مطالب
محاسبه تعداد تکرار یک کلمه در یک رشته
گاهی در راه حلهایمان نیاز داریم که تعداد تکرار یک کلمه در یک رشته را بدست آوریم. مثلا در عبارت "محمد محمد علی محمد محمد علی رضا جواد" کلمه محمد 4 بار تکرار شده و کلمه علی 2 دفعه. هدف ما پیدا کردن این اعداد هست.

برای بدست آوردن تعداد تکرار یک کلمه در یک رشته مراحل زیر را طی کنید:

1- اگر در رشته بین کلمات تنها یک فاصله بود آن را به دو فاصله تبدیل کنید.
2- اگر ابتدا و انتهای رشته فاصله وجود نداشت فاصله اضافه کنید.
3- طول رشته بعد از حذف کلمات مشابه کلمه مورد نظر را از طول رشته تفریق کنید و عدد حاصل را تقسیم به طول کلمه مورد نظر کنید
DECLARE @S VARCHAR(50) = 'ali ali ali ali hasan reza ali javad reza reza'


SELECT D.value, E.cnt
  FROM (VALUES ('ali'),
               ('hasan'),
               ('reza'),
               ('javad')) AS D(value)
       CROSS APPLY
       (SELECT ' ' + REPLACE(@s, ' ', '  ') + ' ') AS C(String)
       CROSS APPLY
       (SELECT (LEN(String) - LEN(REPLACE(String, ' ' + D.value + ' ', ''))) / (LEN(D.value) + 2)) AS E(cnt)
 ORDER BY cnt DESC;
در اسکریپت فوق تعداد تکرار شدن برخی از کلمات موجود در رشته مذکور مشخص خواهد شد.
خروجی کوئری فوق برابر است با:


نظرات مطالب
شروع به کار با EF Core 1.0 - قسمت 1 - برپایی تنظیمات اولیه
- Collation بانک اطلاعاتی ایجاد شده، بر اساس collation «کل سرور» تنظیم می‌شود. برای مثال بر روی سیستم من Server collation به Persian_100_CI_AS تنظیم شده‌است. بنابراین بانک اطلاعاتی ایجاد شده‌ی در اینجا هم دقیقا همین Collation را دارد (امتحان کردم).
/* Identify SQL Server Collation Settings*/
USE Master
GO
SELECT SERVERPROPERTY('collation') AS SQLServerCollation
GO
 - Collation، ارتباطی به نحوه‌ی ذخیره شدن اطلاعات یونیکد ندارد. بیشتر هدف آن sort صحیح اطلاعات است و همچنین مشخص سازی نحوه‌ی مقایسه‌ی عبارات و حساس بودن به بزرگی و کوچکی حروف. شما در Collation فارسی، هم ی فارسی و هم ی عربی را می‌توانید بدون مشکل ثبت کنید. اگر این Collation وجود نداشت، شبیه به SQLite، در مرتب سازی حروف فارسی، عملیات نهایی بر اساس کد اسکی آن‌ها انجام می‌شد و در این حالت مثلا «پ» را در انتهای لیست مشاهده می‌کردید.
 - اگر مشکل ثبت اطلاعات یونیکد را داشت، شما در بانک اطلاعاتی فقط ????? را مشاهده می‌کردید و نه هیچ چیز دیگری را و نه اینکه قسمتی درست ثبت شود و قسمتی نادرست.
 - ویژوال استودیو عموما بر مبنای «تنظیمات محلی سیستم عامل شما» فایل‌ها را ذخیره می‌کند. اگر می‌خواهید این مورد را همواره به UTF8 تغییر دهید، از افزونه‌ی ForceUTF8 (with BOM) استفاده کنید.
مطالب
معماری لایه بندی نرم افزار #3

Service Layer

نقش لایه‌ی سرویس این است که به عنوان یک مدخل ورودی به برنامه کاربردی عمل کند. در برخی مواقع این لایه را به عنوان لایه‌ی Facade نیز می‌شناسند. این لایه، داده‌ها را در قالب یک نوع داده ای قوی (Strongly Typed) به نام View Model، برای لایه‌ی Presentation فراهم می‌کند. کلاس View Model یک Strongly Typed محسوب می‌شود که نماهای خاصی از داده‌ها را که متفاوت از دید یا نمای تجاری آن است، بصورت بهینه ارائه می‌نماید. در مورد الگوی View Model در مباحث بعدی بیشتر صحبت خواهم کرد.

الگوی Facade یک Interface ساده را به منظور کنترل دسترسی به مجموعه ای از Interface‌ها و زیر سیستم‌های پیچیده ارائه می‌کند. در مباحث بعدی در مورد آن بیشتر صحبت خواهم کرد.

کلاسی با نام ProductViewModel را با کد زیر به پروژه SoCPatterns.Layered.Service اضافه کنید:

public class ProductViewModel
{
    Public int ProductId {get; set;}
    public string Name { get; set; }
    public string Rrp { get; set; }
    public string SellingPrice { get; set; }
    public string Discount { get; set; }
    public string Savings { get; set; }
}

برای اینکه کلاینت با لایه‌ی سرویس در تعامل باشد باید از الگوی Request/Response Message استفاده کنیم. بخش Request توسط کلاینت تغذیه می‌شود و پارامترهای مورد نیاز را فراهم می‌کند. کلاسی با نام ProductListRequest را با کد زیر به پروژه SoCPatterns.Layered.Service اضافه کنید:

using SoCPatterns.Layered.Model;

namespace SoCPatterns.Layered.Service
{
    public class ProductListRequest
    {
        public CustomerType CustomerType { get; set; }
    }
}

در شی Response نیز بررسی می‌کنیم که درخواست به درستی انجام شده باشد، داده‌های مورد نیاز را برای کلاینت فراهم می‌کنیم و همچنین در صورت عدم اجرای صحیح درخواست، پیام مناسب را به کلاینت ارسال می‌نماییم. کلاسی با نام ProductListResponse را با کد زیر به پروژه SoCPatterns.Layered.Service اضافه کنید:

public class ProductListResponse
{
    public bool Success { get; set; }
    public string Message { get; set; }
    public IList<ProductViewModel> Products { get; set; }
}

به منظور تبدیل موجودیت Product به ProductViewModel، به دو متد نیاز داریم، یکی برای تبدیل یک Product و دیگری برای تبدیل لیستی از Product. شما می‌توانید این دو متد را به کلاس Product موجود در Domain Model اضافه نمایید، اما این متدها نیاز واقعی منطق تجاری نمی‌باشند. بنابراین بهترین انتخاب، استفاده از Extension Method‌ها می‌باشد که باید برای کلاس Product و در لایه‌ی سرویس ایجاد نمایید. کلاسی با نام ProductMapperExtensionMethods را با کد زیر به پروژه SoCPatterns.Layered.Service اضافه کنید:

public static class ProductMapperExtensionMethods
{
    public static ProductViewModel ConvertToProductViewModel(this Model.Product product)
    {
        ProductViewModel productViewModel = new ProductViewModel();
        productViewModel.ProductId = product.Id;
        productViewModel.Name = product.Name;
        productViewModel.RRP = String.Format(“{0:C}”, product.Price.RRP);
        productViewModel.SellingPrice = String.Format(“{0:C}”, product.Price.SellingPrice);
        if (product.Price.Discount > 0)
            productViewModel.Discount = String.Format(“{0:C}”, product.Price.Discount);
        if (product.Price.Savings < 1 && product.Price.Savings > 0)
            productViewModel.Savings = product.Price.Savings.ToString(“#%”);
        return productViewModel;
    }
    public static IList<ProductViewModel> ConvertToProductListViewModel(
        this IList<Model.Product> products)
    {
        IList<ProductViewModel> productViewModels = new List<ProductViewModel>();
        foreach(Model.Product p in products)
        {
            productViewModels.Add(p.ConvertToProductViewModel());
        }
        return productViewModels;
    }
}

حال کلاس ProductService را جهت تعامل با کلاس سرویس موجود در Domain Model و به منظور برگرداندن لیستی از محصولات و تبدیل آن به لیستی از ProductViewModel، ایجاد می‌نماییم. کلاسی با نام ProductService را با کد زیر به پروژه SoCPatterns.Layered.Service اضافه کنید:

public class ProductService
{
    private Model.ProductService _productService;
    public ProductService(Model.ProductService ProductService)
    {
        _productService = ProductService;
    }
    public ProductListResponse GetAllProductsFor(
        ProductListRequest productListRequest)
    {
        ProductListResponse productListResponse = new ProductListResponse();
        try
        {
            IList<Model.Product> productEntities =
                _productService.GetAllProductsFor(productListRequest.CustomerType);
            productListResponse.Products = productEntities.ConvertToProductListViewModel();
            productListResponse.Success = true;
        }
        catch (Exception ex)
        {
            // Log the exception…
            productListResponse.Success = false;
            // Return a friendly error message
            productListResponse.Message = ex.Message;
        }
        return productListResponse;
    }
}

کلاس Service تمامی خطاها را دریافت نموده و پس از مدیریت خطا، پیغامی مناسب را به کلاینت ارسال می‌کند. همچنین این لایه محل مناسبی برای Log کردن خطاها می‌باشد. در اینجا کد نویسی لایه سرویس به پایان رسید و در ادامه به کدنویسی Data Layer می‌پردازیم.

Data Layer

برای ذخیره سازی محصولات، یک بانک اطلاعاتی با نام Shop01 ایجاد کنید که شامل جدولی به نام Product با ساختار زیر باشد:

برای اینکه کدهای بانک اطلاعاتی را سریعتر تولید کنیم از روش Linq to SQL در Data Layer استفاده می‌کنم. برای این منظور یک Data Context برای Linq to SQL به این لایه اضافه می‌کنیم. بر روی پروژه SoCPatterns.Layered.Repository کلیک راست نمایید و گزینه Add > New Item را انتخاب کنید. در پنجره ظاهر شده و از سمت چپ گزینه Data و سپس از سمت راست گزینه Linq to SQL Classes را انتخاب نموده و نام آن را Shop.dbml تعیین نمایید.

از طریق پنجره Server Explorer به پایگاه داده مورد نظر متصل شوید و با عمل Drag & Drop جدول Product را به بخش Design کشیده و رها نمایید.

اگر به یاد داشته باشید، در لایه Model برای برقراری ارتباط با پایگاه داده از یک Interface به نام IProductRepository استفاده نمودیم. حال باید این Interface را پیاده سازی نماییم. کلاسی با نام ProductRepository را با کد زیر به پروژه SoCPatterns.Layered.Repository اضافه کنید:

using System;
using System.Collections.Generic;
using System.Linq;
using System.Text;
using SoCPatterns.Layered.Model;

namespace SoCPatterns.Layered.Repository
{
    public class ProductRepository : IProductRepository
    {
        public IList<Model.Product> FindAll()
        {
            var products = from p in new ShopDataContext().Products
                                select new Model.Product
                                {
                                    Id = p.ProductId,
                                    Name = p.ProductName,
                                    Price = new Model.Price(p.Rrp, p.SellingPrice)
                                };
            return products.ToList();
        }
    }
}

در متد FindAll، با استفاده از دستورات Linq to SQL، لیست تمامی محصولات را برگرداندیم. کدنویسی لایه‌ی Data هم به پایان رسید و در ادامه به کدنویسی لایه‌ی Presentation و UI می‌پردازیم.

Presentation Layer

به منظور جداسازی منطق نمایش (Presentation) از رابط کاربری (User Interface)، از الگوی Model View Presenter یا همان MVP استفاده می‌کنیم که در مباحث بعدی با جزئیات بیشتری در مورد آن صحبت خواهم کرد. یک Interface با نام IProductListView را با کد زیر به پروژه SoCPatterns.Layered.Presentation اضافه کنید:

using SoCPatterns.Layered.Service;

public interface IProductListView
{
    void Display(IList<ProductViewModel> Products);
    Model.CustomerType CustomerType { get; }
    string ErrorMessage { set; }
}

این Interface توسط Web Form‌های ASP.NET و یا Win Form‌ها باید پیاده سازی شوند. کار با Interface‌ها موجب می‌شود تا تست View‌ها به راحتی انجام شوند. کلاسی با نام ProductListPresenter را با کد زیر به پروژه SoCPatterns.Layered.Presentation اضافه کنید:

using SoCPatterns.Layered.Service;

namespace SoCPatterns.Layered.Presentation
{
    public class ProductListPresenter
    {
        private IProductListView _productListView;
        private Service.ProductService _productService;
        public ProductListPresenter(IProductListView ProductListView,
            Service.ProductService ProductService)
        {
            _productService = ProductService;
            _productListView = ProductListView;
        }
        public void Display()
        {
            ProductListRequest productListRequest = new ProductListRequest();
            productListRequest.CustomerType = _productListView.CustomerType;
            ProductListResponse productResponse =
                _productService.GetAllProductsFor(productListRequest);
            if (productResponse.Success)
            {
                _productListView.Display(productResponse.Products);
            }
            else
            {
                _productListView.ErrorMessage = productResponse.Message;
            }
        }
    }
}

کلاس Presenter وظیفه‌ی واکشی داده ها، مدیریت رویدادها و بروزرسانی UI را دارد. در اینجا کدنویسی لایه‌ی Presentation به پایان رسیده است. از مزایای وجود لایه‌ی Presentation این است که تست نویسی مربوط به نمایش داده‌ها و تعامل بین کاربر و سیستم به سهولت انجام می‌شود بدون آنکه نگران دشواری Unit Test نویسی Web Form‌ها باشید. حال می‌توانید کد نویسی مربوط به UI را انجام دهید که در ادامه به کد نویسی در Win Forms و Web Forms خواهیم پرداخت. 

مطالب
اگر نصب سرویس پک اس کیوال سرور Fail شد ...

همانطور که مطلع هستید سرویس پک سه SQL Server چند روزی است که منتشر شده. این به روز رسانی بر روی یک سرور بدون مشکل نصب شد؛ در سرور دیگر به علت داشتن یک سری برنامه امنیتی مزاحم (که مثلا دسترسی به رجیستری را مونیتور و سد می‌کنند) با شکست مواجه و در آخر پیغام Fail نمایش داده شد. مجددا آنرا اجرا کردم، سریع تمام مراحل را تمام کرد باز هم Fail را نمایش داد.
خوب؛ گفتم احتمالا مشکلی نیست. سعی کردم به سرور وصل شوم ... پیغام «این سرور دسترسی از راه دور را نمی‌پذیرد» و از این حرف‌های متداول ظاهر شد. به لاگ موجود در Event log ویندوز که مراجعه کردم پیغام خطای زیر نمایان بود:

Script level upgrade for database 'master' failed because upgrade step 'sqlagent100_msdb_upgrade.sql' encountered error 5597, state 1, severity 16. This is a serious error condition which might interfere with regular operation and the database will be taken offline. If the error happened during upgrade of the 'master' database, it will prevent the entire SQL Server instance from starting. Examine the previous errorlog entries for errors, take the appropriate corrective actions and re-start the database so that the script upgrade steps run to completion.

اوه! اوه! اوه! در این لحظه‌ی عرفانی، دیتابیس master نابود شده! نمی‌شود وصل شد. سروری که داشت تا مدتی قبل بدون هیچ مشکلی کار می‌کرد، الان دیگر حتی نمی‌شود به آن وصل شد. به کنسول سرویس‌های ویندوز مراجعه کردم (services.msc)، سعی کردم سرویس اس کیوال را که از کار افتاده دستی اجرا کنم، پیغام زیر مجددا در event log ظاهر شد:

FILESTREAM feature could not be initialized. The Windows Administrator must enable FILESTREAM on the instance using Configuration Manager before enabling through sp_configure.

قابلیت FILESTREAM را نمی‌تواند آغاز کند. پس از مدتی جستجو مشخص شد که این مورد را می‌شود در رجیستری ویندوز غیرفعال کرد؛ به صورت زیر:

1) Open up Registry Editor
2) Go To HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Microsoft SQL Server\MSSQL10.MSSQLServer\MSSQLSERVER\FileStream
3) Edit the value "EnableLevel" and set it to 0
4) Restart SQL Server.

پس از انجام اینکار، سرویس اس کیوال استارت شد (از طریق کنسول سرویس‌های ویندوز). در ادامه، امکان اتصال به آن نبود (حتی با اکانت sa):

Login failed for user 'sa'. Reason: Server is in script upgrade mode. Only administrator can connect at this time. (Microsoft SQL Server, Error: 18401)


باز هم پس از مدتی جستجو معلوم گردید که «کمی باید صبر کرد». آن پیغام اول کار مبتنی بر تخریب دیتابیس master هم بی‌مورد است. پس از fail شدن نصب سرویس پک، هنوز برنامه نصاب آن در پشت صحنه مشغول به کار است. این مورد به وضوح در task manager ویندوز مشخص است. سرور به مدت 15 دقیقه به حال خود رها شد. پس از آن بدون مشکل اتصال برقرار گردید و همه چیز مجددا شروع به کار کرد.

بنابراین اگر در حین نصب سرویس پک SQL Server مشکلی پیش آمد، نگران نباشید. باید به نصاب آن زمان داد (برنامه mscorsw.exe در پشت صحنه مشغول به کار است). برنامه نصاب آن هم هیچ نوع خطای مفهومی را گزارش نمی‌دهد. تمام مراحل، بجای نمایش در برنامه تمام صفحه نصاب آن، در event log ویندوز ثبت می‌شود. این برنامه تمام صفحه فقط کارش نمایش یک progress bar است!


اگر ... هیچکدام از این موارد جواب نداد، امکان بازسازی دیتابیس master نیز وجود دارد: [^ , ^]
ولی دست نگه دارید و سریع اقدام نکنید. ابتدا به task manager مراجعه کنید. آیا برنامه mscorsw.exe در حال اجرا است؟ اگر بله، یعنی هنوز کار نصب تمام نشده. حداقل یک ربع باید صبر کنید.

اشتراک‌ها
اجرای C# در مرورگر بوسیله Web Assembly

C# is usually thought of as a backend, server-side language. But with the Blazor-Web Assembly combo, developers can use it for client-side as well. 

اجرای C# در مرورگر بوسیله Web Assembly
بازخوردهای پروژه‌ها
خطا در اجرای پروژه
سلام
در اجرای پروژه خطا دارم.
 Cannot open database "DecisionDB" requested by the login. The login failed.
Login failed for user 'xxxxx'.
Description:  An unhandled exception occurred during the execution of the current web request. Please review the stack trace for more information about the error and where it originated in the code. 

Line 172:
Line 173: foreach (var role in from record in standardRoles
Line 174: let role = this.FindByName(record.RoleName)
Line 175: where role == null
Line 176: select new Role

Source File:  C:\Users\Majid\Desktop\Decision-master\src\Decision.ServiceLayer\EFServiecs\Users\ApplicationRoleManager.cs   Line:  174
کانکشن استرینگ رو در فایل وب کانفیگ به شکل زیر قرار دادم:
 <add name="DefaultConnection" connectionString="Data Source=.;Initial Catalog=DecisionDB;Integrated Security = true" providerName="System.Data.SqlClient"/>
نظرات مطالب
اعمال صفحه بندی به کمک OFFSET و FETCH در SQL Server 2012
سلام  
من منظور سئوال شما رو،بدرستی متوجه نشدم، به هرحال اگر بخواهید با کد نویسی سمت سرور، Script خود را Generate نمایید، اینکار، بستگی به نگرش کدنویسی تان و Interface ی که در اختیار کاربر قرار می‌دهید، دارد.
اگر بخواهید در SQL Server اینکار را انجام دهید، با استفاده از Case ، در قسمت Order By می‌توانید اینکار را انجام دهید. به عنوان مثال:
DECLARE @Varsort varchar(50)
DECLARE @Varsort1 varchar(50)

SET  @Varsort=''
SET  @Varsort1='BusinessEntityID'

SELECT BusinessEntityID, FirstName, LastName
FROM Testoffset
ORDER BY case when  @Varsort='Firstname'then  Firstname End ASC,
         case when  @Varsort1= 'BusinessEntityID'then  BusinessEntityID End ASC
OFFSET 3 ROWS
FETCH First 3 ROWS only
امیدوارم پاسخ تان را گرفته باشید.
نظرات مطالب
SQL Server 2005 SP3
بله.مطابق مستندات رسمی آن:
SP3 can be used to upgrade from any previous instance of SQL Server 2005
http://blogs.technet.com/dataplatforminsider/archive/2008/12/10/sql-server-2005-sp3-now-available-for-download.aspx
مطالب
مثال ساده پرداخت بانکی با استفاده از تراکنش و پروسیجر در مای اس‌ کیو ال
برای انجام عملیاتی مثل عملیات حسابداری، نیاز به انجام پی در پی چندین دستور می‌باشد و در صورت انجام نشدن یکی از آنها، بقیه نیز نامعتبر خواهند بود که برای پیاده سازی این مکانیزم از تراکنش‌ها در بانک اطلاعاتی استفاده می‌شود. تراکنش‌ها معمولآ در بدنه‌ی توابع ذخیره شده روی بانک (stored procedure) پیاده سازی می‌شوند. برای تعریف یک پروسیجر در مای اس کیو ال من از برنامه‌ی MySQL Workbench  به شکل زیر استفاده می‌کنم. البته می‌توان دستور ایجاد تابع را از روش‌های دیگر هم اجرا کرد.


در مای اس کیو ال برای تعریف یک تابع از ساختار زیر استفاده می‌کنیم :
DELIMITER $$

CREATE 
          DEFINER=`user_name`@`host_name`|CURRENT_USER 
          PROCEDURE `transition_name`(

IN | OUT  | INOUT `parameter_name` type(bigint,int , ...)
)
    SQL SECURITY  DEFINER| INVOKER
transition_name: BEGIN

#----procedure_body 

END
نکات مربوط به تعریف :
در قسمت
  DEFINER=`user_name`@`host_name`|CURRENT_USER
کسی که تابع را تعریف کرده معرفی می‌شود. اگر شما برای انتقال دیتابیس از جایی به جای دیگر، از روش ایمپورت و اکسپورت استفاده کنید، اگر نام کاربری بانک شما متفاوت باشد، معمولآ این قسمت باعث خطا می‌شود؛ چون شما نمی‌توانید به نام فرد دیگری تابع بسازید. پیش فرض هم مقدار
CURRENT_USER
در نظر گرفته می‌شود که همان اسم کاربری و هاست شما است.
نکته بعدی : قسمت
SQL SECURITY  DEFINER| INVOKER
است که استفاده کننده از پروسیجر را مشخص می‌کند. مقدار DEFINER یعنی فقط تعریف کننده حق استفاده از این پروسیجر را دارد و مقدار INVOKER یعنی هر کسی حق استفاده از این تابع را دارد .
برای شرح تراکنش، مثال پرداخت بانکی را شرح می‌دهیم:
DELIMITER $$

CREATE 
        DEFINER=CURRENT_USER
        PROCEDURE `transition_pay`(
                #-----------input value
               IN `pay_value` bigint,
               IN `admin_id` int,
               #-------------result code 
               OUT `result` bigint
)
    SQL SECURITY INVOKER
transition_pay: BEGIN 
DECLARE  admin_credit DOUBLE  DEFAULT  0;   
SELECT `Credit`
INTO   admin_credit  
FROM  `Admin`

WHERE `Admin_id` = admin_id 
#----- transaction  body
END
در قسمت بالا متغیری را تعریف کرده و آخرین میزان اعتبار ادمین را داخل آن قرار دادیم تا در قسمت تراکنش، مقدار پرداختی را به آن اضافه کنیم و دو باره ادمین را آپدیت کنیم.
 اگر بخواهیم به دلیلی قبل از رسیدن به تراکنش آن را کنسل کنیم، می‌توان از دستور LEAVE استفاده کرد:
 مثال :
IF admin_id=0 THEN 
set result = -1 ; 
#exit procedure
LEAVE transition_pay;
END IF;
حال شروع تراکنش حالت ساده  :
START TRANSACTION;
          INSERT INTO 
                                 `PayBalance` (`Value` , `Admin_id` )
                                  VALUES (pay_value,  admin_id);

          UPDATE `Admin`
           SET `Credit`=admin_credit + pay_value  
          WHERE `admin_id`=admin_id;
COMMIT;
با پایان تراکنش، تمام مقادیر به درستی در بانک ذخیره می‌گردند.
حال اگر بخواهیم به دلیلی داخل تراکنش آن را لغو کنیم از دستور ROLLBACK استفاده می‌کنیم. 
مثال:
IF pay_value=0 THEN 
set result = -1 ; 
#roolback procedure
ROLLBACK ;
END IF;  
برای اطمینان از اجرا شدن دستورات در مای اس کیو ال می‌توان از
SET autocommit = {0 | 1}
نیز استفاده کرد که مقدار پیش فرض آن یک است. یعنی هر دستوری بلافاصله اجرا شود. می‌توان قبل از دستوراتی که می‌خواهیم پی در پی اجرا شوند، یک بار آن را صفر و بعد از اجرای دستورات آنرا یک کنیم.
نکته آخر اینکه با استفاده ار زبان پی اچ پی هم می‌توان تراکنشی را شروع و تمام کرد و بین این دو دستورات مورد نظر را نوشت و همیشه وجود پروسیجر الزامی نیست.
مطالب دوره‌ها
بررسی کارآیی و ایندکس گذاری بر روی اسناد XML در SQL Server - قسمت دوم
تا اینجا ملاحظه کردید که XQuery ایندکس نشده چگونه بر روی Query Plan تاثیر دارد. در ادامه، مباحث ایندکس گذاری بر روی اسناد XML ایی را مرور خواهیم کرد.


ایندکس‌های XML ایی

ایندکس‌های XML ایی، ایندکس‌های خاصی هستند که بر روی ستون‌هایی از نوع XML تعریف می‌شوند. هدف از تعریف آن‌ها، بهینه سازی اعمال مبتنی بر XQuery، بر روی داده‌های این نوع ستون‌ها است. چهار نوع XML Index قابل تعریف هستند؛ اما primary xml index باید ابتدا ایجاد شود. در این حالت جدولی که دارای ستون XML ایی است نیز باید دارای یک clustered index باشد. هدف از primary XML indexها، ارائه‌ی تخمین‌های بهتری است به بهینه ساز کوئری‌ها در SQL Server.


جزئیات primary XML indexها

زمانیکه یک primary xml index را ایجاد می‌کنیم، node table یاد شده در قسمت قبل را، بر روی سخت دیسک ذخیره خواهیم کرد (بجای هربار محاسبه در زمان اجرا). متادیتای این اطلاعات ذخیره شده را در جداول سیستمی sys.indexes و sys.columns می‌توان مشاهده کرد. باید دقت داشت که تهیه‌ی این ایندکس‌ها، فضای قابل توجهی را از سخت دیسک به خود اختصاص خواهند داد؛ چیزی حدود 2 تا 5 برابر حجم اطلاعات اولیه. بدیهی است تهیه‌ی این ایندکس‌ها که نتیجه‌ی تجزیه‌ی اطلاعات XML ایی است، بر روی سرعت insert تاثیر خواهند گذاشت. Node table دارای ستون‌هایی مانند نام تگ، آدرس تگ، نوع داده آن، مسیر و امثال آن است.
زمانیکه یک Primary XML Index تعریف می‌شود، اگر به Query Plan حاصل دقت کنید، دیگر خبری از XML Readerها مانند قبل نخواهد بود. در اینجا Clustered index seek قابل مشاهده‌است.


ایجاد primary XML indexها

همان مثال قسمت قبل را که دو جدول از آن به نام‌های xmlInvoice و xmlInvoice2 ایجاد کردیم، درنظر بگیرید. اینبار یک xmlInvoice3 را با همان ساختار و همان 6 رکوردی که معرفی شدند، ایجاد می‌کنیم. بنابراین برای آزمایش جاری، در مثال قبل، هرجایی xmlInvoice مشاهده می‌کنید، آن‌را به xmlInvoice3 تغییر داده و مجددا جدول مربوطه و داده‌های آن‌را ایجاد کنید.
اکنون برای ایجاد primary XML index بر روی ستون invoice آن می‌توان نوشت:
 CREATE PRIMARY XML INDEX invoice_idx ON xmlInvoice3(invoice)
 SELECT * FROM sys.internal_tables
کوئری دومی که بر روی sys.internal_tables انجام شده، محل ذخیره سازی این ایندکس را نمایش می‌دهد که دارای نامی مانند xml_index_nodes_325576198_256000 خواهد بود. دو عدد پس از آن table object id و column object id هستند.
در ادامه علاقمند هستیم که بدانیم داخل آن چه چیزی ذخیره شده‌است:
 SELECT * FROM sys.xml_index_nodes_325576198_256000
اگر این کوئری را اجرا کنید احتمالا به خطای Invalid object name برخواهید خورد. علت اینجا است که برای مشاهده‌ی اطلاعات جداول داخلی مانند این، نیاز است حین اتصال به SQL Server، در قسمت server name نوشت admin:(local) و حالت authentication نیز باید بر روی Windows authentication باشد. به آن اصطلاحا Dedicated administrator connection نیز می‌گویند. برای این منظور حتما نیاز است از طریق منوی File -> New -> Database Engine Query شروع کنید در غیراینصورت پیام Dedicated administrator connections are not supported را دریافت خواهید کرد.
اگر به این جدول دقت کنید، 6 ردیف اطلاعات XML ایی، به حدود 100 ردیف اطلاعات ایندکس شده، تبدیل گردیده‌است. با استفاده از دستور ذیل می‌توان حجم ایندکس تهیه شده را نیز مشاهده کرد:
 sp_spaceused 'xmlInvoice3'
در صورت نیاز برای حذف ایندکس ایجاد شده می‌توان به نحو ذیل عمل کرد:
 --DROP INDEX invoice_idx ON xmlInvoice3


تاثیر primary XML indexها بر روی سرعت اجرای کوئری‌ها

همان 10 کوئری قسمت قبل را درنظر بگیرید. اینبار برای مقایسه می‌توان به نحو ذیل عمل کرد:
 SELECT * FROM xmlInvoice
WHERE invoice.exist('/Invoice[@InvoiceId = "1003"]') = 1

SELECT * FROM xmlInvoice3
WHERE invoice.exist('/Invoice[@InvoiceId = "1003"]') = 1
دو کوئری یکی هستند اما اولی بر روی xmlInvoice اجرا می‌شود و دومی بر روی xmlInvoice3. هر دو کوئری را انتخاب کرده و با استفاده از منوی Query، گزینه‌ی Include actual execution plan را نیز انتخاب کنید (یا فشردن دکمه‌های Ctrl+M) تا پس از اجرای کوئری، بتوان Query Plan نهایی را نیز مشاهده نمود.


چند نکته در این تصویر حائز اهمیت است:
- Query plan کوئری انجام شده بر روی جدول دارای primary XML index، مانند قسمت قبل، حاوی XML Readerها نیست.
- هزینه‌ی انجام کوئری بر روی جدول دارای XML ایندکس نسبت به حالت بدون ایندکس، تقریبا نزدیک به صفر است. (بهبود کارآیی فوق العاده)
اگر کوئری‌های دیگر را نیز با هم مقایسه کنید، تقریبا به نتیجه‌ی کمتر از یک سوم تا یک چهارم حالت بدون ایندکس خواهید رسید.
همچنین اگر برای حالت دارای Schema collection نیز ایندکس ایجاد کنید، اینبار کوئری پلن آن اندکی (چند درصد) بهبود خواهد یافت ولی نه آنچنان.


ایندکس‌های XML‌ایی ثانویه یا secondary XML indexes

سه نوع ایندکس XML ایی ثانویه نیز قابل تعریف هستند:
- VALUE : کار آن بهینه سازی کوئری‌های content و wildcard است.
- PATH : بهینه سازی انتخاب‌های مبتنی بر XPath را انجام می‌دهد.
- Property: برای بهینه سازی انتخاب خواص و ویژگی‌ها بکار می‌رود.

این ایندکس‌ها یک سری non-clustered indexes بر روی node tables هستند. برای ایجاد سه نوع ایندکس یاد شده به نحو ذیل می‌توان عمل کرد:
 CREATE XML INDEX invoice_path_idx ON xmlInvoice3(invoice)
 USING XML INDEX invoice_idx FOR PATH
در اینجا یک path index جدید ایجاد شده‌است. ایندکس‌های ثانویه نیاز به ذکر ایندکس اولیه نیز دارند.
پس از ایجاد ایندکس ثانویه بر روی مسیرها، اگر اینبار کوئری دوم را اجرا کنیم، به Query Plan ذیل خواهیم رسید:


همانطور که مشاهده می‌کنید، نسبت به حالت primary index، وضعیت clustered index seek به index seek تغییر کرده‌است و همچنین دقیقا مشخص است که از کدام ایندکس استفاده شده‌است.
در ادامه دو نوع ایندکس دیگر را نیز ایجاد می‌کنیم:
 CREATE XML INDEX invoice_value_idx ON xmlInvoice3(invoice)
 USING XML INDEX invoice_idx FOR VALUE
 
 CREATE XML INDEX invoice_prop_idx ON xmlInvoice3(invoice)
 USING XML INDEX invoice_idx FOR PROPERTY
 

سؤال: اکنون پس از تعریف 4 ایندکس یاد شده، کوئری دوم از کدام ایندکس استفاده خواهد کرد؟

در اینجا مجددا کوئری دوم را اجرا کرده و به قسمت Query Plan آن دقت خواهیم کرد:


برای مشاهده دقیق نام ایندکس مورد استفاده، کرسر ماوس را بر روی index seek قرار می‌دهیم. در اینجا اگر به قسمت object گزارش ارائه شده دقت کنیم، نام invoice_value_idx یا همان value index ایجاد شده، قابل مشاهده‌است؛ به این معنا که در کوئری دوم، اهمیت مقادیر بیشتر است از اهمیت مسیرها.

کوئری‌هایی مانند کوئری ذیل از property index استفاده می‌کنند:
 SELECT * FROM xmlInvoice3
WHERE invoice.exist('/Invoice//CustomerName[text() = "Vahid"]') = 1
در اینجا با بکارگیری // به دنبال CustomerName در تمام قسمت‌های سند Invoice خواهیم گشت. البته کوئری پلن آن نسبتا پیچیده‌است و شامل primary index اسکن و clusterd index اسکن نیز می‌شود. برای بهبود قابل ملاحظه‌ی آن می‌توان به نحو ذیل از عملگر self استفاده کرد:
 SELECT * FROM xmlInvoice3
WHERE invoice.exist('/Invoice//CustomerName[. = "Vahid"]') = 1


خلاصه نکات بهبود کارآیی برنامه‌های مبتنی بر فیلدهای XML

- در حین استفاده از XPath، ذکر  محور parent یا استفاده از .. (دو دات)، سبب ایجاد مراحل اضافه‌ای در Query Plan می‌شوند. تا حد امکان از آن اجتناب کنید و یا از روش‌هایی مانند cross apply و xml.nodes برای مدیریت اینگونه موارد تو در تو استفاده نمائید.
- ordinals را به انتهای Path منتقل کنید (مانند ذکر [1] جهت مشخص سازی نودی خاص).
- از ذکر predicates در وسط یک Path اجتناب کنید.
- اگر اسناد شما fragment با چند root elements نیستند، بهتر است document بودن آ‌ن‌ها را در حین ایجاد ستون XML مشخص کنید.
- xml.value را به xml.query ترجیح دهید.
- عملیات casting در XQuery سنگین بوده و استفاده از ایندکس‌ها را غیرممکن می‌کند. در اینجا استفاده از اسکیما می‌تواند مفید باشد.
- نوشتن sub queryها بهتر هستند از چندین XQuery در یک عبارت SQL.
- در ترکیب اطلاعات رابطه‌ای و XML، استفاده از متدهای xml.exist و sql:column نسبت به xml.value جهت استخراج و مقایسه اطلاعات، بهتر هستند.
- اگر قصد تهیه خروجی XML از جدولی رابطه‌ای را دارید، روش select for xml کارآیی بهتری را نسبت به روش FLOWR دارد. روش FLOWR برای کار با اسناد XML موجود طراحی و بهینه شده‌است؛ اما روش select for xml در اصل برای کار با اطلاعات رابطه‌ای بهینه سازی گردیده‌است.