با سلام
به نظر شما برای پروژههای بزرگ اگه از LINQ TO SQL استفاده بشه کارایی و سرعت رو پایین میآره یا نه؟
نظرات نظرسنجیها
از چه ORMایی برای انجام پروژههای مهم خود استفاده میکنید؟
جالبه که کسی از nhibernate استفاده نمیکنه و هنوز هم linq to sql کاربرد داره.
در این قسمت به پیاده سازی یک فرآیند سفارش ساده میپردازیم. ابتدا یک پروژه از نوع Workflow Console Application را ایجاد کرده و نام آن را Order Process میگذاریم و سپس کلاسهای زیر را به آن اضافه میکنیم:
public class OrderItem { public int OrderItemID { get; set; } public int Quantity { get; set; } public string ItemCode { get; set; } public string Description { get; set; } } public class Order { public Order() { Items = new List<OrderItem>(); } public int OrderID { get; set; } public string Description { get; set; } public decimal TotalWeight { get; set; } public string ShippingMethod { get; set; } public List<OrderItem> Items { get; set; } }
در اینجا دوکلاس تعریف شده است؛ یکی به نام OrderItem میباشد که شامل اطلاعات مربوط به میزان سفارش بوده و دیگری کلاس Order میباشد که شامل مشخصات سفارش است. سپس فایل OrderWF.xaml را باز کرده و شروع به ساخت فرآیند مورد نظر میکنیم. ابتدا یک Sequence را به درون صفحه کشیده و پس از آن در قسمت Arguments دو متغییر را تعریف میکنیم. یکی به نام TotalAmount و از نوع Decimal و Out میباشد و دیگری به نام OrderInfo که از نوع کلاس Order و In میباشد. سپس یک کنترل WriteLine را به آن اضافه میکنیم و در خاصیت Text آن رشته "Order Received" را قرار میدهیم. در ادامه یک کنترل Assign را در زیر آن قرار داده و مقدار متغییر TotalAmount را مساوی صفر وارد میکنیم.
نکته : برای اینکه نوع متغییر OrderInfo را از نوع کلاس Order قرار دهیم٬ ابتدا DropDown مربوطه را انتخاب کرده و گزینه Browse For Type را انتخاب میکنیم تا پنجره مورد نظر باز شود و از طریق آن، کلاس مورد نظر را انتخاب میکنیم. اگر در این قسمت کلاس مورد نظر یافت نشد، نیاز است ابتدا عمل Build Project را یک بار انجام دهیم.
بعضی از کنترلهای Workflow در قسمت Toolbox موجود نمیباشند. از جمله این کنترلها میتوان به کنترل Add اشاره کرد. برای استفاده از این کنترل، ابتدا باید آن را به لیست کنترلها اضافه نمود. جهت این امر٬ ابتدا در قسمت Toolbox یک Tab جدید را با نام دلخواه ایجاد کرده و سپس بر روی Tab کلیک راست نموده و گزینه Choose Items را انتخاب میکنیم. سپس از قسمت System.Activities.Components کنترل Add را انتخاب کرده و سپس بر روی دکمه OK کلیک مینمائیم. حال کنترل Add به لیست کنترلها در Tab مورد نظر اضافه شده است.
در ادامه یک کنترل Switch را به فرایند خود اضافه کرده و مقدار T آن را برابر String قرار میدهیم؛ زیرا نوع دادهای که در قسمت Expression کنترل Switch قرار میگیرد، از نوع رشته میباشد. پس از اضافه کردن کنترل مورد نظر، کد زیر را به قسمت Expression کنترل اضافه خواهیم کرد:
OrderInfo.ShippingMethod
سپس در کنترل Switch، بر روی قسمت Add new case کلیک کرده و رشتههای مورد نظر را اضافه میکنیم که شامل "" NextDay"" و ""2ndDay"" میباشند. اکنون در بدنه هر دو Case، کنترل Add را اضافه میکنیم. در هنگام اضافه کردن باید برای سه خصوصیت، نوع مشخص شود و نوع هر سه را برابر Decimal قرار میدهیم.
در ادامه کنترل Add را انتخاب کرده و به خاصیت Right آنها به ترتیب مقدار های 10.0m و 15.0m را اضافه میکنیم و برای خصوصیت Result هر دو کنترل، متغیر TotalAmount را انتخاب میکنیم. سپس یک کنترل Assign را به صفحه اضافه کرده و در قسمت To، متغییر TotalAmount را قرار میدهیم و در قسمت Value کد زیر را:
TotalAmount + (OrderInfo.TotalWeight * 0.50m)
و در آخر با ستفاده از کنترل WriteLine به چاپ محتوای متغییر TotalAmount میپردازیم.
اکنون برای اینکه بتوانیم برنامه را اجرا کنیم، کد زیر را به کلاس Program.cs اضافه میکنیم:
static void Main(string[] args) { Order myOrder = new Order { OrderID = 1, Description = "Need some stuff", ShippingMethod = "2ndDay", TotalWeight = 100 }; IDictionary<String, object> input = new Dictionary<String, Object> { { "OrderInfo",myOrder} }; IDictionary<String, Object> output = WorkflowInvoker.Invoke(new OrderWF(), input); Decimal total = (Decimal)output["TotalAmount"]; Console.WriteLine("Workflow returned ${0} for my order total", total); Console.WriteLine("Press ENTER to exit"); Console.ReadLine(); //Activity workflow1 = new OrderWF(); //WorkflowInvoker.Invoke(workflow1); }
در اینجا علت استفاده از IDictionary، نوع خروجی متد Invoke میباشد. در ادامه به کامل کردن این مثال پرداخته میشود.
بازخوردهای دوره
لغو Lazy Loading در حین کار با AutoMapper و Entity Framework
با تشکر.
آیا راه حلی نیست تا بتوان از این دو امکان کنار هم استفاده کرد و مجبور نشویم که به روش قبل با select این کار را انجام دهیم؟ این مسئله به قدرت Linq ربط دارد و آیا امکانی در این کتابخانه موجود نیست برای حل این مشکل؟
هنگام استفاده از ValueResolver یا ValueConverter برای تبدیل Datetime به رشته که در مقاله " تبدیلگر تاریخ شمسی برای AutoMapper " مطرح کردید ، امکان استفاده از متدها متدها Project و To وجود ندارد و خطای
LINQ to Entities does not recognize the method 'System.String
ممنون
بدون new هم میشه خروجی linq گرفت؟
طرح مشکل! نیاز به دریافت انواع و اقسام مقادیر یک جنس (مانند اعداد و یا تاریخ) در کامپوننتهای Blazor
فرض کنید میخواهید عددی را در کامپوننتی، دریافت کنید. میتوان اینکار را با تعریف یک پارامتر عمومی به صورت زیر انجام داد:
و ... مشکل از همینجا شروع میشود! خوب، برای نوعهای double ، decimal ، float ، long و غیره چه باید کرد؟ آیا باید به ازای هر کدام، یک پارامتر مخصوص را تعریف کنیم؟ و یا اگر خواستیم زمان و تاریخ را از کاربر دریافت کنیم، آیا باید او را مجبور به ارائهی فقط DateTime کنیم و یا ... شاید بهتر باشد به او بگوییم اگر «رشتهای» را در اختیار ما قرار دهید، ما یکبار دیگر خودمان کار تبدیل آنرا به نوع تاریخ انجام خواهیم داد!
برای حل این نوع مشکلات، میتوان در Blazor پارامترها را جنریک تعریف کرد. برای نمونه اگر به طراحی یک سری کامپوننتهای پایهای Blazor دقت کنیم، امکان دریافت مستقیم انواع و اقسام اعداد و یا انواع و اقسام نوعهای مرتبط با زمان را دارند؛ بدون اینکه این اطلاعات را به صورت رشتهای دریافت کنند و یا به ازای هر نوع عددی، یک پارامتر جداگانه را تعریف و یا اینکه استفاده کننده را محدود به ورود تنها یک نوع عددی و یا زمانی خاص کرده باشند.
نحوهی جنریک تعریف کردن یک کامپوننت در Blazor
Blazor فایلهای razor. را در حین پروسهی build، به cs. تبدیل میکند و از آنجائیکه فایلهای razor. الزامی به تعریف نام کلاس مرتبط را ندارند و این نام به صورت خودکار دقیقا از نام خود فایل، دریافت میشود، نیاز است راهی را یافت تا بتوان کلاس مرتبط را به صورت Generic تعریف کرد. برای این منظور، دایرکتیو ویژهای به نام typeparam@ پیش بینی شدهاست که توسط آن میتوان یک یا چند نوع/پارامتر جنریک جدا شدهی توسط کاما را تعریف کنیم (تعریف شدهی در فایل فرضی MyGenericComponent.razor):
در این مثال کامپوننتی را مشاهده میکنید که مقدار دریافتی خود را به صورت جنریک از نوع T دریافت میکند. این T باید توسط دایرکتیو typeparam@ دقیقا قید شود تا در حین ساخت خودکار کلاس معادل این فایل، مورد استفاده قرار گیرد.
نحوهی جنریک تعریف کردن کامپوننتهای دارای code-behind
اگر قسمت code@ فایلهای razor. را به فایلهای code-benind منتقل میکنید و داخل فایل razor.، کد #C نمینویسید، روش جنریک تعریف کردن یک کامپوننت، به صورت زیر خواهد بود (برای مثال دو فایل MyGenericComponentWithCodeBehind.razor و MyGenericComponentWithCodeBehind.razor.cs تعریف شدهاند):
در اینجا ذکر دایرکتیو typeparam@ در فایل razor. متناظر هم باید صورت گیرد:
یعنی هر دو کلاس نهایی حاصل از این فایلها که به صورت partial تعریف شدهاند (و در آخر یکی میشوند)، باید به صورت جنریک تعریف شوند.
روش مقید کردن پارامترهای جنریک در کامپوننتها
از زمان دات نت 6 به بعد، امکان محدود کردن بازهی نوعهای قابل پذیرش T نیز میسر شدهاست:
روش مشخص کردن صریح نوع پارامترهای جنریک، در حین استفادهی از آنها
عموما نیازی به مشخص کردن نوع پارامترهای جنریک، در حین استفادهی از آنها نیست و کامپایلر بر اساس نوع مقدار ورودی، سعی خواهد کرد این نوع را به صورت خودکار تشخیص دهد؛ اما اگر به هر دلیلی چنین امری ممکن نبود و خطایی را دریافت کردید، میتوان نوع پارامتر جنریک را به صورت زیر مشخص کرد:
در اینجا نام پارامتر جنریک، ذکر شده و سپس نوعی به آن انتساب داده میشود.
روش پردازش پارامترهای جنریک در کامپوننتها
تا اینجا امکان پذیرش نوعهای جنریک را توسط استفاده کننده میسر کردیم؛ اما قسمت دیگر آن، نحوهی کار با نوع T، درون یک کامپوننت است:
برای مثال فرض کنید کامپوننت جنریک ما قرار است انواع و اقسام اعداد را بپذیرد و سپس بر اساس Format مشخص شده، آنها را نمایش دهد. در اینجا جهت واکنش نشان دادن به تغییرات Value، میتوان از روال رخداد گردان OnParametersSet استفاده کرد. سپس در متد ConvertNumberToText، بر اساس هر نوع میسر عددی، باید منطق ویژهای را تهیه کرد که نمونهای از آنرا در اینجا مشاهده میکنید.
و در آخر نمایش نهایی آن هم در فایل razor. متناظر، به این صورت خواهد بود:
فرض کنید میخواهید عددی را در کامپوننتی، دریافت کنید. میتوان اینکار را با تعریف یک پارامتر عمومی به صورت زیر انجام داد:
[Parameter] public int Value { get; set; }
برای حل این نوع مشکلات، میتوان در Blazor پارامترها را جنریک تعریف کرد. برای نمونه اگر به طراحی یک سری کامپوننتهای پایهای Blazor دقت کنیم، امکان دریافت مستقیم انواع و اقسام اعداد و یا انواع و اقسام نوعهای مرتبط با زمان را دارند؛ بدون اینکه این اطلاعات را به صورت رشتهای دریافت کنند و یا به ازای هر نوع عددی، یک پارامتر جداگانه را تعریف و یا اینکه استفاده کننده را محدود به ورود تنها یک نوع عددی و یا زمانی خاص کرده باشند.
نحوهی جنریک تعریف کردن یک کامپوننت در Blazor
Blazor فایلهای razor. را در حین پروسهی build، به cs. تبدیل میکند و از آنجائیکه فایلهای razor. الزامی به تعریف نام کلاس مرتبط را ندارند و این نام به صورت خودکار دقیقا از نام خود فایل، دریافت میشود، نیاز است راهی را یافت تا بتوان کلاس مرتبط را به صورت Generic تعریف کرد. برای این منظور، دایرکتیو ویژهای به نام typeparam@ پیش بینی شدهاست که توسط آن میتوان یک یا چند نوع/پارامتر جنریک جدا شدهی توسط کاما را تعریف کنیم (تعریف شدهی در فایل فرضی MyGenericComponent.razor):
@typeparam T @code { [Parameter] public T Value { get; set; } }
نحوهی جنریک تعریف کردن کامپوننتهای دارای code-behind
اگر قسمت code@ فایلهای razor. را به فایلهای code-benind منتقل میکنید و داخل فایل razor.، کد #C نمینویسید، روش جنریک تعریف کردن یک کامپوننت، به صورت زیر خواهد بود (برای مثال دو فایل MyGenericComponentWithCodeBehind.razor و MyGenericComponentWithCodeBehind.razor.cs تعریف شدهاند):
using Microsoft.AspNetCore.Components; namespace BlazorGenericComponents.Pages; public partial class MyGenericComponentWithCodeBehind<T> { [Parameter] public T Value { get; set; } }
@typeparam T
روش مقید کردن پارامترهای جنریک در کامپوننتها
از زمان دات نت 6 به بعد، امکان محدود کردن بازهی نوعهای قابل پذیرش T نیز میسر شدهاست:
@typeparam T where T : IMyInterface
روش مشخص کردن صریح نوع پارامترهای جنریک، در حین استفادهی از آنها
عموما نیازی به مشخص کردن نوع پارامترهای جنریک، در حین استفادهی از آنها نیست و کامپایلر بر اساس نوع مقدار ورودی، سعی خواهد کرد این نوع را به صورت خودکار تشخیص دهد؛ اما اگر به هر دلیلی چنین امری ممکن نبود و خطایی را دریافت کردید، میتوان نوع پارامتر جنریک را به صورت زیر مشخص کرد:
<MyGenericComponent Value="10" T="int"/>
روش پردازش پارامترهای جنریک در کامپوننتها
تا اینجا امکان پذیرش نوعهای جنریک را توسط استفاده کننده میسر کردیم؛ اما قسمت دیگر آن، نحوهی کار با نوع T، درون یک کامپوننت است:
using Microsoft.AspNetCore.Components; namespace BlazorGenericComponents.Pages; public partial class MyGenericComponentWithCodeBehind<T> { private string FormattedValue { set; get; } [Parameter] public T Value { get; set; } [Parameter] public string Format { get; set; } protected override void OnParametersSet() { FormattedValue = ConvertNumberToText(); } private string ConvertNumberToText() { return Value switch { short shortValue => shortValue.ToString(Format), ushort ushortValue => ushortValue.ToString(Format), int intValue => intValue.ToString(Format), uint uintValue => uintValue.ToString(Format), byte byteValue => byteValue.ToString(Format), sbyte sbyteValue => sbyteValue.ToString(Format), decimal decimalValue => decimalValue.ToString(Format), double doubleValue => doubleValue.ToString(Format), float floatValue => floatValue.ToString(Format), long longValue => longValue.ToString(Format), ulong ulongValue => ulongValue.ToString(Format), _ => string.Empty }; } }
و در آخر نمایش نهایی آن هم در فایل razor. متناظر، به این صورت خواهد بود:
@typeparam T @FormattedValue
بازخوردهای دوره
تبدیلگر تاریخ شمسی برای AutoMapper
ممنونم. دقیقا مشکل همین بود( LINQ to Objects ) . به این صورت اعمال کردم و خروجی به درستی نمایش داده شد :
return _mappingEngine.Map <List<UserViewModel>> (users.Skip(skipRecords) .Take(recordsPerPage) .Future().ToList());
مواردی را که در این ویدیو مشاهده خواهید کرد:
- Introduction to LINQ
- C# 3.0 Language Features
- LINQ to Objects
- Lambda Expressions
- LINQ to DataSets
- Getting Started with LINQ to SQL
- Additional LINQ to SQL Features
- LINQ to XML
- LINQ to Entities and the Entity Framework
دریافت فایل
ماخذ
عملگرهای تبدیل Conversion Operator
عملگرهای پرس و جوی تبدیل، توالیهایی را که از جنس <IEnumerable<T هستند، به انواع دیگر مجموعه تبدیل میکنند.
از عملگرهای پرس و جوی زیر میتوان برای تبدیل توالیها استفاده کرد :
عملگر OfType
این عملگر عناصری از توالی را که نوع آنها را مشخص میکنیم باز میگرداند.
امضاء عملگر پرس و جوی OfType به صورت زیر است :
همانطور که مشاهده میکنید توالی ورودی از یک نوع IEnumerable غیر جنریک میباشد. بدین معنی که عناصر توالی ورودی میتوانند از نوع دادههای مختلف باشند (توالی از اشیاء، از جنس Object).
خروجی مثال بالا :
عملگر OfType را میتوان بههمراه Strongly Typeها نیز استفاده کرد.
مثال :کد زیر یک ساختار سلسله مراتبی شیء گرا را نمایش میدهد:
کد زیر چگونگی استفاده از OfType را برای بدست آوردن یک زیر نوع (Subtype) مشخص، نشان میدهد (در این مثال، نوع WetIngredient):
خروجی مثال بالا :
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.
عملگر Cast
عملگر Cast همانند عملگر OfType رفتار میکند. این عملگر یک توالی ورودی را دریافت و بر اساس نوع مشخص شده، توالی خروجی را تولید میکند. همهی عناصر توالی ورودی به نوع مشخص شده Cast میشوند. اما بر عکس عملگر OfType که عناصری را که با نوع دادهی ما سازگاری نداشت، نادیده میگرفت، این عملگر در صورت عدم موفقیت در عملیات تغییر نقش (Cast)، یک استثناء را پرتاب میکند.
مثال :
با اجرای برنامهی فوق، خطای زیر را مشاهده خواهید کرد:
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
کلمهی کلیدی جایگزینی برای عملگر Cast، در عبارتهای جستجو وجود ندارد.این عملگر با استفاده از متغیر Range که در مطالب قبلی این سری معرفی شد، قابل پیاده سازی میباشد.
نکته: در مثال فوق تعریف صریح (Explicit) نوع داده، قبل از متغیر Range انجام شده است (معادل همان نوع داده در عملیات Cast).
عملگر ToArray
عملگر ToArray یک توالی ورودی را دریافت و یک توالی خروجی را به صورت آرایه تولید میکند. این عملگر باعث اجرای سریع پرس و جو میشود و رفتار پیش فرض LINQ را که اجرای با تاخیر میباشد، تحریف/بازنویسی (Override) میکند.
مثال: در این مثال یک توالی از نوع <IEnumerable<string به یک آرایه رشتهای تبدیل شده است (تبدیل لیست به آرایه).
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.
عملگر ToList
عملگر ToList همچون ToArray، اجرای با تاخیر را نادیده میگیرد. عملگر ToList همانطور که از نامش پیداست، توالی خروجی را بهصورت لیست مهیا میکند.
مثال:
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.
عملگر ToDictionary
این عملگر توالی ورودی را به یک دیکشنری جنریک تبدیل میکند (<Dictinary<TKey,TValue) .
سادهترین امضاء عملگر ToDictionary، یک عبارت Lambda میباشد. این عبارت Lambda نشان دهندهی یک تابع است که عنصر کلید(Key) را در دیکشنری، مشخص میکند.
مثال:
در کد بالا ، کلید دیکشنری نهایی، از نوع int میباشد که بر اساس Id کلاس Recipe تنظیم شده است. مقادیر (value) دیکشنری هم همان اشیاء از جنس کلاس Recipe میباشند.
خروجی مثال بالا:
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.
عملگر ToLookup
این عملگر رفتاری شبیه به عملگر ToDictionary را دارد، اما به جای تولید خروجی از نوع دیکشنری، نمونهای از جنس ILookUp را ایجاد میکند.
در کد زیر خروجی ایجاد شده توسط lookup دستورالعملها (Recipes) را بر حسب امتیاز آنها گروه بندی کرده است. در این مثال کلید، بر حسب Byte میباشد.
مثال :
خروجی مثال بالا:
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.
عملگرهای عناصر Element Operators
این عملگرها، یک توالی ورودی را دریافت و تنها یک عنصر از توالی ورودی و یا یک عنصر را به عنوان عنصر پیش فرض باز میگردانند. این نوع عملگرها توالی خروجی را تولید نمیکنند.
عملگر First
این عملگر اولین عنصر توالی را باز میگرداند.
مثال :
خروجی مثال بالا :
امضای دیگر این متد، امکان تعریف یک شرط را مهیا میکند. خروجی این حالت اولین عنصری است که شرط را تامین میکند. در کد زیر اولین عنصری که کالری آن برابر 150 باشد به خروجی ارسال میشود.
خروجی مثال بالا:
در زمان استفاده از عملگر First، اگر توالی ورودی هیچ عنصری نداشته باشد، یک استثناء رخ خواهد داد:
کد زیر نمونهای از این حالت است:
در زمان استفادهی از امضاء دیگر عملگر First، اگر هیچ عنصری شرط معرفی شدهی در پارامتر را تامین نکند، باز هم یک استثناء رخ خواهد داد:
کد زیر حالت فوق را نشان میدهد:
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.
عملگر FirstOrDefault
عملگر FirstOrDefalt همانند عملگر First عمل میکند، اما با این تفاوت که به جای پرتاب یک استثناء در شرایط معرفی شده در عملگر First، یک مقدار پیش فرض را بر اساس نوع عناصر توالی باز میگرداند. در صورتیکه توالی از نوع عددی باشد، مقدار 0 و اگر عناصر توالی از انواع ارجاعی باشند، مقدار Null و برای مقادیر منطقی، ارزش False بهعنوان مقادیر پیش فرض باز گردانده میشوند.
مثال :
خروجی مثال بالا :
پیاده سازی حالتی که هیچ یک از عناصر با شرط عملگر کطالبقت ندارند.
خروجی مثال بالا :
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.
عملگر Last
این عملگر آخرین عنصر توالی را باز میگرداند. همچون عملگر First، این عملگر نیز یک امضاء برای دریافت یک عبارت شرط یا پیش بینی دارد. این پیش بینی، آخرین عنصری را که شرط را تامین کند، باز میگرداند. باز هم مثل عملگر First، در صورتی که توالی هیچ عنصری نداشته باشد و یا عدم تامین شرط توسط عناصر توالی، استثنایی رخ خواهد داد.
مثال :
خروجی مثال بالا :
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.
عملگر LastOrDefault
این عملگر همچون عملگر FirstOrDefault عمل میکند. از بروز استثناء جلوگیری کرده و مقدار پیش فرض را به خروجی ارسال میکند.
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.
عملگر Single
عملگر Single ، تنها عنصر توالی ورودی را باز میگرداند.در صورتی که توالی ما بیش از یک عنصر داشته باشد و یا توالی هیچ عنصری نداشته باشد، یک استثناء رخ خواهد داد.
مثال :
خروجی مثال بالا :
خروجی مثال بالا :
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.
عملگر SingleOrDefault
عملگر SingleOrDefault همچون عملگر Single عمل میکند؛ اما با این تفاوت که اگر توالی هیچ عنصری نداشته باشد، مقدار پیش فرض نوع توالی، باز گردانده میشود و در صورتیکه هیچ عنصری شرط مشخص شده را تامین نکند، باز هم مقدار پیش فرض توالی، به جای رخ دادن استثناء باز گردانده میشود.
مثال : در این مثال هیچ عنصری با پیش بینی مشخص شده مطالبقت ندارد:
خروجی مثال بالا :
توجه داشته باشید که استثنائی رخ نداده است و مقدار پیش فرض انواع ارجاعی که Null میباشد باز گردانده شده است.
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.
عملگر ElementAt
عملگر ElementAt عنصری را در یک جایگاه مشخص شدهی در توالی، باز میگرداند.
مثال: در کد زیر سومین عنصر توالی ورودی انتخاب میشود:
خروجی مثال بالا :
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.
عملگر ElementAtOrDefualt
عملگر ElementAtOrDefualt نیز همچون عملگر ElementAt کار میکند؛ اما در صورت وارد کردن اندیسی بزرگتر از اندیس مجاز توالی، دیگر یک استثناء رخ نخواهد داد و یک مقدار پیش فرض، بر اساس نوع عناصر توالی باز گردانده میشود.
مثال :
خروجی مثال بالا:
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.
عملگر DefaultIfEmpty
عملگر DefaultIfEmpty یک توالی را دریافت کرده و به دو شکل عمل میکند:
1- اگر توالی شامل حداقل یک عنصر باشد، این توالی بدون هیچ تغییری به خروجی ارسال میشود.
2- اگر توالی هیچ عنصری نداشته باشد، توالی خروجی خالی نخواهد بود. در این حالت توالی خروجی تنها یک عضو دارد و آن هم مقدار پیش فرضی بر اساس نوع توالی میباشد.
مثال :
خروجی مثال بالا :
همانطور که میبینید توالی خروجی دقیقا شبیه توالی ورودی میباشد.
کد زیر حالت دوم معرفی شدهی در تعریف DefaultIfEmpty را نشان میدهد.
خروجی کد بالا :
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.
عملگرهای پرس و جوی تبدیل، توالیهایی را که از جنس <IEnumerable<T هستند، به انواع دیگر مجموعه تبدیل میکنند.
از عملگرهای پرس و جوی زیر میتوان برای تبدیل توالیها استفاده کرد :
- OfType
- Cast
- ToArray
- ToList
- ToDictionary
- ToLookup
عملگر OfType
این عملگر عناصری از توالی را که نوع آنها را مشخص میکنیم باز میگرداند.
امضاء عملگر پرس و جوی OfType به صورت زیر است :
public static IEnumerable<TResult> OfType<TResult>(this IEnumerable source)
در مثال زیر یک توالی IEnumerable (آرایهای از اشیاء)، از عناصر با نوع دادههای مختلفی را ایجاد کردهایم. عملگر OfType در اینجا کلیه عناصر از جنس (string) را باز میگرداند. توالی خروجی یک نوع IEnumerable جنریک است(در این مثال <IEnumerable<List).
مثال :IEnumerable input = new object[] { "Apple", 33, "Sugar", 44, 'a', new DateTime()}; IEnumerable<string> query = input.OfType<string>(); foreach (var item in query) { Console.WriteLine(item); }
Apple Sugar
مثال :کد زیر یک ساختار سلسله مراتبی شیء گرا را نمایش میدهد:
class Ingredient { public string Name { get; set; } } class DryIngredient : Ingredient { public int Grams { get; set; } } class WetIngredient : Ingredient { public int Millilitres { get; set; } }
IEnumerable<Ingredient> input = new Ingredient[] { new DryIngredient { Name = "Flour" }, new WetIngredient { Name = "Milk" }, new WetIngredient { Name = "Water" } }; IEnumerable<WetIngredient> query = input.OfType<WetIngredient>(); foreach (WetIngredient item in query) { Console.WriteLine(item.Name); }
Milk Water
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.
عملگر Cast
عملگر Cast همانند عملگر OfType رفتار میکند. این عملگر یک توالی ورودی را دریافت و بر اساس نوع مشخص شده، توالی خروجی را تولید میکند. همهی عناصر توالی ورودی به نوع مشخص شده Cast میشوند. اما بر عکس عملگر OfType که عناصری را که با نوع دادهی ما سازگاری نداشت، نادیده میگرفت، این عملگر در صورت عدم موفقیت در عملیات تغییر نقش (Cast)، یک استثناء را پرتاب میکند.
IEnumerable input = new object[] { "Apple", 33, "Sugar", 44, 'a', new DateTime() }; IEnumerable<string> query = input.Cast<string>(); foreach (string item in query) { Console.WriteLine(item); }
Unhandled Exception: System.InvalidCastException: Unable to cast object of type 'System.Int32' to type 'System.String'.
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
کلمهی کلیدی جایگزینی برای عملگر Cast، در عبارتهای جستجو وجود ندارد.این عملگر با استفاده از متغیر Range که در مطالب قبلی این سری معرفی شد، قابل پیاده سازی میباشد.
IEnumerable input = new object[]{ "Apple", "Sugar", "Flour" }; IEnumerable<string> query = from string i in input select i; foreach (var item in query) { Console.WriteLine(item); }
عملگر ToArray
عملگر ToArray یک توالی ورودی را دریافت و یک توالی خروجی را به صورت آرایه تولید میکند. این عملگر باعث اجرای سریع پرس و جو میشود و رفتار پیش فرض LINQ را که اجرای با تاخیر میباشد، تحریف/بازنویسی (Override) میکند.
مثال: در این مثال یک توالی از نوع <IEnumerable<string به یک آرایه رشتهای تبدیل شده است (تبدیل لیست به آرایه).
IEnumerable<string> input = new List<string> { "Apple", "Sugar", "Flour" }; string[] array = input.ToArray();
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.
عملگر ToList
عملگر ToList همچون ToArray، اجرای با تاخیر را نادیده میگیرد. عملگر ToList همانطور که از نامش پیداست، توالی خروجی را بهصورت لیست مهیا میکند.
مثال:
IEnumerable<string> input = new[] { "Apple", "Sugar", "Flour" }; List<string> list = input.ToList();
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.
عملگر ToDictionary
این عملگر توالی ورودی را به یک دیکشنری جنریک تبدیل میکند (<Dictinary<TKey,TValue) .
سادهترین امضاء عملگر ToDictionary، یک عبارت Lambda میباشد. این عبارت Lambda نشان دهندهی یک تابع است که عنصر کلید(Key) را در دیکشنری، مشخص میکند.
مثال:
class Recipe { public int Id { get; set; } public string Name { get; set; } public int Rating { get; set; } } IEnumerable<Recipe> recipes = new[] { new Recipe { Id = 1, Name = "Apple Pie", Rating = 5 }, new Recipe { Id = 2, Name = "Cherry Pie", Rating = 2 }, new Recipe { Id = 3, Name = "Beef Pie", Rating = 3 } }; Dictionary<int, Recipe> dict = recipes.ToDictionary(x => x.Id); foreach (KeyValuePair<int, Recipe> item in dict) { Console.WriteLine($"Key={item.Key}, Recipe={item.Value}"); }
خروجی مثال بالا:
Key=1, Recipe=Apple Pie Key=2, Recipe=Cherry Pie Key=3, Recipe=Beef Pie
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.
عملگر ToLookup
این عملگر رفتاری شبیه به عملگر ToDictionary را دارد، اما به جای تولید خروجی از نوع دیکشنری، نمونهای از جنس ILookUp را ایجاد میکند.
در کد زیر خروجی ایجاد شده توسط lookup دستورالعملها (Recipes) را بر حسب امتیاز آنها گروه بندی کرده است. در این مثال کلید، بر حسب Byte میباشد.
مثال :
class Recipe { public int Id { get; set; } public string Name { get; set; } public byte Rating { get; set; } } IEnumerable<Recipe> recipes = new[] { new Recipe { Id = 1, Name = "Apple Pie", Rating = 5 }, new Recipe { Id = 1, Name = "Banana Pie", Rating = 5 }, new Recipe { Id = 2, Name = "Cherry Pie", Rating = 2 }, new Recipe { Id = 3, Name = "Beef Pie", Rating = 3 } }; ILookup<byte, Recipe> look = recipes.ToLookup(x => x.Rating); foreach (IGrouping<byte, Recipe> ratingGroup in look) { byte rating = ratingGroup.Key; Console.WriteLine($"Rating {rating}"); foreach (var recipe in ratingGroup) { Console.WriteLine($" - {recipe.Name}"); } }
Rating 5 - Apple Pie - Banana Pie Rating 2 - Cherry Pie Rating 3 - Beef Pie
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.
عملگرهای عناصر Element Operators
این عملگرها، یک توالی ورودی را دریافت و تنها یک عنصر از توالی ورودی و یا یک عنصر را به عنوان عنصر پیش فرض باز میگردانند. این نوع عملگرها توالی خروجی را تولید نمیکنند.
عملگر First
این عملگر اولین عنصر توالی را باز میگرداند.
مثال :
Ingredient[] ingredients = { new Ingredient {Name = "Sugar", Calories = 500}, new Ingredient {Name = "Egg", Calories = 100}, new Ingredient {Name = "Milk", Calories = 150}, new Ingredient {Name = "Flour", Calories = 50}, new Ingredient {Name = "Butter", Calories = 500} }; Ingredient element = ingredients.First(); Console.WriteLine(element.Name);
Sugar
Ingredient[] ingredients = { new Ingredient {Name = "Sugar", Calories = 500}, new Ingredient {Name = "Egg", Calories = 100}, new Ingredient {Name = "Milk", Calories = 150}, new Ingredient {Name = "Flour", Calories = 50}, new Ingredient {Name = "Butter", Calories = 500} }; Ingredient element = ingredients.First(x=>x.Calories==150); Console.WriteLine(element.Name);
Milk
Unhandled Exception: System.InvalidOperationException: Sequence contains no elements
Ingredient[] ingredients = { }; Ingredient element = ingredients.First();
Unhandled Exception: System.InvalidOperationException: Sequence contains no matching element
Ingredient[] ingredients = { new Ingredient {Name = "Sugar", Calories = 500}, new Ingredient {Name = "Egg", Calories = 100}, new Ingredient {Name = "Milk", Calories = 150}, new Ingredient {Name = "Flour", Calories = 50}, new Ingredient {Name = "Butter", Calories = 500} }; Ingredient element = ingredients.First(x=>x.Calories==1500);
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.
عملگر FirstOrDefault
عملگر FirstOrDefalt همانند عملگر First عمل میکند، اما با این تفاوت که به جای پرتاب یک استثناء در شرایط معرفی شده در عملگر First، یک مقدار پیش فرض را بر اساس نوع عناصر توالی باز میگرداند. در صورتیکه توالی از نوع عددی باشد، مقدار 0 و اگر عناصر توالی از انواع ارجاعی باشند، مقدار Null و برای مقادیر منطقی، ارزش False بهعنوان مقادیر پیش فرض باز گردانده میشوند.
Ingredient[] ingredients = { }; Ingredient element = ingredients.FirstOrDefault(); Console.WriteLine(element == null);
True
Ingredient[] ingredients = { new Ingredient {Name = "Sugar", Calories = 500}, new Ingredient {Name = "Egg", Calories = 100}, new Ingredient {Name = "Milk", Calories = 150}, new Ingredient {Name = "Flour", Calories = 50}, new Ingredient {Name = "Butter", Calories = 500} }; Ingredient element = ingredients.FirstOrDefault(x=>x.Calories==1500); Console.WriteLine(element==null);
True
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.
عملگر Last
این عملگر آخرین عنصر توالی را باز میگرداند. همچون عملگر First، این عملگر نیز یک امضاء برای دریافت یک عبارت شرط یا پیش بینی دارد. این پیش بینی، آخرین عنصری را که شرط را تامین کند، باز میگرداند. باز هم مثل عملگر First، در صورتی که توالی هیچ عنصری نداشته باشد و یا عدم تامین شرط توسط عناصر توالی، استثنایی رخ خواهد داد.
Ingredient[] ingredients = { new Ingredient {Name = "Sugar", Calories = 500}, new Ingredient {Name = "Egg", Calories = 100}, new Ingredient {Name = "Milk", Calories = 150}, new Ingredient {Name = "Flour", Calories = 50}, new Ingredient {Name = "Butter", Calories = 500} }; Ingredient element = ingredients.Last(x=>x.Calories==500); Console.WriteLine(element.Name);
Flour
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.
عملگر LastOrDefault
این عملگر همچون عملگر FirstOrDefault عمل میکند. از بروز استثناء جلوگیری کرده و مقدار پیش فرض را به خروجی ارسال میکند.
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.
عملگر Single
عملگر Single ، تنها عنصر توالی ورودی را باز میگرداند.در صورتی که توالی ما بیش از یک عنصر داشته باشد و یا توالی هیچ عنصری نداشته باشد، یک استثناء رخ خواهد داد.
Unhandled Exception: System.InvalidOperationException: Sequence contains more than one matching element Unhandled Exception: System.InvalidOperationException: Sequence contains no matching element
Ingredient[] ingredients = { new Ingredient { Name = "Sugar", Calories = 500 } }; Ingredient element = ingredients.Single(); Console.WriteLine(element.Name);
Sugar
عملگر Single، یک امضاء دیگر نیز دارد که یک عبارت پیش بینی را میپذیرد. در صورتی که بیش از یک عنصر، با پیش بینی مطابقت داشته باشد و یا هیچ عنصری شرط پیش بینی را تامین نکند، استثنائی رخ خواهد داد.
Ingredient[] ingredients = { new Ingredient { Name = "Sugar", Calories = 500 }, new Ingredient {Name = "Butter", Calories = 150}, new Ingredient {Name = "Milk", Calories = 500} }; Ingredient element = ingredients.Single(x => x.Calories == 150); Console.WriteLine(element.Name);
Butter
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.
عملگر SingleOrDefault
عملگر SingleOrDefault همچون عملگر Single عمل میکند؛ اما با این تفاوت که اگر توالی هیچ عنصری نداشته باشد، مقدار پیش فرض نوع توالی، باز گردانده میشود و در صورتیکه هیچ عنصری شرط مشخص شده را تامین نکند، باز هم مقدار پیش فرض توالی، به جای رخ دادن استثناء باز گردانده میشود.
Ingredient[] ingredients = { new Ingredient { Name = "Sugar", Calories = 500 }, new Ingredient {Name = "Egg", Calories = 100}, new Ingredient {Name = "Milk", Calories = 50} }; Ingredient element = ingredients.SingleOrDefault(x => x.Calories == 9999); Console.WriteLine(element==null);
True
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.
عملگر ElementAt
عملگر ElementAt عنصری را در یک جایگاه مشخص شدهی در توالی، باز میگرداند.
مثال: در کد زیر سومین عنصر توالی ورودی انتخاب میشود:
Ingredient[] ingredients = { new Ingredient { Name = "Sugar", Calories = 500 }, new Ingredient {Name = "Egg", Calories = 100}, new Ingredient {Name = "Milk", Calories = 50} }; Ingredient element = ingredients.ElementAt(2); Console.WriteLine(element.Name);
Milk
باید دقت کرد که مقدار ارسالی به عملگر ElementAt، اندیسی با نقطهی آغاز صفر میباشد. بدین معنی که برای بدست آوردن اولین عنصر باید مقدار 0 را به عملگر ElementAt ارسال کرد. در صورتی که مقدار ارسالی با بازه اندیسهای عناصر توالی مطابقت نداشته باشد (بزرگتر از شماره اندیس آخرین عنصر توالی باشد) یک استثناء رخ خواهد داد.
System.ArgumentOutOfRangeException: Index was out of range. Must be non-negative and less than the size of the collection.
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.
عملگر ElementAtOrDefualt
عملگر ElementAtOrDefualt نیز همچون عملگر ElementAt کار میکند؛ اما در صورت وارد کردن اندیسی بزرگتر از اندیس مجاز توالی، دیگر یک استثناء رخ نخواهد داد و یک مقدار پیش فرض، بر اساس نوع عناصر توالی باز گردانده میشود.
Ingredient[] ingredients = { new Ingredient { Name = "Sugar", Calories = 500 }, new Ingredient {Name = "Egg", Calories = 100}, new Ingredient {Name = "Milk", Calories = 50} }; Ingredient element = ingredients.ElementAtOrDefault(5); Console.WriteLine(element==null);
True
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.
عملگر DefaultIfEmpty
عملگر DefaultIfEmpty یک توالی را دریافت کرده و به دو شکل عمل میکند:
1- اگر توالی شامل حداقل یک عنصر باشد، این توالی بدون هیچ تغییری به خروجی ارسال میشود.
2- اگر توالی هیچ عنصری نداشته باشد، توالی خروجی خالی نخواهد بود. در این حالت توالی خروجی تنها یک عضو دارد و آن هم مقدار پیش فرضی بر اساس نوع توالی میباشد.
مثال :
Ingredient[] ingredients = { new Ingredient { Name = "Sugar", Calories = 500 }, new Ingredient {Name = "Egg", Calories = 100}, new Ingredient {Name = "Milk", Calories = 50} }; IEnumerable<Ingredient> query = ingredients.DefaultIfEmpty(); foreach (Ingredient item in query) { Console.WriteLine(item.Name); }
Sugar Egg Milk
کد زیر حالت دوم معرفی شدهی در تعریف DefaultIfEmpty را نشان میدهد.
Ingredient[] ingredients = { }; IEnumerable<Ingredient> query = ingredients.DefaultIfEmpty(); foreach (Ingredient item in query) { Console.WriteLine(item == null); }
True
پیاده سازی توسط عبارتهای جستجو
معادل این عملگر، کلمهی کلیدی جدیدی در عبارتهای جستجو وجود ندارد و ترکیب دو روش میتواند خروجی دلخواه را تولید کند.