مطالب
راه‌های کم کردن احتمال اسپم شدن ایمیل‌های ارسالی توسط SMTP Client
1. فرستادن ایمیل‌ها با وقفه زمانی
2. نفرستادن پشت سر ایمیل‌ها به یک host خاص
3. استفاده نکردن از کلمه هایی که احتمال اسپم شناخته شدن ایمیل را افزایش می‌دهند در قسمت Subject Email
در  لینک‌های  زیر لیست بعضی از این کلمات را می‌توانید مشاهده کنید:
http://blog.hubspot.com/blog/tabid/6307/bid/30684/The-Ultimate-List-of-Email-SPAM-Trigger-Words.aspx 
http://www.inmotionhosting.com/support/edu/everything-email/spam-prevention-techniques/common-spam-words 

4. فعال نکردن high priority
با فعال شدن این گزینه ایمیل شما مورد بررسی‌های بیشتری قرار می‌گیرد و شانس اسپم شناخته شدن آنرا افزایش می‌دهد.
mailMessage.Priority = MailPriority.High ; //not good

5. Set کردن Encoding  صحیح
mailMessage.BodyEncoding = System.Text.Encoding.GetEncoding(“utf-8″);

6. استفاده از حداکثر سه  image در متن ایمیل
7. اضافه کردن هم htmlview و هم plainview به view  ایمیل ارسالی

با مثال نحوه این کار را نشان می‌دهم:
 System.Net.Mail.AlternateView plainView = System.Net.Mail.AlternateView.CreateAlternateViewFromString
System.Text.RegularExpressions.Regex.Replace(BodyText, @”<(.|\n)*?>”, string.Empty), null, “text/plain”);
System.Net.Mail.AlternateView htmlView = System.Net.Mail.AlternateView.CreateAlternateViewFromString(BodyText, null, “text/html”);
mailMsg.AlternateViews.Add(plainView);
mailMsg.AlternateViews.Add(htmlView);

منابع:
http://stackoverflow.com/questions/5042309/email-messages-going-to-spam-folder 
http://www.andreas-kraus.net/blog/tips-for-avoiding-spam-filters-with-systemnetmail/
 
مطالب
کش کردن اطلاعات غیر پویا در ASP.Net - قسمت دوم

قسمت قبل به IIS7‌ اختصاص داشت که شاید برای خیلی‌ها کاربرد نداشته باشد خصوصا اینکه برنامه نویس‌ها ترجیح می‌دهند به روش‌هایی روی بیاورند که کمتر نیاز به دخالت مدیر سرور داشته باشد؛ یا زمانیکه سایت شما بر روی یک هاست اینترنتی قرار گرفته است عملا شاید دسترسی خاصی به تنظیمات IIS نداشته باشید (مگر اینکه یک هاست اختصاصی را تهیه کنید).
برای IIS6 و ماقبل از آن و حتی بعد از آن!، حداقل دو روش برای کش کردن اطلاعات استاتیک وجود دارد:

الف) استفاده از web resources معرفی شده در ASP.Net 2.0 به بعد
در مورد نحوه‌ی تعریف و بکارگیری web resources می‌توان به مقاله "تبدیل پلاگین‌های jQuery‌ به کنترل‌های ASP.Net" رجوع کرد.


همانطور که در شکل فوق نیز ملاحظه می‌کنید، هدر مربوط به مدت زمان منقضی شدن کش سمت کلاینت یک web resource توسط موتور ASP.Net به صورت خودکار به سال 2010 تنظیم شده است و این مقدار خالی نیست.

ب) افزودن این هدر به صورت دستی

برای این منظور باید در نحوه‌ی ارائه فایل‌های استاتیک دخالت کنیم و این‌کار را با استفاده از یک generic handler می‌توان انجام داد.


کد این generic handler می‌تواند به صورت زیر باشد:

using System;
using System.IO;
using System.Web;
using System.Web.Services;
using System.Reflection;

namespace test1
{
[WebService(Namespace = "http://tempuri.org/")]
[WebServiceBinding(ConformsTo = WsiProfiles.BasicProfile1_1)]
public class cache : IHttpHandler
{

private static void cacheIt(TimeSpan duration)
{
HttpCachePolicy cache = HttpContext.Current.Response.Cache;

FieldInfo maxAgeField = cache.GetType().GetField("_maxAge", BindingFlags.Instance | BindingFlags.NonPublic);
maxAgeField.SetValue(cache, duration);

cache.SetCacheability(HttpCacheability.Public);
cache.SetExpires(DateTime.Now.Add(duration));
cache.SetMaxAge(duration);
cache.AppendCacheExtension("must-revalidate, proxy-revalidate");
}

public void ProcessRequest(HttpContext context)
{
string file = context.Request.QueryString["file"];
if (string.IsNullOrEmpty(file))
{
return;
}

string contetType = context.Request.QueryString["contetType"];
if (string.IsNullOrEmpty(contetType))
{
return;
}

context.Response.Write(File.ReadAllText(context.Server.MapPath(file)));

//Set the content type
context.Response.ContentType = contetType;

// Cache the resource for 30 Days
cacheIt(TimeSpan.FromDays(30));
}

public bool IsReusable
{
get
{
return false;
}
}
}
}
توضیحات:
این generic handler دو کوئری استرینگ را دریافت می‌کند؛ file جهت دریافت نام فایل و contetType جهت مشخص سازی نوع محتوایی که باید سرو شود؛ مثلا جاوا اسکریپت یا استایل شیت و امثال آن. سپس زمانیکه محتوا را Response.Write می‌کند، هدر مربوط به کش شدن آن‌را نیز به 30 روز تنظیم می‌نماید.
تابع مربوط به کش کردن اطلاعات از مقاله ASP.NET Ajax Under-the-hood Secrets استخراج شد.

روش استفاده در مورد فایل‌های CSS
بجای تعریف یک فایل CSS در صفحه، به صورت استاندارد، اکنون تعریف متداول را به صورت زیر اصلاح کنید:

<link type="text/css" href="cache.ashx?v=1&file=site.css&contetType=text/css" rel="Stylesheet" />
هر زمانیکه که فایل site.css درخواست می‌شود، باید از فیلتر ما عبور کند و سپس ارائه گردد. در این حین، هدر مربوط به مدت زمان کش شدن سمت کلاینت به آن اضافه می‌شود. از کوئری استرینگ مربوط v هم جهت به روز رسانی‌های بعدی استفاده می‌شود تا اگر تغییری را اعمال کردیم، کلاینت حتما با توجه به آدرس جدید، محتویات جدید را یکبار دیگر دریافت کند. (مرورگر آدرس‌های مشابه را در صورتیکه هدر مربوط به کش شدن آن‌ها تنظیم شده باشد، از کش خواهد خواند و کاری به آخرین تغییرات شما در سرور ندارد)

روش استفاده در مورد فایل‌های JS
<script type="text/javascript" src="cache.ashx?v=1&file=js/jquery-1.3.2.min.js&contetType=application/x-javascript"></script>
اکنون اگر سایت را مجددا با افزونه YSlow بررسی کنیم، می‌توان این هدر جدید را مشاهده کرد:



مطالب
ساخت یک سایت ساده‌‌ی نمایش لیست فیلم با استفاده از Vue.js - قسمت دوم
در قسمت قبلی نحوه کانفیگ اولیه برنامه را به همراه نصب پلاگین‌های مورد نیاز، بررسی نمودیم؛ در ادامه قصد داریم تا چندین کامپوننت , ^ را برای نمایش لیست فیلمها، جزییات فیلم و جستجو، به برنامه اضافه کنیم و به هر کدام یک route را نیز انتساب دهیم. از کامپوننت‌ها برای بخش بندی قسمتهای مختلف سایت استفاده میکنیم. هر بخش برای دریافت و نمایش اطلاعاتی خاص مورد استفاده قرار میگیرد. بر خلاف Angular که به‌راحتی با دستور زیر میتوان برای آن یک کامپوننت ایجاد نمود و هر بخشی (css,js,ts,html) را در یک فایل جداگانه قرار داد:
ng generate component [name]
یا
ng g c [name]
در Vue.js هنوز امکان اینکه بتوان از طریق cli  یک کامپوننت را ایجاد کرد، فراهم نشده‌است. البته پکیج‌هایی برای اینکار تدارک دیده شده‌اند، ولی در این مقاله به‌صورت دستی اینکار انجام میشود و از Single File Component استفاده میکنیم. بصورت پیش فرض برنامه ایجاد شده vue.js دارای یک کامپوننت با نام HelloWorld.vue  در پوشه components  می‌باشد ( چیزی شبیه Hello Dolly در Wordpress)؛ آن را حذف میکنیم و محتویات فایل App.vue را مطابق زیر تغییر میدهیم ( قسمت import کردن کامپوننت HelloWorld.vue را حذف میکنیم) 
<template>
  <v-app>
    <v-toolbar app>
      <v-toolbar-title>
        <span>Vuetify</span>
        <span>MATERIAL DESIGN</span>
      </v-toolbar-title>
      <v-spacer></v-spacer>
      <v-btn
        flat
        href="https://github.com/vuetifyjs/vuetify/releases/latest"
        target="_blank"
      >
        <span>Latest Release</span>
      </v-btn>
    </v-toolbar>

    <v-content>
      <HelloWorld/>
    </v-content>
  </v-app>
</template>

<script>


export default {
  name: 'App',
  components: {
    
  },
  data () {
    return {
      //
    }
  }
}
</script>
 در پوشه components، سه کامپوننت را با نام‌های LatestMovie.vue ، Movie.vue و SearchMovie.vue ایجاد کنید.
محتویات LatestMovie.vue
<template>

  <v-container v-if="loading">
    <div>
      <v-progress-circular
        indeterminate
        :size="150"
        :width="8"
        color="green">
      </v-progress-circular>
    </div>
  </v-container>

  <v-container v-else grid-list-xl>
    <v-layout wrap>
      <v-flex xs4
        v-for="(item, index) in wholeResponse"
        :key="index"
        mb-2>
        <v-card>
          <v-img
            :src="item.Poster"
            aspect-ratio="1"
          ></v-img>

          <v-card-title primary-title>
            <div>
              <h2>{{item.Title}}</h2>
              <div>Year: {{item.Year}}</div>
              <div>Type: {{item.Type}}</div>
              <div>IMDB-id: {{item.imdbID}}</div>
            </div>
          </v-card-title>

          <v-card-actions>
            <v-btn flat
              color="green"
              @click="singleMovie(item.imdbID)"
              >View</v-btn>
          </v-card-actions>

        </v-card>
      </v-flex>
  </v-layout>
  </v-container>
</template>

<script>
import movieApi from '@/services/MovieApi'

export default {
  data () {
    return {
      wholeResponse: [],
      loading: true
    }
  },
  mounted () {
    movieApi.fetchMovieCollection('indiana')
      .then(response => {
        this.wholeResponse = response.Search
        this.loading = false
      })
      .catch(error => {
        console.log(error)
      })
  },
  methods: {
    singleMovie (id) {
      this.$router.push('/movie/' + id)
    }
  }
}
</script>

<style scoped>
  .v-progress-circular
    margin: 1rem
</style>

محتویات Movie.vue
<template>

  <v-container v-if="loading">
    <div>
        <v-progress-circular
          indeterminate
          :size="150"
          :width="8"
          color="green">
        </v-progress-circular>
      </div>
  </v-container>

  <v-container v-else>
    <v-layout wrap>
      <v-flex xs12 mr-1 ml-1>
        <v-card>
          <v-img
            :src="singleMovie.Poster"
            aspect-ratio="2"
          ></v-img>
          <v-card-title primary-title>
            <div>
              <h2>{{singleMovie.Title}}-{{singleMovie.Year}}</h2>
              <p>{{ singleMovie.Plot}} </p>
              <h3>Actors:</h3>{{singleMovie.Actors}}
               <h4>Awards:</h4> {{singleMovie.Awards}}
               <p>Genre: {{singleMovie.Genre}}</p>
            </div>
          </v-card-title>
          <v-card-actions>
            <v-btn flat color="green" @click="back">back</v-btn>
          </v-card-actions>
        </v-card>
      </v-flex>
    </v-layout>

    <v-layout row wrap>
      <v-flex xs12>
        <div>
        <v-dialog
          v-model="dialog"
          width="500">
          <v-btn
            slot="activator"
            color="green"
            dark>
            View Ratings
          </v-btn>
          <v-card>
            <v-card-title
             
              primary-title
            >
              Ratings
            </v-card-title>
            <v-card-text>
              <table style="width:100%" border="1" >
                <tr>
                  <th>Source</th>
                  <th>Ratings</th>
                </tr>
                <tr v-for="(rating,index) in this.ratings" :key="index">
                  <td align="center">{{ratings[index].Source}}</td>
                  <td align="center"><v-rating :half-increments="true" :value="ratings[index].Value"></v-rating></td>
                </tr>
              </table>
            </v-card-text>
            <v-divider></v-divider>
            <v-card-actions>
              <v-spacer></v-spacer>
              <v-btn
                color="primary"
                flat
                @click="dialog = false"
              >
                OK
              </v-btn>
            </v-card-actions>
          </v-card>
        </v-dialog>
      </div>
      </v-flex>
    </v-layout>
  </v-container>
</template>

<script>
import movieApi from '@/services/MovieApi'
export default {
  props: ['id'],

  data () {
    return {
      singleMovie: '',
      dialog: false,
      loading: true,
      ratings: ''
    }
  },

  mounted () {
    movieApi.fetchSingleMovie(this.id)
      .then(response => {
        this.singleMovie = response
        this.ratings = this.singleMovie.Ratings
        this.ratings.forEach(function (element) {
          element.Value = parseFloat(element.Value.split(/\/|%/)[0])
          element.Value = element.Value <= 10 ? element.Value / 2 : element.Value / 20
        }
        )
        this.loading = false
      })
      .catch(error => {
        console.log(error)
      })
  },
  methods: {
    back () {
      this.$router.push('/')
    }
  }
}

</script>

<style scoped>
  .v-progress-circular
    margin: 1rem
</style>

محتویات SearchMovie.vue 
<template>

  <v-container v-if="loading">
    <div>
      <v-progress-circular
        indeterminate
        :size="150"
        :width="8"
        color="green">
      </v-progress-circular>
    </div>
  </v-container>

  <v-container v-else-if="noData">
    <div>
    <h2>No Movie in API with {{this.name}}</h2>
    </div>
  </v-container>

  <v-container v-else grid-list-xl>
    <v-layout wrap>
      <v-flex xs4
        v-for="(item, index) in movieResponse"
        :key="index"
        mb-2>
        <v-card>
          <v-img
            :src="item.Poster"
            aspect-ratio="1"
          ></v-img>

          <v-card-title primary-title>
            <div>
              <h2>{{item.Title}}</h2>
              <div>Year: {{item.Year}}</div>
              <div>Type: {{item.Type}}</div>
              <div>IMDB-id: {{item.imdbID}}</div>
            </div>
          </v-card-title>

          <v-card-actions>
            <v-btn flat
              color="green"
              @click="singleMovie(item.imdbID)"
              >View</v-btn>
          </v-card-actions>

        </v-card>
      </v-flex>
  </v-layout>
  </v-container>
</template>

<script>
// در همه کامپوننتها جهت واکشی اطلاعات ایمپورت میشود
import movieApi from '@/services/MovieApi'

export default {
  // route پارامتر مورد استفاده در 
  props: ['name'],
  data () {
    return {
      // آرایه ای برای دریافت فیلمها
      movieResponse: [],
      // جهت نمایش لودینگ در زمان بارگذاری اطلاعات
      loading: true,
      // مشخص کردن آیا اطللاعاتی با سرچ انجام شده پیدا شده یا خیر
      noData: false
    }
  },
  // تعریف متدهایی که در برنامه استفاده میکنیم
  methods: {
    // این تابع باعث میشود که 
    // route
    // تعریف شده با نام
    // Movie
    // فراخوانی شود و آدرس بار هم تغییر میکنید به آدرسی شبیه زیر
    // my-site/movie/tt4715356 
    singleMovie (id) 
      this.$router.push('/movie/' + id)
    },

    fetchResult (value) {
      movieApi.fetchMovieCollection(value)
        .then(response => {
          if (response.Response === 'True') {
            this.movieResponse = response.Search
            this.loading = false
            this.noData = false
          } else {
            this.noData = true
            this.loading = false
          }
        })
        .catch(error => {
          console.log(error)
        })
    }
  },
  // جز توابع
  // life cycle
  // vue.js
  // میباشد و زمانی که تمپلیت رندر شد اجرا میشود
  // همچنین با هر بار تغییر در 
  // virtual dom
  // این تابع اجرا میشود
  mounted () {
    this.fetchResult(this.name)
  },
  // watch‌ها // کار ردیابی تغییرات را انجام میدهند و به محض تغییر مقدار  پراپرتی 
  // name
  // کد مورد نظر در بلاک زیر انجام میشود
  watch: {
    name (value) {
      this.fetchResult(value)
    }
  }
}
</script>

<style scoped>
  .v-progress-circular
    margin: 1rem
</style>

توضیحی درباره کدهای بالا
برای درخواستهای ا‌‌‌‌‌‌‌‌ی‌جکس از axios استفاده میکنیم و با توجه به اینکه در این برنامه سه کامپوننت داریم، باید در هر کامپوننت axios را import کنیم:
import axios from 'axios'
لذا (DRY) یک فولدر را بنام service در پوشه src  ایجاد میکنیم. یک فایل جاوااسکریپتی را نیز با نام دلخواهی در آن ایجاد و فقط یکبار axios را در آن  import میکنیم و توابع مورد نیاز را در آنجا مینویسیم (هر چند راه‌های بهتر دیگری هم برای کار با axios هست که در حیطه مقاله جاری نیست).

محتویات فایل MovieApi.js در پوشه service
import axios from 'axios'

export default {

  fetchMovieCollection (name) {
    return axios.get('&s=' + name)
      .then(response => {
        return response.data
      })
  },

  fetchSingleMovie (id) {
    return axios.get('&i=' + id)
      .then(response => {
        return response.data
      })
  }
}
فایل main.js برنامه را بشکل زیر تغییر میدهیم و با استفاده از تنظیماتی که برای axios وجود دارد، آدرس baseURL آن را به ازای نمونه وهله سازی شده‌ی vue برنامه، تنظیم میکنیم.
axios.defaults.baseURL = 'http://www.omdbapi.com/?apikey=b76b385c&page=1&type=movie&Content-Type=application/json'

فایل  index.js درون پوشه router را باز میکنیم و محتویات آن را بشکل زیر تغییر می‌دهیم:
import Vue from 'vue'
import VueRouter from 'vue-router'
// برای رجیستر کردن کامپوننت‌ها در بخش روتر، آنها را ایمپورت میکنیم
import LatestMovie from '@/components/LatestMovie'
import Movie from '@/components/Movie'
import SearchMovie from '@/components/SearchMovie'

Vue.use(VueRouter)

export default new VueRouter({
  routes: [
    {
      // مسیری هست که برای این کامپوننت در نظر گرفته شده(صفحه اصلی)بدون پارامتر
      path: '/',
      // نام روت
      name: 'LatestMovie',
      // نام کامپوننت مورد نظر
      component: LatestMovie
    },
    {
      // پارامتری هست که به این کامپوننت ارسال میشه id
      // برای دستیابی به این کامپوننت نیاز هست با آدرسی شبیه زیر اقدام کرد
      // my-site/movie/tt4715356
      path: '/movie/:id',
      name: 'Movie',
      // در کامپوننت جاری یک پراپرتی وجود دارد 
      //id که میتوان با نام 
      // به آن دسترسی پیدا کرد
      props: true,
      component: Movie
    },
    {
      path: '/search/:name',
      name: 'SearchMovie',
      props: true,
      component: SearchMovie
    }
  ],
  // achieve URL navigation without a page reload
  // When using history mode, the URL will look "normal," e.g. http://oursite.com/user/id. Beautiful!
  // در آدرس # قرار نمیگیرد
  mode: 'history'
})

در برنامه ما سه کامپوننت وجود دارد. ما برای هر کدام یک مسیر و نام را برای route آنها تعریف میکنیم، تا بتوانیم با آدرس مستقیم، آنها را فراخوانی کنیم و با دکمه‌های back و forward مرورگر کار کنیم.


نکته:  برای اجرای برنامه و دریافت پکیج‌های مورد استفاده در مثال جاری، نیاز است دستور زیر را اجرا کنید: 
npm install
مطالب
بررسی روش ارتقاء به NET Core 1.1.
نگارش پایدار NET Core 1.1. روز قبل منتشر شد. در ادامه نحوه‌ی ارتقاء پروژه‌‌های نگارش 1.0 RTM را به این نگارش بررسی خواهیم کرد.


دریافت نصاب NET Core 1.1.

برای این منظور به آدرس https://www.microsoft.com/net/download/core مراجعه کرده و فایل NET Core 1.1 SDK - Installer. را دریافت و نصب کنید. برای ظاهر شدن این گزینه باید حالت Current را بجای LTS (Long Term Support) انتخاب کرد:


همچنین در اینجا بسته NET Core 1.1 runtime - Installer. را هم جداگانه می‌توان دریافت و نصب کرد.


به روز رسانی فایل‌های global.json پروژه‌ها

اولین کاری را که باید پس از نصب نگارش‌های جدید NET Core. انجام داد، به روز رسانی شماره نگارش SDK درج شده‌ی در فایل‌های global.json تمام پروژه‌های موجود است. در غیراینصورت NuGet بسته‌های جدید مرتبط با آن‌ها را دریافت نخواهد کرد و آن‌ها را در لیست به روز شده‌ها نخواهید یافت.
برای این منظور خط فرمان را گشوده و دستور ذیل را صادر کنید:
 C:\>dotnet --version
1.0.0-preview2-1-003177
خروجی آن عبارتی است که باید قسمت نگارش SDK درج شود:
{
  "projects": [ "src", "test" ],
  "sdk": {
    "version": "1.0.0-preview2-1-003177"
  }
}


اصلاح فایل project.json پس از به روز رسانی فایل global.json

در ادامه باید فایل project.json نیز اندکی ویرایش شود تا شماره platform جدید را نیز درج کند. همچنین محل قرارگیری یکسری از بسته‌ها نیز باید تغییر کنند. در غیر اینصورت با اولین کامپایل Solution چنین خطاهایی را دریافت خواهید کرد:
 Can not find runtime target for framework '.NETCoreApp,Version=v1.0' compatible with one of the target runtimes: 'win10-x64, win81-x64, win8-x64, win7-x64'.
The project does not list one of 'win10-x64, win81-x64, win8-x64, win7-x64' in the 'runtimes' section.
برای رفع این مشکل، عبارت netcoreapp را در Solution جاری جستجو کرده و آن‌ها را به نحو ذیل تغییر دهید:
"frameworks": {
    "netcoreapp1.1": {
        "dependencies": {
            "Microsoft.NETCore.App": {
                "type": "platform",
                "version": "1.1.0"
            }
        },
        "imports": [
            "dnxcore50",
            "portable-net45+win8"
        ]
    }
},

یک نکته: اگر هنوز Microsoft.NETCore.App را در لیست dependencies ابتدای فایل project.json دارید، آن‌را حذف کنید؛ چون در قسمت frameworks فوق درج شده‌است. در غیراینصورت پیام تکراری بودن این کلید را دریافت خواهید کرد.

پس از طی دو مرحله‌ی فوق، یکبار پروژه را بسته و مجددا باز کنید.


به روز رسانی بسته‌های نیوگت پایدار

قبل از هر کاری مطمئن شوید که آخرین بسته‌ی خود NuGet را نیز نصب کرده‌اید (مهم). به روز رسانی‌های اخیر آن بیشتر در جهت سازگاری با پروژه‌های NET Core. است.
https://dist.nuget.org/index.html

در ادامه برای به روز رسانی بسته‌های نیوگت، می‌توان بر روی گره References کلیک راست کرد و سپس انتخاب گزینه‌ی Manage NuGet Packages و در آخر انتخاب برگه‌ی Updates و انتخاب کتابخانه‌های به روز شده. این روش برای حالت داشتن چندین پروژه در یک Solution اندکی کند است.


روش سریعتر که تمام پروژه‌ها را نیز به صورت خودکار بررسی و به روز می‌کند، مراجعه به کنسول پاورشل نیوگت و سپس صدور دستور ذیل است:
 PM> Update-Package
اگر در میان کار خطایی را دریافت کردید، این دستور را مجددا اجرا کنید (جهت اطمینان حداقل دوبار این دستور را صادر کنید).
به علاوه پس از پایان کار، یکبار به طور کامل ویژوال استودیو را بسته و مجددا باز کنید. سپس این دستور را یکبار دیگر هم صادر کنید.


به روز رسانی بسته‌های نیوگت آزمایشی

یکسری از بسته‌ها مانند Microsoft.AspNetCore.Razor.Tools تنها با انتخاب حالت include prereleases ظاهر می‌شوند که آن‌ها را نیز باید به روز کرد:



تغییر مهم ابزارهای EF Core

در کل Solution عبارت Microsoft.EntityFrameworkCore.Tools را جستجو کرده و با نام جدید Microsoft.EntityFrameworkCore.Tools.DotNet جایگزین کنید.


در آخر یک نمونه فایل project.json به روز شده‌ی یک برنامه‌ی ASP.NET Core 1.1 را در ذیل مشاهده می‌کنید:
{
    "dependencies": {
        "Microsoft.AspNetCore.Diagnostics": "1.1.0",
        "Microsoft.AspNetCore.Diagnostics.EntityFrameworkCore": "1.1.0",
        "Microsoft.AspNetCore.Http.Extensions": "1.1.0",
        "Microsoft.AspNetCore.Mvc": "1.1.0",
        "Microsoft.AspNetCore.Mvc.Core": "1.1.0",
        "Microsoft.AspNetCore.Mvc.TagHelpers": "1.1.0",
        "Microsoft.AspNetCore.Razor.Runtime": "1.1.0",
        "Microsoft.AspNetCore.Razor.Tools": {
            "version": "1.1.0-preview4-final",
            "type": "build"
        },
        "Microsoft.AspNetCore.Server.IISIntegration": "1.1.0",
        "Microsoft.AspNetCore.Server.Kestrel": "1.1.0",
        "Microsoft.AspNetCore.Session": "1.1.0",
        "Microsoft.AspNetCore.SpaServices": "1.0.0-beta-000019",
        "Microsoft.AspNetCore.StaticFiles": "1.1.0",
        "Microsoft.EntityFrameworkCore": "1.1.0",
        "Microsoft.EntityFrameworkCore.InMemory": "1.1.0",
        "Microsoft.EntityFrameworkCore.Tools.DotNet": {
            "version": "1.1.0-preview4-final",
            "type": "build"
        },
        "Microsoft.Extensions.Configuration.Binder": "1.1.0",
        "Microsoft.Extensions.Configuration.Json": "1.1.0",
        "Microsoft.Extensions.Logging.Console": "1.1.0",
        "Microsoft.Extensions.Logging.Debug": "1.1.0",
        "Microsoft.VisualStudio.Web.CodeGeneration.Tools": {
            "version": "1.1.0-preview4-final",
            "type": "build"
        },
        "Microsoft.VisualStudio.Web.CodeGenerators.Mvc": {
            "version": "1.1.0-preview4-final",
            "type": "build"
        }
    },
 
    "tools": {
        "BundlerMinifier.Core": "2.2.301",
        "Microsoft.AspNetCore.Razor.Tools": "1.1.0-preview4-final",
        "Microsoft.VisualStudio.Web.CodeGeneration.Tools": {
            "version": "1.1.0-preview4-final",
            "imports": [
                "portable-net45+win8"
            ]
        },
        "Microsoft.EntityFrameworkCore.Tools.DotNet": {
            "version": "1.1.0-preview4-final",
            "imports": [
                "portable-net45+win8"
            ]
        },
        "Microsoft.AspNetCore.Server.IISIntegration.Tools": "1.1.0-preview4-final"
    },
 
    "frameworks": {
        "netcoreapp1.1": {
            "dependencies": {
                "Microsoft.NETCore.App": {
                    "type": "platform",
                    "version": "1.1.0"
                }
            },
            "imports": [
                "dnxcore50",
                "portable-net45+win8"
            ]
        }
    },
 
    "buildOptions": {
        "emitEntryPoint": true,
        "preserveCompilationContext": true
    },
 
    "runtimeOptions": {
        "configProperties": {
            "System.GC.Server": true
        }
    },
 
    "publishOptions": {
        "include": [
            "wwwroot",
            "Features",
            "appsettings.json",
            "web.config"
        ]
    },
 
    "configurations": {
        "Release": {
            "buildOptions": {
                "optimize": true,
                "platform": "anycpu"
            }
        }
    },
 
    "scripts": {
        "precompile": [
            "dotnet bundle"
        ],
        "prepublish": [
            //"bower install"
        ],
        "postpublish": [ "dotnet publish-iis --publish-folder %publish:OutputPath% --framework %publish:FullTargetFramework%" ]
    }
}


به روز رسانی پروژه‌ی Test

اگر از MSTest برای انجام آزمون‌های واحد استفاده می‌کنید، تغییرات فایل project.json آن نیز شامل تغییر شماره نگارش NETStandard.Library به 1.6.1 است و همچنین خود بسته‌های mstest نیز به روز شده‌اند. به علاوه قسمت frameworks آن نیز باید همانند مطالبی که عنوان شد، به روز شود:
{
    "version": "1.0.0-*",
 
    "testRunner": "mstest",
    "dependencies": {
        "Microsoft.EntityFrameworkCore": "1.1.0",
        "Microsoft.EntityFrameworkCore.InMemory": "1.1.0",
        "NETStandard.Library": "1.6.1",
        "dotnet-test-mstest": "1.1.2-preview",
        "MSTest.TestFramework": "1.0.6-preview"
    },
 
    "frameworks": {
        "netcoreapp1.1": {
            "dependencies": {
                "Microsoft.NETCore.App": {
                    "type": "platform",
                    "version": "1.1.0"
                }
            },
            "imports": [
                "dnxcore50",
                "portable-net45+win8"
            ]
        }
    }
}
نظرات مطالب
Asp.Net Identity #2
ممنونم از مطلبتون
زمانی که یک WebApplication از نوع Mvc میسازیم و Authentication اون رو Individual User Accounts  انتخاب می‌کنیم تمام کلاس‌های فوق به صورت پیش فرض اضافه می‌کنه به پروژه. اما در قسمت webconfig ، کلاس IdentityConfig رو صدا نمیزنه. پس در حالت پیش فرض کلاس IdentityConfig کجا صدا زده میشه؟  
<add key="owin:AppStartup" value="Users.IdentityConfig" />
و یک سوال دیگری هم داشتم کار تابع PerformInitialSetup در کلاس  IdentityDbInit تعریف شده چیه؟
نظرات مطالب
ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 2 - بررسی ساختار جدید Solution
از قسمت «یک مثال: فایل جدیدی را به نام bower.json به پروژه‌ی جاری با این محتوا اضافه کنید» شروع کنید به بررسی مجدد. فایل یاد شده را با محتوای JSON ایی که ذکر شده، اضافه کنید. بعد روی گره dependencies کلیک راست کرده و گزینه‌ی restore packages را انتخاب کنید (با فرض اتصال به اینترنت). حتی اضافه شدن این فایل و یا ذخیره شدن مجدد آن هم (Ctrl+S) سبب آغاز کار restore می‌شود.

نظرات مطالب
بهبود شمسی ساز تاریخ اکسپلورر ویندوز جهت سازگاری با ویندوزهای سری 8
من کلی تلاش کردم که اون قسمت انتخاب ماه رو هم تو ویندوز فارسی کنم
اما نتونستم هوک مرتبط را پیدا کنم
ولی یه راه دیگه ای هست که هنگامی که برنامه تقویم ویندوز باز میشه(زمانی که رو ساعت کلیک می‌کنی) بهت خبر میده و میشه به جای صفحه تقویم برنامه خودمون را آورد بالا

می خواستم اگر کسی چیزی میدونه راهنمایی کنه که یه تقویم اپن سورس درست حسابی و کامل درست کنیم :)
نظرات مطالب
تنظیم رشته اتصالی Entity Framework به بانک اطلاعاتی به وسیله کد

«به چه صورت جایگزین کنم»

مثل مثال بالا که از فایل کانفیگ گذاشته شد، قسمت provider connection string رو پیدا کن و جایگزینش کن با رشته اتصالی که به شما دادند.

«ازین روشی که گفتین اگه بخوام استفاده کنم»

این روش کاری به سناریوی شما نداره. برای جایی هست که برنامه قراره مثلا برای هر سال به یک دیتابیس مجزا وصل بشه. اول کار، کاربر باید انتخاب کنه که مثلا به دیتابیس سال 89 وصل بشه یا دیتابیس سال 92.

مطالب
الگوریتم‌های داده کاوی در SQL Server Data Tools یا SSDT - قسمت ششم (آخرین قسمت) - الگوریتم‌ Neural Network و Logistic Regression

در  قسمت قبل با الگوریتم Association Rules که بیشتر برای تحلیل سبد خرید استفاده می‌شد، آشنا شدیم. در این قسمت که قسمت آخر از سری مقالات الگوریتم‌های داده کاوی در SSDT می‌باشد، با الگوریتم‌های Neural Network و Logistic Regression آشنا می‌شویم.


Neural Network (هوش مصنوعی)

مقدمه

روشی کار مغز انسان برای حل مساله‌ای که با آن مواجه می‌شود را درنظر بگیرید. ابتدا حقایق مساله را در چند سطح تحلیل کرده و می‌سنجد. سپس این حقایق، وارد نرون‌های عصبی می‌شوند. این نرون‌های عصبی مانند فیلترهایی که براساس الگوهای معلوم قبلی عمل می‌کنند، شروع به فیلتر کردن حقایق می‌نمایند. درنهایت این موضوع سبب استنتاج می‌گردد که ممکن است منجر به پیدا کردن راه حلی برای مساله شود و یا به عنوان وقایع افزوده‌ای برای از سرگیری مراحل بالا در نرون‌های عصبی دیگر باشد.



توصیف الگوریتم

الگوریتم هوش مصنوعی مایکروسافت، نرون‌های عصبی مصنوعی را
بین ورودی‌ها و خروجی‌ها، برقرار می‌سازد و از آن‌ها به عنوان الگو برای پیش بینی‌های آینده استفاده می‌نماید. مزیت این الگوریتم نسبت به الگوریتم‌های دیگر، کشف روابط خیلی پیچیده بین ورودی‌ها و خروجی‌ها است. البته نسبت به الگوریتم‌های دیگر زمان بیشتری را جهت ساخت و آموزش مدل استفاده می‌کند.

پیچیدگی تحلیل انجام شده توسط این الگوریتم به دو عامل بر می‌گردد:

  1. ممکن است یک یا تمام ورودی‌ها به طریقی با یک یا همه‌ی خروجی‌ها مرتبط باشند و الگوریتم باید این موضوع را در آموزش مدل درنظر بگیرد.
  2. ممکن است ترکیبات مختلفی از ورودی‌ها به طریقی با خروجی‌ها در ارتباط باشند.

دسته بندی اسناد یکی از موضوعاتی است که شبکه‌های عصبی بهتر از الگوریتم‌های دیگر آن را حل می‌کنند. البته اگر سرعت برای ما مهم باشد، می‌توان از الگوریتم Naïve Bayes استفاده کرد. اما درصورتیکه دقت مهم‌تر باشد، آنگاه باید از الگوریتم شبکه‌های عصبی استفاده نمود.


تفسیر مدل

 نتیجه‌ی حاصله از این الگوریتم نسبت به الگوریتم‌های قبلی کاملا متفاوت است. در اینجا دیگر خبری از طرح محتوای مدل و نمودار گرافیکی لایه آموزش نیست. هدف اصلی در اینجا نمایش تاثیر صفت-مقدار، بر ویژگی قابل پیش بینی است. برای مثال جدول زیر در رابطه با تمایل به خرید یا اجاره خانه در رابطه با صفات مختلف می‌باشد. همانطور که مشخص است، دو ستون اول نشان دهنده‌ی جفت صفت-مقدار و دو ستون دوم، صفت مدنظر جهت پیش بینی را نشان می‌دهند. براساس این جدول می‌توان نتیجه گرفت که مهمترین فاکتور در تمایل به خریداری خانه، سن افراد می‌باشد. افرادی که سنی بین 38 تا 54 سال را دارند، بیشترین تمایل را در خرید یک خانه دارند. فاکتورهایی مانند متاهل بودن، سطح تحصیلات فوق دکترا، بازه سنی 33 تا 38  و خانم بودن نیز دارای اهمیت می‌باشند که به ترتیب از درجه اهمیت آن‌ها کم می‌شود. از طرفی بازه سنی 20 تا 28 سال بیشترین تمایل برای اجاره خانه را دارند. همچنین می‌توان گفت که افرادی که مجرد هستند، طلاق گرفته‌اند و یا سطح تحصیلاتشان دبیرستان است، بیشتر تمایل به اجاره خانه دارند تا به خرید آن.



Logistic Regression

همانند الگوریتم شبکه‌های عصبی است؛ با این تفاوت که لایه مخفی‌ای برای تولید ترکیبی از ورودی‌ها ندارد. یعنی سعی در برقراری ارتباط بین ترکیبی از ورودی‌ها و خروجی‌ها نمی‌کند (در واقع همان الگوریتم شبکه‌های عصبی است که پارامتر Hidden Node Ratio آن روی صفر تنظیم شده است). بنابراین سرعت پردازش و آموزش مدل در آن، بالاتر می‌باشد. البته صرف اینکه این الگوریتم دارای پیچیدگی کمتری است نمی‌توان گفت که همیشه ضعیف‌تر از الگوریتم شبکه‌های عصبی است. بلکه حتی در بعضی از مدل‌ها بهتر از الگوریتم شبکه‌های عصبی عمل می‌کند و مانع از باز آموزشی مدل می‌گردد.


به پایان آمد این دفتر، حکایت همچنان باقی است!

باسپاس فراوان از تمامی دوستانی که در این مدت سری مقالات الگوریتم‌های داده کاوی را دنبال نمودند. از آنجاکه هر یک از الگوریتم‌ها، دارای ریزه کاری‌های به خصوصی است، بنابراین انتخاب الگوریتم مناسب در رابطه با داده کاوی بسیار حائز اهمیت می‌باشد و به دلیل فرّار بودن این ریزه کاری‌ها، در گذشته بنده هر زمانیکه نیاز به داده کاوی داشتم مجبور بودم مطالب مربوط به الگوریتم‌ها را مطالعه کنم تا بتوانم بهترین الگوریتم (ها) را در رابطه با داده کاوی مدنظر انتخاب نمایم. در نتیجه برآن شدم تا چکیده‌ای نسبتا کارا را از این الگوریتم‌ها که در این شش قسمت آورده شد، تهیه و در اختیار عموم قرار دهم. به امید موفقیت و پیشرفت روز افزون تمامی برنامه نویسان و توسعه دهندگان ایرانی.

مطالب
MVVM و رویدادگردانی

در دو قسمت قبل به اینجا رسیدیم که بجای شروع به کدنویسی مستقیم در code behind یک View (یک پنجره، یک user control ...)، کلاس مجزای دیگری را به نام ViewModel به برنامه اضافه خواهیم کرد و این کلاس از وجود هیچ فرمی در برنامه مطلع نیست.
بنابراین جهت انتقال رخدادها به ViewModel، بجای روش متداول تعریف روال‌های رخدادگردان در Code behind:
<Button  Click="btnClick_Event">Last</Button>

آن‌ها را با Commands به ViewModel ارسال خواهیم کرد:
<Button Command="{Binding GoLast}">Last</Button>  


همچنین بجای اینکه مستقیما بخواهیم از طریق نام یک شیء به مثلا خاصیت متنی آن دسترسی پیدا کنیم:
<TextBox Name="txtName" />  

از طریق Binding، اطلاعات مثلا متنی آن‌را به ViewModel منتقل خواهیم کرد:
<TextBox Text="{Binding Name}" />  


و همینجا است که 99 درصد آموزش‌های MVVM موجود در وب به پایان می‌رسند؛ البته پس از مشاهده 10 تا 20 ویدیو و خواندن بیشتر از 30 تا مقاله! و اینجا است که خواهید گفت: فقط همین؟! با این‌ها میشه یک برنامه رو مدیریت کرد؟!
البته همین‌ها برای مدیریت قسمت عمده‌ای از اکثر برنامه‌ها کفایت می‌کنند؛ اما خیلی از ریزه‌ کاری‌ها وجود دارند که به این سادگی‌ها قابل حل نیستند و در طی چند مقاله به آن‌ها خواهیم پرداخت.

سؤال: در همین مثال فوق، اگر متن ورودی در TextBox تغییر کرد، چگونه می‌توان بلافاصله از تغییرات آن در ViewModel مطلع شد؟ قدیم‌ترها می‌شد نوشت:
<TextBox TextChanged="TextBox_TextChanged" />


اما الان که قرار نیست در code behind کد بنویسیم (تا حد امکان البته)، باید چکار کرد؟
پاسخ: امکان Binding به TextChanged وجود ندارد، پس آن‌را فراموش می‌کنیم. اما همان Binding معمولی را به این صورت هم می‌شود نوشت (همان مثال قسمت قبل):
<TextBox Text="{Binding 
MainPageModelData.Name,
Mode=TwoWay,
UpdateSourceTrigger=PropertyChanged}" />


و نکته مهم آن UpdateSourceTrigger است. اگر روی حالت پیش فرض باشد، ViewModel پس از تغییر focus از این TextBox به کنترلی دیگر، از تغییرات آگاه خواهد شد. اگر آن‌را صریحا ذکر کرده و مساوی PropertyChanged قرار دهیم (این مورد در سیلورلایت 5 جدید است؛ هر چند از روز نخست WPF وجود داشته است)، با هر تغییری در محتوای TextBox، خاصیت MainPageModelData.Name به روز رسانی خواهد شد.
اگر هم بخواهیم این تغییرات آنی‌را در ViewModel تحت نظر قرار دهیم، می‌توان نوشت:

using System.ComponentModel;

namespace SL5Tests
{
public class MainPageViewModel
{
public MainPageModel MainPageModelData { set; get; }
public MainPageViewModel()
{
MainPageModelData = new MainPageModel();
MainPageModelData.Name = "Test1";
MainPageModelData.PropertyChanged += MainPageModelDataPropertyChanged;
}

void MainPageModelDataPropertyChanged(object sender, PropertyChangedEventArgs e)
{
switch (e.PropertyName)
{
case "Name":
//do something
break;
}
}
}
}

تعریف MainPageModel را در قسمت قبل مشاهده کرده‌اید و این کلاس اینترفیس INotifyPropertyChanged را پیاده سازی می‌کند. بنابراین می‌توان از رویدادگردان PropertyChanged آن در ViewModel هم استفاده کرد.
به این ترتیب همان کار رودیدادگردان TextChanged را اینطرف هم می‌توان شبیه سازی کرد و تفاوتی نمی‌کند. البته با این تفاوت که در ViewModel فقط به اطلاعات به روز موجود در MainPageModelData.Name دسترسی داریم، اما نمی‌دانیم و نمی‌خواهیم هم بدانیم که منبع آن دقیقا کدام شیء رابط کاربری برنامه است.

سؤال: ما قبلا مثلا می‌توانستیم بررسی کنیم که اگر کاربر حین تایپ در یک TextBox بر روی دکمه‌ی Enter کلیک کرد، آن‌گاه برای نمونه، جستجویی بر اساس اطلاعات وارد شده صورت گیرد. الان این فشرده شدن دکمه‌ی Enter را چگونه دریافت و چگونه به ViewModel ارسال کنیم؟
این مورد کمی پیشرفته‌تر از حالت‌های قبلی است. برای حل این مساله ابتدا باید UpdateSourceTrigger یاد شده را مساوی Explicit قرار داد. یعنی اینبار می‌خواهیم نحوه ی به روز رسانی خاصیت MainPageModelData.Name را از طریق Binding خودمان مدیریت کنیم. این مدیریت کردن هم با استفاده از امکاناتی به نام Attached properties قابل انجام است که به آن‌ها Behaviors هم می‌گویند. مثلا:

using System.Windows;
using System.Windows.Controls;
using System.Windows.Input;

namespace SL5Tests
{
public static class InputBindingsManager
{
public static readonly DependencyProperty UpdatePropertySourceWhenEnterPressedProperty
= DependencyProperty.RegisterAttached(
"UpdatePropertySourceWhenEnterPressed",
typeof(bool),
typeof(InputBindingsManager),
new PropertyMetadata(false, OnUpdatePropertySourceWhenEnterPressedPropertyChanged));

static InputBindingsManager()
{ }

public static void SetUpdatePropertySourceWhenEnterPressed(DependencyObject dp, bool value)
{
dp.SetValue(UpdatePropertySourceWhenEnterPressedProperty, value);
}

public static bool GetUpdatePropertySourceWhenEnterPressed(DependencyObject dp)
{
return (bool)dp.GetValue(UpdatePropertySourceWhenEnterPressedProperty);
}

private static void OnUpdatePropertySourceWhenEnterPressedPropertyChanged(DependencyObject dp,
DependencyPropertyChangedEventArgs e)
{
var txt = dp as TextBox;
if (txt == null)
return;

if ((bool)e.NewValue)
{
txt.KeyDown += HandlePreviewKeyDown;
}
else
{
txt.KeyDown -= HandlePreviewKeyDown;
}
}

static void HandlePreviewKeyDown(object sender, KeyEventArgs e)
{
if (e.Key != Key.Enter) return;

var txt = sender as TextBox;
if (txt == null)
return;

var binding = txt.GetBindingExpression(TextBox.TextProperty);
if (binding == null) return;
binding.UpdateSource();
}
}
}

تعریف Attached properties یک قالب استاندارد دارد که آن را در کد فوق ملاحظه می‌کنید. یک تعریف به صورت static و سپس تعریف متدهای Get و Set آن. با تغییر مقدار آن که اینجا از نوع bool تعریف شده، متد OnUpdatePropertySourceWhenEnterPressedPropertyChanged به صورت خودکار فراخوانی می‌شود. اینجا است که ما از طریق آرگومان dp به textBox جاری دسترسی کاملی پیدا می‌کنیم. مثلا در اینجا بررسی شده که آیا کلید فشرده شده enter است یا خیر. اگر بله، یک سری فرامین را انجام بده. به عبارتی ما توانستیم، قطعه کدی را به درون شیءایی موجود تزریق کنیم. Txt تعریف شده در اینجا، واقعا همان کنترل TextBox ایی است که به آن متصل شده‌ایم.

و برای استفاده از آن خواهیم داشت:

<UserControl x:Class="SL5Tests.MainPage"
xmlns="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation"
xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml"
xmlns:d="http://schemas.microsoft.com/expression/blend/2008"
xmlns:mc="http://schemas.openxmlformats.org/markup-compatibility/2006"
xmlns:VM="clr-namespace:SL5Tests"
mc:Ignorable="d" Language="fa"
d:DesignHeight="300" d:DesignWidth="400">
<UserControl.Resources>
<VM:MainPageViewModel x:Name="vmMainPageViewModel" />
</UserControl.Resources>
<Grid DataContext="{Binding Source={StaticResource vmMainPageViewModel}}"
x:Name="LayoutRoot"
Background="White">
<TextBox Text="{Binding
MainPageModelData.Name,
Mode=TwoWay,
UpdateSourceTrigger=Explicit}"
VerticalAlignment="Top"
VM:InputBindingsManager.UpdatePropertySourceWhenEnterPressed="True" />
</Grid>
</UserControl>

همانطور که مشاهده می‌کنید، UpdateSourceTrigger به Explicit تنظیم شده و سپس InputBindingsManager.UpdatePropertySourceWhenEnterPressed به این کنترل متصل گردیده است. یعنی تنها زمانیکه در متد HandlePreviewKeyDown ذکر شده، متد UpdateSource فراخوانی گردد، خاصیت MainPageModelData.Name به روز رسانی خواهد شد (کنترل آن‌را خودمان در دست گرفته‌ایم نه حالت‌های از پیش تعریف شده).

این روش، روش متداولی است برای تبدیل اکثر حالاتی که Binding و Commanding متداول در مورد آن‌ها وجود ندارد. مثلا نیاز است focus را به آخرین سطر یک ListView از داخل ViewModel انتقال داد. در حالت متداول چنین امری میسر نیست، اما با تعریف یک Attached properties می‌توان به امکانات شیء ListView مورد نظر دسترسی یافت (به آن متصل شد، یا نوعی تزریق)، آخرین عنصر آن‌را یافته و سپس focus را به آن منتقل کرد یا به هر اندیسی مشخص که بعدا در ViewModel به این Behavior از طریق Binding ارسال خواهد شد.