.NET Tips | جستجوها: نتایج مشابه «فایرفاکس و کار بر روی Sandbox آن»، صفحه: ۸۲

مطالب

ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 8 - فعال سازی ASP.NET MVC

پیشنیازهای بحث (از قسمت 8 به بعد این سری)
اگر پیشتر سابقه‌ی کار کردن با ASP.NET MVC را ندارید، نیاز است «15 مورد» ابتدایی مطالب ASP.NET MVC سایت را پیش از ادامه‌ی این سری مطالعه کنید؛ از این جهت که این سری از مطالب «ارتقاء» نام دارند و نه «بازنویسی مجدد». دراینجا بیشتر تفاوت‌ها و روش‌های تبدیل کدهای قدیمی، به جدید را بررسی خواهیم کرد؛ تا اینکه بخواهیم تمام مطالبی را که وجود دارند از صفر بازنویسی کنیم.

فعال سازی ASP.NET MVC

تا اینجا خروجی برنامه را صرفا توسط میان افزار app.Run نمایش دادیم. اما در نهایت می‌خواهیم یک برنامه‌ی ASP.NET MVC را برفراز ASP.NET Core 1.0 اجرا کنیم و این قابلیت نیز به صورت پیش فرض غیرفعال است. برای فعال سازی آن نیاز است ابتدا بسته‌ی نیوگت آن‌را نصب کرد. سپس سرویس‌های مرتبط با آن‌را ثبت و معرفی نمود و در آخر میان افزار خاص آن‌را فعال کرد.

نصب وابستگی‌های ASP.NET MVC

برای این منظور بر روی گره references کلیک راست کرده و گزینه‌ی manage nuget packages را انتخاب کنید. سپس در برگه‌ی browse آن Microsoft.AspNetCore.Mvc را جستجو کرده و نصب نمائید:

انجام این مراحل معادل هستند با افزودن یک سطر ذیل به فایل project.json برنامه:

 {
    "dependencies": {
      //same as before  
      "Microsoft.AspNetCore.Mvc": "1.0.0"
 },

تنظیم سرویس‌ها و میان افزارهای ASP.NET MVC

پس از نصب بسته‌ی نیوگت ASP.NET MVC، دو تنظیم ذیل در فایل آغازین برنامه، برای شروع به کار با ASP.NET MVC کفایت می‌کنند:
الف) ثبت یکجای سرویس‌های ASP.NET MVC

public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
{
    services.AddMvc();

ب) معرفی میان افزار ASP.NET MVC

public void Configure(IApplicationBuilder app)
{
   app.UseFileServer();
   app.UseMvcWithDefaultRoute();

در مورد متد UseFileServer در مطلب «ارتقاء به ASP.NET Core 1.0 - قسمت 4 - فعال سازی پردازش فایل‌های استاتیک» بیشتر بحث شد.
در اینجا دو متد UseMvc و UseMvcWithDefaultRoute را داریم. اولی، امکان تعریف مسیریابی‌های سفارشی را میسر می‌کند و دومی به همراه یک مسیریابی پیش فرض است.

افزودن اولین کنترلر برنامه و معرفی POCO Controllers

در ویژوال استودیو بر روی نام پروژه کلیک راست کرده و پوشه‌ی جدیدی را به نام کنترلر اضافه کنید (تصویر فوق). سپس به این پوشه کلاس جدید HomeController را با این محتوا اضافه کنید:

namespace Core1RtmEmptyTest.Controllers
{
    public class HomeController
    {
        public string Index()
        {
            return "Running a POCO controller!";
        }
    }
}

در ادامه برای اینکه فایل index.html موجود در پوشه‌ی wwwroot بجای محتوای اکشن متد Index ما نمایش داده نشود (با توجه به تقدم و تاخر میان افزارهای ثبت شده‌ی در کلاس آغازین برنامه)، این فایل را حذف کره و یا تغییر نام دهید.
سپس برنامه را اجرا کنید. این خروجی باید قابل مشاهده باشد:

اگر با نگارش‌های قبلی ASP.NET MVC کار کرده باشید، تفاوت این کنترلر با آن‌ها، در عدم ارث بری آن از کلاس پایه‌ی Controller است. به همین جهت به آن POCO Controller نیز می‌گویند (plain old C#/CLR object).
در ASP.NET Core، همینقدر که یک کلاس public غیر abstract را که نامش به Controller ختم شود، داشته باشید و این کلاس در اسمبلی باشد که ارجاعی را به وابستگی‌های ASP.NET MVC داشته باشد، به عنوان یک کنترلر معتبر شناخته شده و مورد استفاده قرار خواهد گرفت. در نگارش‌های قبلی، شرط ارث بری از کلاس پایه Controller نیز الزامی بود؛ اما در اینجا خیر. هدف از آن نیز کاهش سربارهای وهله سازی یک کنترلر است. اگر صرفا می‌خواهید یک شیء را به صورت JSON بازگشت دهید، شاید وهله سازی یک کلاس ساده، بسیار بسیار سریعتر از نمونه سازی یک کلاس مشتق شده‌ی از Controller، به همراه تمام وابستگی‌های آن باشد.

البته هنوز هم مانند قبل، کنترلرهای مشتق شده‌ی از کلاس پایه‌ی Controller قابل تعریف هستند:

using Microsoft.AspNetCore.Mvc;
 
namespace Core1RtmEmptyTest.Controllers
{
    public class AboutController : Controller
    {
        public IActionResult Index()
        {
            return Content("Hello from DNT!");
        }
    }
}

با این خروجی:

تفاوت دیگری را که ملاحظه می‌کنید، خروجی IActionResult بجای ActionResult نگارش‌های قبلی است. در اینجا هنوز هم ActionResult را می‌توان بکار برد و اینبار ActionResult، پیاده سازی پیش فرض اینترفیس IActionResult است.
و اگر بخواهیم در POCO Controllers شبیه به return Content فوق را پیاده سازی کنیم، نیاز است تا تمام جزئیات را از ابتدا پیاده سازی کنیم (چون کلاس پایه و ساده ساز Controller در اختیار ما نیست):

using Microsoft.AspNetCore.Http;
using Microsoft.AspNetCore.Mvc;
 
namespace Core1RtmEmptyTest.Controllers
{
    public class HomeController
    {
        [ActionContext]
        public ActionContext ActionContext { get; set; }
 
        public HttpContext HttpContext => ActionContext.HttpContext;
 
        public string Index()
        {
            return "Running a POCO controller!";
        }
 
        public IActionResult About()
        {
            return new ContentResult
            {
                Content = "Hello from DNT!",
                ContentType = "text/plain; charset=utf-8"
            };
        }
    }
}

همانطور که ملاحظه می‌کنید اینبار بجای return Content ساده، باید وهله سازی شیء ContentResult از ابتدا صورت گیرد؛ به همراه تمام جزئیات آن.
به علاوه در اینجا نحوه‌ی دسترسی به HttpContext را هم مشاهده می‌کنید. ویژگی ActionContext سبب تزریق اطلاعات آن به کنترلر جاری شده و سپس از طریق آن می‌توان به HttpContext و تمام قابلیت‌های آن دسترسی یافت.
اینجا است که می‌توان میزان سبکی و سریعتر بودن POCO Controllers را احساس کرد. شاید در کنترلری نیاز به این وابستگی‌ها نداشته باشید. اما زمانیکه کنترلری از کلاس پایه‌ی Controller مشتق می‌شود، تمام این وابستگی‌ها را به صورت پیش فرض و حتی در صورت عدم استفاده، در اختیار خواهد داشت و این در اختیار داشتن یعنی وهله سازی شدن تمام وابستگی‌های مرتبط با شیء پایه‌ی Controller. به همین جهت است که POCO Controllers بسیار سبک‌تر و سریع‌تر از کنترلرهای متداول مشتق شده‌ی از کلاس پایه‌ی Controller عمل می‌کنند.

‫۸ سال و ۳ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ تیر ۱۳۹۵، ساعت ۱۸:۳۰

وحید نصیری

اشتراک‌ها

تغییرات مهندسی NET Core.

CoreFx یا هسته‌ی NET Core.، متشکل است از صدها بسته‌ی نیوگت. در نگارش بعدی (نگارش 2) تنها یک Microsoft.NETCore.App وجود خواهد داشت تا دیگر توسعه دهنده‌ها نیازی به ذکر تک تک بسته‌های مورد نیاز هسته را نداشته باشند. این تغییر به معنای بالا رفتن حجم برنامه‌های نهایی نیست و کار تهیه و توزیع برنامه‌های متکی به خود همانند قبل است. هدف صرفا ساده کردن مدیریت پروژه و کم کردن بسته‌های نیوگت هسته است.

‫۷ سال و ۹ ماه قبل، پنجشنبه ۳۰ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۳:۲۸

محسن نجف زاده

اشتراک‌ها

یک کتابخانه جاوااسکریپتی برای یادگیری عمیق یا ژرف (Deep Learning) در شبکه عصبی

یادگیری عمیق نوعی از از شبکه عصبی مصنوعی است که هدف اصلی آن تغییر روش استخراج ویژگی دستی به استخراج ویژگی کاملا خودکار است
(یعنی صرفا ما از ماهیت اصلی داده‌های برای یادگیری استفاده می‌کنیم و عملا نیازی به استخراج ویژگی نیست و این کار توسط شبکه عصبی یادگیری عمیق انجام می‌پذیرد )

یک نمای شهودی از مفهوم شبکه عصبی مصنوعی در +

‫۸ سال قبل، پنجشنبه ۲۹ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۱۱:۴۷

مهدی سعیدی فر

اشتراک‌ها

دریافت کتاب TDD در جاوا اسکریپت با Jasmine

شاید شما نیز پیش گویی اخیر آقای Ian Sommerville در مورد اینکه تا سال 2022 امکان کار به عنوان یک برنامه نویس بدون مهارت‌های TDD امکان پذیر نخواد بود را نیز شنیده باشید ! در این پست قصد داریم شما را با کتابی که راهنمای خوبی در هدف آموزش این موضوع در دنیای Javascript است آشنا کنیم ، همه‌ی ما قطعا کد هایی که نوشته ایم را به صورت ساده و ... تست کرده ایم ولی در این کتاب قصد نویسنده آشنایی شما با Jasmine و انجام TDD در جاواسکریپت می‌باشد

‫۱۰ سال و ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۵ بهمن ۱۳۹۲، ساعت ۱۹:۱۰

وحید نصیری

نظرات مطالب

طراحی یک ماژول IpBlocker در ASP.NET MVC

درستش همین حالت فعلی هست. چون درخواست تصاویر و یا اسکریپت‌ها و CSSها هم درخواست واقعی به سرور هستند و باید در محاسبات AntiDos لحاظ شوند. عدد 20 هم کم است. عدد را روی 500 یا 1000 قرار دهید. کسانیکه شروع می‌کنند به حمله، خیلی سریع این 1000 تا را رد می‌کنند؛ در چند ثانیه فقط. هدف ماژول AntiDos این نوع حملات است و نه تداخل با کار عادی کاربران و یا حتی موتورهای جستجو را هم باید مدنظر داشته باشید.

‫۶ سال و ۱ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۷ شهریور ۱۳۹۷، ساعت ۲۰:۵۸

وحید نصیری

نظرات مطالب

اعتبارسنجی مبتنی بر JWT در ASP.NET Core 2.0 بدون استفاده از سیستم Identity

از هر دو می‌توانید استفاده کنید. اولی مبتنی بر توکن‌ها است «معرفی JSON Web Token» و دومی به صورت پیش‌فرض مبتنی بر کوکی‌ها. توکن‌ها برای برنامه‌های SPA، مانند Angular بیشتر مرسوم هستند. امکان کار کردن با آ‌ن‌ها در برنامه‌های غیروبی هم هست. در کل هدف از بحث جاری، ارائه‌ی یک راه حل سبک، بجای ASP.NET Core Identity هست و تمام امکانات آن‌را شامل نمی‌شود.

‫۶ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۳ اردیبهشت ۱۳۹۷، ساعت ۱۳:۲۲

مجید و مسعود منظوری

نظرات مطالب

آشنایی با چالش های امنیتی در توسعه برنامه‌های تحت وب، بخش اول

سلام
جایی دیدیم که نوعی از حملات هست که هکر تو یکی از پوشه‌های سایت (مثلا پوشه Images) یک اسکریپت یا یک صفحه asp قرار میده و کاربر رو به سایت خودش هدایت میکنه، یا اینکه یک عکس نشون میده
ظاهرا این حملات بیشتر برای استفاده از سایت هدف برای تبلیغات به کار میره
راه مقابله با این حملات چی میتونه باشه؟
این حملات به نام حملات CLRF شناخته میشن گویا

‫۹ سال و ۱۰ ماه قبل، پنجشنبه ۴ دی ۱۳۹۳، ساعت ۱۵:۴۳

محسن خان

نظرات مطالب

NOSQL قسمت سوم

اگر مطالب مقدماتی‌تر رو مطالعه می‌کردید، می‌دید که اصلا هدف از بانک اطلاعاتی NoSQL این نیست که باهاش سایت معمولی درست کنند اون هم روی سرور اجاره‌ای با 100 مگ فضا. هدفش توزیع شده بودن در سرورهایی متعدد و یا با پراکندگی جغرافیایی بالا است.

نتیجه گیری؟ ابزار زده نباشید. اول مفاهیم رو مطالعه کنید. اول تئوری کار مهمه.

‫۱۱ سال و ۲ ماه قبل، پنجشنبه ۷ شهریور ۱۳۹۲، ساعت ۱۶:۵۵

محسن خان

نظرات مطالب

SignalR

سؤالت ربطی به بحث نداره. کار SiganlR به زبان ساده فرستادن پیغام از طرف سرور به کلاینت‌ها هست. مثلا 2 تا ایمیل جدید داری. رکورد جدیدی به صفحه اضافه شده. یا برای نمونه درصد پیشرفت عملیات سمت سرور مثلا 50 درصد بوده و ارسالش به تمام کلاینت‌های متصل. هدف تبادل اطلاعات همزمان و بلادرنگ و بدون معطلی هست؛ خصوصا از طرف سرور به کلاینت.

‫۱۱ سال و ۵ ماه قبل، چهارشنبه ۸ خرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۷:۰۳

محسن خان

نظرات مطالب

مفاهیم برنامه نویسی ـ آشنایی با سازنده‌ها

خلاصه لینک احمد: اگر محاسبات پیچیده و طولانی است، یا تاثیرات جانبی روی عملکرد سایر قسمت‌های کلاس دارند، بهتره از متد استفاده بشه. اگر کوتاه، سریع و یکی دو سطری است و ترتیب فراخوانی آن اهمیتی ندارد، فرقی نمی‌کنه و بهتره که خاصیت باشه و اگر این شرایط حاصل شد، عموم کاربران تازه کار استفاده از خواص را نسبت به متدها ساده‌تر می‌یابند و به نظر آن‌ها Syntax تمیزتری دارد (هدف این سری مقدماتی).

‫۱۱ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۲، ساعت ۱۳:۱۸