گزارش برای کاغذ های از پیش طراحی شده
خالق جیکوئری (John Resig)، این کتابخانه را در سالهای 2006 زمانیکه Internet Explorer نگارشهای 6 و 7 بیش از 60 درصد بازار مرورگرها را به خود اختصاص داده بودند، ارائه داد. بله؛ در آْن زمان JavaScript Web API بسیار خام، پایداری مرورگرها بسیار پایین و تطابق با استانداردهای وب در بین مرورگرهای مختلف نیز بسیار پایین بود. بنابراین علت محبوبیت کتابخانهای که در این شرایط، تجربهی کاری یکدستی را در بین مرورگرهای مختلف ارائه میداد، کاملا واضح بود. اما ... اکنون سال 2018 است و حتی مایکروسافت هم دیگر از نگارشهای مختلف IE پشتیبانی نمیکند. DOM API موجود در مرورگرهای مدرن بسیار توانمند شدهاند و در بین انواع و اقسام آنها یکدست عمل میکنند. حتی اگر دلیل استفادهی از jQuery ایجاد سادهتر حلقهها بر روی اشیاء جاوا اسکریپتی باشد (رفع کمبودهای جاوا اسکریپت)، از زمان IE 9 به بعد، متدهای forEach و Object.keys به صورت توکار در جاوا اسکریپت وجود دارند و یا اگر نیاز به inArray.$ داشته باشید، متد Array.prototype.indexOf مدتها است که جزئی از ES5 است. به همین جهت است که این روزها اخباری را مانند «GitHub نیز جیکوئری را کنار گذاشت» زیاد میشنوید. نه فقط کنار گذاشتن jQuery یک وابستگی ثالث را از برنامه حذف میکند، بلکه کار مستقیم با native API مرورگرها همواره به مراتب سریعتر است از کتابخانههایی که سطح بالایی از abstraction آنها را ارائه میدهند.
یافتن عناصر توسط JavaScript خالص
زمانیکه نیاز به انتخاب عناصری در صفحه باشند، بلافاصله ذهن ما به سمت ('myElement#')$ و ('myElement.')$ جیکوئری، معطوف میشود. اما ... این روزها برای انجام این نوع کارها واقعا نیازی به jQuery نیست!
یافتن عناصر بر اساس ID آنها
<div id="my-element-id"></div>
var result = $('#my-element-id');
انجام این کار توسط web API و یا همان JavaScript خالص، چنین شکلی را دارد:
var result = document.getElementById('my-element-id');
روش دیگر انجام اینکار با JavaScript به صورت زیر است:
var result = document.querySelector('#my-element-id');
در هر دو حالت، خروجی مقایسهی ذیل، true است:
result.id === 'my-element-id'; // returns true
یافتن عناصر بر اساس کلاسهای CSS
<span class="some-class"></span>
var result = $('.some-class');
var result = document.getElementsByClassName('some-class');
var result = document.querySelectorAll('.some-class');
result[0].className === 'some-class'; // returns true
یافتن عناصر بر اساس تگهای عناصر
<code>Console.WriteLine("Hello world!");</code>
var result = $('code');
var result = document.getElementsByTagName('code');
var result = document.querySelectorAll('code');
result[0].tagName === 'code'; // returns true
یافتن عناصر بر اساس کلاس نماها (Pseudo-classes)
Pseudo-classes از زمان ابتداییترین پیشنویس استاندارد CSS وجود داشتهاند. برای مثال visited: یک Pseudo-classes است و به لینکهای بازدید شدهی توسط کاربر اشاره میکند و یا focus: به المانی اشاره میکند که هم اکنون دارای focus است.
<form> <label>Full Name <input name="full-name"> </label> <label>Company <input name="company"> </label> </form>
var focusedInputs = $('INPUT:focus');
var companyInput = document.querySelector('INPUT:focus');
یافتن عناصر بر اساس ارتباط والد و فرزندی آنها
<div> <a href="https://www.dntips.ir"> <span>Go to site</span> </a> <p>Some text</p> Some other text </div>
روش یافتن والد anchor tag در جیکوئری توسط متد parent؛ با فرض اینکه a$ به شیء anchor اشاره میکند:
var $result = $a.parent();
var result = a.parentNode;
یافتن فرزندان:
در جیکوئری:
var result = $('#myParent').children();
var result = document.querySelectorAll('DIV > *');
var result = document.querySelectorAll('DIV > P');
var result = document.getElementById('myParent').childNodes; var result = div.childNodes;
var result =document.getElementById('myParent').children;
var result =document.querySelectorAll('#myParent A');
جستجوی عناصر با صرفنظر کردن از بعضی از آنها
<ul role="menu"> <li>choice 1</li> <li class="active">choice 2</li> <li>choice 3</li> </ul>
var $result = $('UL LI').not('.active');
var result = document.querySelectorAll('UL LI:not(.active)');
انتخاب چندین المان با هم
<div id="link-container"> <a href="https://github.com/VahidN">GitHub</a> </div> <ol> <li>one</li> <li>two</li> </ol> <span class="my-name">VahidN</span>
var $result = $('#link-container, .my-name, OL');
var result = document.querySelectorAll('#link-container, .my-name, OL');
یافتن گروهی از المانها بر اساس نوع آنها:
var result = document.querySelectorAll( 'BUTTON[type="submit"], INPUT[type="submit"]' );
جایگزین کردن $ جیکوئری با جاوا اسکریپت
تا اینجا حتما به شباهت کدهای خالص جاوا اسکریپت و jQuery دقت کردهاید. اگر بخواهیم برای $ جیکوئری، یک معادل جاوا اسکریپتی تهیه کنیم، به قطعه کد زیر خواهیم رسید:
window.$ = function(selector) { return document.querySelectorAll(selector); };
$('.some-class'); $('#some-id'); $('.some-parent > .some-child'); $('UL LI:not(.active)');
طراحی یک معماری خوب و مناسب یکی از عوامل مهم تولید یک برنامه
کاربردی موفق میباشد. بنابراین انتخاب یک ساختار مناسب به منظور تولید برنامه
کاربردی بسیار مهم و تا حدودی نیز سخت است. در اینجا یاد خواهیم گرفت که چگونه یک
طراحی مناسب را انتخاب نماییم. همچنین روشهای مختلف تولید برنامههای کاربردی را
که مطمئنا شما هم از برخی از این روشها استفاده نمودید را بررسی مینماییم و مزایا
و معایب آن را نیز به چالش میکشیم.
ضد الگو (Antipattern) – رابط کاربری هوشمند (Smart UI)
با استفاده از Visual Studio یا به اختصار VS، میتوانید برنامههای کاربردی را به راحتی تولید نمایید. طراحی رابط کاربری به آسانی عمل کشیدن و رها کردن (Drag & Drop) کنترلها بر روی رابط کاربری قابل انجام است. همچنین در پشت رابط کاربری (Code Behind) تمامی عملیات مربوط به مدیریت رویدادها، دسترسی به داده ها، منطق تجاری و سایر نیازهای برنامه کاربردی، کد نویسی خواهند شد. مشکل این نوع کدنویسی بدین شرح است که تمامی نیازهای برنامه در پشت رابط کاربری قرار میگیرند و موجب تولید کدهای تکراری، غیر قابل تست، پیچیدگی کدنویسی و کاهش قابلیت استفاده مجدد از کد میگردد.
به این روش کد نویسی Smart UI میگویند که موجب تسهیل تولید برنامههای کاربردی میگردد. اما یکی از مشکلات عمدهی این روش، کاهش قابلیت نگهداری و پشتیبانی و عمر کوتاه برنامههای کاربردی میباشد که در برنامههای بزرگ به خوبی این مشکلات را حس خواهید کرد.
از آنجایی که تمامی برنامه نویسان مبتدی و تازه کار، از جمله من و شما در روزهای اول برنامه نویسی، به همین روش کدنویسی میکردیم، لزومی به ارائه مثال در رابطه با این نوع کدنویسی نمیبینم.
تفکیک و جدا سازی اجزای برنامه کاربردی (Separating Your Concern)
راه حل رفع مشکل Smart UI، لایه بندی یا تفکیک اجزای برنامه از یکدیگر میباشد. لایه بندی برنامه میتواند به شکلهای مختلفی صورت بگیرد. این کار میتواند توسط تفکیک کدها از طریق فضای نام (Namespace)، پوشه بندی فایلهای حاوی کد و یا جداسازی کدها در پروژههای متفاوت انجام شود. در شکل زیر نمونه ای از معماری لایه بندی را برای یک برنامه کاربردی بزرگ میبینید.
به منظور پیاده سازی یک برنامه کاربردی لایه بندی شده و تفکیک اجزای برنامه از یکدیگر، مثالی را پیاده سازی خواهیم کرد. ممکن است در این مثال با مسائل جدید و شیوههای پیاده سازی جدیدی مواجه شوید که این نوع پیاده سازی برای شما قابل درک نباشد. اگر کمی صبر پیشه نمایید و این مجموعهی آموزشی را پیگیری کنید، تمامی مسائل نامانوس با جزئیات بیان خواهند شد و درک آن برای شما ساده خواهد گشت. قبل از شروع این موضوع را هم به عرض برسانم که علت اصلی این نوع پیاده سازی، انعطاف پذیری بالای برنامه کاربردی، پشتیبانی و نگهداری آسان، قابلیت تست پذیری با استفاده از ابزارهای تست، پیاده سازی پروژه بصورت تیمی و تقسیم بخشهای مختلف برنامه بین اعضای تیم و سایر مزایای فوق العاده آن میباشد.
1- Visual Studio را باز کنید و یک Solution خالی با نام SoCPatterns.Layered ایجاد نمایید.
· جهت ایجاد Solution خالی، پس از انتخاب New Project، از سمت چپ گزینه Other Project Types و سپس Visual Studio Solutions را انتخاب نمایید. از سمت راست گزینه Blank Solution را انتخاب کنید.
2- بر روی Solution کلیک راست نموده و از گزینه Add > New Project یک پروژه Class Library با نام SoCPatterns.Layered.Repository ایجاد کنید.
3- با استفاده از روش فوق سه پروژه Class Library دیگر با نامهای زیر را به Solution اضافه کنید:
- SoCPatterns.Layered.Model
- SoCPatterns.Layered.Service
- SoCPatterns.Layered.Presentation
4- با توجه به نیاز خود یک پروژه دیگر را باید به Solution اضافه نمایید. نوع و نام پروژه در زیر لیست شده است که شما باید با توجه به نیاز خود یکی از پروژههای موجود در لیست را به Solution اضافه کنید.
- Windows Forms Application (SoCPatterns.Layered.WinUI)
- WPF Application (SoCPatterns.Layered.WpfUI)
- ASP.NET Empty Web
Application (SoCPatterns.Layered.WebUI)
- ASP.NET MVC 4 Web
Application (SoCPatterns.Layered.MvcUI)
5- بر روی پروژه SoCPatterns.Layered.Repository کلیک راست نمایید و با انتخاب گزینه Add Reference به پروژهی SoCPatterns.Layered.Model ارجاع دهید.
6- بر روی پروژه SoCPatterns.Layered.Service کلیک راست نمایید و با انتخاب گزینه Add Reference به پروژههای SoCPatterns.Layered.Model و SoCPatterns.Layered.Repository ارجاع دهید.
7- بر روی پروژه SoCPatterns.Layered.Presentation کلیک راست نمایید و با انتخاب گزینه Add Reference به پروژههای SoCPatterns.Layered.Model و SoCPatterns.Layered.Service ارجاع دهید.
8- بر روی پروژهی UI خود به عنوان مثال SoCPatterns.Layered.WebUI کلیک راست نمایید و با انتخاب گزینه Add Reference به پروژههای SoCPatterns.Layered.Model، SoCPatterns.Layered.Repository، SoCPatterns.Layered.Service و SoCPatterns.Layered.Presentation ارجاع دهید.
9- بر روی پروژهی UI خود به عنوان مثال SoCPatterns.Layered.WebUI کلیک راست نمایید و با انتخاب گزینه Set as StartUp Project پروژهی اجرایی را مشخص کنید.
10- بر روی Solution کلیک راست نمایید و با انتخاب گزینه Add > New Solution Folder پوشههای زیر را اضافه نموده و پروژههای مرتبط را با عمل Drag & Drop در داخل پوشهی مورد نظر قرار دهید.
- 1. UI
- § SoCPatterns.Layered.WebUI
- 2. Presentation Layer
- § SoCPatterns.Layered.Presentation
- 3. Service Layer
- § SoCPatterns.Layered.Service
- 4. Domain Layer
- § SoCPatterns.Layered.Model
- 5. Data Layer
- § SoCPatterns.Layered.Repository
- توجه
داشته باشید که پوشه بندی برای مرتب سازی لایهها و دسترسی راحتتر به آنها میباشد.
پیاده سازی ساختار لایه بندی برنامه به صورت کامل انجام شد. حال به پیاده سازی کدهای مربوط به هر یک از لایهها و بخشها میپردازیم و از لایه Domain شروع خواهیم کرد.
مثال 1: یافتن زمانهای شروع رزرو کردن امکانات مختلف، توسط یک کاربر مشخص.
چگونه میتوان زمانهای شروع رزروهای کاربری به نام «David Farrell» را یافت؟
همانطور که در دیاگرام فوق مشاهده میکنید، به ازای هر ID کاربری در جدول کاربران، به دنبال ردیفهایی در جدول Bookings هستیم که این ID در آنها درج شدهاست. اما ... در EF-Core برخلاف SQL نویسی معمولی، ما کاری به ذکر قسمت اتصالی ON [Bookings].[MemId] = [Members].[MemId] نداریم. همینقدر که در کوئری نوشته شده به یک سر دیگر رابطه و خاصیت راهبری (navigation property) دیگری اشاره شود، خود EF-Core جوینی را به صورت خودکار تشکیل خواهد داد و شرط یاد شده را نیز برقرار میکند.
در قسمت اول این سری، در حین طراحی موجودیت کاربر، برای تشکیل سر دیگر رابطهی one-to-many آن، به جدول Bookings، خاصیت Member را نیز که بیانگر کلید خارجی به جدول کاربران است، اضافه کردیم:
namespace EFCorePgExercises.Entities { public class Booking { // ... public int MemId { set; get; } public virtual Member Member { set; get; } // ... } }
var startTimes = context.Bookings .Where(booking => booking.Member.FirstName == "David" && booking.Member.Surname == "Farrell") .Select(booking => new { booking.StartTime }) .ToList();
مثال 2: یافتن زمانهای شروع به رزرو شدن یک امکان خاص در مجموعه.
لیست زمانهای شروع به رزرو شدن زمین(های) تنیس را برای روز 2012-09-21 تولید کنید. خروجی آن باید به همراه ستونهای StartTime, FacilityName باشد.
طراحی موجودیت Booking، به همراه یک کلید خارجی به Facility نیز هست:
namespace EFCorePgExercises.Entities { public class Booking { // ... public int FacId { set; get; } public virtual Facility Facility { set; get; } // ... } }
int[] tennisCourts = { 0, 1 }; var date1 = new DateTime(2012, 09, 21); var date2 = new DateTime(2012, 09, 22); var startTimes = context.Bookings .Where(booking => tennisCourts.Contains(booking.Facility.FacId) && booking.StartTime >= date1 && booking.StartTime < date2) .Select(booking => new { booking.StartTime, booking.Facility.Name }) .ToList();
- در قسمت Where این کوئری چون booking.Facility ذکر شده، سبب ایجاد جوین خودکاری به جدول Facilities خواهد شد.
- علت استفادهی از دو تاریخ در اینجا برای یافتن اطلاعات تنها یک روز، ثبت زمان، به همراه تاریخ رزرو است. ستون تاریخ شروع، به صورت «2012-09-21 18:00:00.0000000» مقدار دهی شدهاست و نه به صورت «2012-09-21». البته در EF-Core راه دیگری هم برای حل این مساله وجود دارد. هر خاصیت از نوع DateTime، به همراه خاصیت Date نیز هست. برای مثال اگر بجای booking.StartTime نوشته شود booking.StartTime.Date (به خاصیت Date اضافه شده دقت کنید)، کد SQL حاصل، به همراه «CONVERT(date, [b].[StartTime])» خواهد بود که سبب حذف خودکار قسمت زمان این ستون میشود.
مثال 3: تولید لیست کاربرانی که کاربر دیگری را توصیه کردهاند.
چگونه میتوان لیست کاربرانی را یافت که کاربر دیگری را توصیه کردهاند؟ این لیست نباید به همراه ردیفهای تکراری باشد و همچنین باید بر اساس surname, firstname مرتب شود.
در اینجا به مفهوم جوین کردن یک جدول با خودش رسیدهایم. جدول کاربران، یک جدول خود ارجاع دهندهاست:
namespace EFCorePgExercises.Entities { public class Member { // ... public virtual ICollection<Member> Children { get; set; } public virtual Member Recommender { set; get; } public int? RecommendedBy { set; get; } // ... } }
var members = context.Members .Where(member => member.Recommender != null) .Select(member => new { member.Recommender.FirstName, member.Recommender.Surname }) .Distinct() .OrderBy(member => member.Surname).ThenBy(member => member.FirstName) .ToList();
مثال 4: تولید لیست کاربران به همراه توصیه کنندهی آنها.
چگونه میتوان لیست کاربران را به همراه توصیه کنندهی آنها تولید کرد؟ این لیست باید بر اساس surname, firstname مرتب شود.
var members = context.Members .Select(member => new { memFName = member.FirstName, memSName = member.Surname, recFName = member.Recommender.FirstName ?? "", recSName = member.Recommender.Surname ?? "" }) .OrderBy(member => member.memSName).ThenBy(member => member.memFName) .ToList();
همانطور که ملاحظه میکنید، نوع جوین خودکار تشکیل شده، Left join است و دیگر مانند جوینهای مثالهای ابتدای بحث، inner join نیست. در inner join، جدول سمت راست و چپ بر اساس شرط ON آنها با هم مقایسه شده و ردیفهای کاملا تطابق یافتهای بازگشت داده میشوند. کار Left join نیز مشابه است، با این تفاوت که در اینجا ممکن است برای جدول سمت چپ، هیچ ردیف تطابق یافتهای در جدول سمت راست وجود نداشته باشد (نوع آن بر اساس نال پذیری خاصیت RecommendedBy تشخیص داده شدهاست)؛ برای مثال یک کاربر ممکن است توسط کاربر دیگری توصیه نشده باشد (و RecommendedBy او نال باشد)، اما علاقمندیم که نام او در لیست نهایی حضور داشته باشد و حذف نشود.
یک نکته: در SQL Server تفاوتی بین left join و left outer join وجود ندارد و ذکر واژهی کلیدی outer کاملا اختیاری است. جدول موارد مشابهی در SQL Server که به یک معنا هستند، صورت زیر است:
A LEFT JOIN B A LEFT OUTER JOIN B A RIGHT JOIN B A RIGHT OUTER JOIN B A FULL JOIN B A FULL OUTER JOIN B A INNER JOIN B A JOIN B
مثال 5: تولید لیست کاربرانی که از زمین تنیس استفاده کردهاند.
چگونه میتوان لیست کاربرانی را تولید کرد که از زمین(های) تنیس استفاده کردهاند؟ خروجی این گزارش باید به همراه یک ستون جمع نام و نام خانوادگی و ستون نام زمین باشد. این گزارش نباید دارای ردیفهای تکراری باشد و همچنین باید بر اساس حاصل جمع نام و نام خانوادگی، مرتب شده باشد.
جدول Bookings به همراه دو کلید خارجی به جداول Facilities و Members است:
namespace EFCorePgExercises.Entities { public class Booking { // ... public int FacId { set; get; } public virtual Facility Facility { set; get; } public int MemId { set; get; } public virtual Member Member { set; get; } // ... } }
namespace EFCorePgExercises.Entities { public class Member { // ... public virtual ICollection<Booking> Bookings { set; get; } } }
int[] tennisCourts = { 0, 1 }; var members = context.Members .SelectMany(x => x.Bookings) .Where(booking => tennisCourts.Contains(booking.Facility.FacId)) .Select(booking => new { Member = booking.Member.FirstName + " " + booking.Member.Surname, Facility = booking.Facility.Name }) .Distinct() .OrderBy(x => x.Member) .ToList();
پس از آن برای حذف ردیفهای تکراری حاصل از گزارش، از متد Distinct استفاده شده و OrderBy نیز بر اساس خاصیت جدید Member، قابل تعریف است:
مثال 6: تولید لیست رزروهای گران قیمت
لیست رزروهای روز 2012-09-14 را تولید کنید که هزینهی آنها بیشتر از 30 دلار باشد. باید بخاطر داشت که هزینههای کاربران با مهمانها متفاوت است و هزینهها بر اساس Slotهای نیم ساعته محاسبه میشوند و ID کاربر مهمان همیشه صفر است. خروجی این گزارش باید به همراه نام کامل کاربر، نام امکانات مورد استفاده و هزینهی نهایی باشد. همچنین باید بر اساس هزینههای نهایی به صورت نزولی مرتب شود.
var date1 = new DateTime(2012, 09, 14); var date2 = new DateTime(2012, 09, 15); var items = context.Members .SelectMany(x => x.Bookings) .Where(booking => booking.StartTime >= date1 && booking.StartTime < date2 && ( (((booking.Slots * booking.Facility.GuestCost) > 30) && (booking.MemId == 0)) || (((booking.Slots * booking.Facility.MemberCost) > 30) && (booking.MemId != 0)) )) .Select(booking => new { Member = booking.Member.FirstName + " " + booking.Member.Surname, Facility = booking.Facility.Name, Cost = booking.MemId == 0 ? booking.Slots * booking.Facility.GuestCost : booking.Slots * booking.Facility.MemberCost }) .Distinct() .OrderByDescending(x => x.Cost) .ToList();
سپس بر اساس صفر بودن یا نبودن booking.MemId (کاربر مهمان بودن یا خیر)، شرط هزینهی بیشتر از 30 دلار اعمال شدهاست.
در آخر Select گزارش مورد نیاز، به همراه جمع نام و نام خانوادگی، نام امکانات استفاده شده و خاصیت محاسباتی Cost است که بر اساس مهمان بودن یا نبودن کاربر، متفاوت است.
متد Distinct ردیفهای تکراری حاصل از این گزارش را حذف میکند (محل درج آن مهم است) و متد OrderByDescending، مرتب سازی نزولی بر اساس خاصیت محاسباتی Cost را انجام میدهد.
مثال 7: تولید لیست کاربران به همراه توصیه کنندهی آنها، بدون استفاده از جوین.
در اینجا میخواهیم همان مثال 4 را بدون استفاده از جوین بررسی کنیم. بدون استفاده از جوین در اینجا به معنای استفاده از sub-query است (نوشتن یک کوئری داخل کوئری اصلی).
var members = context.Members .Select(member => new { Member = member.FirstName + " " + member.Surname, Recommender = context.Members .Where(recommender => recommender.MemId == member.RecommendedBy) .Select(recommender => recommender.FirstName + " " + recommender.Surname) .FirstOrDefault() ?? "" }) .Distinct() .OrderBy(member => member.Member) .ToList();
مثال 8: تولید لیست رزروهای گران قیمت با استفاده از یک sub-query.
هدف از این مثال، ارائهی روش حل دیگری برای مثال 6، به نحو تمیزتری است. در مثال 6، هزینهی رزرو را دوبار، یکبار در متد Where و یکبار در متد Select محاسبه کردیم. اینبار میخواهیم با استفاده از sub-queryها این محاسبه را یکبار انجام دهیم.
var date1 = new DateTime(2012, 09, 14); var date2 = new DateTime(2012, 09, 15); var items = context.Members .SelectMany(x => x.Bookings) .Where(booking => booking.StartTime >= date1 && booking.StartTime < date2) .Select(booking => new { Member = booking.Member.FirstName + " " + booking.Member.Surname, Facility = booking.Facility.Name, Cost = booking.MemId == 0 ? booking.Slots * booking.Facility.GuestCost : booking.Slots * booking.Facility.MemberCost }) .Where(x => x.Cost > 30) .Distinct() .OrderByDescending(x => x.Cost) .ToList();
هرچند کوئری SQL نهایی تولید شدهی توسط EF-Core آن، تفاوتی چندانی با نگارش قبلی ندارد:
کدهای کامل این قسمت را در اینجا میتوانید مشاهده کنید.
Roslyn #7
Workspace، در حقیقت نمایش اجزای یک Solution در ویژوال استودیو است و یک Solution متشکل است از تعدادی پروژه به همراه وابستگیهای بین آنها. هدف از وجود Workspace API در Roslyn، دسترسی به اطلاعات لازم جهت انجام امور Refactoring در سطح یک Solution است. برای مثال اگر قرار است نام خاصیتی تغییر کند و این خاصیت در چندین پروژهی دیگر در حال استفاده است، این نام باید در سراسر Solution جاری یافت شده و تغییر یابد. همچنین برفراز Workspace API تعدادی سرویس زبان مانند فرمت کنندههای کدها، تغییرنام دهندههای سیمبلها و توصیه کنندهها نیز تهیه شدهاند.
همچنین این سرویسها و API تهیه شده، منحصر به ویژوال استودیو نیستند و VS 2015 تنها از آنها استفاده میکند. برای مثال نگارشهای جدیدتر mono-develop لینوکسی نیز شروع به استفادهی از Roslyn کردهاند.
نمایش اجزای یک Solution
در ادامه مثالی را مشاهده میکنید که توسط آن نام Solution و سپس تمام پروژههای موجود در آنها به همراه نام فایلهای مرتبط و همچنین ارجاعات آنها در صفحه نمایش داده میشوند:
var ws = MSBuildWorkspace.Create(); var sln = ws.OpenSolutionAsync(@"..\..\..\Roslyn.sln").Result; // Print the root of the solution. Console.WriteLine(Path.GetFileName(sln.FilePath)); // Get dependency graph to perform a sort. var g = sln.GetProjectDependencyGraph(); var ps = g.GetTopologicallySortedProjects(); // Print all projects, their documents, and references. foreach (var p in ps) { var proj = sln.GetProject(p); Console.WriteLine("> " + proj.Name); Console.WriteLine(" > References"); foreach (var r in proj.ProjectReferences) { Console.WriteLine(" - " + sln.GetProject(r.ProjectId).Name); } foreach (var d in proj.Documents) { Console.WriteLine(" - " + d.Name); } }
Roslyn.sln > Roslyn01 > References - Program.cs - AssemblyInfo.cs - .NETFramework,Version=v4.6.AssemblyAttributes.cs
ایجاد یک Syntax highlighter با استفاده از Classification service
هدف از Classification service، رندر کردن فایلها در ادیتور جاری است. برای این منظور نیاز است بتوان واژههای کلیدی، کامنتها، نامهای نوعها و امثال آنها را به صورت کلاسه شده در اختیار داشت و سپس برای مثال هرکدام را با رنگی مجزا نمایش داد و رندر کرد.
در ادامه مثالی از آنرا ملاحظه میکنید:
var ws = MSBuildWorkspace.Create(); var sln = ws.OpenSolutionAsync(@"..\..\..\Roslyn.sln").Result; // Get the Tests\Bar.cs document. var proj = sln.Projects.Single(p => p.Name == "Roslyn04.Tests"); var test = proj.Documents.Single(d => d.Name == "Bar.cs"); var tree = test.GetSyntaxTreeAsync().Result; var root = tree.GetRootAsync().Result; // Get all the spans in the document that are classified as language elements. var spans = Classifier.GetClassifiedSpansAsync(test, root.FullSpan).Result.ToDictionary(c => c.TextSpan.Start, c => c); // Print the source text with appropriate colorization. var txt = tree.GetText().ToString(); var i = 0; foreach (var c in txt) { var span = default(ClassifiedSpan); if (spans.TryGetValue(i, out span)) { var color = ConsoleColor.Gray; switch (span.ClassificationType) { case ClassificationTypeNames.Keyword: color = ConsoleColor.Cyan; break; case ClassificationTypeNames.StringLiteral: case ClassificationTypeNames.VerbatimStringLiteral: color = ConsoleColor.Red; break; case ClassificationTypeNames.Comment: color = ConsoleColor.Green; break; case ClassificationTypeNames.ClassName: case ClassificationTypeNames.InterfaceName: case ClassificationTypeNames.StructName: case ClassificationTypeNames.EnumName: case ClassificationTypeNames.TypeParameterName: case ClassificationTypeNames.DelegateName: color = ConsoleColor.Yellow; break; case ClassificationTypeNames.Identifier: color = ConsoleColor.DarkGray; break; } Console.ForegroundColor = color; } Console.Write(c); i++; }
توضیحات:
در اینجا نیز کار با ایجاد یک Workspace و سپس گشودن Solution ایی مشخص در آن آغاز میشود. سپس در آن به دنبال پروژهای به نام Roslyn04.Tests میگردیم. این پروژه حاوی تعدادی کلاس، جهت بررسی و آزمایش هستند. برای مثال در اینجا فایل Bar.cs آن قرار است آنالیز شود. پس از یافتن آن، ابتدا syntax tree آن دریافت میگردد و سپس به سرویس Classifier.GetClassifiedSpansAsync ارسال خواهد شد. خروجی آن شامل لیستی از Classified Spans است؛ مانند کلمات کلیدی، رشتهها، کامنتها و غیره. در ادامه این لیست تبدیل به یک دیکشنری میشود که کلید آن محل آغاز این span و مقدار آن، مقدار span است. سپس متن syntax tree دریافت شده و حرف به حرف آن در طی یک حلقه بررسی میشود. در این حلقه، مقدار i به محل حروف جاری مورد آنالیز اشاره میکند. اگر این محل در دیکشنری Classified Spans وجود داشت، یعنی یک span جدید شروع شدهاست و بر این اساس، نوع آن span را میتوان استخراج کرد و سپس بر اساس این نوع، رنگ متفاوتی را در صفحه نمایش داد.
سرویس فرمت کردن کدها
این سرویس کار فرمت خودکار کدهای بهم ریخته را انجام میدهد؛ مانند تنظیم فاصلههای خالی و یا ایجاد indentation و امثال آن. در حقیقت Ctlr K+D در ویژوال استودیو، دقیقا از همین سرویس زبان استفاده میکند.
کار کردن با این سرویس از طریق برنامه نویسی به نحو ذیل است:
var ws = MSBuildWorkspace.Create(); var sln = ws.OpenSolutionAsync(@"..\..\..\Roslyn.sln").Result; // Get the Tests\Qux.cs document. var proj = sln.Projects.Single(p => p.Name == "Roslyn04.Tests"); var qux = proj.Documents.Single(d => d.Name == "Qux.cs"); Console.WriteLine("Before:"); Console.WriteLine(); Console.WriteLine(qux.GetSyntaxTreeAsync().Result.GetText()); Console.WriteLine(); Console.WriteLine(); // Apply formatting and print the result. var res = Formatter.FormatAsync(qux).Result; Console.WriteLine("After:"); Console.WriteLine(); Console.WriteLine(res.GetSyntaxTreeAsync().Result.GetText()); Console.WriteLine();
Before: using System; namespace Roslyn04.Tests { class Qux { public void Baz() { Console.WriteLine(42); return; } } } After: using System; namespace Roslyn04.Tests { class Qux { public void Baz() { Console.WriteLine(42); return; } } }
سرویس یافتن سیمبلها
یکی دیگر از قابلیتهایی که در ویژوال استودیو وجود دارد، امکان یافتن سیمبلها است. برای مثال این نوع یا کلاس خاص، در کجاها استفاده شدهاست و به آن ارجاعاتی وجود دارد. مواردی مانند Find all references، Go to definition و نمایش Call hierarchy از این سرویس استفاده میکنند.
var ws = MSBuildWorkspace.Create(); var sln = ws.OpenSolutionAsync(@"..\..\..\Roslyn.sln").Result; // Get the Tests project. var proj = sln.Projects.Single(p => p.Name == "Roslyn04.Tests"); // Locate the symbol for the Bar.Foo method and the Bar.Qux property. var comp = proj.GetCompilationAsync().Result; var barType = comp.GetTypeByMetadataName("Roslyn04.Tests.Bar"); var fooMethod = barType.GetMembers().Single(m => m.Name == "Foo"); var quxProp = barType.GetMembers().Single(m => m.Name == "Qux"); // Find callers across the solution. Console.WriteLine("Find callers of Foo"); Console.WriteLine(); var callers = SymbolFinder.FindCallersAsync(fooMethod, sln).Result; foreach (var caller in callers) { Console.WriteLine(caller.CallingSymbol); foreach (var location in caller.Locations) { Console.WriteLine(" " + location); } } Console.WriteLine(); Console.WriteLine(); // Find all references across the solution. Console.WriteLine("Find all references to Qux"); Console.WriteLine(); var references = SymbolFinder.FindReferencesAsync(quxProp, sln).Result; foreach (var reference in references) { Console.WriteLine(reference.Definition); foreach (var location in reference.Locations) { Console.WriteLine(" " + location.Location); } }
اکنون با استفاده از سرویس SymbolFinder.FindCallersAsync تمام فراخوانهای متد Foo را در سراسر Solution جاری مییابیم.
سپس با استفاده از سرویس SymbolFinder.FindReferencesAsync تمام ارجاعات به خاصیت Qux را در Solution جاری نمایش میدهیم.
سرویس توصیه کننده
Intellisense در ویژوال استودیو از سرویس توصیه کنندهی Roslyn استفاده میکند.
var ws = MSBuildWorkspace.Create(); var sln = ws.OpenSolutionAsync(@"..\..\..\Roslyn.sln").Result; // Get the Tests\Foo.cs document. var proj = sln.Projects.Single(p => p.Name == "Roslyn04.Tests"); var foo = proj.Documents.Single(d => d.Name == "Foo.cs"); // Find the 'dot' token in the first Console.WriteLine member access expression. var tree = foo.GetSyntaxTreeAsync().Result; var model = proj.GetCompilationAsync().Result.GetSemanticModel(tree); var consoleDot = tree.GetRoot().DescendantNodes().OfType<MemberAccessExpressionSyntax>().First().OperatorToken; // Get recommendations at the indicated cursor position. // // Console.WriteLine // ^ var res = Recommender.GetRecommendedSymbolsAtPosition( model, consoleDot.GetLocation().SourceSpan.Start + 1, ws).ToList(); foreach (var rec in res) { Console.WriteLine(rec); }
تعدادی از خروجیهای مثال فوق به صورت زیر هستند:
System.Console.Beep() System.Console.Beep(int, int) System.Console.Clear()
سرویس تغییر نام دادن
هدف از سرویس Renamer.RenameSymbolAsync، تغییر نام یک identifier در کل Solution است. نمونهای از نحوهی کاربرد آنرا در مثال ذیل مشاهده میکنید:
var ws = MSBuildWorkspace.Create(); var sln = ws.OpenSolutionAsync(@"..\..\..\Roslyn.sln").Result; // Get Tests\Bar.cs before making changes. var oldProj = sln.Projects.Single(p => p.Name == "Roslyn04.Tests"); var oldDoc = oldProj.Documents.Single(d => d.Name == "Bar.cs"); Console.WriteLine("Before:"); Console.WriteLine(); var oldTxt = oldDoc.GetTextAsync().Result; Console.WriteLine(oldTxt); Console.WriteLine(); Console.WriteLine(); // Get the symbol for the Bar.Foo method. var comp = oldProj.GetCompilationAsync().Result; var barType = comp.GetTypeByMetadataName("Roslyn04.Tests.Bar"); var fooMethod = barType.GetMembers().Single(m => m.Name == "Foo"); // Perform the rename. var newSln = Renamer.RenameSymbolAsync(sln, fooMethod, "Foo2", ws.Options).Result; // Get Tests\Bar.cs after making changes. var newProj = newSln.Projects.Single(p => p.Name == "Roslyn04.Tests"); var newDoc = newProj.Documents.Single(d => d.Name == "Bar.cs"); Console.WriteLine("After:"); Console.WriteLine(); var newTxt = newDoc.GetTextAsync().Result; Console.WriteLine(newTxt);
سرویس ساده کننده
هدف از سرویس ساده کننده، سادهکردن و کاهش کدهای ارائه شده، از دید Semantics است. برای مثال اگر فضای نامی در قسمت using ذکر شدهاست، دیگر نیازی نیست تا این فضای نام به ابتدای فراخوانی یک متد آن اضافه شود و میتوان این قطعه از کد را سادهتر کرد و کاهش داد.
var ws = MSBuildWorkspace.Create(); var sln = ws.OpenSolutionAsync(@"..\..\..\Roslyn.sln").Result; // Get the Tests\Baz.cs document. var proj = sln.Projects.Single(p => p.Name == "Roslyn04.Tests"); var baz = proj.Documents.Single(d => d.Name == "Baz.cs"); Console.WriteLine("Before:"); Console.WriteLine(); Console.WriteLine(baz.GetSyntaxTreeAsync().Result.GetText()); Console.WriteLine(); Console.WriteLine(); var oldRoot = baz.GetSyntaxRootAsync().Result; var memberAccesses = oldRoot.DescendantNodes().OfType<CastExpressionSyntax>(); var newRoot = oldRoot.ReplaceNodes(memberAccesses, (_, m) => m.WithAdditionalAnnotations(Simplifier.Annotation)); var newDoc = baz.WithSyntaxRoot(newRoot); // Invoke the simplifier and print the result. var res = Simplifier.ReduceAsync(newDoc).Result; Console.WriteLine("After:"); Console.WriteLine(); Console.WriteLine(res.GetSyntaxTreeAsync().Result.GetText()); Console.WriteLine();
کدهای کامل این سری را از اینجا میتوانید دریافت کنید:
Roslyn-Samples.zip
آموزش Knockout.Js #1
در یک جمله Knockout.Js یک فریم ورک جاوا اسکریپ است که امکان پیاده سازی الگوی MVVM و مکانیزم data-binding را در پروژههای تحت وب به راحتی میسر میکند. به عبارت دیگر عناصر DOM را به data-model و آبجکتهای data-model را به عناصر DOM مقید میکند، به طوری که با هر تغییر در مقدار یا وضعیت این عناصر یا آبجکت ها، تغییرات به موارد مقید شده نیز اعمال میگردد. به تصاویر زیر دقت کنید!
به روز رسانی data-model بدون استفاده از KO
به روز رسانی data-model با استفاده از KO
ویژگیهای مهم KO
»ارائه یک راه حل بسیار ساده و واضح برای اتصال بخشهای مختلف UI به data-model
»به روز رسانی خودکار عناصر و بخشهای مختلف UI بر اساس تغییرات صورت گرفته در data-model
»به صورت کامل با کتابخانه و توابع javascript پیاده سازی شده است.
»حجم بسیار کم(سیزده کیلو بایت) بعد از فشرده سازی
»سازگار با تمام مروگرهای جدید(... ,IE 6+, Firefox 2+, Chrome, Safari )
»امکان استفاده راحت بدون اعمال تغییرات اساسی در معماری پروژه هایی که در فاز توسعه هستند و بخشی از مسیر توسعه را طی کرده اند
»و...
آیا KO برای تکمیل JQuery در نظر گرفته شده است یا جایگزین؟
»به دست آوردن تعداد divهای موجود با استفاده از یک کلاس مشخص css؛
» یا حتی به دست آوردن تعداد آیتمهای نمایشی در span هایی مشخص.
و البته سایر راه حل ها...
حال فرض کنید دکمههای دیگر نظیر Delete نیز مد نظر باشد که مراحل بالا تکرار خواهند شد. اما با استفاده از KO به راحتی میتوانیم تعداد آیتمهای موجود در یک آرایه را به یک عنصر مشخص bind کنیم به طور با هر تغییر در این مقدار، عنصر مورد نظر نیز به روز میشود یا به بیانی دیگر همواره تغییرات observe خواهند شد. برای مثال:
Number of items :<span data-bind="text: myList().count"></span>
در پست بعد، شروع به کار با KO آموزش داده خواهد شد.
ادامه دارد...
مثال 12: محاسبه کنید در سال 2012 و به ازای هر ماه مجزای آن، چه تعداد slots رزرو شدهاند؛ قسمت دوم.
این مثال را در قسمت قبل (مثال 6 آن) نیز بررسی کردیم. در اینجا میخواهیم در گزارش نهایی تولید شده، پس از اتمام ردیفهای یک ماه به ازای یک امکان خاص، جمع کل آن نیز درج شود و همچنین در پایان تمام ردیفها، جمع کل نهایی ذکر شود؛ چیزی شبیه به تصویر زیر که در آن 910، جمع کل slots ماه 8 است و 9191، جمع کل سال.
روش پیشنهادی حل این مساله استفاده از مفهومی به نام «GROUP BY ROLLUP» است:
SELECT facid, DATEPART(month, [StartTime]) AS month, sum(slots) AS slots FROM bookings WHERE starttime >= '2012-01-01' AND starttime < '2013-01-01' GROUP BY ROLLUP(facid, DATEPART(month, [StartTime])) ORDER BY facid, month;
ابتدا جمع slots را گروه بندی شده بر اساس هر ماه سال محاسبه میکنیم. این قسمت توسط LINQ to Entities قابل انجام است؛ همان مثال 6 قسمت قبل است.
سپس این اطلاعات که اکنون در سمت کلاینت (یعنی برنامهی ما) در حافظه موجود هستند، نیاز دارند به ازای هر گروه، یک جمع کل (sub total) و به ازای کل سال نیز یک جمع کل (grand total یا total) پیدا کنند.
ROLLUP(facid, month) اطلاعات تجمعی سلسه مراتبی پارامترهای ارسالی به آن را تولید میکند. یعنی (facid, month), (facid) و (). پیاده سازی LINQ to Objects این تابع را در اینجا میتوانید مشاهده کنید: Utils\GroupingExtensions.cs
بنابراین راه حل این مساله به صورت زیر خواهد بود:
var date1 = new DateTime(2012, 01, 01); var date2 = new DateTime(2013, 01, 01); var facilities = context.Bookings .Where(booking => booking.StartTime >= date1 && booking.StartTime < date2) .GroupBy(booking => new { booking.FacId, booking.StartTime.Month }) .Select(group => new { group.Key.FacId, group.Key.Month, TotalSlots = group.Sum(booking => booking.Slots) }) .OrderBy(result => result.FacId) .ThenBy(result => result.Month) .ToList() //This is new .GroupByWithRollup( item => item.FacId, item => item.Month, (primaryGrouping, secondaryGrouping) => new { FacId = primaryGrouping.Key, Month = secondaryGrouping.Key, TotalSlots = secondaryGrouping.Sum(item => item.TotalSlots) }, item => new { FacId = item.Key, Month = -1, TotalSlots = item.SubTotal(subItem => subItem.TotalSlots) }, items => new { FacId = -1, Month = -1, TotalSlots = items.GrandTotal(subItem => subItem.TotalSlots) });
در اینجا سلولهایی که اطلاعاتی ندارند، با منهای یک مشخص شدهاند؛ در گزارش اصلی با null مقدار دهی شده بودند.
مثال 13: به ازای نام هر کدام از امکانات موجود، جمع کل تعداد ساعات رزرو شدهی آنها را محاسبه کنید.
هر slot تنها نیم ساعت است و گزارش نهایی باید به همراه ستونهای facid, name, Total Hours باشد؛ مرتب شده بر اساس facid.
var items = context.Bookings .GroupBy(booking => new { booking.FacId, booking.Facility.Name }) .Select(group => new { group.Key.FacId, group.Key.Name, TotalHours = group.Sum(booking => booking.Slots) / 2M }) .OrderBy(result => result.FacId) .ToList();
مثال 14: گزارشی را از اولین رزرو کاربران پس از September 1st 2012، تهیه کنید.
این گزارش باید به همراه ستونهای surname, firstname, memid, starttime باشد؛ مرتب شده بر اساس memid.
var date1 = new DateTime(2012, 09, 01); var items = context.Bookings .Where(booking => booking.StartTime >= date1) .GroupBy(booking => new { booking.Member.Surname, booking.Member.FirstName, booking.Member.MemId }) .Select(group => new { group.Key.Surname, group.Key.FirstName, group.Key.MemId, StartTime = group.Min(booking => booking.StartTime) }) .OrderBy(result => result.MemId) .ToList();
مثال 15: گزارشی را از کاربران تهیه کنید که هر ردیف آن، به همراه تعداد کل کاربران باشد.
این گزارش باید به همراه ستونهای count, firstname, surname باشد؛ مرتب شده بر اساس joindate.
var members = context.Members .OrderBy(member => member.JoinDate) .Select(member => new { Count = context.Members.Count(), member.FirstName, member.Surname }) .ToList();
SELECT COUNT(*) FROM [Members] AS [m]; SELECT [m].[FirstName], [m].[Surname], @__Count_0 AS [Count] FROM [Members] AS [m] ORDER BY [m].[JoinDate];
باید بخاطر داشت که ID کاربران پشت سرهم نیست و همچنین این گزارش باید به همراه ستونهای row_number, firstname, surname باشد؛ مرتب شده بر اساس joindate.
هدف اصلی از این مثال، کار با مفهوم window functionها و تابع row_number است:
SELECT row_number() OVER (ORDER BY joindate) AS row_number, firstname, surname FROM members ORDER BY joindate;
var members = context.Members .OrderBy(member => member.JoinDate) .Select(member => new { member.FirstName, member.Surname }) .ToList() /* SELECT [m].[FirstName], [m].[Surname] FROM [Members] AS [m] ORDER BY [m].[JoinDate] */ // Now using LINQ to Objects .Select((member, index) => new { RowNumber = index + 1, member.FirstName, member.Surname }) .ToList();
مثال 17: کدامیک از امکانات موجود، بیشترین slots رزرو شده را دارد؟ قسمت دوم.
این مورد همان مثال 11 قسمت قبل است که پاسخ آنرا یافتیم (و از تکرار مجدد آن صرفنظر میکنیم) و هدف اصلی آن رسیدن به کوئری window function دار زیر است که تنها از طریق اجرای یک raw sql در EF-Core قابل اجرا است:
SELECT facid, total FROM (SELECT facid, sum(slots) AS total, rank() OVER (ORDER BY sum(slots) DESC) AS rank FROM bookings GROUP BY facid) AS ranked WHERE rank = 1;
مثال 18: به کاربران بر اساس تعداد ساعات رزرو آنها، امتیاز دهی (رتبه بندی) کنید.
این گزارش باید به همراه ستونهای firstname, surname, hours, rank باشد؛ مرتب شده بر اساس rank, surname.
هدف اصلی از این مثال، رسیدن به کوئری rank دار زیر است:
SELECT mems.firstname, mems.surname, ((sum(bks.slots) + 10) / 20) * 10 AS hours, rank() OVER (ORDER BY ((sum(bks.slots) + 10) / 20) * 10 DESC) AS rank FROM bookings AS bks INNER JOIN members AS mems ON bks.memid = mems.memid GROUP BY mems.firstname, mems.surname ORDER BY rank, mems.surname, mems.firstname;
var itemsQuery = context.Bookings .GroupBy(booking => new { booking.Member.FirstName, booking.Member.Surname }) .Select(group => new { group.Key.FirstName, group.Key.Surname, Hours = (group.Sum(booking => booking.Slots) + 10) / 20 * 10 }) .OrderByDescending(result => result.Hours) .ThenBy(result => result.Surname) .ThenBy(result => result.FirstName); var rankedItems = itemsQuery.Select(thisItem => new { thisItem.FirstName, thisItem.Surname, thisItem.Hours, Rank = itemsQuery.Count(mainItem => mainItem.Hours > thisItem.Hours) + 1 }) .ToList();
با این خروجی SQL نهایی:
مثال 19: سه امکانی را لیست کنید که بالاترین میزان فروش را داشتهاند.
این گزارش باید به همراه ستونهای name, rank باشد؛ مرتب شده بر اساس rank.
روش محاسبهی این گزارش با مثال قبلی یکی است (البته اینبار رتبه بندی بر اساس TotalRevenue است) و فقط در انتهای آن یک Where(result => result.Rank <= 3) را بیشتر دارد:
var facilitiesQuery = context.Bookings.Select(booking => new { booking.Facility.Name, Revenue = booking.MemId == 0 ? booking.Slots * booking.Facility.GuestCost : booking.Slots * booking.Facility.MemberCost }) .GroupBy(b => b.Name) .Select(group => new { Name = group.Key, TotalRevenue = group.Sum(b => b.Revenue) }) .OrderBy(result => result.TotalRevenue); var rankedFacilities = facilitiesQuery.Select(thisItem => new { thisItem.Name, thisItem.TotalRevenue, Rank = facilitiesQuery.Count(mainItem => mainItem.TotalRevenue > thisItem.TotalRevenue) + 1 }) .Where(result => result.Rank <= 3) .OrderBy(result => result.Rank) .ToList();
مثال 20: امکانات موجود را بر اساس میزان فروشی که دارند به گروههایی با تعداد مساوی high, average, low تقسیم بندی کنید.
این گزارش باید به همراه ستونهای name, revenue باشد؛ مرتب شده بر اساس revenue, name.
هدف اصلی از این گزارش کار با تابع ntile است که اطلاعات را بر اساس پارامتر ارسالی به آن تاجای ممکن به گروههای مساوی تقسیم میکند:
SELECT name, CASE WHEN class = 1 THEN 'high' WHEN class = 2 THEN 'average' ELSE 'low' END AS revenue FROM (SELECT facs.name AS name, ntile(3) OVER (ORDER BY sum(CASE WHEN memid = 0 THEN slots * facs.guestcost ELSE slots * membercost END) DESC) AS class FROM bookings AS bks INNER JOIN facilities AS facs ON bks.facid = facs.facid GROUP BY facs.name) AS subq ORDER BY class, name;
var facilities = context.Bookings.Select(booking => new { booking.Facility.Name, Revenue = booking.MemId == 0 ? booking.Slots * booking.Facility.GuestCost : booking.Slots * booking.Facility.MemberCost }) .GroupBy(b => b.Name) .Select(group => new { Name = group.Key, TotalRevenue = group.Sum(b => b.Revenue) }) .OrderByDescending(result => result.TotalRevenue) .ToList();
SELECT [f].[Name], SUM(CASE WHEN [b].[MemId] = 0 THEN CAST ([b].[Slots] AS DECIMAL (18, 6)) * [f].[GuestCost] ELSE CAST ([b].[Slots] AS DECIMAL (18, 6)) * [f].[MemberCost] END) AS [TotalRevenue] FROM [Bookings] AS [b] INNER JOIN [Facilities] AS [f] ON [b].[FacId] = [f].[FacId] GROUP BY [f].[Name] ORDER BY SUM(CASE WHEN [b].[MemId] = 0 THEN CAST ([b].[Slots] AS DECIMAL (18, 6)) * [f].[GuestCost] ELSE CAST ([b].[Slots] AS DECIMAL (18, 6)) * [f].[MemberCost] END) DESC;
var n = 3; var tiledFacilities = facilities.Select((item, index) => new { Item = item, Index = (index / n) + 1 }) .GroupBy(x => x.Index) .Select(g => g.Select(z => new { z.Item.Name, z.Item.TotalRevenue, Tile = g.Key, GroupName = g.Key == 1 ? "High" : (g.Key == 2 ? "Average" : "Low") }) .OrderBy(x => x.GroupName) .ThenBy(x => x.Name) ) .ToList(); var flatTiledFacilities = tiledFacilities.SelectMany(group => group) .Select(tile => new { tile.Name, Revenue = tile.GroupName }) .ToList();
مثال 21: چندماه طول میکشد تا هر کدام از امکانات موجود بر اساس فروشی که دارند، هزینهی مالکیت ابتدایی خود را کسب کنند.
این گزارش باید به همراه ستونهای name, months باشد؛ مرتب شده بر اساس name.
var facilities = context.Bookings.Select(booking => new { booking.Facility.Name, booking.Facility.InitialOutlay, booking.Facility.MonthlyMaintenance, Revenue = booking.MemId == 0 ? booking.Slots * booking.Facility.GuestCost : booking.Slots * booking.Facility.MemberCost }) .GroupBy(b => new { b.Name, b.InitialOutlay, b.MonthlyMaintenance }) .Select(group => new { group.Key.Name, RepayTime = group.Key.InitialOutlay / ((group.Sum(b => b.Revenue) / 3) - group.Key.MonthlyMaintenance) }) .OrderBy(result => result.Name) .ToList();
مثال 22: گزارش میانگین متحرک فروش کل هر کدام از روزهای August 2012 را برای یک بازهی 15 روزهی قبل، محاسبه کنید.
این گزارش باید به همراه ستونهای date, revenue باشد؛ مرتب شده بر اساس date. در این گزارش روزهای ماه 8 میلادی ردیف شده و به ازای هر ردیف، میانگین فروش 15 روز قبل از آن تاریخ، نمایش داده میشود. به همین جهت به آن میانگین متحرک نیز میگویند.
هدف اصلی از این گزارش، استفاده از توابع avg(revdata.rev) over است. اما چون نمیتوان از آنها در LINQ to Entities استفاده کرد، از روش دیگری که شامل جوین یک جدول با خودش است، استفاده میکنیم:
var startDate = new DateTime(2012, 08, 1); var endDate = new DateTime(2012, 08, 31); var period = 14; var dailyRevenueQuery = context.Bookings .Select(booking => new { StartDate = booking.StartTime.Date, // How to group by date (or TruncateTime) in EF-Core Revenue = booking.MemId == 0 ? booking.Slots * booking.Facility.GuestCost : booking.Slots * booking.Facility.MemberCost }) .GroupBy(b => b.StartDate) .Select(group => new { Date = group.Key, TotalRevenue = group.Sum(b => b.Revenue) });
اکنون که میزان کل فروش روزها را داریم، میخواهیم میانگین فروش 15 روز قبل شروع شدهی از از ابتدای ماه 8، تا انتهای آنرا محاسبه کنیم. برای اینکار نیاز است کوئری فوق را یکبار دیگر با خودش جوین کنیم تا از یک سر آن تاریخ هر روز و از طرف دیگر، میانگین 15 روز قبل، تولید شود:
var movingAvgs = dailyRevenueQuery .Select(dr1 => new { dr1.Date, MovingAvg = dailyRevenueQuery .Where(dr2 => dr2.Date <= dr1.Date && dr2.Date >= dr1.Date.AddDays(-period)) .Average(dr2 => dr2.TotalRevenue) }) .Where(result => result.Date >= startDate && result.Date <= endDate) .OrderBy(result => result.Date) .ToList();
کدهای کامل این قسمت را در اینجا میتوانید مشاهده کنید.
Now, with this required hardware-enforced containerization and virtualization tech, Windows 11 will isolate applications and processes much more easily. It will be much more difficult for malware in an errantly running application to access resources it isn't supposed to. It will only access the resources in that specific application task that it infects, such as a particular browser tab.
انتشار ReSharper Ultimate 2018.3.2
ReSharper 2018.3.2 bug-fix update fixes:
- Many issues in C#, VB.NET, and TypeScript Code Analysis.
- More than a dozen issues related to parameter name hints.
- Missing “Find Code Dependent on Module” item in a context menu for a project node in the Solution Explorer tab.
- Several issues in Unit Testing.
- Some issues related to auto-detect naming style.