مطالب
بهبود SEO برنامه‌های Angular
یکی از موارد مهم بهینه سازی صفحات سایت برای موتورهای جستجو، افزودن عنوانی مناسب، به همراه توضیحات و واژه‌های کلیدی، twitter card ،Facebook Graph و امثال آن‌ها است. برای این منظور Angular به همراه سرویس‌هایی است که امکان افزودن این متاتگ‌ها را به صورت پویا مهیا می‌کنند.


آشنایی با امکانات بسته‌ی angular/platform-browser@

در ماژول angular/platform-browser@، دو سرویس Meta و Title، امکان تغییر پویای متاتگ‌های صفحه‌ی جاری را مهیا می‌کنند. برای نمونه فرض کنید قصد دارید یک چنین متاتگ‌هایی را به صفحه‌ی جاری اضافه کنید:
<head>
    <meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
    <link rel="icon" type="image/x-icon" href="favicon.ico">
    <title>newTitle ...</title>
    <base href="/">
    <meta name="description" content="Angular meta service">
<meta name="author" content="DNT">
<meta name="keywords" content="Angular, Meta Service">
<meta name="twitter:card" content="summary">
<meta name="twitter:site" content="@my_site">
<meta name="twitter:title" content="Front-end Web Development">
<meta name="twitter:description" content="Learn frontend web development...">
<meta name="twitter:image" content="https://site/images/image.png">
<meta name="author" content="Other Author">
</head>
قدم اول انجام اینکار، تزریق سرویس‌های توکار Meta و Title به سازنده‌ی کامپوننت جاری است:
import { Component, OnInit } from "@angular/core";
import { Meta, Title } from "@angular/platform-browser";

@Component({
  selector: "app-seo-tests",
  templateUrl: "./seo-tests.component.html",
  styleUrls: ["./seo-tests.component.css"]
})
export class SeoTestsComponent implements OnInit {

  constructor(private metaService: Meta, private titleService: Title) {
  }
در ادامه متدهای مختلف این سرویس‌ها را بررسی خواهیم کرد:

افزودن یک یا چند متاتگ

متد addTag سرویس Meta، کار افزودن پویای یک متا تگ جدید را به همراه ویژگی‌های name و content آن، انجام می‌دهد. در ذیل چندین مثال از آن‌را مشاهده می‌کنید. در اینجا یا می‌توان از متد addTag استفاده کرد که تنها یک متاتگ را به صفحه اضافه می‌کند و یا از متد addTags کمک گرفت که می‌تواند آرایه‌ای از متاتگ‌ها را به صورت پویا به صفحه‌ی جاری اضافه کند:
    // addTag & addTags
    this.metaService.addTag({ name: "description", content: "How to optimize your Angular App for search engine and other crawlers." });
    this.metaService.addTag({ name: "author", content: "DNT" });
    this.metaService.addTag({ name: "keywords", content: "Angular, Meta Service" });
    // Or
    this.metaService.addTags([
      { name: "description", content: "How to optimize your Angular App for search engine and other crawlers." },
      { name: "author", content: "DNT" },
      { name: "keywords", content: "Angular, Meta Service" }
    ], false); // --> forceCreation = false

    this.metaService.addTag({ name: "twitter:card", content: "summary_large_image" });
    this.metaService.addTag({ name: "twitter:site", content: "@my_site" });
    this.metaService.addTag({ name: "twitter:title", content: "Front-end Web Development" });
    this.metaService.addTag({ name: "twitter:description", content: "Learn frontend web development..." });
    this.metaService.addTag({ name: "twitter:image", content: "https://site/images/image.png" });
    // Or
    this.metaService.addTags([
      { name: "twitter:card", content: "summary_large_image" },
      { name: "twitter:site", content: "@my_site" },
    ], false); // --> forceCreation = false
هر دو متد addTag و addTags دارای پارامتر boolean دومی به نام forceCreation نیز هستند. برای مثال اگر این پارامتر را به true تنظیم کنید، این متاتگ حتی اگر وجود هم داشته باشد، یکبار دیگر به صفحه اضافه خواهد شد.


دریافت محتوای متاتگ‌های موجود

با استفاده از متد getTag می‌توان یک متاتگ مشخص را به صورت HTMLMetaElement دریافت کرد:
    // getTag & getTags
    const viewport = this.metaService.getTag("name=viewport");
    if (viewport) {
      console.log(viewport.content); // width=device-width, initial-scale=1
    }
    const author = this.metaService.getTag("name=author");
    if (author) {
      console.log(author.content); // DNT
    }

    this.metaService.addTag({ name: "author", content: "DNT" });
    this.metaService.addTag({ name: "author", content: "Other Author" }, true);
    const authors = this.metaService.getTags("name=author");
    console.log(authors[0]); // <meta name="author" content="DNT">
    console.log(authors[1]); // <meta name="author" content="Other Author">
کار متد getTags بازگشت تمام متاتگ‌هایی با attribute-selector یکسان است. برای مثال در اینجا دوبار متاتگ author به صفحه اضافه شده‌است و خروجی getTags به همراه دو عنصر است.


به روز رسانی متاتگ‌های موجود

می‌توان از متد updateTag برای تغییر محتوای متاتگی موجود، استفاده کرد:
    // updateTag
    this.metaService.addTag({ name: "twitter:card", content: "summary_large_image" });
    this.metaService.updateTag({ name: "twitter:card", content: "summary" }, `name='twitter:card'`);

    this.metaService.updateTag({ name: "description", content: "Angular meta service" });
در اینجا اگر پارامتر اختیاری دوم ذکر نشود، جستجوی یافتن عناصر، بر اساس name ذکر شده صورت می‌گیرد و سپس content آن‌ها به روز می‌شود.


حذف تگ‌های موجود

در اینجا می‌توان از دو متد removeTag که یک attribute-selector را دریافت می‌کند و یا removeTagElement که یک HTMLMetaElement را توسط متد getTag دریافت می‌کند، برای حذف کامل این تگ‌ها استفاده کرد:
    // removeTag & removeTagElement
    this.metaService.removeTag("charset");
    // Or
    const chartsetTag = this.metaService.getTag("charset");
    if (chartsetTag) {
      this.metaService.removeTagElement(chartsetTag);
    }


تنظیم عنوان صفحه‌ی جاری

سرویس توکار دیگری به نام Title امکان تغییر عنوان صفحه‌ی جاری را به صورت پویا میسر می‌کند:
    // Setting the browser page Title in an Angular app
    const currentTitle = this.titleService.getTitle();
    console.log(currentTitle);
    this.titleService.setTitle("newTitle ...");
متد getTitle، عنوان فعلی صفحه را باز می‌گرداند و متد setTitle، این عنوان را به روز رسانی می‌کند.


طراحی سرویسی برای افزودن پویای متاتگ‌ها به صفحات مختلف سایت

می‌توان شبیه به مطلب «نمایش Breadcrumbs در برنامه‌های Angular» به قسمت data مسیریابی، اطلاعات عنوان صفحه و همچنین  metaTags آن‌را اضافه کرد:
const routes: Routes = [
  {
    path: "seo", component: SeoTestsComponent,
    data: {
      title: "Page Title",
      metaTags: {
        description: "Page Description or some content here",
        keywords: "some, keywords, here, separated, by, a comma"
      }
    }
  }
];
سپس سرویسی را طراحی نمود که با پایان یافتن مسیریابی فعلی، این تنظیمات را به صورت خودکار انجام دهد و نیازی نباشد تا مدام به تمام کامپوننت‌ها، سرویس‌های Meta و Title را به صورت دستی اضافه کرد و این اطلاعات را تغییر داد.
به همین جهت سرویس SEO را در مسیر src\app\core\seo-service.ts به صورت ذیل ایجاد می‌کنیم:
import { Injectable } from "@angular/core";
import { Title, Meta } from "@angular/platform-browser";
import { Router, NavigationEnd, ActivatedRouteSnapshot } from "@angular/router";

@Injectable()
export class SeoService {

  constructor(private titleService: Title, private metaService: Meta, private router: Router) { }

  enableSeo() {
    this.router.events
      .filter(event => event instanceof NavigationEnd)
      .distinctUntilChanged()
      .subscribe(() => {
        this.addMetaData(this.router.routerState.snapshot.root);
      });
  }

  private addMetaData(root: ActivatedRouteSnapshot): void {
    if (root.children && root.children.length) {
      this.addMetaData(root.children[0]);
    } else if (root.data) {
      this.setTitle(root.data);
      this.setMetaTags(root.data);
    }
  }

  private setMetaTags(routeData: { [name: string]: any; }) {
    const routeDataMetaTagsKey = "metaTags";
    const metaTags = routeData[routeDataMetaTagsKey];
    if (!metaTags) { return; }
    for (const tag in metaTags) {
      if (metaTags.hasOwnProperty(tag)) {
        const newTag = { name: tag, content: metaTags[tag] };
        console.log("new tag", newTag);
        this.metaService.addTag(newTag);
      }
    }
  }

  private setTitle(routeData: { [name: string]: any; }) {
    const routeDataTitleKey = "title";
    const title = routeData[routeDataTitleKey];
    if (title) {
      console.log("new title", title);
      this.titleService.setTitle(title);
    }
  }
}
توضیحات:
در اینجا در ابتدای کار مشترک رخ‌داد NavigationEnd سیستم مسیریابی خواهیم شد:
    this.router.events
      .filter(event => event instanceof NavigationEnd)
      .distinctUntilChanged()
      .subscribe(() => {
        this.addMetaData(this.router.routerState.snapshot.root);
      });
هر زمانیکه رخ‌داد مرور صفحه‌ی جاری به پایان رسید، بر اساس مسیر ریشه‌ی آن، متد addMetaData فراخوانی می‌شود. این متد، یک متد بازگشتی است. از این جهت که مسیر جاری می‌تواند حاصل مرور یک مسیر والد و سپس چندین مسیر تو در توی فرزند و والد آن باشد.
سپس در این متد خاصیت data مسیرنهایی را خوانده و کلیدهای title و metaTags آن‌را استخراج می‌کنیم و سپس توسط متدهای this.titleService.setTitle و this.metaService.addTag، این عنوان و متاتگ‌های جدید را به صورت پویا به صفحه اضافه خواهیم کرد.

پس از تعریف این سرویس، برای معرفی آن به برنامه، ابتدا آن‌را به قسمت providers مربوط به CoreModule اضافه می‌کنیم:
import { SeoService } from "./seo-service";

@NgModule({
  providers: [
    SeoService
  ]
})
export class CoreModule {}
و در آخر به فایل app.component.ts مراجعه کرده و این سرویس را فعالسازی می‌کنیم:
import { SeoService } from "./core/seo-service";

export class AppComponent {
  constructor(private seoService: SeoService) {
    this.seoService.enableSeo();
  }
}
از این پس تمام مسیرهای برنامه به صورت خودکار تحت نظر قرار گرفته و درصورتیکه خاصیت data آن‌ها دارای کلیدهای title و metaTags باشند، به صورت خودکار پردازش خواهند شد.



کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید.
نظرات مطالب
فرم‌های مبتنی بر قالب‌ها در Angular - قسمت چهارم - اعتبارسنجی ورودی‌ها
در قسمت «بهبود اعتبارسنجی drop down» بنده قبلا در Angular 1.X برای این نوع اعتبار سنجی دایرکتیوی طراحی کرده بودم. این دایرکتیو لیست مقادیر غیر مجاز را دریافت میکرد و در صورتی که المنت یکی از این مقادیر را دریافت میکرد فرم invalid میشد. کدهای Angular 1.x به شکل زیر:
(function (app) {
    'use strict';

    function blackList() {
        return {
            require: 'ngModel',
            link: function (scope, elem, attr, ngModel) {
                var blacklist = attr.blackList.split(',');

                ngModel.$validators.blackList = function (modelValue) {
                    if (modelValue == undefined)
                        return 0;
                    var valid = blacklist.indexOf(modelValue.toString()) === -1;
                    return valid;
                };
            }
        };
    };

    app.directive("blackList", blackList);
})(angular.module('core'));
پس از برسی اینکه آیا در Angular نیز می‌توانیم دایرکتیوهایی به این صورت داشته باشیم، به این نتیجه رسیدم که بله خوشبختانه در Angular نیز میتوان اعتبار سنجی‌های سفارشی ساخت.
برای همین یک ماژول Angular برای اعتبار سنجی در Angular در صفحه گیت‌هاب خودم ایجاد کردم که فعلا تنها داری یک دایرکتیو برای اعتبار سنجی مقادیر غیر مجاز است. لطفا دوستان در صورت همکاری به این لینک مراجعه کنند.
بعد از اضافه کردن این ماژول طبق راهنما، برای قطعه کد موجود در «بهبود اعتبارسنجی drop down» از تگهای زیر می‌توان استفاده کرد.
<div [class.has-error]="blackList">
    <label>Primary Language</label>
    <select name="primaryLanguage" ngModel blackList='default' #primaryLanguage="ngModel">
          <option value="default">Select a Language...</option>
          <option *ngFor="let lang of languages">
            {{ lang }}
          </option>
      </select>
      <small [hidden]="primaryLanguage.valid">
        Not Valid
      </small>
  </div>
در این حالت بخاطر وجود دایرکتیو blackList با مقدار 'default' در صورتی که مقدار drop down با مقدار default انتخاب شده باشد فرم invalid خواهد بود و عبارت Not Valid نمایش داده خواهد شد.
پ.ن: این کد در عرض زمان خیلی کوتاهی آماده شد و منتشر شده است و احتمالا هنوز نیاز به اصلاح دارد.
مطالب
آموزش فایرباگ - #6 - HTML Panel - Side Panels
در قسمت قبل توضیحاتی در مورد تب HTML ارائه کردیم.
در این قسمت توضیحات کاملی در مورد پنل‌های جانبیِ داخل پنل HTML می‌دهیم.



Side Panels

در پنل HTML درکنار ارائه امکاناتی برای مشاهده و کار با تگ‌های صفحه ، اطلاعات و امکانات دیگری هم برای تگ انتخاب شده در قسمت NodeView وجود دارد.
این امکانات در پنل هایی که سمت راست پنل اصلی قرار دارند گنجانده شده است که به ترتیب برای نمایش و ویرایش استایل‌ها ، مشاهده استایل‌های محاسبه شده ، مشاهده Layout یا آرایش و نمایش اطلاعات DOM تگ انتخاب شده در NodeView هستند.




1 - Style
در این تب استایل هایی که در حال حاظر بروی تگ انتخاب شده اعمال شده اند ، نمایش داده می‌شود.
در صورتی که موس را بروی مقادیر استایل هایی که جلوه‌ی بصری دارند بگیرید ، یک پاپ‌آپ کوچک نمایان می‌شود که مقدار را نمایش می‌دهد.


 Options Menu

هر تب یا پنل در فایرباگ دارای یک سری تنظیمات است که Options Menu نام دارد. تب Style هم دارای یک سری تنظیمات است که دانشتن آنها بسیار به شما کمک خواهد کرد.
این منو با کلیک کردن بروی فلش تب () یا راست کلیک کردن بروی تب ظاهر می‌شود.


  • Only Show Applied Styles
    در صورت انتخاب ، فقط استایل هایی که اعمال شده اند نمایش داده می‌شوند. (استایل‌های Overwrite شده نمایش داده نمی‌شوند.)
    (این گزینه قابلیت خوبی است ، اما چندبار برای بنده پیش آمده که این مورد به اشتباه استایلی که اعمال شده بود را هم Overwrite شده در نظر گرفته بود. پس در هین طراحی استایل و کار با CSS اگر احیانا یکی از استایل هایتان وجود نداشت و از وجود آن اطمینان داشتید ، غیرفعال کردن این گزینه را امتحان کنید.)

  • Show User Agent CSS
    با فعال کردن این گزینه ، استایل هایی که توسط مرورگر اعمال شده اند هم نمایش داده می‌شوند.

  • Expand Shorthand Properties
    با فعال کردن این گزینه ، استایل هایی که بصورت کوتاه شده تعریف شده اند را بصورت گسترده و باز شده نمایش می‌دهد.
    برای مثال ، دستور margin را بصورت margin-top , margin-right , margin-bottom , margin-left نمایش می‌دهد.

  • سه گزینه ی Colors As Hex ، Colors As RGB و Colors As HSL تعیین کننده‌ی فرمت نمایش رنگ‌ها هستند.

  • سه گزینه ی :active ، :hover و :focus هم برای تعیین کلاس کاذب برای تگ جاری کاربرد دارند.
    برای مثال شما می‌خواهید استایلی که یک لینک زمان موس برویش قرار دارد را بررسی کنید ، لینک را در NodeView انتخاب می‌کنید و سپس از گزینه‌ی :hover را فعال می‌کنید.


Panel

  • Element styles
    استایل هایی که بصورت inline (در خود تگ) تعریف شده اند هم در این قسمت نمایش داده می‌شود و نام rule آن element.style است.



  • Source Links
    در بالا-راست هر بخش ، یک لینک قرار دارد که لینک فایل استایلی است که در همان قسمت وجود دارد و عددی که در پرانتز قرار دارد ، شماره خط استایل در همان فایل است.
    اگر نام فایل با نام صفحه‌ی جاری برابر باشد ، به معنی وجود استایل در تگ <style> در صفحه‌ی جاری است و شماره‌ی بعد از # هم ایندکس تگ <style> است.
    (با کلیک بروی لینک فایل ، فایل در خط مورد نظر در پنل CSS نمایش داده می‌شود.)



  • Inherited rules
    rule‌های به ارث رسیده هم در قسمت‌های جداگانه به همراه استایل‌های به ارث رسیده نمایش داده می‌شود و تگی والد که استایل‌ها از آن به ارث رسیده اند هم در قسمت عنوان همان استایل‌ها نمایش قرار داده شده است. (با کلیک بروی آن ، در قسمت Nodeview انتخاب می‌شود.)



  • User agent rules
    استایل هایی که توسط مرورگر اعمال شده اند (User agent rules) ، با عبارت <System> در زیر لینک منبع استایل ، مشخص شده اند.



  • Overwritten styles
    استایل‌های overwrite شده ، با یک خط برویشان مشخص شده اند.



  • Inline editing
    استایل‌های نمایش داده شده در این پنل را براحتی و با کلیک کردن بروی نام یا مقدار هر یک از دستورات می‌توانید تغییر دهید.
    برای نوشتن دستورات و مقادیر آن‌ها می‌توانید از پیشنهاد‌های فایرباگ هم کمک بگیرید و با دکمه‌های Arrow Up و Arrow Down هم بین مقادیر مجاز حرکت کنید.
    دستورات یا مقادیر نا صحیح در هین تایپ ، با رنگ قرمز و مقادیر صحیح با رنگ سبز مشخص می‌شوند.
    (این امکان خیلی مفید است ، برای مثال می‌خواهید فونت‌های مختلف را برای یک استایل امتحان کنید ، دستور font-family را می‌نویسید و بعد از زدن Enter ، با دکمه های Arrow Up و Arrow Down در لحظه نتیجه‌ی اعمال فونت‌های مختلف و دردسترس را مشاهده می‌کنید و بهترین را بر می‌گزینید.
    یا برای یافتن بهترین مقدار margin ، بعد از دستور margin ، زدن کلید Enter ، وارد کردن یک عدد برای شروع ، می‌توان باز هم با دکمه های Arrow Up و Arrow Down به سرعت تغییر را در صفحه مشاهده کرد.)

  • Rendered font highlighted
    برای دستور font ، فایرباگ هوشمندانه عمل کرده و فونتی که در حال استفاده است را پررنگ می‌کند.
    این امکان برای یافتن خطاهای متداول هنگام تعریف فونت‌های غیر سیستمی ، بسیار مفید است.




 Context Menu

این منو زمانی که در پنل راست کلیک کنید ظاهر می‌شود و نسبت به منطقه (Context)ای که در آن راست کلیک کرده اید ، گزینه‌های متفاوتی را مشاهده خواهید کرد. در جدول زیر ، گزینه‌ها ، Contextشان و توضیح هر گزینه آمده است.


 گزینه Context توضیحات 
Copy Rule Declaration CSS selector  CSS Rule فعلی را به همراه استایل هایش در clipboard کپی می‌کند
Copy Style Declaration CSS selector  استایل‌های CSS Rule فعلی را در clipboard کپی می‌کند 
Copy Location source link  آدرس فایل تعریف CSS Rule را در clipboard کپی می‌کند
Open in New Tab source link   آدرس فایل تعریف CSS Rule را در تب جدید باز می‌کند
Edit Element Style... everywhere  امکان تعریف استایل‌های درون تگ (inline) را محیا می‌کند
Add Rule... everywhere  یک Rule جدید ایجاد می‌کند
CSS Rule هایی که در حال حاظر وجود دارد را هم پیشنهاد می‌دهد
Delete "<rule name>" CSS selector  CSS Rule فعلی را حذف می‌کند
New Property... CSS rule  یک استایل جدید به CSS Rule فعلی اضافه می‌کند
Edit "<property name>"... CSS property  Property فعلی را به حالت ویرایش می‌برد
راه دیگر ویرایش Property ، کلیک بروی آن است
Delete "<property name>" CSS property  Property فعلی را حذف می‌کند
Disable "<property name>" CSS property  Property فعلی را غیر فعال می‌کند
را سریع‌تر ، کلیک کردن در ناحیه‌ی پشت Property ، بروی علامت قرمز رنگ است
Refresh everywhere  محتویات پنل را بروز می‌کند
Inspect in DOM Panel
CSS rule  CSS Rule فعلی را در پنل DOM برای بررسی باز می‌کند
Inspect in CSS Panel CSS rule   CSS Rule فعلی را در پنل CSS برای بررسی باز می‌کند
<Default Editor Name> CSS rule  فایل تعریف استایل‌ها را در ادیتور تعریف شده باز می‌کند
(این گزینه در صورت تعریف ادیتور در تنظیمات FireBug نمایش داده خواهد شد)


2 - Computed

دراین تب نتیجه‌ی پردازش استایل‌های ارائه شده توسط کاربر ، برای تگ مشخص شده در قسمت NodeView نمایش داده می‌شود. (مقادیر استایل هایی که در نهایت بروی تگ اعمال شده اند.)


Style Tracing
برای ردیابی استایل‌ها ، استایل‌ها به ترتیب اعمال شدنشان مرتب شده اند و اولین مقدار ، مقداری است که اعمال شده است.
مقادیر Overwrite بصورت خط کشیده شده و استایل‌های Overwrite شده بصورت خاکستری-کمرنگ نمایش داده می‌شوند.
هر استایل هم مانند تب Style ، یک لینک به منبع خود دارد.


Options Menu

  • Show User Agent CSS
    در صورت انتخاب ، فقط استایل هایی که اعمال شده اند نمایش داده می‌شوند.

  • Sort alphabetically
    در صورت انتخاب ، استایل‌ها به ترتیب الفبا ، و درصورت عدم انتخاب بصورت گروه بندی نمایش داده می‌شوند.

  • Show Mozilla Specific Styles
    در صورت انتخاب ، استایل‌های مخصوص Mozilla را نمایش می‌دهد. (استایل هایی با پیشوند -moz-)

  • سه گزینه‌ی Colors As Hex ، Colors As RGB و Colors As HSL تعیین کننده‌ی فرمت نمایش رنگ‌ها هستند.


Context Menu

این منو زمانی که در پنل راست کلیک کنید ظاهر می‌شود و نسبت به منطقه (Context)ای که در آن راست کلیک کرده اید ، گزینه‌های متفاوتی را مشاهده خواهید کرد. در جدول زیر ، گزینه‌ها ، Contextشان و توضیح هر گزینه آمده است.

 گزینه Context توضیحات 
Expand All Styles everywhere  CSS Rule فعلی را به همراه استایل هایش در clipboard کپی می‌کند
Collapse All Styles everywhere  استایل‌های CSS Rule فعلی را در clipboard کپی می‌کند 
Inspect in DOM panel styles   آدرس فایل تعریف CSS Rule را در تب جدید باز می‌کند
Copy Location
style source link  امکان تعریف استایل‌های درون تگ (inline) را محیا می‌کند
Open in New Tab style source link  یک Rule جدید ایجاد می‌کند
CSS Rule هایی که در حال حاظر وجود دارد را هم پیشنهاد می‌دهد
Inspect in CSS panel style source link  CSS Rule فعلی را حذف می‌کند
<Default Editor Name> style source link  فایل تعریف استایل‌ها را در ادیتور تعریف شده باز می‌کند
(این گزینه در صورت تعریف ادیتور در تنظیمات FireBug نمایش داده خواهد شد)


3 - Layout

در این تب ، مقادیر Box Model بصورت بصری نمایش می‌دهد. می‌توان با کلیک کردن بروی هریک از مقادیر ، آن را ویرایش کرد. (این تغییر بصورت inline در تگ اعمال می‌شود.)
با حرکت موس بروی قسمت‌های مختلف ، می‌توان همان قسمت‌ها را در صفحه بصورت خط کشی شده مشاهده کرد.
(البته ظاهرا در ورژن 1.10.4 که بنده استفاده می‌کنم ، عملیات ویرایش مقادیر به درستی انجام نمی‌شود.)



 Options Menu

  • Show Rulers and Guides
    در صورت انتخاب ، خط‌های راهنما را هنگام حرکت موس بروی اجزای Box Model در صفحه نمایش می‌دهد.




4 - DOM

این پنل اطلاعات DOM تگ جاری را نمایش می‌دهد.
این پنل تمام قابلیت‌های پنل DOM اصلی را دارا می‌باشد.
(در مقالات آینده با تب DOM آشنا خواهیم شد.)



مطالب
توسعه برنامه‌های Cross Platform با Xamarin Forms & Bit Framework - قسمت هفدهم
در قسمت قبل بحث Style و Font را بررسی کردیم. در این قسمت قصد بررسی Animationها را داریم. Animation خود دارای دو قسمت است:
1- استفاده از Xamanimation 
2- استفاده از Lottie
Xamanimation به شما کمک می‌کند تا در Xaml، انیمیشن‌های خود را تعریف کنید. پس از نصب Package مربوطه، می‌توانید مثال زیر را تست کنید:
<Button
    x:Name="DeleteButton"
    BackgroundColor="Orange"
    Text="Delete">
    <Button.Triggers>
        <EventTrigger Event="Clicked">
            <bitView:SetPropertyAction Property="BackgroundColor" Value="Red" />
            <xamAnimation:BeginAnimation>
                <xamAnimation:BeginAnimation.Animation>
                    <xamAnimation:ColorAnimation
                        Target="{x:Reference DeleteButton}"
                        ToColor="Orange"
                        Duration="1000" />
                </xamAnimation:BeginAnimation.Animation>
            </xamAnimation:BeginAnimation>
        </EventTrigger>
    </Button.Triggers>
</Button>
در این مثال یک دکمه داریم که وقتی روی آن Click می‌کنیم، EventTrigger مربوطه اجرا می‌شود و ابتدا با کمک SetPropertyAction مقدار BackgroundColor دکمه روی Red تعیین می‌شود. سپس با Animation، از رنگ Red به Orange می‌رسیم؛ در طول 1000 میلی ثانیه. البته درست کردن Animation احتیاج به خلاقیت هم دارد(!) و این مثال فقط جنبه‌ی تکنیکی ماجرا را به شما توضیح می‌دهد. برای مشاهده مثال‌های بیشتر به سایت مربوطه مراجعه کنید.

در برخی مواقع Animationها به سادگی تغییر رنگ و Opacity و موقعیت اشیاء نیستند؛ اگر چه با ترکیب کردن همانها هم می‌توان کلی کارهای جالب کرد. برای انیمیشن‌های پیچیده‌تر می‌شود از Adobe After Effects استفاده کرد. پس از ساخت انیمیشن مربوطه، با استفاده از Lottie انیمیشن به یک فایل JSON تبدیل می‌شود. دقت کنید که Animationهای After Effects به صورت فیلم و Gif نیستند، بلکه در آنها توصیف یک Animation ذخیره می‌شود که این یک نقطه قدرت After Effects است. در سایت Lottiefiles می توانید تعداد زیادی از این JSON‌های آماده را دانلود کنید.
برای شروع ابتدا نسخه 2.6.3 پکیج  Com.Airbnb.Xamarin.Forms.Lottie را روی پروژه نصب می‌کنیم. ما برای تست، از این JSON استفاده کرده‌ایم و آن را در مسیرهای زیر قرار داده‌ایم:
XamApp.Android/Assets/Animations/LottieLogo1.json 
XamApp.UWP/Assets/Animations/LottieLogo1.json 
XamApp.iOS/Assets/Animations/LottieLogo1.json 
البته همانند فونت‌ها، برای این که یک فایل را سه بار در سورس کنترلر کپی نکنیم، از روش Add as link استفاده کرده‌ایم.
سپس از کد زیر برای نمایش فایل مربوطه استفاده می‌کنیم:
<lottie:AnimationView
    Animation="{OnPlatform UWP='Assets/Animations/LottieLogo1.json',
                                   Android='Animations/LottieLogo1.json',
                                   iOS='Animations/LottieLogo1.json'}" 
    AutoPlay="True"
    HeightRequest="500"
    HorizontalOptions="Center"
    Loop="True"
    VerticalOptions="Center"
    WidthRequest="500" />
برای بررسی بهتر مثال‌ها، آخرین وضعیت XamApp را Clone/Pull کنید و در App.xaml.cs درخواست کنید که صفحه Animations را ببینید. کدها نیز در فایل AnimationsView.xaml هستند.
نظرات مطالب
Url Routing در ASP.Net WebForms
ممنون؛ ما چند دامین داریم که مربوط به شرکتهای مختلفه و همه اینها به یک اپلیکیشن وبی ارجاع داده می‌شوند منتها به خاطر اینکه ممکنه تعداد شرکتها و اینکه هر شرکت صفحات اختصاصی و بالطبع روتینگ‌های خاص خودش رو داشته باشه، بهتره که فقط روتینگ‌های اون شرکت لود بشوند.
چیزی که شما می‌فرمایید کاملا درسته و روتینگ یکبار در application_start(این رویداد فقط یکبار در استارت کل پروژه اجرا می‌شود) لود میشه ولی برای این مورد که عرض کردم جوابگو نیست ، چون قراره که هر کاربر با واردشدنش به سایت، ابتدا تشخیص داده بشه برای کدام شرکته و در مرحله بعد روتینگ‌های مختص خودش لود بشوند.
برای این مورد مثلا میتونیم از Session_Start استفاده کنیم. و همونطور که خودتون هم میدونید متغیرهای استاتیک در کل پروژه ثابت هستند. بنابراین با دستکاری کردن لیست روتینگ‌های شرکت 1 ، روتینگ‌های شرکت 2 هم دستکاری میشه. یعنی کاربر شرکت 1 که در حال کار است با وارد شدن کاربر 2 که از شرکت 2 است، باعث عوض شدن لیست روتینگ‌های شرکت 1 میشه و این مشکل ایجاد میکنه.
پاسخ به بازخورد‌های پروژه‌ها
درخواست ایده برای برای پیاده سازی منوی چند سطحی
من خودم به شخصه یک جدول خود ارجاع رو ترجیح میدم به حالتی که شما در شکل نمایش دادید. با این تفاوت که یک فیلد Depth و در همان جدول قرار داد که در هنگام واکشی بتوان با اعمال فیلترینگ بر اساس Depth  یک لیست ساده را select کرد و حالت درختی را در سطح آبجکت تهیه کرد .
برای مثال میتوان لیست تمام گروه هایی که depth آنها کمتر از 4 هست را واکشی کرد و در منوی اصلی نمایش داد و بقیه سطوح را در ساید بار و براساس گروه انتخاب شده نمایش داد.نکته کنترلی این روش همین فیلد depth است.
من کامل متوجه سوال شما نشدم که بیشتر مد نظر شما نمایش این ساختار هنگام درج کالا است یا نمایش آنها در منوی سایت ؟
اگر هنگام درج کالا هم میخواهید همین ساختار قابل نمایش باشد ، میتوان شکل خاصی به dropdown داد تا برای کاربر قابل درک باشد این سلسله مراتب.

مطالب
نمایش تاریخ شمسی توسط JavaScript در AngularJS
در برنامه‌های مبتنی بر وب رایج، معمولا تبدیل تاریخ میلادی به شمسی در سمت سرور انجام می‌گیرد و تاریخ شمسی حاصل از تبدیل، به کاربر نمایش داده می‌شود. اما در برنامه‌های Single Page و یا به اختصار SPA‌ها که کلاینت فقط با یک سری داده به فرمت JSON  درگیر است، برای نمایش تاریخ شمسی به چه طریقی باید عمل کرد؟ آیا باید تاریخ را در سمت سرور به فرمت مورد نظر تبدیل کرد و یا در سمت کلاینت؟ همه‌ی این‌ها از جمله سوالاتی هست که به هنگام توسعه‌ی SPA‌ها با آن‌ها حتما درگیر خواهید شد.
   
شاید بتوان گفت که در SPA ها، هدف این است که از بار سرور تا حد ممکن کم کرد و آن را در بین کلاینت‌ها توزیع کرد. در SPA‌ها نقش اصلی سرور تامین داده هاست و بیشتر پردازش‌ها در صورت امکان در سمت کلاینت انجام می‌شود و می‌بینید که حتی رندر کردن HTML نیز به عهده‌ی قالب‌های سمت کلاینت است. البته هنوز هم می‌توان قبل از اینکه داده را به فرمت JSON سریالایز کرد، سمت سرور بر روی آن‌ها پیمایش انجام داده و تاریخ‌های میلادی را به شمسی تبدیل کرد که هدف ما این نیست و می‌خواهیم این کار را بر عهده‌ی مرورگر کاربر قرار دهیم.
   
معرفی moment.js
برای کار با داده‌هایی از جنس تاریخ در سمت کلاینت، کتابخانه‌ی جاوا اسکریپتی قدرتمندی به نام moment.js وجود دارد. این کتابخانه دارای انواع و اقسام API برای نمایش و پردازش تاریخ هست. حتی می‌تواند relative time را نیز نمایش دهد. منظور از relative time این هست که به جای نمایش تاریخ، اختلاف آن را با زمان حال نمایش دهد. برای مثال می‌نویسند فلان پست در دو ساعت پیش ارسال شده و زمان دقیق ارسال پست را نمایش نمی‌دهد.
خوشبختانه برای افزودن تاریخ شمسی به این کتاب خانه، افزونه‌ای  به نام moment-jalaali برای آن تدارک دیده شده است. کار با آن نیز بسیار راحت است. کافی است در همان API هایی که برای فرمت کردن تاریخ در moment.js استفاده می‌کردید؛ یک j در ابتدای آن‌ها قرار دهید که مثال‌های کامل استفاده از آن را در مستندات آن می‌توانید مشاهده کنید.
         
نحوه‌ی استفاده از moment.js در AngularJS و ASP.NET
در ASP.NET  فیلد هایی که از جنس DateTime هستند به شکل زیر به فرمت JSON سریالایز می‌شوند:
\/Date(1374222094520)\/
در moment.js احتیاج به کدنویسی برای parse کردن این نوع فرمت و تبدیل کردن آن به تاریخ وجود ندارد؛ چرا که moment.js به صورت تو کار از این نوع فرمت نیز پشتیبانی می‌کند و احتیاجی به کار اضافه‌تر نیست.
moment("/Date(1198908717056-0700)/"); // December 28 2007 10:11 PM
در AngularJS هر گاه قصد داشته باشیم که فرمت نمایش داده‌ها را تغییر دهیم از filter‌ها استفاده می‌کنیم. برای مثال فیلتر uppercase داده name را با حروف بزرگ نمایش می‌دهد. 
{{ name | uppercase }}
حال برای تاریخ نیز می‌خواهیم چنین کاری انجام دهیم؛ بدین صورت که یک فیلتر سفارشی به شکل زیر تعریف کرده تا تاریخ میلادی را به صورت شمسی و با فرمت دلخواهی که می‌خواهیم نمایش دهد:
{{post.date | jalaliDate:'jYYYY/jMM/jDD hh:mm' }}
تعریف فیلتر jalaliDate  نیز به شکل زیر است:
app.filter('jalaliDate', function () {
            return function (inputDate, format) {
                var date = moment(inputDate);
                return date.fromNow() + " " + date.format(format);
            }
        });
خروجی این فیلتر نیز به شکل "4 ماه پیش 1392/12/07 03:10" است و مشاهده می‌کنید که به کمک filter‌ها در AngularJS انجام این گونه از کارها بسیار ساده و لذت بخش است.
   
توجه کنید که این فقط یک ایده‌ی ابتدایی و ساده از پیاده سازی فیلتر فوق است. قطعا با کمک API‌های متنوع momentjs و پارامتر‌های ورودی فیلتر، می‌توان فیلتری بسیار پیشرفته‌تر تعریف کرد.
    
دریافت کدهای یک مثال پیاده سازی شده با استفاده از کدهای فوق
     
مطالب
بهبود کارآیی نمایش لیست‌ها در Blazor با استفاده از دایرکتیو key@
اگر پیشتر با React کار کرده باشید، احتمالا چنین پیام خطایی را دریافت کرده‌اید:


در اینجا React عنوان می‌کند که هر عنصر از لیستی را که در حال نمایش آن هستید، باید به همراه یک key، ارائه دهید. اما ... این key چیست؟
زمانیکه حالت کامپوننتی تغییر می‌کند (شیء یا اشیایی که به عناصر UI متصل هستند، تغییر می‌کنند)، React، درخت جدیدی از اشیایی را که باید رندر شوند، تولید می‌کند. اکنون React باید محاسبه کند که چه عناصری نسبت به درخت فعلی که در حال نمایش است، تغییر کرده‌اند تا فقط آن‌ها را به DOM اصلی اعمال کند؛ تا این تغییرات به کاربر نمایش داده شوند و ... این کار را هم به خوبی انجام می‌دهد. پس مشکل با لیست‌ها چیست که نیاز به key دارند؟
فرض کنید رندر لیستی، خروجی زیر را تولید می‌کند:
<li>Item 1</li>
<li>Item 2</li>
اکنون یک المان را به انتهای این لیست اضافه می‌کنیم:
<li>Item 1</li>
<li>Item 2</li>
<li>Item 3</li>
در این حالت React به خوبی تشخیص می‌دهد که المان سومی به لیست اضافه شده‌است و فقط آن‌را رندر می‌کند؛ بجای اینکه کل لیست را مجددا رندر کند. اما اگر نحوه‌ی اضافه شدن المان چهارمی به لیست جدید، به صورت زیر باشد:
<li>Item 0</li> // <= New item
<li>Item 1</li>
<li>Item 2</li>
<li>Item 3</li>
یعنی این المان در ابتدای لیست، اضافه شده باشد، اینبار المان اول لیست سه‌تایی قبلی را با المان اول لیست چهارتایی جدید مقایسه می‌کند (مقایسه‌ی بر اساس ایندکس). چون این دو یکی نیستند، کل لیست جدید را مجددا رندر خواهد کرد؛ و در این حالت دیگر نمی‌تواند تشخیص دهد که المان‌هایی در این لیست هستند که با قبل تفاوتی ندارند.
راه‌حل React برای تشخیص منحصربفرد بودن المان‌های یک لیست و یا آرایه، استفاده از خاصیت key است:
<li key={0}>Item 0</li> // <= New item
<li key={1}>Item 1</li>
<li key={2}>Item 2</li>
<li key={3}>Item 3</li>
در اینجا هر آیتم لیست را با یک key منحصربفرد مشخص می‌کنیم. در این حالت React دقیقا می‌تواند محاسبه کند، عنصری که در آرایه‌ی در حال رندر تغییر کرده‌است، کدام است و فقط آن‌را در DOM نهایی به روز رسانی می‌کند؛ و نه اینکه کل لیست را مجددا رندر کند.

این نکات چه ربطی به Blazor دارند؟!
واقعیت این است که Blazor، همان نسخه‌ی مایکروسافتی React است (!) و این خاصیت key، در Blazor نیز تحت عنوان key directive@ وجود دارد و دقیقا مفهوم آن نیز با توضیحاتی که در مورد React داده شد، یکی است.
زمانیکه Blazor صفحه‌ای را رندر می‌کند، ابتدا یک DOM مشخصی را تولید خواهد کد. سپس با تغییر State یک کامپوننت، DOM جدیدی را محاسبه کرده و آن‌را با DOM فعلی مقایسه می‌کند و در نهایت diff تولیدی را به DOM موجود، در جهت نمایش تغییرات، اعمال خواهد کرد.
بنابراین الگوریتم diff باید اضافات، به روز رسانی‌ها و حذف‌های صورت گرفته‌ی در UI را تشخیص داده و فقط قسمت‌های تغییر یافته را جهت به روز رسانی بهینه‌ی UI، به آن اعمال کند. این الگوریتم diff به صورت پیش‌فرض از ایندکس المان‌ها برای مقایسه‌ی آن‌ها استفاده می‌کند. هرچند این روش در بسیاری از حالات، بهینه‌ترین روش است، اما در مورد لیست‌ها خیر؛ که توضیحات آن‌را با مثالی در مورد React، در ابتدای بحث بررسی کردیم. برای مثال اگر شیءای به انتهای لیست اضافه شود، هر المانی را که پس از این ایندکس قرار گرفته باشد، تغییر یافته درنظر گرفته و آن‌را مجددا رندر می‌کند. به همین جهت است که اگر المانی به ابتدای یک لیست اضافه شود، اینبار کل لیست را مجددا رندر می‌کند (چون تمام ایندکس‌های اشیاء موجود در لیست، تغییر کرده‌اند)؛ صرفنظر از اینکه عناصری از این لیست، پیشتر در UI رندر شده‌اند و نیازی به رندر مجدد، ندارند.


یک مثال: بررسی نحوه‌ی رندر لیستی از اشیاء در Blazor

در اینجا کدهای کامل کامپوننتی را مشاهده می‌کنید که یک لیست ساده را در ابتدا رندر کرده و هر بار که بر روی دکمه‌ی افزودن یک شخص کلیک می‌شود، شخص جدیدی را به ابتدای لیست اضافه می‌کند:
@page "/"

<button class="btn btn-primary" @onclick="addPerson">Add Person</button>

<ul class="mt-5">
    @foreach (var person in People)
    {
        <li>@person.Id, @person.Name</li>
    }
</ul>

@code{

    List<Person> People = new()
    {
        new() { Id = 1, Name = "User 1" },
        new() { Id = 2, Name = "User 2" },
    };
    int LastId = 2;

    void addPerson()
    {
        People.Insert(0, new() { Id = ++LastId, Name = $"User {LastId}" });
    }

    class Person
    {
        public int Id { set; get; }
        public string Name { set; get; }
    }
}
در این حالت اگر به لیست المان‌های نمایش داده شده‌ی در ابزار‌های توسعه دهندگان مرورگر مراجعه کنیم، با هر بار کلیک بر روی دکمه افزودن یک شخص جدید، محتوای li‌های نمایش داده شده، ابتدا به رنگ صورتی در آمده و سپس عادی می‌شوند. این تغییر رنگ، به معنای عناصری هستند که هم اکنون مجددا رندر شده‌اند و در UI نهایی تغییر کرده‌اند:


همانطور که مشاهده می‌کنید، در مثال فوق هر بار کلیک بر روی دکمه‌ی افزودن یک شخص جدید، به همراه رندر تمام المان‌های لیست است (محتوای تمام li‌ها یکبار صورتی شده و بعد به حالت عادی در می‌آیند).


تغییر الگوریتم diff محاسبه‌ی تغییرات UI

الگوریتم پیش‌فرض diff، از ایندکس‌های عناصر برای یافتن تغییرات، استفاده می‌کند. با استفاده از دایرکتیو ویژه‌ی key@ می‌توان ایندکس‌های پیش‌فرض را با مقادیری منحصربفرد، بازنویسی کرد، تا اینبار Blazor دقیقا بداند که کدام آیتم، جدید است و کدام‌ها نیازی به رندر مجدد ندارند:
<ul class="mt-5">
    @foreach (var person in People)
    {
        <li @key="person.Id">@person.Id, @person.Name</li>
    }
</ul>
در اینجا تنها تغییر صورت گرفته، اضافه کردن دایرکتیو key@ به هر li در حال رندر است که اینبار مقدار آن، دیگر ایندکس پیش‌فرض عناصر نبوده، بلکه کلید منحصربفرد آن‌ها است.


اگر به تصویر فوق دقت کنید، اینبار فقط li جدیدی که اضافه شده‌است، ابتدا با رنگ صورتی نمایش داده می‌شود و محتوای داخل سایر li ها، دست نخورده باقی مانده‌است؛ یعنی مجددا رندر نشده‌اند.
مطالب
کدامیک از بسته‌های NET Core. را باید دریافت کنیم؟
زمانیکه به صفحه‌ی دریافت نگارش‌های مختلف NET Core. مراجعه می‌کنیم، بسته‌های مختلفی از یک نگارش قابل مشاهده هستند و در بدو امر واضح نیست که کدامیک را باید دریافت کرد. در این مطلب تفاوت‌های بین این بسته‌ها را مرور خواهیم کرد.


کدام نگارش‌های NET Core. بر روی سیستم شما نصب هستند؟

پیش از انجام هرکاری نیاز است بررسی کنیم کدامیک از بسته‌های ارائه شده، بر روی سیستم جاری نصب هستند. برای انجام اینکار دستور زیر را در خط فرمان صادر کنید:
 dotnet --info
اگر این دستور کار نکرد و خطایی را دریافت کردید، یعنی NET Core. اصلا بر روی سیستم شما نصب نیست. برنامه dotnet.exe جزئی از runtime نصب شده‌است و به صورت خودکار به path سیستم اضافه می‌شود. به همین جهت است که در صورت نصب آن، فرمان dotnet در هر مسیری قابل اجرا است.
Runtime تنها ویژگی‌های اساسی جهت اجرای برنامه‌های از پیش کامپایل شده‌ی NET Core. را با اجرای فرمانی مانند dotnet mydll.dll و یا اجرای دستور dotnet --info برای دریافت اطلاعاتی از جزئیات این ویژگی‌ها، به همراه دارد. اما برای کار با سورس کدها، build، publish و هر کار دیگری با آن‌ها، حتما باید SDK نیز نصب شود.

خروجی فرمان فوق بر روی سیستم من چنین چیزی است:
 C:\Users\Vahid>dotnet --info
.NET Core SDK (reflecting any global.json):
 Version: 2.1.301
 Commit: 59524873d6

Runtime Environment:
 OS Name:   Windows
 OS Version:  10.0.17134
 OS Platform: Windows
 RID: win10-x64
 Base Path: C:\Program Files\dotnet\sdk\2.1.301\

Host (useful for support):
  Version: 2.1.1
  Commit:  6985b9f684

.NET Core SDKs installed:
  2.1.300 [C:\Program Files\dotnet\sdk]
  2.1.301 [C:\Program Files\dotnet\sdk]

.NET Core runtimes installed:
  Microsoft.NETCore.App 2.1.0 [C:\Program Files\dotnet\shared\Microsoft.NETCore.App]
  Microsoft.NETCore.App 2.1.1 [C:\Program Files\dotnet\shared\Microsoft.NETCore.App]

To install additional .NET Core runtimes or SDKs:
  https://aka.ms/dotnet-download
اولین شماره نگارش نمایش داده شده‌ی در این لیست (2.1.301)، شماره نگارش SDK فعال است. سپس شماره نگارش 2.1.1 به معنای شماره نگارش Runtime فعال بر روی سیستم است که هاست dotnet.exe به شمار می‌رود. سپس لیست SDKها و Runtimeهای نصب شده‌ی بر روی سیستم را نمایش می‌دهد.
باید دقت داشت که بر روی یک سیستم می‌توان چندین SDK و چندین Runtime مختلف را نصب کرد و هر پروژه از شماره نگارش خاصی استفاده کند. شماره نگارش runtime استفاده شده‌ی در پروژه‌ها در فایل csproj، توسط مدخل زیر مشخص می‌شود:
 <TargetFramework>netcoreapp2.1</TargetFramework>
در مورد SDK اینطور نیست و همواره از آخرین SDK نصب شده (همان شماره نگارش SDK فعال فوق) استفاده می‌شود، مگر اینکه فایل ویژه‌ای به نام global.json را در ریشه‌ی اصلی solution قرار دهید؛ با این محتوای فرضی:
 {
  "sdk": {
        "version": "2.1.300-rc.31211"
  }
}
در این حالت پروژه‌ی جاری را وادار می‌کنید بجای استفاده‌ی از آخرین SDK نصب شده‌ی بر روی سیستم، از نگارش SDK خاصی استفاده کند.
البته در اکثر موارد نیازی به انجام این کار نیست؛ چون SDK، با تمام نگارش‌های قبلی سازگار است و همواره استفاده‌ی از آخرین SDK نصب شده توصیه می‌شود. به همین جهت فایل global.json را پس از ایجاد یک solution جدید مشاهده نمی‌کنید؛ مگر اینکه خودتان به دلایل خاصی آن‌را اضافه و مقید نمائید.


تفاوت بسته‌های مختلف قابل دریافت NET Core. در چیست؟

زمانیکه برای دریافت آخرین نگارش NET Core. به سایت آن مراجعه می‌کنیم، به ازای هر نگارش، یک چنین لیستی قابل مشاهده است:
• .NET Core Runtime
• .NET Core SDK
• .NET Core Hosting Bundle
• Visual Studio
• ASP.NET Core Installer
و اکنون سؤالی که مطرح می‌شود این است: کدامیک را باید دریافت کرد؟

Visual Studio

اگر کاربر ویندوز هستید، با نصب آخرین نگارش Visual Studio، می‌توانید به همراه آن، آخرین نگارش SDK ،runtime و اجزای هاست برنامه‌های ASP.NET Core بر روی IIS را نیز بر روی سیستم خود نصب کنید.


NET Core SDK.

هدف از ارائه‌ی بسته‌ی SDK، انجام فرآیندهای build‌، اجرا و مدیریت امور مرتبط با NET Core.، بدون استفاده از Visual Studio و بر روی تمام سیستم عامل‌های پشتیبانی شده‌است. زمانیکه یک بسته‌ی SDK را نصب می‌کنید، به همراه آن این موارد نیز نصب می‌شوند:
• .NET Core SDK 
• .NET Core Runtime 
• ASP.NET Core Runtime
به همین جهت حجم آن از بسته‌ی تکی runtime بیشتر است و با نصب آن دیگر نیازی به دریافت مجزای بسته‌های runtime نیست.

بنابراین دلیل نصب آن می‌تواند شامل یکی از موارد زیر باشد:
 - بر روی سیستمی که در حال توسعه‌ی برنامه‌های مبتنی بر NET Core. هستید. این تمام چیزی است که به آن نیاز دارید.
 - بر روی سروری که نیاز است دستور dotnet را برای انجام فرآیندهای build/publish اجرا کند.


NET Core Runtime.

بسته‌های Runtimes، کوچکترین بسته‌ی ممکن در این لیست هستند و هدف از آن‌ها صرفا اجرای برنامه‌های کامپایل شده‌ی NET Core. در سکوهای کاری مختلف پشتیبانی شده‌ی توسط آن است.
باید دقت داشت که اگر برنامه‌ی شما از «ASP.NET Core meta package» استفاده می‌کند، این بسته در runtime لحاظ نشده‌است و در یک چنین حالتی باید بسته‌ی ASP.NET Core را به صورت جداگانه دریافت و نصب کنید. هرچند اگر از این متاپکیج‌ها استفاده نکنید و بسته‌های مورد نیاز را به صورت مستقیم به برنامه‌ی خود اضافه کنید، این بسته‌ها جزئی از فایل‌های publish نهایی بوده و در این حالت برنامه توسط بسته‌ی runtime نیز قابل اجرا است.
در این حالت برنامه‌ی dotnet بجز اجرای برنامه‌ها و ارائه‌ی اطلاعاتی در مورد خود آن، کارهای دیگری را مانند build و یا publish، نمی‌تواند انجام دهد و برنامه در این حالت باید کاملا از پیش کامپایل شده باشد.

بنابراین دلیل نصب آن می‌تواند شامل یکی از موارد زیر باشد:
- برای اجرای برنامه‌های از پیش کامپایل شده‌ای که به همراه تمام وابستگی‌های مورد نیاز هم هستند.
- برای اجرای برنامه‌های وبی که از ASP.NET Meta packages استفاده نمی‌کنند


ASP.NET Core Installer

همانطور که در توضیحات بسته‌ی runtime عنوان شد، این بسته، متاپکیج‌های ASP.NET Core را به همراه ندارد. اگر به آن‌ها نیاز دارید، باید آن‌ها را به صورت جداگانه توسط ASP.NET Core installer نصب کنید که شامل این موارد است:
- The ASP.NET Runtime Meta Packages
- Microsoft.AspNetCore.App
- Microsoft.AspNetCore.All
 
NET Core Windows Hosting Pack.

نصب این بسته برای هاست برنامه‌های ASP.NET Core در ویندوز و بر روی IIS ضروری است و شامل این اجزا می‌شود:
- 32 bit and 64 .NET Core Runtimes
- ASP.NET Runtime Packages (Microsoft.AspNetCode.App/All)
- IIS Hosting Components
بنابراین این بسته شامل تمام موارد یاد شده‌است منهای قابلیت‌های SDK برای build و publish برنامه‌ها.



بنابراین به صورت خلاصه

برای سرورها این موارد را نصب کنید:
- در ویندوز: Windows Server Hosting Bundle
- برای Mac و لینوکس:  .NET Core Runtime + ASP.NET Core Runtimes

برای سیستم توسعه‌ی شخصی این موارد را نصب کنید:
- SDK
- اگر از ویندوز استفاده می‌کنید: Visual Studio هم به همراه SDK نصب می‌شود.

برای اجرای برنامه‌های از پیش کامپایل شده که به همراه تمام وابستگی‌های مورد نیاز هم هستند:
- تنها Runtime را نصب کنید.
اگر این برنامه‌ی از پیش کامپایل شده از ASP.NET Runtime Meta packages استفاده می‌کند:
- ASP.NET Runtimes را نیز نصب کنید.
مطالب
حذف تگ‌های زاید دریافتی از متون MS-Word

یکی از مشکلاتی که من همیشه با کاربران عادی دارم بحث انتقال مطالب از Word مایکروسافت به ادیتورهای WYSWING تحت وب است. برای مثال شما سایت پویایی را درست کرده‌اید که کاربران می‌توانند مطالب آنرا ویرایش یا کم و زیاد کنند.
اگر مطلب از ابتدا در این نوع ادیتورها تایپ و آماده شود هیچ مشکلی وجود نخواهد داشت چون خروجی اکثر آنها استاندارد است، اما متاسفانه خروجی وب word بسیار مشکل‌زا است (copy/paste معمولی مطالب آن در یک ادیتور تحت وب) و خصوصا برای نمایش تایپ فارسی در وب اصلا مناسب نیست. یعنی هیچ الزامی وجود ندارد که اندازه فونت‌ها در متن نهایی نمایش داده شده در وب یکسان باشند یا خطوط در هم فرو نروند و یا عدم تناسب اندازه قلم متن صفحه با قلم استفاده شده در CSS‌ سایت (که شکل ناهماهنگ و غیرحرفه‌ای را حاصل خواهد کرد) و امثال آن. اینجاست که کار شما زیر سؤال می‌رود! "این برنامه درست کار نمیکنه! متن من به‌هم ریخته شده و امثال این"
این کاربر عادی عموما یک تایپیست است یا یک منشی که به او گفته شده است شما از امروز موظفید مطالبی را در این سایت قرار دهید. بنابراین این کاربر حتما از word استفاده خواهد کرد (برای پیش نویس مطالب). همچنین عموما هم مرورگر "سازمانی" مورد استفاده، هنوز که هنوز است همان IE6 است (در اکثر شرکت‌ها و خصوصا ادارات) و مهم نیست که الان آخرین نگارش IE یا فایرفاکس و تمام هیاهوهای مربوطه به کجا ختم شده‌اند. حتما باید سایت با IE6 هم سازگار باشد. بنابراین از برنامه IE tester غافل نشوید.
و دست آخر شما هم نمی‌توانید به کاربر عادی ثابت کنید که این خروجی وب word اصلا استاندارد نیست (حتما کار شما است که مشکل دارد نه شرکت معظم مایکروسافت!). یا اینکه به آنها بگوئید اصلا مجاز نیستید در وب همانند یک فایل word از چندین نوع قلم مختلف فارسی غیراستاندارد استفاده کنید چون ممکن است کاربری این نوع قلم مورد استفاده شما را نداشته باشد و نمایش نهایی به هم ریخته‌تر از آنی خواهد بود که شما فکرش را می‌کنید! یا اینکه با استفاده از این روش حجم نهایی صفحه حداقل 50 کیلو بایت بیشتر خواهد شد (بدلیل حجم بالای تگ‌های زاید word) و نباید کاربران دایال آپ را فراموش کرد.
مدتی در اینباره جستجو کردم و نتیجه حاصل این بود که تمامی روش‌ها به یک مورد ختم می‌شود: حذف تگ‌های غیراستاندارد word هنگام دریافت مطلب و پیش از ذخیره سازی آن در دیتابیس
یک سری از ادیتورهای متنی تحت وب مانند FCK editor این قابلیت را به صورت خودکار اضافه کرده‌اند و حتی اگر کاربر متنی را از word در آنها Paste کند پیغامی را در همین رابطه دریافت خواهد کرد (شکل زیر) و البته کاربر می‌تواند گزینه لغو یا خیر را نیز انتخاب کند و دوباره همان وضعیت قبل تکرار خواهد شد. (یا حتی دکمه مخصوص کپی از word را هم به نوار ابزار خود اضافه کرده‌اند)



برای این منظور تابع زیر تهیه شده‌است که من همواره از آن استفاده می‌کنم و تا به امروز مشکل پاسخ پس دادن به کاربران عادی را به این صورت حل کرده‌ام!
این تابع تمامی تگ‌های اضافی و غیراستاندارد word متن دریافتی از یک ادیتور WYSWING را حذف می‌کند و به این صورت متن نهایی نمایش داده شده در سایت، تابع CSS مورد استفاده در سایت خواهد شد و نه حجم بالایی از تگ‌های غیراستاندارد word. (ممکن است کاربر در ابتدا کمی جا بخورد ولی مهم نیست! سایت باید استاندارد نمایشی خودش را از CSS آن دریافت کند و نه از تگ‌های word)

using System.Text.RegularExpressions;
/// <summary>
/// Removes all FONT and SPAN tags, and all Class and Style attributes.
/// Designed to get rid of non-standard Microsoft Word HTML tags.
/// </summary>
public static string CleanMSWordHtml(string html)
{
try
{
// start by completely removing all unwanted tags
html = Regex.Replace(html, @"<[/]?(font|span|xml|del|ins|[ovwxp]:\w )[^>]*?>", "", RegexOptions.IgnoreCase);
// then run another pass over the html (twice), removing unwanted attributes
html = Regex.Replace(html, @"<([^>]*)(?:class|lang|style|size|face|[ovwxp]:\w )=(?:'[^']*'|""[^""]*""|[^\s>] )([^>]*)>", "<$1$2>", RegexOptions.IgnoreCase);
html = Regex.Replace(html, @"<([^>]*)(?:class|lang|style|size|face|[ovwxp]:\w )=(?:'[^']*'|""[^""]*""|[^\s>] )([^>]*)>", "<$1$2>", RegexOptions.IgnoreCase);
return RemoveHTMLComments(html);
}
catch
{
return html;
}
}

public static string RemoveHTMLComments(string html)
{
try
{
Regex _Regex = new Regex("((<!-- )((?!<!-- ).)*( -->))(\r\n)*", RegexOptions.Singleline);
return _Regex.Replace(html, string.Empty);
}
catch
{
return html;
}
}

متد RemoveHTMLComments را عمدا جدا قرار دادم تا مشخص‌تر باشد. پس از تمیزکاری اولیه، ممکن است دسته‌گل‌های تیم مایکروسافت به صورت کامنت باقی بمانند که باید آنها را هم تمیز کرد! :)