public class MyContext : DbContext { protected override void Dispose(bool disposing) { Debug.WriteLine("MyContext Dispose() is called."); base.Dispose(disposing); } }
تعریف تریگر مخفی سازی یک برچسب
<Style TargetType="TextBlock" x:Key="TextBlockStyle1"> <Style.Triggers> <Trigger Property="Text" Value="0"> <Setter Property="Visibility" Value="Collapsed" /> </Trigger> </Style.Triggers> </Style>
این تعاریف در مورد یک TextBlock بود. برای کنترل Label به علت نداشتن خاصیت Text و داشتن خاصیت Content میتوان به نحو ذیل عمل کرد:
<Style TargetType="Label" x:Key="LabelStyle1"> <Style.Triggers> <Trigger Property="Content"> <Trigger.Value> <system:Int32>0</system:Int32> </Trigger.Value> <Setter Property="Visibility" Value="Collapsed" /> </Trigger> </Style.Triggers> </Style>
برای اعمال آنها نیز میتوان به نحو ذیل عمل کرد:
<TextBlock Text="{Binding Rating, Mode=OneTime}" Style="{StaticResource TextBlockStyle1}" />
با اعمال این تریگر، مقادیر صفر در ستون rating نمایش داده نخواهند شد.
یک مثال کامل را در این زمینه از اینجا میتوانید دریافت کنید
WpfVisibilityTriggers.zip
برای مطالعه بیشتر
Trigger, DataTrigger & EventTrigger
WPF MultiTrigger and MultiDataTrigger
EF Code First #14
- Added مربوط به زمانی است که اطلاعات به سیستم ردیابی (context در اینجا) اضافه شده و نه به بانک اطلاعاتی. Modified مربوط به حالتی است که اطلاعات تحت نظر سیستم ردیابی مثلا یک خاصیت آن تغییر کرده است؛ پیش از ذخیره سازی در بانک اطلاعاتی. EF بر همین اساس هست که تشخیص میده چه کوئری را باید صادر کند برای ذخیره یا به روز رسانی نهایی اطلاعات.
ویدیوهای آموزشی MVVM
یک سری ویدیوی رایگان آموزشی MVVM از مایکروسافت و همچنین شرکت Infragistics در دسترس هستند که جهت سهولت، لیست آنها را ادامه میتوانید مشاهده نمائید:
ASP.NET MVC #12
- اگر لیستی قرار است در تمام صفحات نمایش داده شود و محل آن هم باید در layout باشد، یعنی باید این لیست در هر بار نمایش و یا تولید هر View (تمام Viewهای سایت)، تولید شود. بنابراین در BaseViewModelایی که عنوان شد، تعریف خاصیت این لیست را قرار دهید و در layout از آن استفاده کنید.
// در پایه مدلها public abstract class BaseViewModel { public IList<Post> Posts { get; set; } // خاصیت عمومی که قرار است در فایل مستر قابل دسترسی باشد } // در اکشن متد return View(model: new HomeViewModel { Posts = .... }); // در اینجا ویوومدل ارسالی از پایه مدلها مشتق میشود public class HomeViewModel : BaseViewModel
پشتیبانی از XML Schema در SQL Server
XML Schema معرف ساختار، نوع دادهها و المانهای یک سند XML است. البته باید درنظر داشت که تعریف XML Schema کاملا اختیاری است و اگر تعریف شود مزیت اعتبارسنجی دادههای در حال ذخیره سازی در بانک اطلاعاتی را به صورت خودکار به همراه خواهد داشت. در این حالت به نوع دادهای XML دارای اسکیما، typed XML و به نوع بدون اسکیما، untyped XML گفته میشود.
به یک نوع XML، چندین اسکیمای مختلف را میتوان نسبت داد و به آن XML schema collection نیز میگویند.
XML schema collections پیش فرض و سیستمی
تعدادی XML Schema پیش فرض در SQL Server تعریف شدهاند که به آنها sys schema collections گفته میشود.
Prefix - Namespace xml = http://www.w3.org/XML/1998/namespace xs = http://www.w3.org/2001/XMLSchema xsi = http://www.w3.org/2001/XMLSchema-instance fn = http://www.w3.org/2004/07/xpath-functions sqltypes = http://schemas.microsoft.com/sqlserver/2004/sqltypes xdt = http://www.w3.org/2004/07/xpath-datatypes (no prefix) = urn:schemas-microsoft-com:xml-sql (no prefix) = http://schemas.microsoft.com/sqlserver/2004/SOAP
اگر علاقمند باشید تا این تعاریف را مشاهده کنید به مسیر Program Files\Microsoft SQL Server\version\Tools\Binn\schemas\sqlserver در جایی که SQL Server نصب شدهاست مراجعه نمائید. برای مثال در مسیر Tools\Binn\schemas\sqlserver\2006\11\events فایل events.xsd قابل مشاهده است و یا در مسیر Tools\Binn\schemas\sqlserver\2004\07 اسکیمای ابزارهای query processor و show plan قابل بررسی میباشد.
مهمترین آنها را در پوشه Tools\Binn\schemas\sqlserver\2004\sqltypes در فایل sqltypes.xsd میتوانید ملاحظه کنید. اگر به محتوای آن دقت کنید، قسمتی از آن به شرح ذیل است:
<xsd:simpleType name="char"> <xsd:restriction base="xsd:string"/> </xsd:simpleType> <xsd:simpleType name="nchar"> <xsd:restriction base="xsd:string"/> </xsd:simpleType> <xsd:simpleType name="varchar"> <xsd:restriction base="xsd:string"/> </xsd:simpleType> <xsd:simpleType name="nvarchar"> <xsd:restriction base="xsd:string"/> </xsd:simpleType> <xsd:simpleType name="text"> <xsd:restriction base="xsd:string"/> </xsd:simpleType> <xsd:simpleType name="ntext"> <xsd:restriction base="xsd:string"/> </xsd:simpleType>
<xsd:simpleType name="datetime"> <xsd:restriction base="xsd:dateTime"> <xsd:pattern value="((000[1-9])|(00[1-9][0-9])|(0[1-9][0-9]{2})|([1-9][0-9]{3}))-((0[1-9])|(1[012]))-((0[1-9])|([12][0-9])|(3[01]))T(([01][0-9])|(2[0-3]))(:[0-5][0-9]){2}(\.[0-9]{2}[037])?"/> <xsd:maxInclusive value="9999-12-31T23:59:59.997"/> <xsd:minInclusive value="1753-01-01T00:00:00.000"/> </xsd:restriction> </xsd:simpleType>
تعریف XML Schema و استفاده از آن جهت تعریف یک strongly typed XML
XML Schema مورد استفاده در SQL Server حتما باید در بانک اطلاعاتی ذخیره شود و برای خواندن آن، برای مثال از فایل سیستم استفاده نخواهد شد.
CREATE XML SCHEMA COLLECTION invcol AS '<xs:schema ... targetNamespace="urn:invoices"> ... </xs:schema> ' CREATE TABLE Invoices( id int IDENTITY PRIMARY KEY, invoice XML(invcol) )
در ادامه نحوهی تعریف یک اسکیمای نمونه قابل مشاهده است:
CREATE XML SCHEMA COLLECTION geocol AS '<xs:schema xmlns:xs="http://www.w3.org/2001/XMLSchema" targetNamespace="urn:geo" elementFormDefault="qualified" xmlns:tns="urn:geo"> <xs:simpleType name="dim"> <xs:restriction base="xs:int" /> </xs:simpleType> <xs:complexType name="Point"> <xs:sequence> <xs:element name="X" type="tns:dim" minOccurs="0" maxOccurs="unbounded" /> <xs:element name="Y" type="tns:dim" minOccurs="0" maxOccurs="unbounded" /> </xs:sequence> </xs:complexType> <xs:element name="Point" type="tns:Point" /> </xs:schema>'
اکنون برای آزمایش اسکیمای تعریف شده، جدول geo_tab را به نحو ذیل تعریف میکنیم و سپس سعی در insert دو رکورد در آن خواهیم کرد:
declare @geo_tab table( id int identity primary key, point xml(content geocol) ) insert into @geo_tab values('<Point xmlns="urn:geo"><X>10</X><Y>20</Y></Point>') insert into @geo_tab values('<Point xmlns="urn:geo"><X>10</X><Y>test</Y></Point>')
در این مثال، insert اول با موفقیت انجام خواهد شد؛ اما insert دوم با خطای ذیل متوقف میشود:
XML Validation: Invalid simple type value: 'test'. Location: /*:Point[1]/*:Y[1]
یافتن محل ذخیره سازی اطلاعات اسکیما در SQL Server
اگر علاقمند باشید تا با محل ذخیره سازی اطلاعات اسکیما، نوعهای تعریف شده و حتی محل استفاده از آنها در بانکهای اطلاعاتی مختلف موجود آشنا شوید و گزارشی از آنها تهیه کنید، میتوانید از کوئریهای ذیل استفاده نمائید:
select * from sys.xml_schema_collections select * from sys.xml_schema_namespaces select * from sys.xml_schema_elements select * from sys.xml_schema_attributes select * from sys.xml_schema_types select * from sys.column_xml_schema_collection_usages select * from sys.parameter_xml_schema_collection_usages
محتوای اسکیمای ذخیره شده به شکل xsd تعریف شده، ذخیره سازی نمیشود. بلکه اطلاعات آن تجزیه شده و سپس در جداول سیستمی SQL Server ذخیره میگردند. هدف از اینکار، بالا بردن سرعت اعتبارسنجی typed XMLها است.
بنابراین بدیهی است در این حالت اطلاعاتی مانند commnets موجود در xsd تهیه شده در بانک اطلاعاتی ذخیره نمیگردند.
برای بازیابی اطلاعات اسکیمای ذخیره شده میتوان از متد xml_schema_namespace استفاده کرد:
declare @x xml select @x = xml_schema_namespace(N'dbo', N'geocol') print convert(varchar(max), @x)
نحوهی ویرایش یک schema collection موجود
چند نکته:
- امکان alter یک schema collection وجود دارد.
- میتوان یک schema جدید را به collection موجود افزود.
- امکان افزودن (و نه تغییر) نوعهای یک schema موجود، میسر است.
- امکان drop یک اسکیما از collection موجودی وجود ندارد. باید کل collection را drop کرد و سپس آنرا تعریف نمود.
- جداولی با فیلدهای nvarchar را میتوان به فیلدهای XML تبدیل کرد و برعکس.
- امکان تغییر یک فیلد XML به حالت untyped و برعکس وجود دارد.
فرض کنید که میخواهیم اسکیمای متناظر با یک ستون XML را تغییر دهیم. ابتدا باید آن ستون XML ایی را Alter کرده و قید اسکیمای آنرا برداریم. سپس باید اسکیمای موجود را drop و مجددا ایجاد کرد. همانطور که پیشتر ذکر شد، اگر اسکیمایی در حال استفاده باشد، قابل drop نیست. در ادامه مجددا باید ستون XML ایی را تغییر داده و اسکیمای آنرا معرفی کرد.
روش دوم مدیریت این مساله، اجازه دادن به حضور بیش از یک اسکیما در مجموعه است. به عبارتی نگارشبندی اسکیما که به نحو ذیل قابل انجام است:
alter XML SCHEMA COLLECTION geocol add @x
نحوهی import یک فایل xsd و ذخیره آن به صورت اسکیما
اگر بخواهیم یک فایل xsd موجود را به عنوان xsd معرفی کنیم میتوان از دستورات ذیل کمک گرفت:
declare @x xml set @x = (select * from openrowset(bulk 'c:\path\file.xsd', single_blob) as x) CREATE XML SCHEMA COLLECTION geocol2 AS @x
از openrowset برای خواندن یک فایل xml موجود، جهت insert محتوای آن در بانک اطلاعاتی نیز میتوان استفاده کرد.
محدودیتهای XML Schema در SQL Server
تمام استاندارد XML Schema در SQL Server پشتیبانی نمیشود و همچنین این مورد از نگارشی به نگارشی دیگر نیز ممکن است تغییر یافته و بهبود یابد. برای مثال در SQL Server 2005 از xs:any پشتیبانی نمیشود اما در SQL Server 2008 این محدودیت برطرف شدهاست. همچنین مواردی مانند xs:include، xs:redefine، xs:notation، xs:key، xs:keyref و xs:unique در SQL Server پشتیبانی نمیشوند.
یک نکتهی تکمیلی
برنامهای به نام xsd.exe به همراه Visual Studio ارائه میشود که قادر است به صورت خودکار از یک فایل XML موجود، XML Schema تولید کند. اطلاعات بیشتر
اگر به گوگل ریدر دقت کرده باشید، دو گزینهی به اشتراک گذاری دارد: share و share with note .
اگر گزینهی share with note را انتخاب کرده و توضیحی را ارسال یا اضافه کنیم، این توضیحات، به فید از نوع Atom اشتراکها هم اضافه میشود. مثلا:
<?xml version="1.0"?>
<feed xmlns:media="http://search.yahoo.com/mrss/"
xmlns:gr="http://www.google.com/schemas/reader/atom/"
xmlns:idx="urn:atom-extension:indexing"
xmlns="http://www.w3.org/2005/Atom"
idx:index="no"
gr:dir="ltr">
...
<entry gr:crawl-timestamp-msec="1316627782108">
...
<gr:annotation>
<content type="html">text-text-text</content>
<author>
<name>Vahid</name>
</author>
</gr:annotation>
...
</entry>
...
</feed>
این افزونه استاندارد نیست و همانطور که در قسمت xmlns:gr اطلاعات فوق مشخص است، در فضای نام http://www.google.com/schemas/reader/atom/ معنا پیدا میکند. از دات نت سه و نیم به بعد هم کلاسی جهت خواندن فیدهای استاندارد وجود دارد (تعریف شده در فضای نام System.ServiceModel.Syndication). اما چگونه میتوان این افزونهی غیر استاندارد را با کمک امکانات توکار دات نت خواند؟
روش کار با استفاده از ElementExtensions هر آیتم یک فید است؛ به صورت زیر :
using System;
using System.Collections.Generic;
using System.Linq;
using System.ServiceModel.Syndication;
using System.Xml;
using System.Xml.Linq;
namespace Linq2Rss
{
public class RssEntry
{
public string Title { set; get; }
public string Description { set; get; }
public string Link { set; get; }
public DateTime PublicationDate { set; get; }
public string Author { set; get; }
public string BlogName { set; get; }
public string BlogAddress { set; get; }
public string Annotation { set; get; }
}
public static class AtomReader
{
private static string getAtomAnnotation(this SyndicationElementExtensionCollection items)
{
if (!items.Any()) return string.Empty;
var item = items.Where(x => x.OuterName.ToLowerInvariant() == "annotation").FirstOrDefault();
if (item == null) return string.Empty;
var element = item.GetObject<XElement>();
var content = element.Element("{http://www.w3.org/2005/Atom}content");
return content == null ? string.Empty : content.Value;
}
public static IList<RssEntry> GetEntries(string feedUrl)
{
using (var reader = XmlReader.Create(feedUrl))
{
var feed = SyndicationFeed.Load(reader);
if (feed == null) return null;
return feed.Items.Select(x =>
new RssEntry
{
Title = x.Title.Text,
Author = x.Authors.Any() ? x.Authors.First().Name : string.Empty,
Description = x.Content == null ? string.Empty : ((TextSyndicationContent)x.Content).Text,
Link = x.Links.Any() ? x.Links.First().Uri.AbsoluteUri : string.Empty,
PublicationDate = x.PublishDate.UtcDateTime,
BlogName = x.SourceFeed.Title.Text,
BlogAddress = x.SourceFeed.Links.Any() ? x.SourceFeed.Links.First().Uri.AbsoluteUri : string.Empty,
Annotation = x.ElementExtensions.getAtomAnnotation()
}).ToList();
}
}
}
}
در این مثال به کمک متد الحاقی getAtomAnnotation، مجموعهی SyndicationElementExtensionCollection هر آیتم یک فید بررسی شده، در بین اینها، موردی که از نوع annotation باشد انتخاب و سپس content آن استخراج میگردد.
نکتهای دیگر:
اکثر کلاسهای موجود در فضاهای نام مرتبط با XML در دات نت امکان خواندن اطلاعات را از یک Uri هم دارند؛ مانند مثال فوق و متد XmlReader.Create بکارگرفته شده در آن. اما اگر بخواهیم حین خواندن اطلاعات، یک پروکسی را نیز به پروسه جاری اضافه کنیم، به نظر خاصیت یا متدی جهت انجام اینکار وجود ندارد. برای رفع این مشکل میتوان یک پروکسی سراسری را تعریف کرد. تنها کافی است خاصیت System.Net.WebRequest.DefaultWebProxy مقدار دهی شود. پس از آن به صورت خودکار بر روی کل برنامه تاثیر خواهد گذاشت.
پیشنیاز
- نقشه راه «آزمون واحد در دات نت»
- مطلب «طراحی و پیاده سازی ServiceLayer به همراه خودکارسازی Business Validationها»
در این مطلب قصد داریم تست ServiceLayer را به جای تست درون حافظهای که با ابزارهای Mocking در قالب Unit Testing انجام میگیرد، به کمک یک دیتابیس واقعی سبک وزن در قالب Integration Testing انجام دهیم.
قدم اول
یک پروژه تست را ایجاد کنید؛ بهتر است برای نظم دهی به ساختار Solution، پروژههای تست را در پوشه ای به نام Tests نگهداری کنید.
قدم دوم
بستههای نیوگت زیر را نصب کنید:
PM> install-package NUnit PM> install-package Shouldly PM> install-package EntityFramework PM> install-package FakeHttpContext
قدم سوم
نسخه دیتابیس انتخابی برای تست خودکار، LocalDB می باشد. لازم است در ابتدای اجرای تستها دیتابیس مربوط به Integration Test ایجاد شده و بعد از اتمام نیز دیتابیس مورد نظر حذف شود؛ برای این منظور از کلاس TestSetup استفاده خواهیم کرد.
[SetUpFixture] public class TestSetup { [OneTimeSetUp] public void SetUpDatabase() { DestroyDatabase(); CreateDatabase(); } [OneTimeTearDown] public void TearDownDatabase() { DestroyDatabase(); } //... }
با توجه به اینکه کلاس TestSetup با [SetUpFixture] تزئین شده است، Nunit قبل از اجرای تستها سراغ این کلاس آمده و متد SetUpDatebase را به دلیل تزئین شدن با [OneTimeSetUp]، قبل از اجرای تستها و متد TearDownDatabase را بدلیل تزئین شدن با [OneTimeTearDown] بعد از اجرای تمام تستها، اجرا خواهد کرد.
متد CreateDatabase
private static void CreateDatabase() { ExecuteSqlCommand(Master, string.Format(SqlResource.DatabaseScript, FileName)); //Use T-Sql Scripts For Create Database //ExecuteSqlCommand(MyAppTest, SqlResources.V1_0_0); var migration = new MigrateDatabaseToLatestVersion<ApplicationDbContext, DataLayer.Migrations.Configuration>(); migration.InitializeDatabase(new ApplicationDbContext()); } private static SqlConnectionStringBuilder Master => new SqlConnectionStringBuilder { DataSource = @"(LocalDB)\MSSQLLocalDB", InitialCatalog = "master", IntegratedSecurity = true }; private static string FileName => Path.Combine( Path.GetDirectoryName( Assembly.GetExecutingAssembly().Location), "MyAppTest.mdf");
برای مدیریت محل ذخیره سازی فایلهای دیتابیس، ابتدا دستورات ایجاد «دیتابیس تست» را برروی دیتابیس master اجرا میکنیم و در ادامه برای ساخت جداول از مکانیزم Migration خود EF استفاده شده است.
لازم است رشته اتصال به این دیتابیس ایجاد شده را در فایل App.config پروژه تست قرار دهید:
<connectionStrings> <add name="DefaultConnection" providerName="System.Data.SqlClient" connectionString="Data Source=(LocalDB)\MSSQLLocalDb;Initial Catalog=MyAppTest;Integrated Security=True;" /> </connectionStrings>
متد DestroyDatabase
private static void DestroyDatabase() { var fileNames = ExecuteSqlQuery(Master, SqlResource.SelecDatabaseFileNames, row => (string)row["physical_name"]); if (!fileNames.Any()) return; ExecuteSqlCommand(Master, SqlResource.DetachDatabase); fileNames.ForEach(File.Delete); }
در این متد ابتدا آدرس فایلهای مرتبط با «دیتابیس تست» واکشی شده و در ادامه دستورات Detach دیتابیس انجام شده و فایلهای مرتبط حذف خواهند شد. فایلهای دیتابیس در مسیری شبیه به آدرس نشان داده شدهی در شکل زیر ذخیره خواهند شد.
قدم چهارم
برای جلوگیری از تداخل بین تستها لازم است تک تک تستها از هم ایزوله باشند؛ یکی از راه حلهای موجود، استفاده از تراکنشها میباشد. برای این منظور امکان AutoRollback را به صورت خودکار به متدهای تست با استفاده از Attribute زیر اعمال خواهیم کرد:
public class AutoRollbackAttribute : Attribute, ITestAction { private TransactionScope _scope; public void BeforeTest(ITest test) { _scope = new TransactionScope(TransactionScopeOption.RequiresNew,new TransactionOptions {IsolationLevel = IsolationLevel.Snapshot}); } public void AfterTest(ITest test) { _scope?.Dispose(); _scope = null; } public ActionTargets Targets => ActionTargets.Test; }
متدهای BeforTest و AfterTest به ترتیب قبل و بعد از اجرای متدهای تست تزئین شده با این Attribute اجرا خواهند شد.
در مواقعی هم که به HttpConext نیاز دارید، میتوانید از کتابخانه FakeHttpContext بهره ببرید. برای این مورد هم میتوان Attributeای را به مانند AutoRollback در نظر گرفت.
public class HttpContextAttribute:Attribute,ITestAction { private FakeHttpContext.FakeHttpContext _httpContext; public void BeforeTest(ITest test) { _httpContext = new FakeHttpContext.FakeHttpContext(); } public void AfterTest(ITest test) { _httpContext?.Dispose(); _httpContext = null; } public ActionTargets Targets => ActionTargets.Test; }
کاری که FakeHttpContext انجام میدهد، مقدار دهی HttpContext.Current با یک پیاده سازی ساختگی میباشد.
قدم پنجم
به عنوان مثال اگر بخواهیم برای سرویس «گروه کاربری»، Integration Test بنویسیم، به شکل زیر عمل خواهیم کرد:
namespace MyApp.IntegrationTests.ServiceLayer { [TestFixture] [AutoRollback] [HttpContext] public class RoleServiceTests { private IRoleApplicationService _roleService; [SetUp] public void Init() { } [TearDown] public void Clean() { } [OneTimeSetUp] public void SetUp() { _roleService = IoC.Resolve<IRoleApplicationService>(); using (var uow = IoC.Resolve<IUnitOfWork>()) { RoleInitialDataBuilder.Build(uow); } } [OneTimeTearDown] public void TearDown() { } [Test] [TestCase("Role1")] public void Should_Create_New_Role(string role) { var viewModel = new RoleCreateViewModel { Name = role }; _roleService.Create(viewModel); using (var context = IoC.Resolve<IUnitOfWork>()) { var user = context.Set<Role>().FirstOrDefault(a => a.Name == role); user.ShouldNotBeNull(); } } [Test] public void Should_Not_Create_New_Role_With_Admin_Name() { var viewModel = new RoleCreateViewModel { Name = "Admin" }; Assert.Throws<DbUpdateException>(() => _roleService.Create(viewModel)); } [Test] public void Should_AdminRole_Exists() { using (var context = IoC.Resolve<IUnitOfWork>()) { var user = context.Set<Role>().FirstOrDefault(a => a.Name == "Admin"); user.ShouldNotBeNull(); } } [Test] public void Should_Not_Create_New_Role_Without_Name() { Assert.Throws<ValidationException>(() => _roleService.Create(new RoleCreateViewModel { Name = null })); } } }
با این خروجی:
کار با فرمها در بوت استرپ 3
نحوه ارتقاء فرمهای بوت استرپ 2 به 3
تمام این تغییرات در بوت استرپ 3، جهت پیاده سازی ایده mobile-first بودن آن است. برای مثال فرمهای افقی بوت استرپ 3 با کوچک شدن اندازه صفحه، به صورت خودکار واکنش نشان داده و تبدیل به فرمهای معمولی که اجزای آن به صورت یک stack عمودی قرار گرفتهاند، میشوند.
اکنون اگر فرمهایی را دارید که در برنامههای پیشین خود از بوت استرپ 2 استفاده کردهاند، نیاز است تغییرات ذیل را به آنها اعمال کنید تا با سیستم جدید بوت استرپ 3 سازگار شوند:
- کلاس control-group را به کلاس form-group تبدیل کنید.
- form-search حذف شده است. آنرا با form-inline جایگزین کنید.
- دیگر نیازی به استفاده از input-block-level نیست؛ از آنجائیکه به صورت پیش فرض کلیه inputها دارای عرض 100 درصد هستند.
- help-inline حذف شده است. آنرا با help-block جایگزین کنید.
- عرض ستونها را در فرمهای افقی، برچسبها و کنترلها مشخص کنید.
- کلاس controls حذف شده است.
- کلاس form-control را به inputها و selectها اضافه کنید.
- checkboxها و radioها باید در یک div محصور شوند.
- کلاسهای radio.inline و checkbox.inline باید با inline جایگزین شوند.
- کلاسهای input-small به input-sm و input-large به input-lg تبدیل شدهاند.
- کلاسهای input-prepend با input-group و input-append با input-group جایگزین شدهاند.
- کلاس alert-error حذف شدهاست. بجای آن میشود از alert-warning استفاده کرد.
- کلاس alert-block را با alert جایگزین کنید.
ایجاد اولین فرم افقی با بوت استرپ 3
فرض کنید که قصد داریم یک چنین فرم افقی را توسط امکانات بوت استرپ 3 ایجاد کنیم:
همانطور که ملاحظه میکنید، با کوچک شدن اندازه صفحه، این فرم نیز تغییر شکل میدهد:
کدهای کامل این فرم را در ادامه ملاحظه میکنید:
<div class="container"> <h4 class="alert alert-info"> فرمهای بوت استرپ 3</h4> <div class="row"> <article class="registrationform"> <h2> فرم ثبت نام</h2> <form class="registration form-horizontal" action="#"> <fieldset id="personalinfo"> <legend>اطلاعات شخصی</legend> <section class="row"> <label class="col col-lg-4 control-label" for="myname"> نام</label> <div class="controls"> <input class="col col-lg-8" type="text" name="myname" id="myname" autofocus placeholder="نام و نام خانوادگی" required> </div> <!-- controls --> </section><!-- row --> <section class="row"> <label class="col col-lg-4 control-label" for="companyname"> نام شرکت</label> <div class="controls"> <input class="col col-lg-8" type="text" name="companybname" id="companyname" /> </div> <!-- controls --> </section><!-- row --> <section class="row"> <label class="col col-lg-4 control-label" for="myemail"> ایمیل</label> <div class="controls"> <input class="col col-lg-8" type="email" name="myemail" id="myemail" required autocomplete="off" /> </div> <!-- controls --> </section><!-- row --> </fieldset> <!-- personal info --> <fieldset id="otherinfo"> <legend>سایر اطلاعات</legend> <section class="row"> <label class="col col-lg-4 control-label"> نوع درخواست</label> <div class="controls col col-lg-8"> <label class="radio"> <input type="radio" name="requesttype" value="question" /> سؤال </label> <label class="radio"> <input type="radio" name="requesttype" value="comment" /> انتقاد </label> </div> <!-- controls --> </section><!-- row --> <section class="row"> <label class="col col-lg-4 control-label"> خبرنامه</label> <div class="controls col col-lg-8"> <label class="checkbox"> <input type="checkbox" id="subscribe" name="subscribe" checked value="yes" /> آیا مایل به دریافت ایمیلهای خبرنامه ما هستید؟ </label> </div> <!-- controls --> </section><!-- row --> <section class="row"> <label class="col col-lg-4 control-label" for="reference"> چطور از وجود سایت ما آگاه شدید؟</label> <div class="controls col col-lg-8"> <select name="reference" id="reference"> <option>لطفا انتخاب کنید...</option> <option value="friend">از طریق یک دوست</option> <option value="facebook">Facebook</option> <option value="twitter">Twitter</option> </select> </div> <!-- controls --> </section><!-- row --> </fieldset> <button class="btn" type="submit"> ارسال</button> </form> </article> </div> <!-- end row --> </div> <!-- /container -->
- باید درنظر داشت که اگر هیچگونه فرمتی را به فرمهای بوت استرپ 3 اعمال نکنیم، به صورت پیش فرض فرمت دهی شده و تبدیل به فرمهای عمودی شکیلی میشوند که شاید از دیدگاه خیلیها مناسب بوده و نیاز به تغییرات خاصی نداشته باشند.
- برای تبدیل این فرم عمودی پیش فرض، به فرمهای افقی دو ستونه، نیاز است یک سری کلاس بوت استرپ 3 را به المانهای آن اضافه کنیم. برای این منظور ابتدا کلاس form-horizontal را به تگ فرم اضافه میکنیم.
- هر سطر فرم، در یک المان section با کلاس row قرار خواهد گرفت.
- اکنون هر سطر، از یک برچسب به همراه یک یا چند المان تشکیل خواهد شد. در هر سطر، کنترلها در یک div با کلاس controls قرار میگیرند.
- برای اینکه برچسبهای هر ردیف با کنترلها و المانهای آن ردیف، تراز شوند، تنها کافی است به آنها کلاس control-label را اضافه کنیم.
در ادامه تمام این مراحل را باید به ازای هر سطر فرم تکرار کنیم.
- زمانیکه به radio buttons یا check boxes میرسیم، باید به چند نکته دقت داشت:
الف) حین کار با radio buttons، علاوه بر برچسب آن سطر که با label مشخص میشود، هر radio button نیز باید داخل یک label با کلاس radio محصور شود.
ب) تمام radio buttons یک سطر نیز باید در یک div ایی با کلاس controls محصور شوند.
این نکته در مورد check boxes نیز صادق است.
با رعایت همین چند نکته ساده میتوان به یک طراحی دو ستونی خودکار واکنشگرا رسید.
اصلاح قالب ایجاد فرمهای خودکار ASP.NET MVC بر اساس بوت استرپ 3
مطلب «ویرایش قالب پیش فرض Add View در ASP.NET MVC برای سازگار سازی آن با Twitter bootstrap» جهت بوت استرپ 2 تهیه شده بود. فایل نهایی ویرایش شده آنرا با توجه به توضیحات مطلب جاری برای بوت استرپ 3 از پیوست انتهای بحث دریافت کنید و برای استفاده از آن فقط کافی است آنرا در مسیر CodeTemplates\AddView\CSHTML\CreateBootstrap3Form.tt ریشه پروژه جاری خود کپی و به پروژه اضافه کنید تا در صفحه دیالوگ Add view ظاهر شود (خاصیت custom tool آنرا هم خالی کنید).
در مورد اعتبارسنجیهای فرمها چطور؟
اصلاح مطالبی مانند «اعمال کلاسهای ویژه اعتبارسنجی Twitter bootstrap به فرمهای ASP.NET MVC» جهت کار با فرمهای بوت استرپ 3 بسیار ساده است. از این جهت که در کدهای آن فقط باید نام کلاسهای CSS قدیمی به جدید ویرایش شوند. مابقی کدها یکسان است. مثلا نام کلاس control-group شده است form-group (همان توضیحات ابتدای بحث جاری). کلاسهای error شدهاند has-error و success شده است has-success.
فایلهای نهایی این قسمت را از اینجا نیز میتوانید دریافت کنید:
bs3-sample05.zip