نظرات مطالب
مراحل تنظیم Let's Encrypt در IIS
این مشکل رو وقتی که سایت با https بالا میاد رو چطور میشه حل کرد؟
سرور 2016 هست و سایت هم با net core 2.2 نوشته شده، ssl هم توسط همین آموزش ایجاد شده و به آدرس گفته شده هم دسترسی هستش
یک نکتهی تکمیلی
در ng-conf-2016 مسیریاب جدید معرفی شدهاست: Routing - Misko Hevery
از دید مصرف کنندهی نهایی، چند تغییر نام، مانند RouteConfig به Routes بیشتر محسوس نیست:
در ng-conf-2016 مسیریاب جدید معرفی شدهاست: Routing - Misko Hevery
از دید مصرف کنندهی نهایی، چند تغییر نام، مانند RouteConfig به Routes بیشتر محسوس نیست:
نظرات مطالب
معرفی OLTP درون حافظهای در SQL Server 2014
در نسخه جدید sql server یعنی 2016 بسیاری از مشکلات قبلی این نوع جدول حذف شده است.
و قابلیت هایی چون پشتیبانی از کلیدهای خارجی، تغییر ساختار جدول، واکشی بیشتر دادهها به رم و ... را شامل میشود.
و قابلیت هایی چون پشتیبانی از کلیدهای خارجی، تغییر ساختار جدول، واکشی بیشتر دادهها به رم و ... را شامل میشود.
ویدئوی با عنوان Test Driven Xamarin Development در کنفرانس Xamarin Evolve 2016 در ارتباط با استفاده از Xamarin برای توسعه برنامههای بزرگ وجود داره که مشاهده اون میتونه مفید باشه.
فایلهای تعاریف نوعها (Type Definitions) امکان استفادهی سادهتر از انواع و اقسام کتابخانههای جاوا اسکریپتی موجود را فراهم میکنند. این فایلها حاوی تعاریف نوعهای استفاده شدهی در کتابخانههای جاوا اسکریپتی هستند که بر اساس TypeScript تهیه نشدهاند. حاوی هیچ نوع پیاده سازی نیستند و تنها از اینترفیسهایی تشکیل میشوند که راهنمای کامپایلر TypeScript جهت بررسی نوعها هستند و همچنین به عنوان راهنمای ادیتورهای TypeScript جهت ارائهی Intellisense کاملتر و دقیقتری نیز میتوانند بکار روند. به آنها TypeScript wrapper for JavaScript libraries هم میگویند. این فایلها دارای پسوند d.ts. هستند.
منابع یافتن فایلهای تعاریف نوعها
- بزرگترین مخزن کد فایلهای تعاریف نوعهای TypeScript، در سایت Github و در مخزن کد DefinitelyTyped قابل مشاهده است:
https://github.com/DefinitelyTyped/DefinitelyTyped
- همچنین ابزار دیگری به نام «Typings type definition manager» نیز میتواند برای این منظور بکار رود.
- علاوه بر اینها، بستههای npm نیز میتوانند به همراه تعاریف فایلهای .d.ts باشند.
مفهوم Ambient Modules
پروژههای TypeScript عموما به همراه تعداد زیادی ماژول هستند. به این ترتیب هر ماژول نیاز به d.ts. فایل مخصوص خودش خواهد داشت که نگهداری آنها مشکل خواهد بود. به همین جهت یک Solution متشکل از تعدادی ماژول، میتواند تمام تعاریف نوعها را در یک تک فایل d.ts. نگهداری کند که به آن Ambient Module نیز میگویند. برای نمونه فایل d.ts. ذیل را درنظر بگیرید:
در اینجا نحوهی تعریف یک module از نوع ambient را مشاهده میکنید که تنها حاوی تعاریف export شدهاست؛ بدون به همراه داشتن پیاده سازی آنها.
سپس برای استفادهی از این فایل d.ts. خواهیم داشت:
چون فایلهای d.ts. دارای پیاده سازیهای مرتبط نیستند، کار import آنها همانند سایر ماژولها نخواهد بود. ابتدا نیاز است با استفاده از Triple-Slash Directives به ابتدای ماژول فعلی الحاق شوند (مانند مثال فوق). سپس سطر import آن مانند قبل است؛ با این تفاوت که مسیر فایل ماژول را به همراه ندارد و بجای آن نام ماژولی که در فایل d.ts. ذکر شدهاست، تعریف میشود.
بررسی مخرن DefinitelyTyped
DefinitelyTyped مخزن کد عظیمی از فایلهای تعاریف نوعهای TypeScript است. هرچند دریافت این فایلها از مخزن کد Github آن مانند سایر فایلهای متداول آن سایت، اما چندین روش دیگر نیز برای کار با این مخزن کد وجود دارد:
- استفاده از NuGet. تقریبا تمام فایلهای d.ts. آن به صورت یک بستهی نیوگت مجزا نیز وجود دارند.
- استفاده از برنامهی tsd. این برنامه یا type definition manager، به صورت اختصاصی برای کار با این نوع فایلها طراحی شدهاست.
- استفاده از برنامهی typings. این برنامه نیز یک type definition manager دیگر است. مزیت آن کار با چندین منبع مجزای ارائهی فایلهای d.ts. است که DefinitelyTyped تنها یکی از آنها است.
یک مثال: دریافت مستقیم و افزودن فایل d.ts. مربوط به کتابخانهی جاوا اسکریپتی lodash از مخزن کد DefinitelyTyped
در ادامه قصد داریم فایل تعاریف نوعهای کتابخانهی معروف lodash را به پروژهی جدیدی در VSCode اضافه کنیم. قدم اول، نصب خود کتابخانه است؛ از این جهت که فایلهای d.ts.، فاقد هرگونه پیاده سازی هستند.
در مطلب «چرا TypeScript» نحوهی کار با npm را جهت به روز رسانی کامپایلر TypeScript پیش فرض VSCode ملاحظه کردید. در اینجا نیز از npm برای نصب lodash استفاده میکنیم:
ابتدا خط فرمان را گشوده و سپس به پوشهی پروژهی خود وارد شوید. سپس دو دستور ذیل را صادر کنید:
در ادامه به مخزن کد DefinitelyTyped وارد شده و پوشهی مربوط به lodash را با جستجو پیدا کنید:
https://github.com/DefinitelyTyped/DefinitelyTyped/tree/master/lodash
در این پوشه تنها به فایل lodash.d.ts آن نیاز است. روی لینک این فایل کلیک کرده و سپس در صفحهی باز شده، بر روی دکمهی raw کلیک نمائید. این فایل نهایی را در ریشهی پروژهی جاری ذخیره کنید.
https://github.com/DefinitelyTyped/DefinitelyTyped/raw/master/lodash/lodash.d.ts
اگر به انتهای فایل lodash.d.ts دقت کنید، تعریف ambient module آن چنین شکلی را دارد و export آن lo dash است:
در ادامه برای استفادهی از آن در فایل test.ts، به ابتدای فایل، با استفاده از Triple-Slash Directive، تعریف فایل d.ts. را اضافه کنید:
سپس جهت دریافت یکجای تمام امکانات این کتابخانه خواهیم داشت:
و اکنون بلافاصله intellisense به همراه مشخص بودن نوع پارامترهای یک متد فراهم است:
برای گرفتن خروجی از این مثال همانند قبل، ابتدا Ctrl+Shift+P را فشرده و سپس انتخاب tasks:Run build task< و در ادامه فشردن F5 برای اجرا برنامه، نیاز است صورت گیرند:
مدیریت فایلهای تعاریف نوعها با استفاده از tsd
tsd یک برنامهی خط فرمان است که کار یافتن و دریافت فایلهای d.ts. را ساده میکند. این برنامه منحصرا با مخزن کد DefinitelyTyped کار میکند و پس از دریافت هر فایل d.ts.، ارجاعی به آنرا در فایل tsd.json در ریشهی پروژه ذخیره میکند. همچنین یک تک فایل tsd.d.ts حاوی تعاریف Triple-Slash Directiveها را نیز تولید میکند که در ادامه میتوان تنها این فایل را به فایلهای مدنظر الحاق کرد.
البته باید دقت داشت که این برنامه در ابتدای سال 2016 منسوخ شده اعلام گردید و با برنامهی typings جایگزین شدهاست؛ هرچند هنوز هم مفید است و قابل استفاده.
روش دریافت tsd را در سایت definitelytyped.org میتوانید مشاهده کنید:
http://definitelytyped.org/tsd
نصب آن نیز به صورت یک بستهی npm است:
توضیحات بیشتر در مورد نحوهی استفادهی از tsd را در مخزن کد آن میتوانید مشاهده کنید:
https://github.com/Definitelytyped/tsd#readme
برای مثال برای نصب فایل تعاریف نوعهای lodash، ابتدا به پوشهی پروژه از طریق خط فرمان وارد شده و سپس دستور ذیل را صادر کنید:
البته اگر موفق به اجرای این دستور نشدید؛ با خطای ذیل
به این معنا است که آدرس فایلهای raw در github در ایران فیلتر شدهاست و قابل دسترسی نیست (آدرس IP فوق رنج خصوصی است).
اگر موفق به اجرای این دستور شدید، پوشهی جدید typings در ریشهی پروژه ایجاد خواهد شد. داخل آن فایل tsd.d.ts را نیز میتوان مشاهده کرد که حاوی تعاریف فایلهای نوعهای دریافت شدهاست. از این پس در ابتدای فایلهای ts، بجای تعریف جداگانهی این فایلها، تنها میتوان نوشت:
این تک فایل، reference pathهای تک تک فایلهای نصب شدهی توسط tsd را به همراه دارد.
مدیریت فایلهای تعاریف نوعها با استفاده از typings
برنامهی typings نیز بسیار شبیه به برنامهی tsd است؛ با این تفاوت که منابع آن منحصر به مخزن کد definitelytyped نیست.
مخزن کد این برنامه در گیتهاب قرار دارد: https://github.com/typings/typings
و نصب آن با استفاده از دستور ذیل است:
و اینبار دستور tsd قسمت قبل به نحو ذیل تغییر میکند:
این مورد نیز قابل استفاده نیست؛ چون به نظر تنها مرجع lodash در حال حاضر github است و آدرس https://raw.githubusercontent.com در ایران فیلتر شدهاست:
اگر موفق به نصب این بسته شدید، اکنون پوشهی جدیدی به نام typings در ریشهی سایت ایجاد شدهاست. داخل این پوشه علاوه بر فایلهای دریافت شده، دو فایل browser.d.ts و main.d.ts را نیز میتوان مشاهده کرد. فایل browser آن مخصوص برنامههای سمت کلاینت است و فایل main آن جهت برنامههای NodeJS طراحی شدهاست (که البته در مثال ما هر دو فایل حاوی یک محتوا هستند). این فایلها حاوی تعاریف reference pathهای به فایلهای نوعهای نصب شده هستند. بنابراین ابتدای هر فایل ts میتوان نوشت:
منابع یافتن فایلهای تعاریف نوعها
- بزرگترین مخزن کد فایلهای تعاریف نوعهای TypeScript، در سایت Github و در مخزن کد DefinitelyTyped قابل مشاهده است:
https://github.com/DefinitelyTyped/DefinitelyTyped
- همچنین ابزار دیگری به نام «Typings type definition manager» نیز میتواند برای این منظور بکار رود.
- علاوه بر اینها، بستههای npm نیز میتوانند به همراه تعاریف فایلهای .d.ts باشند.
مفهوم Ambient Modules
پروژههای TypeScript عموما به همراه تعداد زیادی ماژول هستند. به این ترتیب هر ماژول نیاز به d.ts. فایل مخصوص خودش خواهد داشت که نگهداری آنها مشکل خواهد بود. به همین جهت یک Solution متشکل از تعدادی ماژول، میتواند تمام تعاریف نوعها را در یک تک فایل d.ts. نگهداری کند که به آن Ambient Module نیز میگویند. برای نمونه فایل d.ts. ذیل را درنظر بگیرید:
// cardCatalog.d.ts declare module "CardCatalog"{ export function printCard(callNumber: string): void; }
سپس برای استفادهی از این فایل d.ts. خواهیم داشت:
// app.ts /// <reference path="cardCatalog.d.ts" /> import * as catalog from "CardCatalog";
بررسی مخرن DefinitelyTyped
DefinitelyTyped مخزن کد عظیمی از فایلهای تعاریف نوعهای TypeScript است. هرچند دریافت این فایلها از مخزن کد Github آن مانند سایر فایلهای متداول آن سایت، اما چندین روش دیگر نیز برای کار با این مخزن کد وجود دارد:
- استفاده از NuGet. تقریبا تمام فایلهای d.ts. آن به صورت یک بستهی نیوگت مجزا نیز وجود دارند.
- استفاده از برنامهی tsd. این برنامه یا type definition manager، به صورت اختصاصی برای کار با این نوع فایلها طراحی شدهاست.
- استفاده از برنامهی typings. این برنامه نیز یک type definition manager دیگر است. مزیت آن کار با چندین منبع مجزای ارائهی فایلهای d.ts. است که DefinitelyTyped تنها یکی از آنها است.
یک مثال: دریافت مستقیم و افزودن فایل d.ts. مربوط به کتابخانهی جاوا اسکریپتی lodash از مخزن کد DefinitelyTyped
در ادامه قصد داریم فایل تعاریف نوعهای کتابخانهی معروف lodash را به پروژهی جدیدی در VSCode اضافه کنیم. قدم اول، نصب خود کتابخانه است؛ از این جهت که فایلهای d.ts.، فاقد هرگونه پیاده سازی هستند.
در مطلب «چرا TypeScript» نحوهی کار با npm را جهت به روز رسانی کامپایلر TypeScript پیش فرض VSCode ملاحظه کردید. در اینجا نیز از npm برای نصب lodash استفاده میکنیم:
ابتدا خط فرمان را گشوده و سپس به پوشهی پروژهی خود وارد شوید. سپس دو دستور ذیل را صادر کنید:
npm init -f npm install lodash --save
در ادامه به مخزن کد DefinitelyTyped وارد شده و پوشهی مربوط به lodash را با جستجو پیدا کنید:
https://github.com/DefinitelyTyped/DefinitelyTyped/tree/master/lodash
در این پوشه تنها به فایل lodash.d.ts آن نیاز است. روی لینک این فایل کلیک کرده و سپس در صفحهی باز شده، بر روی دکمهی raw کلیک نمائید. این فایل نهایی را در ریشهی پروژهی جاری ذخیره کنید.
https://github.com/DefinitelyTyped/DefinitelyTyped/raw/master/lodash/lodash.d.ts
اگر به انتهای فایل lodash.d.ts دقت کنید، تعریف ambient module آن چنین شکلی را دارد و export آن lo dash است:
declare module "lodash" { export = _; }
/// <reference path="lodash.d.ts" />
import * as _ from "lodash";
let snakeCaseTitle = _.snakeCase("test this"); console.log(snakeCaseTitle);
برای گرفتن خروجی از این مثال همانند قبل، ابتدا Ctrl+Shift+P را فشرده و سپس انتخاب tasks:Run build task< و در ادامه فشردن F5 برای اجرا برنامه، نیاز است صورت گیرند:
مدیریت فایلهای تعاریف نوعها با استفاده از tsd
tsd یک برنامهی خط فرمان است که کار یافتن و دریافت فایلهای d.ts. را ساده میکند. این برنامه منحصرا با مخزن کد DefinitelyTyped کار میکند و پس از دریافت هر فایل d.ts.، ارجاعی به آنرا در فایل tsd.json در ریشهی پروژه ذخیره میکند. همچنین یک تک فایل tsd.d.ts حاوی تعاریف Triple-Slash Directiveها را نیز تولید میکند که در ادامه میتوان تنها این فایل را به فایلهای مدنظر الحاق کرد.
البته باید دقت داشت که این برنامه در ابتدای سال 2016 منسوخ شده اعلام گردید و با برنامهی typings جایگزین شدهاست؛ هرچند هنوز هم مفید است و قابل استفاده.
روش دریافت tsd را در سایت definitelytyped.org میتوانید مشاهده کنید:
http://definitelytyped.org/tsd
نصب آن نیز به صورت یک بستهی npm است:
npm install tsd -g
https://github.com/Definitelytyped/tsd#readme
برای مثال برای نصب فایل تعاریف نوعهای lodash، ابتدا به پوشهی پروژه از طریق خط فرمان وارد شده و سپس دستور ذیل را صادر کنید:
D:\Prog\1395\VSCodeTypeScript>tsd install lodash --save
[ERR!] Error: connect ECONNREFUSED 10.10.34.36:443
اگر موفق به اجرای این دستور شدید، پوشهی جدید typings در ریشهی پروژه ایجاد خواهد شد. داخل آن فایل tsd.d.ts را نیز میتوان مشاهده کرد که حاوی تعاریف فایلهای نوعهای دریافت شدهاست. از این پس در ابتدای فایلهای ts، بجای تعریف جداگانهی این فایلها، تنها میتوان نوشت:
/// <reference path="./typings/tsd.d.ts" />
مدیریت فایلهای تعاریف نوعها با استفاده از typings
برنامهی typings نیز بسیار شبیه به برنامهی tsd است؛ با این تفاوت که منابع آن منحصر به مخزن کد definitelytyped نیست.
مخزن کد این برنامه در گیتهاب قرار دارد: https://github.com/typings/typings
و نصب آن با استفاده از دستور ذیل است:
npm install typings --global
typings install lodash --ambient --save
typings ERR! caused by Unable to connect to "https://raw.githubusercontent.com/DefinitelyTyped/DefinitelyTyped/299b5caa22876ef27dc8e9a5b7fd7bf93457b6f4/lodash/lodash-3.10.d.ts" typings ERR! caused by connect ECONNREFUSED 10.10.34.36:443
/// <reference path="./typings/main.d.ts" />
نظرات مطالب
Owin چیست ؟ قسمت اول
بله، به همین معنی است
البته دقت کنید، پیاده سازی OWIN کار ساده ای نیست، و به سرعت نمیتوان شاهد پیاده سازی آن بر روی هاستهای مختلف بود، و این پروسه با سرعت فعلی از نظر من مدتی طول خواهد کشید.
برای مثال Katana که یک پیاده سازی قابل استفاده و خوب از آن به شمار میرود کار شرکت مایکروسافت است و سایر پیاده سازی Open Source سایر تیمها که بالطبع امکان مانور شرکت مایکروسافت را ندارند، کمی طول میکشد تا واقعا آماده استفاده شود.
و همچنین پیاده سازیهای فعلی در قسمت هایی مانند Web Socketها و سایر مسائل پیچیده دارای ضعف هایی هستند.
درست مانند استاندارد HTML 5 که بر روی مرورگرهای مختلف به میزانهای مختلفی پیاده سازی شده است.
به بیان دیگر پیاده سازی OWIN صفر و صدی نیست، بلکه هر پیاده سازی ممکن است در داخل خود دارای ضعفها و یا نواقصی باشد.
علاوه بر این اگر شما در کد نویسی ASP.NET MVC خود، بی جهت به امکانات پایه ASP.NET ایجاد وابستگی کنید، نیز در این عمل دچار مشکل خواهید شد، برای همین بدیهتا کاری را که میتوانید با Action Filter انجام دهید را نباید با یک Http Module انجام دهید و ...
مهمترین کار طراحی برنامه هایی که مینویسید به صورت سازگار با OWIN است که در پستهای بعدی قرار است به همین قسم از مطالب بپردازیم
البته من آینده خوبی برای OWIN قائلم، و نفع آن در کوتاه مدت و بلند مدت کاملا آشکار و واضح است، کما این که در مطلب به آن اشاره شد.
برای مشاهده پیاده سازیهای مختلف OWIN میتوانید به سایت owin.org مراجعه کنید.
موفق و پایدار باشید
مطالب
معرفی Blazor Hybrid
همانطورکه با مطالعهی سری آموزش Blazor تا به اینجا متوجه شدهاید، Blazor دو نوع Web Assembly و Server را دارد:
- در Blazor Web Assembly که UI با HTML / CSS زده میشود، کدهای C# .NET ای با کمک Web Assembly و داخل خود مرورگر اجرا میشوند. با کمک Blazor Web Assembly میتوان محصولات PWA و SPA ایجاد نمود.
- در Blazor Server که UI با HTML / CSS زده میشود، کدها در سرور اجرا و به وسیلهی Web Sockets، تعاملات UI ای از Browser به سرور ارسال و تغییرات UI ای از سرور به Browser ارسال میشوند. با کمک Blazor Server میتوان محصولات SPA ایجاد نمود.
ولی دو نوع Blazor دیگر نیز وجود دارند:
- Blazor Native Mobile Apps که در این روش از کامپوننتهای Native موبایل استفاده میشود؛ نه عناصر HTML مانند h1 و div. با کمک Blazor Native Mobile Apps میتوان برنامههای Native موبایل برای Android / iOS و برنامههای Desktop برای Windows ایجاد نمود.
- Blazor Hybrid که در این روش UI با HTML / CSS بوده، ولی اجرای کدهای C# .NET داخل خود سیستم عامل و به صورت Native است. با کمک Blazor Hybrid میتوان برنامههای موبایل برای Android / iOS و برنامههای Desktop برای Windows ایجاد نمود.
از Blazor Hybrid زمانی استفاده میکنیم که بخواهیم برنامههای موبایل را برای Android / iOS و برنامههای Desktop را برای ویندوز، با کمک HTML / CSS توسعه دهیم.
حال سوال اینجاست که این چه تفاوتی با ارائه یک PWA با Blazor Web Assembly دارد؟
تفاوت در نحوهی اجرا شدن کدهای C# .NET است. در Blazor Web Assembly، کدها درون Sandbox خود Browser اجرا میشوند و طبیعتا محدود به امکانات خود Browser هستند؛ برای مثال امکان خواندن Contactهای گوشی وجود ندارد.
همچنین هنوز نسخهی AOT برای Blazor Web Assembly هنوز آماده نشده است و در Blazor Hybrid چون اجرای C# .NET به صورت Native است، Performance خیلی خوبی دارد.
به علاوه، با اشتراک گذاری اصل کد بین Blazor Web Assembly و Blazor Hybrid میتوان هم یک PWA / SPA داشت و هم آن را در Storeها پابلیش نمود که این به معنای جذب بیشتر مشتری است. این نسخهی پابلیش شده روی Store، چون حاوی فایلهای لازم، اعم از CSS و DLLها و... است، به محض دانلود، قابلیت استفاده دارد و لازم ندارد مجددا چیزی را از سرور دانلود کند. به واقع با این روش میتوان حتی Offline mobile & desktop apps ایجاد نمود.
مستندات مایکروسافت برای ایجاد یک Blazor Hybrid app در اینجا قرار دارند. به علاوه یک Sample project را نیز در GitHub ارائه کردهام که در قسمت Releases آن، یک apk برای Android deviceهای 64 بیتی نیز قرار داده شدهاست که میتوانید آنرا تست کنید. باقی کدهایی که در پروژه نوشته میشوند، دقیقا مشابه همین مطالب سری آموزش Blazor است که احتمالا تا این لحظه آنها را مطالعه نمودهاید.
فرض کنید برای رفع باگی در پروژهای از GitHub، ایدهای دارید. روند کاری اعلام آن، روشهای مختلفی میتواند داشته باشند؛ از باز کردن یک Issue جدید تا فرستادن یک فایل zip و غیره. اما روش استاندارد مشارکت در پروژههای Git، ارسال یک PR یا Pull Request است. در ادامه نحوهی انجام اینکار را به کمک امکانات توکار VS.NET بررسی خواهیم کرد.
ایجاد یک Fork جدید در GitHub
برای ارسال تغییرات انجام شده بر روی یک پروژه، نیاز است به صاحب یا مسئول آن مخزن در GitHub مراجعه و سپس درخواست دسترسی اعمال تغییرات را نمود. در این حالت، احتمال اینکه جواب منفی دریافت کنید، بسیار زیاد است. جهت مدیریت یک چنین مواردی، قابلیتی به نام ایجاد یک Fork پیش بینی شدهاست.
در بالای هر مخزن کد در GitHub، یک دکمه به نام Fork موجود است. بر روی آن که کلیک کنید، یک کپی از آن پروژه را به مجموعهی مخزنهای کد شما در GitHub اضافه میکند. بدیهی است در این حالت، مجوز ارسال تغییرات خود را به GitHub و در اکانت خود خواهید داشت. نحوهی اطلاع رسانی این تغییرات به صاحب اصلی این مخزن کد، ارسال همان PR یا Pull Request است.
دریافت مخزن کد Fork شده از GitHub به کمک Visual Studio
پس از اینکه Fork جدیدی را از پروژهای موجود ایجاد کردیم، نیاز است یک Clone یا کپی مطابق اصل آنرا جهت اعمال تغییرات محلی، تهیه کنیم. برای اینکار VS.NET را گشوده و به برگهی Team Explorer آن که در کنار Solution Explorer قرار دارد، مراجعه کنید.
در اینجا بر روی دکمهی Connect در نوار ابزار آن، کلیک کرده و در صفحهی باز شده، بر روی لینک Clone کلیک نمائید. در اینجا میتوان آدرس مخزن کد Fork شده را جهت تهیه یک Clone مشخص کرد؛ به همراه محلی که قرار است این Clone در آن ذخیره شود.
آدرس HTTPS وارد شده، در کنار تمام مخازن کد GitHub قابل مشاهده هستند:
پس از تکمیل این دو آدرس، بر روی دکمهی Clone کلیک نمائید. پس از پایان کار، اگر به آدرس محلی داده شده بر روی کامپیوتر خود مراجعه کنید، یک کپی از فایلهای این مخزن، قابل مشاهده هستند.
اعمال تغییرات محلی و ارسال آن به سرور GitHub
در ادامه، این پروژهی جدید را در VS.NET باز کرده و تغییرات خود را اعمال کنید. اکنون نوبت به ارسال این تغییرات به سرور GitHub است. برای این منظور به برگهی Team Explorer مراجعه کرده و بر روی دکمهی Home آن کلیک کنید. سپس گزینهی Changes را انتخاب نمائید:
در اینجا توضیحاتی را نوشته و سپس بر روی دکمهی Commit کلیک کنید.
پس از هماهنگ سازی محلی، اکنون نوبت به هماهنگ سازی این تغییرات با مخزن کد GitHub است. بنابراین بر روی لینک Sync در پیام ظاهر شده کلیک کنید و در صفحهی بعدی نیز بر روی دکمهی Sync کلیک نمائید:
اکنون اگر به پروژهی GitHub خود مراجعه کنید، این تغییر جدید قابل مشاهدهاست:
مطلع سازی صاحب اصلی مخزن کد از تغییرات انجام شده
تا اینجا کسی از تغییرات جدید انجام شدهی توسط ما باخبر نیست. برای اطلاع رسانی در مورد این تغییرات، به مخزن کد Fork شده که اکنون تغییرات جدید به آن ارسال شدهاند، مراجعه کنید. سپس در کنار صفحه بر روی لینک Pull request کلیک نمائید:
در اینجا بر روی دکمهی New pull request کلیک کنید:
در ادامه تغییرات ارسال شما نمایش داده خواهند شد. آنها را بررسی کرده و مجددا بر روی دکمهی Create pull request کلیک کنید:
در اینجا عنوان و توضیحاتی را وارد کرده و سپس بر روی دکمهی Create pull request کلیک نمائید:
یکی سازی تغییرات با مخزن اصلی
اکنون صاحب اصلی مخزن کد یک ایمیل را دریافت خواهد کرد؛ همچنین اگر به مخزن کد خود مراجعه نماید، آمار Pull requests دریافتی قابل مشاهده است:
پس از انتخاب یکی از آنها، لینکی برای بررسی تغییرات انجام شده و همچنین دکمهای برای یکی سازی آنها با پروژهی اصلی وجود دارد:
دریافت این تغییرات در مخزن کد محلی توسط صاحب اصلی پروژه
اکنون که این تغییرات با پروژهی اصلی Merge و یکی شدهاند، صاحب اصلی پروژه جهت تهیهی یک کپی محلی و بهبود یا تغییر آنها میتواند به صورت ذیل عمل کند:
ابتدا به برگهی Team explorer مراجعه کرده و بر روی دکمهی Home آن کلیک کنید. سپس گزینهی Unsynced commits را انتخاب نمائید. در صفحهی باز شده بر روی دکمهی Sync کلیک نمائید. به این ترتیب آخرین تغییرات را از مخزن کد GitHub به صورت خودکار دریافت خواهید کرد:
ایجاد یک Fork جدید در GitHub
برای ارسال تغییرات انجام شده بر روی یک پروژه، نیاز است به صاحب یا مسئول آن مخزن در GitHub مراجعه و سپس درخواست دسترسی اعمال تغییرات را نمود. در این حالت، احتمال اینکه جواب منفی دریافت کنید، بسیار زیاد است. جهت مدیریت یک چنین مواردی، قابلیتی به نام ایجاد یک Fork پیش بینی شدهاست.
در بالای هر مخزن کد در GitHub، یک دکمه به نام Fork موجود است. بر روی آن که کلیک کنید، یک کپی از آن پروژه را به مجموعهی مخزنهای کد شما در GitHub اضافه میکند. بدیهی است در این حالت، مجوز ارسال تغییرات خود را به GitHub و در اکانت خود خواهید داشت. نحوهی اطلاع رسانی این تغییرات به صاحب اصلی این مخزن کد، ارسال همان PR یا Pull Request است.
دریافت مخزن کد Fork شده از GitHub به کمک Visual Studio
پس از اینکه Fork جدیدی را از پروژهای موجود ایجاد کردیم، نیاز است یک Clone یا کپی مطابق اصل آنرا جهت اعمال تغییرات محلی، تهیه کنیم. برای اینکار VS.NET را گشوده و به برگهی Team Explorer آن که در کنار Solution Explorer قرار دارد، مراجعه کنید.
در اینجا بر روی دکمهی Connect در نوار ابزار آن، کلیک کرده و در صفحهی باز شده، بر روی لینک Clone کلیک نمائید. در اینجا میتوان آدرس مخزن کد Fork شده را جهت تهیه یک Clone مشخص کرد؛ به همراه محلی که قرار است این Clone در آن ذخیره شود.
آدرس HTTPS وارد شده، در کنار تمام مخازن کد GitHub قابل مشاهده هستند:
پس از تکمیل این دو آدرس، بر روی دکمهی Clone کلیک نمائید. پس از پایان کار، اگر به آدرس محلی داده شده بر روی کامپیوتر خود مراجعه کنید، یک کپی از فایلهای این مخزن، قابل مشاهده هستند.
اعمال تغییرات محلی و ارسال آن به سرور GitHub
در ادامه، این پروژهی جدید را در VS.NET باز کرده و تغییرات خود را اعمال کنید. اکنون نوبت به ارسال این تغییرات به سرور GitHub است. برای این منظور به برگهی Team Explorer مراجعه کرده و بر روی دکمهی Home آن کلیک کنید. سپس گزینهی Changes را انتخاب نمائید:
در اینجا توضیحاتی را نوشته و سپس بر روی دکمهی Commit کلیک کنید.
پس از هماهنگ سازی محلی، اکنون نوبت به هماهنگ سازی این تغییرات با مخزن کد GitHub است. بنابراین بر روی لینک Sync در پیام ظاهر شده کلیک کنید و در صفحهی بعدی نیز بر روی دکمهی Sync کلیک نمائید:
اکنون اگر به پروژهی GitHub خود مراجعه کنید، این تغییر جدید قابل مشاهدهاست:
مطلع سازی صاحب اصلی مخزن کد از تغییرات انجام شده
تا اینجا کسی از تغییرات جدید انجام شدهی توسط ما باخبر نیست. برای اطلاع رسانی در مورد این تغییرات، به مخزن کد Fork شده که اکنون تغییرات جدید به آن ارسال شدهاند، مراجعه کنید. سپس در کنار صفحه بر روی لینک Pull request کلیک نمائید:
در اینجا بر روی دکمهی New pull request کلیک کنید:
در ادامه تغییرات ارسال شما نمایش داده خواهند شد. آنها را بررسی کرده و مجددا بر روی دکمهی Create pull request کلیک کنید:
در اینجا عنوان و توضیحاتی را وارد کرده و سپس بر روی دکمهی Create pull request کلیک نمائید:
یکی سازی تغییرات با مخزن اصلی
اکنون صاحب اصلی مخزن کد یک ایمیل را دریافت خواهد کرد؛ همچنین اگر به مخزن کد خود مراجعه نماید، آمار Pull requests دریافتی قابل مشاهده است:
پس از انتخاب یکی از آنها، لینکی برای بررسی تغییرات انجام شده و همچنین دکمهای برای یکی سازی آنها با پروژهی اصلی وجود دارد:
دریافت این تغییرات در مخزن کد محلی توسط صاحب اصلی پروژه
اکنون که این تغییرات با پروژهی اصلی Merge و یکی شدهاند، صاحب اصلی پروژه جهت تهیهی یک کپی محلی و بهبود یا تغییر آنها میتواند به صورت ذیل عمل کند:
ابتدا به برگهی Team explorer مراجعه کرده و بر روی دکمهی Home آن کلیک کنید. سپس گزینهی Unsynced commits را انتخاب نمائید. در صفحهی باز شده بر روی دکمهی Sync کلیک نمائید. به این ترتیب آخرین تغییرات را از مخزن کد GitHub به صورت خودکار دریافت خواهید کرد:
Application Insights راهکار ارائه شده توسط Microsoft است که در سه بخش به ما کمک میکند تا سیستم لاگ مؤثر و کارآمدی داشته باشیم:
۱- متدهای پایه Log که به صورت دستی فراخوانی میشوند، مانند TrackEvent برای ثبت یک رویداد بیزینسی که این متدها فراتر از متدهای معمول loggerهای متداول هستند.
۲- به صورت خودکار، Application Insights خطاهای سیستم را لاگ نموده و همچنین در زمان کار کردن با Http Client، دیتابیس و سایر Dependencyها، میزان طول کشیدن آنها را به همراه آدرس Request یا متن Sql Command و سایر اطلاعات مفید را نیز ذخیره میکند که این خود منجر به جمع شدن دیتایی بسیار ارزشمند در سیستم میشود.
البته اگر یک Dependency به صورت خودکار شناسایی نشود، مانند Redis، شما میتوانید خودتان با متد TrackDependency اطلاعات آنرا به AppInsights بدهید.
۳- داشبورد App Insights در Azure این امکان را میدهد که به سریعترین شکل ممکن در لاگها جستجو نمود و برای مثال تمامی کارهای انجام شده توسط یک کاربر خاص را به صورت یکجا مشاهده و بررسی کرد.
فرضا اگر کاربر درخواست گرفتن خروجی Excel از لیست محصولات را داشته و این ۱ ثانیه طول کشیده، چقدر آن در انتظار دیتابیس بوده و ...
به علاوه از Power BI نیز میتوانید برای بیرون کشیدن نکات مهم استفاده کنید.
البته شاید App Insights برای کسانی که Azure Account نداشته باشند، مناسب به نظر نرسد، ولی اگر راهکاری برای ذخیره سازی On-Premise اطلاعات لاگ شده وجود داشته باشد چه؟ مثلا اطلاعات آن را در Elastic موجود در سرورهای شرکت، داخل ایران ذخیره نمود، بدون الزام به اینکه حتی آن سرور دسترسی به اینترنت داشته باشد.
بله، این امکان وجود دارد و با کمک Microsoft Diagnostics EventFlow میتوان اطلاعات App Insights را در هر جایی از جمله Elastic ذخیره نمود و بدین طریق از عمده مزایای App Insights بدون داشتن Azure Account بهره مند شد.
برای این منظور به شکل زیر عمل کنید: (آموزش برای ASP.NET Core 3.1 بوده، ولی برای سایر پروژهها نیز قابل استفاده است)
۱- ابتدا Application Insights را به پروژه خود اضافه کنید.بدین منظور لازم است Packageهای Microsoft.Extensions.Logging.ApplicationInsights و Microsoft.ApplicationInsights.AspNetCore را نصب کنید.
۲- در Program.cs بعد از
Host.CreateDefaultBuilder(args)
.ConfigureLogging(loggingBuilder => { loggingBuilder.ClearProviders(); loggingBuilder.AddApplicationInsights(); })
۳- اگر جایی قصد لاگ کردن یک Event را دارید، یا در مثال استفاده از Redis میخواهید اطلاعات زمان طول کشیدن رفت و برگشت به Redis را لاگ کنید یا یک try/catch دارید که در catch آن خطا را مجدد throw نمیکنید، ولی قصد لاگ کردن exception را دارید، ابتدا TelemetryClient را inject نموده و از متدهای آن مانند TrackException استفاده کنید.
توجه داشته باشید که اگر از ILogger ارائه شده توسط MS.Ext.Logging استفاده کنید نیز کار خواهد کرد.
۴- پکیج Microsoft.Diagnostics.EventFlow.Inputs.ApplicationInsights را در پروژه نصب کنید و سپس از بین Outputهای معرفی شده نیز یکی را انتخاب و پکیج آن را نیز نصب کنید. شما میتوانید دیتایی را که AppInsights به صورت خودکار جمع نموده را + دیتای ارائه شده توسط خودتان را به Elastic، Splunk و ... بفرستید.
ما در این مثال برای سادگی Std Out - Console Output را انتخاب میکنیم و پکیج Microsoft.Diagnostics.EventFlow.Outputs.StdOutput را نصب میکنیم.
۵- فایل eventFlowConfig.json را به پروژه اضافه کنید و موارد زیر را در آن قرار دهید:
{ "inputs": [ { "type": "ApplicationInsights" } ], "outputs": [ { "type": "StdOutput" // console output } ], "schemaVersion": "2016-08-11" }
۶- در Program.cs متد Main را به شکل زیر در بیاورید:
using (var pipeline = DiagnosticPipelineFactory.CreatePipeline("eventFlowConfig.json")) { CreateHostBuilder(args, pipeline) .Build() .Run(); }
public static IHostBuilder CreateHostBuilder(string[] args, DiagnosticPipeline pipeline) =>
Host.CreateDefaultBuilder(args)
.ConfigureServices(services => services.AddSingleton<ITelemetryProcessorFactory>(sp => new EventFlowTelemetryProcessorFactory(pipeline)))
.ConfigureLogging(logginBuilder =>
{
logginBuilder.ClearProviders();
loggingBuilder.AddApplicationInsights();
})
.ConfigureWebHostDefaults(webBuilder =>
{
webBuilder.UseStartup<Startup>();
});
همه چیز آماده است. هم اکنون اگر Azure Account داشته باشید، میتوانید با دادن instrumentationKey در appsetting.json از داشبورد فوق العاده ApplicationInsights استفاده کنید و اگر نه هم در سرورهای داخلی خودتان Splunk و ... را راه اندازی و در فایل eventFlowConfig.json، در قسمت outputs، اطلاعات آدرس آنها را بدهید و لاگهای مفصل و کاربردی ای که به صورت خودکار جمع آوری شده را به همراه اطلاعاتی که خودتان دستی ارائه کرده اید، یکجا تحویل بگیرید.
لینک پروژه در GitHub که حاوی مثال Elastic است.