مطالب
ساختن code snippet ( قطعه کد ) در ویژوال استودیو 2010
ویژوال استودیو به توسعه دهندگان این امکان را می‌دهد تا کدهایی را که تکراری بوده و به  دفعات در متن برنامه مورد استفاده هستند به شکل یک قطعه کد آماده (در صورت نیاز با مقادیر پیش فرض ) ذخیره کنند ، سپس در مواقع نیاز بدون اینکه مجبور باشند آن را دوباره و دوباره بنویسند ، تنها با تایپ کردن نام قطعه کد ذخیره شده  و دو بار فشردن  کلید Tab ، کد  تعریف شده توسط ویژوال استودیو  در محل تعیین شده اضافه می‌گردد. به این  قطعه کدهای آماده code snippet گفته می‌شود .
خود ویژوال استودیو تعدادی code snippet آماده  دارد که آشنایی با آنها می‌تواند سرعت کدنویسی را افزایش دهد . برای دیدن لیست کامل و مدیریت آنها به مسیر

Tools -> Code Snippets Manager (Ctrl+K,Ctrl+B)
بروید .

در ویژوال استودیو 2010 دو نوع snippet وجود دارد :

 1- Expansion snippets : که در محل کرسر (Cursor) اضافه می‌شوند . مثل cw و enum که به ترتیب دستور writeLine و ساختار یک enum را ایجاد می‌کنند .

 2- SurroundsWith snippets : که  می‌توانند یک تکه کد انتخاب شده را در بر بگیرند مثل for و یا do که کد انتخاب شده را در یک حلقه for و do-while محصور می‌کنند  .

نکته ای که باید توجه داشت این است که یک snippet می‌تواند از هر دو نوع باشد . برای مثال  for و do و یا if ، در صورتی که  کدی انتخاب شده باشد آن را محصور می‌کنند و گرنه  ساختار خالی مرتبط را در محل cursor اضافه می‌کنند .

همانطور که در ابتدا هم ذکر شد ، علاوه بر snippet‌های آماده‌ی موجود ، توسعه دهنده می‌تواند قطعه کدهایی را خود ایجاد کرده و مورد استفاده قرار دهد .

در اینجا یک expansion snippet  خواهیم ساخت تا  کار اضافه کردن بلاک try-catch-finally  را برای ما انجام دهد .

- ابتدا یک فایل xml به پروژه اضافه می‌کنیم و آنرا TryCatchFinally.snippet می‌نامیم . توجه کنید که نام فایل باید به .snippet ختم شود .

- فایل را باز  و درون آن راست کلیک کرده و گزینه Insert snippet > Snippet را انتخاب می‌کنیم . با اینکار یک قالب پایه snippet ( که یک ساختار xml ) است به فایل اضافه می‌شود .  هر فایل snippet از دو بخش اصلی header و  snippet تشکیل شده که بخش header اطلاعاتی کلی درباره قطعه کد را نگهداری می‌کند و بخش snippet مربوط به تعریف محتوای قطعه کد است .

<codesnippet format="1.0.0" xmlns="http://schemas.microsoft.com/VisualStudio/2005/CodeSnippet">
  <header>
    <title>title</title>
    <author>author</author>
    <shortcut>shortcut</shortcut>
    <description>description</description>
    <snippettypes>
      <snippettype>SurroundsWith</snippettype>
      <snippettype>Expansion</snippettype>
    </snippettypes>
  </header>
  <snippet>
    <declarations>
      <literal>
        <id>name</id>
        <default>value</default>
      </literal>
    </declarations>
    <code language="XML">
      <!--[CDATA[<test-->
      <name>$name$</name>
      $selected$ $end$]]>
    </code>
  </snippet>
</codesnippet>
 

- قالب پیش فرض شامل هر دو نوع snippet است .


<codesnippet format="1.0.0" xmlns="http://schemas.microsoft.com/VisualStudio/2005/CodeSnippet">
  <header>
...
    <snippettypes>
      <snippettype>SurroundsWith</snippettype>
      <snippettype>Expansion</snippettype>
    </snippettypes>
  </header>
...
</codesnippet>

از آنجا که قصد داریم یک Expansion snippet بسازیم پس تگ SurroundsWith را حذف می‌کنیم . 


    <snippettypes>
      <snippettype>Expansion</snippettype>
    </snippettypes>

- در بخش header مقدار تگ Title را به “Try Catch Finally”و  مقدار تگ Shortcut را به “trycf” و Description را به “Adds a try-catch-finally block ” تغییر می‌دهیم . Title عنوان snippet است و وجود آن ضروری است . اضافه کردن shortcut  اختیاری است  و به عنوان یک متن میانبر برای اضافه کردن snippet استفاده می‌شود .


    <Header>
      <Title>Try Catch Finally</Title>
      <Author>mohsen.d</Author>
      <Shortcut>trycf</Shortcut>
      <Description>Adds a try-catch-finally block</Description>

- تگ Literal برای تعریف جایگزین برای  بخشی از کد  درون snippet  که احتمال دارد پس از اضافه شدن ، توسط  برنامه نویس و یا در صورت استفاده از  function توسط خود ویژوال استودیو تغییر کند استفاده می‌شود . در قطعه کد try-catch-finally ، ما می‌خواهیم به کاربر اجازه بدهیم که نوع استثنائی را که catch می‌شود تغییر دهد .
تگ id نامی برای بخش قابل ویرایش تعریف می‌کند ( که از آن در  ادامه در تعریف خود قطعه کد استفاده می‌کنیم ) . آنرا به “ExceptionName” تغییر می‌دهیم . تگ default هم مقدار پیش فرضی را  برای آن بخش مشخص می‌کند . ما می‌خواهیم تمام استثناها را Catch کنیم پس مقدار پیش فرض را برابر "Exception" قرار می‌دهیم .


.....
    <declarations>
      <literal>
        <id>ExceptionName</id>
        <default>Exception</default>
      </literal>
    </declarations>
...

- و در تگ Code ، خود قطعه کدی که ویژوال استودیو باید آن را اضافه کند ، تعریف می‌شود . مقدار مشخصه Language آن را به CSharp تغییر می‌دهیم و محتویات داخل آنرا به شکل زیر اضافه می‌کنیم . 


<code language="CSharp">
<!--[CDATA[
try
{
    $end$
}
catch($ExceptionName$)
{
  
}
finally
{
  
}
      ]]-->
</code>

به نحوه استفاده از ExceptionName که در قسمت Literal تعریف کردیم توجه کنید  . عبارت $end$ هم یک کلمه رزرو شده است که محل قرار گرفتن cursor را بعد از اضافه شدن قطعه کد مشخص می‌کند .

- در نهایت snippet ما به شکل زیر خواهد بود : 


<codesnippet format="1.0.0" xmlns="http://schemas.microsoft.com/VisualStudio/2005/CodeSnippet">
  <header>
    <title>Try Catch Finally</title>
    <author>mohsen.d</author>
    <shortcut>trycf</shortcut>
    <description>Adds a try-catch-finally block</description>
    <snippettypes>
      <snippettype>Expansion</snippettype>
    </snippettypes>
  </header>
  <snippet>
    <declarations>
      <literal>
        <id>ExceptionName</id>
        <default>Exception</default>
      </literal>
    </declarations>
    <code language="CSharp">
      <!--[CDATA[
try
{
    $end$
}
catch($ExceptionName$)
{
  
}
finally
{
  
}
      ]]-->
    </code>
  </snippet>
</codesnippet>

اضافه کردن snippet ساخته شده به visual studio


دو راه برای اضافه کردن snippet تعریف شده به ویژوال استودیو وجود دارد :
روش اول قرار دادن فایل .snippet در پوشه code snippets ویژوال استودیو است که مسیر پیش فرض آن 

C:\Users\<UserName>\Documents\Visual Studio 2010\Code Snippets\
است . این پوشه به ازای هر زبان دارای یک زیر پوشه است . این snippet را باید در پوشه C# قرار دهیم . همین که فایل را در پوشه مناسب قرار دهیم ویژوال استودیو بدون نیاز به restart شدن آن را خواهد شناخت .

گزینه دوم import کردن فایل .snippet به داخل ویژوال استودیو است . در ویژوال استودیو به مسیر

Tools -> Code Snippets Manager (Ctrl+K,Ctrl+B)
می‌رویم . در پنجره Code Snippets Manager ، بر روی کلید import کلیک و فایل موردنظر را یافته و انتخاب کرده و پوشه‌ی محل ذخیره شدن آن را تعیین می‌کنیم .

استفاده از snippet ساخته شده

برای استفاده از snippet می‌توانیم متن میانبر تعریف شده را تایپ کنیم و با دو بار فشردن کلید tab قطعه کد تعریف شده به محل کرسر اضافه می‌شود 



همینطور با فشردن کلیدهای Ctrl+K و Ctrl+X  به صورت پشت سر هم منوی “Insert Snippet” ظاهر می‌شود که از طریق آن می‌توانیم Snippet موردنظر را یافته  ( بدنبال Title تعریف شده برای snippet  در پوشه ای که آنرا ذخیره کرده اید بگردید ) و با انتخاب آن کد تعریف شده اضافه خواهد شد .



 برای آشنایی با روش‌های مختلف دسترسی به snippet‌ها اینجا را بررسی کنید .

ابزارها

دستکاری خود فایل xml چندان جالب و خالی از خطا نیست . روش‌های بهتری برای ساخت و ویرایش snippet‌ها وجود دارد . Snippet Editor ابزاری برای ویرایش و ساخت snippet هاست و Snippet Designer هم یک پلاگین برای ویژوال استودیوست که کار مشابهی را انجام می‌دهد . یکی از کارهای جالبی که با این ابزار می‌توانید انجام دهید انتخاب یک قطعه از کد ( مثل یک تابع ) و سپس ساختن یک snippet از روی آن است .

در این پروژه هم مجموعه snippet‌های موجود ویژوال استودیو 2010 برای زبان سی شارپ ، جهت سازگاری با stylecop ویرایش و refactor شده اند ( در کنار تعریف snippet‌های دیگر ).
مطالب
پنج دلیل برای توسعه‌ی وب با ASP.NET Core

یک:  ASP.NET Core مستقل از Platform است

آینده‌ی محتوم نرم‌افزار، توسعه به شیوه‌های مستقل از Platform است. شاید این دلیل به تنهایی برای مهاجرت به ASP.NET Core کافی باشد. امروزه نرم‌افزارهایی که مبتنی بر یک Platform خاص نیستند، نسبت به سایر نرم‌افزارها مزیت رقابتی‌تری دارند. نرم‌افزارهای Cross Platform یا مستقل از Platform، بر روی هر سیستم عاملی اجرا می‌شوند. برای اجرای آنها در کامپیوترهای شخصی یا Server کافیست معماری پردازنده‌ی مرکزی x86 باشد و سیستم عامل نیز یکی از انواع ویندوز، لینوکس یا مک.
دلیل مستقل بودن ASP.NET Core از Platform، مبتنی بودن آن بر NET Core. است. این نسخه از دات‌نت را می‌توان برای سیستم‌‌عامل‌های مختلف از http://dot.net دانلود و نصب کرد.
برای اجرای نرم‌افزارهایی که مبتنی بر NET Core. هستند نیاز به بازنویسی کدها یا استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی جداگانه‌ای نیست. این خاصیت همچنین برای libraryهای استانداردی که از این نسخه از دات‌نت استفاده می‌کنند نیز صادق است.

دو:  Open Source است

یکی از انتقادهایی که سال‌ها به مایکروسافت می‌شد، ناشناخته بودن سورس نرم‌افزارهای این شرکت و انحصار طلبی‌هایش بود. اما در سال‌های اخیر مایکروسافت نشان داده‌است که این جنبه از کاراکترش را به تدریج اصلاح کرده‌است. به طوری که اسکات هانسلمن، یکی از کارمندان این شرکت و وبلاگ‌نویس مشهور در این مورد گفته است:
دلیل آمدن من به مایکروسافت این بود که می‌خواستیم هر چقدر می‌توانیم کارها را Open Source کنیم و یک جامعه‌ی کاربری برای دات‌نت و اوپن سورس بسازیم و حالا به NET Core 1.0. رسیده‌ایم.
زمانی شایعه‌ی لو رفتن بخشی از سورس کد ویندوز ۹۵، در صدر اخبار تکنولوژی بود و این یک شکست برای مایکروسافت محسوب می‌شد. اما امروزه ASP.NET Core با لایسنس MIT عرضه شده است که یکی از آزادترین مجوزهای اوپن سورس است. نرم‌افزارهایی که با این مجوز عرضه می‌شوند، آزادی تغییر کد، ادغام با مجوزهای دیگر، عرضه به عنوان محصول دیگر، استفاده تجاری و ... را به همه‌ی توسعه‌دهندگان می‌دهد.

سه: جدا بودن از Web Server

این نسخه‌ی از APS.NET، کاملاً از وب‌سرور که نرم‌افزارها را هاست می‌کند، جدا (decouple) شده است. اگرچه همچنان استفاده از IIS بر روی ویندوز منطقی به نظر می‌رسد اما مایکروسافت یک پروژه‌ی اوپن سورس دیگری را به نام Kestrel نیز منتشر کرده است.
وب‌سرور Kestrel مبتنی بر پروژه libuv است و libuv در اصل برای هاست کردن Node.js تولید شده بود و تأکید آن بر روی انجام عملیات I/O به صورت asynchronous است.
نکته جالب این است که یک برنامه‌ی مبتنی بر ASP.NET Core، در واقع یک Console Application است که در متد Main آن وب‌سرور فراخوانی می‌شود:
using System;
using Microsoft.AspNetCore.Hosting;
namespace aspnetcoreapp
{
public class Program
{
  public static void Main(string[] args)
  {
   var host = new WebHostBuilder()
                  .UseKestrel()
                  .UseStartup<Startup>()
                  .Build();
   host.Run();
  }
}
}

چهار: تزریق وابستگی (Dependency Injection) تو کار

تزریق وابستگی‌ها برای ایجاد وابستگی سست (loosely coupling) بین اشیاء مرتبط و وابسته به یکدیگر است. به جای نمونه‌سازی مستقیم اشیاء مرتبط، یا استفاده از ارجاع‌های ایستا به آن اشیاء، زمانی که یک کلاس به آنها احتیاج داشته باشد، با روش‌های خاصی از طریق DI به اشیاء مورد نیاز دسترسی پیدا می‌کند. در این استراتژی، ماژول‌های سطح بالا نباید به ماژول‌های سطح پایین وابسته باشند، بلکه هر دو باید به abstraction (معمولا Interface ها) وابسته باشند.
وقتی یک سیستم برای استفاده‌ی از DI طراحی شده‌است و کلاس‌های زیادی دارد که وابستگی‌هایش را از طریق constructor یا property‌ها درخواست می‌کند، بهتر است یک کلاس مخصوص ایجاد آن کلاس‌ها و وابستگی‌هایشان داشته باشد. به این کلاس‌ها container، یا Inversion of Control (IoC) container یا Dependency Injection (DI) container گفته می‌شود.
با این روش، بدون نیاز به hard code کردن instance سازی از کلاس‌ها، می‌توان گراف‌های پیچیده وابستگی را در اختیار یک کلاس قرار داد.
طراحی ASP.NET Core از پایه طوری است که حداکثر استفاده را از Dependency Injection می‌کند. یک container ساده توکار با نام IServiceProvider وجود دارد که به صورت پیش‌فرض constructor injection را پشتیبانی می‌کند.
در ASP.NET Core با مفهومی به نام service سر و کار خواهید داشت که در واقع به type هایی گفته می‌شود که از طریق DI در اختیار شما قرار می‌گیرند. سرویس‌ها در متد ConfigureServices کلاس Startup برنامه شما تعریف می‌شوند. این service‌ها می‌توانند Entity Framework Core یا ASP.NET Core MVC باشند یا سرویس‌هایی که توسط شما تعریف شده‌اند. مثال:
// This method gets called by the runtime. Use this method to add services to the container.
public void ConfigureServices (IServiceCollection services)
{
// Add framework services.
services.AddDbContext<ApplicationDbContext>(options =>
  options.UseSqlServer(Configuration.GetConnectionString("DefaultConnection")));
services.AddIdentity<ApplicationUser, IdentityRole>()
  .AddEntityFrameworkStores<ApplicationDbContext>()
  .AddDefaultTokenProviders();
services.AddMvc();
// Add application services.
services.AddTransient<IEmailSender, AuthMessageSender>();
services.AddTransient<ISmsSender, AuthMessageSender>();
}


پنج: یکپارچگی با framework‌های مدرن سمت کلاینت

فرآیند build در برنامه‌های تحت وب مدرن معمولاً این وظایف را انجام می‌دهد:
  • bundle و minify کردن فایل‌های جاوا اسکریپت و همینطور CSS
  • اجرای ابزارهایی برای bundle و minify کردن قبل از هر build
  • کامپایل کردن فایل‌های LESS و SASS در CSS
  • کامپیال کردن فایل‌های CoffeeScript و TypeScript در JavaScript
برای اجرای چنین فرآیندهایی از ابزاری به نام task runner استفاده می‌شود که Visual Studio از دو ابزار task runner مبتنی برا جاوا اسکریپت به نام‌های Gulp و Grunt بهره می‌برد. از این ابزارها با استفاده از ASP.NET Core Web Application template می‌توان در ASP.NET Core استفاده کرد.
همچنین امکان استفاده از Bower که یک package manager (مانند NuGet) برای وب است، وجود دارد. معمولاً از Bower برای نصب فایل‌های CSS ، فونت‌ها، framework‌های سمت کلاینت و کتابخانه‌های جاوا اسکریپت استفاده می‌شود. اگرچه بسیاری از package‌ها در NuGet هم وجود دارند، اما تمرکز بیشتر NuGet بر روی کتابخانه‌های دات‌نتی است.
نصب و استفاده‌ی سایر library‌های سمت کلاینت مانند Bootstrap ، Knockout.js ، Angular JS  و زبان TypeScript نیز در Visual Studio و هماهنگی آن با ASP.NET Core نیز بسیار ساده است.
پس همین حالا دست به کار شوید و با نصب -حداقل - Microsoft Visual Studio 2015 Update 3 بر روی ویندوز یا Visual Studio Code  بر روی هر سیستم عاملی از برنامه‌نویسی با ASP.NET Core لذت ببرید!
منابع :
مطالب
نحوه‌ی خواندن مقادیر Query String با استفاده از جاوااسکریپت

در این مقاله، به نحوه‌ی دریافت مقادیر Query String با استفاده از زبان جاوااسکریپت خواهیم پرداخت. گاها در پروژه‌ها نیاز است تا کاربر را با پارامترهایی به صورت query string، به صفحه‌ای دیگر منتقل کنیم. با این حال به دو صورت می‌توان این مقادیر را فراخوانی نمود:

  1. فراخوانی سمت سرور
  2. فراخوانی سمت کلاینت

زمانیکه صحبت از کد نویسی سمت کلاینت می‌شود، گزینه‌ی بهتری بجز JavaScript وجود ندارد؛ که البته بسیار کارا و پر کاربرد است.

برای دریافت query string با زبان جاوااسکریپت می‌توان از کد زیر استفاده کرد: 

 <script>
    (function () {
        // we can call getQueryStringByName from anywhere we want
        var result = getQueryStringByName('id');
        alert(result);
    })();

    function getQueryStringByName(name) {
        name = name.replace(/[\[]/, "\\[").replace(/[\]]/, "\\]");
        var regex = new RegExp("[\\?&]" + name + "=([^&#]*)"),
            results = regex.exec(location.search);
        return results === null ? "" : decodeURIComponent(results[1].replace(/\+/g, " "));
    }
</script>

getQueryStringByName:

با استفاده از این متد می‌توان به query string دسترسی یافت. تابع getQueryStringByName حاوی یک ورودی می‌باشد که باید نام query string در آن قرار گیرد. در مثال بالا نام query string برابر است با language که بعد از اجرای پروژه، مقدار آن به صورت دیالوگ نمایش داده می‌شود. 

برای دانلود پروژه اینجا کلیک کنید. 

اشتراک‌ها
پیاده سازی راحت کشینگ در پروژه های دات نت با PolyCache

با توجه به پیشرفت تکنولوژی و معماری‌های مدرن، در اپلیکیشن‌های امروزی سرعت و کارایی از مولفه هایی هستند که بیشتر احساس نیاز می‌شوند و درصورت عدم دارا بودن این مولفه ها، اپلیکیشن مورد توجه کاربران قرار نخواهد گرفت و درنهایت سودی به بار نخواهد آمد.

یکی از روش‌های کسب این مولفه‌ها استفاده از کشینگ در سطح ایپلیکیشن خودتون است.

در زیر پکیجی رو براتون معرفی می‌کنم که می‌توانید در پروژه‌های دات نت خودتون کشینگ رو براحتی پیاده سازی کنید.

شما با استفاده از پکیج PolyCache  براحتی و در سریع‌ترین زمان میتونید کشینگ رو پیاده سازی کنید.

روال و جزئیات پیاده سازی در گیت هاب پروژه قرار گرفته است.

پیاده سازی راحت کشینگ در پروژه های دات نت با PolyCache
اشتراک‌ها
سرقت 500 گیگابایت داده از حساب گیت‌هاب مایکروسافت

طبق گزارش‌های منتشر شده، هکرها به حساب ‫گیت هاب مایکروسافت نفوذ کرده و 500 گیگابایت داده را از مخازن خصوصی این شرکت به سرقت برده‌اند.  در حال حاضر، تصاویری از هک‌شدن اطلاعات شخصی سرورهای گیت‌هاب منتشر شده است که نشان می‌دهد اطلاعات هک‌شده شامل کدهای منبع آژور (Azure)، آفیس و منابع اجرایی ویندوز است. این حمله‌ی سایبری توسط گروه هکری "ShinyHunters" انجام شد که چندی پیش، شرکت اندونزیایی Tokopedia را هک کرده بود.

سرقت 500 گیگابایت داده از حساب گیت‌هاب مایکروسافت
اشتراک‌ها
برنامه مترجم فایل زبان فروشگاه NopCommerce
در راستای پروژه قبلی (برنامه مترجم گوگل به زبان #C )  که معرفی کردم، این برنامه با گرفتن فایل زبان نوپ کامرس، اون رو به هر زبانی که بخواهید ترجمه می‌کنه (به کمک گوگل) و فایل آماده استفاده را به شما تحویل می‌دهد.
همان طور که در متن هم توضیح دادم، بنده برنامه نویس ویندوز نیستم و این تخصص من نیست. از طرفی چون این برنامه قرار هست در سایت نوپ کامرس معرفی بشود، بهتر هست که از لحاظ ساختاری وضعیت مناسبی داشته باشد، ممنون می‌شم از دوستانی که تخصصشان برنامه‌های ویندوزی هست در بهبود این برنامه به من کمک کنند.
موفق باشید
برنامه مترجم فایل زبان فروشگاه NopCommerce
نظرات مطالب
روش استفاده‌ی صحیح از HttpClient در برنامه‌های دات نت
با سلام و احترام. با توجه به این که ASP.NET Core کدها را با ماهیت SynchronizationContext اجرا نمی‌کند، نوشتن یا ننوشتن ConfigureAwait(false) چه تفاوتی ایجاد می‌کند؟
دوم اینکه اگر فرض کنیم این مثال برای ASP.NET MVC غیر ASP.NET Core ای نوشته شده باشد که در آن نوشتن ConfigureAwait(false) با ننوشتن اش تفاوت ایجاد می‌کند، این نوع استفاده از ConfigureAwait ایجاد مشکل می‌کند، زیرا به علت Restore نشدن Sync Context، عملا مواردی مثل HttpContext.Current مقدار درستی را در خط بعد از await نخواهند داشت.
در مجموع جای ConfigureAwait(false) چه در ASP.NET و چه در ASP.NET Core در Controller و Action نیست. در ASP.NET Core که عملا تفاوتی ندارد و در ASP.NET هم در لایه‌های قبلی مثل Service و Repository اگر از ConfigureAwait(false) استفاده بشه، به بهبود عملکرد سیستم کمک می‌کنه، به شرطی که وقتی کد داره توی Controller و Action فراخونی می‌شه دیگه ConfigureAwait نداشته باشه.
سپاس 
مطالب
استفاده از MediaWiki بهترین روش نگهداری یادداشت‌های شخصی خصوصا برای برنامه‌نویس‌ها
 شیوه‌های متعددی رو برای نگهداری نکات مختلفی که ضمن کار یادمی‌گرفتم،  تست کردم  از جمله نوشتن در کاغذهای مخصوص  فیش و استفاده از OneNote و بعضی از نرم افزارهای فیش نگاری و ... همه روش‌هایی که گفته شد به نوعی یک یادداشت برداری کاغذی ولی به سبک دیجیتال هستند نه خیلی بیشتر که معمولا خسته کننده هستند و کم نتیجه و عمدتا پاسخگوی نیازهای جدید نیستند
پس از مدتی استفاده از این شیوه‌ها به این نتیجه رسیدم که یک ویکی شخصی کم دردسر برای خودم راه اندازی کنم. نرم‌افزارهای سورس باز مختلفی رو تست کردم و علیرغم برخی کاستی‌ها به همان نرم افزاری رسیدم که سایت معظم ویکی پیدیا از اون استفاده میکنه یعنی نرم افزار MediaWiki که از  اینجا میتونید دانلودش کنید 
در مدیاویکی شخصی خودتون به صورت کاملا لوکالی، میتونید فیش‌ها، یادداشت‌ها، صفحات وبی و مقالات متعددی رو ایجاد و ویرایش کنید و به یکدیگر و به سایت‌های اینترنتی پیوند بدید. همه صفحات ویکی شما میتونند با همدیگه به شکل درون متنی پیوند برقرار کنند و شبکه‌ای از مفاهیم مرتبط  به هم تشکیل بدند. همچنین برای هر صفحه میشه از دسته‌بندی و کلمات کلیدی که توسط خودتون تعریف میشه برای طبقه‌بندی استفاده کرد 
نصب و راه‌اندازی اون بسیار ساده است و کافیه مثلا فقط نرم افزار WAMP -Windows Apache Mysql PHP- رو به عنوان راه انداز وب سرور داخلی نصب کنید و ...

ربطش به برنامه نویسی

یکی از کاربردهایی که میشه برای این شیوه در نظر گرفت، نگهداری و به اشتراک گذاری دانش افراد مثلا در یک تیم برنامه‌نویسی است که پس از مدتی استفاده از اون باعث تولید یک مجموعه ارزشمند از تجربیات و دانش افراد میشه و افراد تازه کار میتونن در تجربیات بقیه شریک بشن و هرکاری فقط توسط یک نفر تجربه میشه و سایرین اونو استفاده میکنن و نیازی نیست که همه اونو تجربه کنن یا به قولی دوباره چرخ رو اختراع کنن