در حال حاضر انشعاب رسمی features پروژهی Roslyn دارای این افزونهها است که به احتمال زیاد به C# 7 اضافه خواهند شد:
features/Annotated Types features/Nullable Reference Types features/constVar features/local-functions features/multi-Var features/openGenericNameInNameof features/patterns features/privateprotected features/ref-returns features/tuples
EF Code First #5
namespace Dal.Ef.Migrations { using System; using System.Data.Entity.Migrations; public partial class AddActiveColumnToClassesTable : DbMigration { public override void Up() { CreateTable( "dbo.ReportParameters", c => new { Id = c.Int(nullable: false, identity: true), CenterCode = c.String(maxLength: 10), CenterTitle = c.String(maxLength: 100), TermCode = c.String(maxLength: 10), TermTitle = c.String(maxLength: 100), MasulBarnamerizi = c.String(maxLength: 100), ModirAmuzesh = c.String(maxLength: 100), Term_Id = c.Int(nullable: false), Center_Id = c.Int(nullable: false), }) .PrimaryKey(t => t.Id) .ForeignKey("dbo.Terms", t => t.Term_Id, cascadeDelete: true) .ForeignKey("dbo.Centers", t => t.Center_Id, cascadeDelete: true) .Index(t => t.Term_Id) .Index(t => t.Center_Id); AddColumn("dbo.Classes", "IsActive", c => c.Boolean(nullable: false)); } public override void Down() { DropIndex("dbo.ReportParameters", new[] { "Center_Id" }); DropIndex("dbo.ReportParameters", new[] { "Term_Id" }); DropForeignKey("dbo.ReportParameters", "Center_Id", "dbo.Centers"); DropForeignKey("dbo.ReportParameters", "Term_Id", "dbo.Terms"); DropColumn("dbo.Classes", "IsActive"); DropTable("dbo.ReportParameters"); } } }
ASP.NET MVC #11
ModelBinders.Binders.Add(typeof(DateTime?), new PersianDateModelBinder());
ویژگیهای C# 8.0
public class TestController { private readonly ILogger<TestController> _logger; public TestController(ILogger<TestController> logger) { _logger = logger; } [HttpGet("/")] public string Get() { _logger.LogInformation("hello world"); return "Hello world!"; } }
اگر یک چنین برنامهای را به دات نت 6 ارتقاء دهید، با پیام اخطار زیر مواجه خواهید شد:
CA1848: For improved performance, use the LoggerMessage delegates instead of calling LogInformation
استفادهی گسترده از source generators در دات نت 6
source generators، امکان مداخله در عملیات کامپایل برنامه را میسر کرده و امکان تولید کدهای پویایی را در زمان کامپایل، فراهم میکنند. هرچند این قابلیت به همراه دات نت 5 ارائه شدند، اما تا زمان دات نت 6 استفادهی گستردهای از آن در خود دات نت صورت نگرفت. موارد زیر، تغییراتی است که بر اساس source generators در دات نت 6 رخ دادهاند:
- source generators مخصوص ILogger (موضوع این بحث؛ یعنی LoggerMessage source generator)
- source generators مخصوص System.Text.Json تا سربار تبدیل به JSON و یا برعکس کمتر شود.
- بازنویسی مجدد پروسهی کامپایل Blazor/Razor بر اساس source generators، بجای روش دو مرحلهای قبلی که امکان Hot Reload را فراهم کردهاست.
نوشتن یک source generator هرچند ساده نیست، اما چون نیاز به reflection را به حداقل میرساند، میتواند تغییرات کارآیی بسیار مثبتی را به همراه داشته باشد.
توصیه به استفاده از LoggerMessage.Define در دات نت 6
ILogger به همراه قابلیتهایی مانند structural logging نیز هست که امکان فرمت بهتر پیامهای ثبت شده را میسر میکند تا توسط برنامههای جانبی که قرار است این لاگها را پردازش کنند، به سادگی قابل خواندن باشند. برای مثال رکورد زیر را در نظر بگیرید:
public record Person (int Id, string Name);
var person = new Person(123, "Test");
_logger.LogInformation("hello to {Person}", person);
info: TestController[0] hello world to Person { Id = 123, Name = Test }
اگر در اینجا مانند مثال زیر از string interpolation استفاده شود:
_logger.LogInformation($"hello world to {person}"); // Using interpolation instead of structured logging
- ویژگی «لاگهای ساختار یافته» را از دست میدهیم و دیگر توسط نرم افزارهای ثالث لاگ خوان، به سادگی پردازش نخواهند شد.
- ویژگی «قالب ثابت» پیام را نیز از دست خواهیم داد که باز هم یافتن پیامهای مشابه را در بین انبوهی از لاگهای رسیده مشکل میکند.
- کار serialization شیء ارسالی به آن، پیش از عملیات ثبت وقایع رخ میدهد. اما ممکن است سطح لاگ سیستم در این حد نباشد و اصلا این پیام لاگ نشود. در این حالت یک کار اضافی صورت گرفته و بر روی کارآیی برنامه تاثیر منفی خواهد گذاشت.
برای جلوگیری از serialization و همچنین تخصیص حافظهی اضافی و مشکلات عدم ساختار یافته بودن لاگها، توصیه شدهاست که ابتدا سطح لاگ مدنظر بررسی شود و همچنین از string interpolation استفاده نشود:
if (_logger.IsEnabled(LogLevel.Information)) { _logger.LogInformation("hello world to {Person}", person); }
مشکل دیگر لاگهای ساختار یافته، امکان فراموش کردن یکی از پارامترها است که با یک خطای زمان اجرا گوشزد خواهد شد؛ مانند مثال زیر:
_logger.LogInformation("hello world to {Person} because {Reason}", person);
private static readonly Action<ILogger, Person, Exception?> _logHelloWorld = LoggerMessage.Define<Person>( logLevel: LogLevel.Information, eventId: 0, formatString: "hello world to {Person}");
اکنون روش فراخوانی این Action با کارآیی بالا به صورت زیر است:
[HttpGet("/")] public string Get() { var person = new Person(123, "Test"); _logHelloWorld(_logger, person, null); return "Hello world!"; }
معرفی [LoggerMessage] source generator در دات نت 6
هرچند LoggerMessage.Define، مزایای قابل توجهی مانند کش شدن قالب لاگ، عدم نیاز به بررسی ضرورت لاگ شدن پیام و ارسال تعداد پارامترهای صحیح را به همراه دارد، اما ... کار کردن با آن مشکل است و برای کار با آن باید کدهای زیادی را نوشت. به همین جهت با استفاده از قابلیت source generators، امکان تولید خودکار این نوع کدها در زمان کامپایل برنامه پیشبینی شدهاست:
public partial class TestController { [LoggerMessage(0, LogLevel.Information, "hello world to {Person}")] partial void LogHelloWorld(Person person); }
ویژگی partial method، امکان تعریف یک متد را در یک فایل و سپس ارائهی پیاده سازی آنرا در فایلی دیگر میسر میکند که البته در اینجا آن فایل دیگر، توسط source generator تولید میشود.
باید دقت داشت که در اینجا TestController را نیز باید به صورت partial تعریف کرد تا آن نیز قابلیت بسط در چند فایل را پیدا کند. همچنین متد فوق را به صورت static partial void نیز میتوان نوشت.
یکی از مزایای کار با source generator که خودش در اصل یک آنالایزر هم هست، بررسی تعداد پارامترهای ارسالی و تعریف شدهاست:
[LoggerMessage(0, LogLevel.Information, "hello world to {Person} with a {Reason}")] partial void LogHelloWorld(Person person);
در این روش، امکان ذکر پارامتر اختیاری LogLevel هم وجود دارد؛ اگر نیاز است مقدار آن به صورت پویا تغییر کند:
[LoggerMessage(Message = "hello world to {Person}")] partial void LogHelloWorld(LogLevel logLevel, Person person);
public static class MyAttributes { [Obsolete] public static void MyMethod1() { } public static void MyMetho2() { } }
حال در این بین این سؤال پیش میآید که چگونه ما هم میتوانیم متادیتاهایی را با سلیقهی خود ایجاد کنیم.
برای تهیهی یک متادیتا از کلاس system.attribute استفاده میکنیم:
public class MyMaxLength:Attribute { }
[MyMaxLength] public class GetCustomProperties { //... }
public class MyMaxLength:Attribute { private int max; public string ErrorText = ""; public MyMaxLength(int max) { this.max = max; ErrorText = string.Format("max Length is {0} chars", max); } }
[MyMaxLength(30)] public class GetCustomProperties { //... } //or [MyMaxLength(30,ErrorText = "شما اجازه ندارید بیش از 30 کاراکتر وارد نمایید")] public class GetCustomProperties { //... }
اجباری کردن Type
هر متادیتا میتواند مختص یک نوع Type باشد که این نوع میتواند یک کلاس، متد، پراپرتی یا ساختار و ... باشد. نحوهی محدود سازی آن توسط یک متادیتا مشخص میشود:
[System.AttributeUsage(System.AttributeTargets.Class | System.AttributeTargets.Struct)] public class MyMaxLength:Attribute { private int max; public string ErrorText = ""; public MyMaxLength(int max) { this.max = max; ErrorText = string.Format("max Length is {0} chars", max); } }
[AttributeUsage(AttributeTargets.Property)]
public class User { [MyMaxLength(30, ErrorText = "شما اجازه ندارید بیش از 30 کاراکتر وارد نمایید")] public string Name { get; set; } }
[AttributeUsage(AttributeTargets.Property,AllowMultiple = true)] public class MyMaxLength:Attribute { //.... }
[MyMaxLength(40, ErrorText = "شما اجازه ندارید بیش از 40 کاراکتر وارد نمایید")] [MyMaxLength(50, ErrorText = "شما اجازه ندارید بیش از 50 کاراکتر وارد نمایید")] [MyMaxLength(30, ErrorText = "شما اجازه ندارید بیش از 30 کاراکتر وارد نمایید")] public string Name { get; set; }
آخرین ویژگی که این متادیتا در دسترس ما قرار میدهد، استفاده از خصوصیت ارث بری است که به طور پیش فرض با True مقداردهی شده است. موقعی که شما یک متادیتا را به ویژگی ارث بری مزین کنید، در صورتی که آن کلاس که برایش متادیتا تعریف میکنید به عنوان والد مورد استفاده قرار بگیرد، فرزند آن هم به طور خودکار این متادیتا برایش منظور میگردد. به مثالهای زیر دقت کنید:
دو عدد متادیتا تعریف شده که یکی از آنها ارث بری در آن فعال شده و دیگری خیر.
public class MyAttribute : Attribute { //... } [AttributeUsage(AttributeTargets.Method, Inherited = false)] public class YourAttribute : Attribute { //... }
هر دو متادیتا بر سر یک متد در یک کلاسی که بعدا از آن ارث بری میشود تعریف شده اند.
public class MyClass { [MyAttribute] [YourAttribute] public virtual void MyMethod() { //... } }
public class YourClass : MyClass { public override void MyMethod() { //... } }
Type type = typeof (User); foreach (PropertyInfo property in type.GetProperties()) { foreach (Attribute attribute in property.GetCustomAttributes(true)) { MyMaxLength max = attribute as MyMaxLength; if (max != null) { string Max = max.ErrorText; //انجام عملیات } } }
[MyMaxLength(30, typeof(User))]
WebStorage
- مکانیزم ذخیره سازی:
- چند نسخه از مرورگر
- محدودیت حجمی
- session storage
- local storage
- SessionStorage
- LocalStorage
با اینکه توصیه نامه W3C از پایان کار پیاده سازی این قابلیت خبر میدهد ولی در حال حاضر که این مقاله تدوین شده است هنوز نهایی اعلام نشده است. برای پشتیبانی مرورگرهای قدیمی از webstorage میتوان از فایل جاوااسکریپتی Store.js کمک گرفت.
مفاهیم امنیتی و محافظت از داده ها
محدودیتهای حمایتی و حفاظتی webstorage دقیقا همانند کوکی هاست. به این معنی که وب سایتهای دیگر توانایی اتصال به webstorage سایت دیگری را ندارند. البته این مورد ممکن است برای وب سایت هایی که بر ساب دومین تکیه کردهاند ایجاد مشکل کند. برای حل این مسائل میتوانید از کتابخانههای سورس بازی چون Cross Storage که توسط Zendesk ارائه شده است، استفاده کرد.
همانند هر مکانیزم ذخیره سازی سمت کلاینت، مواردی توصیه میگردد که رعایت آنها از لحاظ امنیتی پر اهمیت است. به عنوان نمونه ذخیرهی اطلاعات شخصی و موارد حساس توصیه نمیگردد؛ چرا که احتمال دسترسی آسان نفوذگران به دادههای محلی و خواندن آنها وجود دارد.
Data Integrity یا یکپارچگی دادهها نیز در نظر گرفته شده است. باید حفاظتی در برابر عدم موفقیت ذخیره سازی دادهها نیز وجود داشته باشد. این عدم موفقیتها میتواند به دلایل زیر رخ دهد:
- اگر کاربر قابلیت webstorage را غیرفعال کرده باشد.
- اگر فضایی برای کاربر باقی نمانده باشد.
- با محدودیت حجمی webstorage مواجه شده است.
- با مواجه شدن با خطاها یک استثنا صادر میشود که میتوانید آن را دریافت و کنترلی را روی برنامه تحت وب داشته باشید. یک نمونه استثنا QuotaExceededError
IndexedDB
یکی از فرایندهای ذخیره سازی دادهها که همان مزایای webstorage را ارائه میدهد indexed Database API است. این قابلیت از HTML 5 اضافه شده است و قسمتی از مشخصات webstorage شناخته نمیشود. برای همین مستنداتی در حوزهی webstorage برای آن پیدا نخواهید کرد ولی قابلیتهایی فراتر از webstorage دارد.
این قابلیت پیچیدگی بیشتری را نسبت به خود webstorage ایجاد میکند، ولی فرصتهای بسیاری را برای ذخیره سازی دادههایی با معماریهای پیچیدهتر و رابطهها را میدهد. با استفاده از IndexedDB دادهها به شکل دیتابیسهای سمت سرور RDMS ذخیره میشوند و این قابلیت را دارید که به سمت آن کوئری هایی مشابه بانکهای اطلاعاتی سمت سرور را ارسال کنید.
در قسمت آتی نحوه کدنویسی آن را فرا خواهیم گرفت.