public async Task Invoke(HttpContext context) { if (!_memoryCache.TryGetValue("OnlineUsers", out Dictionary<string,DateTime> onlineUsers)) { onlineUsers = new Dictionary<string, DateTime>(); _memoryCache.Set("OnlineUsers", onlineUsers , new MemoryCacheEntryOptions() { AbsoluteExpirationRelativeToNow = TimeSpan.FromMinutes(10) }); } if (context.User.Identity.IsAuthenticated) { var name = context.User.Identity.Name; if (name != null) { if (onlineUsers.ContainsKey(name)) onlineUsers[name] = DateTime.Now; else onlineUsers.Add(name, DateTime.Now); } } await _next(context); }
هنگام نمایش اطلاعات در وب باید اطلاعات خام دریافتی از کاربر را encode کرده و سپس نمایش داد تا از حملات XSS یا cross site scripting attacks در امان ماند. مثلا وبلاگی را طراحی کردهاید و یک نفر اطلاعات زیر را بجای توضیحات ارسال کرده است:
<SCRIPT>alert('XSS')</SCRIPT>
مایکروسافت برای این منظور Microsoft Anti-Cross Site Scripting Library را ارائه داده است. نمونه بهبود یافته HttpUtility.HtmlEncode که در فضای نام System.Web موجود است.
در اینجا قصد داریم این کتابخانه را با لیست زیر آزمایش کنیم:
http://ha.ckers.org/xss.html
در همان صفحه اگر دقت کنید، لیست حملات را به صورت یک فایل xml هم ارائه داده است:
http://ha.ckers.org/xssAttacks.xml
برای خواندن این فایل xml در دات نت روشهای زیادی وجود دارد منجمله XML serialization .
ساختار این فایل به شکل زیر است:
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8"?>
<xss>
<attack>
<name>x1</name>
<code>x2</code>
<desc>x3</desc>
<label>x4</label>
<browser>x5</browser>
</attack>
.
.
.
public class attack{
public string name { get; set; }
public string code { get; set; }
public string desc { get; set; }
public string label { get; set; }
public string browser { get; set; }
}
using System.Collections.Generic;
using System.IO;
using System.Xml.Serialization;
public static List<attack> DeserializeFromXML(string path)
{
XmlRootAttribute root = new XmlRootAttribute("xss");
XmlSerializer deserializer =
new XmlSerializer(typeof (List<attack>),root);
using (TextReader textReader = new StreamReader(path))
{
return (List<attack>)deserializer.Deserialize(textReader);
}
}
using System;
using System.Collections.Generic;
using System.IO;
using System.Text;
using Microsoft.Security.Application;
private static void testMethod()
{
StringBuilder sb = new StringBuilder();
sb.AppendFormat("<html>{0}", Environment.NewLine);
sb.AppendFormat("<body>{0}", Environment.NewLine);
List<attack> data = XMLParser.DeserializeFromXML("xssAttacks.xml");
foreach (attack atk in data)
{
string cleanSafeHtmlInput = AntiXss.HtmlEncode(atk.code);
sb.AppendFormat("{0}<br>{1}", cleanSafeHtmlInput, Environment.NewLine);
}
sb.AppendFormat("</body>{0}", Environment.NewLine);
sb.AppendFormat("</html>");
File.WriteAllText("out.htm", sb.ToString());
}
public class TokenValidatorService : ITokenValidatorService { private readonly BearerTokensOptionsDto _configuration; public TokenValidatorService(IOptionsSnapshot<SiteSettingsDto> configuration) { if (configuration == null) { throw new ArgumentNullException(nameof(configuration)); } _configuration = configuration.Value?.BearerTokens ?? throw new ArgumentNullException(nameof(configuration)); } public async Task<bool> IsValidJwtAsync(string token) { var tokenHandler = new JwtSecurityTokenHandler(); try { var claimsPrincipal = tokenHandler.ValidateToken(token, new TokenValidationParameters { ValidIssuer = _configuration.Issuer, // site that makes the token ValidateIssuer = true, ValidAudience = _configuration.Audience, // site that consumes the token ValidateAudience = true, IssuerSigningKey = new SymmetricSecurityKey(Encoding.UTF8.GetBytes(_configuration.Key)), ValidateIssuerSigningKey = true, // verify signature to avoid tampering ValidateLifetime = true, // validate the expiration ClockSkew = TimeSpan.Zero // tolerance for the expiration date }, out var securityToken); //var (success, _, _) = await IsValidClaimsPrincipalAsync(claimsPrincipal, securityToken); //return success; return true; } catch { return false; } } }
بعد از آمدن نسخهی سوم ASP.NET MVC مکانیسمی به نام Remote Validation به آن اضافه شد که کارش اعتبارسنجی از راه دور بود. فرض کنید نیاز است در یک فرم، قبل از اینکه کل فرم به سمت سرور ارسال شود، مقداری بررسی شده و اعتبارسنجی آن انجام گیرد و این اعتبارسنجی چیزی نیست که بتوان سمت کاربر و بدون فرستاده شدن مقداری به سمت سرور صورت گیرد. نمونه بارز این مسئله صفحه عضویت اکثر سایتهایی هست که روزانه داریم با آنها کار میکنیم. فیلد نام کاربری توسط شما پر شده و بعد از بیرون آمدن از آن فیلد، سریعا مشخص میشود که آیا این نام کاربری قابل استفاده برای شما هست یا خیر. بهصورت معمول برای انجام این کار باید با جاوا اسکریپت، مدیریتی روی فیلد مربوطه انجام دهیم. مثلا با بیرون آمدن فوکوس از روی فیلد، با Ajax نام کاربری وارد شده را به سمت سرور بفرستیم، چک کنیم و بعد از اینکه جواب برگشت بررسی کنیم که الان آیا این نام کاربری قبلا گرفته شده یا نه.
انجام این کار بهراحتی با مزینکردن خصوصیت (Property) مربوطه موجود در مدل برنامه به Attribute یا ویژگی Remote و داشتن یک Action در Controller مربوطه که کارش بررسی وجود یوزرنیم هست امکان پذیر است. ادامه بحث را با مثال همراه میکنم.
به عنوان مثال در سیستمی که قرار هست محصولات ما را ثبت کند، باید بیایم و قبل از اینکه محصول جدید به ثبت برسد این عملیات چککردن را انجام دهیم تا کالای تکراری وارد سیستم نشود. شناسه اصلی که برای هر محصول وجود دارد بارکد هست و ما آن را میخواهیم مورد بررسی قرار دهیم.
مدل برنامه
public class ProductModel { public int Id { get; set; } [Display(Name = "نام کالا")] [Required(ErrorMessage = "{0} یک فیلد اجباری است و باید آن را وارد کنید.")] [StringLength(50, ErrorMessage = "طول {0} باید کمتر از {1} کاراکتر باشد.")] public string Name { get; set; } [Display(Name = "قیمت")] [Required(ErrorMessage = "{0} یک فیلد اجباری است و باید آن را وارد کنید.")] [DataType(DataType.Currency)] public double Price { get; set; } [Display(Name = "بارکد")] [Required(ErrorMessage = "{0} یک فیلد اجباری است و باید آن را وارد کنید.")] [StringLength(50, ErrorMessage = "طول {0} باید کمتر از {1} کاراکتر باشد.")] [Remote("IsProductExist", "Product", HttpMethod = "POST", ErrorMessage = "این بارکد از قبل در سیستم وجود دارد.")] public string Barcode { get; set; } }
همونطور که میبینید خصوصیت Barcode را مزین کردیم به ویژگی Remote. این ویژگی دارای ورودیهای خاص خودش هست. وارد کردن نام اکشن و کنترلر مربوطه برای انجام این چککردن از مهمترین قسمتهای اصلی هست. چیزهایی دیگهای هم هست که میتوانیم آنها را مقداردهی کنیم. مثل HttpMethod، ErrorMessage و یا AdditionFields. HttpMethod که همان طریقهی ارسال درخواست به سرور هست. ErrorMessage هم همان خطایی هست که در زمان رخداد قرار است نشان داده شود. AdditionFields هم خصوصیتی را مشخص میکند که ما میخوایم بههمراه فیلد مربوطه به سمت سرور بفرستیم. مثلا میتونیم بههمراه بارکد، نام کالا را هم برای بررسیهای مورد نیازمان بفرستیم.
کنترلر برنامه
[HttpPost] [OutputCache(Location = OutputCacheLocation.None, NoStore = true)] public ActionResult IsProductExist(string barcode) { if (barcode == "123456789") return Json(false); // اگر محصول وجود داشت return Json(true); }
در اینجا به نمایش قسمتی از کنترلر برنامه میپردازیم. اکشنی که مربوط میشود به چککردن مقدارهای لازم و در پایان آن یک خروجی Json را برمیگردانیم که مقدار true یا false دارد. در حقیقت مقدار را به این صورت برمیگردانیم که اگر مقدار ورودی در پایگاه داده وجود دارد، false را برمیگرداند و اگر وجود نداشت true. همینطور آمدیم از کش شدن درخواستهایی که با Ajax آمده با ویژگی OutputCache جلوگیری کردیم.
تا پیش از نگارش 2.1، برای اعمال اعتبارسنجی به اطلاعات دریافتی از کاربر باید به صورت زیر عمل کرد:
public class UserModel { [Required, EmailAddress] public string Email { get; set; } [Required, StringLength(1000)] public string Name { get; set; } }
در این حالت در اکشن متد تعریفی با بررسی ModelState.IsValid میتوان وضعیت اعتبارسنجی اطلاعات دریافتی از سمت کاربر را مشاهده کرد:
public IActionResult SaveUser(UserModel model) { if(!ModelState.IsValid) {
در نگارش 2.1 الزامی به تعریف این کلاس مدل نیست و ویژگیهای اعتبارسنجی را به پارامترهای تعریف اکشن متد هم میتوان اعمال کرد:
public IActionResult SaveUser( [Required, EmailAddress] string Email [Required, StringLength(1000)] string Name) { if(!ModelState.IsValid)
یک نکتهی تکمیلی: اعمال ویژگی Required به non-nullable value types تاثیری ندارد. به همین جهت ویژگی دیگری به نام BindRequired نیز در اینجا اضافه شدهاست تا برای نمونه در مثال زیر اطمینان حاصل شود که testId از مقادیر route و qty از مقادیر کوئری استرینگ مقدار دهی شدهاند:
public IActionResult Get([BindRequired, FromRoute] Guid testId, [BindRequired, FromQuery] int qty) { if(!ModelState.IsValid)
- به این ترتیب میتوان تعداد ViewModelهای مورد نیاز یک برنامه را به شدت کاهش داد. البته نکتهی «بررسی Bad code smell ها: تعداد زیاد پارامترهای ورودی» و «آشنایی با Refactoring - قسمت 7» را هم مدنظر داشته باشید و زیادهروی نکنید!
- همچنین اگر ویژگی [ApiController] را نیز به کنترلر جاری اعمال کنید، بررسی ModelState.IsValid نیز به صورت خودکار انجام خواهد شد و نیازی به کدنویسی اضافهتری نخواهد داشت.
public class Person { public string FirstName { get; set; } public string LastName { get; set; } public string FullName { get { return FirstName + " " + LastName; } } }
public string FullName { get { return FirstName + " " + LastName; } }
{ get { return your expression; } }
=> your expression;
public class Person { public string FirstName { get; set; } public string LastName { get; set; } public string FullName => FirstName + " " + LastName; }
public string this[int number] { get { if (number >= 0 && number < _values.Length) { return _values[number]; } return "Error"; } }
public string this[int number] => (number >= 0 && number < _values.Length) ? _values[number] : "Error";
public override string ToString() { return FirstName; }
public override string ToString() => FirstName;
public int DoubleTheValue(int someValue) => someValue * 2;
- یکی از محدودیتهای استفاده از expression body داشتن چندین خط دستور برای بدنه متدهایمان است. در اینحالت باید از روش سابق (statement body) استفاده نمائید.
- یکی دیگر از محدودیتها عدم امکان استفاده از if, else, switch است. به عنوان مثال نمیتوان کد زیر را با داشتن if و else به صورت expression body نوشت:
public override string ToString() { if (MiddleName != null) { return FirstName + " " + MiddleName + " " + LastName; } else { return FirstName + " " + LastName; } }
public override string ToString() => (MiddleName != null) ? FirstName + " " + MiddleName + " " + LastName : FirstName + " " + LastName;
- همچنین نمیتوان از for, foreach, while, do در expression body استفاده کرد، به جای آن میتوان از عبارتهای LINQ برای بدنه تابع استفاده کرد. به عنوان مثال متد زیر:
public IEnumerable<int> SmallNumbers() { for (int i = 0; i < 10; i++) yield return i; }
public IEnumerable<int> SmallNumbers() => from n in Enumerable.Range(0, 10) select n;
public IEnumerable<int> SmallNumbers() => Enumerable.Range(0, 10).Select(n => n);
- همانطور که عنوان شد، استفاده از expression body در قسمت پراپرتیها تنها محدود به پراپرتیهای get-only (فقط خواندنی) میباشد.
- استفاده از این قابلیت برای متدهای سازنده
- استفاده در رخدادها
- استفاده در finalizers
public class Person { public string FirstName { get; set; } public string LastName { get; set; } public Person() { this.FirstName = "Sirwan"; this.LastName = "Afifi"; } }
public string FirstName { get; set; } = "Sirwan"; public string LastName { get; set; } = "Afifi";
برای پراپرتیها:
نحوه کار Expression و ایجاد یک DynamicFilter
البته میشه از عملگر "<" برای رشتهها هم استفاده کنیم که یک متد جدا برای نوع رشته ایجاد کنیم و اگه نوع پراپرتی مدل ما رشته بود و مقایسه رو طبق متد نوشته شده ما انجام بده.
case ComparisonMethod.IsNullOrEmpty: MethodInfo method = typeof(DynamicQueryExtensions).GetMethod(nameof(DynamicQueryIsNullOrEmpty), BindingFlags.NonPublic | BindingFlags.Static); return Expression.MakeBinary(ExpressionType.Equal, memberExpression, constantExpression, false, method);
private static bool DynamicQueryIsNullOrEmpty(object source, object value) { if (source is string) { return string.IsNullOrEmpty(source?.ToString()); } if (source is Array) { return source == null || ((Array)source).Length == 0; } if (source is IEnumerable) { return source == null || ((IEnumerable<object>)source).Count() == 0; } return false; }
معرفی سرویس MatDialog
توسط سرویس MatDialog میتوان modal dialogs بستهی Angular Material را نمایش داد که به همراه طراحی متریال و پویانمایی مخصوص آن است.
let dialogRef = dialog.open(UserProfileComponent, { height: '400px’, width: '600px’ });
dialogRef.afterClosed().subscribe(result => { console.log(`Dialog result: ${result}`); }); dialogRef.close('value');
در این مثال اگر dialogRef را با متد close و پارامتر value فراخوانی کنیم، سبب بسته شدن این دیالوگ خواهیم شد. این پارامتر در قسمت Dialog result پیام دریافتی پس از بسته شدن دیالوگ نیز قابل دسترسی است.
کامپوننتهایی که توسط سرویس MatDialog نمایش داده میشوند، میتوانند توسط سرویس جنریک MatDialogRef، صفحهی دیالوگ باز شده را ببندند:
@Component({/* ... */}) export class YourDialog { constructor(public dialogRef: MatDialogRef<YourDialog>) { } closeDialog() { this.dialogRef.close('Value….!’); } }
نحوهی طراحی یک دیالوگ نیز به کمک تعدادی کامپوننت و دایرکتیو میسر است:
<h2 mat-dialog-title>Delete all</h2> <mat-dialog-content>Are you sure?</mat-dialog-content> <mat-dialog-actions> <button mat-button mat-dialog-close>No</button> <!-- Can optionally provide a result for the closing dialog. --> <button mat-button [mat-dialog-close]="true">Yes</button> </mat-dialog-actions>
ایجاد دکمهی نمایش دیالوگ افزودن تماسها و کاربران جدید
قبل از هر کاری نیاز است دکمهی افزودن یک کاربر جدید را به صفحه اضافه کنیم. برای اینکار یک منوی ویژه را در سمت راست، بالای صفحه ایجاد میکنیم. بنابراین ابتدا به مستندات toolbar و menu مراجعه میکنیم تا با نحوهی تعریف دکمهها و منوها به toolbar آشنا شویم. سپس فایل قالب toolbar\toolbar.component.html را به صورت زیر تکمیل میکنیم:
<mat-toolbar color="primary"> <button mat-button fxHide fxHide.xs="false" (click)="toggleSidenav.emit()"> <mat-icon>menu</mat-icon> </button> <span>Contact Manager</span> <span fxFlex="1 1 auto"></span> <button mat-button [matMenuTriggerFor]="menu"> <mat-icon>more_vert</mat-icon> </button> <mat-menu #menu="matMenu"> <button mat-menu-item>New Contact</button> </mat-menu> </mat-toolbar>
سپس ابتدا یک mat-button را با آیکن more_vert (آیکن علامت بیشتر عمودی) تعریف کردهایم:
این دکمه توسط ویژگی matMenuTriggerFor به template reference variable ایی به نام menu متصل شدهاست تا با کلیک بر روی آن، این mat-menu را نمایش دهد:
ایجاد دیالوگ افزودن تماسها و کاربران جدید
پس از تعریف دکمه و منویی که سبب نمایش عبارت افزودن یک تماس جدید میشوند، به رخداد کلیک آن متدی را جهت نمایش صفحهی دیالوگ جدید اضافه میکنیم:
<button mat-menu-item (click)="openAddContactDialog()">New Contact</button>
ng g c contact-manager/components/new-contact-dialog --no-spec
import { NewContactDialogComponent } from "./components/new-contact-dialog/new-contact-dialog.component"; @NgModule({ declarations: [ NewContactDialogComponent], entryComponents: [ NewContactDialogComponent ] }) export class ContactManagerModule { }
import { Component, EventEmitter, OnInit, Output } from "@angular/core"; import { MatDialog } from "@angular/material"; import { NewContactDialogComponent } from "../new-contact-dialog/new-contact-dialog.component"; @Component({ selector: "app-toolbar", templateUrl: "./toolbar.component.html", styleUrls: ["./toolbar.component.css"] }) export class ToolbarComponent implements OnInit { @Output() toggleSidenav = new EventEmitter<void>(); constructor(private dialog: MatDialog) { } ngOnInit() { } openAddContactDialog(): void { const dialogRef = this.dialog.open(NewContactDialogComponent, { width: "450px" }); dialogRef.afterClosed().subscribe(result => { console.log("The dialog was closed", result); }); } }
تکمیل قالب کامپوننت تماس جدید
در ادامه میخواهیم فرم افزودن یک تماس جدید را به همراه فیلدهای ورودی آن، به قالب new-contact-dialog.component.html اضافه کنیم:
<h2 mat-dialog-title>Add new contact</h2> <mat-dialog-content> <div fxLayout="column"> </div> </mat-dialog-content> <mat-dialog-actions> <button mat-button color="primary" (click)="save()"> <mat-icon>save</mat-icon> Save </button> <button mat-button color="primary" (click)="dismiss()"> <mat-icon>cancel</mat-icon> Cancel </button> </mat-dialog-actions>
import { Component, OnInit } from "@angular/core"; import { MatDialogRef } from "@angular/material"; @Component() export class NewContactDialogComponent implements OnInit { constructor( private dialogRef: MatDialogRef<NewContactDialogComponent> ) { } ngOnInit() { } save() { } dismiss() { this.dialogRef.close(null); } }
تا اینجا اگر برنامه را اجرا کنیم، به چنین شکلی خواهیم رسید:
تکمیل فیلدهای ورود اطلاعات فرم ثبت یک تماس جدید
تا اینجا ساختار فرم دیالوگ ثبت اطلاعات جدید را تکمیل کردیم. این فرم، به شیء user متصل خواهد شد. همچنین لیستی از avatars را هم جهت انتخاب، نمایش میدهد. به همین جهت این دو خاصیت عمومی را به کدهای کامپوننت آن اضافه میکنیم:
import { User } from "../../models/user"; @Component() export class NewContactDialogComponent implements OnInit { avatars = ["user1", "user2", "user3", "user4", "user5", "user6", "user7", "user8"]; user: User = { id: 0, birthDate: new Date(), name: "", avatar: "", bio: "", userNotes: null };
الف) فیلد نمایش و انتخاب avatar کاربر
<mat-form-field> <mat-select placeholder="Avatar" [(ngModel)]="user.avatar"> <mat-select-trigger> <mat-icon svgIcon="{{user.avatar}}"></mat-icon> {{ user.avatar }} </mat-select-trigger> <mat-option *ngFor="let avatar of avatars" [value]="avatar"> <mat-icon svgIcon="{{avatar}}"></mat-icon> {{ avatar }} </mat-option> </mat-select> </mat-form-field>
در اینجا از کامپوننت mat-select برای انتخاب avatar کاربر استفاده شدهاست که نتیجهی نهایی انتخاب آن به خاصیت user.avatar متصل شدهاست.
گزینههای این لیست (mat-option) بر اساس آرایهی avatars که در کامپوننت تعریف کردیم، تامین میشوند که در اینجا از mat-icon برای نمایش آیکن مرتبط نیز استفاده شدهاست. در این مورد در قسمت قبل چهارم، بخش «بارگذاری و معرفی فایل svg نمایش avatars کاربران به Angular Material» بیشتر توضیح داده شدهاست.
کار mat-select-trigger، سفارشی سازی برچسب نمایشی این کنترل است.
ب) فیلد دریافت نام کاربر به همراه اعتبارسنجی آن
<mat-form-field> <input matInput placeholder="Name" #name="ngModel" [(ngModel)]="user.name" required> <mat-error *ngIf="name.invalid && name.touched">You must enter a name</mat-error> </mat-form-field>
در اینجا فیلد نام کاربر، به user.name متصل و همچنین توسط ویژگی required، پر کردن آن الزامی اعلام شدهاست. به همین جهت در تصویر فوق یک ستاره را نیز کنار آن مشاهده میکند که به صورت خودکار توسط Angular Material نمایش داده شدهاست.
از کامپوننت mat-error برای نمایش خطاهای اعتبارسنجی یک فیلد استفاده میشود که نمونهای از آنرا در اینجا با بررسی خواص invalid و touched فیلد نام که بر اساس ویژگی required فعال میشوند، مشاهده میکنید. بدیهی است در اینجا به هر تعدادی که نیاز است میتوان mat-error را قرار داد.
ج) فیلد دریافت تاریخ تولد کاربر توسط یک date picker
<mat-form-field> <input matInput [matDatepicker]="picker" placeholder="Born" [(ngModel)]="user.birthDate"> <mat-datepicker-toggle matSuffix [for]="picker"></mat-datepicker-toggle> <mat-datepicker #picker></mat-datepicker> </mat-form-field>
در اینجا از کامپوننت mat-datepicker برای انتخاب تاریخ تولید یک شخص استفاده شدهاست و نتیجهی آن به خاصیت user.birthDate متصل خواهد شد.
برای افزودن آن ابتدا یک mat-datepicker را به mat-form-field اضافه میکنیم. سپس یک template reference variable را به آن نسبت خواهیم داد. از آن هم در فیلد ورودی با انتساب آن به ویژگی matDatepicker و هم در کامپوننت mat-datepicker-toggle که سبب نمایش آیکن انتخاب تقویم میشود، در ویژگی for آن استفاده خواهیم کرد.
د) فیلد چند سطری دریافت توضیحات و شرححال کاربر
<mat-form-field> <textarea matInput placeholder="Bio" [(ngModel)]="user.bio"></textarea> </mat-form-field>
در اینجا برای دریافت توضیحات چندسطری، از یک text area استفاده شدهاست که به خاصیت user.bio متصل است.
بنابراین همانطور که ملاحظه میکنید، روش طراحی فرمهای Angular Material ویژگیهای خاص خودش را دارد:
- دایرکتیو matInput را میتوان به المانهای استاندارد input و textarea اضافه کرد تا داخل mat-form-field نمایش داده شوند. این mat-form-field است که کار اعمال CSS ویژهی طراحی متریال را انجام میدهد و امکان نمایش پیامهای خطای اعتبارسنجی و پویانمایی ورود اطلاعات را سبب میشود.
- قسمت mat-dialog-content را توسط fxLayout به حالت ستونی تنظیم کردیم:
<mat-dialog-content> <div fxLayout="column"> </div> </mat-dialog-content>
برای مثال اگر خواستید المانهای فرم با فاصلهی بیشتری از هم قرار بگیرند، میتوان از fxLayoutGap استفاده کرد که در مورد آن در قسمت دوم «معرفی Angular Flex layout» بیشتر توضیح داده شد.
تکمیل سرویس کاربران جهت ذخیرهی اطلاعات تماس کاربر جدید
در ادامه میخواهیم با کلیک کاربر بر روی دکمهی Save، ابتدا این اطلاعات به سمت سرور ارسال و سپس در سمت سرور ذخیره شوند. پس از آن، Id این کاربر جدید به سمت کلاینت بازگشت داده شود، دیالوگ جاری بسته و در آخر این شیء جدید به لیست تماسهای نمایش دادهی شدهی در sidenav اضافه گردد.
الف) تکمیل سرویس Web API سمت سرور
در ابتدا متد Post را به Web API برنامه جهت ذخیره سازی اطلاعات User ارسالی از سمت کلاینت اضافه میکنیم. کدهای کامل آنرا از فایل پیوستی انتهای بحث میتوانید دریافت کنید:
namespace MaterialAspNetCoreBackend.WebApp.Controllers { [Route("api/[controller]")] public class UsersController : Controller { private readonly IUsersService _usersService; public UsersController(IUsersService usersService) { _usersService = usersService ?? throw new ArgumentNullException(nameof(usersService)); } [HttpPost] public async Task<IActionResult> Post([FromBody] User user) { if (!ModelState.IsValid) { return BadRequest(ModelState); } await _usersService.AddUserAsync(user); return Created("", user); } } }
ب) تکمیل سرویس کاربران سمت کلاینت
سپس به فایل user.service.ts مراجعه کرده و دو تغییر زیر را به آن اضافه میکنیم:
@Injectable({ providedIn: "root" }) export class UserService { private usersSource = new BehaviorSubject<User>(null); usersSourceChanges$ = this.usersSource.asObservable(); constructor(private http: HttpClient) { } addUser(user: User): Observable<User> { const headers = new HttpHeaders({ "Content-Type": "application/json" }); return this.http .post<User>("/api/users", user, { headers: headers }).pipe( map(response => { const addedUser = response || {} as User; this.notifyUsersSourceHasChanged(addedUser); return addedUser; }), catchError((error: HttpErrorResponse) => throwError(error)) ); } notifyUsersSourceHasChanged(user: User) { this.usersSource.next(user); } }
return Created("", user);
بنابراین نیاز است از طریق این سرویس به کامپوننت sidenav، در مورد تغییرات لیست کاربران اطلاعات رسانی کنیم که روش کار آنرا پیشتر در مطلب «صدور رخدادها از سرویسها به کامپوننتها در برنامههای Angular» نیز مرور کردهایم. برای این منظور یک BehaviorSubject از نوع User را تعریف کردهایم که اشتراک به آن از طریق خاصیت عمومی usersSourceChanges میسر است. هر زمانیکه متد next آن فراخوانی شود، تمام مشترکین به آن، از افزوده شدن کاربر جدید، به همراه اطلاعات کامل آن مطلع خواهند شد.
ج) تکمیل متد save کامپوننت new-contact-dialog
پس از تکمیل سرویس کاربران جهت افزودن متد addUser به آن، اکنون میتوانیم از آن در کامپوننت دیالوگ افزودن اطلاعات تماس جدید استفاده کنیم:
import { UserService } from "../../services/user.service"; @Component() export class NewContactDialogComponent { user: User = { id: 0, birthDate: new Date(), name: "", avatar: "", bio: "", userNotes: null }; constructor( private dialogRef: MatDialogRef<NewContactDialogComponent>, private userService: UserService ) { } save() { this.userService.addUser(this.user).subscribe(data => { console.log("Saved user", data); this.dialogRef.close(data); }); } }
د) تکمیل کامپوننت sidenav جهت واکنش نشان دادن به افزوده شدن اطلاعات تماس جدید
اکنون که سرویس کاربران به صفحه دیالوگ افزودن اطلاعات یک تماس جدید متصل شدهاست، نیاز است بتوانیم اطلاعات کاربر جدید را به لیست تماسهای sidenav اضافه کنیم. به همین جهت به sidenav.component مراجعه کرده و مشترک usersSourceChanges سرویس کاربران خواهیم شد:
import { UserService } from "../../services/user.service"; @Component() export class SidenavComponent implements OnInit, OnDestroy { users: User[] = []; subscription: Subscription | null = null; constructor( private userService: UserService) { } ngOnInit() { this.subscription = this.userService.usersSourceChanges$.subscribe(user => { if (user) { this.users.push(user); } }); } ngOnDestroy() { if (this.subscription) { this.subscription.unsubscribe(); } } }
استفاده از کامپوننت Snackbar جهت نمایش موفقیت آمیز بودن ثبت اطلاعات
متد save کامپوننت دیالوگ یک تماس جدید را به صورت زیر تکمیل کردیم:
save() { this.userService.addUser(this.user).subscribe(data => { console.log("Saved user", data); this.dialogRef.close(data); });
openAddContactDialog(): void { const dialogRef = this.dialog.open(NewContactDialogComponent, { width: "450px" }); dialogRef.afterClosed().subscribe(result => { console.log("The dialog was closed", result); }); }
کدهای کامل این تغییرات را در ذیل مشاهده میکنید:
@Component() export class ToolbarComponent { @Output() toggleSidenav = new EventEmitter<void>(); constructor(private dialog: MatDialog, private snackBar: MatSnackBar, private router: Router) { } openAddContactDialog(): void { const dialogRef = this.dialog.open(NewContactDialogComponent, { width: "450px" }); dialogRef.afterClosed().subscribe((result: User) => { console.log("The dialog was closed", result); if (result) { this.openSnackBar(`${result.name} contact has been added.`, "Navigate").onAction().subscribe(() => { this.router.navigate(["/contactmanager", result.id]); }); } }); } openSnackBar(message: string, action: string): MatSnackBarRef<SimpleSnackBar> { return this.snackBar.open(message, action, { duration: 5000, }); } }
برای گشودن snackbar که نمونهای از آنرا در تصویر فوق ملاحظه میکنید، ابتدا نیاز است سرویس MatSnackBar را به سازندهی کلاس تزریق کرد. سپس توسط آن میتوان یک کامپوننت مستقل را همانند دیالوگها نمایش داد و یا میتوان یک متن را به همراه یک Action منتسب به آن، به کاربر نمایش داد؛ مانند متد openSnackBar که در کامپوننت فوق از آن استفاده میشود. این متد در رخداد پس از بسته شدن dialog، نمایش داده شدهاست.
پارامتر اول آن پیامی است که توسط snackbar نمایش داده میشود و پارامتر دوم آن، برچسب دکمه مانندی است کنار این پیام، که سبب انجام عملی خواهد شد و در اینجا به آن Action گفته میشود. برای مدیریت آن باید متد onAction را فراخوانی کرد و مشترک آن شد. در این حالت اگر کاربر بر روی این دکمهی action کلیک کند، سبب هدایت خودکار او به صفحهی نمایش جزئیات اطلاعات تماس کاربر خواهیم شد. به همین جهت سرویس Router نیز به سازندهی کلاس تزریق شدهاست تا بتوان از متد navigate آن استفاده کرد.
کدهای کامل این قسمت را از اینجا میتوانید دریافت کنید: MaterialAngularClient-05.zip
برای اجرای آن:
الف) ابتدا به پوشهی src\MaterialAngularClient وارد شده و فایلهای restore.bat و ng-build-dev.bat را اجرا کنید.
ب) سپس به پوشهی src\MaterialAspNetCoreBackend\MaterialAspNetCoreBackend.WebApp وارد شده و فایلهای restore.bat و dotnet_run.bat را اجرا کنید.
اکنون برنامه در آدرس https://localhost:5001 قابل دسترسی است.
پیاده سازی پروژه نقاشی (Paint) به صورت شی گرا 1#
پیاده سازی پروژه نقاشی (Paint) به صورت شی گرا 2#
قبل از شروع توضیحات متدهای کلاس Shape در ادامه پستهای قبل در ^ و ^ ابتدا به تشریح یک تصویر میپردازیم.
- در این حالت StartPoint.X < EndPoint.X و StartPoint.Y < EndPoint.Y خواهد بود. (StartPoint نقطه ای است که ابتدا ماوس شروع به ترسیم میکند، و EndPoint زمانی است که ماوس رها شده و پایان ترسیم را مشخص میکند.)
- در این حالت StartPoint.X > EndPoint.X و StartPoint.Y > EndPoint.Y خواهد بود.
- در این حالت StartPoint.X > EndPoint.X و StartPoint.Y > EndPoint.Y خواهد بود.
- در این حالت StartPoint.X < EndPoint.X و StartPoint.Y > EndPoint.Y خواهد بود.
ابتدا یک کلاس کمکی به صورت استاتیک تعریف میکنیم که متدی جهت پیش نمایش رسم شی در حالت جابجایی ، رسم، و تغییر اندازه دارد.
using System; using System.Drawing; namespace PWS.ObjectOrientedPaint.Models { /// <summary> /// Helpers /// </summary> public static class Helpers { /// <summary> /// Draws the preview. /// </summary> /// <param name="g">The g.</param> /// <param name="startPoint">The start point.</param> /// <param name="endPoint">The end point.</param> /// <param name="foreColor">Color of the fore.</param> /// <param name="thickness">The thickness.</param> /// <param name="isFill">if set to <c>true</c> [is fill].</param> /// <param name="backgroundBrush">The background brush.</param> /// <param name="shapeType">Type of the shape.</param> public static void DrawPreview(Graphics g, PointF startPoint, PointF endPoint, Color foreColor, byte thickness, bool isFill, Brush backgroundBrush, ShapeType shapeType) { float x = 0, y = 0; float width = Math.Abs(endPoint.X - startPoint.X); float height = Math.Abs(endPoint.Y - startPoint.Y); if (startPoint.X <= endPoint.X && startPoint.Y <= endPoint.Y) { x = startPoint.X; y = startPoint.Y; } else if (startPoint.X >= endPoint.X && startPoint.Y >= endPoint.Y) { x = endPoint.X; y = endPoint.Y; } else if (startPoint.X >= endPoint.X && startPoint.Y <= endPoint.Y) { x = endPoint.X; y = startPoint.Y; } else if (startPoint.X <= endPoint.X && startPoint.Y >= endPoint.Y) { x = startPoint.X; y = endPoint.Y; } switch (shapeType) { case ShapeType.Ellipse: if (isFill) g.FillEllipse(backgroundBrush, x, y, width, height); //else g.DrawEllipse(new Pen(foreColor, thickness), x, y, width, height); break; case ShapeType.Rectangle: if (isFill) g.FillRectangle(backgroundBrush, x, y, width, height); //else g.DrawRectangle(new Pen(foreColor, thickness), x, y, width, height); break; case ShapeType.Circle: float raduis = Math.Max(width, height); if (isFill) g.FillEllipse(backgroundBrush, x, y, raduis, raduis); //else g.DrawEllipse(new Pen(foreColor, thickness), x, y, raduis, raduis); break; case ShapeType.Square: float side = Math.Max(width, height); if (isFill) g.FillRectangle(backgroundBrush, x, y, side, side); //else g.DrawRectangle(new Pen(foreColor, thickness), x, y, side, side); break; case ShapeType.Line: g.DrawLine(new Pen(foreColor, thickness), startPoint, endPoint); break; case ShapeType.Diamond: var points = new PointF[4]; points[0] = new PointF(x + width / 2, y); points[1] = new PointF(x + width, y + height / 2); points[2] = new PointF(x + width / 2, y + height); points[3] = new PointF(x, y + height / 2); if (isFill) g.FillPolygon(backgroundBrush, points); //else g.DrawPolygon(new Pen(foreColor, thickness), points); break; case ShapeType.Triangle: var tPoints = new PointF[3]; tPoints[0] = new PointF(x + width / 2, y); tPoints[1] = new PointF(x + width, y + height); tPoints[2] = new PointF(x, y + height); if (isFill) g.FillPolygon(backgroundBrush, tPoints); //else g.DrawPolygon(new Pen(foreColor, thickness), tPoints); break; } if (shapeType != ShapeType.Line) { g.DrawString(String.Format("({0},{1})", x, y), new Font(new FontFamily("Tahoma"), 10), new SolidBrush(foreColor), x - 20, y - 25); g.DrawString(String.Format("({0},{1})", x + width, y + height), new Font(new FontFamily("Tahoma"), 10), new SolidBrush(foreColor), x + width - 20, y + height + 5); } else { g.DrawString(String.Format("({0},{1})", startPoint.X, startPoint.Y), new Font(new FontFamily("Tahoma"), 10), new SolidBrush(foreColor), startPoint.X - 20, startPoint.Y - 25); g.DrawString(String.Format("({0},{1})", endPoint.X, endPoint.Y), new Font(new FontFamily("Tahoma"), 10), new SolidBrush(foreColor), endPoint.X - 20, endPoint.Y + 5); } } } }
- DrawPreview : این متد پیش نمایشی برای شی در زمان ترسیم، جابجایی و تغییر اندازه آماده میکند، پارامترهای آن
عبارتند از : بوم گرافیکی، نقطه شروع، نقطه پایان و رنگ قلم ترسیم پیش نمایش شی، ضخامت خط، آیا شی توپر باشد؟، الگوی پر کردن پس زمینه شی ، و نوع شی ترسیمی میباشد.
using System; using System.Drawing; using System.Drawing.Drawing2D; using System.Net; namespace PWS.ObjectOrientedPaint.Models { /// <summary> /// Shape (Base Class) /// </summary> public abstract partial class Shape { #region Constructors (2) /// <summary> /// Initializes a new instance of the <see cref="Shape" /> class. /// </summary> /// <param name="startPoint">The start point.</param> /// <param name="endPoint">The end point.</param> /// <param name="zIndex">Index of the z.</param> /// <param name="foreColor">Color of the fore.</param> /// <param name="thickness">The thickness.</param> /// <param name="isFill">if set to <c>true</c> [is fill].</param> /// <param name="backgroundColor">Color of the background.</param> protected Shape(PointF startPoint, PointF endPoint, int zIndex, Color foreColor, byte thickness, bool isFill, Color backgroundColor) { CalulateLocationAndSize(startPoint, endPoint); Zindex = zIndex; ForeColor = foreColor; Thickness = thickness; IsFill = isFill; BackgroundColor = backgroundColor; } /// <summary> /// Initializes a new instance of the <see cref="Shape" /> class. /// </summary> protected Shape() { } #endregion Constructors #region Methods (10) // Public Methods (9) /// <summary> /// Draws the specified g. /// </summary> /// <param name="g">The g.</param> public virtual void Draw(Graphics g) { if (!IsSelected) return; float diff = Thickness + 4; Color myColor = Color.DarkSeaGreen; g.DrawString(String.Format("({0},{1})", StartPoint.X, StartPoint.Y), new Font(new FontFamily("Tahoma"), 10), new SolidBrush(myColor), StartPoint.X - 20, StartPoint.Y - 25); g.DrawString(String.Format("({0},{1})", EndPoint.X, EndPoint.Y), new Font(new FontFamily("Tahoma"), 10), new SolidBrush(myColor), EndPoint.X - 20, EndPoint.Y + 5); if (ShapeType != ShapeType.Line) { g.DrawRectangle(new Pen(myColor), X, Y, Width, Height); // 1 2 3 // 8 4 // 7 6 5 var point1 = new PointF(StartPoint.X - diff / 2, StartPoint.Y - diff / 2); var point2 = new PointF((StartPoint.X - diff / 2 + EndPoint.X) / 2, StartPoint.Y - diff / 2); var point3 = new PointF(EndPoint.X - diff / 2, StartPoint.Y - diff / 2); var point4 = new PointF(EndPoint.X - diff / 2, (EndPoint.Y + StartPoint.Y) / 2 - diff / 2); var point5 = new PointF(EndPoint.X - diff / 2, EndPoint.Y - diff / 2); var point6 = new PointF((StartPoint.X - diff / 2 + EndPoint.X) / 2, EndPoint.Y - diff / 2); var point7 = new PointF(StartPoint.X - diff / 2, EndPoint.Y - diff / 2); var point8 = new PointF(StartPoint.X - diff / 2, (EndPoint.Y + StartPoint.Y) / 2 - diff / 2); g.FillRectangle(new SolidBrush(myColor), point1.X, point1.Y, diff, diff); g.FillRectangle(new SolidBrush(myColor), point2.X, point2.Y, diff, diff); g.FillRectangle(new SolidBrush(myColor), point3.X, point3.Y, diff, diff); g.FillRectangle(new SolidBrush(myColor), point4.X, point4.Y, diff, diff); g.FillRectangle(new SolidBrush(myColor), point5.X, point5.Y, diff, diff); g.FillRectangle(new SolidBrush(myColor), point6.X, point6.Y, diff, diff); g.FillRectangle(new SolidBrush(myColor), point7.X, point7.Y, diff, diff); g.FillRectangle(new SolidBrush(myColor), point8.X, point8.Y, diff, diff); } else { var point1 = new PointF(StartPoint.X - diff / 2, StartPoint.Y - diff / 2); var point2 = new PointF(EndPoint.X - diff / 2, EndPoint.Y - diff / 2); g.FillRectangle(new SolidBrush(myColor), point1.X, point1.Y, diff, diff); g.FillRectangle(new SolidBrush(myColor), point2.X, point2.Y, diff, diff); } } /// <summary> /// Points the in sahpe. /// </summary> /// <param name="point">The point.</param> /// <param name="tolerance">The tolerance.</param> /// <returns> /// <c>true</c> if [has point in sahpe] [the specified point]; otherwise, <c>false</c>. /// </returns> public virtual bool HasPointInSahpe(PointF point, byte tolerance = 5) { return point.X > (StartPoint.X - tolerance) && point.X < (EndPoint.X + tolerance) && point.Y > (StartPoint.Y - tolerance) && point.Y < (EndPoint.Y + tolerance); } /// <summary> /// Moves the specified location. /// </summary> /// <param name="location">The location.</param> /// <returns></returns> public virtual PointF Move(Point location) { StartPoint = new PointF(location.X, location.Y); EndPoint = new PointF(location.X + Width, location.Y + Height); return StartPoint; } /// <summary> /// Moves the specified dx. /// </summary> /// <param name="dx">The dx.</param> /// <param name="dy">The dy.</param> /// <returns></returns> public virtual PointF Move(int dx, int dy) { StartPoint = new PointF(StartPoint.X + dx, StartPoint.Y + dy); EndPoint = new PointF(EndPoint.X + dx, EndPoint.Y + dy); return StartPoint; } /// <summary> /// Resizes the specified dx. /// </summary> /// <param name="dx">The dx.</param> /// <param name="dy">The dy.</param> /// <returns></returns> public virtual SizeF Resize(int dx, int dy) { EndPoint = new PointF(EndPoint.X + dx, EndPoint.Y + dy); return new SizeF(Width, Height); } /// <summary> /// Resizes the specified start point. /// </summary> /// <param name="startPoint">The start point.</param> /// <param name="currentPoint">The current point.</param> public virtual void Resize(PointF startPoint, PointF currentPoint) { var dx = (int)(currentPoint.X - startPoint.X); var dy = (int)(currentPoint.Y - startPoint.Y); if (startPoint.X >= X - 5 && startPoint.X <= X + 5) { StartPoint = new PointF(currentPoint.X, StartPoint.Y); if (ShapeType == ShapeType.Circle || ShapeType == ShapeType.Square) { Height = Width; } } else if (startPoint.X >= EndPoint.X - 5 && startPoint.X <= EndPoint.X + 5) { Width += dx; if (ShapeType == ShapeType.Circle || ShapeType == ShapeType.Square) { Height = Width; } } else if (startPoint.Y >= Y - 5 && startPoint.Y <= Y + 5) { Y = currentPoint.Y; if (ShapeType == ShapeType.Circle || ShapeType == ShapeType.Square) { Width = Height; } } else if (startPoint.Y >= EndPoint.Y - 5 && startPoint.Y <= EndPoint.Y + 5) { Height += dy; if (ShapeType == ShapeType.Circle || ShapeType == ShapeType.Square) { Width = Height; } } } /// <summary> /// Sets the background brush as hatch. /// </summary> /// <param name="hatchStyle">The hatch style.</param> public virtual void SetBackgroundBrushAsHatch(HatchStyle hatchStyle) { var brush = new HatchBrush(hatchStyle, BackgroundColor); BackgroundBrush = brush; } /// <summary> /// Sets the background brush as linear gradient. /// </summary> public virtual void SetBackgroundBrushAsLinearGradient() { var brush = new LinearGradientBrush(StartPoint, EndPoint, ForeColor, BackgroundColor); BackgroundBrush = brush; } /// <summary> /// Sets the background brush as solid. /// </summary> public virtual void SetBackgroundBrushAsSolid() { var brush = new SolidBrush(BackgroundColor); BackgroundBrush = brush; } // Private Methods (1) /// <summary> /// Calulates the size of the location and. /// </summary> /// <param name="startPoint">The start point.</param> /// <param name="endPoint">The end point.</param> private void CalulateLocationAndSize(PointF startPoint, PointF endPoint) { float x = 0, y = 0; float width = Math.Abs(endPoint.X - startPoint.X); float height = Math.Abs(endPoint.Y - startPoint.Y); if (startPoint.X <= endPoint.X && startPoint.Y <= endPoint.Y) { x = startPoint.X; y = startPoint.Y; } else if (startPoint.X >= endPoint.X && startPoint.Y >= endPoint.Y) { x = endPoint.X; y = endPoint.Y; } else if (startPoint.X >= endPoint.X && startPoint.Y <= endPoint.Y) { x = endPoint.X; y = startPoint.Y; } else if (startPoint.X <= endPoint.X && startPoint.Y >= endPoint.Y) { x = startPoint.X; y = endPoint.Y; } StartPoint = new PointF(x, y); EndPoint = new PointF(X + width, Y + height); } #endregion Methods } }
حال به تشریح سازنده کلاس میپردازیم:
- Shape: پارامترهای این سازنده به ترتیب عبارتند از نقطه شروع، نقطه پایان، عمق شی، رنگ قلم، ضخامت خط، آیا شی توپر باشد؟، و رنگ پر کردن شی، در این سازنده ابتدا توسط متدی به نام CalulateLocationAndSize(startPoint, endPoint); b نقاط ابتدا و انتهای شی مورد نظر تنظیم میشود، در متد مذکور بررسی میشود در صورتی که نقاط شروع و پایان یکی از حالتهای 1 ، 2، 3، 4 از تصویر ابتدا پست باشد همگی تبدیل به حالت 1 خواهد شد.
سپس به تشریح متدهای کلاس Shape میپردازیم:
- Draw: این متد دارای یک پارامتر ورودی است که بوم گرافیکی مورد نظر میباشد، در واقع شی مورد نظر خود را بروی این بوم گرافیکی ترسیم میکند. در کلاس پایه کار این متد زیاد پیچیده نیست، در صورتی که شی در حالت انتخاب باشد (IsSelected = true) بروی شی مورد نظر 8 مربع کوچک ترسیم میشود و اگر شی مورد نظر خط باشد دو مربع کوچک در طرفین خط رسم میشود که نشان دهنده انتخاب شدن شی مورد نظر است. این متد به صورت virtual تعریف شده است یعنی کلاس هایی که از Shape ارث میبرند میتوانند این متد را برای خود از نو بازنویسی کرده (override کنند) و تغییر رفتار دهند.
- HasPointInSahpe : این متد نیز به صورت virtual تعریف شده است دارای خروجی بولین میباشد. پارامترهای این متد عبارتند از یک نقطه و یک عدد که نشان دهنده تلرانش نقطه بر حسب پیکسل میباشد. کار این متد این است که یک نقطه را گرفته و بررسی میکند که آیا نقطه مورد نظر با تلرانس وارد شده آیا در داخل شی واقع شده است یا خیر (مثلا وجود نقطه در مستطیل یا وجود نقطه در دایره فرمولهای متفاوتی دارند که در اینجا پیش فرض برای تمامی اشیا حالت مستطیل در نظر گرفته شده که میتوانید آنها را بازنویسی (override) کنید).
- Move: این متد به عنوان پارامتر یک نقطه را گرفته و شی مورد نظر را به آن نقطه منتقل میکند در واقع نقطه شروع و پایان ترسیم شی را تغییر میدهد.
- Move: این متد نیز برای جابجایی شی به کار میرود، این متد دارای پارامترهای جابجابی در راستای محور Xها , جابجایی در راستای محور Yها؛ و شی مورد نظر را به آن نقطه منتقل میکند در واقع نقطه شروع و پایان ترسیم شی را با توجه به پارامترهای ورودی تغییر میدهد.
- Resize: این متد نیز برای تغییر اندازه شی به کار میرود، این متد دارای پارامترهای تغییر اندازه در راستای محور Xها , تغییر اندازه در راستای محور Yها میباشد و نقطه پایان شی مورد نظر را تغییر میدهد اما نقطه شروع تغییری نمیکند.
- Resize: این متد نیز برای تغییر اندازه شی به کار میرود، در زمان تغییر اندازه شی با ماوس ابتدا یک نقطه شروع وجود دارد که ماوس در آن نقطه کلیک شده و شروع به درگ کردن شی جهت تغییر اندازه میکند (پارامتر اول این متد نقطه شروع درگ کردن جهت تغییر اندازه را مشخص میکند startPoint)، سپس در یک نقطه ای درگ کردن تمام میشود در این نقطه باید شی تغییر اندازه پیدا کرده و ترسیم شود ( پارامتر دوم این متد نقطه مذکور میباشد currentLocation). سپس با توجه با این دو نقطه بررسی میشود که تغییر اندازه در کدام جهت صورت گرفته است و اعداد جهت تغییرات نقاط شروع و پایان شی مورد نظر محاسبه میشوند. (مثلا تغییر اندازه در مستطیل از ضلع بالا به طرفین، یا از ضلع سمت راست به طرفین و ....). البته برای مربع و دایره باید کاری کنیم که طول و عرض تغییر اندازه یکسان باشد.
- CalulateLocationAndSize: این متد که در سازنده کلاس استفاده شده در واقع دو نقطه شروع و پایان را گرفته و با توجه به تصویر ابتدای پست حالتهای 1 و 2 و3 و 4 را به حالت 1 تبدیل کرده و StartPoint و EndPoint را اصلاح میکند.
- SetBackgroundBrushAsHatch: این متد یک الگوی Brush گرفته و با توجه به رنگ پس زمینه شی خصوصیت BackgroundBrush را مقداردهی میکند.
- SetBackgroundBrushAsLinearGradient: این متد با توجه به خصوصیت ForeColor و BackgroundColor یک Gradiant Brush ساخته و آن را به خصوصیت
BackgroundBrush نسبت میکند. - SetBackgroundBrushAsSolid: یک الگوی پر کردن توپر برای شی مورد نظر با توجه به خصوصیت BackgroundColor شی ایجاد کرده و آن را به خصوصیت BackgroundBrush شی نسبت میدهد.
تذکر: متدهای Move، Resize و HasPointInShape به صورت virtual تعریف شده تا کلاسهای مشتق شده در صورت نیاز خود کد رفتار مورد نظر خود را override کرده یا از همین رفتار استفاده نمایند.
خوشحال میشم در صورتی که در Refactoring کد نوشته شده با من همکاری کنید.
در پستهای آینده به بررسی و پیاده سازی دیگر کلاسها خواهیم پرداخت.
این مرورگرها در صورتیکه پیاده سازی پروتکل Open Search را در سایت شما پیدا کنند، به صورت خودکار امکان افزودن آنرا به عنوان منبع جستجوی جدیدی جهت جعبه متنی جستجوی خود ارائه میدهند. در ادامه قصد داریم با جزئیات پیاده سازی آن آشنا شویم.
تهیه OpenSearchResult سفارشی
برنامه باید بتواند محتوای XML ایی ذیل را مطابق پروتکل Open Search به صورت پویا تهیه و در اختیار مرورگر قرار دهد:
<?xml version="1.0" encoding="UTF-8" ? /> <OpenSearchDescription xmlns="http://a9.com/-/spec/opensearch/1.1/"> <ShortName>My Site's Asset Finder</ShortName> <Description>Find all your assets</Description> <Url type="text/html" method="get" template="http://MySite.com/Home/Search/?q=searchTerms"/> <InputEncoding>UTF-8</InputEncoding> <SearchForm>http://MySite.com/</SearchForm> </OpenSearchDescription>
using System; using System.Text; using System.Web; using System.Web.Mvc; using System.Xml; namespace WebToolkit { public class OpenSearchResult : ActionResult { public string ShortName { set; get; } public string Description { set; get; } public string SearchForm { set; get; } public string FavIconUrl { set; get; } public string SearchUrlTemplate { set; get; } public override void ExecuteResult(ControllerContext context) { if (context == null) throw new ArgumentNullException("context"); var response = context.HttpContext.Response; writeToResponse(response); } private void writeToResponse(HttpResponseBase response) { response.ContentEncoding = Encoding.UTF8; response.ContentType = "application/opensearchdescription+xml"; using (var xmlWriter = XmlWriter.Create(response.Output, new XmlWriterSettings { Indent = true })) { xmlWriter.WriteStartElement("OpenSearchDescription", "http://a9.com/-/spec/opensearch/1.1/"); xmlWriter.WriteElementString("ShortName", ShortName); xmlWriter.WriteElementString("Description", Description); xmlWriter.WriteElementString("InputEncoding", "UTF-8"); xmlWriter.WriteElementString("SearchForm", SearchForm); xmlWriter.WriteStartElement("Url"); xmlWriter.WriteAttributeString("type", "text/html"); xmlWriter.WriteAttributeString("template", SearchUrlTemplate); xmlWriter.WriteEndElement(); xmlWriter.WriteStartElement("Image"); xmlWriter.WriteAttributeString("width", "16"); xmlWriter.WriteAttributeString("height", "16"); xmlWriter.WriteString(FavIconUrl); xmlWriter.WriteEndElement(); xmlWriter.WriteEndElement(); xmlWriter.Close(); } } } }
تهیه OpenSearchController
در ادامه برای استفاده از Action Result سفارشی تهیه شده، نیاز است یک کنترلر را نیز به برنامه اضافه کنیم:
using System.Web.Mvc; namespace Readers { public partial class OpenSearchController : Controller { public virtual ActionResult Index() { var fullBaseUrl = Url.Action(result: MVC.Home.Index(), protocol: "http"); return new OpenSearchResult { ShortName = ".NET Tips", Description = ".NET Tips Contents Search", SearchForm = fullBaseUrl, FavIconUrl = fullBaseUrl + "favicon.ico", SearchUrlTemplate = Url.Action(result: MVC.Search.Index(), protocol: "http") + "?term={searchTerms}" }; } } }
الف) آدرسهای مطرح شده در آن باید مطلق باشند و نه نسبی. به همین جهت پارامتر protocol در اینجا ذکر شده است تا سبب تولید یک چنین آدرسهایی گردد.
ب) Url.Action ایی که در اینجا استفاده شده است مطابق تعاریف T4MVC است؛ ولی کلیات آن با نمونه پیش فرض ASP.NET MVC تفاوتی نمیکند. توسط T4MVC بجای ذکر نام اکشن متد و کنترلر مد نظر به صورت رشتهای، میتوان به صورت Strongly typed به این موارد ارجاع داد.
ج) تنها نکته مهم این کلاس، خاصیت SearchUrlTemplate است. قسمت انتهایی آن یعنی ={searchTerms} همیشه ثابت است. اما ابتدای این آدرس باید به کنترلر جستجوی شما که قادر است پارامتری را به شکل کوئری استرینگ دریافت کند، اشاره نماید.
د) FavIconUrl به آدرس یک آیکن در سایت شما اشاره میکند. برای نمونه ذکر favicon.ico پیش فرض سایت میتواند مفید باشد.
معرفی OpenSearchController به Header سایت
<link href="@Url.Action(result: MVC.OpenSearch.Index(), protocol: "http")" rel="search" title=".NET Tips Search" type="application/opensearchdescription+xml" />