وحید نصیری وحید نصیری
نظرات نظرسنجی‌ها
در محیط کاری از کدام سورس کنترل استفاده می‌کنید؟
- عموما در محیط کاری برای مدیریت یک تیم، یک سورس کنترلر مرجع بیشتر استفاده نمی‌شود. بنابراین نیازی به چک باکس نیست و عنوان هم این نبوده که در طول روز به چند سورس کنترلر در سراسر دنیا مراجعه می‌کنید.
‫۱۱ سال و ۹ ماه قبل، چهارشنبه ۱۱ بهمن ۱۳۹۱، ساعت ۲۳:۲۱
وحید نصیری وحید نصیری
مطالب
خلاصه اشتراک‌های روز سه شنبه 24 آبان 1390
‫۱۲ سال و ۱۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۵ آبان ۱۳۹۰، ساعت ۰۱:۳۵
مهمان مهمان
نظرات مطالب
مروری سریع بر اصول مقدماتی MVVM
سلام
تشکر از مطالب بسیار مفیدتون
من چندین ساله دارم برنامه نویسی میکنم و جدیدن با تکنولوژی WPF آشناشدم. متاسفانه هر مرجعی که برای یادگیری این اصول (WPF , MVVM,...) که بکار بردم در اول کار مطالب خیلی پیش پا افتاده رو بیان میکنند و بدون گفتن پیش زمینه های لازم وارد مباحث بسیار سنگین میشن. که باعث میشه آموزنده از مطلب زده بشه.(یه جورایی هم احساس حقارت در مورد سواد کم خودش بهش دست بده) در هر صورت من علاقه بسیار زیادی به برنامه نویسی داشتم و دارم وخیلی دوست دارم با تکنولوژی های جدید بیشتر کار کنم و سبک کاریم رو بروز کنم. از شما که در این زمینه تجربه کافی دارین میخوام لطف کنین یک منبع و مرجع برای یادگیری این مباحث (مباحث جدید که یادگیریش واسه برنامه نویسی الان از نون شب واجب تره) چه فارسی چه انگلیسی معرفی کنین. لازم به ذکره که مطالب آموزشی که خود شما میذارید تقریبا از سواد الان من فراتره و خیلی از قسمت هاشو درک نمیکنم(که قطعا به خاطر سواد کم من در این زمینه است).
پیشاپیش از لطفتون ممنونم.
‫۱۲ سال و ۱۱ ماه قبل، دوشنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۰، ساعت ۲۲:۴۸
سالار ربال سالار ربال
نظرات نظرسنجی‌ها
بعنوان مدیر تیم نرم افزاری با تعداد متوسط (6-7 نفر) با متدولوژی اسکرام، کدام روش را بیشتر می پسندید و استفاده می کنید؟
به نظرم مرجع اصلی، برای حل این اختلاف نظر‌ها کمک کند؛ مطلب کامل
خود مبدع اسکرام هم بیشتر برروی فریمورک تأکید دارد. دلایلی هم برای این مورد بیان کرده است. 
به معنی : اسکرام یک فریم وورک (چارچوب) می‌باشد. پس به جای اینکه اسکرام جزئیات دقیق و کاملی در مورد اینکه کارها در پروژه چگونه باید انجام شوند ,  بیشتر آن را به تیم واگذار می‌کند. این کار عملی خواهد بود زیرا تیم خواهد فهمید که چگونه به بهترین نحو مشکل خود را حل نماید . 
برای مثال می‌توان جلسه Sprint Planning را درنظر گرفت : در اسکرام آمده است که خروجی این جلسه می‌تواند (بایدی در کار نیست ) تعدادی آیتم باشد که آن‌ها در اسپرینت بعدی پیاده سازی خواهند شد. اما در متدولوژی‌های دیگر, ضوابط ورودی , تعیین وظایف , ضوابط خروجی و دیگر مسائل جلسه توسط متدولوژی تعیین می‌شوند و همه آنها لازم الاجرا هستند .
به عبارت ساده‌تر , در فریم وورک نسخه پیچی نداریم ولی در متدولوژی نسخه‌های پیچیده شده لازم الاجرا می‌باشند. 
‫۸ سال و ۴ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۸ خرداد ۱۳۹۵، ساعت ۰۹:۲۵
وحید نصیری وحید نصیری
نظرات مطالب
آشنایی با NHibernate - قسمت ششم
یک سری وبلاگ در مورد NHibernate هست که مربوط به توسعه دهنده‌های اصلی آن است و مرجع محسوب می‌شوند. برای مثال:
http://ayende.com/Blog
در این پست زیر قید شده که هر آنچه که در criteria API پشتیبانی می‌شود در نگارش یک LINQ آن هم وجود دارد (بنابراین group joins or subqueries پشتیبانی نمی‌شود چون در criteria API وجود ندارد+ join هم به نظر هنوز تکمیل نشده).
http://ayende.com/Blog/archive/2009/07/26/nhibernate-linq-1.0-released.aspx

وبلاگ توسعه دهنده‌ی اصلی LINQ برای NHibernate
http://blogs.imeta.co.uk/sstrong/Default.aspx
join هم اکنون در نگارش بتای جدید آن کار می‌کند:
http://blogs.imeta.co.uk/sstrong/archive/2009/12/16/823.aspx

وبلاگ یکی از مدیر پروژه‌های NHibernate
http://fabiomaulo.blogspot.com
‫۱۴ سال و ۸ ماه قبل، پنجشنبه ۵ فروردین ۱۳۸۹، ساعت ۲۳:۵۳
سیروان عفیفی سیروان عفیفی
مطالب
ساختارهای داده‌ی توکار ES 6
در ES 5 تنها آرایه (Array) و آبجکت (Object) را به عنوان ساختار داده‌ایی، به صورت توکار در اختیار داریم.
Array یک کالکشن مبتنی بر ایندکس است. همچنین می‌توان هر نوع مقداری را در آن ذخیره کرد:
var collection = ['a', 1, /3/, {}];
یعنی هر کدام از اعضای آرایه می‌توانند جنس متفاوتی داشته باشند. همانطور که در کد فوق مشاهده می‌کنید اعضای آرایه به ترتیب از کاراکتر، عدد، عبارت با قاعده و در نهایت یک شیء خالی تشکیل شده است. همانطور که عنوان شد آرایه‌ها در جاوا اسکریپت همانند دیگر زبان‌های برنامه‌نویسی مبتنی بر ایندکس هستند، یعنی می‌توان براساس ایندکس به هر کدام از اعضای آرایه دسترسی داشت:
collection[0];
می‌توان از پراپرتی length نیز برای دریافت سایز آرایه استفاده کرد: 
collection.length
همانطور که در مثال ابتدای بحث مشاهده کردید، آرایه‌ها در جاوا اسکریپت توسط سینتکس [] قابل تعریف هستند. تعدادی تابع توکار برای کار با آرایه‌ها موجود است که در اینجا می‌توانید لیست کامل آنها را مشاهد نمائید. همچنین می‌توانید از کتابخانه‌های دیگری مانند Underscore.js که در واقع هدف آن‌ها افزودن یکسری قابلیت‌ها به جاوا اسکریپت است، استفاده کنید:
var numbers = [1, 2, 3];

_.each(numbers, function (num) {
    write(num);
});
در ES 6 تعدادی تابع جدید به Array اضافه شده که کار با آرایه‌ها را ساده‌تر کرده است. در ادامه تعدادی از این توابع را بررسی خواهیم کرد.
تابع find
این تابع از ورودی، یک callback را گرفته و نتایج یافته شده را در خروجی برمی‌گرداند:
var ary = [1, 5, 10];
var match = ary.find(item => item > 8);
تابع findIndex
این تابع مشابه تابع find عمل می‌کند با این تفاوت که در خروجی ایندکس عنصر یافته شده را برمی‌گرداند:
var match = ary.findIndex(item => item > 8);
تابع fill
از این تابع می‌توان جهت مقداردهی اعضای آرایه با پارامتر موردنظر استفاده کرد:
ary.find('a');
// خروجی ["a", "a", "a"]
لازم به ذکر است، به این تابع می‌توانیم دو پارامتر دیگر را نیز پاس دهیم:
var ary = [1, 5, 10, 5, 6];
ary.fill('a', 2, 3)
در کد فوق پارامتر دوم یعنی نقطه شروع و پارامتر سوم یعنی نقطه پایان:
// خروجی
[ 1, 5, "a", 5, 6 ]
تابع copyWithin
با کمک این تابع می‌توانیم قسمتی از یک آرایه را کپی کرده و در محل دیگری از آرایه ذخیره کنیم:
[1, 2, 3, 4, 5].copyWithin(0, 3);
کد فوق از نقطه‌ی سوم شروع به کپی کردن آیتم‌ها کرده و آنها را در موقعیت صفرم آرایه به بعد قرار می‌دهد. در نتیجه خروجی آن به این صورت است:
// [4, 5, 3, 4, 5]
لازم به ذکر است که یک پارامتر سوم را نیز می‌توانیم جهت تعیین نقطه‌ی پایان به تابع فوق اضافه کنیم:
[1, 2, 3, 4, 5].copyWithin(0, 3, 4);
// خروجی 
// [4, 2, 3, 4, 5]
در ES 6 علاوه بر سینتکس literal می‌توان از سازنده‌ی کلاس Array نیز جهت تعریف آرایه‌ها، استفاده کرد:
var ary = new Array(1, 2);
کد فوق یک آرایه را با دو مقدار 1 و 2 ایجاد می‌کند. اگر بخواهیم یک آیتم جدید را به آرایه‌ی فوق اضافه کنیم، باید آن را نیز به پارامترهای فوق اضافه کرد:
var ary = new Array(1, 2, 3);
ممکن است فکر کنید توسط کد زیر آرایه‌ایی تنها با یک آیتم برای ما ایجاد خواهد شد:
var ary = new Array(3);
در واقع کد فوق یک آرایه با اندازه‌ی سه و محتوای undefined را برای شما ایجاد خواهد کرد. در نتیجه برای ایجاد آرایه‌ایی با یک آیتم و مقدار 3 باید از متد Of کلاس Array استفاده کنیم:
var Ofary = Array.of(3);
Set
Set یک ساختار داده‌ایی جدید در ES 6 است. این ساختار داده‌ایی امکان تعریف کالکشنی از مقادیر را به صورت unique، در اختیارمان قرار می‌دهد. برخلاف آرایه‌ها مقادیر درون Set نمی‌تواند یکسان باشند. در کد زیر نحوه‌ی ایجاد یک Set نشان داده شده است:
var set = new Set();
set.add(1);
set.add(2);
set.add(3);
console.log(set.size); // logs 3
 Set به صورت یک مجموعه‌ی  Iterable است یعنی می‌توان اعضای این مجموعه را آیتم به آیتم پیمایش کرد. همانطور که در کد فوق مشاهده می‌کنید توسط add می‌توانیم آیتم جدیدی را به مجموعه اضافه کنیم. همچنین اگر مایل بودید می‌توانید مجموعه را توسط یک آرایه به صورت زیر نیز مقداردهی کنید: 
var set = new Set([1, 2, 3]);
console.log(set.size); // logs 3
از توابع has, delete, clear نیز به ترتیب می‌توان جهت خالی کردن مجموعه، حذف یک آیتم از مجموعه و بررسی یک آیتم در مجموعه استفاده کرد:
var set = new Set();
set.has(1); // false
set.add(1);
set.has(1); // true
set.clear();
set.has(1); // false
set.add(1);
set.add(2);
set.size;   // 2
set.delete(2);
set.size;   // 1
از تابع feorach نیز می‌توانیم برای حرکت بین آیتم‌های مجموعه استفاده کنیم:
var set = new Set();
set.add('Vahid');
set.add('Sirwan');

var i = 0;
set.forEach(item => i++);
console.log(i);
همچنین از سینتکس for...of نیز می‌توان برای پیمایش مجموعه استفاده کرد:
var set = new Set();
set.add('Vahid');
set.add('Sirwan');

var i = 0;
for(let item of set) {
    i++;
}
console.log(i);
Set دارای یک تابع دیگر با نام entries است. با کمک این تابع یک iterator از مجموعه برگردانده خواهد شد که با کمک تابع next می‌توان به عناصر بعدی مجموعه دسترسی پیدا کرد:
var set = new Set();
set.add("Sirwan");
set.add(1);
set.add("Afifi");

var setIter = set.entries();

console.log(setIter.next().value); // ["Sirwan", "Sirwan"]
console.log(setIter.next().value); // [1, 1]
console.log(setIter.next().value); // ["Afifi", "Afifi"]
Map
برخلاف Set که یک مجموعه از مقادیر (values) است، Map یک مجموعه از کلید/مقدار (key/value) می‌باشد. در اینجا نیز کلیدها باید unique باشند. همچنین می‌توان از هر نوعی برای کلید استفاده کرد. برای افزودن یک مقدار به این مجموعه باید از تابع set استفاه کنیم:
var map = new Map();
map.set('name', 'Sirwan');

map.get('name'); // Sirwan
همانطور که مشاهده می‌کنید توسط تابع get نیز می‌توانیم با استفاده از کلید، به مقدار آن دسترسی داشته باشیم. همچنین می‌توانیم آرایه‌ایی از آرایه‌ها را به عنوان کلید در یک Map ذخیره کنیم:
var map = new Map([['name', 'Sirwan'], ['age', 27]]);
map.has('age'); // true
map.get('age'); // 27
map.get('name'); // Sirwan

نکته‌ایی که در استفاده از Map باید به آن دقت کنید این است که در اینجا هیچ تبدیل نوعی را بر روی کلیدها نداریم:
var map = new Map();

map.set(1, true);
map.has("1"); // false

map.set("1", true);
map.has("1"); // true
همانند Set برای Map نیز می‌توانیم از توابع delete و clear استفاده کنیم. برای استفاده از foreach باید برای callback دو پارامتر را ارائه دهیم. یکی برای value و دیگری برای key:
var map = new Map([['name', 'Sirwan'], ['age', 27]]);
var i = 0;
map.forEach(function (value, key) {
    i++;
});
console.log(i); // log 2
برای سینتکس for...of نیز می‌توانیم به اینصورت عمل کنیم:
for (var [key, value] of map) {
    i++;
}
شاید بپرسید که همین کار را می‌توان با استفاده از آرایه‌ها نیز انجام داد و چه نیازی به یک ساختار داده‌ایی جدید است؟
اگر بخواهید Map را با استفاده از آرایه‌ها شبیه‌سازی کنید باید از Associative Arrays استفاده کنید؛ به زبان ساده در این‌حالت به جای استفاده از عدد به جای ایندکس می‌توان رشته‌ها نیز استفاده کرد. به عنوان مثال کد زیر را در نظر بگیرید:
var newArray = new Array();
newArray["name"] = "Sirwan";
newArray["lastName"] = "Afifi";
در اینجا ایندکس‌ها به ترتیب name و lastName هستند و به عنوان کلید مورد استفاده قرار می‌گیرند. کلیدها نیز به مقادیر "Sirwan" و "Afifi" مپ شده‌اند. حالت فوق شبیه به یک دیکشنری عمل می‌کند. اما همانطور که عنوان شد در اینجا کلید به صورت رشته‌ایی است و نمی‌توان از اشیاء به عنوان کلید استفاده کرد؛ زیرا در نهایت تبدیل به رشته خواهند شد:
let user1 = { name: "Vahid" };
let user2 = { name: "Sirwan" };

let result = {};
result[user1] = 10;
result[user2] = 20;

console.log(result[user1]); // logs 20
console.log(result[user2]); // logs 20
در کد فوق هر کدام از شیء‌ها را به عنوان کلید در نظر گرفته‌ایم و برای هر کدام مقادیر 10 و 20 را ست کرده‌ایم. اما خروجی هر کدام 20 است؛ در حالیکه باید به ترتیب عدد 10 و سپس عدد 20 در خروجی نمایش داده شود. دلیل آن نیز کاملاً مشخص است زیرا اگر در جاوا اسکریپت برای یک شیء تابع toString را فراخوانی کنیم، مقدار "[object object]" در خروجی نمایش داده خواهد شد. در نتیجه در کد فوق در واقع هر بار ایندکس "[object object]" را به‌روز رسانی کرده‌ایم:
result["[object object]"] = 10;
result["[object object]"] = 20;

console.log(result["[object object]"]); // logs 20
console.log(result["[object object]"]); // logs 20

WeakMap and WeakSet
فرض کنید درون DOM سه عنصر div دارید و می‌خواهید این سه div را درون یک Set ذخیره کنید:

در این‌حالت آیتم‌های درون Set ارجاع مستقیمی را به عناصر موجود در DOM دارند. اکنون حالتی را در نظر بگیرید که بخواهیم یکی از عناصر موجود درون DOM را حذف کنیم. در اینحالت آیتم درون Set که به این عنصر اشاره دارد هنوز حذف نشده است و همچنان ارجاعی را به آن عنصر دارد. بنابراین تا زمانیکه آیتم از Set حذف نشود Garbage Collector نمی‌تواند حافظه‌ی اختصاص داده شده را مجدداً بازیابی کند. در نتیجه استفاده از Set و یا Map در چنین سناریوهایی منجر به نشتی حافظه خواهد شد. برای حل این مشکل می‌توانیم از WeakMap و یا WeakSet استفاده کنیم. در این‌حالت WeakMap و WeakSet ارجاع مستقیمی به اشیایی که به آنها اضافه می‌شوند، ندارند. در نتیجه GC به راحتی می‌تواند حافظه‌ی اختصاص داده شده را بعد از حذف اشیاء بازیابی کند.
صرف‌نظر از رفع مشکل حافظه، WeakMap و WeakSet شبیه به Map و Set عمل می‌کنند، اما یکسری محدودیت‌هایی در استفاده از آنها وجود دارد:
  • WeakMap و WeakSet فاقد پراپرتی‌های size, entries, values و متد foreach هستند.
  • WeakMap همچنین فاقد keys است.
‫۸ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۵ دی ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۲۰
مهران موسوی مهران موسوی
نظرات مطالب
ارسال انواع بی نام (Anonymous) بازگشتی توسط Entity framework به توابع خارجی
ممنون از نکاتی که ذکر کردید . از نکات ذکر شده برجسته ترینش استفاده از انواع dynamic هستش که کار رو ساده میکنه ولی خب مشکلاتی رو هم به وجود میاره مثلا اشکال زدایی رو سخت میکنه. هر چند که این نوع کار خودش رو با Reflection در زمان اجرا انجام میده و استفاده از اون رو ساده میکنه ولی خب استفاده مستقیم از روش‌های سطح پایین‌تر مزایایی رو هم داره مثلا مثال زیر رو در نظر بگیرید   
       public bool sample(object query)
        {
            System.Reflection.BindingFlags flags = System.Reflection.BindingFlags.Public | 
                System.Reflection.BindingFlags.NonPublic |
                System.Reflection.BindingFlags.Static | 
                System.Reflection.BindingFlags.Instance | 
                System.Reflection.BindingFlags.DeclaredOnly;
            foreach (var item in query.GetType().GetProperties(flags))
            {

                string test = item.GetValue(query,null).ToString();
                // Do Something ...
            }
            return false;
        }
خب حلا فرض کنید ما میخوایم یک Table Generator بسازیم که بر اساس لیست نتایج بازگشتی توسط query بازگشت داده شده توسط Entity framework یک جدول رو برامون ایجاد میکنه . طبیعی هست که هر بار ما یک نوع داده ای بی نام رو براش ارسال میکنیم اگه ما بخوایم نوع dynamic رو به عنوان پارامتر تابع تعریف کنیم نمیتونیم به فیلد‌های نوع بی نام دسترسی داشته باشیم  چرا که هر بار فیلدها فرق میکنه و این تابع قراره در زمان اجرا فیلدها رو تشخیص بده ولی در انواع dynamic ما نام فیلد رو در زمان طراحی مشخص میکنیم و در زمان اجرا توسط نوع dynamic بسط داده میشه که این موضوع واسه همچین مواردی کارایی نداره ... و باید در نظر داشته که انواع dynamic فقط میتونن به فیلد‌های public دسترسی داشته باشن ولی ما با reflection میتونیم محدوده‌ی دسترسی رو مشخص کنیم...
و اما در رابطه با مطلب بالا : بر فرض ما مجموعه ای از داده‌ها رو توسط Entity framework  واکشی کردیم و یک نوع بی نام داریم و حالا میخوایم مثلا با  Table Generator فرضی دو جدول رو از همین یک بار واکشی ایجاد کنیم که هر کدوم شامل یک سری فیلدها هستن و یک سری فیلد‌ها رو از نوع بی نام واکشی شده شامل نمیشن . ما میتونیم یک تابع داشته باشیم که لیست نوع بی نام مرجع رو براش ارسال کنیم و یک نوع بی نام هم به عنوان یک پارامتر به صورت inline براش بفرستیم که فیلدهای مورد نظرمون رو از نوع بی نام مرجع شامل میشه . حالا با کمی توسعه CreateGenericListFromAnonymous و مپ کردن نوع بی نام مرجع با نوع بی نام ارسال شده توسط پارامتر و استفاده از Reflection میتونیم فقط فیلدهایی رو که به صورت inline مشخص کردیم داشته باشیم و با یک بار واکشی اطلاعات چندین بار اون رو با شکل‌های مختلف پردازش کنیم و .... این فقط یک مثال بود و مطلب بالا صرفا ایده ای بود که دوستان بتونن کارهای خلاقانه ای رو از طریق اون انجام بدن ....
‫۱۱ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۲۲ آذر ۱۳۹۱، ساعت ۰۰:۱۷
کیانوش درتاج کیانوش درتاج
مطالب
آموزش زبان Rust - قسمت 10 - مفهوم Borrowing در Rust
Rust، یک زبان برنامه نویسی سیستمی است که برای ایمنی، همزمانی و عملکرد بهتر طراحی شده‌است. یکی از ویژگی‌های کلیدی آن، مفهوم Borrowing است که به توسعه دهندگان اجازه می‌دهد تا ارجاعاتی را به ارزش‌ها بدون در اختیار گرفتن مالکیت، ایجاد کنند. این مقاله اهمیت قرض گرفتن را در این زبان برنامه‌نویسی را بررسی می‌کند.  

Borrowing در Rust

Borrowing عمل ایجاد ارجاع به یک ارزش، بدون در اختیار گرفتن مالکیت است. در Rust، ارجاعات، مشابه اشاره‌گرهای معمولی هستند؛ اما با قوانین و محدودیت‌هایی اضافه شده‌اند. ویژگی‌های اصلی Borrowing عبارتند از:
  • References اشاره‌گرهایی با قوانین و محدودیت‌ها هستند.
  • References مالکیت ارزش‌ها را نمی‌گیرند.


دلایل Borrowing در Rust

چندین دلیل وجود دارند که چرا Borrowing در Rust سودمند است:
Performance : به کمک Borrowing، با انتقال ارجاع به یک مقدار بجای clone، عملکرد بهبود بخشیده می‌شود. به عنوان مثال هنگامیکه یک تابع، دارای پارامتری مانند یک رشته است، انتقال مرجع، کارآمدتر از تکرار مقدار است.
Ownership Management : در مواردی که مالکیت، مورد نیاز یا مطلوب نیست، Borrowing یک راه حل ایده‌آل است. با عدم مالکیت، یک تابع نباید مسئول تصمیم‌گیری در مورد زمان پاکسازی یک مقدار باشد.


قوانین Borrowing در Rust

Rust دو قانون اصلی Borrowing را اعمال می‌کند:
  • در هر زمان معین، می‌توانید یک مرجع قابل تغییر یا هر تعداد مرجع تغییرناپذیر داشته باشید.
  • مراجع باید همیشه معتبر باشند.

این قوانین به حل دو مشکل عمده در برنامه نویسی کمک می‌کنند:
Data Races  : مشکل Data Races زمانی رخ می‌دهد که دو رشته سعی می‌کنند مکان حافظه‌ی یکسانی را به طور همزمان بخوانند و یا بنویسند که منجر به نتایج غیر قطعی می‌شود. قوانین Borrowing در Rust تضمین می‌کند که از چنین درگیری‌هایی جلوگیری می‌شود.
Dangling References : یک dangling reference به حافظه‌ی نامعتبری اشاره می‌کند. با اطمینان از اینکه مراجع همیشه معتبر هستند، قوانین وام گیری Rust از وقوع ارجاعات آویزان جلوگیری می‌کند.


ویژگی‌های قابل توجه Borrowing   

Immutable References by Default : در Rust، یک reference به طور پیش فرض تغییر ناپذیر است. این انتخاب طراحی بر اهمیت Borrowing برای برنامه نویسی ایمن و کارآمد تاکید دارد.
Automatic Dereferencing: در Rust ویژگی عدم ارجاع خودکار وجود دارد؛ به این معنا که توسعه دهندگان مجبور نیستند به صراحت، ارجاع را پیاده سازی کنند. این روند، کار با ارزش‌های borrowed را ساده می‌کند.

Rust یک زبان برنامه نویسی قدرتمند است که ایمنی و عملکرد را از طریق ویژگی‌هایی مانند Borrowing در اولویت قرار می‌دهد. با درک مفهوم Borrowing و رعایت قوانین آن، توسعه دهندگان می‌توانند از پتانسیل کامل Rust برای ایجاد نرم افزاری کارآمد، قابل اعتماد و همزمان استفاده کنند. 
‫۱ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۲۰ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۰۳:۴۵