اشتراکها
آیا زمان ثبت نام در سمت سرور نباید هم access_token و هم refresh_token رو تولید و به سمت کلاینت ارسال کرد؟
مشکلی که هست تو اکشن logout شی userIdValue خالیه و بنظر میرسه که کوکی مقدار نداره!
با بررسی کدهای مربوط به backend این سری و مبحث مربوط به اعتبارسنجی مبتنی بر JWT در ASP.NET Core 2.0 بدون استفاده از سیستم Identity عملیات ثبت نام رو به صورت زیر پیاده سازی کردم.
//do register action and send sms message to client //then call activateRegisterCode action from client to server //In the following run operation authentication for user
[AllowAnonymous] [HttpPost("[action]")] [IgnoreAntiforgeryToken] public async Task<IActionResult> ActivateRegisterCode([FromBody] ActiveCodeModel model) { if (model == null) { return BadRequest("درخواست نامعتبر"); } var user = await _userService.FindUserByKeyCodeAsync(model.Keycode); if (user == null) { return BadRequest("کد امنیتی معتبر نیست لطفا مجددا درخواست کد امنیتی کنید"); } user.IsActive = true; var userUpdated = await _userService.UpdateAsync(user, CancellationToken.None); var jwt = await _tokenFactoryService.CreateJwtTokensAsync(userUpdated); this.Response.Headers.Add("x-auth-token", jwt.AccessToken); this.Response.Headers.Add("access-control-expose-headers", "x-auth-token"); _antiforgery.RegeneratedAntiForgeryCookie(jwt.Claims); return Ok(); }
در ادامه پیاده سازی action logout برای حذف توکنها از دیتابیس
[AllowAnonymous] [HttpGet("[action]"), HttpPost("[action]")] public async Task<bool> Logout(string refreshtoken) { var claimsIdentity = this.User.Identity as ClaimsIdentity; var userIdValue = claimsIdentity.FindFirst(ClaimTypes.UserData)?.Value; if (!string.IsNullOrWhiteSpace(userIdValue) && Guid.TryParse(userIdValue, out Guid userId)) { await _tokenStoreService.InvalidateUserTokensAsync(userId).ConfigureAwait(false); } await _tokenStoreService.DeleteExpiredTokensAsync().ConfigureAwait(false); await _uow.SaveChangesAsync().ConfigureAwait(false); _antiforgery.DeleteAntiForgeryCookie(); return true; }
آیا باید زمان فراخوانی این اکشن refreshtoken رو هم بهش ارسال کنیم؟
تو اکشن لاگین هم کوکیها مقدار نمیگیره یا اینکه اصلا با کوکیها کار نداریم و بر اساس refreshtoken باید مقادیر claimهای داخلش رو decode و بررسی کرد و سپس بر اساس اون در بانک اطلاعاتی عملیات خذف توکنهای صادر شده در زمان ثبت نام و یا لاگین رو انجام داد.
در قسمت قبل با مفهوم مایکرو سرویسها آشنا شدیم. سرویسهای کوچک و مجزایی که بصورت مستقل، قابلیت توسعه و استقرار دارند و در راستای انجام یک قابلیت کسب و کار در اختیار دیگران قرار میگیرند.
برای روشن شدن موضوع فرض کنید میخواهیم در بخشی از سیستم، performance را افزایش دهیم. برای این امر میتوانیم از هر تکنولوژی که به ما کمک میکند، استفاده کنیم. برای نمونه در یک سیستم شبکه اجتماعی، میتوانیم اطلاعات مربوط به کاربران و ارتباطات آنها را در یک دیتابیس مبتنی بر گراف و اطلاعات مربوط به پستها و نظرات کاربران را در یک دیتابیس سندگرا ذخیره کنیم. به این ترتیب مشاهده میکنیم که وابستهی به تکنولوژی خاصی نمیباشیم و میتوانیم بر اساس نیاز خود، از تکنولوژی مورد نظر بهره ببریم.
مایکرو سرویسها به ما این اجازه را میدهند تا در انتخاب تکنولوژیها نهایت دقت را انجام دهیم و متوجه شویم که تکنولوژیهای جدید چگونه میتوانند به ما کمک کنند.
یکی از بزرگترین موانع در استفاده و انتخاب یک تکنولوژی جدید، ایجاد وابستگی سیستم به آن میباشد. در یک سیستم یکپارچه چنانچه قصد تغییر زبان مورد استفاده یا دیتابیس یا فریمورک مورد استفاده را داشته باشیم، سیستم هزینهی سنگینی را متحمل میشود. در حالیکه در مایکرو سرویسها میتوانیم این تغییرات را با کمترین هزینه انجام دهیم. البته باید توجه داشت که استفاده از تکنولوژی جدید چالشها و سربارهای خودش را دارد و انتخاب یک تکنولوژی جدید نیازمند بررسی کارشناسانه و دقیق میباشد.
Organizational Alignment
ویژگیهای یک مایکرو سرویس چیست؟
بعد از آشنایی با معماری مایکرو سرویسها میخواهیم با ویژگیهای آن آشنا شویم. البته باید به این نکته توجه داشت که همهی معماریهای مایکروسرویسها این ویژگیها را ندارند؛ ولی میتوان انتظار داشت اکثر آنها این ویژگیها را از خود به نمایش بگذارند.
Componentization via Services
تعریف ما از component، واحدی از نرم افزار میباشد که به تنهایی قابل جایگزینی و بهروز رسانی میباشد.
همانطور که گفته شد، مایکرو سرویسها یک نرم افزار را به سرویسهای (business component) کوچکتری تقسیم میکنند که به تنهایی قابل توسعه و استقرار میباشند. ما کتابخانهها را به عنوان component در نظر میگیریم که به نرم افزار ما پیوند خوردهاند و به وسیله فراخوانی توابع در پروسه نرم افزار قابل استفاده میباشند. در حالیکه سرویسها componentهایی هستند که خارج از پروسه نرم افزار ما میباشند و به وسیله مکانیزمهای ارتباطی مانند Web Service Request و Remote Procedure Call قابل دسترسی هستند.
در سیستم های یکپارچه که از چندین component تشکیل شدهاند و این componentها در جریان یک پروسه با هم در ارتباط هستند، اگر بخواهیم در یک component تغییر ایجاد کنیم، این تغییر نیازمند استقرار مجدد کل سیستم میباشد. در حالیکه در معماری مایکرسرویس، کافی است شما component (سرویس) ای را که تغییر کردهاست، دوباره مستقر کنید و سایر بخشهای سیستم از این تغییر تاثیر نمیپذیرند.
Technology Heterogeneity
یک سیستم را در نظر بگیرید که از همکاری چندین سرویس تشکیل شدهاست. ما میتوانیم تصمیم بگیریم که برای هر کدام از سرویسها از تکنولوژی متفاوتی استفاده کنیم. این امر به ما اجازه میدهد برای حل هر مشکل، از بهترین ابزار و تکنولوژی استفاده کنیم. این امر بر خلاف سیستمهایی که تنها باید از تکنولوژی بکار رفته در سیستم استفاده کنند، انعطاف پذیری سیستم را بسیار بالا میبرد.برای روشن شدن موضوع فرض کنید میخواهیم در بخشی از سیستم، performance را افزایش دهیم. برای این امر میتوانیم از هر تکنولوژی که به ما کمک میکند، استفاده کنیم. برای نمونه در یک سیستم شبکه اجتماعی، میتوانیم اطلاعات مربوط به کاربران و ارتباطات آنها را در یک دیتابیس مبتنی بر گراف و اطلاعات مربوط به پستها و نظرات کاربران را در یک دیتابیس سندگرا ذخیره کنیم. به این ترتیب مشاهده میکنیم که وابستهی به تکنولوژی خاصی نمیباشیم و میتوانیم بر اساس نیاز خود، از تکنولوژی مورد نظر بهره ببریم.
مایکرو سرویسها به ما این اجازه را میدهند تا در انتخاب تکنولوژیها نهایت دقت را انجام دهیم و متوجه شویم که تکنولوژیهای جدید چگونه میتوانند به ما کمک کنند.
یکی از بزرگترین موانع در استفاده و انتخاب یک تکنولوژی جدید، ایجاد وابستگی سیستم به آن میباشد. در یک سیستم یکپارچه چنانچه قصد تغییر زبان مورد استفاده یا دیتابیس یا فریمورک مورد استفاده را داشته باشیم، سیستم هزینهی سنگینی را متحمل میشود. در حالیکه در مایکرو سرویسها میتوانیم این تغییرات را با کمترین هزینه انجام دهیم. البته باید توجه داشت که استفاده از تکنولوژی جدید چالشها و سربارهای خودش را دارد و انتخاب یک تکنولوژی جدید نیازمند بررسی کارشناسانه و دقیق میباشد.
Resilience
چنانچه یکی ازسرویسها دچار اشکال شود و این مسئله بصورت زنجیروار برای تمام سرویسها رخ ندهد، با جدا شدن آن سرویس، درروند کار سیستم خللی بوجود نمیآید و سیستم بدون کمترین مشکلی به ادامه کار خود میپردازد. یعنی محدوده یک سرویس، دیوار حائلی میشود تا سایر بخشها تاثیر نپذیرند. در سیستمهای یکپارچه چنانچه یک سرویس دچار اشکال شود، سایر بخشهای سیستم نیز غیر قابل استفاده میشوند. البته میتوان با نصب نسخههای متفاوتی بر روی ماشینهای متفاوت (Scale out)، تاثیر اینگونه اختلالات را تا حدودی کاهش داد. اما بوسیله مایکرو سرویسها میتوانیم سیستمهایی را بسازیم که قادرند با خطاهای بوجود آمده در سرویسها بهدرستی رفتار کنند؛ تا خللی در کار سیستم ایجاد نشود.Scaling
فرض کنید در بخشی ازیک سیستم، دغدغه Performance بوجود میآید. چنانچه ما یک معماری یکپارچه را داشته باشیم، مجبوریم کل آن را scale کنیم. درحالیکه این مشکل تنها در بخش کوچکی از نرم افزار ایجاد شدهاست. اما اگرمعماری ما مایکرو سرویس باشد، فقط همان سرویس مربوطه را که بر روی آن دغدغه داریم، scale میکنیم و سایر بخشهای نرم افزار بدون نیاز به تغییر و بزرگ شدن، به کار خود ادامه میدهند.
Gilt یک خرده فروش آنلاین در صنعت مد میباشد که بخاطر مسائل Performance به معماری مایکروسرویسها روی آورد. آنها در سال 2007 با یک نرم افزار یکپارچه شروع به کار کردند. اما بعد از دوسال سیستم آنها قادر به مقابله با ترافیک سایت نبود. آنها با تقسیم بندی قسمتهای اصلی سیستم خود به مایکرو سرویسها، توانستند خیلی بهتر و موثرتر با ترافیک رسیده مقابله کنند و قابلیت دسترسی پذیری سیستم را افزایش دهند. در حال حاضر سیستم آنها از حدود 450 مایکرو سرویس تشکیل شده که هر کدام روی چندین ماشین مختلف در حال اجرا میباشند.
Ease of Deployment
تغییر حتی یک خط کد، در برنامهای که از چندین میلیون خط تشکیل شده است، ما را ملزم به استقرار مجدد کل سیستم و انتشار نسخه جدید میکند. این استقرار میتواند تاثیر و ریسک بالایی را داشته باشد و ما را مجبور به تغییرات بیشتر و انتشار نسخههای دیگر کند که این حجم زیاد تغییرات ممکن است به محصول ما ضربه بزند.
اما در مایکرو سرویسها یک تغییر کوچک، تمام سیستم را تحت تاثیر قرار نمیدهد. بلکه تنها تغییرات مربوط به سرویس مورد نظر میباشد که به صورت مستقل قابلیت استقرار را دارد و چنانچه سیستم دچار مشکل شود، منشاء تغییرات کاملا مشخصی میباشد و میتوان سریعتر سیستم را به وضعیت قابل اطمینان بازگرداند. این ویژگی یکی از مهمترین دلایلی میباشد که شرکتهایی مانند Netflix و Amazon به پیاده سازی این معماری روی آوردهاند.
Organizational Alignment
بسیاری از ما مشکلات مربوط به پروژههای بزرگ و تیمهای بزرگ را تجربه کردهایم و این مشکلات زمانیکه اعضای تیم بهصورت متمرکز در کنار هم نباشند، افزایش پیدا میکند. ما میدانیم که اگر یک تیم کوچک، بر روی قطعه کد کوچکتری کار کند، میتواند بسیار موثرتر باشد تا زمانیکه یک تیم بزرگ، درگیر یک کد بزرگ شود.
مایکرو سرویسها این امکان را به ما میدهند تا معماری خود را با ساختار سازمانی خود هم راستا کنیم و به ما کمک میکنند تا با تقسیم ساختار نرم افزار به بخشهای کوچکتر وایجاد تیمهای کوچکتر مختص هر بخش، بازدهی و تاثیر تیمها را در سازمان، افزایش دهیم.
Composability
یکی از ویژگیهای کلیدی که در سیستمهای توزیع شده و سرویس گرا به آن وعده داده میشود، قابلیت استفاده مجدد از functionalityهای سیستم میباشد. مایکرو سرویسها این امکان را برای ما فراهم میکنند تا functionality های سیستم، به روشهای مختلف و با اهداف گوناگونی مورد استفاده قرار گیرند. اینکه استفاده کنندگان نرمافزار ما چگونه از آن استفاده میکنند، برای ما مهم است. در حال حاضر ما باید درباره راههای مختلفی که میتوانند قابلیتهای سیستم را باهم ترکیب کنند تا در برنامههای وب، موبایل و یا ابزارهای پوشیدنی مورد استفاده قرار گیرند، فکر کنیم. در مایکرو سرویس تفکر ما این است که بخشهای مختلف سیستم خود را از هم جدا کنیم و این بخشها توسط استفاده کنندههای بیرونی قابل دسترسی باشند و با تغییر شرایط بتوانیم بخشهای گوناگونی را بسازیم.
Optimizing for Replaceability
اگر شما در یک سازمان متوسط و یا بزرگ، مشغول به کار باشید، ممکن است با یک سیستم بزرگ و قدیمی مواجه شده باشید که در گوشهای از سازمان در حال استفاده میباشد و هیچ کسی رغبت نزدیک شدن به آن و دست بردن در آن را ندارد و اگر کسی از شما بپرسد «چرا نمیتوان آن را تغییر داد؟» خواهید گفت این کار، بسیار پرریسک و پردردسر است.
با استفاده از معماری مایکروسرویس، هزینه این تغییرات به مراتب کمتر و تغییرات با ضریب اطمینان بالاتری انجام میشوند.
در ادامه قصد داریم از سرویس زیر که در قسمت قبل تکمیل شد، در یک برنامهی Blazor Server استفاده کنیم:
تعریف کامپوننتهای ابتدایی نمایش لیست اتاقها و ثبت و ویرایش آنها
در ابتدا کامپوننتهای خالی نمایش لیست اتاقها و همچنین فرم خالی ثبت و ویرایش آنها را به همراه مسیریابیهای مرتبط، ایجاد میکنیم. به همین جهت ابتدا داخل پوشهی Pages، پوشهی جدید HotelRoom را ایجاد کرده و فایل جدید HotelRoomList.razor را با محتوای ابتدایی زیر، به آن اضافه میکنیم.
این کامپوننت در مسیر hotel-room/ قابل دسترسی خواهد بود. بر این اساس، به کامپوننت Shared\NavMenu.razor مراجعه کرده و مدخل منوی آنرا تعریف میکنیم:
تا اینجا صفحهی ابتدایی نمایش لیست اتاقها، به همراه یک دکمهی افزودن اتاق جدید نیز هست. به همین جهت فایل جدید Pages\HotelRoom\HotelRoomUpsert.razor را به همراه مسیریابی hotel-room/create/ برای تعریف کامپوننت ابتدایی ثبت و ویرایش اطلاعات اتاقها، اضافه میکنیم:
- واژهی Upsert در مورد فرمی بکاربرده میشود که هم برای ثبت اطلاعات و هم برای ویرایش اطلاعات از آن استفاده میشود.
- NavLink تعریف شدهی در کامپوننت نمایش لیست اتاقها، به مسیریابی کامپوننت فوق اشاره میکند.
ایجاد فرم ثبت یک اتاق جدید
برای ثبت یک اتاق جدید نیاز است به مدل UI آن که همان HotelRoomDTO تعریف شدهی در قسمت قبل است، دسترسی داشت. به همین جهت در پروژهی BlazorServer.App، ارجاعی را به پروژهی BlazorServer.Models.csproj اضافه میکنیم:
سپس جهت سراسری اعلام کردن فضای نام آن، یک سطر زیر را به انتهای فایل BlazorServer.App\_Imports.razor اضافه میکنیم:
اکنون میتوانیم کامپوننت Pages\HotelRoom\HotelRoomUpsert.razor را به صورت زیر تکمیل کنیم:
توضیحات:
- در برنامههای Blazor، کامپوننت ویژهی EditForm را بجای تگ استاندارد form، مورد استفاده قرار میدهیم.
- این کامپوننت، مدل فرم را از فیلد HotelRoomModel که در قسمت کدها تعریف کردیم، دریافت میکند. کار آن تامین اطلاعات فیلدهای فرم است.
- سپس در EditForm تعریف شده، بجای المان استاندارد input، از کامپوننت InputText برای دریافت اطلاعات متنی استفاده میشود. با bind-value@ در قسمت چهارم این سری بیشتر آشنا شدیم و کار آن two-way data binding است. در اینجا هر اطلاعاتی که وارد میشود، سبب به روز رسانی خودکار مقدار خاصیت HotelRoomModel.Name میشود و برعکس.
یک نکته: در قسمت قبل، مدل UI را از نوع رکورد C# 9.0 و init only تعریف کردیم. رکوردها، با EditForm و two-way databinding آن سازگاری ندارند (bind-value@ در اینجا) و بیشتر برای کنترلرهای برنامههای Web API که یکبار قرار است کار وهله سازی آنها در زمان دریافت اطلاعات از کاربر صورت گیرد، مناسب هستند و نه با فرمهای پویای Blazor. به همین جهت به پروژهی BlazorServer.Models مراجعه کرده و نوع آنها را به کلاس و initها را به set معمولی تغییر میدهیم تا در فرمهای Blazor هم قابل استفاده شوند.
تا اینجا کامپوننت ثبت اطلاعات یک اتاق جدید، چنین شکلی را پیدا کردهاست:
تکمیل سایر فیلدهای فرم ورود اطلاعات اتاق
پس از تعریف فیلد ورود اطلاعات نام اتاق، سایر فیلدهای متناظر با HotelRoomDTO را نیز به صورت زیر به EditForm تعریف شده اضافه میکنیم که در اینجا از InputNumber برای دریافت اطلاعات عددی و از InputTextArea، برای دریافت اطلاعات متنی چندسطری استفاده شدهاست:
با این خروجی:
تعریف اعتبارسنجیهای فیلدهای یک فرم Blazor
در حین تعریف یک فرم، برای واکنش نشان دادن به دکمهی submit، میتوان رویداد OnSubmit را به کامپوننت EditForm اضافه کرد که سبب فراخوانی متدی در قسمت کدهای کامپوننت جاری خواهد شد؛ مانند فراخوانی متد HandleHotelRoomUpsert در مثال زیر:
هرچند HotelRoomDTO تعریف شده به همراه تعریف اعتبارسنجیهایی مانند Required است، اما اگر بر روی دکمهی submit کلیک کنیم، متد HandleHotelRoomUpsert فراخوانی میشود. یعنی روال رویدادگردان OnSubmit، صرفنظر از وضعیت اعتبارسنجی مدل فرم، همواره با submit فرم، اجرا میشود.
اگر این مورد، مدنظر نیست، میتوان بجای OnSubmit، از رویداد OnValidSubmit استفاده کرد. در این حالت اگر اعتبارسنجی مدل فرم با شکست مواجه شود، دیگر متد HandleHotelRoomUpsert فراخوانی نخواهد شد. همچنین در این حالت میتوان خطاهای اعتبارسنجی را نیز در فرم نمایش داد:
- در اینجا قسمتهای تغییر کرده را مشاهده میکنید که به همراه درج DataAnnotationsValidator و ValidationMessageها است.
- کامپوننت DataAnnotationsValidator، اعتبارسنجی مبتنی بر data annotations را مانند [Required]، در دامنهی دید یک EditForm فعال میکند.
- اگر خواستیم تمام خطاهای اعتبارسنجی را به صورت خلاصهای در بالای فرم نمایش دهیم، میتوان از کامپوننت ValidationSummary استفاده کرد.
- و یا اگر خواستیم خطاها را به صورت اختصاصیتری ذیل هر تکستباکس نمایش دهیم، میتوان از کامپوننت ValidationMessage کمک گرفت. خاصیت For آن از نوع <Expression<System.Func تعریف شدهاست که اجازهی تعریف strongly typed نام خاصیت در حال اعتبارسنجی را به صورتی که مشاهده میکنید، میسر میکند.
ثبت اولین اتاق هتل
در ادامه میخواهیم روال رویدادگردان HandleHotelRoomUpsert را مدیریت کنیم. به همین جهت نیاز به کار با سرویس IHotelRoomService ابتدای بحث خواهد بود. بنابراین در ابتدا به فایل BlazorServer.App\_Imports.razor مراجعه کرده و فضای نام سرویسهای برنامه را اضافه میکنیم:
اکنون امکان تزریق IHotelRoomService را که در قسمت قبل پیاده سازی و به سیستم تزریق وابستگیهای برنامه معرفی کردیم، پیدا میکنیم:
در اینجا در ابتدا، سرویس IHotelRoomService به کامپوننت جاری تزریق شده و سپس از متدهای IsRoomUniqueAsync و CreateHotelRoomAsync آن، جهت بررسی منحصربفرد بودن نام اتاق و ثبت نهایی اطلاعات مدل برنامه که به فرم جاری به صورت دو طرفهای متصل است، استفاده کردهایم. در نهایت پس از ثبت اطلاعات، کاربر به صفحهی نمایش لیست اتاقها، توسط سرویس توکار NavigationManager، هدایت میشود.
اگر پیشتر با ASP.NET Web Forms کار کرده باشید (اولین روش توسعهی برنامههای وب در دنیای دات نت)، مدل برنامه نویسی Blazor Server، بسیار شبیه به کار با وب فرمها است؛ البته بر اساس آخرین تغییرات دنیای دانت نت مانند برنامه نویسی async، کار با سرویسها، تزریق وابستگیهای توکار و غیره.
نمایش لیست اتاقهای ثبت شده
تا اینجا موفق شدیم اطلاعات یک مدل اعتبارسنجی شده را در بانک اطلاعاتی ثبت کنیم. مرحلهی بعد، نمایش لیست اطلاعات ثبت شدهی در بانک اطلاعاتی است. بنابراین به کامپوننت HotelRoomList.razor مراجعه کرده و آنرا به صورت زیر تکمیل میکنیم:
توضیحات:
- متد GetAllHotelRoomsAsync، لیست اتاقهای ثبت شده را بازگشت میدهد. البته خروجی آن از نوع <IAsyncEnumerable<HotelRoomDTO است که از زمان C# 8.0 ارائه شد و روش کار با آن اندکی متفاوت است. IAsyncEnumerableها را باید توسط await foreach پردازش کرد.
- همانطور که در مطلب بررسی چرخهی حیات کامپوننتها نیز عنوان شد، متدهای رویدادگران OnInitialized و نمونهی async آن برای دریافت اطلاعات از سرویسها طراحی شدهاند که در اینجا نمونهای از آنرا مشاهده میکنید.
- پس از تشکیل لیست اتاقها، حلقهی foreach (var room in HotelRooms) تعریف شده، ردیفهای آنرا در UI نمایش میدهد.
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-14.zip
namespace BlazorServer.Services { public interface IHotelRoomService { Task<HotelRoomDTO> CreateHotelRoomAsync(HotelRoomDTO hotelRoomDTO); Task<int> DeleteHotelRoomAsync(int roomId); IAsyncEnumerable<HotelRoomDTO> GetAllHotelRoomsAsync(); Task<HotelRoomDTO> GetHotelRoomAsync(int roomId); Task<HotelRoomDTO> IsRoomUniqueAsync(string name); Task<HotelRoomDTO> UpdateHotelRoomAsync(int roomId, HotelRoomDTO hotelRoomDTO); } }
تعریف کامپوننتهای ابتدایی نمایش لیست اتاقها و ثبت و ویرایش آنها
در ابتدا کامپوننتهای خالی نمایش لیست اتاقها و همچنین فرم خالی ثبت و ویرایش آنها را به همراه مسیریابیهای مرتبط، ایجاد میکنیم. به همین جهت ابتدا داخل پوشهی Pages، پوشهی جدید HotelRoom را ایجاد کرده و فایل جدید HotelRoomList.razor را با محتوای ابتدایی زیر، به آن اضافه میکنیم.
@page "/hotel-room" <div class="row mt-4"> <div class="col-8"> <h4 class="card-title text-info">Hotel Rooms</h4> </div> <div class="col-3 offset-1"> <NavLink href="hotel-room/create" class="btn btn-info">Add New Room</NavLink> </div> </div> @code { }
<li class="nav-item px-3"> <NavLink class="nav-link" href="hotel-room"> <span class="oi oi-list-rich" aria-hidden="true"></span> Hotel Rooms </NavLink> </li>
تا اینجا صفحهی ابتدایی نمایش لیست اتاقها، به همراه یک دکمهی افزودن اتاق جدید نیز هست. به همین جهت فایل جدید Pages\HotelRoom\HotelRoomUpsert.razor را به همراه مسیریابی hotel-room/create/ برای تعریف کامپوننت ابتدایی ثبت و ویرایش اطلاعات اتاقها، اضافه میکنیم:
@page "/hotel-room/create" <h3>HotelRoomUpsert</h3> @code { }
- NavLink تعریف شدهی در کامپوننت نمایش لیست اتاقها، به مسیریابی کامپوننت فوق اشاره میکند.
ایجاد فرم ثبت یک اتاق جدید
برای ثبت یک اتاق جدید نیاز است به مدل UI آن که همان HotelRoomDTO تعریف شدهی در قسمت قبل است، دسترسی داشت. به همین جهت در پروژهی BlazorServer.App، ارجاعی را به پروژهی BlazorServer.Models.csproj اضافه میکنیم:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk.Web"> <ItemGroup> <ProjectReference Include="..\BlazorServer.Models\BlazorServer.Models.csproj" /> </ItemGroup> </Project>
@using BlazorServer.Models
@page "/hotel-room/create" <div class="row mt-2 mb-5"> <h3 class="card-title text-info mb-3 ml-3">@Title Hotel Room</h3> <div class="col-md-12"> <div class="card"> <div class="card-body"> <EditForm Model="HotelRoomModel"> <div class="form-group"> <label>Name</label> <InputText @bind-Value="HotelRoomModel.Name" class="form-control"></InputText> </div> </EditForm> </div> </div> </div> </div> @code { private HotelRoomDTO HotelRoomModel = new HotelRoomDTO(); private string Title = "Create"; }
- در برنامههای Blazor، کامپوننت ویژهی EditForm را بجای تگ استاندارد form، مورد استفاده قرار میدهیم.
- این کامپوننت، مدل فرم را از فیلد HotelRoomModel که در قسمت کدها تعریف کردیم، دریافت میکند. کار آن تامین اطلاعات فیلدهای فرم است.
- سپس در EditForm تعریف شده، بجای المان استاندارد input، از کامپوننت InputText برای دریافت اطلاعات متنی استفاده میشود. با bind-value@ در قسمت چهارم این سری بیشتر آشنا شدیم و کار آن two-way data binding است. در اینجا هر اطلاعاتی که وارد میشود، سبب به روز رسانی خودکار مقدار خاصیت HotelRoomModel.Name میشود و برعکس.
یک نکته: در قسمت قبل، مدل UI را از نوع رکورد C# 9.0 و init only تعریف کردیم. رکوردها، با EditForm و two-way databinding آن سازگاری ندارند (bind-value@ در اینجا) و بیشتر برای کنترلرهای برنامههای Web API که یکبار قرار است کار وهله سازی آنها در زمان دریافت اطلاعات از کاربر صورت گیرد، مناسب هستند و نه با فرمهای پویای Blazor. به همین جهت به پروژهی BlazorServer.Models مراجعه کرده و نوع آنها را به کلاس و initها را به set معمولی تغییر میدهیم تا در فرمهای Blazor هم قابل استفاده شوند.
تا اینجا کامپوننت ثبت اطلاعات یک اتاق جدید، چنین شکلی را پیدا کردهاست:
تکمیل سایر فیلدهای فرم ورود اطلاعات اتاق
پس از تعریف فیلد ورود اطلاعات نام اتاق، سایر فیلدهای متناظر با HotelRoomDTO را نیز به صورت زیر به EditForm تعریف شده اضافه میکنیم که در اینجا از InputNumber برای دریافت اطلاعات عددی و از InputTextArea، برای دریافت اطلاعات متنی چندسطری استفاده شدهاست:
<EditForm Model="HotelRoomModel"> <div class="form-group"> <label>Name</label> <InputText @bind-Value="HotelRoomModel.Name" class="form-control"></InputText> </div> <div class="form-group"> <label>Occupancy</label> <InputNumber @bind-Value="HotelRoomModel.Occupancy" class="form-control"></InputNumber> </div> <div class="form-group"> <label>Rate</label> <InputNumber @bind-Value="HotelRoomModel.RegularRate" class="form-control"></InputNumber> </div> <div class="form-group"> <label>Sq ft.</label> <InputText @bind-Value="HotelRoomModel.SqFt" class="form-control"></InputText> </div> <div class="form-group"> <label>Details</label> <InputTextArea @bind-Value="HotelRoomModel.Details" class="form-control"></InputTextArea> </div> <div class="form-group"> <button class="btn btn-primary">@Title Room</button> <NavLink href="hotel-room" class="btn btn-secondary">Back to Index</NavLink> </div> </EditForm>
تعریف اعتبارسنجیهای فیلدهای یک فرم Blazor
در حین تعریف یک فرم، برای واکنش نشان دادن به دکمهی submit، میتوان رویداد OnSubmit را به کامپوننت EditForm اضافه کرد که سبب فراخوانی متدی در قسمت کدهای کامپوننت جاری خواهد شد؛ مانند فراخوانی متد HandleHotelRoomUpsert در مثال زیر:
<EditForm Model="HotelRoomModel" OnSubmit="HandleHotelRoomUpsert"> </EditForm> @code { private HotelRoomDTO HotelRoomModel = new HotelRoomDTO(); private async Task HandleHotelRoomUpsert() { } }
اگر این مورد، مدنظر نیست، میتوان بجای OnSubmit، از رویداد OnValidSubmit استفاده کرد. در این حالت اگر اعتبارسنجی مدل فرم با شکست مواجه شود، دیگر متد HandleHotelRoomUpsert فراخوانی نخواهد شد. همچنین در این حالت میتوان خطاهای اعتبارسنجی را نیز در فرم نمایش داد:
<EditForm Model="HotelRoomModel" OnValidSubmit="HandleHotelRoomUpsert"> <DataAnnotationsValidator /> @*<ValidationSummary />*@ <div class="form-group"> <label>Name</label> <InputText @bind-Value="HotelRoomModel.Name" class="form-control"></InputText> <ValidationMessage For="()=>HotelRoomModel.Name"></ValidationMessage> </div> <div class="form-group"> <label>Occupancy</label> <InputNumber @bind-Value="HotelRoomModel.Occupancy" class="form-control"></InputNumber> <ValidationMessage For="()=>HotelRoomModel.Occupancy"></ValidationMessage> </div> <div class="form-group"> <label>Rate</label> <InputNumber @bind-Value="HotelRoomModel.RegularRate" class="form-control"></InputNumber> <ValidationMessage For="()=>HotelRoomModel.RegularRate"></ValidationMessage> </div>
- کامپوننت DataAnnotationsValidator، اعتبارسنجی مبتنی بر data annotations را مانند [Required]، در دامنهی دید یک EditForm فعال میکند.
- اگر خواستیم تمام خطاهای اعتبارسنجی را به صورت خلاصهای در بالای فرم نمایش دهیم، میتوان از کامپوننت ValidationSummary استفاده کرد.
- و یا اگر خواستیم خطاها را به صورت اختصاصیتری ذیل هر تکستباکس نمایش دهیم، میتوان از کامپوننت ValidationMessage کمک گرفت. خاصیت For آن از نوع <Expression<System.Func تعریف شدهاست که اجازهی تعریف strongly typed نام خاصیت در حال اعتبارسنجی را به صورتی که مشاهده میکنید، میسر میکند.
ثبت اولین اتاق هتل
در ادامه میخواهیم روال رویدادگردان HandleHotelRoomUpsert را مدیریت کنیم. به همین جهت نیاز به کار با سرویس IHotelRoomService ابتدای بحث خواهد بود. بنابراین در ابتدا به فایل BlazorServer.App\_Imports.razor مراجعه کرده و فضای نام سرویسهای برنامه را اضافه میکنیم:
@using BlazorServer.Services
@page "/hotel-room/create" @inject IHotelRoomService HotelRoomService @inject NavigationManager NavigationManager @code { private HotelRoomDTO HotelRoomModel = new HotelRoomDTO(); private string Title = "Create"; private async Task HandleHotelRoomUpsert() { var roomDetailsByName = await HotelRoomService.IsRoomUniqueAsync(HotelRoomModel.Name); if (roomDetailsByName != null) { //there is a duplicate room. show an error msg. return; } var createdResult = await HotelRoomService.CreateHotelRoomAsync(HotelRoomModel); NavigationManager.NavigateTo("hotel-room"); } }
اگر پیشتر با ASP.NET Web Forms کار کرده باشید (اولین روش توسعهی برنامههای وب در دنیای دات نت)، مدل برنامه نویسی Blazor Server، بسیار شبیه به کار با وب فرمها است؛ البته بر اساس آخرین تغییرات دنیای دانت نت مانند برنامه نویسی async، کار با سرویسها، تزریق وابستگیهای توکار و غیره.
نمایش لیست اتاقهای ثبت شده
تا اینجا موفق شدیم اطلاعات یک مدل اعتبارسنجی شده را در بانک اطلاعاتی ثبت کنیم. مرحلهی بعد، نمایش لیست اطلاعات ثبت شدهی در بانک اطلاعاتی است. بنابراین به کامپوننت HotelRoomList.razor مراجعه کرده و آنرا به صورت زیر تکمیل میکنیم:
@page "/hotel-room" @inject IHotelRoomService HotelRoomService <div class="row mt-4"> <div class="col-8"> <h4 class="card-title text-info">Hotel Rooms</h4> </div> <div class="col-3 offset-1"> <NavLink href="hotel-room/create" class="btn btn-info">Add New Room</NavLink> </div> </div> <div class="row mt-4"> <div class="col-12"> <table class="table table-bordered table-hover"> <thead> <tr> <th>Name</th> <th>Occupancy</th> <th>Rate</th> <th> Sqft </th> <th> </th> </tr> </thead> <tbody> @if (HotelRooms.Any()) { foreach (var room in HotelRooms) { <tr> <td>@room.Name</td> <td>@room.Occupancy</td> <td>@room.RegularRate.ToString("c")</td> <td>@room.SqFt</td> <td></td> </tr> } } else { <tr> <td colspan="5">No records found</td> </tr> } </tbody> </table> </div> </div> @code { private List<HotelRoomDTO> HotelRooms = new List<HotelRoomDTO>(); protected override async Task OnInitializedAsync() { await foreach(var room in HotelRoomService.GetAllHotelRoomsAsync()) { HotelRooms.Add(room); } } }
- متد GetAllHotelRoomsAsync، لیست اتاقهای ثبت شده را بازگشت میدهد. البته خروجی آن از نوع <IAsyncEnumerable<HotelRoomDTO است که از زمان C# 8.0 ارائه شد و روش کار با آن اندکی متفاوت است. IAsyncEnumerableها را باید توسط await foreach پردازش کرد.
- همانطور که در مطلب بررسی چرخهی حیات کامپوننتها نیز عنوان شد، متدهای رویدادگران OnInitialized و نمونهی async آن برای دریافت اطلاعات از سرویسها طراحی شدهاند که در اینجا نمونهای از آنرا مشاهده میکنید.
- پس از تشکیل لیست اتاقها، حلقهی foreach (var room in HotelRooms) تعریف شده، ردیفهای آنرا در UI نمایش میدهد.
کدهای کامل این مطلب را از اینجا میتوانید دریافت کنید: Blazor-5x-Part-14.zip
اشتراکها
دوره ASP.NET Core SignalR
- آموزش پیکرهبندی WMware 8.0 برای نصب Windows 8.0 | (مسعود طاهری) | www.nikamooz.com
- کامپایلر Fortran برای Visual Studio 2010 SP1 | امیر | ouo.ir
- لزوم استفاده از پروژههای کدباز داتنتی | (Afshar Mohebbi) | blog.afsharm.com
- 2011 Internet Trends | dotnetslackers.com
- IE6 هنوز در چین طرفداران زیادی دارد! | dotnetslackers.com
- بررسی وضعیت تجاری فعلی مایکروسافت | www.itwriting.com
- به زودی Google reader با Google+ یکی میشود | rss.slashdot.org
- تنظیمات RBS در شیرپوینت 2010 | www.microsoft.com
- خلاصهای در مورد نمودارهای UML | beyondrelational.com
پیشنهادها
async scripts؛ خوب یا بد؟
منابع پیشنهادی
HTML script async Attribute
Load Non-blocking JavaScript with HTML5 Async and Defer
Async Attribute and Scripts At The Bottom
Script-injected "async scripts" considered harmful
the underestimated problem about script async attribute
Use Asynchronous Scripts
Deep dive into the murky waters of script loading
HTML5 Async Scripts
Can I use async
HTML script async Attribute
Load Non-blocking JavaScript with HTML5 Async and Defer
Async Attribute and Scripts At The Bottom
Script-injected "async scripts" considered harmful
the underestimated problem about script async attribute
Use Asynchronous Scripts
Deep dive into the murky waters of script loading
HTML5 Async Scripts
Can I use async
نظرات اشتراکها
معرفی کتابخانهی DNTScanner.Core
اکانت ویندوز که با اون تست کردم دسترسی administrator و فولدر روی سرور هم با دسترسی full control میباشد برای اکانت iis_user
In short: is released (along with the introspection and access control validation handler).