روش انتقال منابع مرتبط با data annotations و ViewModelها به یک اسمبلی دیگر
- فرض کنید یک class library مخصوص NET Core. را به نام Core1RtmTestResources.ExternalResources جهت درج منابع تهیه کردهاید و پوشهی Resources را از پروژهی اصلی به آن انتقال دادهاید (بدون هیچ تغییر نامی).
- نیازی نیست تا قسمت options.ResourcesPath کلاس آغازین برنامه را تغییر دهید و همان مقدار Resources در این حالت هم کار میکند.
- در اینجا دو مورد باید تغییر کنند:
الف) باید مشخص کنید که این اطلاعات قرار است از کدام اسمبلی خوانده شود:
در اینجا location به نام اسمبلی اشاره میکند که حاوی فایل resx مرتبط است. حالت پیش فرض آن (بدون این تنظیمات)، به اسمبلی اشاره میکند که کلاس ViewModel در آن قرار گرفتهاست.
ب) چون در این تنظیم baseName به FullName تنظیم شدهاست، نام فایل منبع باید کامل باشد؛ یعنی باید به همراه فضای نام اصلی اسمبلی هم باشد. مثلا اگر قبلا چنین نامی را داشته
ViewModels.Account.RegisterViewModel.fa.resx
الان باید فضای نام مرتبط را هم داشته باشد (نام کامل نوع آن کلاس):
Core1RtmTestResources.ViewModels.Account.RegisterViewModel.fa.resx
- فرض کنید یک class library مخصوص NET Core. را به نام Core1RtmTestResources.ExternalResources جهت درج منابع تهیه کردهاید و پوشهی Resources را از پروژهی اصلی به آن انتقال دادهاید (بدون هیچ تغییر نامی).
- نیازی نیست تا قسمت options.ResourcesPath کلاس آغازین برنامه را تغییر دهید و همان مقدار Resources در این حالت هم کار میکند.
- در اینجا دو مورد باید تغییر کنند:
الف) باید مشخص کنید که این اطلاعات قرار است از کدام اسمبلی خوانده شود:
public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { services.AddLocalization(options => { options.ResourcesPath = "Resources"; }); services.AddMvc() .AddViewLocalization(LanguageViewLocationExpanderFormat.Suffix) .AddDataAnnotationsLocalization(options=> { options.DataAnnotationLocalizerProvider = (type, factory) => { return factory.Create( baseName: type.FullName /* بر این اساس نام فایل منبع متناظر باید به همراه ذکر فضای نام پایه آن هم باشد */, location: "Core1RtmTestResources.ExternalResources" /*نام اسمبلی ثالث*/); }; });
ب) چون در این تنظیم baseName به FullName تنظیم شدهاست، نام فایل منبع باید کامل باشد؛ یعنی باید به همراه فضای نام اصلی اسمبلی هم باشد. مثلا اگر قبلا چنین نامی را داشته
ViewModels.Account.RegisterViewModel.fa.resx
الان باید فضای نام مرتبط را هم داشته باشد (نام کامل نوع آن کلاس):
Core1RtmTestResources.ViewModels.Account.RegisterViewModel.fa.resx
در این مقاله قصد داریم تا به بررسی و پیاده سازی کنترلرهای تو در تو در AngularJs بپردازیم. به این صورت که میتوانیم در یک صفحه یک کنترلر اصلی را در نظر بگیریم و کنترلرهای دیگر را در این کنترلر قرار دهیم. نحوهی ارث بری متغیرها، انقیاد دادهها و مقادیر تعریف شده در $scope، از جمله مواردی است که به آن خواهیم پرداخت. تمامی مواردی که ذکر خواهد شد در قالب یک پروژه قرار داده شده است.
در کدهای پیاده سازی شده این کنترلر به صورت زیر میباشد. همانطور که مشاهده میکنید در کنترلر اول تنها پارامتر firstName و در کنترلر دوم و سوم نیز به ترتیب lastName و middleName اضافه شده اند. همچنین دو تابع utility به نام getFullName در کنترلر دوم و سوم تعریف شده است.
فایل html حاوی این کنترلرها در زیر نمایش داده شده است. همانطور که مشاهده میکنید تمامی کنترلر دوم یعنی secondControllerScope و کنترلر سوم درون firstControllerScope تعریف شده اند. همچنین دو تابع utility با نامهای getFullName نیز در زیر مقدار fullName را باز میگردانند.
با توجه به مقادیر تعریف شده درون هر یک از کنترلرها و با اجرای پروژه نمونه مشاهده میکنیم که اگر یک پارامتر مدل (مانند middleName) را درون کنترلر فرزند به وسیله input fieldها تغییر دهیم، این تغییر به والد منتقل نمیشود. یعنی اگر به عنوان مثال ما lastName را در کنترلر سوم تغییر دهیم دیگر lastName که در کنترلر سوم است تغییر نخواهد کرد. حال اگر همان lastName در کنترلر دوم که در یک فیلد input قرار داده شده تغییر کند، مشاهده میکنیم که در کنترلر سوم نیز مقدار lastName تغییر خواهد کرد.
حال به بررسی جزئی کنترلرهای تودرتو یا همان Nested Controllers میپردازیم. در این پروژه قصد داریم تا با تعریف سه متغییر firstName و lastName و middleName نحوه ارث بری پارامترها را در این کنترلرهای تو در تو بررسی نماییم. ساختار یک صفحه با کنترلرهای تو در تو به صورت زیر میباشد. همانطور که مشاهده میکنید کنترلر دوم و سوم به صورت nested درون کنترلر اول تعریف شده اند.
<body ng-app ="app"> <div ng-controller="firstControllerScope"> <div ng-controller="secondControllerScope"> <div ng-controller="thirdControllerScope"> </div> </div> </div> </body>
var firstControllerScope = function ($scope) { // Initialize the model variables $scope.firstName = "John"; }; var secondControllerScope = function ($scope) { // Initialize the model variables $scope.lastName = "Doe"; // Define utility functions $scope.getFullName = function () { return $scope.firstName + " " + $scope.lastName; }; }; var thirdControllerScope = function ($scope) { // Initialize the model variables $scope.middleName = "Al"; $scope.lastName = "Smith"; // Define utility functions $scope.getFullName = function () { return $scope.firstName + " " + $scope.middleName + " " + $scope.lastName; }; };
<div ng-controller="firstControllerScope"> <h3>First controller</h3> <strong>First name:</strong> {{firstName}}<br /> <br /> <label>first name: <input type="text" ng-model="firstName" /></label><br /> <br /> <div ng-controller="secondControllerScope"> <h3>Second controller (inside First)</h3> <strong>First name (from First):</strong> {{firstName}}<br /> <strong>Last name (new variable):</strong> {{lastName}}<br /> <strong>Full name:</strong> {{getFullName()}}<br /> <br /> <label>first name: <input type="text" ng-model="firstName" /></label><br /> <label>last name: <input type="text" ng-model="lastName" /></label><br /> <br /> <div ng-controller="thirdControllerScope"> <h3>Third controller (inside Second and First)</h3> <strong>First name (from First):</strong> {{firstName}}<br /> <strong>Middle name (new variable):</strong> {{middleName}}<br /> <strong>Last name (from Second):</strong> {{$parent.lastName}}<br /> <strong>Last name (redefined in Third):</strong> {{lastName}}<br /> <strong>Full name (redefined in Third):</strong> {{getFullName()}}<br /> <br /> <label>first name: <input type="text" ng-model="firstName" /></label><br /> <label>middle name: <input type="text" ng-model="middleName" /></label><br /> <label>last name: <input type="text" ng-model="lastName" /></label> </div> </div> </div>
در بخش بعدی نوع دیگری از ارث بری پارامترها و تابعها در کنترلرهای AngularJs را شرح خواهیم داد.
یکی دیگر از تغییرات مهم Razor در ASP.NET Core، معرفی Tag Helpers است که همانند HTML Helpers نگارشهای پیشین ASP.NET MVC، کار رندر کردن HTML را انجام میدهند و در اغلب موارد میتوان آنها را جایگزین HTML Helpers کرد. مزیت استفادهی از Tag helpers، شبیه بودن آنها به المانها و ویژگیهای HTML است. در کل اینکه باید از HTML Helpers استفاده کرد و یا از Tag Helpers، بیشتر یک انتخاب شخصی و سلیقهای است.
فعال سازی استفادهی از Tag Helpers برای تمام Viewهای برنامه
برای اینکه تمام Viewهای سایت بتوانند به امکانات Tag Helpers دسترسی پیدا کنند، باید یک سطر ذیل را به فایل ViewImports.cshtml_ اضافه کرد:
در اینجا * به معنای استفادهی از تمام Tag Helpers موجود در اسمبلی ذکر شدهاست.
Microsoft.AspNetCore.Mvc.TagHelpers به همراه افزودن وابستگی Microsoft.AspNetCore.Mvc در حین فعال سازی ASP.NET MVC، به پروژه اضافه میشود:
فعال سازی Intellisense مربوط به Tag Helpers در ویژوال استودیو
هرچند فعال سازی ASP.NET MVC، تنها وابستگی است که برای کار با Tag Helpers نیاز است، اما برای فعال سازی Intellisense آنها باید بستهی Microsoft.AspNetCore.Razor.Tools را نیز به فایل prject.json برنامه، جهت نصب معرفی کرد:
ضمنا اگر از ReSharper استفاده میکنید (تا نگارش resharper-2016.1)، فعلا مجبور هستید که آنرا غیرفعال کنید. اطلاعات بیشتر
یک مثال: ایجاد لینکی به یک اکشن متد
در اینجا نحوهی ایجاد لینکی را مشاهده میکنید که به کنترلر Home و اکشن متد Index آن اشاره میکند. این syntax جدید، جایگزین ActionLink مربوط به HTML Helperها است. در اینجا asp-route-id را نیز مشاهده میکنید. قسمت asp-route آن جهت مقدار دهی پارامترهای مسیریابی است و قسمت id- بنابر نام پارامتری که قرار است مقدار دهی شود، متغیر خواهد بود.
اگر نیاز به اشارهی به مسیریابی خاصی از طریق نام آن وجود دارد (همان نامهایی که در حین تعریف یک مسیریابی ذکر میشوند) میتوان به صورت ذیل عمل کرد:
و یا برای مشخص سازی پروتکل خاصی و یا ذکر دقیق نام هاست، میتوان از روش زیر استفاده کرد:
راهنمای تبدیل HTML Helpers به Tag Helpers
در جدول ذیل، مثالهایی را از HTML Helpers متداول و معادلهای Tag Helper آنها مشاهده میکنید:
نکات تکمیلی کار با فرمها توسط Tag Helpers
نمونهای از مثال Tag helper کار با فرمها را در جدول فوق ملاحظه میکنید. چند نکتهی تکمیلی ذیل را میتوان به آن اضافه کرد:
- در حین کار با Tag Helpers، درج anti forgery token به صورت خودکار صورت میگیرد. اگر میخواهید که این توکن ذکر نشود، آنرا توسط ویژگی "asp-anti-forgery="false خاموش کنید.
- برای درج پارامترهای مسیریابی خاص، از asp-route به همراه نام پارامتر مدنظر استفاده کنید:
که در نهایت به یک چنین حالتی رندر میشود
- همانند action linkها در اینجا نیز برای اشارهی به یک مسیریابی از طریق نام آن میتوان از ویژگی asp-route استفاده کرد
Tag helpers مخصوص تعریف اسکریپتها و CSSها
در اینجا Tag Helpers صرفا به عنوان جایگزینهای HTML Helpers مطرح نیستند. توسط آنها قابلیتهای جدیدی نیز ارائه شدهاست. برای مثال اگر تگ اسکریپت را به صورت ذیل تعریف کنیم:
یک چنین خروجی فرضی را تولید میکند:
به این معنا که یک سطر asp-src-include، بر اساس الگویی که دریافت میکند، تمام فایلهای اسکریپت موجود در یک پوشه را یافته و برای آنها، تگ اسکریپت تولید میکند. دراینجا ذکر ** به معنای بررسی تمام زیرپوشههای app است. اگر تنها پوشهی خاصی مدنظر است، باید ** را حذف کرد.
در این بین اگر میخواهید از پوشهی خاصی صرفنظر کنید، از asp-src-exclude استفاده کنید:
همچنین در اینجا امکان تعریف CDN و fallback هم وجود دارد. استفادهی از CDNها جهت کاهش ترافیک سرور و بهبود کارآیی برنامه با ارائهی نمونههای کش شدهی فریم ورکهای معروف، متداول هستند که در اینجا نمونهای از نحوهی تعریف آنها را مشاهده میکنید. همچنین تعریف fallback در اینجا به این معنا است که اگر CDN در دسترس نبود، به نمونهی محلی موجود بر روی سرور مراجعه شود.
به علاوه اگر ویژگی asp-file-version را نیز ذکر کنید:
یک چنین لینکی تولید میشود:
هدف آن نیز اصطلاحا cache busting است. به این معنا که با تغییر محتوای این فایلها، کوئری استرینگ تولید شده، مجددا محاسبه شده و مرورگر همواره آخرین نگارش موجود را دریافت خواهد کرد و دیگر از نمونهی کش شدهی قدیمی استفاده نمیکند.
یک نکته: ویژگی asp-file-version را برای تصاویر هم میتوان بکار برد:
که یک چنین خروجی را تولید میکند و هدف آن نیز جلوگیری از کش شدن تصویر، با تغییر محتوای آن است:
بررسی Environment Tag Helper
با متغیرهای محیطی و نحوهی تعریف آنها در قسمتهای قبل آشنا شدیم. در اینجا tag helper سفارشی خاصی برای کار با آنها ارائه شدهاست که شیبه به if/else عمل میکنند:
هدف این است که اگر متغیر محیطی به Development تنظیم شده بود، لینکهای ساده و اصلی فایلهای css یا اسکریپت در HTML نهایی درج شوند و اگر حالت توسعه تنظیم شده بود، لینکهای min یا فشرده شدهی آنها ارائه شوند؛ به همراه asp-file-version که cache busting را فعال میکند.
کار با دراپ داونها توسط Tag helpers
فرض کنید ViewModel یک view جهت نمایش یک دراپ داون به این صورت تنظیم شدهاست:
برای نمایش SelectListItem توسط tag helpers میتوان به صورت ذیل عمل کرد:
asp-for به نام خاصیتی اشاره میکند که در نهایت مقدار انتخاب شده را دریافت میکند و asp-items لیست آیتمهای دراپ داون را رندر میکند.
فعال سازی استفادهی از Tag Helpers برای تمام Viewهای برنامه
برای اینکه تمام Viewهای سایت بتوانند به امکانات Tag Helpers دسترسی پیدا کنند، باید یک سطر ذیل را به فایل ViewImports.cshtml_ اضافه کرد:
@addTagHelper *, Microsoft.AspNetCore.Mvc.TagHelpers
Microsoft.AspNetCore.Mvc.TagHelpers به همراه افزودن وابستگی Microsoft.AspNetCore.Mvc در حین فعال سازی ASP.NET MVC، به پروژه اضافه میشود:
فعال سازی Intellisense مربوط به Tag Helpers در ویژوال استودیو
هرچند فعال سازی ASP.NET MVC، تنها وابستگی است که برای کار با Tag Helpers نیاز است، اما برای فعال سازی Intellisense آنها باید بستهی Microsoft.AspNetCore.Razor.Tools را نیز به فایل prject.json برنامه، جهت نصب معرفی کرد:
{ "dependencies": { //same as before "Microsoft.AspNetCore.Mvc.TagHelpers": "1.0.0", "Microsoft.AspNetCore.Razor.Runtime": "1.0.0", "Microsoft.AspNetCore.Razor.Tools": { "version": "1.0.0-preview2-final", "type": "build" } }, "tools": { //same as before "Microsoft.AspNetCore.Razor.Tools": "1.0.0-preview2-final" } }
یک مثال: ایجاد لینکی به یک اکشن متد
<a asp-controller="Home" asp-action="Index" asp-route-id="123">Home</a>
اگر نیاز به اشارهی به مسیریابی خاصی از طریق نام آن وجود دارد (همان نامهایی که در حین تعریف یک مسیریابی ذکر میشوند) میتوان به صورت ذیل عمل کرد:
<a asp-route="login">Login</a>
<a asp-controller="Account" asp-action="Register" asp-protocol="https" asp-host="asepecificdomain.com" asp-fragment="fragment">Register</a>
راهنمای تبدیل HTML Helpers به Tag Helpers
در جدول ذیل، مثالهایی را از HTML Helpers متداول و معادلهای Tag Helper آنها مشاهده میکنید:
Tag Helper | HTML Helper |
<label asp-for="Email" class="col-md-2 control-label"></label> | @Html.LabelFor(m => m.Email, new { @class = "col-md-2 control-label" }) |
<a asp-controller="MyController" asp-action="MyAction" class="my-css-classname" my-attr="my-attribute">Click me</a> | @Html.ActionLink("Click me", "MyController", "MyAction", { @class="my-css-classname", data_my_attr="my-attribute"}) |
<input asp-for="FirstName" style="width:100px;"/> | @Html.TextBox("FirstName", Model.FirstName, new { style = "width: 100px;" }) |
<input asp-for="Email" class="form-control" /> | @Html.TextBoxFor(m => m.Email, new { @class = "form-control" }) |
<input asp-for="Password" class="form-control" /> | @Html.PasswordFor(m => m.Password, new { @class = "form-control" }) |
<input asp-for="UserName" class="form-control" /> | @Html.EditorFor(l => l.UserName, new { htmlAttributes = new { @class = "form-control" } }) |
<form asp-controller="Account" asp-action="Register" method="post" class="form-horizontal" role="form"> | @using (Html.BeginForm("Register", "Account", FormMethod.Post, new { @class = "form-horizontal", role = "form" })) { @Html.AntiForgeryToken() |
<span asp-validation-for="UserName" class="text-danger"></span> | @Html.ValidationMessageFor(m => m.UserName, "", new { @class = "text-danger" }) |
<div asp-validation-summary="ValidationSummary.All" class="text-danger"></div> | @Html.ValidationSummary("", new { @class = "text-danger" }) |
نکات تکمیلی کار با فرمها توسط Tag Helpers
نمونهای از مثال Tag helper کار با فرمها را در جدول فوق ملاحظه میکنید. چند نکتهی تکمیلی ذیل را میتوان به آن اضافه کرد:
- در حین کار با Tag Helpers، درج anti forgery token به صورت خودکار صورت میگیرد. اگر میخواهید که این توکن ذکر نشود، آنرا توسط ویژگی "asp-anti-forgery="false خاموش کنید.
- برای درج پارامترهای مسیریابی خاص، از asp-route به همراه نام پارامتر مدنظر استفاده کنید:
<form asp-controller="Account" asp-action="Login" asp-route-returnurl="@ViewBag.ReturnUrl" method="post" > </form>
<form action="/Account/Login?returnurl=%2FHome%2FAbout" method="post">
<form asp-route="login" asp-route-returnurl="@ViewBag.ReturnUrl" method="post" > </form>
Tag helpers مخصوص تعریف اسکریپتها و CSSها
در اینجا Tag Helpers صرفا به عنوان جایگزینهای HTML Helpers مطرح نیستند. توسط آنها قابلیتهای جدیدی نیز ارائه شدهاست. برای مثال اگر تگ اسکریپت را به صورت ذیل تعریف کنیم:
<script asp-src-include="~/app/**/*.js"></script>
<script src="/app/app.js"></script> <script src="/app/controllers/controller1.js"></script> <script src="/app/controllers/controller2.js"></script> <script src="/app/controllers/controller3.js"></script> <script src="/app/controllers/controller4.js"></script> <script src="/app/services/service1.js"></script> <script src="/app/services/service2.js"></script>
در این بین اگر میخواهید از پوشهی خاصی صرفنظر کنید، از asp-src-exclude استفاده کنید:
<script asp-src-include="~/app/**/*.js" asp-src-exclude="~/app/services/**/*.js"> </script>
<link rel="stylesheet" href="//ajax.aspnetcdn.com/ajax/bootstrap/3.0.0/css/bootstrap.min.css" asp-fallback-href="~/lib/bootstrap/css/bootstrap.min.css" asp-fallback-test-class="hidden" asp-fallback-test-property="visibility" asp-fallback-test-value="hidden" /> <script src="//ajax.aspnetcdn.com/ajax/bootstrap/3.0.0/bootstrap.min.js" asp-fallback-src="~/lib/bootstrap/js/bootstrap.min.js" asp-fallback-test="window.jQuery"> </script>
به علاوه اگر ویژگی asp-file-version را نیز ذکر کنید:
<link rel="stylesheet" href="~/css/site.min.css" asp-file-version="true"/>
<link rel="stylesheet" href="/css/site.min.css?v=UdxKHVNJA5vb1EsG9O9uURFDfEE3j1E3DgwL6NiDGMc" />
یک نکته: ویژگی asp-file-version را برای تصاویر هم میتوان بکار برد:
<img src="~/images/logo.png" alt="company logo" asp-file-version="true" />
<img src="/images/logo.png?v=W2F5D366_nQ2fQqUk3URdgWy2ZekXjHzHJaY5yaiOOk" alt="company logo"/>
بررسی Environment Tag Helper
با متغیرهای محیطی و نحوهی تعریف آنها در قسمتهای قبل آشنا شدیم. در اینجا tag helper سفارشی خاصی برای کار با آنها ارائه شدهاست که شیبه به if/else عمل میکنند:
<environment names="Development"> <link rel="stylesheet" href="~/css/site1.css" /> <link rel="stylesheet" href="~/css/site2.css" /> </environment> <environment names="Staging,Production"> <link rel="stylesheet" href="~/css/site.min.css" asp-file-version="true"/> </environment>
کار با دراپ داونها توسط Tag helpers
فرض کنید ViewModel یک view جهت نمایش یک دراپ داون به این صورت تنظیم شدهاست:
public class CustomerViewModel { public string Vehicle { get; set; } public List<SelectListItem> Vehicles { get; set; }
<select asp-for="Vehicle" asp-items="Model.Vehicles"> </select>
اضافه کردن یک ستون در آوت لوک کار سادهای است. برای مثال زمانیکه inbox باز است ، بر روی قسمت نمایش ایمیلها کلیک راست کرده و مسیر زیر را طی کنید:
در اینجا فرض بر این است که از منوی اصلی view->reading pane->bottom انتخاب شده است.
Customize current view -> fields -> new field
اما مقدار دهی ردیفهای این ستون ایجاد شده کار سادهای نیست و نیاز است تا با نکته زیر آشنا بود:
<view type="table">
<viewname>Messages</viewname>
<column>
<heading>تاریخ دریافت</heading>
<prop>http://schemas.microsoft.com/mapi/string/{00020329-0000-0000-C000-000000000046}/تاریخ%20دریافت</prop>
<type>string</type>
<width>150</width>
<style>padding-left:3px;;text-align:left</style>
<editable>1</editable>
</column>
</view>
اگر علاقمند بودید که مقدار کامل این ساختار را مشاهده نمائید در تابع addNewCol ، پس از تعریف curView سطر زیر را اضافه کنید:
MessageBox.Show(curView.XML);
بازخوردهای دوره
صفحات مودال در بوت استرپ 3
با سلام، من میخواهم کاربر یتواند یک فایل آپلود کند درون فرم مودال کد زیر را نوشتم
ولی زمانی که کاربر بر روی دکمه ثبت کلیک میکند فایل انتخاب شده به سمت سرور ارسال نمیشود.
یعنی پارامتر siteIcon همیشه مقدار NULL رو داره. ممنون میشم راهنمایی کنید.
<div> <input type="file" name="siteIcon" id="siteIcon" /> @Html.ValidationMessageFor(model => model.SiteImage) </div>
public virtual ActionResult Create(Site site, HttpPostedFileBase siteIcon) { }
یعنی پارامتر siteIcon همیشه مقدار NULL رو داره. ممنون میشم راهنمایی کنید.
گاهی از اوقات نیاز است به همراه مسیریابی، اطلاعاتی را نیز به آنها ارسال کنیم. برای مثال در حین نمایش لیست محصولات، برای هدایت به صفحهی نمایش جزئیات هر محصول، نیاز است Id هر محصول نیز به همراه مسیریابی، به کامپوننت مقصد ارسال شود. اینکار توسط route parameters قابل مدیریت است.
تنظیم مسیریابیها جهت درج پارامترها
پیش از ارسال اطلاعات مورد نیاز، به مسیری خاص، نیاز است محل قرارگیری این اطلاعات را در تعاریف مسیریابیها مشخص کرد.
در ادامهی مثال این سری، دو کامپوننت جدید جزئیات و ویرایش محصولات را به ماژول محصولات اضافه میکنیم:
این دستورات سبب به روز رسانی خودکار قسمت declarations فایل src\app\product\product.module.ts نیز خواهند شد.
در ادامه با مراجعه به فایل src\app\product\product-routing.module.ts، تنظیمات مسیریابی آنرا به شکل ذیل تکمیل خواهیم کرد:
اولین شیء مسیریابی تعریف شده را در قسمتهای پیشین بررسی کردیم که امکان نمایش کامپوننت لیست محصولات را توسط یک routerLink در منوی سایت میسر میکند.
دومین شیء مسیریابی، از مسیر ریشهی یکسانی استفاده میکند (products) که علت آنرا در قسمت قبل با «انتخاب استراتژی مناسب نامگذاری مسیرها» بررسی کردیم. در اینجا id: مکانی را مشخص میکند که قرار است اطلاعاتی را به آن مسیر خاص ارسال کند. در اینجا : به معنای تعریف مکان یک پارامتر اجباری مسیریابی است. به علاوه id یک نام دلخواه است و چون در مثال جاری میخواهیم id محصولات را انتقال دهیم، Id نامگرفتهاست؛ وگرنه هر نام دیگری نیز میتواند باشد.
سومین شیء مسیریابی نیز از مسیر ریشهی یکسانی استفاده میکند و تفاوت آنرا با حالت نمایش جزئیات، با افزودن یک edit/ مشخص کردهایم.
در اینجا هر تعداد متغیر مورد نیاز، قابل تعریف است. برای مثال مسیری مانند orders/:id/items/:itemId با دو متغیر و یا بیشتر نیز قابل تعریف است. فقط باید دقت داشت که نامهای پس از : در یک مسیریابی، باید منحصربفرد باشند.
تکمیل کامپوننت نمایش لیست محصولات
پیش از ادامهی بحث نیاز است کامپوننت خالی لیست محصولات را که در قسمتهای قبل ایجاد کردیم، تکمیل کنیم تا پس از آن بتوانیم لینکهایی را به صفحات نمایش جزئیات محصولات و همچنین ویرایش و افزودن محصولات نیز اضافه کنیم. به همین جهت ابتدا اینترفیس محصول را اضافه میکنیم:
و آنرا به نحو ذیل تکمیل خواهیم کرد:
تشکیل یک منبع اطلاعات درون حافظهای
یکی از بستههای Angular به نام angular-in-memory-web-api، قابلیت تشکیل یک REST Web API ساده را دارد که از آن جهت دریافت، ثبت و به روز رسانی لیست محصولات استفاده خواهیم کرد (بدون نیاز به نوشتن کد سمت سرور خاصی؛ صرفا در جهت ساده سازی ارائهی مطلب).
به همین جهت ابتدا بستهی مرتبط با آنرا نصب کنید:
ذکر پارامتر save در اینجا، سبب به روز رسانی فایل package.json نیز خواهد شد:
سپس کلاس ProductData را به ماژول محصولات اضافه میکنیم:
این کلاس را در ادامه به صورت ذیل تکمیل خواهیم کرد:
همانطور که ملاحظه میکنید، کلاسی که قرار است به عنوان منبع دادهی بستهی angular-in-memory-web-api بکار رود باید InMemoryDbService, InMemoryBackendConfig را نیز پیاده سازی کند که نمونهای از آنرا در اینجا برای بازگشت یک لیست درون حافظهای محصولات، مشاهده میکنید.
در آخر برای فعالسازی این REST Web API ساده، تنها کافی است به فایل src\app\app.module.ts مراجعه کرده و کلاس ProductData فوق را معرفی کنیم:
- ابتدا مکان یافت شدن ماژولهای مورد نیاز ProductData و InMemoryWebApiModule تعریف شدهاند و سپس InMemoryWebApiModule.forRoot را جهت تشکیل یک Web API آزمایشی، برای ارائهی اطلاعات کلاس ProductData، به لیست imports اضافه کردهایم. باید دقت داشت که نیاز است تعریف InMemoryWebApiModule پس از تعریف HttpModule باشد تا بتواند تعدادی از پیش فرضهای آن را بازنویسی کند.
- در اینجا یک delay را هم در تنظیمات آن مشاهده میکنید. هدف از تعریف آن، شبیه سازی کند بودن دریافت اطلاعات از یک وب سرور واقعی است.
- این وب سرویس در آدرس api/products قابل دسترسی است.
تعریف سرویس HTTP کار با منبع اطلاعات درون حافظهای
پس از تعریف REST Web API درون حافظهای، یک سرویس HTTP را نیز جهت کار با آن، به برنامه اضافه خواهیم کرد:
که سبب افزوده شدن سرویس product.service.ts و همچنین به روز رسانی خودکار قسمت providers ماژول product.module.ts نیز میشود:
اگر نام ماژول را ذکر نکنیم، سرویس مدنظر تولید خواهد شد، اما قسمت providers هیچ ماژولی به صورت خودکار تکمیل نمیشود.
پس از ایجاد قالب ابتدایی فایل product.service.ts، آنرا به نحو ذیل تکمیل کنید:
این سرویس HTTP، به سرویس Web API آزمایشی واقع در آدرس baseUrl، متصل خواهد شد:
از آن برای دریافت لیست محصولات (getProducts)، دریافت جزئیات یک محصول (getProduct)، حذف یک محصول (deleteProduct)، ثبت و یا به روز رسانی یک محصول (saveProduct) استفاده خواهیم کرد.
نمایش لیست محصولات
اکنون پس از این مقدمات میتوانیم کامپوننت لیست محصولات را تکمیل کنیم. به همین جهت به قالب ابتدایی src\app\product\product-list\product-list.component.ts مراجعه کرده و آنرا به نحو ذیل تکمیل کنید:
در اینجا با استفاده از سرویس محصولاتی که پیشتر ایجاد کردیم، کار دریافت لیست محصولات انجام شده و سپس به خاصیت عمومی products نسبت داده میشود. این خاصیت را در قالب این کامپوننت نمایش خواهیم داد. به همین جهت فایل src\app\product\product-list\product-list.component.html را گشوده و آنرا به نحو ذیل تکمیل کنید:
اکنون اگر برنامه را توسط دستور ng serve -o ساخته و اجرا کنید، چنین صفحهای قابل مشاهده خواهد بود:
توضیحات:
پس از تعریف مسیریابیهای صفحات نمایش لیست محصولات و ویرایش محصولات، اکنون نوبت به اتصال آنها به لینکهایی است تا توسط کاربران برنامه مورد استفاده قرار گیرند.
در اینجا با تعریف لینکی، هر محصول را به صفحهی مشاهدهی جزئیات آن متصل کردهایم:
برای مشاهدهی جزئیات هر محصول نیاز است Id آن محصول را به عنوان پارامتر مسیریابی ارسال کنیم. به همین جهت این Id را به عنوان پارامتری جدید، به routerLink انتساب دادهایم.
و یا برای حالت edit نیز به همین صورت 'path: 'products/:id/edit را مقدار دهی کردهایم.
در اینجا ابتدا root URL segment ذکر میشود. سپس پارامترهای متغیر مسیریابی و همچنین ثوابت آن مسیر خاص نیز باید ذکر شوند. اگر URL segment ثابت edit، در انتها ذکر نشود، این مسیر با تنظیم 'path: 'products/:id تطابق داده خواهد شد و نه با حالت 'path: 'products/:id/edit.
به علاوه به فایل src\app\app.component.html نیز مراجعه کرده و لینکی را ذیل لینک لیست محصولات در منوی سایت، جهت افزودن یک محصول جدید اضافه میکنیم:
در اینجا عدد صفر را به عنوان پارامتر یا Id محصول جدید، به همان صفحهی ویرایش اطلاعات یک محصول، ارسال کردهایم. اگر به سرویس محصولات دقت کنید،
اگر id مساوی صفر باشد، یک محصول جدید ایجاد خواهد شد و اگر غیر صفر باشد، این محصول از پیش موجود، به روز رسانی میگردد.
همچنین باید دقت داشت که تمام پارامترهای routerLink را با کدنویسی و در متد navigate نیز میتوان بکار برد. برای مثال:
خواندن و پردازش پارامترهای مسیریابی
تا اینجا لیست محصولات را نمایش دادیم و همچنین لینکهایی را به صفحات نمایش جزئیات، ویرایش و افزودن این محصولات، تعریف کردیم. مرحلهی بعد، پیاده سازی این کامپوننتها است.
مسیریاب Angular، پارامترهای هر مسیر را توسط سرویس ActivatedRoute استخراج کرده و در اختیار کامپوننتها قرار میدهد. بنابراین برای دسترسی به آنها تنها کافی است این سرویس را به سازندهی کلاس کامپوننت خود تزریق کنیم. پس از آن دو روش برای خواندن اطلاعات مسیرجاری توسط این سرویس فراهم میشود:
الف) استفاده از شیء this.route.snapshot که وضعیت آغازین مسیریابی را به همراه دارد. برای مثال جهت دسترسی به مقدار پارامتر id میتوان به صورت ذیل عمل کرد:
بنابراین ابتدا یک مسیریابی به همراه پارامتر یا پارامترهایی متغیر تعریف میشود:
سپس این مسیریابی توسط لینک ذیل فعال میشود:
اکنون برای دریافت مقدار این پارامتر از URL جاری، میتوان از this.route.snapshot.params['id'] استفاده کرد. این id دقیقا نام همان متغیری است که در تعریف مسیریابی ذکر شدهاست و حساس به کوچکی و بزرگی حروف میباشد.
ب) این سرویس ویژه به همراه خاصیت this.route.params که یک Observable است نیز میباشد:
هر زمان که پارامترهای مسیریابی تغییر کنند، این Observable به آنها گوش فرا داده و برنامه را از این تغییرات مطلع میسازد.
یک نکته: ذکر علامت + در اینجا (params['id']+) سبب تبدیل رشتهی دریافتی، به عدد میگردد.
تکمیل کامپوننت نمایش جزئیات یک محصول
در ادامه قالب ابتدایی مشاهدهی جزئیات یک محصول را که در فایل src\app\product\product-detail\product-detail.component.ts قرار دارد، گشوده و به نحو ذیل تکمیل کنید:
در این حالت اگر آدرس http://localhost:4200/products/1 توسط کاربر درخواست شود، نیاز است بتوان id=1 آنرا از مسیرجاری استخراج کرد. به همین جهت سرویس ActivatedRoute به سازندهی کلاس کامپوننت جزئیات محصول تزریق شدهاست. هرچند میتوان از این سرویس در همان سازندهی کلاس نیز استفاده کرد، اما انجام اعمال async آغازین یک کامپوننت بهتر است به ngOnInit منتقل شوند تا سبب تاخیری در آغاز و نمایش کامپوننت نگردند. این life cycle hook، پس از آغاز کامپوننت فراخوانی میگردد. به همین جهت ذکر implements OnInit را در قسمت تعریف کلاس مشاهده میکنید.
در متد OnInit، مقدار id، از snapshot دریافت میگردد. سپس این id به متد getProduct ارسال میشود تا از RES Web API سرویس برنامه، جزئیات این محصول را واکشی کند و به خاصیت product نسبت دهد.
برای تکمیل قالب این کامپوننت نیز فایل src\app\product\product-detail\product-detail.component.html را گشوده و به نحو ذیل تغییر دهید تا در آن بتوان از خاصیت عمومی product استفاده کرد:
در اینجا علاوه بر استفاده از شیء product در جهت نمایش جزئیات محصول انتخابی، دو دکمهی back و edit نیز اضافه شدهاند که اولی صفحهی لیست محصولات را مجددا نمایش میدهد و دومی کار هدایت به صفحهی ویرایش جزئیات این محصول را میسر میکند.
تکمیل کامپوننت ویرایش و افزودن جزئیات یک محصول
از آنجائیکه قصد داریم به ماژول محصولات فرم جدیدی را اضافه کنیم، نیاز است به فایل src\app\product\product.module.ts مراجعه کرده و FormsModule را به قسمت imports آن اضافه کنیم:
کد کامل کامپوننت ویرایش و افزودن جزئیات یک محصول به شرح ذیل است (فایل src\app\product\product-edit\product-edit.component.ts):
به همراه کد کامل قالب آن (فایل src\app\product\product-edit\product-edit.component.html):
توضیحات:
نکتهی مهمی را که در این کدها میخواهیم بررسی کنیم، متد ngOnInit آناست:
برنامه را یکبار توسط دستور ng server -o ساخته و اجرا کنید.
- ابتدا لیست محصولات را مشاهده کنید.
- سپس بر روی دکمهی edit محصول شماره یک کلیک نمائید:
تصویر فوق حاصل خواهد شد که صحیح است. اطلاعات مربوط به محصول یک از وب سرور آزمایشی برنامه واکشی شده و به شیء product نسبت داده شدهاست. همین انتساب سبب مقدار دهی فیلدهای فرم ویرایش اطلاعات گردیدهاست.
- در ادامه بر روی لینک Add product در منوی بالای صفحه کلیک کنید:
همانطور که مشاهده میکنید، هرچند URL صفحه تغییر کردهاست، اما هنوز فرم ویرایش اطلاعات، به روز نشده و فیلدهای آن جهت درج یک محصول جدید خالی نشدهاند. علت اینجا است که در متد ngOnInit، مقدار پارامتر id را از طریق شیء route.snapshot دریافت کردهایم. اگر تنها پارامترهای URL تغییر کنند، کامپوننت مجددا آغاز نشده و متد ngOnInit فراخوانی نمیشود. در اینجا تغییر آدرس http://localhost:4200/products/1/edit به http://localhost:4200/products/0/edit به علت عدم تغییر root URL segment آن یا همان products، سبب فراخوانی مجدد ngOnInit نمیشود. به همین جهت است که فیلدهای این فرم تغییر نکردهاند.
برای حل این مشکل بجای دریافت پارامترهای مسیریابی از طریق شیء route.snapshot بهتر است به تغییرات آنها گوش فرا دهیم. اینکار را از طریق متد route.params.subscribe میتوان انجام داد:
در اینجا چون کامپوننت به علت نحوهی تعریف مسیریابی آن مجددا آغاز نمیشود، شیء route.snapshot برای دسترسی به پارامترهای تغییر کردهی مسیریابی، کارآیی لازم را نداشته و باید از روش دوم دسترسی به آن مقادیر که یک Observable است و به تغییرات پارامترها گوش فرا میدهد، استفاده کرد.
یک نکته: هر زمانیکه از Observableها استفاده میشود، نیاز است در پایان کار کامپوننت، unsubscribe آن نیز فراخوانی شود تا نشتی حافظه رخ ندهد. در اینجا یک سری استثناء هم وجود دارند، مانند this.route.params که به صورت خودکار توسط طول عمر سرویس ActivatedRoute مدیریت میشود.
روش خواندن پارامترهای مسیریابی در +Angular 4
روشی که تا به اینجا در مورد خواندن پارامترهای مسیریابی ذکر شد، با Angular 4 هم سازگار است. در Angular 4 روش دیگری را نیز اضافه کردهاند که توسط شیء paramMap مدیریت میشود:
در اینجا دو روش دسترسی به پارامتر id را مشاهده میکنید. در حالت کار با snapshot متد paramMap.get اینبار یک رشته را قبول میکند و یا بجای params میتوان از paramMap استفاده کرد.
تعریف پارامترهای اختیاری مسیریابی
فرض کنید یک صفحهی جستجو را طراحی کردهاید که در آن میتوان نام و کد محصول را جستجو کرد. سپس میخواهیم این پارامترها را به صفحهی نمایش لیست محصولات هدایت کنیم. برای طراحی این نوع مسیریابی میتوان از مطالبی که تاکنون گفته شد استفاده کرد و پارامترهایی اجباری را جهت مسیریابی تعریف نمود:
و سپس میتوان یک چنین لینکی را جهت فعالسازی آن اضافه کرد:
این روش به همراه URLهایی ناخوانا خواهد بود که قسمتهای مختلف آن مشخص نیستند و هر بار که قرار باشد گزینهی دیگری را به جستجو اضافه کرد، نیاز است این پارامترها را نیز تغییر داد. همچنین در حین جستجو ممکن است تعدادی از فیلدها اختیاری باشند و نه اجباری. برای حل این مشکل امکان تعریف پارامترهای اختیاری مسیریابی نیز پیش بینی شدهاست. دراین حالت تعریف مسیریابی صفحهی نمایش لیست محصولات به صورت ذیل خواهد بود (بدون ذکر هیچ پارامتری):
و سپس لینکی که به آن تعریف میشود، نحوهی تعریف خاصی را خواهد داشت:
در اینجا پارامترهای اختیاری به صورت یک سری key/value در آرایهی پارامترهای مسیریابی مشخص میشوند و هربار که نیاز به تغییر آنها بود، نیازی نیست تا تعریف مسیریابی اصلی مرتبط را تغییر داد. باید دقت داشت که پارامترهای اختیاری باید همواره پس از پارامترهای اجباری در این آرایه، ذکر شوند.
در این حالت لینک تولید شده چنین شکلی را خواهد داشت:
نحوهی خواندن این پارامترها، دقیقا همانند نحوهی خواندن پارامترهای اجباری هستند و در اینجا از نام keyها برای اشارهی به آنها استفاده میشود:
این پارامترها پس از هدایت کاربر به مسیری دیگر، حفظ نشده و پاک خواهند شد. به همین جهت کلیدهای تعریف شدهی در اینجا ضرورتی ندارد که یکتا بوده و با سایر قسمتهای برنامه تداخلی نداشته باشند.
تعریف پارامترهای کوئری در مسیریابی
فرض کنید لیست محصولات را بر اساس پارامتر یا پارامترهایی فیلتر کردهاید. اکنون اگر بر روی لینک مشاهدهی جزئیات یک محصول یافت شده کلیک کنید و سپس مجددا به لیست فیلتر شده بازگردید، تمام پارامترهای انتخابی پاک شده و لیست از ابتدا نمایش داده میشود. در یک چنین حالتی برای بهبود تجربهی کاربری، بهتر است پارامترهای جستجو شده را در طی هدایت کاربر به قسمتهای مختلف حفظ کرد:
در این لینک جزئیات محصول 5 نمایش داده خواهد شد. پس از عدد 5، پارامترهای کوئری ذکر شدهاند و برخلاف پارامترهای اختیاری مسیریابی، در بین مسیریابی و هدایت کاربران به صفحات مختلف، حفظ خواهند شد.
در اینجا نیز برای تعریف یک چنین قابلیتی، مسیریابی ابتدایی تعریف شده، همانند قبل خواهد بود و در آن خبری از پارامترهای کوئری نیست:
اعمال پارامترهای کوئری مختلف، به لینکهای تعریف شده، توسط دایرکتیو queryParams صورت میگیرد و در اینجا یک مجموعهی از key/valueها ذکر خواهند شد:
در این مثال یک ثابت دلخواه er مشخص شدهاست. بدیهی است میتوان متغیری را نیز بجای این ثابت تعریف کرد (یک خاصیت عمومی تعریف شدهی در سطح کامپوننت که به تکستباکس جستجو متصل است).
و یا با کدنویسی به صورت ذیل است:
باید دقت داشت که چون این پارامترهای کوئری در بین مسیریابی به صفحات مختلف حفظ میشوند، نباید کلیدهای انتخاب شدهی در اینجا با سایر کلیدهای موجود در صفحات دیگر تداخل پیدا کنند.
یک مشکل: اگر در صفحهی نمایش جزئیات یک محصول، دکمهی Back وجود داشته باشد، با کلیک بر روی آن پارامترهای کوئری پاک خواهند شد و دیگر حفظ نمیشوند. مرحلهی آخر حفظ پارامترهای کوئری در بین صفحات مختلف تنظیم ذیل است:
یعنی دکمهی back به این شکل تغییر میکند:
و یا استفاده از { preserveQueryParams: true} در حین کدنویسی.
که البته در Angular 4 مورد اول به "queryParamsHandling= "preserve و مورد دوم به { 'queryParamsHandling: 'preserve} تغییر یافتهاست و حالت قبلی منسوخ شده اعلام گردیدهاست.
پس از بازگشت به صفحهی اصلی لیست محصولات، هرچند این پارامترهای کوئری حفظ شدهاند، اما مجددا به صورت خودکار پردازش نخواهند شد. برای خواندن آنها در متد ngOnInit باید به صورت ذیل عمل کرد:
علت تعریف '' || این است که ممکن است filterBy تعریف نشده باشد (برای حالتی که صفحه برای بار اول نمایش داده میشود) و دلیل تعریف 'true' === این است که مقادیر دریافتی در اینجا رشتهای هستند و نه boolean. به همین جهت باید با رشتهی true مقایسه شوند.
در مثال تکمیل شدهی جاری، امکان فیلتر کردن جدول با اضافه کردن یک pipe جدید به نام ProductFilter میسر شدهاست:
فایل src\app\product\product-filter.pipe.ts با این محتوا:
و سپس تعریف تکست باکس فیلتر کردن در ابتدای قالب src\app\product\product-list\product-list.component.html :
و اعمال این فیلتر به حلقهی نمایش ردیفهای جدول؛ به همراه تعریف پارامتر کوئری:
در اینجا اگر به صفحهی جزئیات محصول فیلتر شده مراجعه کنیم، این فیلتر حفظ خواهد شد:
و در این حالت اگر بر روی دکمهی back کلیک کنیم، مجددا فیلتر وارد شده بازیابی شده و نمایش داده میشود:
که برای میسر شدن آن ابتدا خاصیت عمومی listFilter به کامپوننت لیست محصولات اضافه گردیده و سپس در ngOnInit، این پارامتر در صورت وجود، از سیستم مسیریابی دریافت میشود:
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: angular-routing-lab-02.zip
برای اجرای آن فرض بر این است که پیشتر Angular CLI را نصب کردهاید. سپس از طریق خط فرمان به ریشهی پروژه وارد شده و دستور npm install را صادر کنید تا وابستگیهای آن دریافت و نصب شوند. در آخر با اجرای دستور ng serve -o برنامه ساخته شده و در مرورگر پیش فرض سیستم نمایش داده خواهد شد.
تنظیم مسیریابیها جهت درج پارامترها
پیش از ارسال اطلاعات مورد نیاز، به مسیری خاص، نیاز است محل قرارگیری این اطلاعات را در تعاریف مسیریابیها مشخص کرد.
در ادامهی مثال این سری، دو کامپوننت جدید جزئیات و ویرایش محصولات را به ماژول محصولات اضافه میکنیم:
>ng g c product/ProductDetail >ng g c product/ProductEdit
در ادامه با مراجعه به فایل src\app\product\product-routing.module.ts، تنظیمات مسیریابی آنرا به شکل ذیل تکمیل خواهیم کرد:
import { ProductEditComponent } from './product-edit/product-edit.component'; import { ProductDetailComponent } from './product-detail/product-detail.component'; import { ProductListComponent } from './product-list/product-list.component'; const routes: Routes = [ { path: 'products', component: ProductListComponent }, { path: 'products/:id', component: ProductDetailComponent }, { path: 'products/:id/edit', component: ProductEditComponent } ];
دومین شیء مسیریابی، از مسیر ریشهی یکسانی استفاده میکند (products) که علت آنرا در قسمت قبل با «انتخاب استراتژی مناسب نامگذاری مسیرها» بررسی کردیم. در اینجا id: مکانی را مشخص میکند که قرار است اطلاعاتی را به آن مسیر خاص ارسال کند. در اینجا : به معنای تعریف مکان یک پارامتر اجباری مسیریابی است. به علاوه id یک نام دلخواه است و چون در مثال جاری میخواهیم id محصولات را انتقال دهیم، Id نامگرفتهاست؛ وگرنه هر نام دیگری نیز میتواند باشد.
سومین شیء مسیریابی نیز از مسیر ریشهی یکسانی استفاده میکند و تفاوت آنرا با حالت نمایش جزئیات، با افزودن یک edit/ مشخص کردهایم.
در اینجا هر تعداد متغیر مورد نیاز، قابل تعریف است. برای مثال مسیری مانند orders/:id/items/:itemId با دو متغیر و یا بیشتر نیز قابل تعریف است. فقط باید دقت داشت که نامهای پس از : در یک مسیریابی، باید منحصربفرد باشند.
تکمیل کامپوننت نمایش لیست محصولات
پیش از ادامهی بحث نیاز است کامپوننت خالی لیست محصولات را که در قسمتهای قبل ایجاد کردیم، تکمیل کنیم تا پس از آن بتوانیم لینکهایی را به صفحات نمایش جزئیات محصولات و همچنین ویرایش و افزودن محصولات نیز اضافه کنیم. به همین جهت ابتدا اینترفیس محصول را اضافه میکنیم:
> ng g i product/IProduct
export interface IProduct { id: number; productName: string; productCode: string; }
تشکیل یک منبع اطلاعات درون حافظهای
یکی از بستههای Angular به نام angular-in-memory-web-api، قابلیت تشکیل یک REST Web API ساده را دارد که از آن جهت دریافت، ثبت و به روز رسانی لیست محصولات استفاده خواهیم کرد (بدون نیاز به نوشتن کد سمت سرور خاصی؛ صرفا در جهت ساده سازی ارائهی مطلب).
به همین جهت ابتدا بستهی مرتبط با آنرا نصب کنید:
>npm install angular-in-memory-web-api --save
"dependencies": { "angular-in-memory-web-api": "^0.3.1" },
سپس کلاس ProductData را به ماژول محصولات اضافه میکنیم:
> ng g cl product/ProductData
import { IProduct } from './iproduct'; import { InMemoryDbService, InMemoryBackendConfig } from 'angular-in-memory-web-api'; export class ProductData implements InMemoryDbService, InMemoryBackendConfig { createDb() { let products: IProduct[] = [ { 'id': 1, 'productName': 'Product 1', 'productCode': '0011' }, { 'id': 2, 'productName': 'Product 2', 'productCode': '0023' }, { 'id': 5, 'productName': 'Product 5', 'productCode': '0048' }, { 'id': 8, 'productName': 'Product 8', 'productCode': '0022' }, { 'id': 10, 'productName': 'Product 10', 'productCode': '0042' } ]; return { products }; } }
در آخر برای فعالسازی این REST Web API ساده، تنها کافی است به فایل src\app\app.module.ts مراجعه کرده و کلاس ProductData فوق را معرفی کنیم:
import { ProductData } from './product/product-data'; import { InMemoryWebApiModule } from 'angular-in-memory-web-api'; @NgModule({ declarations: [ ], imports: [ BrowserModule, FormsModule, HttpModule, InMemoryWebApiModule.forRoot(ProductData, { delay: 1000 }), ProductModule, UserModule, AppRoutingModule ],
- در اینجا یک delay را هم در تنظیمات آن مشاهده میکنید. هدف از تعریف آن، شبیه سازی کند بودن دریافت اطلاعات از یک وب سرور واقعی است.
- این وب سرویس در آدرس api/products قابل دسترسی است.
تعریف سرویس HTTP کار با منبع اطلاعات درون حافظهای
پس از تعریف REST Web API درون حافظهای، یک سرویس HTTP را نیز جهت کار با آن، به برنامه اضافه خواهیم کرد:
>ng g s product/product -m product/product.module
installing service create src\app\product\product.service.spec.ts create src\app\product\product.service.ts update src\app\product\product.module.ts
پس از ایجاد قالب ابتدایی فایل product.service.ts، آنرا به نحو ذیل تکمیل کنید:
import { Injectable } from '@angular/core'; import { Http, Response, Headers, RequestOptions } from '@angular/http'; import { Observable } from 'rxjs/Observable'; import 'rxjs/add/operator/do'; import 'rxjs/add/operator/catch'; import 'rxjs/add/observable/throw'; import 'rxjs/add/operator/map'; import 'rxjs/add/observable/of'; import { IProduct } from './iproduct'; @Injectable() export class ProductService { private baseUrl = 'api/products'; constructor(private http: Http) { } getProducts(): Observable<IProduct[]> { return this.http.get(this.baseUrl) .map(this.extractData) .do(data => console.log('getProducts: ' + JSON.stringify(data))) .catch(this.handleError); } getProduct(id: number): Observable<IProduct> { if (id === 0) { return Observable.of(this.initializeProduct()); }; const url = `${this.baseUrl}/${id}`; return this.http.get(url) .map(this.extractData) .do(data => console.log('getProduct: ' + JSON.stringify(data))) .catch(this.handleError); } deleteProduct(id: number): Observable<Response> { let headers = new Headers({ 'Content-Type': 'application/json' }); let options = new RequestOptions({ headers: headers }); const url = `${this.baseUrl}/${id}`; return this.http.delete(url, options) .do(data => console.log('deleteProduct: ' + JSON.stringify(data))) .catch(this.handleError); } saveProduct(product: IProduct): Observable<IProduct> { let headers = new Headers({ 'Content-Type': 'application/json' }); let options = new RequestOptions({ headers: headers }); if (product.id === 0) { return this.createProduct(product, options); } return this.updateProduct(product, options); } private createProduct(product: IProduct, options: RequestOptions): Observable<IProduct> { product.id = undefined; return this.http.post(this.baseUrl, product, options) .map(this.extractData) .do(data => console.log('createProduct: ' + JSON.stringify(data))) .catch(this.handleError); } private updateProduct(product: IProduct, options: RequestOptions): Observable<IProduct> { const url = `${this.baseUrl}/${product.id}`; return this.http.put(url, product, options) .map(() => product) .do(data => console.log('updateProduct: ' + JSON.stringify(data))) .catch(this.handleError); } private extractData(response: Response) { let body = response.json(); return body.data || {}; } private handleError(error: Response): Observable<any> { console.error(error); return Observable.throw(error.json().error || 'Server error'); } initializeProduct(): IProduct { // Return an initialized object return { id: 0, productName: null, productCode: null }; } }
private baseUrl = 'api/products';
نمایش لیست محصولات
اکنون پس از این مقدمات میتوانیم کامپوننت لیست محصولات را تکمیل کنیم. به همین جهت به قالب ابتدایی src\app\product\product-list\product-list.component.ts مراجعه کرده و آنرا به نحو ذیل تکمیل کنید:
import { ActivatedRoute } from '@angular/router'; import { Component, OnInit } from '@angular/core'; import { ProductService } from './../product.service'; import { IProduct } from './../iproduct'; @Component({ selector: 'app-product-list', templateUrl: './product-list.component.html', styleUrls: ['./product-list.component.css'] }) export class ProductListComponent implements OnInit { pageTitle = 'Product List'; errorMessage: string; products: IProduct[]; constructor(private productService: ProductService, private route: ActivatedRoute) { } ngOnInit(): void { this.productService.getProducts() .subscribe(products => this.products = products, error => this.errorMessage = <any>error); } }
<div class="panel panel-default"> <div class="panel-heading"> {{pageTitle}} </div> <div class="panel-body"> <div class="has-error" *ngIf="errorMessage">{{errorMessage}}</div> <div class="table-responsive"> <table class="table" *ngIf="products && products.length"> <thead> <tr> <th>Product</th> <th>Code</th> </tr> </thead> <tbody> <tr *ngFor="let product of products"> <td><a [routerLink]="['/products', product.id]"> {{product.productName}} </a> </td> <td>{{ product.productCode}}</td> <td> <a class="btn btn-primary" [routerLink]="['/products', product.id, 'edit']"> Edit </a> </td> </tr> </tbody> </table> </div> </div> </div>
توضیحات:
پس از تعریف مسیریابیهای صفحات نمایش لیست محصولات و ویرایش محصولات، اکنون نوبت به اتصال آنها به لینکهایی است تا توسط کاربران برنامه مورد استفاده قرار گیرند.
در اینجا با تعریف لینکی، هر محصول را به صفحهی مشاهدهی جزئیات آن متصل کردهایم:
<a [routerLink]="['/products', product.id]"> {{product.productName}} </a>
و یا برای حالت edit نیز به همین صورت 'path: 'products/:id/edit را مقدار دهی کردهایم.
<a class="btn btn-primary" [routerLink]="['/products', product.id, 'edit']"> Edit </a>
به علاوه به فایل src\app\app.component.html نیز مراجعه کرده و لینکی را ذیل لینک لیست محصولات در منوی سایت، جهت افزودن یک محصول جدید اضافه میکنیم:
<li> <a [routerLink]="['/products', 0, 'edit']">Add Product</a> </li>
saveProduct(product: IProduct): Observable<IProduct> { let headers = new Headers({ 'Content-Type': 'application/json' }); let options = new RequestOptions({ headers: headers }); if (product.id === 0) { return this.createProduct(product, options); } return this.updateProduct(product, options); }
همچنین باید دقت داشت که تمام پارامترهای routerLink را با کدنویسی و در متد navigate نیز میتوان بکار برد. برای مثال:
this.router.navigate(['products', this.product.id]);
خواندن و پردازش پارامترهای مسیریابی
تا اینجا لیست محصولات را نمایش دادیم و همچنین لینکهایی را به صفحات نمایش جزئیات، ویرایش و افزودن این محصولات، تعریف کردیم. مرحلهی بعد، پیاده سازی این کامپوننتها است.
مسیریاب Angular، پارامترهای هر مسیر را توسط سرویس ActivatedRoute استخراج کرده و در اختیار کامپوننتها قرار میدهد. بنابراین برای دسترسی به آنها تنها کافی است این سرویس را به سازندهی کلاس کامپوننت خود تزریق کنیم. پس از آن دو روش برای خواندن اطلاعات مسیرجاری توسط این سرویس فراهم میشود:
الف) استفاده از شیء this.route.snapshot که وضعیت آغازین مسیریابی را به همراه دارد. برای مثال جهت دسترسی به مقدار پارامتر id میتوان به صورت ذیل عمل کرد:
let id = +this.route.snapshot.params['id'];
بنابراین ابتدا یک مسیریابی به همراه پارامتر یا پارامترهایی متغیر تعریف میشود:
{ path: 'products/:id', component: ProductDetailComponent }
<a [routerLink]="['/products', product.id]">{{product.productName}}</a>
ب) این سرویس ویژه به همراه خاصیت this.route.params که یک Observable است نیز میباشد:
this.route.params.subscribe( params => { let id = +params['id']; this.getProduct(id); } );
یک نکته: ذکر علامت + در اینجا (params['id']+) سبب تبدیل رشتهی دریافتی، به عدد میگردد.
تکمیل کامپوننت نمایش جزئیات یک محصول
در ادامه قالب ابتدایی مشاهدهی جزئیات یک محصول را که در فایل src\app\product\product-detail\product-detail.component.ts قرار دارد، گشوده و به نحو ذیل تکمیل کنید:
import { Component, OnInit } from '@angular/core'; import { ActivatedRoute } from '@angular/router'; import { ProductService } from './../product.service'; import { IProduct } from './../iproduct'; @Component({ selector: 'app-product-detail', templateUrl: './product-detail.component.html', styleUrls: ['./product-detail.component.css'] }) export class ProductDetailComponent implements OnInit { pageTitle = 'Product Detail'; product: IProduct; errorMessage: string; constructor(private productService: ProductService, private route: ActivatedRoute) { } ngOnInit(): void { let id = +this.route.snapshot.params['id']; this.getProduct(id); } getProduct(id: number) { this.productService.getProduct(id).subscribe( product => this.product = product, error => this.errorMessage = <any>error); } }
در متد OnInit، مقدار id، از snapshot دریافت میگردد. سپس این id به متد getProduct ارسال میشود تا از RES Web API سرویس برنامه، جزئیات این محصول را واکشی کند و به خاصیت product نسبت دهد.
برای تکمیل قالب این کامپوننت نیز فایل src\app\product\product-detail\product-detail.component.html را گشوده و به نحو ذیل تغییر دهید تا در آن بتوان از خاصیت عمومی product استفاده کرد:
<div class="panel panel-primary" *ngIf="product"> <div class="panel-heading" style="font-size:large"> {{pageTitle + ": " + product.productName}} </div> <div class="panel-body"> <div> Name: {{product.productName}} </div> <div> Code: {{product.productCode}} </div> <div class="has-error" *ngIf="errorMessage">{{errorMessage}}</div> </div> <div class="panel-footer"> <a class="btn btn-default" [routerLink]="['/products']"> <i class="glyphicon glyphicon-chevron-left"></i> Back </a> <a class="btn btn-primary" style="width:80px;margin-left:10px" [routerLink]="['/products', product.id, 'edit']"> Edit </a> </div> </div>
تکمیل کامپوننت ویرایش و افزودن جزئیات یک محصول
از آنجائیکه قصد داریم به ماژول محصولات فرم جدیدی را اضافه کنیم، نیاز است به فایل src\app\product\product.module.ts مراجعه کرده و FormsModule را به قسمت imports آن اضافه کنیم:
import { FormsModule } from '@angular/forms'; @NgModule({ imports: [ CommonModule, FormsModule, ProductRoutingModule ]
import { Component, OnInit } from '@angular/core'; import { ActivatedRoute, Router } from '@angular/router'; import { ProductService } from './../product.service'; import { IProduct } from './../iproduct'; @Component({ selector: 'app-product-edit', templateUrl: './product-edit.component.html', styleUrls: ['./product-edit.component.css'] }) export class ProductEditComponent implements OnInit { pageTitle = 'Product Edit'; product: IProduct; errorMessage: string; constructor(private productService: ProductService, private route: ActivatedRoute, private router: Router) { } ngOnInit(): void { let id = +this.route.snapshot.params['id']; this.getProduct(id); } getProduct(id: number): void { this.productService.getProduct(id) .subscribe( (product: IProduct) => this.onProductRetrieved(product), (error: any) => this.errorMessage = <any>error ); } onProductRetrieved(product: IProduct): void { this.product = product; if (this.product.id === 0) { this.pageTitle = 'Add Product'; } else { this.pageTitle = `Edit Product: ${this.product.productName}`; } } deleteProduct(): void { if (this.product.id === 0) { // Don't delete, it was never saved. this.onSaveComplete(); } else { if (confirm(`Really delete the product: ${this.product.productName}?`)) { this.productService.deleteProduct(this.product.id) .subscribe( () => this.onSaveComplete(`${this.product.productName} was deleted`), (error: any) => this.errorMessage = <any>error ); } } } saveProduct(): void { if (true === true) { this.productService.saveProduct(this.product) .subscribe( () => this.onSaveComplete(`${this.product.productName} was saved`), (error: any) => this.errorMessage = <any>error ); } else { this.errorMessage = 'Please correct the validation errors.'; } } onSaveComplete(message?: string): void { if (message) { // TODO: show msg } // Navigate back to the product list this.router.navigate(['/products']); } }
<div class="panel panel-primary"> <div class="panel-heading"> {{pageTitle}} </div> <div class="panel-body" *ngIf="product"> <form class="form-horizontal" novalidate (ngSubmit)="saveProduct()" #productForm="ngForm"> <fieldset> <div class="form-group" [ngClass]="{'has-error': (productNameVar.touched || productNameVar.dirty) && !productNameVar.valid }"> <label class="col-md-2 control-label" for="productNameId">Product Name</label> <div class="col-md-8"> <input class="form-control" id="productNameId" type="text" placeholder="Name (required)" required minlength="3" [(ngModel)]=product.productName name="productName" #productNameVar="ngModel" /> <span class="help-block" *ngIf="(productNameVar.touched || productNameVar.dirty) && productNameVar.errors"> <span *ngIf="productNameVar.errors.required"> Product name is required. </span> <span *ngIf="productNameVar.errors.minlength"> Product name must be at least three characters. </span> </span> </div> </div> <div class="form-group" [ngClass]="{'has-error': (productCodeVar.touched || productCodeVar.dirty) && !productCodeVar.valid }"> <label class="col-md-2 control-label" for="productCodeId">Product Code</label> <div class="col-md-8"> <input class="form-control" id="productCodeId" type="text" placeholder="Code (required)" required [(ngModel)]=product.productCode name="productCode" #productCodeVar="ngModel" /> <span class="help-block" *ngIf="(productCodeVar.touched || productCodeVar.dirty) && productCodeVar.errors"> <span *ngIf="productCodeVar.errors.required"> Product code is required. </span> </span> </div> </div> <div class="form-group"> <div class="col-md-4 col-md-offset-2"> <span> <button class="btn btn-primary" type="submit" style="width:80px;margin-right:10px" [disabled]="!productForm.valid" (click)="saveProduct()"> Save </button> </span> <span> <a class="btn btn-default" [routerLink]="['/products']"> Cancel </a> </span> <span> <a class="btn btn-default" (click)="deleteProduct()"> Delete </a> </span> </div> </div> </fieldset> </form> <div class="has-error" *ngIf="errorMessage">{{errorMessage}}</div> </div> </div>
توضیحات:
نکتهی مهمی را که در این کدها میخواهیم بررسی کنیم، متد ngOnInit آناست:
ngOnInit(): void { let id = +this.route.snapshot.params['id']; this.getProduct(id); }
- ابتدا لیست محصولات را مشاهده کنید.
- سپس بر روی دکمهی edit محصول شماره یک کلیک نمائید:
تصویر فوق حاصل خواهد شد که صحیح است. اطلاعات مربوط به محصول یک از وب سرور آزمایشی برنامه واکشی شده و به شیء product نسبت داده شدهاست. همین انتساب سبب مقدار دهی فیلدهای فرم ویرایش اطلاعات گردیدهاست.
- در ادامه بر روی لینک Add product در منوی بالای صفحه کلیک کنید:
همانطور که مشاهده میکنید، هرچند URL صفحه تغییر کردهاست، اما هنوز فرم ویرایش اطلاعات، به روز نشده و فیلدهای آن جهت درج یک محصول جدید خالی نشدهاند. علت اینجا است که در متد ngOnInit، مقدار پارامتر id را از طریق شیء route.snapshot دریافت کردهایم. اگر تنها پارامترهای URL تغییر کنند، کامپوننت مجددا آغاز نشده و متد ngOnInit فراخوانی نمیشود. در اینجا تغییر آدرس http://localhost:4200/products/1/edit به http://localhost:4200/products/0/edit به علت عدم تغییر root URL segment آن یا همان products، سبب فراخوانی مجدد ngOnInit نمیشود. به همین جهت است که فیلدهای این فرم تغییر نکردهاند.
برای حل این مشکل بجای دریافت پارامترهای مسیریابی از طریق شیء route.snapshot بهتر است به تغییرات آنها گوش فرا دهیم. اینکار را از طریق متد route.params.subscribe میتوان انجام داد:
ngOnInit(): void { this.route.params.subscribe( params => { let id = +params['id']; this.getProduct(id); } ); }
یک نکته: هر زمانیکه از Observableها استفاده میشود، نیاز است در پایان کار کامپوننت، unsubscribe آن نیز فراخوانی شود تا نشتی حافظه رخ ندهد. در اینجا یک سری استثناء هم وجود دارند، مانند this.route.params که به صورت خودکار توسط طول عمر سرویس ActivatedRoute مدیریت میشود.
روش خواندن پارامترهای مسیریابی در +Angular 4
روشی که تا به اینجا در مورد خواندن پارامترهای مسیریابی ذکر شد، با Angular 4 هم سازگار است. در Angular 4 روش دیگری را نیز اضافه کردهاند که توسط شیء paramMap مدیریت میشود:
// For Angular 4+ let id = +this.route.snapshot.paramMap.get('id'); this.getProduct(id); // OR this.route.paramMap.subscribe(params => { let id = +params['id']; this.getProduct(id); });
تعریف پارامترهای اختیاری مسیریابی
فرض کنید یک صفحهی جستجو را طراحی کردهاید که در آن میتوان نام و کد محصول را جستجو کرد. سپس میخواهیم این پارامترها را به صفحهی نمایش لیست محصولات هدایت کنیم. برای طراحی این نوع مسیریابی میتوان از مطالبی که تاکنون گفته شد استفاده کرد و پارامترهایی اجباری را جهت مسیریابی تعریف نمود:
{ path: 'products/:name/:code', component: ProductListComponent }
[routerLink]="['/products', productName, productCode]"
{ path: 'products', component: ProductListComponent },
[routerLink]="['/products', {name: productName, code: productCode}]"
در این حالت لینک تولید شده چنین شکلی را خواهد داشت:
http://localhost:4200/products;name=Controller;code=gmg
let name = this.route.snapshot.params['name']; let code = this.route.snapshot.params['code'];
این پارامترها پس از هدایت کاربر به مسیری دیگر، حفظ نشده و پاک خواهند شد. به همین جهت کلیدهای تعریف شدهی در اینجا ضرورتی ندارد که یکتا بوده و با سایر قسمتهای برنامه تداخلی نداشته باشند.
تعریف پارامترهای کوئری در مسیریابی
فرض کنید لیست محصولات را بر اساس پارامتر یا پارامترهایی فیلتر کردهاید. اکنون اگر بر روی لینک مشاهدهی جزئیات یک محصول یافت شده کلیک کنید و سپس مجددا به لیست فیلتر شده بازگردید، تمام پارامترهای انتخابی پاک شده و لیست از ابتدا نمایش داده میشود. در یک چنین حالتی برای بهبود تجربهی کاربری، بهتر است پارامترهای جستجو شده را در طی هدایت کاربر به قسمتهای مختلف حفظ کرد:
http://localhost:42000/products/5?filterBy=product1
در اینجا نیز برای تعریف یک چنین قابلیتی، مسیریابی ابتدایی تعریف شده، همانند قبل خواهد بود و در آن خبری از پارامترهای کوئری نیست:
{ path: 'products', component: ProductListComponent}
<a [routerLink] = "['/products', product.id]" [queryParams] = "{ filterBy: 'er', showImage: true }"> {{product.productName}} </a>
و یا با کدنویسی به صورت ذیل است:
this.router.navigate(['/products'], { queryParams: { filterBy: 'er', showImage: true} } );
یک مشکل: اگر در صفحهی نمایش جزئیات یک محصول، دکمهی Back وجود داشته باشد، با کلیک بر روی آن پارامترهای کوئری پاک خواهند شد و دیگر حفظ نمیشوند. مرحلهی آخر حفظ پارامترهای کوئری در بین صفحات مختلف تنظیم ذیل است:
[preserveQueryParams] = "true"
<a class="btn btn-default" [routerLink]="['/products']" [preserveQueryParams]="true"> <i class="glyphicon glyphicon-chevron-left"></i> Back </a>
که البته در Angular 4 مورد اول به "queryParamsHandling= "preserve و مورد دوم به { 'queryParamsHandling: 'preserve} تغییر یافتهاست و حالت قبلی منسوخ شده اعلام گردیدهاست.
this.router.navigate(['/products'], { queryParamsHandling: 'preserve'} );
پس از بازگشت به صفحهی اصلی لیست محصولات، هرچند این پارامترهای کوئری حفظ شدهاند، اما مجددا به صورت خودکار پردازش نخواهند شد. برای خواندن آنها در متد ngOnInit باید به صورت ذیل عمل کرد:
var filter = this.route.snapshot.queryParams['filterBy'] || ''; var showImage = this.route.snapshot.queryParams['showImage'] === 'true';
در مثال تکمیل شدهی جاری، امکان فیلتر کردن جدول با اضافه کردن یک pipe جدید به نام ProductFilter میسر شدهاست:
>ng g p product/ProductFilter
import { PipeTransform, Pipe } from '@angular/core'; import { IProduct } from './iproduct'; @Pipe({ name: 'productFilter' }) export class ProductFilterPipe implements PipeTransform { transform(value: IProduct[], filterBy: string): IProduct[] { filterBy = filterBy ? filterBy.toLocaleLowerCase() : null; return filterBy ? value.filter((product: IProduct) => product.productName.toLocaleLowerCase().indexOf(filterBy) !== -1) : value; } }
<div class="panel-body"> <div class="row"> <div class="col-md-2">Filter by:</div> <div class="col-md-4"> <input type="text" [(ngModel)]="listFilter" /> </div> </div> <div class="row" *ngIf="listFilter"> <div class="col-md-6"> <h3>Filtered by: {{listFilter}} </h3> </div> </div>
<tr *ngFor="let product of products | productFilter:listFilter"> <td><a [routerLink]="['/products', product.id]" [queryParams]="{filterBy: listFilter}"> {{product.productName}} </a> </td>
در اینجا اگر به صفحهی جزئیات محصول فیلتر شده مراجعه کنیم، این فیلتر حفظ خواهد شد:
و در این حالت اگر بر روی دکمهی back کلیک کنیم، مجددا فیلتر وارد شده بازیابی شده و نمایش داده میشود:
که برای میسر شدن آن ابتدا خاصیت عمومی listFilter به کامپوننت لیست محصولات اضافه گردیده و سپس در ngOnInit، این پارامتر در صورت وجود، از سیستم مسیریابی دریافت میشود:
@Component({ selector: 'app-product-list', templateUrl: './product-list.component.html', styleUrls: ['./product-list.component.css'] }) export class ProductListComponent implements OnInit { listFilter: string; ngOnInit(): void { this.listFilter = this.route.snapshot.queryParams['filterBy'] || '';
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: angular-routing-lab-02.zip
برای اجرای آن فرض بر این است که پیشتر Angular CLI را نصب کردهاید. سپس از طریق خط فرمان به ریشهی پروژه وارد شده و دستور npm install را صادر کنید تا وابستگیهای آن دریافت و نصب شوند. در آخر با اجرای دستور ng serve -o برنامه ساخته شده و در مرورگر پیش فرض سیستم نمایش داده خواهد شد.
نظرات مطالب
آموزش Prism #1
ممنون.
من از Prism به عنوان بهترین فریم ورک نام نبردم بلکه از عنوان قویترین فریم ورک استفاده کردم
"میتونیم Prism رو به عنوان قویترین فریم ورک برای پیاده سازی پروژهای بزرگ و قوی و ماژولار با تکنولوژی WPF یا Silverlight بنامیم. " که لزوما به معنی بهترین نیست.
MVVM Light در حال حاضر به عنوان محبوبترین فریم ورک برای MVVM است که این محبوبیت بیشتر به خاطر راحتی کار با اون هست.
من از Prism به عنوان بهترین فریم ورک نام نبردم بلکه از عنوان قویترین فریم ورک استفاده کردم
"میتونیم Prism رو به عنوان قویترین فریم ورک برای پیاده سازی پروژهای بزرگ و قوی و ماژولار با تکنولوژی WPF یا Silverlight بنامیم. " که لزوما به معنی بهترین نیست.
MVVM Light در حال حاضر به عنوان محبوبترین فریم ورک برای MVVM است که این محبوبیت بیشتر به خاطر راحتی کار با اون هست.
MVVM Light نظیر Prism هم قابلیت استفاده در WPF را دارد و هم Silverlight (مزیت). MVVM Light راهکار مشخصی برای پیاده سازی پروژههای ماژولار ندارد(منظور Modular Composite Application است) در حالی که Prism برای تولید Modular Composite Applicationها طراحی شده است. برای اینکه بتونید، بعضی از قابلیتها موجود در Prism را برای پروژههای ماژولار شبیه سازی کنید باید از ترکیب MEF و MVVM Light استفاده کنید.
Prism به شما این امکان رو میده که حتی برای Popup Windowها هم Region طراحی کنید(مزیت). با Prism میتونید به راحتی برای یک Command رفتار تعریف کنید(به صورت توکار از Interactionها استفاده میکنه(مزیت)) برای این کار در MVVM Light شما باید از EventToCommandها استفاده کنید که اصلا قابل مقایسه به مباحث Composite Command و Command Behavior نیست.
معادل Messaging در MVVM Light در Prism شما EventAggregatorها رو در اختیار دارید.
Prism به صورت توکار از dependency Injection استفاده میکنه و دو فریم ورک هم به شما پیشنهاد میده یکی MEF و دیگری UnityContainer(مزیت).
Prism به صورت توکار از Composite UI هم پشتیبانی میکند. به تصویر زیر دقت کنید:
به راحتی میتونید با استفاده از RegionManager موجود در Prism نواحی هر صفحه رو تقسیم بندی کنید و هر ناحیه هم میتونه توسط یک ماژول لود شود. برای طراحی و مدیریت صفحات در MVVM Light باید خودتون دست به کار بشید.
یادگیری و استفاده از قابلیتهای MVVM Light در حد دو یا سه روز زمان میبرد در حالی که برای یادگیری قابلیتهای Prism یک کتاب نوشته شده است(^)
*در پایان دوباره تاکید میکنم که اگر نیازی به تولید و توسعه پروژه به صورت ماژولار رو ندارید بهتره که اصلا به Prism فکر نکنید.
معادل Messaging در MVVM Light در Prism شما EventAggregatorها رو در اختیار دارید.
Prism به صورت توکار از dependency Injection استفاده میکنه و دو فریم ورک هم به شما پیشنهاد میده یکی MEF و دیگری UnityContainer(مزیت).
Prism به صورت توکار از Composite UI هم پشتیبانی میکند. به تصویر زیر دقت کنید:
به راحتی میتونید با استفاده از RegionManager موجود در Prism نواحی هر صفحه رو تقسیم بندی کنید و هر ناحیه هم میتونه توسط یک ماژول لود شود. برای طراحی و مدیریت صفحات در MVVM Light باید خودتون دست به کار بشید.
یادگیری و استفاده از قابلیتهای MVVM Light در حد دو یا سه روز زمان میبرد در حالی که برای یادگیری قابلیتهای Prism یک کتاب نوشته شده است(^)
*در پایان دوباره تاکید میکنم که اگر نیازی به تولید و توسعه پروژه به صورت ماژولار رو ندارید بهتره که اصلا به Prism فکر نکنید.
افزونه چیست؟
افزونهها جزء مهمترین قسمتهای یک مرورگر توسعه پذیر به شمار میآیند. افزونهها سعی دارند تا قابلیت هایی را به مرورگر شما اضافه کنند. افزونهها از آخرین فناوریهای html,CSS و جاوااسکریپت تا به آنجایی که مرورگر آنها را پشتیبانی کند، استفاده میکنند.
در این سری سعی خواهیم کرد برای هر مرورگر شناخته شده، یک افزونه ایجاد کنیم و ابتدا از آنجا که خودم از کروم استفاده میکنم، اولین افزونه را برای کروم خواهم نوشت.
این افزونه قرار است چه کاری انجام دهد؟
کاری که برای این افزونه تدارک دیدهام این است: موقعیکه سایت dotnettips.info به روز شد مرا آگاه کند. این آگاه سازی را از طریق یک نوتیفیکیشن به اطلاع کاربر میرسانیم. صفحه تنظیمات این افزونه شامل گزینههای "آخرین مطالب"،"نظرات آخرین مطالب"،"آخرین اشتراک ها"و"آخرین نظرات اشتراک ها" خواهد بود که به طور پیش فرض تنها گزینه اول فعال خواهد بود و همچنین یک گزینه نیز برای وارد کردن یک عدد صحیح جهت اینکه به افزونه بگوییم هر چند دقیقه یکبار سایت را چک کن. چک کردن سایت هم از طریق فید RSS صورت میگیرد.
فایل manifest.json
این فایل برای ذخیره سازی اطلاعاتی در مورد افزونه به کار میرود که شامل نام افزونه، توضیح کوتاه در مورد افزونه و ورژن و ... به کار میرود که همه این اطلاعات در قالب یا فرمت json نوشته میشوند و در بالاترین حد استفاده برای تعریف اهداف افزونه و اعطای مجوز به افزونه از آن استفاده میکنیم. این فایل بخشهای زیر را در یک افزونه تعریف میکند که به مرور با آن آشنا میشویم.
کد زیر را در فایل manifest.json مینویسیم:
{ "manifest_version": 2, "name": "Dotnettips Updater", "description": "This extension keeps you updated on current activities on dotnettips.info", "version": "1.0", "icons": { "16": "icon.png", "48": "icon.png", "128": "icon.png" }, "browser_action": { "default_icon": "icon.png", "default_popup": "popup.html" }, "permissions": [ "activeTab", "https://www.dntips.ir" ] }
"default_icon": { // optional "19": "images/icon19.png", // optional "38": "images/icon38.png" // optional }
قسمت popup برای نمایش تنظیمات به کار میرود و درست کردن این صفحه همانند صفحه همیشگی html هست و خروجی آن روی پنجره popup افزونه رندر خواهد شد.
گزینه default_title نیز یکی از دیگر خصیصههای مهم و پرکاربرد این قسمت هست که متن tooltip میباشد و موقعی که که کاربر، اشارهگر را روی آیکن ببرد نمایش داده میشود و در صورتی که نوشته نشود، کروم نام افزونه را نمایش میدهد؛ برای همین ما هم چیزی ننوشتیم.
صفحات پسزمینه
اگر بخواهید برای صفحه popup کد جاوااسکریت بنویسید یا از jquery استفاده کنید، مانند هر صفحهی وبی که درست میکنید آن را کنار فایل popup قرار داده و در popup آنها را صدا کرده و از آنها استفاده کنید. ولی برای پردازش هایی که نیاز به UI وجود ندارد، میتوان از صفحات پس زمینه استفاده کرد. در این حالت ما دو نوع صفحه داریم:
- صفحات مصر یا Persistent Page
- صفحات رویدادگرا یا Events Pages
اولین نوع صفحه، همواره فعال و در حال اجراست و دومی موقعی فعال میشود که به استفاده از آن نیاز است. گوگل توصیه میکند که تا جای ممکن از نوع دوم استفاده شود تا مقدار حافظه مصرفی حفظ شود و کارآیی مروگر بهبود بخشیده شود. کد زیر یک صفحه پس زمینه را از نوع رویدادگرا میسازد. به وضوح روشن است در صورتی که خاصیت Persistent با true مقداردهی شود، این صفحه مصرانه در تمام وقت باز بودن مرورگر، فعال خواهد بود:
"background": { "scripts": ["background.js"], "persistent": false }
Content Script یا اسکریپت محتوا
در صورتی که بخواهید با هر صفحهای که باز یا رفرش میشود، به DOM آن دسترسی پیدا کنید، از این خصوصیت استفاده کنید. در کد زیر برای پردازش اطلاعات DOM از فایل جاوااسکریپت بهره برده و در قسمت matches میگویید که چه صفحاتی باید از این کد استفاده کنند که در اینجا از پروتکلهای HTTP استفاده میشود و اگر مثلا نوع FTP یا file صدا زده شود کد مورد نظر اجرا نخواهد شد. در مورد اینکه matches چگونه کار میکند و چگونه میتوان آن را نوشت، از این صفحه استفاده کنید.
"content_scripts": [ { "matches": ["http://*/*", "https://*/*"], "js": ["content.js"] } ]
آغاز کدنویسی (رابطهای کاربری)
اجازه دهید بقیه موارد را در حین کدنویسی تجربه کنیم و هر آنچه ماند را بعدا توضیح خواهیم داد. در اینجا من از یک صفحه با کد HTML زیر بهره برده ام که یک فرم دارد به همراه چهار چک باکس و در نهایت یک دکمه جهت ذخیره مقادیر. نام صفحه را popup.htm گذاشته ام و یک فایل popup.js هم دارم که در آن کد jquery نوشتم. قصد من این است که بتوان یک action browser به شکل زیر درست کنم:
کد html آن به شرح زیر است:
<html> <head> <meta charset="utf-8"/> <script src="jquery.min.js"></script> <!-- Including jQuery --> <script type="text/javascript" src="popup.js"></script> </head> <body style="direction:rtl;width:250px;"> <form > <input type="checkbox" id="chkarticles" value="" checked="true">آخرین مطالب سایت</input><br/> <input type="checkbox" id="chkarticlescomments" value="" >آخرین نظرات مطالب سایت</input><br/> <input type="checkbox" id="chkshares" value="" >آخرین اشتراکهای سایت</input><br/> <input type="checkbox" id="chksharescomments" value="" >آخرین نظرات اشتراکهای سایت</input><br/> <input id="btnsave" type="button" value="ذخیره تغییرات" /> <div id="messageboard" style="color:green;"></div> </form> </body> </html>
$(document).ready(function () { $("#btnsave").click(function() { var articles = $("#chkarticles").is(':checked'); var articlesComments = $("#chkarticlescomments").is(':checked'); var shares = $("#chkshares").is(':checked'); var sharesComments = $("#chksharescomments").is(':checked'); chrome.storage.local.set({ 'articles': articles, 'articlesComments': articlesComments, 'shares': shares, 'sharesComments': sharesComments }, function() { $("#messageboard").text( 'تنظیمات جدید اعمال شد'); }); }); });
اولین مورد جدیدی که در بالا دیدیم، کلمهی کلیدی chrome است. کروم برای توسعه دهندگانی که قصد نوشتن افزونه دارند api هایی را تدارک دیده است که میتوانید با استفاده از آنها به قسمتهای مختلف مرورگر مثل بوک مارک یا تاریخچه فعالیتهای مرورگر و ... دست پیدا کنید. البته برای اینکار باید در فایل manifest.json هم مجوز اینکار را درخواست نماییم. این ویژگی باید برای برنامه نویسان اندروید آشنا باشد. برای آشنایی هر چه بیشتر با مجوزها این صفحه را ببینید.
برای دریافت مجوز، کد زیر را به manifest اضافه میکنیم:
"permissions": [ "storage" ]
chrome.storage.sync.set
{ "manifest_version": 2, "name": "Dotnettips Updater", "description": "This extension keeps you updated on current activities on dotnettips.info", "version": "1.0", "browser_action": { "default_icon": "icon.png", "default_popup": "popup.html" }, "permissions": [ "storage" ] }
chrome://extensions
الان باید مانند تصویر بالا یک آیکن کنار نوار آدرس یا به قول گوگل، Omni box ببینید. گزینهها را تیک بزنید و روی دکمه ذخیره کلیک کنید. باید پیام مقادیر ذخیره شدند، نمایش پیدا کند. الان یک مشکل وجود دارد؛ دادهها ذخیره میشوند ولی موقعی که دوباره تنظیمات افزونه را باز کنید حالت اولیه نمایش داده میشود. پس باید تنظیمات ذخیره شده را خوانده و به آنها اعمال کنیم. کد زیر را جهت دریافت مقادیر ذخیره شده مینویسیم. اینبار به جای استفاده از متد set از متد get استفاده میکنیم. به صورت آرایه، رشته نام مقادیر را درخواست میکنیم و در تابع callback، مقادیر به صورت آرایه برای ما برگشت داده میشوند.
chrome.storage.local.get(['articles', 'articlesComments', 'shares', 'sharesComments'], function ( items) { console.log(items[0]); $("#chkarticles").attr("checked", items["articles"]); $("#chkarticlescomments").attr("checked", items["articlesComments"]); $("#chkshares").attr("checked", items["shares"]); $("#chksharescomments").attr("checked", items["sharesComments"]); });
حالا برای اینکه افزونهی شما متوجه تغییرات شود، به تب extensions رفته و در لیست افزونهها به دنبال افزونه خود بگردید و گزینه Reload را انتخاب نمایید تا افزونه تغییرات را متوجه شود و صفحه را تست کنید.
Page Action روش دیگر برای ارائه یک رابط کاربری، page action هست. این روش دقیقا مانند روش قبلی است، ولی جای آیکن عوض میشود. قبلا بیرون از نوار آدرس بود، ولی الان داخل نوار آدرس قرار میگیرد. جالبترین نکته در این مورد این است که این آیکن در ابتدا مخفی شده است و شما تصمیم میگیرید که این آیکن چه موقع نمایش داده شود. مثلا آیکن RSS تنها موقعی نمایش داده میشود که وب سایتی که باز شده است، دارای محتوای RSS باشد یا بوک مارک کردن یک آدرس برای همهی سایتها باز باشد و سایر موارد.
کد زیر نحوهی تعریف یک page action را در manifest نشان میدهد. ما در این مثال یک page action را به طور موقت اضافه میکنیم و موقعی هم آن را نشان میدهیم که سایت dotnettips.info باز باشد. دلیل اینکه موقت اضافه میکنیم این است که باید یکی از دو گزینه رابط کاربری که تا به حال گفتیم، استفاده شود. در غیر این صورت کروم در هنگام خواندن فایل manifest در هنگام افزودن افزونه به مرورگر، پیام خطا خواهد داد و این مطلب را به شما گوشزد میکند. پس نمیتوان دو گزینه را همزمان داشت و من میخواهم افزونه را در حالت browser action ارائه کنم. پس در پروژه نهایی، این مطلب page action نخواهد بود. برای داشتن یک page action کد زیر را در manifest بنویسید.
"page_action": { "default_icon": { "19": "images/icon19.png", "38": "images/icon38.png" }, "default_popup": "popup.html"
"background": { "scripts": ["page_action_validator.js"] }
تا اینجا فایل جاوااسکریپت معرفی شد که کد زیر را دارد و در پس زمینه شروع به اجرا میکند.
function UrlValidation(tabId, changeInfo, tab) { if (tab.url.indexOf('dotnettips.info') >-1) { chrome.pageAction.show(tabId); } }; chrome.tabs.onUpdated.addListener(UrlValidation);
یک listener برای tabها ایجاد کردهایم که اگر تب جدید ایجاد شد، یا تب قبلی به آدرس جدیدی تغییر پیدا کرد تابع UrlValidation را اجرا کند و در این تابع چک میکنیم که اگر url این تب شامل نام وب سایت میشود، page action روی این تب ظاهر شود. پس از انجام تغییرات، مجددا افزونه را بارگذاری میکنیم و تغییرات اعمال شده را میبینیم. سایت dotnettips را باز کنید یا صفحه را مجددا رفرش کنید تا تغییر اعمال شده را ببینید.
تغییرات موقت را حذف و کدها را به حالت قبلی یعنی browser action بر میگردانم.
OmniBox
omnibox یک کلمه کلیدی است که در نوار آدرس مرورگر وارد میشود و در واقع میتوانیم آن را نوع دیگری از رابط کاربری بنامیم. موقعی که شما کلمه کلیدی رزرو شده را وارد میکنید، در نوار آدرس کلماتی نشان داده میشود که کاربر میتواند یکی از آنها را انتخاب کند تا عملی انجام شود. ما هم قرار است این کار را انجام دهیم. به این مثال دقت کنید:
میخواهیم موقعی که کاربرکلمه net. را تایپ میکند، 5 عبارت آخرین مطالب و آخرین اشتراکها و آخرین نظرات مطالب و آخرین نظرات اشتراکها و صفحه اصلی سایت نمایش داده شود و با انتخاب هر کدام، کاربر به سمت آن صفحه هدایت شود.
برای افزودن کلمه کلیدی در manifest خطوط زیر را اضافه کنید:
"omnibox": { "keyword" : ".net" }
در این حین میتوانیم همزمان با تایپ کاربر، دستوراتی را به آن نشان بدهیم. من دوست دارم موقعی که کاربر حرفی را وارد کرد، لیستی از نام صفحات نوشته شود.
برای اینکار باید کدنویسی کنیم ، پس یک فایل پس زمینه را به manifest معرفی کنید:
"background": { "scripts": ["omnibox.js"]
chrome.omnibox.onInputChanged.addListener(function(text, suggest) { suggest([ {content: ".net tips Home Page", description: "صفحه اصلی"}, {content: ".net tips Posts", description: "آخرین مطالب"}, {content: ".net tips News", description: "آخرین نظرات مطالب"}, {content: ".net tips Post Comments", description: "آخرین اشتراک ها"}, {content: ".net tips News Comments", description: "آخرین نظرات اشتراک ها"} ]); });
onInputStarted | بعد از اینکه کاربر کلمه کلیدی را وارد کرد اجرا میشود |
onInputChanged | بعد از وارد کردن کلمه کلیدی هربار که کاربر تغییری در ورودی نوارد آدرس میدهد اجرا میشود. |
onInputEntered | کاربر ورودی خود را تایید میکند. مثلا بعد از وارد کردن، کلید enter را میفشارد |
onInputCancelled | کاربر از وارد کردن ورودی منصرف شده است؛ مثلا کلید ESC را فشرده است. |
با نوشتن chrome.omnibox.onInputChanged.addListener ما یک listener ساختهایم تا هر بار کاربر ورودی را تغییر داد، یک تابع callback که دو آرگومان را دارد، صدا بزند. این آرگومانها یکی متن ورودیاست و دیگری آرایهی suggest که شما با تغییر آرایه میتوانید عباراتی که همزمان با تایپ به کاربر پیشنهاد میشود را نشان دهید. البته میتوانید با تغییر کد کاری کنید تا بر اساس حروفی که تا به حال تایپ کردهاید، دستورات را نشان دهد؛ ولی من به دلیل اینکه 5 دستور بیشتر نبود و کاربر راحت باشد، چنین کاری نکردم. همچنین وقتی شما برای هر یک description تعریف کنید، به جای نام پیشنهادی، توضیح آن را نمایش میدهد.
حالا وقت این است که کد زیر را جهت اینکه اگر کاربر یکی از کلمات پیشنهادی را انتخاب کرد، به صفحهی مورد نظر هدایت شود، اضافه کنیم:
chrome.omnibox.onInputEntered.addListener(function (text) { var location=""; switch(text) { case ".net tips Posts": location="https://www.dntips.ir/postsarchive"; break; case ".net tips News": location="https://www.dntips.ir/newsarchive"; break; case ".net tips Post Comments": location="https://www.dntips.ir/commentsarchive"; break; case".net tips News Comments": location="https://www.dntips.ir/newsarchive/comments"; break; default: location="https://www.dntips.ir/"; } chrome.tabs.getSelected(null, function (tab) { chrome.tabs.update(tab.id, { url: location }); }); });
Context Menu
یکی دیگر از رابطهای کاربری، منوی کانتکست هست که توسط chrome.contextmenus ارائه میشود و به مجوز "contextmenus" نیاز دارد. فعال سازی منوی کانتکست در قسمتهای زیر ممکن است:
all, page, frame, selection, link, editable, image, video, audio
من گزینهی dotenettips.info را برای باز کردن سایت، به Contextmenus اضافه میکنم. کد را در فایلی به اسم contextmenus.js ایجاد میکنم و در قسمت background آن را معرفی میکنم. برای باز کردن یک تب جدید برای سایت، نیاز به chrome.tabs داریم که البته نیاز به مجوز tabs هم داریم.
محتوای فایل contextmenus.js
var root = chrome.contextMenus.create({ title: 'Open .net tips', contexts: ['page'] }, function () { var Home= chrome.contextMenus.create({ title: 'Home', contexts: ['page'], parentId: root, onclick: function (evt) { chrome.tabs.create({ url: 'https://www.dntips.ir' }) } }); var Posts = chrome.contextMenus.create({ title: 'Posts', contexts: ['page'], parentId: root, onclick: function (evt) { chrome.tabs.create({ url: 'https://www.dntips.ir/postsarchive/' }) } }); });
تا به اینجا ما قسمت ظاهری کار را آماده کرده ایم و به دلیل اینکه مطلب طولانی نشود، این مطلب را در دو قسمت ارائه خواهیم کرد. در قسمت بعدی نحوه خواندن RSS و اطلاع رسانی و دیگر موارد را بررسی خواهیم کرد.
فرض کنید تعیین اعتبار یکی از فیلدهای فرم نیاز به انجام محاسباتی در سمت سرور دارد و اینکار را میخواهیم با استفاده از jQuery Ajax انجام دهیم. مشکلی که در اینجا وجود دارد، این است که A در Ajax به معنای asynchronous است. یعنی زمانیکه کاربر دکمه submit را فشرد، دیگر برنامه منتظر این نخواهد شد که پاسخ کامل دریافت شود ، سایر پردازشها صورت گیرد و سپس فرم را به سرور ارسال نماید (شبیه به ایجاد یک ترد جدید در برنامههای ویندوزی). مثال زیر را در نظر بگیرید:
<%@ Page Language="C#" AutoEventWireup="true" CodeBehind="TestCustomValidation.aspx.cs"
Inherits="TestJQueryAjax.TestCustomValodation" %>
<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Transitional//EN" "http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-transitional.dtd">
<html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml">
<head runat="server">
<title></title>
<script src="js/jquery.js" type="text/javascript"></script>
<script type="text/javascript">
function validate() {
var number1 = $("#<%=txtNumber1.ClientID %>").val();
var number2 = $("#<%=txtNumber2.ClientID %>").val();
var result = false;
$.ajax({
type: "POST",
url: 'AjaxSrv.asmx/ValidateIt',
data: '{"number1":' + number1 + ',"number2":' + number2 + '}',
contentType: "application/json; charset=utf-8",
dataType: "json",
success:
function(msg) {
if (msg.d) {
result = true;
alert('بسیار خوب');
}
else {
result = false;
alert('دوباره سعی کنید');
}
},
error:
function(XMLHttpRequest, textStatus, errorThrown) {
result = false;
alert("خطایی رخ داده است");
}
});
//debugger;
return result;
}
</script>
</head>
<body>
<form id="form1" runat="server">
<div>
number 1 :
<asp:TextBox runat="server" ID="txtNumber1" />
<br />
number 2 :
<asp:TextBox runat="server" ID="txtNumber2" />
<br />
<asp:Button ID="btnSubmit" Text="Submit" UseSubmitBehavior="false" runat="server"
OnClientClick="if(!validate()){ return false;}" OnClick="btnSubmitClick" />
</div>
</form>
</body>
</html>
این مثال یک نوع اعتبار سنجی سفارشی را در حین submit با استفاده از وب سرویس زیر انجام میدهد (حاصلضرب دو عدد دریافتی را بررسی میکند که باید مساوی 10 باشند. البته هدف از این مثال ساده، آشنایی با نحوهی انجام این نوع عملیات است که میتواند شامل کار با دیتابیس و غیره هم باشد. و گرنه بدیهی است این بررسی را با دو سطر کد جاوا اسکریپتی نیز میشد انجام داد):
using System;
using System.Collections.Generic;
using System.Linq;
using System.Web;
using System.Web.Services;
using System.Web.Script.Services;
namespace TestJQueryAjax
{
/// <summary>
/// Summary description for AjaxSrv
/// </summary>
[WebService(Namespace = "http://tempuri.org/")]
[WebServiceBinding(ConformsTo = WsiProfiles.BasicProfile1_1)]
[System.ComponentModel.ToolboxItem(false)]
[ScriptService]
public class AjaxSrv : System.Web.Services.WebService
{
[WebMethod(EnableSession = true)]
[ScriptMethod(ResponseFormat = ResponseFormat.Json)]
public bool ValidateIt(int number1, int number2)
{
return number1 * number2 == 10;
}
}
}
راه حل چیست؟
راه حلهای فضایی بسیاری را در وب در این مورد میتوان پیدا کرد؛ اما راه حل استاندارد آن در این حالت ویژه، استفاده از Ajax در حالت غیرهمزمان است. یعنی این فریم ورک Ajax را وادار کنیم که تا پایان عملیات مورد نظر، منتظر بماند و سپس فرم را ارسال کند. برای این منظور تنها کافی است یک سطر زیر را پیش از فراخوانی تابع Ajax ، اضافه و فراخوانی نمائیم:
$.ajaxSetup({async: false}) ;
UseSubmitBehavior دکمه ما را به شکل زیر رندر میکند (دکمه به یک button معمولی (بجای حالت submit) تبدیل شده و سپس یک doPostBack را اضافه خواهد کرد):
<input id="btnSubmit" type="button" onclick="if(!validate()){ return false;};__doPostBack('btnSubmit','')" value="Submit" name="btnSubmit"/>