محمد جواد ابراهیمی محمد جواد ابراهیمی
نظرات مطالب
استفاده از GitHub Actions برای Build و توزیع خودکار پروژه‌های NET Core.
یک نکته تکمیلی :
کد زیر یک کد نسبتا کامل برای Workflow کتابخانه‌های NET Core. است
  • از اجرای workflow اضافی به هنگام تغییر فایل readme.md جلوگیری میکند (می توانید فایل یا پوشه‌های دیگری را هم اضافه کنید)
  • مراحل Build و Test پروژه را در حالت Release انجام میدهد
  • فایل .nupkg مورد نیاز برای پکیج Nuget را در حالت Release ایجاد میکند (عبارت src نام پوشه اصلی پروژه است; در صورت نیاز تغییر دهید)
  • به هنگام Push شدن ریپازیتوری به همراه تگ "release " به صورت خودکار پکیج را به سایت nuget آپلود میکند (عبارت secrets.NUGET_TOKEN شامل مقدار API_KEY شما در سایت Nuget است که باید در قسمت Setting ریپازیتوری، قسمت Secrects ذخیره شده باشد) 
name: .NET Core

on:
  push:
    paths-ignore:
      - 'readme.md'
  pull_request:
    paths-ignore:
      - 'readme.md'

jobs:
  build:
    runs-on: ubuntu-latest

    steps:
    - name: Checkout
      uses: actions/checkout@v2

    - name: Setup .NET Core
      uses: actions/setup-dotnet@v1
      with:
        dotnet-version: 3.1.101

    - name: Build (Release)
      run: dotnet build --configuration Release

    - name: Test (Release)
      run: dotnet test --configuration Release

    - name: Pack (Release)
      run: dotnet pack src --configuration Release

    - name: Publish (Nuget)
      if: github.event_name == 'push'
      run: |      
          if ( "${{github.ref}}" -match "^refs/tags/[0-9]+\.[0-9]+\.[0-9]+$" ) {
              dotnet nuget push src\bin\Release\*.nupkg -s nuget.org -k ${{secrets.NUGET_TOKEN}}
          } else {
              echo "Publish is only enabled by tagging with a release tag."
          }

‫۴ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۱۱ فروردین ۱۳۹۹، ساعت ۰۴:۱۵
ع ابراهیمی ع ابراهیمی
مطالب
تهیه گزارش در Blazor Wasm با استیمول ریپورت
 جهت تولید گزارش در Blazor Wasm، ابتدا آخرین نسخه‌ی استیمول سافت را از نیوگت دریافت کرده:
 Install-Package Stimulsoft.Reports.Blazor -Version 2021.2.4
سپس گزارشی را که با DataSource از نوع Business Objects ساخته‌ایم، در مسیر wwwroot/Reports قرار می‌دهیم. انتخاب نوع دیتاسورس اختیاری است و می‌توانیم از سایر دیتاسورس‌ها نیز استفاده کنیم.

جهت دسترسی به فایل گزارش، نیاز است فایل ریپورت، تبدیل به آرایه‌ای از بایت‌ها شود. به همین دلیل در Web Api یک متد را ساخته و در این متد، فایل گزارش را به آرایه تبدیل می‌کنیم:
[HttpGet]
[Route("GetReportFile/{fileName}")]
public async Task<IActionResult> GetReportFile(string fileName)
{
   var rootPath = _webHostEnverioment.WebRootFileProvider.GetDirectoryContents("/")
                     .FirstOrDefault(x => x.Name == "Reports")?.PhysicalPath;
   var path = Path.Combine(rootPath!, fileName);
   var bytes = await System.IO.File.ReadAllBytesAsync(path);
   return Ok(bytes);
}
و سپس در فایل Razor بوسیله HttpClient گزارش را نمایش می‌دهیم:
@page "/"
@using Stimulsoft.Base
@using Stimulsoft.Report
@using Stimulsoft.Report.Blazor
@inject HttpClient Http
<StiBlazorViewer Report="@report" />

@code
{
    private StiReport report;
    protected override async Task OnInitializedAsync()
    {
        //Create empty report object
        report = new StiReport();
        //Load report template
        // var reportBytes = await Http.GetByteArrayAsync("Reports/Report.mrt");
        report.RegBusinessObject("MyList", GetBusinessObject());
        var uri = $"/api/Report/GetReportFile/Report.mrt";
        var reportFile=await Http.GetFromJsonAsync<byte[]>(uri);
      //  var reportFile = await Http.GetByteArrayAsync("Report.mrt");
        report.Load(reportFile);
        await report.Dictionary.SynchronizeAsync();

    }

    public class BusinessEntity
    {
        public string Name { get; set; }
        public string Alias { get; set; }
        public BusinessEntity(string name, string alias)
        {
            Name = name;
            Alias = alias;
        }
    }

    private System.Collections.ArrayList GetBusinessObject()
    {
        var list = new System.Collections.ArrayList();
        list.Add(new BusinessEntity("ali", "alias1"));
        list.Add(new BusinessEntity("reza", "alias2"));
        return list;
    }
}

کدهای کامل این مطلب را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: BlazorWasmReport.zip   
‫۳ سال و ۴ ماه قبل، شنبه ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۰، ساعت ۲۰:۳۵
امیر حسینی امیر حسینی
نظرات اشتراک‌ها
سری 11 قسمتی معماری تمیز با Angular 10 و Web API
این پروژه از آخرین نسخه LTS دات نت یعنی .net core 3.1 استفاده می‌کنه
ولی یک پروژه خوب راجع به همین موضوع هست که انگیولار ۱۰ به همراه دات نت نسخه ۵ و معماری تمیز (Clean Architecture) استفاده می‌کنه و به صورت بسته نیوگت هم عرضه می‌شه که آدرس گیت هاب:
هست.
‫۳ سال و ۹ ماه قبل، چهارشنبه ۱۰ دی ۱۳۹۹، ساعت ۱۳:۳۳
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
پیشنهاد یک دیکشنری کم دردسرتر!
نگارش ابتدایی «iTextSharp.LGPLv2.Core » بر اساس کدهای اولیه‌ی iTextSharp بود که مستقیما از جاوا به سی‌شارپ ترجمه شده بود. این کدها پر بودند از ساختارهای داده‌ای مانند Hashtable و ArrayList که مرتبط هستند با روزهای آغازین ارائه‌ی دات نت 1؛ پیش از ارائه‌ی Generics. برای مثال نوع Hashtable، همانند ساختار داده‌ی Dictionary عمل می‌کند، اما جنریک نیست؛ یعنی شبیه به <Dictionary<object, object عمل می‌کند و برای کار با آن، باید مدام از تبدیل نوع‌های داده‌ها (یا همان boxing) از نوع object‌، به نوع داده‌ی مدنظر، استفاده کرد که این تبدیل نوع‌ها، همیشه به همراه کاهش کارآیی هم هستند. به علاوه در حین کار با Hashtable، اگر کلیدی در مجموعه‌ی آن وجود نداشته باشد، فقط نال را بازگشت می‌دهد، اما Dictionary، یک استثنای یافت نشدن کلید را صادر می‌کند. بنابراین فرض کنید که با هزاران سطر کد استفاده کننده‌ی از Hashtable طرف هستید که اگر آن‌ها را تبدیل به Dictionary‌های جنریک متناسبی کنید تا کارآیی برنامه بهبود یابد، تمام موارد استفاده‌ی از آن‌ها‌را نیز باید به همراه TryGetValue‌ها کنید تا از شر استثنای یافت نشدن کلید درخواستی، در امان باشید. در این مطلب روش مواجه شدن با یک چنین حالتی را با حداقل تغییر در کدها بررسی خواهیم کرد.


ممنوع کردن استفاده‌ی از ساختارهای داده‌ی غیرجنریک

قدم اول مواجه شدن با یک چنین کدهای قدیمی، ممنوع کردن استفاده‌ی از ساختارهای داده‌ی غیرجنریک و الزام به تبدیل آن‌ها به نوع‌های جدید است. برای این منظور می‌توان از Microsoft.CodeAnalysis.BannedApiAnalyzers استفاده کرد که توضیحات بیشتر آن‌را در مطلب «غنی سازی کامپایلر C# 9.0 با افزونه‌ها» پیشتر بررسی کرده‌ایم. به صورت خلاصه، ابتدا بسته‌ی نیوگت آن‌را به صورت یک آنالایزر جدید به فایل csproj. برنامه معرفی می‌کنیم:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk">
    <ItemGroup>
        <PackageReference Include="Microsoft.CodeAnalysis.BannedApiAnalyzers" Version="3.3.3">
            <PrivateAssets>all</PrivateAssets>
            <IncludeAssets>runtime; build; native; contentfiles; analyzers; buildtransitive</IncludeAssets>
        </PackageReference>
    </ItemGroup>
    <ItemGroup>
        <AdditionalFiles Include="$(MSBuildThisFileDirectory)BannedSymbols.txt" Link="Properties/BannedSymbols.txt"/>
    </ItemGroup>
</Project>
همچنین در اینجا نیاز است یک فایل متنی BannedSymbols.txt را نیز به آن معرفی کرد؛ برای مثال با این محتوا:
# https://github.com/dotnet/roslyn-analyzers/blob/main/src/Microsoft.CodeAnalysis.BannedApiAnalyzers/BannedApiAnalyzers.Help.md
T:System.Collections.ICollection;Don't use a non-generic data structure.
T:System.Collections.Hashtable;Don't use a non-generic data structure.
T:System.Collections.ArrayList;Don't use a non-generic data structure.
T:System.Collections.SortedList;Don't use a non-generic data structure.
T:System.Collections.Stack;Don't use a non-generic data structure.
T:System.Collections.Queue;Don't use a non-generic data structure.
این تنظیمات سبب خواهند شد تا اگر در کدهای ما، ساختارهای داده‌ی غیرجنریکی در حال استفاده بودند، با یک اخطار ظاهر شوند و جهت سخت‌گیری بیشتر، روش تبدیل اخطارها به خطاها را نیز در مطلب «غنی سازی کامپایلر C# 9.0 با افزونه‌ها» بررسی کرده‌ایم تا مجبور به اصلاح آن‌ها شویم.


پیشنهاد یک دیکشنری کم دردسرتر!

برای نمونه پس از تنظیمات فوق، مجبور به تغییر تمام hash tableها به دیکشنری‌های جدید جنریک خواهیم شد؛ اما ... اگر اینکار را انجام دهیم، برنامه‌ای که تا پیش از این بدون مشکل کار می‌کرد، اکنون با استثناهای متعدد یافت نشدن کلیدها، خاتمه پیدا می‌کند! چون دیگر دیکشنری‌های جدید، همانند hash tableهای قدیمی، در صورت عدم وجود کلیدی، نال را بازگشت نمی‌دهند.
برای رفع این مشکل و اصلاح انبوهی از کدها با حداقل تغییرات و عدم تکرار TryGetValueها در همه‌جا، می‌توان دسترسی به ایندکس‌های یک دیکشنری استاندارد دات نت را به صورت زیر با ارث‌بری از آن، بازنویسی کرد:
/// <summary>
///     This custom IDictionary doesn't throw a KeyNotFoundException while accessing its value by a given key
/// </summary>
public interface INullValueDictionary<TKey, TValue> : IDictionary<TKey, TValue>
{
    new TValue this[TKey key] { get; set; }
}

/// <summary>
///     This custom IDictionary doesn't throw a KeyNotFoundException while accessing its value by a given key
/// </summary>
public class NullValueDictionary<TKey, TValue> : Dictionary<TKey, TValue>, INullValueDictionary<TKey, TValue>
{
    public new TValue this[TKey key]
    {
        get => TryGetValue(key, out var val) ? val : default;
        set => base[key] = value;
    }
}
همانطور که مشاهده می‌کنید، اگر بجای Dictionary، از NullValueDictionary پیشنهادی استفاده کنیم، دیگر نیازی نیست تا هزاران TryGetValue را در سراسر کدهای برنامه، تکرار و پراکنده کنیم و با حداقل تغییرات می‌توان معادل بهتری را بجای Hashtable قدیمی داشت.
‫۱ سال و ۴ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۱۴:۲۵
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
شروع به کار با AngularJS 2.0 و TypeScript - قسمت اول - نصب پیشنیازها
AngularJS یک فریم ورک جاوا اسکریپتی، برای ساخت برنامه‌های تک صفحه‌ای سمت کاربر، توسط HTML ،CSS و جاوا اسکریپت است. این فریم ورک، حاوی اجزایی برای data binding، طراحی ماژولار، کار با سرویس‌های سمت سرور وب و امثال آن است. Angular 2 بازنویسی کامل نگارش 1 آن است و اهداف زیر را دنبال می‌کند:
- سرعت بالاتر بارگذاری و اجرای کدها
- استفاده از آخرین فناوری‌های وب مانند ES 6 و وب کامپوننت‌ها با پشتیبانی تا IE 9.
- سطح API آن با طراحی جدید آن، به شدت کاهش یافته و خلاصه شده‌است. همین امر یادگیری آن‌را نیز ساده‌تر می‌کند.

برای یادگیری Angular 2 نیازی به فراگیری Angular 1 نیست. در اینجا با آشنایی با TypeScript، به این نتیجه خواهید رسید که برنامه‌های Angular 2 چیزی بیشتر از یک مثال عملی TypeScript نیستند. زبان TypeScript، زبان اول و توصیه شده‌ی کار با Angular 2 است و مزیت آن دسترسی به تمام قابلیت‌های ES 6 است؛ با این تفاوت که کامپایلر TypeScript قادر است آن‌ها را به ES 5 یا نگارش فعلی جاوا اسکریپت که توسط تمام مرورگرها پشتیبانی می‌شود، ترجمه و تبدیل کند. به این نحو به یک طراحی شیءگرا، مدرن و با قابلیت نگهداری بالا خواهید رسید که با تمام مرورگرهای جدید نیز سازگار است.
بنابراین پیشنیاز‌های اصلی کار با Angular 2، فراگیری ES 6 و TypeScript هستند که دو سری ویژه و مختص به آن‌ها در سایت جاری تهیه شده‌اند:
«مبانی ES 6»
«مبانی TypeScript»

در این قسمت قصد داریم پیشنیازهای دریافت و نصب اجزاء و وابستگی‌های AngularJS 2 را به همراه TypeScript، در ویژوال استودیو 2015 بررسی کنیم. البته استفاده از ویژوال استودیو در اینجا ضروری نیست و اساسا AngularJS وابستگی به ویژوال استودیو ندارد. اگر به دنبال پشتیبانی بهتری از TypeScript هستید، VSCode رایگان، سورس باز و چند سکویی، گزینه‌ی بسیار بهتری است نسبت به ویژوال استودیوی کامل. البته این مورد تعجبی هم ندارد؛ از این جهت که VSCode با TypeScript نوشته شده‌است.


اهمیت آشنایی با npm

اگر در طی سال‌های اخیر با ویژوال استودیو کار کرده باشید، به طور قطع با NuGet نیز آشنا هستید. NuGet به عنوان یک package manager دات نتی شناخته می‌شود و کار آن دریافت وابستگی‌های یک پروژه، از مخزنی مشخص و نصب و به روز رسانی خودکار آن‌ها است. اما این روزها خارج از محیط توسعه‌ی مایکروسافت، مدیرهای بسته‌های دیگری مانند Bower نیز برای نصب و به روز رسانی بسته‌های front end مانند کتابخانه‌های CSS ایی و جاوا اسکریپتی، بسیار رواج پیدا کرده‌اند. Bower یکی از ابزارهای NodeJS است که توسط NPM یا NodeJS Package Manager نصب می‌شود. به این معنا که استفاده از Bower به معنای استفاده از NPM است. پیش از این از NPM صرفا جهت نصب بسته‌های مرتبط با NodeJS استفاده می‌شد، اما در طی یکسال اخیر، استفاده از NPM نیز برای مدیریت بسته‌های front end رواج پیدا کرده‌است و در صدر مدیر بسته‌های نصب کتابخانه‌های front end قرار دارد. همچنین در این حالت شما تنها نیاز به یک ابزار و یک فایل تنظیمات آن خواهید داشت، بجای استفاده از چندین ابزار و چندین فایل تنظیمات جداگانه. به علاوه این روزها انجام کارهای جدی جاوا اسکریپتی بدون دانش NPM دیگر میسر نیست. بهترین ابزارها، کامپایلرها، فشرده کننده‌های front end و امثال آن‌ها، تحت NodeJS اجرا می‌شوند. برای کار با AngularJS 2.0 و دریافت وابستگی‌های آن نیز استفاده از npm، روش پیش فرض و توصیه شده‌است.


کار با npm جهت دریافت وابستگی‌های کتابخانه‌های front end

برای کار با npm یا می‌توان از دستورات خط فرمان آن به صورت مستقیم استفاده کرد و یا از امکانات یکپارچگی آن با ویژوال استودیو نیز بهره گرفت که ما در ادامه از این روش استفاده خواهیم کرد. البته توانمندی‌های خط فرمان npm فراتر است از امکانات توکار VS.NET، اما در اینجا نیازی به آن‌ها نیست و هدف صرفا دریافت و به روز رسانی وابستگی‌های مرتبط است.
ویژوال استودیوی 2015 به همراه ابزارهای NodeJS ارائه می‌شود. اما مشکل اینجا است که این ابزارها هم اکنون قدیمی شده‌اند و تطابقی با آخرین نگارش ابزارهای NodeJS ندارند. برای نمونه حین نصب وابستگی‌‌های AngularJS 2.0 که یکی از آن‌ها RxJS است، یک چنین خروجی را در پنجره‌ی output ویژوال استودیو مشاهده می‌کنید:
 npm WARN engine rxjs@5.0.0-beta.6: wanted: {"npm":">=2.0.0"} (current: {"node":"v0.10.31","npm":"1.4.9"})
به این معنا که نگارش‌های اخیر RxJS نیاز به npm با نگارشی بیشتر از 2 را دارند؛ اما نگارش npm پیش فرض ویژوال استودیو 1.4.9 است (البته باید دقت داشت که من به روز رسانی دوم VS 2015 را هم نصب کرده‌ام). برای رهایی از این مشکل، تنها کافی است تا به ویژوال استودیو اعلام کنیم از نسخه‌ی اصلی خط فرمان npm، بجای نسخه‌ی پیش فرض خودش استفاده کند:


همانطور که در تصویر نیز ملاحظه می‌کنید، به مسیر Tools->Options->Projects and Solutions->External Web Tools مراجعه کرده و متغیر محیطی PATH ویندوز را به ابتدای لیست منتقل کنید. به این صورت ابزارهای به روز شده‌ی خط فرمان، مقدم خواهند شد بر ابزارهای قدیمی به همراه نگارش فعلی ویژوال استودیو.

البته فرض بر این است که آخرین نگارش nodejs را از آدرس https://nodejs.org/en دریافت و نصب کرده‌اید. با نصب آن، برنامه npm، در خط فرمان ویندوز به صورت مستقیم قابل استفاده خواهد بود؛ از این جهت که مسیر آن به PATH ویندوز اضافه شده‌است:



افزودن فایل project.json به پروژه

تا اینجا فرض بر این است که nodejs را از سایت آن دریافت و نصب کرده‌اید. همچنین متغیر PATH را در External Web Tools ویژوال استودیو به ابتدای لیست آن منتقل کرده‌اید تا همواره از آخرین نگارش npm نصب شده‌ی در سیستم، استفاده شود.
پس از آن همانند نیوگت که از فایل xml ایی به نام packages.config برای ثبت آخرین تغییرات خودش استفاده می‌کند، npm نیز از فایلی به نام package.json برای ذکر وابستگی‌های مورد نیاز پروژه بهره می‌برد. برای افزودن آن، از منوی Project گزینه‌ی Add new item را انتخاب کرده و سپس npm را در آن جستجو کنید:


در اینجا نام پیش فرض package.json را پذیرفته و این فایل را به پروژه و ریشه‌ی آن اضافه کنید.
اگر گزینه‌ی فوق را در لیست Add new item مشاهده نمی‌کنید، مهم نیست. یک فایل متنی را به نام package.json به ریشه‌ی پروژه‌ی جاری اضافه کنید.
در ادامه محتوای این فایل را به نحو ذیل تغییر دهید:
{
    "name": "asp-net-mvc5x-angular2x",
    "version": "1.0.0",
    "author": "DNT",
    "description": "",
    "scripts": {},
    "license": "Apache-2.0",
    "dependencies": {
        "jquery": "2.2.3",
        "angular2": "2.0.0-beta.15",
        "systemjs": "^0.19.26",
        "es6-promise": "^3.1.2",
        "es6-shim": "^0.35.0",
        "reflect-metadata": "0.1.2",
        "rxjs": "5.0.0-beta.2",
        "zone.js": "^0.6.12",
        "bootstrap": "^3.3.6"
    },
    "devDependencies": {
        "typescript": "^1.8.9",
        "typings": "^0.8.1"
    },
    "repository": {
    }
}
این فایل تنظیمات، سبب بارگذاری خودکار وابستگی‌های مورد نیاز AngularJS 2.0 در ویژوال استودیو می‌شود.

چند نکته:
- هر زمانیکه این فایل را ذخیره کنید، بلافاصله کار دریافت این بسته‌ها از اینترنت آغاز خواهد شد. جزئیات آن‌را می‌توان در پنجره‌ی output ویژوال استودیو مشاهده کرد (و حتما این‌کار را جهت دیباگ کار انجام دهید. بسیاری از مشکلات و خطاها، در اینجا لاگ می‌شوند). بنابراین اگر قصد دارید کار همگام سازی تغییرات را انجام دهید، فقط کافی است دکمه‌های ctrl+s یا save را بر روی این فایل اعمال کنید.
- کاری که دکمه‌ی ctrl+s در این فایل انجام می‌دهد، اعمال خودکار دستور npm install بر روی پوشه‌ای است که package.json در آن قرار دارد. بنابراین برای دریافت این بسته‌ها، روش خط فرمان آن، ابتدا وارد شدن به ریشه‌ی پروژه‌ی جاری و سپس صدور دستور npm install است (که نیازی به آن نیست و ویژوال استودیو این‌کار را به صورت خودکار انجام می‌دهد).
- بسته‌های دریافت شده، در پوشه‌ای به نام node_modules در ریشه‌ی پروژه ذخیره می‌شوند:


برای مشاهده‌ی آن‌ها می‌توان بر روی دکمه‌ی show all files در solution explorer کلیک نمائید.

- درون فایل package.json، پشتیبانی کاملی از intellisense وجود دارد. برای مثال اگر علاقمند بودید تا آخرین نگارش AngularJS را مشاهده کنید، پس از خاصیت angular2 در تنظیمات فوق، " را تایپ کنید تا منوی تکمیل کننده‌ای ظاهر شود:


بدیهی است این منو جهت دریافت آخرین اطلاعات، نیاز به اتصال به اینترنت را دارد.

البته همیشه آخرین شماره نگارش AngularJS 2.0 را در این آدرس نیز می‌توانید مشاهده کنید: CHANGELOG.md

- در این فایل شماره نگارش آغاز شده‌ای با ^ مانند "3.1.2^" به این معنا است که اجازه‌ی نصب نگارش‌های جدیدتری از 3.1.2 نیز داده شده‌است.


به روز رسانی کامپایلر TypeScript
نیاز است یکبار مطلب «مبانی TypeScript؛ تنظیمات TypeScript در ویژوال استودیو» را جهت آشنایی با نحوه‌ی به روز رسانی اجزای مرتبط با TypeScript مطالعه کنید.


افزودن فایل tsconfig.json به پروژه

مرحله‌ی بعد شروع به کار با AngularJS و TypeScript، انجام تنظیمات کامپایلر TypeScript است. برای این منظور از منوی پروژه، گزینه‌ی Add new item، عبارت typescript را جستجو کرده و در لیست ظاهر شده، گزینه‌ی TypeScript JSON Configuration File را با نام پیش فرض آن انتخاب کنید:


اگر این گزینه‌ی ویژه را در لیست add new items ندارید، مهم نیست. یک فایل متنی را به نام tsconfig.json به ریشه‌ی پروژه‌ی جاری اضافه کنید.
پس از افزودن فایل tsconfig.json به ریشه‌ی سایت، تنظیمات آن‌را به نحو ذیل تغییر دهید:
{
    "compileOnSave": true,
    "compilerOptions": {
        "target": "es5",
        "module": "system",
        "moduleResolution": "node",
        "noImplicitAny": false,
        "noEmitOnError": true,
        "removeComments": false,
        "sourceMap": true,
        "emitDecoratorMetadata": true,
        "experimentalDecorators": true
    },
    "exclude": [
        "node_modules",
        "wwwroot",
        "typings/main",
        "typings/main.d.ts"
    ]
}
در مورد جزئیات این تنظیمات در سری «مبانی TypeScript» و «تنظیمات کامپایلر TypeScript» بیشتر بحث شده‌است. فایل ویژه‌ی tsconfig.json تنظیمات پیش فرض ویژوال استودیو را جهت کار با TypeScript بازنویسی می‌کند. بنابراین زمانیکه از این فایل استفاده می‌شود، دیگر نیازی نیست به گزینه‌ی مختلف پروژه، جهت تنظیم TypeScript مراجعه کرد.
برای نمونه خاصیت compileOnSave سبب خواهد شد تا پس از ذخیره سازی یک فایل ts، بلافاصله فایل js معادل آْن تولید شود. نوع ماژول‌ها در اینجا به system.js تنظیم شده‌است و خروجی کدهای js آن از نوع ES 5 درنظر گرفته شده‌است. همچنین فعال سازی decorators نیز در اینجا صورت گرفته‌است. از این جهت که AngularJS2 استفاده‌ی گسترده‌ای را از این مفهوم، انجام می‌دهد.
در قسمت excludes به کامپایلر TypeScript اعلام شده‌است تا از یک سری از مسیرها مانند پوشه‌ی node_modules که پیشتر آن‌را تنظیم و دریافت کردیم، صرفنظر کند.


خلاصه‌ی بحث

تا اینجا با نحوه‌ی نصب پیشنیازهای AngularJS 2 و همچنین TypeScript آشنا شدیم. به صورت خلاصه:
- nmp اصلی را از سایت nodejs دریافت و نصب کنید.
- متغیر PATH را در ویژوال استودیو، به ابتدای لیست ابزارهای خارجی وب آن منتقل کنید تا از npm اصلی استفاده کند.
- فایل project.json را با محتوای ذکر شده، به ریشه‌ی پروژه اضافه کنید. سپس یکبار آن‌را save کنید تا وابستگی‌ها را از اینترنت دریافت کند.
- اطمینان حاصل کنید که آخرین کامپایلر TypeScript را نصب کرده‌اید.
- فایل tsconfig.json را با محتوای ذکر شده، به ریشه‌ی پروژه اضافه کنید.
‫۸ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۳ اردیبهشت ۱۳۹۵، ساعت ۲۳:۰۰
وحید نصیری وحید نصیری
اشتراک‌ها
توسعه یک برنامه یادداشت‌برداری با Net MAUI Blazor Hybrid.

Note Taking App .Net MAUI Blazor Hybrid and Blazor WASM - Single Codebase Complete Code & UI Sharing

A Note Taking App for Mobile and Web Browser both Platforms using Single Code base with almost 100% Code Sharing (Complete Code, Logic and UI Sharing)
.Net MAUI Blazor Hybrid for Mobile App and Blazor WebAssembly (Blazor WASM) for Web Browser App sharing code using Razor Class Libraries
A step by step RealWorld app tutorial from scratch 

توسعه یک برنامه یادداشت‌برداری با Net MAUI Blazor Hybrid.
‫۱ سال و ۱ ماه قبل، جمعه ۲۰ مرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۰:۲۶
وحید محمدطاهری وحید محمدطاهری
اشتراک‌ها
کتابخانه JSIL
JSIL is a compiler that transforms .NET applications and libraries from their native executable format - CIL bytecode - into standards-compliant, cross-browser JavaScript. You can take this JavaScript and run it in a web browser or any other modern JavaScript runtime. Unlike other cross-compiler tools targeting JavaScript, JSIL produces readable, easy-to-debug JavaScript that resembles the code a developer might write by hand, while still maintaining the behavior and structure of the original .NET code.  Demo
کتابخانه JSIL
‫۹ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۱۰ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۴:۲۳