علی ترابی علی ترابی
مطالب
به روز رسانی قالب فایل‌های csproj پروژه‌های قدیمی
اگر شما هم مثل بنده در حال نگه‌داری از یک سیستم قدیمی می‌باشید، به احتمال زیاد همیشه با یک سری مسائل مثل آپدیت پکیج‌ها، اضافه کردن یا حذف کردن فایلی از پروژه، مدیریت وابستگی‌ها، خروجی گرفتن از یک پروژه کنسول و ... درگیر هستید؛ مسائلی که سال‌هاست با روی کار آمدن «دات نت کور» و پس از آن «دات نت ۵» حل شده‌است. این حجم از مشکلات به حدی بود که گاهاً کدنویسی را با مشکل مواجه می‌کرد و امروز تصمیم گرفتم این مشکل را برای پروژه شرکت حل کنم. ابتدا باید بگویم، یک نسخه‌ی پشتیبان از کد خود تهیه کنید؛ چرا که زیاد به آن رجوع خواهید داشت.

انجام این آپدیت از طریق دو نرم‌افزار  upgrade-assistant و try-convert قابل انجام است. بنده به شخصه از upgrade-assistant استفاده کردم چرا که به نظر به بلوغ بیشتری رسیده‌است. ابتدا با دستور زیر این نرم‌افزار را نصب کنید:
dotnet tool install -g upgrade-assistant
اگر پیغامی دریافت میکنید مبتنی بر این که این نرم‌افزار قبلاً نصب شده، با دستور زیر از به‌روز بودن آن اطمینان حاصل کنید:
dotnet tool update -g upgrade-assistant

توجه داشته باشید، نرم‌افزار upgrade-assistant برای ارتقاء پروژه‌ها به دات نت 5 و 6 طراحی شده‌اند. بنابراین ما فقط با سه مرحله‌ی اول سر و کار داریم:
  • Back up project
  • Convert project file to SDK style
  • Clean up NuGet package references 

حال یک terminal را باز کنید و به محل پروژه بروید و دستور زیر را اجرا کنید:
upgrade-assistant upgrade MyProject.csproj
در دستور بالا، کلمه‌ی MyProject را با نام پروژه‌ی خود جایگزین کنید. پس از اجرای این دستور، مراحل ۱ تا ۳ را که پیش‌تر در مورد آن توضیح داده شد، اجرا کنید. توجه داشته باشید که اگر solution شما از بیش از یک پروژه تشکیل شده، برای هر پروژه به‌طور جداگانه‌ای باید این عمل تکرار شود. حال اگر فایل csproj پروژه را ببینید، متوجه آن می‌شوید که پروژه به ساختار جدید درآمده است.
  • اگر پروژه از جنس Library باشد، فایل csproj را به شکل زیر درآورید:  
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk">
    <PropertyGroup>
        <TargetFramework>net472</TargetFramework>
        <OutputType>Library</OutputType>
    </PropertyGroup>
.
.
.
</Project>

  • اگر پروژه از جنس Console باشد، فایل csproj را به شکل زیر درآورید:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk">
<PropertyGroup>
<TargetFramework>net472</TargetFramework>
<OutputType>Exe</OutputType>
<ApplicationIcon>logo.ico</ApplicationIcon>
<AppConfig>App.config</AppConfig>
</PropertyGroup>
.
.
.
</Project>

  • اگر پروژه از جنس Web باشد، فایل csproj را به شکل زیر درآورید. احتمالاً پیچیده‌ترین و سخت‌ترین فایل‌ها، متعلق به پروژه‌های وب باشد. اگر دقت کنید نوع SDK از نوع MSBuild.SDK.SystemWeb می‌باشد. نسخه این SDK ممکن است در زمانیکه شما در حال خواندن این مطلب می‌باشد آپدیت شده باشد و بهتر است قبل از استفاده، آخرین نسخه را از نیوگت برداشت کنید. (باید ذکر کنم که این hack کوچک را از یک comment  در issueهای گیت‌هاب پیدا کردم.)
<Project Sdk="MSBuild.SDK.SystemWeb/4.0.54">
<PropertyGroup>
<OutputType>Library</OutputType>
<TargetFramework>net472</TargetFramework>
<AppConfig>Web.config</AppConfig>
</PropertyGroup>
.
.
.
</Project>
‫۲ سال و ۱۱ ماه قبل، شنبه ۸ آبان ۱۴۰۰، ساعت ۲۰:۵۵
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
تهیه یک Clone از مخزن کدی در گوگل کد

برای مثال پروژه "unhaddins" را در نظر بگیرید. این پروژه یک سری افزونه را جهت کار ساده‌تر با NHibernate ارائه داده است. برای مثال چگونه با WPF یا WCF و امثال آن بتوان به سادگی با NHibernate ارتباط برقرار کرد. این پروژه خروجی قابل دریافتی ندارد؛ به عبارتی یک سری سورس کد است. دریافت یک مخزن کد هم که از گوگل کد در این سمت مشکل است ... اما راه بهتری هم وجود دارد. یکی از خواص کار با سورس کنترل‌ها، امکان تهیه یک clone از یک مخزن کد است. تمام پروژه‌های موجود در گوگل کد هم به این شکل با SVN در دسترس هستند:
http://someproject.googlecode.com/svn/trunk/
که به جای someproject ، نام پروژه مورد نظر قرار خواهد گرفت.

برای نمونه، در سایت https://bitbucket.org ثبت نام کنید. سپس گزینه ایجاد یک مخزن جدید را انتخاب کرده:



و در صفحه‌ی باز شده، گزینه‌ی Import from Subversion را انتخاب کنید:



در اینجا Url خواسته شده باید شبیه به همان آدرس trunk فوق باشد و اگر تیک private فعال باشد (که هست)،‌ دیگران امکان دسترسی به مخزن کد شما را نخواهند داشت. البته این تنظیم پس از دریافت، در برگه‌ی Admin مخزن ایجاد شده نیز قابل تغییر است.

به علاوه سایت github.com هم هر چند بر اساس Git کار می‌کند، اما امکان تهیه یک کپی مطابق اصل از یک مخزن کد SVN را هم دارد؛ به شرح زیر:

یک اکانت رایگان در GitHub درست کنید. بعد یک مخزن خالی جدید را ایجاد کرده و در همان صفحه روی لینک Import a Subversion Repository کلیک کنید و آدرس svn مورد نظر را بدهید.

البته GitHub در دریافت پروژه unhaddins موفق عمل نکرد، اما bitbucket خیلی سریع کل آن‌را دریافت نمود.

‫۱۳ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۰، ساعت ۰۲:۱۳
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
سفارشی سازی عناصر صفحات پویای افزودن و ویرایش رکوردهای jqGrid در ASP.NET MVC
پیشنیاز این بحث مطالعه‌ی مطالب «صفحه بندی و مرتب سازی خودکار اطلاعات به کمک jqGrid در ASP.NET MVC» و «فعال سازی و پردازش صفحات پویای افزودن، ویرایش و حذف رکوردهای jqGrid در ASP.NET MVC» است و در اینجا جهت کوتاه شدن بحث، صرفا به تغییرات مورد نیاز جهت اعمال بر روی مثال‌ها اکتفاء خواهد شد.


صورت مساله 

    public class Product
    {
        public int Id { set; get; }
        public DateTime AddDate { set; get; }
        public string Name { set; get; }
        public decimal Price { set; get; }
    }
در اینجا تعریف محصول، شامل خاصیت‌های تاریخ ثبت، نام و قیمت آن است.
می‌خواهیم زمانیکه فرم‌های پویای ویرایش یا افزودن رکوردها ظاهر شدند، در حین تکمیل نام، یک auto complete ظاهر شود:


در حین ورود تاریخ، یک date picker شمسی جهت سهولت ورود اطلاعات نمایش داده شود:


همچنین در قسمت ورود مبلغ و قیمت، به صورت خودکار حرف سه رقم جدا کننده هزارها، نمایش داده شوند تا کاربران در حین ورود مبالغ بالا دچار اشتباه نشوند.



پیشنیازها

- برای نمایش auto complete از همان امکانات توکار jQuery UI که به همراه jqGrid عرضه می‌شوند، استفاده خواهیم کرد.
- برای نمایش date picker شمسی از مطلب «PersianDatePicker یک DatePicker شمسی به زبان JavaScript که از تاریخ سرور استفاده می‌کند» کمک خواهیم گرفت.
- جهت اعمال خودکار حرف سه رقم جدا کننده هزارها از افزونه‌ی Price Format جی‌کوئری استفاده می‌کنیم.

تعریف و الحاق این پیشنیازها، فایل layout برنامه را به شکل زیر تغییر خواهد داد:
<!DOCTYPE html>
<html>
<head>
    <meta charset="utf-8" />
    <meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
    <title>@ViewBag.Title - My ASP.NET Application</title>

    <link href="~/Content/themes/base/jquery.ui.all.css" rel="stylesheet" />
    <link href="~/Content/jquery.jqGrid/ui.jqgrid.css" rel="stylesheet" />
    <link href="~/Content/PersianDatePicker.css" rel="stylesheet" />
    <link href="~/Content/Site.css" rel="stylesheet" type="text/css" />
</head>
<body>
    <div>
        @RenderBody()
    </div>

    <script src="~/Scripts/jquery-1.7.2.min.js"></script>
    <script src="~/Scripts/jquery-ui-1.8.11.min.js"></script>
    <script src="~/Scripts/i18n/grid.locale-fa.js"></script>
    <script src="~/Scripts/jquery.jqGrid.min.js"></script>
    <script src="~/Scripts/PersianDatePicker.js"></script>
    <script src="~/Scripts/jquery.price_format.2.0.js"></script>

    @RenderSection("Scripts", required: false)
</body>
</html>


تغییرات مورد نیاز سمت کلاینت، جهت اعمال افزونه‌های جی‌کوئری و سفارشی سازی عناصر دریافت اطلاعات

الف) نمایش auto complete در حین ورود نام محصولات 
                colModel: [
                    {
                        name: 'Name', index: 'Name', align: 'right', width: 100,
                        editable: true, edittype: 'text',
                        editoptions: {
                            maxlength: 40,
                            dataInit: function (elem) {
                                // http://jqueryui.com/autocomplete/
                                $(elem).autocomplete({
                                    source: '@Url.Action("GetProductNames","Home")',
                                    minLength: 2,
                                    select: function (event, ui) {
                                        $(elem).val(ui.item.value);
                                        $(elem).trigger('change');
                                    }
                                });
                            }
                        },
                        editrules: {
                            required: true
                        }
                    }           
     ],
برای اعمال هر نوع افزونه‌ی جی‌کوئری به عناصر فرم‌های خودکار ورود اطلاعات در jqGrid، تنها کافی است که رویداد dataInit یک ستون را بازنویسی کنیم. در اینجا توسط elem، المان جاری را در اختیار خواهیم داشت. سپس از این المان جهت اعمال افزونه‌ای دلخواه استفاده می‌کنیم. برای مثال در اینجا از متد autocomplete استفاده شده‌است که جزئی از jQuery UI استاندارد است.
برای پردازش سمت سرور آن و مقدار دهی url آن، یک چنین اکشن متدی را می‌توان تدارک دید:
        public ActionResult GetProductNames(string term)
        {
            var list = ProductDataSource.LatestProducts
                .Where(x => x.Name.StartsWith(term))
                .Select(x => x.Name)
                .Take(10)
                .ToArray();
            return Json(list, JsonRequestBehavior.AllowGet);
        }
مقدار term، عبارتی است که کاربر وارد کرده است. توسط متد StartsWith، کلیه نام‌هایی را که با این عبارت شروع می‌شوند (البته 10 مورد از آن‌ها را) بازگشت می‌دهیم.

ب) نمایش date picker شمسی در حین ورود تاریخ 
                colModel: [
                    {
                        name: 'AddDate', index: 'AddDate', align: 'center', width: 100,
                        editable: true, edittype: 'text',
                        editoptions: {
                            maxlength: 10,
                            // https://www.dntips.ir/post/1382
                            onclick: "PersianDatePicker.Show(this,'@today');"
                        },
                        editrules: {
                            required: true
                        }
                    }
                ],
Date picker مورد استفاده، وابستگی خاصی به jQuery ندارد. مطابق مستندات آن باید در رویدادگردان onclick، این تقویم شمسی را فعال کرد. بنابراین در قسمت onclick دقیقا این مورد را اعمال می‌کنیم.

 @{
ViewBag.Title = "Index";
var today = DateTime.Now.ToPersianDate();
}
مقدار today آن در ابتدای View به نحو فوق تعریف شده‌است. کدهای کامل متد کمکی ToPersianDate در پروژه‌ی پیوست موجود است.

ج) اعمال حروف سه رقم جدا کننده هزارها در حین ورود قیمت 
                colModel: [
                    {
                        name: 'Price', index: 'Price', align: 'center', width: 100,
                        formatter: 'currency',
                        formatoptions:
                        {
                            decimalSeparator: '.',
                            thousandsSeparator: ',',
                            decimalPlaces: 2,
                            prefix: '$'
                        },
                        editable: true, edittype: 'text',
                        editoptions: {
                            dir: 'ltr',
                            dataInit: function (elem) {
                                // http://jquerypriceformat.com/
                                $(elem).priceFormat({
                                    prefix: '',
                                    thousandsSeparator: ',',
                                    clearPrefix: true,
                                    centsSeparator: '',
                                    centsLimit: 0
                                });
                            }
                        },
                        editrules: {
                            required: true,
                            minValue: 0
                        }
                    }
                ],
افزونه‌ی price format نیز یک افزونه‌ی جی‌کوئری است. بنابراین دقیقا مانند حالت auto complete آن‌را در dataInit فعال سازی می‌کنیم و همچنین یک سری تنظیم ابتدایی مانند مشخص سازی  thousandsSeparator آن‌را مقدار دهی خواهیم کرد.


یک نکته

همین تعاریف را دقیقا به فرم‌های جستجو نیز می‌توان اعمال کرد. در اینجا برای حالات ویرایش و افزودن رکوردها، editoptions مقدار دهی شده‌است؛ در مورد فرم‌های جستجو باید searchoptions و برای مثال dataInit آن‌را مقدار دهی کرد.



مشکل مهم!

با تنظیمات فوق، قسمت UI بدون مشکل کار می‌کند. اما اگر در سمت سرور، مقادیر دریافتی را بررسی کنیم، نه تاریخ و نه قیمت، قابل دریافت نیستند. زیرا تاریخ ارسالی به سرور شمسی است و مدل برنامه DateTime میلادی می‌باشد. همچنین به دلیل وجود حروف سه رقم جدا کننده هزارها، عبارت دریافتی قابل تبدیل به عدد نیستند و مقدار دریافتی صفر خواهد بود.
برای رفع این مشکلات، نیاز به تغییر model binder توکار ASP.NET MVC است. برای تاریخ‌ها از کلاس PersianDateModelBinder می‌توان استفاده کرد. برای اعداد decimal از کلاس ذیل:
using System;
using System.Globalization;
using System.Threading;
using System.Web.Mvc;

namespace jqGrid05.CustomModelBinders
{
    /// <summary>
    /// How to register it in the Application_Start method of Global.asax.cs
    /// ModelBinders.Binders.Add(typeof(decimal), new DecimalBinder());
    /// </summary>
    public class DecimalBinder : DefaultModelBinder
    {
        public override object BindModel(ControllerContext controllerContext, ModelBindingContext bindingContext)
        {
            if (bindingContext.ModelType == typeof(decimal) || bindingContext.ModelType == typeof(decimal?))
            {
                return bindDecimal(bindingContext);
            }
            return base.BindModel(controllerContext, bindingContext);
        }

        private static object bindDecimal(ModelBindingContext bindingContext)
        {
            var valueProviderResult = bindingContext.ValueProvider.GetValue(bindingContext.ModelName);
            if (valueProviderResult == null)
                return null;
            
            bindingContext.ModelState.SetModelValue(bindingContext.ModelName, valueProviderResult);
            decimal value;
            var valueAsString = valueProviderResult.AttemptedValue == null ?
                                        null : valueProviderResult.AttemptedValue.Trim();
            if (string.IsNullOrEmpty(valueAsString))
                return null;
            
            if (!decimal.TryParse(valueAsString, NumberStyles.Any, Thread.CurrentThread.CurrentCulture, out value))
            {
                const string error ="عدد وارد شده معتبر نیست";
                var ex = new InvalidOperationException(error, new Exception(error, new FormatException(error)));
                bindingContext.ModelState.AddModelError(bindingContext.ModelName, ex);
                return null;
            }
            return value;
        }
    }
}
در اینجا عبارت ارسالی به سرور به صورت یک رشته دریافت شده و سپس تبدیل به یک عدد decaimal می‌شود. در آخر به سیستم model binding بازگشت داده خواهد شد. به این ترتیب دیگر مشکلی با پردازش حروف سه رقم جدا کننده هزارها نخواهد بود.

برای ثبت و معرفی این کلاس‌ها باید به نحو ذیل در فایل global.asax.cs برنامه عمل کرد:
using System;
using System.Web.Mvc;
using System.Web.Routing;
using jqGrid05.CustomModelBinders;

namespace jqGrid05
{
    public class MvcApplication : System.Web.HttpApplication
    {
        protected void Application_Start()
        {
            AreaRegistration.RegisterAllAreas();
            RouteConfig.RegisterRoutes(RouteTable.Routes);
            ModelBinders.Binders.Add(typeof(DateTime), new PersianDateModelBinder());
            ModelBinders.Binders.Add(typeof(decimal), new DecimalBinder());
        }
    }
}


کدهای کامل این مثال را از اینجا می‌توانید دریافت کنید
jqGrid05.zip
 
‫۱۰ سال و ۴ ماه قبل، یکشنبه ۱۵ تیر ۱۳۹۳، ساعت ۱۲:۳۵
سید امید موسوی سید امید موسوی
نظرات مطالب
ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 16 - کار با Sessions
در نگارش دو با این تنظیمات سشن 
app.UseSession();

services.AddSession(options =>
            {
                options.Cookie.Name = ".mySite";
                options.IdleTimeout = TimeSpan.FromMinutes(30);
           });
 بعد از چند پیام متوالی  warning به این شرح 
2017-10-30 14:46:15.846 +03:30 [Warning] Error unprotecting the session cookie.
System.FormatException: The input is not a valid Base-64 string as it contains a non-base 64 character, more than two padding characters, or an illegal character among the padding characters.
   at System.Convert.FromBase64_Decode(Char* startInputPtr, Int32 inputLength, Byte* startDestPtr, Int32 destLength)
   at System.Convert.FromBase64CharPtr(Char* inputPtr, Int32 inputLength)
   at System.Convert.FromBase64String(String s)
   at Microsoft.AspNetCore.Session.CookieProtection.Unprotect(IDataProtector protector, String protectedText, ILogger logger)
 با پیغام خطا بستن سشن  مواجه میشم.
2017-10-30 14:46:16.169 +03:30 [Error] Error closing the session.
System.OperationCanceledException: The operation was canceled.
   at System.Threading.CancellationToken.ThrowOperationCanceledException()
   at Microsoft.AspNetCore.Session.DistributedSession.<CommitAsync>d__32.MoveNext()
--- End of stack trace from previous location where exception was thrown ---
   at System.Runtime.ExceptionServices.ExceptionDispatchInfo.Throw()
   at System.Runtime.CompilerServices.TaskAwaiter.ThrowForNonSuccess(Task task)
   at System.Runtime.CompilerServices.TaskAwaiter.HandleNonSuccessAndDebuggerNotification(Task task)
   at Microsoft.AspNetCore.Session.SessionMiddleware.<Invoke>d__9.MoveNext()
مشکلی در اجرای برنامه به وجود نمیاد ولی دلیل پیام خطا مربوط چیه؟  
از سشن جهت دریافت Captcha استفاده شده. 
‫۶ سال و ۱۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۹ آبان ۱۳۹۶، ساعت ۱۲:۱۸
علی اکبر کورش فر علی اکبر کورش فر
مطالب
سفارشی‌سازی PasswordValidator در ASP.NET Identity
همانطور که می‌دانید Identity، فریمورک نسبتا جدیدی هست که مایکروسافت برای مدیریت کاربران و احراز هویت آن‌ها معرفی کرده و پیشرفت چشمگیری داشته است. در قسمت IdentityConfig (قسمتی که برای کانفیگ‌کردن Identity استفاده می‌شود) بخشی قابل تنظیم برای کانفیگ‌کردن سیاست‌های تعیین پسورد وجود دارد. به‌طور مثال : تعیین حداقل تعداد حروف برای کلمه‌ی عبور، ضرورت کوچک و بزرگ بودن حروف، الزام وجود کاراکتر ویژه. 
این نیاز وجود دارد که PasswordValidator موجود در Identity را برای پروژه‌های مختلف سفارشی‌سازی کرد و این امکان فراهم شود که بتوان سیاست‌های کاری شرکت و پروژه را در قالب PasswordValidator اعمال کرد. به عنوان مثال بررسی کنیم اگر پسورد کاربر عدد 12345 وارد شده است، خطا صادر کنیم و اجازه انتساب آن را برای کاربر ندهیم یا منطق‌های دیگری که نیاز داریم. پس در اینجا به وجود یک CustomPasswordValidator نیاز هست است. 
public class CustomPasswordValidator : PasswordValidator
{
    public override async Task<IdentityResult> ValidateAsync(string pass)
    {
            IdentityResult result = await base.ValidateAsync(pass);
            if (pass.Contains("12345"))
           {
            var errors = result.Errors.ToList();
            errors.Add("Passwords cannot contain numeric sequences");
            result = new IdentityResult(errors);
           }
           return result;
    }
}
در قطعه کد بالا یک کلاس ایجاد شد با نام CustomPasswordValidator و از PasswordValidator موجود در فضای نام Microsoft.AspNet.Identity ارث‌بری شد تا ویژگی‌های اصلی این کلاس را به‌صورت ذاتی داشته باشیم و بتوانیم سفارشی‌سازی‌های خودمان را بر روی آن اعمال می‌کنیم. متد ValidateAsync موجود override شده و بر روی ورودی آن شرط‌های پروژه و سیاست‌ها بررسی شده‌اند و درصورت تخلف از قوانین خطا صادر شد.

نقطه‌ی پایان کار اینجاست که در داخل کلاس کانفیگ موجود برای Identity که درون فایل web.config مشخص شده است (در این مثال کلاس IdentityConfig) برای قسمت PasswordValidator ، حالا باید از کلاس CustomPasswordValidator، یک شیء جدید ساخته شود:

// Configure custom validation logic for passwords
manager.PasswordValidator = new CustomPasswordValidator
{
    RequiredLength = 6,
    RequireNonLetterOrDigit = false,
    RequireDigit = false,
    RequireLowercase = false,
    RequireUppercase = false,
};
‫۹ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۲۲ تیر ۱۳۹۴، ساعت ۱۹:۳۰
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
ارتقاء به Angular 6: بررسی تغییرات Angular CLI
اولین مرحله‌ی ارتقاء به Angular 6، به روز رسانی Angular CLI 1.x به نگارش 6 آن است. این شماره نگارش نیز با شماره نگارش Angular یکی شده‌است و دیگر 1x نیست. CLI 6.0 فقط پروژه‌های Angular 5.x و 6x را پشتیبانی می‌کند و برای نصب آن نیاز به حداقل NodeJS 8.9 و NPM 5.5 را خواهید داشت. بنابراین ابتدا دستورات زیر را صادر کرده و اگر هنوز از نگارش‌های قدیمی این ابزارها استفاده می‌کنید، قبل از هر کاری باید آن‌ها را به روز رسانی کنید:
node -v
npm -v
این نگارش از CLI در پشت صحنه از Webpack 4 استفاده می‌کند که نسبت به نگارش‌های پیشین آن بسیار سریعتر است، tree-shaking بهتری را انجام می‌دهد و در نهایت سبب تولید برنامه‌هایی با حجم کمتر و با سرعت build بیشتری خواهد شد.


فایل پیشین angular-cli.json حذف و فایل جدید angular.json بجای آن معرفی شده‌است

یکی از مهم‌ترین تغییرات CLI 6.0 نسبت به نگارش‌های قبلی آن، پشتیبانی از چندین پروژه است و به همین منظور ساختار فایل تنظیمات آن‌را به طور کامل تغییر داده‌اند و اگر دستور ng new project1 را صادر کنید، دیگر از فایل پیشین angular-cli.json خبری نبوده و بجای آن فایل جدید angular.json قابل مشاهده‌است:
{
  "$schema": "./node_modules/@angular/cli/lib/config/schema.json",
  "version": 1,
  "newProjectRoot": "projects",
  "projects": {
    "project1": {
در اینجا ساختار ابتدای فایل angular.json را مشاهده می‌کنید که در آن مفهوم projects (و یا workspace در اینجا) به همراه project1 جدیدی که ایجاد کردیم، به عنوان زیر مجموعه‌ی آن قابل مشاهده‌است.
مزیت مهم این قابلیت، امکان ایجاد libraries است که به صورت توکار از این نگارش پشتیبانی می‌شود و می‌توان اجزایی مانند components ،directives ،pipes و services اشتراکی را در یک یا چندین کتابخانه قرار داد و سپس از آن‌ها در پروژه‌ی اصلی و یا چندین پروژه‌ی متصل استفاده کرد.
نگارش 6 در پشت صحنه، پروژه‌ی موفق ng-packagr را به مجموعه‌ی CLI اضافه کرده‌است و از این پس توسط خود CLI می‌توان کتابخانه‌های استاندارد Angular را تولید کرد. این مورد، مزیت استاندارد سازی کتابخانه‌های npm حاصل را نیز به همراه دارد؛ مشکلی که گاهی از اوقات به علت عدم رعایت این ساختار، با بسته‌های فعلی npm مخصوص Angular وجود دارند. برای مثال بدون استفاده‌ی از این ابزار، نیاز است مستندات 13 صفحه‌ای ساخت کتابخانه‌های Angular را سطر به سطر پیاده سازی کنید که توسط CLI 6.0، به صورت خودکار ایجاد و مدیریت می‌شود.

بنابراین اکنون سؤال مهمی که مطرح می‌شود این است: آیا باید فایل angular-cli.json پیشین را به صورت دستی به این فایل جدید به روز رسانی کرد و چگونه؟


به روز رسانی تمام بسته‌های سراسری سیستم

در ادامه پیش از هر کاری نیاز است تمام بسته‌های سراسری npm ایی را که هر از چندگاهی به سیستم خود اضافه کرده‌اید، به روز رسانی کنید. برای مشاهده‌ی لیست موارد تاریخ مصرف گذشته‌ی آن‌ها، دستور زیر را صادر کنید:
 npm outdated -g --depth=0
و برای به روز رسانی یکجای آن‌ها نیاز است دستور زیر اجرا شود:
 npm update -g


به روز رسانی خودکار ساختار فایل angular-cli.json

این به روز رسانی توسط CLI 6.0 به صورت خودکار پشتیبانی می‌شود و شامل این مراحل است:
ابتدا نیاز است بسته‌ی سراسری آن‌را به روز رسانی کرد:
 npm i -g @angular/cli
سپس وارد پوشه‌ی اصلی پروژه‌ی خود شده و این دستور را به صورت محلی نیز وارد کنید:
 npm install --save-dev @angular/cli@latest
با اینکار بسته‌ی CLI محلی پروژه به روز شده و اکنون می‌توانیم از قابلیت جدید آن که ng update نام دارد، استفاده کنیم. برای این منظور دستورات ذیل را به ترتیب اجرا کنید:
ng update @angular/cli
ng update @angular/core
ng update rxjs
دستور اول کار تبدیل خودکار فایل angular-cli.json قدیمی را به ساختار جدید آن انجام میدهد؛ با این لاگ:
DELETE .angular-cli.json
CREATE angular.json (4273 bytes)
UPDATE karma.conf.js (1008 bytes)
UPDATE src/tsconfig.spec.json (322 bytes)
UPDATE package.json (2076 bytes)
UPDATE tslint.json (3217 bytes)
دستور دوم بسته‌های هسته‌ی angular را به روز رسانی می‌کند و دستور سوم کار به روز رسانی کتابخانه‌ی rxjs را انجام می‌دهد.
لیست سایر بسته‌هایی را که می‌توان توسط این دستور به روز رسانی کرد، با اجرا دستور ng update می‌توانید مشاهده کنید. برای مثال اگر از Angular Material نیز استفاده می‌کنید، دستور به روز رسانی آن به صورت زیر است:
 ng update @angular/material


مشکل! دستور ng update کار نمی‌کند!

اگر پروژه‌ی شما صرفا مبتنی بر بسته‌های اصلی Angular باشد، مراحل یاد شده‌ی فوق را با موفقیت به پایان خواهید رساند. اما اگر از کتابخانه‌های ثالثی استفاده کرده باشید، منهای دستور «ng update @angular/cli» که کار تولید فایل جدید angular.json را انجام می‌دهد، مابقی با خطاهایی مانند «incompatible peer dependency» و یا «Invalid range:>=2.3.1 <3.0.0||>=4.0.0» متوقف می‌شوند.
در یک چنین حالتی نیاز است ابتدا وابستگی‌های محلی پروژه را به روز کرد و سپس دستورات ng update را تکرار نمود. برای این منظور ابتدا بسته‌ی npm-check-updates را نصب کنید:
 npm install npm-check-updates -g
کار آن به روز رسانی خودکار بسته‌های npm یک پروژه است. پس از آن دستورات زیر را صادر نمائید:
ncu -u
npm install
دستور اول تمام شماره نگارش‌های بسته‌های موجود در فایل package.json را به صورت خودکار به آخرین نگارش آن‌ها روز رسانی می‌کند و دستور دوم این بسته‌های جدید را دریافت و نصب خواهد کرد.
اکنون تمام وابستگی‌های محلی پروژه‌ی شما به صورت خودکار به آخرین نگارش آن‌ها به روز رسانی شده‌اند و اینبار اگر دستورات ذیل را اجرا کنید، با خطاهای یاد شده مواجه نخواهید شد:
ng update @angular/core
ng update rxjs

البته اگر در این حالت برنامه را کامپایل کنید، کار نخواهد کرد. علت اصلی آن به به‌روز رسانی rxjs به نگارش 6 آن مرتبط می‌شود که در مطلب بعدی پیگیری خواهد شد و این نگارش شامل حذفیات بسیاری است در جهت کاهش حجم آن، یکپارچکی و یک دست شدن syntax آن و همچنین بهبود قابل ملاحظه‌ی کارآیی آن. البته پیشنیاز الزامی آن آشنایی با pipe-able operators است. علت دیگر کامپایل نشدن برنامه هم می‌تواند عدم استفاده از HttpClient نگارش 4.3 به بعد باشد.


خاموش کردن اخطار «TypeScript version mismatch»

اگر نگارش TypeScript نصب شده‌ی در سیستم به صورت سراسری، با نگارش محلی پروژه‌ی شما یکی نباشد، اخطار «TypeScript version mismatch» را دریافت می‌کنید. روش خاموش کردن آن در CLI جدید با اجرای دستور زیر است:
 ng config cli.warnings.typescriptMismatch false
البته نگارش 6 نیاز به TypeScript 2.7.2 ذکر شده‌ی در package.json پروژه‌ی محلی را دارد؛ وگرنه اصلا شروع به کامپایل برنامه نمی‌کند:
{
  "devDependencies": {
    "typescript": "~2.7.2"
  }
}
بهترین راه برای یافتن این شماره، اجرای دستور ng new projet1 در یک پوشه‌ی خالی است و سپس مقایسه‌ی محتوای فایل package.json آن با فایل پروژه‌ی موجود.


 تغییرات ng build در نگارش 6

در نگارش 6، مفهوم پیشین environments به configurations تغییر یافته‌است و اینبار در فایل جدید angular.json تنظیم می‌شوند:
{
  "$schema": "./node_modules/@angular/cli/lib/config/schema.json",
  "version": 1,
  "newProjectRoot": "projects",
  "projects": {
    "angular-template-driven-forms-lab": {
          "configurations": {
            "production": {
              "optimization": true,
              "outputHashing": "all",
              "sourceMap": false,
              "extractCss": true,
              "namedChunks": false,
              "aot": true,
              "extractLicenses": true,
              "vendorChunk": false,
              "buildOptimizer": true,
              "fileReplacements": [
                {
                  "replace": "src/environments/environment.ts",
                  "with": "src/environments/environment.prod.ts"
                }
              ]
            }
          }
        },
و پیشتر اگر برای تنظیم محیط build از سوئیچ env استفاده می‌شد:
 ng build --env staging
اکنون این سوئیچ به configuration تغییر یافته‌است و نام آن از مداخل configurations فایل angular.json، مانند مثال فوق که «production» نام دارد، باید دریافت و تنظیم شود:
 ng build --configuration staging
و یا برای مثال دستور «ng build --env=prod» دیگر اجرا نمی‌شود و env=prod حذف شده‌است و اکنون اجرای  ng build --prod مانند اجرای دستور ng build --configuration=prod است.


تغییرات نام‌های نهایی تولیدی

در CLI 6.0، نام‌های نهایی تولیدی دیگر به همراه bundle  و یا chunk نیستند. برای مثال دستور ng build یک چنین خروجی را تولید می‌کند:
 >ng build --watch

Date: 2018-05-05T09:10:50.158Z
Hash: a43eab94ff01539b8592
Time: 31733ms
chunk {main} main.js, main.js.map (main) 9.38 kB [initial] [rendered]
chunk {polyfills} polyfills.js, polyfills.js.map (polyfills) 226 kB [initial] [rendered]
chunk {runtime} runtime.js, runtime.js.map (runtime) 5.4 kB [entry] [rendered]
chunk {styles} styles.js, styles.js.map (styles) 15.6 kB [initial] [rendered]
chunk {vendor} vendor.js, vendor.js.map (vendor) 3.05 MB [initial] [rendered]

و هش‌های حالت prod به صورت زیر تولید و به نام فایل اضافه می‌شوند:
>ng build --prod --watch

Date: 2018-05-05T09:17:01.803Z
Hash: f25fd6788a4969c52b70
Time: 73279ms
chunk {0} runtime.6afe30102d8fe7337431.js (runtime) 1.05 kB [entry] [rendered]
chunk {1} styles.34c57ab7888ec1573f9c.css (styles) 0 bytes [initial] [rendered]
chunk {2} polyfills.6c08419970f9e4781b69.js (polyfills) 59.4 kB [initial] [rendered]


ساده شدن افزودن وابستگی‌های ثالث به پروژه‌های CLI

برای نصب یک کتابخانه‌ی ثالث، پیشتر می‌بایستی ابتدا بسته‌ی npm آن جداگانه نصب و سپس فایل config برنامه، جهت معرفی مداخل آن، ویرایش می‌شد. اکنون دستور جدید ng add تمام این مراحل را به صورت خودکار انجام می‌دهد:
 ng add @angular/material
برای نمونه دستور فوق نه تنها فایل‌های Angular Material را دریافت می‌کند، بلکه فایل‌های CSS و ماژول‌های مرتبط با آن‌را نیز import خواهد کرد. البته این مورد از کلید ng-add فایل package.json بسته‌ی در حال نصب دریافت و تنظیم می‌شود و کتابخانه‌های جدید باید خود را بر این اساس وفق دهند.
‫۶ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۱۵ اردیبهشت ۱۳۹۷، ساعت ۱۹:۱۵
وحید نصیری وحید نصیری
پروژه‌ها
شمسی ساز تاریخ اکسپلورر ویندوز
چقدر خوب می‌شد اگر تاریخ و ساعت کنار صفحه ویندوز، شمسی بود


یا اگر لیست فایل‌ها را بررسی می‌کردیم، ستون تاریخ آن‌ها نیز قابل درک بود


و یا اگر به خواص یک فایل مراجعه می‌کردیم، تاریخ ایجاد آن نیز شمسی بود


- با استفاده از برنامه سورس باز ExplorerPCal.exe می‌توانید به این قابلیت‌ها دسترسی پیدا کنید.
- این برنامه برای اجرا نیاز به دات نت فریم ورک 4 دارد. بنابراین بر روی ویندوزهای XP SP3 به بعد قابل اجرا است. ضمنا برنامه ExplorerPCal.exe با هر دو نگارش 32 بیتی و 64 بیتی ویندوز سازگار است.
- برای اجرای آن تنها کافی است فایل «ExplorerPCal.exe» را اجرا کنید. همچنین بهتر است برنامه را در درایو C کپی نکنید.
- برای حذف آن از سیستم، نیاز است پوشه‌ی مربوطه را حذف نمائید. در این حال اگر ویندوز پیام در حال استفاده بودن فایلی را می‌دهد، ویندوز را یکبار ری‌استارت کنید و پس از آن فایل‌های باقیمانده را بدون مشکل می‌توانید حذف نمائید.
- برای ویندوز 10 به این مطلب مراجعه کنید.
‫۱۱ سال و ۱ ماه قبل، پنجشنبه ۱۱ مهر ۱۳۹۲، ساعت ۱۶:۴۲
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
ساخت یک Form Generator ساده در MVC
- برای دریافت اطلاعات یک فرم مشخص:
        public IList<Value> GetValues(int formId)
        {
            return _values.Include(x => x.Field)
                          .Where(value => value.FormId == formId)
                          .ToList();
        }
- این پروژه از دیدگاه دریافت اطلاعات از کاربر و همچنین تولید فرم پویا جالب است (صرفا قسمت UI آن). به لطف نبود ViewState، طراحی فرم‌های پویا در اینجا خیلی ساده‌تر است از وب‌فرم‌ها.
- اما از دیدگاه ذخیره سازی این اطلاعات پویا ... مشکل دارد. در طراحی بانک اطلاعاتی آن فرض شده‌است که برنامه مثلا فرم یک را دارد. این فرم یک، 10 فیلد پویا یا بیشتر را دارد. این 10 فیلد فقط یکبار توسط کاربر پر می‌شوند. اگر کاربر قرار باشد بار دوم این فرم یک را پر کند، امکان پذیر نیست. در کلاس Value آن که فقط محتوای یک فیلد را ذخیره می‌کند، مفهومی به نام ردیف سند جاری وجود ندارد. به ازای هر فیلد یک ردیف مجزا داریم؛ اما مشخص نیست این ردیف‌ها متعلق به کدام سند هستند (منظور از سند، شمار منحصربفرد پر کردن فرم جاری است؛ هر کاربر یک فرم را بیش از یکبار می‌تواند پر کند).
 برای حل این نوع مشکلات (برای اینکه به ازای مقدار هر فیلد فرم پویا، یک ردیف مجزا تولید نشود و schemaless کار کرد) یا باید از یک بانک اطلاعاتی NoSQL استفاده کرد که مثلا کل فرم را در قالب یک شیء JSON سریالایز کند و آن‌را داخل یک فیلد از یک ردیف (یک سند) ذخیره کند. یا اگر با SQL Server کار می‌کنید، فیلد XML آن چنین قابلیتی را دارد. کل اطلاعات دریافتی فرم را تبدیل به XML کنید و سپس ذخیره. به این صورت امکان تهیه کوئری و گزارش گرفتن‌های پیشرفته و بهینه را به همراه تعریف ایندکس و مسایل دیگر نیز خواهید داشت. اینبار هر ردیف بانک اطلاعاتی، مفهوم یک سند کامل را پیدا می‌کند؛ بجای اینکه هر ردیف فقط یک مقدار از یک فیلد باشد. همچنین در این حالت هر ردیف می‌تواند محتوای فرمی را ذخیره کند که با ردیف بعدی کاملا متفاوت است (بر اساس طراحی پویای متفاوت هر فرم).
‫۹ سال و ۱۰ ماه قبل، دوشنبه ۱ دی ۱۳۹۳، ساعت ۰۴:۱۹
موسی بصیرت نیا موسی بصیرت نیا
نظرات مطالب
ساخت دیتابیس sqlite با EF6 Code First
سلام مجدد
من از دات نت Core استفاده نمی‌کنم.
من مطابق زیر عمل کردم ولی بازم همان خطا را می‌دهد.
 the underlying provider failed to open
نمیدونم چرا تگ  Connection-string  را نمیشناسه. 
دقیقا در پروژه شما اگر تگ  Connection-string  را برداریم با چنین خطایی روبرو می‌شویم.
من پروژه تستی خودم را اینجا آپلود کردم.
کد XML فایل پروژه
<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<!--
  For more information on how to configure your ASP.NET application, please visit
  http://go.microsoft.com/fwlink/?LinkId=301880
  -->
<configuration>
  <configSections>
    <section name="entityFramework" type="System.Data.Entity.Internal.ConfigFile.EntityFrameworkSection, EntityFramework, Version=6.0.0.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=b77a5c561934e089" requirePermission="false" />
    <!-- For more information on Entity Framework configuration, visit http://go.microsoft.com/fwlink/?LinkID=237468 -->
  </configSections>
  <appSettings>
    <add key="webpages:Version" value="3.0.0.0" />
    <add key="webpages:Enabled" value="false" />
    <add key="ClientValidationEnabled" value="true" />
    <add key="UnobtrusiveJavaScriptEnabled" value="true" />
  </appSettings>
  <connectionStrings>
    <add name="constr" connectionString="data source=.\phonebook.sqlite;foreign keys=true" providerName="System.Data.SQLite" />
  </connectionStrings>
  <system.web>
    <compilation debug="true" targetFramework="4.5" />
    <httpRuntime targetFramework="4.5" />
  </system.web>
  <runtime>
    <assemblyBinding xmlns="urn:schemas-microsoft-com:asm.v1">
      <dependentAssembly>
        <assemblyIdentity name="System.Web.Helpers" publicKeyToken="31bf3856ad364e35" />
        <bindingRedirect oldVersion="1.0.0.0-3.0.0.0" newVersion="3.0.0.0" />
      </dependentAssembly>
      <dependentAssembly>
        <assemblyIdentity name="System.Web.WebPages" publicKeyToken="31bf3856ad364e35" />
        <bindingRedirect oldVersion="1.0.0.0-3.0.0.0" newVersion="3.0.0.0" />
      </dependentAssembly>
      <dependentAssembly>
        <assemblyIdentity name="System.Web.Mvc" publicKeyToken="31bf3856ad364e35" />
        <bindingRedirect oldVersion="1.0.0.0-5.2.3.0" newVersion="5.2.3.0" />
      </dependentAssembly>
    </assemblyBinding>
  </runtime>
  <system.codedom>
    <compilers>
      <compiler language="c#;cs;csharp" extension=".cs" type="Microsoft.CodeDom.Providers.DotNetCompilerPlatform.CSharpCodeProvider, Microsoft.CodeDom.Providers.DotNetCompilerPlatform, Version=1.0.0.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=31bf3856ad364e35" warningLevel="4" compilerOptions="/langversion:6 /nowarn:1659;1699;1701" />
      <compiler language="vb;vbs;visualbasic;vbscript" extension=".vb" type="Microsoft.CodeDom.Providers.DotNetCompilerPlatform.VBCodeProvider, Microsoft.CodeDom.Providers.DotNetCompilerPlatform, Version=1.0.0.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=31bf3856ad364e35" warningLevel="4" compilerOptions="/langversion:14 /nowarn:41008 /define:_MYTYPE=\&quot;Web\&quot; /optionInfer+" />
    </compilers>
  </system.codedom>
  <entityFramework>
    <defaultConnectionFactory type="System.Data.Entity.Infrastructure.LocalDbConnectionFactory, EntityFramework">
      <parameters>
        <parameter value="v13.0" />
      </parameters>
    </defaultConnectionFactory>
    <!--<providers>
      <provider invariantName="System.Data.SqlClient" type="System.Data.Entity.SqlServer.SqlProviderServices, EntityFramework.SqlServer" />
    </providers>-->
    <providers>
      <provider invariantName="System.Data.SQLite" type="System.Data.SQLite.EF6.SQLiteProviderServices, System.Data.SQLite.EF6" />
      <provider invariantName="System.Data.SQLite.EF6" type="System.Data.SQLite.EF6.SQLiteProviderServices, System.Data.SQLite.EF6" />
      <provider invariantName="System.Data.SqlClient" type="System.Data.Entity.SqlServer.SqlProviderServices, EntityFramework.SqlServer" />
    </providers>
  </entityFramework>
  <system.data>
    <DbProviderFactories>
      <remove invariant="System.Data.SQLite.EF6" />
      <add name="SQLite Data Provider (Entity Framework 6)" invariant="System.Data.SQLite.EF6" description=".NET Framework Data Provider for SQLite (Entity Framework 6)" type="System.Data.SQLite.EF6.SQLiteProviderFactory, System.Data.SQLite.EF6" />
      <remove invariant="System.Data.SQLite" />
      <add name="SQLite Data Provider" invariant="System.Data.SQLite" description=".NET Framework Data Provider for SQLite" type="System.Data.SQLite.SQLiteFactory, System.Data.SQLite" />
    </DbProviderFactories>
  </system.data>
</configuration>
کد xml فایل Package
<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<packages>
  <package id="bootstrap" version="3.0.0" targetFramework="net45" />
  <package id="EntityFramework" version="6.1.3" targetFramework="net45" />
  <package id="jQuery" version="1.10.2" targetFramework="net45" />
  <package id="Microsoft.AspNet.Mvc" version="5.2.3" targetFramework="net45" />
  <package id="Microsoft.AspNet.Razor" version="3.2.3" targetFramework="net45" />
  <package id="Microsoft.AspNet.WebPages" version="3.2.3" targetFramework="net45" />
  <package id="Microsoft.CodeDom.Providers.DotNetCompilerPlatform" version="1.0.0" targetFramework="net45" />
  <package id="Microsoft.Net.Compilers" version="1.0.0" targetFramework="net45" developmentDependency="true" />
  <package id="Microsoft.Web.Infrastructure" version="1.0.0.0" targetFramework="net45" />
  <package id="Modernizr" version="2.6.2" targetFramework="net45" />
  <package id="SQLite.CodeFirst" version="1.3.0.17" targetFramework="net45" />
  <package id="System.Data.SQLite" version="1.0.105.0" targetFramework="net45" />
  <package id="System.Data.SQLite.Core" version="1.0.105.0" targetFramework="net45" />
  <package id="System.Data.SQLite.EF6" version="1.0.105.0" targetFramework="net45" />
  <package id="System.Data.SQLite.Linq" version="1.0.105.0" targetFramework="net45" />
</packages>

مابقی همون کلاس‌ها و کد‌های مثال آزمایشی شماست.
من انتظار دارم در لحظه اول در نبود Database.sqlte آن را ایجاد کند. ( مانند مثال شما )

‫۷ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۴ اردیبهشت ۱۳۹۶، ساعت ۲۲:۰۶
وحید محمدطاهری وحید محمدطاهری
مطالب
CoffeeScript #11

کامپایل خودکار CoffeeScript

همانطور که گفته شده CoffeeScript یک لایه میان شما و جاوااسکریپت است و هر زمان که فایل CoffeeScript تغییر کرد، باید به صورت دستی آن را کامپایل کرد. خوشبختانه CoffeeScript روش‌های دیگری را برای کامپایل کردن دارد که به وسیله آن می‌توان چرخه‌ی توسعه را بسیار ساده‌تر نمود.

در قسمت اول گفته شد، برای کامپایل فایل CoffeeScript با استفاده از coffee به صورت زیر عمل می‌کردیم:

coffee --compile --output lib src
همانطور که در مثال بالا مشاهده می‌کنید، تمامی فایل‌های coffee. در داخل پوشه src را کامپایل می‌کنید و فایل‌های جاوااسکریپت تولید شده را در پوشه lib ذخیره می‌کنید.
حال به کامپایل خودکار CoffeeScript توجه کنید.

Cake

Cake یک سیستم فوق العاده ساده برای کامپایل خودکار است که مانند Make و Rake عمل می‌کند. این کتابخانه همراه پکیج coffee-script npm نصب می‌شود و برای استفاده با فراخوانی cake اجرا می‌شود.

برای ایجاد فایل tasks در cake که Cakefile نامیده می‌شود، می‌توان از خود CoffeeScript استفاده کرد. برای اجرای cake با استفاده از دستور [cake [task] [options می‌توان عمل کرد. برای اطلاع از لیست امکانات cake کافی است دستور cake را به تنهایی اجرا کنید.

وظایف را می‌توان با استفاده از تابع task، با ارسال نام و توضیحات (اختیاری) و تابع callback، تعریف کرد. به مثال زیر توجه کنید:

fs = require 'fs'

{print} = require 'sys'
{spawn} = require 'child_process'

build = (callback) ->
  coffee = spawn 'coffee', ['-c', '-o', 'lib', 'src']
  coffee.stderr.on 'data', (data) ->
    process.stderr.write data.toString()
  coffee.stdout.on 'data', (data) ->
    print data.toString()
  coffee.on 'exit', (code) ->
    callback?() if code is 0

task 'build', 'Build lib/ from src/', ->
  build()
همانطور که در مثال بالا مشاهده می‌کنید، تابع task را با نام build تعریف کردیم و با استفاده از دستور cake build می‌توان آن را اجرا نمود. پس از اجرا همانند مثال قبل تمامی فایل‌های CoffeeScript در پوشه‌ی src به فایل‌های جاوااسکریپت در پوشه lib تبدیل می‌شوند.
همان طور که مشاهده می‌کنید پس از تغییر در فایل CoffeeScript باید به صورت دستی cake build را فراخوانی کنیم که این دور از حالت ایده آل است.
خوشبختانه دستور coffee پارامتر دیگری به نام watch-- دارد که به وسیله آن می‌توان تمامی تغییرات یک پوشه را زیر نظر گرفت و در صورت نیاز دوباره کامپایل انجام شود. به مثال زیر توجه کنید:
 task 'watch', 'Watch src/ for changes', ->
    coffee = spawn 'coffee', ['-w', '-c', '-o', 'lib', 'src']
    coffee.stderr.on 'data', (data) ->
      process.stderr.write data.toString()
    coffee.stdout.on 'data', (data) ->
      print data.toString()
در صورتی که task ایی وابسته به task دیگری باشد، می‌توانید برای اجرای taskهای دیگر از دستور (invoke(name استفاده کنید. برای مثال یک task را به فایل Cakefile اضافه می‌کنیم که در آن ابتدا فایل index.html را باز کرده و سپس شروع به زیر نظر گرفتن پوشه src می‌کنیم.
task 'open', 'Open index.html', ->
  # First open, then watch
  spawn 'open', 'index.html'
  invoke 'watch'
همچنین می‌توانید با استفاده از تابع ()options ،option را برای taskها تعریف کنید.
option '-o', '--output [DIR]', 'output dir'

task 'build', 'Build lib/ from src/', ->
  # Now we have access to a `options` object
  coffee = spawn 'coffee', ['-c', '-o', options.output or 'lib', 'src']
  coffee.stderr.on 'data', (data) ->
    process.stderr.write data.toString()
  coffee.stdout.on 'data', (data) ->
    print data.toString()

Cake یک روش عالی برای انجام وظایف معمول به صورت خودکار است، مانند کامپایل فایل‌های CoffeeScript است. همچنین برای آشنایی بیشتر می‌توانید به سورس cake نگاهی کنید.

‫۹ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۳ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۵:۱۵