POST /accounts/ClientLogin HTTP/1.1
User-Agent: curl/7.15.1 (i486-pc-linux-gnu) libcurl/7.15.1
OpenSSL/0.9.8a zlib/1.2.3 libidn/0.5.18
Host: www.google.com
Accept: */*
Content-Length: 103
Content-Type: application/x-www-form-urlencoded
accountType=GOOGLE&Email=userName@google.com&Passwd=myPasswrd&source=curl-tester-1.0&service=analytics

HTTP/1.1 200 OK
Content-Type: text/plain
Cache-control: no-cache
Pragma: no-cache
Date: Mon, 02 Jun 2008 22:08:51 GMT
Content-Length: 497
SID=DQ...
LSID=DQAA...
Auth=DQAAAG8...

        string getSecurityToken()
       {
           if (string.IsNullOrEmpty(Email))
               throw new NullReferenceException("Email is required!");

           if (string.IsNullOrEmpty(Password))
               throw new NullReferenceException("Password is required!");

           WebRequest request = WebRequest.Create("https://www.google.com/accounts/ClientLogin");
           request.Method = "POST";

           string postData = "accountType=GOOGLE&Email=" + Email + "&Passwd=" + Password + "&service=analytics&source=vahid-testapp-1.0";
           byte[] byteArray = Encoding.ASCII.GetBytes(postData);

           request.ContentType = "application/x-www-form-urlencoded";
           request.ContentLength = byteArray.Length;

           using (Stream dataSt = request.GetRequestStream())
           {
               dataSt.Write(byteArray, 0, byteArray.Length);
           }

           string auth = string.Empty;
           using (WebResponse response = request.GetResponse())
           {
               using (Stream dataStream = response.GetResponseStream())
               {
                   using (StreamReader reader = new StreamReader(dataStream))
                   {
                       string responseFromServer = reader.ReadToEnd().Trim();
                       string[] tokens = responseFromServer.Split('\n');
                       foreach (string token in tokens)
                       {
                           if (token.StartsWith("SID="))
                               continue;

                           if (token.StartsWith("LSID="))
                               continue;

                           if (token.StartsWith("Auth="))
                           {
                               auth = token.Substring(5);
                           }
                           else
                           {
                               throw new AuthenticationException("Error authenticating Google user " + Email);
                           }
                       }
                   }
               }
           }

           return auth;

       }

       string getAvailableProfiles(string authToken)
       {
           return fetchPage("https://www.google.com/analytics/feeds/accounts/default", authToken);
       }

            string url = string.Format("https://www.google.com/analytics/feeds/data?ids={0}&metrics=ga:pageviews&start-date={1}&end-date={2}", id, from, to);
           return fetchPage(url, auth);

            CGoogleAnalytics cga = new CGoogleAnalytics
                                      {
                                          Email = "username@gmail.com",
                                          Password = "password",
                                          From = DateTime.Now.Subtract(TimeSpan.FromDays(1)),
                                          To = DateTime.Now.Subtract(TimeSpan.FromDays(1))
                                      };
           List<CGoogleAnalytics.SitePagePreviews> pagePreviews =
               cga.GetTotalNumberOfPageViews();

           foreach (var list in pagePreviews)
           {
               //string site = list.Site;
               //int pw = list.PagePreviews;
           }

var image = document.createElement("img");
image.setAttribute("src", "logo.png");

React.createElement("img", { src : "logo.png" });

Virtual DOM

در کد بالا، بخش اول واضح است. عکسی که قابلیت کلیک شدن را دارد. حال فرض کنید یکی از کامپوننت‌های  <clickableimage/> یا <linkimage/>، همان تصویر قابل کلیک را ایجاد کنند. با نام گذاری واضح کامپوننت‌ها، خوانایی برنامه بهتر می‌شود. یعنی میدانیم هر کامپوننت چه کاری را برای ما انجام میدهد. با این تصور که اگر تگ‌های زیاد و طولانی را در بخش رابط کاربری داریم، ارزش استفاده از کامپوننت‌های  React مشخص می‌شود.

قابلیت استفاده مجدد