Today, we are releasing updates to the .NET Core SDK, included in Visual Studio 2017 RC. You can also install the .NET Core SDK for use with Visual Studio Code or at the command line, on Windows, Mac and Linux. Check out the Visual Studio blog to learn more about this Visual Studio 2017 update.
اشتراکها
انتقال به asp.net core
Entity Framework is Microsoft’s flagship Object/Relation Mapper, and the recommended way to access relational databases. Entity Framework Core is a complete rewrite from the “classic” Entity Framework, building on the new multiplatform .NET Core framework and adding the ability to connect to nonrelational data sources while keeping the features that made Entity Framework Code First so popular. In Entity Framework Core Succinctly, join Ricardo Peres to explore this new version of the O/RM, from getting set up to avoiding common traps.
مفهوم «ابزارها» و یا «project tools» از نگارش اول NET Core. به همراه آن است؛ مانند تنظیم زیر در فایل csproj برنامهها:
که سبب فعالسازی ابزار dotnet ef میشود و توسط آن میتوان دستورات dotnet ef database update و یا dotnet ef migrations add را بر روی پروژهی جاری اجرا کرد. در این حالت برنامه dotnet.exe، هاست اجرایی این ابزارهای محلی و مختص به یک پروژه است.
این ایده نیز از npm و ابزارهای محلی و مختص به یک پروژهی آن گرفته شدهاست. اما npm امکان نصب این ابزارها را به صورت سراسری نیز دارد که امکان وجود linters ، test runners و یا development web servers را میسر کردهاست و در این حالت نیازی نیست یک چنین ابزارهایی را به ازای هر پروژه نیز یکبار نصب کرد.
معرفی ابزارهای سراسری در NET Core 2.1.
اگر SDK جدید NET Core 2.1 را نصب کرده باشید، پس از Build یک پروژهی مبتنی بر NET Core 2.0. (که توسط فایل global.json، شماره SDK آن محدود و مقید نشدهاست) یک چنین پیامهای اخطاری را مشاهده خواهید کرد:
یکی از ویژگیهای جدید NET Core 2.1 معرفی global tools یا ابزارهای سراسری آن است. هدف از آن، تهیه برنامههای کنسول مبتنی بر NET Core. است که توسط NuGet توزیع و به روز رسانی میشوند. توسعه دهندگان جاوا اسکریپت با یک چنین مفهومی تحت عنوان ابزارهای سراسری NPM آشنا هستند (NPM global tools)؛ همان سوئیچ g- که یک ابزار جاوا اسکریپتی را به صورت سراسری نصب میکند؛ مانند کامپایلر TypeScript.
پیامهای اخطار فوق نیز به این معنا هستند که دیگر نیازی نیست تا برای اجرای دستور dotnet watch run، حتما ابزار پروژهی Microsoft.DotNet.Watcher.Tools را به صورت دستی به تمام فایلهای csproj خود اضافه کنید. ابزار Watcher و یا EntityFrameworkCore.Tools اکنون جزو ابزارهای سراسری NET Core 2.1. هستند و بدون نیازی به افزودن ارجاع خاصی به آنها، هم اکنون در تمام پروژههای NET Core. شما قابل دسترسی و استفاده هستند. بنابراین ارجاعات مستقیم به آنها را حذف کنید؛ چون غیرضروری میباشند.
روش نصب ابزارهای سراسری در NET Core.
روش نصب ابزارهای سراسری NET Core. به صورت زیر است:
با این دستور، برنامهی فرضی example از نیوگت دریافت شده و ابتدا در یکی از دو پوشهی زیر، فایل فشرده شدهی آن باز خواهد شد:
و سپس در ویندوز، در مسیر زیر قرار خواهد گرفت (محل نصب نهایی):
این مسیر در لینوکس به صورت زیر است:
در حال حاضر برای عزل این برنامهها باید به یکی از این مسیرها مراجعه و آنها را دستی حذف کرد (در هر دو مسیر toolspkgs و tools باید حذف شوند).
یک نمونه از این ابزارها را که dotnet-dev-certs نام دارد، پس از نصب SDK جدید، در مکانهای یاد شده، خواهید یافت. کار این ابزار سراسری، تولید یک self signed certificate مخصوص برنامههای ASP.NET Core 2.1 است که پیشتر در مطلب «اجبار به استفادهی از HTTPS در حین توسعهی برنامههای ASP.NET Core 2.1» آنرا بررسی کردیم.
نکته 1: بر اساس تصویر فوق، در خط فرمان، دستور dotnet-dev-certs را صادر کنید. اگر پیام یافت نشدن این دستور یا ابزار را مشاهده کردید، به معنای این است که مسیر نصب آنها به PATH سیستم اضافه نشدهاست. با استفاده از دستورات ذیل میتوانید این مسیر را به PATH سیستم اضافه کنید:
نکته 2: اگر به این مسیرها دقت کنید، این ابزارها صرفا برای کاربر جاری سیستم نصب میشوند و مختص به او هستند؛ به عبارتی user-specific هستند و نه machine global.
روش ایجاد ابزارهای سراسری NET Core.
همانطور که عنوان شد، ابزارهای سراسری NET Core. در اصل برنامههای کنسول آن هستند. به همین جهت پس از نصب SDK جدید، در یک پوشهی جدید، دستور dotnet new console را اجرا کنید تا یک برنامهی کنسول جدید مطابق آن ایجاد شود. سپس فایل csproj آنرا به صورت زیر ویرایش کنید:
در اینجا دو خاصیت IsPackable و PackAsTool جدید بوده و مختص به ابزارهای سراسری NET Core. هستند. تنظیم همین دو خاصیت برای تبدیل یک برنامهی کنسول معمولی به ابزار سراسری کافی است.
پس از آن برای تهیهی یک بستهی نیوگت از آن، دستور زیر را اجرا کنید:
پس از ارسال فایل nupkg حاصل به سایت نیوگت، کاربران آن میتوانند توسط دستور زیر آنرا نصب کنند:
<ItemGroup> <DotNetCliToolReference Include="Microsoft.EntityFrameworkCore.Tools.DotNet" Version="2.0.0" /> </ItemGroup>
این ایده نیز از npm و ابزارهای محلی و مختص به یک پروژهی آن گرفته شدهاست. اما npm امکان نصب این ابزارها را به صورت سراسری نیز دارد که امکان وجود linters ، test runners و یا development web servers را میسر کردهاست و در این حالت نیازی نیست یک چنین ابزارهایی را به ازای هر پروژه نیز یکبار نصب کرد.
معرفی ابزارهای سراسری در NET Core 2.1.
اگر SDK جدید NET Core 2.1 را نصب کرده باشید، پس از Build یک پروژهی مبتنی بر NET Core 2.0. (که توسط فایل global.json، شماره SDK آن محدود و مقید نشدهاست) یک چنین پیامهای اخطاری را مشاهده خواهید کرد:
warning : Using DotNetCliToolReference to reference 'Microsoft.EntityFrameworkCore.Tools.DotNet' is obsolete and can be removed from this project. This tool is bundled by default in the .NET Core SDK. warning : Using DotNetCliToolReference to reference 'Microsoft.DotNet.Watcher.Tools' is obsolete and can be removed from this project. This tool is bundled by default in the .NET Core SDK.
پیامهای اخطار فوق نیز به این معنا هستند که دیگر نیازی نیست تا برای اجرای دستور dotnet watch run، حتما ابزار پروژهی Microsoft.DotNet.Watcher.Tools را به صورت دستی به تمام فایلهای csproj خود اضافه کنید. ابزار Watcher و یا EntityFrameworkCore.Tools اکنون جزو ابزارهای سراسری NET Core 2.1. هستند و بدون نیازی به افزودن ارجاع خاصی به آنها، هم اکنون در تمام پروژههای NET Core. شما قابل دسترسی و استفاده هستند. بنابراین ارجاعات مستقیم به آنها را حذف کنید؛ چون غیرضروری میباشند.
روش نصب ابزارهای سراسری در NET Core.
روش نصب ابزارهای سراسری NET Core. به صورت زیر است:
dotnet tool install -g example
%USERPROFILE%\.dotnet\toolspkgs (Windows) $HOME/.dotnet/toolspkgs (macOS/Linux)
%USERPROFILE%\.dotnet\tools
~/.dotnet/tools
در حال حاضر برای عزل این برنامهها باید به یکی از این مسیرها مراجعه و آنها را دستی حذف کرد (در هر دو مسیر toolspkgs و tools باید حذف شوند).
یک نمونه از این ابزارها را که dotnet-dev-certs نام دارد، پس از نصب SDK جدید، در مکانهای یاد شده، خواهید یافت. کار این ابزار سراسری، تولید یک self signed certificate مخصوص برنامههای ASP.NET Core 2.1 است که پیشتر در مطلب «اجبار به استفادهی از HTTPS در حین توسعهی برنامههای ASP.NET Core 2.1» آنرا بررسی کردیم.
نکته 1: بر اساس تصویر فوق، در خط فرمان، دستور dotnet-dev-certs را صادر کنید. اگر پیام یافت نشدن این دستور یا ابزار را مشاهده کردید، به معنای این است که مسیر نصب آنها به PATH سیستم اضافه نشدهاست. با استفاده از دستورات ذیل میتوانید این مسیر را به PATH سیستم اضافه کنید:
Windows PowerShell: setx PATH "$env:PATH;$env:USERPROFILE/.dotnet/tools" Linux/macOS: echo "export PATH=\"\$PATH:\$HOME/.dotnet/tools\"" >> ~/.bash_profile
نکته 2: اگر به این مسیرها دقت کنید، این ابزارها صرفا برای کاربر جاری سیستم نصب میشوند و مختص به او هستند؛ به عبارتی user-specific هستند و نه machine global.
روش ایجاد ابزارهای سراسری NET Core.
همانطور که عنوان شد، ابزارهای سراسری NET Core. در اصل برنامههای کنسول آن هستند. به همین جهت پس از نصب SDK جدید، در یک پوشهی جدید، دستور dotnet new console را اجرا کنید تا یک برنامهی کنسول جدید مطابق آن ایجاد شود. سپس فایل csproj آنرا به صورت زیر ویرایش کنید:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk"> <PropertyGroup> <OutputType>Exe</OutputType> <IsPackable>true</IsPackable> <PackAsTool>true</PackAsTool> <TargetFramework>netcoreapp2.1</TargetFramework> </PropertyGroup> </Project>
پس از آن برای تهیهی یک بستهی نیوگت از آن، دستور زیر را اجرا کنید:
dotnet pack -c Release
dotnet tool install -g package-name
یک نکتهی تکمیلی: دسترسی به Local Storage در برنامههای Blazor Server
در مطلب سمت کلاینت جاری، با استفاده از کتابخانهای به نام Blazored.LocalStorage، به Local Storage مرورگر دسترسی پیدا کردیم. که در حقیقت محصور کنندهی API استاندارد زیر است:
@inject IJSRuntime JSRuntime @code { string currentInputValue; public async Task Save() { await JSRuntime.InvokeVoidAsync("localStorage.setItem", "name", currentInputValue); } public async Task Read() { currentInputValue = await JSRuntime.InvokeAsync<string>("localStorage.getItem", "name"); } public async Task Delete() { await JSRuntime.InvokeAsync<string>("localStorage.removeItem", "name"); } }
@using Microsoft.AspNetCore.Components.Server.ProtectedBrowserStorage @inject ProtectedLocalStorage BrowserStorage @code { string currentInputValue; public async Task Save() { await BrowserStorage.SetAsync("name", currentInputValue); } public async Task Read() { var result = await BrowserStorage.GetAsync<string>("name"); currentInputValue = result.Success ? result.Value : ""; } public async Task Delete() { await BrowserStorage.DeleteAsync("name"); } }
@inject ProtectedSessionStorage BrowserStorage
بحث EF متفاوت است و کاربرد گستردهای دارد؛ از وب تا دسکتاپ و غیره. در تعدادی سکوهای کاری، synchronization context نال هست و در تعدادی دیگر خیر. در ASP.NET Core نال هست و در موارد دیگر خیر. خلاصه به همین جهت مجبور شدند اینکار را انجام دهند. باید ببینید استفاده کنندهی از کتابخانهی شما بیشتر چه کاربردی را دنبال میکند؛ وب هست یا دسکتاپ؟ دات نت قدیم هست یا جدید؟ یک زمانی از EF-Core میشد در برنامههای داتنت قدیم هم استفاده کرد (نگارشهای جدیدتر آن خیر).
1 - طبق نوشته های Stephen Cleary ، تیم Entity Framework Core در ورژن 5.0.0، متد ConfigureAwait(false) رو مجددا اضافه کردن. آیا واقعا باید از ConfigureAwait(false) در برنامههای Asp.Net Core استفاده کنیم؟
2 - اگه لایه API پروژه 6 net باشه و بقیه لایهها با netstandard 2.0 نوشته شده باشن، توی همه لایهها استفاده از ConfigureAwait(false) ضروریه؟
- در مورد صفحه بندی اطلاعات در MVC، مطلب زیاد وجود دارد.
- در برنامههای MVC عموما از افزونههای گریدهای مبتنی بر jQuery برای اینکار استفاده میشود. مانند kendo ui و یا jqGrid و یا DataTables و ... (اینها مثالهای NET Core. هم دارند: ^ و ^) و یا «پیاده سازی دکمه «بیشتر» یا «اسکرول نامحدود» به کمک jQuery» و یا WebGrid
- و یا ترکیبی از «مرتبسازی، فیلتر کردن و صفحهبندی اطلاعات در ASP.NET Core» و افزونهی « cloudscribe.Web.Pagination ». یک مثال: ^ و ^