Visual Studio version | End of Mainstream Support | End of Support |
Visual Studio 2022, Current Channel | January 2027 | January 2032 |
Visual Studio 2022, version 17.0 LTSC | n/a | July 2023 |
Visual Studio 2019, version 16.11 | April 2024 | April 2029 |
Visual Studio 2019, version 16.9 | n/a | October 2022 |
Visual Studio 2019, version 16.7 | n/a | April 2022 |
Visual Studio 2017, version 15.9 | April 2022 | April 2027 |
Visual Studio 2015, Update 3 including KB3165756 | October 2020 | October 2025 |
Visual Studio 2013, Update 5 | April 2019 | April 2024 |
Visual Studio 2012, Update 5 | January 2018 | January 2023 |
Visual Studio 2010 and earlier | Out of support | Out of support |
افزونهی Text Sharp
The free Text Sharp extension lets you adjust text clarity in Visual Studio 2015, Visual Studio 2013, Visual Studio 2012 and Visual Studio 2010 IDEs (Professional, Premium, Ultimate and LightSwitch). You can select Aliased, Grayscale or ClearType text rendering mode for Visual Studio menu, tabs and editor windows. An easy way to turn off ClearType. (Aliased rendering looks terrible when text scale is changed from default 100% in text views, so Text Sharp doesn't override VS settings when Aliased+Display is selected and zoom level is not 100%.)
- Improving the development experience when using popular JavaScript libraries
- Adding support for new JavaScript ECMAScript 2015 (also known as ES2015 and formerly ES6) language and web browser APIs
- Increasing your productivity in complex JavaScript code bases
Its value MUST be a number containing a NumericDate value.
A JSON numeric value representing the number of seconds from 1970-01-01T00:00:00Z UTC until the specified UTC date/time, ignoring leap seconds. This is equivalent to the IEEE Std 1003.1, 2013 Edition [POSIX.1] definition "Seconds Since the Epoch", in which each day is accounted for by exactly 86400 seconds, other than that non-integer values can be represented. See RFC 3339 [RFC3339] for details regarding date/times in general and UTC in particular.
بله، حدس شما درست است استفاده از صفحه کلیدهای مجازی میشه گفت یکی از بهترین راههای ممکن هست، چون در این روشها کلید به صورت سخت افزاری فشرده نمیشود (کلید فشرده شده به صف پیامهای ویندوز نمیرود) در نتیجه نرم افزارها یا سخت افزارهای جاسوس نمیتوانند این اطلاعات را ثبت کنند. و کاربر با خیال راحت میتواند دادههای خود را وارد نمایند (تاکید میکنم این روش فقط جلو این نرم افزارها یا سخت افزارها را میگیرد و تضمینی برای اینکه در زمان ارسال دادههای شما لو نرود ندارد).
خوب حال چه باید کرد؟
یک راه میتواند پیادهسازی صفحه کلید مجازی با کدهای طرف کلاینت مانند جاوا اسکریپت و ویبی اسکریپت است، اما گروهی پلاگینی را توسعه دادهاند که با چند خط کدنویسی ساده به راحتی میتوانید یک صفحه کلید مجازی چندزبانه (با هر زبانی که دلتون میخواد) داشته باشید و از اون در برنامههای خودتون استفاده کنید.
نحوهی نصب:
ایتدا فایلهای مورد نیاز را از سایت سازنده که شامل فایل جاوا اسکریپت ، فایل استایل و یک تصویر (آخرین نسخه) یا از این آدرس به صورت کامل (در حال حاضر نسخه 1.49) دریافت کرده، پس از دریافت فایلها آنها را در هاست خود بارگزاری (آپلود) نمائید. سپس کدهای زیر را در صفحهای که میخواهید صفحه کلید نمایش یابد در بین تگ <head> ... و <head/> قرار دهید.
<script type="text/javascript" src="keyboard.js" charset="UTF-8"></script> <link rel="stylesheet" type="text/css" href="keyboard.css">
مثال:
<input type="text" value="" class="keyboardInput">
<!DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Transitional//EN" "http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-transitional.dtd"> <html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml"> <head> <title></title> <script type="text/javascript" src="keyboard.js" charset="UTF-8"></script> <link rel="stylesheet" type="text/css" href="keyboard.css"/> </head> <body> <input type="text" value="" class="keyboardInput"/> </body> </html>
با این کار پس از اجرای صفحه مورد نظر خروجی شما مانند تصویر زیر خواهد بود، جهت محدود کردن کلیدها و عملیات دلخواه و سفارشی سازی با پارامترهای دلخواه میتواند از دموهای موجود در سایت سازنده بهره بگیرید.
موفق وموید باشید.
<style> :any-link { color: red; } </style> <a href="page1.htm">Link 1</a>
Selector | نسخه CSS | |||||
No | No | No | No | No | :any-link | 4 |
<style> :local-link { color: red; } </style> <a href="http://www.example.com/article/">Link 1</a> <a href="http://www.example.com/article">Link 2</a> <a href="http://www.example.com/article/">Link 3</a> <a href="http://www.example.com/article/12">Link 4</a>
Selector | نسخه CSS | |||||
No | No | No | No | No | :local-link | 4 |
<style> :local-link { color: red; } :local-link(0) { text-decoration: none; } :local-link(1) { text-decoration: overline; } :local-link(2) { background: blue; } </style> <a href="http://www.example.com">Link 1</a> <a href="http://www.example.com/2016">Link 2</a> <a href="http://www.example.com/2016/01">Link 3</a> <a href="http://www.example.com/2016/01/">Link 4</a> <a href="http://www.example.com/2016/01/02">Link 5</a> <a href="https://www.example.com/2016/01/">Link 6</a> <a href="http://example.com/2016/01">Link 7</a>
Selector | نسخه CSS | |||||
No | No | No | No | No | :local-link(n) | 4 |
Selector | نسخه CSS | |||||
No | No | No | No | No | :active-drop-target | 4 |
Selector | نسخه CSS | |||||
No | No | No | No | No | :valid-drop-target | 4 |
Selector | نسخه CSS | |||||
No | No | No | No | No | :invalid-drop-target | 4 |
<style> :active-drop-target { background: blue; } :valid-drop-target { border: 1px solid green; } :invalid-drop-target { border: 1px solid red; } .container { width: 200px; height: 200px; } </style> <div class="container"></div> <img src="image.jpg" draggable="true"/>
Selector | نسخه CSS | |||||
No | No | No | No | No | :current | 4 |
Selector | نسخه CSS | |||||
No | No | No | No | No | :past | 4 |
Selector | نسخه CSS | |||||
No | No | No | No | No | :future | 4 |
<style> :past(div,p) { background: red; } :current(div,p) { background: green; } :future(div,p) { background: yellow; } </style>
<style> :placeholder-shown { color: gray; } </style> <input placeholder="Enter Username"/> <input placeholder="Enter Password"/>
Selector | نسخه CSS | |||||
-webkit- | -wekit- | -ms- | -moz- | -webkit- | :placeholder-shown | 4 |
| | | | | | |
| | | | | | |
تعریف تزریق وابستگی تنظیمات برنامه
در مطلب «تزریق وابستگیها فراتر از کلاسها در برنامههای Angular» با روش تزریق ثوابت برنامه آشنا شدیم. در این مثال، برنامهی کلاینت بر روی پورت 4200 اجرا میشود و برنامهی سمت سرور وب، بر روی پورت 5000. به همین جهت نیاز است این آدرس پایه سمت سرور را در تمام قسمتهای برنامه که با سرور کار میکنند، در دسترس داشته باشیم و روش مناسب برای پیاده سازی آن همان قسمت «تزریق تنظیمات برنامه توسط تامین کنندهی مقادیر» مطلب یاد شدهاست. به همین جهت فایل جدید src\app\core\services\app.config.ts را در پوشهی core\services برنامه ایجاد میکنیم:
import { InjectionToken } from "@angular/core"; export let APP_CONFIG = new InjectionToken<string>("app.config"); export interface IAppConfig { apiEndpoint: string; loginPath: string; logoutPath: string; refreshTokenPath: string; accessTokenObjectKey: string; refreshTokenObjectKey: string; } export const AppConfig: IAppConfig = { apiEndpoint: "http://localhost:5000/api", loginPath: "account/login", logoutPath: "account/logout", refreshTokenPath: "account/RefreshToken", accessTokenObjectKey: "access_token", refreshTokenObjectKey: "refresh_token" };
سپس تنظیمات ابتدایی تزریق وابستگیهای IAppConfig را در فایل src\app\core\core.module.ts به صورت ذیل انجام میدهیم:
import { AppConfig, APP_CONFIG } from "./app.config"; @NgModule({ providers: [ { provide: APP_CONFIG, useValue: AppConfig } ] }) export class CoreModule {}
طراحی سرویس Auth
پس از لاگین باید بتوان به اطلاعات اطلاعات کاربر وارد شدهی به سیستم، در تمام قسمتهای برنامه دسترسی پیدا کرد. به همین جهت نیاز است این اطلاعات را در یک سرویس سراسری singleton قرار داد تا همواره یک وهلهی از آن در کل برنامه قابل استفاده باشد. مرسوم است این سرویس را AuthService بنامند. بنابراین محل قرارگیری این سرویس سراسری در پوشهی Core\services و محل تعریف آن در قسمت providers آن خواهد بود. به همین جهت ابتدا ساختار این سرویس را با دستور ذیل ایجاد میکنیم:
ng g s Core/services/Auth
create src/app/Core/services/auth.service.ts (110 bytes)
import { AuthService } from "./services/auth.service"; @NgModule({ providers: [ // global singleton services of the whole app will be listed here. BrowserStorageService, AuthService, { provide: APP_CONFIG, useValue: AppConfig } ] }) export class CoreModule {}
در ادامه به تکمیل AuthService خواهیم پرداخت و قسمتهای مختلف آنرا مرور میکنیم.
اطلاع رسانی به کامپوننت Header در مورد وضعیت لاگین
در مطلب «صدور رخدادها از سرویسها به کامپوننتها در برنامههای Angular» با نحوهی کار با BehaviorSubject آشنا شدیم. در اینجا میخواهیم توسط آن، پس از لاگین موفق، وضعیت لاگین را به کامپوننت هدر صادر کنیم، تا لینک لاگین را مخفی کرده و لینک خروج از سیستم را نمایش دهد:
import { BehaviorSubject } from "rxjs/BehaviorSubject"; @Injectable() export class AuthService { private authStatusSource = new BehaviorSubject<boolean>(false); authStatus$ = this.authStatusSource.asObservable(); constructor() { this.updateStatusOnPageRefresh(); } private updateStatusOnPageRefresh(): void { this.authStatusSource.next(this.isLoggedIn()); }
در اینجا در سازندهی کلاس، بر اساس خروجی متد وضعیت لاگین شخص، برای اولین بار، متد next این BehaviorSubject فراخوانی میشود. علت قرار دادن این متد در سازندهی کلاس سرویس، عکس العمل نشان دادن به refresh کامل صفحه، توسط کاربر است و یا عکس العمل نشان دادن به وضعیت بهخاطر سپاری کلمهی عبور، در اولین بار مشاهدهی سایت و برنامه. در این حالت متد isLoggedIn، کش مرورگر را بررسی کرده و با واکشی توکنها و اعتبارسنجی آنها، گزارش وضعیت لاگین را ارائه میدهد. پس از آن، خروجی آن (true/false) به مشترکین اطلاع رسانی میشود.
در ادامه، متد next این BehaviorSubject را در متدهای login و logout نیز فراخوانی خواهیم کرد.
تدارک ذخیره سازی توکنها در کش مرورگر
از طرف سرور، دو نوع توکن access_token و refresh_token را دریافت میکنیم. به همین جهت یک enum را جهت مشخص سازی آنها تعریف خواهیم کرد:
export enum AuthTokenType { AccessToken, RefreshToken }
import { BrowserStorageService } from "./browser-storage.service"; export enum AuthTokenType { AccessToken, RefreshToken } @Injectable() export class AuthService { private rememberMeToken = "rememberMe_token"; constructor(private browserStorageService: BrowserStorageService) { } rememberMe(): boolean { return this.browserStorageService.getLocal(this.rememberMeToken) === true; } getRawAuthToken(tokenType: AuthTokenType): string { if (this.rememberMe()) { return this.browserStorageService.getLocal(AuthTokenType[tokenType]); } else { return this.browserStorageService.getSession(AuthTokenType[tokenType]); } } deleteAuthTokens() { if (this.rememberMe()) { this.browserStorageService.removeLocal(AuthTokenType[AuthTokenType.AccessToken]); this.browserStorageService.removeLocal(AuthTokenType[AuthTokenType.RefreshToken]); } else { this.browserStorageService.removeSession(AuthTokenType[AuthTokenType.AccessToken]); this.browserStorageService.removeSession(AuthTokenType[AuthTokenType.RefreshToken]); } this.browserStorageService.removeLocal(this.rememberMeToken); } private setLoginSession(response: any): void { this.setToken(AuthTokenType.AccessToken, response[this.appConfig.accessTokenObjectKey]); this.setToken(AuthTokenType.RefreshToken, response[this.appConfig.refreshTokenObjectKey]); } private setToken(tokenType: AuthTokenType, tokenValue: string): void { if (this.rememberMe()) { this.browserStorageService.setLocal(AuthTokenType[tokenType], tokenValue); } else { this.browserStorageService.setSession(AuthTokenType[tokenType], tokenValue); } } }
- متد rememberMe مشخص میکند که آیا وضعیت بهخاطر سپاری کلمهی عبور توسط کاربر انتخاب شدهاست یا خیر؟ این مقدار را نیز در local storage ماندگار ذخیره میکنیم تا در صورت بستن مرورگر و مراجعهی مجدد به آن، در دسترس باشد و به صورت خودکار پاک نشود.
- متد setToken، بر اساس وضعیت rememberMe، مقادیر توکنهای دریافتی از سرور را در local storage و یا session storage ذخیره میکند.
- متد getRawAuthToken بر اساس یکی از مقادیر enum ارسالی به آن، مقدار خام access_token و یا refresh_token ذخیره شده را بازگشت میدهد.
- متد deleteAuthTokens جهت حذف تمام توکنهای ذخیره شدهی توسط برنامه استفاده خواهد شد. نمونهی کاربرد آن در متد logout است.
- متد setLoginSession پس از لاگین موفق فراخوانی میشود. کار آن ذخیره سازی توکنهای دریافتی از سرور است. فرض آن نیز بر این است که خروجی json از طرف سرور، توکنها را با کلیدهایی دقیقا مساوی access_token و refresh_token بازگشت میدهد:
{"access_token":"...","refresh_token":"..."}
تکمیل متد ورود به سیستم
در صفحهی لاگین، کاربر نام کاربری، کلمهی عبور و همچنین گزینهی «بهخاطر سپاری ورود» را باید تکمیل کند. به همین جهت اینترفیسی را برای این کار به نام Credentials در محل src\app\core\models\credentials.ts ایجاد میکنیم:
export interface Credentials { username: string; password: string; rememberMe: boolean; }
@Injectable() export class AuthService { constructor( @Inject(APP_CONFIG) private appConfig: IAppConfig, private http: HttpClient, private browserStorageService: BrowserStorageService ) { this.updateStatusOnPageRefresh(); } login(credentials: Credentials): Observable<boolean> { const headers = new HttpHeaders({ "Content-Type": "application/json" }); return this.http .post(`${this.appConfig.apiEndpoint}/${this.appConfig.loginPath}`, credentials, { headers: headers }) .map((response: any) => { this.browserStorageService.setLocal(this.rememberMeToken, credentials.rememberMe); if (!response) { this.authStatusSource.next(false); return false; } this.setLoginSession(response); this.authStatusSource.next(true); return true; }) .catch((error: HttpErrorResponse) => Observable.throw(error)); } }
در اینجا نیاز است اطلاعات شیء Credentials را به مسیر http://localhost:5000/api/account/login ارسال کنیم. به همین جهت نیاز به سرویس IAppConfig تزریق شدهی در سازندهی کلاس وجود دارد تا با دسترسی به this.appConfig.apiEndpoint، مسیر تنظیم شدهی در فایل src\app\core\services\app.config.ts را دریافت کنیم.
پس از لاگین موفق:
- ابتدا وضعیت rememberMe انتخاب شدهی توسط کاربر را در local storage مرورگر جهت مراجعات آتی ذخیره میکنیم.
- سپس متد setLoginSession، توکنهای دریافتی از شیء response را بر اساس وضعیت rememberMe در local storage ماندگار و یا session storage فرار، ذخیره میکند.
- در آخر با فراخوانی متد next مربوط به authStatusSource با پارامتر true، به تمام کامپوننتهای مشترک به این سرویس اعلام میکنیم که وضعیت لاگین موفق بودهاست و اکنون میتوانید نسبت به آن عکس العمل نشان دهید.
تکمیل متد خروج از سیستم
کار خروج، با فراخوانی متد logout صورت میگیرد:
@Injectable() export class AuthService { constructor( @Inject(APP_CONFIG) private appConfig: IAppConfig, private http: HttpClient, private router: Router ) { this.updateStatusOnPageRefresh(); } logout(navigateToHome: boolean): void { this.http .get(`${this.appConfig.apiEndpoint}/${this.appConfig.logoutPath}`) .finally(() => { this.deleteAuthTokens(); this.unscheduleRefreshToken(); this.authStatusSource.next(false); if (navigateToHome) { this.router.navigate(["/"]); } }) .map(response => response || {}) .catch((error: HttpErrorResponse) => Observable.throw(error)) .subscribe(result => { console.log("logout", result); }); } }
اعتبارسنجی وضعیت لاگین و توکنهای ذخیره شدهی در مرورگر
برای اعتبارسنجی access token دریافتی از طرف سرور، نیاز به بستهی jwt-decode است. به همین جهت دستور ذیل را در خط فرمان صادر کنید تا بستهی آن به پروژه اضافه شود:
> npm install jwt-decode --save
import * as jwt_decode from "jwt-decode";
getDecodedAccessToken(): any { return jwt_decode(this.getRawAuthToken(AuthTokenType.AccessToken)); }
{ "jti": "d1272eb5-1061-45bd-9209-3ccbc6ddcf0a", "iss": "http://localhost/", "iat": 1513070340, "http://schemas.xmlsoap.org/ws/2005/05/identity/claims/nameidentifier": "1", "http://schemas.xmlsoap.org/ws/2005/05/identity/claims/name": "Vahid", "DisplayName": "وحید", "http://schemas.microsoft.com/ws/2008/06/identity/claims/serialnumber": "709b64868a1d4d108ee58369f5c3c1f3", "http://schemas.microsoft.com/ws/2008/06/identity/claims/userdata": "1", "http://schemas.microsoft.com/ws/2008/06/identity/claims/role": [ "Admin", "User" ], "nbf": 1513070340, "exp": 1513070460, "aud": "Any" }
getDisplayName(): string { return this.getDecodedAccessToken().DisplayName; }
getAccessTokenExpirationDateUtc(): Date { const decoded = this.getDecodedAccessToken(); if (decoded.exp === undefined) { return null; } const date = new Date(0); // The 0 sets the date to the epoch date.setUTCSeconds(decoded.exp); return date; }
isAccessTokenTokenExpired(): boolean { const expirationDateUtc = this.getAccessTokenExpirationDateUtc(); if (!expirationDateUtc) { return true; } return !(expirationDateUtc.valueOf() > new Date().valueOf()); }
isLoggedIn(): boolean { const accessToken = this.getRawAuthToken(AuthTokenType.AccessToken); const refreshToken = this.getRawAuthToken(AuthTokenType.RefreshToken); const hasTokens = !this.isEmptyString(accessToken) && !this.isEmptyString(refreshToken); return hasTokens && !this.isAccessTokenTokenExpired(); } private isEmptyString(value: string): boolean { return !value || 0 === value.length; }
در قسمت بعد، از این سرویس اعتبارسنجی تکمیل شده جهت ورود به سیستم و تکمیل کامپوننت header استفاده خواهیم کرد.
کدهای کامل این سری را از اینجا میتوانید دریافت کنید.
برای اجرای آن فرض بر این است که پیشتر Angular CLI را نصب کردهاید. سپس از طریق خط فرمان به ریشهی پروژهی ASPNETCore2JwtAuthentication.AngularClient وارد شده و دستور npm install را صادر کنید تا وابستگیهای آن دریافت و نصب شوند. در آخر با اجرای دستور ng serve -o، برنامه ساخته شده و در مرورگر پیش فرض سیستم نمایش داده خواهد شد (و یا همان اجرای فایل ng-serve.bat). همچنین باید به پوشهی ASPNETCore2JwtAuthentication.WebApp نیز مراجعه کرده و فایل dotnet_run.bat را اجرا کنید، تا توکن سرور برنامه نیز فعال شود.
string name = "Vahid", country = "Iran"; string jsonString = $$""" { "Name": {{name}}, "Country": {{country}} } """; Console.WriteLine(jsonString);
"{\r\n \"Name\": Vahid,\r\n \"Country\": Iran\r\n}"
و یا امکان درج سادهتر عبارات XML، بدون نیاز به escape قسمتی از آن:
string html = """ <body style="normal"> <div class="book-content"> This is information about the "C# 11" book. </body> <footer> This is information about the author of the "C# 11" book. </footer> </element> """;
سؤال: اگر در محتوای Raw String Literal تعریف شده، نیاز به سه عدد " متوالی وجود داشت، چه باید کرد؟
اگر به توضیحات فوق دقت کنید، عنوان شد که شروع و پایان Raw String Literals، با «حداقل» سه عدد " همراه است و به این صورت پیاده سازی میشود:
- اگر رشتهی شما نیاز به سه "" متوالی داشت، باید raw string literal را با حداقل چهار " شروع و خاتمه دهید.
- اگر رشتهی شما نیاز به چهار "" متوالی داشت، باید raw string literal را با حداقل پنج " شروع و خاتمه دهید.
و ... به همین ترتیب برای مابقی حالات.
var text1 = """" Hello World! """ """"; var text2 = """"" Hello World! """" """"";
کاهش فواصل سمت چپ رشتهها، با استفاده از Raw string literals
به مثال زیر که یک قطعه چند سطری SQL را به دو روش قدیم و جدید تعریف میکند، دقت کنید (فواصل سمت چپ در این مثال مهم هستند):
var sql1 = @" SELECT Name FROM Customers WHERE id = @id "; Console.WriteLine(sql1); var sql2 = """ SELECT Name FROM Customers WHERE id = @id """; Console.WriteLine(sql2);
پاسخ: خیر! خروجی نمایشی این دو به صورت زیر است:
SELECT Name FROM Customers WHERE id = @id SELECT Name FROM Customers WHERE id = @id
خروجی واقعی رشتهی sql1 به صورت زیر است:
"\r\n SELECT Name\r\n FROM Customers\r\n WHERE id = @id\r\n "
"SELECT Name\r\nFROM Customers\r\nWHERE id = @id"
استفاده از string interpolation در raw string literals
همیشه عبارات ما از رشتههای ثابت تشکیل نمیشوند. در این بین همواره نیاز به interpolation با مقادیر ثابت و یا متغیرها وجود خواهد داشت. انجام چنین کاری با raw string literals هم میسر است:
var name = "Vahid"; var text = $""" Hello {name1}! Welcome to the Team! """;
سؤال: اگر در این مثال نیاز بود تا از {} جهت مقاصد نمایشی استفاده شود، چه باید کرد؟ یعنی نیاز به درج {} صرفا متنی وجود داشت.
پاسخ: در اینجا تنها کاری را که باید انجام داد، استفاده از یک $ اضافهتر در ابتدای interpolated string است (مانند مثال ابتدای بحث):
var name1 = "Vahid"; var text = $$""" Hello {{{name1}}}! Welcome to the Team! """;
"Hello {Vahid}!\r\n\r\nWelcome to the Team!"
سؤال: اگر در این مثال نیاز بود تا از {{{}}} جهت مقاصد نمایشی استفاده شود، چه باید کرد؟
پاسخ: باید تعداد $های ابتدای رشته را افزایش داد. برای مثال اگر نیاز به درج سه { متوالی است، باید از 4 عدد $ در ابتدای رشته استفاده کرد:
var name4 = "Vahid"; var text4 = $$$$""" Hello {{{{{{{name4}}}}}}}! Welcome to the Team! """;
"Hello {{{Vahid}}}!\r\nWelcome to the Team!"
string name = "Vahid"; var text1 = $"{name}"; var text2 = $"""{name}"""; var text3 = $$"""{{name}}"""; var text4 = $$$"""{{{name}}}"""; var text5 = $$$$"""{{{{name}}}}""";
اما در مثال زیر، تعداد $ها با تعداد {}ها یکی نیست؛ برای مثال اگر از دو $ ابتدایی استفاده شود، ذکر یک جفت تکی {}، تنها به معنای وجود کاراکتری آنها است و همینطور اگر از سه $ ابتدایی استفاده شود، ذکر یک جفت دو تایی {{}}، تنها به معنای وجود کاراکتری آنها است و همینطور الی آخر. اما اگر معادل تعداد $ها، از جفتهای {} استفاده شود، تمام آنها با هم فقط یک interpolation expression delimiter را تشکیل میدهند.
string name = "Vahid"; var text6 = $$"""{name}"""; // = "{name}" var text7 = $$"""{{{name}}}"""; // = "{Vahid}" var text8 = $$$"""{{name}}"""; // = "{{name}}" var text9 = $$$"""{{{{{name}}}}}"""; // = "{{Vahid}}" var text10 = $$$$"""{{{name}}}"""; // = "{{{name}}}" var text11 = $$$$"""{{{{{{{name}}}}}}}"""; // = "{{{Vahid}}}"
سپس بر روی گزینهی New Variable کلیک میکنیم:
اکنون در قسمت Name، نام نمایشی را وارد میکنیم که با تبدیل کردن Alias نیز تغییر میکند و میتواند متفاوت باشد. در ادامه در قسمت Type ،Type را بر روی Image میگذاریم و سپس بر روی دکمهی ok کلیک میکنیم. حال variable ایی را که ایجاد کردهایم، بر روی صفحه میکشیم و در محل مورد نظر قرار میدهیم و پروژه را save میکنیم. تا اینجا توانستهایم فایلی را بهوسیلهی stimulsoft ایجاد کنیم که دارای یک مقدار variable هست.
حال باید بتوانیم آن را در پروژهی خود استفاده کنیم. جهت استفادهی از آن، یک پروژهی از نوع برنامهی ویندوز (Windows Application) را ایجاد میکنیم و بر روی آن یک دکمه را جهت ارسال (چاپ گزارش) قرار میدهیم.
سپس به قسمت #C رفته و یک متد را تحت عنوان imageToByteArray مانند کدهای زیر ایجاد میکنیم:
public byte[] imageToByteArray(System.Drawing.Image imageIn) { MemoryStream ms =n ew MemoryStream(); imageIn.Save(ms, imageIn.RawFormat); return ms.ToArray(); }
var img = new System.Drawing.Bitmap(@"C:\\Users\\Ali\\Desktop\\multipage_tif_example.tif"); byte[] array1 = imageToByteArray(img); MemoryStream ms = new MemoryStream(array1); System.Drawing.Image image = System.Drawing.Image.FromStream(ms); StiReport rpt = new StiReport(); rpt.Load(Application.StartupPath + "\\Report(image).mrt"); rpt.Dictionary.Variables.Add("Image1", image); rpt.Compile(); rpt.Show();
var img = new System.Drawing.Bitmap(@"C:\\Users\\Ali\\Desktop\\multipage_tif_example.tif");
rpt.Load(Application.StartupPath + "\\Report(image).mrt");
باید دقت داشت جهت استفادهی از برنامه Stimulsoft بایستی dllهای مربوط به آن در پروژه قرارگرفته باشد و استفاده شده باشد.