برای این کار اولین چیزی که لازم بود دریافت و ذخیره اطلاعات بود که من برای این کار از Entity framework 4.1 Database-first و کتابخانه htmlagilitypack - HAP استفاده کردم . طراحی دیتابیس نهایی به این صورت شد
خوب در تلاش اول و مبتدیانه و بدون استفاده از این کتابخانه مفید چون اکثر صفحات وب XHTML نیستند و بالاخره چند تگ درست بسته نشده دارند و شما اگر بخواهید در آبجکت XmlDocument این htmlهای به ظاهر سالم رو لود کنید فورا با استثنای زیر مواجه میشوید
XmlException Was unhandeled The 'img' start tag on line 1 position 1604 does not match the end tag of 'a'. Line 1, position 1766
PM> Install-Package HtmlAgilityPack
مثلا با کد زیر میشه تاریخ تولد یک ورزشکار رو بدست آورد .توابع دیگه ای که خیلی جاها میتونه بدرد خورد GetAttributeValue و ChildNodes هست که یک نمونه نحوه استفادشو در ادامه میبینید
HtmlDocument xhtml = Crawler.GetXHtmlFromUri("http://www.london2012.com/athlete/hadadi-ehsan-1077408/"); HtmlNode tempNode = xhtml.DocumentNode.SelectSingleNode("//table[@class='athleteBio']/tbody/tr[4]");
string temp = tempNode.FirstChild.FirstChild.InnerText.Replace(" ", "").Trim(); athlete.Birthday = DateTime.Parse(temp.Substring(0, 10), new CultureInfo("en-GB"));
tempNode = xhtml.DocumentNode.SelectSingleNode("//div[@class='athletePhotoMedals']/div/div/img"); athlete.LargePhotoUri = tempNode.GetAttributeValue("src", "");
نکته اصلی هم پیدا کردن محل دقیق اطلاعاته که با ابزاری مثل Firebug خیلی راحتتر میشه این کارو انجام داد. کافیه روی تاریخ تولد راست کلیک و inspect element by Firebug رو بزنید و حالا اگر تویه dom روی هر المنت html نگه دارید بهتون XPath کامل رو میده که میتونید تویه تابع DocumentNode.SelectSingleNode ازش استفاده کنید.
برای درک بهتر XPath هم این 2 تا صفحه xpath_syntax و xpath_examples خیلی میتونه کمکتون بکنه.
معرفی سرویس MatDialog
توسط سرویس MatDialog میتوان modal dialogs بستهی Angular Material را نمایش داد که به همراه طراحی متریال و پویانمایی مخصوص آن است.
let dialogRef = dialog.open(UserProfileComponent, { height: '400px’, width: '600px’ });
dialogRef.afterClosed().subscribe(result => { console.log(`Dialog result: ${result}`); }); dialogRef.close('value');
در این مثال اگر dialogRef را با متد close و پارامتر value فراخوانی کنیم، سبب بسته شدن این دیالوگ خواهیم شد. این پارامتر در قسمت Dialog result پیام دریافتی پس از بسته شدن دیالوگ نیز قابل دسترسی است.
کامپوننتهایی که توسط سرویس MatDialog نمایش داده میشوند، میتوانند توسط سرویس جنریک MatDialogRef، صفحهی دیالوگ باز شده را ببندند:
@Component({/* ... */}) export class YourDialog { constructor(public dialogRef: MatDialogRef<YourDialog>) { } closeDialog() { this.dialogRef.close('Value….!’); } }
نحوهی طراحی یک دیالوگ نیز به کمک تعدادی کامپوننت و دایرکتیو میسر است:
<h2 mat-dialog-title>Delete all</h2> <mat-dialog-content>Are you sure?</mat-dialog-content> <mat-dialog-actions> <button mat-button mat-dialog-close>No</button> <!-- Can optionally provide a result for the closing dialog. --> <button mat-button [mat-dialog-close]="true">Yes</button> </mat-dialog-actions>
ایجاد دکمهی نمایش دیالوگ افزودن تماسها و کاربران جدید
قبل از هر کاری نیاز است دکمهی افزودن یک کاربر جدید را به صفحه اضافه کنیم. برای اینکار یک منوی ویژه را در سمت راست، بالای صفحه ایجاد میکنیم. بنابراین ابتدا به مستندات toolbar و menu مراجعه میکنیم تا با نحوهی تعریف دکمهها و منوها به toolbar آشنا شویم. سپس فایل قالب toolbar\toolbar.component.html را به صورت زیر تکمیل میکنیم:
<mat-toolbar color="primary"> <button mat-button fxHide fxHide.xs="false" (click)="toggleSidenav.emit()"> <mat-icon>menu</mat-icon> </button> <span>Contact Manager</span> <span fxFlex="1 1 auto"></span> <button mat-button [matMenuTriggerFor]="menu"> <mat-icon>more_vert</mat-icon> </button> <mat-menu #menu="matMenu"> <button mat-menu-item>New Contact</button> </mat-menu> </mat-toolbar>
سپس ابتدا یک mat-button را با آیکن more_vert (آیکن علامت بیشتر عمودی) تعریف کردهایم:
این دکمه توسط ویژگی matMenuTriggerFor به template reference variable ایی به نام menu متصل شدهاست تا با کلیک بر روی آن، این mat-menu را نمایش دهد:
ایجاد دیالوگ افزودن تماسها و کاربران جدید
پس از تعریف دکمه و منویی که سبب نمایش عبارت افزودن یک تماس جدید میشوند، به رخداد کلیک آن متدی را جهت نمایش صفحهی دیالوگ جدید اضافه میکنیم:
<button mat-menu-item (click)="openAddContactDialog()">New Contact</button>
ng g c contact-manager/components/new-contact-dialog --no-spec
import { NewContactDialogComponent } from "./components/new-contact-dialog/new-contact-dialog.component"; @NgModule({ declarations: [ NewContactDialogComponent], entryComponents: [ NewContactDialogComponent ] }) export class ContactManagerModule { }
import { Component, EventEmitter, OnInit, Output } from "@angular/core"; import { MatDialog } from "@angular/material"; import { NewContactDialogComponent } from "../new-contact-dialog/new-contact-dialog.component"; @Component({ selector: "app-toolbar", templateUrl: "./toolbar.component.html", styleUrls: ["./toolbar.component.css"] }) export class ToolbarComponent implements OnInit { @Output() toggleSidenav = new EventEmitter<void>(); constructor(private dialog: MatDialog) { } ngOnInit() { } openAddContactDialog(): void { const dialogRef = this.dialog.open(NewContactDialogComponent, { width: "450px" }); dialogRef.afterClosed().subscribe(result => { console.log("The dialog was closed", result); }); } }
تکمیل قالب کامپوننت تماس جدید
در ادامه میخواهیم فرم افزودن یک تماس جدید را به همراه فیلدهای ورودی آن، به قالب new-contact-dialog.component.html اضافه کنیم:
<h2 mat-dialog-title>Add new contact</h2> <mat-dialog-content> <div fxLayout="column"> </div> </mat-dialog-content> <mat-dialog-actions> <button mat-button color="primary" (click)="save()"> <mat-icon>save</mat-icon> Save </button> <button mat-button color="primary" (click)="dismiss()"> <mat-icon>cancel</mat-icon> Cancel </button> </mat-dialog-actions>
import { Component, OnInit } from "@angular/core"; import { MatDialogRef } from "@angular/material"; @Component() export class NewContactDialogComponent implements OnInit { constructor( private dialogRef: MatDialogRef<NewContactDialogComponent> ) { } ngOnInit() { } save() { } dismiss() { this.dialogRef.close(null); } }
تا اینجا اگر برنامه را اجرا کنیم، به چنین شکلی خواهیم رسید:
تکمیل فیلدهای ورود اطلاعات فرم ثبت یک تماس جدید
تا اینجا ساختار فرم دیالوگ ثبت اطلاعات جدید را تکمیل کردیم. این فرم، به شیء user متصل خواهد شد. همچنین لیستی از avatars را هم جهت انتخاب، نمایش میدهد. به همین جهت این دو خاصیت عمومی را به کدهای کامپوننت آن اضافه میکنیم:
import { User } from "../../models/user"; @Component() export class NewContactDialogComponent implements OnInit { avatars = ["user1", "user2", "user3", "user4", "user5", "user6", "user7", "user8"]; user: User = { id: 0, birthDate: new Date(), name: "", avatar: "", bio: "", userNotes: null };
الف) فیلد نمایش و انتخاب avatar کاربر
<mat-form-field> <mat-select placeholder="Avatar" [(ngModel)]="user.avatar"> <mat-select-trigger> <mat-icon svgIcon="{{user.avatar}}"></mat-icon> {{ user.avatar }} </mat-select-trigger> <mat-option *ngFor="let avatar of avatars" [value]="avatar"> <mat-icon svgIcon="{{avatar}}"></mat-icon> {{ avatar }} </mat-option> </mat-select> </mat-form-field>
در اینجا از کامپوننت mat-select برای انتخاب avatar کاربر استفاده شدهاست که نتیجهی نهایی انتخاب آن به خاصیت user.avatar متصل شدهاست.
گزینههای این لیست (mat-option) بر اساس آرایهی avatars که در کامپوننت تعریف کردیم، تامین میشوند که در اینجا از mat-icon برای نمایش آیکن مرتبط نیز استفاده شدهاست. در این مورد در قسمت قبل چهارم، بخش «بارگذاری و معرفی فایل svg نمایش avatars کاربران به Angular Material» بیشتر توضیح داده شدهاست.
کار mat-select-trigger، سفارشی سازی برچسب نمایشی این کنترل است.
ب) فیلد دریافت نام کاربر به همراه اعتبارسنجی آن
<mat-form-field> <input matInput placeholder="Name" #name="ngModel" [(ngModel)]="user.name" required> <mat-error *ngIf="name.invalid && name.touched">You must enter a name</mat-error> </mat-form-field>
در اینجا فیلد نام کاربر، به user.name متصل و همچنین توسط ویژگی required، پر کردن آن الزامی اعلام شدهاست. به همین جهت در تصویر فوق یک ستاره را نیز کنار آن مشاهده میکند که به صورت خودکار توسط Angular Material نمایش داده شدهاست.
از کامپوننت mat-error برای نمایش خطاهای اعتبارسنجی یک فیلد استفاده میشود که نمونهای از آنرا در اینجا با بررسی خواص invalid و touched فیلد نام که بر اساس ویژگی required فعال میشوند، مشاهده میکنید. بدیهی است در اینجا به هر تعدادی که نیاز است میتوان mat-error را قرار داد.
ج) فیلد دریافت تاریخ تولد کاربر توسط یک date picker
<mat-form-field> <input matInput [matDatepicker]="picker" placeholder="Born" [(ngModel)]="user.birthDate"> <mat-datepicker-toggle matSuffix [for]="picker"></mat-datepicker-toggle> <mat-datepicker #picker></mat-datepicker> </mat-form-field>
در اینجا از کامپوننت mat-datepicker برای انتخاب تاریخ تولید یک شخص استفاده شدهاست و نتیجهی آن به خاصیت user.birthDate متصل خواهد شد.
برای افزودن آن ابتدا یک mat-datepicker را به mat-form-field اضافه میکنیم. سپس یک template reference variable را به آن نسبت خواهیم داد. از آن هم در فیلد ورودی با انتساب آن به ویژگی matDatepicker و هم در کامپوننت mat-datepicker-toggle که سبب نمایش آیکن انتخاب تقویم میشود، در ویژگی for آن استفاده خواهیم کرد.
د) فیلد چند سطری دریافت توضیحات و شرححال کاربر
<mat-form-field> <textarea matInput placeholder="Bio" [(ngModel)]="user.bio"></textarea> </mat-form-field>
در اینجا برای دریافت توضیحات چندسطری، از یک text area استفاده شدهاست که به خاصیت user.bio متصل است.
بنابراین همانطور که ملاحظه میکنید، روش طراحی فرمهای Angular Material ویژگیهای خاص خودش را دارد:
- دایرکتیو matInput را میتوان به المانهای استاندارد input و textarea اضافه کرد تا داخل mat-form-field نمایش داده شوند. این mat-form-field است که کار اعمال CSS ویژهی طراحی متریال را انجام میدهد و امکان نمایش پیامهای خطای اعتبارسنجی و پویانمایی ورود اطلاعات را سبب میشود.
- قسمت mat-dialog-content را توسط fxLayout به حالت ستونی تنظیم کردیم:
<mat-dialog-content> <div fxLayout="column"> </div> </mat-dialog-content>
برای مثال اگر خواستید المانهای فرم با فاصلهی بیشتری از هم قرار بگیرند، میتوان از fxLayoutGap استفاده کرد که در مورد آن در قسمت دوم «معرفی Angular Flex layout» بیشتر توضیح داده شد.
تکمیل سرویس کاربران جهت ذخیرهی اطلاعات تماس کاربر جدید
در ادامه میخواهیم با کلیک کاربر بر روی دکمهی Save، ابتدا این اطلاعات به سمت سرور ارسال و سپس در سمت سرور ذخیره شوند. پس از آن، Id این کاربر جدید به سمت کلاینت بازگشت داده شود، دیالوگ جاری بسته و در آخر این شیء جدید به لیست تماسهای نمایش دادهی شدهی در sidenav اضافه گردد.
الف) تکمیل سرویس Web API سمت سرور
در ابتدا متد Post را به Web API برنامه جهت ذخیره سازی اطلاعات User ارسالی از سمت کلاینت اضافه میکنیم. کدهای کامل آنرا از فایل پیوستی انتهای بحث میتوانید دریافت کنید:
namespace MaterialAspNetCoreBackend.WebApp.Controllers { [Route("api/[controller]")] public class UsersController : Controller { private readonly IUsersService _usersService; public UsersController(IUsersService usersService) { _usersService = usersService ?? throw new ArgumentNullException(nameof(usersService)); } [HttpPost] public async Task<IActionResult> Post([FromBody] User user) { if (!ModelState.IsValid) { return BadRequest(ModelState); } await _usersService.AddUserAsync(user); return Created("", user); } } }
ب) تکمیل سرویس کاربران سمت کلاینت
سپس به فایل user.service.ts مراجعه کرده و دو تغییر زیر را به آن اضافه میکنیم:
@Injectable({ providedIn: "root" }) export class UserService { private usersSource = new BehaviorSubject<User>(null); usersSourceChanges$ = this.usersSource.asObservable(); constructor(private http: HttpClient) { } addUser(user: User): Observable<User> { const headers = new HttpHeaders({ "Content-Type": "application/json" }); return this.http .post<User>("/api/users", user, { headers: headers }).pipe( map(response => { const addedUser = response || {} as User; this.notifyUsersSourceHasChanged(addedUser); return addedUser; }), catchError((error: HttpErrorResponse) => throwError(error)) ); } notifyUsersSourceHasChanged(user: User) { this.usersSource.next(user); } }
return Created("", user);
بنابراین نیاز است از طریق این سرویس به کامپوننت sidenav، در مورد تغییرات لیست کاربران اطلاعات رسانی کنیم که روش کار آنرا پیشتر در مطلب «صدور رخدادها از سرویسها به کامپوننتها در برنامههای Angular» نیز مرور کردهایم. برای این منظور یک BehaviorSubject از نوع User را تعریف کردهایم که اشتراک به آن از طریق خاصیت عمومی usersSourceChanges میسر است. هر زمانیکه متد next آن فراخوانی شود، تمام مشترکین به آن، از افزوده شدن کاربر جدید، به همراه اطلاعات کامل آن مطلع خواهند شد.
ج) تکمیل متد save کامپوننت new-contact-dialog
پس از تکمیل سرویس کاربران جهت افزودن متد addUser به آن، اکنون میتوانیم از آن در کامپوننت دیالوگ افزودن اطلاعات تماس جدید استفاده کنیم:
import { UserService } from "../../services/user.service"; @Component() export class NewContactDialogComponent { user: User = { id: 0, birthDate: new Date(), name: "", avatar: "", bio: "", userNotes: null }; constructor( private dialogRef: MatDialogRef<NewContactDialogComponent>, private userService: UserService ) { } save() { this.userService.addUser(this.user).subscribe(data => { console.log("Saved user", data); this.dialogRef.close(data); }); } }
د) تکمیل کامپوننت sidenav جهت واکنش نشان دادن به افزوده شدن اطلاعات تماس جدید
اکنون که سرویس کاربران به صفحه دیالوگ افزودن اطلاعات یک تماس جدید متصل شدهاست، نیاز است بتوانیم اطلاعات کاربر جدید را به لیست تماسهای sidenav اضافه کنیم. به همین جهت به sidenav.component مراجعه کرده و مشترک usersSourceChanges سرویس کاربران خواهیم شد:
import { UserService } from "../../services/user.service"; @Component() export class SidenavComponent implements OnInit, OnDestroy { users: User[] = []; subscription: Subscription | null = null; constructor( private userService: UserService) { } ngOnInit() { this.subscription = this.userService.usersSourceChanges$.subscribe(user => { if (user) { this.users.push(user); } }); } ngOnDestroy() { if (this.subscription) { this.subscription.unsubscribe(); } } }
استفاده از کامپوننت Snackbar جهت نمایش موفقیت آمیز بودن ثبت اطلاعات
متد save کامپوننت دیالوگ یک تماس جدید را به صورت زیر تکمیل کردیم:
save() { this.userService.addUser(this.user).subscribe(data => { console.log("Saved user", data); this.dialogRef.close(data); });
openAddContactDialog(): void { const dialogRef = this.dialog.open(NewContactDialogComponent, { width: "450px" }); dialogRef.afterClosed().subscribe(result => { console.log("The dialog was closed", result); }); }
کدهای کامل این تغییرات را در ذیل مشاهده میکنید:
@Component() export class ToolbarComponent { @Output() toggleSidenav = new EventEmitter<void>(); constructor(private dialog: MatDialog, private snackBar: MatSnackBar, private router: Router) { } openAddContactDialog(): void { const dialogRef = this.dialog.open(NewContactDialogComponent, { width: "450px" }); dialogRef.afterClosed().subscribe((result: User) => { console.log("The dialog was closed", result); if (result) { this.openSnackBar(`${result.name} contact has been added.`, "Navigate").onAction().subscribe(() => { this.router.navigate(["/contactmanager", result.id]); }); } }); } openSnackBar(message: string, action: string): MatSnackBarRef<SimpleSnackBar> { return this.snackBar.open(message, action, { duration: 5000, }); } }
برای گشودن snackbar که نمونهای از آنرا در تصویر فوق ملاحظه میکنید، ابتدا نیاز است سرویس MatSnackBar را به سازندهی کلاس تزریق کرد. سپس توسط آن میتوان یک کامپوننت مستقل را همانند دیالوگها نمایش داد و یا میتوان یک متن را به همراه یک Action منتسب به آن، به کاربر نمایش داد؛ مانند متد openSnackBar که در کامپوننت فوق از آن استفاده میشود. این متد در رخداد پس از بسته شدن dialog، نمایش داده شدهاست.
پارامتر اول آن پیامی است که توسط snackbar نمایش داده میشود و پارامتر دوم آن، برچسب دکمه مانندی است کنار این پیام، که سبب انجام عملی خواهد شد و در اینجا به آن Action گفته میشود. برای مدیریت آن باید متد onAction را فراخوانی کرد و مشترک آن شد. در این حالت اگر کاربر بر روی این دکمهی action کلیک کند، سبب هدایت خودکار او به صفحهی نمایش جزئیات اطلاعات تماس کاربر خواهیم شد. به همین جهت سرویس Router نیز به سازندهی کلاس تزریق شدهاست تا بتوان از متد navigate آن استفاده کرد.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: MaterialAngularClient-05.zip
برای اجرای آن:
الف) ابتدا به پوشهی src\MaterialAngularClient وارد شده و فایلهای restore.bat و ng-build-dev.bat را اجرا کنید.
ب) سپس به پوشهی src\MaterialAspNetCoreBackend\MaterialAspNetCoreBackend.WebApp وارد شده و فایلهای restore.bat و dotnet_run.bat را اجرا کنید.
اکنون برنامه در آدرس https://localhost:5001 قابل دسترسی است.
پروژه GitHub Corners
در برنامهی backend این سری (که از انتهای مطلب قابل دریافت است)، به Controllers\MoviesController.cs مراجعه کرده و متدهای Get/Delete/Create آنرا با فیلتر [Authorize] مزین میکنیم تا دسترسی به آنها، تنها به کاربران لاگین شدهی در سیستم، محدود شود. در این حالت اگر به برنامهی React مراجعه کرده و برای مثال سعی در ویرایش رکوردی کنیم، اتفاقی رخ نخواهد داد:
علت را نیز در برگهی network کنسول توسعه دهندگان مرورگر، میتوان مشاهده کرد. این درخواست از سمت سرور با Status Code: 401، برگشت خوردهاست. برای رفع این مشکل باید JSON web token ای را که در حین لاگین، از سمت سرور دریافت کرده بودیم، به همراه درخواست خود، مجددا به سمت سرور ارسال کنیم. این ارسال نیز باید به صورت یک هدر مخصوص با کلید Authorization و مقدار "Bearer jwt" باشد.
به همین جهت ابتدا به src\services\authService.js مراجعه کرده و متدی را برای بازگشت JWT ذخیره شدهی در local storage به آن اضافه میکنیم:
export function getLocalJwt(){ return localStorage.getItem(tokenKey); }
import * as auth from "./authService"; axios.defaults.headers.common["Authorization"] = "Bearer " + auth.getLocalJwt();
مشکل! اگر برنامه را در این حالت اجرا کنید، یک چنین خطایی را مشاهده خواهید کرد:
Uncaught ReferenceError: Cannot access 'tokenKey' before initialization
برای رفع این خطا باید ابتدا مشخص کنیم که کدامیک از این ماژولها، اصلی است و کدامیک باید وابستهی به دیگری باشد. در این حالت httpService، ماژول اصلی است و بدون آن و با نبود امکان اتصال به backend، دیگر authService قابل استفاده نخواهد بود.
به همین جهت به httpService مراجعه کرده و import مربوط به authService را از آن حذف میکنیم. سپس در همینجا متدی را برای تنظیم هدر Authorizationاضافه کرده و آنرا به لیست default exports این ماژول نیز اضافه میکنیم:
function setJwt(jwt) { axios.defaults.headers.common["Authorization"] = "Bearer " + jwt; } //... export default { // ... setJwt };
http.setJwt(getLocalJwt());
تا اینجا اگر تغییرات را ذخیره کرده و سعی در ویرایش یکی از رکوردهای فیلمهای نمایش داده شده کنیم، اینکار با موفقیت انجام میشود؛ چون اینبار درخواست ارسالی، دارای هدر ویژهی authorization است:
روش بررسی انقضای توکنها در سمت کلاینت
اگر JWT قدیمی و منقضی شدهی از روز گذشته را آزمایش کنید، باز هم از سمت سرور، Status Code: 401 دریافت خواهد شد. اما اینبار در لاگهای برنامهی سمت سرور، OnChallenge error مشخص است. در این حالت باید یکبار logout کرد تا JWT قدیمی حذف شود. سپس نیاز به لاگین مجدد است تا یک JWT جدید دریافت گردد. میتوان اینکار را پیش از ارسال اطلاعات به سمت سرور، در سمت کلاینت نیز بررسی کرد:
function checkExpirationDate(user) { if (!user || !user.exp) { throw new Error("This access token doesn't have an expiration date!"); } user.expirationDateUtc = new Date(0); // The 0 sets the date to the epoch user.expirationDateUtc.setUTCSeconds(user.exp); const isAccessTokenTokenExpired = user.expirationDateUtc.valueOf() < new Date().valueOf(); if (isAccessTokenTokenExpired) { throw new Error("This access token is expired!"); } }
محدود کردن حذف رکوردهای فیلمها به نقش Admin در Backend
تا اینجا تمام کاربران وارد شدهی به سیستم، میتوانند علاوه بر ویرایش فیلمها، آنها را نیز حذف کنند. به همین جهت میخواهیم دسترسی حذف را از کاربرانی که ادمین نیستند، بگیریم. برای این منظور، در سمت سرور کافی است در کنترلر MoviesController، ویژگی [Authorize(Policy = CustomRoles.Admin)] را به اکشن متد Delete، اضافه کنیم. به این ترتیب اگر کاربری در سیستم ادمین نبود و درخواست حذف رکوردی را صادر کرد، خطای 403 را از سمت سرور دریافت میکند:
در برنامهی مثال backend این سری، در فایل Services\UsersDataSource.cs، یک کاربر ادمین پیشفرض ثبت شدهاست. مابقی کاربرانی که به صورت معمولی در سایت ثبت نام میکنند، ادمین نیستند.
در این حالت اگر کاربری ادمین بود، چون در توکن او که در فایل Services\TokenFactoryService.cs صادر میشود، یک User Claim ویژهی از نوع Role و با مقدار Admin وجود دارد:
if (user.IsAdmin) { claims.Add(new Claim(ClaimTypes.Role, CustomRoles.Admin, ClaimValueTypes.String, _configuration.Value.Issuer)); }
{ // ... "http://schemas.microsoft.com/ws/2008/06/identity/claims/role": "Admin", // ... }
نکته 1: اگر در اینجا چندین بار یک User Claim را با مقادیر متفاوتی، به لیست claims اضافه کنیم، مقادیر آن در خروجی نهایی، به شکل یک آرایه ظاهر میگردند.
نکته 2: پیاده سازی سمت سرور backend این سری، یک باگ امنیتی مهم را دارد! در حین ثبت نام، کاربران میتوانند مقدار خاصیت isAdmin شیء User را:
public class User : BaseModel { [Required, MinLength(2), MaxLength(50)] public string Name { set; get; } [Required, MinLength(5), MaxLength(255)] public string Email { set; get; } [Required, MinLength(5), MaxLength(1024)] public string Password { set; get; } public bool IsAdmin { set; get; } }
راه حل اصولی مقابلهی با آن، داشتن یک DTO و یا ViewModel خاص قسمت ثبت نام و جدا کردن مدل متناظر با موجودیت User، از شیءای است که اطلاعات نهایی را از کاربر، دریافت میکند. شیءای که اطلاعات را از کاربر دریافت میکند، نباید دارای خاصیت isAdmin قابل تنظیم در حین ثبت نام معمولی کاربران سایت باشد. یک روش دیگر حل این مشکل، استفاده از ویژگی Bind و ذکر صریح نام خواصی است که قرار است bind شوند و نه هیچ خاصیت دیگری از شیء User:
[HttpPost] public ActionResult<User> Create( [FromBody] [Bind(nameof(Models.User.Name), nameof(Models.User.Email), nameof(Models.User.Password))] User data) {
نکته 3: اگر میخواهید در برنامهی React، با مواجه شدن با خطای 403 از سمت سرور، کاربر را به یک صفحهی عمومی «دسترسی ندارید» هدایت کنید، میتوانید از interceptor سراسری که در قسمت 24 تعریف کردیم، استفاده کنید. در اینجا status code = 403 را جهت history.push به یک آدرس access-denied سفارشی و جدید، پردازش کنید.
نمایش یا مخفی کردن المانها بر اساس سطوح دسترسی کاربر وارد شدهی به سیستم
میخواهیم در صفحهی نمایش لیست فیلمها، دکمهی new movie را که بالای صفحه قرار دارد، به کاربرانی که لاگین نکردهاند، نمایش ندهیم. همچنین نمیخواهیم اینگونه کاربران، بتوانند فیلمی را ویرایش و یا حذف کنند؛ یعنی لینک به صفحهی جزئیات ویرایشی فیلمها و ستونی که دکمههای حذف هر ردیف را نمایش میدهد، به کاربران وارد نشدهی به سیستم نمایش داده نشوند.
در قسمت قبل، در فایل app.js، شیء currentUser را به state اضافه کردیم و با استفاده از ارسال آن به کامپوننت NavBar:
<NavBar user={this.state.currentUser} />
<Route path="/movies" render={props => <Movies {...props} user={this.state.currentUser} />} />
پس از این تغییر به فایل src\components\movies.jsx مراجعه کرده و شیء user را در متد رندر، دریافت میکنیم:
class Movies extends Component { // ... render() { const { user } = this.props; // ...
{user && ( <Link to="/movies/new" className="btn btn-primary" style={{ marginBottom: 20 }} > New Movie </Link> )}
در این تصویر همانطور که مشخص است، کاربر هنوز به سیستم وارد نشدهاست؛ بنابراین به علت null بودن شیء user، دکمهی New Movie را مشاهده نمیکند.
روش دریافت نقشهای کاربر وارد شدهی به سیستم در سمت کلاینت
همانطور که پیشتر در مطلب جاری عنوان شد، نقشهای دریافتی از سرور، یک چنین شکلی را در jwtDecode نهایی (یا user در اینجا) دارند:
{ // ... "http://schemas.microsoft.com/ws/2008/06/identity/claims/role": "Admin", // ... }
function addRoles(user) { const roles = user["http://schemas.microsoft.com/ws/2008/06/identity/claims/role"]; if (roles) { if (Array.isArray(roles)) { user.roles = roles.map(role => role.toLowerCase()); } else { user.roles = [roles.toLowerCase()]; } } }
export function isAuthUserInRoles(user, requiredRoles) { if (!user || !user.roles) { return false; } if (user.roles.indexOf(adminRoleName.toLowerCase()) >= 0) { return true; // The `Admin` role has full access to every pages. } return requiredRoles.some(requiredRole => { if (user.roles) { return user.roles.indexOf(requiredRole.toLowerCase()) >= 0; } else { return false; } }); } export function isAuthUserInRole(user, requiredRole) { return isAuthUserInRoles(user, [requiredRole]); }
در این کدها، adminRoleName به صورت زیر تامین شدهاست:
import { adminRoleName, apiUrl } from "../config.json";
{ "apiUrl": "https://localhost:5001/api", "adminRoleName": "Admin" }
اکنون که امکان بررسی نقشهای کاربر لاگین شدهی به سیستم را داریم، میخواهیم ستون Delete ردیفهای لیست فیلمها را فقط به کاربری که دارای نقش Admin است، نمایش دهیم. برای اینکار نیاز به دریافت شیء user، در src\components\moviesTable.jsx وجود دارد. یک روش دریافت کاربر جاری وارد شدهی به سیستم، همانی است که تا به اینجا بررسی کردیم: شیء currentUser را به صورت props، از بالاترین کامپوننت، به پایینتر کامپوننت موجود در component tree ارسال میکنیم. روش دیگر اینکار، دریافت مستقیم کاربر جاری از خود src\services\authService.js است و ... اینکار سادهتر است! به علاوه اینکه همیشه بررسی تاریخ انقضای توکن را نیز به صورت خودکار انجام میدهد و در صورت انقضای توکن، کاربر را در قسمت catch متد getCurrentUser، از سیستم خارج خواهد کرد.
بنابراین در src\components\moviesTable.jsx، ابتدا authService را import میکنیم:
import * as auth from "../services/authService";
class MoviesTable extends Component { columns = [ ... ]; // ... deleteColumn = { key: "delete", content: movie => ( <button onClick={() => this.props.onDelete(movie)} className="btn btn-danger btn-sm" > Delete </button> ) };
constructor() { super(); const user = auth.getCurrentUser(); if (user && auth.isAuthUserInRole(user, "Admin")) { this.columns.push(this.deleteColumn); } }
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: sample-28-backend.zip و sample-28-frontend.zip
آغاز کار با الکترون
فرآیندها (Processes) در الکترون به دو بخش تقسیم میشوند:
یک. فرآیند اصلی (Main Process) که همان فایل جاوااسکریپتی است و توسط main، در فایل package.json مشخص شدهاست .فرآیند اصلی تنها فرآیندی است که قابلیت دسترسی به امکانات گرافیکی سیستم عامل را از قبیل نوتیفیکشن ها، دیالوگها ،Tray و ... دارد. فرآیند اصلی میتواند با استفاده از شیء BrowserWindow که در قسمت قبلی کاربرد آن را مشاهده کردیم، render process را ایجاد کند. با هر بار ایجاد یک نمونه از این شیء، یک Render Process ایجاد میشود.
دو. فرآیند رندر (Render Process): از آنجا که الکترون از کرومیوم استفاده میکند و کرومیوم شامل معماری چند پردازشی است، هر صفحهی وب میتواند پردازش خود را داشته باشد که به آن Render Process میگویند. به طور معمول در مرورگرها، صفحات وب در محیطی به نام SandBox اجرا میشوندکه اجازه دسترسی به منابع بومی را ندارند. ولی از آنجا که الکترون میتواند از Node.js استفاده کند، قابلیت دسترسی به تعاملات سطح پایین سیستم عامل را نیز داراست.
در فرآیند اصلی، پنجرهها توسط BrowserWindow ایجاد میشوند و هر پنجرهای که صفحه وبی را برای خودش باز میکند، شامل Render Process خودش است و هر پنجرهای که کارش خاتمه یابد، فرآیند مربوط به خودش به اتمام میرسد. فرآیند اصلی، همه صفحات وب به همراه Render Process مربوط به خودشان را مدیریت میکند و هر فرآیند رندر، از دیگری مجزا و محافظت شده است و تنها تمرکزش بر روی صفحه وبی است که متعلق به خودش است.
در ابتدا قصد داریم یک منو برای برنامهی خود درست کنیم. برای ساخت منو، راههای متفاوتی وجود دارند که فعلا ما راه استفاده از template را بر میگزینیم که به صورت یک آرایه نوشته میشود. کدهای زیر را در فایل index.js یا هر اسمی که برای آن انتخاب کردهاید بنویسید:
const electron = require('electron'); const {app,dialog,BrowserWindow,Menu,shell} = electron; let win; app.on('ready', function () { win = new BrowserWindow({width: 800, height: 600}); win.loadURL(`file://${__dirname}/index.html`); var app_menu=[ { label:'پرونده', submenu:[ { label:'باز کردن', accelerator:'CmdOrCtrl+O', click:()=>{ } }, { label:'ذخیره', accelerator:'CmdOrCtrl+S', click:()=>{ } } ] }, { label:'سیستم', submenu:[ { label:'درباره ما', click:()=> { shell.openExternal('https://www.dntips.ir'); } }, { label:'خروج', accelerator:'CmdOrCtrl+X', click:()=> { win=null; app.quit(); } } ] } ];
در خطوط بعدی، یک کار اضافهتر را جهت آشنایی بیشتر انجام میدهیم. قصد داریم اگر سیستم عامل مکینتاش بود، نام برنامه هم در ابتدای نوار منو نمایش داده شود. به همین جهت در ادامه خطوط زیر را اضافه میکنیم:
if(process.platform=="darwin") { const app_name=app.getName(); app_menu.unshift({ label:app_name }) }
ویندوز | win32 حتی اگر 64 بیتی باشد. |
لینوکس | linux |
مک | darwin |
فری بی اس دی | freebsd |
سولاریس | sunos |
دستو shell در بالا به شما اجازه میدهد با محیط دسکتاپ، یکپارچگی خود
را حفظ کنید و دستوراتی از قبیل باز کردن url، باز کردن یک مسیر دایرکتوری،
باز کردن یک فایل، انتقال فایل به سطل آشغال یا بازیافت و صدای بوق سیستم
(بیپ) را به شما میدهد. مستندات این شیء را در اینجا مطالعه فرمایید.
{ label:'خروج', accelerator:'CmdOrCtrl+X', role:'close' }
در انتها با اجرای دو دستور زیر، منو ساخته میشود:
var menu=Menu.buildFromTemplate(app_menu); Menu.setApplicationMenu(menu);
حال قصد داریم برای زیرمنوی «باز کردن فایل» یک دیالوگ open درخواست کنیم. برای این کار از شیء dialog استفاده میکنیم. پس خطوط زیر را به رویداد کلیک این زیرمنو اضافه میکنیم:
dialog.showOpenDialog({ title:'باز کردن فایل متنی', properties: [ 'openFile']//[ 'openFile', 'openDirectory', 'multiSelections' ] ,filters:[ {name:'فایلهای نوشتاری' , extensions:['txt','text']}, {name:'جهت تست' , extensions:['doc','docx']} ] }, (filename)=>{ if(filename===undefined) return; dialog.showMessageBox({title:'پیام اطلاعاتی',type:"info",buttons:['تایید'],message:`the name of file is [${filename}]`}); });
برای قسمت ذخیره هم کد زیر را مینویسیم:
dialog.showSaveDialog({ title:'باز کردن فایل متنی', properties: [ 'openFile']//[ 'openFile', 'openDirectory', 'multiSelections' ] ,filters:[ {name:'فایلهای نوشتاری' , extensions:['txt','text']} ] }, (filename)=>{ if(filename===undefined) return; });
حال بهتر است این دیالوگهای جاری را هدفمند کنیم و بتوانیم فایلهای متنی را به کاربر نمایش دهیم، یا آنها را ذخیره کنیم. به همین علت فایل html زیر را نوشته و طبق دستوری که در مقاله «آشنایی با الکترون» فرا گرفتیم، آن را نمایش میدهیم:
<!DOCTYPE html> <html> <head> <meta charset="utf-8"> <title></title> </head> <body> Fie Content:<br/> <textarea id="TextFile" cols="100" rows="50"></textarea> </body> </html>
کاری که میخواهیم انجام دهیم این است که فایل متنی را باز کرده و محتوای آن را در کادر متنی نشان دهیم و موقع ذخیره نیز محتوای نوشته شده در کادر متنی را در فایلی ذخیره کنیم. از آنجا که main Process به المانهای DOM یا Render Process دسترسی ندارد، باید از طریقی، ارتباط آن را برقرار کنیم. یکی از راههای برقراری این ارتباط، IPC است. IPC در واقع یک فرستنده و یک شنونده است که هر کدام در یک سمت قرار گرفته اند. فرستنده پیام را تحت یک عنوان ارسال میکند و شنونده منتظر دریافت پیامی تحت همان عنوان میماند و پیام دریافتی را پاسخ میدهد. در این مقاله، ما فقط قسمتی از این نوع ارتباطات را بررسی میکنیم.
در نتیجه محتوای callback کدهای دیالوگ open و save را به شکل زیر تغییر میدهیم:
Open
dialog.showOpenDialog({ title:'باز کردن فایل متنی', properties: [ 'openFile']//[ 'openFile', 'openDirectory', 'multiSelections' ] ,filters:[ {name:'فایلهای نوشتاری' , extensions:['txt','text']}, {name:'جهت تست' , extensions:['doc','docx']} ] }, (filename)=>{ if(filename===undefined) return; win.webContents.send('openFile',filename); // dialog.showMessageBox({title:'پیام اطلاعاتی',type:"info",buttons:['تایید'],message:`the name of file is [${filename}]`}); });
dialog.showSaveDialog({ title:'باز کردن فایل متنی', properties: [ 'openFile']//[ 'openFile', 'openDirectory', 'multiSelections' ] ,filters:[ {name:'فایلهای نوشتاری' , extensions:['txt','text']} ] }, (filename)=>{ if(filename===undefined) return; win.webContents.send('saveFile',filename); });
برای ایجاد شنونده هم کد زیر را به فایل index.html اضافه میکنیم:
<script> const {ipcRenderer} = require('electron'); var fs=require('fs'); ipcRenderer.on('openFile', (event, arg) => { var content= fs.readFileSync(String(arg),'utf8'); document.getElementById("TextFile").value=content; }); ipcRenderer.on('saveFile', (event, arg) =>{ var content=document.getElementById("TextFile").value; fs.writeFileSync(String(arg),content,'utf8'); alert('ذخیره شد'); }); </script>
در اینجا شوندههایی را از نوع ipcRenderer ایجاد میکنیم و با استفاده از متد on، به پیامهایی تحت عنوانهای مشخص شده گوش فرا میدهیم. پیامهای ارسالی را که حاوی آدرس فایل میباشند، به شیءای که از نوع fs میباشد، میدهند و آنها را میخوانند یا مینویسند. خواندن و نوشتن فایل، به صورت همزمان صورت میگیرد. ولی اگر دوست دارید که به صورت غیر همزمان پیامی را بخوانید یا بنویسید، باید عبارت Sync را از نام متدها حذف کنید و یک callback را به عنوان پارامتر دوم قرار دهید و محتوای آن را از طریق نوشتن یک پارامتر در سازنده دریافت کنید.
فایلهای پروژه
حتما تا به حال در وب سایتهای زیادی قسمت هایی را دیده اید که چیدمان عناصر آن به شکل زیر است:
این گونه چیدمان را حتما در منوی Start ویندوز 8 بارها دیدهاید! عناصر تشکیل دهندهی این شکل از چیدمان، میتوانند یک سری عکس باشند که تشکیل یک گالری عکس را دادهاند و یا یک سری div که محتوای پستهای یک وبلاگ را در خود جای دادهاند. چیزی که این شکل از چیدمان عناصر را نسبت به چیدمانهای معمول متمایز میکند این است که طول و عرض هر یک از این عناصر با یکدیگر متفاوت است و هدف از این گونه چیدمان آن است که این عناصر در فضایی که به آنها اختصاص داده شده است، به صورت بهینه قرار گیرند تا کمترین فضا هدر رود.
برای اعمال این شکل از چیدمان در دنیای وب افزونههای زیادی بر فراز کتاب خانهی jQuery تدارک دیده شده است که از جمله مطرحترین آنها میتوان به افزونه های Isotope ، Masonry و Gridster اشاره کرد.
افزونهی Isotope مزایایی را برای من در پی داشت و این افزونه را برای انجام کارهای خود، مناسب دیدم. نکتهی مهم اینجا است که هدف من بررسی Isotope نیست، چرا که اگر به وب سایت آن مراجعه کنید، با کوهی از مستندات مواجه میشوید که چگونه از آن در وب سایتهای معمولی استفاده کنید.
در این مقاله قصد من این است که نشان دهم چگونه از افزونهی Isotope در AngularJS استفاده کنیم؛ چگونه چیدمان آن را راست به چپ کنیم و چگونه آن را با محیطهای واکنش گرا (Responsive) سازگار کنیم.
فرض کنید در یک وب سایت قصد داریم اطلاعات یک سری مطلب خبری را از سرور، به فرمت JSON دریافت کرده و نمایش دهیم. در AngularJS شیوهی کار بدین صورت است که اطلاعاتی که به فرمت JSON هستند را با استفاده از directive ایی به نام ng-repeat پیمایش کرده و آنها را نمایش دهیم. حال اگر بخواهیم چیدمان مطالب را با استفاده از Isotope تغییر دهیم، میبینیم که هیچ چیزی نمایش داده نمیشود. دلیل آن بر میگردد به مراحل کامپایل کردن AngularJS و نامشخص بودن زمان اعمال چیدمان Isotope به عناصر است.
در AngularJS هنگامیکه با دستکاری DOM سر و کار پیدا میکنیم، معمولا باید به سراغ Directiveها رفت و یک Directive سفارشی برای کار با Isotope تعریف کرد تا با مکانیزمهای Angular سازگار باشد. خوشبختانه Directive Isotope برای Angular موجود میباشد. نکتهی مهم این است که این Directive برای نگارش 1 افزونهی Isotope نوشته شده است. البته با نگارش 2 هم کار میکند که من برای انجام کار خود نسخهی 1 را ترجیح دادم استفاده کنم.
نکتهی بعدی که باید رعایت شود این است که چیدمان عناصر باید از راست به چپ شوند. خوشبختانه این کار در نسخهی 1 Isotope با تغییر کوچکی در سورس Isotope و تغییر یک تابع انجام میشود. گویا نسخهی دوم امکان پیش فرضی را برای این کار دارد، اما نتوانستم آن را به خوبی پیاده سازی کنم و به همین دلیل ترجیح دادم از همان نسخهی اول استفاده کنم.
برای اینکه در هنگام جابه جا شدن عناصر، انیمیشنها نیز از راست به چپ انجام شوند، باید cssهای زیر را نیز اعمال نمود:
.isotope .isotope-item { -webkit-transition-property: right, top, -webkit-transform, opacity; -moz-transition-property: right, top, -moz-transform, opacity; -ms-transition-property: right, top, -ms-transform, opacity; -o-transition-property: right, top, -o-transform, opacity; transition-property: right, top, transform, opacity; }
Responsive بودن این عناصر مسئلهی دیگری است که باید حل گردد. امروزه اکثر فریم ورکهای مطرح css، واکنشگرا نیز هستند و برای پشتیبانی از سایزهای متفاوت صفحه نمایش، تدابیری در نظر گرفتهاند. اساس کار واکنش گرا بودن این فریم ورکها در تعیین ابعاد عناصر، بیان ابعاد به صورت درصدی است. مثلا فلان عرض div برابر 50% باشد بدین معناست که همیشه عرض این div نصف عرض عنصر والد آن باشد.
متاسفانه Isotope میانهی چندانی با این ابعاد درصدی ندارد و باید عرض عناصر به صورت دقیق و بر حسب پیکسل بیان شود. البته نسخهی جدید آن و یا حتی پلاگین هایی برای کار با ابعاد درصدی نیز تدارک دیده شده است که به شخصه به نتیجهی با کیفیتی نرسیدم.
@media (min-width: 768px) and (max-width: 980px) { .card { width: 320px; } } @media (min-width: 980px) and (max-width: 1200px) { .card { width: 260px; } } @media (min-width: 1200px) { .card { width: 340px; } }
app.directive('imageOnload', function () { return { restrict: 'A', link: function (scope, element, attrs) { element.bind('load', function () { scope.$emit('iso-method', { name: 'reLayout', params: null }); // call reLayout isotope methode prevent overlaaping the items }); } }; });
$(window).resize(function () { $timeout(function myfunction() { $scope.$broadcast('iso-method', { name: 'reLayout', params: null }); // call reLayout isotope methode prevent overlaaping the items },1000); });
https://github.com/MehdiSaeedifar/IrisStore
همچنین نمونهی آنلاین آنرا میتوانید در فروشگاه آیریس مشاهده کنید.
در ادامه برخی از قابلیتهای این سیستم را مشاهده میکنید:
جست و جو با قابلیت دسته بندی نتایج
به هنگام جست و جو، لیستی از موارد پیشنهادی به صورت دسته بندی شده نمایش داده میشود.
جست و جوی پیشرفته کالاها
جست و جو بر اساس قیمت، گروه، کلمات کلیدی و مرتب سازی نتایج انجام میگیرد. همچنین نتایج جست و جو بدون رفرش شدن صفحه و به صورت AJAX ای به همراه تغییر URL صفحه صورت میگیرد.
نمایش نمودار تغییرات قیمت
امکان نمایش نمودار تغییرات قیمت کالا در بازهی زمانی نیز پیش بینی شده است.
ویرایش اطلاعات به صورت inline
امکان ویرایش قیمت و تاریخ به صورت inline وجود دارد.
مدیریت تصاویر کالا
در این قسمت امکان آپلود همزمان چندین فایل به همراه پیش نمایش آنها وجود دارد. همچنین امکان کشیدن و رها کردن برای تغییر ترتیب چیدمان عکسها نیز مهیا است.( تصویر اول به عنوان کاور کالا در نظر گرفته میشود.)
قابلیتهای دیگر:
- مدیریت تصاویر اسلایدشو و تغییر ترتیب آنها از طریق کشیدن و رها کردن (drag & drop)
- تعریف برگه و تغییر ترتیب نمایش آنها از طریق کشیدن و رها کردن
- امکان ارسال پست
- تعریف دسته بندی
- مدیریت کاربران
- تعریف تنظیمات سایت
- نمایش کالا و پستهای مشابه
کارهایی که باید انجام شود:
- پیاده سازی سبد خرید و خرید آنلاین
تصویر پنل مدیریت
تصویر صفحهی اصلی:
همچنین به راحتی میتوان با طراحی قالب جدیدی، از این سیستم برای کاری غیر از فروشگاه اینترنتی استفاده کرد؛ سایتهای زیر نمونههای آنلاین دیگری از این سیستم هستند:
- http://www.petrapars.ir
- http://www.ava-tarh.ir
در نهایت فهرستی از کتاب خانهها و فناوریهای استفاده شده و همچنین مقالات مرتبط با این پروژه را قرار دادهام.
کتابخانهها و فریم ورکهای سمت سرور:
فناوری یا کتابخانه | توضیحات | مقالات مرتبط |
Bootstrap 3.x | فریم ورک پایه ای css سایت | - Bootstrap 3 RTL Theme - Twitter Bootstrap -سازگارسازی کلاسهای اعتبارسنجی Twitter Bootstrap 3 با فرمهای ASP.NET MVC -ساخت قالبهای نمایشی و ادیتور دکمه سه وضعیتی سازگار با Twitter bootstrap در ASP.NET MVC -نمایش اخطارها و پیامهای بوت استرپ به کمک TempData در ASP.NET MVC |
AdminLTE | قالب مدیریت سایت | - نسخه راستچین شده AdminLTE 2.2.1 |
Animate.css | انیمیشنهای css3 سایت | |
Font Awesome | پک آیکونهای برداری | |
Awesome Bootstrap Checkbox | زیبا سازی چک باکس ها | |
فونت فارسی وزیر | قلم فارسی | |
لطفا برای طرح سؤالات و پیشنهادات خود و جهت مدیریت بهتر آنها، از قسمت اختصاصی این پروژه در سایت استفاده نمائید.
یک TextArea ساده را به صفحه اضافه کرده و این افزونه جیکوئری را بر روی آن اجرا میکنید. به این ترتیب TextArea به صورت خودکار تبدیل به یک ویرایشگر مطلوب خواهد شد. برای مثال:
@Html.TextAreaFor(model => model.ArticleBody, htmlAttributes: new { style = "width:98%; height:500px" }) <script type="text/javascript"> $('#ArticleBody').redactor({ autoformat: false, convertDivs: false }); </script>
یک سری مثال نوشته شده با PHP به همراه این ویرایشگر آنلاین هستند که برای ایده گرفتن بد نیستند (البته به این معنا نیست که این ویرایشگر نیازی به PHP دارد. تنها قسمت سمت سرور مثالهای آن با PHP است). برای مثال اگر در PHP از دستور echo برای ارائه یک نتیجه نهایی به ویرایشگر RedActor استفاده شده، معادل آن در ASP.NET MVC مساوی return Content است.
<script type="text/javascript"> $('#ArticleBody').redactor({ imageUpload: "@Url.Action(result: MVC.RedactorUpload.ImageUpload())", fileUpload: "@Url.Action(result: MVC.RedactorUpload.FileUpload())", linkFileUpload: "@Url.Action(result: MVC.RedactorUpload.FileLinkUpload())" , autoformat: false , convertDivs: false }); </script>
همانطور که ملاحظه میکنید از T4MVC برای مشخص سازی مسیرها استفاده شده. برای مثال MVC.RedactorUpload.ImageUpload به این معنا است که در کنترلری به نام RedactorUpload، اکشن متدی به نام ImageUpload پذیرای ارسال فایل ادیتور خواهد بود و به همین ترتیب در مورد سایر پارامترها.
RedactorUploadController هم ساختار بسیار سادهای دارد. برای مثال هر کدام از متدهای آپلود یاد شده یک چنین امضایی دارند:
[HttpPost] public virtual ActionResult ImageUpload(HttpPostedFileBase file) { }
[AllowUploadSpecialFilesOnly(".jpg,.gif,.png")]
در حالت imageUpload، محتوایی به شکل زیر باید بازگشت داده شود:
return Content("<img src='" + path + "' />");
return Content("<a href=" + path + ">" + someName + "</a>");
return Content(path);
همچنین باید دقت داشت که کار ارسال فایل به سرور توسط خود افزونه RedActor انجام میشود و نیازی به کدنویسی ندارد. فقط باید سمت سرور آنرا به نحوی که عنوان شد مدیریت کنید. ابتدا فایل را در سرور ذخیره کنید. سپس باید یک محتوای رشتهای را به نحو یاد شده، ساخت و توسط return Content بازگشت داد.
پ.ن.
قسمتی از مطالب متن فوق در نگارش جدید این ویرایشگر به نحو زیر تغییر کرده است.
سورسش رو از اینجا دریافت کنید: (PLRip) (یک برنامه کنسول ساده است)
فقط دقت داشته باشید که لینکهای تولیدی،تاریخ مصرف دارند و باید عجله کنید. به همین جهت یکی یکی دورهها را تست کنید بهتر است!