بیاگوی بیاگوی
نظرات مطالب
متدی برای بررسی صحت کد ملی وارد شده
اگر کارت‌های ملی که شمارهٔ شناسنامهٔ ۹ و ۸ رقمی دارند را دیده باشید متوجه می‌شوید که صفرهای اول جز شمارهٔ ملی است. به هر حال اگر به هر دلیل صفرهای اول را به گونه‌ای پاک‌کرده‌اید می‌توان کد را اینگونه نوشت که کدهای ۹ یا ۸ رفمی را پس از افزوده‌شدن صفر مانند کدهای ۱۰ رقمی صحت‌سنجی کند:
        public static bool IsValidIranianNationalCode(string input)
        {
            input = input.PadLeft(10, '0');

            if (!Regex.IsMatch(input, @"^\d{10}$"))
                return false;

            var check = Convert.ToInt32(input.Substring(9, 1));
            var sum = Enumerable.Range(0, 9)
                .Select(x => Convert.ToInt32(input.Substring(x, 1)) * (10 - x))
                .Sum() % 11;

            return sum < 2 && check == sum || sum >= 2 && check + sum == 11;
        }
راستی اعداد یکسان نامعتبر نیست:  http://www.fardanews.com/fa/news/127747
برای زبان‌های دیگر این کد https://gist.github.com/ebraminio/5292017
‫۱۰ سال و ۱۱ ماه قبل، دوشنبه ۲۷ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۱:۱۴
بیاگوی بیاگوی
نظرات مطالب
متدی برای بررسی صحت کد ملی وارد شده
سلام. من کدتون رو بهینه و بازنویسی کردم. خوشحال می‌شم تست کنید ببینید رفتار کد عوض نشده باشه:
public static bool IsValidIranianNationalCode(string input)
{
    // input has 10 digits that all of them are not equal
    if (!System.Text.RegularExpressions.Regex.IsMatch(input, @"^(?!(\d)\1{9})\d{10}$"))
        return false;

    var check = Convert.ToInt32(input.Substring(9, 1));
    var sum = Enumerable.Range(0, 9)
        .Select(x => Convert.ToInt32(input.Substring(x, 1)) * (10 - x))
        .Sum() % 11;

    return sum < 2 && check == sum || sum >= 2 && check + sum == 11;
}
در regex از negative lookahead استفاده شده که بررسی‌شه هر ده عدد یکی نباشن، از Substring استفاده‌شده که با توجه به پیاده‌سازی کلاس String به نظر من خیلی بهنیه هست، پرانتزها هم حذف شدند چون بدون پرانتز با توجه به اولویت عملگرها همان معنی را می‌دهد.
‫۱۱ سال و ۷ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۳ فروردین ۱۳۹۲، ساعت ۲۲:۰۱
علیرضا اسم‌رام علیرضا اسم‌رام
نظرات مطالب
طریقه بررسی صحت کدملی به کمک متدهای الحاقی
با تشکر از توجه شما،
یک متد الحاقی با عنوان IsItNumber به پروژه اضافه شد. همچنین متد IsValidNationalCode اصلاح شد.
        public static bool IsValidNationalCode(this string nationalcode, out int lastNumber)
        {
            lastNumber = -1;
            if (!nationalcode.IsItNumber()) return false;
            var array = nationalcode.ToCharArray();
            if (array.Length != 10) return false;
            var j = 10;
            var sum = 0;
            for (var i = 0; i < array.Length - 1; i++)
            {
                sum += Int32.Parse(array[i].ToString(CultureInfo.InvariantCulture)) * j;
                j--;
            }
            var div = sum / 11;
            var r = div * 11;
            var diff = Math.Abs(sum - r);

            if (diff <= 2)
            {
                lastNumber = diff;
                return diff == Int32.Parse(array[9].ToString(CultureInfo.InvariantCulture));
            }
            var temp = Math.Abs(diff - 11);
            lastNumber = temp;
            return temp == Int32.Parse(array[9].ToString(CultureInfo.InvariantCulture));
        }

‫۱۱ سال و ۷ ماه قبل، سه‌شنبه ۶ فروردین ۱۳۹۲، ساعت ۲۲:۲۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
بررسی امنیتی، حین استفاده از jQuery Ajax

چندین نمونه استفاده از jQuery Ajax در ASP.NET Webforms را در این سایت می‌توانید پیدا کنید؛ برای مثال:

سؤالی که در تمام این موارد حائز اهمیت است این مورد می‌باشد که "از کجا متوجه شوم وب سرویس مورد استفاده واقعا توسط اسکریپت سایت جاری فراخوانی شده و نه توسط یک برنامه‌ی خارجی؟"

در اینجا می‌توان از سورس‌های ASP.NET MVC کمک گرفت : (+). همان متد IsAjaxRequest را در ASP.NET Webforms هم می‌شود استفاده کرد:

public static bool IsAjaxRequest(this HttpRequestBase request)
{
  if (request == null)
  {
       throw new ArgumentNullException("request");
  }
        
   return (request["X-Requested-With"] == "XMLHttpRequest") ||
             ((request.Headers != null) && (request.Headers["X-Requested-With"] == "XMLHttpRequest"));
}

حاصل IsAjaxRequest باید در ابتدای تمام درخواست‌های رسیده بررسی شود. البته باید دقت داشت که این بررسی را به آسانی می‌توان دور زد (چون بر اساس هدرهای رسیده است)، اما باز هم بهتر از هیچ نوع نظارتی می‌باشد.

‫۱۳ سال و ۷ ماه قبل، دوشنبه ۱۵ فروردین ۱۳۹۰، ساعت ۲۲:۵۵
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
غلط یاب فارسی در دات نت با استفاده از امکانات open office

مدتی است که محصور کننده‌ای سورس باز برای امکانات غلط‌ یاب مجموعه‌ی open office در سایت code project ارائه شده است:
NHunspell - Hunspell for the .NET platform
دریافت آخرین نسخه‌ی آن از source forge

خوشبختانه کتابخانه‌ی واژه‌های فارسی هم برای اپن آفیس مهیا است.
دریافت

پس از دریافت کتابخانه‌ی فوق و همچنین فایل‌های مربوط به زبان فارسی، فقط کافی است ارجاعی به اسمبلی NHunspell.dll در برنامه اضافه شود و سپس یک مثال ساده در مورد استفاده از آن به صورت زیر خواهد بود:

using System;
using System.Collections.Generic;
using System.Windows.Forms;
using NHunspell;

namespace testWinForms87
{
   class CSpellCheck
   {
       public static void Test()
       {
           using (Hunspell hunspell = new Hunspell(@"fa_ir.aff", @"fa_ir.dic"))
           {
               bool correct = hunspell.Spell("دباق");
               if (correct)
                   MessageBox.Show("مشکلی نیست!");
               else
               {
                   List<string> suggestions = hunspell.Suggest("دباق");
                   string result = string.Empty;
                   foreach (string suggestion in suggestions)
                   {
                       result += suggestion + Environment.NewLine;
                   }

                   if (result != string.Empty)
                       MessageBox.Show(result,"لیست پیشنهادها");
               }
           }
       }
   }
}




‫۱۵ سال و ۹ ماه قبل، یکشنبه ۱۸ اسفند ۱۳۸۷، ساعت ۲۰:۲۸
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب دوره‌ها
تزریق وابستگی‌ها
خوب! بالاخره بعد از دو قسمت قبل، به بحث اصلی تزریق وابستگی‌ها رسیدیم. بحثی که بسیاری از برنامه نویس‌های تصور می‌کنند همان IoC است که پیشتر در مورد آن بحث شد.

تزریق وابستگی‌ها یا DI چیست؟

تزریق وابستگی‌ها یکی از انواع IoC بوده که در آن ایجاد و انقیاد (binding) یک وابستگی، در خارج از کلاسی که به آن نیاز دارد صورت می‌گیرد. روش‌های متفاوتی برای ارائه این وابستگی وهله سازی شده در خارج از کلاس به آن وجود دارد که در ادامه مورد بررسی قرار خواهند گرفت.
یک مثال: بسته غذایی را که با خود به سر کار می‌برید درنظر بگیرید. تمام اجزای مورد نیاز تشکیل دهنده یک بسته غذا عموما داخل آن قرار گرفته و حمل می‌شوند. حالت عکس آن زمانی است که در محل کار به شما غذا می‌دهند. این دقیقا همان حالتی است که تزریق وابستگی‌ها کار می‌کند؛ یک سری سرویس‌های خارجی، نیازهای کلاس جاری را برآورده می‌سازند.


در تصویر فوق یک طراحی مبتنی بر معکوس سازی کنترل‌ها را مشاهده می‌کنید. وابستگی‌های یک کلاس توسط اینترفیسی مشخص شده و سپس کلاسی وجود دارد که این وابستگی را پیاده سازی کرده است.
همچنین در این تصویر یک خط منقطع از کلاس MyClass به کلاس Dependency رسم شده است. این خط، مربوط به حالتی است که خود کلاس، مستقیما کار وهله سازی وابستگی مورد نیاز خود را انجام دهد؛ هر چند اینترفیسی نیز در این بین تعریف شده باشد. بنابراین اگر در بین کدهای این کلاس، چنین کدی مشاهده شد:
 IDependency dependency= new Dependency();
تعریف dependency از نوع IDependency به معنای معکوس سازی کنترل نبوده و عملا همان معماری سابق و متداول بکارگرفته شده است. برای بهبود این وضعیت، از تزریق وابستگی‌ها کمک خواهیم گرفت:


در اینجا یک کلاس دیگر به نام Injector اضافه شده است که قابلیت تزریق وابستگی‌ها را به کلاس نیازمند آن به روش‌های مختلفی دارا است. کار کلاس Injector، وهله سازی MyClass و همچنین وابستگی‌های آن می‌باشد؛ سپس وابستگی را دراختیار MyClass قرار می‌دهد.


تزریق وابستگی‌ها در سازنده کلاس

یکی از انواع روش‌های تزریق وابستگی‌ها، Constructor Injection و یا تزریق وابستگی‌ها در سازنده کلاس می‌باشد که متداول‌ترین نوع آن‌ها نیز به‌شمار می‌رود. در این حالت، وابستگی پس از وهله سازی، از طریق پارامترهای سازنده یک کلاس، در اختیار آن قرار می‌گیرند.
یک مثال:
public class Shopper
{
   private readonly ICreditCard _creditCard;
   public Shopper(ICreditCard creditCard)
   {
      _creditCard = creditCard;
   }
}
در اینجا شما یک کلاس خریدار را مشاهده می‌کنید که وابستگی مورد نیاز خود را به شکل یک اینترفیس از طریق سازنده کلاس دریافت می‌کند.
 ICreditCard creditCard = new MasterCard();
Shopper shopper = new Shopper(creditCard);
برای نمونه، وهله‌ای از مستر کارتی که  ICreditCard را پیاده سازی کرده باشد، می‌توان به سازنده این کلاس ارسال کرد. کار وهله سازی وابستگی و واژه کلیدی new به خارج از کلاس استفاده کننده از وابستگی منتقل شده است. بنابراین همانطور که ملاحظه می‌کنید، این مفاهیم آنچنان پیچیده نبوده و به همین سادگی قابل تعریف و اعمال هستند.


تزریق در خواص عمومی کلاس

Setter Injection و یا تزریق در خواص عمومی یک کلاس، یکی دیگر از روش‌های تزریق وابستگی‌ها است (setter در اینجا منظور همان get و set یک خاصیت می‌باشد).
در حالت تزریق وابستگی‌ها در سازنده کلاس، امکان وهله سازی آن کلاس بدون ارسال وابستگی‌ها به سازنده آن ممکن نیست؛ اما در اینجا خیر و امکان وهله سازی و استفاده از یک کلاس، پیش از اعمال وابستگی‌ها نیز وجود دارد. بنابراین امکان تغییر و تعویض وابستگی‌ها پس از وهله سازی کلاس نیز میسر است.
public class Shopper
{
   public ICreditCard CreditCard { get; set; }
}

ICreditCard creditCard = new MasterCard();
Shopper shopper = new Shopper();
shopper.CreditCard = creditCard;
نمونه‌ای از این روش را در مثال فوق مشاهده می‌کنید. در این کلاس، وابستگی مورد نیاز از طریق یک خاصیت عمومی دریافت شده است.


تزریق اینترفیس‌ها

تزریق اینترفیس‌ها نیز یکی دیگر از روش‌های تزریق وابستگی‌ها است؛ اما آنچنان استفاده گسترده‌ای برخلاف دو روش قبل نیافته است.
در این روش نه از سازنده کلاس استفاده می‌شود و نه از یک خاصیت عمومی. ابتدا یک اینترفیس که بیانگر ساختار کلاسی که قرار است تزریق شود ایجاد می‌گردد. سپس این اینترفیس را در کلاس وابستگی مورد نظر پیاده سازی خواهیم کرد. در این اینترفیس نیاز است متد خاصی تعریف شود تا کار تزریق وابستگی را انجام دهد.
یک مثال:
public interface IDependOnCreditCard
{
   void Inject(ICreditCard creditCard);
}

public class Shopper : IDependOnCreditCard
{
  private ICreditCard creditCard;
  public void Inject(ICreditCard creditCard)
  {
     this.creditCard = creditCard;
  }
}  

ICreditCard creditCard = new MasterCard();
Shopper shopper = new Shopper();
((IDependOnCreditCard)shopper).Inject(creditCard);
در اینجا یک اینترفیس به نام IDependOnCreditCard  تعریف گردیده و متد خاصی را به نام Inject تدارک دیده است که نوعی از کردیت کارد را دریافت می‌کند.
در ادامه کلاس خریدار، اینترفیس IDependOnCreditCard را پیاده سازی کرده است. به این ترتیب کلاس Injector تنها کافی است بداند تا این متد خاص را باید جهت تنظیم و تزریق وابستگی‌ها فراخوانی نماید. این روش نسبتا شبیه به روش Setter injection است.
این روش بیشتر می‌تواند جهت فریم ورک‌هایی که قابلیت یافتن کلیه کلاس‌های مشتق شده از IDependOnCreditCard  را داشته و سپس می‌دانند که باید متد Inject آن‌ها را فراخوانی کنند، مناسب است.


نکاتی که باید حین کار با تزریق وابستگی‌ها درنظر داشت

الف) حین استفاده از تزریق وابستگی‌ها، وهله سازی به تاخیر افتاده وابستگی‌ها میسر نیست. برای مثال زمانیکه یک وابستگی قرار است در سازنده کلاسی تزریق شود، وهله سازی آن باید پیش از نیاز واقعی به آن صورت گیرد. البته امکان استفاده از اشیاء Lazy دات نت 4 برای مدیریت این مساله وجود دارد اما در حالت کلی، دیگر همانند قبل و روش‌های متداول، وهله سازی تنها زمانیکه نیاز به آن وابستگی خاص باشد، میسر نیست. به همین جهت باید به تعداد وابستگی‌هایی که قرار است در یک کلاس استفاده شوند نیز جهت کاهش مصرف حافظه دقت داشت.
ب) یکی از مزایای دیگر تزریق وابستگی‌ها، ساده‌تر شدن نوشتن آزمون‌های واحد است. زیرا تهیه Mocks در این حالت کار با اینترفیس‌ها بسیار ساده‌تر است. اما باید دقت داشت، کلاسی که در سازنده آن حداقل 10 اینترفیس را به عنوان وابستگی دریافت می‌کند، احتمالا دچار مشکلاتی در طراحی و همچنین مصرف حافظه می‌باشد.
 
‫۱۱ سال و ۷ ماه قبل، دوشنبه ۲۶ فروردین ۱۳۹۲، ساعت ۰۳:۳۴
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
تبدیل زیرنویس‌های خاص پلورال‌سایت به فرمت SRT - قسمت دوم
قسمت اول این مطلب را در اینجا می‌توانید مطالعه کنید. از سه سال قبل تا به این تاریخ، فرمت زیرنویس‌های این سایت به صورت JSON تغییر پیدا کرده‌است و یک چنین ساختار جدیدی را دارد:
{
    "userIsAuthorizedForCourseTranscripts": false,
    "modules": [
        {
            "title": "Course Overview",
            "clips": [
                {
                    "title": "Course Overview",
                    "playerParameters": "author=scott-allen&name=aspdotnet-core-1-0-fundamentals-m0&mode=live&clip=0&course=aspdotnet-core-1-0-fundamentals",
                    "transcripts": [ ]
                }
            ]
        },
        {
            "title": "Building Your First ASP.NET Core Application",
            "clips": [
                {
                    "title": "Introduction",
                    "playerParameters": "author=scott-allen&name=aspdotnet-core-1-0-fundamentals-m1&mode=live&clip=0&course=aspdotnet-core-1-0-fundamentals",
                    "transcripts": [
                        {
                            "displayTime": 0.0,
                            "text": "Hi! This is Scott, and this course will help you build your first application with ASP.NET Core."
                        },
                        {
                            "displayTime": 7.0,
                            "text": "In this course, we'll be using Visual Studio and the new ASP.NET Framework to build a web application that"
                        }
                    ]
                }
            ]
        }
    ]
}
که اگر بخواهیم کلاس‌های معادل آن‌را تشکیل دهیم، به ساختار زیر خواهیم رسید:
public class PluralsightCourse
{
    public bool UserIsAuthorizedForCourseTranscripts { get; set; }
    public PluralsightCourseItems[] Modules { get; set; }
}
public class PluralsightCourseItems
{
    public string Title { get; set; }
    public PluralsightCourseClip[] Clips { get; set; }
}
public class PluralsightCourseClip
{
    public string Title { get; set; }
    public string PlayerParameters { get; set; }
    public PluralsightCourseClipTranscript[] Transcripts { get; set; }
}
public class PluralsightCourseClipTranscript
{
    public float DisplayTime { get; set; }
    public string Text { get; set; }
}
و بعد از تشکیل این ساختار که توسط منوی edit و گزینه‌ی paste special ویژوال استودیو تشکیل شده‌است:


بارگذاری آن توسط کتابخانه‌ی JSON.NET به صورت ذیل خواهد بود:
public static PluralsightCourse ProcessJsonFile(string jsonData)
{
    return JsonConvert.DeserializeObject<PluralsightCourse>(jsonData);
}
و پس از آن اگر حلقه‌ای را بر روی ماژول‌ها و سپس آیتم‌های هر ماژول تشکیل دهیم، می‌توان فرمت آن‌را به فرمت استاندارد srt که قابلیت پخش در اکثر برنامه‌های video player را دارد (مانند kmplayer)، تبدیل کرد.


کدهای کامل این برنامه را از اینجا می‌توانید دریافت کنید:
PluralsightJsonTranscripts.V1.0.7z
‫۸ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۳۰ فروردین ۱۳۹۵، ساعت ۱۹:۴۰
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
اهمیت ترتیب مقدار دهی فیلدهای استاتیک در زبان #C
یک نکته‌ی تکمیلی
اگر از Rider و یا ReSharper استفاده کنید، این نکته‌ی اهمیت ترتیب تعریف فیلدهای استاتیک را به صورت «Static member initializer refers to static member below or in other type part» نمایش می‌دهد:

‫۱ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۱۴:۱۳
علی ملکیان علی ملکیان
بازخوردهای دوره
تبدیلگر تاریخ شمسی برای AutoMapper
ممنون. آقای نصیری من کدهای شمارو استفاده کردم و خطای زیر برای من رخ داد : 

Type 'System.String' does not have a default constructor

Description: An unhandled exception occurred during the execution of the current web request. Please review the stack trace for more information about the error and where it originated in the code. 

Exception Details: System.ArgumentException: Type 'System.String' does not have a default constructor


من به این صورت نوشتم : 

            CreateMap<DateTime, string>().ConvertUsing(new DateTimeToPersianDateTimeConverter());

            CreateMap<User, UserViewModel>();

این هم model و viewmodel :

 public class User : IdentityUser<long, UserLogin, UserRole, UserClaim>
    {
        public virtual DateTime RegisterDate { get; set; }
        // bla bla
    }


  public class UserViewModel
    {
        public string RegisterDate { get; set; }
    }

public List<UserViewModel> GetUsersByPage(int pageNumber, string pagerSortBy, string pagerSortOrder, string term, out int records,
            int recordsPerPage)
{
    //bla bla bla
    return users.Skip(skipRecords) /*این خط خطا داره*/
                .Take(recordsPerPage)
                .Project(_mappingEngine).To<UserViewModel>().Future().ToList();
}

ولی وقتی اینطوری استفاده می‌کنم خطا نمیده ولی خب به درد نمیخوره. من میخوام تبدیلش کنم به فارسی :

CreateMap<User, UserViewModel>()
.ForMember(d => d.RegisterDate, m => m.MapFrom(s => s.RegisterDate.ToString()));

ممنون میشم راهنمایی کنید.
‫۸ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۲۹ آبان ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۴۳
وحید نصیری وحید نصیری
بازخوردهای دوره
انتقال خودکار Data Annotations از مدل‌ها به ViewModelهای ASP.NET MVC به کمک AutoMapper
این سورس کد  ASP.NET MVC هست:
    public static class ModelValidatorProviders
    {
        private static readonly ModelValidatorProviderCollection _providers = new ModelValidatorProviderCollection()
        {
            new DataAnnotationsModelValidatorProvider(),
            new DataErrorInfoModelValidatorProvider(),
            new ClientDataTypeModelValidatorProvider()
        };

        public static ModelValidatorProviderCollection Providers
        {
            get { return _providers; }
        }
    }
در اینجا DataAnnotationsModelValidatorProvider وجود دارد و مشکلی نیست.
‫۹ سال و ۱ ماه قبل، پنجشنبه ۱۹ شهریور ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۵۴