for (byte i = 0; i <= 255; i++) { ... }
این حلقه را در یک برنامه استفاده کرده بودم. مشکل اینجا بود که برنامه وارد حلقه میشد اما از آن خارج نمیشد و یک حلقه بینهایت ایجاد شده بود.
اما چرا؟
دلیل آن این است که وقتی i به 255 رسیده و میخواهد به اضافه یک شود، حاصل 256 نمیشود که شرط i<=255 برقرار نشود و برنامه از حلقه خارج شود. بلکه چون i از نوع byte است، سرریز کرده و نتیجه صفر میشود.
این حالت برای int و سایر نوع اعداد هم صادق است.
برای رفع این مشکل چکار باید کرد؟
چاره آن کلمه کلیدی checked است که از سرریز اعداد جلوگیری میکند :
checked { for (byte i = 0; i <= 255; i++) { ... } }
در مقابل کلمه unchecked هم هست که عکس checked عمل میکند.
افزونه فارسی به پارسی برای word 2007
- البته نیازی نیست آن 200 و خردهای مگ را دریافت کنید. علت بالا بودن حجم آن این است که 32 بیتی و 64 بیتی و غیره، همه را با هم دارد. به آدرس زیر مراجعه کنید
http://msdn.microsoft.com/en-us/netframework/aa569263.aspx
روی دکمه نصب کلیک کنید تا یک برنامه 2 مگی در اختیار شما قرار دهد. این برنامه قسمتهای مورد نیاز سیستم شما رو از سایت مایکروسافت دریافت و نصب خواهد کرد. بنابراین حجم کمتری دارد.
- آیا این افزونه به لیست add-in ها در word اضافه شده؟ (شکل سوم در این صفحه)
- event viewer ویندوز را باز کنید. در قسمت run ویندوز تایپ کنید eventvwr.msc و سپس enter (و یا به قسمت administrative tools ویندوز مراجعه کنید این برنامه را مشاهده خواهید کرد). در صفحه باز شده به قسمت applications مراجعه کنید. آیا موردی با source مساوی FarsiToParsi از نوع خطا با آیکون قرمز مشاهده میشود؟ اگر بله، لطفا دوبار روی آن کلیک کنید و توضیحات صفحه باز شده را اینجا ارسال کنید. از روی این خطا میشود مشکل را بهتر بررسی کرد.
با تشکر
مسیریابی در +Angular 2
عموما از مسیریابی جهت حرکت بین Viewهای مختلف برنامه استفاده میشود، اما کارهای بیشتری را نیز میتوان با آن انجام داد؛ مانند ارسال اطلاعات، به مسیریابیها، پیش بارگذاری اطلاعات، جهت نمایش در Viewها، گروه بندی و محافظت از مسیریابیها، پویانمایی و انیمیشن و همچنین بهبود کارآیی، با بارگذاری async مسیرهای مختلف.
کار سیستم مسیریاب +Angular 2 زمانی شروع میشود که تغییری را در آدرس درخواستی از برنامه مشاهده میکند؛ یا از طریق درخواست آدرسی توسط مرورگر و یا هدایت به قسمتی خاص، از طریق کدنویسی. سپس مسیریاب به آرایهی تنظیم شدهی مسیرهای سیستم مراجعه میکند تا بتواند تطابقی را بین آدرس درخواستی و یکی از کلیدهای تنظیم شدهی در آن پیدا کند. در این حالت اگر تطابقی یافت نشود، کارمسیریابی خاتمه خواهد یافت. در غیراینصورت کار ادامه یافته و سپس مسیریاب، محافظهای مسیر درخواستی را بررسی میکند تا مشخص شود که آیا کاربر مجاز به هدایت به این قسمت خاص از برنامه هست یا خیر؟ در صورت مثبت بودن پاسخ، مرحلهی بعد، پیش بارگذاری اطلاعات درخواستی جهت نمایش View مرتبط است. در ادامه کامپوننت متناظر با مسیریابی فعالسازی میشود. سپس قالب این کامپوننت را در قسمتی که توسط router-outlet مشخص میگردد، جایگذاری کرده و نمایش میدهد.
تعریف مسیر پایه یا Base path
اولین مرحلهی کار با سیستم مسیریابی +Angular 2، تعریف یک base path است. مسیرپایه، به زیرپوشهای اشاره میکند که برنامهی ما در آن قرار گرفتهاست:
www.mysite.com/myapp
مسیریاب از این مسیرپایه جهت ساخت آدرسهای مسیریابی استفاده میکند. مقدار آن نیز به صورت ذیل در فایل index.html برنامه، درست پس از تگ head تعیین میگردد:
<!DOCTYPE html> <html> <head> <base href="/">
<base href="/myapp/">
تعیین مسیرپایه جهت ارائهی نهایی
استفاده از مسیر پایه / برای حالت توسعه و همچنین زمانیکه برنامهی نهایی شما در ریشهی سایت توزیع میشود، بسیار مناسب است. اما اگر برای حالت توسعه از مقدار / و برای حالت توزیع از مقدار /myapp/ بخواهید استفاده کنید، مدام نیاز خواهید داشت تا فایل index.html نهایی سایت را ویرایش کنید. برای این منظور Angular CLI دارای پرچمی است به نام base-href:
> ng build --base-href /myapp/
حالت پیش فرض تولید برنامههای Angular توسط Angular CLI، تنظیم مسیرپایه در فایل src\index.html به صورت خودکار به / میباشد.
تعریف مسیریاب Angular
مسیریاب Angular در ماژولی به نام RouterModule قرار گرفتهاست و باید در ابتدای کار import شود. این ماژول شامل سرویسی است جهت هدایت کاربران به صفحات دیگر و مدیریت URLها، تنظیماتی برای تعریف جزئیات مسیریابیها و تعدادی دایرکتیو که برای فعالسازی و نمایش مسیرها از آنها استفاده میشود. برای مثال دایرکتیو RouterLink آن یک المان قابل کلیک HTML را به مسیر و کامپوننتی خاص در برنامه متصل میکند. RouterLinkActive، شیوهنامهها را به لینک فعال انتساب میدهد و RouterOutlet محل نمایش قالب کامپوننت فعال شده را مشخص میکند.
یک مثال: در ادامه، یک پروژهی جدید مبتنی بر Angular CLI را به نام angular-routing-lab به همراه تنظیمات ابتدایی مسیریابی آن ایجاد میکنیم:
> ng new angular-routing-lab --routing
> npm install bootstrap --save
"apps": [ { "styles": [ "../node_modules/bootstrap/dist/css/bootstrap.min.css", "styles.css" ],
در ادامه اگر به فایل src\app\app-routing.module.ts مراجعه کنید، یک چنین محتوایی را خواهید یافت:
import { NgModule } from '@angular/core'; import { Routes, RouterModule } from '@angular/router'; const routes: Routes = [ { path: '', children: [] } ]; @NgModule({ imports: [RouterModule.forRoot(routes)], exports: [RouterModule] }) export class AppRoutingModule { }
میتوان این قسمت را خلاصه کرد و فایل app-routing.module.ts را نیز حذف کرد و سپس import لازم و تعریف ماژول آنرا به ماژول آغازین برنامه یا همان src\app\app.module.ts نیز منتقل کرد. اما پس از مدتی تنظیمات مسیریابی آن، فایل ماژول اصلی برنامه را بیش از اندازه شلوغ خواهند کرد. بنابراین Angular-CLI تصمیم به ایجاد یک ماژول مستقل را برای تعریف تنظیمات مسیریابی برنامه گرفتهاست. سپس تعریف آن را به فایل src\app\app.module.ts به صورت خودکار اضافه میکند:
import { AppRoutingModule } from './app-routing.module'; @NgModule({ imports: [ AppRoutingModule ],
اگر به قسمت import مربوط به NgModule فایل src\app\app-routing.module.ts دقت کنید، این ماژول به همراه متد forRoot معرفی شدهاست.
@NgModule({ imports: [RouterModule.forRoot(routes)],
الف) forRoot
- کار آن تعریف دایرکتیوهای مسیریابی، مدیریت تنظیمات مسیریابی و ثبت سرویس مسیریابی است.
- نکتهی مهم اینجا است که متد forRoot تنها یکبار باید در طول عمر یک برنامه تعریف شود.
- این متد آرایهای از تنظیمات مسیریابیهای تعریف شده را دریافت میکند.
ب) forChild
- کار آن تعریف دایرکتیوهای مسیریابی و مدیریت تنظیمات مسیریابی است؛ اما سرویس مسیریابی را مجددا ثبت نمیکند.
- از این متد در جهت تعریف مسیریابیهای ماژولهای ویژگیهای مختلف برنامه و نظم بخشیدن به آنها استفاده میشود.
بنابراین زمانیکه از forRoot استفاده میشود، سرویس مسیریابی تنها یکبار ثبت خواهد شد و تنها یک وهله از آن موجود خواهد بود. در ادامه هر کدام از ماژولهای دیگر برنامه میتوانند forChild خاص خودشان را داشته باشند.
اکنون تمام کامپوننتهای قید شدهی در قسمت declaration، امکان دسترسی به دایرکتیوهای مسیریابی را پیدا میکنند. همچنین از آنجائیکه AppRoutingModule به همراه متد forRoot است، سرویس مسیریابی نیز در کل برنامه قابل دسترسی است.
تنظیمات اولیه مسیریابی برنامه
آرایهی const routes: Routes فایل src\app\app-routing.module.ts در ابتدای کار خالی است. در اینجا کار تعریف URL segments و سپس اتصال آنها به کامپوننتهای متناظری جهت فعالسازی و نمایش قالب آنها صورت میگیرد. این نمایش نیز در محل router-outlet تعریف شدهی در فایل src\app\app.component.html انجام میشود:
<h1> {{title}} </h1> <router-outlet></router-outlet>
در ادامه برای تکمیل مثال جاری، دو کامپوننت جدید خوشآمد گویی و همچنین یافتن نشدن مسیرها را به برنامه اضافه میکنیم:
>ng g c welcome >ng g c PageNotFound
@NgModule({ declarations: [ AppComponent, WelcomeComponent, PageNotFoundComponent ],
سپس فایل src\app\app-routing.module.ts را به نحو ذیل تکمیل نمائید:
import { PageNotFoundComponent } from './page-not-found/page-not-found.component'; import { WelcomeComponent } from './welcome/welcome.component'; import { NgModule } from '@angular/core'; import { Routes, RouterModule } from '@angular/router'; const routes: Routes = [ { path: 'welcome', component: WelcomeComponent }, { path: '', redirectTo: 'welcome', pathMatch: 'full' }, { path: '**', component: PageNotFoundComponent }, ]; @NgModule({ imports: [RouterModule.forRoot(routes)], exports: [RouterModule] }) export class AppRoutingModule { }
یک نکته: افزونهی auto import، کار تعریف کامپوننتها را در VSCode بسیار ساده میکند و امکان تشکیل خودکار قسمت import را با ارائهی یک intellisense به همراه دارد.
سپس کار تکمیل آرایهی Routes انجام شدهاست. همانطور که مشاهده میکنید، این آرایه متشکل است از اشیایی که به همراه خاصیت path و سایر پارامترهای مورد نیاز هستند.
کار خاصیت path، تعیین URL segment متناظری است که این مسیریابی را فعال میکند. برای مثال اولین شیء تعریف شده با آدرسهایی مانند www.mysite.com/welcome متناظر است.
{ path: 'welcome', component: WelcomeComponent },
چند نکته:
- در حین تعریف مقدار خاصیت path، هیچ / آغاز کنندهای تعریف نشدهاست.
- مقدار خاصیت path، حساس به کوچکی و بزرگی حروف است.
- WelcomeComponent تعریف شده، یک رشته نیست و ارجاعی را به کامپوننت مرتبط دارد. به همین جهت نیاز به import statement ابتدایی را دارد و وجود آن توسط کامپایلر بررسی میشود.
تعیین مسیریابی پیش فرض سایت
اما زمانیکه برنامه برای بار اول بارگذاری میشود، چطور؟ در این حالت هیچ URL segment ایی وجود ندارد. بنابراین برای تنظیم مسیرپیش فرض سایت، خاصیت path، به یک رشتهی خالی همانند دومین شیء تنظیمات مسیریابی، تنظیم میشود:
{ path: '', redirectTo: 'welcome', pathMatch: 'full' },
مدیریت مسیریابی آدرسهای ناموجود در سایت
تنظیم سومی را نیز در اینجا مشاهده میکنید:
{ path: '**', component: PageNotFoundComponent },
یک نکته: ترتیب مسیریابیها در آرایهی تعریف آنها اهمیت دارد. در اینجا از استراتژی «اولین تطابق یافته، برنده خواهد بود» استفاده میشود. بنابراین تنظیم ** باید در انتهای لیست ذکر شود؛ در غیراینصورت هیچکدام از مسیریابیهای تعریف شدهی پس از آن پردازش نخواهند شد.
مدیریت تغییرات آدرسهای برنامه
در طول عمر برنامه ممکن است نیاز به تغییر آدرسهای برنامه باشد. برای مثال بجای مسیر welcome مسیر home نمایش داده شود:
const routes: Routes = [ { path: 'home', component: WelcomeComponent }, { path: 'welcome', redirectTo: 'home', pathMatch: 'full' }, { path: '', redirectTo: 'welcome', pathMatch: 'full' }, { path: '**', component: PageNotFoundComponent } ];
نکته: redirectToها قابلیت تعریف زنجیرهای را ندارند. به این معنا که اگر ریشهی سایت درخواست شود، ابتدا به مسیر welcome هدایت خواهیم شد. مسیر welcome هم یک redirectTo دیگر به مسیر home را دارد. اما در اینجا کار به این redirectTo دوم نخواهد رسید و این پردازش، زنجیرهای نیست. بنابراین مسیریابی پیشفرض را نیز باید ویرایش کرد و به home تغییر داد:
const routes: Routes = [ { path: 'home', component: WelcomeComponent }, { path: 'welcome', redirectTo: 'home', pathMatch: 'full' }, { path: '', redirectTo: 'home', pathMatch: 'full' }, { path: '**', component: PageNotFoundComponent } ];
نکته: redirectToها میتوانند local و یا absolute باشند. تعریف محلی آنها مانند ذکر home و welcome در اینجا است و تنها سبب تغییر یک URL segment میشود. اما اگر در ابتدای مقادیر redirectToها یک / قرار دهیم، به معنای تعریف یک مسیر مطلق است و کل URL را جایگزین میکند.
تعیین محل نمایش قالبهای کامپوننتها
زمانیکه یک کامپوننت فعالسازی میشود، قالب آن در router-outlet نمایش داده خواهد شد. برای این منظور فایل src\app\app.component.html را گشوده و به نحو ذیل تغییر دهید:
<nav class="navbar navbar-default"> <div class="container-fluid"> <a class="navbar-brand">{{title}}</a> <ul class="nav navbar-nav"> <li> <a [routerLink]="['/home']">Home</a> </li> </ul> </div> </nav> <div class="container"> <router-outlet></router-outlet> </div>
یک نکته: چون کامپوننت welcome از طریق مسیریابی نمایش داده میشود و دیگر به صورت مستقیم با درج تگ selector آن در صفحه فعالسازی نخواهد شد، میتوان به تعریف کامپوننت آن مراجعه کرده و selector آنرا حذف کرد.
@Component({ //selector: 'app-welcome', templateUrl: './welcome.component.html', styleUrls: ['./welcome.component.css'] })
تا اینجا اگر دستور ng serve -o را صادر کنیم (کار build درون حافظهای جهت محیط توسعه و نمایش خودکار برنامه در مرورگر)، چنین خروجی در مرورگر نمایان خواهد شد:
اگر به آدرس تنظیم شدهی در مرورگر دقت کنید، http://localhost:4200/home آدرسی است که در ابتدای نمایش سایت نمایان خواهد شد. علت آن نیز به تنظیم مسیریابی پیش فرض سایت برمیگردد.
و اگر یک مسیر غیرموجود را درخواست دهیم، قالب کامپوننت PageNotFound ظاهر میشود:
هدایت کاربران به قسمتهای مختلف برنامه
کاربران را میتوان به روشهای مختلفی به قسمتهای گوناگون برنامه هدایت کرد؛ برای مثال با کلیک بر روی المانهای قابل کلیک HTML و سپس اتصال آنها به کامپوننتهای برنامه. استفادهی کاربر از bookmark مرورگر و یا ورود مستقیم و دستی آدرس قسمتی از برنامه و یا کلیک بر روی دکمههای forward و back مرورگر. تنها مورد اول است که نیاز به تنظیم دارد و سایر قسمتها به صورت خودکار مدیریت خواهند شد. نمونهی آنرا نیز با تعریف لینک Home پیشتر مشاهده کردید:
<a [routerLink]="['/home']">Home</a>
- زمانیکه کاربر بر روی این لینک کلیک میکند، اولین path متناظر با routerLink یافت شده و فعالسازی خواهد شد.
- علت تعریف مقدار routerLink به صورت [] این است که آرایهی پارامترهای لینک را مشخص میکند. بنابراین چون آرایهاست، نیاز به [] دارد. اولین پارامتر این آرایه مفهوم root URL segment را دارد. در اینجا حتما نیاز است URL segment را با یک / شروع کرد. به علاوه باید دقت داشت که خاصیت path تنظیمات مسیریابی، حساس به حروف کوچک و بزرگ است. بنابراین این مورد را باید در اینجا نیز مدنظر داشت.
- پارامترهای دیگر routerLink میتوانند مفهوم پارامترهای این segment و یا حتی segments دیگری باشند.
یک نکته: چون در مثال فوق، آرایهی تعریف شده تنها دارای یک عضو است، آنرا میتوان به صورت ذیل نیز خلاصه نویسی کرد (one-time binding):
<a routerLink="/home">Home</a>
تفاوت بین آدرسهای HTML 5 و Hash-based
زمانیکه مسیریاب Angular کار پردازش آدرسهای رسیده را انجام میدهد، اینکار در سمت کلاینت صورت میگیرد و تنها URL segment مدنظر را تغییر داده و این درخواست را به سمت سرور ارسال نمیکند. به همین جهت سبب reload صفحه نمیشود. دو روش در اینجا جهت مدیریت سمت کلاینت آدرسها قابل استفاده است:
الف) HTML 5 Style
- آدرسی مانند http://localhost:4200/home، یک آدرس به شیوهی HTML 5 است. در اینجا مسیریاب Angular با استفاده از HTML 5 history pushState سبب به روز رسانی History مرورگر شده و آدرسها را بدون ارسال درخواستی به سمت سرور، در همان سمت کلاینت تغییر میدهد.
- این روش حالت پیش فرض Angular است و نحوهی نمایش آن بسیار طبیعی به نظر میرسد.
- در اینجا URL rewriting سمت سرور نیز جهت هدایت آدرسها، به برنامهی Angular ضروری است. برای مثال زمانیکه کاربری آدرس http://localhost:4200/home را مستقیما در مرورگر وارد میکند، این درخواست ابتدا به سمت سرور ارسال خواهد شد و چون چنین صفحهای در سمت سرور وجود ندارد، پیغام خطای 404 را دریافت میکند. اینجا است که URL rewriting سمت سرور به فایل index.html برنامه، جهت مدیریت یک چنین حالتهایی ضروری است.
برای نمونه اگر از وب سرور IIS استفاده میکنید، تنظیم ذیل را به فایل web.config در قسمت system.webServer اضافه کنید (کار کرد آن هم وابستهاست به نصب و فعالسازی ماژول URL Rewrite بر روی IIS):
<rewrite> <rules> <rule name="Angular 2+ pushState routing" stopProcessing="true"> <match url=".*" /> <conditions logicalGrouping="MatchAll"> <add input="{REQUEST_FILENAME}" matchType="IsFile" negate="true" /> <add input="{REQUEST_FILENAME}" matchType="IsDirectory" negate="true" /> <add input="{REQUEST_FILENAME}" pattern=".*\.[\d\w]+$" negate="true" /> <add input="{REQUEST_URI}" pattern="^/(api)" negate="true" /> </conditions> <action type="Rewrite" url="/index.html" /> </rule> </rules> </rewrite>
ب) Hash-based
- آدرسی مانند http://localhost:4200/#/home یک آدرس به شیوهی Hash-based بوده و مخصوص مرورگرهایی است بسیار قدیمی که از HTML 5 پشتیبانی نمیکنند. اینبار قطعات قرار گرفتهی پس از علامت # دارای نام URL fragments بوده و قابلیت پردازش در سمت کلاینت را دارا میباشند.
- اگر علاقمند به استفادهی از این روش هستید، نیاز است خاصیت useHash را به true تنظیم کنید:
@NgModule({ imports: [RouterModule.forRoot(routes, { useHash: true })],
که اینجا دکمهها از سمت راست به چپ، عملیات افزودن، عدم انتخاب، ویرایش و حذف را انجام میدهند. کدهای HTML این پنل را در ادامه مشاهده میکنید:
<div id="CrudPanel" class="row treeview-panel" > <div class="col-lg-7 pull-right"> <input type="text" id="txtLocationTitle" class="form-control" /> </div> <div class="col-lg-5 pull-left" style="text-align: left;"> <button data-toggle="tooltip" data-placement="left" title="افزودن" id="btnAddLocation" class="btn btn-sm btn-success"> <i class="fa fa-plus"></i> </button> <button data-toggle="tooltip" data-placement="left" title="عدم انتخاب" id="btnUnSelect" class="btn btn-sm btn-info"> <i class="fa fa-square-o"></i> </button> <button data-toggle="tooltip" data-placement="left" title="ویرایش" id="btnEditLocation" class="btn btn-sm btn-warning"> <i class="fa fa-pencil"></i> </button> <button data-toggle="tooltip" data-placement="left" title="حذف" id="btnDeleteLocation" class="btn btn-sm btn-danger"> <i class="fa fa-times"></i> </button> </div> </div>
و قطعه کد ذیل مربوط به پنل ویرایش است که در ابتدای کار کلاس hide به آن انتساب داده شده و پنهان میشود:
<div id="EditPanel" class="row edit hide treeview-panel"> <div class="col-lg-7 pull-right"> <input type="text" id="txtLocationEditTitle" class="form-control" /> </div> <div class="col-lg-5 pull-left" style="text-align: left"> <input type="button" value="ویرایش" id="btnEditPanelLocation" data-code="" data-parentId="" class="btn btn-sm btn-success" /> <input type="button" value="انصراف" id="btnCancle" class="btn btn-sm btn-info" /> </div> </div>
در آخر این تکه کد نیز مربوط به KendoUI TreeView است:
<div class="col-lg-6 k-rtl treeview-style"> @(Html.Kendo() .TreeView() .Name("treeview") .DataTextField("Title") .DragAndDrop(false) .DataSource(dataSource => dataSource .Model(model => model.Id("Id")) .Read(read => read.Action(MVC.Admin.Location.ActionNames.GetAllAssetGroupTree, MVC.Admin.Location.Name))) ) </div>
یک نکته
- کلاس k-rtl مربوط به خود treeview میباشد و با این کلاس، درخت ما راست به چپ میشود.
در ادامه cssهای مربوط به کلاسهای treeview-style ،hide و treeview-panel بررسی خواهند شد:
.treeview-style { min-height: 86px; max-height: 300px; overflow: scroll; overflow-x: hidden; position: relative; } .treeview-panel { background-color: #eee; padding: 25px 0 25px 0; } .hide { display: none; }
تا اینجای مقاله، کدهای Html و Css موجود را بررسی کردیم. حالا سراغ قسمت اصلی خواهیم رفت. یعنی عملیات CRUD.
لازم به ذکر است در ابتدای قسمت script باید این چند خط کد نوشته شود:
var treeview = null; $(window).load(function () { treeview = $("#treeview").data("kendoTreeView"); });
در اینجا بعد از بارگذاری کامل صفحه، درخت مورد نظر ما ساخته خواهد شد و میتوان به متغیر treeview در تمام قسمت script دسترسی داشت.
پیاده سازی عملیات افزودن:
$(document).on('click', '#btnAddLocation', function () { var title = $('#txtLocationTitle').val(); var selectedNodeId = null; var selectedNode = treeview.select(); if (selectedNode.length == 0) { selectedNode = null; } else { selectedNodeId = treeview.dataItem(selectedNode).id;// گرفتن آی دی گره انتخاب شده } $.ajax({ url: '@Url.Action(MVC.Admin.Location.CreateByAjax())', type: 'POST', data: { Title: title, ParentId: selectedNodeId }, success: function (data) { debugger; showMessage(data.message, data.notificationType); if (data.result) treeview.dataSource.read(); }, error: function () { showMessage('لطفا مجددا تلاش نمایید', 'warning'); } }); });
توضیحات: مقدار گره جدید را خوانده و در متغیر title قرار میدهیم. گره انتخاب شده را توسط این خط
var selectedNode = treeview.select();
می گیریم و سپس در ادامه بررسی خواهیم کرد تا اگر گرهای انتخاب نشده باشد، به کاربر پیغامی را نشان دهد؛ در غیر این صورت توسط ajax، مقادیر مورد نظر، به اکشن ما در LocationController ارسال میشوند:
[HttpPost] public virtual ActionResult CreateByAjax(AddLocationViewModel locationViewModel) { if (ModelState.IsNotValid()) return JsonResult(false, "عنوان نباید خالی و یا کمتر از دو کاراکتر باشد.", NotificationType.Error); var result = _locationService.Add(locationViewModel);//سرویس مورد نظر برای اضافه کردن به دیتابیس switch (result) { case AddStatus.AddSuccessful: _uow.SaveChanges(); return JsonResult(true, Messages.SaveSuccessfull, NotificationType.Success); case AddStatus.Faild: return JsonResult(false, Messages.SaveFailed, NotificationType.Error); case AddStatus.Exists: return JsonResult(false, Messages.DataExists, NotificationType.Warning); default: return JsonResult(false, Messages.SaveFailed, NotificationType.Error); } }
public virtual JsonResult JsonResult(bool result, string message, string notificationType) { return Json(new { result = result, message = message, notificationType = notificationType }, JsonRequestBehavior.AllowGet); }
اکشن JsonResult که مقادیر نتیجه، پیغام و نوع اطلاع رسانی را میگیرد و یک آبجکت از نوع json را به تابع success ایجکس، ارسال میکند.
public class AddLocationViewModel { [DisplayName("عنوان")] [Required(ErrorMessage ="لطفا عنوان گروه را وارد نمایید"),MinLength(2,ErrorMessage ="طول عنوان خیلی کوتاه میباشد ")] public string Title { get; set; } [DisplayName("گروه پدر")] public Guid? ParentId { get; set; } }
این کلاس viewModel ما میباشد.
public enum AddStatus { AddSuccessful, Faild, Exists }
و این مورد هم کلاس AddStatus از نوع enum.
public class Messages { #region Fields public const string SaveSuccessfull = "اطلاعات با موفقیت ذخیره شد"; public const string SaveFailed = "خطا در ثبت اطلاعات"; public const string DeleteMessage = "کابر گرامی ، آیا از حذف کردن این رکورد مطمئن هستید ؟"; public const string DeleteSuccessfull = "اطلاعات با موفقیت حذف شد"; public const string DeleteFailed = "خطا در حذف اطلاعات ، لطفا مجددا تلاش نمایید"; public const string DeleteHasInclude = "کاربر گرامی ، رکورد مورد نظر هم اکنون در بانک اطلاعاتی سیستم در حال استفاده توسط منابع دیگر میباشد"; public const string NotFoundData = "اطلاعات یافت نشد"; public const string NoAttachmentSelect = "تصویری انتخاب نشده است"; public const string DataExists = "اطلاعات وارد شده در بانک اطلاعاتی موجود میباشد"; public const string DeletedRowHasIncluded = "کاربر گرامی ، رکوردی که قصد حذف آن را دارید هم اکنون در بانک اطلاعاتی سیستم ، توسط سایر بخشها در حال استفاده میباشد"; #endregion }
و این موارد هم مقادیر ثابت فیلدهای مورد استفادهی ما در کلاس Message.
پیاده سازی عملیات حذف
به طور اختصار، عملیات حذف را توضیح میدهم تا به قسمت اصلی مقاله یعنی ویرایش بپردازیم:
$(document).on('click', '#btnDeleteLocation', function () { var selectedNode = treeview.select(); var currentNode = treeview.dataItem(selectedNode); if (selectedNode.length == 0) { showMessage('گزینه ای انتخاب نشده است. لطفا یک گزینه انتخاب نمایید', 'warning'); } else { var selectedNodeId = treeview.dataItem(selectedNode).id; if (currentNode.hasChildren) { var title = 'کاربر گرامی ، با حذف شدن این گره، تمام زیر شاخههای آن حذف میشود. آیا مطمئن هستید ؟ '; DeleteConfirm(selectedNodeId, '@Url.Action(MVC.Admin.Location.DeleteByAjax())', title); } else { $.ajax({ url: '@Url.Action(MVC.Admin.Location.DeleteByAjax())', type: 'POST', data: { id: selectedNodeId }, success: function (data) { debugger; showMessage(data.message, data.notificationType); if (data.result) treeview.remove(selectedNode); }, error: function () { showMessage('لطفا مجددا تلاش نمایید', 'warning'); } }); } } });
این مورد نیز همانند عملیات افزودن عمل میکند. یعنی ابتدا چک میکند که آیا گرهای انتخاب شده است یا خیر؟ و اگر گره انتخابی ما دارای فرزند باشد، به کاربر پیغامی را نشان میدهد و میگوید «گره مورد نظر، دارای فرزند است. آیا مایل به حذف تمام فرزندان آن هستید؟» مانند تصویر زیر:
در نهایت چه گره انتخابی دارای فرزند باشد و چه نباشد، به یک مسیر مشترک ارسال میشوند:
public virtual ActionResult DeleteByAjax(Guid id) { var result = _locationService.Delete(id); switch (result) { case DeleteStatus.Successfull: _uow.SaveChanges(); return DeleteJsonResult(true, Messages.DeleteSuccessfull, NotificationType.Success); case DeleteStatus.NotFound: return DeleteJsonResult(false, Messages.NotFoundData, NotificationType.Error); case DeleteStatus.Failed: return DeleteJsonResult(false, Messages.DeleteFailed, NotificationType.Error); case DeleteStatus.ThisRowHasIncluded: return DeleteJsonResult(false, Messages.DeletedRowHasIncluded, NotificationType.Warning); default: return DeleteJsonResult(false, Messages.DeleteFailed, NotificationType.Error); } }
در سرویس مورد نظر ما یعنی Delete، اگه گرهای دارای فرزند باشد، تمام فرزندان آن را حذف میکند. حتی فرزندان فرزندان آن را:
public DeleteStatus Delete(Guid id) { var model = GetAsModel(id); if (model == null) return DeleteStatus.NotFound; if (!CanDelete(model)) return DeleteStatus.ThisRowHasIncluded; _uow.MarkAsSoftDelete(model, _userManager.GetCurrentUserId()); if (model.Children.Any()) DeleteChildren(model); return DeleteStatus.Successfull; }
private void DeleteChildren(Location model) { foreach (var item in model.Children) { _uow.MarkAsSoftDelete(item, _userManager.GetCurrentUserId()); if (item.Children.Any()) DeleteChildren(item); } }
public class Location:BaseEntity,ISoftDelete { public string Title { get; set; } public Location Parent { get; set; } public Guid? ParentId { get; set; } public bool IsDeleted { get; set; } public virtual ICollection<Location> Children { get; set; } }
و این هم مدل Location که سمت سرور از مدل استفاده میکنیم.
پیاده سازی عملیات ویرایش
حالا به قسمت اصلی مقاله رسیدیم. در اینجا قرار است گرهای را انتخاب نماییم و با زدن دکمه ویرایش و باز شدن پنل آن، آن را ویرایش کنیم. با زدن دکمه ویرایش، کدهای زیر اجرا میشوند:
// Open Edit Panel $(document).on('click', '#btnEditLocation', function () { debugger; var selectedNode = treeview.select(); var currentNode = treeview.dataItem(selectedNode);// با استفاده از این خط، گره انتخاب شده جاری را میگیریم. if (selectedNode.length == 0) { //این شرط به ما میگوید اگر گره ای انتخاب نشده بود پیغامی به کاربر نمایش بده showMessage('گزینه ای انتخاب نشده است. لطفا یک گزینه انتخاب نمایید', 'warning'); } else { var selectedNodeCode = treeview.dataItem(selectedNode).Code; var selectedNodeTitle = treeview.dataItem(selectedNode).Title; var selectedNodeParentId = treeview.dataItem(selectedNode).ParentId; // آی دی یا کد، عنوان و آی دی پدر گره انتخاب شده را با استفاده از این سه خط در اختیار میگیریم $('#CrudPanel').toggleClass('hide'); //المنت کرادپنل که در حال حاضر کاربر آن را میبیند، با این خط کد، پنهان میشود $('#EditPanel').toggleClass('hide'); //المنت ادیت پنل که در حال حاضر از دید کاربر پنهان است، قابل نمایش میشود $("#txtLocationEditTitle").val(selectedNodeTitle); //عنوان گره ای که میخواهیم آن را ویرایش کنیم در تکست باکس مورد نظر قرار میگیرد $("#txtLocationEditTitle").focusTextToEnd(); // با استفاده از این پلاگین، کرسر ماوس در انتهای مقدار دیفالت تکست باکس قرار میگیرد $("#btnEditPanelLocation").attr('data-code', selectedNodeCode); $("#btnEditPanelLocation").attr('data-parentId', selectedNodeParentId == null ? '' : selectedNodeParentId); //مقادیر پرنت آی دی و کد را در دیتا اتریبیوتهای موجود در المنت خودمان قرار میدهیم // Disable clicking in treeview $("#treeview").children().bind('click', function () { return false; }); } }); (function ($) { $.fn.focusTextToEnd = function () { this.focus(); var $thisVal = this.val(); this.val('').val($thisVal); return this; } }(jQuery));
کد زیر باعث میشود تا زمانیکه پنل ویرایش باز است، کاربر نتواند هیچ کلیکی را در عناصر داخل درخت ما، داشته باشد.
$("#treeview").children().bind('click', function () { return false; });
و در نهایت با زدن دکمه ویرایش، پنل ویرایش ما به صورت زیر باز میشود:
همانطور که در تصویر بالا مشاهده میکنید، با انتخاب ساختمان مرکزی و زدن دکمه ویرایش، پنل CRUD ما پنهان و پنل ویرایش ظاهر میگردد. همچنین عنوان گره انتخابی به عنوان پیش فرض تکست باکس ما تنظیم میشود و کاربر نمیتواند گره دیگری را انتخاب کند؛ به شرط آنکه این پنل ویرایش بسته شود.
با تغییر عنوان تکست باکس و زدن دکمهی ویرایش، رویداد زیر رخ میدهد:
// Edit tree node $(document).on('click', '#btnEditPanelLocation', function () { debugger; var code = $("#btnEditPanelLocation").attr('data-code'); var parentId = $("#btnEditPanelLocation").attr('data-parentId'); var title = $("#txtLocationEditTitle").val().trim(); $.ajax({ url: '@Url.Action(MVC.Admin.Location.EditByAjax())', type: 'POST', data: { Code: code, Title: title, ParentId: parentId.length === 0 ? null : parentId }, success: function (data) { debugger; showMessage(data.message, data.notificationType); if (data.result) { treeview.dataSource.read(); CloseEditPanel(); } }, error: function () { showMessage('لطفا مجددا تلاش نمایید', 'warning'); } }); });
[HttpPost] public virtual ActionResult EditByAjax(EditLocationViewModel editLocationViewModel) { if (ModelState.IsNotValid()) return JsonResult(false,"عنوان نباید خالی و یا کمتر از دو کاراکتر باشد.", NotificationType.Error); var result = _locationService.Edit(editLocationViewModel); switch (result) { case EditStatus.Successful: _uow.SaveChanges(); return JsonResult(true, Messages.SaveSuccessfull, NotificationType.Success); case EditStatus.NotFound: return JsonResult(false, Messages.NotFoundData, NotificationType.Error); case EditStatus.Faild: return JsonResult(false, Messages.SaveFailed, NotificationType.Error); case EditStatus.Exists: return JsonResult(false, Messages.DataExists, NotificationType.Warning); default: return JsonResult(false, Messages.SaveFailed, NotificationType.Error); } }
تابع CloseEditPanel بعد از اتمام ویرایش هر گره و یا با زدن دکمه انصراف در شکل بالا، فراخوانی میشود که کد آن به شکل زیر است:
function CloseEditPanel() { $('#CrudPanel').toggleClass('hide'); //پنل کراد ما که در حال حاضر از دید کاربر پنهان است با این خط ظاهر میگردد $('#EditPanel').toggleClass('hide'); //پنل ویرایش ما که در حال حاضر کاربر آن را میبیند، پنهان میشود از دید کاربر $("#txtLocationEditTitle").val(''); //مقدار تکست باکس خالی میشود $("#btnEditPanelLocation").attr('data-code', ''); $("#btnEditPanelLocation").attr('data-parentId', ''); //دیتا اتریبیوتهای ما که مقادیر کد و آی دی والد در آن قرار گرفته نیز خالی میشود // Enable clicking in treeview $("#treeview").children().unbind('click').bind('click', function () { return true; }); //اگر یادتان باشد با یک خط کد به کاربر اجازه ندادیم که با باز شدن پنل ویرایش، گره دیگری را انتخاب نمایی. حالا این خط کد عکس کد قبلیست و به کاربر اجازه میدهد در المنت مورد نظر کلیک کند }
// Cancle edit Node tree $(document).on('click', '#btnCancle', function () { CloseEditPanel(); });
$(document).on('click', '#btnUnSelect', function () { //رویداد عدم انتخاب treeview.select(null); });
بعد از اینکه به کنسول آن وارد شدید، کلمه cfx را در آن تایپ کنید تا راهنمای دستورات و سوییچهای آنها نمایش داده شوند. از این ابزار میتوان برای راه اندازی فایرفاکس و اجرای افزونه بر روی آن، پکیج کردن افزونه، دیدن مستندات و آزمونهای واحد استفاده کرد.
از دستور زیر در مسیر دایرکتوری افزونه برای اجرا و تست افزونه استفاده میکنیم:
cfx run
انتهای مطلب قسمت دوم برای اجرا و بسته بندی افزونه این مورد رو توضیح دادیم.
فرض کنید بخواهید به کاربر این امکان را بدهید تا بتواند چندین گزینه را برای یک فیلد انتخاب کند. به عنوان یک مثال ساده فرض کنید گزینه ای از مدل، پارچههای مورد علاقه یک نفر هست. کاربر میتواند چندین پارچه را انتخاب کند. و این فرض را هم بکنید که به لیست پارچهها گزینه دیگری اضافه نخواهد شد. پارچه (Fabric) را مثلا میتوانیم به صورت زیر تقسیم بندی کنیم :
- پنبه (Cotton)
- ابریشم (Silk)
- پشم (Wool)
- ابریشم مصنوعی (Rayon)
- پارچههای دیگر (Other)
با توجه به اینکه دیگر قرار نیست به این لیست گزینه دیگری اضافه شود میتوانیم آنرا به صورت یک نوع داده شمارشی (Enum) تعریف کنیم. مثلا بدین صورت:
public enum Fabric { [Description("پنبه")] Cotton, [Description("ابریشم")] Silk, [Description("پشم")] Wool, [Description("ابریشم مصنوعی")] Rayon, [Description("پارچههای دیگر")] Other }
حال فرض کنید View Model زیر فیلدی از نوع نوع داده شمارشی Fabric دارد:
public class MyViewModel { public Fabric Fabric { get; set; } }
توجه داشته باشید که فیلد Fabric از کلاس MyViewModel باید چند مقدار را در خود نگهداری کند. یعنی میتواند هر کدام از گزینههای Cotton، Silk، Wool، Rayon، Other به صورت جداگانه یا ترکیبی باشد. اما در حال حاضر با توجه به اینکه یک فیلد Enum معمولی فقط میتواند یک مقدار را در خودش ذخیره کند قابلیت ذخیره ترکیبی مقادیر در فیلد Fabric از View Model بالا وجود ندارد.
اما راه حل این مشکل استفاده از پرچم (Flags) در تعریف نوع داده شمارشی هست. با استفاده از پرچم نوع داده شمارشی بالا به صورت زیر باید تعریف شود:
[Flags] public enum Fabric { [Description("پنبه")] Cotton = 1, [Description("ابریشم")] Silk = 2, [Description("پشم")] Wool = 4, [Description("ابریشم مصنوعی")] Rayon = 8, [Description("پارچههای دیگر")] Other = 128 }
برای آشنایی بیشتر با این موضوع به کدهای زیر نگاه کنید:
Fabric cotWool = Fabric.Cotton | Fabric.Wool; int cotWoolValue = (int) cotWool;
حال فرض کنید فیلد Fabric از View Model ذکر شده (کلاس MyViewModel) را به صورت لیستی از چک باکسها نمایش دهیم. مثل زیر:
برای این کار از پروژه MVC Enum Flags کمک خواهیم گرفت. این پروژه شامل یک Html Helper برای تبدیل یه Enum به یک CheckBoxList و همچنین شامل Model Binder مربوطه هست. البته بعضی از کدهای Html Helper آن احتیاج به تغییر داشت که آنرا انجام دادم ولی بایندر آن بسیار خوب کار میکند.
خوب html helper مربوط به آن به صورت زیر میباشد:
public static IHtmlString CheckBoxesForEnumFlagsFor<TModel, TEnum>(this HtmlHelper<TModel> htmlHelper, Expression<Func<TModel, TEnum>> expression) { ModelMetadata metadata = ModelMetadata.FromLambdaExpression(expression, htmlHelper.ViewData); Type enumModelType = metadata.ModelType; // Check to make sure this is an enum. if (!enumModelType.IsEnum) { throw new ArgumentException("This helper can only be used with enums. Type used was: " + enumModelType.FullName.ToString() + "."); } // Create string for Element. var sb = new StringBuilder(); foreach (Enum item in Enum.GetValues(enumModelType)) { if (Convert.ToInt32(item) != 0) { var ti = htmlHelper.ViewData.TemplateInfo; var id = ti.GetFullHtmlFieldId(item.ToString()); //Derive property name for checkbox name var body = expression.Body as MemberExpression; var propertyName = body.Member.Name; var name = ti.GetFullHtmlFieldName(propertyName); //Get currently select values from the ViewData model TEnum selectedValues = expression.Compile().Invoke(htmlHelper.ViewData.Model); var label = new TagBuilder("label"); label.Attributes["for"] = id; label.Attributes["style"] = "display: inline-block;"; var field = item.GetType().GetField(item.ToString()); // Add checkbox. var checkbox = new TagBuilder("input"); checkbox.Attributes["id"] = id; checkbox.Attributes["name"] = name; checkbox.Attributes["type"] = "checkbox"; checkbox.Attributes["value"] = item.ToString(); if ((selectedValues as Enum != null) && ((selectedValues as Enum).HasFlag(item))) { checkbox.Attributes["checked"] = "checked"; } sb.AppendLine(checkbox.ToString()); // Check to see if DisplayName attribute has been set for item. var displayName = field.GetCustomAttributes(typeof(DisplayNameAttribute), true) .FirstOrDefault() as DisplayNameAttribute; if (displayName != null) { // Display name specified. Use it. label.SetInnerText(displayName.DisplayName); } else { // Check to see if Display attribute has been set for item. var display = field.GetCustomAttributes(typeof(DisplayAttribute), true) .FirstOrDefault() as DisplayAttribute; if (display != null) { label.SetInnerText(display.Name); } else { label.SetInnerText(item.ToDescription()); } } sb.AppendLine(label.ToString()); // Add line break. sb.AppendLine("<br />"); } } return new HtmlString(sb.ToString()); }
public static string ToDescription(this Enum value) { var attributes = (DescriptionAttribute[])value.GetType().GetField(value.ToString()).GetCustomAttributes(typeof(DescriptionAttribute), false); return attributes.Length > 0 ? attributes[0].Description : value.ToString(); }
@Html.CheckBoxesForEnumFlagsFor(x => x.Fabric)
که باعث تولید خروجی که در تصویر (الف) نشان داده شد میشود. و همچنین مدل بایندر مربوط به آن به صورت زیر هست:
public class FlagEnumerationModelBinder : DefaultModelBinder { public override object BindModel(ControllerContext controllerContext, ModelBindingContext bindingContext) { if (bindingContext == null) throw new ArgumentNullException("bindingContext"); if (bindingContext.ValueProvider.ContainsPrefix(bindingContext.ModelName)) { var values = GetValue<string[]>(bindingContext, bindingContext.ModelName); if (values.Length > 1 && (bindingContext.ModelType.IsEnum && bindingContext.ModelType.IsDefined(typeof(FlagsAttribute), false))) { long byteValue = 0; foreach (var value in values.Where(v => Enum.IsDefined(bindingContext.ModelType, v))) { byteValue |= (int)Enum.Parse(bindingContext.ModelType, value); } return Enum.Parse(bindingContext.ModelType, byteValue.ToString()); } else { return base.BindModel(controllerContext, bindingContext); } } return base.BindModel(controllerContext, bindingContext); } private static T GetValue<T>(ModelBindingContext bindingContext, string key) { if (bindingContext.ValueProvider.ContainsPrefix(key)) { ValueProviderResult valueResult = bindingContext.ValueProvider.GetValue(key); if (valueResult != null) { bindingContext.ModelState.SetModelValue(key, valueResult); return (T)valueResult.ConvertTo(typeof(T)); } } return default(T); } }
این مدل بایندر را باید به این صورت در متد Application_Start فایل Global.asax فراخوانی کنیم:
ModelBinders.Binders.Add(typeof(Fabric), new FlagEnumerationModelBinder());
مشاهده میکنید که در اینجا دقیقا مشخص کرده ایم که این مدل بایندر برای نوع داده شمارشی Fabric هست. اگر نیاز دارید تا این بایندر برای نوع دادههای شمارشی دیگری نیز به کار رود نیاز هست تا این خط کد را برای هر کدام از آنها تکرار کنید. اما راه حل بهتر این هست که کلاسی به صورت زیر تعریف کنیم و تمامی نوع دادههای شمارشی که باید از بایندر بالا استفاده کنند را در یک پراپرتی آن برگشت دهیم. مثلا بدین صورت:
public class ModelEnums { public static IEnumerable<Type> Types { get { var types = new List<Type> { typeof(Fabric) }; return types; } } }
سپس به متد Application_Start رفته و کد زیر را اضافه میکنیم:
foreach (var type in ModelEnums.Types) { ModelBinders.Binders.Add(type, new FlagEnumerationModelBinder()) }
اگر گزینههای پشم و ابریشم مصنوعی را از CheckBoxList تولید شده انتخاب کنیم، بدین صورت:
شکل (ب)
و سپس فرم را پست کنید، موردی شبیه زیر مشاهده میکنید:
همچنین مقدار عددی معادل در این جا برابر 12 میباشد که از جمع دو مقدار Wool و Rayon به دست آمده است. بدین ترتیب در یک فیلد از مدل، گزینههای انتخابی توسط کاربر قرار گرفته شده اند.
پروژه مربوط به این مثال را از لینک زیر دریافت کنید:
MvcEnumFlagsProjectSample.zip
پی نوشت : پوشههای bin و obj و packages جهت کاهش حجم پروژه از آن حذف شده اند. برای بازسازی پوشه packages لطفا به مطلب بازسازی کامل پوشه packages بستههای NuGet به صورت خودکار مراجعه کنید.
چندین جایگزین برای Google Reader!
services.AddSwaggerGen(c => { c.SwaggerDoc("v1", new Info { Version = "v1", Title = "My API", Description = "My Web API", TermsOfService = "None", Contact = new Contact { Name = "Mohammad Ahmadi", Email = string.Empty, Url = "https://www.dntips.ir" }, License = new License { Name = "Use under LICX", Url = "https://example.com/license" } }); var xmlFile = $"{Assembly.GetExecutingAssembly().GetName().Name}.xml"; var xmlPath = Path.Combine(AppContext.BaseDirectory, xmlFile); c.IncludeXmlComments(xmlPath); });
<PropertyGroup> <GenerateDocumentationFile>true</GenerateDocumentationFile> </PropertyGroup>
<PropertyGroup> <GenerateDocumentationFile>true</GenerateDocumentationFile> <NoWarn>$(NoWarn);1591</NoWarn> </PropertyGroup>