نظرات نظرسنجیها
به نظرم سوال دقیق نیست. یادگیری در چه حد؟ اگه در حد یادگرفتن مثلا، نحوه استفاده از Powershell برای ایجاد nuget package برای همه پروژههای یک solution باشه، آره استفاده میکنم، ولی اینکه بخوام شروع به یادگیری اندروید کنم، خیر.
- Fixed an issue that caused Xamarin.Android projects using the Xamarin.Android.Arch.Work.Runtime NuGet package to fail with "class file for com.google.common.util.concurrent.ListenableFuture not found".
- Fixed Link assemblies causes app crashes if you have an EditText in VS2019 Preview 2
- Fixed error 'Some or all identity references could not be translated' when opening extension manager; fixed failure to persist some IDE settings.
- Fixed Parallel Stacks shows nonsense number of threads
- Fixed After repair, build cmake folder fails with D8050, compile using tasks.vs.json fails with "cl" is not recognized
- Fixed No longer able to group by trait in Test Explorer with VS 2019 Preview
- Fixed Some c++ code analysis warnings are not localized
- Fixed Service Fabric Project not loading
- Now correctly reports $(MSBuildVersion) as 16.2.x, instead of the erroneous 16.200.19.
- Fixed issue causing a random crash after closing GoToAll/Symbol UI.
- Fixed crash during Visual Studio sign-in.
- Fixed an issue where forms previewer on Android frequently stops responding and needs a restart.
- Added iOS Designer Xcode 10.3 support.
در این پست با مفاهیم اولیه این کتابخانه آشنا شدید. برای بررسی و پیاده سازی مثال، ابتدا یک Blank Solution را ایجاد نمایید. فرض کنید قصد پیاده سازی یک پروژه بزرگ ماژولار را داریم. برای این کار لازم است مراحل زیر را برای طراحی ساختار مناسب پروژه دنبال نمایید.
نکته: آشنایی اولیه با مفاهیم MEF از ملزومات این بخش است.
»ابتدا یک Class Library به نام Views ایجاد نمایید و اینترفیس زیر را به صورت زیر در آن تعریف نمایید. این اینترفیس رابط بین کنترلر و View از طریق ViewModel خواهد بود.
اینترفیس IView در مسیر System.Waf.Applications قرار دارد. در نتیجه از طریق nuget اقدام به نصب Package زیر نمایید:
»حال در Solution ساخته شده یک پروژه از نوع WPF Application به نام Shell ایجاد کنید. با استفاده از نیوگت، Waf Package را نصب نمایید؛ سپس ارجاعی از اسمبلی Views را به آن ایجاد کنید. output type اسمبلی Shell را به نوع ClassLibrary تغییر داده، همچنین فایلهای موجود در آن را حذف نمایید. یک فایل Xaml جدید را به نام BookShell ایجاد نمایید و کدهای زیر را در آن کپی نمایید:
این فرم فقط شامل یک دیتاگرید برای نمایش اطلاعات کتابهاست. دیتای آن از طریق ViewModel تامین خواهد شد، در نتیجه ItemsSource آن به خاصیتی به نام Books بایند شده است. حال ارجاعی به اسمبلی System.ComponentModel.Composition دهید. سپس در Code behind این فرم کدهای زیر را کپی کنید:
»یک Class Library به نام Models بسازید و بعد از ایجاد آن، کلاس زیر را به عنوان مدل Book در آن کپی کنید:
»یک Class Library دیگر به نام ViewModels ایجاد کنید و همانند مراحل قبلی، Package مربوط به WAF را نصب کنید. سپس کلاسی به نام BookViewModel ایجاد نمایید و کدهای زیر را در آن کپی کنید (ارجاع به اسمبلیهای Views و Models را فراموش نکنید):
»بخش بعدی ساخت یک Class Library دیگر به نام Controllers است. در این Library نیز بعد از ارجاع به اسمبلیهای زیر کتابخانه WAF را نصب نمایید.
نکته مهم این کلاس این است که BookViewModel به عنوان وابستگی این کنترلر تعریف شده است. در نتیجه در هنگام وهله سازی از این کنترلر Container مورد نظر یک وهله از BookViewModel را در اختیار آن قرار خواهد داد. در متد Run نیز ابتدا مقدار Book که به ItemsSource دیتا گرید در BookShell مقید شده است مقدار خواهد گرفت. سپس با فراخوانی متد Show از اینترفیس IBookView، متد Show در BookShell فراخوانی خواهد شد که نتیجه آن نمایش فرم مورد نظر است.
طراحی Bootstrapper
در پروژههای ماژولار Bootstrapper از ملزومات جدانشدنی این گونه پروژه هاست. برای این کار ابتدا یک WPF Application دیگر به نام Bootstrapper ایجاد نماید. سپس ارجاعی به اسمبلیهای زیر را در آن قرار دهید:
»Controllers
»Views
»ViewModels
»Shell
»System.ComponentModel.Composition
»نصب بسته WAF با استفاده از nuget
حال یک کلاس به نام AppBootstrapper ایجاد نمایید و کدهای زیر را در آن کپی نمایید:
اگر با MEF آشنا باشید کدهای بالا نیز برای شما مفهوم مشخصی دارند. در متد Run این کلاس ابتدا Catalog ساخته میشود. سپس با اسکن اسمبلیهای مورد نظر تمام Exportها و Importهای لازم واکشی شده و به Conrtainer مورد نظر رجیستر میشوند. در انتها نیز با وهله سازی از BookController و فراخوانی متد Run آن خروجی زیر نمایان خواهد شد.
در پایان، ساختار پروژه به صورت زیر خواهد شد:
در این صورت تمام اسمبلیهای موجود در این مسیر اسکن خواهند شد.
نکته: میتوان به جای جداسازی فیزیکی لایهها آنها را از طریق Directoryها به صورت منطقی در قالب یک اسمبلی نیز مدیریت کرد.
نکته: بهتر است به جای رفرنس مستقیم اسمبلیها به Bootstrapper با استفاده از Pre post build در قسمت Build Event، اسمبلیهای مورد نظر را در یک مسیر Build کپی نمایید که روش آن به تفصیل در این پست و این پست شرح داده شده است.
دانلود سورس پروژه
نکته: آشنایی اولیه با مفاهیم MEF از ملزومات این بخش است.
»ابتدا یک Class Library به نام Views ایجاد نمایید و اینترفیس زیر را به صورت زیر در آن تعریف نمایید. این اینترفیس رابط بین کنترلر و View از طریق ViewModel خواهد بود.
public interface IBookView : IView { void Show(); void Close(); }
Install-Package WAF
<Window x:Class="Shell.BookShell" xmlns="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation" xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml" Title="Book View" Height="350" Width="525"> <Grid> <DataGrid ItemsSource="{Binding Books}" HorizontalAlignment="Left" Margin="10,10,0,0" VerticalAlignment="Top" Width="400" Height="200"> <DataGrid.Columns> <DataGridTextColumn Header="Code" Binding="{Binding Code}" Width="100"></DataGridTextColumn> <DataGridTextColumn Header="Title" Binding="{Binding Title}" Width="300"></DataGridTextColumn> </DataGrid.Columns> </DataGrid> </Grid> </Window>
[Export(typeof(IBookView))] [PartCreationPolicy(CreationPolicy.NonShared)] public partial class BookShell : Window, IBookView { public BookShell() { InitializeComponent(); } }
کاملا واضح است که این فرم اینترفیس IBookView را پیاده سازی کرده است. از آنجاکه کلاس Window به صورت پیش فرض دارای متدهای Show و Close است در نتیجه نیازی به پیاده سازی مجدد متدهای IBookView نیست. دستور Export باعث میشود که این کلاس به عنوان وابستگی به Composition Container اضافه شود تا در جای مناسب بتوان از آن وهله سازی کرد. نکتهی مهم این است که به دلیل آنکه این کلاس، اینترفیس IBookView را پیاده سازی کرده است در نتیجه نوع Export این کلاس حتما باید به صورت صریح از نوع IBookView باشد.
»یک Class Library به نام Models بسازید و بعد از ایجاد آن، کلاس زیر را به عنوان مدل Book در آن کپی کنید:
public class Book { public int Code { get; set; } public string Title { get; set; } }
[Export] [Export(typeof(ViewModel<IBookView>))] public class BookViewModel : ViewModel<IBookView> { [ImportingConstructor] public BookViewModel(IBookView view) : base(view) { } public ObservableCollection<Book> Books { get; set; } }
ViewModel مورد نظر از کلاس ViewModel of T ارث برده است. نوع این کلاس معادل نوع View مورد نظر ماست که در اینجا مقصود IBookView است. این کلاس شامل خاصیتی به نام ViewCore است که امکان فراخوانی متدها و خاصیتهای View را فراهم مینماید. وظیفه اصلی کلاس پایه ViewModel، وهله سازی از View سپس ست کردن خاصیت DataContext در View مورد نظر به نمونه وهله سازی شده از ViewModel است. در نتیجه عملیات مقید سازی در Shell به درستی انجام خواهدشد.
به دلیل اینکه سازنده پیش فرض در این کلاس وجود ندارد حتما باید از ImportingConstructor استفاده نماییم تا CompositionContainer در هنگام عملیات وهله سازی Exception صادر نکند.
به دلیل اینکه سازنده پیش فرض در این کلاس وجود ندارد حتما باید از ImportingConstructor استفاده نماییم تا CompositionContainer در هنگام عملیات وهله سازی Exception صادر نکند.
»بخش بعدی ساخت یک Class Library دیگر به نام Controllers است. در این Library نیز بعد از ارجاع به اسمبلیهای زیر کتابخانه WAF را نصب نمایید.
- Views
- Models
- ViewModels
- System.ComponentModel.Composition
[Export] public class BookController { [ImportingConstructor] public BookController(BookViewModel viewModel) { ViewModelCore = viewModel; } public BookViewModel ViewModelCore { get; private set; } public void Run() { var result = new List<Book>(); result.Add(new Book { Code = 1, Title = "Book1" }); result.Add(new Book { Code = 2, Title = "Book2" }); result.Add(new Book { Code = 3, Title = "Book3" }); ViewModelCore.Books = new ObservableCollection<Models.Book>(result); (ViewModelCore.View as IBookView).Show(); } }
طراحی Bootstrapper
در پروژههای ماژولار Bootstrapper از ملزومات جدانشدنی این گونه پروژه هاست. برای این کار ابتدا یک WPF Application دیگر به نام Bootstrapper ایجاد نماید. سپس ارجاعی به اسمبلیهای زیر را در آن قرار دهید:
»Controllers
»Views
»ViewModels
»Shell
»System.ComponentModel.Composition
»نصب بسته WAF با استفاده از nuget
حال یک کلاس به نام AppBootstrapper ایجاد نمایید و کدهای زیر را در آن کپی نمایید:
public class AppBootstrapper { public CompositionContainer Container { get; private set; } public AggregateCatalog Catalog { get; private set; } public void Run() { Catalog = new AggregateCatalog(); Catalog.Catalogs.Add(new AssemblyCatalog(Assembly.GetExecutingAssembly())); Catalog.Catalogs.Add(new AssemblyCatalog(String.Format("{0}\\{1}", Environment.CurrentDirectory, "Shell.dll"))); Catalog.Catalogs.Add(new AssemblyCatalog(String.Format("{0}\\{1}", Environment.CurrentDirectory, "ViewModels.dll"))); Catalog.Catalogs.Add(new AssemblyCatalog(String.Format("{0}\\{1}", Environment.CurrentDirectory, "Controllers.dll"))); Container = new CompositionContainer(Catalog); var batch = new CompositionBatch(); batch.AddExportedValue(Container); Container.Compose(batch); var bookController = Container.GetExportedValue<BookController>(); bookController.Run(); } }
نکته بخش Startup را از فایل App.Xaml خذف نمایید و در متد Startup این فایل کد زیر را کپی کنید:
public partial class App : Application { protected override void OnStartup(StartupEventArgs e) { new Bootstrapper.AppBootstrapper().Run(); } }
نکته: میتوان بخش اسکن اسمبلیها را توسط یک DirecotryCatalog به صورت زیر خلاصه کرد:
Catalog.Catalogs.Add(new DirectoryCatalog(Environment.CurrentDirectory));
نکته: میتوان به جای جداسازی فیزیکی لایهها آنها را از طریق Directoryها به صورت منطقی در قالب یک اسمبلی نیز مدیریت کرد.
نکته: بهتر است به جای رفرنس مستقیم اسمبلیها به Bootstrapper با استفاده از Pre post build در قسمت Build Event، اسمبلیهای مورد نظر را در یک مسیر Build کپی نمایید که روش آن به تفصیل در این پست و این پست شرح داده شده است.
دانلود سورس پروژه
بطور معمول این مشکل باید از طریق فعال کردن گزینه Package Restore همانطورکه در ادامه این ارور Enable NuGet Package Restore to download them. به آن اشاره میکند حل شود، ولی زمانیکه این اتفاق به دلیل بروزرسانی ویژوال استدیو و nuget ویا افزودن یک پروژه از قبل نوشته شده به Solution ای جدید رخ بدهد، مشکل از طریق فعال کردن Package Restore حل نمیشود.
روشهای زیادی برای تهیهی یک بستهی نیوگت وجود دارند، مانند استفاده از برنامهی NuGet Package Explorer و یا تهیهی یک فایل nuspec و تغییر مداوم جزئیات آن، به ازای هر نگارش جدید پروژه. در ادامه قصد داریم روش خودکار سازی این تغییرات را بررسی کنیم.
الف) تهیه فایل nuspec
NuGet قابلیت پذیرش متغیرهای خود تکمیل شوندهای را نیز دارد. فایل nuspec یا جزئیات بستهی تولیدی نیوگت، در این حالت یک چنین شکلی را پیدا میکند:
برای مثال اگر پروژهی ما TestNuget نام دارد، فایلی به نام TestNuget.nuspec را با محتویات فوق برای آن تهیه خواهیم کرد. همانطور که مشاهده میکنید، در این فایل ویژه، هیچکدام از اطلاعات شماره نگارش پروژه، نام نویسنده و غیره، از پیش تعیین نشدهاند. این اطلاعات، از فایل AssemblyInfo.cs پروژه، به صورت خودکار دریافت خواهند شد و نکتهی مهم آن، قرار گرفتن این فایل nuspec در پوشهی اصلی پروژه است. از این جهت که برای کامپایل آن و تبدیل به یک بستهی نیوگت، فایل nuget.exe را بر روی فایل پروژهی اصلی برنامه اجرا خواهیم کرد و نه بر روی این فایل nuspec.
بنابراین تکمیل اطلاعات فایل AssemblyInfo.cs را فراموش نکنید. برای مثال اطلاعات AssemblyCompany آن، در قسمت authors فایل فوق جایگزین میشود.
ب) تهیه فایل NuGet.exe
فایل NuGet.exe را جهت کامپایل فایل فرضی TestNuget.nuspec نیاز داریم. میتوان آنرا از سایت کدپلکس تهیه کرد و یا تنها کافی است بر روی Solution موجود در VS.NET کلیک راست کرده و گزینهی Enable NuGet Package Restrore را انتخاب کنیم. با اینکار به صورت خودکار پوشهی ویژهای به نام .nuget به همراه فایل NuGet.exe ایجاد میشود.
ج) کامپایل فایل nuspec
در همان پوشهی جدید .nuget، یک فایل bat را با محتوای ذیل تهیه کنید:
در این مثال، مسیر TestNuGet\TestNuGet.csproj به محل قرارگیری فایل پروژهی برنامه اشاره میکند. در اینجا فایل nuget.exe را بر روی فایل csproj برنامه اجرا خواهیم کرد. با توجه به اینکه قرار است یک بستهی عمومی منتشر شود، بهتر است تنظیمات تولید بستهی نیوگت را بر روی حالت release قرار داد که در این دستور، قید شدهاست.
در ادامه برای اینکه امکان آزمایش محلی این بسته را نیز داشته باشیم، فایل بستهی تولیدی، به کش محلی نیوگت، در سیستم جاری کپی میشود.
نکتهی جالب این روش، تهیهی قسمت dependencies پروژه، به صورت خودکار است:
اطلاعاتی را که در اینجا مشاهده میکنید، حاصل کامپایل فایل nuspec معرفی شدهی در ابتدای بحث است (با اجرای فایل bat تهیه شده) که یک کپی از آن در فایل TestNuget.1.0.0.0.nupkg نهایی نیز قرار میگیرد. به این ترتیب دیگر نیازی نیست تا این قسمت را به صورت دستی معرفی و هر بار با به روز رسانی وابستگیهای پروژه، شماره نگارشهای آنها را نیز به روز کرد. اطلاعات version به صورت خودکار از پروژهی جاری استخراج میشوند.
د) آزمایش محلی بستهی جدید
اکنون که فایل TestNuget.1.0.0.0.nupkg تولیدی را در آدرس localappdata%\NuGet\Cache% نیز کپی کردهایم، به منوی Tools/Options مراجعه و در قسمت NuGet Package Manager آن، به قسمت Package sources، این آدرس کش محلی را نیز معرفی کنید:
به این ترتیب، بدون ارسال یک بسته به سایت اصلی نیوگت، میتوان بسته را از کش محلی نیوگت نصب و آزمایش کرد:
فایلهای ذکر شده در مطلب فوق را از اینجا میتوانید دریافت کنید:
TestNuget.zip
الف) تهیه فایل nuspec
NuGet قابلیت پذیرش متغیرهای خود تکمیل شوندهای را نیز دارد. فایل nuspec یا جزئیات بستهی تولیدی نیوگت، در این حالت یک چنین شکلی را پیدا میکند:
<?xml version="1.0"?> <package > <metadata> <id>$id$</id> <version>$version$</version> <title>$title$</title> <authors>$author$</authors> <owners>$author$</owners> <licenseUrl>https://site.com/prj/LICENSE</licenseUrl> <projectUrl>https://site.com/prj</projectUrl> <requireLicenseAcceptance>false</requireLicenseAcceptance> <description>$description$</description> <copyright>Copyright 2015 My Name</copyright> </metadata> </package>
بنابراین تکمیل اطلاعات فایل AssemblyInfo.cs را فراموش نکنید. برای مثال اطلاعات AssemblyCompany آن، در قسمت authors فایل فوق جایگزین میشود.
ب) تهیه فایل NuGet.exe
فایل NuGet.exe را جهت کامپایل فایل فرضی TestNuget.nuspec نیاز داریم. میتوان آنرا از سایت کدپلکس تهیه کرد و یا تنها کافی است بر روی Solution موجود در VS.NET کلیک راست کرده و گزینهی Enable NuGet Package Restrore را انتخاب کنیم. با اینکار به صورت خودکار پوشهی ویژهای به نام .nuget به همراه فایل NuGet.exe ایجاد میشود.
ج) کامپایل فایل nuspec
در همان پوشهی جدید .nuget، یک فایل bat را با محتوای ذیل تهیه کنید:
"%~dp0NuGet.exe" pack "..\TestNuGet\TestNuGet.csproj" -Prop Configuration=Release copy "%~dp0*.nupkg" "%localappdata%\NuGet\Cache" pause
در ادامه برای اینکه امکان آزمایش محلی این بسته را نیز داشته باشیم، فایل بستهی تولیدی، به کش محلی نیوگت، در سیستم جاری کپی میشود.
نکتهی جالب این روش، تهیهی قسمت dependencies پروژه، به صورت خودکار است:
<?xml version="1.0"?> <package xmlns="http://schemas.microsoft.com/packaging/2011/08/nuspec.xsd"> <metadata> <id>TestNuget</id> <version>1.0.0.0</version> <title>TestNuget</title> <authors>Vahid N.</authors> <owners>Vahid N.</owners> <licenseUrl>https://site.com/prj/LICENSE</licenseUrl> <projectUrl>https://site.com/prj</projectUrl> <requireLicenseAcceptance>false</requireLicenseAcceptance> <description>This is a test.</description> <copyright>Copyright 2015 My Name</copyright> <dependencies> <dependency id="EntityFramework" version="6.1.2" /> </dependencies> </metadata> </package>
د) آزمایش محلی بستهی جدید
اکنون که فایل TestNuget.1.0.0.0.nupkg تولیدی را در آدرس localappdata%\NuGet\Cache% نیز کپی کردهایم، به منوی Tools/Options مراجعه و در قسمت NuGet Package Manager آن، به قسمت Package sources، این آدرس کش محلی را نیز معرفی کنید:
به این ترتیب، بدون ارسال یک بسته به سایت اصلی نیوگت، میتوان بسته را از کش محلی نیوگت نصب و آزمایش کرد:
فایلهای ذکر شده در مطلب فوق را از اینجا میتوانید دریافت کنید:
TestNuget.zip
در قسمت قبل، دو عمل متداول نحوهی ایجاد و اجرای یک پروژهی جدید ASP.NET Core را بررسی کردیم. در ادامه میخواهیم معادل سایر اعمالی را که میتوان با نگارش کامل ویژوال استودیو انجام داد، در VSCode نیز برشماریم.
کار با IDE و حرکت بین کدها
در ادامه، همان پروژهای را که در قسمت قبل ایجاد کردیم، مجددا با وارد شدن به پوشهی آن و اجرای دستور . code، توسط VSCode باز خواهیم کرد. سپس فایل Program.cs آنرا باز کنید. فرض کنید در سطر ذیل آن:
میخواهیم به نحو سادهتری به کلاس Startup آن مراجعه کنیم. برای اینکار دو روش وجود دارد:
الف) اشارهگر ماوس را به آن نزدیک کنید و سپس دکمهی Ctrl را نگه دارید. به این ترتیب واژهی Startup تبدیل به یک لینک خواهد شد که با کلیک بر روی آن میتوان به کلاس Startup رسید.
ب) روش دوم، قرار دادن اشارهگر متنی بر روی واژه Startup و سپس فشردن دکمهی F12 است. این گزینه بر روی منوی کلیک راست بر روی این واژه نیز وجود دارد.
اگر دکمهی F12 را بر روی کلاسی فشار دهید که کدهای آن در IDE وجود ندارند، یک صفحهی جدید باز شده و کلاس تعریف آنرا بر اساس ساختار و متادیتای این اسمبلی، به همراه مستندات کامل آنها نمایش میدهد.
در این حالت اگر خواستید به مکان قبلی بازگردید فقط کافی است دکمههای alt + left cursor key را بفشارید.
در اینجا امکان یافتن ارجاعات به یک کلاس، مشاهدهی پیاده سازیها و همچنین یک Refactoring به نام rename symbol نیز موجود است که با استفادهی از آن، تمام ارجاعات به این کلاس در IDE نیز تغییرنام خواهند یافت.
یافتن سریع فایلها در IDE
در یک پروژهی بزرگ، برای یافتن سریع یک فایل، تنها کافی است دکمههای Ctrl+P را فشرده و در صفحهی دیالوگ باز شده، قسمتی از نام آنرا جستجو کنید:
همچنین اگر میخواهید محتوای فایلها را جهت یافتن واژهای خاص جستجو کنید، کلیدهای Ctrl+Shift+F (منوی Edit بالای صفحه و یا دومین آیکن در نوار ابزار عمودی سمت چپ صفحه) چنین امکانی را فراهم میکنند:
افزودن فایلهای جدید به پروژه
فرض کنید میخواهیم یک کنترلر جدید را به پوشهی Controllers اضافه کنیم:
برای اینکار ابتدا پوشهی Controllers را انتخاب کنید. در همین حال، نوار ابزاری ظاهر میشود که توسط آن میتوان در این پوشه، یک فایل جدید و یا یک پوشهی جدید را ایجاد کرد.
اگر علاقمند به ایجاد فایل یا پوشهای در ریشهی پروژه باشید، باید تمام فایلها و پوشههای موجود، در حالت انتخاب نشده قرار بگیرند. به همین جهت فقط کافی است در یک مکان خالی، در لیست فایلها کلیک کنید تا فایلها و پوشهها از حالت انتخاب شده خارج شوند. اکنون نوار ابزار ظاهر شدهی افزودن فایلها، به پوشهی ریشهی پروژه اشاره میکند.
در ادامه فایل جدید AboutController.cs را در پوشهی Controllers ایجاد کنید. مشاهده خواهید کرد که یک فایل کاملا خالی ایجاد شدهاست. در VSCode به ازای پسوندهای مختلف فایلها، قالبهای از پیش آماده شدهای برای آنها درنظر گرفته نمیشود و نمای ابتدایی تمام آنها خالی است.
اما در اینجا اگر کلمهی name را تایپ کنیم، دو پیشنهاد افزودن فضای نام را ارائه میدهد:
اولی صرفا نام namespace را در صفحه درج خواهد کرد. دومی به یک code snippet اشاره میکند و کار آن ایجاد قالب یک فضای نام جدید است. برای درج آن فقط کافی است دکمهی tab را بفشارید.
همین کار را در مورد class نیز میتوان تکرار کرد و در اینجا در intellisense ظاهر شده یا میتوان واژهی class را درج کرد و یا code snippet آنرا انتخاب نمود که یک کلاس جدید را ایجاد میکند:
یک نکته: در VSCode نیازی نیست تا مدام دکمههای Ctrl+S را جهت ذخیره سازی فایلهای تغییر کرده فشرد. میتوان از منوی فایل، گزینهی Auto Save را انتخاب کرد تا اینکار را به صورت خودکار انجام دهد.
ایجاد Code Snippets جدید
هرچند تا اینجا با استفاده از code snippets پیش فرض فضاهای نام و کلاسها، یک کلاس جدید را ایجاد کردیم، اما روش سادهتری نیز برای انجام اینکارها و تکمیل کنترلر وجود دارد.
برای این منظور به منوی File -> Preferences -> User snippets مراجعه کنید و سپس از لیست ظاهر شده، زبان #C را انتخاب کنید:
به این ترتیب یک قالب جدید code snippet تولید خواهد شد. در اینجا میخواهیم برای تولید Actionهای یک کنترلر نیز یک code snippet جدید را تهیه کنیم:
- کدهای snippet، در داخل آرایهی body درج میشوند. هر عضو این آرایه یک سطر از کدها را تشکیل خواهد داد.
- در این آرایه، 0$ جائی است که اشارهگر متنی پس از درج snippet قرار میگیرد و 1$ به نامی که قرار است توسط کاربر تکمیل شود، اشاره میکند که در اینجا یک نام پیش فرض مانند ActionName را هم میتوان برای آن درنظر گرفت.
- در اینجا prefix نامی است که اگر در صفحه تایپ شود، منوی انتخاب این code snippet را ظاهر میکند:
استفاده از بستههای Code Snippets آماده
خوشبختانه پشتیبانی جامعهی توسعه دهندگان از VSCode بسیار مطلوب است و علاوه بر افزونههای قابل توجهی که برای آن نوشته شدهاند، بستههای Code Snippets آمادهای نیز جهت بالابردن سرعت کار با آن وجود دارند. برای دریافت آنها، به نوار ابزار عمودی که در سمت چپ صفحه وجود دارد، مراجعه کنید و گزینهی extensions آنرا انتخاب نمائید:
در اینجا اگر aspnetcore را جستجو کنید، لیست بستههای code snippets برچسب گذاری شدهی با aspnetcore ظاهر میشود. در همینجا اگر یکی از آنها را انتخاب کنید، در سمت راست صفحه میتوانید توضیحات آن را نیز مشاهده و مطالعه نمائید (بدون نیاز به خروج از IDE).
برای مثال wilderminds-aspnetcore-snippets را نصب کنید. پس از آن تنها کافی است mvc6 را درون یک کلاس کنترلر تایپ نمائید تا امکانات آن ظاهر شوند:
برای نمونه پس از ایجاد یک فایل خالی کنترلر، انتخاب code snippet ایی به نام mvc6-controller، سبب ایجاد یک کنترلر کامل به همراه اکشن متدهایی پیش فرض میشود. بنابراین معادل قالبهای new items در نگارش کامل ویژوال استودیو در اینجا میتوان از Code Snippets استفاده کرد.
درکل برای یافتن مواردی مشابه، بهتر است واژهی کلیدی snippets را در قسمت extensions جستجو نمائید و آنها صرفا مختص به #C یا ASP.NET Core نیستند.
مدیریت ارجاعات و بستههای نیوگت در برنامههای ASP.NET Core
تا اینجا مدیریت فایلها و نحوهی تکمیل آنها را توسط code snippets، بررسی کردیم. قدم بعدی و گردش کاری مهم مورد نیاز دیگر، نحوهی افزودن ارجاعات به پروژه در VSCode است.
مدیریت ارجاعات در نگارشهای جدید ASP.NET Core، در فایل csproj برنامه انجام میشوند. در اینجا است که بستههای نیوگت جدید، ارجاعات به پروژههای دیگر و حتی شماره فریم ورک مورد استفاده تعیین میشوند.
برای نمونه بستهی نیوگت DNTPersianUtils.Core را به لیست ارجاعات آن اضافه کنید:
بلافاصله با انجام این تغییر و ذخیرهی فایل csproj، گزینهی بازیابی و نصب آن نیز ظاهر میشود:
در اینجا با کلیک بر روی لینک و یا دکمهی restore ، کار دریافت این بسته و نصب آن انجام خواهد شد.
اگر علاقمند بودید تا اینکار را در خط فرمان به صورت دستی انجام دهید، دکمههای Ctrl+ back-tick را فشرده، تا امکانات خط فرمان درون VSCode ظاهر شوند و سپس دستور dotnet restore را صادر کنید.
روش دوم ثبت بستههای نیوگت در فایل csproj، مراجعه به خط فرمان (فشردن دکمههای دکمههای Ctrl+ back-tick) و صدور دستور ذیل است:
به این ترتیب با استفاده از امکانات dotnet-cli نیز میتوان آخرین نگارش یک بستهی نیوگت را دریافت و به صورت خودکار به پروژه اضافه نمود. اگر نگارش خاصی مدنظر است، باید توسط پرچم version-- آنرا در انتهای دستور مشخص کرد.
دیباگ برنامههای ASP.NET Core در VSCode
در قسمت قبل با فرامین dotnet run و dotnet build و همچنین نحوهی اجرای سریع آنها آشنا شدیم. در ادامه اگر به نوار ابزار عمودی کنار صفحهی آن دقت کنید، گزینهی دیباگ نیز وجود دارد:
در اینجا دو نوع نحوهی برپایی و اجرای برنامه را مشاهده میکنید که هر دو مورد در فایل vscode\launch.json. زمانیکه دیباگ پروژه را در ابتدای باز کردن آن در VSCode فعال میکنیم، تعریف شدهاند.
برای بررسی آن فایل HomeController.cs را گشوده و در ابتدای متد About آن یک break point را قرار دهید (با حرکت دادن اشارهگر ماوس، جائیکه شماره سطرها قرار دارند، علامت درج break point ظاهر میشود که با کلیک بعدی، دائمی خواهد شد و برعکس):
پس از آن تنها کاری که باید انجام داد، فشردن دکمهی F5 است که به معنای اجرای برنامه به همراه اتصال دیباگر به آن میباشد (در قسمت قبل، Ctrl+F5 را بررسی کردیم که به معنای اجرای برنامه، بدون اتصال دیباگر به آن است).
در ادامه پس از اجرای برنامه، بر روی لینک About کلیک کنید تا اکشن متد آن اجرا شود. بلافاصله کنترل کار به VSCode بازگشته و سطری که بر روی آن break-point قرار داده بودیم، ظاهر میشود:
اطلاعات بیشتر آن در برگهی دیباگ ظاهر میشوند و در کل تجربهی کاربری آن همانند سایر IDEهایی است که تاکنون با آنها کار کردهاید.
یک نکته: در اینجا در داخل فایلهای View (فایلهای razor) نیز میتوان break point قرار داد.
برپایی یک Watcher Build
ابزار ویژهای به همراه ابزارهای Build مخصوص پروژههای NET Core. وجود دارد به نام watcher که تغییرات پوشههای برنامه را تحت نظر قرار داده و با هر تغییری، پروژه را کامپایل میکند. به این ترتیب به سرعت میتوان آخرین تغییرات برنامه را در مرورگر بررسی کرد. برای نصب آن، تنظیم ذیل را به فایل csproj برنامه اضافه کنید:
پس از آن دکمههای Ctrl+ back-tick را فشرده تا امکانات خط فرمان، درون VSCode ظاهر شود و سپس دستور dotnet restore را صادر کنید.
اکنون برای استفادهی از آن تنها کافی است دستور ذیل را صادر کنید:
همانطور که مشاهده میکنید، پروژه را کامپایل کرده و بر روی پورت 5000 ارائه میدهد. به علاوه از این پس با هر تغییری در فایلهای #C پروژه، این کامپایل خودکار بوده و نیازی به تکرار این عملیات نیست.
یک نکته: اینبار برای دیباگ برنامه، باید گزینهی attach را انتخاب کرد:
اگر بر روی دکمهی سبز رنگ کنار آن کلیک کنید، لیست پروسههای دات نتی ظاهر شده و در این حالت میتوانید دیباگر را به پروسهی dotnet exec ایی که به dll برنامه اشاره میکند، متصل کنید (و نه پروسهی dotnet watch run که در حقیقت پروسهی dotnet exec را مدیریت میکند).
کار با IDE و حرکت بین کدها
در ادامه، همان پروژهای را که در قسمت قبل ایجاد کردیم، مجددا با وارد شدن به پوشهی آن و اجرای دستور . code، توسط VSCode باز خواهیم کرد. سپس فایل Program.cs آنرا باز کنید. فرض کنید در سطر ذیل آن:
.UseStartup<Startup>()
الف) اشارهگر ماوس را به آن نزدیک کنید و سپس دکمهی Ctrl را نگه دارید. به این ترتیب واژهی Startup تبدیل به یک لینک خواهد شد که با کلیک بر روی آن میتوان به کلاس Startup رسید.
ب) روش دوم، قرار دادن اشارهگر متنی بر روی واژه Startup و سپس فشردن دکمهی F12 است. این گزینه بر روی منوی کلیک راست بر روی این واژه نیز وجود دارد.
اگر دکمهی F12 را بر روی کلاسی فشار دهید که کدهای آن در IDE وجود ندارند، یک صفحهی جدید باز شده و کلاس تعریف آنرا بر اساس ساختار و متادیتای این اسمبلی، به همراه مستندات کامل آنها نمایش میدهد.
در این حالت اگر خواستید به مکان قبلی بازگردید فقط کافی است دکمههای alt + left cursor key را بفشارید.
در اینجا امکان یافتن ارجاعات به یک کلاس، مشاهدهی پیاده سازیها و همچنین یک Refactoring به نام rename symbol نیز موجود است که با استفادهی از آن، تمام ارجاعات به این کلاس در IDE نیز تغییرنام خواهند یافت.
یافتن سریع فایلها در IDE
در یک پروژهی بزرگ، برای یافتن سریع یک فایل، تنها کافی است دکمههای Ctrl+P را فشرده و در صفحهی دیالوگ باز شده، قسمتی از نام آنرا جستجو کنید:
همچنین اگر میخواهید محتوای فایلها را جهت یافتن واژهای خاص جستجو کنید، کلیدهای Ctrl+Shift+F (منوی Edit بالای صفحه و یا دومین آیکن در نوار ابزار عمودی سمت چپ صفحه) چنین امکانی را فراهم میکنند:
افزودن فایلهای جدید به پروژه
فرض کنید میخواهیم یک کنترلر جدید را به پوشهی Controllers اضافه کنیم:
برای اینکار ابتدا پوشهی Controllers را انتخاب کنید. در همین حال، نوار ابزاری ظاهر میشود که توسط آن میتوان در این پوشه، یک فایل جدید و یا یک پوشهی جدید را ایجاد کرد.
اگر علاقمند به ایجاد فایل یا پوشهای در ریشهی پروژه باشید، باید تمام فایلها و پوشههای موجود، در حالت انتخاب نشده قرار بگیرند. به همین جهت فقط کافی است در یک مکان خالی، در لیست فایلها کلیک کنید تا فایلها و پوشهها از حالت انتخاب شده خارج شوند. اکنون نوار ابزار ظاهر شدهی افزودن فایلها، به پوشهی ریشهی پروژه اشاره میکند.
در ادامه فایل جدید AboutController.cs را در پوشهی Controllers ایجاد کنید. مشاهده خواهید کرد که یک فایل کاملا خالی ایجاد شدهاست. در VSCode به ازای پسوندهای مختلف فایلها، قالبهای از پیش آماده شدهای برای آنها درنظر گرفته نمیشود و نمای ابتدایی تمام آنها خالی است.
اما در اینجا اگر کلمهی name را تایپ کنیم، دو پیشنهاد افزودن فضای نام را ارائه میدهد:
اولی صرفا نام namespace را در صفحه درج خواهد کرد. دومی به یک code snippet اشاره میکند و کار آن ایجاد قالب یک فضای نام جدید است. برای درج آن فقط کافی است دکمهی tab را بفشارید.
همین کار را در مورد class نیز میتوان تکرار کرد و در اینجا در intellisense ظاهر شده یا میتوان واژهی class را درج کرد و یا code snippet آنرا انتخاب نمود که یک کلاس جدید را ایجاد میکند:
یک نکته: در VSCode نیازی نیست تا مدام دکمههای Ctrl+S را جهت ذخیره سازی فایلهای تغییر کرده فشرد. میتوان از منوی فایل، گزینهی Auto Save را انتخاب کرد تا اینکار را به صورت خودکار انجام دهد.
ایجاد Code Snippets جدید
هرچند تا اینجا با استفاده از code snippets پیش فرض فضاهای نام و کلاسها، یک کلاس جدید را ایجاد کردیم، اما روش سادهتری نیز برای انجام اینکارها و تکمیل کنترلر وجود دارد.
برای این منظور به منوی File -> Preferences -> User snippets مراجعه کنید و سپس از لیست ظاهر شده، زبان #C را انتخاب کنید:
به این ترتیب یک قالب جدید code snippet تولید خواهد شد. در اینجا میخواهیم برای تولید Actionهای یک کنترلر نیز یک code snippet جدید را تهیه کنیم:
{ "MVC Action": { "prefix": "mvcAction", "body": [ "public IActionResult ${1:ActionName}()", "{", " $0 ", " return View();", "}" ], "description": "Creates a simple MVC action method." } }
- در این آرایه، 0$ جائی است که اشارهگر متنی پس از درج snippet قرار میگیرد و 1$ به نامی که قرار است توسط کاربر تکمیل شود، اشاره میکند که در اینجا یک نام پیش فرض مانند ActionName را هم میتوان برای آن درنظر گرفت.
- در اینجا prefix نامی است که اگر در صفحه تایپ شود، منوی انتخاب این code snippet را ظاهر میکند:
استفاده از بستههای Code Snippets آماده
خوشبختانه پشتیبانی جامعهی توسعه دهندگان از VSCode بسیار مطلوب است و علاوه بر افزونههای قابل توجهی که برای آن نوشته شدهاند، بستههای Code Snippets آمادهای نیز جهت بالابردن سرعت کار با آن وجود دارند. برای دریافت آنها، به نوار ابزار عمودی که در سمت چپ صفحه وجود دارد، مراجعه کنید و گزینهی extensions آنرا انتخاب نمائید:
در اینجا اگر aspnetcore را جستجو کنید، لیست بستههای code snippets برچسب گذاری شدهی با aspnetcore ظاهر میشود. در همینجا اگر یکی از آنها را انتخاب کنید، در سمت راست صفحه میتوانید توضیحات آن را نیز مشاهده و مطالعه نمائید (بدون نیاز به خروج از IDE).
برای مثال wilderminds-aspnetcore-snippets را نصب کنید. پس از آن تنها کافی است mvc6 را درون یک کلاس کنترلر تایپ نمائید تا امکانات آن ظاهر شوند:
برای نمونه پس از ایجاد یک فایل خالی کنترلر، انتخاب code snippet ایی به نام mvc6-controller، سبب ایجاد یک کنترلر کامل به همراه اکشن متدهایی پیش فرض میشود. بنابراین معادل قالبهای new items در نگارش کامل ویژوال استودیو در اینجا میتوان از Code Snippets استفاده کرد.
درکل برای یافتن مواردی مشابه، بهتر است واژهی کلیدی snippets را در قسمت extensions جستجو نمائید و آنها صرفا مختص به #C یا ASP.NET Core نیستند.
مدیریت ارجاعات و بستههای نیوگت در برنامههای ASP.NET Core
تا اینجا مدیریت فایلها و نحوهی تکمیل آنها را توسط code snippets، بررسی کردیم. قدم بعدی و گردش کاری مهم مورد نیاز دیگر، نحوهی افزودن ارجاعات به پروژه در VSCode است.
مدیریت ارجاعات در نگارشهای جدید ASP.NET Core، در فایل csproj برنامه انجام میشوند. در اینجا است که بستههای نیوگت جدید، ارجاعات به پروژههای دیگر و حتی شماره فریم ورک مورد استفاده تعیین میشوند.
برای نمونه بستهی نیوگت DNTPersianUtils.Core را به لیست ارجاعات آن اضافه کنید:
<PackageReference Include="DNTPersianUtils.Core" Version="2.2.0" />
در اینجا با کلیک بر روی لینک و یا دکمهی restore ، کار دریافت این بسته و نصب آن انجام خواهد شد.
اگر علاقمند بودید تا اینکار را در خط فرمان به صورت دستی انجام دهید، دکمههای Ctrl+ back-tick را فشرده، تا امکانات خط فرمان درون VSCode ظاهر شوند و سپس دستور dotnet restore را صادر کنید.
روش دوم ثبت بستههای نیوگت در فایل csproj، مراجعه به خط فرمان (فشردن دکمههای دکمههای Ctrl+ back-tick) و صدور دستور ذیل است:
> dotnet add package DNTPersianUtils.Core
دیباگ برنامههای ASP.NET Core در VSCode
در قسمت قبل با فرامین dotnet run و dotnet build و همچنین نحوهی اجرای سریع آنها آشنا شدیم. در ادامه اگر به نوار ابزار عمودی کنار صفحهی آن دقت کنید، گزینهی دیباگ نیز وجود دارد:
در اینجا دو نوع نحوهی برپایی و اجرای برنامه را مشاهده میکنید که هر دو مورد در فایل vscode\launch.json. زمانیکه دیباگ پروژه را در ابتدای باز کردن آن در VSCode فعال میکنیم، تعریف شدهاند.
برای بررسی آن فایل HomeController.cs را گشوده و در ابتدای متد About آن یک break point را قرار دهید (با حرکت دادن اشارهگر ماوس، جائیکه شماره سطرها قرار دارند، علامت درج break point ظاهر میشود که با کلیک بعدی، دائمی خواهد شد و برعکس):
پس از آن تنها کاری که باید انجام داد، فشردن دکمهی F5 است که به معنای اجرای برنامه به همراه اتصال دیباگر به آن میباشد (در قسمت قبل، Ctrl+F5 را بررسی کردیم که به معنای اجرای برنامه، بدون اتصال دیباگر به آن است).
در ادامه پس از اجرای برنامه، بر روی لینک About کلیک کنید تا اکشن متد آن اجرا شود. بلافاصله کنترل کار به VSCode بازگشته و سطری که بر روی آن break-point قرار داده بودیم، ظاهر میشود:
اطلاعات بیشتر آن در برگهی دیباگ ظاهر میشوند و در کل تجربهی کاربری آن همانند سایر IDEهایی است که تاکنون با آنها کار کردهاید.
یک نکته: در اینجا در داخل فایلهای View (فایلهای razor) نیز میتوان break point قرار داد.
برپایی یک Watcher Build
ابزار ویژهای به همراه ابزارهای Build مخصوص پروژههای NET Core. وجود دارد به نام watcher که تغییرات پوشههای برنامه را تحت نظر قرار داده و با هر تغییری، پروژه را کامپایل میکند. به این ترتیب به سرعت میتوان آخرین تغییرات برنامه را در مرورگر بررسی کرد. برای نصب آن، تنظیم ذیل را به فایل csproj برنامه اضافه کنید:
<ItemGroup> <DotNetCliToolReference Include="Microsoft.DotNet.Watcher.Tools" Version="1.0.0" /> </ItemGroup>
اکنون برای استفادهی از آن تنها کافی است دستور ذیل را صادر کنید:
>dotnet watch run ?[90mwatch : ?[39mStarted Hosting environment: Production Content root path: D:\vs-code-examples\FirstAspNetCoreProject Now listening on: http://localhost:5000 Application started. Press Ctrl+C to shut down.
یک نکته: اینبار برای دیباگ برنامه، باید گزینهی attach را انتخاب کرد:
اگر بر روی دکمهی سبز رنگ کنار آن کلیک کنید، لیست پروسههای دات نتی ظاهر شده و در این حالت میتوانید دیباگر را به پروسهی dotnet exec ایی که به dll برنامه اشاره میکند، متصل کنید (و نه پروسهی dotnet watch run که در حقیقت پروسهی dotnet exec را مدیریت میکند).
اشتراکها
معرفی Dev Home
اشتراکها