نظرات نظرسنجیها
به عنوان یک برنامه نویس به کدام گزینه بیشتر اهمیت می دهید؟
متاسفانه - برنامه نویس - تبدیل به یک اصطلاح عامیانه شده و به عنوان یک شغل شاید نتوان تعریف مشخصی از آن ارائه داد، چنان که یک نفر که زمینه کاری دیگری دارد و برای پروژه دانش آموزی و دانشجویی مثلا با زبان C برنامه ای ساده مینویسد را شامل میشود تا فردی که توسعه دهنده Front End یا Back End است و یا برنامه نویس سیستمی یا توکار است، یا پروژه هایی را مدیریت و یا پشتیبانی میکند یا برای پروژههای خودش کار میکند، یا برای یک کارفرما، یا پروژه ای یا ساعتی، یا تمام وقت و یا پاره وقت و ...
به هر حال هر کسی که کار تمام وقت برای کارفرما انجام میدهد باید بیمه باشد و حقوق مناسب هم بگیرد.
گاهی اوقات لازم میباشد، در زمان Sort نمودن یک ستون، تمایل داشته باشیم Range خاصی از مقادیر آن ستون در ابتدا قرار گیرد، و عملیات Sort پس از آن Range، اعمال گردد. برای انجام چنین کاری میتوانیداز روش زیر استفاده نمایید:
برای درک مطلب مثالی میزنیم:
در ابتدا Script زیر را اجرا نمایید، که شامل یک جدول و درج چند رکورد در آن میباشد:
Create Table TestSort (ID int identity(1,1), Name nvarchar(30), Color nvarchar(15) )
درج رکورد:
Insert into TestSort (Name,color) Values ('Adjustable Race',null) ,('Bearing Ball',null) ,('Headset Ball Bearings',null) ,('LL Crankarm','Black') ,('ML Crankarm','Black') ,('Chainring','Black') ,('Front Derailleur Cage','Silver') ,('Front Derailleur Linkage','Silver') ,('Lock Ring','Silver') ,('HL Road Frame - Red, 62','Red') ,('HL Road Frame - Red, 48','Red') ,('LL Road Frame - Red, 44','Red') ,('Full-Finger Gloves, M','RED') ,('Road-550-W Yellow, 38','Yellow') ,('Road-550-W Yellow, 40','Yellow') ,('Road-550-W Yellow, 42','Yellow') ,('Classic Vest, S','Blue') ,('Classic Vest, M','Blue') ,('Classic Vest, L','Blue')
در جدول TestSort ستونی به نام Color داریم، که نام رنگها در آن درج شده است، رنگهایی همچون Black ، Silver،Blue،Yellow و Red
درابتدا روی ستون Color بصورت نرمال Sort صعودی انجام میدهیم:
Select t.ID,t.Name,t.Color from TestSort as t order by t.Color
خروجی:
مطابق شکل،زمانی که Sort بصورت صعودی است، رکوردهایی را که ستون Color آنها دارای مقدار Null میباشند، در ابتدای جدول قرار گرفته اند.
در ادامه میخواهیم، عملیات Sort ی را روی ستون Color انجام دهیم، بطوریکه تمامی رکوردهایی که مقدار ستون Color شان Red است، در ابتدای جدول قرار گیرد، و پس از آن عملیات سورت روی رنگهای دیگر اعمال شود.
برای انجام چنین کاری کافیست Script زیر را اجرا نمایید:
Select t.ID,t.Name,t.Color from TestSort as t Where t.color is not null order by Case t.Color When 'Red' Then Null Else t.color End;
خروجی:
چطور اینکار انجام شد:
اگر بهScript ذکر شده دقت نمایید، در قسمت Order by اشاره کردیم، تمام مقادیر Red در ستون Color به Null تغییر کنند، بنابراین SQL Server، در ابتدا مقادیر Red را یافته آنها را به Null تغییر و سپس عملیات سورت را انجام میدهد،
برای درک بیشتر عملیاتی را که SQL Server پشت صحنه انجام میدهد با Script زیر قابل شبیه سازی میباشد:
Select * into Simulation from (Select t.ID,t.Name,t.Color, Case t.Color When 'Red' Then Null Else t.color End RedNull from TestSort as t Where t.color is not null) A
سپس روی ستون RedNull از جدول Simulation سورت انجام میدهیم:
Select * from Simulation order by Rednull
خروجی:
مطابق شکل،پشت صحنه SQL Server چنین کاری را انجام میدهد، و در زمان نمایش ستون RedNull پنهان یا حذف میگردد، و ستون Color، Name و ID نمایش داده میشود.
امیدوارم مفید واقع شده باشد.
در مطلب «Angular CLI - قسمت ششم - استفاده از کتابخانههای ثالث» با نحوهی دریافت، نصب و راه اندازی کتابخانهی ngx-bootstrap آشنا شدیم. در اینجا میخواهیم نحوهی کار با کامپوننت Modal آن را بررسی کنیم.
سازماندهی بهتر کامپوننتهای ngx-bootstrap
پس از نصب بستهی npm کتابخانهی ngx-bootstrap و تنظیم فایل angular-cli.json. که در مطلب «Angular CLI - قسمت ششم - استفاده از کتابخانههای ثالث» بررسی شدند، برای کار با کامپوننتهای این کتابخانه باید متدهای BsDropdownModule.forRoot، TooltipModule.forRoot، ModalModule.forRoot و ... را به قسمت imports فایل app.module.ts اضافه کرد. با انجام اینکار پس از مدتی به یک فایل بسیار شلوغ app.module.ts خواهیم رسید. برای مدیریت بهتر آن میتوان شبیه به مطلب «سازماندهی برنامههای Angular توسط ماژولها» در پوشهی Shared برنامه، ماژول ذیل را تدارک دید. برای اینکار ابتدا فایل جدید src\app\shared\shared.bootstrap.module.ts را ایجاد نمائید. سپس کامپوننتهای این کتابخانه را به صورت ذیل در این تک ماژول اختصاصی قرار دهید:
متدهای forRoot در قسمت imports قرار میگیرند (فلسفهی وجودی این متد و الگوی ویژه را در مطلب «سازماندهی برنامههای Angular توسط ماژولها» پیشتر بررسی کردهایم). سپس برای اینکه این کامپوننتها در سایر ماژولهای برنامه قابل استفاده باشند، باید نام ماژول مرتبط با هر کدام را در قسمت exports نیز ذکر کرد.
اکنون برای استفادهی از SharedBootstrapModule اختصاصی فوق، میتوان دو روش را بکار برد:
الف) import مستقیم آن در فایل app.module.ts
ب) import آن در SharedModule
و یا اگر فایل src\app\shared\shared.module.ts را مطابق مطلب «سازماندهی برنامههای Angular توسط ماژولها» ایجاد کردهاید، این ماژول به صورت ذیل، در دو قسمت imports و exports آن اضافه خواهد شد:
نمایش یک modal dialog توسط کامپوننت Modal
پس از تعریف ModalModule.forRoot، اکنون میتوان به کامپوننت Modal این ماژول دسترسی یافت. برای این منظور کامپوننتی که قرار است یک Modal را نمایش دهد، چنین ساختاری را پیدا میکند:
توسط سرویس BsModalService که به سازندهی کلاس کامپوننت تزریق شدهاست، میتوان به متد show آن دسترسی یافت. این متد یک ng-template را قبول میکند. بنابراین در قالب این کامپوننت باید قسمتی را که قرار است به صورت modal نمایش داده شود، توسط یک ng-template تعریف کرد.
سپس با فراخوانی متد this.modalService.show میتوان این قالب را نمایش داد. خروجی این متد ارجاعی را به این modal بازگشت میدهد. از این ارجاع میتوان در جهت بستن آن استفاده کرد (مانند متد closeModal).
بنابراین در ادامه، قالب کامپوننت مثال این قسمت، یک چنین شکلی را پیدا میکند:
در اینجا محتوای modal داخل یک ng-template قرار گرفتهاست و این قالب توسط یک template reference variable به نام template1 مشخص شدهاست. این نام را در متد openModal(template1) استفاده خواهیم کرد تا به متد show سرویس نمایش modal منتقل شود.
طراحی یک کامپوننت عمومی مودال جهت دریافت تائید انجام عملیات
در ادامه میخواهیم توسط یک modal dialog، کار دریافت تائید و یا لغو انجام یک عملیات را انجام دهیم. چون این کامپوننت عمومی قرار است در بیش از یک ماژول استفاده شود، بنابراین نیاز است آنرا در Shared Module ثبت کرد. به همین جهت این کامپوننت را به نحو ذیل در پوشهی Shared ایجاد میکنیم:
پرچم skip-import نیز ذکر شدهاست، چون قصد نداریم به صورت مستقیم از طریق درج selector آن در صفحه، با آن کار کنیم. سرویس سفارشی مودالی که برای این منظور تدارک خواهیم دید، کار نمایش آنرا انجام میدهد.
نحوهی درج و تعریف این کامپوننت اندکی متفاوت است. چون این کامپوننت قرار است «به صورت پویا» توسط متد show سرویس BsModalService نمایش داده شود (پارامتر اول آن میتواند یک قالب و یا یک کامپوننت کامل باشد)، باید در قسمت entryComponents و declarations مربوط به SharedModule درج شود. آنرا در قسمت exports ذکر نمیکنیم، چون قرار نیست با درج مستقیم selector آن در صفحه، آنرا نمایش دهیم.
این کامپوننت دریافت تائید کاربر به صورت ذیل تعریف میشود:
در اینجا args آن توسط سرویسی که در ادامه طراحی میکنیم، مقدار دهی خواهد شد (طراحی args در اینجا کاملا دلخواه است و در کامپوننتهای مشابه دیگر میتواند متفاوت باشد). متد close آن نیز کار گزارش دهی به فراخوان را انجام میدهد.
قالب این کامپوننت نیز بدون استفاده از ng-template تعریف میشود:
چون این کامپوننت قرار است به صورت پویا توسط متد show بارگذاری شود، نیازی نیست محتوای قالب آنرا توسط ng-template مخفی کرد و سپس نمایش داد. زمانیکه این کامپوننت بارگذاری شد، یعنی قصد داریم یک modal کامل را نمایش دهیم.
تا اینجا یک کامپوننت نمایش دریافت تائید انجام عملیات را تهیه کردیم. در ادامه نیاز است یک سرویس را جهت بارگذاری پویای اینگونه کامپوننتهای مودال طراحی کنیم. این سرویس عمومی در پوشهی Core و CoreModule ثبت خواهد شد:
با این محتوا
کار این سرویس، نمایش یک کامپوننت مودال مانند ConfirmModalComponent به صورت پویا است؛ از این جهت که متد this.bsModalService.show هم امکان نمایش یک ng-template را دارد و هم یک کامپوننت کامل را به صورت پویا.
یک مودال در سه حالت ممکن است بسته شود:
الف) کلیک بر روی دکمهی close و یا cancel
ب) کلیک بر روی علامت ضربدر درج شدهی در یک سمت عنوان آن
ج) کلیک بر روی قسمتی از صفحه، خارج از مودال
در حالات ب و ج، رخداد this.bsModalService.onHidden فراخوانی میشود. در حالت الف، همان متد close درج شدهی در کامپوننت فراخوانی میشود.
برای اینکه بتوان نتیجهی عملیات را از طرف یک سرویس به کامپوننت فراخوان آن گزارش دهیم، یکی از روشها، استفاده از Promiseها است که مشاهده میکنید. با فراخوانی resolve(result)، کار ارسال نتیجهی فراخوانی متدهای close(true) و ()close صورت میگیرد (یا true و یا undefined).
خاصیت modal.content امکان دسترسی به خواص عمومی کامپوننت در حال استفاده را میسر میکند (content به کامپوننت بارگذاری شده اشاره میکند). اینجا است که میتوان برای مثال به خاصیت args یک کامپوننت، مقادیری را نسبت داد و یا به متد close آن دسترسی یافت.
پس از افزودن این سرویس، محل تعریف آن در قسمت providers مربوط به CoreModule است تا در تمام برنامه قابل دسترسی شود:
در پایان برای آزمایش این سرویس جدید، یک دکمه و یک برچسب را به قالب کامپوننت ModalDialogTestComponent ابتدای بحث اضافه میکنیم:
با این کدها:
در اینجا نحوهی استفادهی از این ModalService سفارشی را ملاحظه میکنید. ابتدا به سازندهی کلاس تزریق شدهاست و سپس در متد deleteRecord توسط متد show آن، کامپوننت ConfirmModalComponent به صورت پویا بارگذاری شدهاست. همچنین خاصیت args آن نیز با خواص title و message سفارشی، مقدار دهی شدهاست. چون این متد یک Promise را باز میگرداند، میتوان مشترک آن شد و نتیجهی نهایی را از آن دریافت کرد و بر اساس آن تصمیم گرفت که آیا باید عملیاتی رخدهد، یا خیر.
توسط this.modalService.show میتوان انواع و اقسام کامپوننتهای مودال را به صورت پویا بارگذاری کرد و نمایش داد.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید.
سازماندهی بهتر کامپوننتهای ngx-bootstrap
پس از نصب بستهی npm کتابخانهی ngx-bootstrap و تنظیم فایل angular-cli.json. که در مطلب «Angular CLI - قسمت ششم - استفاده از کتابخانههای ثالث» بررسی شدند، برای کار با کامپوننتهای این کتابخانه باید متدهای BsDropdownModule.forRoot، TooltipModule.forRoot، ModalModule.forRoot و ... را به قسمت imports فایل app.module.ts اضافه کرد. با انجام اینکار پس از مدتی به یک فایل بسیار شلوغ app.module.ts خواهیم رسید. برای مدیریت بهتر آن میتوان شبیه به مطلب «سازماندهی برنامههای Angular توسط ماژولها» در پوشهی Shared برنامه، ماژول ذیل را تدارک دید. برای اینکار ابتدا فایل جدید src\app\shared\shared.bootstrap.module.ts را ایجاد نمائید. سپس کامپوننتهای این کتابخانه را به صورت ذیل در این تک ماژول اختصاصی قرار دهید:
import { NgModule } from "@angular/core"; import { CommonModule } from "@angular/common"; import { BsDropdownModule } from "ngx-bootstrap/dropdown"; import { TooltipModule } from "ngx-bootstrap/tooltip"; import { ModalModule } from "ngx-bootstrap/modal"; @NgModule({ imports: [ CommonModule, BsDropdownModule.forRoot(), TooltipModule.forRoot(), ModalModule.forRoot() ], exports: [ BsDropdownModule, TooltipModule, ModalModule ] }) export class SharedBootstrapModule { }
اکنون برای استفادهی از SharedBootstrapModule اختصاصی فوق، میتوان دو روش را بکار برد:
الف) import مستقیم آن در فایل app.module.ts
import { SharedBootstrapModule } from './shared/shared.bootstrap.module'; @NgModule({ imports: [BrowserModule, SharedBootstrapModule], // ... }) export class AppModule {}
و یا اگر فایل src\app\shared\shared.module.ts را مطابق مطلب «سازماندهی برنامههای Angular توسط ماژولها» ایجاد کردهاید، این ماژول به صورت ذیل، در دو قسمت imports و exports آن اضافه خواهد شد:
import { SharedBootstrapModule } from "./shared.bootstrap.module"; @NgModule({ imports: [ CommonModule, SharedBootstrapModule ], exports: [ CommonModule, SharedBootstrapModule ] })
نمایش یک modal dialog توسط کامپوننت Modal
پس از تعریف ModalModule.forRoot، اکنون میتوان به کامپوننت Modal این ماژول دسترسی یافت. برای این منظور کامپوننتی که قرار است یک Modal را نمایش دهد، چنین ساختاری را پیدا میکند:
import { Component, OnInit, TemplateRef } from "@angular/core"; import { BsModalRef, BsModalService } from "ngx-bootstrap"; @Component({ selector: "app-modal-dialog-test", templateUrl: "./modal-dialog-test.component.html", styleUrls: ["./modal-dialog-test.component.css"] }) export class ModalDialogTestComponent implements OnInit { modalRef: BsModalRef; constructor(private modalService: BsModalService) { } openModal(template: TemplateRef<any>) { this.modalRef = this.modalService.show(template, { animated: true, keyboard: true, backdrop: true, ignoreBackdropClick: false }); } closeModal() { this.modalRef.hide(); } }
سپس با فراخوانی متد this.modalService.show میتوان این قالب را نمایش داد. خروجی این متد ارجاعی را به این modal بازگشت میدهد. از این ارجاع میتوان در جهت بستن آن استفاده کرد (مانند متد closeModal).
بنابراین در ادامه، قالب کامپوننت مثال این قسمت، یک چنین شکلی را پیدا میکند:
<h1>Displaying modal bootstrap dialogs</h1> <button type="button" class="btn btn-info" (click)="openModal(template1)">Create template modal</button> <ng-template #template1> <div class="modal-header"> <h4 class="modal-title pull-left">Modal</h4> <button type="button" class="close pull-right" aria-label="Close" (click)="closeModal()"> <span aria-hidden="true">×</span> </button> </div> <div class="modal-body"> This is a modal. </div> </ng-template>
طراحی یک کامپوننت عمومی مودال جهت دریافت تائید انجام عملیات
در ادامه میخواهیم توسط یک modal dialog، کار دریافت تائید و یا لغو انجام یک عملیات را انجام دهیم. چون این کامپوننت عمومی قرار است در بیش از یک ماژول استفاده شود، بنابراین نیاز است آنرا در Shared Module ثبت کرد. به همین جهت این کامپوننت را به نحو ذیل در پوشهی Shared ایجاد میکنیم:
ng g c Shared/ConfirmModal --skip-import
import { ConfirmModalComponent } from "./confirm-modal/confirm-modal.component"; @NgModule({ imports: [ ], entryComponents: [ ConfirmModalComponent ], declarations: [ ConfirmModalComponent ] }) export class SharedModule {}
این کامپوننت دریافت تائید کاربر به صورت ذیل تعریف میشود:
import { Component } from "@angular/core"; @Component({ selector: "app-confirm-modal", templateUrl: "./confirm-modal.component.html", styleUrls: ["./confirm-modal.component.css"] }) export class ConfirmModalComponent { args: { title: string; message: string; }; close: (val?: any) => void; }
قالب این کامپوننت نیز بدون استفاده از ng-template تعریف میشود:
<div class="modal-header"> <h4 class="modal-title pull-left">{{ args?.title }}</h4> <button type="button" class="close pull-right" aria-label="Close" (click)="close()"> <span aria-hidden="true">×</span> </button> </div> <div class="modal-body"> <p>{{ args?.message }}</p> </div> <div class="modal-footer"> <button class="btn btn-danger" (click)="close(true)">Yes</button> <button class="btn btn-primary" (click)="close()">Cancel</button> </div>
تا اینجا یک کامپوننت نمایش دریافت تائید انجام عملیات را تهیه کردیم. در ادامه نیاز است یک سرویس را جهت بارگذاری پویای اینگونه کامپوننتهای مودال طراحی کنیم. این سرویس عمومی در پوشهی Core و CoreModule ثبت خواهد شد:
>ng g s Core/Modal
import { Injectable } from "@angular/core"; import { BsModalService } from "ngx-bootstrap"; @Injectable() export class ModalService { constructor(private bsModalService: BsModalService) { } show(component: any, args?: any, options?: any): Promise<any> { return new Promise(resolve => { options = options || {}; const modal = this.bsModalService.show(component, options); let result: any; const sub = this.bsModalService.onHidden.subscribe(() => { sub.unsubscribe(); resolve(result); }); modal.content.args = args; modal.content.close = (val?: any) => { result = val; modal.hide(); }; }); } }
یک مودال در سه حالت ممکن است بسته شود:
الف) کلیک بر روی دکمهی close و یا cancel
ب) کلیک بر روی علامت ضربدر درج شدهی در یک سمت عنوان آن
ج) کلیک بر روی قسمتی از صفحه، خارج از مودال
در حالات ب و ج، رخداد this.bsModalService.onHidden فراخوانی میشود. در حالت الف، همان متد close درج شدهی در کامپوننت فراخوانی میشود.
برای اینکه بتوان نتیجهی عملیات را از طرف یک سرویس به کامپوننت فراخوان آن گزارش دهیم، یکی از روشها، استفاده از Promiseها است که مشاهده میکنید. با فراخوانی resolve(result)، کار ارسال نتیجهی فراخوانی متدهای close(true) و ()close صورت میگیرد (یا true و یا undefined).
خاصیت modal.content امکان دسترسی به خواص عمومی کامپوننت در حال استفاده را میسر میکند (content به کامپوننت بارگذاری شده اشاره میکند). اینجا است که میتوان برای مثال به خاصیت args یک کامپوننت، مقادیری را نسبت داد و یا به متد close آن دسترسی یافت.
پس از افزودن این سرویس، محل تعریف آن در قسمت providers مربوط به CoreModule است تا در تمام برنامه قابل دسترسی شود:
import { ModalService } from "./modal.service"; @NgModule({ providers: [ ModalService ] }) export class CoreModule {}
<button type="button" class="btn btn-danger" (click)="deleteRecord()">Delete record</button> <div *ngIf="confirmResult" class="alert alert-info">{{confirmResult}}</div>
import { ModalService } from "./../../core/modal.service"; import { ConfirmModalComponent } from "./../../shared/confirm-modal/confirm-modal.component"; export class ModalDialogTestComponent implements OnInit { confirmResult: string; constructor(private modalService: ModalService) { } deleteRecord() { this.confirmResult = ""; this.modalService.show( ConfirmModalComponent, { title: "Confirm", message: "Do you want to delete this record?" }, { animated: true, keyboard: true, backdrop: true, ignoreBackdropClick: false }).then(confirmed => { if (confirmed) { this.confirmResult = "Deleted!"; } else { this.confirmResult = "Canceled!"; } }); } }
توسط this.modalService.show میتوان انواع و اقسام کامپوننتهای مودال را به صورت پویا بارگذاری کرد و نمایش داد.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید.
در قسمت قبل، مقدمهای بر نحوهی تعریف یک کامپوننت در AngularJS 2.0 عنوان شد و همچنین نحوهی بوت استرپ و آغاز اینگونه برنامهها بررسی گردید. در این قسمت میخواهیم امکانات پیشرفتهتری از کامپوننتها را بررسی کنیم.
روشهای مختلف تعریف خاصیت template در یک کامپوننت
در قسمت قبل، روش تعریف inline یک template را مشاهده کردید:
در اینجا رشتهی قالب نهایی این View، در همان تعاریف متادیتای Component قرار گرفتهاست (روش inline). اگر این رشته تک سطری باشد، از روش متداول ذکر "" برای تعریف رشتهها در جاوا اسکریپت استفاده میشود و اگر این رشته چند سطری باشد، از back tick مربوط به ES 6 مانند مثال فوق کمک گرفته خواهد شد. استفاده از back ticks و رشتههای چند سطری، نحوهی تعریف قالبهای inline را خواناتر میکند.
هر چند این روش تعریف قالبها، مزیت سادگی و امکان مشاهدهی View را به همراه کدهای مرتبط با آن، در یک فایل میسر میکند، اما به دلیل رشتهای بودن، مزیت کار کردن با ادیتورهای وب، مانند داشتن intellisense، فرمت خودکار کدها و بررسی syntax را از دست خواهیم داد و با بیشتر شدن حجم این رشته، این مشکلات بیشتر نمایان خواهند شد.
به همین جهت قابلیت دیگری به نام linked template نیز در اینجا درنظر گرفته شدهاست:
در این حالت، محتوای قالب، به یک فایل html مجزا منتقل شده و سپس لینک آن در خاصیت دیگری از متادیتای Component به نام templateUrl ذکر میشود.
ساخت کامپوننت نمایش لیست محصولات
در ادامه میخواهیم کامپوننتی را طراحی کنیم که آرایهای از محصولات را نمایش میدهد. در اینجا مرسوم است هر ویژگی برنامه، در یک پوشهی مجزا قرار گیرد. به همین جهت در ادامهی مثال قسمت قبل که پوشهی app را به ریشهی پروژه اضافه کردیم و سپس main.ts راه انداز و کامپوننت ریشهی سایت یا app.component.ts را در آن تعریف کردیم، در داخل همین پوشهی app، پوشهی جدیدی را به نام products اضافه میکنیم. سپس به این پوشهی جدید محصولات، فایل جدیدی را به نام product-list.component.html اضافه کنید. از این فایل جهت تعریف قالب کامپوننت لیست محصولات استفاده خواهیم کرد. در اینجا نیز مرسوم است نام قالب یک Component را به صورت نام ویژگی ختم شدهی به کلمهی Component، با پسوند html تعریف کنیم.
پس از اضافه شدن فایل product-list.component.html، محتوای آنرا به نحو ذیل تغییر دهید:
در اینجا قصد داریم داخل پنل بوت استرپ 3، لیستی از محصولات را به صورت یک جدول نمایش دهیم. همچنین میخواهیم قابلیت جستجوی داخل این لیست را نیز فراهم کنیم. فعلا شکل کلی این قالب را به نحو فوق تهیه میکنیم. قسمت tbody جدول آن را که قرار است لیست محصولات را رندر کند، در ادامهی بحث تکمیل خواهیم کرد.
تنها نکتهی AngularJS 2.0 قالب فوق، اتصال به pageTitle است که نمونهای از آنرا در قسمت قبل با معرفی اولین کامپوننت مشاهده کردهاید.
در ادامه نیاز است برای این قالب و view، یک کامپوننت را طراحی کنیم که متشکل است از یک کلاس TypeScript ایی مزین شده به Component. بنابراین فایل ts جدیدی را به نام product-list.component.ts به پوشهی App\products اضافه کنید؛ با این محتوا:
با جزئیات نحوهی تعریف یک کامپوننت در قسمت قبل در حین معرفی کامپوننتها آشنا شدیم. در اینجا کلاس ProductListComponent با واژهی کلیدی export همراه است تا توسط module loader برنامه قابلیت بارگذاری را پیدا کند. همچنین خاصیت عمومی pageTitle نیز در آن تعریف شدهاست تا در قالب مرتبط مورد استفاده قرار گیرد.
سپس این کلاس، با decorator ویژهای به نام Component مزین شدهاست تا AngularJS 2.0 بداند که هدف از تعریف آن، ایجاد یک کامپوننت جدید است. مقدار selector آن که تشکیل دهندهی یک تگ HTML سفارشی متناظر با آن خواهد شد، به pm-products تنظیم شدهاست و اینبار بجای تعریف inline قالب آن به صورت یک رشته، از خاصیت templateUrl جهت معرفی مسیر فایل html قالبی که پیشتر آماده کردیم، کمک گرفته شدهاست.
نمایش کامپوننت لیست محصولات در صفحهی اصلی سایت
خوب، تا اینجا یک کامپوننت جدید را به نام لیست محصولات، ایجاد کردیم؛ اما چگونه باید آنرا نمایش دهیم؟
در قسمت قبل که کامپوننت ریشهی برنامه یا AppComponent را تعریف کردیم، نام selector آن را pm-app درنظر گرفتیم و در نهایت این directive سفارشی را به نحو ذیل در body صفحهی اصلی سایت نمایش دادیم:
اما این روش، تنها برای root component سایت مناسب است. برای سایر کامپوننتهای غیر ریشهای (یعنی تمام کامپوننتها)، سه مرحلهی زیر باید طی شوند:
الف) تگ سفارشی این دایرکتیو جدید را به کامپوننت ریشهی سایت یا همان AppComponent اضافه میکنیم. بنابراین فایل app.component.ts را گشوده و سپس selector کامپوننت لیست محصولات را به قالب آن اضافه کنید:
همانطور که مشاهده میکنید، تگ جدید pm-products بر اساس نام selector کامپوننت لیست محصولات، به قالب کامپوننت ریشهی سایت اضافه شدهاست.
ب) تا اینجا یک دایرکتیو جدید را به نام pm-products به یک کامپوننت دیگر اضافه کردهایم. اما این کامپوننت نمیداند که اطلاعات آنرا باید از کجا تامین کند. برای این منظور خاصیت جدیدی را به نام directives به لیست خاصیتهای Component ریشهی سایت اضافه میکنیم. این خاصیت، آرایهای از دایرکتیوهای سفارشی را قبول میکند:
ج) بلافاصله که این تغییر را اعمال کنید، در ادیتور TypeScript ایی موجود، ذیل کلمهی ProductListComponent خط قرمز کشیده خواهد شد. چون هنوز مشخص نکردهایم که این شیء جدید باید از کدام ماژول تامین شود و ناشناختهاست. بنابراین import مربوطه را به ابتدای فایل اضافه میکنیم:
کدهای فوق، کد نهایی کامپوننت ریشهی سایت هستند که به آن selector جدیدی به نام pm-products اضافه شدهاست. سپس directive متناظر آن به لیست دایرکتیوهای کامپوننت جاری اضافه شده و در نهایت این دایرکتیو، از ماژول مرتبط با آن import شدهاست.
این سه مرحله، مراحلی هستند که جهت افزودن هر دایرکتیو جدید به کامپوننتی مشخص، باید طی شوند.
خوب، اکنون اگر برنامه را اجرا کنیم، چنین خروجی را میتوان مشاهده کرد:
یک نکته
اگر برنامه را اجرا کردید و خروجی را مشاهده نکردید، مطمئن شوید که فایلهای ts شما کامپایل شدهاند. فشردن دکمهی ctrl+s مجدد در این فایلها، سبب کامپایل مجدد آنها میشوند و یا انتخاب گزینهی Build و سپس ReBuild solution نیز همینکار را انجام میدهد.
غنی سازی کامپوننتهای AngularJS 2.0 با data-binding
در AngularJS 2.0 عملیات binding، کار مدیریت ارتباطات بین یک کلاس کامپوننت و قالب آنرا انجام میدهد. نمونهای از آنرا پیشتر با خاصیت pageTitle و سپس نمایش آن در قالب کامپوننت متناظر با آن کلاس، مشاهده کردهاید. همچنین در اینجا یک قالب میتواند متدهای داخل کلاس کامپوننت خود را توسط رخدادها نیز فراخوانی کند.
به نحوهی نمایش {{pageTitle}} اصطلاحا interpolation میگویند. در اینجا خاصیت pageTitle اطلاعات خود را از کلاس کامپوننت دریافت میکند. به این نوع binding، انقیاد یک طرفه یا one-way binding نیز گفته میشوند؛ از خاصیت کلاس شروع شده و به قالب خاتمه مییابد.
ویژگی interpolation فراتر است از صرفا نمایش یک خاصیت و میتواند حاوی محاسبات نیز باشد:
و یا حتی در آن میتوان متدی از کلاس کامپوننت را نیز فراخوانی کرد. در مثال زیر فرض شدهاست که متد getTitle، در کلاس متناظر با کامپوننت این قالب، تعریف شدهاست:
کار interpolation درج عبارت محاسبه شدهی نهایی بین المانهای html است؛ مانند:
و یا حتی میتوان این مقدار نهایی را به خواص المانهای html نیز نسبت داد:
در این مثال خاصیت innerText المان h1 توسط interpolation مقدار دهی شدهاست.
بنابراین به صورت خلاصه هر زمانیکه نیاز به نمایش اطلاعات فقط خواندنی (one-way binding) داریم، ابتدا خاصیتی را در کلاس کامپوننت تعریف کرده و سپس مقدار این خاصیت را توسط interpolation، در قالب کامپوننت درج میکنیم. حین استفاده از interpolation نیازی به ذکر "" نیست.
در مورد مباحث تکمیلی binding در قسمتهای بعدی بیشتر بحث خواهیم کرد.
افزودن منطقی سفارشی به قالب یک کامپوننت
دایرکتیوها به صورت المانها و یا ویژگیهای سفارشی HTML، قابلیت توسعهی امکانات پیش فرض آنرا دارند. در اینجا میتوان دایرکتیوهای سفارشی خود را تولید کرد (مانند pm-products فوق) و یا از دایرکتیوهای توکار AngularJS 2.0 استفاده کرد. برای مثال ngIf* و ngFor* جزو structural directives توکار AngularJS 2.0 هستند. ستارهای که پیش از نام این دایرکتیوها قرار گرفتهاست، آنها را در گروه structural directives قرار میدهد.
کار دایرکتیوهای ساختاری، تغییر ساختار یا همان view کامپوننتها است؛ با افزودن، حذف و یا تغییر المانهای HTML تعریف شدهی در صفحه.
بررسی ngIf*
فایل قالب product-list.component.html را گشوده و تعریف جدول آنرا به نحو ذیل تغییر دهید:
کار ngIf* نمایش یا عدم نمایش قسمتی از DOM یا document object model بر اساس برآورده شدن منطقی است که توسط آن بررسی میشود. اگر حاصل عبارتی که به ngIf* انتساب داده میشود به false تعبیر شود، آن المان و فرزندان آن از DOM حذف میشوند و اگر این عبارت به true تعبیر شود، آن المان و فرزندانش مجددا به DOM اضافه خواهند شد.
برای نمونه عبارت انتساب داده شدهی به ngIf* در مثال فوق به این معنا است که اگر خاصیت و آرایهی products در کلاس کامپوننت این قالب تعریف شده بود و همچنین دارای اعضایی نیز بود، آنگاه این جدول را نمایش بده.
برای آزمایش آن، فایل product-list.component.ts را گشوده و خاصیت عمومی آرایهی products را به نحو ذیل به آن اضافه کنید:
فعلا چون اینترفیسی را برای شیء محصول تعریف نکردهایم، نوع این آرایه را any یا همان حالت پیش فرض جاوا اسکریپت تعریف میکنیم.
همچنین فعلا در اینجا اطلاعات را بجای دریافت از سرور، توسط آرایهی مشخصی از اشیاء تعریف کردهایم. این موارد را در قسمتهای بعدی بهبود خواهیم بخشید.
اکنون که خاصیت عمومی products تعریف شدهاست، امکان استفادهی از ngIf* ایی که پیشتر تعریف کردیم، میسر شدهاست. در این حالت اگر برنامه را اجرا کنید، قسمت table header تصویر قبلی نمایش سایت، هنوز نمایان است. یعنی ngIf* تعریف شده کار میکند؛ چون خاصیت products تعریف شدهاست و همچنین دارای اعضایی است.
برای آزمایش بیشتر، خاصیت products را کامنت کنید و یکبار نیز فایل ts آنرا ذخیره کنید تا فایل js متناظر با آن کامپایل شود. سپس مجددا برنامه را اجرا کنید. در این حالت دیگر نباید هدر جدول نمایان باشد؛ چون products تعریف نشدهاست.
بررسی ngFor*
تا اینجا بر اساس داشتن لیستی از محصولات یا عدم آن، جدول متناظری را نمایش داده و یا مخفی کردیم. اما این جدول هنوز فاقد ردیفهای نمایش اعضای آرایهی products است.
برای این منظور مجددا فایل قالب product-list.component.html را گشوده و سپس بدنهی جدول را به نحو ذیل تکمیل کنید:
یکی دیگر از دایرکتیوهای ساختاری، ngFor* نام دارد. کار آن تکرار قسمتی از DOM، به ازای تک تک عناصر لیست انتساب داده شدهی به آن است.
بنابراین ابتدا قسمتی از عناصر HTML را طوری کنار هم قرار میدهیم که جمع آنها یک تک آیتم را تشکیل دهند. سپس با استفاده از ngFor* به AngularJS 2.0 اعلام میکنیم که این قطعه را به ازای عناصر لیست دریافتی، تکرار و رندر کند.
برای نمونه در مثال فوق میخواهیم ردیفهای جدول تکرار شوند. بنابراین هر ردیف را به عنوان یک قطعهی تکرار شوندهی توسط ngFor* مشخص میکنیم. به این ترتیب این ردیف و عناصر فرزند آن، به ازای تک تک محصولات موجود در آرایهی products، تکرار خواهند شد.
علامت # در اینجا (product#) یک متغیر محلی را تعریف میکند که تنها در قالب جاری قابل استفاده خواهد بود و همچنین فقط در فرزندان tr تعریف شده قابل دسترسی هستند.
به علاوه در اینجا بجای in از of استفاده شدهاست. این of از ES 6 گرفته شدهاست. زمانیکه از حلقهی جدید for...of استفاده میشود، متغیر محلی product حاوی یک عنصر از لیست product خواهد بود؛ اما اگر از حلقهی قدیمی for...in استفاده میشد، تنها ایندکس عددی این عناصر در دسترس قرار میگرفتند. به همین جهت است که در این حلقه، اکنون product.productName به نام محصول آن عنصر آرایهی دریافتی اشاره میکند و قابل استفاده است.
تا اینجا اگر برنامه را اجرا کنید، چنین خروجی را مشاهده خواهید کرد:
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: MVC5Angular2.part3.zip
خلاصهی بحث
از inline templateها جهت معرفی قالبهای کوتاه استفاده میشود. در اینجا از "" برای معرفی قالب یک سطری و یا از back tickهای ES 6، برای تعریف قالبهای چندسطری استفاده خواهد شد. برای قالبهای مفصلتر، بهتر است Linked templateها استفاده شود؛ با پشتیبانی کامل ادیتورهای موجود از لحاظ تکمیل و بررسی کدها.
برای استفاده از یک کامپوننت در کامپوننتی دیگر، نام selector آنرا به صورت یک المان جدید HTML در قالب دیگری ذکر کرده و سپس با استفاده از خاصیت directives، نام کلاس متناظر با آنرا نیز ذکر میکنیم. همچنین کار import ماژول آن نیز باید در ابتدای فایل صورت گیرد.
جهت غنی سازی قالبها و کامپوننتها و نمایش اطلاعات فقط خواندنی میتوان از binding یک طرفهی ویژهای به نام interpolation استفاده کرد. کار آن اتصال یک خاصیت عمومی کلاس کامپوننت، به قالب آن است. interpolation توسط {{}} تعریف میشود و میتواند شامل محاسبات نیز باشد.
همچنین در ادامهی بحث، نحوهی کار با دو دایرکتیو توکار ساختاری AngularJS 2.0 را نیز بررسی کردیم. این دایرکتیوهای ساختاری نیاز است با ستاره شروع شوند و عبارت انتساب داده شدهی به آنها باید داخل "" قرار گیرد (برخلاف interpolation که نیازی به اینکار ندارد). از ngIf* برای حذف یا افزودن یک المان و فرزندان آن از/به DOM استفاده میشود. اگر عبارت منتسب به آن به true ارزیابی شود، این المان از صفحه حذف خواهد شد. از ngFor* برای تکرار المانی مشخص به همراه فرزندان آن به تعداد اعضای لیستی که برای آن تعیین میگردد، استفاده میشود. متغیر محلی این پیمایشگر با # مشخص شده و حلقهی آن با of بجای in تعریف میشود.
روشهای مختلف تعریف خاصیت template در یک کامپوننت
در قسمت قبل، روش تعریف inline یک template را مشاهده کردید:
template:` <div><h1>{{pageTitle}}</h1> <div>My First Component</div> </div> `
هر چند این روش تعریف قالبها، مزیت سادگی و امکان مشاهدهی View را به همراه کدهای مرتبط با آن، در یک فایل میسر میکند، اما به دلیل رشتهای بودن، مزیت کار کردن با ادیتورهای وب، مانند داشتن intellisense، فرمت خودکار کدها و بررسی syntax را از دست خواهیم داد و با بیشتر شدن حجم این رشته، این مشکلات بیشتر نمایان خواهند شد.
به همین جهت قابلیت دیگری به نام linked template نیز در اینجا درنظر گرفته شدهاست:
templateUrl: 'product-list.component.html'
ساخت کامپوننت نمایش لیست محصولات
در ادامه میخواهیم کامپوننتی را طراحی کنیم که آرایهای از محصولات را نمایش میدهد. در اینجا مرسوم است هر ویژگی برنامه، در یک پوشهی مجزا قرار گیرد. به همین جهت در ادامهی مثال قسمت قبل که پوشهی app را به ریشهی پروژه اضافه کردیم و سپس main.ts راه انداز و کامپوننت ریشهی سایت یا app.component.ts را در آن تعریف کردیم، در داخل همین پوشهی app، پوشهی جدیدی را به نام products اضافه میکنیم. سپس به این پوشهی جدید محصولات، فایل جدیدی را به نام product-list.component.html اضافه کنید. از این فایل جهت تعریف قالب کامپوننت لیست محصولات استفاده خواهیم کرد. در اینجا نیز مرسوم است نام قالب یک Component را به صورت نام ویژگی ختم شدهی به کلمهی Component، با پسوند html تعریف کنیم.
پس از اضافه شدن فایل product-list.component.html، محتوای آنرا به نحو ذیل تغییر دهید:
<div class='panel panel-default'> <div class='panel-heading'> {{pageTitle}} </div> <div class='panel-body'> <div class='row'> <div class='col-md-2'>Filter by:</div> <div class='col-md-4'> <input type='text' /> </div> </div> <div class='row'> <div class='col-md-6'> <h3>Filtered by: </h3> </div> </div> <div class='table-responsive'> <table class='table'> <thead> <tr> <th> <button class='btn btn-primary'> Show Image </button> </th> <th>Product</th> <th>Code</th> <th>Available</th> <th>Price</th> <th>5 Star Rating</th> </tr> </thead> <tbody> </tbody> </table> </div> </div> </div>
تنها نکتهی AngularJS 2.0 قالب فوق، اتصال به pageTitle است که نمونهای از آنرا در قسمت قبل با معرفی اولین کامپوننت مشاهده کردهاید.
در ادامه نیاز است برای این قالب و view، یک کامپوننت را طراحی کنیم که متشکل است از یک کلاس TypeScript ایی مزین شده به Component. بنابراین فایل ts جدیدی را به نام product-list.component.ts به پوشهی App\products اضافه کنید؛ با این محتوا:
import { Component } from 'angular2/core'; @Component({ selector: 'pm-products', templateUrl: 'app/products/product-list.component.html' }) export class ProductListComponent { pageTitle: string = 'Product List'; }
با جزئیات نحوهی تعریف یک کامپوننت در قسمت قبل در حین معرفی کامپوننتها آشنا شدیم. در اینجا کلاس ProductListComponent با واژهی کلیدی export همراه است تا توسط module loader برنامه قابلیت بارگذاری را پیدا کند. همچنین خاصیت عمومی pageTitle نیز در آن تعریف شدهاست تا در قالب مرتبط مورد استفاده قرار گیرد.
سپس این کلاس، با decorator ویژهای به نام Component مزین شدهاست تا AngularJS 2.0 بداند که هدف از تعریف آن، ایجاد یک کامپوننت جدید است. مقدار selector آن که تشکیل دهندهی یک تگ HTML سفارشی متناظر با آن خواهد شد، به pm-products تنظیم شدهاست و اینبار بجای تعریف inline قالب آن به صورت یک رشته، از خاصیت templateUrl جهت معرفی مسیر فایل html قالبی که پیشتر آماده کردیم، کمک گرفته شدهاست.
نمایش کامپوننت لیست محصولات در صفحهی اصلی سایت
خوب، تا اینجا یک کامپوننت جدید را به نام لیست محصولات، ایجاد کردیم؛ اما چگونه باید آنرا نمایش دهیم؟
در قسمت قبل که کامپوننت ریشهی برنامه یا AppComponent را تعریف کردیم، نام selector آن را pm-app درنظر گرفتیم و در نهایت این directive سفارشی را به نحو ذیل در body صفحهی اصلی سایت نمایش دادیم:
<div> @RenderBody() <pm-app>Loading App...</pm-app> </div>
الف) تگ سفارشی این دایرکتیو جدید را به کامپوننت ریشهی سایت یا همان AppComponent اضافه میکنیم. بنابراین فایل app.component.ts را گشوده و سپس selector کامپوننت لیست محصولات را به قالب آن اضافه کنید:
import { Component } from 'angular2/core'; @Component({ selector: 'pm-app', template:` <div><h1>{{pageTitle}}</h1> <pm-products></pm-products> </div> ` }) export class AppComponent { pageTitle: string = "DNT AngularJS 2.0 APP"; }
ب) تا اینجا یک دایرکتیو جدید را به نام pm-products به یک کامپوننت دیگر اضافه کردهایم. اما این کامپوننت نمیداند که اطلاعات آنرا باید از کجا تامین کند. برای این منظور خاصیت جدیدی را به نام directives به لیست خاصیتهای Component ریشهی سایت اضافه میکنیم. این خاصیت، آرایهای از دایرکتیوهای سفارشی را قبول میکند:
directives: [ProductListComponent]
import { Component } from 'angular2/core'; import { ProductListComponent } from './products/product-list.component'; @Component({ selector: 'pm-app', template:` <div><h1>{{pageTitle}}</h1> <pm-products></pm-products> </div> `, directives: [ProductListComponent] }) export class AppComponent { pageTitle: string = "DNT AngularJS 2.0 APP"; }
این سه مرحله، مراحلی هستند که جهت افزودن هر دایرکتیو جدید به کامپوننتی مشخص، باید طی شوند.
خوب، اکنون اگر برنامه را اجرا کنیم، چنین خروجی را میتوان مشاهده کرد:
یک نکته
اگر برنامه را اجرا کردید و خروجی را مشاهده نکردید، مطمئن شوید که فایلهای ts شما کامپایل شدهاند. فشردن دکمهی ctrl+s مجدد در این فایلها، سبب کامپایل مجدد آنها میشوند و یا انتخاب گزینهی Build و سپس ReBuild solution نیز همینکار را انجام میدهد.
غنی سازی کامپوننتهای AngularJS 2.0 با data-binding
در AngularJS 2.0 عملیات binding، کار مدیریت ارتباطات بین یک کلاس کامپوننت و قالب آنرا انجام میدهد. نمونهای از آنرا پیشتر با خاصیت pageTitle و سپس نمایش آن در قالب کامپوننت متناظر با آن کلاس، مشاهده کردهاید. همچنین در اینجا یک قالب میتواند متدهای داخل کلاس کامپوننت خود را توسط رخدادها نیز فراخوانی کند.
به نحوهی نمایش {{pageTitle}} اصطلاحا interpolation میگویند. در اینجا خاصیت pageTitle اطلاعات خود را از کلاس کامپوننت دریافت میکند. به این نوع binding، انقیاد یک طرفه یا one-way binding نیز گفته میشوند؛ از خاصیت کلاس شروع شده و به قالب خاتمه مییابد.
ویژگی interpolation فراتر است از صرفا نمایش یک خاصیت و میتواند حاوی محاسبات نیز باشد:
{{'Title: ' + pageTitle}} {{2*20+1}}
{{'Title: ' + getTitle()}}
<h1>{{pageTitle}}</h1>
<h1 innerText={{pageTitle}}></h1>
بنابراین به صورت خلاصه هر زمانیکه نیاز به نمایش اطلاعات فقط خواندنی (one-way binding) داریم، ابتدا خاصیتی را در کلاس کامپوننت تعریف کرده و سپس مقدار این خاصیت را توسط interpolation، در قالب کامپوننت درج میکنیم. حین استفاده از interpolation نیازی به ذکر "" نیست.
در مورد مباحث تکمیلی binding در قسمتهای بعدی بیشتر بحث خواهیم کرد.
افزودن منطقی سفارشی به قالب یک کامپوننت
دایرکتیوها به صورت المانها و یا ویژگیهای سفارشی HTML، قابلیت توسعهی امکانات پیش فرض آنرا دارند. در اینجا میتوان دایرکتیوهای سفارشی خود را تولید کرد (مانند pm-products فوق) و یا از دایرکتیوهای توکار AngularJS 2.0 استفاده کرد. برای مثال ngIf* و ngFor* جزو structural directives توکار AngularJS 2.0 هستند. ستارهای که پیش از نام این دایرکتیوها قرار گرفتهاست، آنها را در گروه structural directives قرار میدهد.
کار دایرکتیوهای ساختاری، تغییر ساختار یا همان view کامپوننتها است؛ با افزودن، حذف و یا تغییر المانهای HTML تعریف شدهی در صفحه.
بررسی ngIf*
فایل قالب product-list.component.html را گشوده و تعریف جدول آنرا به نحو ذیل تغییر دهید:
<table class='table' *ngIf='products && products.length'>
برای نمونه عبارت انتساب داده شدهی به ngIf* در مثال فوق به این معنا است که اگر خاصیت و آرایهی products در کلاس کامپوننت این قالب تعریف شده بود و همچنین دارای اعضایی نیز بود، آنگاه این جدول را نمایش بده.
برای آزمایش آن، فایل product-list.component.ts را گشوده و خاصیت عمومی آرایهی products را به نحو ذیل به آن اضافه کنید:
import { Component } from 'angular2/core'; @Component({ selector: 'pm-products', templateUrl: 'app/products/product-list.component.html' }) export class ProductListComponent { pageTitle: string = 'Product List'; products: any[] = [ { "productId": 2, "productName": "Garden Cart", "productCode": "GDN-0023", "releaseDate": "March 18, 2016", "description": "15 gallon capacity rolling garden cart", "price": 32.99, "starRating": 4.2, "imageUrl": "app/assets/images/garden_cart.png" }, { "productId": 5, "productName": "Hammer", "productCode": "TBX-0048", "releaseDate": "May 21, 2016", "description": "Curved claw steel hammer", "price": 8.9, "starRating": 4.8, "imageUrl": "app/assets/images/rejon_Hammer.png" } ]; }
همچنین فعلا در اینجا اطلاعات را بجای دریافت از سرور، توسط آرایهی مشخصی از اشیاء تعریف کردهایم. این موارد را در قسمتهای بعدی بهبود خواهیم بخشید.
اکنون که خاصیت عمومی products تعریف شدهاست، امکان استفادهی از ngIf* ایی که پیشتر تعریف کردیم، میسر شدهاست. در این حالت اگر برنامه را اجرا کنید، قسمت table header تصویر قبلی نمایش سایت، هنوز نمایان است. یعنی ngIf* تعریف شده کار میکند؛ چون خاصیت products تعریف شدهاست و همچنین دارای اعضایی است.
برای آزمایش بیشتر، خاصیت products را کامنت کنید و یکبار نیز فایل ts آنرا ذخیره کنید تا فایل js متناظر با آن کامپایل شود. سپس مجددا برنامه را اجرا کنید. در این حالت دیگر نباید هدر جدول نمایان باشد؛ چون products تعریف نشدهاست.
بررسی ngFor*
تا اینجا بر اساس داشتن لیستی از محصولات یا عدم آن، جدول متناظری را نمایش داده و یا مخفی کردیم. اما این جدول هنوز فاقد ردیفهای نمایش اعضای آرایهی products است.
برای این منظور مجددا فایل قالب product-list.component.html را گشوده و سپس بدنهی جدول را به نحو ذیل تکمیل کنید:
<tbody> <tr *ngFor='#product of products'> <td></td> <td>{{ product.productName }}</td> <td>{{ product.productCode }}</td> <td>{{ product.releaseDate }}</td> <td>{{ product.price }}</td> <td>{{ product.starRating }}</td> </tr> </tbody>
بنابراین ابتدا قسمتی از عناصر HTML را طوری کنار هم قرار میدهیم که جمع آنها یک تک آیتم را تشکیل دهند. سپس با استفاده از ngFor* به AngularJS 2.0 اعلام میکنیم که این قطعه را به ازای عناصر لیست دریافتی، تکرار و رندر کند.
برای نمونه در مثال فوق میخواهیم ردیفهای جدول تکرار شوند. بنابراین هر ردیف را به عنوان یک قطعهی تکرار شوندهی توسط ngFor* مشخص میکنیم. به این ترتیب این ردیف و عناصر فرزند آن، به ازای تک تک محصولات موجود در آرایهی products، تکرار خواهند شد.
علامت # در اینجا (product#) یک متغیر محلی را تعریف میکند که تنها در قالب جاری قابل استفاده خواهد بود و همچنین فقط در فرزندان tr تعریف شده قابل دسترسی هستند.
به علاوه در اینجا بجای in از of استفاده شدهاست. این of از ES 6 گرفته شدهاست. زمانیکه از حلقهی جدید for...of استفاده میشود، متغیر محلی product حاوی یک عنصر از لیست product خواهد بود؛ اما اگر از حلقهی قدیمی for...in استفاده میشد، تنها ایندکس عددی این عناصر در دسترس قرار میگرفتند. به همین جهت است که در این حلقه، اکنون product.productName به نام محصول آن عنصر آرایهی دریافتی اشاره میکند و قابل استفاده است.
تا اینجا اگر برنامه را اجرا کنید، چنین خروجی را مشاهده خواهید کرد:
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: MVC5Angular2.part3.zip
خلاصهی بحث
از inline templateها جهت معرفی قالبهای کوتاه استفاده میشود. در اینجا از "" برای معرفی قالب یک سطری و یا از back tickهای ES 6، برای تعریف قالبهای چندسطری استفاده خواهد شد. برای قالبهای مفصلتر، بهتر است Linked templateها استفاده شود؛ با پشتیبانی کامل ادیتورهای موجود از لحاظ تکمیل و بررسی کدها.
برای استفاده از یک کامپوننت در کامپوننتی دیگر، نام selector آنرا به صورت یک المان جدید HTML در قالب دیگری ذکر کرده و سپس با استفاده از خاصیت directives، نام کلاس متناظر با آنرا نیز ذکر میکنیم. همچنین کار import ماژول آن نیز باید در ابتدای فایل صورت گیرد.
جهت غنی سازی قالبها و کامپوننتها و نمایش اطلاعات فقط خواندنی میتوان از binding یک طرفهی ویژهای به نام interpolation استفاده کرد. کار آن اتصال یک خاصیت عمومی کلاس کامپوننت، به قالب آن است. interpolation توسط {{}} تعریف میشود و میتواند شامل محاسبات نیز باشد.
همچنین در ادامهی بحث، نحوهی کار با دو دایرکتیو توکار ساختاری AngularJS 2.0 را نیز بررسی کردیم. این دایرکتیوهای ساختاری نیاز است با ستاره شروع شوند و عبارت انتساب داده شدهی به آنها باید داخل "" قرار گیرد (برخلاف interpolation که نیازی به اینکار ندارد). از ngIf* برای حذف یا افزودن یک المان و فرزندان آن از/به DOM استفاده میشود. اگر عبارت منتسب به آن به true ارزیابی شود، این المان از صفحه حذف خواهد شد. از ngFor* برای تکرار المانی مشخص به همراه فرزندان آن به تعداد اعضای لیستی که برای آن تعیین میگردد، استفاده میشود. متغیر محلی این پیمایشگر با # مشخص شده و حلقهی آن با of بجای in تعریف میشود.
پوشه پروژهای که در انتهای مطلب ذکر شده، مثالهای متنوعی (An ajax sample, A console App, An angular App, Postman Tests, Integration Tests) دارد.
اشتراکها
ASP.NET Core 2.0 منتشر شد
The ASP.NET team is proud to announce general availability of ASP.NET Core 2.0. This release features compatibility with .NET Core 2.0, tooling support in Visual Studio 2017 version 15.3, and the new Razor Pages user-interface design paradigm. For a full list of updates, you can read the release notes. The latest SDK and tools can be downloaded from https://dot.net/core. Read the .NET Core 2.0 release announcement for more information and watch the launch video on Channel 9.