معین تاجیک معین تاجیک
مطالب
تولید اطلاعات تصادفی توسط GenFu
گاها برای تولید اطلاعات تصادفی، خصوصا هنگام نوشتن تست‌ها، زمان زیادی بیهوده تلف شده و حجم زیادی کد اضافه تولید میشود. کتابخانه‌ای بنام GenFu ایجاد شده که وظیفه ایجاد داده‌های تصادفی را بر عهده گرفته‌است. این کتابخانه متن باز (Open Source) بوده و می‌توانید آن را از مخزن گیت‌هاب دریافت نمایید.

در مطلب جاری قصد ایجاد اطلاعات تصادفی برای کلاس زیر را داریم :
public class Person
{
    public int ID { get; set; }

    public string Firstname { get; set; }

    public string Lastname { get; set; }

    public string Email { get; set; }

    public string PhoneNumber { get; set; }

    public override string ToString()
    {
        return $"{ID}: {Firstname} {Lastname} - {Email} - {PhoneNumber}";
    }
}

نصب GenFu

برای نصب کتابخانه GenFu از دستور زیر در Package Manager Console استفاده میکنیم :
Install-Package GenFu
1. ایجاد یک شخص

برای ایجاد شخصی جدید همراه با اطلاعاتی تصادفی به شکل زیر عمل خواهیم کرد :
var person = A.New<Person>();
Console.WriteLine(person);
نتیجه کد فوق به این صورت خواهد بود :
18: Diedra Morgan - Zachary.Garcia@telus.net - (531) 273-9001
اگر دقت کنید متوجه میشوید که GenFu بصورت خودکار داده‌هایی مرتبط با Property هایی که نام گذاری کردید‌، ایجاد کرده‌است.
برای Email، داده‌ای با فرمت صحیح ایمیل و برای PhoneNumber هم شماره تلفنی با فرمت صحیح تولید شده است.
2. ایجاد چند شخص

برای ایجاد لیستی از اشخاص نیز میتوانید از متد ListOf استفاده کرده و تعداد اشخاص مورد نیازتان را به آن ارسال کنید ( پیشفرض 25 ) :
var people = A.ListOf<Person>(5);
people.ForEach(Console.WriteLine);
کد فوق باعث ایجاد 5 شخص با اطلاعات تصادفی متفاوتی خواهد شد:
97: Maria MacKenzie - Alexandra.Johnson@rogers.ca - (670) 787-3053
34: Alexander Scott - Isaiah.Price@gmail.com - (730) 645-4946
66: Kevin Perez - Gabrielle.Alexander@hotmail.com - (230) 758-8233
81: Maria Evans - Vanessa.Bell@rogers.ca - (508) 572-4343
79: Tyler Parker - Alyssa.Taylor@telus.net - (297) 357-7617

تا به اینجای کار GenFu بخوبی جوابگوی نیازهایمان بوده‌است. اما اگر پیشفرض‌ها جوابگو نبود و بخواهیم فرمت داده‌های تولید شده را تغییر دهیم چطور ؟
برای اینکار میتوانیم از متد Configure استفاده کرده و نحوه ایجاد داده را برای Property هایی که مشخص میکنیم، تغییر دهیم.
3. ایجاد چند شخص و مقدارهی یک property با مقدار ثابت

اگر بخواهیم داده‌های ایجاد شده را داخل دیتابیس لحاظ کنیم، نیاز داریم تا ID آن‌ها را برابر 0 قرار دهیم تا دیتابیس مشکلی برای ثبتشان نداشته باشد. برای ایجاد لیستی از اشخاص که ID آن‌ها برابر 0 باشد :
A.Configure<Person>().Fill(x => x.ID, 0);

var people = A.ListOf<Person>(5);
people.ForEach(Console.WriteLine);
نتیجه :
0: Darron Gonzalez - Benjamin.Daeninck@hotmail.com - (405) 418-7783
0: Melanie Garcia - Jennifer.Griffin@microsoft.com - (711) 277-8826
0: James Hughes - Tristan.Ward@live.com - (734) 400-8322
0: Miranda Torres - Ross.Davis@rogers.ca - (495) 479-8147
0: David Hughes - Jillian.Alexander@live.com - (361) 617-6642
در این حالت بدون هیچگونه مشکلی میتوانید داده‌های ایجاد شده را داخل دیتابیس ذخیره نمایید.
4. ایجاد چند شخص و مقداردهی یک property با متد

حالت دیگری که میتوانید نحوه مقداردهی یک Property را تنظیم کنید، استفاده از متد یا delegate است:
var i = 1;

A.Configure<Person>()
    .Fill(c => c.ID, () => i++);

var people = A.ListOf<Person>(5);
people.ForEach(Console.WriteLine);

نتیجه :
1: Paul Long - Carlos.Kelly@telus.net - (202) 573-6278
2: Jesse Iginla - Liberty.Moore@gmail.com - (589) 791-3606
3: Raymundo Price - Ang.Taylor@live.com - (336) 400-1601
4: Elizabeth Getzlaff - Leslie.Campbell@att.com - (662) 582-9010
5: Abigail Bailey - Tristan.Ross@live.com - (225) 661-7023
همانطور که می‌بینید، ID اشخاص بصورت تصاعدی مقداردهی شده است.
5. ایجاد چند شخص و مقداردهی یک property با مقادیر property‌های دیگر

همچنین میتوانید از مقادیر Property‌های دیگر برای مقداردهی یک Property استفاده کنید :
A.Configure<Person>()
    .Fill(c => c.ID, 0)
    .Fill(c => c.Email,
        c => $"{c.Firstname}.{c.Lastname}@gmail.com");

var people = A.ListOf<Person>(5);
people.ForEach(Console.WriteLine);
کد فوق باعث تولید اشخاصی میشود که ایمیل آن‌ها برابر (Firstname).(Lastname) خواهد بود :
0: Patrick Perry - Patrick.Perry@gmail.com - (796) 460-6576
0: Rebecca Main - Rebecca.Main@gmail.com - (757) 472-3332
0: Kimberly Carter - Kimberly.Carter@gmail.com - (436) 484-8273
0: Sara Lewis - Sara.Lewis@gmail.com - (424) 717-7682
0: Lauren Ross - Lauren.Ross@gmail.com - (277) 294-5776
6. استفاده از Extension‌های درون ساخت GenFu برای مقداردهی

GenFu دارای Extension هایی بوده که باعث میشوند اطلاعات یک Property با مقادیر قابل درک و مشخصی پر شوند.
مثال :
A.Configure<Person>()
    .Fill(x => x.Firstname).AsPersonTitle();

var people = A.ListOf<Person>(5);
people.ForEach(Console.WriteLine); 
نتیجه :
64: Miss. Ratzlaff - Bryce.Simmons@att.com - (386) 309-2414
7: Air Marshall Yarobi - Ariana.Russell@att.com - (459) 238-0717
96: Air Marshall Taylor - Luke.Olsen@gmail.com - (775) 401-5281
28: Doctor Cox - Leah.Diaz@att.com - (569) 464-7961
99: Master Phillips - Chloe.Scott@hotmail.com - (578) 221-9021
7. GenFu WireFrame

در نهایت GenFu دارای پکیج جانبی به اسم Wireframes است که شامل HTML Helper هایی است که با استفاده از آن‌ها میتوانید المان‌های HTML مانند P, Image, Table و ... را با مقادیری برای تست بعنوان Placeholder ایجاد کنید. 
برای نصب و مطالعه بیشتر درباره GenFu WireFrames این لینک را ببینید.
‫۶ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ تیر ۱۳۹۷، ساعت ۰۴:۵۰
محمدرضا نظری محمدرضا نظری
بازخوردهای دوره
لغو Lazy Loading در حین کار با AutoMapper و Entity Framework
سلام؛ ما در پروژه هامون معمولا کار Object Mapping رو توی لایه Repository انجام نمیدیم و در لایه Service کار تبدیل Model به ViewModel رو انجام میدیم ..   
var jobViewModel = Mapper.Map<Job>(jobViewModel);
به نظرتون استفاده مستقیم از متد ProjectTo در AutoMapper در لایه ای مثل Repository کار درستیه ؟ 
‫۶ سال قبل، چهارشنبه ۴ مهر ۱۳۹۷، ساعت ۱۸:۳۵
علی یگانه مقدم علی یگانه مقدم
اشتراک‌ها
مرتب سازی دیکشنری
// Create dictionary and add five keys and values.
        var dictionary = new Dictionary<string, int>();
        dictionary.Add("car", 2);
        dictionary.Add("apple", 1);
        dictionary.Add("zebra", 0);
        dictionary.Add("mouse", 5);
        dictionary.Add("year", 3);

        // Acquire keys and sort them.
        var list = dictionary.Keys.ToList();
        list.Sort();

        // Loop through keys.
        foreach (var key in list)
        {
            Console.WriteLine("{0}: {1}", key, dictionary[key]);
        }
مرتب سازی دیکشنری
‫۵ سال و ۱۱ ماه قبل، پنجشنبه ۲۴ آبان ۱۳۹۷، ساعت ۱۴:۳۴
حسین اکبرزاده حسین اکبرزاده
نظرات اشتراک‌ها
تبدیل آنلاین transcript به فرمت srt
 در مورد کد که جاوا اسکریپت هست توی یک سایت خارجی پیداش کردم و یه تغییر کوچیک توش دادم .
function LconvertToSRT() 

{
    var arr = getArray();
    var subStr = "-->";

    if (arr[0].indexOf(subStr) < 0) 

   {
        for (var i = 0; i < arr.length; i++) {
            var timeRe = /\d{2}:\d{2}/i;
            var timeStart = "00:" + arr[i].match(timeRe) + ",200";

            var j = parseInt(i) + parseInt(1);
            if (j < arr.length) {
                var timeEnd = "00:" + arr[i + 1].match(timeRe) + ",200";
            }
            var speakStr = arr[i].replace(/\d{2}:\d{2}\s/, "");
            arr[i] = j + "\n" + timeStart + " --> " + timeEnd + "\n" + speakStr + "\n\n";
        }

        arr.pop();
        var fullText = arr.join("");
        document.getElementById("source").value = fullText;
    }
}
در مورد فید هم ممنون از توجه شما ، متوجه اون شدم و همراه یک سری تغییرات دیگه در سایت اون رو اصلاح میکنم.

‫۱۱ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۸ مرداد ۱۳۹۲، ساعت ۰۰:۳۸
سام ناصری سام ناصری
نظرات مطالب
پر کردن مقادیر Enum در کلاینت
به نظر من موضوع رو خیلی پیچیده کردی. برای تولید json لازم نیست که از کتابخانه خاصی استفاده کنی با همون استرینگ منیوپولیشن ساده هم میشه این کار را کرد:
public static class EnumHelper
{
    public static Dictionary<string,EnumValueType> ToDictionary<EnumType,EnumValueType>()
    {
        return Enum.GetValues(typeof(EnumType)).Cast<EnumValueType>().ToDictionary(i=>Enum.GetName(typeof(EnumType),i),i=>i);
    }
    public static string ToJson<EnumType>()
    {        
        return "{" + string.Join(",", ToDictionary<EnumType,int>().Select(i=>string.Format(@"{{""{0}"":{1}}}",i.Key,i.Value)).ToArray())+ "}" ;                           
    }
}
کلاس ساده بالا به سادگی json مورد نیاز را تولید میکند.
در ضمن برای اینجکت کردنش به صفحه هم لازم نیست که از فیلد مخفی استفاده کنی. به جاش json را مستقیم در محل مورد نظر رندر کن:
در Asp.Net MVC Razor:
var x = @EnumHelper.ToJson<MyEnum()
در Asp.Net Web Forms :
var x = <%=EnumHelper.ToJson<MyEnum>()%>
همچنین همانطور که در مثالهای فوق نشان داده ام حتی لازم نیست از JSON.Parse استفاده کنی.
البته من اینها را بر اساس ذهنیاتم خیلی سریع نوشتم و کدهای فوق را تست نکرده ام که ببینم درست کار میکنند یا نه. اما منظورم این بود که بپرسم چرا از فیلد مخفی استفاده کردی و چرا از JSON.Parse استفاده کردی و اینکه چرا از JavaScriptSerializer استفاده کردی؟
‫۱۱ سال و ۶ ماه قبل، پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۱۸:۱۴
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
انجام اعمال ریاضی بر روی Generics
کامپایلر سی‌شارپ اگر نتواند نوع‌های عملوندها را در حین بکارگیری عملگرها تشخیص دهد، اجازه‌ی استفاده از عملگر را نخواهد داد و کار کامپایل، با یک خطا خاتمه می‌یابد. برای نمونه مثال زیر را در نظر بگیرید:
    public interface ICalculator<T>
    {
        T Add(T operand1, T operand2);
    }

    public class Calculator<T> : ICalculator<T>
    {
        public T Add(T operand1, T operand2)
        {
            return operand1 + operand2;
        }
    }
در اینجا چون کامپایلر نمی‌داند که عملگر + بر روی چه نوع‌هایی قرار است اعمال شود (به علت جنریک تعریف شدن این نوع‌ها و مشخص نبودن اینکه آیا این نوع، اصلا عملگر + دارد یا خیر)، با صدور خطای زیر، عملیات کامپایل را متوقف می‌کند:
 Operator '+' cannot be applied to operands of type 'T' and 'T'
برای حل این مساله، چندین روش مطرح شده‌است که در ادامه تعدادی از آن‌ها را مرور خواهیم کرد.


روش اول: واگذار کردن استراتژی عملیات ریاضی به یک کلاس خارجی

این راه حلی است که توسط اعضای تیم سی‌شارپ در روزهای ابتدایی معرفی جنریک‌ها مطرح شده‌است. فرض کنید می‌خواهیم لیستی از جنریک‌ها را با هم جمع بزنیم:
    public class Calculator2<T>
    {
        public T Sum(List<T> list)
        {
            T sum = 0;
            for (int i = 0; i < list.Count; i++)
                sum += list[i];
            return sum;
        }
    }
این کد نیز قابل کامپایل نبوده و امکان اعمال عملگر + بر روی نوع ناشناخته‌ی T میسر نیست.
    public interface ICalculator<T>
    {
        T Add(T operand1, T operand2);
    }

    public class Int32Calculator : ICalculator<int>
    {
        public int Add(int operand1, int operand2)
        {
            return operand1 + operand2;
        }
    }

    public class AlgorithmLibrary<T> where T : new() 
    {
        private readonly ICalculator<T> _calculator;
        public AlgorithmLibrary(ICalculator<T> calculator)
        {
            _calculator = calculator;
        }

        public T Sum(List<T> items)
        {
            var sum = new T();
            for (var i = 0; i < items.Count; i++)
            {
                sum = _calculator.Add(sum, items[i]);
            }
            return sum;
        }
    }
در راه حل ارائه شده، یک اینترفیس عمومی که متد جمع را تعریف کرده‌است، مشاهده می‌کنیم. سپس این اینترفیس در سازنده‌ی کتابخانه‌ی الگوریتم‌‌های برنامه تزریق شده‌است. اکنون کدهای AlgorithmLibrary بدون مشکل کامپایل می‌شوند. هر زمان که نیاز به استفاده از آن بود، بر اساس نوع T، پیاده سازی خاصی را باید ارائه داد. برای مثال در اینجا Int32Calculator پیاده سازی نوع int را انجام داده‌است. برای استفاده از آن نیز خواهیم داشت:
 var result = new AlgorithmLibrary<int>(new Int32Calculator()).Sum(new List<int> { 1, 2, 3 });

البته این نوع پیاده سازی را که کار اصلی آن واگذاری عملیات جمع، به یک کلاس خارجی است، توسط Func نیز می‌توان خلاصه‌تر کرد:
    public class Algorithms<T> where T : new() 
    {
        public T Calculate(Func<T, T, T> add, IEnumerable<T> numbers)
        {
            var sum = new T();
            foreach (var number in numbers)
            {
                sum = add(sum, number);
            }
            return sum;
        }
    }
استفاده از Action و Func نیز یکی دیگر از روش‌های تزریق وابستگی‌ها است که در اینجا بکار گرفته شده‌است. برای استفاده از آن خواهیم داشت:
 var result = new Algorithms<int>().Calculate((a, b) => a + b, new[] { 1, 2, 3 });
آرگومان اول روش جمع زدن را مشخص می‌کند و آرگومان دوم، لیستی است که باید اعضای آن جمع زده شوند.


روش دوم: استفاده از واژه‌ی کلیدی dynamic

با استفاده از واژه‌ی کلیدی dynamic می‌توان بررسی نوع داده‌ها را به زمان اجرا موکول کرد. به این ترتیب دیگر کامپایلر مشکلی با کامپایل قطعه کد ذیل نخواهد داشت:
    public class Calculator<T> : ICalculator<T>
    {
        public T Add(T operand1, T operand2)
        {
            return (dynamic)operand1 + operand2;
        }
    }
و مثال زیر نیز به خوبی کار می‌کند:
 var test = new Calculator<int>().Add(1, 2);
البته بدیهی است که نوع تعریف شده در اینجا باید دارای عملگر + باشد. در غیر اینصورت در زمان اجرا برنامه با یک خطا خاتمه خواهد یافت.
روش فوق نسبت به حالتی که بر اساس نوع T تصمیم‌گیری شود و از عملگر + متناظری استفاده گردد، خوانایی بهتری دارد:
public T Add(T t1, T t2)
{
    if (typeof(T) == typeof(double))
    {
        var d1 = (double)t1;
        var d2 = (double)t2;
        return (T)(d1 + d2);
    }
    else if (typeof(T) == typeof(int)){
        var i1 = (int)t1;
        var i2 = (int)t2;
        return (T)(i1 + i2);
    }
    else ...
}


روش سوم: استفاده از Expression Trees

روش زیر بسیار شبیه است به حالتیکه از Func در روش اول استفاده شد. در اینجا این Func به صورت پویا تولید و سپس صدا زده می‌شود:
using System;
using System.Linq.Expressions;

namespace GenericsArithmetic
{
    public class Solution3
    {
        public T Add<T>(T a, T b)
        {
            var paramA = Expression.Parameter(typeof(T), "a");
            var paramB = Expression.Parameter(typeof(T), "b");

            var body = Expression.Add(paramA, paramB);
            var add = Expression.Lambda<Func<T, T, T>>(body, paramA, paramB).Compile();
            return add(a, b);
        }
    }
}
البته این مثال، یک مثال ابتدایی در این مورد است. بر همین مبنا و ایده، یک کتابخانه‌ی با کارآیی بالا، تحت عنوان Generic Operators که جزو Misc utils می‌باشد، تهیه شده‌است.
به کمک کتابخانه‌ی Generic Operators، کدهای جمع زدن اعضای یک لیست جنریک به صورت ذیل خلاصه می‌شوند:
public static T Sum<T>(this IEnumerable<T> source)
{
    T sum = Operator<T>.Zero;
    foreach (T value in source)
    {
            sum = Operator.Add(sum, value);
    }
    return sum;
}
‫۱۰ سال و ۴ ماه قبل، یکشنبه ۱ تیر ۱۳۹۳، ساعت ۰۵:۱۵
م کریمی م کریمی
مطالب
BulkInsert در EF CodeFirst
یکی از مشکلات برنامه نویسان، نوشتن هزاران رکورد در دیتابیس در مدت زمان بسیار کوتاهی است که عموما این کار در هنگام خواندن اطلاعات از فایل‌های اکسل و گاها از فایل‌های text ای اتفاق می‌افتد. برای مثال در زمان نوشتن این اطلاعات، با Timeout مواجه شده و اگر هم Timeout ندهد بسیار کند عمل می‌کند.
در این پست قصد داریم روش نوشتن هزاران رکورد را در کسری از ثانیه توسط EF Code first مورد بررسی قرار دهیم و در نهایت مقایسه ای با AddRange در EntityFramework داشته باشیم.
خوب؛ در ابتدا مدلی را با نام Personel را به شکل زیر طراحی مینماییم .
public class Personel
    {
        [Key]
        public int PersonelID { get; set; }

        [MaxLength(15)]
        public string Name { get; set; }

        [MaxLength(25)]
        public string Family { get; set; }

        [MaxLength(10)]
        public string CodeMelli { get; set; }

    }
 سپس این مدل را در Context خود معرفی نمایید همانند کلاس زیر: 
 public class PersonalContext : DbContext
    {
        public DbSet<Personel> Personel { get; set; }
       
        public override int SaveChanges()
        {
            return base.SaveChanges();
        }
    }
برای ساختن دیتابیس در Entityframework CodeFirst  میتوانید به سری آموزشی CodeFirst در سایت جاری مراجعه نمایید. اکنون همه چیز مهیا است برای انجام عملیات Bulk Insert .
در ابتدا پاورشل نیوگت را باز کرده و پکیج مورد نظر را با توجه به نسخه Ef استفاده شده، به پروژه اضافه نمایید. همانند دستور زیر :
Install-Package EntityFramework.BulkInsert-ef6
بعد از نصب پکیج مورد نظر، باید لیستی از موجودیت‌ها را از یک فایل اکسل خوانده و به BulkInsert EF ارسال نماییم. برای این کار مانند زیر عمل مینماییم. 
public ActionResult Insert()
        {
            int Counter = 1000;
            List<Personel> Lst = new List<Personel>();
            // شبیه سازی خواندن رکورد‌ها از فایل اکسل
            for (int i = 0; i < Counter; i++)
            {
                Lst.Add(new Personel
                {
                    CodeMelli = "0000000000",
                    Family = "Karimi",
                    Name = "Mohammad"
                });
            }

            PersonalContext db = new PersonalContext();
            db.BulkInsert(Lst);
            db.SaveChanges();
            return View();
        }
تنها نکته‌ی استفاده از متد BulkInsert، اضافه نمودن ارجاعی از ;using EntityFramework.BulkInsert.Extensions به بالای کلاس جاری است.
در شکل زیر  میتوانید مقایسه ای بین bulkInsert  و AddRange را در تعداد رکورد‌های نوشته شده و مدت زمان صرف شده برای نوشتن در دیتابیس، مشاهده نمایید.

‫۱۰ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ اسفند ۱۳۹۲، ساعت ۱۴:۵۵
مسعود پاکدل مسعود پاکدل
مطالب
آموزش Knockout.Js #2
در پست قبلی با مفاهیم و ویژگی‌های کلی KO آشنا شدید. KO از الگوی طراحی MVVM استفاده می‌کند. از آن جا که یکی از پیش نیاز‌های KO آشنایی اولیه با مفاهیم View و Model است نیاز به توضیح در این موارد نیست اما اگر به هر دلیلی با این مفاهیم آشنایی ندارید می‌توانید از اینجا شروع کنید. اما درباره ViewModel که کمی مفهوم متفاوتی دارد، این نکته قابل ذکر است که KO از ViewModel برای ارتباط مستقیم بین View و Model استفاده می‌کند، چیزی شبیه به منطق MVC با این تفاوت که ViewModel به جای Controller قرار خواهد گرفت.

ابتدا باید به شرح برخی مفاهیم در KO بپردازم:
»Observable(قابل مشاهده کردن تغییرات)
KO از Observable برای ردیابی و مشاهده تغییرات خواص ViewModel استفاده می‌کند. در واقع Observable دقیقا شبیه به متغیر‌ها در JavaScript عمل می‌کنند با این تفاوت که به KO اجازه می‌دهند که تغییرات این خواص را پیگیری کند و این تغییرات را به بخش‌های مرتبط View اعمال نماید. اما سوال این است که KO چگونه متوجه می‌شود که این تغییرات بر کدام قسمت در View تاثیر خواهند داشت؟ جواب این سوال در مفهوم Binding است.
»Binding
برای اتصال بخش‌های مختلف View به Observable‌ها باید از binding(مقید سازی) استفاده کنیم. بدون عملیات binding، امکان اعمال تغییرات Observable‌ها بر روی عناصر HTML امکان پذیر نیست.
برای مثال در شکل زیر یکی از خواص ViewModel را به View متناظر مقید شده است.

با کمی دقت در شکل بالا این نکته به دست می‌آید که می‌توان در یک ViewModel، فقط خواص مورد نظر را به عناصر Html مقید کرد.

دانلود فایل‌های مورد نیاز

فایل‌های مورد نیاز برای KO رو می‌توانید از اینجا دانلود نمایید و به پروژه اضافه کنید. به صورت پیش فرض فایل‌های مورد نیاز KO، در پروژه‌های MVC 4 وجود دارد و نیاز به دانلود آن‌ها نیست و شما باید فقط مراحل BundleConfig را انجام دهید.

تعریف ViewModel

برای تعریف ViewModel و پیاده سازی مراحل Observable و binding باید به صورت زیر عمل نمایید:

<html lang='en'>
<head>
<title>Hello, Knockout.js</title>
<meta charset='utf-8' />
<link rel='stylesheet' href='style.css' />
</head>
<body>
<h1>Hello, Knockout.js</h1>
<script type='text/javascript' src='knockout-2.1.0.js'>   
      <script type='text/javascript'>
             var personViewModel = {
                  firstName: "Masoud",
                  lastName: "Pakdel"
                };
                 ko.applyBindings(personViewModel);
       </script>
</script>
</body>
</html>
مشاهده می‌کنید که ابتدا یک ViewModel به نام person ایجاد کردم همراه با دو خاصیت به نام‌های firstName و lastName. تابع applyBinding برای KO بدین معنی است که این آبجکت به عنوان یک ViewModel در این صفحه مورد استفاده قرار خواهد گرفت. اما برای مشاهده تغییرات باید یک عنصر HTML را یه این ViewModel مقید(bind) کنیم.

مقید سازی عناصر HTML
برای مقید سازی عناصر HTML به ViewModel‌ها باید از data-bind attribute استفاده نماییم. برای مثال:
<p><span data-bind='text: firstName'></span>'s Shopping Cart</p>
اگر به data-bind در تگ span بالا توجه کنید خواهید دید که مقدار text در این تگ را به خاصیت firstName در viewModel این صفحه bind شده است. تا اینجا KO می‌داند که چه عنصر از DOM به کدام خاصیت از ViewModel مقید شده است اما هنوز دستور ردیابی تغییرات(Observable) را برای KO تعیین نکردیم.

چگونه خواص را Observable کنیم
در پروژه‌های WPF، فقط در صورتی تغییرات خواص یک کلاس ردیابی می‌شوند که اولا کلاس اینترفیس INotifyPropertyChanged را پیاده سازی کرده باشد ثانیا، در متد set این خواص، متد OnPropertyChanged(البته این متد می‌تواند هر نام دیگری نیز داشته باشد) صدا زده شده باشد. نکته مهم و اساسی در KO نیز همین است که برای اینکه KO بتواند تغییرات هر خاصیت را مشاهده کند حتما خواص مورد نظر  باید Observable  شوند. برای این کار کافیست به صورت عمل کنید:
var personViewModel = {
  firstName: ko.observable("Masoud"),
  lastName: ko.observable("Pakdel")
};
مزیت اصلی برای اینکه حتما خواص مورد نظرتان  Observable شوند این است که، در صورتی که مایل نباشید تغییرات یک خاصیت  بر روی View اعمال شود کافیست از دستور بالا استفاده نکنید. درست مثل اینکه هرگز مقدار آن تغییر نکرده است.

پیاده سازی متد‌های get و set
همان طور که متوجه شدید، Observable‌ها متغیر نیستند بلکه تابع هستند در نتیجه برای دستیابی به مقدار یک observable کافیست آن را بدون پارامتر ورودی صدا بزنیم و برای تغییر در مقدار آن باید همان تابع را با مقدار جدید صدا بزنیم. برای مثال:
personViewModel.firstName() // Get
personViewModel.firstName("Masoud") // Set
البته این نکته را هم متذکر شوم که در ViewModel‌های خود می‌توانید توابع سفارشی مورد نیاز را بنویسید و از آن‌ها در جای مناسب استفاده نماید(شبیه به مفاهیم Command‌ها در WPF)
مقید سازی تعاملی
اگر با WPF آشنایی دارید می‌دانید که در این گونه پروژه‌ها می‌توان رویداد‌های مورد نظر را به Command‌های خاص در ViewModel مقید کرد. در KO نیز این امر به آسانی امکان پذیر است که به آن Interactive Bindings می‌گویند. فقط کافیست در data-bind attribute  از نام رویداد استفاده نماییم. مثال:
ایتدا بک ViewModel به صورت زیر خواهیم داشت:
function PersonViewModel() {
   this.firstName = ko.observable("Masoud");
   this.lastName = ko.observable("Pakdel");
   this.clickMe= function() {
    alert("this is test!");
  };
};
تنها نکته قابل ذکر تعریف تابع سفارشی به نام clickMe است که به نوعی معادل Command مورد نظر ما در WPF است.  در عنصر HTML مورد نظر که در این جا button است باید data-binding به صورت زیر باشد:
<button data-bind='click: clickMe'>Click Me...</button>
در نتیجه بعد از کلیک بر روی button بالا تابع مورد نظر در viewModel اجرا خواهد شد.
پس به صورت خلاصه:
  • ابتدا ViewModel مورد نظر را ایجاد نمایید؛
  • سپس با استفاده از data-bind عملیات مقید سازی بین View و ViewModel را انجام دهید
  • در نهایت با استفاده از Obsevable تغییرات خواص مورد نظر را ردیابی نمایید.

ادامه دارد...

 
‫۱۱ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۶ شهریور ۱۳۹۲، ساعت ۱۳:۱۵
مریم احمدیان مریم احمدیان
نظرات مطالب
پیاده سازی JSON Web Token با ASP.NET Web API 2.x
با توجه به این موضوع که اپلیکیشنهای کنونی زمانی که کاربر ثبت نام میکنه باید متد لاگین به صورت خودکار انجام شده و access_token  در اختیار آپ قرار بگیره بنده این متد را نوشتم 
       public async Task<IHttpActionResult> LoginUserAsync(LoginUserBindingModel model)
        {
          var requestParams = new List<KeyValuePair<string, string>>
          {
          new KeyValuePair<string, string>("grant_type", "password"),
          new KeyValuePair<string, string>("username", model.Username),
          new KeyValuePair<string, string>("password", model.Password)
          };
            var requestParamsFormUrlEncoded = new FormUrlEncodedContent(requestParams);
            using (var client = new HttpClient())
            {
                client.BaseAddress = new Uri("http://localhost:9577/");
                client.DefaultRequestHeaders.Accept.Clear();
              //  client.DefaultRequestHeaders.Accept.Add(new MediaTypeWithQualityHeaderValue("application/json"));
                var response = await client.PostAsync("/login", requestParamsFormUrlEncoded);
                if (response.StatusCode == HttpStatusCode.OK)
                {
                    var responseString = await response.Content.ReadAsStringAsync();
                    var jsSerializer = new JavaScriptSerializer();
                    var responseData = jsSerializer.Deserialize<Dictionary<string, string>>(responseString);
                    return Content(HttpStatusCode.OK, responseData);
                }
                else
                {
                    return  BadRequest(response.ToString());
                }
            }
        }
ولی response برابر با 400 میشه ! چگونه باید به  access_token تولیدی دسترسی داشت ؟
‫۶ سال و ۱۰ ماه قبل، یکشنبه ۱۹ آذر ۱۳۹۶، ساعت ۲۰:۰۴
شریعتی پیام شریعتی پیام
نظرات مطالب
ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 12 - معرفی Tag Helpers
نکته تکمیلی
پر کردن مقدار SelectListItem سمت سرور با متود سفارشی :
public static class CommonExtensionMethods
{
    public static List<SelectListItem> CreateSelectListItem<T>(
        this List<T> items,
        object selectedItem = null,
        bool addChooseOneItem = true,
        string firstItemText = "انتخاب کنید",
        string firstItemValue = 0
    )
    {
        var modelType = items.First().GetType();

        var idProperty = modelType.GetProperty("Id");
        var titleProperty = modelType.GetProperty("Title");
        if (idProperty is null || titleProperty is null)
            throw new ArgumentNullException(
                $"{typeof(T).Name} must have ```Id``` and ```Title``` propeties");

        var result = new List<SelectListItem>();
        if (addChooseOneItem)
            result.Add(new SelectListItem(firstItemText, firstItemValue));
        foreach (var item in items)
        {
            var id = idProperty.GetValue(item)?.ToString();
            var text = titleProperty.GetValue(item)?.ToString();
            var selected = selectedItem?.ToString() == id;
            result.Add(new SelectListItem(text, id, selected));
        }

        return result;
    }
} 
نحوه استفاده :
مدلی که AllMainCategories برگشت میدهد:
public class ShowCategory
{
    public int Id { get; set; }

    public string Title { get; set; }
}
 
public async Task<IActionResult> Add()
{
    var categories = await _categoryService.AllMainCategories();
    ViewBag.MainCategories = categories.ToList().CreateSelectListItem(firstItemText: "خودش سر دسته باشد");
    return View();
}

[HttpPost, ValidateAntiForgeryToken]
public async Task<IActionResult> Add(AddCategoryViewModel model)
{
    if (!ModelState.IsValid)
    {
        var categories = await _categoryService.AllMainCategories();
        ViewBag.MainCategories = categories.ToList()
            .CreateSelectListItem(model.ParentId, firstItemText: "خودش سر دسته باشد");
        ModelState.AddModelError(string.Empty, PublicConstantStrings.ModelStateErrorMessage);
        return View(model);
    }
    await _categoryService.AddAsync(new Category()
    {
        Title = model.Title,
        ParentId = model.ParentId == 0 ? null : model.ParentId
    });
    await _uow.SaveChangesAsync();
    return RedirectToAction(nameof(Index));
}
‫۳ سال و ۱ ماه قبل، پنجشنبه ۱۱ شهریور ۱۴۰۰، ساعت ۰۴:۰۶