public class MyComponent : ComponentBase { public MyComponent(IMyService myService) { ... } }
.NET Core 2.1.6 is available for download and usage in your environment. This release includes .NET Core 2.1.6, ASP.NET Core 2.1.6 and .NET Core SDK 2.1.500. All fixes of note can be seen in the 2.1.6 commits list.
Could not load file or assembly Newtonsoft.Json or one of its dependencies. The system cannot find the file specified.
<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?> <configuration> <!-- ... --> <runtime> <assemblyBinding xmlns="urn:schemas-microsoft-com:asm.v1"> <dependentAssembly> <assemblyIdentity name="Newtonsoft.Json" publicKeyToken="30ad4fe6b2a6aeed" culture="neutral" /> <bindingRedirect oldVersion="0.0.0.0-6.0.0.0" newVersion="6.0.0.0" /> </dependentAssembly> </assemblyBinding> </runtime> </configuration>
به روز رسانی قسمت assembly redirects توسط NuGet
البته اگر بستهی جدیدی را توسط نیوگت نصب کنیم، این assembly redirects به صورت خودکار توسط آن اضافه خواهند شد اما ... گاهی ممکن است موارد قدیمی را به روز نکند یا موردی فراموش شوند یا حتی اگر اطلاعاتی را پیشتر از وب یافتهاید، دارای خطای تایپی باشند. برای یک چنین مواردی اگر با خطای Could not load file or assembly ابتدای بحث مواجه شدید، مراحل ذیل را طی کنید تا بتوانید قسمت assembly redirects را بازسازی کنید:
الف) به فایل config برنامه مراجعه کرده و کلا قسمت assemblyBinding آنرا حذف کنید.
ب) سپس دستور ذیل را در کنسول پاورشل نیوگت اجرا کنید:
PM> Get-Project -All | Add-BindingRedirect
پایه و اساس
عموما این باور وجود دارد که با استفاده از الگوی Repository میتوانید (در مجموع) دسترسی به دادهها را از لایه دامنه (Domain) تفکیک کنید و "دادهها را بصورت سازگار و استوار عرضه کنید".اگر به هر کدام از پیاده سازیهای الگوی Repository در کنار (UnitOfWork (EF دقت کنید خواهید دید که تفکیک (decoupling) قابل ملاحظه ای وجود ندارد.
using System; using System.Collections.Generic; using System.Linq; using System.Data; using ContosoUniversity.Models; namespace ContosoUniversity.DAL { public class StudentRepository : IStudentRepository, IDisposable { private SchoolContext context; public StudentRepository(SchoolContext context) { this.context = context; } public IEnumerable<Student> GetStudents() { return context.Students.ToList(); } public Student GetStudentByID(int id) { return context.Students.Find(id); } //<snip> public void Save() { context.SaveChanges(); } } }
این کلاس بدون SchoolContext نمیتواند وجود داشته باشد، پس دقیقا چه چیزی را در اینجا decouple کردیم؟ هیچ چیز را!
در این قطعه کد - از MSDN - چیزی که داریم یک پیاده سازی مجدد از LINQ است که مشکل کلاسیک Repository APIهای بی انتها را بدست میدهد. منظور از Repository APIهای بی انتها، متدهای جالبی مانند GetStudentById, GetStudentByBirthday, GetStudentByOrderNumber و غیره است.
اما این مشکل اساسی نیست. مشکل اصلی روتین ()Save است. این متد یک دانش آموز (Student) را ذخیره میکند .. اینطور بنظر میرسد. دیگر چه چیزی را ذخیره میکند؟ آیا میتوانید حدس بزنید؟ من که نمیتوانم .. بیشتر در ادامه.
UnitOfWork تراکنشی است
یک UnitOfWork همانطور که از نامش بر میآید برای انجام کاری وجود دارد. این کار میتواند به سادگی واکشی اطلاعات و نمایش آنها، و یا به پیچیدگی پردازش یک سفارش جدید باشد. هنگامی که شما از EntityFramework استفاده میکنید و یک DbContext را وهله سازی میکنید، در واقع یک UnitOfWork میسازید.در EF میتوانید با فراخوانی ()SubmitChanges تمام تغییرات را فلاش کرده و بازنشانی کنید (flush and reset). این کار بیتهای مقایسه change tracker را تغییر میدهد. افزودن رکوردهای جدید، بروز رسانی و حذف آنها. هر چیزی که تعیین کرده باشید. و تمام این دستورات در یک تراکنش یا Transaction انجام میشوند.
یک Repository مطلقا یک UnitOfWork نیست
هر متد در یک Repository قرار است فرمانی اتمی (Atomic) باشد - چه واکشی اطلاعات و چه ذخیره آنها. مثلا میتوانید یک Repository داشته باشید با نام SalesRepository که اطلاعات کاتالوگ شما را واکشی میکند، و یا یک سفارش جدید را ثبت میکند. منظور از فرمانهای اتمیک این است، که هر متد تنها یک دستور را باید اجرا کند. تراکنشی وجود ندارد و امکاناتی مانند ردیابی تغییرات و غیره هم جایی ندارند.
یکی دیگر از مشکلات استفاده از Repositoryها این است که بزودی و به آسانی از کنترل خارج میشوند و نیاز به ارجاع دیگر مخازن پیدا میکنند. به دلیل اینکه مثلا نمیدانستید که SalesRepository نیاز به ارجاع ReportRepository داشته است (یا چیزی مانند این).
این مشکل به سرعت مشکل ساز میشود، و نیز به همین دلیل است که به UnitOfWork تمایل پیدا میکنیم.
بدترین کاری که میتوانید انجام دهید: <Repository<T
این الگو دیوانه وار است. این کار عملا انتزاعی از یک انتزاع دیگر است (abstraction of an abstraction). به قطعه کد زیر دقت کنید، که به دلیلی نامشخص بسیار هم محبوب است.public class CustomerRepository : Repository < Customer > { public CustomerRepository(DbContext context){ //a property on the base class this.DB = context; } //base class has Add/Save/Remove/Get/Fetch }
در نگاه اول شاید بگویید مشکل این کلاس چیست؟ همه چیز را کپسوله میکند و کلاس پایه Repository هم به کانتکست دسترسی دارد. پس مشکل کجاست؟
مشکلات عدیده اند .. بگذارید نگاهی بیاندازیم.
آیا میدانید این DbContext از کجا آمده است؟
خیر، نمیدانید. این آبجکت به کلاس تزریق (Inject) میشود، و نمیدانید که چه متدی آن را باز کرده و به چه دلیلی. ایده اصلی پشت الگوی Repository استفاده مجدد از کد است. بدین منظور که مثلا برای عملیات CRUD از کلاسی پایه استفاده کنید تا برای هر موجودیت و فرمی نیاز به کدنویسی مجدد نباشد. برگ برنده این الگو نیز دقیقا همین است. مثلا اگر بخواهید از کدی در چند فرم مختلف استفاده کنید از این الگو استفاده میشد.
الگوی UnitOfWork همه چیز در نامش مشخص است. اگر قرار باشد آنرا بدین شکل تزریق کنید، نمیتوانید بدانید که از کجا آمده است.
شناسه مشتری جدید را نیاز داشتم
کد بالا در CustomerRepository را در نظر بگیرید - که یک مشتری جدید را به دیتابیس اضافه میکند. اما CustomerID جدید چه میشود؟ مثلا به این شناسه نیاز دارید تا یک log بسازید. چه میکنید؟ گزینههای شما اینها هستند:
- متد ()SubmitChanges را صدا بزنید تا تغییرات ثبت شوند و بتوانید به CustomerID جدید دسترسی پیدا کنید
- CustomerRepository خود را باز کنید و متد پایه Add را بازنویسی (override) کنید. بدین منظور که پیش از بازگشت دادن، متد ()SubmitChanges را فراخوانی کند. این راه حلی است که MSDN به آن تشویق میکند، و بمبی ساعتی است که در انتظار انفجار است
- تصمیم بگیرید که تمام متدهای Add/Remove/Save در مخازن شما باید ()SubmitChanges را فراخوانی کنند
مشکل را میبینید؟ مشکل در خود پیاده سازی است. در نظر بگیرید که چرا New Customer ID را نیاز دارید؟ احتمالا برای استفاده از آن در ثبت یک سفارش جدید، و یا ثبت یک ActivityLog.
اگر بخواهیم از StudentRepository بالا برای ایجاد دانش آموزان جدید پس از خرید آنها از فروشگاه کتاب مان استفاده کنیم چه؟ اگر DbContext خود را به مخزن تزریق کنید و دانش آموز جدید را ذخیره کنید .. اوه .. تمام تراکنش شما فلاش شده و از بین رفته!
حالا گزینههای شما اینها هستند: 1) از StudentRepository استفاده نکنید (از OrderRepository یا چیز دیگری استفاده کنید). و یا 2) فراخوانی ()SubmitChanges را حذف کنید و به باگهای متعددی اجازه ورود به کد تان را بدهید.
اگر تصمیم بگیرید که از StudentRepository استفاده نکنید، حالا کدهای تکراری (duplicate) خواهید داشت.
شاید بگویید که برای دستیابی به شناسه رکورد جدید نیازی به ()SubmitChanges نیست، چرا که خود EF این عملیات را در قالب یک تراکنش انجام میدهد!
دقیقا درست است، و نکته من نیز همین است. در ادامه به این قسمت باز خواهیم گشت.
متدهای Repositories قرار است اتمیک باشند
به هر حال تئوری اش که چنین است. چیزی که در Repositoryها داریم حتی اصلا Repository هم نیست. بلکه یک abstraction برای عملیات CRUD است که هیچ کاری مربوط به منطق تجاری اپلیکیشن را هم انجام نمیدهد. مخازن قرار است روی دستورات مشخصی تمرکز کنند (مثلا ثبت یک رکورد یا واکشی لیستی از اطلاعات)، اما این مثالها چنین نیستند.
همانطور که گفته شده استفاده از چنین رویکردهایی به سرعت مشکل ساز میشوند و با رشد اپلیکیشن شما نیز مشکلات عدیده ای برایتان بوجود میآروند.
خوب، راه حل چیست؟
برای جلوگیری از این abstractionهای غیر منطقی دو راه وجود دارد. اولین راه استفاده از Command/Query Separation است که ممکن است در ابتدا کمی عجیب و بنظر برسند اما لازم نیست کاملا CQRS را دنبال کنید. تنها از سادگی انجام کاری که مورد نیاز است لذت ببرید، و نه بیشتر.
آبجکتهای Command/Query
Jimmy Bogard مطلب خوبی در اینباره نوشته است و با تغییراتی جزئی برای بکارگیری Properties کدی مانند لیست زیر خواهیم داشت. مثلا برای مطالعه بیشتر درباره آبجکتهای Command/Query به این لینک سری بزنید.
public class TransactOrderCommand { public Customer NewCustomer {get;set;} public Customer ExistingCustomer {get;set;} public List<Product> Cart {get;set;} //all the parameters we need, as properties... //... //our UnitOfWork StoreContext _context; public TransactOrderCommand(StoreContext context){ //allow it to be injected - though that's only for testing _context = context; } public Order Execute(){ //allow for mocking and passing in... otherwise new it up _context = _context ?? new StoreContext(); //add products to a new order, assign the customer, etc //then... _context.SubmitChanges(); return newOrder; } }
DataContext خود را در آغوش بگیرید
ایده ای که در ادامه خواهید دید را شخصا بسیار میپسندم (که توسط Ayende معرفی شد). چیزهایی که به آنها نیاز دارید را در قالب یک فیلتر wrap کنید و یا از یک کلاس کنترلر پایه استفاده کنید (با این فرض که از اپلیکیشنهای وب استفاده میکنید).using System; using System.Web.Mvc; namespace Web.Controllers { public class DataController : Controller { protected StoreContext _context; protected override void OnActionExecuting(ActionExecutingContext filterContext) { //make sure your DB context is globally accessible MyApp.StoreDB = new StoreDB(); } protected override void OnActionExecuted(ActionExecutedContext filterContext) { MyApp.StoreDB.SubmitChanges(); } } }
این کار به شما اجازه میدهد که از DataContext خود در خلال یک درخواست واحد (request) استفاده کنید. تنها کاری که باید بکنید این است که از این کلاس پایه ارث بری کنید. این بدین معنا است که هر درخواست به اپلیکیشن شما یک UnitOfWork خواهد بود. که بسیار هم منطقی و قابل قبول است. در برخی موارد هم شاید این فرض درست یا کارآمد نباشد، که در این هنگام میتوانید از آبجکتهای Command/Query استفاده کنید.
ایدههای بعدی: چه چیزی بدست آوردیم؟
چیزهای متعددی بدست آوردیم.- تراکنشهای روشن و صریح: دقیقا میدانیم که DbContext ما از کجا آمده و در هر مرحله روی چه UnitOfWork ای کار میکنیم. این امر هم الان، و هم در آینده بسیار مفید خواهد بود
- انتزاع کمتر == شفافیت بیشتر: ما Repositoryها را از دست دادیم، که دلیلی برای وجود داشتن نداشتند. به جز اینکه یک abstraction از abstraction دیگر باشند. رویکرد آبجکتهای Command/Query تمیزتر است و دلیل وجود هرکدام و مسئولیت آنها نیز روشنتر است
- شانس کمتر برای باگ ها: رویکردهای مبتنی بر Repository باعث میشوند که با تراکنشهای ناموفق یا پاره ای (partially-executed) مواجه شویم که نهایتا به یکپارچگی و صحت دادهها صدمه میزند. لازم به ذکر نیست که خطایابی و رفع چنین مشکلاتی شدیدا زمان بر و دردسر ساز است
برای مطالعه بیشتر
ایجاد Repositories بر روی UnitOfWork
به الگوی Repository در لایه DAL خود نه بگویید!
پیاده سازی generic repository یک ضد الگو است
نگاهی به generic repositories
بدون معکوس سازی وابستگیها، طراحی چند لایه شما ایراد دارد
وبلاگها و سایتهای ایرانی
- میز کاری مجازی در ویندوز ویستا (البته روی XP هم کار کرد)
ASP. Net
طراحی وب
به روز رسانیها
ابزارها
سیشارپ
عمومی دات نت
دلفی
ویندوز
متفرقه
- کدام سایتها مطالب شما را کپی کردهاند؟! (البته شبیه به این کار را با Google alerts هم میشود انجام داد. فقط کافی است آدرس سایت خودتان را در گوگل alert اضافه کنید. هر جایی لینکی به شما داده شود یا امثال آن، یک ایمیل آنی یا روزانه بسته به تنظیمات برای شما ارسال خواهد کرد.)
وبلاگها ، سایتها و مقالات ایرانی (داخل و خارج از ایران)
- بهبود در توابع Table-Valued
- ظاهر جدید برای ویژوال استودیو 2010
- سورس نرم افزار اشتراک
- فریم ورک های سی اس اس را بهتر بشناسیم
- غزال مایکروسافت در راه است
- بررسی سایت ماهواره امید
- مروری بر سافاری 4
- صدا زدن یک Web service از طریق jquery
- نصب OTRS روی ویندوز ویستا
- آموزش کامل اسکریپت نویسی nsis - ساخت برنامه نصب
- توضیحی اجمالی در مورد singleton pattern
- MySQL Storage Engines
- مشکل بهم ریختگی متون فارسی انگلیسی در کامپیوتر
- ۴۸ نکته و اصل مهم در برنامه نویسی پی اچ پی
- فشرده سازی صفحات در ASP.net
امنیت
Visual Studio
ASP. Net
طراحی و توسعه وب
- ورود به دنیای jQuery plugins
- لیستی از 240 افزونهی جیکوئری
- و همچنین 20 مورد دیگر
- معرفی 13 screengrab webservices
- jQuery Chart Plugins
- برگههای تقلب وبی!
- خودتان را برای IE8 آماده کنید!
PHP
اسکیوال سرور
سی شارپ
عمومی دات نت
- Maestro ، زبان جدید دات نتی برای برنامه نویسی موازی
- چگونه تشخیص دهیم که یک اسمبلی دات نت به چه زبانی نوشته شده است؟
- ADO.NET Data Services v1.5 CTP1
ویندوز
مسایل اجتماعی و انسانی برنامه نویسی
متفرقه
Class Coupling and Cohesion
تعدادی از قواعد شهودی هم، با Coupling و Cohesion به ترتیب مابین و درون کلاسها، سروکار دارند. تلاش ما در راستای افزایش Cohesion درون کلاسها و سست کردن و کاهش Coupling مابین کلاسها میباشد. این قواعد شهودی همین اهداف را در پارادایم action-oriented، در ارتباط با توابع دارند. هدف از Tight Cohesion (انسجام و چسبندگی قوی) در توابع، انسجام بالا و ارتباط نزدیک مابین کدهای موجود در تابع، میباشد. هدفی که Loose Coupling (اتصال سست و ضعیف، وابستگی ضعیف) در بین توابع دنبال میکند، اشاره دارد به اینکه اگر تابعی قصد استفاده از تابع دیگری را داشته باشد، باید وارد شدن و خروج از آن، از یک نقطه صورت گیرد. این مباحث منجربه مطرح شدن قواعد شهودی از جمله: «یک تابع باید طوری سازماندهی شود که تنها یک دستور return داشته باشد»، در پارادایم action-oriented میشود.
ما در پارادایم شیء گرا، اهداف خود از Loose Coupling و Tight Cohesion را در سطح کلاس مطرح میکنیم. 5 شکل اصلی Coupling مابین کلاسها به شرح زیر میباشد:
- Ni Coupling
- Export Coupling
- Overt Coupling
- Covert Coupling
- Surreptitious Coupling
بهترین حالتی که دو کلاس به طور مطلق هیچ وابستگی به یکدیگر ندارند. در این صورت میتوان یکی کلاسها را حذف کرد، بدون اینکه تأثیری بر روی سایر آنها داشته باشد. البته وجود برنامهای کاربردی با این نوع اتصال ممکن نخواهد بود. بهترین چیزی که میشود با این نوع اتصال ایجاد کرد، Class Libraryای میباشد که شامل مجموعه ای از کلاسهای مستقل بوده، به طوری که هیچ تأثیری بر روی یکدیگر ندارند.
در این شکل از اتصال، یک کلاس به واسط عمومی کلاس دیگر وابسته میباشد؛ به این معنی که از عملیاتی که کلاس مورد نظر در واسط عمومی خود قرار داده است، استفاده میکند.
این نوع اتصال زمانی رخ میدهد که یک کلاس از جزئیات پیاده سازی کلاس دیگر با داشتن اجازه دسترسی از جانب آن، استفاده کند. به عنوان مثال، مکانیزم کلاسهای friend در زبان سی پلاس پلاس، که امکان این را میدهد کلاس X اجازه دوستی به کلاس Y را اعطا کند و در این صورت کلاس Y میتواند به جزئیات پیاده سازی خصوصی کلاس X دسترسی داشته باشد.
این نوع اتصال هم به مانند Overt میباشد؛ با این تفاوت که هیچ اجازه دسترسی به کلاس Y داده نشده است. اگر زبانی داشته باشیم که به کلاس Y اجازه دهد خود را به عنوان دوست کلاس X معرفی کند، در این صورت نوع اتصال بین دو کلاس X و Y از نوع Covert میباشد. به عنوان مثال واقعی، میتوان به استفاده از Reflection در دات نت اشاره کرد.
آخرین نوع اتصال که بدترین حالت هم محسوب میشود، مربوط است به زمانیکه کلاس X به هر طریقی که شده از جزئیات داخلی کلاس Y آگاه باشد و از اعضای عمومی دادهای (public data member) آن کلاس استفاده کند. منظور این است که با تغییر این دادههای کلاس متوجه میشود که بر روی عملیات b از کلاس چه تأثیری میگذارد و با اتکاء به این دستاورد، جزئیات داخلی خود را پیاده سازی میکند و یک اتصال پنهان را با کلاس Y ایجاد کرده است. در این حالت یک وابستگی قوی به صورت پنهان مابین رفتاری از کلاس Y و پیاده سازی کلاس X ایجاد شده است.
اتصال و پیوستگی مابین کلاسها باید از نوع Nil یا Export باشد؛ به این معنی که یک کلاس فقط از واسط عمومی کلاس دیگر استفاده کند یا کاری با آن نداشته باشد. (Classes should only exhibit nil or export coupling with other classes, that is, a class should only use operations in the public interface of another class or have nothing to do with that class.)بجز این دو نوع اتصال، بقیه شکلهای اتصال به طریقی اجازه دسترسی به جزئیات پیاده سازی کلاسها را اعطا میکنند. در نتیجه باعث ایجاد وابستگی مابین پیاده سازی دو کلاس میشوند. این وابستگی ما بین پیاده سازیها به محض نیاز به تغییر پیاده سازی یکی از کلاسها ، باعث به وجود آمدن مشکلات نگهداری خواهند شد.
Cohesion درون کلاسها سعی بر این دارد که مطمئن شود تمام اجزای یک کلاس به شدت باهم مرتبط هستند. تعدادی از قواعد شهودی نیز در ادامه بر این خصوصیت دلالت دارند.
قاعده شهودی 2.8
یک کلاس باید یک و تنها یک Key Abstraction را تسخیر نماید. (A class should capture one and only one key abstraction)یک Key Abstraction به عنوان یک Entity در Domain Model تعریف میشود و اغلب در غالب اسم در اسناد و مشخصات نیازمندیها ظاهر میشوند. هر کدام از آنها باید فقط به یک کلاس نگاشت پیدا کنند. اگر این نگاشت به بیش از یک کلاس انجام گیرد، در نتیجه احتمالا طراح هر تابع را به عنوان یک کلاس تسخیر کرده است. اگر بیش از یک Key Abstraction به یک کلاس نگاشت پیدا کرده باشد، پس احتمالا طراح یک سیستم متمرکز را طراحی کرده است. این کلاسها Vague Classes نامیده میشوند و باید آنها در دو کلاس یا بیشتر، تسخیر شوند.
قاعده شهودی 2.9
داده و رفتار مرتبط را در یک جا (کلاس) نگه دارید. (Keep related data and behavior in one place)در واقع هدفی که این قاعده به دنبال آن میباشد این است که هر دو جزء تشکیل دهنده یک Key Abstraction ، یعنی همان داده و رفتار، باید توسط فقط یک کلاس تسخیر شوند. با نقض این قاعده، توسعه دهنده باید با قرار داد (Convention) خاصی برنامه نویسی کند.
طراح باید کلاسهایی را که مرتبا دادههای مورد نیاز خود را با متدهای get از سایر کلاسها دریافت میکنند، شناسایی کند. زیرا این نوع کلاسها این قاعده شهودی را نقض کردهاند.
مثال واقعی
یا برعکس آن ضد الگوی Anemic Domain Model که ناقض این قاعده میباشد.
در قسمت اول اشاره کردیم این قواعد را به راحتی میتوان در صورت نیاز نقض کرد. بعضی از مواقع نیاز به طراحی فیزیکی است که باعث تغییر در طراحی منطقی شده و چه بسا میتواند باعث نقض هر کدام از این قواعد شهودی نیز شود. اگر به بخش پروژههای سایت رجوع کنید این نقض کاملا مشهود (DomainClasses و ServiceLayer موجود در طراحی فیزیکی آنها) میباشد (بیشتر از Anemic Domain Model استفاده شده است)؛ ولی نمیتوان گفت که این کار اشتباه است.
قاعده شهودی 2.10
اطلاعات نامرتبط به هم را در کلاسهای جدا از هم قرار دهید. ((Spin off nonrelated information into another class (i.e., noncommunicating behavior)
هدف از این قاعده این است که اگر کلاسی داریم که یکسری از متدهایش با بخشی از داده و یکسری دیگر با بخش دیگر دادهها کار میکنند، در واقع شما دو Key Abstraction را به یک کلاس نگاشت کرده اید (Vague Class) و باید آنها را به کلاسهای جدا نگاشت کنید.
به کلاس Dictionary در تصویر زیر توجه کنید.
برای تعداد کمی داده، بهترین پیاده سازی با استفاده از List و در مقابل برای تعداد داده زیاد بهترین پیاده سازی، استفاده از HashTable میباشد. هر یک از این پیاده سازیها، به متدهایی برای add و find کلمات نیاز دارند. طراحی سمت چپ تصویر نشان از نقض این قاعده شهودی دارد.
در طرح سمت چپ، استفاده کننده باید بداند که چقدر داده وارد کند. از طرفی نمایش جزئیات پیاده سازی در نام کلاس هم ایده خوبی نیست (طرح سمت چپ). بهترین راه حل که در مقالات آینده به آنها خواهیم رسید، بحث استفاده از ارث بری میباشد. به این ترتیب، با استفاده از یک کلاس Dictionary که نمایش جزئیات داخلی خود را مخفی کرده و در شرایط لازم نمایش جزئیات داخلی خود را تغییر دهد. منظور این است که استفاده کننده درگیر جزئیات داخلی آن نشود و این جزئیات که کدام نوع PDict یا HDict استفاده خواهد شد، از دید او مخفی باشد.