علاوه بر اپلیکیشن‌های سمت کاربر بخش سمت سرور هم کدباز باشد و همه اطلاعات هم تا حد امکان قبل از ذخیره سازی رمزگذاری شود. هدف ازین کدباز بودن مشارکت عمومی در توسعه سریع و پایدار پیام رسان است و همچنین بنظر من این مشارکت عمومی میتواند تا حدی امنیت اطلاعات شخصی کاربران و البته حس اعتماد آنها را افزایش دهد.
مطالب مشابه
- اشتراک‌ها
معرفی پروژه lebabاشتراک‌ها
پروژه awesome-persianاشتراک‌ها
نگاهی به Windows 10 Suggestion Boxمطالب
دنیای چابک-قسمت اولمطالب
Cookie - قسمت اولنظرات اشتراک‌ها
GitHub هم ایران را تحریم کردنظرات مطالب
تفاوت‌های پروژه‌های ما و پروژه‌های اونا!نظرات نظرسنجی‌ها
ایجاد یک پیام رسان کدباز بومی با استقبال کاربران ایرانی روبرو میشود؟نظرات نظرسنجی‌ها
ایجاد یک پیام رسان کدباز بومی با استقبال کاربران ایرانی روبرو میشود؟نظرات نظرسنجی‌ها
ایجاد یک پیام رسان کدباز بومی با استقبال کاربران ایرانی روبرو میشود؟
- این رفتار درستی نیست که سمت سرور هم باز باشه!
الان به طور مثال ما به اپ تلگرام با اینکه اپن سورس هست دسترسی داریم ولی نه کاملا چون فرضا بخش apiهای سمت سرور (api server) دست ما نیست و برای امنیت بیشتر تحت نظر خودشونه یا موارد دیگه که بازهم امکان دسترسی رو به ما نمیده مثل رابط‌های apiهای سمت سروردر کل به بهترین شیوه هم رمزگذاری بشه، اینکه سورس سمت سرور منتشر بشه بنده مخالفمسمت سرور رو با تعدادی فرد خبره میشه خیلی عالی مدیریت کرد و نیازی به انتشار عمومی نیست!- من هم بنظرم خیلی کار مرسومی نیست. اما مشکل اینکه این تعداد فرد خبره جمع کردشون توی یک شرکت کار ساده ای نیست. به اضافه اینکه حتی اگه بعد از چند ماه (سال) خروجی خوبی بدهند بیرون مشخص نیست که چقدر با اعتماد کاربران روبرو بشه. اما شاید کدباز بودنش کمی بتونه خاطر کاربران رو جمع بکنه.
- مشکل و دلیل اصلی اکراه کاربران از این نوع برنامه‌ها سورس باز بودن یا نبودن آنها نیست: «گردانندگان پیامرسانهای داخلی را بشناسید»
- بنظر من خیر موفق نخواهد شد:
- بسیاری از کاربران بواسطه سن ، مدرک یا رشته تحصیلی یا سایر علل درکی از کد باز بودن نرم افزار اطلاع دقیقی ندارند و فقط کارایی برای آنها اهم است.
- در حال حاضر اپلیکیشن‌های با کلاس جهانی وجود دارند که نمونه‌های مشابه بومی در بهترین حالت یک کپی بی کیفیت از نرم افزار اصلی محسوب میشوند.
- بخش بزرگی از بی اعتمادی کاربران ناشی از قوانین حاکم بر این اپلیکیشن‌های بومی است ، کافی است نگاه دقیق‌تری به این قوانین و شرایط استفاده از آنها بیندازیم.
- بسیاری از لایوت‌های اپ‌های داخلی هنوز بصورت ltr است و بنظر میرسد سازندگان آن بیشتر در حال فارسی سازی یک نمونه سورس باز غیر بومی هستند. واضح است طراحی از صفر بسیار زمان بر و پرهزینه خواهد بود.
- دانش ، توان فنی ، تجربه و تخصص کارشناسان داخلی در حال حاضر قطعا بسیار بسیار کمتر از کارشناسان در سطح جهانی است.
- حریم خصوصی و امنیت کاربران در خصوص این اپلیکیشن‌ها تقریبا بی معنیست.
- غلبه بر تجربه‌های ناموفق اپ‌های داخلی قبلی و حتی شاید محصولات داخلی انحصاری قبلی و تغییر تصویر ذهنی کاربران ایرانی دشوار خواهد بود.
- در جواب مورد اول نباید فراموش کنیم که توصیه کارشناسان و متخصصان توی رواج یک پیام رسان یا شبکه اجتماعی بی تاثیر نیست، اتفاقی که در ابتدای کار برای خود تلگرام هم رخ داد و بسیاری از عامه مروم به توصیه افراد متخصص در این زمینه(بخاطر امنیت و کیفیت بالا) به سمت این اپ رفتن.
اما باقی مواردی که مطرح کردید الزاما در مورد پیام رسان‌ها نیست و در موردهمه اپ‌های ایرانی مصداق پیدا میکنند، که البته باید ببینین واقعا هیچ اپ کارامد و در کلاس جهانی در ایران تولید نشده است تا کنون؟!
- بسیاری از کاربران بواسطه سن ، مدرک یا رشته تحصیلی یا سایر علل درکی از کد باز بودن نرم افزار اطلاع دقیقی ندارند و فقط کارایی برای آنها اهم است.
- سوال اینجاست که صرف Open Source بودن اپلیکیشن شما و یا حتی سرور، دلیلی بر حفط حریم شخصی افراد هست؟و آیا Release نهایی همان سورس ارائه شده است؟! و اصلا چند نفر از مردم ایران توان استفاده از این سورس را دارند؟و جالب اینکه تلگرام‌های فارسی با وجود اینکه مشخصا توسط توسعه دهندگان داخلی و مدیران داخلی ارائه شده و در معرض تمام ایراداتی که میتوان به پیامرسانهای داخلی گرفت، هستند به طور نسبتا گسترده استفاده میشوند!
- این استدلال کاملا منطقی است اما شاید بشود سیستم طراحی کرد(مثلا رمزنگاری اطلاعات هر فرد بر اساس یک کلید اختصاصی) که حتی ادمین سیستم هم پیام‌های خصوصی افراد را نتواند واکشی کند.
- خیر به هیچ وجه این اتفاق نمیتونه بیوفته. طرح این سوال، مثل افراد تازه کاری هست که بعد از گرفتن یک ایده سریعا میرن پای لپ تاپ و New Project باز میکنن. در واقع اصلا موضوع سر اوپن سورس بودن و این داستان‌ها نیست.
در تولید چنین نرم افزارهایی باید در درجه اول به بازار و هدف اون نرم افزار در جامعه نگاه کرد و سنجید که آیا مصرف کننده داره یا خیر!
در فضای فعلی این امر به هیچ وجه امکان پذیر نیست و مردم ترجیح میدن اطلاعاتشون در دست کشورهای دیگه باشه تا کشور خودشون و علتش هم گویاست و نیازی به تشریح نداره (وارد بحث سیاست نمیشم اینجا مکانش نیست) .
حتی در صورت تولید و انتشار کدهای نرم افزار، باز هم دلیل بر ایجاد حس امنیت برای کاربران نمیشه چون ملت نمیتونن کدهای سرور رو نگاه کنن و ببینن آیا واقعا همون کدها آپلود شده یا خیر!
برای درک بیشتر این موضوع رجوع کنید به اون داستان کارخانه تولید ایران خودرو که خودرویی که برای تست باید تحویل به سازمان تست و ایمنی میداد، یک نسخه سفارشی بود و نمره دریافت میکرد.
در واقع به طور خلاصه، برای تولید و فعالیت چیزهایی در سطح کشوری یا بین المللی (کارخانه، نرم افزار و ...)، نیاز به محیط سالم هست نه کدهای اوپن سورس.
