در زمان ساخت مدل از بانک اطلاعاتی در روش Database First به صورت پیش فرض تنظیمات مربوط به اتصال (Connection String) مدل به بانک اطلاعاتی در فایل config برنامه ذخیره میشود. مشکل این روش آن است که در سیستمهای مختلف، بسته به بستری که نرم افزار قرار است بر روی آن اجرا شود، باید تنظیمات مربوط به بانک اطلاعاتی صورت گیرد.
همانطور که مشاهده میکنید، در Constructor این کلاس، نام Connection String مورد استفاده جهت اتصال به بانک اطلاعاتی به صورت زیر آورده شده که به Connection String ذخیره شده در فایل Config اشاره میکند:
جهت تولید پویای Connection String، بسته به تنظیمات کاربر، نیاز است تا در آخر Connection String ی با فرمت بالا در اختیار Entity Framework قرار دهیم تا امکان اتصال به بانک فراهم شود. جهت تبدیل Connection String معمول ADO.NET به Connection String قابل فهم EF میتوان از کلاس EntityConnectionStringBuilder به صورت زیر استفاده کرد:
همانطور که مشاهده میکنید، متد بالا با دریافت یک connectionString که همان ADO.NET ConnectionString ما میباشد، تنظیمات و Metadata مورد نیاز Entity Framework را به آن اضافه کرده و یک EF ConnectionString برمیگرداند.
با اضافه شدن پارامتر connectionString به سازنده کلاس PersonnelyEntities برای ساخت یک نمونه از مدل ساخته شده در کد نیاز است تا Connection String مورد نظر جهت برقراری ارتباط با بانک را به عنوان پارامتر، به متد سازنده پاس دهیم. سپس مقدار این پارامتر به کلاس والد ( DbContext ) جهت برقراری ارتباط با بانک اطلاعاتی ارجاع داده شده:
در آخر به صورت زیر میتوان توسط EF به بانک اطلاعاتی مورد نظر متصل شد :
با این روش میتوان ADO Connection String مربوط به اتصال بانک اطلاعاتی را به راحتی به صورت داینامیک به وسیله اطلاعات وارد شده توسط کاربر و کلاسهای تولید Connection String نظیر SQLConnectionStringBuilder تولید کرد و بدون تغییر در کدهای برنامه، به بانکهای مختلفی متصل شد. همچنین با داینامیک کردن متد Provider کلاس EntityConnectionStringBuilder که در کد بالا با "System.Data.SqlClient" مقدار دهی شده، میتوان وابستگی برنامه بانک اطلاعی خاص را از بین برد و بسته به تنظیمات مورد نظر کاربر، به موتورهای مختلف بانک اطلاعاتی متصل شد که البته لازمه این کار رعایت یکسری نکات فنی در پیاده سازی پروژه است که از حوصله این مقاله خارج است.
مثلا فرض کنید شما در زمان توسعه نرم افزار، SQL Server را به صورت Local بر روی سیستم خود نصب کرده اید و Connection String ساخته شده توسط ویزارد Entity Framework بر همین اساس ساخته و ذخیره شدهاست. حال بعد از انتشار برنامه، شخصی تصمیم دارد برنامه را بر روی سیستمی نصب کند که بانک اطلاعاتی Local نداشته و تصمیم به اتصال به یک بانک اطلاعاتی بر روی سرور دیگر یا با مشخصات (Login و Password و ...) دیگر را دارد. برای این مواقع نیاز به پیاده سازی روشی است تا کاربر نهایی بتواند تنظیمات مربوط به اتصال به بانک اطلاعاتی را تغییر دهد.
روشهای مختلفی مثل تغییر فایل app.config به صورت Runtime یا ... در سایتهای مختلف ارائه شده که اکثرا روشهای غیر اصولی و زمانبری جهت پیاده سازی هستند.
سادهترین روش جهت انجام این کار، اعمال تغییری کوچک در Constructor کلاس مدل مشتق شده از DBContext میباشد. فرض کنید مدلی از بانک اطلاعاتی Personnely با نام PersonallyEntities ساخته اید که حاصل آن کلاس زیر خواهد بود:
public partial class PersonallyEntities : DbContext { public PersonallyEntities() : base("name=PersonallyEntities") { } }
"name=PersonallyEntities"
اگر به Connection String ذخیره شده در فایل Config دقت کنید متوجه میشوید که Connection String ذخیره شده، دارای فرمتی خاص و متفاوتی نسبت به Connection String معمولی ADO.NET است. متن ذخیره شده شامل تنظیمات و Metadata مدل ساخته شده جهت ارتباط با بانک اطلاعاتی نیز میباشد:
metadata=res://*/Model1.csdl|res://*/Model1.ssdl|res://*/Model1.msl;provider=System.Data.SqlClient;provider connection string="data source=.;initial catalog=Personally;integrated security=True;MultipleActiveResultSets=True;App=EntityFramework"
public static string BuildEntityConnection(string connectionString) { var entityConnection = new EntityConnectionStringBuilder { Provider = "System.Data.SqlClient", ProviderConnectionString = connectionString, Metadata = "res://*" }; return entityConnection.ToString(); }
برای اینکه بتوان EF ConnectionString تولید شده را در هنگام اجرای برنامه به صورت Runtime اعمال کرد، نیاز است تا تغییر کوچکی در Constructor کلاس مدل تولید شده توسط Entity Framework ایجاد کرد. کلاس PersonnelyEntities به صورت زیر تغییر پیدا میکند:
public partial class PersonallyEntities : DbContext { public PersonallyEntities(string connectionString) : base(connectionString) { } }
: base(connectionString)
var entityConnectionString = BuildeEntityConnection("Data Source=localhost;Initial Catalog=Personally; Integrated Security=True"); var PersonallyDb = new PersonallyEntities(entityConnectionString);
موفق باشید
نظرات اشتراکها
تبدیلگر ایران سیستم به یونیکد
یک نکته تکمیلی
کتابخانه فوق برای دریافت متن عربی 1256 تنظیم شده اما اگر با فایلهای قدیمی فاکس پرو کار کنید استاندارد آن CP1252 ASCII است.
به همین جهت برای خواندن این نوع فایلها در سی شارپ
الف) درایور فاکس پرو را نصب کنید
ب) از رشته اتصالی ذیل برای ساخت OleDbConnection استفاده کنید
ج) اندکی نیاز است کتابخانه فوق تغییر کند.
ابتدای متد Unicode آن میشود:
و انتهای این متد (بجای دو سطر نهایی فعلی آن)
یک نمونه فایل قدیمی برای آزمایش select onvan from REP.DBF
REP.DBF
کتابخانه فوق برای دریافت متن عربی 1256 تنظیم شده اما اگر با فایلهای قدیمی فاکس پرو کار کنید استاندارد آن CP1252 ASCII است.
به همین جهت برای خواندن این نوع فایلها در سی شارپ
الف) درایور فاکس پرو را نصب کنید
ب) از رشته اتصالی ذیل برای ساخت OleDbConnection استفاده کنید
var connectionString = "Provider=VFPOLEDB.1;Data Source=D:\path\rep.dbf;Password=;Collating Sequence=MACHINE";
ابتدای متد Unicode آن میشود:
// the text is standard CP1252 ASCII Encoding cp1252 = Encoding.GetEncoding(1252); // تبدیل رشته به بایت byte[] stringBytes = cp1252.GetBytes(iranSystemEncodedString.Trim());
return Encoding.GetEncoding(1256).GetString(newStringBytes);
REP.DBF
- هیچ کاربری نمیتواند مسیر \:g را در مرورگر خودش باز کند. این مسیر در مرورگر کاربر یعنی اشارهی به درایو G آن شخص و نه سرور شما. مسیر فایل نهایی ذخیره شدهی در سرور را نباید به کاربر بازگشت دهید. این مسیر کامل، فقط کاربرد سمت سرور دارد و جهت ذخیره سازی آن در پوشهای خاص بر روی سرور است. پس از آن باید مسیر نسبی را به کاربر ارائه دهید (نسبی = نسبت به دومین جاری؛ مانند http://mysite/Media/Images/name.jpg).
- الگوی مسیرهای فایلهای ارائه شده باید چنین چیزی باشند: http://site/api/images/file.png و برای ساخت آنها نیاز به مطالعهی مطلب « تغییرات متدهای بازگشت فایلها به سمت کلاینت در ASP.NET Core » را دارید و یا بازگشت مسیر نسبی تصویر نسبت به دومین سایت.
- مابقی مباحث امنیتی آن یکی است (استفاده از سرویس DomSanitizer)
نظرات مطالب
آشنایی با NHibernate - قسمت اول
در NHibernate سنتی کار ساخت نگاشتها توسط یک سری فایل xml صورت میگیرد که ممکن است حین تهیه اولیه پر از اشتباهات تایپی و غیره باشند.این نوع فایلها تحت کنترل کامپایلر نبوده و در حین کار مشکلات آنها مشخص میشود.
در Fluent NHibernate کار تعریف نگاشتها با استفاده از کدهای strongly typed دات نتی صورت میگیرد که بلافاصله تحت کنترل کامپایلر هستند. همچنین مبحث Auto Mapping آن را میتوانید در قسمتهای بعد مطالعه کنید. امکان unit test نوشتن برای نگاشتهای این روش بدون حتی درج یک رکورد در دیتابیس میسر است که باز هم در طی چند قسمت به آن پرداخته شده. با توجه به اینکه در روش دوم تعریف نگاشتها، بلافاصله تحت نظر کامپایلر است امکان refactoring سادهتر آن نیز مهیا است.
در روش Fluent اگر علاقمند بودید که این فایلهای XML را هم مشاهده کنید به قسمت Mappings در Fluently.Configure خود، متد ExportTo را اضافه کنید.
در Fluent NHibernate کار تعریف نگاشتها با استفاده از کدهای strongly typed دات نتی صورت میگیرد که بلافاصله تحت کنترل کامپایلر هستند. همچنین مبحث Auto Mapping آن را میتوانید در قسمتهای بعد مطالعه کنید. امکان unit test نوشتن برای نگاشتهای این روش بدون حتی درج یک رکورد در دیتابیس میسر است که باز هم در طی چند قسمت به آن پرداخته شده. با توجه به اینکه در روش دوم تعریف نگاشتها، بلافاصله تحت نظر کامپایلر است امکان refactoring سادهتر آن نیز مهیا است.
در روش Fluent اگر علاقمند بودید که این فایلهای XML را هم مشاهده کنید به قسمت Mappings در Fluently.Configure خود، متد ExportTo را اضافه کنید.
تا اینجا با نحوهی اجرای برنامههای مختلف توسط داکر مانند وب سرور لینوکسی nginx و یا IIS ویندوزی آشنا شدیم؛ اما هنوز محتوایی را در آنها هاست نکردهایم. در این قسمت این موضوع را بررسی خواهیم کرد و در طی این فرآیند، با نحوهی ساخت Imageهای سفارشی نیز آشنا خواهیم شد.
روش نگاشت محتوای یک سایت استاتیک در یک Container که وب سرور است
فرض کنید یک سایت استاتیک بوت استرپی را تهیه کردهاید و قصد دارید آنرا توسط وب سرور nginx، هاست کنید. برای اینکار، چندین گزینه پیش روی ما هستند:
گزینهی اول: دریافت image مربوط به nginx، سپس ایجاد یک container از آن و در آخر با استفاده از «روش به اشتراک گذاری فایل سیستم میزبان با کانتینرها» که در قسمت قبل بررسی کردیم، این وب سایت را آمادهی اجرا و دسترسی میکنیم.
گزینهی دوم: کپی کردن فایلهای وب سایت از سیستم میزبان، به درون فایل سیستم خود container.
گزینهی سوم: ایجاد یک image سفارشی که از ابتدا به همراه فایلهای وب سایت استاتیک ما است و در این حالت تنها کافی است این image را تبدیل به container اجرایی کنیم.
روش اول: به اشتراک گذاری فایل سیستم میزبان با کانتینر وب سرور جهت هاست آن
در قسمت قبل، یک فایل tar ایجاد شدهی در سیستم میزبان ویندوزی را با یک کانتینر لینوکسی به اشتراک گذاشتیم تا بتوانیم محتویات آنرا استخراج کنیم. در اینجا قصد داریم پوشهی وب سایت استاتیک خود را که در سیستم میزبان ویندوزی قرار دارد، با وب سرور nginx که توسط یک container در حال اجرا است، به اشتراک بگذاریم تا آنرا هاست کند.
فرض کنید وب سایت استاتیک ما در مسیر c:\users\vahid\mysite سیستم میزبان قرار دارد که داخل آن یک فایل index.html و تعدادی فایل css و js آمادهی برای هاست شدن، وجود دارند. برای هاست آن توسط nginx، از دستور زیر استفاده خواهیم کرد:
در این دستور:
- سوئیچ rm سبب میشود تا پس از خاتمهی کار nginx، این container نیز حذف شود.
- از سوئیچ it استفاده شدهاست تا با فشردن ctrl+c، بتوانیم پروسهی container را خاتمه دهیم و پس از آن، برنامهی nginx دیگر در background در حال اجرا نباشد (اجرای آن در foreground).
- سپس پورت 8080 سیستم میزبان، به پورت 80 وب سرور nginx نگاشت شدهاست. چون containerها دارای network stack خاص خودشان هستند (که آنرا در قسمت سوم بررسی کردیم)، پورت 80 آنها با پورت 80 سیستم میزبان تداخل نمیکند و اگر برای مثال بر روی پورت 80 سیستم جاری، IIS در حال اجرا باشد، سبب عدم اجرا شدن وب سرور nginx به دلیل تداخل پورتها نمیشود.
- در ادامه روش volume mount را مشاهده میکنید که در قسمت قبل بررسی کردیم. مسیر c:\users\vahid\mysite سیستم میزبان، به مسیر ویژهی /usr/share/nginx/html داخل container نگاشت شدهاست. این مسیر، یک مسیر استاندارد بوده و در مستندات docker hub این وب سرور، ذکر شدهاست.
- در آخر هم نام image این وب سرور را ذکر کردهایم.
پس از اجرای این دستور، اگر nginx پیشتر دریافت نشده باشد، image آن دریافت شده، یک container بر اساس آن ساخته میشود و سپس با پارامترهایی که توضیح دادیم، اجرا خواهد شد. اکنون اگر در سیستم میزبان، مسیر http://localhost:8080 را در مرورگر باز کنید، وب سایت استاتیک خود را مشاهده خواهید کرد.
روش دوم: کپی کردن فایلهای وب سایت از سیستم میزبان، به درون فایل سیستم خود container
همانطور که در قسمت سوم نیز بررسی کردیم، فایل سیستم مربوط به هاست، به طور کامل از فایل سیستم container، جدا و ایزوله است و بدون volume mount، یک container نمیتواند به فایلهای میزبان خود دسترسی پیدا کند. بنابراین گزینهی دیگری که در اینجا وجود خواهد داشت، کپی کردن فایلهای میزبان و انتقال آنها به container میباشد؛ شبیه به کپی کردن فایلها از یک کامپیوتر موجود در شبکه به کامپیوتر دیگری در آن.
برای این منظور ابتدا nginx را در پسزمینه اجرا میکنیم:
در این دستور، سوئیچهای rm و it حذف شدهاند. علت اینجا است که سوئیچ d، سبب اجرای این دستور در پسزمینه میشود؛ یعنی بلافاصله سبب بازگشت ما به خط فرمان خواهد شد و در این حالت نمیخواهیم که این container حذف شود. همچنین یک نام نیز به آن انتساب داده شدهاست تا بتوان سادهتر با آن کار کرد.
پس از اجرای این دستور و بازگشت به command prompt، جهت اطمینان حاصل کردن از اجرای آن در پس زمینه، دستور docker ps را صادر میکنیم که لیست آن، حاوی گزارشی از containerهای در حال اجرا است.
اکنون توسط دستور ویژهی docker exec، میخواهیم درون یک container در حال اجرا، پروسهای را اجرا کنیم. یعنی با اینکه پروسهی nginx داخل این container در حال اجرا است، برای مثال میخواهیم یک shell را نیز داخل آن اجرا کنیم:
در اینجا دستور docker exec، سبب اجرای bash shell داخل کانتینری با نام nginx میشود (همان سوئیچ name در دستور قبلی و نه نام image آن) و چون میخواهیم به این shell در foreground دسترسی داشته باشیم، از سوئیچ it نیز استفاده شدهاست. پس از اجرا شدن bash shell، اکنون به فایل سیستم این container دسترسی یافتهایم. برای مثال دستور ls را صادر کنید تا لیستی از آنرا مشاهده نمائید. سپس به کمک آن، به پوشهی ویژهی html این وب سرور وارد میشویم:
و برای مثال میتوان در آن تغییر ایجاد کرد:
این دستورات سبب میشوند تا فایل پیشفرض index.html آن، به index2.html تغییر نام یابد و سپس از این shell خارج میشویم و به shell سیستم میزبان باز خواهیم گشت. در اینجا دستور docker cp (که در PowerShell سیستم میزبان اجرا میشود)، امکان کپی کردن فایلها را از سیستم میزبان به یک container میسر میکند.
پس از دستور docker cp ابتدا مسیر مبداء مشخص میشود و سپس ابتدا نام container مقصد به همراه یک : و در ادامه مسیر مقصد نهایی کپی در آن container ذکر خواهند شد. به این ترتیب فایلهای وب سایت استاتیک ما در سیستم میزبان به پوشهی html مخصوص nginx، در کانیتنری که در حال اجرای آن است کپی میشوند. برای آزمایش صحت این کپی میتوان دستور زیر را صادر کرد که لیست فایلهای این پوشهی html را نمایش میدهد:
اینبار نیز اگر در سیستم میزبان، مسیر http://localhost:8080 را در مرورگر باز کنید، وب سایت استاتیک خود را مشاهده خواهید کرد که فایلهای آن از داخل خود container تامین میشوند و وابستگی به سیستم میزبان ندارند.
روش سوم: ایجاد یک image سفارشی که از ابتدا به همراه فایلهای وب سایت استاتیک ما است
در روش دوم، موفق شدیم که فایلهای مدنظر خود را به درون container در حال اجرا کپی کنیم. اکنون میخواهیم یک snapshot را از آن تهیه کنیم؛ شبیه به کاری که با ماشینهای مجازی نیز انجام میشود و این روشی است که از آن برای ساخت یک image سفارشی استفاده میشود. برای این منظور از دستور docker commit استفاده میشود تا تصویری را از وضعیت یک container در حال اجرا، در آن لحظه تهیه کنیم:
پس از دستور docker commit، نام container ای که میخواهیم تصویر وضعیت جاری آنرا ذخیره کنیم، ذکر میشود. پس از آن به صورت اختیاری میتوان یک نام جدید و همچنین tag ای را برای آن ذکر کرد.
اکنون پس از اجرای این دستور، با استفاده از فرمان docker images میتوان مشاهده کرد که image جدید mysite، با tag ای معادل nginx، ایجاد شدهاست.
در ادامه برای اجرای این image جدید، میتوان از دستور زیر استفاده کرد:
روش اجرای آن همانند سایر imageهای موجود است و در اینجا از نام image به همراه tag آن استفاده شدهاست. همچنین پورت نگاشت شدهی آنرا به سیستم میزبان نیز 8090 انتخاب کردهایم. نامی را نیز به آن نسبت دادهایم تا بتوان از آن در دستور docker exec استفاده کرد.
اکنون اگر در سیستم میزبان، مسیر http://localhost:8090 را در مرورگر باز کنید، وب سایت استاتیک خود را مشاهده خواهید کرد و یا توسط دستور زیر میتوانید فایلهای موجود در پوشهی html وب سرور nginx این container جدید در حال اجرا را ملاحظه نمائید:
که این فایلها نه از طریق نگاشت فایل سیستم میزبان، به مسیری در container جاری تامین شدهاند و نه از جائی به داخل آن کپی شدهاند. بلکه دقیقا از image از پیش آماده شدهی آن خوانده شدهاند.
نگاهی به لایههای یک Image در مقایسه با یک Container
زمانیکه خواستیم image جدید و سفارشی خاص خود را ایجاد کنیم، با image اصلی nginx شروع کردیم. اولین لایهی موجود در این image، سیستم عاملی است که میتواند آنرا اجرا کند. برفراز این لایه، لایهی خود nginx قرار گرفتهاست. اگر خواستید تاریخچهی ایجاد یک image را مشاهده کنید، از دستور docker history nginx استفاده نمائید. خروجی آن لیست دستوراتی را نمایش میدهد که برای ساخت این image مورد استفاده قرار گرفتهاند. البته دستور docker history nginx --no-trunc، اطلاعات بیشتری را با نمایش لیست کامل و خلاصه نشدهی دستورات، ارائه میدهد. این دستورات را در صفحهی docker hub هر image نیز میتوان مشاهده کرد. در قسمت full description هر image، در ابتدای توضیحات، قسمتی است به نام supported tags and respective dockerfile links. در اینجا هر tag نامبرده شده، در حقیقت لینکی است به یک فایل که دقیقا همین دستورات را لیست کردهاست. به این فایل، docker file گفته میشود که روش ساخت یک image را توضیح میدهد. هدف آن، خودکار سازی اجرای دستوراتی است که سبب ساخت یک image میشوند.
در ادامه اگر از این image، یک container را ایجاد کنیم، این container هر دو لایهی OS و Framework را به همراه خواهد داشت؛ به علاوهی لایهی دیگری به نام Container/Run که میتوان فایلهای آنرا خواند و یا در آن نوشت. بنابراین لایهای که فایلهای وب سایت استاتیک ما در آن کپی شدند، دقیقا همین لایهاست.
و زمانیکه از یک container تصویری تهیه میشود، تغییراتی را که به فایل سیستم آن ایجاد کردهایم، به صورت یک لایهی جدید بر روی لایههای قبلی آن image، ظاهر و ثبت میشود. برای اثبات این موضوع، میتوان از دستور docker diff nginx استفاده کرد. در اینجا nginx نام container ای است که میخواهیم تغییرات آنرا با image قبلی که بر پایهی آن ایجاد شدهاست، مشاهده کنیم.
تبدیل دستورات docker به یک docker file
تا اینجا یک چنین دستوراتی را برای اجرای کانتینر nginx، کپی فایلها به آن و سپس تهیهی یک تصویر از آن، اجرا کردیم:
برای خودکار سازی آنها هرچند میتوان این دستورات را در یک اسکریپت نیز قرار داد، اما docker، قابلیت پردازش اسکریپتهای خاص خود را نیز دارد که به آن Dockerfile گفته میشود. برای این منظور سطرهای فوق به صورت زیر تغییر میکنند:
بجای سطر اول، تنها نام image ای را که میخواهیم کار را بر مبنای آن انجام دهیم، ذکر میکنیم:
دستور دوم نیز تبدیل به دستور کپی Docker میشود:
این دو سطر را به صورت یک فایل متنی، با نام ویژهی Dockerfile ذخیره میکنیم (بدون پسوند) و این Dockerfile را دقیقا در کنار پوشهی mysite قرار میدهیم (داخل پوشهی c:\users\vahid) تا کار کپی را از همینجا شروع کند.
سپس برای اجرای این فایل، بجای دستور docker commit آخر، از دستور زیر استفاده میکنیم:
البته میتوان f Dockerfile- را نیز از این دستور حذف کرد؛ چون مقدار پیشفرض آن است (مگر آنکه بخواهیم مسیر خاصی را دقیقا مشخص کنیم):
در هر دو دستور آخری که ذکر شدند، در انتهای دستور، یک نقطه نیز قرار دارد که به آن build context گفته میشود؛ یا دقیقا همین پوشهای که در آن قرار داریم (c:\users\vahid).
تگ این image را نیز متفاوت با قبلیها انتخاب کردهایم؛ nginx-df بجای مقدار قبلی.
در این حالت اگر دستور آخر را اجرا کنیم، دستور docker images گزارش اضافه شدن این image جدید را ارائه خواهد داد.
مرجع کامل ساخت Dockerfileها را در اینجا میتوانید مطالعه کنید.
ساخت یک image سفارشی برای هاست یک وب سایت استاتیک در IIS
تا اینجا از وب سرور لینوکسی nginx برای هاست وب سایت استاتیک خود استفاده کردیم. در ادامه میخواهیم از وب سرور IIS برای اینکار استفاده نمائیم. بنابراین ابتدا نیاز است یا از ویندوز سرور استفاده کنیم و یا میتوان با کلیک راست بر روی آیکن Docker در قسمت Tray Icons ویندوز، به Windows Containers سوئیچ کرد و سپس به صورت زیر عمل نمود.
اینبار محتوای Dockerfile ای که کنار پوشهی mysite قرار میگیرد، به صورت زیر خواهد بود:
کار با image اصلی iis با tag مخصوص nanoserver که کم حجمتر است، شروع میشود. سپس فایلهای mysite به پوشهی wwwroot این وب سرور کپی خواهد شد.
در ادامه با استفاده از دستور زیر و اجرای فایل Dockerfile، این image جدید را با tag ای به نام iis ایجاد میکنیم:
پس از آن دستورات docker images و docker ps را جهت مشاهدهی وضعیت این image جدید اجرا کنید.
به اشتراک گذاری imageهای سفارشی در Docker Hub
برای به اشتراک گذاری imageهای سفارشی خود در Docker Hub، نیاز است tag آنها را توسط دستور docker tag مطابق فرمت ویژهی docker hub ویرایش کرد:
در این دستور، Tag فعلی، با ذکر نام کاربری، نام مخزنی جدید در docker hub و سپس یک tag دلخواه، ویرایش میشود.
و در آخر برای انتشار آن میتوان از دستور docker push استفاده کرد:
اگر در اینجا پیام خطای unauthorized را مشاهده کردید، ابتدا دستور docker login را اجرا کنید تا بتوانید به سایت docker hub لاگین کنید (بر اساس مشخصات اکانت خود در داکر هاب) و سپس دستور فوق را اجرا نمائید.
پس از پایان کار اگر به سایت docker hub و مخازن خود مراجعه کنید، این image جدید قابل مشاهده خواهد بود.
روش نگاشت محتوای یک سایت استاتیک در یک Container که وب سرور است
فرض کنید یک سایت استاتیک بوت استرپی را تهیه کردهاید و قصد دارید آنرا توسط وب سرور nginx، هاست کنید. برای اینکار، چندین گزینه پیش روی ما هستند:
گزینهی اول: دریافت image مربوط به nginx، سپس ایجاد یک container از آن و در آخر با استفاده از «روش به اشتراک گذاری فایل سیستم میزبان با کانتینرها» که در قسمت قبل بررسی کردیم، این وب سایت را آمادهی اجرا و دسترسی میکنیم.
گزینهی دوم: کپی کردن فایلهای وب سایت از سیستم میزبان، به درون فایل سیستم خود container.
گزینهی سوم: ایجاد یک image سفارشی که از ابتدا به همراه فایلهای وب سایت استاتیک ما است و در این حالت تنها کافی است این image را تبدیل به container اجرایی کنیم.
روش اول: به اشتراک گذاری فایل سیستم میزبان با کانتینر وب سرور جهت هاست آن
در قسمت قبل، یک فایل tar ایجاد شدهی در سیستم میزبان ویندوزی را با یک کانتینر لینوکسی به اشتراک گذاشتیم تا بتوانیم محتویات آنرا استخراج کنیم. در اینجا قصد داریم پوشهی وب سایت استاتیک خود را که در سیستم میزبان ویندوزی قرار دارد، با وب سرور nginx که توسط یک container در حال اجرا است، به اشتراک بگذاریم تا آنرا هاست کند.
فرض کنید وب سایت استاتیک ما در مسیر c:\users\vahid\mysite سیستم میزبان قرار دارد که داخل آن یک فایل index.html و تعدادی فایل css و js آمادهی برای هاست شدن، وجود دارند. برای هاست آن توسط nginx، از دستور زیر استفاده خواهیم کرد:
docker run --rm -it -p 8080:80 -v c:\users\vahid\mysite:/usr/share/nginx/html nginx
- سوئیچ rm سبب میشود تا پس از خاتمهی کار nginx، این container نیز حذف شود.
- از سوئیچ it استفاده شدهاست تا با فشردن ctrl+c، بتوانیم پروسهی container را خاتمه دهیم و پس از آن، برنامهی nginx دیگر در background در حال اجرا نباشد (اجرای آن در foreground).
- سپس پورت 8080 سیستم میزبان، به پورت 80 وب سرور nginx نگاشت شدهاست. چون containerها دارای network stack خاص خودشان هستند (که آنرا در قسمت سوم بررسی کردیم)، پورت 80 آنها با پورت 80 سیستم میزبان تداخل نمیکند و اگر برای مثال بر روی پورت 80 سیستم جاری، IIS در حال اجرا باشد، سبب عدم اجرا شدن وب سرور nginx به دلیل تداخل پورتها نمیشود.
- در ادامه روش volume mount را مشاهده میکنید که در قسمت قبل بررسی کردیم. مسیر c:\users\vahid\mysite سیستم میزبان، به مسیر ویژهی /usr/share/nginx/html داخل container نگاشت شدهاست. این مسیر، یک مسیر استاندارد بوده و در مستندات docker hub این وب سرور، ذکر شدهاست.
- در آخر هم نام image این وب سرور را ذکر کردهایم.
پس از اجرای این دستور، اگر nginx پیشتر دریافت نشده باشد، image آن دریافت شده، یک container بر اساس آن ساخته میشود و سپس با پارامترهایی که توضیح دادیم، اجرا خواهد شد. اکنون اگر در سیستم میزبان، مسیر http://localhost:8080 را در مرورگر باز کنید، وب سایت استاتیک خود را مشاهده خواهید کرد.
روش دوم: کپی کردن فایلهای وب سایت از سیستم میزبان، به درون فایل سیستم خود container
همانطور که در قسمت سوم نیز بررسی کردیم، فایل سیستم مربوط به هاست، به طور کامل از فایل سیستم container، جدا و ایزوله است و بدون volume mount، یک container نمیتواند به فایلهای میزبان خود دسترسی پیدا کند. بنابراین گزینهی دیگری که در اینجا وجود خواهد داشت، کپی کردن فایلهای میزبان و انتقال آنها به container میباشد؛ شبیه به کپی کردن فایلها از یک کامپیوتر موجود در شبکه به کامپیوتر دیگری در آن.
برای این منظور ابتدا nginx را در پسزمینه اجرا میکنیم:
docker run -d -p 8080:80 --name nginx nginx
پس از اجرای این دستور و بازگشت به command prompt، جهت اطمینان حاصل کردن از اجرای آن در پس زمینه، دستور docker ps را صادر میکنیم که لیست آن، حاوی گزارشی از containerهای در حال اجرا است.
اکنون توسط دستور ویژهی docker exec، میخواهیم درون یک container در حال اجرا، پروسهای را اجرا کنیم. یعنی با اینکه پروسهی nginx داخل این container در حال اجرا است، برای مثال میخواهیم یک shell را نیز داخل آن اجرا کنیم:
docker exec -it nginx bash
cd /usr/share/nginx/html
ls mv index.html index2.html exit
docker cp c:\users\vahid\mysite nginx:/usr/share/nginx/html
docker exec nginx ls /usr/share/nginx/html
روش سوم: ایجاد یک image سفارشی که از ابتدا به همراه فایلهای وب سایت استاتیک ما است
در روش دوم، موفق شدیم که فایلهای مدنظر خود را به درون container در حال اجرا کپی کنیم. اکنون میخواهیم یک snapshot را از آن تهیه کنیم؛ شبیه به کاری که با ماشینهای مجازی نیز انجام میشود و این روشی است که از آن برای ساخت یک image سفارشی استفاده میشود. برای این منظور از دستور docker commit استفاده میشود تا تصویری را از وضعیت یک container در حال اجرا، در آن لحظه تهیه کنیم:
docker commit nginx mysite:nginx
اکنون پس از اجرای این دستور، با استفاده از فرمان docker images میتوان مشاهده کرد که image جدید mysite، با tag ای معادل nginx، ایجاد شدهاست.
در ادامه برای اجرای این image جدید، میتوان از دستور زیر استفاده کرد:
docker run -d -p 8090:80 --name mysite mysite:nginx
اکنون اگر در سیستم میزبان، مسیر http://localhost:8090 را در مرورگر باز کنید، وب سایت استاتیک خود را مشاهده خواهید کرد و یا توسط دستور زیر میتوانید فایلهای موجود در پوشهی html وب سرور nginx این container جدید در حال اجرا را ملاحظه نمائید:
docker exec mysite ls /usr/share/nginx/html
نگاهی به لایههای یک Image در مقایسه با یک Container
زمانیکه خواستیم image جدید و سفارشی خاص خود را ایجاد کنیم، با image اصلی nginx شروع کردیم. اولین لایهی موجود در این image، سیستم عاملی است که میتواند آنرا اجرا کند. برفراز این لایه، لایهی خود nginx قرار گرفتهاست. اگر خواستید تاریخچهی ایجاد یک image را مشاهده کنید، از دستور docker history nginx استفاده نمائید. خروجی آن لیست دستوراتی را نمایش میدهد که برای ساخت این image مورد استفاده قرار گرفتهاند. البته دستور docker history nginx --no-trunc، اطلاعات بیشتری را با نمایش لیست کامل و خلاصه نشدهی دستورات، ارائه میدهد. این دستورات را در صفحهی docker hub هر image نیز میتوان مشاهده کرد. در قسمت full description هر image، در ابتدای توضیحات، قسمتی است به نام supported tags and respective dockerfile links. در اینجا هر tag نامبرده شده، در حقیقت لینکی است به یک فایل که دقیقا همین دستورات را لیست کردهاست. به این فایل، docker file گفته میشود که روش ساخت یک image را توضیح میدهد. هدف آن، خودکار سازی اجرای دستوراتی است که سبب ساخت یک image میشوند.
در ادامه اگر از این image، یک container را ایجاد کنیم، این container هر دو لایهی OS و Framework را به همراه خواهد داشت؛ به علاوهی لایهی دیگری به نام Container/Run که میتوان فایلهای آنرا خواند و یا در آن نوشت. بنابراین لایهای که فایلهای وب سایت استاتیک ما در آن کپی شدند، دقیقا همین لایهاست.
و زمانیکه از یک container تصویری تهیه میشود، تغییراتی را که به فایل سیستم آن ایجاد کردهایم، به صورت یک لایهی جدید بر روی لایههای قبلی آن image، ظاهر و ثبت میشود. برای اثبات این موضوع، میتوان از دستور docker diff nginx استفاده کرد. در اینجا nginx نام container ای است که میخواهیم تغییرات آنرا با image قبلی که بر پایهی آن ایجاد شدهاست، مشاهده کنیم.
تبدیل دستورات docker به یک docker file
تا اینجا یک چنین دستوراتی را برای اجرای کانتینر nginx، کپی فایلها به آن و سپس تهیهی یک تصویر از آن، اجرا کردیم:
docker run -d -p 8080:80 --name nginx nginx docker cp c:\users\vahid\mysite nginx:/usr/share/nginx/html docker commit nginx mysite:nginx
بجای سطر اول، تنها نام image ای را که میخواهیم کار را بر مبنای آن انجام دهیم، ذکر میکنیم:
FROM nginx
COPY mysite /usr/share/nginx/html
سپس برای اجرای این فایل، بجای دستور docker commit آخر، از دستور زیر استفاده میکنیم:
docker build -f Dockerfile -t mysite:nginx-df .
docker build -t mysite:nginx-df .
تگ این image را نیز متفاوت با قبلیها انتخاب کردهایم؛ nginx-df بجای مقدار قبلی.
در این حالت اگر دستور آخر را اجرا کنیم، دستور docker images گزارش اضافه شدن این image جدید را ارائه خواهد داد.
مرجع کامل ساخت Dockerfileها را در اینجا میتوانید مطالعه کنید.
ساخت یک image سفارشی برای هاست یک وب سایت استاتیک در IIS
تا اینجا از وب سرور لینوکسی nginx برای هاست وب سایت استاتیک خود استفاده کردیم. در ادامه میخواهیم از وب سرور IIS برای اینکار استفاده نمائیم. بنابراین ابتدا نیاز است یا از ویندوز سرور استفاده کنیم و یا میتوان با کلیک راست بر روی آیکن Docker در قسمت Tray Icons ویندوز، به Windows Containers سوئیچ کرد و سپس به صورت زیر عمل نمود.
اینبار محتوای Dockerfile ای که کنار پوشهی mysite قرار میگیرد، به صورت زیر خواهد بود:
FROM microsoft/iis:nanoserver COPY mysite c:/inetpub/wwwroot
در ادامه با استفاده از دستور زیر و اجرای فایل Dockerfile، این image جدید را با tag ای به نام iis ایجاد میکنیم:
docker build -t mysite:iis .
به اشتراک گذاری imageهای سفارشی در Docker Hub
برای به اشتراک گذاری imageهای سفارشی خود در Docker Hub، نیاز است tag آنها را توسط دستور docker tag مطابق فرمت ویژهی docker hub ویرایش کرد:
docker tag mysite:nginx-df my_user_name/some_name:new_tag_name
و در آخر برای انتشار آن میتوان از دستور docker push استفاده کرد:
docker push my_user_name/some_name:new_tag_name
پس از پایان کار اگر به سایت docker hub و مخازن خود مراجعه کنید، این image جدید قابل مشاهده خواهد بود.
نظرات مطالب
Roslyn #1
سلام
من به تازگی Visual Studio 2015 را نصب کرده ام
وقتی که یک پروژه MVC را Publish میکنم در دایرکتوری Bin یک دایرکتوری به نام roslyn وجود دارد که دارای محتوای زیر است
آیا اینها مربوط به مباحث مطرح شده میباشند.
وقتی که این دایرکتوری را حذف میکنم سایت بالا نمیآد.
بازخوردهای دوره
استفاده از StructureMap به عنوان یک IoC Container
من از structure در پروژه م به صورتی که توضیح دادین استفاده کردم.
ابتدا view اجرا میشه و سیم کشی برقرار هست. داخل ویو ارجاعی به اکشن viewgroups داره. اما این بار نال هست و به مشکل برمیخورم.
اگر این اکشن رو بذارم داخل کنترلر دیگه و صداش بزنم کار میکنه.
در یه مورد خاص null هست. وقتی نیاز به پارشال اکشنی دارم که در کنترل دیگری قرار داره، درست کار میکنه سیم کشیها و هیچ چیزی نال نیست.، اما وقتی نیاز دارم که پارشالی از اکشن کنترل جاری که در حال رندر هست ، استفاده کنم، نال هست همهی اینترفیس ها. سازنده کنترلر هم فراخونی نمیشه.
ساختار کنترلر به این صورت هست:
public partial class ContactController : Controller { private IGroupsBusiness _groupsBusiness; private IContactsBusiness _contactsBusiness; public ContactController(IContactsBusiness contactsBusiness, IGroupsBusiness groupsBusiness) { _groupsBusiness = groupsBusiness; _contactsBusiness = contactsBusiness; } public virtual ActionResult View(int id) { var model = _contactsBusiness.Select(id); return View(model); } public virtual ActionResult ViewGroups(int contactId) { var model = _groupsBusiness.SelectByContactId(contactId); return PartialView(model); } }
من توی ویو نوشتم
@{ Html.RenderAction(MVC.Contact.ViewGroups(Model.Id)); }
آیا نباید کد بالا درست کار بکنه؟
نظرات مطالب
مبانی TypeScript؛ ماژولها
- با هربار تغییر فایل tsconfig.json، کامپایل دوبارهی پروژه را فراموش نکنید (مهم). از منوی build گزینهی rebuild solution را انتخاب کنید. این rebuild، کار کامپایل مجدد فایلهای ts. را هم انجام میدهد.
- commonjs بیشتر برای برنامههای nodejs استفاده میشود. اگر علاقمند باشید که با سیستمی شبیه به AngularJS 2.0 کار کنید، از یک module loader ویژه، به نام SystemJS استفاده کنید (که قابلیت بارگذاری خودکار ES6 modules, AMD, CommonJS را دارد). بنابراین فایل tsconfig.json را به این صورت تغییر دهید:
بعد فایل index.html شما چنین شکلی را پیدا میکند:
در اینجا System.JS کار بارگذاری اولین ماژول برنامه یا همان app.js را به صورت خودکار انجام میدهد (و همچنین تمام ماژولهای مرتبط با آنرا). بنابراین دیگر نیازی به ذکر اسکریپتهای برنامه در اینجا نیست (هیچکدام از آنها، منهای موارد عمومی مثل خود system.js).
بعد فایل app.ts را هم به این صورت تغییر دهید، چون این کدها پس از onload اجرا میشوند:
- commonjs بیشتر برای برنامههای nodejs استفاده میشود. اگر علاقمند باشید که با سیستمی شبیه به AngularJS 2.0 کار کنید، از یک module loader ویژه، به نام SystemJS استفاده کنید (که قابلیت بارگذاری خودکار ES6 modules, AMD, CommonJS را دارد). بنابراین فایل tsconfig.json را به این صورت تغییر دهید:
{ "compileOnSave": true, "compilerOptions": { "target": "es5", "module": "system", "sourceMap": true } }
<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta charset="utf-8" /> <title>TypeScript HTML App</title> <link rel="stylesheet" href="app.css" type="text/css"/> <script type="text/javascript" src="//cdnjs.cloudflare.com/ajax/libs/systemjs/0.19.22/system.js"></script> <script type="text/javascript"> System.defaultJSExtensions = true; System.import('app'); </script> </head> <body> <h1>TypeScript HTML App</h1> <div id="content"></div> </body> </html>
بعد فایل app.ts را هم به این صورت تغییر دهید، چون این کدها پس از onload اجرا میشوند:
import {Book} from "./testmd"; let book: Book = new Book(); console.log(book.bookName); document.getElementById("content").innerText = book.GetbookNmae;
نکات ارتقاء به نگارش RTM
همان «نکات ارتقاء به نگارش RC5 » در اینجا هم برقرار هستند. فقط نام فایل app.routes.ts به app.routing.ts تغییر یافتهاست.
تغییرات پروژه را در اینجا میتوانید دنبال کنید.
چند مطلب تکمیلی
Using the New Release of Angular 2’s Router 3.0.0
Angular 2 Routing With Modules
همان «نکات ارتقاء به نگارش RC5 » در اینجا هم برقرار هستند. فقط نام فایل app.routes.ts به app.routing.ts تغییر یافتهاست.
تغییرات پروژه را در اینجا میتوانید دنبال کنید.
چند مطلب تکمیلی
Using the New Release of Angular 2’s Router 3.0.0
Angular 2 Routing With Modules