مطالب
هدایت خودکار آدرس‌های یافت نشد در یک سایت ASP.NET MVC به جستجوی سایت
هر از چندگاهی یک چنین آدرس‌های یافت نشدی را در لاگ‌های سایت مشاهده می‌کنم:
https://www.dntips.ir/jquery
https://www.dntips.ir/mvc
https://www.dntips.ir/برنامه
روش متداول مدیریت این نوع آدرس‌ها، هدایت خودکار به صفحه‌ی 404 است. اما شاید بهتر باشد بجای اینکار، کاربران به صورت خودکار به صفحه‌ی جستجوی سایت هدایت شوند. در ادامه مراحل اینکار را بررسی خواهیم کرد.

الف) ساختار کنترلر جستجوی سایت
فرض کنید جستجوی سایت در کنترلری به نام Search و توسط اکشن متد پیش فرضی با فرمت زیر مدیریت می‌شود:
   [ValidateInput(false)] //برنامه نویس‌ها نیاز دارند تگ‌ها را جستجو کنند
  public virtual ActionResult Index(string term)
  {

ب) مدیریت کنترلرهای یافت نشد
اگر از یک IoC Container در برنامه‌ی ASP.NET MVC خود مانند StructureMap استفاده می‌کنید، نوشتن کد متداول زیر کافی نیست:
public class StructureMapControllerFactory : DefaultControllerFactory
    {
        protected override IController GetControllerInstance(RequestContext requestContext, Type controllerType)
        {
            return ObjectFactory.GetInstance(controllerType) as Controller;
        }
    }
از این جهت که اگر کاربر آدرس https://www.dntips.ir/test را وارد کند، controllerType درخواستی نال خواهد بود؛ چون جزو کنترلرهای سایت نیست. به همین جهت نیاز است موارد نال را هم مدیریت کرد:
public class StructureMapControllerFactory : DefaultControllerFactory
    {
        protected override IController GetControllerInstance(RequestContext requestContext, Type controllerType)
        {
            if (controllerType == null)
            {
                var url = requestContext.HttpContext.Request.RawUrl;
                //string.Format("Page not found: {0}", url).LogException();

                requestContext.RouteData.Values["controller"] = MVC.Search.Name;
                requestContext.RouteData.Values["action"] = MVC.Search.ActionNames.Index;
                requestContext.RouteData.Values["term"] = url.GetPostSlug().Replace("-", " ");
                return ObjectFactory.GetInstance(typeof(SearchController)) as Controller;
            }
            return ObjectFactory.GetInstance(controllerType) as Controller;
        }
    }
کاری که در اینجا انجام شده، هدایت خودکار کلیه کنترلرهای یافت نشد برنامه، به کنترلر Search است. اما در این بین نیاز است سه مورد را نیز اصلاح کرد. در RouteData.Values جاری، نام کنترلر باید به نام کنترلر Search تغییر کند. زیرا مقدار پیش فرض آن، همان عبارتی است که کاربر وارد کرده. همچنین باید مقدار action را نیز اصلاح کرد، چون اگر آدرس وارد شده برای مثال https://www.dntips.ir/mvc/test بود، مقدار پیش فرض action همان test می‌باشد. بنابراین صرف بازگشت وهله‌ای از SearchController تمام موارد را پوشش نمی‌دهد و نیاز است دقیقا جزئیات سیستم مسیریابی نیز اصلاح شوند. همچنین پارامتر term اکشن متد index را هم در اینجا می‌شود مقدار دهی کرد. برای مثال در اینجا عبارت وارد شده اندکی تمیز شده (مطابق روش متد تولید Slug) و سپس به عنوان مقدار term تنظیم می‌شود.

ج) مدیریت آدرس‌های یافت نشد پسوند دار
تنظیمات فوق کلیه آدرس‌های بدون پسوند را مدیریت می‌کند. اما اگر درخواست رسیده به شکل https://www.dntips.ir/mvc/test/file.aspx بود، خیر. در اینجا حداقل سه مرحله را باید جهت مدیریت و هدایت خودکار آن به صفحه‌ی جستجو انجام داد
- باید فایل‌های پسوند دار را وارد سیستم مسیریابی کرد:
 routes.RouteExistingFiles = true; //نیاز هست دانلود عمومی فایل‌ها تحت کنترل قرار گیرد
- در ادامه نیاز است مسیریابی Catch all اضافه شود:
پس از مسیریابی پیش فرض سایت (نه قبل از آن)، مسیریابی ذیل باید اضافه شود:
routes.MapRoute(
                "CatchAllRoute", // Route name
                "{*url}", // URL with parameters
                new { controller = "Search", action = "Index", term = UrlParameter.Optional, area = "" }, // Parameter defaults                
                new { term = new UrlConstraint() }
            );
مسیریابی پیش فرض، تمام آدرس‌های سازگار با ساختار MVC را می‌تواند مدیریت کند. فقط حالتی از آن عبور می‌کند که پسوند داشته باشد. با قرار دادن این مسیریابی جدید پس از آن، کلیه آدرس‌های مدیریت نشده به کنترلر Search و اکشن متد Index آن هدایت می‌شوند.
مشکل! نیاز است پارامتر term را به صورت پویا مقدار دهی کنیم. برای اینکار می‌توان یک RouteConstraint سفارشی نوشت:
    public class UrlConstraint : IRouteConstraint
    {
        public bool Match(System.Web.HttpContextBase httpContext, 
                          Route route, string parameterName, 
                          RouteValueDictionary values, 
                          RouteDirection routeDirection)
        {
            var url = httpContext.Request.RawUrl;
            //string.Format("Page not found: {0}", url).LogException();

            values["term"] = url.GetPostSlug().Replace("-", " ");
            return true;
        }
    }
UrlConstraint مطابق تنظیم CatchAllRoute فقط زمانی فراخوانی خواهد شد که برنامه به این مسیریابی خاص برسد (و نه در سایر حالات متداول کار با کنترلر جستجو). در اینجا فرصت خواهیم داشت تا مقدار term را به RouteValueDictionary آن اضافه کنیم.
مطالب
آشنایی با الگوی M-V-VM‌ - قسمت سوم

در این قسمت، WPF MVVM Toolkit مایکروسافت به صورت کامل بررسی شده است (دریافت، نصب، ارائه یک مثال به همراه توضیحات و ایجاد آزمون‌های واحد).

فهرست مطالب:
فصل 3- آشنایی با WPF MVVM Toolkit
  • مقدمه
  • نصب WPF Model-View-ViewModel Toolkit
  • معرفی برنامه‌ی فصل
  • داده‌های برنامه
  • مدل برنامه
  • ViewModel برنامه
  • View برنامه
  • افزودن Command به برنامه
  • ایجاد آزمون‌های واحد

دریافت قسمت سوم
دریافت مثال قسمت سوم

مطالب دوره‌ها
تزریق خودکار وابستگی‌ها در برنامه‌های ASP.NET Web forms
همانطور که در قسمت‌های قبل عنوان شد، دو نوع متداول تزریق وابستگی‌ها وجود دارند:
الف) تزریق وابستگی‌ها در سازنده کلاس
ب) تزریق وابستگی‌ها در خواص عمومی کلاس‌ها یا Setters injection

حالت الف متداول‌ترین است و بیشتر زمانی کاربرد دارد که کار وهله سازی یک کلاس را می‌توان راسا انجام داد. اما در فرم‌ها یا یوزرکنترل‌های ASP.NET Web forms به صورت پیش فرض کار وهله سازی فرم‌ها و یوزرکنترل‌ها توسط موتور ASP.NET انجام می‌شود و در این حالت اگر بخواهیم از تزریق وابستگی‌ها استفاده کنیم، مدام به همان روش معروف Service locator و استفاده از container.Resolve در تمام قسمت‌های برنامه می‌رسیم که آنچنان روش مطلوبی نیست.
اما ... در ASP.NET Web forms می‌توان وهله سازی فرم‌ها را نیز تحت کنترل قرار داد، که برای آن دو روش زیر وجود دارند:
الف) یک کلاس مشتق شده را از کلاس پایه PageHandlerFactory تهیه کنیم. این کلاس را پیاده سازی کرده و نهایتا بجای وهله ساز پیش فرض فرم‌های موتور داخلی ASP.NET، در فایل وب کانفیگ برنامه استفاده کنیم. یک نمونه از پیاده سازی آن‌را در اینجا می‌توانید مشاهده کنید.
مشکلی که این روش دارد سازگاری آن با حالت Full trust است. یعنی برنامه شما در یک هاست Medium trust (اغلب هاست‌های خوب) اجرا نخواهد شد.
ب) روش دوم، استفاده از یک Http Module است برای اعمال Setter injectionها، به صورت خودکار. اکنون که حالت الف را همه جا نمی‌توان بکار برد یا به عبارتی نمی‌توان وهله سازی فرم‌ها را راسا در دست گرفت، حداقل می‌توان خواص عمومی اشیاء صفحه تولید شده را مقدار دهی کرد که در ادامه، این روش را بررسی می‌کنیم.


تهیه ماژول انجام Setters injection به صورت خودکار در برنامه‌های ASP.NET Web forms به کمک StructureMap

پیشنیاز این بحث، مطلب «استفاده از StructureMap به عنوان یک IoC Container» می‌باشد که پیشتر مطالعه کردید (در حد نحوه نصب StructureMap و آشنایی با تنظیمات اولیه آن)
using System.Collections;
using System.Web;
using System.Web.UI;
using StructureMap;

namespace DI05.Core
{
    /// <summary>
    /// تسهیل در کار تزریق خودکار وابستگی‌ها در سطح فرم‌ها و یوزرکنترل‌ها
    /// </summary>
    public class StructureMapModule : IHttpModule
    {
        public void Dispose()
        { }

        public void Init(HttpApplication app)
        {
            app.PreRequestHandlerExecute += (sender, e) =>
            {
                var page = HttpContext.Current.Handler as Page; // The Page handler
                if (page == null)
                    return;

                WireUpThePage(page);
                WireUpAllUserControls(page);
            };
        }

        private static void WireUpAllUserControls(Page page)
        {
            // در اینجا هم کار سیم کشی یوزر کنترل‌ها انجام می‌شود
            page.InitComplete += (initSender, evt) =>
            {
                var thisPage = (Page)initSender;
                foreach (Control ctrl in getControlTree(thisPage))
                {
                    // فقط یوزر کنترل‌ها بررسی شدند
                    // اگر نیاز است سایر کنترل‌های قرار گرفته روی فرم هم بررسی شوند شرط را حذف کنید
                    if (ctrl is UserControl)
                    {
                        ObjectFactory.BuildUp(ctrl);
                    }
                }
            };
        }

        private static void WireUpThePage(Page page)
        {
            ObjectFactory.BuildUp(page); // برقراری خودکار سیم کشی‌ها در سطح صفحات
        }

        private static IEnumerable getControlTree(Control root)
        {
            foreach (Control child in root.Controls)
            {
                yield return child;
                foreach (Control ctrl in getControlTree(child))
                {
                    yield return ctrl;
                }
            }
        }
    }
}
در این ماژول، کار با HttpContext.Current.Handler شروع می‌شود که دقیقا معادل با وهله‌ای از یک صفحه یا فرم می‌باشد. اکنون که این وهله را داریم، فقط کافی است متد ObjectFactory.BuildUp مربوط به StructureMap را روی آن فراخوانی کنیم تا کار Setter injection را انجام دهد. مرحله بعد یافتن یوزر کنترل‌های احتمالی قرار گرفته بر روی صفحه و همچنین فراخوانی متد ObjectFactory.BuildUp، بر روی آن‌ها می‌باشد.
پس از تهیه ماژول فوق، باید آن‌را در فایل وب کانفیگ برنامه معرفی کرد:
<?xml version="1.0"?>
<configuration>
  <system.web>
    <compilation debug="true" targetFramework="4.0" />

    <httpModules>
      <add name="StructureMapModule" type="DI05.Core.StructureMapModule"/>
    </httpModules>
  </system.web>

  <system.webServer>    
    <modules runAllManagedModulesForAllRequests="true">
      <add name="StructureMapModule" type="DI05.Core.StructureMapModule"/>
    </modules>
    <validation validateIntegratedModeConfiguration="false" />
  </system.webServer>
</configuration>

مثالی از نحوه استفاده از StructureMapModule تهیه شده

فرض کنید لایه سرویس برنامه دارای اینترفیس‌ها و کلاس‌های زیر است:
namespace DI05.Services
{
    public interface IUsersService
    {
        string GetUserEmail(int id);
    }
}


namespace DI05.Services
{
    public class UsersService: IUsersService
    {
        public string GetUserEmail(int id)
        {
            //فقط جهت بررسی تزریق وابستگی‌ها
            return "test@test.com";
        }
    }
}
کار تنظیمات اولیه آن‌ها را در فایل global.asax.cs برنامه انجام خواهیم داد:
using System;
using StructureMap;
using DI05.Services;

namespace DI05
{
    public class Global : System.Web.HttpApplication
    {
        private static void initStructureMap()
        {
            ObjectFactory.Initialize(x =>
            {
                x.For<IUsersService>().Use<UsersService>();

                x.SetAllProperties(y =>
                {
                    y.OfType<IUsersService>();
                });
            });
        }

        protected void Application_Start(object sender, EventArgs e)
        {
            initStructureMap();
        }

        void Application_EndRequest(object sender, EventArgs e)
        {
            ObjectFactory.ReleaseAndDisposeAllHttpScopedObjects();
        }
    }
}
در اینجا فقط باید دقت داشت که ذکر SetAllProperties الزامی است. از این جهت که از روش Setter injection در حال استفاده هستیم.
مرحله آخر هم استفاده از سرویس‌های برنامه به شکل زیر است:
using System;
using DI05.Services;

namespace DI05
{
    public partial class Default : System.Web.UI.Page
    {
        public IUsersService UsersService { set; get; }

        protected void Page_Load(object sender, EventArgs e)
        {
            lblEmail1.Text = string.Format("From Default Page: {0}", UsersService.GetUserEmail(1));
        }
    }
}
همانطور که ملاحظه می‌کنید در این فرم، هیچ خبری از وجود IoC Container مورد استفاده نیست و کار وهله سازی و مقدار دهی سرویس مورد استفاده به صورت خودکار توسط Http Module تهیه شده انجام می‌شود.


دریافت مثال کامل قسمت جاری
DI05.zip


یک نکته‌ی تکمیلی
برای ارتقاء نکات مطلب جاری به نگارش سوم StructureMap نیاز است موارد ذیل را لحاظ کنید:
الف) نصب بسته‌ی وب آن
PM> Install-Package structuremap.web
ب) ReleaseAndDisposeAllHttpScopedObjects حذف شده را به متد جدید ()HttpContextLifecycle.DisposeAndClearAll تغییر دهید.
ج) x.SetAllProperties را به x.Policies.SetAllProperties ویرایش کنید.
نظرات اشتراک‌ها
چرا از آنگولار به ری اکت + ری داکس سوئیچ کردم!
- فسلفه React مبتنی بر مخلوط کردن جاوا اسکریپت و HTML با هم هست در فایل‌های JSX (نوشتن HTML با کدهای جاوا اسکریپت). به این صورت شما مزیت‌های ذاتی HTML و CSS را یکجا از دست می‌دید؛ چون دیگه نمی‌تونید HTML جدا یا CSS جدای از جاوا اسکریپت را داشته باشین. در حالیکه در Angular این دو یا این سه (TypeScript، HTML و CSS) از هم جدا هستند که مزیت آن دسترسی به انواع ادیتورهایی هست که بدون اینکه برای Angular نوشته شده باشند، در همان بدو معرفی آن، با آن سازگار هستند که سادگی توسعه را به همراه داره. شاید تولید کامپوننت‌های ساده React تولید شده با کدهای جاوا اسکریپتی ساده باشه، اما کمی که حجم آن بیشتر شد، کنترل و مدیریت این مخلوط، سخت‌تر و سخت‌تر میشه و به علاوه مخلوط کردن کدهای یک فریم ورک با HTML و CSS خیلی شبیه به PHP کلاسیک و یا ASP کلاسیک هست و این روزها کسی را پیدا نمی‌کنید که برای پروژه‌های واقعی حتی از PHP در حالت کلاسیک آن بدون یک فریم ورک جانبی استفاده کنه. در Angular از همان بدو امر مباحث طراحی ماژول‌ها، کامپوننت‌ها و جدا سازی کدها به صورت ذاتی طراحی شده‌اند.
- مزیت کار کردن با TypeScript در مقایسه با ES6 خالص در React، امکان دسترسی به کامپایل آفلاین هست و مباحث پیشرفته‌ی کامپایلر مانند tree-shaking (حذف کدهای مرده) و AOT (a head of time compilation) که سبب می‌شن هم حجم نهایی کمتری تولید شود و هم پیش از اجرای برنامه در مرورگر و سپس یافتن باگ‌های احتمالی در زمان اجرا، پیش از موعد و توسط کامپایلر این باگ‌ها گزارش شوند. اگر قصد داشته باشید به یک چنین کیفیت و بررسی کدی در React برسید، باید تعداد آزمون‌های واحد قابل توجهی را داشته باشین تا بتونید یافتن مشکلاتی را که کامپایلر TypeScript گوشزد می‌کند، شبیه سازی کنید. همچنین شما در TypeScript می‌تونید به تمام امکانات پیشرفته‌ی زبان جاوا اسکریپت (حتی پس از ES6) دسترسی داشته باشید، اما کد نهایی جاوا اسکریپتی تولید شده‌ی توسط آن‌را برای ES5 که تمام مرورگرها از آن پشتیبانی می‌کنند، تولید کنید که این هم خودش یک مزیت مهم هست. بنابراین TypeScript فقط یک static type checker ساده نیست.
- اینکه Angular یک فریم‌ورک هست به خودی خودش یک مزیت مهم هست نسبت به React که یک کتابخانه است و اجزای آن باید از منابع مختلفی تهیه شوند. فریم ورک یعنی به روز رسانی‌های منظم تمام اجزای آن توسط خود تیم Angular و سازگاری کامل و یک‌دست هر جزء با نگارش فعلی یا همان آخرین نگارش موجود. اگر با دنیای وابستگی‌های ثالث در یک پروژه‌ی واقعی کار کرده باشید به خوبی می‌دونید که هر چقدر تعداد آن‌ها کمتر باشند، نگهداری طولانی مدت آن پروژه آسان‌تر می‌شود؛ چون روزی ممکن است آن کتابخانه‌ی ثالث دیگر توسعه پیدا نکند، یا منسوخ شود یا دیرتر از آخرین نگارش ارائه شده به روز رسانی شود. مزیت داشتن یک فریم ورک یک‌دست، درگیر نشدن با این مسایل است؛ خصوصا اینکه عموما کتابخانه‌های ثالث کیفیتشون در حد کتابخانه‌ی اصلی نیست و اینکه مثلا خود تیم Angular ماژول روتر، اعتبارسنجی یا فرم‌های اون رو توسعه می‌ده، قطعا کیفیتشون از کتابخانه‌های ثالث دیگه بهتر هست.
- در مورد سرعت و کارآیی و حتی مصرف حافظه، مطابق  یک benchmarck خیلی معتبر، وضعیت Angular اندکی بهتر از React است؛ هرچند در کل از این لحاظ به هم نزدیک هستند.
- این مباحث انحصاری شدن و این‌ها هم در مورد محصولات سورس باز، زیاد مفهومی ندارند و بیشتر یکسری شعار ایدئولوژیک هست توسط کسانیکه حتی تغییر رفتار این شرکت‌ها را هم دنبال نمی‌کنند و منابع و ماخذی رو که مطالعه کردن مربوط به یک دهه قبل هست. 
مطالب
مشکل توزیع در توسعه نرم افزار‌های WindowsCE
در حین توسعه نرم افزاری برای ویندوز کامپکت مرتبا به خطاهایی که قبلا برنخورده بودم میرسیدم. چند باری هم کارهای انجام شده را بررسی کردم و در فوروم‌های مرتبط دنبال سرنخی از راه حل گشتم ولی یا جوابی مرتبط وجود نداشت و یا راه حل‌های پیشنهادی دور از حل مسئله بود؛ تا اینکه یکی از خطا‌ها نظرم را جلب کرد:
Could not load type 'System.Windows.Forms.Form' from assembly 'System.Windows.Forms, Version=3.5.0.0, Culture=neutral, PublicKeyToken=969DB8053D3322AC'.
System.Windows.Forms 3.5.7283.0 but 3.5.0.0 windows CE
پس از بررسی کلی دستگاه و راهنمای آن متوجه شدم ویندوزی که برای دستگاه ساخته شده، به صورت پیش فرض دارای دات نت نصب شده‌است. من هم از دات نت نسخه‌ی سه با سرویس پک یک و ویندوز کامپکت نسخه‌ی 6 استفاده میکردم. در حین اجرا و دیباگ برنامه بر روی دستگاه، اگر نسخه‌ای از دات نت نصب باشد، زحمت به‌روز کردن دات نت را برای توزیع نمی‌دهد و برنامه به مشکل بر می‌خورد. راه حل این مشکل هم ساخت ویندوز جدید بدون دات نت فریمورک است که حدود یک ساعت و نیم زمان می‌برد:

برای انجام این فرآیند احتیاج به نصب مقدماتی بر روی یک ویندوز تازه است که ترتیب نصب آن نیز بسیار مهم است:
1. Microsoft Visual Studio 2005
2. Microsoft Visual Studio 2005  Service Pack 1
3. Microsoft Windows Embedded CE 6.0 Toolkit
4. Windows Embedded CE 6.0 Platform Builder Service Pack 1
5. Windows Embedded CE 6.0 R2
6. Windows Embedded CE 6.0 R3
اشتراک‌ها
بکارگیری Microsoft Report در Mvc

In this post, I explain how to use Microsoft Report in MVC 4. Most of the developer use Microsoft Report (rdlc) for generating report  in asp.net application. Here I have explained how we can use Microsoft Report (rdlc) in MVC 

بکارگیری Microsoft Report در Mvc
اشتراک‌ها
ویدیوهای Microsoft Build 2021

Microsoft Build 2021
Explore what’s next in tech and the future of hybrid work. Join us May 25–27, 2021 at Microsoft Build.
 

ویدیوهای Microsoft Build 2021
بازخوردهای دوره
صفحات مودال در بوت استرپ 3
فکر نمیکنم اشکال از layout باشه چون پروژه که داشته کارشو میکرده من فقط دو تا جاوا اسکریپت دیگه به آخرش اضافه کردم ، این layout منه :
.
.
.
<head>
    <meta charset="utf-8" />
    <meta name="viewport" content="width=device-width, initial-scale=1.0">
    <title> .... </title>
    @Styles.Render("~/Content/css")
    @Scripts.Render("~/bundles/modernizr")

<!--This bundle was moved by the Telerik VS Extensions for compatibility reasons-->
@Scripts.Render("~/bundles/jquery")
<link href="@Url.Content("~/Content/kendo/2013.3.1324/kendo.common.min.css")" rel="stylesheet" type="text/css" />
<link href="@Url.Content("~/Content/kendo/2013.3.1324/kendo.dataviz.min.css")" rel="stylesheet" type="text/css" />
<link href="@Url.Content("~/Content/kendo/2013.3.1324/kendo.bootstrap.min.css")" rel="stylesheet" type="text/css" />
<link href="@Url.Content("~/Content/kendo/2013.3.1324/kendo.dataviz.bootstrap.min.css")" rel="stylesheet" type="text/css" />
<link href="@Url.Content("~/Content/kendo/2013.3.1324/kendo.rtl.min.css")" rel="stylesheet" type="text/css" />
<script src="@Url.Content("~/Scripts/kendo/2013.3.1324/jquery.min.js")"></script>
<script src="@Url.Content("~/Scripts/kendo/2013.3.1324/kendo.all.min.js")"></script>
<script src="@Url.Content("~/Scripts/kendo/2013.3.1324/kendo.aspnetmvc.min.js")"></script>
    <script src="@Url.Content("~/Scripts/kendo.modernizr.custom.js")"></script>
  </head>
<body>
.
.
.
.
.
  @Scripts.Render("~/bundles/bootstrap")
    <script src="@Url.Content("~/Scripts/kendo/2013.3.1324/jquery.min.js")"></script>
    <script src="@Url.Content("~/Scripts/kendo/2013.3.1324/kendo.all.min.js")"></script>
    <script src="@Url.Content("~/Scripts/kendo/2013.3.1324/kendo.aspnetmvc.min.js")"></script>
    <script src="@Url.Content("~/Scripts/kendo.modernizr.custom.js")"></script>
    <script src="@Url.Content("~/Scripts/jquery.bootstrap-modal-ajax-form.js")"></script>
    <script src="@Url.Content("~/Scripts/jquery.bootstrap-modal-confirm.js")"></script>
    @RenderSection("scripts", required: false)
</body>
.
.
.

بازخوردهای دوره
حذف یک ردیف از اطلاعات به همراه پویانمایی محو شدن اطلاعات آن توسط jQuery در ASP.NET MVC
سلام. ابتدا از مطلب خوبتون تشکر میکنم . واقعا بسیار جالب و کاربردیه .
من از این مثال استفاده کردم و درست کار میکنه ولی وقتی میخوام  از کاربر تایید برای حذف بگیرم ( با استفاده از  jquery-impromptu ) یه مشکلی پیش میاد .
حالت عادی که Id مربوط به پیغاممون درست انتخاب میشه.


ولی وقتی تایید میگیرم

موس روی messageid هستش و نوشته‌ی قرمز مقدار id هستش که قطعا درست نیست.

مسلما مشکل از این خطه که id رو انتخاب میکنه

var span = $(this);
var messageid = span.attr('id').replace('row-', '');

ولی نمیدونم چجوری id رو انتخاب کنم!

اینم کدها که تایید کاربرو بهش اضافه کردم

<script type="text/javascript">
        $(function() {
            $('span[id^="row"]').click(function() {
                $.prompt("آیا برای حذف اطلاعات موجود اطمینان دارید ؟",
                    {
                        title: 'Title',
                        buttons: { "بله": true, "خیر": false },
                        focus: 2,
                        submit: function(e, v, m, f) {
                            if (!v) {
                                return;// وقتی کاربر تایید نکرد
                            } else {// وقتی کاربر تایید کرد
                                var span = $(this); 
                                var messageid = span.attr('id').replace('row-', '');
                                var tableRow = span.parent().parent();
                                $.ajax({
                                    type: "POST",
                                    url: '@postUrl',
                                    data: JSON.stringify({ id: messageid }),
                                    contentType: "application/json; charset=utf-8",
                                    dataType: "json",
                                    complete: function(xhr, status) {
                                        var data = xhr.responseText;
                                        if (xhr.status == 403) {
                                            window.location = "/login";
                                        } else if (status === 'error' || !data || data == "nok") {
                                            var noty = window.noty({ text: "خطایی رخ داده", type: 'error', layout: 'center', timeout: 2500 });
                                        } else {
                                            $(tableRow).fadeTo(600, 0, function() {
                                                $(tableRow).remove();
                                            });
                                            var noty = window.noty({ text: "پیغام حذف شد", type: 'information', layout: 'center', timeout: 2500 });
                                        }
                                    }                            
                                });

                            }

                        }                
                    });
            
        });
        });
    </script>


اشتراک‌ها
یک Business Apps ساخته شده با Asp.net Core Mvc و , TypeScript

یک CMS تجاری بزرگ با قابلیت‌های زیر

A modular, service based web application model
Code generator to produce initial services / user interface code for an SQL table
T4 based code generation on server to reference script widgets with intellisense / compile time validation
T4 based code generation to provide compile time type safety and intellisense while calling AJAX services from script side.
An attribute based form definition system (prepare UI in server side with a simple C# class)
Automatic seamless data-binding through form definitions (form <-> entity <-> service).
Caching Helpers (Local / Distributed)
Automatic cache validation
Configuration System (storage medium independent. store settings in database, file, whatever...)
Simple Logging
Reporting (reports just provide data, has no dependency on rendering, similar to MVC)
Script bundling, minification (making use of Node / UglifyJS / CleanCSS) and content versioning (no more F5 / clear browser cache)
Fluent SQL Builder (SELECT/INSERT/UPDATE/DELETE)
Micro ORM (also Dapper is integrated)
Customizable handlers for REST like services that work by reusing information in entity classes and do automatic validation.
Attribute based navigation menu
UI Localization (store localized texts in json files, embedded resource, database, in memory class, anywhere)
Data Localization (using an extension table mechanism helps to localize even data entered by users, like lookup tables)
Script widget system (inspired by jQueryUI but more suitable for C# code)
Client side and server side validation (based on jQuery validate plugin, but abstracts dependency)
Audit logging (where CDC is not available)
System for data based integration tests
Dynamic scripts
Script side templates 
یک Business Apps ساخته شده با Asp.net Core Mvc و , TypeScript