مطالب
ابزارهای سراسری در NET Core 2.1.
مفهوم «ابزارها» و یا «project tools» از نگارش اول NET Core. به همراه آن است؛ مانند تنظیم زیر در فایل csproj برنامه‌ها:
<ItemGroup>
   <DotNetCliToolReference Include="Microsoft.EntityFrameworkCore.Tools.DotNet" Version="2.0.0" />
</ItemGroup>
که سبب فعالسازی ابزار dotnet ef می‌شود و توسط آن می‌توان دستورات dotnet ef database update و یا dotnet ef migrations add را بر روی پروژه‌ی جاری اجرا کرد. در این حالت برنامه dotnet.exe، هاست اجرایی این ابزارهای محلی و مختص به یک پروژه است.
این ایده نیز از npm و ابزارهای محلی و مختص به یک پروژه‌ی آن گرفته شده‌است. اما npm امکان نصب این ابزارها را به صورت سراسری نیز دارد که امکان وجود linters ، test runners و یا  development web servers را میسر کرده‌است و در این حالت نیازی نیست یک چنین ابزارهایی را به ازای هر پروژه نیز یکبار نصب کرد.


معرفی ابزارهای سراسری در NET Core 2.1.

اگر SDK جدید NET Core 2.1 را نصب کرده باشید، پس از Build یک پروژه‌ی مبتنی بر NET Core 2.0. (که توسط فایل global.json، شماره SDK آن محدود و مقید نشده‌است) یک چنین پیام‌های اخطاری را مشاهده خواهید کرد:
warning : Using DotNetCliToolReference to reference 'Microsoft.EntityFrameworkCore.Tools.DotNet' is obsolete and can be removed from this project. This tool is bundled by default in the .NET Core SDK.
warning : Using DotNetCliToolReference to reference 'Microsoft.DotNet.Watcher.Tools' is obsolete and can be removed from this project. This tool is bundled by default in the .NET Core SDK.
یکی از ویژگی‌های جدید NET Core 2.1 معرفی global tools یا ابزارهای سراسری آن است. هدف از آن، تهیه برنامه‌های کنسول مبتنی بر NET Core. است که توسط NuGet توزیع و به روز رسانی می‌شوند. توسعه دهندگان جاوا اسکریپت با یک چنین مفهومی تحت عنوان ابزارهای سراسری NPM آشنا هستند (NPM global tools)؛ همان سوئیچ g- که یک ابزار جاوا اسکریپتی را به صورت سراسری نصب می‌کند؛ مانند کامپایلر TypeScript.
پیام‌های اخطار فوق نیز به این معنا هستند که دیگر نیازی نیست تا برای اجرای دستور dotnet watch run، حتما ابزار پروژه‌ی Microsoft.DotNet.Watcher.Tools را به صورت دستی به تمام فایل‌های csproj خود اضافه کنید. ابزار Watcher و یا EntityFrameworkCore.Tools اکنون جزو ابزارهای سراسری NET Core 2.1. هستند و بدون نیازی به افزودن ارجاع خاصی به آن‌ها، هم اکنون در تمام پروژه‌های NET Core. شما قابل دسترسی و استفاده هستند. بنابراین ارجاعات مستقیم به آن‌ها را حذف کنید؛ چون غیرضروری می‌باشند.


روش نصب ابزارهای سراسری در NET Core.

روش نصب ابزارهای سراسری NET Core. به صورت زیر است:
 dotnet tool install -g example
با این دستور، برنامه‌ی فرضی example از نیوگت دریافت شده و ابتدا در یکی از دو پوشه‌ی زیر، فایل فشرده شده‌ی آن باز خواهد شد:
 %USERPROFILE%\.dotnet\toolspkgs (Windows)
 $HOME/.dotnet/toolspkgs (macOS/Linux)
و سپس در ویندوز، در مسیر زیر قرار خواهد گرفت (محل نصب نهایی):
 %USERPROFILE%\.dotnet\tools
این مسیر در لینوکس به صورت زیر است:
 ~/.dotnet/tools

در حال حاضر برای عزل این برنامه‌ها باید به یکی از این مسیرها مراجعه و آن‌ها را دستی حذف کرد (در هر دو مسیر toolspkgs و tools باید حذف شوند).


یک نمونه از این ابزارها را که dotnet-dev-certs نام دارد، پس از نصب SDK جدید، در مکان‌های یاد شده، خواهید یافت. کار این ابزار سراسری، تولید یک self signed certificate مخصوص برنامه‌های ASP.NET Core 2.1 است که پیشتر در مطلب «اجبار به استفاده‌ی از HTTPS در حین توسعه‌ی برنامه‌های ASP.NET Core 2.1» آن‌را بررسی کردیم.

نکته 1: بر اساس تصویر فوق، در خط فرمان، دستور dotnet-dev-certs را صادر کنید. اگر پیام یافت نشدن این دستور یا ابزار را مشاهده کردید، به معنای این است که مسیر نصب آن‌ها به PATH سیستم اضافه نشده‌است. با استفاده از دستورات ذیل می‌توانید این مسیر را به PATH سیستم اضافه کنید:
Windows PowerShell:
setx PATH "$env:PATH;$env:USERPROFILE/.dotnet/tools"
Linux/macOS:
echo "export PATH=\"\$PATH:\$HOME/.dotnet/tools\"" >> ~/.bash_profile

نکته 2: اگر به این مسیرها دقت کنید، این ابزارها صرفا برای کاربر جاری سیستم نصب می‌شوند و مختص به او هستند؛ به عبارتی user-specific هستند و نه machine global.


روش ایجاد ابزارهای سراسری NET Core.

همانطور که عنوان شد، ابزارهای سراسری NET Core. در اصل برنامه‌های کنسول آن هستند. به همین جهت پس از نصب SDK جدید، در یک پوشه‌ی جدید، دستور dotnet new console را اجرا کنید تا یک برنامه‌ی کنسول جدید مطابق آن ایجاد شود. سپس فایل csproj آن‌را به صورت زیر ویرایش کنید:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk">  
   <PropertyGroup>
     <OutputType>Exe</OutputType>
     <IsPackable>true</IsPackable>
     <PackAsTool>true</PackAsTool>
     <TargetFramework>netcoreapp2.1</TargetFramework>
   </PropertyGroup>  
</Project>
در اینجا دو خاصیت IsPackable و PackAsTool جدید بوده و مختص به ابزارهای سراسری NET Core. هستند. تنظیم همین دو خاصیت برای تبدیل یک برنامه‌ی کنسول معمولی به ابزار سراسری کافی است.
پس از آن برای تهیه‌ی یک بسته‌ی نیوگت از آن، دستور زیر را اجرا کنید:
 dotnet pack -c Release
پس از ارسال فایل nupkg حاصل به سایت نیوگت، کاربران آن می‌توانند توسط دستور زیر آن‌را نصب کنند:
 dotnet tool install -g package-name
مطالب
آیا برنامه نویس‌های دات نت باید نگران دنیای 64 بیتی باشند؟

جواب ساده و کوتاه: خیر!
کدمدیریت شده‌ی شما در هر دو پلتفرم 32 بیتی - x86 و x64 بدون نیاز به هیچگونه تغییری و بدون نگرانی اجرا خواهد شد.
گزیده‌ای از MSDN :
اگر کد شما 100 درصد مدیریت شده است (managed code ایی که به صورت خالص از دات نت فریم ورک استفاده می‌کند و هیچگونه وابستگی خارجی دیگری به کتابخانه‌های دیگر ندارد)، تنها با کپی شدن در یک محیط x64 دارای CLR ایی 64 بیتی (دات نت فریم ورک 64 بیتی)، بدون هیچگونه مشکلی اجرا خواهد شد.

سؤال: چرا و چگونه؟!
کامپایلرهای دات نتی (تفاوتی نمی‌کند که چه زبانی مورد استفاده باشد)، کد شما را به IL‌ ترجمه می‌کنند و IL اساسا درکی از پروسسور ندارد. JIT است که در آخرین لحظه در این مورد تصمیم گیری می‌کند.

این نگرانی از کجا حاصل شده است؟
نگارش R2 ویندوز 2008 سرور، فقط 64 بیتی خواهد بود و ویندوز سرور 2008 فعلی، آخرین سروری از مایکروسافت است که هر دو نسخه‌ی 32 بیتی و 64 بیتی را دارد. بنابراین دیر یا زود تمام برنامه نویس‌های ویندوزی "مجبور" خواهند شد دنیای 64 بیتی را تجربه کنند. (البته اگر تاکنون آن‌را تجربه نکرده‌اند)
و البته هنوز یک سری از محیط‌های توسعه، کامپایلر مخصوص 64 بیتی ندارند (مانند دلفی که قرار است در طول سال جاری اولین تجربه‌ی 64 بیتی خود را ارائه دهد)

نکته:
در صفحه‌ی build ویژوال استودیو، شما می‌توانید نوع پلتفرم مورد نظر را نیز تعیین کنید:



پیش فرض آن بر روی Any CPU‌ است و در این حالت کد کامپایل شده‌ی شما بدون مشکل بر روی پلتفرم‌هایی که مشاهده می‌کنید اجرا خواهد شد و تنها پیشنیاز اجرای آن، نصب نسخه‌ی دات نت فریم ورک مخصوص آن پلتفرم است، بدون اینکه نیاز باشد برنامه نویس نگران جزئیات خاصی در مورد خصوصیات ویژه‌ی آن پلتفرم‌ ویژه باشد.


سؤال: اگر کد ما خالص نبود چطور؟ (منظور اینکه 100 درصد دات نتی نبود)

حالت الف) اگر از کامپوننت‌های خارجی استفاده می‌کنید (حتی اگر 100 درصد دات نتی هم باشند) حتما اطمینان حاصل کنید که برای پلتفرم خاصی کامپایل نشده‌اند (همان Any CPU‌‌ مورد استفاده بوده)، زیرا کد شما که برای تمام CPU ها کامپایل شده، در محیط 64 بیتی، تنها توانایی بارگذاری اسمبلی‌های 64 بیتی را خواهد داشت (64 بیتی رفتار می‌کند) و با مواجه شدن با اسمبلی‌هایی که برای یک پروسسور خاص دیگر کامپایل شده‌اند، با خطای BadImageFormatException خاتمه می‌یابد.

حالت ب) استفاده از API ویندوز یا DLL های غیر دات نتی
باید با هماهنگی با تولید کننده‌ی مربوطه حتما از نگارش 64 بیتی استفاده شود و همچنین برنامه‌ی شما باید توانایی استفاده از اشاره‌گرهای 64 بیتی را داشته باشد. اندازه‌ی نوع داده‌ای IntPtr در یک محیط 32 بیتی 4 است و در یک محیط 64 بیتی 8 خواهد بود (IntPtr.Size). اگر در حین اجرای ترجمه‌ی API یک کتابخانه به اشتباه بجای استفاده از IntPtr از int‌ استفاده شده باشد، ممکن است کد شما در یک محیط 32 بیتی سال‌ها بدون مشکل اجرا شود، اما در اولین اجرای خود در یک محیط 64 بیتی، کرش خواهد کرد. (بدلیل overflow حاصل)
IntPtr به اندازه‌ی کافی هوشمند است تا سایز خودش را مطابق پلتفرم تنظیم کند و مشکل ساز نشود.

مثال:

[DllImport("kernel32.dll")]
public static extern void GetSystemInfo([MarshalAs(UnmanagedType.Struct)] ref SYSTEM_INFO lpSystemInfo);

[StructLayout(LayoutKind.Sequential)]
public struct SYSTEM_INFO
{
internal _PROCESSOR_INFO_UNION uProcessorInfo;
public uint dwPageSize;
public IntPtr lpMinimumApplicationAddress;
public int lpMaximumApplicationAddress;
public IntPtr dwActiveProcessorMask;
public uint dwNumberOfProcessors;
public uint dwProcessorType;
public uint dwAllocationGranularity;
public ushort dwProcessorLevel;
public ushort dwProcessorRevision;
}

[StructLayout(LayoutKind.Explicit)]
public struct _PROCESSOR_INFO_UNION
{
[FieldOffset(0)]
internal uint dwOemId;
[FieldOffset(0)]
internal ushort wProcessorArchitecture;
[FieldOffset(2)]
internal ushort wReserved;
}

در این مثال که از API‌ ویندوز استفاده می‌شود، به اشتباه نوع lpMaximumApplicationAddress‌ به صورت int تعریف شده است (بجای IntPtr). این کد بدون مشکل در یک برنامه‌ی 32 بیتی کار می‌کند اما همین برنامه در یک محیط 64 بیتی یا کرش خواهد کرد یا مقدار lpMaximumApplicationAddress منفی گزارش می‌شود.
نظرات مطالب
ASP.NET MVC #5
من نگفتم MS-PL متن باز نیست. این مجوز پذیرفته شده OSI است (^).
متن باز بودن هم به معنای آزادی مطلق نیست. مثلا مجوز GPL به شما می‌گه که من سورس کارت رو هم می‌خوام اگر از کتابخانه من استفاده کردی یا اینکه باید با من به نحوی کنار بیای و هماهنگ کنی.
یا مجوز MIT می‌گه من نمی‌خوام و مهم نیست؛ یک تشکر برای من کافی است.
مجوز MS-PL بیشتر معنای (Shared source) رو از طرف مایکروسافت داره. به عبارتی مجاز هستید در فرم بایناری در هر نوع پروژه‌ای از آن استفاده کنید. اما در حالت سورس، فقط جهت مرور و یا یافتن مشکلات امنیتی یا بررسی‌های امنیتی در اختیار عموم قرار گرفته است (مثلا بعضی از دولت‌ها به این مساله حساس هستند و سورس رو جهت بررسی امنیتی نیاز دارند). اما با این حال:
- مجاز هستید سورس رو تغییر بدید و حتی بفروشید اما باز هم تحت مجوز MS-PL
- اگر کاری جدیدی بر مبنای این سورس (نه بایناری آن که عنوان شد) تهیه شود، هم باید سورس را ارائه دهید و هم باز هم کل کار باید تحت مجوز MS-PL باشد.

رفتار مایکروسافت با این مجوز خاص خودش، فقط خواندنی است. یعنی پچی رو قبول نمی‌کنه.
به همین جهت این رفتار رو اخیرا اصلاح کردن و به مجوز آپاچی نقل مکان کردند و از حالت shared code فقط خواندنی بیشتر جهت بررسی‌های امنیتی و مرور کد، به یک حالت پویاتر تبدیل شده.
بازخوردهای پروژه‌ها
چند دیتا سورس به عنوان ورودی داده
سلام

آیا امکان استفاده از چند دیتا سورس وجود داره
که بطور مثال یکی از دیتا سورس‌ها بصورت اتوماتیک فیلد ایجاد کنه و یکی هم سفارشی قرار بگیره
به این دلیل این سوال رو دارم که من یه گزارش سفارشی می‌خوام ایجاد کنم ولی دیتا که از دیتابیس میحونم با Pivot چند سطر به ستون تبدیل شده و این حالت داینامیک داره و من نمیدونم دیتای من با چند ستون برمیگرده که از پیش آماده کنم 
میخوام ببینم میش اطلاعات استاتیکم رو با یک دیتا سورس بخونم و سفارشی قرار بدم 
و اطلاعات داینامیکم رو به صورت اتوماتیک براش فیلد قرار بدم در خروجی
متشکرم از شما و وقتی که میگذارید
نظرات اشتراک‌ها
بررسی وضعیت فعلی پروژه Roslyn
- فرض کنید الان نیاز دارید یک زیبا ساز کدهای سی‌شارپ را تهیه کنید. منظور این است که به صورت خودکار indentation اضافه کند؛ پارامترهای یک متد را در فواصل مناسب قرار دهد و امثال آن. برای اینکار باید یک parser تمام عیار سی‌شارپ داشته باشید که نوشتن آن کار ساده‌ای نیست.
- فرض کنید می‌خواهید کارهایی را که Resharper در مورد آنالیز کدها انجام می‌دهد، مثلا تشخیص کد مرده در یک متد را خودتان پیاده سازی کنید. اینکار بدون دسترسی به زیر ساخت‌های یک کامپایلر واقعی غیرممکن است و تیم Resharper تا الان مهم‌ترین کاری که انجام دادند، تهیه این زیرساخت قابل دسترسی با کدهای دات نت بوده.
- انجام کارهای AOP در دات نت ساده‌تر خواهد شد. یکی از مواردی که بحث هست در مورد آینده زبان‌های دات نتی، meta programming هست. Roslyn زیرساخت افزودن این امکانات خواهد بود در آینده.
- الان دنیایی از اطلاعات و امکانات داخل کامپایلر native سی‌شارپ دفن شده که کسی به آن دسترسی ندارد و حداکثر این است که مسیر یک سری فایل cs را به آن بدهید و یک خروجی کامپایل شده از آن بگیرید. حیف این امکانات نیست؟! پروژه Roslyn، امکان دسترسی به تمام اجزای یک کامپایلر واقعی را توسط یک سری API عمومی، برای برنامه نویس‌های دات نت میسر می‌کند.
نظرات مطالب
Protocol Buffers فرمتی برای تبادل دیتا
لطفا پیام بنده رو با دقت بخونید. من نگفتم باید کل دنیا رو به GRPC مجهز کنیم! گفتم جایی که میتونیم از خود grpc استفاده کنیم، استفاده از grpc-gateway و تبدیلش به RESTful اشتباه هست چون مزایاش رو از بین میبره. اشاره هم کردم که قطعا grpc-gateway هم کاربرد خاص خودش رو داره و کاربردشم جایی هست که کلاینت ما امکان استفاده از grpc رو نداشته باشه (مانند همون rust و swift یا آشنا نبودن برنامه نویس‌های فرانت که شما هم اشاره کردید) وگرنه دلیل مقاومتتون رو متوجه نمیشم! در باره این گزاره بدیهی که وقتی از grpc استفاده میکنیم و کلاینتمون هم مشکلی نداره باهاش باز اصرار بر دفاع از grpc-gateway دارید! مثال صریح این قضیه هم در همین میکروسرویس‌ها هست و استفاده از grpc-gateway برای ارتباطات بین میکروسرویس‌ها اصلا توجیه پذیر نیست و توصیه نمیشه.
ضمنا همین پروژه etcd خروجی grpc داره و  Go Client و CLI اش  "صرفا" از grpc برای api call استفاده میکنه و از خروجی grpc-gateway رو برای کلاینت هایی که grpc ساپورت نمیکنن ارائه داده. 
و در آخر به نظرم گفتگوی کاملی در این باره شده و تصمیم رو به عهده خوانندگان میسپارم و این بحث رو ادامه نمیدم و امیدوارم این گفتگو مخاطبین رو از به بیراهه کشوندنشون جلوگیری کرده باشه و به دوستان کمک کرده باشه که با "دید باز" و "آگاهی کامل"، یک ابزار رو انتخاب کنند. 
مطالب
فشرده سازی فایل های CSS و JavaScript بصورت خودکار توسط MS Ajax Minifier
با توجه به افزایش کاربرد jQuery و دیگر کتابخانه‌های جاوا اسکریپت در برنامه‌های تحت وب، یکی از چالش‌های همیشگی برنامه نویسان، فشرده سازی فایل‌های دربرگیرنده کدهای جاوا اسکریپت و شیوه نامه‌ها  می باشد. برای این منظور راه‌های مختلفی مانند استفاده از ابزارهای آنلاین مانند این +  و این +  وجود دارند. اما یک روش خودکار هم وجود دارد که در زمان Build پروژه‌های دات نت می‌توان از آن بهره گرفت.

Microsoft Ajax Minifier
یک ابزار رایگان جهت فشرده سازی فایل‌های جاوا اسکریپت و شیوه نامه‌ها است. شما می‌توانید این ابزار را از صفحه خانگی آن در سایت asp.net دریافت کنید. جهت استفاده از این ابزار می‌توان از طریق خط فرمان عمل کرد. اما روش ساده‌تر که هدف اصلی این مطلب است به شرح زیر است:
1. در VisualStudio.NET از طریق منو به مسیر Tools, Options, Projects and Solutions بروید و گزینه Always show solution را تیک بزنید.

2. از Solution Explorer بر روی عنوان پروژه کلیک راست کرده و گزینه Unload Project را انتخاب نمایید.

3. مجدداً روی عنوان پروژه کلیک راست کرده و گزینه Edit را انتخاب کنید و دستورات زیر را قبل از بسته شدن تگ Project اضافه کنید:
<Import Project="$(MSBuildExtensionsPath)\Microsoft\MicrosoftAjax\ajaxmin.tasks" />
<Target Name="AfterBuild">
<ItemGroup>
  <JS Include="**\*.js" Exclude="**\*.min.js;Scripts\*.js" />
</ItemGroup>
<ItemGroup>
  <CSS Include="**\*.css" Exclude="**\*.min.css" />
</ItemGroup>
<AjaxMin 
    JsSourceFiles="@(JS)"  JsSourceExtensionPattern="\.js$" JsTargetExtension=".min.js"
    CssSourceFiles="@(CSS)" CssSourceExtensionPattern="\.css$" CssTargetExtension=".min.css"  />
</Target>
4. دوباره بر روی عنوان پروژه کلیک راست کرده و گزینه Reload Project را انتخاب کنید.
توجه کنید که با این کار ما یک MSBuild task با عنوان ajaxmini به پروژه اضافه کردیم. این وظیفه که در زمان Build پروژه اجرا خواهد شد فایل‌های جاوا اسکریپت را فشرده و با پسوند .min.js و همچنین فایل‌های CSS را پس از فشرده سازی با پسوند .min.css در همان مسیر فایل مادر بطور خودکار ذخیره می‌کند.

نکته:
اگر به دستورات تنظیمات فوق نگاه دقیقتری بیندازیم، متوجه عبارات Include و Exclude می شویم. توسط این دو صفت شما می‌توانید الگوهایی را جهت فشرده سازی و یا عدم فشرده سازی تعریف کنید. بدین معنا که توسط الگوی‌های ذکر شده در تنظیمات فوق از فشرده سازی فایل‌های با پسوند .min.css و .min.js خودداری می‌شود.
در این شرایط در حین توسعه برنامه، شما می‌توانید از فایل‌های با کد خوانا استفاده نمایید و زمان انتشار و Build پروژه بصورت خودکار آنها را با فایل‌های فشرده جایگزین کنید.
این ابزار تمامی فضاهای خالی، ';‌' و '{ }'‌های اضافی و توضیحات را از کدهای شما حذف می‌کند. متغیر‌ها و توابع شما را به اسامی کوجک‌تر تغییر نام می‌دهد. و ...  
همچنین شما از کتابخانه این پروژه می‌توانید در زمان اجرا و سورس برنامه خود استفاده کنید. جهت اطلاعات بیشتر می‌توانید به سایت مربوطه  مراجعه نمایید.
 
نظرات مطالب
شروع کار با Apache Cordova در ویژوال استودیو #3

universal apps برای پلتفرم‌های مختلف مایکروسافت هست فقط. این مطلب یک قسمت اول هم داره: شروع کار با Apache Cordova در ویژوال استودیو #1. اونجا توضیح داده که این روش چند سکویی هست (یعنی فقط مختص به اندروید نیست). دسترسی به امکانات native دستگاه‌ها رو هم داره.

البته فقط این روش نیست که الان استفاده از جاوا اسکریپت رو شروع کرده برای توسعه‌ی برنامه‌های موبایل چندسکویی. شرکت تلریک هم اخیرا native script رو ارائه داده: http://www.telerik.com/nativescript

نظرات مطالب
اعمال متداول با select (یا همان DropDownList / ComboBox) توسط jQuery
سلام،
چرا 8 مورد دیگر هم هستند:
http://www.webdesignbooth.com/9-useful-javascript-syntax-highlighting-scripts/
بعلاوه لایور رایتر مایکروسافت به همراه پلاگین copy as html برای VS.Net

البته اگر منظور سایت جاری باشد این مشکل فکر نکنم به علت این syntax HL باشد، مشکل از اتمام پهنای باند سایت گوگل پیج است (خصوصا هنگام نمایش تصاویر صفحه از آن و یک سری بررسی جاوا اسکریپتی).