اشتراک‌ها
DocumentDB پایگاه داده NoSQL مایکروسافت
 Azure DocumentDB is a NoSQL document database service designed from the ground up to natively support JSON and JavaScript directly inside the database engine. It’s the right solution for applications that run in the cloud when predictable throughput, low latency, and flexible query are key. Microsoft consumer applications like MSN use DocumentDB in production to support millions of users.
DocumentDB پایگاه داده NoSQL مایکروسافت
اشتراک‌ها
طول عمر مدارک قبلی مایکروسافت تا یکسال دیگر تمدید شدند

Retirement of MCSA, MCSD, MCSE certifications and related exams extended

We know many of you are working toward completing your Microsoft Certified Solutions Associate (MCSA), Microsoft Certified Solutions Developer (MCSD), or Microsoft Certified Solutions Expert (MCSE) certification(s). We realize that the current environment could potentially hamper your ability to finish your certification before the original retirement date of June 30, 2020. To address this issue, we are extending the retirement date for these specific certifications to January 31, 2021 to give you more time to complete the exams and earn your certification. 

طول عمر مدارک قبلی مایکروسافت تا یکسال دیگر تمدید شدند
اشتراک‌ها
PostgreSQL 17 منتشر شد
PostgreSQL 17 Released — The big one is here. It's the newest major version of Postgres, and it takes a bigger step forward than even v16. Some of what’s new:
  • Overhauled memory management for vacuuming, resulting in significantly lower memory usage and running time. More on this here.
  • Incremental backup support.
  • Faster B-tree index scans.
  • MERGE enhancements, including view support.
  • New functions to extract elements from UUIDs.
  • WAL improvements – up to 2x write throughput on some workloads.
  • Improvements to SQL/JSON support, including JSON_TABLE.
  • Bulk loading improvements and perf improvements for COPY which gains the ON_ERROR ignore option to ignore errors.
  • Identity columns on partitioned tables.
PostgreSQL 17 منتشر شد
مطالب
C# 7 - Ref Returns and Ref Locals
C# 7 به همراه تغییرات قابل توجهی در مورد نحوه‌ی دریافت خروجی از متدها است که نمونه‌هایی از آن‌ها را مانند tuples و out variable، پیشتر بررسی کردیم. در ادامه تغییرات جدید دیگری را به نام ref locals و ref returns نیز بررسی خواهیم کرد و هدف از آن، کاهش تعداد بار کپی کردن مقادیر و یا اعمال dereferencing جهت بالا بردن کارآیی برنامه هستند.


انتقال توسط مقدار

اگر پارامتری به صورت value type تعریف شود، این مقدار درون متد، ایجاد شده و حافظه‌ای به آن اختصاص داده می‌شود و سپس در انتهای متد تخریب خواهد شد. بنابراین تغییری در مقدار آن، سبب انعکاس آن به فراخوان متد، نخواهد شد.
static void PassByValueSample()
{
    int a = 1;
    PassByValue(a);
    Console.WriteLine($"after the invocation of {nameof(PassByValue)}, {nameof(a)} = {a}");
}
 
static void PassByValue(int x)
{
    x = 2;
}
در این مثال متد PassByValue تنها یک کپی از مقدار متغیر a را دریافت می‌کند. بنابراین هر تغییری که درون متد PassByValue بر روی این مقدار دریافتی رخ دهد، به فراخوان آن منتقل نخواهد شد.


انتقال توسط ارجاع

برای بازگشت مقدار تغییر داده شده‌ی توسط یک متد، می‌توان یک نوع خروجی را برای آن تعریف کرد. راه دیگر آن تعریف یک پارامتر توسط واژه‌ی کلیدی ref است. پارامتری که به این روش تعریف شود، هم ارسال کننده‌ی مقدار و هم دریافت کننده‌ی تغییرات خواهد بود.
static void PassByReferenceSample()
{
    int a = 1;
    PassByReference(ref a);
    Console.WriteLine($"after the invocation of {nameof(PassByReference)}, {nameof(a)} = {a}");
}
 
static void PassByReference(ref int x)
{
    x = 2;
}
در این مثال متغیر x به مقدار متغیر a اشاره می‌کند. بنابراین هر تغییری که بر روی آن صورت گیرد، به متغیر a هم اعمال و منعکس خواهد شد.


متغیرهای out

با استفاده از واژه‌ی کلیدی ref، می‌توان یک مقدار را هم به تابع ارسال کرد و هم از آن دریافت نمود. اما اگر تنها قرار است مقداری از تابع بازگشت داده شود، می‌توان از متغیرهای out استفاده کرد.
static void OutSample()
{
    Out(out int a);
    Console.WriteLine($"after the invocation of {nameof(Out)}, {nameof(a)} = {a}");
}
 
static void Out(out int x)
{
    x = 2;
}
در حالت استفاده‌ی از واژه‌ی کلیدی out، نیازی به مقدار دهی اولیه‌ی متغیر ارسالی به متد نیست و در اینجا روش جدید تعریف متغیرهای out را در C# 7 نیز مشاهده می‌کنید که نیازی نیست تا ابتدا int a را تعریف کرد و سپس در متد Out آن‌را فراخوانی نمود. می‌توان کل عملیات را به صورت خلاصه در یک سطر ذکر کرد.
البته اگر تنها قرار است یک مقدار را از یک متد دریافت کنیم، بهتر است نوع خروجی متد را مشخص کرد و از آن استفاده نمود؛ بجای استفاده‌ی از متغیرهای out. یک نمونه کاربرد مفید متغیرهای out در خود فریم ورک و توسط متد TryParse وجود دارد:
if (int.TryParse("42", out var result))
{
   Console.WriteLine($"the result is {result}");
}


Ref Locals در C# 7

در C# 7، امکان تعریف متغیرهای محلی از نوع ref نیز وجود دارد:
 int x = 3;
ref int x1 = ref x;
x1 = 2;
Console.WriteLine($"local variable {nameof(x)} after the change: {x}");
در اینجا متغیر x1 دارای ارجاعی است به متغیر x. بنابراین تغییر مقدار x1، به متغیر x نیز منعکس خواهد شد.

باید دقت داشت که نمی‌توان یک مقدار را به یک ref variable نسبت داد:
 ref int i = sequence.Count();
به این ترتیب امکان اشتباه گرفتن بین value variables و reference variables توسط کامپایلر گوشزد خواهد شد:
 ref int number1 = null; // ERROR
ref int number2 = 42; // ERROR


Ref Returns در C# 7

در C# 7، واژه‌ی کلیدی ref را به همراه نوع خروجی نیز می‌توان بکار برد:
 static ref int ReturnByReference()
{
    int[] arr = { 1 };
    ref int x = ref arr[0];
    return ref x;
}
در این مثال ارجاعی به اولین عضو آرایه‌ی تعریف شده، به عنوان خروجی متد بازگشت داده می‌شود. همچنین می‌توان این کد را به صورت ساده‌تر ذیل نیز نوشت:
static ref int ReturnByReference2()
{
   int[] arr = { 1 };
   return ref arr[0];
}
باید دقت داشت که یک متغیر int محلی را نمی‌توان به صورت ref بازگشت داد. علت اینجا است که متغیر int یک value type است و در انتهای متد تخریب خواهد شد. بنابراین امکان بازگشت آن به صورت ref میسر نیست. اما آرایه‌ها reference type بوده و بر روی heap تشکیل می‌شوند. در این حالت متغیر int داخل آرایه را می‌توان به صورت ref بازگشت داد.

هرچند امکان بازگشت یک متغیر محلی int به صورت ref وجود ندارد، اما اگر این متغیر به صورت ref به تابع ارسال شده باشد، این امکان میسر است:
static ref int ReturnByReference3(ref int x)
{
    x = 2;
    return ref x;
}

چند نکته: امکان تعریف فیلد ref و یا خاصیت get;set دار از نوع ref وجود ندارد. اما تعریف خواصی که یک ref را بازگشت می‌دهند، میسر هستند:
class Thing1
{
    ref string _Text1; /* Error */
 
    ref string Text2 { get; set; } /* Error */
 
 
    string _text = "Text";
    ref string Text3 { get { return ref _text; } } // Properties that return a reference are allowed
}


مزیت کار با ref returns

ref return‌ها شاید آنچنان در کدهای روزمره‌ی #C بکارگرفته نشوند، اما نیاز به کدهای unsafe و کار مستقیم با pointers را به حداقل می‌رسانند و به آن می‌توان لقب safe pointer را اطلاق کرد؛ از این جهت که این کد هنوز هم یک managed code است و نه یک unsafe code.
private MyBigStruct[] array = new MyBigStruct[10];
private int current;
 
public ref MyBigStruct GetCurrentItem()
{
   return ref array[current];
}
مهم‌ترین مزیت این قابلیت جدید را در قطعه کد فوق ملاحظه می‌کنید. در طراحی بازی‌ها عموما استفاده‌ی از آرایه‌های بزرگ از پیش تخصیص داده شده‌ی structها بسیار مرسوم است (چون میزان مصرف حافظه‌ی کمتری را نسبت به نوع‌های ارجاعی دارند و فشار کمتری را به GC وارد می‌کنند). اکنون با معرفی این قابلیت، دیگر نیازی نیست تا مدام آرایه‌های بزرگی از structها را از قسمتی به قسمت دیگر کپی کرد و سپس بر روی عناصری از آن‌ها عملیاتی را انجام داد و مجددا این حاصل را به مکان مدنظر کپی کرد. در اینجا بدون کپی کردن value types می‌توان با ایجاد ارجاعی به آن‌ها، تغییرات مدنظر را به آن‌ها اعمال کرد.
مطالب
آشنایی با قابلیت FileStream اس کیوال سرور 2008 - قسمت دوم

در این قسمت نحوه‌ی فعال سازی قابلیت FileStream را بررسی خواهیم کرد و در قسمت بعدی نحوه‌ی دسترسی به آن‌را از طریق برنامه نویسی مرور می‌نمائیم.

فعال سازی قابلیت FileStream
همانند اکثر قابلیت‌های اس کیوال سرور، فعال سازی FileStream نیز حداقل به دو صورت استفاده از GUI و قابلیت‌های management studio میسر است و یا استفاده از دستورات T-SQL (و البته کتابخانه‌ی SMO یا همان محصور کننده‌ی توانایی‌های management studio نیز قابل استفاده است).

روش اول) استفاده از management studio
قابلیت FileStream به صورت پیش فرض غیرفعال است. برای فعال سازی آن به مسیر زیر مراجعه نمائید:

Start > All Programs > Microsoft SqlServer 2008 > Configuration Tools > SQL Server Configuration Manager

سپس در قسمت SQL Server services ، وهله مربوط به SQL Server را یافته، کلیک راست و به برگه خواص آن مراجعه کرده (شکل زیر) و قابلیت FileStream را فعال کنید:



گزینه‌های مختلف آن به شرح زیر هستند:
• Enable FileStream for transact-sql access : امکان استفاده از دستورات T-SQL را جهت دسترسی به فایل‌ها فعال می‌سازد (یا برعکس)
• Enable FileStream for File I/O streaming access : امکان دسترسی به فایل‌ها با استفاده از Win32 streaming access
• All remote clients to have streaming access to file stream data : اجازه‌ی دسترسی به کلاینت‌های راه دور جهت استفاده از قابلیت FileStream

مرحله بعد، فعال سازی سطح دسترسی به سرور است. به management studio مراجعه نمائید. سپس بر روی وهله سرور مورد نظر کلیک راست نموده و به خواص آن مراجعه کنید (شکل زیر). سپس در قسمت advanced سطح دسترسی را بر روی Full قرار دهید.



پس از این تنظیم به شما پیغام داده خواهد شد که باید دیتابیس سرور را یکبار راه اندازی مجدد نمائید تا تنظیمات مورد نظر، اعمال شوند.

در ادامه باید دیتابیسی را که نیاز است نوع داده FileStream را بپذیرد، تنظیم نمود.
بر روی دیتابیس مورد نظر کلیک راست کرده و در برگه خواص آن به گزینه‌ی Filegroups مراجعه کنید. سپس در اینجا یک گروه جدید را اضافه کرده ، نامی دلخواه را وارد نموده و سپس تیک مربوط به default بودن آن‌را نیز قرار دهید (شکل زیر):



سپس در همین برگه‌ی خواص دیتابیس که باز است، به گزینه‌ی Files مراجعه کنید. در اینجا سه کار را باید انجام دهید. ابتدا بر روی دکمه Add کلیک کرده و در قسمت logical name ردیف اضافه شده، نامی دلخواه را وارد کنید. سپس file type آن را بر روی FileStream قرار دهید. در ادامه به قسمت path در همین ردیف مراجعه نموده و مسیر ذخیره سازی را مشخص کنید. در پایان بر روی دکمه‌ی OK کلیک نمائید تا کار تنظیم دیتابیس به پایان رسد (شکل زیر):



روش دوم) استفاده از دستورات T-SQL
منهای قسمت تنظیمات SQL Server Configuration Manager که باید از طریق روش عنوان شده صورت گیرد، سایر موارد فوق را با استفاده از دستورات T-SQL نیز می‌توان انجام داد:

الف) تنظیم سطح دسترسی بر روی سرور

EXEC sp_configure filestream_access_level, 2 -- 0 : Disable , 1 : Transact Sql Access , 2 : Win IO Access
GO
RECONFIGURE
GO
ب) تنظیمات دیتابیس

اگر نیاز باشد دیتابیس جدیدی ایجاد شود: (ایجاد گروه فایل مربوطه و سپس تنظیمات مسیر آن)

CREATE DATABASE Test_Db
ON
PRIMARY ( NAME = TestDb1,
FILENAME = 'C:\DATA\Test_Db.mdf'),
FILEGROUP FileStreamGroup1 CONTAINS FILESTREAM( NAME = Testfsg1,
FILENAME = 'C:\DATA\Learning_DbStream')
LOG ON ( NAME = TestDbLog1,
FILENAME = 'C:\DATA\Test_Db.ldf')
GO

و یا ایجاد تغییرات بر روی دیتابیسی موجود: (ایجاد گروه فایل مخصوص و سپس افزودن فایل مربوطه و تنظیمات آن)

--add filegroup
alter database TestDb
Add FileGroup FileStreamFileGroup1 contains FileStream
go

--Add FileGroup To DB
alter database TestDB
add file
(
name = 'UserDocuments' ,
filename = 'C:\FileStream\UserDocuments'
) to filegroup FileStreamFileGroup1


تعریف جدولی آزمایشی به همراه فیلدی از نوع FileStream :
تا اینجا سرور و همچنین دیتابیس جهت پذیرش این نوع داده آماده شدند. اکنون نوبت به استفاده از آن است:

CREATE TABLE [tblFiles]
(
FileId UNIQUEIDENTIFIER NOT NULL ROWGUIDCOL UNIQUE DEFAULT(NEWID()),
Title NVARCHAR(255) NOT NULL,
SystemFile VARBINARY(MAX) FILESTREAM NULL
)
ON [PRIMARY] FILESTREAM_ON [fsg1]

توسط دستور T-SQL فوق جدولی که از نوع داده FileStream استفاده می‌کند، ایجاد خواهد شد. این جدول همانطور که مشخص است حتما باید دارای یک فیلد منحصربفرد باشد (ر.ک. مقاله قبل) و همچنین برچسب فایل استریم به فیلدی از نوع VARBINARY(MAX) نیز الصاق شده است. به علاوه گروه فایل آن نیز باید به صورت صریح مشخص گردد؛ که در مثال ما مطابق تصاویر به fsg1 تنظیم شده بود.

ادامه دارد ...

اشتراک‌ها
خلاصه‌ای از آمارهای بررسی محبوب‌ترین زبان‌های برنامه نویسی در سال 2024

The most popular programming languages in 2024 (and what that even means)

We aggregated data from nine different rankings to produce the ZDNET Index of Programming Language Popularity. Here's which languages came out on top and what to make of this information.

خلاصه‌ای از آمارهای بررسی محبوب‌ترین زبان‌های برنامه نویسی در سال 2024
اشتراک‌ها
مقدمه ای کوتاه بر REST

Perhaps you’ve seen the term REST being thrown around lately and have been a little curious what it’s all about. If that’s the case, or you know a little about it but never used it, this article is for you. Today I’m going to give a small overview of what REST services are, and why it’s awesome. 

مقدمه ای کوتاه بر REST
مطالب
نوشتن آزمون‌های واحد به کمک کتابخانه‌ی Moq - قسمت اول - معرفی
گاهی از اوقات، برای نوشتن آزمون‌های واحد، ایزوله سازی قسمتی که می‌خواهیم آن‌را بررسی کنیم، از سایر قسمت‌های سیستم مشکل می‌شود. برای مثال اگر در کلاسی کار اتصال به بانک اطلاعاتی صورت می‌گیرد و قصد داریم برای آن آزمون واحد بنویسیم، اما قرار نیست که الزاما با بانک اطلاعاتی کار کنیم، در این حالت نیاز به یک نمونه‌ی تقلیدی یا Mock از بانک اطلاعاتی را خواهیم داشت، تا کار دسترسی به بانک اطلاعاتی را شبیه سازی کند. در این سری با استفاده از کتابخانه‌ی بسیار معروف Moq (ماک‌یو تلفظ می‌شود؛ گاهی از اوقات هم ماک)، کار ایزوله سازی کلاس‌ها را انجام خواهیم داد، تا بتوانیم آن‌ها را مستقل از هم آزمایش کنیم.


Mocking چیست؟

فرض کنید برنامه‌ای را داریم که از تعدادی کلاس تشکیل شده‌است. در این بین می‌خواهیم تعدادی از آن‌ها را به صورت ایزوله‌ی از کل سیستم آزمایش کنیم. البته باید درنظر داشت که این کلاس‌ها در حین اجرای واقعی برنامه، از تعدادی وابستگی خاص در همان سیستم استفاده می‌کنند. برای مثال کلاسی در این بین برای بررسی میزان اعتبار مالی یک کاربر، نیاز دارد تا با یک وب سرویس خارجی کار کند. اما چون می‌خواهیم این کلاس را به صورت ایزوله‌ی از کل سیستم آزمایش کنیم، اینبار بجای استفاده‌ی از وابستگی واقعی این کلاس، آن وابستگی را با یک نمونه‌ی تقلیدی یا Mock object در اینجا، جایگزین می‌کنیم.
بنابراین Mocking به معنای جایگزین کردن یک وابستگی واقعی سیستم که در زمان اجرای آن مورد استفاده قرار می‌گیرد، با نمونه‌ی تقلیدی مختص زمان آزمایش برنامه، جهت بالابردن سهولت نوشتن آزمون‌های واحد است.


دلایل و مزایای استفاده‌ی از Mocking

- یکی از مهم‌ترین دلایل استفاده‌ی از Mocking، کاهش پیچیدگی تنظیمات اولیه‌ی نوشتن آزمون‌های واحد است. برای مثال اگر در برنامه‌ی خود از تزریق وابستگی‌ها استفاده می‌کنید و کلاسی دارای چندین وابستگی تزریق شده‌ی به آن است، برای آزمایش این کلاس نیاز به تدارک تمام این وابستگی‌ها را خواهید داشت تا بتوان این کلاس را وهله سازی کرد و همچنین برنامه را نیز کامپایل نمود. اما در این بین ممکن است آزمایش متدی در همان کلاس، الزاما از تمام وابستگی‌های تزریق شده‌ی در یک کلاس استفاده نکند. در این حالت، Mocking می‌تواند تنظیمات پیچیده‌ی وهله سازی این کلاس را به حداقل برساند.
- Mocking می‌تواند سبب افزایش سرعت اجرای آزمون‌های واحد نیز شود. برای مثال با تقلید سرویس‌های خارجی مورد استفاده‌ی در برنامه (هر عملی که از مرزهای سیستم رد شود مانند کار با شبکه، بانک اطلاعاتی، فایل سیستم و غیره)، می‌توان میزان I/O و همچنین زمان صرف شده‌ی به آن‌را به حداقل رساند.
- از mock objects می‌توان برای رهایی از مشکلات کار با مقادیر غیرمشخص استفاده کرد. برای مثال اگر در کدهای خود از DateTime.Now استفاده می‌کنید یا اعداد اتفاقی و امثال آن، هربار که آزمون‌های واحد را اجرا می‌کنیم، خروجی متفاوتی را دریافت کرده و بسیاری از آزمون‌های نوشته شده با مشکل مواجه می‌شوند. به کمک mocking می‌توان بجای این مقادیر غیرمشخص، یک مقدار ثابت و مشخص را بازگشت دهد.
- چون به سادگی می‌توان mock objects را تهیه کرد، می‌توان کار توسعه و آزمایش برنامه را پیش از به پایان رسیدن پیاده سازی اصلی سرویس‌های مدنظر، همینقدر که اینترفیس آن سرویس مشخص باشد، شروع کرد که می‌تواند برای کارهای تیمی بسیار مفید باشد.
- اگر وابستگی مورد استفاده ناپایدار و یا غیرقابل پیش بینی است، می‌توان توسط mocking به یک نمونه‌ی قابل پیش بینی و پایدار مخصوص آزمون‌های برنامه رسید.
- اگر وابستگی خارجی مورد استفاده به ازای هر بار استفاده، هزینه‌ای را شارژ می‌کند، می‌توان توسط mocking، هزینه‌ی آزمون‌های برنامه را کاهش داد.


Unit test چیست؟

بدیهی است در کنار آزمایش ایزوله‌ی قسمت‌های مختلف برنامه توسط mocking، باید کل برنامه را جهت بررسی دستیابی به نتایج واقعی نیز آزمایش کرد که به این نوع آزمون‌ها، آزمون یکپارچگی (Integration Tests)، API Tests ،UI Tests و غیره می‌گویند که در کنار Unit tests ما حضور خواهند داشت. بنابراین اکنون این سؤال مطرح می‌شود که یک Unit چیست؟
در برنامه‌ای که از چندین کلاس تشکیل می‌شود، به یک کلاس، یک Unit گفته می‌شود. همچنین اگر در این سیستم، دو یا چند کلاس با هم کار می‌کنند (کلاسی که از چندین وابستگی استفاده می‌کند)، این‌ها با هم نیز یک Unit را تشکیل دهند. بنابراین تعریف Unit بستگی به نحوه‌ی درک عملکرد یک سیستم و تعامل اجزای آن با هم دارد.


واژه‌های متناظر با Mock objects

در حین مطالعه‌ی منابع مرتبط با آزمون‌های واحد ممکن است با این واژه‌های تقریبا مشابه مواجه شوید: fakes ،stubs ،dummies و mocks. اما تفاوت آن‌ها در چیست؟
- Fakes در حقیقت یک نمونه پیاده سازی واقعی، اما غیرمناسب محیط واقعی و اصلی پروژه‌است. برای نمونه EF Core به همراه یک نمونه in-memory database هم هست که دقیقا با مفهوم Fakes تطابق دارد.
- از Dummies صرفا جهت تهیه‌ی پارامترهای مورد نیاز برای اجرای یک آزمایش استفاده می‌شوند. این پارامترها، هیچگاه در آزمایش‌های انجام شده مورد استفاده قرار نمی‌گیرند.
- از Stubs برای ارائه‌ی پاسخ‌هایی مشخص به فراخوان‌ها استفاده می‌شود. برای مثال یک متد یا خاصیت، دقیقا چه چیزی را باید بازگشت دهند.
- از Mocks برای بررسی تعامل اجزای مختلف در حال آزمایش استفاده می‌شود. آیا متدی یا خاصیتی مورد استفاده قرار گرفته‌است یا خیر؟

باید درنظر داشت که زمانیکه یک شیء Mock را توسط کتابخانه‌ی Moq تهیه می‌کنیم، هر سه مفهوم stubs ،dummies و mocks را با هم به همراه دارد. به همین جهت در این سری زمانیکه به یک mock object اشاره می‌شود، هر سه مفهوم مدنظر هستند.

واژه‌ی دیگری که ممکن است در این گروه زیاد مشاهده شود، «Test double» نام دارد که ترکیب هر 4 مورد fakes ،stubs ،dummies و mocks می‌باشد. در کل هر زمانیکه یک شیء مورد استفاده‌ی در زمان اجرای برنامه را جهت آزمایش ساده‌تر آن جایگزین می‌کنید، یک Test double را ایجاد کرده‌اید.


بررسی ساختار برنامه‌ای که می‌خواهیم آن‌را آزمایش کنیم

در این سری قصد داریم یک برنامه‌ی وام دهی را آزمایش کنیم که قسمت‌های مختلف آن دارای وابستگی‌های خاصی می‌باشند. ساختار این برنامه را در ادامه مشاهده می‌کنید:


موجودیت‌های برنامه‌ی وام دهی
namespace Loans.Entities
{
    public class Applicant
    {
        public int Id { set; get; }

        public string Name { set; get; }

        public int Age { set; get; }

        public string Address { set; get; }

        public decimal Salary { set; get; }
    }
}

namespace Loans.Entities
{
    public class LoanProduct
    {
        public int Id { set; get; }

        public string ProductName { set; get; }

        public decimal InterestRate { set; get; }
    }
}

namespace Loans.Entities
{
    public class LoanApplication
    {
        public int Id { set; get; }

        public LoanProduct Product { set; get; }

        public LoanAmount Amount { set; get; }

        public Applicant Applicant { set; get; }

        public bool IsAccepted { set; get; }
    }

    public class LoanAmount
    {
        public string CurrencyCode { get; set; }

        public decimal Principal { get; set; }
    }
}

مدل‌های برنامه‌ی وام دهی

namespace Loans.Models
{
    public class IdentityVerificationStatus
    {
        public bool Passed { get; set; }
    }
}

سرویس‌های برنامه‌ی وام دهی

using Loans.Models;

namespace Loans.Services.Contracts
{
    public interface IIdentityVerifier
    {
        void Initialize();

        bool Validate(string applicantName, int applicantAge, string applicantAddress);

        void Validate(string applicantName, int applicantAge, string applicantAddress, out bool isValid);

        void Validate(string applicantName, int applicantAge, string applicantAddress,
            ref IdentityVerificationStatus status);
    }
}

namespace Loans.Services.Contracts
{
    public interface ICreditScorer
    {
        int Score { get; }

        void CalculateScore(string applicantName, string applicantAddress);
    }
}

using System;
using Loans.Entities;
using Loans.Services.Contracts;

namespace Loans.Services
{
    public class LoanApplicationProcessor
    {
        private const decimal MinimumSalary = 1_500_000_0;
        private const int MinimumAge = 18;
        private const int MinimumCreditScore = 100_000;

        private readonly IIdentityVerifier _identityVerifier;
        private readonly ICreditScorer _creditScorer;

        public LoanApplicationProcessor(
            IIdentityVerifier identityVerifier,
            ICreditScorer creditScorer)
        {
            _identityVerifier = identityVerifier ?? throw new ArgumentNullException(nameof(identityVerifier));
            _creditScorer = creditScorer ?? throw new ArgumentNullException(nameof(creditScorer));
        }

        public bool Process(LoanApplication application)
        {
            application.IsAccepted = false;

            if (application.Applicant.Salary < MinimumSalary)
            {
                return application.IsAccepted;
            }

            if (application.Applicant.Age < MinimumAge)
            {
                return application.IsAccepted;
            }

            _identityVerifier.Initialize();

            var isValidIdentity = _identityVerifier.Validate(
                application.Applicant.Name, application.Applicant.Age, application.Applicant.Address);

            if (!isValidIdentity)
            {
                return application.IsAccepted;
            }

            _creditScorer.CalculateScore(application.Applicant.Name, application.Applicant.Address);
            if (_creditScorer.Score < MinimumCreditScore)
            {
                return application.IsAccepted;
            }

            application.IsAccepted = true;
            return application.IsAccepted;
        }
    }
}

using System;
using Loans.Models;
using Loans.Services.Contracts;

namespace Loans.Services
{
    public class IdentityVerifierServiceGateway : IIdentityVerifier
    {
        public DateTime LastCheckTime { get; private set; }

        public void Initialize()
        {
            // Initialize connection to external service
        }

        public bool Validate(string applicantName, int applicantAge, string applicantAddress)
        {
            Connect();
            var isValidIdentity = CallService(applicantName, applicantAge, applicantAddress);
            LastCheckTime = DateTime.Now;
            Disconnect();

            return isValidIdentity;
        }

        private void Connect()
        {
            // Open connection to external service
        }

        private bool CallService(string applicantName, int applicantAge, string applicantAddress)
        {
            // Make call to external service, interpret the response, and return result

            return false; // Simulate result for demo purposes
        }

        private void Disconnect()
        {
            // Close connection to external service
        }

        public void Validate(string applicantName, int applicantAge, string applicantAddress, out bool isValid)
        {
            throw new NotImplementedException();
        }

        public void Validate(string applicantName, int applicantAge, string applicantAddress,
            ref IdentityVerificationStatus status)
        {
            throw new NotImplementedException();
        }
    }
}
توضیحات:
هدف از این برنامه، درخواست یک وام جدید است. Application در اینجا به معنای درخواست یا فرم جدید است و Applicant نیز شخصی است که این درخواست را داده‌است.
در اینجا بیشتر تمرکز ما بر روی کلاس LoanApplicationProcessor است که دارای دو وابستگی تزریق شده‌ی به آن نیز می‌باشد:
        public LoanApplicationProcessor(
            IIdentityVerifier identityVerifier,
            ICreditScorer creditScorer)
        {
            _identityVerifier = identityVerifier ?? throw new ArgumentNullException(nameof(identityVerifier));
            _creditScorer = creditScorer ?? throw new ArgumentNullException(nameof(creditScorer));
        }
از این وابستگی‌ها برای تصدیق هویت درخواست کننده و همچنین بررسی میزان اعتبار او استفاده می‌شود.
تمام این منطق نیز در متد Process آن قابل مشاهده‌است که هدف اصلی آن، بررسی قابل پذیرش بودن درخواست یک وام جدید است.


نوشتن اولین تست، برای برنامه‌ی وام دهی

در اولین تصویر این قسمت، پروژه‌ی class library دومی را نیز به نام Loans.Tests مشاهده می‌کنید. فایل csproj آن به صورت زیر برای کار با MSTest تنظیم شده‌است:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk">
  <PropertyGroup>
    <TargetFramework>netcoreapp2.2</TargetFramework>
  </PropertyGroup>
  <ItemGroup>
    <ProjectReference Include="..\Loans\Loans.csproj" />
  </ItemGroup>
  <ItemGroup>
    <PackageReference Include="Microsoft.NET.Test.Sdk" Version="16.3.0" />
    <PackageReference Include="MSTest.TestAdapter" Version="2.0.0" />
    <PackageReference Include="MSTest.TestFramework" Version="2.0.0" />    
  </ItemGroup>
</Project>
که در آن ارجاعی به پروژه‌ی Loans.csproj و همچنین وابستگی‌های MSTest، تنظیم شده‌اند.

اکنون اولین آزمون واحد ما در کلاس جدید LoanApplicationProcessorShould چنین شکلی را پیدا می‌کند:
using Loans.Entities;
using Loans.Services;
using Microsoft.VisualStudio.TestTools.UnitTesting;

namespace Loans.Tests
{
    [TestClass]
    public class LoanApplicationProcessorShould
    {
        [TestMethod]
        public void DeclineLowSalary()
        {
            var product = new LoanProduct {Id = 99, ProductName = "Loan", InterestRate = 5.25m};
            var amount = new LoanAmount {CurrencyCode = "Rial", Principal = 2_000_000_0};
            var applicant =
                new Applicant {Id = 1, Name = "User 1", Age = 25, Address = "This place", Salary = 1_100_000_0};
            var application = new LoanApplication {Id = 42, Product = product, Amount = amount, Applicant = applicant};
            var processor = new LoanApplicationProcessor(null, null);
            processor.Process(application);

            Assert.IsFalse(application.IsAccepted);
        }
    }
}
در حین کار با MSTest، کلاس آزمون واحد باید به ویژگی TestClass و متدهای public void آن به ویژگی TestMethod مزین شوند تا توسط این فریم‌ورک آزمون واحد شناسایی شده و مورد آزمایش قرار گیرند.
در این آزمایش، شخص درخواست کننده، حقوق کمی دارد و می‌خواهیم بررسی کنیم که آیا LoanApplicationProcessor می‌تواند آن‌را بر اساس مقدار MinimumSalary، رد کند یا خیر؟
public class LoanApplicationProcessor
{
    private const decimal MinimumSalary = 1_500_000_0;

در حین وهله سازی LoanApplicationProcessor، دو وابستگی آن به null تنظیم شده‌اند؛ چون می‌دانیم که بررسی MinimumSalary پیش از سایر بررسی‌ها صورت می‌گیرد و اساسا در این آزمایش، نیازی به این وابستگی‌ها نداریم.
اما اگر سعی در اجرای این آزمایش کنیم (برای مثال با اجرای دستور dotnet test در خط فرمان)، آزمایش اجرا نشده و با استثنای زیر مواجه می‌شویم:
Test method Loans.Tests.LoanApplicationProcessorShould.DeclineLowSalary threw exception:
System.ArgumentNullException: Value cannot be null.
Parameter name: identityVerifier
چون در سازنده‌ی کلاس LoanApplicationProcessor، در صورت نال بودن وابستگی‌های دریافتی، یک استثناء صادر می‌شود. بنابراین ذکر آن‌ها الزامی است:
        public LoanApplicationProcessor(
            IIdentityVerifier identityVerifier,
            ICreditScorer creditScorer)
        {
            _identityVerifier = identityVerifier ?? throw new ArgumentNullException(nameof(identityVerifier));
            _creditScorer = creditScorer ?? throw new ArgumentNullException(nameof(creditScorer));
        }


نصب کتابخانه‌ی Moq جهت برآورده کردن وابستگی‌های کلاس LoanApplicationProcessor

در این آزمایش چون وجود وابستگی‌های در سازنده‌ی کلاس، برای ما اهمیتی ندارند و همچنین ذکر آن‌ها نیز الزامی است، می‌خواهیم توسط کتابخانه‌ی Moq، دو نمونه‌ی تقلیدی از آن‌ها را تهیه کرده (همان dummies که پیشتر معرفی شدند) و جهت برآورده کردن بررسی صورت گرفته‌ی در سازنده‌ی کلاس LoanApplicationProcessor، آن‌ها را ارائه کنیم.
کتابخانه‌ی بسیار معروف Moq، با پروژه‌های مبتنی بر NETFramework 4.5. و همچنین NETStandard 2.0. به بعد سازگار است و برای نصب آن، می‌توان یکی از دو دستور زیر را صادر کرد:
> dotnet add package Moq
> Install-Package Moq

اما چرا کتابخانه‌ی Moq؟
کتابخانه‌ی Moq این اهداف را دنبال می‌کند: ساده‌است، به شدت کاربردی‌است و همچنین strongly typed است. این کتابخانه سورس باز بوده و تعداد بار دانلود بسته‌ی نیوگت آن میلیونی است.


پس از نصب آن، اولین آزمایشی را که نوشتیم، به صورت زیر اصلاح می‌کنیم:
using Loans.Entities;
using Loans.Services;
using Loans.Services.Contracts;
using Microsoft.VisualStudio.TestTools.UnitTesting;
using Moq;

namespace Loans.Tests
{
    [TestClass]
    public class LoanApplicationProcessorShould
    {
        [TestMethod]
        public void DeclineLowSalary()
        {
            var product = new LoanProduct {Id = 99, ProductName = "Loan", InterestRate = 5.25m};
            var amount = new LoanAmount {CurrencyCode = "Rial", Principal = 2_000_000_0};
            var applicant =
                new Applicant {Id = 1, Name = "User 1", Age = 25, Address = "This place", Salary = 1_100_000_0};
            var application = new LoanApplication {Id = 42, Product = product, Amount = amount, Applicant = applicant};

            var mockIdentityVerifier = new Mock<IIdentityVerifier>();
            var mockCreditScorer = new Mock<ICreditScorer>();

            var processor = new LoanApplicationProcessor(mockIdentityVerifier.Object, mockCreditScorer.Object);
            processor.Process(application);

            Assert.IsFalse(application.IsAccepted);
        }
    }
}
در اینجا بجای ارسال null به سازنده‌ی کلاس LoanApplicationProcessor، جهت برآورده کردن مقدار پیش‌فرض پارامترهای آن و کامپایل شدن برنامه، نمونه‌های تقلیدی دو وابستگی مورد نیاز آن‌را تهیه و به آن ارسال کرده‌ایم.
کار با ذکر new Mock شروع شده و آرگومان جنریک آن‌را از نوع وابستگی‌هایی که نیاز داریم، مقدار دهی می‌کنیم. سپس خاصیت Object آن، امکان دسترسی به این شیء تقلید شده را میسر می‌کند.
اکنون اگر مجددا این آزمون واحد را اجرا کنیم، مشاهده خواهیم کرد که بجای صدور استثناء، با موفقیت به پایان رسیده‌است:



گاهی از اوقات جایگزین کردن یک وابستگی null با نمونه‌ی Mock آن کافی نیست

در مثالی که بررسی کردیم، اشیاء mock، کار برآورده کردن نیازهای ابتدایی آزمایش را انجام داده و سبب اجرای موفقیت آمیز آن شدند؛ اما همیشه اینطور نیست:
using Loans.Entities;
using Loans.Services;
using Loans.Services.Contracts;
using Microsoft.VisualStudio.TestTools.UnitTesting;
using Moq;

namespace Loans.Tests
{
    [TestClass]
    public class LoanApplicationProcessorShould
    {        
        [TestMethod]
        public void Accept()
        {
            var product = new LoanProduct {Id = 99, ProductName = "Loan", InterestRate = 5.25m};
            var amount = new LoanAmount {CurrencyCode = "Rial", Principal = 2_000_000_0};
            var applicant =
                new Applicant {Id = 1, Name = "User 1", Age = 25, Address = "This place", Salary = 1_500_000_0};
            var application = new LoanApplication {Id = 42, Product = product, Amount = amount, Applicant = applicant};

            var mockIdentityVerifier = new Mock<IIdentityVerifier>();
            var mockCreditScorer = new Mock<ICreditScorer>();

            var processor = new LoanApplicationProcessor(mockIdentityVerifier.Object, mockCreditScorer.Object);
            processor.Process(application);

            Assert.IsTrue(application.IsAccepted);
        }
    }
}
تفاوت این آزمایش جدید با قبلی، در دو مورد است: مقدار Salary به MinimumSalary تنظیم شده‌است و در آخر Assert.IsTrue را داریم.
اگر این آزمایش را اجرا کنیم، با شکست مواجه خواهد شد. علت اینجا است که هرچند در حال استفاده‌ی از دو mock object به عنوان وابستگی‌های مورد نیاز هستیم، اما تنظیمات خاصی را بر روی آن‌ها انجام نداده‌ایم و به همین جهت خروجی مناسبی را در اختیار LoanApplicationProcessor قرار نمی‌دهند. برای مثال مرحله‌ی بعدی بررسی اعتبار شخص در کلاس LoanApplicationProcessor، فراخوانی سرویس identityVerifier و متد Validate آن است که خروجی آن بر اساس کدهای فعلی، همیشه false است:
_identityVerifier.Initialize();
var isValidIdentity = _identityVerifier.Validate(
    application.Applicant.Name, application.Applicant.Age, application.Applicant.Address);
در قسمت بعدی، کار تنظیم اشیاء mock را انجام خواهیم داد.

کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: MoqSeries-01.zip
اشتراک‌ها
گردهمایی‌های مجازی توسعه دهنده‌ها

Virtual Events for Developers

While in-person conferences and events may be cancelled, there are still many online opportunities for you to stay connected. Browse the full list of virtual events to continue to grow your skills as a developer, contribute to interesting projects, and meet like-minded developers around the world.
 

گردهمایی‌های مجازی توسعه دهنده‌ها