معرفی DNTBreadCrumb
- Explicit
- Implicit
کامپایلر JIT
همانطور که در تصویر فوق مشاهده میکنید، سورس کد توسط کامپایلر دات نت به exe و یا dll کامپایل میشود. کامپایلر JIT تنها متدهایی را که در زمان اجرا(runtime) فراخوانی میشوند را کامپایل میکند. در دات نت فریم ورک سه نوع JIT Compilation داریم:
Normal JIT Compilation
در این نوع کامپایل، متدها در زمان فراخوانی در زمان اجرا کامپایل میشوند. بعد از اجرا، متد داخل حافظه ذخیره میشود. به متدهای ذخیره شده در حافظه jitted گفته میشود. دیگر نیازی به کامپایل متد jit شده نیست. در فراخوانی بعدی، متد مستقیماً از حافظه کش در دسترس خواهد بود.
Econo JIT Compilation
این نوع کامپایل شبیه به حالت Normal JIT است با این تفاوت که متدها بلافاصله بعد از اجرا از حافظه حذف میشوند.
Pre-JIT Compilation
یکی دیگر از حالتهای کامپایل برنامههای دات نتی Pre-JIT Compilation می باشد. در این حالت به جای متدهای مورد استفاده، کل اسمبلی کامپایل میشود. در دات نت میتوان اینکار را توسط Ngen.exe یا (Native Image Generator) انجام داد. تمام دستورالعملهای CIL قبل از اجرا به کد محلی(Native Code) کامپایل میشوند. در این حالت runtime میتواند از native images به جای کامپایلر JIT استفاده کند. این نوع کامپایل عملیات تولید کد را در زمان اجرای برنامه به زمان Installation منتقل میکند، در اینصورت برنامه نیاز به یک Installer برای اینکار دارد.
Multicore JIT
در دات نت فریم ورک 4.5 یک راه حل جایگزین دیگر برای بهینه سازی و بهبود سرعت اجرای برنامههای دات نت وجود دارد. همانطور که عنوان شد Ngen.exe برای در دسترس بودن نیاز به Installer برای برنامه دارد. توسط Multicore JIT متدها بر روی دو هسته به صورت موازی کامپایل میشوند، در اینصورت میتوانید تا 50 درصد از JIT Time صرفه جویی کنید.
Multicore JIT همچنین میتواند باعث بهبود سرعت در برنامههای WPF شود. در نمودار زیر میتوانید حالتهای استفاده و عدم استفاده از Multicore JIT را در سه برنامه WPF نوشته شده مشاهده کنید.
Multicore JIT در عمل
Multicore JIT از دو مد عملیاتی استفاده میکند: مد ثبت(Recording mode)، مد بازپخش(Playback mode)
در حالت ثبت کامپایلر JIT هر متدی که نیاز به کامپایل داشته باشد را رکورد میکند. بعد از اینکه CLR تعیین کند که اجرای برنامه به اتمام رسیده است، تمام متدهایی که اجرا شده اند را به صورت یک پروفایل بر روی دیسک ذخیره میکند.
هنگامیکه Multicore JIT فعال میشود، با اولین اجرای برنامه، حالت ثبت مورد استفاده قرار میگیرد. در اجراهای بعدی، از حالت بازپخش استفاده میشود. حالت بازپخش پروفایل را از طریق دیسک بارگیری کرده، و قبل از اینکه این اطلاعات توسط ترد اصلی مورد استفاده قرار گیرد، از آنها برای تفسیر (کامپایل) متدها در پیشزمینه استفاده میکند.
در نتیجه، ترد اصلی به کامپایل دیگری نیاز ندارد، در این حالت سرعت اجرای برنامه بیشتر میشود. حالتهای ثبت و بازپخش تنها برای کامپیوترهایی با چندین هسته فعال میباشند.
استفاده از Multicore JIT
در برنامههای 4.5 ASP.NET و 5 Silverlight به صورت پیش فرض این ویژگی فعال میباشد. ازآنجائیکه این برنامهها hosted application هستند؛ در نتیجه فضای مناسبی برای ذخیره سازی پروفایل در این نوع برنامهها موجود میباشد. اما برای برنامههای Desktop این ویژگی باید فعال شود. برای اینکار کافی است دو خط زیر را به نقطه شروع برنامه تان اضافه کنید:
public App() { ProfileOptimization.SetProfileRoot(@"C:\MyAppFolder"); ProfileOptimization.StartProfile("Startup.Profile"); }
توسط متد SetProfileRoot میتوانیم مسیر ذخیره سازی پروفایل JIT را مشخص کنیم. در خط بعدی نیز توسط متد StartProfile نام پروفایل را برای فعال سازی Multicore JIT تعیین میکنیم. در این حالت در اولین اجرای برنامه پروفایلی وجود ندارد، Multicore JIT در حالت ثبت عمل میکند و پروفایل را در مسیر تعیین شده ایجاد میکند. در دومین بار اجرای برنامه CRL پروفایل را از اجرای قبلی برنامه بارگذاری میکند؛ در این حالت Multicore JIT به صورت بازپخش عمل میکند.
همانطور که عنوان شد در برنامههای ASP.NET 4.5 و Silverlight 5 قابلیت Multicore JIT به صورت پیش فرض فعال میباشد. برای غیر فعال سازی آن میتوانید با تغییر فلگ profileGuidedOptimizations به None اینکار را انجام دهید:
<?xml version="1.0" encoding="utf-8" ?> <configuration> <!-- ... --> <system.web> <compilation profileGuidedOptimizations="None" /> <!-- ... --> </system.web> </configuration>
مقایسه Angular vs. React vs. Vue
If you love TypeScript: Angular or React
If you love object-orientated-programming (OOP): Angular
If you need guidance, structure and a helping hand: Angular
If you like flexibility: React
If you love big ecosystems: React
If you like choosing among dozens of packages: React
If you love JS & the “everything-is-Javascript-approach”: React
If you like really clean code: Vue
If you want the easiest learning curve: Vue
If you want the most lightweight framework: Vue
If you want separation of concerns in one file: Vue
If you are working alone or have a small team: Vue or React
If your app tends to get really large: Angular or React
If you want to build an app with react-native: React
If you want to have a lot of developers in the pool: Angular or React
If you work with designers and need clean HTML files: Angular or Vue
If you like Vue but are afraid of the limited ecosystem: React
If you can’t decide, first learn React, then Vue, then Angular
EF Code First #11
- یکی دیگر از اشتباهات طراحی الگوی Repository متدهای عمومی هستند که دارای خروجی IQueryable است. به این نوع طراحی، طراحی نشتی دار گفته میشود چون ابتدای کار مشخص است اما انتهای کار بازگذاشته شده است: (^)
- یک مثال دیگر: NH دارای متدی است به نام tofeautre که توانایی اجرای چندین و چند مثلا sum را بر روی بانک اطلاعاتی در یک رفت و برگشت دارد. لایه Repository شما نمیتواند این را مخفی کند و در صورت استفاده از آن قابل انتقال نخواهد بود. استفاده از آن هم ایرادی ندارد چون دلیل استفاده از یک ORM، استفاده از تواناییهای پیشرفته آنها است. از این نمونه مثال زیاد است.
حالا اینجا اگر شخصی از الگوی Repository استفاده کند، هم بیجهت خودش را محدود کرده و هم نهایتا به یک leaky abstraction رسیده.
- «چهارچوبی دارم که کاملاً از ORM مستقل هستند» این همان لایه سرویس است که از آن صحبت شد. نباید کدهای یک ORM (هر ORM ایی) داخل Code behind یا کنترلرهای MVC مشاهده شوند. این روش توصیه شده است.
- رمزنگاری را میشود با یک سری متدالحاقی در یک پروژه دیگری به نام Common پیاده سازی کرد. در لایه Service از آن استفاده کرد. بحث ما در اینجا در مورد Repository و عدم ضرورت استفاده از آن است. یا مباحث صفحه بندی هم به همین ترتیب. اینها یک سری متدالحاقی عمومی هستند؛ خارج از تعریف الگوی Repository قرار میگیرند.