پروژه‌ها
PersianDateTime جایگزینی برای System.DateTime
کلاس PersianDateTime جایگزینی است برای System.DateTime برای استفاده در پروژه‌هایی که احتیاج به تاریخ شمسی و ساعت رسمی ایران یا سایر کشورهای فارسی‌زبان، مستقل از Time Zone سیستم و در نظر گرفتن Daylight Saving Time، دارند. این کلاس شامل اکثر متدها، پراپرتی‌ها و عملگرهای متداول  System.DateTime است.

برای استفاده از PersianDateTime می‌توانید آنرا از NuGet دریافت کنید :
PM> Install-Package PersianDateTime 


مطالب
مستند سازی ASP.NET Core 2x API توسط OpenAPI Swagger - قسمت دوم - شروع به مستند سازی یک API
پس از معرفی اجمالی OpenAPI و Swagger در قسمت قبل و همچنین ارائه‌ی یک برنامه‌ی نمونه که آن‌را به مرور تکمیل خواهیم کرد، در ادامه کتابخانه‌ی Swashbuckle را نصب کرده و شروع به مستند سازی API ارائه شده خواهیم کرد.


نصب Swashbuckle (سوواَش باکِل)

اگر عبارت Swashbuckle.AspNetCore را در سایت NuGet جستجو کنیم، چندین بسته‌ی مختلف مرتبط با آن‌را خواهیم یافت. ما در این بین، بیشتر به این بسته‌ها علاقمندیم:
- Swashbuckle.AspNetCore.Swagger: کار آن ارائه‌ی خروجی OpenAPI تولیدی بر اساس ASP.NET Core API برنامه‌ی ما، به صورت یک JSON Endpoint است.
- Swashbuckle.AspNetCore.SwaggerGen: کار آن ساخت Swagger document objects است؛ یا همان OpenAPI Specification.
عموما این دو بسته را با هم جهت ارائه‌ی OpenAPI Specification استفاده می‌کنند.
- Swashbuckle.AspNetCore.SwaggerUI: این بسته، نگارش جایگذاری شده‌ی (embedded) ابزار swagger-UI را به همراه دارد. کار آن، ارائه‌ی یک UI خودکار، بر اساس OpenAPI Specification است که از آن برای آزمایش API نیز می‌توان استفاده کرد.

یک نکته: اگر صرفا بسته‌ی Swashbuckle.AspNetCore را نصب کنیم، هر سه بسته‌ی فوق را با هم دریافت خواهیم کرد و اگر از Visual Studio برای نصب آن‌ها استفاده می‌کنید، انتخاب گزینه‌ی Include prerelease را فراموش نکنید؛ از این جهت که قصد داریم از نگارش 5 آن‌ها استفاده کنیم. چون این نگارش است که از OpenAPI 3x، پشتیبانی می‌کند. خلاصه‌ی این موارد، افزودن PackageReference زیر به فایل پروژه‌ی OpenAPISwaggerDoc.Web.csproj است و سپس اجرای دستور dotnet restore:
<Project Sdk="Microsoft.NET.Sdk.Web">
  <ItemGroup>
    <PackageReference Include="Swashbuckle.AspNetCore" Version="5.0.0-rc2" />
  </ItemGroup>
</Project>


تنظیم میان‌افزار Swashbuckle

پس از افزودن ارجاعی به Swashbuckle.AspNetCore، اکنون نوبت انجام تنظیمات میان‌افزارهای آن است. برای این منظور ابتدا به کلاس Startup و متد ConfigureServices آن مراجعه می‌کنیم:
namespace OpenAPISwaggerDoc.Web
{
    public class Startup
    {
        public void ConfigureServices(IServiceCollection services)
        {
    // ...
            services.AddSwaggerGen(setupAction =>
            {
                setupAction.SwaggerDoc(
                   name: "LibraryOpenAPISpecification",
                   info: new Microsoft.OpenApi.Models.OpenApiInfo()
                   {
                       Title = "Library API",
                       Version = "1",
                       Description = "Through this API you can access authors and their books.",
                       Contact = new Microsoft.OpenApi.Models.OpenApiContact()
                       {
                           Email = "name@site.com",
                           Name = "DNT",
                           Url = new Uri("https://www.dntips.ir")
                       },
                       License = new Microsoft.OpenApi.Models.OpenApiLicense()
                       {
                           Name = "MIT License",
                           Url = new Uri("https://opensource.org/licenses/MIT")
                       }
                   });
            });
        }
در اینجا نحوه‌ی تنظیمات ابتدایی سرویس‌های مرتبط با SwaggerGen را ملاحظه می‌کنید. ابتدا نیاز است یک SwaggerDoc به آن اضافه شود که یک name و info را دریافت می‌کند. این name، جزئی از آدرسی است که در نهایت، OpenAPI Specification تولیدی را می‌توان در آنجا یافت. پارامتر Info آن نیز به همراه یک سری مشخصات عمومی درج شده‌ی در مستندات OpenAPI است.

اکنون در متد Configure، میان‌افزار آن‌را خواهیم افزود:
namespace OpenAPISwaggerDoc.Web
{
    public class Startup
    {
        public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env)
        {
    // ...
            app.UseHttpsRedirection();

            app.UseSwagger();
    // ...
        }
بهتر است UseSwagger را پس از UseHttpsRedirection درج کرد تا هر نوع درخواست HTTP به آن، به صورت خودکار به HTTPS تبدیل و هدایت شود.

تا اینجا اگر برنامه را اجرا کنید، می‌توان OpenAPI Specification تولیدی را در آدرس زیر یافت:
 https://localhost:5001/swagger/LibraryOpenAPISpecification/swagger.json


در این آدرس، LibraryOpenAPISpecification، همان نامی است که در قسمت setupAction.SwaggerDoc تنظیم کردیم.


نگاهی به OpenAPI Specification تولیدی

در ابتدای swagger.json تولیدی، همانطور که در تصویر فوق نیز مشخص است، همان مشخصات ذکر شده‌ی در قسمت info متد setupAction.SwaggerDoc، قابل مشاهده‌است. سپس لیست مسیرهای این API مشخص شده‌اند:


این‌ها مسیرهایی هستند که توسط دو کنترلر کتاب‌ها و نویسندگان برنامه‌ی Web API ما عمومی شده‌اند. در اینجا مقابل هر مسیر، تعداد آیتم‌های متناظری نیز ذکر شده‌اند. این موارد مرتبط هستند با HTTP methods پشتیبانی شده‌:


که هر کدام به همراه نام متدها و پارامترهای متناظر با آن‌ها نیز می‌شوند. به علاوه نوع responseهای پشتیبانی شده‌ی توسط این متدها نیز ذکر شده‌اند. هر کدام از خروجی‌ها نیز نوع مشخصی دارند که توسط قسمت components -> schemas تصاویر فوق، جزئیات دقیق آن‌ها بر اساس نوع مدل‌های متناظر، استخراج و ارائه شده‌اند.


مشکل: نوع Response تولیدی در OpenAPI Specification صحیح نیست


اگر به جزئیات مسیر /api/authors/{authorId} دقت کنیم، نوع response آن‌را صرفا 200 یا Ok ذکر کرده‌است؛ در حالیکه GetAuthor تعریف شده، حالت NotFound را نیز دارد:
[HttpGet("{authorId}")]
public async Task<ActionResult<Author>> GetAuthor(Guid authorId)
{
    var authorFromRepo = await _authorsService.GetAuthorAsync(authorId);
    if (authorFromRepo == null)
    {
        return NotFound();
    }
    return Ok(_mapper.Map<Author>(authorFromRepo));
}
نمونه‌ی دیگر آن اکشن متد public async Task<ActionResult<Book>> CreateBook است که می‌تواند NotFound یا 404 و یا CreatedAtRoute را که معادل 201 است، بازگشت دهد و در اینجا فقط 200 را ذکر کرده‌است که اشتباه است. بنابراین برای نزدیک کردن این خروجی به اطلاعات واقعی اکشن متدها، نیاز است کار بیشتری انجام شود.


افزودن و راه اندازی Swagger UI

در ادامه می‌خواهیم یک رابط کاربری خودکار را بر اساس OpenAPI Specification تولیدی، ایجاد کنیم:
namespace OpenAPISwaggerDoc.Web
{
    public class Startup
    {
        public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env)
        {
    // ...

            app.UseHttpsRedirection();

            app.UseSwagger();
            app.UseSwaggerUI(setupAction =>
            {
                setupAction.SwaggerEndpoint(
                    "/swagger/LibraryOpenAPISpecification/swagger.json",
                    "Library API");
            });

    // ...
        }
برای این منظور میان‌افزار SwaggerUI را پس از UseSwagger، در متد Configure کلاس Startup، تعریف می‌کنیم. در اینجا باید مشخص کنیم که OpenAPI Specification تولید شده، دقیقا در چه آدرسی قرار دارد که روش انجام آن‌را در متد setupAction.SwaggerEndpoint ملاحظه می‌کنید. پارامتر دوم آن یک نام اختیاری است.
پس از این تنظیم اگر آدرس https://localhost:5001/swagger/index.html را در مرورگر باز کنیم، چنین خروجی قابل مشاهده خواهد بود:


و اگر بر روی هر کدام کلیک کنیم، ریز جزئیات آن‌ها بر اساس OpenAPI Specification ای که بررسی کردیم، تولید شده‌است (از پارامترها تا نوع خروجی):


اکنون اگر بر روی دکمه‌ی try it out آن نیز کلیک کنید، در همینجا می‌توان این API را آزمایش کرد. برای مثال Controls Accept header را بر روی application/json قرار داده و سپس بر روی دکمه‌ی execute که پس از کلیک بر روی دکمه‌ی try it out ظاهر شده‌است، کلیک کنید تا بتوان خروجی Web API را مشاهده کرد.

در انتهای این صفحه، در قسمت schemas آن، مشخصات مدل‌های بازگشت داده شده‌ی توسط Web API نیز ذکر شده‌اند:



یک نکته: تغییر آدرس  https://localhost:5001/swagger/index.html به ریشه‌ی سایت

اگر علاقمند باشید تا زمانیکه برای اولین بار آدرس ریشه‌ی سایت را در مسیر https://localhost:5001 باز می‌کنید، Swagger UI نمایان شود، می‌توانید تنظیم RoutePrefix زیر را اضافه کنید:
app.UseSwaggerUI(setupAction =>
            {
                setupAction.SwaggerEndpoint(
                    "/swagger/LibraryOpenAPISpecification/swagger.json",
                    "Library API");
                setupAction.RoutePrefix = "";
            });


کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: OpenAPISwaggerDoc-02.zip

در قسمت بعد، به بهبود و غنی سازی جزئیات OpenAPI Specification تولیدی خواهیم پرداخت.
مطالب
مسیریابی در Angular - قسمت دهم - Lazy loading
می‌خواهیم زمان نمایش اولین قالب برنامه را به حداقل برسانیم تا تاثیر روانی بهتری را بر روی کاربرانی که برنامه را اجرا می‌کنند، بگذاریم. برای این منظور در Angular، از Lazy loading استفاده می‌شود. همچنین این فریم ورک به همراه قابلیت پیش بارگذاری ماژول‌ها نیز هست تا سایر مسیرهای درخواستی را نیز با سرعت هرچه تمام‌تر نمایش دهد.
زمانیکه کاربری برنامه‌ی تک صفحه‌ای وب را در مرورگر باز می‌کند، ابتدا فایل index.html را در پاسخ دریافت خواهد کرد. این فایل تعاریف مداخل مورد نیاز برای رندر آن‌را مانند فایل‌های جاوا اسکریپت و CSS، به همراه دارد. سپس این فایل‌ها توسط مرورگر از سرور دریافت می‌شوند. در این حالت با پردازش این فایل‌ها، کامپوننت ریشه‌ی سایت بارگذاری می‌شود. پس از پایان آن، قالب این کامپوننت به کاربر نمایش داده خواهد شد. بنابر سرعت دریافت فایل‌ها توسط کاربر، این آغاز می‌تواند اندکی کند باشد. البته با رعایت نکات گفته‌ی شده‌ی در مطلب «Angular CLI - قسمت پنجم - ساخت و توزیع برنامه» می‌توان این حجم را توسط AoT و Tree-Shaking به میزان قابل ملاحظه‌ای کاهش داد. به علاوه با فعالسازی Lazy loading می‌توان قسمت‌های مختلف برنامه را تبدیل به یک سری Bundle کرد که در زمان درخواست، بارگذاری می‌شوند. به این ترتیب حجم فایل‌های ابتدایی که باید از سرور دریافت شوند بسیار کمتر شده و به علاوه با کاهش این حجم، مرورگر نیز باید میزان کمتری از کدها را در جهت نمایش اولین کامپوننت، پردازش و اجرا کند. در این حالت زمانیکه کاربری شروع به پیمایش مسیر یک ماژول خاص را می‌کند، آنگاه فایل‌های مرتبط با آن از سرور دریافت و در مرورگر پردازش می‌شوند. بنابراین اگر کاربری به قسمتی دسترسی ندارد، نیازی هم به دریافت فایل‌های آن نخواهد داشت؛ چون کار به فعالسازی مسیریابی آن ماژول نمی‌رسد.


آماده شدن جهت Lazy loading

پیش از Lazy loading یک قسمت از برنامه (که به آن async routing هم می‌گویند)، این قسمت باید دارای شرایطی باشد:
 - این قسمت از برنامه حتما باید در یک ماژول تعریف شده باشد. از این جهت که Lazy loading، لیست کامپوننت‌های قید شده‌ی در تعریف یک ماژول را بارگذاری می‌کند.
 - تمام مسیرهای این ماژول باید در ذیل یک مسیر والد، گروه بندی شده باشند. از این جهت که Lazy loading فقط بر روی مسیر ریشه‌ی والد تنظیم و بارگذاری می‌شود.
 - این ماژول نباید در هیچ ماژول دیگری import شده باشد. اگر این ماژول ارجاعی را در سایر ماژول‌ها داشته باشد، هیچ راهی بجز دریافت و کامپایل کامل آن توسط Angular وجود نخواهد داشت.


در مثال جاری این سری:
 - تمام ویژگی‌های قسمت مدیریت محصولات، داخل ماژول product.module.ts تعریف شده‌اند. بنابراین اولین شرط Lazy loading آن برقرار است.
 - در فایل product-routing.module.ts، کار گروه بندی مسیریابی‌ها ذیل یک والد مشخص انجام شده‌است (همان قسمت ششم این سری). بنابراین شرط دوم lazy loading این ماژول نیز پیشتر پیاده سازی شده‌است.
 - اما اگر به فایل src\app\app.module.ts مراجعه کنیم، ارجاعی به این ماژول در قسمت imports آن وجود دارد. بنابراین باید این ارجاع را حذف کنیم. در غیراینصورت کار دریافت کامل آن به همراه سایر ماژول‌های برنامه، در همان ابتدای کار صورت خواهد گرفت.
بنابراین در فایل src\app\app.module.ts، ابتدا import فایل آن‌را از ابتدای ماژول حذف و سپس ارجاع به نام کلاس کامپوننت ProductModule را نیز حذف می‌کنیم. در این حالت اگر از طریق منوی سایت سعی در دسترسی به این مسیرها کنیم، خطای 404 را دریافت خواهیم کرد؛ چون اکنون برنامه اطلاعاتی را در مورد نحوه‌ی مسیریابی قسمت محصولات برنامه، ندارد.

 
Lazy loading یک ماژول

برای بارگذاری غیرهمزمان یک ماژول و یا همان Lazy loading، می‌توان از خاصیت loadChildren تنظیمات مسیریابی، استفاده کرد:
{
   path: 'products',
   loadChildren:'app/product/product.module#ProductModule'
},
مقدار خاصیت loadChildren به صورت ذکر مسیر ماژول مرتبط به همراه یک # و سپس ذکر نام کلاس ماژول آن انجام می‌شود. مسیری هم که در اینجا ذکر می‌شود بر اساس محل قرارگیری فایل index.html، مقدار دهی شود.
با این تنظیم، زمانیکه مسیر ریشه‌ی produtcs درخواست شد، کار بارگذاری ماژول آن صورت گرفته و تنظیمات مسیریابی آن به سیستم اضافه می‌شود. به علاوه کار فعالسازی و نمایش کامپوننت آن را نیز انجام خواهد داد.

به همین منظور فایل src\app\app-routing.module.ts را گشوده و تنظیم فوق را به آن اضافه می‌کنیم:
const routes: Routes = [
  { path: 'home', component: WelcomeComponent },
  { path: 'welcome', redirectTo: 'home', pathMatch: 'full' },
  { path: 'products', loadChildren: 'app/product/product.module#ProductModule' },
  { path: '', redirectTo: 'home', pathMatch: 'full' },
  { path: '**', component: PageNotFoundComponent }
];
در این حالت اگر دستور ng serve -o را صادر کنید، خروجی آن اندکی متفاوت خواهد بود:
chunk    {0} polyfills.bundle.js, polyfills.bundle.js.map (polyfills) 165 kB {4} [initial]
chunk    {1} main.bundle.js, main.bundle.js.map (main) 32.7 kB {3} [initial] [rendered]
chunk    {2} styles.bundle.js, styles.bundle.js.map (styles) 129 kB {4} [initial]
chunk    {3} vendor.bundle.js, vendor.bundle.js.map (vendor) 2.72 MB [initial] [rendered]
chunk    {4} inline.bundle.js, inline.bundle.js.map (inline) 0 bytes [entry]
chunk    {5} 5.chunk.js, 5.chunk.js.map 51.1 kB {1} [rendered]
مورد {5} با فعالسازی lazy loading به لیست فایل‌های موجود اضافه شده‌است. این فایلی است که تنها درصورت درخواست مسیر نمایش لیست محصولات، توسط مرورگر دریافت خواهد شد و هیچ ارجاع مستقیمی به آن در فایل index.html تولیدی نهایی وجود ندارد.

به علاوه اگر در منوی سایت بر روی لینک نمایش لیست محصولات کلیک کنیم، هنوز خروجی نمایش داده نمی‌شود (هرچند خطای 404 را هم دریافت نمی‌کنیم). علت اینجا است که اگر به فایل src\app\product\product-routing.module.ts مراجعه کنیم، تعریف این مسیر ریشه، در این فایل نیز وجود دارد:
const routes: Routes = [
  {
    path: 'products',
    canActivate: [ AuthGuard ],
    children: [   ]
  }
];
بنابراین اکنون برای دسترسی به آن باید مسیر products/products را درخواست داد. به همین جهت، path و canActivate آن‌را حذف کرده و هر دو را به فایل src\app\app-routing.module.ts منتقل می‌کنیم:
import { AuthGuard } from './user/auth.guard';

const routes: Routes = [
  { path: 'home', component: WelcomeComponent },
  { path: 'welcome', redirectTo: 'home', pathMatch: 'full' },
  {
    path: 'products',
    loadChildren: 'app/product/product.module#ProductModule',
    canActivate: [AuthGuard]
  },
  { path: '', redirectTo: 'home', pathMatch: 'full' },
  { path: '**', component: PageNotFoundComponent }
];

یک نکته: اکنون تنظیمات مسیریابی فایل src\app\product\product-routing.module.ts چنین شکلی را پیدا کرده‌است:
const routes: Routes = [
  {
    path: '',
    component: ProductListComponent
  },
  {
    path: ':id',
    component: ProductDetailComponent,
    resolve: { product: ProductResolverService }
  },
  {
    path: ':id/edit',
    component: ProductEditComponent,
    resolve: { product: ProductResolverService },
    canDeactivate: [ProductEditGuard],
    children: [
      { path: '', redirectTo: 'info', pathMatch: 'full' },
      { path: 'info', component: ProductEditInfoComponent },
      { path: 'tags', component: ProductEditTagsComponent }
    ]
  }
];
تنظیمات مسیر والد به طور کامل حذف شده‌اند. به علاوه دیگر نیازی به ذکر خاصیت children آن نیست و تمام تنظیمات مسیریابی فرزندان، داخل [] اصلی قرار گرفته‌اند. همچنین دیگر نیازی به الحاق AuthGuard در ابتدای importهای این ماژول نیست؛ چون به فایل src\app\app-routing.module.ts منتقل شده‌است.

در این حالت اگر مسیر نمایش لیست محصولات را درخواست دهیم، مشاهده خواهیم کرد فایل 5.chunk.js که حاوی اطلاعات این ماژول است، به صورت مجزایی بارگذاری شده (lazy loading) و سپس با فعال شدن محافظ مسیر آن، صفحه‌ی لاگین نمایش داده می‌شود:


این بارگذاری با تاخیر و در صورت نیاز، به دو علت آغاز برنامه را سریعتر می‌کند:
الف) مرورگر اطلاعی از وجود فایل 5.chunk.js در ابتدای کار نداشته و آن‌را بارگذاری نمی‌کند (دریافت حجم کمتر، در آغاز نمایش برنامه).
ب) چون حجم کمتری از کدهای جاوا اسکریپت توسط مرورگر در آغاز کار دریافت می‌شود، کار پردازش و اجرای آن‌ها نیز بسیار سریعتر خواهد شد.


بررسی محافظ canLoad

تعدادی از محافظ‌های مسیرها را در قسمت قبل بررسی کردیم. هنگامیکه کامپوننت‌ها به صورت lazy loading فعالسازی شده و قالب آن‌ها نمایش داده می‌شوند، می‌توان از محافظ مسیر دیگری به نام canLoad نیز استفاده کرد و هدف از آن، بررسی منطقی، پیش از فعالسازی یک مسیر غیرهمزمان است. بنابراین اگر این محافظ false را برگرداند، حتی فایل‌های اسکریپت این ماژول، بارگذاری اولیه نیز نخواهد شد. به این ترتیب کسانیکه دسترسی به یک مسیر را نداشته باشند، فایل‌های اسکریپت متناظر با آن‌را نیز دریافت نخواهند کرد.

در مثال جاری، اگر به برگه‌ی network ابزار developer مرورگر دقت کنید، با درخواست نمایش مسیر لیست محصولات، ابتدا فایل js آن دریافت می‌شود که حاوی اطلاعات تمام کامپوننت‌ها و قالب‌های مرتبط با این مسیر است و سپس صفحه‌ی login نمایش داده خواهد شد. بنابراین اگر کاربر به این قسمت دسترسی نداشته باشد، فایل js آن بی‌جهت دریافت و بارگذاری شده‌است. برای بهبود این وضعیت می‌توان نمایش لاگین را پیش از بارگذاری فایل js این ماژول فعالسازی کرد و این مورد هدف اصلی محافظ canLoad است.

در ادامه برای تکمیل مثال جاری، می‌توان AuthGuard را طوری تنظیم کرد که علاوه بر پیاده سازی CanActivate، اینترفیس CanLoad را نیز پیاده سازی کند:
import { ActivatedRouteSnapshot, RouterStateSnapshot, CanActivate, Router, CanLoad, Route } from '@angular/router';

@Injectable()
export class AuthGuard implements CanActivate, CanLoad {

  canActivate(route: ActivatedRouteSnapshot, state: RouterStateSnapshot): boolean {
    return this.checkLoggedIn(state.url);
  }

  canLoad(route: Route): boolean {
    return this.checkLoggedIn(route.path);
  }

 // … the same as before

}
همانطور که ملاحظه می‌کنید، متد canLoad بر خلاف متد canActivate دسترسی به سرویس‌های اطلاعات مسیریابی و وضعیت مسیریابی را ندارد؛ از این جهت که هنوز در این مرحله، ماژول درخواستی حاوی تنظیمات مسیریابی، بارگذاری و فعالسازی نشده‌است.

مرحله‌ی بعد، تغییر فایل src\app\app-routing.module.ts و جایگزین کردن تعریف فعلی canActivate با canLoad است:
  {
    path: 'products',
    loadChildren: 'app/product/product.module#ProductModule',
    canLoad: [AuthGuard]
  },
پس از این تغییر، برنامه را مجدا اجرا کرده و صفحه را refresh کنید. سپس برگه‌ی network ابزار developers را نیز باز نگه دارید. اکنون بر روی لینک نمایش لیست محصولات کلیک کنید. مشاهده خواهید کرد که در این حالت صفحه‌ی لاگین، بدون بارگذاری ماژول Js ایی نمایش داده می‌شود. در ادامه اگر لاگین کنیم، آنگاه فایل js این ماژول توسط مرورگر دریافت شده و بارگذاری می‌شود.


پیش بارگذاری ماژول‌ها

با فعالسازی lazy loading، ماژول‌های مورد نیاز کاربر دیگر به همراه فایل‌های js ابتدایی برنامه که در فایل index.html ارجاع مستقیمی به آن‌ها دارند، ارائه نمی‌شوند و تنها در صورت درخواست مشاهده‌ی مسیری، کار بارگذاری آن‌ها توسط برنامه صورت خواهد گرفت. همین مساله می‌تواند در بار اول نمایش این ماژول‌ها تاخیر کوتاهی را سبب شود. به همین جهت قابلیت پیش بارگذاری ماژول‌ها نیز در سیستم مسیریاب Angular پیش بینی شده‌است. به این قابلیت preloading و یا eager lazy loading نیز می‌گویند. در این حالت برنامه در پشت صحنه، کار پیش واکشی ماژول‌ها را انجام می‌دهد و زمانیکه کاربری مسیری را درخواست می‌دهد، آْن مسیر را بدون درنگ مشاهده خواهد کرد.
بدیهی است این قابلیت نباید برای ماژول‌هایی که قرار است توسط کاربرانی خاص مشاهده شوند فعال شود و هدف آن دسترسی سریع به ماژول‌های پرکاربرد برنامه‌است.

در اینجا سه استراتژی پیش بارگذاری ماژول‌ها میسر است:
 - No preloading که حالت پیش فرض است.
 - Preload all سبب پیش بارگذاری تمام قسمت‌های lazy load برنامه می‌شود.
 - Custom که اجازه‌ی تعریف یک استراتژی سفارشی را می‌دهد.

برای مثال برای فعالسازی حالت Preload all، باید به فایل src\app\app-routing.module.ts مراجعه کرده و تغییرات ذیل را اعمال کنیم:
import { Routes, RouterModule, PreloadAllModules } from '@angular/router';

@NgModule({
  imports: [RouterModule.forRoot(
    routes,
    { enableTracing: true, preloadingStrategy: PreloadAllModules  /*, useHash: true*/ }
  )],
در اینجا نحوه‌ی تنظیم preloadingStrategy را به PreloadAllModules مشاهده می‌کنید. در این حالت پس از آغاز ابتدایی برنامه، مسیریاب بلافاصله تمام مسیرهای lazy load را در پشت صحنه بارگذاری می‌کند.

یک نکته: وجود محافظ canLoad، هر نوع استراتژی prealoading را غیرفعال می‌کند. اما prealoading با سایر انواع محافظ‌ها کار می‌کند.
بنابراین برای آزمایش تنظیم  preloadingStrategy: PreloadAllModules، تعریف canLoad را به canActivate تغییر دهید.


تعریف استراتژی‌های سفارشی پیش بارگذاری ماژول‌ها

اگر نیاز به یک استراتژی پیش بارگذاری بهتر از هیچ یا همه باشد، می‌توان یک استراتژی سفارشی را نیز تدارک دید و ایجاد آن سه مرحله‌ی ایجاد سرویس مرتبط، ثبت آن سرویس در ماژول و در آخر تنظیم مسیریابی را به همراه دارد.
برای این منظور ابتدا دستور ذیل را صادر کنید تا قالب ابتدایی سرویس SelectiveStrategy ایجاد شود:
 >ng g s SelectiveStrategy -m app.module
که سبب تولید و به روز رسانی فایل‌های ذیل در پوشه‌ی src\app خواهد شد (چون مرتبط است به کل برنامه):
 installing service
  create src\app\selective-strategy.service.spec.ts
  create src\app\selective-strategy.service.ts
  update src\app\app.module.ts
در این حالت لیست providers فایل app.module.ts نیز به صورت خودکار تکمیل می‌گردد.

سپس کدهای SelectiveStrategyService را به نحو ذیل تغییر دهید:
import { Injectable } from '@angular/core';
import { Route, PreloadingStrategy } from '@angular/router';
import { Observable } from 'rxjs/Observable';
import 'rxjs/add/observable/of';

@Injectable()
export class SelectiveStrategyService implements PreloadingStrategy {

  preload(route: Route, load: Function): Observable<any> {
    if (route.data && route.data['preload']) {
      return load();
    }
    return Observable.of(null);
  }
}
- این سرویس ویژه باید اینترفیس PreloadingStrategy را پیاده سازی کند. سپس باید متد اجباری preload آن‌را افزود و تکمیل نمود.
- پارامتر اول این متد، اطلاعاتی را در مورد مسیر جاری در اختیار ما قرار می‌دهد و دومین پارامتر آن متدی است که کار preloading را انجام می‌دهد.
- در اینجا است که تصمیم می‌گیریم ماژولی را preload کنیم یا خیر. برای نمونه در اینجا از خاصیت data مسیریابی استفاده شده‌است. این خاصیت نیز به یک مقدار ثابت اشاره می‌کند (قسمت «ارسال اطلاعات ثابت به مسیرهای مختلف برنامه» قسمت چهارم). برای مثال نام دلخواه آن‌را preload گذاشته‌ایم و اگر مقدار آن به true تنظیم شده بود، آنگاه این مسیر preload خواهد شد. فراخوانی متد load در اینجا به معنای preloading این مسیر است. در غیراینصورت null را بازگشت می‌دهیم.


در ادامه نیاز است در فایل src\app\app-routing.module.ts، بجای معرفی PreloadAllModules، این استراتژی سفارشی خود را معرفی کرد:
import { SelectiveStrategyService } from './selective-strategy.service';

@NgModule({
  imports: [RouterModule.forRoot(
    routes,
    { enableTracing: true, preloadingStrategy: SelectiveStrategyService
     /*, preloadingStrategy: PreloadAllModules*/  /*, useHash: true*/ }
  )],
و همچنین تعریف مسیریابی برنامه به این صورت تغییر می‌کند:
  {
    path: 'products',
    loadChildren: 'app/product/product.module#ProductModule',
    //canLoad: [AuthGuard] 
    canActivate: [AuthGuard],
    data: { preload: true }
  },
در اینجا نحوه‌ی مقدار دهی خاصیت data را به اطلاعات ثابت preload: true مشاهده می‌کنید. این اطلاعاتی است که در سرویس SelectiveStrategy سفارشی ما بررسی شده و بر اساس آن در مورد پیش بارگذاری این مسیر تصمیم‌گیری می‌شود.

برای آزمایش آن، برنامه را مجدا اجرا کرده و صفحه را refresh کنید. سپس برگه‌ی network ابزار developers را نیز باز نگه دارید. مشاهده خواهید کرد که علاوه بر فایل‌های js اصلی برنامه که در فایل index.html ارجاعی را دارند، فایل 5.chunk.js نیز پیش بارگذاری شده‌است.


کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: angular-routing-lab-09.zip
برای اجرای آن فرض بر این است که پیشتر Angular CLI را نصب کرده‌اید. سپس از طریق خط فرمان به ریشه‌ی پروژه وارد شده و دستور npm install را صادر کنید تا وابستگی‌های آن دریافت و نصب شوند. در آخر با اجرای دستور ng s -o برنامه ساخته شده و در مرورگر پیش فرض سیستم نمایش داده خواهد شد.
مطالب
PersianDateTime جایگزینی برای System.DateTime
همانطور که در توضیح پروژه PersianDateTime آمده است، کلاس PersianDateTime جایگزینی است برای System.DateTime برای استفاده در پروژه‌هایی که احتیاج به تاریخ شمسی و ساعت رسمی ایران یا سایر کشورهای فارسی‌زبان، مستقل از Time Zone سیستم و در نظر گرفتن Daylight Saving Time، دارند. این کلاس شامل اکثر متدها، پراپرتی‌ها و عملگرهای متداول  System.DateTime است.

دسترسی به تاریخ و ساعت فعلی :
PersianDateTime now = PersianDateTime.Now;

string persianDateTime = now.ToString(); // 1392/03/09 23:37:57
string persianDate = now.ToString(PersianDateTimeFormat.Date); // 1392/03/09
string persianFullDateTime = now.ToString("dddd d MMMM yyyy ساعت hh:mm:ss tt"); // پنج شنبه 9 خرداد 1392 ساعت 11:37:57 ب.ظ

TimeSpan persianTime = now.TimeOfDay; // 23:37:57.4641984


نحوه محاسبه PersianDateTime.Now بر اساس فیلد استاتیک PersianDateTime.Mode است که مقدار پیش‌فرض آن PersianDateTimeMode.UtcOffset است.
PersianDateTime.Mode را می‌توان یکی از سه مقدار زیر قرار داد :
  • System : بر اساس تاریخ و زمان سیستم (Time Zone فعلی سیستم)
  • PersianTimeZoneInfo : بر اساس Time Zone تعیین شده در فیلد استاتیک PersianDateTime.PersianTimeZoneInfo (مستقل از Time Zone سیستم)
  • UtcOffset : بر اساس اختلاف ساعت با UTC، مشخص شده در فیلد استاتیک PersianDateTime.OffsetFromUtc (مستقل از Time Zone سیستم)

مقدار پیش‌فرض PersianDateTime.PersianTimeZoneInfo برابر Iran Standard Time Zone است. توجه داشته باشید که در این حالت از DaylightSavingTime تعیین شده در Time Zone استفاده خواهد شد که مثلا برای ایران با زمان واقعی آن اختلاف دارد و باید آنرا اصلاح کرد .

مقدار پیش‌فرض PersianDateTime.OffsetFromUtc برابر 3 ساعت و نیم است. در این حالت DaylightSavingTime با توجه به مقادیر سه فیلد استاتیک DaylightSavingTimeStart ،DaylightSavingTimeEnd و DaylightSavingTime تعیین می‌شود که به صورت پیش‌فرض برابر ساعت 24 اول فروردین، ساعت 24 سی‌ام شهریور و یک ساعت است.

تمام فیلدهای استاتیک ذکر شده به صورت public تعریف شده‌اند تا برنامه‌نویسان سایر کشورهای فارسی‌زبان بتوانند به دلخواه خود آنرا تغییر دهند.

نحوه کار با مقادیر رشته‌ای تاریخ شمسی هم اینگونه است :
PersianDateTime persianDate1 = PersianDateTime.Parse("1392/03/02");
PersianDateTime persianDate2 = PersianDateTime.Parse("1392/03/02", "23:32:56");

چند سازنده هم وجود دارد برای کسانی که تاریخ را به صورت int و ساعت را int یا short (بدون ثانیه) ذخیره می‌کنند :
PersianDateTime persianDate1 = new PersianDateTime(13920310);
PersianDateTime persianDate2 = new PersianDateTime(13920310, 233256);
PersianDateTime persianDate3 = new PersianDateTime(13920310, (short)2332);

تبدیل تاریخ میلادی به شمسی :
DateTime miladiDate = new DateTime(2013, 5, 31);
PersianDateTime persianDate = new PersianDateTime(miladiDate);

تبدیل تاریخ شمسی به میلادی :
PersianDateTime persianDate = PersianDateTime.Parse("1392/03/02");
DateTime miladiDate = persianDate.ToDateTime();


علاوه بر متد ToString معمولی، دو overload دیگر از این متد برای نمایش فرمت‌های مختلف PersianDateTime وجود دارد :

public string ToString(PersianDateTimeFormat format);

public string ToString(string format);
که اولی برای فرمت‌های معمول و دومی برای هر نوع فرمت دلخواه قابل استفاده است که چند نمونه آنرا در قسمت تعیین تاریخ و ساعت فعلی دیدید.

برخی از خصوصیات کلاس PersianDateTime :
  • Year : سال
  • Month : ماه
  • Day : روز
  • TimeOfDay : زمان سپری شده از ابتدای روز
  • TimeOfWeek :زمان سپری شده از ابتدای هفته
  • TimeOfMonth : زمان سپری شده از ابتدای ماه
  • TimeOfYear : زمان سپری شده از ابتدای سال
  • DaysInYear : تعداد روز سال
  • DaysInMonth : تعداد روز ماه
  • DayOfWeek : چندمین روز هفته
  • DayOfYear : چندمین روز سال
  • DayName : نام روز
  • MonthName : نام ماه
  • Date : تاریخ بدون زمان
  • FirstDayOfWeek : اولین روز هفته
  • LastDayOfWeek : آخرین روز هفته
  • FirstDayOfMonth : اولین روز ماه
  • LastDayOfMonth : آخرین روز ماه
  • FirstDayOfYear : اولین روز سال
  • LastDayOfYear : آخرین روز سال

برخی دیگر از متدهای کلاس PersianDateTime :

public PersianDateTime Add(TimeSpan value);
public PersianDateTime AddDays(double value);
public PersianDateTime AddMonths(int months);
public PersianDateTime AddYears(int value);
public PersianDateTime AddHours(double value);
public PersianDateTime AddMinutes(double value);
public PersianDateTime AddSeconds(double value);
همچنین تمام عملگرهای +، -، >، <، =>، =<، ==، و =! قابل استفاده هستند.
مطالب
ساخت بسته‌های نیوگت مخصوص NET Core.
فایل‌های nuspec مخصوص سایر نگارش‌های دات نت، در NET Core. ندید گرفته شده و پردازش نمی‌شوند. در اینجا نیز تمام تنظیمات تولید بسته‌های نیوگت، در فایل project.json درج می‌شوند که در ادامه آن‌ها را بررسی خواهیم کرد.


فعالسازی تولید خودکار بسته‌های نیوگت در پروژه‌های NET Core.

پس از تهیه‌ی یک کتابخانه‌ی مبتنی بر NET Core.، تنها کاری که در جهت تولید خودکار بسته‌های نیوگت باید انجام شود، افزودن مدخل postcompile ذیل به فایل project.json است:
    "scripts": {
        "postcompile": [
            "dotnet pack --no-build --configuration %compile:Configuration%"
        ]
    }
پس از آن هربار که پروژه کامپایل شود، به صورت خودکار فایل nupkg نهایی در پوشه‌ی bin\Release تشکیل می‌شود.
در این‌حالت اگر فایل nupkg تولیدی را توسط برنامه‌های zip باز کنید، مشاهده خواهید کرد که فایل nuspec خودکاری نیز در آن درج شده‌است؛ اما ... مشخصات ثبت شده‌ی در آن ناقص هستند و شامل مواردی مانند نام پروژه، نام نویسنده، مجوز استفاده‌ی از پروژه، آدرس پروژه و امثال آن‌ها نیستند. در نگارش‌های دیگر دات نت، این مشخصات از فایل nuspec تهیه شده‌ی توسط ما جمع آوری و درج می‌شود. اما در اینجا خیر.


تکمیل فایل project.json برای درج مشخصات پروژه و تکمیل اطلاعات فایل nuspec

هرچند به ظاهر دیگر فایل nuspec دستی تهیه شده در اینجا پردازش نمی‌شود، اما تمام اطلاعات آن‌را در فایل project.json نیز می‌توان درج کرد:
{
    "version": "1.1.1.0",
    "authors": [ "Vahid Nasiri" ],
    "packOptions": {
        "owners": [ "Vahid Nasiri" ],
        "tags": [ "PdfReport", "Excel", "Export", "iTextSharp", "PDF", "Report", "Reporting", "Persian", ".NET Core" ],
        "licenseUrl": "http://www.gnu.org/licenses/old-licenses/lgpl-2.0-standalone.html",
        "projectUrl": "https://github.com/VahidN/iTextSharp.LGPLv2.Core"
    },
    "description": " iTextSharp.LGPLv2.Core  is an unofficial port of the last LGPL version of the iTextSharp (V4.1.6) to .NET Core.",

    "scripts": {
        "postcompile": [
            "dotnet pack --no-build --configuration %compile:Configuration%"
        ]
    }
}
در اینجا یک نمونه از مشخصات فایل project.json ایی را مشاهده می‌کنید که در آن مواردی مانند نویسندگان، برچسب‌هایی که در سایت نیوگت لیست خواهند شد، آدرس مجوز پروژه، آدرس مخزن کد پروژه و توضیحات آن، تکمیل شده‌اند. قسمت postcompile، دقیقا همین اطلاعات را جهت تولید فایل خودکار nuspec نهایی، استفاده می‌کند.


تکمیل تنظیمات Build پروژه

بهتر است کتابخانه‌های خود را در حالت release و همچنین بهینه سازی شده، توزیع کنید. به همین منظور نیاز است مدخل ذیل را نیز به فایل project.json اضافه کرد:
    "configurations": {
        "Release": {
            "buildOptions": {
                "optimize": true,
                "platform": "anycpu"
            }
        }
    },


افزودن مستندات XML ایی کتابخانه

به احتمال زیاد XML-Docهای هر متد (کامنت‌های مخصوص دات نتی هر متد یا خاصیت عمومی) را نیز به کدهای خود افزوده‌اید. برای اینکه فایل XML نهایی آن به صورت خودکار تولید شده و همچنین در بسته‌ی نیوگت نهایی درج شود، نیاز است مدخل xmlDoc را به buildOptions اضافه کنید:
    "buildOptions": {
        "xmlDoc": true
    },
در این حالت هر عنصری با سطح دسترسی public، باید دارای کامنت باشد. اگر می‌خواهید مجبور به انجام اینکار نشوید و کامپایلر اخطار صادر نکند، می‌توانید از اخطار شماره‌ی 1591 صرفنظر کنید:
    "buildOptions": {
        "xmlDoc": true,
        "nowarn": [ "1591" ] // 1591: missing xml comment for publicly visible type or member
    },


برای مطالعه‌ی بیشتر
project.json reference
نظرات مطالب
نمایش یک فایل PDF پویا در یک iframe در ASP.NET
خلاصه‌ی نظرات بحث جاری:
- اگر برنامه‌ی download manager ایی نصب است که پسوندهای pdf را به صورت خودکار شناسایی و دریافت می‌کند، کار به نمایش فایل PDF نخواهد رسید. پسوند PDF را از لیست قابل شناسایی آن‌ها حذف کنید.
- اگر Active-X مربوط به Adobe Reader بر روی سیستم کلاینت نصب نباشد، این روش با تمام مرورگرها کار نخواهد کرد؛ چون تمام آن‌ها PDF Reader ندارند (مانند کروم و یا فایرفاکس).
- اگر از کتابخانه‌ی PDF Report استفاده می‌کنید، متد data.FlushInBrowser(fileName, FlushType.Inline) نکات بحث فوق را دارد.
- روش دیگر اینکار (نمایش فایل PDF در مرورگر) استفاده از Response.Redirect است به آدرس فایل PDF بر روی سرور. اگر مرورگر PDF Reader و یا Active-X مربوطه را داشته باشد و همچنین برنامه‌ی download manager ایی هم مزاحمت ایجاد نکند، فایل PDF در مرورگر نمایش داده خواهد شد (البته در یک صفحه‌ی جدید).
- با استفاده از افزونه‌ی pdf.js هم می‌توان فایل‌های PDF را رندر کرد (یک مثال و مثالی دیگر).
نظرات مطالب
تاریخچه‌ی نگارش‌های مختلف دات نت فریم ورک
ممنون. دات نت فریم ورک پایه و اساس محصولات جدید مایکروسافت است. به همین جهت توسعه‌ی آن برای آن‌ها خیلی اهمیت دارد.
WF برای مثال در شیرپوینت و بیزتاک سرور داره استفاده میشه. یا خیلی از قسمت‌هایی که به ASP.Net‌ داره اضافه میشه به نظر من با هدفگیری این محصولات است که خیرش داره به بقیه هم میرسه.
management studio اس کیوال سرورهای 2005 به بعد با دات نت نوشته شده.
و خیلی از مواردی که مایکروسافت از لحاظ امنیتی با آن‌ها مشکل داشت با کوچ به دات نت فریم ورک به شدت امن شده‌اند چون برای مثال buffer overflow attacks در دات نت معنی ندارد و اگر کد شما فقط از managed code تشکیل شده باشد، کاملا کنترل شده است. به همین جهت اگر به لیست تعداد حملات صورت گرفته به اس کیوال سرورهای 2005 به بعد مراجعه کنید، کاهش محسوسی رو می‌تونید ملاحظه کنید.
اشتراک‌ها
آی‌تی کاران فرانسوی بردند/ هر وقت خواستید خود را علیه کارفرما unplug کنید
در تلاش برای جلوگیری از فرسودگی شغلی که جامعه آی‌تی با آن روبروست، سندیکای کار فرانسه موافقت کرد تا شاغلان در بخش‌های فناورانه و آی‌تی بتوانند گوشی‌های خود را در بیرون از محیط کار و زمانی که نیاز به استراحت دارند، خاموش کنند و پاسخ ندهند. 

میشل دلافورس سخنگوی اتحادیه کارگری البته گفت این بدان معنا نیست که راس ساعت 6 بعد ازظهر همگی موبایل‌های خود را خاموش کنند! و کسی‎‌که این حرف‌ها را می‌زند موافقتنامه را به درستی نخوانده است. اما روزنامه‌ها همچنان تاکید دارند که آی‌تی کاران حق چنین کاری را دارند. 
ظاهرا آی‌تی کارانی که در معرض فرسودگی شغلی قرار دارند می‌توانند خود را از حالت اتصال دائم در بیاورند اما ساعت کاری 35ساعت در هفته آنها تغییر نخواهد کرد. 
تفسیر میشل دلافورس از این توافقنامه جالب است که می‌گوید سلامت شاغلان آی‌تی برایشان مهم بوده و اگر سلامت شاغلی به خطر بیفتد می‌تواند به کارفرمای خود بگوید: "نه! و این بدان معنا هم نیست که شاغلی با ریختن اطلاعات کاری روی یو‌اس‌بی بگوید: اوکی من از خانه کارهایم را انجام می‌دهم! 
آی‌تی کاران فرانسوی بردند/ هر وقت خواستید خود را علیه کارفرما unplug کنید
اشتراک‌ها
پلتفرم خودکار یک پلتفرم رایگان و متن باز (Open Source) برای تولید نرم افزار تحت وب با تکنولوژی مایکروسافت
پلتفرم خودکار یه پروژه متن بازه و ایده اصلی اش تولید یک نرم افزار تحت وب از صفر تا صد به صورت آنلاین و بدون نیاز به ابزار هایی مثل ویژوال استدیو Sql Management Studio و TFS  و غیره و تنها با یک مرورگر ساده مثل Chrome .


پلتفرم خودکار  همانند ویژوال استدیو دو حالت Release و دیباگ دارد که این امکان را به برنامه نویسان می‌دهد که کدهای اجرایی در سمت سرور و کلاینت در دو حالت دیباگ و Release کاملا مختلف و مجزا باشند.

یعنی شما برای ساخت یک وب سایت می‌تونید تمام کدهای سمت سرور و کلاینت و دیتابیس رو از طریق یک مرورگر وب بنویسید و اگه نیاز به کامپایل باشه , خود پلتفرم این کار رو انجام میده.
تعدادی از این کدها : C# VB.Net SQL CSS JavaScript SASS LESS Coffee و غیره

اما غیر از اینها پلتفرم خودکار شامل یه سورس کنترل و مدیریت ورژن و Build System و Load Module  اختصاصی هم میشه .یعتی عملا شما نیازی به سورس کنترل‌های آنلاین
مثل GitHub , ... را ندارید و می‌تونید دسترسی ویرایش و یا Build و یا Test و یا اجرا رو در سطح یک خط کد تا یک پروژه به طور کامل به سایر برنامه نویسان بدهید.

برای طراحی و ساخت دیتابیس تون و مدیریت Migration‌‌ها هم یک ابزار انلاین داره که پشت صحنه از Entity FrameWork استفاده می‌کنه و تمامی امکانات Entity FrameWork   برای ساخت و پشتیبانی دیتابیس رو به صورت آنلاین در اختیار شما می‌زاره.

وابسته به فریم ورک خاصی در سمت کلاینت نیست .ولی پیش فرض اش JQUERY و بوت استرپ استفاده می‌کنه. شما می‌تونید N تا فریم ورک و قالب متفاوت تعریف کنید , به طوری که برای مثال یه صفحه وبسایتتون با React و صفحه دیگه با انگولار باشه .

برای دیباگ تحت وب هم امکاناتی در اختیار برنامه نویس قرار می‌ده مثل ریموت دیباگ و یا دیباگ در ویژوال استدیو.این‌ها بخشی از امکانات پلتفرم خودکاره برای آشنایی بیشتر با امکانات پلتفرم از لینک‌های زیر استفاده کنید.

حدود 70 ساعت آموزش در آپارات  :


خودم تا حالا دو تا وبسایت باهاش نوشتم و البته چند تا دیگه هم در دست توسعه است. وبسایت های کارشناسان.نت با قالب بوت استرپ و jquery  نوشته شده و داستان موفقیت با قالب Material و jquer نوشته شده است.

دوستان عزیز قصد دارم ورژن core پلتفرم خودکار  رو بنویسم و یه سری امکانات جدید مثل کامپایلر و BuildSystem ری اکت رو اضافه کنم و هوش مصنوعی IDE رو هم افزایش بدم. اگر علاقه مند به همکاری هستید برام پیام بذارید.

با توجه به متن باز بودن پلتفرم , سود مالی وجود نداره ولی می‌تونه رزومه خوبی براتون بشه و از اون مهمتره می‌تونه پروژه فوق العاده ارزشمند و کاربردی باشه. 

پلتفرم خودکار یک پلتفرم رایگان و متن باز (Open Source) برای تولید نرم افزار تحت وب با تکنولوژی مایکروسافت
نظرات اشتراک‌ها
پایان کار Inoreader برای کاربران عادی
- « FeedReader » برای شروع کار خوب هست.
- سورس سایت « rssheap » هم در دسترس است. برای Parse فیدها از HtmlAgilityPack استفاده کرده که روش درستی است. برخلاف تصور، هرچند فیدها باید خروجی XML ای داشته باشند، اما خیلی از آن‌ها XML استانداردی را تولید نمی‌کنند و با استفاده از کلاس‌های استاندارد XML دات نت قابل Parse نیستند. به همین جهت نیاز به یک HTML Parser قوی در اینجا هست؛ مانند HtmlAgilityPack تا در دنیای واقعی کار کند.