محسن خان محسن خان
نظرات مطالب
کاهش پیچیدگی؛ قسمت اول: الگوی مورد خاص (Special Case Pattern)
این مورد جالب هست ولی مصرف کننده برای مدیریت تمام این حالت‌ها نیاز پیدا می‌کنه تا یک switch بنویسه و از pattern matching در C# 7 استفاده کنه تا مشخص بشه الان دقیقا کدوم یکی از نوع‌های مرتبط رو دریافت کرده.
‫۷ سال و ۴ ماه قبل، یکشنبه ۴ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۲۲:۲۴
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
نحوه‌ی بستن یک بازه‌ی IP در IIS
این هم یک روش است؛ البته برای کسی که ادمین است. اگر ادمین نباشد و ادمین قبلا قابلیت ذکر شده مخصوص IIS 7 را افزوده باشد، کاربران یک هاست اشتراکی هم می‌توانند راسا و بدون نیاز به ادمین، فقط با ویرایش کردن فایل web.config، اقدام کنند.
‫۱۰ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۱۷ آذر ۱۳۹۲، ساعت ۱۶:۱۷
مهمان مهمان
نظرات مطالب
ASP.NET MVC #23
سلام و ادب : لطفا نحوه اجرای یک وب سایت MVC را روی IIS 7 توضیح دهید. چون اگهURL   Action  بنویسم ، حل میشه ولی زمانیکه فقط  LocalHost  را می‌نویسم ارور میده و Route   نمیکنه . مرسی
‫۱۱ سال و ۱۰ ماه قبل، جمعه ۸ دی ۱۳۹۱، ساعت ۱۴:۰۳
علیرضا صالحی علیرضا صالحی
نظرات مطالب
Entity Framework و آینده
ویندوز ایکس پی در حال حذف شدنه، هر چند خیلی‌ها هنوز در حال استفاده از اون هستند، ولی سرعت آپگرید کردن به 7 در حال زیاد شدنه.

البته در ایران که هنوز سازمانهایی مانند تامین اجتماعی با فلاپی درایو سر و کار دارند، یک مقداری این مسئله مشکل ساز میشه.
‫۱۲ سال و ۳ ماه قبل، جمعه ۲۰ مرداد ۱۳۹۱، ساعت ۱۹:۴۸
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
کش کردن اطلاعات غیر پویا در ASP.Net - قسمت چهارم
اگر دسترسی به IIS دارید که نیازی به این مقاله نیست. باید به اینجا مراجعه کنید: (+)
در مورد IIS-7 هم اطلاعات بیشتر اینجا است: (+)
در IIS7 این مورد توسط انتخاب application pool مناسب تنظیم می‌شود. برای مثال Classic mode آن با IIS6 سازگار است.
‫۱۳ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۲۲ دی ۱۳۸۹، ساعت ۱۷:۲۵
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
فقط به خاطر یک نیم فاصله!
سلام
اگر با استاندارد 2091 می‌خواهید کار کنید، بله.
در غیر اینصورت (نیاز به استفاده از استاندارد 9147)، فایل‌های آقای اخگری را دریافت کنید که نسخه‌ی 64 بیتی هم دارد و بدون مشکل با ویندوز 7 64 بیتی کار می‌کند.
‫۱۴ سال و ۱۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۷ آذر ۱۳۸۸، ساعت ۲۲:۱۰
مهمان مهمان
نظرات مطالب
فقط به خاطر یک نیم فاصله!
سلام استاد . راستی مهندس جان این فایل Kbdfa-2091-x86-x64 رو بگیرم وبا روشی که در انتهای آموزش توضیح دادی انجام بدم ؟ من هم 7 64 بیتی دارم.
‫۱۴ سال و ۱۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۷ آذر ۱۳۸۸، ساعت ۲۱:۱۶
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
مروری بر کاربردهای Action و Func - قسمت دوم
در قسمت قبل از  Func و Actionها برای ساده سازی طراحی‌های مبتنی بر اینترفیس‌هایی با یک متد استفاده کردیم. این مورد خصوصا در حالت‌هایی که قصد داریم به کاربر اجازه‌ی فرمول نویسی بر روی اطلاعات موجود را بدهیم، بسیار مفید است.

مثال دوم) به استفاده کننده از API کتابخانه خود، اجازه فرمول نویسی بدهید

برای نمونه مثال ساده زیر را درنظر بگیرید که در آن قرار است یک سری عدد که از منبع داده‌ای دریافت شده‌اند، بر روی صفحه نمایش داده شوند:
public static void PrintNumbers()
{
    var numbers = new[] { 1,2,3,5,7,90 }; // from a data source
    foreach(var item in numbers)
    {
        Console.WriteLine(item);
    }    
}
قصد داریم به برنامه نویس استفاده کننده از کتابخانه گزارش‌سازی خود، این اجازه را بدهیم که پیش از نمایش نهایی اطلاعات، بتواند توسط فرمولی که مشخص می‌کند، فرمت اعداد نمایش داده شده را تعیین کند.
روال کار اکثر ابزارهای گزارش‌سازی موجود، ارائه یک زبان اسکریپتی جدید برای حل این نوع مسایل است. اما با استفاده از Func و ... روش‌های Code first (بجای روش‌های Wizard first)، خیلی از این رنج و دردها را می‌توان ساده‌تر و بدون نیاز به اختراع و یا آموزش زبان جدیدی حل کرد:
public static void PrintNumbers(Func<int,string> formula)
{
    var numbers = new[] { 1,2,3,5,7,90 };  // from a data source
    foreach(var item in numbers)
    {
        var data = formula(item);
        Console.WriteLine(data);
    }    
}
اینبار با استفاده از Func، امکان فرمول نویسی را به کاربر استفاده کننده از API ساده گزارش ساز فرضی خود داده‌ایم. Func تعریف شده در اینجا یک عدد int را در اختیار استفاده کننده قرار می‌دهد. در این بین، برنامه نویس می‌تواند هر نوع تغییر یا هر نوع فرمولی را که مایل است بر روی این عدد به کمک دستور زبان جاری مورد استفاده، اعمال کند و در آخر تنها باید نتیجه این عملیات را به صورت یک string بازگشت دهد. برای مثال:
 PrintNumbers(number => string.Format("{0:n0}",number));
البته سطر فوق ساده شده فراخوانی زیر است:
 PrintNumbers((number) =>{ return string.Format("{0:n0}",number); });
به این ترتیب اعداد نهایی با جدا کننده سه رقمی نمایش داده خواهند شد.
از این نوع طراحی، در ابزارها و کتابخانه‌های جدید گزارش سازی مخصوص ASP.NET MVC زیاد مشاهده می‌شوند.


مثال سوم) حذف کدهای تکراری برنامه

فرض کنید قصد دارید در برنامه وب خود مباحث caching را پیاده سازی کنید:
using System;
using System.Web;
using System.Web.Caching;
using System.Collections.Generic;

namespace WebToolkit
{
    public static class CacheManager
    {
        public static void CacheInsert(this HttpContextBase httpContext, string key, object data, int durationMinutes)
        {
            if (data == null) return;
            httpContext.Cache.Add(
                key,
                data,
                null,
                DateTime.Now.AddMinutes(durationMinutes),
                TimeSpan.Zero,
                CacheItemPriority.AboveNormal,
                null);
        }
    }
}
در هر قسمتی از برنامه که قصد داشته باشیم اطلاعاتی را در کش ذخیره کنیم، الگوی تکراری زیر باید طی شود:
var item = httpContext.Cache[key];
if (item == null)
{
    item = ReadDataFromDataSource();
    if (item == null)
          return null;

    CacheInsert(httpContext, key, item, durationMinutes);
}
ابتدا باید وضعیت کش جاری بررسی شود؛ اگر اطلاعاتی در آن موجود نبود، ابتدا از منبع داده‌ای مورد نظر خوانده شده و سپس در کش درج شود.
می‌توان در این الگوی تکراری، خواندن اطلاعات را از منبع داده، به یک Func واگذار کرد و به این صورت کدهای ما به نحو زیر بازسازی خواهند شد:
using System;
using System.Web;
using System.Web.Caching;
using System.Collections.Generic;

namespace WebToolkit
{
    public static class CacheManager
    {
        public static void CacheInsert(this HttpContextBase httpContext, string key, object data, int durationMinutes)
        {
            if (data == null) return;
            httpContext.Cache.Add(
                key,
                data,
                null,
                DateTime.Now.AddMinutes(durationMinutes),
                TimeSpan.Zero,
                CacheItemPriority.AboveNormal,
                null);
        }

        public static T CacheRead<T>(this HttpContextBase httpContext, string key, int durationMinutes, Func<T> ifNullRetrievalMethod)
        {
            var item = httpContext.Cache[key];
            if (item == null)
            {
                item = ifNullRetrievalMethod();
                if (item == null)
                    return default(T);

                CacheInsert(httpContext, key, item, durationMinutes);
            }
            return (T)item;
        }
    }
}
و استفاده از آن نیز به نحو زیر خواهد بود:
var user = HttpContext.CacheRead(
                            "Key1",
                            15,
                            () => _usersService.FindUser(userId));
پارامتر سوم متد CacheRead به صورت خودکار تنها زمانیکه اطلاعات کش متناظری با کلید Key1 وجود نداشته باشند، اجرا شده و نتیجه در کش ثبت می‌گردد. در اینجا دیگر از if و else و کدهای تکراری بررسی وضعیت کش خبری نیست.
 
‫۱۲ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۱، ساعت ۲۲:۴۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
آشنایی با Oslo - قسمت دوم

قبل شروع این قسمت بد نیست با یک سری از وبلاگ‌های اعضای تیم Oslo آشنا شویم:


در ادامه‌ی مثال قسمت قبل، اکنون می‌خواهیم entity جدیدی به نام Project را به مدل اضافه کنیم:

//mschema to define a Project type
type Project
{
    ProjectID : Integer64 = AutoNumber();
    ProjectName : Text#25;
    ConectionStringSource : Text;
    ConectionStringDestination : Text;
    DateCompared: DateTime;
    Comment: Text?;
    ProjectOwner: ApplicationUser;
} where identity ProjectID;

مطابق تعاریف فوق، فیلد ProjectOwner ارجاعی را به نوع ApplicationUser که پیشتر ایجاد کردیم دارد. اکنون برای مشاهده‌ی تغییرات حاصل شده نیاز به ایجاد یک جدول از روی این نوع جدید است که foreign key آن به صورت زیر تعریف می‌شود:

//this will define a SQL foreign key relationship
ProjectCollection : Project* where item.ProjectOwner in ApplicationUserCollection;

پس از افزودن این سطر، Intellipad بلافاصله اسکریپت T-SQL آن‌را برای ما ایجاد می‌کند که به شرح زیر است:

set xact_abort on;
go

begin transaction;
go

set ansi_nulls on;
go

create schema [Test1];
go

create table [Test1].[ApplicationUserCollection]
(
 [UserID] bigint not null identity,
 [FirstName] nvarchar(max) null,
 [LastName] nvarchar(25) not null,
 [Password] nvarchar(10) not null,
 constraint [PK_ApplicationUserCollection] primary key clustered ([UserID])
);
go

create table [Test1].[ProjectCollection]
(
 [ProjectID] bigint not null identity,
 [Comment] nvarchar(max) null,
 [ConectionStringDestination] nvarchar(max) not null,
 [ConectionStringSource] nvarchar(max) not null,
 [DateCompared] datetime2 not null,
 [ProjectName] nvarchar(25) not null,
 [ProjectOwner] bigint not null,
 constraint [PK_ProjectCollection] primary key clustered ([ProjectID]),
 constraint [FK_ProjectCollection_ProjectOwner_Test1_ApplicationUserCollection] foreign key ([ProjectOwner]) references [Test1].[ApplicationUserCollection] ([UserID])
);
go

insert into [Test1].[ApplicationUserCollection] ([FirstName], [LastName], [Password])
values (N'user1', N'name1', N'1@34')
;

insert into [Test1].[ApplicationUserCollection] ([FirstName], [LastName], [Password])
values (N'user2', N'name2', N'123@4')
;

insert into [Test1].[ApplicationUserCollection] ([FirstName], [LastName], [Password])
values (N'user3', N'name3', N'56#2')
;

insert into [Test1].[ApplicationUserCollection] ([FirstName], [LastName], [Password])
values (N'user4', N'name4', N'789@5')
;
go

commit transaction;

Go

همانطور که ملاحظه‌ می‌کنید، هنگام کار کردن با یک مدل، نگهداری و توسعه‌ی آن واقعا ساده‌تر است از ایجاد این دستورات T-SQL .

نکته:
جهت آشنایی با انواع داده‌های مجاز در زبان M می‌توان به مستندات رسمی آن مراجعه نمود:
The "Oslo" Modeling Language Specification

اکنون قصد داریم همانند مثال قسمت قبل، تعدادی رکورد آزمایشی را برای این جدول تعریف کنیم:

   ProjectCollection
   {
       Project1{
           ProjectName = "My Project 1",
           ConectionStringSource = "Data Source=.;Initial Catalog=MyDB1;Integrated Security=True;",
           ConectionStringDestination = "Data Source=.;Initial Catalog=MyDB2;Integrated Security=True;",
           Comment="Project Comment",
           DateCompared=2009-01-01T00:00:00,
           ProjectOwner=ApplicationUserCollection.User1 //direct ref to User1 (FK)
       },
       Project2{
           ProjectName = "My Project 2",
           ConectionStringSource = "Data Source=.;Initial Catalog=MyDB1;Integrated Security=True;",
           ConectionStringDestination = "Data Source=.;Initial Catalog=MyDB2;Integrated Security=True;",
           Comment="Project Comment",
           DateCompared=2009-01-01T00:00:00,
           ProjectOwner=ApplicationUserCollection.User2 //direct ref to User2 (FK)
       }

   }

چون بین ProjectOwner و ApplicationUserCollection رابطه ایجاد کرده‌ایم، هنگام استفاده از آن‌ها، برنامه Intellipad جهت سهولت کار، IntelliSense مربوطه را نیز نمایش خواهد داد :


ادامه دارد ...

‫۱۵ سال و ۹ ماه قبل، شنبه ۳ اسفند ۱۳۸۷، ساعت ۱۵:۰۷