی از آن، مقدار این شیء را تغییر نمیدهد.
واژهی کلیدی in مکمل واژههای کلیدی ref و out است که پیشتر به همراه زبان #C ارائه شده بودند:
- واژهی کلیدی out: مقدار آرگومان مزین شدهی توسط آن، باید درون متد تنظیم شود و صرفا کاربرد ارائهی یک خروجی اضافهتر توسط آن متد را دارد.
- واژهی کلیدی ref: مقدار آرگومان مزین شدهی توسط آن، ممکن است درون متد تنظیم شود، یا خیر و همچنین توسط ارجاع به آن منتقل میشود.
- واژهی کلیدی in: مقدار آرگومان مزین شدهی توسط آن، درون متد تغییر نخواهد کرد و همچنین توسط ارجاع به آن منتقل میشود.
برای مثال اگر پارامترهای value type متد زیر را از نوع in معرفی کنیم، امکان تغییر مقدار آنها درون متد وجود نخواهد داشت:
public static int Add(in int number1, in int number2) { number1 = 5; // Cannot assign to variable 'in int' because it is a readonly variable return number1 + number2; }
واژهی کلیدی جدید in تا چه اندازهای بر روی کارآیی برنامه تاثیر دارد؟
زمانیکه یک value type را به متدی ارسال میکنیم، ابتدا به مکان جدیدی از حافظه کپی شده و سپس مقدار clone شدهی آن، به متد ارسال میشود. با استفاده از واژهی کلیدی in، دقیقا همان ارجاع به مقدار اولیه، به متد ارسال خواهد شد؛ بدون ایجاد کپی اضافهتری از آن. برای بررسی تاثیر این عملیات بر روی کارآیی برنامه، میتوان از BenchmarkDotNet استفاده کرد. برای این منظور ابتدا ارجاعی را به BenchmarkDotNet اضافه میکنیم:
<ItemGroup> <PackageReference Include="BenchmarkDotNet" Version="0.10.12" /> </ItemGroup>
using BenchmarkDotNet.Attributes; namespace CS72Tests { public struct Input { public decimal Number1; public decimal Number2; } [MemoryDiagnoser] public class InBenchmarking { const int loops = 50000000; Input inputInstance = new Input(); [Benchmark(Baseline = true)] public decimal RunNormalLoop_Pass_By_Value() { decimal result = 0M; for (int i = 0; i < loops; i++) { result = Run(inputInstance); } return result; } [Benchmark] public decimal RunInLoop_Pass_By_Reference() { decimal result = 0M; for (int i = 0; i < loops; i++) { result = RunIn(in inputInstance); } return result; } public decimal Run(Input input) { return input.Number1; } public decimal RunIn(in Input input) { return input.Number1; } } }
static void Main(string[] args) { var summary = BenchmarkRunner.Run<InBenchmarking>();
با این خروجی نهایی:
Method | Mean | Error | StdDev | Scaled | Allocated | ---------------------------- |----------:|---------:|---------:|-------:|----------:| RunNormalLoop_Pass_By_Value | 280.04 ms | 2.219 ms | 1.733 ms | 1.00 | 0 B | RunInLoop_Pass_By_Reference | 91.75 ms | 1.733 ms | 1.780 ms | 0.33 | 0 B |
امکان استفادهی از واژهی کلیدی in در حین تعریف متدهای الحاقی
در حین تعریف متدهای الحاقی، واژهی کلیدی in باید پیش از واژهی کلیدی this ذکر شود:
public static class Factorial { public static int Calculate(in this int num) { int result = 1; for (int i = num; i > 1; i--) result *= i; return result; } }
int num = 3; Console.WriteLine($"(in num) -> {Factorial.Calculate(in num)}"); Console.WriteLine($"(num) -> {Factorial.Calculate(num)}"); Console.WriteLine($"num. -> {num.Calculate()}");
(in num) -> 6 (num) -> 6 num. -> 6
و به طور کلی استفادهی از in در مکانهای ذیل مجاز است:
• methods
• delegates
• lambdas
• local functions
• indexers
• operators
محدودیتهای استفادهی از پارامترهای in
الف) محدودیت استفاده از پارامترهای in در تعریف overloads
مثال زیر را در نظر بگیرید:
public class CX { public void A(Input a) { Console.WriteLine("int a"); } public void A(in Input a) { Console.WriteLine("in int a"); } }
اگر سعی کنیم وهلهای از این کلاس را ایجاد کرده و از متدهای A آن استفاده کنیم:
public class Y { public void Test() { var inputInstance = new Input(); var cx = new CX(); cx.A(inputInstance); // The call is ambiguous between the following methods or properties: 'CX.A(Input)' and 'CX.A(in Input)' } }
ب) پارامترهای از نوع in را در متدهای iterator نمیتوان استفاده کرد:
public IEnumerable<int> B(in int a) // Iterators cannot have ref or out parameters { Console.WriteLine("in int a"); yield return 1; }
ج) پارامترهای از نوع in را در متدهای async نمیتوان استفاده کرد:
public async Task C(in int a) // Async methods cannot have ref or out parameters { await Task.Delay(1000); }
تاثیر کار با متدهای داخلی تغییر دهندهی وضعیت یک struct
مثال زیر را درنظر بگیرید. به نظر شما خروجی آن چیست؟
using System; namespace CS72Tests { struct MyStruct { public int MyValue { get; set; } public void UpdateMyValue(int value) { MyValue = value; } } public static class TestInStructs { public static void Run() { var myStruct = new MyStruct(); myStruct.UpdateMyValue(1); UpdateMyValue(myStruct); Console.WriteLine(myStruct.MyValue); } static void UpdateMyValue(in MyStruct myStruct) { myStruct.UpdateMyValue(5); } } }
در ابتدا مقدار struct را به 1 تنظیم و سپس ارجاع آنرا به متدی دیگر که مقدار آنرا به 5 تنظیم میکند، ارسال کردیم. در این حالت برنامه بدون مشکل کامپایل و اجرا میشود. علت اینجا است که کامپایلر #C زمانیکه متدی را در داخل یک struct فراخوانی میکند، یک clone از آن struct را ایجاد کرده و متد را بر روی آن clone اجرا میکند؛ چون نمیداند که آیا این متد وضعیت و مقدار این struct را تغییر میدهد یا خیر. در این حالت کپی اصلی بدون تغییر باقی میماند (در نهایت عدد 1 را مشاهده خواهیم کرد)، اما در آخر فراخوان، ارجاعی از struct را دریافت نکرده و بر روی کپی آن کار میکند. بنابراین مزیت بهبود کارآیی، از دست خواهد رفت.
البته در اینجا اگر میخواستیم مقدار MyValue را مستقیما تغییر دهیم، کامپایلر از آن جلوگیری میکرد و این کد هیچگاه کامپایل نمیشد:
static void UpdateMyValue(in MyStruct myStruct) { myStruct.MyValue = 5; // Cannot assign to a member of variable 'in MyStruct' because it is a readonly variable myStruct.UpdateMyValue(5); }
- Entity Framework یا EF چیست؟ | www.nikamooz.com
- انتشار رایگان کتاب راهنمای ساختار شکست کار | www.khorramirad.com
- خواندن فید های RSS از منابع مختلف و انتشار مجموع آن ها با فرمت RSS | www.30sharp.com
- سماموس - TV Series on Computing | somamos.blogfa.com
- گرایشهای طراحی وب سایت در سال 2012 | navid.kashani.ir
- Don't Be A Free User | blog.pinboard.in
- Download: MSDN/TechNet Forum Assistant | www.microsoft.com
- iText is free, not gratis | lowagie.com
- SOLID Casts | dimecasts.net
- Static fields in generic classes | blogs.msdn.com
- بهبود امکانات جهت کار با دایرکت ایکس در ویژوال استودیوی بعدی | blogs.msdn.com
- دریافت آخرین به روز رسانی فایل OPML وبلاگهای IT ایرانی | dotnettipsrepository.svn.codeplex.com
Request for developer feedback: customizable select
Styling form controls like the <select> element has been reported as a top developer pain point for years, and we've been working on a solution. While this work is complex and has taken a long time to get right, we're getting very close to landing this feature. A customizable version of the select element is officially in Stage 2 in the WHATWG, with strong cross-browser interest and a prototype for you to test out from Chrome Canary 130.
اشتراکها