نظرات مطالب
نحوه ایجاد یک نقشه‌ی سایت پویا با استفاده از قابلیت Reflection
بله این امکان وجود دارد. کد زیر از تمام کنترلرهای T4Mvc و کنترلرهایی که با خصوصیت Authorized مزین شده اند صرفنظر میکند.
public static List<string> ScanAllControllers(HttpRequestBase requestBase)
        {
            if (requestBase.Url == null)
                return null;

            Assembly asm = Assembly.GetAssembly(typeof(MvcApplication));
            var securedControllers =
                asm.GetTypes()
                    .Where(
                        type =>
                            typeof(IController).IsAssignableFrom(type) &&
                            Attribute.IsDefined(type, typeof(AuthorizeAttribute)) &&
                           !type.Name.StartsWith("T4MVC"));

            var allControllers = asm.GetTypes()
                .Where(type => typeof(Controller).IsAssignableFrom(type));

            var controllers = allControllers.Except(securedControllers);

            var actionsWithAuthorizeAndAjaxAttribute = allControllers.SelectMany(t => t.GetMethods(BindingFlags.Instance
                                              | BindingFlags.DeclaredOnly
                                              | BindingFlags.Public))
                .Where(m => m.GetCustomAttributes(typeof(AuthorizeAttribute), true)
                .Any() | m.GetCustomAttributes(typeof(AjaxRequestAttribute), true)
                .Any());

            var controllersList = controllers.SelectMany(type => type.GetMethods(BindingFlags.Instance | BindingFlags.DeclaredOnly | BindingFlags.Public))
                                             .Except(actionsWithAuthorizeAndAjaxAttribute)
                                             .Where((returnType => returnType.ReturnType == (typeof(ViewResult)) || returnType.ReturnType == (typeof(ActionResult))))
                                             .Where(returntype => !returntype.DeclaringType.Name.StartsWith("Site"))
                                             .Where(returnType => !returnType.DeclaringType.Name.StartsWith("Admin"))
                                             .Select(
                                                x =>
                                                    new
                                                    {
                                                        Controller = x.DeclaringType.Name.Replace("Controller", string.Empty),
                                                        Action = x.Name,
                                                        ReturnType = x.ReturnType.Name

                                                    })
                                             .OrderBy(x => x.Controller).ThenBy(x => x.Action).Distinct().ToList();



            var url = requestBase.Url.GetLeftPart(UriPartial.Authority);
            return controllersList.Select(controller => $"{url}/{controller.Controller}/{controller.Action}").ToList();
        }

مطالب دوره‌ها
مدیریت نگاشت ConnectionIdها در SignalR به کاربران واقعی سیستم
SignalR تنها از Context.ConnectionId خود با خبر است و بس. کاربران واقعی سیستم، پس از اعتبارسنجی می‌توانند با چندین و چند ConnectionId به سیستم متصل شوند؛ برای مثال گشودن چندین مرورگر یا باز کردن برگه‌های مختلف یک مرورگر و یا حتی استفاده از سایر کلاینت‌هایی که SignalR قابلیت کار کردن با آن‌ها را دارد. بنابراین باید بتوان بین ConnectionIdها و کاربران واقعی سیستم، تناظری را برقرار کرد و همچنین نباید تصور کرد که الزاما یک کاربر مساوی است با یک ConnectionId.


اعتبار سنجی کاربران در SignalR

تمام مباحث عنوان شده در مورد نحوه‌ی کار با Forms Authentication استاندارد یک برنامه وب، در SignalR نیز قابل دسترسی است. پس از اینکه کاربری به سایت وارد شد (با استفاده از روش‌های متداول؛ مانند یک صفحه‌ی لاگین)، اطلاعات او در یک Hub نیز قابل استفاده است. برای مثال می‌توان به خاصیت this.Context.User.Identity.IsAuthenticated دسترسی داشت.
به علاوه در این حالت برای محدود کردن دسترسی کاربران اعتبار سنجی نشده به یک هاب فقط کافی است فیلتر Authorize را به هاب اعمال کنیم. باید دقت داشت که این فیلتر در فضای نام Microsoft.AspNet.SignalR تعریف شده است.
[Authorize]
public class ChatHub : Hub
{
  //...
}


نگاشت اتصالات، به کاربران واقعی سیستم

public class User
    {
        public int Id { set; get; }
        public string Name { get; set; }
        // سایر خواص کاربر
        

        public HashSet<string> ConnectionIds { get; set; }
    }
با توجه به توضیحات ابتدای بحث، هر کاربر با چندین ConnectionId می‌تواند به سیستم متصل شود. بنابراین کلاس کاربران، دارای یک خاصیت اضافی که نیازی هم نیست تا به بانک اطلاعاتی نگاشت شود، به نام ConnectionIds همانند کلاس فوق خواهد بود.
سپس باید لیست اتصالات کاربر را در هربار اتصال و قطع اتصال او به روز کرد:
using System.Collections.Concurrent;
using System.Collections.Generic;
using System.Linq;
using System.Threading.Tasks;
using Microsoft.AspNet.SignalR;

namespace SignalR05.Common
{
    public class User
    {
        public int Id { set; get; }
        public string Name { get; set; }
        // سایر خواص کاربر


        public HashSet<string> ConnectionIds { get; set; }
    }

    public class ChatHubHub : Hub
    {
        private static readonly ConcurrentDictionary<string, User> Users = new ConcurrentDictionary<string, User>();

        public override Task OnConnected()
        {
            connect();
            return base.OnConnected();
        }

        private void connect()
        {
            var userName = Context.User.Identity.Name;
            var connectionId = Context.ConnectionId;

            var user = Users.GetOrAdd(userName,
                _ => new User
                {
                    Name = userName,
                    ConnectionIds = new HashSet<string>()
                });
            lock (user.ConnectionIds)
            {
                user.ConnectionIds.Add(connectionId);
            }
        }

        public override Task OnReconnected()
        {
            connect();
            return base.OnReconnected();
        }

        public override Task OnDisconnected()
        {
            var userName = Context.User.Identity.Name;
            var connectionId = Context.ConnectionId;

            User user;
            Users.TryGetValue(userName, out user);
            if (user != null)
            {
                lock (user.ConnectionIds)
                {
                    user.ConnectionIds.RemoveWhere(cid => cid.Equals(connectionId));

                    if (!user.ConnectionIds.Any())
                    {
                        User removedUser;
                        Users.TryRemove(userName, out removedUser);

                        ///Clients.Others.userDisconnected(userName);
                    }
                }
            }

            return base.OnDisconnected();
        }
    }
}
در این مثال با بازنویسی متدهای اتصال، اتصال مجدد و قطع اتصال یک کاربر، توانسته‌ایم:
الف) نگاشتی را بین یک Id اتصال و یک User واقعی سیستم برقرار کنیم.
ب) لیست اتصالات یک کاربر را نیز در اختیار داشته و در زمان قطع اتصال یکی از برگه‌های مرورگر او، تنها یکی از این Idهای اتصال را از لیست حذف خواهیم کرد.

اگر این لیست دیگر Id متصلی نداشت، با فراخوانی متد فرضی Clients.Others.userDisconnected، می‌توان به سایر کاربران مثلا یک Chat، خروج کامل این کاربر را اطلاع رسانی کرد.
با داشتن لیست اتصالات یک کاربر، می‌توان به سایر کاربران اطلاع داد که مثلا کاربر جدیدی به Chat room وارد شده است:
  Clients.AllExcept(user.ConnectionIds.ToArray()).userConnected(userName);
AllExcept در اینجا یعنی سایر کاربران منهای کاربرانی که Id اتصالات آن‌ها ذکر می‌شود. چون این Idها تمامی متعلق به یک کاربر هستند، فراخوانی فوق به معنای اطلاع رسانی به همه، منهای کاربر جاری متصل است.
مطالب
NET Just-In-Time Optimization.
هدف از توابع خطی(Inline)
استفاده از توابع، مقداری بر زمان اجرای برنامه می‌افزاید؛ هرچند که این زمان بسیار کم و در حد میلی ثانیه است، اما باری را بر روی برنامه قرار می‌دهد و علت این تاخیر زمانی این است که در فراخوانی و اعلان توابع، کامپایلر یک کپی از تابع مورد نظر را در حافظه قرار می‌دهد و در فراخوانی تابع، به آدرس مذکور مراجعه می‌کند و در عین حال آدرس موقعیت توقف دستورات در تابع main را نیز ذخیره می‌کند تا پس از پایان تابع، به آدرس قبل برگردد و ادامه‌ی دستورات را اجرا کند. در نتیجه این آدرس دهی‌ها و نقل و انتقالات بین آنها بار زمانی را در برنامه ایجاد می‌کند که در صورت زیاد بودن توابع در برنامه و تعداد فراخوانی‌های لازم، زمان قابل توجهی خواهد شد.
یکی از تکنیک‌های بهینه که برای کاهش زمان اجرای برنامه توسط  کامپایلر‌ها استفاده  می‌شود استفاده از  توابع خطی (inline) است. این امکان در زبان C با عنوان توابع ماکرو(Macro function) و در ++C با عنوان توابع خطی (inline function) وجود دارد.
در واقع توابع خطی به  کامپایلر پیشنهاد می‌دهند، زمانی که سربار فراخوانی تابع بیشتر از سربار بدنه خود متد باشد، برای کاهش هزینه و زمان اجرای برنامه از تابع به صورت خطی استفاده کند و یک کپی از بنده‌ی تابع را در قسمتی که تابع ما فراخوانی شده است، قرار دهد که مورد آدرس دهی از میان خواهد رفت!

نمونه ای از پیاده سازی این تکنیک در زبان ++C :
inline type name(parameters) 
{
    ...
}

بررسی متدهای خطی در سی شارپ
به مثال زیر توجه کنید:
قسمت‌های getter و setter مربوط به پراپرتی‌ها سربار اضافی بر کلاس Vector می‌افزایند. این موضوع شاید آنچنان مسئله‌ی مهمی نباشد. ولی فرض کنید این پراپرتی‌ها به شکل زیر داخل حلقه‌ای طولانی قرار گیرند. اگر با استفاده از یک پروفایلر زمان اجرای برنامه را زیر نظر بگیرید، خواهید دید که بیش از 90 درصد آن صرف فراخوانی‌های متد‌های بخش‌های get , set پراپرتی‌ها است. برای این منظور باید مطمئن شویم که فراخوانی این متد‌ها، به صورت خطی صورت می‌گیرد!
 public class Vector
  {
    public double X { get; set; }
    public double Y { get; set; }
    public double Z { get; set; }

    // ...
  }
برای این منظور آزمایشی را انجام می‌دهیم. فرض کنید کلاسی را به شکل زیر داشته باشیم:
public class MyClass
  {
    public int A { get; set; }
    public int C;
  }
و برای استفاده از آن به شکل زیر عمل کنیم:
  static void Main()
{
    MyClass target = new MyClass();
    int a = target.A;
    Console.WriteLine("A = {0}", a);
    int c = target.C;
    Console.WriteLine("C = {0}", c);
  }
بعد از دیباگ برنامه و مشاهده‌ی کدهای ماشین مربوط به آن خواهیم دید که متد مربوط به getter پراپرتی A به صورت خطی فراخوانی نشده است:
            int a = target.A;
  0000003e  mov         ecx,edi
  00000040  cmp         dword ptr [ecx],ecx
  00000042  call        dword ptr ds:[05FA29A8h]
  00000048  mov         esi,eax
  0000004a  mov         dword ptr [esp+4],esi
             int c = target.C;
  00000098  mov         edi,dword ptr [edi+4]
    MyClass.get_A() looks like this:
  00000000  push        esi
  00000001  mov         esi,ecx
  00000003  cmp         dword ptr ds:[03B701DCh],0
  0000000a  je          00000011
  0000000c  call        76BA6BA7
  00000011  mov         eax,dword ptr [esi+0Ch]
  00000014  pop         esi
  00000015  ret

چه اتفاقی افتاده است؟
 کامپایلر سی شارپ در زمان کامپایل، کد‌های برنامه را به کد‌های IL تبدیل می‌کند و JITکامپایلر، این کد‌های IL را گرفته و  کد ساده‌ی ماشین را تولید می‌کند. لذا به دلیل اینکه JIT با معماری پردازنده آشنایی کافی دارد، مسئولیت تصمیم گیری اینکه کدام متد به صورت خطی فراخوانی شود برعهده‌ی آن است. در واقع این JIT است که تشخیص می‌دهد که آیا فراخونی متد به صورت خطی مناسب است یا نه و به صورت یک معاوضه کار بین خط لوله دستورالعمل‌ها و کش است.
اگر شما برنامه‌ی خود را با  (F5) و همگام با دیباگ اجرا کنید، تمام بهینه سازی‌های JIT که Inline Method هم یکی از آنهاست، از کار خواهند افتاد. برای مشاهده‌ی کد بهینه شده باید با بدون دیباگ (CTRL+F5) برنامه خود را اجرا کنید که در آن صورت مشاهده خواهید کرد، متد getter  مربوط به پراپرتی A به صورت خطی استفاده شده است.
  int a = target.A;  
00000024  mov         ebx,dword ptr [edi+0Ch]


JIT محدودیت هایی برای فراخونی به صورت خطی متد‌ها دارد :
  1.  متد هایی که حجم کد IL آنها بیشتر از 32 بایت است.
  2. متد‌های بازگشتی.
  3. متدهایی که با اتریبیوت MethodImpl علامتگذاری شدند و MethodImplOptions.NoInlining  اعمال شده بر آن
  4. متدهای virtual
  5. متدهایی که دارای کد مدیریت خطا هستند
  6. Methods that take a large value type as a parameter 
  7. Methods with complicated flowgraphs 
برای اینکه در سی شارپ به کامپایلر اعلام کنیم تا متد مورد نظر به صورت خطی مورد استفاده قرار گیرد، در دات نت 4.5 توسط اتریبیوت MethodImpl و  اعمال  MethodImplOptions.AggressiveInlining که یک نوع شمارشی است می‌توان این کار را انجام داد. مثال:
using System;
using System.Diagnostics;
using System.Runtime.CompilerServices;
class Program
{
    const int _max = 10000000;
    static void Main()
    {
         // ... Compile the methods.
        Method1();
        Method2();  
        int sum = 0;
        var s1 = Stopwatch.StartNew();
        for (int i = 0; i < _max; i++)
           {
              sum += Method1();
           }
         s1.Stop();
         var s2 = Stopwatch.StartNew();
         for (int i = 0; i < _max; i++)
             {
                sum += Method2();
             }
         s2.Stop();
         Console.WriteLine(((double)(s1.Elapsed.TotalMilliseconds * 1000000) /
        _max).ToString("0.00 ns"));
        Console.WriteLine(((double)(s2.Elapsed.TotalMilliseconds * 1000000) /
      _max).ToString("0.00 ns"));
        Console.Read();
      }
      static int Method1()
      {
         // ... No inlining suggestion.
         return "one".Length + "two".Length + "three".Length +
              "four".Length + "five".Length + "six".Length +
              "seven".Length + "eight".Length + "nine".Length +
               "ten".Length;
    }
    [MethodImpl(MethodImplOptions.AggressiveInlining)]
    static int Method2()
    {
        // ... Aggressive inlining.
        return "one".Length + "two".Length + "three".Length +
           "four".Length + "five".Length + "six".Length +
           "seven".Length + "eight".Length + "nine".Length +
            "ten".Length;
    }
}
Output
7.34 ns    No options
0.32 ns    MethodImplOptions.AggressiveInlining
در واقع با اعمال این اتریبیوت، محدودیت شماره یک مبنی بر محدودیت حجم کد IL مربوط به متد، در نظر گرفته نخواهد شد .

 مطالعه بیشتر:
بازخوردهای پروژه‌ها
مشکل در فوتر
با سلام و احترام
من از فوتر سفارشی استفاده کردم که مطلبی رو در هر صفحه نمایش داده شود
اما مشکل به این صورت است که در صفحه اول فوتر و جدول اصلی روی هم قرار میگیره اما در بقیه صفحات این مشکل وجود نداره آیا در استفاده من ایرادی وجود داره؟

        public void PageFinished(PdfWriter writer, Document document, IList<SummaryCellData> columnCellsSummaryData)
        {
            var pageSize = document.PageSize;
            var text = "صفحه " + writer.PageNumber + " از ";
            var textLen = _font.BaseFont.GetWidthPoint(text, _font.Size) + 17;
            var positionX = pageSize.Right - 10;
            var align = _direction == PdfRunDirection.RightToLeft ? Element.ALIGN_RIGHT : Element.ALIGN_LEFT;
            ColumnText.ShowTextAligned(
                canvas: _pdfContentByte,
                alignment: align,
                phrase: ReportMethod.SetFont(text, 20),
                x: positionX,
                y: pageSize.GetBottom(4),
                rotation: 0,
                runDirection: (int)_direction,
                arabicOptions: 0);
            var x = _direction == PdfRunDirection.RightToLeft ? positionX - textLen : positionX + textLen;
            _pdfContentByte.AddTemplate(_template, x, pageSize.GetBottom(4));
            //--------------------------------------
            if (_Info != null)
            {
                var table = new PdfGrid(1) { RunDirection = (int)_direction, WidthPercentage = 100 };

                string[] msgField = { "مدیر گروه", _Info.Where(sp => sp.ID == _MemberID).FirstOrDefault().InstKindName, _Info.Where(sp => sp.ID == 0).FirstOrDefault().InstKindName, "امور مالی", "معاون پشتیبانی" };
                string[] dataField = { "", _Info.Where(sp => sp.ID == _MemberID).FirstOrDefault().MasterName, _Info.Where(sp => sp.ID == 0).FirstOrDefault().MasterName, "", _Info.Where(sp => sp.ID == 1).FirstOrDefault().MasterName };
                var infoTable = new PdfGrid(msgField.Length) { RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL, WidthPercentage = 100 };
                foreach (var item in msgField)
                {
                    infoTable.AddCell(ReportMethod.SetCell(item, PdfPCell.NO_BORDER, 1, PdfPCell.ALIGN_CENTER, PdfPCell.ALIGN_MIDDLE, true, 20));
                }
                foreach (var item in dataField)
                {
                    infoTable.AddCell(ReportMethod.SetCell(item, PdfPCell.NO_BORDER, 1, PdfPCell.ALIGN_CENTER, PdfPCell.ALIGN_MIDDLE, true, 20));
                }

                table.AddCell(infoTable);
                table.SetTotalWidth(new[] { pageSize.Width - document.LeftMargin - document.RightMargin });
                table.WriteSelectedRows(
                        rowStart: 0,
                        rowEnd: -1,
                        xPos: document.LeftMargin,
                        yPos: document.BottomMargin - 10,
                        canvas: writer.DirectContent);

            }
        }


نظرات مطالب
متدهای الحاقی - Extension Methods
- این مورد مختص تمام سورس کنترلرها است. فقط اعضای تیم و اعضای تعریف شده دسترسی commit دارند.
البته می‌تونید یک کپی فقط خواندنی با checkout مسیر https://dntextensions.svn.codeplex.com/svn تهیه کنید. روش کار در اینجا توضیح داده شده.
و یا در همان سایت کدپلکس در قسمت سورس‌ها، آخرین سورس‌ها را دانلود کنید.
+ می‌تونید برای همکاری حداقل دو کار را انجام دهید:
الف) وصله‌های خودتون رو در اینجا ارسال کنید.
ب) و یا مواردی را که مدنظر دارید در سایت جاری در قسمت بازخوردهای پروژه مطرح کنید.
نظرات مطالب
نرمال سازی (قسمت سوم: Third Normal Form)

یک نکته‌ای رو چند وقت قبل حین کار با ef بهش برخوردم که جالب بود. از دید ef ، کلیدخارجی یا کلید اصلی «فقط خواندنی» هستند. یعنی اگر در اینجا کسی بخواد نام رشته رو تغییر بده مشکل ساز خواهد شد.

به دو دلیل:

- استفاده از رشته‌ها نسبت به یک عدد چون طولانی‌تر هستند کندتر است برای حالت تعریف کلید

- اگر تغییری قرار است رخ دهد، باید به تمام جداول اعمال شود. (تعریف اطلاعات تکراری)

نظرات مطالب
هزینه استفاده از دات نت فریم ورک چقدر است؟
- هر کسی می‌تونه برای کار خودش مجوز سورس باز انتخاب کنه، و مهم هم نیست که آن کار استاندارد باشد یا نباشد. مثل هزاران کاری که تابحال دیگران انجام دادن.
- در مورد مجوز فقط خواندنی MS-RSL حق با شما است؛ هر چند مثلا ASP.NET MVC3 مجوز MS-PL‌ دارد. ولی ... مهم نیست. مهم این است که سورس آن در دسترس همه است. همین در دسترس بودن سبب شده مونو الان پیاده سازی خوبی رو از ASP.NET MVC 3 ارائه بده:
http://www.mono-project.com/Release_Notes_Mono_2.10#ASP.NET_MVC3_Support
نظرات مطالب
هزینه استفاده از دات نت فریم ورک چقدر است؟
- هر کسی می‌تونه برای کار خودش مجوز سورس باز انتخاب کنه، و مهم هم نیست که آن کار استاندارد باشد یا نباشد. مثل هزاران کاری که تابحال دیگران انجام دادن.
- در مورد مجوز فقط خواندنی MS-RSL حق با شما است؛ هر چند مثلا ASP.NET MVC3 مجوز MS-PL‌ دارد. ولی ... مهم نیست. مهم این است که سورس آن در دسترس همه است. همین در دسترس بودن سبب شده مونو الان پیاده سازی خوبی رو از ASP.NET MVC 3 ارائه بده:
http://www.mono-project.com/Release_Notes_Mono_2.10#ASP.NET_MVC3_Support
مطالب
بازسازی کد: Encapsulate collection - ساده و خیلی مهم
زمانیکه متدی یک لیست (collection) را بر می‌گرداند، بهتر است این لیست، نسخه‌ای فقط خواندنی باشد. برای توضیح بیشتر این موضوع می‌توان به کلاس زیر و نحوه‌ی بازسازی آن رجوع کرد. 
در کلاس Person فرضی، متدی مسئولیت دریافت لیست درس‌های آن شخص را بر عهده دارد. متد دیگری نیز مسئولیت ثبت کردن آنها را بر عهده دارد. توجه کنید متد دریافت لیست درس ها، لیستی قابل ویرایش (افزودن یا حذف کردن) را بر می‌گرداند. 

در پیاده سازی ابتدایی، متدهای getter و setter عادی را مشاهده می‌کنیم که خیلی معمول هستند (با پیاده سازی‌های مختلف در نگارش‌های مختلف #C) .

اما چرا بهتر است لیستی فقط خواندنی را از طریق متد GetCourses برگردانیم؟  

  • زیرا برگرداندن لیست قابل ویرایش، به استفاده کننده کلاس، امکان ویرایش لیست را بدون اطلاع کلاس مالک می‌دهد. 
  • زیرا اطلاعات بیش از حدی در مورد نحوه‌ی ذخیره سازی اطلاعات در کلاس مالک را به استفاده کننده می‌دهد.
با برگرداندن نسخه‌ای فقط خواندنی از لیست خود می‌توانیم اشکالات مطرح شده را تا حدی کاهش دهیم. این بازسازی کد را می‌توان با حذف setter برای کل لیست و افزودن دو متد برای افزودن و حذف تکی آیتم‌های آن کامل کرد. با این تغییر می‌توان از عدم تغییرات خارج از اطلاع و کنترل کلاس مالک، به طور کامل اطمینان حاصل کرد. 
به طور مثال اگر در #C از کلاس List استفاده می‌کنید، می‌توان به صورت زیر این کار را انجام داد؛ نسخه عمومی‌تری مانند IReadOnlyCollection نیز وجود دارد. همچنین نسخه‌ای از دیکشنری فقط خواندنی نیز در دسترس است (IReadOnlyDictionary):
public class Refactoring 
{ 
    private List<object> objects; 
    public Refactoring() 
    { 
        objects = new List<object>(); 
    } 
    public IReadOnlyList<object> Objects { get { return objects.AsReadOnly(); } } 
}
نظرات مطالب
شروع به کار با EF Core 1.0 - قسمت 14 - لایه بندی و تزریق وابستگی‌ها
طبق این قسمت که شما اشاره داشتین :
public interface IBlogService
    {
        IReadOnlyList<Blog> GetPagedBlogsAsNoTracking(int pageNumber, int recordsPerPage);
    }

    public class BlogService : IBlogService
    {
        private readonly IUnitOfWork _uow;
        private readonly DbSet<Blog> _blogs;

        public BlogService(IUnitOfWork uow)
        {
            _uow = uow;
            _blogs = _uow.Set<Blog>();
        }

        public IReadOnlyList<Blog> GetPagedBlogsAsNoTracking(int pageNumber, int recordsPerPage)
        {
            var skipRecords = pageNumber * recordsPerPage;
            return _blogs
                        .AsNoTracking()
                        .Skip(skipRecords)
                        .Take(recordsPerPage)
                        .ToList();
        }
    }

اگر بخواهیم از امکانات توکار DbContext ( Linq و Lambda) استفاده کنیم(مثل سرچ در لیست رکوردها با استفاده از یه آیتم خاص و نه الزاما کلید اصلی) باید توی سرویس هامون DbContext رو جداگانه به شکل زیر تعریف کنیم یا از طریق  uow_ هم میشه به این امکانات دسترسی داشت؟
    public class BlogService : IBlogService
    {
        private readonly IUnitOfWork _uow;
        private readonly DbSet<Blog> _blogs;
        private readonly AppDbContext _ctx;

        public BlogService(IUnitOfWork uow, AppDbContext ctx)
        {
            _uow = uow;
            _blogs = _uow.Set<Blog>();
            _ctx = ctx
        }

       public IReadOnlyList<Blog> GetBlogWithTerm(string search)
        {
          var list = _ctx.Posts.Where(p => p.Title.Contains("test title")))
                           .ToList();
        }
    }