نظرات مطالب
استفاده از Froala WYSIWYG Editor در ASP.NET
بر اساس این باید از this به جای editor استفاده کنیم.
من به این صورت استفاده کردم 
 insertHTML: {
                                title: 'Insert Code',
                                icon: {
                                    type: 'font',
                                    value: 'fa fa-dollar' // Font Awesome icon class fa fa-*
                                },
                                callback: function (editor) {
                                    this.saveSelection();
                                    var thisEditor = this;
                                    var codeModal = $("<div>").addClass("froala-modal").appendTo("body");
                                    var wrapper = $("<div>").addClass("f-modal-wrapper").appendTo(codeModal);
                                    $("<h4>").append('<span data-text="true">Insert Code</span>')
                                        .append($('<i class="fa fa-times" title="Cancel">')
                                            .click(function () {
                                                codeModal.remove();
                                            }))
                                        .appendTo(wrapper);
 
                                    var dialog = "<textarea id='code_area' style='height: 211px; width: 538px;' /><label>Language:</label><select id='code_lang'><option>CSharp</option><option>VB</option><option>JScript</option><option>Sql</option><option>XML</option><option>CSS</option><option>Java</option><option>Delphi</option></select> <input type='button' name='insert' id='insert_btn' value='Insert' />";
                                    $(dialog).appendTo(wrapper);
 
                                    $("#code_area").text(this.text());
 
                                    if (!this.selectionInEditor()) {
                                        this.$element.focus();
                                    }
 
                                    $('#insert_btn').click(function () {
                                        var lang = $("#code_lang").val();
                                        var code = $("#code_area").val();
                                        code = code.replace(/\s+$/, ""); // rtrim
                                        code = $('<span/>').text(code).html(); // encode   
                                        var htmlCode = "<pre class='brush: " + lang.toLowerCase() + "' language='" + lang + "' name='code'>" + code + "</pre></div>"; // syntaxhighlighter با این کد هماهنگ است
                                        //var htmlCode = "<pre language='" + lang + "' name='code'>" + code + "</pre></div>";
                                        var codeBlock = "<div align='left' dir='ltr'>" + htmlCode + "</div>";
 
                                        thisEditor.restoreSelection();
                                        thisEditor.insertHTML(codeBlock);
                                        thisEditor.saveUndoStep();
 
                                        codeModal.remove();
                                    });
                                }
                            }

نظرات مطالب
مباحث تکمیلی مدل‌های خود ارجاع دهنده در EF Code first
سلام

راستش من منوهای چند سطحی پویا را برای bootstrap navbar نوشتم. الگوریتمش را مجبور شدم به صورت بازگشتی بنویسم.اگر کسی می‌تونه به صورت غیر بازگشتی بگه ممنونش میشم.
این کد یه partialpage برای navbar هست که هرکسی برای bootstrap به راحتی میتونه استفاده کنه.

@model IEnumerable<DomainClasses.Page>
@helper ShowNavBar(IEnumerable<DomainClasses.Page> pages)
{
    
    foreach (var page in pages)
    {
        if (page != null)
        {
            if (page.Children.Count == 0)
            {
                <text><li><a tabindex="-1" href="#">@page.Title</a></li></text>
            }

            if (page.Children.Count > 0 && page.Parent == null)
            {         
                <text><li class="dropdown"><a class="dropdown-toggle" id="dLabel" role="button" data-toggle="dropdown" data-target="#" href="/page.html">@page.Title<b class="caret"></b></a><ul class="dropdown-menu" role="menu" aria-labelledby="dLabel"><li><a tabindex="-1" href="#">@page.Title</a></li></text>
                @ShowNavBar(page.Children)
                @:</ul></li>
            }

            if (page.Children.Count > 0 && page.Parent != null)
            {         
                <text><li class="dropdown-submenu"><a tabindex="-1" href="#">@page.Title</a><ul class="dropdown-menu"></text>
                @ShowNavBar(page.Children)
                @:</ul></li>
            }

        }
    }
    
}
<div class="navbar" style="margin-bottom: 10px;">
    <div class="navbar-inner">
        <a class="brand" href="www.google.com">IT-EBOOK</a>
        <ul class="nav">
            <li class="active"><a href="#">خانه</a></li>
            <li><a href="#">ورود</a></li>
            @ShowNavBar(Model)
            <li><a href="#">ارتباط با ما</a></li>
        </ul>
        <div class="input-append pull-left visible-desktop" style="margin-top: 5px;">
            <input class="span6 search-input" id="Text1" type="text">
            <button class="btn btn-primary" type="button">جست و جو</button>
            <button class="btn btn-info btn-advanced-search" type="button">پیشرفته</button>
        </div>
    </div>
</div>



الان تنها مشکلم اینه که فیلد‌های اضافی هم کوئری گرفته میشه.میدونم فیلدهای اضافی(بر اساس مدلی که ذکر کردم) را چگونه با استفاده از select حذف کنم اما توی viewmodel نمیدونم چه جوری children را از اطلاعات پر کنم؟
 ممنون


 
مطالب
breeze js به همراه ایجاد سایت آگهی قسمت سوم
در مطلب قبلی، پیش نیازهای مربوطه را نصب کردیم. در این قسمت به ساخت صفحات ورود و خروج، ثبت نام کاربران و تغییر رمز عبور خواهیم پرداخت.
در اینجا ما از Account Controller پیش فرض Asp.net Mvc استفاده میکنیم که متدهای مورد استفاده ما در آن قرار دارد و به BreezeController مزین شده است.
 [BreezeController]
    public class AccountController : ApiController
    {
      ...
    }

 اینترفیس IAuthService:
module Interfaces {
    export interface IAuthService {
        user: Models.IUserToken
        getUserInfo(accessToken);
        login(data);
        logOut();
        register(data);
        changePassword(data);
        accessToken(accessToken, data);
    }
}

سرویس AuthService 
پیاده سازی اینترفیس IAuthService را برعهده دارد. در سازنده آن، وابستگی‌های آن مقداردهی شده‌است و همچنین تنظیمات manager را انجام داده‌ایم.
متد accessToken: وظیفه ارسال توکن  را به سرور و همچنین نگهداری آن‌را در local storage، برعهده دارد.
متد getUserInfo: اطلاعات کاربر لاگین شده را  از سرور دریافت مینماید.
متد login: فرمت مورد قبول سرور به نحو زیر میباشد. در صورت موفقیت آمیز بودن، توکن را به متد accessToken  پاس میدهیم و آبجکت user را با مقادیر دریافتی پر می‌نماییم.
"grant_type=password & username=myusername & password=mypassword";
برای فراخوانی متدهای post، همانطوری که در مطلب ارسال کوئری‌های پست به آن اشاره شده‌است، عمل می‌نماییم. در ابتدا فایل breeze.ajaxpost.js را اضافه می‌کنیم سپس در فایل breeze.angular  قطعه کد زیر را در متد useNgHttp اضافه می‌کنیم.
var ajaxAdapter = breeze.config.getAdapterInstance("ajax");
breeze.ajaxpost(ajaxAdapter);
با این تنظیمات میتوانیم توسط withParameters، متدهای post را فراخوانی کنیم. 
.withParameters({
                    $method: 'POST',
                    $encoding: 'JSON',
                    $data: newData
                }
متد logOut: خروج از برنامه را برای ما انجام می‌دهد و درصورت موفقیت آمیز بودن، به صفحه اصلی هدایت می‌شود.
متد register: ثبت نام کاربران را بر عهده دارد.
متد changePassword: تغییر رمز عبور کاربران را برعهده دارد.
module AdApps {
    var securityUrls = {
        site: '/',
        login: '/token',
        logout: 'logout',
        register: 'register',
        userInfo: 'getUserInfo',
        changePassword: 'changePassword',
    }
    export class AuthService implements Interfaces.IAuthService {
        private manager: breeze.EntityManager;

        constructor(
            private _breeze: typeof breeze,
            private $http: ng.IHttpProvider,
            private toaster: ngtoaster.IToasterService,
            private $location: ng.ILocationService) {

            var dataService = new _breeze.DataService({
                serviceName: "/breeze/Account",
                hasServerMetadata: false
            });
            var metadataStore = new _breeze.MetadataStore({
                namingConvention: _breeze.NamingConvention.camelCase
            });
            this.manager = new _breeze.EntityManager({
                dataService: dataService,
                metadataStore: metadataStore,
                saveOptions: new _breeze.SaveOptions({
                    allowConcurrentSaves: true, tag: [{}]
                })
            });
        }

        user: Models.IUserToken;
        accessToken(accessToken, data): string {
            if (accessToken === 'clear') {
                localStorage.removeItem('accessToken');
                delete this.$http.defaults.headers.common.Authorization;
            }
            else {
                window.localStorage.setItem("accessToken", accessToken);
                this.$http.defaults.headers.common.Authorization = 'Bearer ' + accessToken;
            }
            return accessToken;
        }
        getUserInfo(): ng.IPromise<any> {
            var query = this._breeze.EntityQuery.from(securityUrls.userInfo);
            return this.manager.executeQuery(query).then(data => {
                return data.results[0];
            });
        }
        login(data: any): ng.IPromise<any> {
            var newData = "grant_type=password&username=" + data.userName + "&password=" + data.password;
            var query = this._breeze.EntityQuery.from(securityUrls.login)
                .withParameters({
                    $method: 'POST',
                    $encoding: 'JSON',
                    $data: newData
                });
            return this.manager.executeQuery(query).then(data => {
                var self = this;
                var result = data.results[0] as any;
                self.accessToken(result.access_token, data.results[0]);
                self.user = <Models.IUserToken>{};
                self.user = <Models.IUserToken>result;
                return result;
            });
        }
        logOut(): ng.IPromise<any> {
            var query = this._breeze.EntityQuery.from(securityUrls.logout)
                .withParameters({
                    $method: 'POST',
                    $encoding: 'JSON',
                });
            return this.manager.executeQuery(query).then(data => {
                this.user = null;
                this.accessToken('clear', null);
                this.$location.path("/");
            });
        }
        register(data: Object): ng.IPromise<any> {
            var query = this._breeze.EntityQuery.from(securityUrls.register)
                .withParameters({
                    $method: 'POST',
                    $encoding: 'JSON',
                    $data: data
                });
            return this.manager.executeQuery(query).then(data => { });
        }
        changePassword(data: Object): ng.IPromise<any> {
            var query = this._breeze.EntityQuery.from(securityUrls.changePassword)
                .withParameters({
                    $method: 'POST',
                    $encoding: 'JSON',
                    $data: data
                });
            return this.manager.executeQuery(query).then(data => { });
        }
    }
}

سرویس HttpInterceptor 
: رهگیری و پیگیری کردن نتیجه درخواست‌های http را بر عهده دارد.
درrequest : توکن امنیتی را به هدر درخواست‌ها اضافه میکنیم.
در response : در صورت موفقیت درخواست http، پیغام مناسبی را نمایش میدهیم.
در responseError : در صورت عدم موفقیت درخواست http، پیغام مناسبی را نمایش میدهیم.
module AdApps {
    export class HttpInterceptor {
        private static _toaster: ngtoaster.IToasterService;
        private static _$q: ng.IQService;
        constructor(
            private $q: ng.IQService,
            private toaster: ngtoaster.IToasterService,
            private $location: ng.ILocationService) {
            HttpInterceptor._toaster = toaster;
            HttpInterceptor._$q = $q;
        }
        request(config): string {
            config.headers = config.headers || {};
            var authData = window.localStorage.getItem("accessToken");
            if (authData) {
                config.headers.Authorization = "Bearer " + authData;
            }
            return config;
        };
        response(response): ng.IPromise<any> {
            if (response.data && response.data.message && response.status === 200) {
                HttpInterceptor._toaster.success(response.data.message)
            }
            return HttpInterceptor._$q.resolve(response);
        };
        responseError(response): ng.IPromise<any> {
            var self = this;
            var data = response.data;
            var title = "خطا";
            var messages = [];
            if (data) {
                if (data.error) {
                    title = data.error;
                }
                if (data.message) {
                    messages.push(data.message);
                }
                if (data.Message) {
                    messages.push(data.Message);
                }
                if (data.ModelState) {
                    angular.forEach(data.ModelState, function (errors, key) {
                        if (key.substr(0, 1) != "$")
                        { messages.push(errors); }

                    });
                }
                if (data.exceptionMessage) {
                    messages.push(data.exceptionMessage);
                }
                if (data.ExceptionMessage) {
                    messages.push(data.ExceptionMessage);
                }
                if (data.error_description) {
                    messages.push(data.error_description);
                }
                if (messages.length > 0) {
                    HttpInterceptor._toaster.error(title, messages.join("<br/>"));
                }
                if (response.status === "401") {
                    self.$location.path("/ورود");
                }
            }
            return HttpInterceptor._$q.reject(response);
        }
    }
}

معرفی کردن مسیرهای ورود، ثبت نام و تغییر رمز عبور به انگولار
module AdApps {
    class SecurityCtrl {
        constructor(private $scope: Interfaces.IAuthScope, private authService: AuthService) {
            $scope.authService = authService;
            if (window.localStorage.getItem("accessToken") != null) {
                authService.getUserInfo().then(function (data) {
                    $scope.authService.user = data;
                });
            }
            $scope.logOut = function () {
                return authService.logOut().then(function () { });
            }
        }
    }
    define(["angularAmd", "angular", "factory/AuthService", "factory/httpInterceptor"], (angularAmd, ng) => {
        angularAmd = angularAmd.__proto__;
        var app = ng.module("AngularTypeScript", ['ngRoute', 'breeze.angular', 'toaster']);
        var viewPath = "app/views/";
        var controllerPath = "app/controller/";
        app.config(['$routeProvider', '$httpProvider', function ($routeProvider, $httpProvider) {
            $httpProvider.interceptors.push("HttpInterceptor");
            $routeProvider
                .when("/", angularAmd.route({
                    templateUrl: viewPath + "home.html",
                    controllerUrl: controllerPath + "home.js"
                }))
                .when("/login", angularAmd.route({
                    templateUrl: viewPath + "login.html",
                    controllerUrl: controllerPath + "login.js"
                }))
                .when("/register", angularAmd.route({
                    templateUrl: viewPath + "register.html",
                    controllerUrl: controllerPath + "register.js"
                }))
                .when("/changePassword", angularAmd.route({
                    templateUrl: viewPath + "change-password.html",
                    controllerUrl: controllerPath + "changePassword.js"
                }))
                .otherwise({ redirectTo: '/' });
        }
        ]);
        app.service('AuthService', ['breeze', '$http', 'toaster', '$location', AuthService]);
        app.service("HttpInterceptor", ["$q", "toaster", "$location", HttpInterceptor]);
        app.controller('SecurityCtrl', ['$scope', 'AuthService', SecurityCtrl]);
        return angularAmd.bootstrap(app);
    });
}

ایجاد کنترلر .login.ts و ارسال سرویس‌های لازم به کلاس LoginCtrl
در صورت صحیح بودن نام کاربری و رمز عبور به صفحه اصلی هدایت خواهد شد.
module AdApps {
    define(['app'], function (app) {
        app.controller('LoginCtrl', ["$scope", "AuthService", "$location", LoginCtrl]);
    });
   export  class LoginCtrl {
        constructor($scope: Interfaces.ILoginScope, authService: AuthService, $location: ng.ILocationService) {
           $scope.submit = function () {
               authService.login(angular.copy($scope.form))
                    .then(function (data) {
                        this.$location.path("/");
                    })
            };
        }
    }
}

ایجاد login.html
<div  ng-controller="LoginCtrl">
    <div>
        <i></i>
        <span>ورود</span>
        <div>
            <div>
            </div>
        </div>
    </div>
    <div>
        <div>
            <div>
                <form name="Form" id="form1">
                    <fieldset>
                        <div>
                            <div>
                                <input
                                       name="username"
                                       ng-model="form.userName"
                                       placeholder="نام کاربری"
                                       required>
                                <span>
                                    <i></i>
                                </span>
                            </div>
                        </div>
                        <div>
                            <div>
                                <input name="password"
                                       type="password"
                                       ng-model="form.password"
                                       placeholder="{{'Password'}}"
                                       validator="required">
                                <span>
                                    <i></i>
                                </span>
                            </div>
                        </div>

                    </fieldset>
                    <div>
                        <button type="submit" ng-click="submit()">ورود</button>
                    </div>
                </form>
            </div>
        </div>
    </div>
</div>
فایل‌های مربوط به ثبت نام و تغییر رمز عبور، مشابه لاگین می‌باشد و از ذکر آن خودداری می‌نماییم و فایل‌های مربوطه در پروژه قرار دارند.
با تغییرات بالا، فایل main.ts دارای محتویات زیر میباشد:
requirejs.config({
    paths: {
        "app": "app",
        "angularAmd": "/Scripts/angularAmd",
        "angular": "/Scripts/angular",
        "breezeAjaxpost": "/Scripts/breeze/breeze.ajaxpost",
        "breeze": "/Scripts/breeze/breeze.debug",
        "breezeAngular": "/Scripts/breeze/breeze.angular",
        "bootstrap": "/Scripts/bootstrap",
        "angularRoute": "/Scripts/angular-route",
        "jquery": "/Scripts/jquery-2.2.2",
        "entityManagerService": "factory/entityManagerService",
        "toaster": "/Scripts/toaster",
    },
    waitSeconds: 0,
    shim: {
        "angular": { exports: "angular" },
        "angularRoute": { deps: ["angular"] },
        "bootstrap": { deps: ["jquery"] },
        "breeze": { deps: ["jquery"] },
        "breezeAngular": {
            deps: ["angular", "breeze"]
        },
        "toaster": { deps: ["angular"] },
        "app": {
            deps: ["bootstrap", "angularRoute", "toaster", "breezeAngular", "breezeAjaxpost"]
        }
    }
});
require(["app"]);
فایل پروژه :AngularTypeScript.zip
در قسمت‌های بعدی به ثبت و نمایش آگهی در سایت خواهیم پرداخت.  
مطالب
ایجاد Self-Signed Certificate در IIS Express
در حال نوشتن یک برنامه‌ی ویندوزی بودم که نیاز به یک وب سرویس داشت و اتصال باید از طریق HTTPS انجام می‌گرفت. پروژه‌ی وب سرویس را تنظیم کردم تا SSL را هم پشتیبانی کند (تنظیمات انجام شد). وقتی می‌خواستم روی یک سیستم دیگر، پروژه را در ویژوال استودیو باز و اجرا کنم، با پیام خطای «عدم وجود ارتباط امن» در هنگام برقراری ارتباط با وب سرویس مواجه شدم.
که بعد از بررسی به راه حل‌های زیر رسیدم:

راه حل اول

بعد از اجرای وب سرویس و باز کردن آدرس آن به صورت HTTPS در مرورگر، پیام مبنی بر عدم اعتبار گواهی HTTPS را در آدرس وارد شده، مشاهده می‌کنیم. (Untrusted certificate) (که نسبت به مرورگر استفاده شده، این پیام متفاوت است و من در اینجا از مرورگر IE استفاده می‌کنم)

  1. بر روی Certificate error در نوار آدرس، کلیک کرده و View certificates را انتخاب می‌کنیم.
  2. وقتی پنجره Certificate باز شد بر روی دکمه Install Certificate کلیک کرده و پنجره Certificate Import Wizard باز شده و Next را می‌زنیم و Place all certificates in the following store را انتخاب می‌کنیم و بر روی دکمه Browse کلیک می‌کنیم.
  3. از پنجره باز شده Trusted Root Certification Authorities را انتخاب می‌کنیم و بر روی دکمه OK، کلیک می‌کنیم.
  4. سپس Next را می‌زنیم و در پایان بر روی دکمه Finish کلیک می‌کنیم.
  5. پس از اتمام Wizard، پنجره Security Warning به شما نمایش داده می‌شود که باید بر روی Yes آن کلیک کنید، بعد از تایید، پیام .The import was successful به شما نمایش داده می‌شود.


راه حل دوم

ممکن است کامپیوتر شما با توسعه دهندگان دیگر که با حساب کاربری خود وارد می‌شوند، مشترک باشد و بخواهید اطلاعات مربوط به گواهی اعتبار، به صورت مشترک استفاده شود. جزئیات در این روش بیشتر از روش قبل است.

  1. بازکردن پنجره Run و وارد کردن دستور mmc و زدن دکمه OK.
  2. اضافه کردن Snap-in
    • انتخاب Add/Remove Snap-in  از منوی File
    • انتخاب Certificates  از لیست سمت چپ و انتخاب دکمه Add
    • در پنجره Certificates Snap-ins انتخاب گزینه Computer account و انتخاب دکمه Next
    • انتخاب Local computer  و کلیک بر روی دکمه Finish
    • انتخاب دکمه OK
  3. استخراج IIS Express certificate از computer’s personal store
    • در قسمت Console Root ، بخش Certificates (Local Computer)، سپس قسمت Personal و انتخاب Certificates.
    • انتخاب گواهی با مشخصات زیر:
      • "Issued to = "localhost
      • "Issued by = "localhost
      • "Friendly Name = "IIS Express Development Certificate
    • انتخاب گزینه Export از زیرمنوی All Tasks در منوی Action
    • پنجره Certificate Export Wizard باز شده و انتخاب دکمه Next
    • انتخاب No, do not export the private key و انتخاب دکمه Next
    • انتخاب DER encoded binary X.509 (.CER) و انتخاب دکمه Next
    • انتخاب مسیر ذخیره فایل گواهی تصدیق مجوز و انتخاب دکمه Next
    • انتخاب دکمه Finish برای انجام عملیات Export و مشاهده پیام موفقیت
  4. وارد کردن IIS Express certificate به computer’s Trusted Root Certification Authorities store
    1. در قسمت Console Root ، بخش Certificates (Local Computer)، سپس قسمت Trusted Root Certification Authorities و انتخاب Certificates.
    2. انتخاب گزینه Import از زیرمنوی All Tasks در منوی Action
    3. پنجره Certificate Export Wizard باز شده و انتخاب دکمه Next
    4. انتخاب مسیر فایل ذخیره شده در مرحله قبل و انتخاب دکمه Next
    5. انتخاب Place all certificates in the following store و در قسمت Certificate store ، انتخاب بخش Trusted Root Certification Authorities و انتخاب دکمه Next
    6. انتخاب دکمه Finish برای انجام عملیات Import و مشاهده پیام موفقیت و مشاهده گواهی تصدیق مجوز با نام localhost در لیست Trusted Root Certification Authorities


راه حل سوم

با استفاده از Developer Command Prompt نیز می‌توان این کار را انجام داد.

  1. با اجرای دستور زیر و دریافت فایل خروجی
    makecert -r -n "CN=localhost" -b 01/01/2000 -e 01/01/2099 -eku 1.3.6.1.5.5.7.3.1 -sv localhost.pvk localhost.cer
    
    cert2spc localhost.cer localhost.spc
    
    pvk2pfx -pvk localhost.pvk -spc localhost.spc -pfx localhost.pfx
  2. اجرای فایل localhost.pfx و وقتی پنجره Certificate Import Wizard باز شد، Next را می‌زنیم.
  3. نام فایل انتخاب شده را در این قسمت مشاهده می‌کنیم و Next را می‌زنیم.
  4. در صورت داشتن کلمه عبور، آن را وارد کرده (که در اینجا کلمه عبوری را تعریف نکرده‌ایم) و Next را می‌زنیم.
  5. صفحه Place all certificates in the following store را انتخاب می‌کنیم و بر روی دکمه Browse کلیک می‌کنیم.
  6. از پنجره باز شده، Trusted Root Certification Authorities را انتخاب می‌کنیم و بر روی دکمه OK، کلیک می‌کنیم.
  7. سپس Next را می‌زنیم و در پایان بر روی دکمه Finish کلیک می‌کنیم.
  8. پس از اتمام Wizard، پنجره Security Warning به شما نمایش داده می‌شود که باید بر روی Yes کلیک کنید. بعد از تایید، پیام .The import was successful به شما نمایش داده می‌شود.

نکته: در صورتی که بخواهید برنامه شما (windows form) بتواند به سرور از طریق HTTPS اتصال پیدا کند، باید این فایل pfx بر روی هر کلاینت نصب شده باشد. شما می‌توانید با اجرای دستور زیر در ابتدای فایل program.cs این کار را انجام دهید.

var cert = new X509Certificate2( Properties.Resources.localhost );

var store = new X509Store( StoreName.AuthRoot, StoreLocation.LocalMachine );
store.Open(OpenFlags.ReadWrite);
store.Add(cert);
store.Close();
در اینجا من فایل localhost را به Resource برنامه اضافه کردم.
مطالب
شروع به کار با AngularJS 2.0 و TypeScript - قسمت چهارم - data binding
در قسمت قبل، نگاهی مقدماتی داشتیم به مبحث data binding. در ادامه، این مبحث را به همراه pipes، جهت اعمال تغییرات بر روی اطلاعات، پیگیری خواهیم کرد.


انقیاد به خواص یا property binding

قابلیت property binding این امکان را فراهم می‌کند که یکی از خواص المان‌های HTML را به مقادیر دریافتی از کلاس کامپوننت، متصل کنیم:
 <img [src]='producr.imageUrl'>
در این مثال، خاصیت src المان تصویر، به آدرس تصویر یک محصول متصل شده‌است.
در حین تعریف property binding، مقصد اتصال، داخل براکت‌ها قرار می‌گیرد و خاصیت مدنظر المان را مشخص می‌کند. منبع اتصال همیشه داخل "" در سمت راست علامت مساوی قرار می‌گیرد.
اگر اینکار را بخواهیم با interpolation معرفی شده‌ی در قسمت قبل انجام دهیم، به کد ذیل خواهیم رسید:
 <img src={{producr.imageUrl}}>
در اینجا نه از []، برای معرفی مقصد اتصال استفاده شده‌است و نه از "" برای مشخص سازی منبع اتصال. این نوع اتصال یک طرفه است (از منبع به مقصد).

خوب، در یک چنین مواردی property binding بهتر است یا interpolation؟
توصیه‌ی کلی ترجیح property binding به interpolation است. اما اگر در اینجا نیاز به انجام محاسباتی بر روی عبارت منبع وجود داشت، باید از interpolation استفاده کرد؛ مانند:
 <img src='http://www.mysite.com/images/{{producr.imageUrl}}'>


تکمیل قالب کامپوننت لیست محصولات

اگر از قسمت قبل به خاطر داشته باشید، در فایل product-list.component.html، لیست پردازش شده‌ی توسط ngFor*، فاقد ستون نمایش تصاویر محصولات است. به همین جهت فایل یاد شده را گشوده و سپس با استفاده از property binding، دو خاصیت src و title تصویر را به منبع داده‌ی آن متصل می‌کنیم:
<tbody>
    <tr *ngFor='#product of products'>
        <td>
            <img [src]='product.imageUrl'
                 [title]='product.productName'>
        </td>
        <td>{{ product.productName }}</td>
        <td>{{ product.productCode }}</td>
        <td>{{ product.releaseDate }}</td>
        <td>{{ product.price }}</td>
        <td>{{ product.starRating }}</td>
    </tr>
</tbody>
در این حالت اگر برنامه را اجرا کنیم به خروجی ذیل خواهیم رسید:


هرچند اینبار تصاویر محصولات نمایش داده شده‌اند، اما اندکی بزرگ هستند. بنابراین در ادامه با استفاده از property binding، خواص style آن‌را تنظیم خواهیم کرد. برای این منظور فایل product-list.component.ts را گشوده و به کلاس ProductListComponent، دو خاصیت imageWidth و imageMargin را اضافه می‌کنیم:
export class ProductListComponent {
    pageTitle: string = 'Product List';
    imageWidth: number = 50;
    imageMargin: number = 2;
    products: any[] = [
        // as before...
    ];
}
البته همانطور که پیشتر نیز ذکر شد، چون مقادیر پیش فرض این خواص عددی هستند، نیازی به ذکر صریح نوع number در اینجا وجود ندارد (type inference).
پس از تعریف این خواص، امکان دسترسی به آن‌ها در قالب کامپوننت وجود خواهد داشت:
<tbody>
    <tr *ngFor='#product of products'>
        <td>
            <img [src]='product.imageUrl'
                 [title]='product.productName'
                 [style.width.px]='imageWidth'
                 [style.margin.px]='imageMargin'>
        </td>
همانطور که مشاهده می‌کنید، چون خاصیت‌های جدید تعریف شده، جزئی از خواص اصلی کلاس هستند و نه خواص اشیاء لیست محصولات، دیگر به همراه .product ذکر نشده‌اند.
همچنین در اینجا نحوه‌ی style binding را نیز مشاهده می‌کنید. مقصد اتصال همیشه با [] مشخص می‌شود و سپس کار با ذکر .style شروع شده و پس از آن نام خاصیت مدنظر عنوان خواهد شد. اگر نیاز به ذکر واحدی وجود داشت، پس از درج نام خاصیت، قید خواهد شد. برای مثال [style.fontSize.em] و یا [%.style.fontSize]


یک نکته:
اگر مثال را قدم به قدم دنبال کرده باشید، با افزودن style binding و بارگذاری مجدد صفحه، احتمالا تغییراتی را مشاهده نخواهید کرد. این مورد به علت کش شدن قالب قبلی و یا فایل جاوا اسکریپتی متناظر با آن است (فایلی که خواص عرض و حاشیه‌ی تصویر به آن اضافه شده‌اند).
یک روش ساده‌ی حذف کش آن، بازکردن آدرس http://localhost:2222/app/products/product-list.component.js در مرورگر به صورت مجزا و سپس فشردن دکمه‌های ctrl+f5 بر روی آن است.


پاسخ دادن به رخدادها و یا event binding

تا اینجا تمام data binding‌های تعریف شده‌ی ما یک طرفه بودند؛ از خواص کلاس کامپوننت به اجزای قالب متناظر با آن. اما گاهی از اوقات نیاز است تا با کلیک کاربر بر روی دکمه‌ای، عملی خاص صورت گیرد و در این حالت، جهت ارسال اطلاعات، از قالب کامپوننت، به متدها و خواص کلاس متناظر با آن خواهند بود. کامپوننت به اعمال کاربر از طریق event binding گوش فرا می‌دهد:
 <button (click)='toggleImage()'>
syntax آن بسیار شبیه است به حالت property binding و در اینجا بجای [] از () جهت مشخص سازی رخدادی خاص از المان مدنظر استفاده می‌شود. سمت راست این انتساب، متدی است که داخل "" قرار می‌گیرد و این متد متناظر است با متدی مشخص در کلاس متناظر با کامپوننت جاری.
در این حالت اگر کاربر روی دکمه‌ی تعریف شده کلیک کند، متد toggleImage موجود در کلاس متناظر، فراخوانی خواهد شد.
چه رخدادهایی را در اینجا می‌توان ذکر کرد؟ پاسخ آن‌را در آدرس ذیل می‌توانید مشاهده کنید:
https://developer.mozilla.org/en-US/docs/Web/Events

این syntax جدید AngularJS 2.0 سطح API آن‌را کاهش داده است. دیگر در اینجا نیازی نیست تا به ازای هر رخداد ویژه‌ای، یک دایرکتیو و یا syntax خاص آن‌را در مستندات آن
جستجو کرد. فقط کافی است syntax جدید (نام رخداد) را مدنظر داشته باشید.


تکمیل مثال نمایش لیست محصولات با فعال سازی دکمه‌ی Show Image آن

در اینجا قصد داریم با کلیک بر روی دکمه‌ی Show image، تصاویر موجود در ستون تصاویر، مخفی و یا نمایان شوند. برای این منظور خاصیت جدیدی را به نام showImage به کلاس ProductListComponent اضافه می‌کنیم. بنابراین فایل product-list.component.ts را گشوده و تغییر ذیل را به آن اعمال کنید:
export class ProductListComponent {
    pageTitle: string = 'Product List';
    imageWidth: number = 50;
    imageMargin: number = 2;
    showImage: boolean = false;
در اینجا خاصیت Boolean جدیدی به نام showImage با مقدار اولیه‌ی false تعریف شده‌است. به این ترتیب تصاویر، در زمان اولین بارگذاری صفحه نمایش داده نخواهند شد.
سپس به انتهای کلاس، پس از تعاریف خواص، متد جدید toggleImage را اضافه می‌کنیم:
export class ProductListComponent {
    // as before ...
 
    toggleImage(): void {
        this.showImage = !this.showImage;
    }
}
در کلاس‌های TypeScript نیازی به ذکر صریح واژه‌ی کلیدی function برای تعریف متدی وجود ندارد. این متد، خروجی هم ندارد، بنابراین نوع خروجی آن void مشخص شده‌است. در بدنه‌ی این متد، وضعیت خاصیت نمایش تصویر معکوس می‌شود.
پس از این تغییرات، اکنون می‌توان به قالب این کامپوننت یا فایل product-list.component.html مراجعه و event binding را تنظیم کرد:
<button class='btn btn-primary'
        (click)='toggleImage()'>
    Show Image
</button>
در اینجا click به عنوان رخداد مقصد، مشخص شده‌است. سپس آن‌را به متد toggleImage کلاس ProductListComponent متصل می‌کنیم.
خوب، تا اینجا اگر کاربر بر روی دکمه‌ی show image کلیک کند، مقدار خاصیت showImage کلاس ProductListComponent با توجه به کدهای متد toggleImage، معکوس خواهد شد.
مرحله‌ی بعد، استفاده از مقدار این خاصیت، جهت مخفی و یا نمایان ساختن المان تصویر جدول نمایش داده شده‌است. اگر از قسمت قبل به خاطر داشته باشید، کار ngIf*، حذف و یا افزودن المان‌های DOM است. بنابراین ngIf* را به المان تصویر جدول اضافه می‌کنیم:
<tr *ngFor='#product of products'>
    <td>
        <img *ngIf='showImage'
             [src]='product.imageUrl'
             [title]='product.productName'
             [style.width.px]='imageWidth'
             [style.margin.px]='imageMargin'>
    </td>
با توجه به ngIf* تعریف شده، المان تصویر تنها زمانی به DOM اضافه خواهد شد که مقدار خاصیت showImage مساوی true باشد.

اکنون برنامه را اجرا کنید. در اولین بار اجرای صفحه، تصاویر ستون اول جدول، نمایش داده نمی‌شود. پس از کلیک بر روی دکمه‌ی Show image، این تصاویر نمایان شده و اگر بار دیگر بر روی این دکمه کلیک شود، این تصاویر مخفی خواهند شد.

یک مشکل! در هر دو حالت نمایش و مخفی سازی تصاویر، برچسب این دکمه Show image است. بهتر است زمانیکه قرار است تصاویر مخفی شوند، برچسب hide image نمایش داده شود و برعکس. برای حل این مساله از interpolation به نحو ذیل استفاده خواهیم کرد:
<button class='btn btn-primary'
        (click)='toggleImage()'>
    {{showImage ? 'Hide' : 'Show'}} Image
</button>
در اینجا اگر مقدار خاصیت showImage مساوی true باشد، مقدار رشته‌ای Hide و اگر false باشد، مقدار رشته‌ای show بجای {{}} درج خواهد شد.



بررسی انقیاد دو طرفه یا two-way binding

تا اینجا، اتصال مقدار یک خاصیت عمومی کلاس متناظر با قالبی، به اجزای مختلف آن، یک طرفه بودند. اما در ادامه نیاز است تا بتوان برای مثال در textbox قسمت filter by مثال جاری بتوان اطلاعاتی را وارد کرد و سپس بر اساس آن ردیف‌های جدول نمایش داده شده را فیلتر نمود. این عملیات نیاز به انقیاد دو طرفه یا two-way data binding دارد.
برای تعریف انقیاد دو طرفه در AngularJS 2.0 از دایرکتیو توکاری به نام ngModel استفاده می‌شود:
 <input [(ngModel)]='listFilter' >
ابتدا [] ذکر می‌شود تا مشخص شود که این عملیات در اصل یک property binding است؛ از خاصیت عمومی به نام listFilter به المان textbox تعریف شده.
سپس () تعریف شده‌است تا event binding را نیز گوشزد کند. کار آن انتقال تعاملات کاربر، با المان رابط کاربری جاری، به خاصیت عمومی کلاس یا همان listFilter است.

در اینجا ممکن است که فراموش کنید [()] صحیح است یا ([]) . به همین جهت به این syntax، نام banana in the box را داده‌اند یا «موز درون جعبه»! موز همان event binding است که داخل جعبه‌ی property binding قرار می‌گیرد!

خوب، برای اعمال انقیاد دو طرفه، به مثال جاری، فایل product-list.component.ts را گشوده و خاصیت رشته‌ای listFilter را به آن اضافه می‌کنیم:
export class ProductListComponent {
    pageTitle: string = 'Product List';
    imageWidth: number = 50;
    imageMargin: number = 2;
    showImage: boolean = false;
    listFilter: string = 'cart';
سپس فایل قالب product-list.component.html را گشوده و انقیاد دو طرفه را به آن اعمال می‌کنیم:
<div class='panel-body'>
    <div class='row'>
        <div class='col-md-2'>Filter by:</div>
        <div class='col-md-4'>
            <input type='text'
                   [(ngModel)]='listFilter' />
        </div>
    </div>
    <div class='row'>
        <div class='col-md-6'>
            <h3>Filtered by: {{listFilter}}</h3>
        </div>
    </div>
در اینجا انقیاد دو طرفه، توسط ngModel، به خاصیت listFilter کلاس، در المان input تعریف شده، صورت گرفته است‌. سپس توسط interpolation مقدار این تغییر را در قسمت Filtered by به صورت یک برچسب نمایش می‌دهیم.


پس از اجرای برنامه، تکست باکس تعریف شده، مقدار اولیه‌ی cart را خواهد داشت و اگر آن‌را تغییر دهیم، بلافاصله این مقدار تغییر یافته را در برچسب Filtered by می‌توان مشاهده کرد. به این رخداد two-way binding می‌گویند.
البته هنوز کار فیلتر لیست محصولات در اینجا انجام نمی‌شود که آن‌را در قسمت بعد تکمیل خواهیم کرد.


فرمت کردن اطلاعات نمایش داده شده‌ی در جدول با استفاده از Pipes

تا اینجا لیست محصولات نمایش داده شد، اما نیاز است برای مثال فرمت ستون نمایش قیمت آن بهبود یابد. برای این منظور، از ویژگی دیگری به نام pipes استفاده می‌شود و کار آن‌ها تغییر داده‌ها، پیش از نمایش آن‌ها است. AngularJS 2.0 به همراه تعدادی pipe توکار برای فرمت مقادیر است؛ مانند date، number، decimal، percent و غیره. همچنین امکان ساخت custom pipes نیز پیش بینی شده‌است.
در اینجا یک مثال ساده‌ی pipes را مشاهده می‌کنید:
 {{ product.productCode | lowercase }}
پس از قید نام خاصیتی که قرار است نمایش داده شود، حرف pipe یا | قرار گرفته و سپس نوع pipe ذکر می‌شود. به این ترتیب کد محصول، پیش از نمایش، ابتدا به حروف کوچک تبدیل شده و سپس نمایش داده می‌شود.

از pipes در property binding هم می‌توان استفاده کرد:
 [title]='product.productName | uppercase'
در اینجا برای مثال عنوان تصویر با حروف بزرگ نمایش داده خواهد شد.

و یا می‌توان pipes را به صورت زنجیره‌ای نیز تعریف کرد:
 {{ product.price | currency | lowercase }}
در اینجا pipe توکار currency سبب نمایش سه حرف اول واحد پولی، با حروف بزرگ می‌شود. اگر علاقمند بودیم که آن‌را با حروف کوچک نمایش دهیم می‌توان یک pipe دیگر را در انتهای این زنجیره قید کرد.

بعضی از pipes، پارامتر هم قبول می‌کنند:
 {{ product.price | currency:'USD':true:'1.2-2' }}
در اینجا هر پارامتر با یک : مشخص می‌شود. برای مثال pipe واحد پولی، سه پارامتر را دریافت می‌کند: یک کد دلخواه، نمایش یا عدم نمایش علامت پولی، بجای کد دلخواه و مشخصات ارقام نمایش داده شده. برای مثال 2-1.2، یعنی حداقل یک عدد پیش از اعشار، حداقل دو عدد پس از اعشار و حداکثر دو عدد پس از اعشار باید ذکر شوند (یعنی در نهایت دو رقم اعشار مجاز است).
مبحث ایجاد custom pipes را در قسمت بعدی دنبال خواهیم کرد.

در ادامه برای ویرایش مثال جاری، فایل قالب product-list.component.html را گشوده و سطرهای جدول را به نحو ذیل تغییر دهید:
<td>{{ product.productName }}</td>
<td>{{ product.productCode | lowercase }}</td>
<td>{{ product.releaseDate }}</td>
<td>{{ product.price | currency:'USD':true:'1.2-2'}}</td>
<td>{{ product.starRating }}</td>
در اینجا با استفاده از pipes، شماره محصول با حروف کوچک و قیمت آن تا حداکثر دو رقم اعشار، فرمت خواهند شد.
اینبار اگر برنامه را اجرا کنید، یک چنین خروجی را مشاهده خواهید کرد:


کدهای کامل این قسمت را از اینجا می‌توانید دریافت کنید: MVC5Angular2.part4.zip


خلاصه‌ی بحث

data binding سبب سهولت نمایش مقادیر خواص کلاس یک کامپوننت، در قالب آن می‌شود. در AngularJS 2.0، چهار نوع binding وجود دارند:


interpolation، عبارت رشته‌ای محاسبه شده را در بین المان‌های DOM درج می‌کند و یا می‌تواند خاصیت المانی را مقدار دهی نماید.
property binding سبب اتصال مقدار خاصیتی، به یکی از خواص المانی مشخص در DOM می‌شود.
event binding به رخ‌دادها گوش فرا داده و سبب اجرای متدی در کلاس کامپوننت، در صورت بروز رخداد متناظری می‌شود.
حالت two-way binding، کار دریافت اطلاعات از کلاس و همچنین بازگشت مقادیر تغییر یافته‌ی توسط کاربر را به کلاس انجام می‌دهد.
اطلاعات نمایش داده شده‌ی توسط binding عموما فرمت مناسبی را ندارد. برای رفع این مشکل از pipes استفاده می‌شود.
مطالب
آشنایی با WPF قسمت اول : ساختار سلسله مراتبی


عناصر رابط کاربری WPF با یکدیگر یک رابطه‌ی سلسله مراتبی دارند. به این رابطه، درخت منطقی یا Logical Tree می‌گویند که به توصیف ارتباط اجزای رابط کاربری می‌پردازد. نوع دیگری از درخت نیز وجود دارد که به آن درخت بصری یا Visual Tree می‌گویند. این درخت شامل عناصری است که باعث نمایش کنترل پدر می‌شوند و کنترل پدر بدون آن‌ها هیچ ظاهر نمایشی ندارد. به عنوان مثال شما یک دکمه را در نظر بگیرید. این دکمه شامل عناصری چون Border,Block Text,Content Presenter می‌شود تا بتواند به عنوان یک دکمه نمایش یابد و بدون وجود این عناصر، کنترل دکمه هیچ ظاهری ندارد و در واقع با رندر شدن کنترل‌های فرزندان، دکمه معنا پیدا می‌کند. به تصویر بالا دقت کنید که به خوبی مرز بین درخت منطقی و درخت بصری را نمایش می‌دهد. شکل سلسله مراتبی بالا از طریق کد زیر به دست آمده است:
 
<Window>
    <Grid>
        <Label Content="Label" />
        <Button Content="Button" />
    </Grid>
</Window>
درخت بصری می‌تواند به ما کمک کند تا بتوانیم بر روی عناصر تشکیل دهنده، یک کنترل قدرت عمل داشته باشیم و آن‌ها را مورد تغییر قرار دهیم.


Dependency Properties

خاصیت‌های وابستگی همان خاصیت‌ها یا property هایی هستند در ویندوزفرم با آن‌ها سر و کله می‌زدید ولی در اینجا تفاوت‌هایی با پراپرتی‌های قبلی وجود دارد که باعث ایجاد مزایای زیادی شده است.

اول اینکه
بر خلاف پراپرتی‌های ویندوز فرم که در خود فیلدهای تعیین شده همان کنترل ذخیره می‌شدند، در این روش کلید (نام پراپرتی) و مقدار آن داخل یک شیء دیکشنری قرار می‌گیرند که از شیء DependencyObject ارث بری شده است و این شیء والد یک متد با نام GetValue برای دریافت مقادیر دارد. مزیت این روش این است که بیخود و بی‌جهت مانند روش قبلی، ما فیلدهایی را تعریف نمی‌کنیم که شاید به نصف بیشتر آن‌ها، حتی نیازی نداریم. در این حالت تنها فیلدهایی از حافظه را دریافت و ذخیره می‌کنیم که واقعا به آن‌ها نیاز داریم. فیلدها یا مقادیر پیش فرض موقع ایجاد شیء در آن ذخیره می‌شوند.

دومین مزیت این روش خاصیت ارث بری مقادیر از عناصر بالاتر درخت منطقی است. موقعی که از طرف شما برای فرزندان این عنصر مقداری تعیین نشده باشد، سیستم به  سمت گره‌ها یا عناصر بالا یا والد حرکت می‌کند و اولین عنصری را که مقدارش تنظیم شده باشد، برای فرزندان در نظر می‌گیرد. به این استراتژی یافتن یک مقدار، استراتژی Resolution می‌گویند.

سومین مزیت آن وجود یک سیستم اعلان یا گزارش آنی است. در صورتی که شما یک تابع callback را برای یک پراپرتی ست نمایید، با تغییر این پراپرتی تابع معرفی شده صدا زده خواهد شد.

Value Resolution Strategy
همانطور که در بالا اشاره کردیم دریافت مقادیر یک کنترل از طریق یک استراتژی به اسم Resolution انجام می‌شود که طبق تصویر زیر از بالا به پایین بررسی می‌شود. در هر کدام از مراحل زیر اگر مقداری یافت شد، همان مقدار را انتخاب می‌کند. از متد SetValue هم برای درج مقدار استفاده می‌شود. برای مثال در مرحله‌ی سوم بررسی می‌شود که آیا کاربر برای کنترل مورد نظر مقداری را تنظیم کرده است یا خیر؛ اگر آری، پس از آن استفاده می‌کند و اگر پاسخ خیر بود، بررسی می‌کند آیا style برای آن موجود است که مقداری برایش تنظیم شده باشد یا خیر و الی آخر...

جادوی پشت صحنه

مقادیر پراپرتی‌ها در کلاسی استاتیک به اسم Dependency Property ذخیره می‌شوند که این ذخیره در حالت نام و مقدار است و مقدار آن شامل callback و مقدار پیش فرض است. شکل زیر نتیجه‌ی شکل دقیق‌تری را نسبت به قبلی در هنگام پیمایش درخت منطقی به سمت بالا، نشان می‌دهد.

نحوه‌ی تعریف یک خاصیت وابسته که باید به صورت ایستا تعریف شود به صورت زیر است و برای دریافت و درج مقدار جدید از یک پراپرتی معمولی کمک می‌گیریم:

// Dependency Property
public static readonly DependencyProperty CurrentTimeProperty = 
     DependencyProperty.Register( "CurrentTime", typeof(DateTime),
     typeof(MyClockControl), new FrameworkPropertyMetadata(DateTime.Now));
 
// .NET Property wrapper
public DateTime CurrentTime
{
    get { return (DateTime)GetValue(CurrentTimeProperty); }
    set { SetValue(CurrentTimeProperty, value); }
}
یک قانون در WPF وجود دارد و آن اینست که نام خاصیت‌های وابسته را با کلمه Property به پایان ببرید مثل CurrentTimeProperty.
در مورد خاصیت‌های وابسته و کدنویسی آن ها در مطالب آینده بیشتر بحث خواهیم کرد.

مطالب
توسعه سرویس‌های مبتنی بر REST در AngularJs با استفاده از RestAngular : بخش دوم
در بخش پیشین  کلیات کتابخانه‌ی Restangular  را بررسی کردیم. در این بخش قصد داریم تا در طی یک پروژه، امکانات و قابلیت‌های بی‌نظیر این سرویس را در یک پروژه‌ی واقعی مشاهده کنیم.

کلیات پروژه

در این پروژه قصد داریم تا لیست کتاب‌های یک کتابخانه را نمایش دهیم. این کتابها قابلیت ویرایش نام دارند و همچنین شما می‌توانید کتابهای جدیدی را به لیست کتابها اضافه نمایید. تصویر زیر خروجی این پروژه است:

پایگاه داده‌ی برنامه با نام LibDb درون پوشه‌ی app_data قرار داده شده‌است. این پایگاه داده تنها دارای یک جدول است؛ با نام Books که دیاگرام آن را در شکل زیر مشاهده می‌کنید:


پیاده سازی

در ابتدا یک پروژه‌ی Empty را با رفرنس web API ایجاد می‌کنیم. حال درون فایل WebApiConfig.cs تکه کد زیر را اضافه می‌کنیم. این تکه کد فیلدها و آبجکت‌هایی را که از سمت سرور بازگشت داده می‌شوند، به صورت camelCase تبدیل می‌کند.
var jsonFormatter = config.Formatters.OfType<JsonMediaTypeFormatter>().First();

jsonFormatter.SerializerSettings.ContractResolver = new CamelCasePropertyNamesContractResolver();
در ادامه مدل edmx را ساخته و پس از آن Books Web Api را درون پوشه‌ی کنترلر ایجاد می‌کنیم. این کنترلر به صورت Default web Api Scaffold ساخته شده است و به دلیل اینکه به بحث ما مرتبط نیست؛ از توضیح بیشتر آن می‌گذریم.
حال پوشه‌ای را با نام app برای نگه داری فایل‌های AngularJs اضافه می‌کنیم و درون آن فایل app.js را ایجاد می‌کنیم:
var angularExample = angular.module('angularexample', ["restangular"])
angularExample.config(["RestangularProvider", function (RestangularProvider) {
    //RestangularProvider.setRestangularFields({
    //    id: "id"
    //});
    RestangularProvider.setBaseUrl('/api');
}]);

angularExample.controller("MainCtrl", ["Restangular", "$scope", function (Restangular, $scope) {
    var resource = Restangular.all('books');
    resource.getList().then(function (response) {
        $scope.books = response;
    });
    $scope.add = function () {
        resource.post($scope.newBook).then(function (newResource) {
            $scope.books.push(newResource);
        })
    }
}]);
محتویات فایل app.js را مشاهده می‌کنید. در ادامه درباره‌ی این قسمت بیشتر صحبت می‌کنیم.
حال در روت پروژه فایل index.html را ایجاد می‌کنیم:
<!DOCTYPE html>
<html ng-app="angularexample" xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml">
<head>
    <title>Rest Angular Sample</title>
    <script src="//ajax.googleapis.com/ajax/libs/angularjs/1.1.5/angular.min.js"></script>
    <script src="http://cdn.jsdelivr.net/underscorejs/1.5.1/underscore-min.js"></script>
    <script src="/Scripts/restangular.min.js"></script>
    <script src="/app/app.js"></script>
</head>
<body>
    <div ng-controller="MainCtrl">
        <div ng-repeat="item in books">
            name is: {{item.name}}<br />
            change name: <input type="text" ng-model="item.name" /><button type="submit" ng-click="item.put();">update</button>
        </div>
        <div>
            add new: <br />
            <input type="text" ng-model="newBook.name" /><button type="submit" ng-click="add()">add</button>
        </div>
    </div>
</body>
و در نهایت در پوشه‌ی Scripts فایل‌های سرویس Restangular را قرار می‌دهیم.
تا به اینجای کار تمامی کارهای مورد نیاز تشکیل پروژه را انجام داده‌ایم. حال به بررسی بیشتر سرویس‌های این پروژه می‌پردازیم؛ یعنی کدهای درون فایل app.js.
ببینیم که برای دریافت لیست تمامی کتابها، ما چه کارهایی را انجام داده‌ایم! به تکه کد زیر دقت کنید:
    var resource = Restangular.all('books');
    resource.getList().then(function (response) {
        $scope.books = response;
    });
این تمامی آن چیزی است که ما برای دریافت لیست تمامی کتابها انجام داده‌ایم. به همین سادگی! در خط اول از متد all که در بخش قبل توضیح مختصری راجع به آن داده بودم برای دریافت لیست تمامی کتابها استفاده کردم که پارامتر درون آن آدرس Web Api است. البته همانطور که می‌دانید در ASP.NET Web Api ما همیشه به base address یک api نیز اضافه می‌کنیم. حال اینکه چرا api در اینجا نیامده در ادامه و در بخش تنظیمات کلی Restangular توضیح می‌دهم. در خط دوم نیز از اشاره‌گر resources متد getList را فراخوانی کرده و لیست کتابها را در response دریافت می‌کنیم.
پس از آن می‌خواهیم ببینیم که عملیات ایجاد یک کتاب جدید چگونه انجام می‌گردد. تکه کد زیر این عملیات را انجام می‌دهد:
    $scope.add = function () {
        resource.post($scope.newBook).then(function (newResource) {
            $scope.books.push(newResource);
        })
    }
ما یک متد با نام add ایجاد کرده‌ایم که در سمت View توسط دایرکتیو ng-click آن را فراخوانی می‌کنیم.
همانطور که مشاهده میکنید درون app.js متدی برای update موارد قبلی نیست. بیایید سری به View بزنیم. به المنت div زیر توجه کنید. همانطور که می‌بینید تمامی عملیات update با یک دستور ساده item.put حل و فصل شده.
        <div ng-repeat="item in books">
            name is: {{item.name}}<br />
            change name: <input type="text" ng-model="item.name" /><button type="submit" ng-click="item.put();">update</button>
        </div>
تمامی آنچه که گفته شد تنها بخشی از قابلیت‌های شگفت انگیز این افزونه بود. امیدوارم که مطلب مفید واقع شده باشد. سورس این پروژه را می‌توانید از لینک زیر دریافت کنید.

سورس پروژه: RestangularSample.rar  

نظرات مطالب
فعال سازی قسمت ارسال فایل و تصویر ویرایشگر آنلاین RedActor در ASP.NET MVC
باید افزونه بنویسید. فایل paste_code.html آن در مسیر plugins:
<label>
    Code:</label>
<textarea id="redactor_insert_code_area" name="redactor_insert_code_area" style="height: 211px; width: 538px;" />
<label>
    Language:</label>
<select id="redactor_insert_code_lang">
    <option>CSharp</option>
    <option>VB</option>
    <option>JScript</option>
    <option>Sql</option>
    <option>XML</option>
    <option>CSS</option>
    <option>Java</option>
    <option>Delphi</option>
</select>
<br />
<input type="button" name="insert" id="redactor_insert_btn" value="%RLANG.insert%" />
و قسمت فعال سازی آن در فایل redactor.js ذیل setColorNone 
        showCodesPage: function () {
            this.modalInit('Insert Code', this.opts.path + '/plugins/paste_code.html', 600, $.proxy(function () {
                var sel = this.getSelection();
                var currentCode = '';

                this.opts.codeElement = false;
                if ($.browser.msie) {
                    var parent = this.getParentNode();
                    if (parent.nodeName === 'PRE') {
                        this.opts.codeElement = parent;
                        currentCode = $(parent).text();
                    } else {
                        if (this.oldIE()) {
                            currentCode = sel.text;
                        } else {
                            currentCode = sel.toString();
                        }
                    }
                } else {
                    if (sel && sel.anchorNode && sel.anchorNode.parentNode.tagName === 'PRE') {
                        this.opts.codeElement = sel.anchorNode.parentNode;
                        currentCode = $(sel.anchorNode.parentNode).text();
                    } else {
                        currentCode = sel.toString();
                    }
                }

                if (this.opts.codeElement) {
                    $("#redactor_insert_btn").val("Update");
                }

                if (currentCode) $('#redactor_insert_code_area').val(currentCode);


                $('#redactor_insert_code_area').focus();
                $('#redactor_insert_btn').click($.proxy(this.insertCodesPage, this));

            }, this));
        },
        insertCodesPage: function () {
            var lang = $("#redactor_insert_code_lang").val();
            var code = $("#redactor_insert_code_area").val();
            code = code.replace(/\s+$/, ""); //rtrim;
            code = $('<span/>').text(code).html(); // encode    

            this.$editor.focus();

            var preBlock;
            if (this.opts.codeElement) {
                preBlock = $(this.getParentNode());
            } else {
                preBlock = $("<pre/>");
            }
            preBlock.replaceWith("");

            var htmlCode = "<pre language='" + lang + "' name='code'>" + code + "</pre></div>";
            var codeBlock = "<div align='left' dir='ltr'>" + htmlCode + "</div><br/>";
            this.execCommand('inserthtml', codeBlock);

            this.modalClose();
        },
و بعد ثبت آن در فایل‌های public.js و default.js  ذیل دکمه justify 
    code:
{
    title: 'Code',
    func: 'showCodesPage'
},
به css آن هم باید یک سطر ذیل را اضافه کنید:
body .redactor_toolbar li a.redactor_btn_code span          { background: url(../img/code_red.png) no-repeat center; }

مطالب
شروع کار با ASP.NET Web API 2
HTTP تنها برای به خدمت گرفتن صفحات وب نیست. این پروتکل همچنین پلتفرمی قدرتمند برای ساختن API هایی است که سرویس‌ها و داده را در دسترس قرار می‌دهند. این پروتکل ساده، انعطاف پذیر و در همه جا حاضر است. هر پلتفرمی که فکرش را بتوانید بکنید کتابخانه ای برای HTTP دارد، بنابراین سرویس‌های HTTP می‌توانند بازه بسیار گسترده ای از کلاینت‌ها را پوشش دهند، مانند مرورگرها، دستگاه‌های موبایل و اپلیکیشن‌های مرسوم دسکتاپ.

ASP.NET Web API فریم ورکی برای ساختن API‌های وب بر روی فریم ورک دات نت است. در این مقاله با استفاده از این فریم ورک، API وبی خواهیم ساخت که لیستی از محصولات را بر می‌گرداند. صفحه وب کلاینت، با استفاده از jQuery نتایج را نمایش خواهد داد.


یک پروژه Web API بسازید

در ویژوال استودیو 2013 پروژه جدیدی از نوع ASP.NET Web Application بسازید و نام آن را "ProductsApp" انتخاب کنید.

در دیالوگ New ASP.NET Project قالب Empty را انتخاب کنید و در قسمت "Add folders and core references for" گزینه Web API را انتخاب نمایید.

می توانید از قالب Web API هم استفاده کنید. این قالب با استفاده از ASP.NET MVC صفحات راهنمای API را خواهد ساخت. در این مقاله از قالب Empty استفاده میکنیم تا تمرکز اصلی، روی خود فریم ورک Web API باشد. بطور کلی برای استفاده از این فریم ورک لازم نیست با ASP.NET MVC آشنایی داشته باشید.

افزودن یک مدل

یک مدل (model) آبجکتی است که داده اپلیکیشن شما را معرفی می‌کند. ASP.NET Web API می‌تواند بصورت خودکار مدل شما را به JSON, XML و برخی فرمت‌های دیگر مرتب (serialize) کند، و سپس داده مرتب شده را در بدنه پیام HTTP Response بنویسد. تا وقتی که یک کلاینت بتواند فرمت مرتب سازی داده‌ها را بخواند، می‌تواند آبجکت شما را deserialize کند. اکثر کلاینت‌ها می‌توانند XML یا JSON را تفسیر کنند. بعلاوه کلاینت‌ها می‌توانند فرمت مورد نظرشان را با تنظیم Accept header در پیام HTTP Request مشخص کنند.

بگذارید تا با ساختن مدلی ساده که یک محصول (product) را معرفی میکند شروع کنیم.

کلاس جدیدی در پوشه Models ایجاد کنید.

نام کلاس را به "Product" تغییر دهید، و خواص زیر را به آن اضافه کنید.

namespace ProductsApp.Models
{
    public class Product
    {
        public int Id { get; set; }
        public string Name { get; set; }
        public string Category { get; set; }
        public decimal Price { get; set; }
    }
}

افزودن یک کنترلر

در Web API کنترلر‌ها آبجکت هایی هستند که درخواست‌های HTTP را مدیریت کرده و آنها را به اکشن متدها نگاشت می‌کنند. ما کنترلری خواهیم ساخت که می‌تواند لیستی از محصولات، یا محصولی بخصوص را بر اساس شناسه برگرداند. اگر از ASP.NET MVC استفاده کرده اید، با کنترلرها آشنا هستید. کنترلرهای Web API مشابه کنترلر‌های MVC هستند، با این تفاوت که بجای ارث بری از کلاس Controller از کلاس ApiController مشتق می‌شوند.

کنترلر جدیدی در پوشه Controllers ایجاد کنید.

در دیالوگ Add Scaffold گزینه Web API Controller - Empty را انتخاب کرده و روی Add کلیک کنید.

در دیالوگ Add Controller نام کنترلر را به "ProductsController" تغییر دهید و روی Add کلیک کنید.

توجه کنید که ملزم به ساختن کنترلرهای خود در پوشه Controllers نیستید، و این روش صرفا قراردادی برای مرتب نگاه داشتن ساختار پروژه‌ها است. کنترلر ساخته شده را باز کنید و کد زیر را به آن اضافه نمایید.

using ProductsApp.Models;
using System;
using System.Collections.Generic;
using System.Linq;
using System.Net;
using System.Web.Http;

namespace ProductsApp.Controllers
{
    public class ProductsController : ApiController
    {
        Product[] products = new Product[] 
        { 
            new Product { Id = 1, Name = "Tomato Soup", Category = "Groceries", Price = 1 }, 
            new Product { Id = 2, Name = "Yo-yo", Category = "Toys", Price = 3.75M }, 
            new Product { Id = 3, Name = "Hammer", Category = "Hardware", Price = 16.99M } 
        };

        public IEnumerable<Product> GetAllProducts()
        {
            return products;
        }

        public IHttpActionResult GetProduct(int id)
        {
            var product = products.FirstOrDefault((p) => p.Id == id);
            if (product == null)
            {
                return NotFound();
            }
            return Ok(product);
        }
}
برای اینکه مثال جاری را ساده نگاه داریم، محصولات مورد نظر در یک آرایه استاتیک ذخیره شده اند. مسلما در یک اپلیکیشن واقعی برای گرفتن لیست محصولات از دیتابیس یا منبع داده ای دیگر کوئری می‌گیرید.

کنترلر ما دو متد برای دریافت محصولات تعریف می‌کند:

  • متد GetAllProducts لیست تمام محصولات را در قالب یک <IEnumerable<Product بر می‌گرداند.
  • متد GetProductById سعی می‌کند محصولی را بر اساس شناسه تعیین شده پیدا کند.

همین! حالا یک Web API ساده دارید. هر یک از متدهای این کنترلر، به یک یا چند URI پاسخ می‌دهند:

 URI  Controller Method
api/products/  GetAllProducts
 api/products/id/  GetProductById

برای اطلاعات بیشتر درباره نحوه نگاشت درخواست‌های HTTP به اکشن متدها توسط Web API به این لینک مراجعه کنید.


فراخوانی Web API با جاوا اسکریپت و jQuery

در این قسمت یک صفحه HTML خواهیم ساخت که با استفاده از AJAX متدهای Web API را فراخوانی می‌کند. برای ارسال درخواست‌های آژاکسی و بروز رسانی صفحه بمنظور نمایش نتایج دریافتی از jQuery استفاده میکنیم.

در پنجره Solution Explorer روی نام پروژه کلیک راست کرده و گزینه Add, New Item را انتخاب کنید.

در دیالوگ Add New Item قالب HTML Page را انتخاب کنید و نام فایل را به "index.html" تغییر دهید.

حال محتوای این فایل را با لیست زیر جایگزین کنید.

<!DOCTYPE html>
<html xmlns="http://www.w3.org/1999/xhtml">
<head>
  <title>Product App</title>
</head>
<body>

  <div>
    <h2>All Products</h2>
    <ul id="products" />
  </div>
  <div>
    <h2>Search by ID</h2>
    <input type="text" id="prodId" size="5" />
    <input type="button" value="Search" onclick="find();" />
    <p id="product" />
  </div>

  <script src="http://ajax.aspnetcdn.com/ajax/jQuery/jquery-2.0.3.min.js"></script>
  <script>
    var uri = 'api/products';

    $(document).ready(function () {
      // Send an AJAX request
      $.getJSON(uri)
          .done(function (data) {
            // On success, 'data' contains a list of products.
            $.each(data, function (key, item) {
              // Add a list item for the product.
              $('<li>', { text: formatItem(item) }).appendTo($('#products'));
            });
          });
    });

    function formatItem(item) {
      return item.Name + ': $' + item.Price;
    }

    function find() {
      var id = $('#prodId').val();
      $.getJSON(uri + '/' + id)
          .done(function (data) {
            $('#product').text(formatItem(data));
          })
          .fail(function (jqXHR, textStatus, err) {
            $('#product').text('Error: ' + err);
          });
    }
  </script>
</body>
</html>
راه‌های مختلفی برای گرفتن jQuery وجود دارد، در این مثال از Microsoft Ajax CDN استفاده شده. می‌توانید این کتابخانه را از http://jquery.com دانلود کنید و بصورت محلی استفاده کنید. همچنین قالب پروژه‌های  Web API این کتابخانه را به پروژه نیز اضافه می‌کنند.


گرفتن لیستی از محصولات

برای گرفتن لیستی از محصولات، یک درخواست HTTP GET به آدرس "api/products/" ارسال کنید.

تابع getJSON یک درخواست آژاکسی ارسال می‌کند. پاسخ دریافتی هم آرایه ای از آبجکت‌های JSON خواهد بود. تابع done در صورت موفقیت آمیز بودن درخواست، اجرا می‌شود. که در این صورت ما DOM را با اطلاعات محصولات بروز رسانی می‌کنیم.

$(document).ready(function () {
    // Send an AJAX request
    $.getJSON(apiUrl)
        .done(function (data) {
            // On success, 'data' contains a list of products.
            $.each(data, function (key, item) {
                // Add a list item for the product.
                $('<li>', { text: formatItem(item) }).appendTo($('#products'));
            });
        });
});

گرفتن محصولی مشخص

برای گرفتن یک محصول توسط شناسه (ID) آن کافی است یک درخواست HTTP GET به آدرس "api/products/id/" ارسال کنید.

function find() {
    var id = $('#prodId').val();
    $.getJSON(apiUrl + '/' + id)
        .done(function (data) {
            $('#product').text(formatItem(data));
        })
        .fail(function (jqXHR, textStatus, err) {
            $('#product').text('Error: ' + err);
        });
}
برای این کار هنوز از getJSON برای ارسال درخواست آژاکسی استفاده می‌کنیم، اما اینبار شناسه محصول را هم به آدرس درخواستی اضافه کرده ایم. پاسخ دریافتی از این درخواست، اطلاعات یک محصول با فرمت JSON است.


اجرای اپلیکیشن

اپلیکیشن را با F5 اجرا کنید. صفحه وب باز شده باید چیزی مشابه تصویر زیر باشد.

برای گرفتن محصولی مشخص، شناسه آن را وارد کنید و روی Search کلیک کنید.

اگر شناسه نامعتبری وارد کنید، سرور یک خطای HTTP بر می‌گرداند.


استفاده از F12 برای مشاهده درخواست‌ها و پاسخ ها

هنگام کار با سرویس‌های HTTP، مشاهده‌ی درخواست‌های ارسال شده و پاسخ‌های دریافتی بسیار مفید است. برای اینکار می‌توانید از ابزار توسعه دهندگان وب استفاده کنید، که اکثر مرورگرهای مدرن، پیاده سازی خودشان را دارند. در اینترنت اکسپلورر می‌توانید با F12 به این ابزار دسترسی پیدا کنید. به برگه Network بروید و روی Start Capturing کلیک کنید. حالا صفحه وب را مجددا بارگذاری (reload) کنید. در این مرحله اینترنت اکسپلورر ترافیک HTTP بین مرورگر و سرور را تسخیر می‌کند. می‌توانید تمام ترافیک HTTP روی صفحه جاری را مشاهده کنید.

به دنبال آدرس نسبی "api/products/" بگردید و آن را انتخاب کنید. سپس روی Go to detailed view کلیک کنید تا جزئیات ترافیک را مشاهده کنید. در نمای جزئیات، می‌توانید header‌ها و بدنه درخواست‌ها و پاسخ‌ها را ببینید. مثلا اگر روی برگه Request headers کلیک کنید، خواهید دید که اپلیکیشن ما در Accept header داده‌ها را با فرمت "application/json" درخواست کرده است.

اگر روی برگه Response body کلیک کنید، می‌توانید ببینید چگونه لیست محصولات با فرمت JSON سریال شده است. همانطور که گفته شده مرورگرهای دیگر هم قابلیت‌های مشابهی دارند. یک ابزار مفید دیگر Fiddler است. با استفاده از این ابزار می‌توانید تمام ترافیک HTTP خود را مانیتور کرده، و همچنین درخواست‌های جدیدی بسازید که این امر کنترل کاملی روی HTTP headers به شما می‌دهد.


قدم‌های بعدی

  • برای یک مثال کامل از سرویس‌های HTTP که از عملیات POST,PUT و DELETE پشتیبانی می‌کند به این لینک مراجعه کنید.
  • برای اطلاعات بیشتر درباره طراحی واکنش گرا در کنار سرویس‌های HTTP به این لینک مراجعه کنید، که اپلیکیشن‌های تک صفحه ای (SPA) را بررسی می‌کند.
نظرات مطالب
ASP.NET MVC #21
با سلام
کدی که در آخر مطلب جهت فعال کردن دوباره اعتبار سنجی نوشتید چگونه باید استفاده کرد!؟
منظورم:
var onSuccess = function(result) {
// enable unobtrusive validation for the contents
// that was injected into the <div id="result"></div> node
$.validator.unobtrusive.parse("#result");
};
سوال دیگه اینکه چطور می‌تونم محل دقیق loading Image رو مشخص کرد، مثلا هنگام کلیک روی دکمه سرچ کنار آن نمایش داده شود و هنگام کلیک روی لینک کنار لینک نمایش داده شود.
با تشکر