با سلام
به نظر شما برای پروژههای بزرگ اگه از LINQ TO SQL استفاده بشه کارایی و سرعت رو پایین میآره یا نه؟
نظرات نظرسنجیها
از چه ORMایی برای انجام پروژههای مهم خود استفاده میکنید؟
جالبه که کسی از nhibernate استفاده نمیکنه و هنوز هم linq to sql کاربرد داره.
نظرات مطالب
معرفی DNTProfiler
- لطفا برای طرح سؤالات و ارائهی پیشنهادات خود در زمینهی این پروژه، به قسمت اختصاصی آن در سایت مراجعه نمائید:
https://www.dntips.ir/projects/details/21
- نیاز است stack trace کامل را ارسال کنید. این استثناء دقیقا از کجا صادر شدهاست؟ دقیقا کدام متد این پروژه این استثناء را صادر کردهاست؟
+ این پروژه چون از interceptors خود EF استفاده میکند، به هیچ عنوان دخالتی در نحوهی اجرای متدهای آن ندارد. خطایی را که دریافت کردید مربوط است به خود EF و نه این پروژه. برای آزمایش، آنرا غیرفعال کنید (مداخل وب کانفیگ آنرا کامنت کنید) و بعد برنامه را اجرا کنید.
Supported and Unsupported LINQ Methods (LINQ to Entities)
https://www.dntips.ir/projects/details/21
- نیاز است stack trace کامل را ارسال کنید. این استثناء دقیقا از کجا صادر شدهاست؟ دقیقا کدام متد این پروژه این استثناء را صادر کردهاست؟
+ این پروژه چون از interceptors خود EF استفاده میکند، به هیچ عنوان دخالتی در نحوهی اجرای متدهای آن ندارد. خطایی را که دریافت کردید مربوط است به خود EF و نه این پروژه. برای آزمایش، آنرا غیرفعال کنید (مداخل وب کانفیگ آنرا کامنت کنید) و بعد برنامه را اجرا کنید.
Supported and Unsupported LINQ Methods (LINQ to Entities)
قرار دادن تمامی تنظیمات نگاشتها درون کلاسهای پروفایل تا حدودی حجم کدهای ما را در آینده زیاد خواهد کرد.
خوب، همانطور که مشاهده میکنید، در اینترفیس IMapFrom امضای هیچ متدی تعریف نشده است. در واقع View Modelهای ما از این اینترفیس جهت تشخیص اینکه به چه مدلی قرار است نگاشت شوند، استفاده خواهند کرد. اما در حالتیکه نیاز به نگاشت صریح پراپرتیهای یک View Model داشتیم میتوانیم اینترفیس IHaveCustomMappings را پیادهسازی کرده و جزئیات نگاشت را درون متد CreateMappings تعیین کنیم.
خوب، در اینجا با پیادهسازی اینترفیس IMapFrom نوع مبدا را برای ویومدل فوق مشخص کردهایم. در اینحالت هدف ما نگاشت تمامی خواص کلاس Person به تمامی خواص کلاس PersonViewModel خواهد بود. برای حالتهای خاص نیز که نیاز به نگاشت دقیق خواص باشد به اینصورت عمل خواهیم کرد:
خوب، در نهایت با استفاده از امکانات LINQ و Reflection کار پردازش تنظیمات نگاشتهای هر View Model و خودکارسازی فرآیند نگاشت را انجام خواهیم داد. اینکار را میتوانیم درون یک کلاس با نام AutoMapperConfig و با پیادهسازی اینترفیس IRunInit انجام دهیم:
در داخل متد Execute دو متد به نامهای LoadStandardMappings و LoadCustomMapping را فراخوانی کردهایم. متد اول برای پردازش حالتی است که اینترفیس IMapFrom را پیادهسازی کرده باشیم و متد دوم نیز برای حالتی است که اینترفیس IHaveCustomMappings را پیادهسازی کرده باشیم.
متد LoadStandardMappings: توضیح کدهای فوق:
متد LoadCustomMapping:
توضیح کدهای فوق:
public class TestProfile1 : Profile { protected override void Configure() { // این تنظیم سراسری هست و به تمام خواص زمانی اعمال میشود this.CreateMap<DateTime, string>().ConvertUsing(new DateTimeToPersianDateTimeConverter()); this.CreateMap<User, UserViewModel>(); // Other mappings } public override string ProfileName { get { return this.GetType().Name; } } }
در ادامه میخواهیم به روشی جهت سازماندهی بهتر این نوع کلاسها بپردازیم. به طوریکه تعاریف مربوط به نگاشتها در کنار View Modelهای برنامه قرار گیرند. برای اینکار ابتدا اینترفیسهای زیر را ایجاد خواهیم کرد:
public interface IMapFrom<T> { } public interface IHaveCustomMappings { void CreateMappings(IConfiguration configuration); }
به عنوان مثال View Model زیر را در نظر بگیرید:
public class PersonViewModel : IMapFrom<Person> { public string Name { get; set; } public string LastName { get; set; } }
public class PersonViewModel : IHaveCustomMapping { public string Name { get; set; } // دیگر پراپرتیها public void CreateMappings(IConfiguration configuration) { configuration.CreateMap<ApplicationUser, PersonViewModel>() .ForMember(m => m.Name, opt => opt.MapFrom(u => u.ApplicationUser.UserName)); // دیگر نگاشتها } }
public void Execute() { var types = Assembly.GetExecutingAssembly().GetExportedTypes(); LoadStandardMappings(types); LoadCustomMappings(types); }
متد LoadStandardMappings:
private static void LoadStandardMappings(IEnumerable <Type> types) { var maps = (from t in types from i in t.GetInterfaces() where i.IsGenericType && i.GetGenericTypeDefinition() == typeof(IMapFrom< >) && !t.IsAbstract && !t.IsInterface select new { Source = i.GetGenericArguments()[0], Destination = t }).ToArray(); foreach(var map in maps) { Mapper.CreateMap(map.Source, map.Destination); } }
- ابتدا تمامی typeهای تعریف شده در پروژه به متد فوق پاس داده خواهند شد.
- برای هر type تمامی اینترفیسهایی که توسط این type پیادهسازی شده باشند را دریافت خواهیم کرد.
- سپس هر type که اینترفیس IMapFrom را پیادهسازی کرده باشد را پردازش میکنیم.
- سپس از نوعهای Abstract و Interface صرفنظر خواهیم کرد.
- انواع مبدا و مقصد را برای AutoMapper فراهم خواهیم کرد.
- در نهایت AutoMapper براساس آنها نگاشت را ایجاد خواهد کرد.
متد LoadCustomMapping:
private static void LoadCustomMappings(IEnumerable <Type> types) { var maps = (from t in types from i in t.GetInterfaces() where typeof(IHaveCustomMappings).IsAssignableFrom(t) && !t.IsAbstract && !t.IsInterface select(IHaveCustomMappings) Activator.CreateInstance(t)).ToArray(); foreach(var map in maps) { map.CreateMappings(Mapper.Configuration); } }
توضیح کدهای فوق:
این متد نیز همانند متد قبلی، تمامی typeها را پردازش خواهد کرد. با این تفاوت که مواردی که اینترفیس IHaveCustomMappings را پیادهسازی کرده باشند، دریافت کرده و در نهایت متد CreateMappings آنها را فراخوانی خواهیم کرد.
اکنون کدهای نگاشت برنامه از اصول Open and Closed پیروی میکنند. در نتیجه میتوانیم نگاشتهای جدید را به سادگی و با ایجاد View Model ها تعریف کنیم.
نظرات مطالب
ASP.NET MVC #22
ممنون درست شد مشکل این بود که من با ابزار ef power tools خروجی SQL میگرفتم و بعد روی دیتابیس اجرا میکردم تا ساخته شه ظاهرا این ابزار این موارد رو پیش بینی نکرده و اعمال نمیکنه چون با دستور update-database که اجرا میکنم به طور صحیح اعمال میشه.
نظرات مطالب
آشنایی با FileTable در SQL Server 2012 بخش 1
ADO.NET میتونه خروجی از نوع DataSet هم بده؛ ولی اسمش DataSet نیست. تمام ORMها هم برفراز ADO.NET کار میکنند. بنابراین اگر تصور کنیم که ابدا نمیشود با اینها کار کرد، خیر. اینطور نیست. شما با ORMها هم میتونی مستقیما SQL بنویسی ef-code-first-13 تا به قابلیتهایی دسترسی پیدا کنی که در ORM پیش بینی نشده.
مطالب دورهها
دسترسی سریع به مقادیر خواص توسط Reflection.Emit
اگر پروژههای چندسال اخیر را مرور کرده باشید خصوصا در زمینه ORMها و یا Serializerها و کلا مواردی که با Reflection زیاد سروکار دارند، تعدادی از آنها پیشوند fast را یدک میکشند و با ارائه نمودارهایی نشان میدهند که سرعت عملیات و کتابخانههای آنها چندین برابر کتابخانههای معمولی است و ... سؤال مهم اینجا است که رمز و راز اینها چیست؟
فرض کنید تعاریف کلاس User به صورت زیر است:
همانطور که در قسمتهای قبل نیز عنوان شد، خاصیت Id در کدهای IL نهایی به صورت متدهای get_Id و set_Id ظاهر میشوند.
حال اگر یک متد پویا ایجاد کنیم که بجای هر بار Reflection جهت دریافت مقدار Id، خود متد get_Id را مستقیما صدا بزند، چه خواهد شد؟
پیاده سازی این نکته را در ادامه ملاحظه میکنید:
توضیحات:
از کلاس Benchmark برای نمایش زمان انجام عملیات دریافت مقادیر Id از یک لیست، به دو روش Reflection متداول و روش صدا زدن مستقیم متد get_Id استفاده شده است.
در متد GetFastGetterFunc، ابتدا به متد get_Id خاصیت Id دسترسی پیدا خواهیم کرد. سپس یک متد پویا ایجاد میکنیم تا این get_Id را مستقیما صدا بزند. حاصل کار را به صورت یک delegate بازگشت میدهیم. شاید عنوان کنید که در اینجا هم حداقل در ابتدای کار متد، یک Reflection اولیه وجود دارد. پاسخ این است که مهم نیست؛ چون در یک برنامه واقعی، تهیه delegates در زمان آغاز برنامه انجام شده و حاصل کش میشود. بنابراین در زمان استفاده نهایی، به هیچ عنوان با سربار Reflection مواجه نخواهیم بود.
خروجی آزمایش فوق بر روی سیستم معمولی من به صورت زیر است:
بله. نتیجه روش GetFastGetterFunc واقعا سریع و باور نکردنی است!
چند پروژه که از این روش استفاده میکنند
Dapper
AutoMapper
fastJson
در سورس این کتابخانهها روشهای فراخوانی مستقیم متدهای set نیز پیاده سازی شدهاند که جهت تکمیل بحث میتوان به آنها مراجعه نمود.
ماخذ اصلی
این کشف و استفاده خاص، از اینجا شروع و عمومیت یافته است و پایه تمام کتابخانههایی است که پیشوند fast را به خود دادهاند:
2000% faster using dynamic method calls
فرض کنید تعاریف کلاس User به صورت زیر است:
public class User { public int Id { set; get; } }
حال اگر یک متد پویا ایجاد کنیم که بجای هر بار Reflection جهت دریافت مقدار Id، خود متد get_Id را مستقیما صدا بزند، چه خواهد شد؟
پیاده سازی این نکته را در ادامه ملاحظه میکنید:
using System; using System.Collections.Generic; using System.Diagnostics; using System.Reflection; using System.Reflection.Emit; namespace FastReflectionTests { /// <summary> /// کلاسی برای اندازه گیری زمان اجرای عملیات /// </summary> public class Benchmark : IDisposable { Stopwatch _watch; string _name; public static Benchmark Start(string name) { return new Benchmark(name); } private Benchmark(string name) { _name = name; _watch = new Stopwatch(); _watch.Start(); } public void Dispose() { _watch.Stop(); Console.WriteLine("{0} Total seconds: {1}" , _name, _watch.Elapsed.TotalSeconds); } } public class User { public int Id { set; get; } } class Program { public static Func<object, object> GetFastGetterFunc(string propertyName, Type ownerType) { var propertyInfo = ownerType.GetProperty(propertyName, BindingFlags.Instance | BindingFlags.Public); if (propertyInfo == null) return null; var getter = ownerType.GetMethod("get_" + propertyInfo.Name, BindingFlags.Instance | BindingFlags.Public | BindingFlags.FlattenHierarchy); if (getter == null) return null; var dynamicGetterMethod = new DynamicMethod( name: "_", returnType: typeof(object), parameterTypes: new[] { typeof(object) }, owner: propertyInfo.DeclaringType, skipVisibility: true); var il = dynamicGetterMethod.GetILGenerator(); il.Emit(OpCodes.Ldarg_0); // Load input to stack il.Emit(OpCodes.Castclass, propertyInfo.DeclaringType); // Cast to source type // نکته مهم در اینجا فراخوانی نهایی متد گت بدون استفاده از ریفلکشن است il.Emit(OpCodes.Callvirt, getter); //calls its get method if (propertyInfo.PropertyType.IsValueType) il.Emit(OpCodes.Box, propertyInfo.PropertyType);//box il.Emit(OpCodes.Ret); return (Func<object, object>)dynamicGetterMethod.CreateDelegate(typeof(Func<object, object>)); } static void Main(string[] args) { //تهیه لیستی از دادهها جهت آزمایش var list = new List<User>(); for (int i = 0; i < 1000000; i++) { list.Add(new User { Id = i }); } // دسترسی به اطلاعات لیست به صورت متداول از طریق ریفلکشن معمولی var idProperty = typeof(User).GetProperty("Id"); using (Benchmark.Start("Normal reflection")) { foreach (var item in list) { var id = idProperty.GetValue(item, null); } } // دسترسی از طریق روش سریع دستیابی به اطلاعات خواص var fastIdProperty = GetFastGetterFunc("Id", typeof(User)); using (Benchmark.Start("Fast Property")) { foreach (var item in list) { var id = fastIdProperty(item); } } } } }
از کلاس Benchmark برای نمایش زمان انجام عملیات دریافت مقادیر Id از یک لیست، به دو روش Reflection متداول و روش صدا زدن مستقیم متد get_Id استفاده شده است.
در متد GetFastGetterFunc، ابتدا به متد get_Id خاصیت Id دسترسی پیدا خواهیم کرد. سپس یک متد پویا ایجاد میکنیم تا این get_Id را مستقیما صدا بزند. حاصل کار را به صورت یک delegate بازگشت میدهیم. شاید عنوان کنید که در اینجا هم حداقل در ابتدای کار متد، یک Reflection اولیه وجود دارد. پاسخ این است که مهم نیست؛ چون در یک برنامه واقعی، تهیه delegates در زمان آغاز برنامه انجام شده و حاصل کش میشود. بنابراین در زمان استفاده نهایی، به هیچ عنوان با سربار Reflection مواجه نخواهیم بود.
خروجی آزمایش فوق بر روی سیستم معمولی من به صورت زیر است:
Normal reflection Total seconds: 2.0054177 Fast Property Total seconds: 0.0552056
چند پروژه که از این روش استفاده میکنند
Dapper
AutoMapper
fastJson
در سورس این کتابخانهها روشهای فراخوانی مستقیم متدهای set نیز پیاده سازی شدهاند که جهت تکمیل بحث میتوان به آنها مراجعه نمود.
ماخذ اصلی
این کشف و استفاده خاص، از اینجا شروع و عمومیت یافته است و پایه تمام کتابخانههایی است که پیشوند fast را به خود دادهاند:
2000% faster using dynamic method calls
در اکثر برنامهها ما نیازمند این موضوع هستیم که بتوانیم اطلاعاتی را به کاربر نشان دهیم. در بعضی از موارد این اطلاعات بسیار زیاد هستند و نیاز است در این حالت از صفحه بندی اطلاعات یا Data Paging استفاده کنیم. در ASP.NET برای ارائه اطلاعات به کاربر معمولا از کنترلهای Gridview ، ListView و امثالهم استفاده میشود. مشکل اساسی این کنترلها این است که آنها اطلاعات را به صورت کامل از سرور دریافت کرده، سپس اقدام به نمایش صفحه بندی شده آن مینمایند که این موضوع باعث استفاده بی مورد از حافظه سرور شده و هزینه زیادی برای برنامه ما خواهد داشت.
یا به صورت سادهتر و قابل اجرا به صورت کلیتر :
صفحه بندی در سطح پایگاه داده بهترین روش برای استفاده بهینه از منابع است. برای رسیدن به این مقصود ما نیاز به یک کوئری خواهیم داشت که فقط همان صفحه مورد نیاز را به کنترلر تحویل دهد.
با استفاده از متد توسعه یافته زیر میتوان به این مقصود دست یافت:
/// <summary> /// صفحه بندی کوئری /// </summary> /// <param name="query">کوئری مورد نظر شما</param> /// <param name="pageNum">شماره صفحه</param> /// <param name="pageSize">سایز صفحه</param> /// <param name="orderByProperty">ترتیب خواص</param> /// <param name="isAscendingOrder">اگر برابر با <c>true</c> باشد صعودی است</param> /// <param name="rowsCount">تعداد کل ردیف ها</param> /// <returns></returns> private static IQueryable<T> PagedResult<T, TResult>(IQueryable<T> query, int pageNum, int pageSize, Expression<Func<T, TResult>> orderByProperty, bool isAscendingOrder, out int rowsCount) { if (pageSize <= 0) pageSize = 20; //مجموع ردیفهای به دست آمده rowsCount = query.Count(); // اگر شماره صفحه کوچکتر از 0 بود صفحه اول نشان داده شود if (rowsCount <= pageSize || pageNum <= 0) pageNum = 1; // محاسبه ردیف هایی که نسبت به سایز صفحه باید از آنها گذشت int excludedRows = (pageNum - 1) * pageSize; query = isAscendingOrder ? query.OrderBy(orderByProperty) : query.OrderByDescending(orderByProperty); // ردشدن از ردیفهای اضافی و دریافت ردیفهای مورد نظر برای صفحه مربوطه return query.Skip(excludedRows).Take(pageSize); }
نحوه استفاده :
فرض کنید که کوئری مورد نظر قرار است تا یکسری از مطالب را از جدول Articles نمایش دهد. برای دریافت 20 ردیف اول جهت استفاده در صفحه اول، از کد زیر استفاده میکنیم :
var articles = (from article in Articles where article.Author == "Abc" select article); int totalArticles; var firstPageData = PagedResult(articles, 1, 20, article => article.PublishedDate, false, out totalArticles);
var context = new AtricleEntityModel(); var query = context.ArticlesPagedResult(articles, <pageNumber>, 20, article => article.PublishedDate, false, out totalArticles);
نظرات مطالب
پیاده سازی SoftDelete در EF Core
نکتهای در مورد Owned Entities از EF-Core 3.1 به بعد
از EF-Core 3.1 به بعد، زمان حذف اطلاعات وابستهی به یک رکورد تغییر کردهاست. برای مثال اگر رکوردی به همراه یک owned entity باشد و سعی کنیم آنرا حذف کنیم و این حذف هم از نوع soft delete باشد، کوئری حاصل به همراه نال کردن مقادیر این owned entity هم خواهد بود (حتی اگر این اطلاعات نالپذیر هم نباشند). برای بازگشت به سیستم قبلی و حذف اطلاعات وابسته پس از حذف رکورد اصلی و نه قبل از آن، باید به صورت زیر عمل کرد:
// To fix https://github.com/dotnet/efcore/issues/19786 context.ChangeTracker.CascadeDeleteTiming = CascadeTiming.OnSaveChanges; context.ChangeTracker.DeleteOrphansTiming = CascadeTiming.OnSaveChanges;