System.Security.Cryptography.CryptographicException: An internal error occurred
استفاده از Froala WYSIWYG Editor در ASP.NET
EF Code First #14
فشرده سازی خروجی فایلهای استاتیک سایت
ویژگی های پیشرفته ی AutoMapper - قسمت دوم
HttpHandler
public class MyHttpHandler : IHttpHandler { public void ProcessRequest(HttpContext context) { } public bool IsReusable { get { return false; } } }
public class MyHttpHandler : IHttpHandler { public void ProcessRequest(HttpContext context) { HttpResponse response = context.Response; HttpRequest request = context.Request; response.Write("Every Page has a some text like this"); } public bool IsReusable { get { return false; } } }
<system.web> <httpHandlers> <add verb="*" path="*.aspx" type="MyHttpHandler"/> </httpHandlers> </system.web>
<configuration> <system.web> <httpHandlers> <add name="myhttphandler" verb="*" path="*.aspx" type="MyHttpHandler"/> </httpHandlers> </system.web> </configuration>
گزینه Type که نام کلاس میباشد و اگر کلاس داخل یک فضای نام قرار گرفته باشد، باید اینطور نوشت : namespace.ClassName |
گزینه verb شامل مقادیری چون Get,Post,Head,Putو Delete میباشد و httphandler را فقط برای این نوع درخواستها اجرا میکند و در صورتیکه بخواهید چندتا از آنها را استفاده کنید، با , از هم جدا میشوند. مثلا Get,post و درصورتیکه همهی گزینهها را بخواهید علامت * را میتوان استفاده کرد. |
گزینهی path این امکان را به شما میدهد که مسیر و نوع فایلهایی را که قصد دارید روی آنها فقط اجرا شود، مشخص کنید و ما در قطعه کد بالا گفتهایم که تنها روی فایلهایی با پسوند aspx اجرا شود و چون مسیری هم ذکر نکردیم برای همهی مسیرها قابل اجراست. یکی از مزیتهای دادن پسوند این است که میتوانید پسوندهای اختصاصی داشته باشید. مثلا پسوند RSS برای فیدهای وب سایتتان. بسیاری از برنامه نویسان به جای استفاده از صفحات aspx از ashx استفاده میکنند که به مراتب سبکتر از aspx هست و شامل بخش ui نمیشود و نتیجه خروجی آن بر اساس کدی که مینویسید مشخص میشود که میتواند صفحه متنی یا عکس یا xml یا ... باشد. در اینجا در مورد ساخت صفحات ashx توضیح داده شده است. |
public class MyHttpHandler1 :IHttpHandler { public void ProcessRequest(HttpContext context) { HttpResponse response = context.Response; response.Write("this is httphandler1"); } public bool IsReusable { get { return false; } } } public class MyHttpHandler2 : IHttpHandler { public void ProcessRequest(HttpContext context) { HttpResponse response = context.Response; response.Write("this is httphandler2"); } public bool IsReusable { get { return false; } } }
public class MyFactory : IHttpHandlerFactory { public IHttpHandler GetHandler(HttpContext context, string requestType, string url, string pathTrasnlated) { } public void ReleaseHandler(IHttpHandler handler) { } }
Context | یک شی از کلاس httpcontext که دسترسی ما را برای اشیاء سروری چون response,request,session و... فراهم میکند. |
RequestType | مشخص میکند که درخواست صفحه به چه صورتی است. این گزینه برای مواردی است که verb بیش از یک مورد را حمایت میکند. برای مثال دوست دارید یک هندلر را برای درخواستهای Get ارسال کنید و هندلر دیگر را برای درخواستهای نوع Post |
URL | مسیر مجازی virtual Path صفحه صدا زده شده |
PathTranslated | مسیر فیزیکی صفحه درخواست کننده را ارسال میکند. |
public IHttpHandler GetHandler(HttpContext context, string requestType, string url, string pathTrasnlated) { string handlername = "MyHttpHandler1"; if(url.Substring(url.LastIndexOf("/")+1).StartsWith("t")) { handlername = "MyHttpHandler2"; } try { return (IHttpHandler) Activator.CreateInstance(Type.GetType(handlername)); } catch (Exception e) { throw new HttpException("Error: " + handlername, e); } } public void ReleaseHandler(IHttpHandler handler) { } }
موقعی که اینترفیس IHttpAsyncHandler را ارث بری کنید (این اینترفیس نیز از IHttpHandler ارث بری کرده است و دو متد اضافهتر دارد)، باید دو متد دیگر را نیز پیاده سازی کنید:در اعمالی که disk I/O و یا network I/O دارند، پردازش موازی و اعمال async به شدت مقیاس پذیری سیستم را بالا میبرند. به این ترتیب worker thread جاری (که تعداد آنها محدود است)، سریعتر آزاد شده و به worker pool بازگشت داده میشود تا بتواند به یک درخواست دیگر رسیده سرویس دهد. در این حالت میتوان با منابع کمتری، درخواستهای بیشتری را پردازش کرد.
public IAsyncResult BeginProcessRequest(HttpContext context, AsyncCallback callback, object obj) { } public void EndProcessRequest(IAsyncResult result) { }
public class AsynchOperation : IAsyncResult { private bool _completed; private Object _state; private AsyncCallback _callback; private HttpContext _context; bool IAsyncResult.IsCompleted { get { return _completed; } } WaitHandle IAsyncResult.AsyncWaitHandle { get { return null; } } Object IAsyncResult.AsyncState { get { return _state; } } bool IAsyncResult.CompletedSynchronously { get { return false; } } }
public AsynchOperation(AsyncCallback callback, HttpContext context, Object state) { _callback = callback; _context = context; _state = state; _completed = false; }
public void StartAsyncWork() { ThreadPool.QueueUserWorkItem(new WaitCallback(StartAsyncTask),null); }
private void StartAsyncTask(Object workItemState) { _context.Response.Write("<p>Completion IsThreadPoolThread is " + Thread.CurrentThread.IsThreadPoolThread + "</p>\r\n"); _context.Response.Write("Hello World from Async Handler!"); _completed = true; _callback(this); }
context.Response.Write("<p>Begin IsThreadPoolThread is " + Thread.CurrentThread.IsThreadPoolThread + "</p>\r\n"); AsynchOperation asynch = new AsynchOperation(callback, context, obj); asynch.StartAsyncWork(); return asynch;
public class MyHttpHandler : IHttpAsyncHandler { public IAsyncResult BeginProcessRequest(HttpContext context, AsyncCallback callback, object obj) { context.Response.Write("<p>Begin IsThreadPoolThread is " + Thread.CurrentThread.IsThreadPoolThread + "</p>\r\n"); AsynchOperation asynch = new AsynchOperation(callback, context, obj); asynch.StartAsyncWork(); return asynch; } public void EndProcessRequest(IAsyncResult result) { } public void ProcessRequest(HttpContext context) { throw new InvalidOperationException(); } public bool IsReusable { get { return false; } } } public class AsynchOperation : IAsyncResult { private bool _completed; private Object _state; private AsyncCallback _callback; private HttpContext _context; bool IAsyncResult.IsCompleted { get { return _completed; } } WaitHandle IAsyncResult.AsyncWaitHandle { get { return null; } } Object IAsyncResult.AsyncState { get { return _state; } } bool IAsyncResult.CompletedSynchronously { get { return false; } } public AsynchOperation(AsyncCallback callback, HttpContext context, Object state) { _callback = callback; _context = context; _state = state; _completed = false; } public void StartAsyncWork() { ThreadPool.QueueUserWorkItem(new WaitCallback(StartAsyncTask),null); } private void StartAsyncTask(Object workItemState) { _context.Response.Write("<p>Completion IsThreadPoolThread is " + Thread.CurrentThread.IsThreadPoolThread + "</p>\r\n"); _context.Response.Write("Hello World from Async Handler!"); _completed = true; _callback(this); }
مایکروسافت در MSDN نوشته است که httphandlerها در واقع فرآیندهایی هستند (به این فرایندها بیشتر End Point میگویند) که در پاسخ به درخواستهای رسیده شده توسط asp.net application اجرا میشوند و بیشترین درخواست هایی هم که میرسد از نوع صفحات Aspx میباشد و موقعی که کاربری درخواست صفحهی aspx میکند هندلرهای مربوط به page اجرا میشوند.
کلیدهای مربوط به Request
ضروری؟ | نام کلید | مقدار |
بله | "owin.RequestBody" | یک Stream همراه با request body. اگر body برای request وجود نداشته باشد، Stream.Null به عنوان placeholder قابل استفاده است. |
بله | "owin.RequestHeaders" | یک دیکشنری به صورت IDictionary<string, string[]> از هدرهای درخواست. |
بله | "owin.RequestMethod" | رشتهایی حاوی نوع فعل متد HTTP مربوط به درخواست (مانند GET and POST ) |
بله | "owin.RequestPath" | path درخواست شده به صورت string |
بله | "owin.RequestPathBase" | قسمتی از path درخواست به صورت string |
بله | "owin.RequestProtocol" | نام و نسخهی پروتکل (مانند HTTP/1.0 or HTTP/1.1 ) |
بله | "owin.RequestQueryString" | رشتهای حاوی query string ؛ بدون علامت ? (مانند foo=bar&baz=quux ) |
بله | "owin.RequestScheme" | رشتهایی حاوی URL scheme استفاده شده در درخواست (مانند HTTP or HTTPS ) |
ضروری؟ | نام کلید | مقدار |
بله | "owin.ResponseBody" | یک Stream جهت نوشتن response body در خروجی |
بله | "owin.ResponseHeaders" | یک دیکشنری به صورت IDictionary<string, string[]> از هدرهای response |
خیر | "owin.ResponseStatusCode" | یک عدد صحیح حاوی کد وضعیت HTTP response ؛ حالت پیشفرض 200 است. |
خیر | "owin.ResponseReasonPhrase" | یک رشته حاوی reason phrase مربوط به status code ؛ اگر خالی باشد در نتیجه سرور بهتر است آن را مقداردهی کند. |
خیر | "owin.ResponseProtocol" | یک رشته حاوی نام و نسخهی پروتکل (مانند HTTP/1.0 or HTTP/1.1 )؛ اگر خالی باشد؛ “owin.RequestProtocol” به عنوان مقدار پیشفرض در نظر گرفته خواهد شد. |
<package id="Microsoft.Owin" version="3.0.1" targetFramework="net461" /> <package id="Microsoft.Owin.Host.SystemWeb" version="3.0.1" targetFramework="net461" /> <package id="Owin" version="1.0" targetFramework="net461" />
using Owin; namespace SimpleOwinWebApp { public class Startup { public void Configuration(IAppBuilder app) { } } }
using Owin; namespace SimpleOwinWebApp { public class Startup { public void Configuration(IAppBuilder app) { app.Use(async (ctx, next) => { await ctx.Response.WriteAsync("Hello"); }); } }
Func<IOwinContext, Func<Task>, Task> handler
app.Use(async (ctx, next) => { var response = ctx.Environment["owin.ResponseBody"] as Stream; using (var writer = new StreamWriter(response)) { await writer.WriteAsync("Hello"); } });
using System; using Microsoft.Owin.Hosting; namespace SimpleOwinConsoleApp { class Program { static void Main(string[] args) { using (WebApp.Start<Startup>("http://localhost:12345")) { Console.WriteLine("Listening to port 12345"); Console.WriteLine("Press Enter to end..."); Console.ReadLine(); } } } }
using Microsoft.AspNetCore.Builder; using Microsoft.AspNetCore.Hosting; using Microsoft.AspNetCore.Http; using Microsoft.Extensions.DependencyInjection; using Microsoft.Extensions.Logging; namespace SimpleOwinCoreApp { public class Startup { public void ConfigureServices(IServiceCollection services) { } public void Configure(IApplicationBuilder app, IHostingEnvironment env, ILoggerFactory loggerFactory) { loggerFactory.AddConsole(); if (env.IsDevelopment()) { app.UseDeveloperExceptionPage(); } app.Run(async (context) => { await context.Response.WriteAsync("Hello World!"); }); } } }
using System.Threading.Tasks; using Microsoft.AspNetCore.Http; namespace SimpleOwinCoreApp.Middlewares { public class SimpleMiddleware { private readonly RequestDelegate _next; public SimpleMiddleware(RequestDelegate next) { _next = next; } public async Task Invoke(HttpContext ctx) { // قبل از فراخوانی میانافزار بعدی await ctx.Response.WriteAsync("Hello DNT!"); await _next(ctx); // بعد از فراخوانی میانافزار بعدی } } }
app.UseMiddleware<SimpleMiddleware>();
"Microsoft.AspNetCore.Owin": "1.0.0"
app.UseOwin(pipeline => { pipeline(next => new MyKatanaBasedMiddleware(next).Invoke) });
using System.Linq; using System.Threading.Tasks; using Microsoft.AspNetCore.Http; namespace SimpleOwinAspNetCore.Middleware { public class IpBlockerMiddleware { private readonly RequestDelegate _next; private readonly IpBlockerOptions _options; public IpBlockerMiddleware(RequestDelegate next, IpBlockerOptions options) { _next = next; _options = options; } public async Task Invoke(HttpContext context) { var ipAddress = context.Request.Host.Host; if (IsBlockedIpAddress(ipAddress)) { context.Response.StatusCode = 403; await context.Response.WriteAsync("Forbidden : The server understood the request, but It is refusing to fulfill it."); return; } await _next.Invoke(context); } private bool IsBlockedIpAddress(string ipAddress) { return _options.Ips.Any(ip => ip == ipAddress); } } }
using System.Collections.Generic; namespace SimpleOwinAspNetCore.Middleware { public class IpBlockerOptions { public IpBlockerOptions() { Ips = new[] { "192.168.1.1" }; } public IList<string> Ips { get; set; } } }
using System.Linq; using Microsoft.AspNetCore.Builder; using Microsoft.Extensions.Configuration; namespace SimpleOwinAspNetCore.Middleware { public static class IpBlockerExtensions { public static IApplicationBuilder UseIpBlocker(this IApplicationBuilder builder, IConfigurationRoot configuration, IpBlockerOptions options = null) { return builder.UseMiddleware<IpBlockerMiddleware>(options ?? new IpBlockerOptions { Ips = configuration.GetSection("block_list").GetChildren().Select(p => p.Value).ToArray() }); } } }
{ "block_list": [ "192.168.1.1", "localhost", "127.0.0.1", "172.16.132.151" ] }
public IConfigurationRoot Configuration { set; get; } public Startup(IHostingEnvironment env) { var builder = new ConfigurationBuilder() .SetBasePath(env.ContentRootPath) .AddJsonFile("blockedIps.json"); Configuration = builder.Build(); }
app.UseIpBlocker(Configuration);
public class TestProfile1 : Profile { protected override void Configure() { // این تنظیم سراسری هست و به تمام خواص زمانی اعمال میشود this.CreateMap<DateTime, string>().ConvertUsing(new DateTimeToPersianDateTimeConverter()); this.CreateMap<User, UserViewModel>(); // Other mappings } public override string ProfileName { get { return this.GetType().Name; } } }
public interface IMapFrom<T> { } public interface IHaveCustomMappings { void CreateMappings(IConfiguration configuration); }
public class PersonViewModel : IMapFrom<Person> { public string Name { get; set; } public string LastName { get; set; } }
public class PersonViewModel : IHaveCustomMapping { public string Name { get; set; } // دیگر پراپرتیها public void CreateMappings(IConfiguration configuration) { configuration.CreateMap<ApplicationUser, PersonViewModel>() .ForMember(m => m.Name, opt => opt.MapFrom(u => u.ApplicationUser.UserName)); // دیگر نگاشتها } }
public void Execute() { var types = Assembly.GetExecutingAssembly().GetExportedTypes(); LoadStandardMappings(types); LoadCustomMappings(types); }
متد LoadStandardMappings:
private static void LoadStandardMappings(IEnumerable <Type> types) { var maps = (from t in types from i in t.GetInterfaces() where i.IsGenericType && i.GetGenericTypeDefinition() == typeof(IMapFrom< >) && !t.IsAbstract && !t.IsInterface select new { Source = i.GetGenericArguments()[0], Destination = t }).ToArray(); foreach(var map in maps) { Mapper.CreateMap(map.Source, map.Destination); } }
- ابتدا تمامی typeهای تعریف شده در پروژه به متد فوق پاس داده خواهند شد.
- برای هر type تمامی اینترفیسهایی که توسط این type پیادهسازی شده باشند را دریافت خواهیم کرد.
- سپس هر type که اینترفیس IMapFrom را پیادهسازی کرده باشد را پردازش میکنیم.
- سپس از نوعهای Abstract و Interface صرفنظر خواهیم کرد.
- انواع مبدا و مقصد را برای AutoMapper فراهم خواهیم کرد.
- در نهایت AutoMapper براساس آنها نگاشت را ایجاد خواهد کرد.
متد LoadCustomMapping:
private static void LoadCustomMappings(IEnumerable <Type> types) { var maps = (from t in types from i in t.GetInterfaces() where typeof(IHaveCustomMappings).IsAssignableFrom(t) && !t.IsAbstract && !t.IsInterface select(IHaveCustomMappings) Activator.CreateInstance(t)).ToArray(); foreach(var map in maps) { map.CreateMappings(Mapper.Configuration); } }
توضیح کدهای فوق:
آشنایی با مدل برنامه نویسی TAP
دات نت فریم ورک، از زمان ارائه نگارش یک آن، از اعمال غیرهمزمان و API خاص آن پشتیبانی میکردهاست. همچنین این مورد یکی از ویژگیهای Win32 نیز میباشد. نوشتن کدهای همزمان متداول بسیار ساده است. در این نوع کدها هر عملیات خاص، پس از پایان عملیات قبلی انجام میشود.
public string TestNoneAsync() { var webClient = new WebClient(); return webClient.DownloadString("http://www.google.com"); }
این مورد همچنین در برنامههای سمت سرور نیز حائز اهمیت است. با قفل شدن تعداد زیادی ترد در حال اجرا، عملا قدرت پاسخدهی سرور نیز کاهش مییابد. بنابراین در این نوع موارد، برنامههای چند ریسمانی هرچند در سمت کلاینت ممکن است مفید واقع شوند و برای مثال ترد UI را آزاد کنند، اما اثر آنچنانی بر روی برنامههای سمت سرور ندارند. زیرا در آنها میتوان هزاران ترد را ایجاد کرد که همگی دارای کدهای اصطلاحا blocking باشند. برای حل این مساله استفاده از API غیرهمزمان توصیه میشود.
برای نمونه کلاس WebClient توکار دات نت، دارای متدی به نام DownloadStringAsync نیز میباشد. این متد به محض فراخوانی، ترد جاری را آزاد میکند. به این معنا که فراخوانی آن سبب توقف ترد جاری برای دریافت نتیجهی دریافت اطلاعات از وب نمیشود. به این نوع API، یک Asynchronous API گفته میشود؛ زیرا با سایر کدهای نوشته شده، هماهنگ و همزمان اجرا نمیشود.
هر چند این کد جدید مشکل عدم پاسخ دهی برنامه را برطرف میکند، اما مشکل دیگری را به همراه دارد؛ چگونه باید حاصل عملیات آنرا پس از پایان کار دریافت کرد؟ چگونه باید خطاها و مشکلات احتمالی را مدیریت کرد؟
برای مدیریت این مساله، رخدادی به نام DownloadStringCompleted تعریف شدهاست. روال رویدادگردان آن پس از پایان کار دریافت اطلاعات از وب، فراخوانی میگردد.
public void TestAsync() { var webClient = new WebClient(); webClient.DownloadStringAsync(new Uri("http://www.google.com")); webClient.DownloadStringCompleted += webClientDownloadStringCompleted; } void webClientDownloadStringCompleted(object sender, DownloadStringCompletedEventArgs e) { // use e.Result }
مشکل! ما سادگی یک عملیات همزمان را از دست دادیم. متد TestNoneAsync از لحاظ پیاده سازی و همچنین خواندن و نگهداری آن در طول زمان، بسیار سادهتر است از نمونهی TestAsync نوشته شده. در کدهای غیرهمزمان فوق، یک متد ساده، به دو متد مجزا خرد شدهاست و نتیجهی نهایی، درون یک روال رخدادگردان بدست میآید.
به این مدل، EAP یا Event based asynchronous pattern نیز گفته میشود. EAP در دات نت 2 معرفی شد. روالهای رخدادگردان در این حالت، در ترد اصلی برنامه اجرا میشوند. اما اگر به حالت اصلی اعمال غیرهمزمان موجود از دات نت یک کوچ کنیم، اینطور نیست. در WinForms و WPF برای به روز رسانی رابط کاربری نیاز است اطلاعات دریافت شده در همان تردی که رابط کاربری ایجاد شده است، تحویل گرفته شده و استفاده شوند. در غیراینصورت استثنایی صادر شده و برنامه خاتمه مییابد.
آشنایی با Synchronization Context
ابتدا یک برنامهی WinForms ساده را آغاز کرده و یک دکمهی جدید را به نام btnGetInfo و یک تکست باکس را به نام txtResults، به آن اضافه کنید. سپس کدهای فرم اصلی آنرا به نحو ذیل تغییر دهید:
using System; using System.Linq; using System.Net; using System.Windows.Forms; namespace Async02 { public partial class Form1 : Form { public Form1() { InitializeComponent(); } private void btnGetInfo_Click(object sender, EventArgs e) { var req = (HttpWebRequest)WebRequest.Create("http://www.google.com"); req.Method = "HEAD"; req.BeginGetResponse( asyncResult => { var resp = (HttpWebResponse)req.EndGetResponse(asyncResult); var headersText = formatHeaders(resp.Headers); txtResults.Text = headersText; }, null); } private string formatHeaders(WebHeaderCollection headers) { var headerString = headers.Keys.Cast<string>() .Select(header => string.Format("{0}:{1}", header, headers[header])); return string.Join(Environment.NewLine, headerString.ToArray()); } } }
همچنین در این مثال از متد غیرهمزمان BeginGetResponse نیز استفاده شدهاست. در این نوع API خاص، کار با BeginGetResponse آغاز شده و سپس در callback نهایی توسط EndGetResponse، نتیجهی عملیات به دست میآید.
اگر برنامه را اجرا کنید، با استثنای زیر مواجه خواهید شد:
An exception of type 'System.InvalidOperationException' occurred in System.Windows.Forms.dll but was not handled in user code Additional information: Cross-thread operation not valid: Control 'txtResults' accessed from a thread other than the thread it was created on.
private void btnGetInfo_Click(object sender, EventArgs e) { var sync = SynchronizationContext.Current; var req = (HttpWebRequest)WebRequest.Create("http://www.google.com"); req.Method = "HEAD"; req.BeginGetResponse( asyncResult => { var resp = (HttpWebResponse)req.EndGetResponse(asyncResult); var headersText = formatHeaders(resp.Headers); sync.Post(delegate { txtResults.Text = headersText; }, null); }, null); }
برای درک بهتر آن، سه break point را پیش از متد BeginGetResponse، داخل Async calback و داخل delegate متد Post قرار دهید. پس از اجرای برنامه، از منوی دیباگ در VS.NET گزینهی Windows و سپس Threads را انتخاب کنید.
در اینجا همانطور که مشخص است، کد داخل delegate تعریف شده، در ترد اصلی برنامه اجرا میشود و نه یکی از Worker threadهای ثانویه.
هر چند استفاده از متدهای تو در تو و lambda syntax، نیاز به تعریف چندین متد جداگانه را برطرف کردهاست، اما باز هم کد سادهای به نظر نمیرسد. در سی شارپ 5، برای مدیریت بهتر تمام مشکلات یاد شده، پشتیبانی توکاری از اعمال غیرهمزمان، به هستهی زبان اضافه شدهاست.
Syntax ابتدایی یک متد Async
در ابتدا کلاس و متد Async زیر را در نظر بگیرید:
using System; using System.Threading.Tasks; namespace Async01 { public class AsyncExample { public async Task DoWorkAsync(int parameter) { await Task.Delay(parameter); Console.WriteLine(parameter); } } }
- در مدل برنامه نویسی TAP، متدهای غیرهمزمان باید یک Task را بازگشت دهند؛ یا نمونهی جنریک آنرا. البته کامپایلر، async void را نیز پشتیبانی میکند ولی در قسمتهای بعدی بررسی خواهیم کرد که چرا استفاده از آن مشکلزا است و باید از آن پرهیز شود.
- همچنین مطابق TAP، اینگونه متدها باید به پسوند Async ختم شوند تا استفاده کننده در حین کار با Intellisense، بتواند آنها را از متدهای معمولی سریعتر تشخیص دهد.
- از واژهی کلیدی async نیز استفاده میگردد تا کامپایلر از وجود اعمال غیر همزمان مطلع گردد.
- await به کامپایلر میگوید، عبارت پس از من، یک وظیفهی غیرهمزمان است و ادامهی کدهای نوشته شده، تنها زمانی باید اجرا شوند که عملیات غیرهمزمان معرفی شده، تکمیل گردد.
در متد DoWorkAsync، ابتدا به اندازهای مشخص توقف حاصل شده و سپس سطر بعدی یعنی Console.WriteLine اجرا میشود.
یک اشتباه عمومی! استفاده از واژههای کلیدی async و await متد شما را async نمیکنند.
برخلاف تصور ابتدایی از بکارگیری واژههای کلیدی async و await، این کلمات نحوهی اجرای متد شما را async نمیکنند. این کلمات صرفا برای تشکیل متدهایی که هم اکنون غیرهمزمان هستند، مفید میباشند. برای توضیح بیشتر آن به مثال ذیل دقت کنید:
public async Task<double> GetNumberAsync() { var generator = new Random(); await Task.Delay(generator.Next(1000)); return generator.NextDouble(); }
در ادامه برای استفاده از آن خواهیم داشت:
public async Task<double> GetSumAsync() { var leftOperand = await GetNumberAsync(); var rightOperand = await GetNumberAsync(); return leftOperand + rightOperand; }
در کدهای همزمان متداول، سطر اول ابتدا انجام میشود و بعد سطر دوم و الی آخر. با استفاده از واژهی کلیدی await یک چنین عملکردی را با اعمال غیرهمزمان خواهیم داشت. پیش از این برای مدیریت اینگونه اعمال از یک سری callback و یا رخداد استفاده میشد. برای مثال ابتدا عملیات همزمانی شروع شده و سپس نتیجهی آن در یک روال رخداد گردان جایی در کدهای برنامه دریافت میشد (مانند مثال ابتدای بحث). اکنون تصور کنید که قصد داشتید جمع نهایی حاصل دو عملیات غیرهمزمان را از دو روال رخدادگردان جدا از هم، جمع آوری کرده و بازگشت دهید. هرچند اینکار غیرممکن نیست، اما حاصل کار به طور قطع آنچنان زیبا نبوده و قابلیت نگهداری پایینی دارد. واژهی کلیدی await، انجام اینگونه امور غیرهمزمان را طبیعی و همزمان جلوه میدهد. به این ترتیب بهتر میتوان بر روی منطق و الگوریتمهای مورد استفاده تمرکز داشت، تا اینکه مدام درگیر مکانیک اعمال غیرهمزمان بود.
امکان استفاده از واژهی کلیدی await در هر جایی از کدها وجود دارد. برای نمونه در مثال زیر، برای ترکیب دو عملیات غیرهمزمان، از await در حین تشکیل عملیات ضرب نهایی، دقیقا در جایی که مقدار متد باید بازگشت داده شود، استفاده شدهاست:
public async Task<double> GetProductOfSumAsync() { var leftOperand = GetSumAsync(); var rightOperand = GetSumAsync(); return await leftOperand * await rightOperand; }
Operator '*' cannot be applied to operands of type 'System.Threading.Tasks.Task<double>' and 'System.Threading.Tasks.Task<double>'
اگر متد DownloadString همزمان ابتدای بحث را نیز بخواهیم تبدیل به نمونهی async سیشارپ 5 کنیم، میتوان از متد الحاقی جدید آن به نام DownloadStringTaskAsync کمک گرفت:
public async Task<string> DownloadAsync() { var webClient = new WebClient(); return await webClient.DownloadStringTaskAsync("http://www.google.com"); }
سؤال: آیا استفاده از await نیز ترد جاری را قفل میکند؟
اگر به کدها دقت کنید، استفاده از await به معنای صبر کردن تا پایان عملیات async است. پس اینطور به نظر میرسد که در اینجا نیز ترد اصلی، همانند قبل قفل شدهاست.
public void TestDownloadAsync() { Debug.WriteLine("Before DownloadAsync"); DownloadAsync(); Debug.WriteLine("After DownloadAsync"); }
Before DownloadAsync After DownloadAsync
برنامههای Async و نگارشهای مختلف دات نت
شاید در ابتدا به نظر برسد که قابلیتهای جدید async و await صرفا متعلق هستند به دات نت 4.5 به بعد؛ اما خیر. اگر کامپایلری را داشته باشید که از این واژههای کلیدی را پشتیبانی کند، امکان استفاده از آنها را با دات نت 4 نیز خواهید داشت. برای این منظور تنها کافی است از VS 2012 به بعد استفاده نمائید. سپس در کنسول پاورشل نیوگت دستور ذیل را اجرا نمائید (فقط برای برنامههای دات نت 4 البته):
PM> Install-Package Microsoft.Bcl.Async