$('#list').jqGrid({
                caption: "آزمایش یازدهم",
                // ... 
                jsonReader: {
                // ... 
                    subgrid: { root: "Rows", repeatitems: true, cell: "RowCells" }
                },
                // ... 
                subGrid: true,
                subGridModel: [{
                    name: ['شرکت', 'آدرس', 'کد پستی', 'شهر', 'کشور', 'تلفن', 'وب سایت'],
                    width: [100, 100, 100, 100, 100, 100, 100],
                    align: ['center', 'center', 'center', 'center', 'center', 'center', 'center'],
                    params: ['@(StronglyTyped.PropertyName<Product>(x=>x.Name))']
                }],
                subGridOptions:{ 
                    reloadOnExpand : false //load only once
                },
                subGridUrl: '@Url.Action("GetGetSupplierData", "Home")'
            });

        public ActionResult GetGetSupplierData(int id, string name)
        {
            var list = ProductDataSource.LatestProducts;
            var products = list.Where(x => x.Id == id).ToList();
            if (!products.Any())
                return Json(null, JsonRequestBehavior.AllowGet);

            var productsData = new JqGridData
            {
                Rows = (products.Select(product => new JqGridRowData
                {
                    Id = product.Id,
                    RowCells = new List<string> 
                               {
                                    product.Supplier.CompanyName,
                                    product.Supplier.Address,
                                    product.Supplier.PostalCode,
                                    product.Supplier.City,
                                    product.Supplier.Country,
                                    product.Supplier.Phone,
                                    product.Supplier.HomePage
                                }
                })).ToList()
            };
            return Json(productsData, JsonRequestBehavior.AllowGet);
        }

اگر از برنامه نویس‌های پروژه‌های WPF درباره ویژگی‌های مهم الگوی MVVM بپرسید به احتمال زیاد اولین مطلبی که عنوان می‌شود این است که هنگام کار با الگوی MVVM در WPF باید از مباحث data-binding استفاده شود. به صورت خلاصه، data-binding مکانیزمی است که عناصر موجود در Xaml را به آبجکت‌های موجود در ViewModel یا سایر عناصر Xaml مقید می‌کند به طوری که با تغییر مقدار در آبجکت‌های ViewModel، عناصر View نیز خود را به روز می‌کنند یا با تغییر در مقادیر عناصر Xaml، آبجکت‌های متناظر در ViewModel نیز تغییر خواهند کرد(در صورت تنظیم Mode = TwoWay).

در اینکه JQuery بسیار محبوب است و در اکثر پروژه‌های تحت وب مورد استفاده است شکی وجود ندارد ولی این بدان معنی نیست که با توجه به وجود JQuery و محبوبیت آن دیگر نیازی به KO احساس نمی‌شود. به عنوان یک مثال ساده : فرض کنید در یک قسمت از پروژه قصد داریم یک لیست از داده‌ها را نمایش دهیم. در پایین لیست تعداد آیتم‌های موجود در لیست مورد نظر نمایش داده میشود. یک دکمه Add داریم که امکان اضافه شدن آیتم جدید را در اختیار ما قرار می‌دهد. بعد از اضافه شدن یک مقدار، باید عددی که تعداد آیتم‌های لیست را نمایش می‌دهد به روز کنیم. خب اگر قصد داشته باشیم این کار را با JQuery انجام دهیم راه حل‌های زیر پیش رو است :

 Number of items :<span data-bind="text: myList().count"></span>

fnRowCallback": function (nRow, aData, iDisplayIndex)
{

  var StudentCode= aData["Code"];
  $(nRow).attr("StudentCode",StudentCode);
  return nRow;
}

Jquery یکی از کتابخانه‌های قدرتمند JavaScript است که به طور وسیعی مورد استفاده طراحان وب قرار میگیرد. این کتابخانه از سه دیدگاه بسیار سودمند است؛ ابتدا به دلیل مدیریت قدرتمند Dom که دارد و دوم اینکه ارتباط Ajax را بسیار راحت کرده است و هم اینکه بستر پلاگین نویسی را فراهم ساخته است، به طوری که میلیون‌ها کتابخانه ثالث از روی همین کتابخانه ایجاد شده است. زمانیکه شما به مطالعه این کتابخانه رو آورید و نمونه کدهای مختلفی از آن را بر روی شبکه اینترنت ببینید، ممکن است این کتابخانه در عین سادگی که دارد، ابهاماتی را برای شما ایجاد کند که یکی از آن‌ها نحوه استفاده از رویدادهاست. لیست زیر نمونه‌ای از نحوه رویداد نویسی در جی کوئری است:
دو مورد اول در لیست، یکی هستند و در واقع مورد اول یک میانبر برای مورد دوم محسوب میشود و در پشت صحنه در واقع همان خط دوم مورد استفاده قرار میگیرد. از مزایایی که در مورد bind نسبت به استفاده مستقیم از اسم رویداد میتوان گفت این است که میتواند در یک زمان به چند رویداد متصل شود. به عنوان مثال کد زیر نمونه‌ای از آن است:
در خط بالا المان‌هایی که با کلاس test مزین گشته‌اند، به سه رویداد و یک تابع بایند یا متصل گشته‌اند. برای غیرفعال سازی این رویدادها میتوان از متد unbind استفاده کرد:
برای استفاده از این دو حالت باید در نظر گرفت که تنها المان‌هایی به این رویداد متصل یا بایند میگردند که در زمان بررسی DOM، یعنی بارگذاری اولیه سایت وجود داشته‌اند و در صورتیکه المان جدیدی به صفحه اضافه شود یا اینکه جایگزین المان دیگری شود، بایند نخواهند شد و تنها المان‌های قدیمی کار خواهند کرد و در صورتیکه المانی از روی صفحه حذف شود، این اتصال از بین خواهد رفت.

مورد سوم، متد معروف live است که هم بر روی المان‌های قدیمی و هم بر روی المان‌های جدید جواب میدهد. ولی نکته‌ای که در مورد live وجود دارد این است که در نسخه‌های اخیر به دلیلی که در جلوتر عنوان میشود حذف شده است و دیگر وجود ندارد. دلیل این حذف هم این میباشد که در واقع متد live برای اینکه افزوده شدن المان‌های جدید را زیر نظر بگیرد، به خود المان متصل نمیشود؛ بلکه به به کل سند HTML یا بدنه وب سایت متصل میشد و کل ناحیه را مورد بررسی قرار میداد تا اگر المان جدیدی اضافه شد، بتواند رویداد مرتبطی را بر روی آن اجرا کند. همچنین در این حالت رویدادی‌هایی از این نوع، در اجداد این المان نیز اجرا میگردند. یعنی رویداد، از المان آغاز شده، سپس به سمت اجدادش انتقال خواهد یافت (به این حالت Bubbling up گفته میشود). پس برای اینکه این ناحیه کوچک‌تر و جزئی‌تر شود، متد دیگری جایگزین آن شد؛ به نام delegate:
این حالت که جایگزین حالت قبلی شده است بدین صورت است که ناحیه‌ای با آی دی area وجود دارد که المان‌هایی با کلاس test در آن قرار میگیرند. پس، از این به بعد، بجای اینکه کل سند بررسی شود، فقط همین بخش مورد بررسی قرار میگیرد و رویداد کلیک، بر روی المانی با کلاس test اجرا میشود و bubbling up کمتری خواهیم داشت و میتوان آن را کنترل کرد. برای حذف رویدادهای live از المان‌های مربوطه، میتوان از die و برای delegate از undelegate همانند unbind استفاده کرد. همچنین حالت استفاده از زنجیره‌ای از متدها در متد live در نظر نگرفته شده، ولی بعد از دلیگیت میتوان از متدهای دیگر، به صورت زنجیره‌ای استفاده کرد.

 از نسخه 1.7 به بعد  توصیه شده‌است به جای تمامی متدهای بالا،  از on استفاده شود که به مراتب کارآایی بهتری دارد و اکثر این متدهای بالا، حذف یا منسوخ شده اعلام گشته‌اند و احتمال حذف آن‌ها در نسخه آتی وجود دارد. به عنوان مثال delegate از نسخه 3 به بعد منسوخ اعلام شده‌است. نحوه صدا زدن on بجای دلیگیت به شکل زیر خواهد بود:


نکته مهم : بعضی‌ها برای راحتی کار بدین شکل کار میکنند ولی این شیوه فرقی با متد live  ندارد.

در حالت Bubbling up این گونه است که اگر کدی به شکل زیر باشد و رویداد کلیک روی text هدف ما باشد، رویداد کلیک به سمت اجداد آن حرکت میکند. یعنی ابتدا رویداد کلیک b اجرا میشود، سپس a و سپس رویداد کلیک div اجرا میشود و الی آخر:
برای حل این مسئله و جلوگیری از این اتفاق میتوان از متد stopPropagation استفاده کرد که در حالت استفاده از متد on جواب میدهد؛ ولی در متد live، استفاده از آن بی فایده است. کد زیر را میتوانید با حالت‌های مختلف بررسی کرده و نتیجه این متد را در کنسول مرورگر خود ببینید:

نکته تکمیلی اینکه در استفاده از دلیگیت و on میتوان رویدادها را به شکل زیر هم مورد استفاده قرار داد:

jQuery یک کتابخانه بسیار مفید برای جاوا اسکریپت است. بسیار ساده و کارآمد است و مشکل جاوا اسکریپت را برای تطابق با مرورگرهای اینترنتی مختلف برطرف نموده است؛ یادگیریjQuery بسیار آسان است. در جی کوئری کد جاوا اسکریپت از فایل HTML جدا شده و بنابراین کنترل کدھا و بھینه‌سازی آنھا بسیار ساده‌تر خواھد شد. توابعی برای کار با AJAX فراھم نموده و در این زمینه نیز کار را بسیار ساده کرده است. در جی کوئری می‌توان از خصوصیت فراخوانی زنجیره‌ای متدھا استفاده نمود و این باعث می‌شود چندین کد فقط در یک سطر قرار گیرد و در نتیجه کد بسیار مختصر گردد. در مقایسه با سایر ابزارهایی که تاکید عمده‌ای بروی تکنیک‌های هوشمند جاوا اسکریپت دارند، هدف جی کوئری تغییر تفکر سازندگان وب سایت‌ها، به ایجاد صفحه‌هایی با کارکرد بالا می‌باشد. به جای صرف زمان برای مقابله با پیچیدگی‌های جاوا اسکریپت پیشرفته، طراحان می‌توانند با استفاده از زمان و دانش خود در زمینه‌ی CSS، HTML، XHTML و جاوا اسکریپت‌های ساده، عناصر صفحه را مستقیما دستکاری کنند و از همین طریق تغییرهای گشترده و سریعی انجام دهند.

نکته: برای استفاده از جی کوئری باید HTML و CSS و جاوا اسکریپت آشنایی داشته باشید.

چگونه از جی کوئری استفاده کنیم؟
برای استفاده از جی کوئری باید ابتدا فایل آن را از سایت آن دانلود کرده و در پروژه خود استفاده نمایید. البته روش‌های دیگری برای استفاده از این فایل وجود دارد که در آینده بیشتر با آن آشنا خواهیم شد. برای استفاده از این فایل در پروژه باید به شکل زیر آن را به صفحه HTML خود معرفی کنیم.
سپس بعد از معرفی خط فوق در قسمت head صفحه باید کد‌های خود را در یک تگ script بنویسیم.

کوتاه کردن کد: هر زمان شما خواسته باشید کارکرد یک صفحه وب را پویا‌تر کنید، در اکثر مواقع به ناچار این کار از طریق عناصری بروی صفحه انجام داده اید که با توجه به انتخاب شدن آنها، صفحه کارکردی خاص خواهد داشت. مثلا در جاوا اسکریپت اگر بخواهیم عنصری را که در یک radioGroup انتخاب شده است را برگردانیم باید کد‌های زیر را بنویسیم:
اما اگر بخواهیم همین کد را با جی کوئری بنویسیم:
ممکن است مثال بالا کمی گنگ باشد نگران نباشید در آینده با این دستورات بیشتر آشنا خواهیم شد.
قدرت اصلی جی کوئری برگفته از انتخاب‌کننده‌ها (Selector) هاست، انتخاب‌کننده ، یک عبارت است که دسترسی به عنصری خاص بر روی صفحه را موجب می‌شود؛ انتخاب‌کننده این امکان را فراهم می‌سازد تا به سادگی عنصر مورد نظر را مشخص و به آن دسترسی پیدا کنیم که در مثال فوق، عنصر مورد نظر ما گزینه انتخاب شده از myRadioGroup بود.
Unobtrusive JavaScript: اگر پیش از پیدایش CSS در کار ایجاد صفحه‌های اینترنتی بوده‌اید حتما مشکلات و مشقات آن دوران را به خاطر می‌آورید. در آن زمان برای فرمت‌دهی به اجزای مختلف صفحه ، به ناچار علائم فرمت‌دهی را به همراه دستورات خود اجزا، در صفحه‌های HTML استفاده می‌کردیم. اکنون بسیار بعید به نظر می‌رسد کسی ترجیح دهد فرمت‌دهی اجزا را به همراه دستورهای HTML آن انجام دهد. اگر چه هنوز دستوری مانند زیر بسیار عادی به نظر می‌آید:
نکته ای که در مثال فوق حائز اهمیت است، این است که خصوصیات ظاهری دکمه ایجاد شده از قبیل فونت و عنوان دکمه، از طریق تگ <font> و یا پارامترهای قابل استفاده در خود دستور دکمه تعیین نشده است، بلکه CSS وظیفه تعیین آنها را دارد. اما اگرچه در این مثال فرمت‌دهی و دستور خود دکمه از یکدیگر جدا شده‌اند؛ شاهد ترکیب این دکمه با رفتار آن هستیم. در جی کوئری می‌توانیم رفتار را از اجزا به آسانی جدا کنیم.

مجموعه عناصر در جی کوئری:

زمانی که CSS به عنوان یک تکنولوژی به منظور جداسازی طراحی از ساختار به دنیای صفحه‌های اینترنتی معرفی شد، می‌بایست راهی برای اشاره به اجزای صفحات از طرف فایل CSS نیز معرفی می‌شد. این امر از طریق انتخاب‌کننده‌ها (Selector) صورت پذیرفت.

برای مثال انتخاب‌کننده زیر، به تمام عناصر <a> اشاره دارد که در یک عنصر <p> قرار گرفته‌اند:

جی کوئری نیز از چنین انتخاب‌کننده‌هایی استفاده می‌کند، الته نه تنها از انتخاب‌کننده‌هایی که هم اکنون در CSS موجود می‌باشند، بلکه برخی از انتخاب‌کننده‌هایی که هنوز در تمام مرورگرها پشتیبانی نمی‌شوند.
برای انتخاب مجموعه‌ای از عناصر از یکی از دو Syntax زیر استفاده می‌کنیم.
ممکن است در ابتدا ()$ کمی نا معمول به نظر آید، اما اکثر کسانی که با جی کوئری کار می‌کنند از اختصار و کوتاهی این ساختار استفاده می‌کنند.
مثال زیر نمونه‌ای دیگر است که در آن مجموعه‌ای از تمام لینک‌هایی که درون تگ <p> قرار دارند را انتخاب می‌کند:
تابع ()$ که در حقیقت نام خلاصه‌ای برای ()jQuery می‌باشد، نوع خروجی مخصوصی دارد که شامل یک آرایه از اشیایی می‌شود که انتخاب‌کننده آن را برگزیده است. این نوع خروجی این مزیت را دارد که شمار زیادی متد از پیش تعریف شده را داراست که به سادگی قابل اعمال می‌باشند.
در اصطلاح برنامه نویسی به چنین توابعی که گروهی از عناصر را جمع می‌کنند، Wrapper می‌گویند زیرا تمام عناصر مطلوب را تحت یک شی بسته‌بندی می‌کند. در جی‌کوئری به آنها Wrapped Set یا jQuery Wrapper می‌گویند و به متدهایی که قابل اعمال بروی اینها به نام jQuery Wrapper Methodes شناخته می‌شوند.
در مثال زیر می‌خواهیم تمام عناصر <div> در صورتی که دارای کلاس notLongForThisWorldباشند را مخفی (با فید شدن) کنیم.

یکی از مزیت‌های اکثر متدهای قابل اجرا بروی مجموعه عناصر انتخاب شده آن است که خروجی خود آنها مجموعه‌ای دیگر است. به این معنا که خروجی این متد، آماده اعمال یک متد دیگر است.
فرض کنید در مثال بالا بخواهیم پس از مخفی کردن هر <div> بخواهیم یک کلاس به نام removedبه آن بیافزاییم. به این منظور می‌توان کدی مانند زیر نوشت:
این زنجیره متدها می‌توانند به هرتعداد ادامه پیدا کند.

چند نمونه  انتخاب کننده:

نتیجه		انتخاب کننده
تمام <p>‌های زوج را انتخاب می‌کند		$('p:even')
سطر اول هر جدول را انتخاب می‌کند		$("tr:nth-child(1)");
<div>هایی که مستقیما در <body> تعریف شده باشند را انتخاب می‌کند.		$("body > div");
لینک هایی که به یک فایل pdf اشاره دارند را انتخاب می‌کند.		$("a[href$=pdf]");
تمام <div> هایی که مستقیما در <body> معرفی شده اند و دارای لینک می‌باشند را انتخاب می‌کند.		$("body > div:has(a)")

ادامه مطالب در پست‌های بعدی تشریح خواهد شد.

جهت مطالعه بیشتر می‌توانید از این منابع ^  و  ^  و  ^  و  ^  و  ^ استفاده کنید.
موفق و موید باشید

عموما در محیط کاری اگر شبکه ویندوزی و mail server مورد استفاده هم ms exchange باشد، به طور قطع از outlook برای انجام امور روزمره ارسال و دریافت ایمیل استفاده می‌شود.
طبق معمول هم مشکل ما تاریخ فارسی است! یکی از شرکت‌های ایرانی که در این‌باره محصولی را ارائه داده با hook کردن تاریخ ویندوز، هر جایی که تاریخی قرار است نمایش داده شود، آنرا فارسی می‌کند. این محصول دو ایراد دارد: الف) رایگان نیست! ب) این hook بر روی عملکرد سایر برنامه‌ها تاثیرگذار است. برای مثال برنامه‌های دات نت تاریخ قمری را نمایش خواهند داد، بر روی عملکرد و کارآیی کلی سیستم تاثیر منفی دارد و مشکلاتی از این دست.

افزونه زیر بدون دستکاری تاریخ ویندوز، دو کار را در MS outlook 2007 انجام خواهد داد:

الف) اضافه کردن ستون "تاریخ دریافت" شمسی



ب) در متن دریافتی، تمام تاریخ‌های sent موجود را یافته و شمسی می‌کند



دریافت افزونه:
لطفا اینجا کلیک کنید.

تذکر مهم:
نصب دو بسته به روز رسانی سیستم و دات نت فریم ورک را پیش از نصب این افزونه فراموش نکنید.
/Post/14/افزونه-فارسی-به-پارسی-برای-word-2007


در کل برای من کار راه انداز بوده :)

در طی روزهای آتی، سورس کامل و نحوه برنامه نویسی آن‌را بررسی خواهیم کرد.

using System;
using System.Net.Http;
using System.Threading.Tasks;
using System.Windows.Forms;
using Newtonsoft.Json.Linq;

namespace Async13
{
    public static class JsonExt
    {
        public static async Task<JObject> GetJsonAsync(this Uri uri)
        {
            using (var client = new HttpClient())
            {
                var jsonString = await client.GetStringAsync(uri);
                return JObject.Parse(jsonString);
            }
        }
    }

    public partial class Form1 : Form
    {
        public Form1()
        {
            InitializeComponent();
        }

        private void btnGo_Click(object sender, EventArgs e)
        {
            var url =
                "http://api.geonames.org/citiesJSON?north=44.1&south=-9.9&east=-22.4&west=55.2&lang=de&username=demo";
            txtResult.Text = new Uri(url).GetJsonAsync().Result.ToString();
        }
    }
}

 PM> Install-Package Newtonsoft.Json

    public static class JsonExt
    {
        public static async Task<JObject> GetJsonAsync(this Uri uri)
        {
            using (var client = new HttpClient())
            {
                var jsonString = await client.GetStringAsync(uri).ConfigureAwait(continueOnCapturedContext: false);
                return JObject.Parse(jsonString);
            }
        }
    }

        private async void btnGo_Click(object sender, EventArgs e)
        {
            var url =
                "http://api.geonames.org/citiesJSON?north=44.1&south=-9.9&east=-22.4&west=55.2&lang=de&username=demo";
            var data = await new Uri(url).GetJsonAsync();
            txtResult.Text = data.ToString();
        }

یکی از محصولات پرکاربرد و حرفه ای مایکروسافت در زمینه تولید گزارش SQL Server Reporting Services یا به اختصار SSRS می‌باشد . در این پست نحوه ایحاد یک گزارش ساده به صورت والد و فرزندی ، انتشار گزارش روی وب سرور و مدیریت نمایش ستون‌ها با استفاده از Expression‌ها را در محیط BIDS بیان می‌کنم

برای انجام این پروسه ، از ابزار BIDS استفاده خواهیم کرد . همچنین برای اطلاعات و داده‌ها از دیتابیس آزمایشی Adventure works استفاده می‌کنیم (دانلود )

صورت مسئله : گزارش از دپارتمان‌های کاری و تعداد کارمندان مرد و زن هر دپارتمان . که با کلیک روی هر سطر گزارش (بسته به جنسیت) بتوان لیست تمام افراد آن دپارتمان را دید .

بخش اول :

برای شروع BIDS را باز کرده و یک پروژه از نوع Report Server Project استارت بزنید .

نام این پروژه را در اینجا introductionPrj1 قرار دادم .

همانطور که ملاحظه می‌کنید ، سه پوشه در Solution explorer قرار دارد که برای تعریف پایگاه داده با پوشه Shared Data Sources و برای تعریف گزارشات از پوشه Reports استفاده خواهیم کرد

برای این منظور ابتدا یک data source تعریف می‌کنیم :

و سپس شروع به ساختن یک گزارش می‌کنیم :

مراحل را تا رسیدن به مرحله تعریف Query پی میگیریم .

انتخاب دیتا سورس :

در اینجا می‌خواهیم قسمت اول گزارش یعنی فهرست کردن تعداد کارمندان هر دپارتمان را به تفکیک جنسیت مشاهده کنیم :

SELECT DEPARTMENTNAME, GENDER, COUNT(1) AS COUNT FROM DBO.DIMEMPLOYEE GROUP BY DEPARTMENTNAME,GENDER ORDER BY DEPARTMENTNAME,GENDER

برای مشاهده صحت دستور می‌توانید از Query Builder کمک بگیرید :

ادامه تنظیمات را مانند تصویر پی بگیرید (تعریف Tabular بودن گزارش و طراحی جدول و theme و نام گذاری گزارش )

به این ترتیب بخش اول گزارش ایجاد شد . حال باید زیر گزارش مربوطه را ایجاد کنیم :

مجددا مراحل را برای ساخت یک گزارش جدید پیگیری کنید و برای دستور کوئری از دستور زیر استفاده کنید :

و تست گزارش :

و بقیه قسمت‌ها مانند قبل :

تا به این مرحله data source و گزارش‌ها ایجاد شدند :

اکنون باید ارتباط بین دو گزارش را برقرار کنیم :

گزارش والد را باز کرده و روی ستون COUNT کلیک راست نموده و گزینه Popperties را انتخاب نمایید :

سپس در تب action گزینه Go to Report را انتخاب نموده و گزارش فرزند را انتخاب نمایید .

در انتها هم باید پارامتر‌ها را تعریف کنید . خروجی مانند زیر خواهد بود :

ToolTip از تب General قابل اعمال است .

و در نهایت با کلیک روی این سطر می‌توانید گزارش مرتبط را مشاهده کنید :

تا به این مرحله گزارش تکمیل شد که البته برای ظاهر آن هم باید فکری کرد که در این پست اشاره ای نمی‌شود .

بخش دوم :

گزارش جاری فقط قابل استفاده از طریق BIDS است و با توجه به محدودیت دسترسی باید آن را در جایی قرار داد تا کاربران بتوانند از آن استفاده کننده . برای این منظور باید تنظیمات SSRS Web Application انجام شود تا بتواند روی سرور عملیاتی قرار گیرد .

در صورتی که تنظیمات SSRS برای قرار گرفتن روی وب سرور انجام نشده باشد و ما بخواهیم گزارش را Deploy کنیم خطا دریافت خواهیم کرد .

پس در ادامه نحوه تنظیم وب سرور را بیان می‌کنم و پس از آن گزارش را روی وب سرور قرار می‌دهیم :

برای این منظور باید برنامه Reporting Services Configuration Manager که در مسیر نصب SQL Server است برویم

پس از اتصال به سرور به تب Report Manager Url بروید :

در این مرحله باید سرور را تنظیم کنید تا بتوانیم پروژه را روی آن Deploy کنیم . از باز بودن پورت اطیمنان حاصل کنید . سپس وب سرویس را تنظیم کنید که هر دو فقط شامل نام Virtual Directory و Credential آن می‌شود . (مگر اینکه تنظیمات خاصی داشته باشید).

در صورت اجرا کردن مسیر URL باید بتوانید صفحه خانگی آن را مشاهده کنید :

که البته هنوز هیچ گزارشی روی آن قرار نگرفته است .سپس به گزارش خود باز می‌گردیم تا تنظیمات سرور را روی BIDS تکمیل کنیم :

برای این منظور روی پروژه کلیک راست کنید و ابتدا روی Properties کلیک کنید .

تنظمات مهم شامل مسیر سرور که برابر با همان سرویسی است که تنظیم کرده اید و مسیر پوشه ای که گزارش‌ها روی سرور در آن قرار خواهند گرفت ، می‌باشد.دقت کنید که باید حتما پوشه موجود باشد . اگر به حالت پیشفرش رها کنید ، گزارشات در Root قرار خواهند گرفت .

روی OK کلیک کنید و پروژه را Deploy کنید .

اگر به سایت برگردید ، گزارشات را می‌توانید مشاهده کنید

---

بخش سوم :

در این مرحله می‌خواهیم یکی از ویژگی هایی که در گزارش گیری کاربرد زیادی دارد ، یعنی نمایش ستون‌های دلخواه در گزارش را به کمک SSRS و BIDS به کار ببریم.

برای این منظور به پنجره Report Data مراجعه کرده و روی Parameters کلی راست کرده و گزینه Add Parameter را انتخاب کنید :

فیلد‌ها را مانند زیر پر کنید : (در اینجا می‌خواهیم یک dropdown به کاربر نشان داده شود تا انتخاب کند که ستون نمایش داده شود یا خیر . همچنین مقدار پیشفرض بله است)

گزینه‌های مورد نظر را انتخاب نمایید

و تعیین مقدار پیش فرض

و نتیجه در BIDS :

اکنون باید تغییر مقدار این ستون را بر روی گزارش اعمال کنیم :

برای همین منظور روی ستون BirthDate در حالت Design کلیک راست کرده و گزینه Column Visibility را انتخاب کنید :

سپس باید تنظیم کنیم که در نمایش و عدم نمایش این ستون باید بر اساس یک عبارت یا expression باشد .

عبارت زیر را وارد کنید (به این معنی که اگر مقدار 1 بود نمایش داده شود در غیر این صورت نمایش داده نشود) برای اطلاعات بیشتر در مورد دستورات Expression به اینجا   و اینجا   و اینجا مراجعه کنید

 =iif(Parameters!ShowBirthDate.Value=1,true,false)

اکنون می‌توانید گزارش را deploy کنید و تنظیمات سطوح دسترسی کاربران را انجام دهید

موفق باشید