دریافت فایل
خلاصهای از مقدمه کتاب:
Detected database created with a database initializer. Scaffolded migration '201205050805256_InitialCreate'
corresponding to current database schema. To use an automatic migration instead, delete the Migrations
folder and re-run Enable-Migrations specifying the -EnableAutomaticMigrations parameter.
namespace EF_Sample02.Migrations
{
using System;
using System.Data.Entity;
using System.Data.Entity.Migrations;
using System.Linq;
internal sealed class Configuration : DbMigrationsConfiguration<EF_Sample02.Sample2Context>
{
public Configuration()
{
AutomaticMigrationsEnabled = false;
}
protected override void Seed(EF_Sample02.Sample2Context context)
{
// This method will be called after migrating to the latest version.
// You can use the DbSet<T>.AddOrUpdate() helper extension method
// to avoid creating duplicate seed data. E.g.
//
// context.People.AddOrUpdate(
// p => p.FullName,
// new Person { FullName = "Andrew Peters" },
// new Person { FullName = "Brice Lambson" },
// new Person { FullName = "Rowan Miller" }
// );
//
}
}
}
namespace EF_Sample02.Migrations
{
using System.Data.Entity.Migrations;
public partial class InitialCreate : DbMigration
{
public override void Up()
{
CreateTable(
"Users",
c => new
{
Id = c.Int(nullable: false, identity: true),
Name = c.String(),
LastName = c.String(),
Email = c.String(),
Description = c.String(),
Photo = c.Binary(),
RowVersion = c.Binary(nullable: false, fixedLength: true, timestamp: true, storeType: "rowversion"),
Interests_Interest1 = c.String(maxLength: 450),
Interests_Interest2 = c.String(maxLength: 450),
AddDate = c.DateTime(nullable: false),
})
.PrimaryKey(t => t.Id);
CreateTable(
"Projects",
c => new
{
Id = c.Int(nullable: false, identity: true),
Title = c.String(maxLength: 50),
Description = c.String(),
RowVesrion = c.Binary(nullable: false, fixedLength: true, timestamp: true, storeType: "rowversion"),
AddDate = c.DateTime(nullable: false),
AdminUser_Id = c.Int(),
})
.PrimaryKey(t => t.Id)
.ForeignKey("Users", t => t.AdminUser_Id)
.Index(t => t.AdminUser_Id);
}
public override void Down()
{
DropIndex("Projects", new[] { "AdminUser_Id" });
DropForeignKey("Projects", "AdminUser_Id", "Users");
DropTable("Projects");
DropTable("Users");
}
}
}
internal sealed class Configuration : DbMigrationsConfiguration<EF_Sample02.Sample2Context>
{
public Configuration()
{
AutomaticMigrationsEnabled = true;
}
//Database.SetInitializer(new Sample2DbInitializer());
Database.SetInitializer(new MigrateDatabaseToLatestVersion<Sample2Context, Migrations.Configuration>());
<entityFramework>
<contexts>
<context type="EF_Sample02.Sample2Context, EF_Sample02">
<databaseInitializer
type="System.Data.Entity.MigrateDatabaseToLatestVersion`2[[EF_Sample02.Sample2Context, EF_Sample02],
[EF_Sample02.Migrations.Configuration, EF_Sample02]], EntityFramework"
/>
</context>
</contexts>
</entityFramework>
CREATE TABLE [dbo].[Projects](
---...
[SomeProp] [nvarchar](max) NULL,
---...
Automatic migration was not applied because it would result in data loss.
internal sealed class Configuration : DbMigrationsConfiguration<EF_Sample02.Sample2Context>
{
public Configuration()
{
this.AutomaticMigrationsEnabled = true;
this.AutomaticMigrationDataLossAllowed = true;
}
add-migration Initial -IgnoreChanges
update-database
Update-Database -Verbose
update-database -Script
SELECT * INTO [TempMigrationHistory]
FROM [__MigrationHistory]
DROP TABLE [__MigrationHistory]
EXEC sp_rename [TempMigrationHistory], [__MigrationHistory]
using System;
using System.Data.Entity;
using System.Data.Entity.Migrations;
using System.Data.Entity.Migrations.Infrastructure;
using System.IO;
namespace EF_Sample02
{
public class Configuration<T> : DbMigrationsConfiguration<T> where T : DbContext
{
public Configuration()
{
AutomaticMigrationsEnabled = true;
AutomaticMigrationDataLossAllowed = true;
}
}
public class SimpleDbMigrations
{
public static void UpdateDatabaseSchema<T>(string SQLScriptPath = "script.sql") where T : DbContext
{
var configuration = new Configuration<T>();
var dbMigrator = new DbMigrator(configuration);
saveToFile(SQLScriptPath, dbMigrator);
dbMigrator.Update();
}
private static void saveToFile(string SQLScriptPath, DbMigrator dbMigrator)
{
if (string.IsNullOrWhiteSpace(SQLScriptPath)) return;
var scriptor = new MigratorScriptingDecorator(dbMigrator);
var script = scriptor.ScriptUpdate(sourceMigration: null, targetMigration: null);
File.WriteAllText(SQLScriptPath, script);
Console.WriteLine(script);
}
}
}
SimpleDbMigrations.UpdateDatabaseSchema<Sample2Context>();
PM> get-package -remote -filter wpf
PM> get-package -remote -filter silverlight
D:\Test>nuget list nhi
D:\Test>nuget install NHibernate
D:\Test>NuGet.exe u
Tools | Options, then Environment | Extension Manager and click "Automatically check for updates to installed extensions."
این مورد، روش پیشنهادی در Angular Seed است و بدین صورت است که تعاریف ماژولها در فایل app.js انجام میگیرد. تعاریف و پیاده سازی تمام کنترلرها در فایل controller.js است. و همچنین دایرکتیوها و فیلترها و سرویسها هر کدام در فایلها جداگانه تعریف و پیاده سازی میشوند. این روش راه حلی سریع برای پروژههای کوچک با تعداد developerهای کم است. برای مثال زمانی که یک developer در حال ویرایش فایل controller.js است، از آن جا که فایل مورد نظر checkout خواهد شد در نتیجه سایر developerها امکان تغییر در فایل مورد نظر را نخواهند داشت. سورس فایلها به مرور زیاد خواهد شد و در نتیجه debug آن سخت میشود.
روش دوم
در این حالت تعاریف کنترلر ها، مدلها و سرویسها هرکدام در یک دایرکتوری مجزا قرار خواهد گرفت. برای هر view یک کنترلر و بنا بر نیاز مدل تعریف میکنیم. ساختار آن به صورت زیر میشود:
دایرکتیوها و فیلترها عموما در یک فایل قرار داده خواهند شد تا بنابر نیاز در جای مناسب رفرنس داده شوند. این روش ساختار مناسبتری نسبه به روش قبلی دارد اما دارای معایبی هم چون موارد زیر است:
همان طور که ملاحظه میکنید سرویس ها، کنترلرها و حتی مدلهای مربوط به هر بخش در یک مسیر جداگانه قرار میگیرند. علاوه بر آن فایل هایی که قابلیت اشتراکی دارند در مسیری به نام common وجود دارند تا بتوان در جای مناسب برای استفاده از آنها رفرنس داده شود. حتی اگر در پروژه خود فقط یک ماژول دارید باز سعی کنید از این روش برای مدیریت فایلهای خود استفاده نمایید. اگر با ngStart آشنایی داشته باشید به احتمال زیاد با این روش بیگانه نیستید.
به طور کل ، سه مورد از موارد فوق استفاده بیشتری از بقیه دارند : Full Control ، Contribute و Read .
(برای مثال Design سطحی بین Full Control و Contribute است )
در سطح Contribute ، کاربر میتواند در حد انجام عملیات CRUD روی یک لیست یا کتابخانه موجود دسترسی داشته باشد (امکان تعریف کتابخانه یا لیست جدیدی را ندارد)
در سطح Full Control ، کاربر امکان انجام هر گونه عملیاتی را دارد .
همانطور که مشاهده میکنید ، Unique Permission بودن سایت در بالای سایت نمایش داده شده و دکمه Inherite Permission فعال شده است .
در زیر مجموعه آن یک سایت با عنوان meeting Workspace ایجاد میکنیم که Security Group آن از IT ارث بری کرده است :
و در این قسمت ارث بری سایت از والد نمایش داده شده و دکمه Stop Inheriting Permission فعال شده است .
همچنین در صورتی که تمایل به ایحاد یک گروه جدید داشته باشید میتوانید از طریق ریبون بالای صفحه روی Create Group کلیک کرده و گروه خود را ایجاد نمایید