tooltip: { visible: true, template: "${category}: ${value}", font: options.font }, valueAxis: { notes: { label: { rotation: 45 } } },
خلاصهای را در مورد SQL Server CE قبلا در این سایت مطالعه کردهاید. در ادامه خلاصهای کاربردی را از تنظیمات و نکات مرتبط به کار با SQL-CE به کمک NHibernate ملاحظه خواهید نمود:
1) دریافت SQL-CE 4.0
همین مقدار برای استفاده از SQL-CE 4.0 به کمک NHibernate کفایت میکند و حتی نیازی به نصب سرویس پک یک VS 2010 هم نیست.
2) ابزار سازی جهت ایجاد یک بانک اطلاعاتی خالی SQL-CE
using System;
using System.IO;
namespace NHibernate.Helper.DbSpecific
{
public class SqlCEDbHelper
{
const string engineTypeName = "System.Data.SqlServerCe.SqlCeEngine, System.Data.SqlServerCe";
/// <summary>
/// note: this method will delete existing db and then creates a new one.
/// </summary>
/// <param name="filename"></param>
/// <param name="password"></param>
public static void CreateEmptyDatabaseFile(string filename, string password = "")
{
if (File.Exists(filename))
File.Delete(filename);
var type = System.Type.GetType(engineTypeName);
var localConnectionString = type.GetProperty("LocalConnectionString");
var createDatabase = type.GetMethod("CreateDatabase");
var engine = Activator.CreateInstance(type);
string connectionStr = string.Format("Data Source='{0}';Password={1};Encrypt Database=True", filename, password);
if (string.IsNullOrWhiteSpace(password))
connectionStr = string.Format("Data Source='{0}'", filename);
localConnectionString.SetValue(
obj: engine,
value: connectionStr,
index: null);
createDatabase.Invoke(engine, new object[0]);
}
/// <summary>
/// use this method to compact or encrypt existing db or decrypt it to a new db with all records
/// </summary>
/// <param name="sourceConnection"></param>
/// <param name="destConnection"></param>
public static void CompactDatabase(string sourceConnection, string destConnection)
{
var type = System.Type.GetType(engineTypeName);
var engine = Activator.CreateInstance(type);
var localConnectionString = type.GetProperty("LocalConnectionString");
localConnectionString.SetValue(
obj: engine,
value: sourceConnection,
index: null);
var compactDatabase = type.GetMethod("Compact");
compactDatabase.Invoke(engine, new object[] { destConnection });
}
}
}
کلاس فوق، یک کلاس عمومی است و مرتبط به NHibernate نیست و در همه جا قابل استفاده است.
متد CreateEmptyDatabaseFile یک فایل بانک اطلاعاتی خالی با فرمت مخصوص SQL-CE را برای شما تولید خواهد کرد. به این ترتیب میتوان بدون نیاز به ابزار خاصی، سریعا یک بانک خالی را تولید و شروع به کار کرد. در این متد اگر کلمه عبوری را وارد نکنید، بانک اطلاعاتی رمزنگاری شده نخواهد بود و اگر کلمه عبور را وارد کنید، دیتابیس اولیه به همراه کلیه اعمال انجام شده بر روی آن در طول زمان، با کمک الگوریتم AES به صورت خودکار رمزنگاری خواهند شد. کل کاری را هم که باید انجام دهید ذکر این کلمه عبور در کانکشن استرینگ است.
متد CompactDatabase، یک متد چند منظوره است. اگر بانک اطلاعاتی SQL-CE رمزنگاری نشدهای دارید و میخواهید کل آنرا به همراه تمام اطلاعات درون آن رمزنگاری کنید، میتوانید جهت سهولت کار از این متد استفاده نمائید. آرگومان اول آن به کانکشن استرینگ بانکی موجود و آرگومان دوم به کانکشن استرینگ بانک جدیدی که تولید خواهد شد، اشاره میکند.
همچنین اگر یک بانک اطلاعاتی SQL-CE رمزنگاری شده دارید و میخواهید آنرا به صورت یک بانک اطلاعاتی جدید به همراه تمام رکوردهای آن رمزگشایی کنید، باز هم میتوان از این متد استفاده کرد. البته بدیهی است که کلمه عبور را باید داشته باشید و این کلمه عبور جایی درون فایل بانک اطلاعاتی ذخیره نمیشود. در این حالت در کانکشن استرینگ اول باید کلمه عبور ذکر شود و کانکشن استرینگ دوم نیازی به کلمه عبور نخواهد داشت.
فرمت کلی کانکشن استرینگ SQL-CE هم به شکل زیر است:
Data Source=c:\path\db.sdf;Password=1234;Encrypt Database=True
البته این برای حالتی است که قصد داشته باشید بانک اطلاعاتی مورد استفاده را رمزنگاری کنید یا از یک بانک اطلاعاتی رمزنگاری شده استفاده نمائید. اگر بانک اطلاعاتی شما کلمه عبوری ندارد، ذکر Data Source=c:\path\db.sdf کفایت میکند.
این کلاس هم از این جهت مطرح شد که NHibernate میتواند ساختار بانک اطلاعاتی را بر اساس تعاریف نگاشتها به صورت خودکار تولید و اعمال کند، «اما» بر روی یک بانک اطلاعاتی خالی SQL-CE از قبل تهیه شده (در غیراینصورت خطای The database file cannot be found. Check the path to the database را دریافت خواهید کرد).
نکته:
اگر دقت کرده باشید در این کلاس engineTypeName به صورت رشته ذکر شده است. چرا؟
علت این است که با ذکر engineTypeName به صورت رشته، میتوان از این کلاس در یک کتابخانه عمومی هم استفاده کرد، بدون اینکه مصرف کننده نیازی داشته باشد تا ارجاع مستقیمی را به اسمبلی SQL-CE به برنامه خود اضافه کند. اگر این ارجاع وجود داشت، متدهای یاد شده کار میکنند، در غیراینصورت در گوشهای ساکت و بدون دردسر و بدون نیاز به اسمبلی خاصی برای روز مبادا قرار خواهند گرفت.
3) ابزار مرور اطلاعات بانک اطلاعاتی SQL-CE
با استفاده از management studio خود SQL Server هم میشود با بانکهای اطلاعاتی SQL-CE کار کرد، اما ... اینبار برخلاف نگارش کامل اس کیوال سرور، با یک نسخهی بسیار بدوی، که حتی امکان rename فیلدها را هم ندارد مواجه خواهید شد. به همین جهت به شخصه برنامه SqlCe40Toolbox را ترجیح میدهم و اطمینان داشته باشید که امکانات آن برای کار با SQL-CE از امکانات ارائه شده توسط management studio مایکروسافت، بیشتر و پیشرفتهتر است!
4) تنظیمات NHibernate جهت کار با SQL-CE
الف) پس از نصب SQL-CE ، فایلهای آنرا در مسیر C:\Program Files\Microsoft SQL Server Compact Edition\v4.0 میتوان یافت. درایور ADO.NET آن هم در مسیر C:\Program Files\Microsoft SQL Server Compact Edition\v4.0\Desktop قرار دارد. بنابراین در ابتدا نیاز است تا ارجاعی را به اسمبلی System.Data.SqlServerCe.dll به برنامه خود اضافه کنید (نام پوشه desktop آن هم غلط انداز است. از این جهت که نگارش 4 آن، به راحتی در برنامههای ذاتا چند ریسمانی ASP.Net بدون مشکل قابل استفاده است).
نکته مهم: در این حالت NHibernate قادر به یافتن فایل درایور یاد شده نخواهد بود و پیغام خطای «Could not create the driver from NHibernate.Driver.SqlServerCeDriver» را دریافت خواهید کرد. برای رفع آن، اسمبلی System.Data.SqlServerCe.dll را در لیست ارجاعات برنامه یافته و در برگه خواص آن، خاصیت «Copy Local» را true کنید. به این معنا که NHibernate این اسمبلی را در کنار فایل اجرایی برنامه شما جستجو خواهد کرد.
ب) مطلب بعد، تنظیمات ابتدایی NHibernate است جهت شناساندن SQL-CE . مابقی مسایل (نکات mapping، کوئریها و غیره) هیچ تفاوتی با سایر بانکهای اطلاعاتی نخواهد داشت و یکی است. به این معنا که اگر برنامه شما از ویژگیهای خاص بانکهای اطلاعاتی استفاده نکند (مثلا اگر از رویههای ذخیره شده اس کیوال سرور استفاده نکرده باشد)، فقط با تغییر کانکشن استرینگ و معرفی dialect و driver جدید، به سادگی میتواند به یک بانک اطلاعاتی دیگر سوئیچ کند؛ بدون اینکه حتی بخواهید یک سطر از کدهای اصلی برنامه خود را تغییر دهید.
تنها نکته جدید آن این متد است:
private Configuration getConfig()
{
var configure = new Configuration();
configure.SessionFactoryName("BuildIt");
configure.DataBaseIntegration(db =>
{
db.ConnectionProvider<DriverConnectionProvider>();
db.Dialect<MsSqlCe40Dialect>();
db.Driver<SqlServerCeDriver>();
db.KeywordsAutoImport = Hbm2DDLKeyWords.AutoQuote;
db.IsolationLevel = IsolationLevel.ReadCommitted;
db.ConnectionString = ConnectionString;
db.Timeout = 10;
//for testing ...
db.LogFormattedSql = true;
db.LogSqlInConsole = true;
});
return configure;
}
که در آن نحوه تعریف MsSqlCe40Dialect و SqlServerCeDriver مشخص شده است.
نکته حاشیهای!
در این مثال primary key از نوع identity تعریف شده و بدون مشکل کار کرد. همین را اگر با EF تست کنید، این خطا را دریافت میکنید: «Server-generated keys and server-generated values are not supported by SQL Server Compact». بله، EF نمیتواند با primary key از نوع identity حین کار با SQL-CE کار کند. برای رفع آن توصیه شده است که از Guid استفاده کنید!
نکته تکمیلی:
استفاده از Dialect سفارشی در NHibernate
نکته پایانی!
و در پایان باید اشاره کرد که SQL-CE یک بانک اطلاعاتی نوشته شده با دات نت نیست (با CPP نوشته شده است و نصب آن هم نیاز به ران تایم به روز VC را دارد). به این معنا که جهت سیستمهای 64 بیتی و 32 بیتی باید نسخه مناسب آنرا توزیع کنید. یا اینکه Target platform پروژه جاری دات نت خود را بر روی X86 قرار دهید (نه بر روی Any CPU پیش فرض) و در این حالت تنها یک نسخه X86 بانک اطلاعاتی SQL-CE و همچنین برنامه خود را برای تمام سیستمها توزیع کنید.
فرض کنید جدولی دارید با چند ستون محدود که نتیجهی نهایی گزارش آن مثلا 100 صفحه است. جهت صرفه جویی در کاغذ مصرفی شاید بهتر باشد که این جدول را به صورت چند ستونی مثلا 5 ستون در یک صفحه نمایش داد؛ چیزی شبیه به شکل زیر:
روش انجام اینکار به کمک iTextSharp به صورت زیر است:
using System;
using System.IO;
using iTextSharp.text;
using iTextSharp.text.pdf;
using System.Diagnostics;
class Program
{
static void Main(string[] args)
{
using (var pdfDoc = new Document(PageSize.A4))
{
var pdfWriter = PdfWriter.GetInstance(pdfDoc, new FileStream("Test.pdf", FileMode.Create));
pdfDoc.Open();
var table1 = new PdfPTable(1);
table1.WidthPercentage = 100f;
table1.HeaderRows = 2;
table1.FooterRows = 1;
//header row
var headerCell = new PdfPCell(new Phrase("header"));
table1.AddCell(headerCell);
//footer row
var footerCell = new PdfPCell(new Phrase(" "));
table1.AddCell(footerCell);
//adding some rows
for (int i = 0; i < 400; i++)
{
var rowCell = new PdfPCell(new Phrase(i.ToString()));
table1.AddCell(rowCell);
}
// wrapping table1 in multiple columns
ColumnText ct = new ColumnText(pdfWriter.DirectContent);
ct.RunDirection = PdfWriter.RUN_DIRECTION_RTL;
ct.AddElement(table1);
int status = 0;
int count = 0;
int l = 0;
int columnsWidth = 100;
int columnsMargin = 7;
int columnsPerPage = 4;
int r = columnsWidth;
bool isRtl = true;
// render the column as long as it has content
while (ColumnText.HasMoreText(status))
{
if (isRtl)
{
ct.SetSimpleColumn(
pdfDoc.Right - l, pdfDoc.Bottom,
pdfDoc.Right - r, pdfDoc.Top
);
}
else
{
ct.SetSimpleColumn(
pdfDoc.Left + l, pdfDoc.Bottom,
pdfDoc.Left + r, pdfDoc.Top
);
}
var delta = columnsWidth + columnsMargin;
l += delta;
r += delta;
// render as much content as possible
status = ct.Go();
// go to a new page if you've reached the last column
if (++count > columnsPerPage)
{
count = 0;
l = 0;
r = columnsWidth;
pdfDoc.NewPage();
}
}
}
//open the final file with adobe reader for instance.
Process.Start("Test.pdf");
}
}
توضیحات:
تا قسمت تعریف جدول و اضافه کردن سطرها و ستونهای مورد نظر، همان بحث «تکرار خودکار سرستونهای یک جدول در صفحات مختلف، توسط iTextSharp» میباشد.
اصل مطلب از قسمت ColumnText شروع میشود. با استفاده از شیء ColumnText میتوان محتوای خاصی را در طی چند ستون در صفحه نمایش داد. عرض این ستونها هم توسط متد SetSimpleColumn مشخص میشود و همچنین محل دقیق قرارگیری آنها در صفحه. در اینجا دو حالت راست به چپ و چپ به راست در نظر گرفته شده است.
اگر حالت راست به چپ را در نظر بگیریم، محل قرارگیری اولین ستون از سمت راست صفحه (pdfDoc.Right) باید تعیین شود. سپس هربار به اندازهی عرضی که مد نظر است باید محل شروع ستون را مشخص کرد (pdfDoc.Right - l). هر زمانیکه ct.Go فراخوانی میشود، تاجایی که میسر باشد، اطلاعات جدول 1 در یک ستون درج میشود. سپس بررسی میشود که تا این لحظه چند ستون در صفحه نمایش داده شده است. اگر تعداد مورد نظر ما (columnsPerPage) تامین شده باشد، کار را در صفحهی بعد ادامه خواهیم داد (pdfDoc.NewPage)، در غیراینصورت مجددا مکان یک ستون دیگر در همان صفحه تعیین شده و کار افزودن اطلاعات به آن آغاز خواهد شد و این حلقه تا جایی که تمام محتوای جدول 1 را درج کند، ادامه خواهد یافت.
در فریمورک NET. ابزارهای مختلفی برای کار با دادههای XML در نظر گرفته شدهاست که بعد از نسخه 3.5 آن، انتخاب اول LINQ to XML می باشد. در این مطلب قصد داریم API ای را برای خواندن اطلاعات فایلهای XML با استفاده از LINQ to XML و انقیاد پویا در سیشارپ (Dynamic Binding) تهیه کنیم.
راه حل اول: استفاده از ExpandoObject
public static class ExpandoXml { public static dynamic AsExpando(this XDocument document) { return CreateExpando(document.Root); } private static dynamic CreateExpando(XElement element) { var result = new ExpandoObject() as IDictionary<string, object>; if (element.Elements().Any(e => e.HasElements)) { var list = new List<ExpandoObject>(); result.Add(element.Name.ToString(), list); foreach (var childElement in element.Elements()) { list.Add(CreateExpando(childElement)); } } else { foreach (var leafElement in element.Elements()) { result.Add(leafElement.Name.ToString(), leafElement.Value); } } return result; } }
در تکه کد بالا از طریق متد CreateExpando به صورت بازگشتی ابتدا بررسی میشود که آیا عنصر جاری دارای عناصری میباشد و همچنین آیا آنها دارای فرزند میباشند یا خیر؛ در صورت برقراری شرط، نتیجهی اجرای متد CreateExpando بر روی تک تک عناصر فرزند را درون لیستی از ExpandoObject قرار داده و سپس آن لیست نیز به عنوان Value عنصر جاری در نظر گرفته میشود. در صورت عدم برقراری شرط مذکور، مقادیر مربوط به عناصر فرزند را در قالب یک ExpandoObject به عنوان خروجی بازگشت خواهد داد.
راه حل دوم: استفاده از DynamicObject
public class DynamicXml : DynamicObject, IEnumerable { private readonly dynamic _xml; public DynamicXml(string fileName) { _xml = XDocument.Load(fileName); } public DynamicXml(dynamic xml) { _xml = xml; } public IEnumerator GetEnumerator() { foreach (var item in _xml.Elements()) { yield return new DynamicXml(item); } } public override bool TryGetMember(GetMemberBinder binder, out object result) { var xml = _xml.Element(binder.Name); if (xml != null) { result = new DynamicXml(xml); return true; } var attribute = _xml.Attribute(binder.Name); if (attribute != null) { result = new DynamicXml(attribute); return true; } result = null; return false; } public static implicit operator string(DynamicXml xml) { return xml._xml.Value; } }
کلاس DynamicXml از طریق سازنده اول، نام فایل را دریافت کرده و از طریق LINQ to XML با استفاده از متد Load کلاس XDocument، فایل مورد نظر بارگذاری شده و درون فیلدی به نام xml_ از نوع dynamic نگه داشته میشود. کار بعدی، بازنویسی متد TryGetMember میباشد. در بدنه بازنویسی شده این متد ابتدا بررسی میشود که آیا با نام خصوصت درخواست شده عنصری در داده XML وجود دارد یا خیر؛ در صورت موجود بودن، پارامتر result با یک وهله جدید از DynamicXml مقدار دهی میشود که عنصر یافت شده از طریق سازنده دوم، به عنوان داده xml برای مقدار دهی فیلد xml_ به عنوان آرگومان ارسال میشود. در صورت عدم وجود عنصر مذکور، بدنبال خصوصیتی با آن نام بوده و در صورت یافت شدن، باز به عنوان یک وهله DynamicXml برای مقدار دهی result استفاده میشود.
در ادامه برای نسبت دادن یک وهله از DynamicXml به یک متغیر string و دستیابی به مقدار یک عنصر که از طریق خصوصیت، درخواست میشود نیاز است تا اپراتور ضمنی string را نیز برای کلاس بالا نظر بگیریم. همچنین برای ایجاد امکان پیمایش برروی عناصر فرزند از طریق foreach، لازم است واسط IEnumerable را نیز پیاده سازی کرده باشیم.
طریقه استفاده
class Program { static void Main(string[] args) { var doc1 = XDocument.Load("Employees.xml"); foreach (var element in doc1.Element("Employees").Elements("Employee")) { Console.WriteLine(element.Element("FirstName").Value); } dynamic doc2 = XDocument.Load("Employees.xml").AsExpando(); foreach (var employee in doc2.Employees) { Console.WriteLine(employee.FirstName); } dynamic doc3 = new DynamicXml("Employees.xml"); foreach (var employee in doc3.Employees) { Console.WriteLine(employee.FirstName); Console.WriteLine(employee.Id); } } }
<?xml version="1.0" encoding="utf-8" ?> <Employees> <Employee Id="1"> <FirstName> Employee1 </FirstName> </Employee> <Employee Id="2"> <FirstName> Employee2 </FirstName> </Employee> <Employee Id="3"> <FirstName> Employee3 </FirstName> </Employee> <Employee Id="4"> <FirstName> Employee4 </FirstName> </Employee> </Employees>
<input type="file" name="Image1" id="Image1" multiple />
[HttpPost] public ActionResult UploadFiles(HttpPostedFileBase[] image1, int id) { var isAjax = this.Request.IsAjaxRequest(); Thread.Sleep(3000); return Json(new { FileName = "/Uploads/filename.ext" }, "text/html", JsonRequestBehavior.AllowGet); }
بررسی ویجت Kendo UI File Upload
public ActionResult EditSave(IEnumerable<HttpPostedFileBase> files, int referid) { // OASEntities db = new OASEntities(); // The Name of the Upload component is "files" if (files != null) { int i =(int)db.letterdatas.Where(x => x.referletid == referid).Max(p => p.seq); foreach (var file in files) { bool failtestsize = false; if (file.ContentLength > 5096000) failtestsize = true; if (failtestsize) return Content(new Exception("خطا : حجم فایل ارسالی بیش از حد مجاز میباشد").Message); // System.Threading.Thread.Sleep(2000); var xi = db.letterdatas.Where(x => x.referletid == referid).Count(); if (xi > 4) return Content(new Exception("خطا : تعداد فایلهای ارسالی بیش از حد مجاز میباشد").Message); i++; var fileName = Path.GetFileName(file.FileName); byte[] filedata = new byte[file.ContentLength]; Stream st = file.InputStream; st.Read(filedata, 0, file.ContentLength); var letterdata = new letterdata { data = filedata, extention = Path.GetExtension(file.FileName), filename = fileName, seq = i, referletid = referid, templetguid = null, fileid = Guid.NewGuid(), userid = db.users.Where(x => x.username == User.Identity.Name).Select(x => x.userid).FirstOrDefault() }; db.letterdatas.Add(letterdata); db.SaveChanges(); } } return Content(""); }
int i =(int)db.letterdatas.Where(x => x.referletid == referid).Max(p => p.seq); var xi = db.letterdatas.Where(x => x.referletid == referid).Count();
@(Html.Kendo().Upload() .Name("files") .ShowFileList(true) .Events(x => x.Select("onxselect").Upload("onxupload").Error("o nxerror")) // .Multiple(false) .HtmlAttributes( new { accept = ".pdf" }) .Messages(x => x.Select("انتخاب فایلهای نامه")) .Messages(x => x.Remove("حذف فایل")) .Messages(x => x.Cancel("لغو فایل")) .Messages(x => x.Retry("دوباره")) .Messages(x => x.UploadSelectedFiles("در حال ارسال فایلها ...")) .Messages(x => x.HeaderStatusUploaded("کلیه فایلها ارسال شد")) .Messages(x => x.DropFilesHere("فایلها را به اینجا بکشید")) .Async(a => a .Save("EditSave", "Lettersdata", new { referid = @ViewBag.referid }) .Remove("EditRemove", "Lettersdata", new { referid = @ViewBag.referid }) .AutoUpload(true) // .Batch(true) ) .Files(files => { foreach (var f in @ViewBag.files) { files.Add().Name(f.filename); } } ) )
(function ($, undefined) { $.fn.extend({ 'rtlColResizable': function (options) { var defaults = { //Default values for the plugin's options here }; options = $.extend(defaults, options); var isMouseButtonPressed; var $resizingElement = undefined; var resizingElementStartWidth; var mouseCursorStartX; var isCursorInResizingPosition; var addResizingCursorStyle = function ($element) { $element.css({ 'cursor': 'col-resize', 'user-select': 'none', '-o-user-select': 'none', '-ms-user-select': 'none', '-moz-user-select': 'none', '-khtml-user-select': 'none', '-webkit-user-select': 'none', }); }; var removeResizingCursorStyle = function ($element) { $element.css({ 'cursor': 'default', 'user-select': 'text', '-o-user-select': 'text', '-ms-user-select': 'text', '-moz-user-select': 'text', '-khtml-user-select': 'text', '-webkit-user-select': 'text', }); }; var canResize = function (e) { return (e.offsetX || e.clientX - $(e.target).offset().left) < 10; }; return this.each(function () { var opts = options; var tableColumns = $(this).find('th'); tableColumns.filter(':not(:last-child)').mousedown(function (e) { $resizingElement = $(this); isMouseButtonPressed = true; mouseCursorStartX = e.pageX; resizingElementStartWidth = $resizingElement.width(); }); tableColumns.mousemove(function (e) { if (canResize(e)) { addResizingCursorStyle($(e.target)); isCursorInResizingPosition = true; } else if (!isMouseButtonPressed) { removeResizingCursorStyle($(e.target)); isCursorInResizingPosition = false; } if (isCursorInResizingPosition && isMouseButtonPressed) { $resizingElement.width(resizingElementStartWidth + (mouseCursorStartX - e.pageX)); } }); $(document).mouseup(function () { if (isMouseButtonPressed) { removeResizingCursorStyle($resizingElement); isMouseButtonPressed = false; } }); }); } }); })(jQuery);
<!DOCTYPE html> <html> <head> <title>rtlColResizable Sample</title> </head> <body> <table id="myTable"> <thead> <tr> <th>ستون1</th> <!-- نام ستونها را حتما در این تگ باید تعریف کنید --> <th>ستون2</th> <th>ستون3</th> </tr> </thead> <tr> <td>داده مربوط به ستون 1</td> <td>داده مربوط به ستون 2 </td> <td>داده مربوط به ستون 3</td> </tr> </table> <script type="text/javascript" src="jquery-1.9.1.min.js"></script> <script type="text/javascript" src="jquery.rtlColResizable.js"></script> <script> $('table#myTable').rtlColResizable(); </script> </body> </html>
اما ... IE8 یک چنین درک و قابلیت پردازشی را ندارد. به همین جهت زمانیکه از return File در ASP.NET MVC استفاده شود و مرورگر نیز IE 8 باشد، نام یونیکد خروجی نهایی دریافتی توسط کاربر، یک سری حروف hex بیمفهوم خواهد بود.
نحوه رفع مشکل با IE
مطابق کدهای ذیل نیاز است filename را توسط متد Server.UrlPathEncode بازگشت دهیم؛ تا IE 8 بتواند آنرا تفسیر کرده و درست نمایش دهد:
var fileName = Path.GetFileName(filePath); if (Request.Browser.Browser == "IE") { string attachment = string.Format("attachment; filename=\"{0}\"", Server.UrlPathEncode(fileName)); Response.AddHeader("Content-Disposition", attachment); } return File(filePath, "application/octet-stream", fileName);
البته روش دیگر، بازنویسی FileResult و یا تهیه یک FileResult سفارشی است.
private Document oDoc; public void createdoc1() { var realpath="~/template"; var filePath = Path.Combine(HttpContext.Current.Server.MapPath("~/template"), Lcourseid.Text + ".doc"); var oWordApplication = new Application(); DirectoryInfo dir = new DirectoryInfo(Server.MapPath(realpath)); foreach (FileInfo files in dir.GetFiles()) { files.Delete(); } // To invoke MyMethod with the default argument value, pass // Missing.Value for the optional parameter. object missing = System.Reflection.Missing.Value; //object fileName = ConfigurationManager.AppSettings["DocxPath"];@"C:\DocXExample.docx"; string fileName = @"D:\template1.dot"; //string fileName1 = @"D:\sss.doc"; object newTemplate = false; object docType = 0; object isVisible = true; //System.Reflection.Missing.Value is used here for telling that method to use default parameter values when method execution oDoc = oWordApplication.Documents.Open(fileName, newTemplate, docType, isVisible, ref missing, ref missing, ref missing, ref missing, ref missing, ref missing, ref missing, ref missing, ref missing, ref missing, ref missing, ref missing); // usable in earlier versions of Microsoft Word v2003 v11 // if(Convert.ToInt16(oWordApplication.Version) >=11) { //Sets or returns a Boolean that represents whether a document is being viewed in reading layout view. oDoc.ActiveWindow.View.ReadingLayout = false; } //The active window is the window that currently has focus.If there are no windows open, an exception is thrown. //microsoft.office.tools.word. oDoc.Activate(); if (oDoc.Bookmarks.Exists("Title")) { oDoc.Bookmarks["Title"].Range.Text = "Test Field Entry from webform"; oDoc.Bookmarks["Address"].Range.Text = "Address Field Entry from webform"; } oDoc.SaveAs(filePath, ref missing); oWordApplication.Documents.Close(ref missing, ref missing, ref missing); //oWordApplication.Quit(ref SaveChanges, ref missing, ref missing, ref missing); ProcessRequest(filePath, Lcourseid.Text);